#The Last Dragon | Explore Tumblr posts and blogs

the-last-poet-in-westeros · 24 days ago

Note

https://justpaste.it/rhaegar

Stary Wujek Regał postanowił zabrać głos w biesiadnej zabawie, jaką jest Wieczorek Szczerości i odpowiedzieć na kilka pytań. Ask przestał istnieć, więc i justpaste wydaje się być już passé. Na szczęście tutaj, na Tumbrl można odpowiadać bez ograniczeń.

𝕺𝖘𝖙𝖆𝖙𝖓𝖎 𝕻𝖔𝖊𝖙𝖆 𝖂𝖊𝖘𝖙𝖊𝖗𝖔𝖘

1. Czy twoja miłość do Lyanny była warta całej krwi przelanej przez nią?

Moje relacje z Lyanną były motywowane przede wszystkim proroctwami.

Nie przeczę, że wilczyca potrafiła swoją dziką naturą wzniecić niejeden pożar. W naszym przypadku płonął cały kraj. Głęboko wierzyłem, że nasz związek był koniecznym krokiem na drodze do spełnienia przepowiedni o Księciu, Którego Obiecano. Nie wyobrażałem sobie przyszłości u jej boku jako czegoś, co miało mi przynieść osobiste szczęście – raczej jako obowiązek, który miał zapewnić lepszy los dla świata, a Elia nie była w stanie dać mi więcej dzieci, tymczasem smok powinien mieć trzy głowy. Zawsze.

Gdybyśmy mieli więcej czasu, zapewne zrozumiałbym, że moje działania były błędem i że moje miejsce było u boku Elii i naszych dzieci.

2. Gdybyś mógł przekazać jedno przesłanie swoim dzieciom, co by to było?

Moje drogie dzieci, pamiętajcie, że nawet najszlachetniejsze intencje muszą być rozważane z rozwagą, zatem nie pozwólcie, aby proroctwa czy ambicje przysłoniły wam to, co naprawdę ważne: miłość, rodzinę i pokój.

(Bardzo złożone, ale jedno zdanie ;) )

3. Czy twoja wiara w proroctwa była twoją największą siłą czy największą słabością?

Moja wiara w proroctwa dawała mi cel i kierunek, ale jednocześnie zaślepiała mnie na rzeczywistość. Była to zarówno siła, która napędzała moje działania, jak i słabość, która prowadziła do tragicznych decyzji.

4. Czy uważasz, że mogłeś być dobrym królem, gdybyś dostał tę szansę?

Wierzę, że miałem potencjał, aby być sprawiedliwym i mądrym władcą, przy czym jednocześnie nigdy nie pragnąłem władzy dla siebie.

Żelazny Tron z jego stopionym i mieczami zawsze rzucał cień obłędu i choć królewskie krzesło wydawało się zawsze dostojnym to zapowiadało upadek. Najszczęśliwszym scenariuszem zdaje się być ten na Smoczej Skalę, której atmosfera pasowałaby do mojej melancholii nie mniej niźli ruiny Harrenhal. Kolejny majestat, który zabiera sen z powiek i zdrowy osad.

Czy powinienem być wobec tego władcą, księciem? Moje obsesje i błędne decyzje mogłyby podważyć tę możliwość. Gdybym skupił się na miłości do Elii i naszych dzieci, zamiast gonić za proroctwami, mógłbym poprowadzić królestwo ku lepszej przyszłości, chociażby będąc zwykłym bardem. W końcu pieśń z każdego lochu ucieknie i większą ma moc od zaprzysiężonych mieczy.

5. Co naprawdę oznacza dla ciebie honor?

Honor to dla mnie zgodność z własnymi wartościami i przekonaniami, lojalność wobec...siebie i własnych kategorycznych osądów.

Niestety, moje działania pokazały, że czasami pozwalałem, aby moje przekonania przysłoniły mi to, co naprawdę ważne, prowadząc do niehonorowych decyzji.

6. Czy miłość do Lyanny była silniejsza niż obowiązek wobec twojej rodziny?

Moje relacje z Lyanną były motywowane proroctwami, a nie płomiennym uczuciem. To moja miłość do Elii była prawdziwa i głęboka. Nad obiema niewiastami jak myśl chwały górowało przekonanie o słuszności, niemal boskiej nieomylności. Niestety, pozwoliłem, aby proroctwa wpłynęły na moje decyzje, co zaszkodziło mojej rodzinie.

7. Czy kiedykolwiek żałowałeś swojego wyboru w imię miłości?

Żałuję, że pozwoliłem, aby proroctwa wpłynęły na moje decyzje, zamiast skupić się na miłości do Elii i naszych dzieci. Moje działania doprowadziły do cierpienia wielu osób, w tym tych, których kochałem najbardziej. W efekcie zgasiłem nie tylko miłość, ale i ludzkie istnienia. Uczucia do Elii w obliczu rebelii nie dane mi było umocnić, naprawić. Z kolei uczucia do Lyanny naprawdę rozwinąć.

8. Jak myślisz, czy można kochać więcej niż jedną osobę jednocześnie?

Serce człowieka jest skomplikowane i zdolne do różnych uczuć. Jednak prawdziwa, głęboka miłość wymaga pełnego zaangażowania. Moje doświadczenia pokazują, że próba pogodzenia różnych uczuć może prowadzić do tragedii.

9. Gdybyś mógł powiedzieć Rhaenys i Aegonowi jedną rzecz o miłości, co by to było?

Moje ukochane dzieci, miłość to potężna siła, ale musi być kierowana rozwagą. Nie pozwólcie, aby wasze uczucia prowadziły was do decyzji, które mogą skrzywdzić innych. Szukajcie równowagi między sercem a rozumem.

10. Czy poświęciłbyś koronę, gdyby oznaczało to życie w spokoju u boku ukochanej osoby?

Gdybym mógł cofnąć czas, wybrałbym życie w spokoju u boku mojej żony Elii i naszych dzieci. Korona i proroctwa nie są warte cierpienia tych, których kochamy - z jednej strony. Z drugiej, mój tragizm polegał na tym, że niezależnie jaką decyzję bym podjął lub nie podjął straty i ofiary by się pojawiły.

Mój ojciec mógłby jeszcze długo być na tronie. Król Strup, marionetka. Rebelia miałaby miejsce prędzej czy później, niezależnie od Lyanny - podniosłyby się najpierw głosy możnych przeciw władcy, później prostaczków. Gdyby nie Starkowie i Jon Snow prawda o Białych Wędrówkach mogłaby jeszcze długo zostać wśród bajań starych niań, a zagłada tym samym stałaby się jeszcze bardziej niezapowiedzianą. Czy to lepiej, lata (pozornego) spokoju i niepokój za grubym murem lodu niedopowiedzeń?

Czy niedopowiedzenia znaczą miłość, czy tylko najszczerszą prawda?

11. Jakie było twoje najszczęśliwsze wspomnienie związane z miłością?

Najszczęśliwsze chwile spędziłem z Elią i naszymi dziećmi, grając na harfie i śpiewając dla nich. Ich uśmiechy i radość były dla mnie największym skarbem.

12. Czy miłość jest dla ciebie przeznaczeniem czy wyborem?

Miłość to połączenie przeznaczenia i wyboru. Los może stawiać przed nami pewne osoby, ale to od nas zależy, czy zdecydujemy się podążać za tym uczuciem i jakie decyzje podejmiemy w jego imię.

13. Jak wyobrażałeś sobie życie z Lyanną, gdybyście mieli więcej czasu?

Moje relacje z Lyanną były motywowane proroctwami, a nie prawdziwą miłością.

14. Czy uważasz, że miłość zawsze wymaga poświęceń?

Miłość często wiąże się z poświęceniami, ale nie powinna wymagać rezygnacji z tego, co najważniejsze. Moje doświadczenia pokazują, że nawet największe poświęcenie dla innych prowadzi do tragedii.

15. Gdybyś mógł napisać wiersz o miłości, jaki byłby jego tytuł? Proszę, zaprezentuj go nam.

Pieśń o utraconym słońcu

W cieniu smoków serce me płonie,

Proroctw szept zdradliwy w umyśle brzmi,

Lecz to jej imię wciąż w sercu tkwi.

Miłość do Elii w duszy mej tonie.

Lyanna dziki wiatr zimy przez los mi dany,

Lecz to Elia jest moim słońcem kochanym.

W pogoni za losem zgubiłem drogę,

Teraz w żalu przed wami stoję.

Niech ta pieśń będzie przestrogą dla Was,

By nie porzucać prawdziwej miłości w trudny czas.

Bo choć proroctwa kuszą wizją chwały,

To serce bez miłości jest jak świat cały –

Pusty, zimny, bez życia blasku,

Tylko cień wspomnień w samotnym oklasku.

16. Twoja postać może zabrać dowolną inną postać na randkę, kogo wybiera i dlaczego? Opisz przebieg tej randki, być może powstanie z tego fascynująca fabuła.

Gdybym mógł, zabrałbym moją żonę, Elię Martell, na romantyczny wieczór w ogrodach Wodnych Ogrodów w Dorne. Spacerowalibyśmy pośród kwitnących drzew pomarańczowych, rozmawiając o naszych marzeniach i planach na przyszłość. Następnie usiedlibyśmy przy fontannie, gdzie zagrałbym dla niej na harfie, a jej śmiech i uśmiech byłyby dla mnie największą nagrodą.

17. Czy dobrze całujesz? Czy kiedykolwiek miałeś nieudany pocałunek? Jaki pocałunek zapadł ci w pamięć?

Czyżby ktoś chciał zaznać osobiście smoczych języków na skórze w miłosnej agonii spełnień wsz takich? }:> Uprzedzam, że ogień nie lubi się dzielić. Opieczętowuje. Znaczy trwałe ślady na skórze. Naznacza, aż pod powierzchnię skóry. Nagrodą jest symfonia jęków.

A tak już na serio. Elia zawsze mówiła, że moje pocałunki są pełne czułości i pasji. Najbardziej pamiętam nasz pierwszy pocałunek po ceremonii ślubnej, kiedy to nasze serca biły w jednym rytmie, a przyszłość wydawała się pełna obietnic.

18. Szukasz kogoś do stworzenia wspólnej historii?

Nie wykluczam ich. Chociaż na przestrzeni lat doświadczenie nauczyło mnie, że lepiej trzymać się swoich starych, stałych rozmówców. Z nowymi niestety jest tak, że jeśli romans nie wchodził w grę to porzucali wątki.

Przez lata prowadzenia Rhaegara wiem jedno: drugiego takiego jak ja nie ma, nie było i przypuszczalnie nie będzie na fikcji. Wiem, że skromny jestem niesłychanie ;) i na smocze jaja, błękitne róże tudzież harfę zawsze jest zapotrzebowanie hahaha. A tak na serio widziałem w życiu już różnych Rhaegarów. Niektórzy ze mnie jawnie kopiowali. Zazwyczaj prowadzenie postaci Rhaegara było u nich słomianym zapałem. Nie twierdzę że jestem kryształowy, ale trzeba zaznaczyć, że konto Ostatniego Księcia Westeros miałem jeszcze długo przed pojawieniem się serialu Gry o Tron. Zabawnie było czytać, że niektóre osoby proponujące mi wątek i twierdzące, że czytały książki pytały, czy moja postać to OC.

Z fabuł, które wspominam nader miło to te z Aliserem, Jaimiem, Daenerys (tą pierwszą, najlepszą, która poświęciła dla wskrzeszenia brata swego smoka - pozdrawiam Cię w tym miejscu bez oznaczenia, ponieważ możesz sobie tego nie życzyć, a przeczytasz najlepiej), z Brienne i rzecz jasna z Elią @the-golden-viper-of-dorne Inne sesje opisowe miały potencjał, ale umarły śmiercią naturalną.

Z pewnością staram się być wierny książkom i sobie. Prowadzę Rhaegara w swój własny, unikalny sposób. Nie każdemu to odpowiada i ma prawo. Sam z siebie nie szukam nowych towarzyszy. Jeśli jednak pojawiłoby się jacyś śmiałkowie, w co wątpię - zastrzegam sobie, że 10 razy się zastanowię nim zdecyduję na wątek. Zwyczajnie szkoda mi czasu na coś co miałoby się skończyć fiaskiem. Lepiej ten czas inaczej przeznaczyć. Nie wykluczam jednak ciekawego wątku po dłuższej, naprawdę dłuższej rozmowie odautorskiej i podwawelskiej w ramach wkupnego zamiast młodych dziewic hehe.

Jestem już starym smokiem. Lubię swoją gawrę. I jak to smok lubię mietuzinkowość, inteligencję i wrażliwość, które mnie zaintrygują. Wówczas mogę podjąć się lotu i szybować na skrzydłach fantazji.

19. Twój crush.

Moim jedynym i prawdziwym uczuciem była miłość do mojej żony, Elii z Martellów.

20. Jaki jest Twój ulubiony strój?

Najbardziej ceniłem sobie prostą, ale elegancką tunikę lub płaszcz z obszernym kapturem. Słowem, odzienie zapewniające anonimowość, dzięki czemu mogłem uchodzić za barda.

21. Wyobraź sobie, że wchodzisz do swojego dziecięcego pokoju i siadasz naprzeciwko swej młodszej wersji. Co zapragniesz powiedzieć temu chłopcu?

Jeśli nie będziesz spędzał tyle czasu nad książkami będziesz głupcem, który nie umie żyć tysiącem żyć. Jeśli nie przestaniesz siedzieć nad tymi samymi książkami miliardy istnień zapiszą nowe karty historii inkaustem krwi, który w przyszłości będzie na Twoich rękach. Równowaga między mieczem a harfą jest trudna. W obu musisz opanować drżenie serca, myśli i dłoni.

Choć komponujesz to i tak wygrasz dźwięki, które kiedyś, ktoś przed Tobą nazwał i skomponował. A twórcami tymi były Dzieci Lasu.

22. Ciepłe wspomnienie zimy.

W Wieży Radości zima istniała jedynie we wspomnieniach.

Pamiętam, jak Lyanna opowiadała mi o zimnych nocach w Winterfell, o śniegu skrzypiącym pod końskimi kopytami i lodowych soplach zwisających z blank zamku.

Leżała na łożu, osłabiona, ale w jej oczach wciąż płonął dawny ogień. „Tęsknię za zimą,” powiedziała wtedy cicho, a ja nie wiedziałem, jak jej odpowiedzieć.

W Dorne nie było zimy, tylko palące słońce i ciepły wiatr. Ale w tamtej chwili chciałem dać jej choć odrobinę chłodu Północy – choćby w słowach, choćby w pieśni. Więc sięgnąłem po harfę i zagrałem dla niej melodię, która miała przypomnieć jej dom...

Dom, o którym ja pamiętałem na tyle, że palił mnie żywym ogniem. Zimowy wieczór spędzony z Elią przy kominku w Smoczej Skale. Śnieg padał za oknem, a my, otuleni ciepłymi kocami, czytaliśmy sobie nawzajem poezję i dzieliliśmy się marzeniami o przyszłości.

Tak oto pieśń połączyła wspomnienie z następna chwilą. Różę ze słońcem.

23. Słowa, które echem odbijają się w Twojej duszy.

Miłość jest światłem w mroku proroctw.

24. Co szepcze Twoje serce?

Imię kobiety niesione przez wody Triddentu, kiedy umierałem.

25. Wymień dwie największe pokusy Rhaegara.

Pierwszą pokusą była moja obsesja na punkcie proroctw i przeznaczenia. Drugą – fascynacja Lyanną Stark, wynikająca z przekonania, że jest kluczem do spełnienia tych proroctw.

26. Czym jest dla Twojej postaci prawdziwe piękno?

Prawdziwe piękno to dla mnie wewnętrzna siła i dobroć serca. Elia uosabiała te cechy, będąc pełną empatii i miłością osobą, która potrafiła dostrzec dobro w innych.

27. Słodka chwila zatracenia.

To była noc, gdy po raz pierwszy zagrałem dla Elii pieśń, którą skomponowałem tylko dla Niej.

Świece drżały na wietrze, a dornijskie perfumy unosiły się w powietrzu, mieszając się ze słodkim aromatem wina. Siedziała naprzeciwko mnie, otoczona miękkimi poduszkami, uśmiechając się lekko, choć jej oczy zdradzały zmęczenie.

Kiedy struny harfy wydały pierwsze dźwięki, wszystko inne zniknęło. Byliśmy tylko my, zamknięci w chwili, w której świat przestał istnieć. Śpiewałem dla niej, a ona słuchała – uważnie, z dłonią delikatnie opartą na brzuchu, gdzie nosiła nasze dziecko. Czułem, jak muzyka splata się z biciem naszych serc, jak zanurzamy się w tym, co było prawdziwe – w miłości, która mimo wszystkich przeszkód wciąż istniała.

Gdy skończyłem, podeszła do mnie i pocałowała mnie lekko w czoło. „Jestem twoją pieśnią, Rhaegarze” - wyszeptała, a ja wtedy zrozumiałem, że nigdy nie powinienem szukać melodii gdzie indziej.

Pieśń i pocałunek przerwało odległe wycie wilka, a może raczej wilczycy oraz północny wiatr ruszył stronicę starych woluminów...

28. Co takiego utkwiło Twojej postaci w pamięci? Czego nigdy nie będzie w stanie zapomnieć?

Nigdy nie zapomnę krzyku mojej matki, gdy po raz pierwszy usłyszała przepowiednię o moim przeznaczeniu Nigdy nie zapomnę ojca i jego słów na temat małej Rhaenys. Nigdy nie zapomnę łagodnego dotyku Elii, gdy trzymała naszego nowonarodzonego syna, ani jej smutnych oczu, gdy zrozumiała, że moje myśli błądzą gdzie indziej. Nigdy nie zapomnę dłoni ściskających koronę z zimowych róż aż do krwi, kiedy zdecydowałem się ruszyć w bitwę, zamiast zostać z Lyanną, która nie mogła pogodzić się z wypadkami losu. Nigdy nie zapomnę też krwi na piasku Tridentu, gdy moje ciało poddało się sile młota Roberta Baratheona.

29. Jaki utwór Twoja postać potrafi odtwarzać w kółko? Jakie towarzyszą jej przy tym emocje? O czym myśli?

Utwory są dwa, niezmienne od lat. Emocje są w nich jawne.

Pierwszy.

Drugi.

30. Napisz coś miłego o swoich współtwórcach!

Część z kamratów została już przeze mnie wymieniona. Cóż mogę rzec... Gdyby nie Wy, ta historia nigdy nie nabrałaby takiego kształtu. Tworzycie świat, w którym mogę istnieć poza cieniem błędnych proroctw ;) . Dziękuję wam za to, że pozwalacie mi opowiadać moją wersję tej opowieści – pełną miłości, żalu i prawdy, której świat nigdy nie poznał.

31. Czy zostawiłeś kiedyś jakiś ślad na innej osobie?

Ogniste pocałunki. Pęknięte na dwoje słońce. Płatki niebieski róż zamiast łez.

Zostawiłem ślad w historii Westeros, choć nie taki, jaki chciałem. Byłem niczym nuta w pieśni, która miała ocalić świat, lecz zamiast tego zaprowadziła go na skraj upadku.

32. Jaki masz cel w życiu?

Chciałem być bohaterem proroctwa, które miało przynieść światu nową erę. Teraz wiem, że moim celem powinno być coś innego – ochrona tych, których kochałem. Ale tego celu nie mogę już osiągnąć.

33. Rhaegar, co poprawia Ci humor?

Muzyka. Gra na harfie była moim jedynym schronieniem, miejscem, w którym mogłem być po prostu sobą – nie księciem, nie wojownikiem, nie wybrańcem, lecz poetą.

34. Czy Twój bohater ma jakąś mroczną tajemnicę?

Tak. Moją tajemnicą było to, że nigdy nie byłem pewien, czy rzeczywiście jestem tym, którego proroctwo zapowiadało. W głębi serca bałem się, że popełniłem błąd – że poświęciłem zbyt wiele dla iluzji. I miałem rację.

35. Moodboard

Poniżej.

Ponieważ jakikolwiek bard nie może odejść bez ukłonu, dlatego ja serdecznie się Wam kłaniam i składam swoje uszanowanie za każde pytanie umożliwiające mi udział w zabawie.

Przede wszystkim wielkie brawa dla Valyra @valkyrs-world za inicjatywę i organizację zabawy. Miło było zrzucić stare łuski i rozpostrzeć skrzydła. Głęboki ukłon dla autorów twórczych pytań.

Jeśli chcecie pieśń na bis, być może uda się ją wykonać z okazji następnego Wieczorku Szczerości.

Kłaniam się Rhaegar Targaryen.