#Restaurant Houten

[partycateringcentrale]

Party Catering

Welkom bij Partycatering Centrale, dé specialist in het verzorgen van feestelijke catering voor al uw bijzondere gelegenheden. Wij geloven dat catering een essentieel onderdeel is van een geslaagd feest. Daarom zorgen wij ervoor dat jouw evenement niet alleen smakelijk verwend wordt, maar dat ook de totale ervaring een waar feestje is.

Als ervaren partycateraar staan wij bekend om onze professionele aanpak en hoogwaardige service. Of je nu een intiem verjaardagsfeest, een elegant gala of een grootschalig bedrijfsevenement organiseert, wij hebben de expertise om jouw visie tot leven te brengen.

Ons team van toegewijde professionals staat voor je klaar om jouw gasten te verrassen met heerlijke gerechten en een onvergetelijke ervaring.

Een goed feest wordt pas echt goed met de juiste partycatering. Laat de smaakpapillen spreken en creëer een onvergetelijke smakelijke beleving voor je gasten.

Service:

Food & Beverages, Facilities and Services, Caterers, Cafeteria Management, Installation & Planning, Party-catering, Catering, Chef At Home, Foodlab Luxe Party Catering, Business Events, Party service, Events, Restaurant, birthday party, Food, Food & Beverages Houten, Facilities and Services Houten, Caterers Houten, Cafeteria Management, Installation & Planning Houten, Party-catering Houten, Catering Houten, Chef At Home Houten, Foodlab Luxe Party Catering Houten, Business Events Houten, Party service Houten, Events Houten, Restaurant Houten, birthday party Houten, Food Houten

Catering Feest

Je trouwdag is natuurlijk de mooiste dag van je leven. Alles moet vlekkeloos verlopen en er mag geen ruimte zijn voor stress. Bij Partycatering Centrale begrijpen we ...

Toon meer

Toont alle 22 resultaten

Standaard sorteringSorteer op PopulariteitNieuwste eerstPrijs: laag naar hoogPrijs: hoog naar laag 

Kaas Worstschotel € 54,95 Ex. BtwToevoegen aan winkelwagen

Complete Hapjesschaal€ 7,95 Ex. BtwToevoegen aan winkelwagen

DRANKEN€ 2,50 – € 6,75 Ex. BtwOpties selecteren

LUXE LUNCH DU CHEF V.A. 8 Pers.€ 13,75 Ex. BtwToevoegen aan winkelwagen

LUXE BROODJES MET SAP EN FRUIT V.A. 8 Pers.€ 11,25 Ex. BtwToevoegen aan winkelwagen

HALVE WRAP EN 3 LUXE MINI BROODJES€ 11,08 Ex. BtwToevoegen aan winkelwagen

LUNCH BOX LUXE PER PERSOON

Catering Verjaardag

Verjaardag hapjes bestellen bij Partycatering Centrale

Welkom bij Partycatering Centrale, dé specialist in catering voor...

Opties selecteren

Contact

Address:

Peppelkade 10, 3992 AK Houten, Netherlands

Visit Our Website:

Call this phone number for farther discussion:

+31 346 580 580

Contact Us Know more please send me massage in Business Email:

info@partycateringcentrale.nl

Hours: Monday-Sunday: 08:00 - 18:00

Contact Us Know more:

Facebook Link:

Contact Us Know more:

Twitter Link:

[karometeenk]

J'ai publié 8 964 fois en 2022

C'est 1 743 billets de plus qu'en 2021 !

1 327 billets créés (15%)

7 637 billets reblogués (85%)

Les blogs que j'ai le plus reblogués :

@abba-enthusiast

@ukulelegodparent

@official-rolli-und-rita

@majortomwaits

@bouquet-of-violets

J'ai étiqueté 2 420 billets en 2022

#not me the series - 108 billets

#tatort saarbrücken - 52 billets

#abba circumcision anon - 37 billets

#bad buddy - 36 billets

#karocore - 28 billets

#spatort - 27 billets

#eurovision - 26 billets

#bad buddy series - 19 billets

#esc - 18 billets

#not me spoilers - 16 billets

Longest Tag: 139 characters

#but also what kind of life are you living where stranding on a deserted island is only the second most interesting that ever happened to yo

Mes billets vedette en 2022 :

n°5

okay aber WER läuft mit mir zusammen durch den monsun

337 notes - publié le 1 mars 2022

n°4

Th.. there's a Dutch Spoon Discourse?

Yes my friend. Even most Dutch-speakers aren’t aware of this. But once two people holding opposing views on spoons get into the discussion, blood may flow.

All of these things are some type of spoon in Dutch.

Ask a Dutch person to name these spoons and they would say, from left to right: 1. koffie- of theelepel 2. pollepel 3. soeplepel 4. eetlepel

Ask a Belgian the same question you get:

1. koffie- of theelepel 2. houten lepel 3. pollepel 4. soep- of eetlepel

Now concerning the first spoon, the problem isn’t so much that we can’t agree on what it’s called because we both use the terms interchangeably. The problem is that is that no one actually knows what it is. Is there a difference between a teaspoon and a coffeespoon? If a recipe calls for a coffeespoon, can i just use any small spoon, surely not all small spoons contain the same volume of liquid? (I don’t know what’s going on but i know the French are to blame)

The last spoon can cause a bit of confusion, because an unsuspecting Belgian who asks for a soeplepel for their spaghetti at a Dutch restaurant will get a very strange look from the waiter, and the Belgian will assume they’re being judged for eating spaghetti with a spoon. Hopefully the waiter will ask for clarification, but sometimes the waiter will either refuse because it’s an extremely weird request, or, in funnier cases, he will bring a ladle. But those who know about the discrepancy in meaning across the border, and don’t wanna cause problems on purpose, will use “eetlepel”, because this variant is accepted on both sides of the border.

Now it’s really the two middle spoons who are problematic. “Pollepel” is a wooden spoon to the Dutch and a ladle to the Belgians. Both sides are relentless. There is no possibility of compromise, no acceptable alternative. There is a hill nearly every Dutch-speaker will die on and it’s called pollepel.

Luckily this problem only poses itself in a kitchen setting. So mostly only mixed couples or college roommates and cooks in restaurant near the border have to deal with this on the regular. That’s also why this discourse is not common knowledge. People will go through most of their adult lives without every encountering this issue. Which makes it all the more shocking when they eventually do.

There you have it folks. This is the spoon discourse. For my followers who are trying to learn Dutch: i’m so sorry.

397 notes - publié le 12 janvier 2022

n°3

i thought "wifebeater" was the most unnecessary violent name for a piece of clothing one could think of but the germans are proving me wrong again

670 notes - publié le 15 juin 2022

n°2

if you told an emo kid in 2007 that the lead singer of their favorite band would one day perform in a cheerleader outfit, the ultimate prep uniform, they would have hissed and put up their middle finger at you

703 notes - publié le 25 août 2022

Mon billet n°1 en 2022

god i'm so glad i saw the original slug tweet yesterday. this site is never incomprehensible if you're just online 24/7

14 137 notes - publié le 3 mars 2022

Obtenez votre année 2022 en revue sur Tumblr →

[pedaalridder]

2-4 oktober

Na een straat bestaande uit kasseien en een pad van betonplaten temidden in een bos bevindt zich het hotel. Het loopt tegen zevenen en het begint te schemeren. Tijd om te gaan eten, maar helaas het restaurant is op dinsdagen dicht. Het dichtsbijzijnde is een kwartier rijden, en om er te komen moet je een smal weggetje nemen. Donker en stil is het inmiddels. Een goed gevoel van vroeger bekruip je, uit de tijd zonder navigatiemiddelen, dat je helemaal niet meer weet waar je bent. De asfaltweg houdt op en gaat over in een straat die bedekt is met kinderkopjes dat naar een meer daalt. Vanuit een houten pand brandt licht. Eenmaal binnen blijken de lampen bevestigd te zijn aan scheepsraderen. Een man zingt schlagers. Langs de geel oranje muren waar hobbyschilderijen hangen met wuifend riet kun je plaats nemen aan tafels met eenvoudige stoelen. Het menu blijkt uit één gerecht te bestaan…gulash! Dit is zo’n moment dat het leven eenvoudig en overzichtelijk is. Gewoon ergens ver weg in de bossen aan een meer waar het halve maan is, ten westen van Berlijn in Brandenburg.

Een hele reis is achter de rug van 4.000 km. Via Duitsland, Polen, Litouwen, Letland en weer terug via Litouwen naar het noorden van Polen en Duitsland, met een meerdaagse stop in Gdansk. De stad waar onder leiding van Lech Walesa in 1980 gestaakt werd door Solidarnosc. Polen was in die jaren vaak in het nieuws. Wat zich toen in het oostblok afspeelde werd mij als 11 jarige door deze vloedgolf van verzet duidelijk. Een arm land waar mensen onderdrukt werden en waar je massaal kleding en andere goederen voor kon inzamelen. Gdansk blijkt een stad te zijn met een indrukwekkende geschiedenis. De koopmanshuizen rond het stadhuis getuigen ervan. Eveneens als de grootste bakstenen gebouwde kerk van Europa en de Westerplatte ten noorden van de stad waar de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939 begon.

Het was een interessante vakantie met veel historische plaatsen, waar telkens blijkt dat door terreur en oorlog en de gevolgen daarvan, mensen vluchten en huis en haard moeten verlaten, maar waar gelukkig ook uit blijkt dat ondanks alle waanzinnige acties om mensen, talen en culturen te willen laten verdwijnen dit nooit gelukt is.

[euroadventure]

Bathan - Charyn Canyon National Park

Woensdag 22 augustus

Na zes dagen hiken trekken we verder het binnenland in. Aylona en Alek, onze gidsen, zijn vertrokken, en nu staat onze nieuwe gids Mazghan (uitgesproken als "marsjan") voor ons klaar. Hij is een vrolijke, jonge kerel die uitstekend Engels spreekt en enorm veel kennis heeft over zijn land, echt top!

We reizen verder met een minibus voor ongeveer 15 personen. De bus zit grotendeels vol met rugzakken en andere spullen, maar gelukkig passen we er zelf ook nog net bij 😉. Onze eerste stop is bij een museum, waar we meer te weten komen over de geschiedenis van de "Golden Men".

Een gids van het museum geeft ons een enthousiaste rondleiding en vertelt met passie over de ontstaansgeschiedenis van zijn land. Hij benadrukt dat onderzoekers onlangs hebben ontdekt dat de beschaving in Kazachstan, of Centraal-Azië, zijn oorsprong heeft, en niet op de plek die men eerder dacht (die plek ben ik even kwijt, maar even zoeken op internet levert Afrika op haha). Normaal gesproken ben ik niet zo van de musea, maar zijn manier van vertellen houdt mijn aandacht vast.

Na een paar uur rijden we weer verder. Het is warm buiten, maar gelukkig hebben we airconditioning in de bus. Onze volgende stop is een lunch bij een traditioneel Oergoers restaurant. Onze gids bestelt allerlei overheerlijke gerechten in overvloed 😉, en ik laat me verrassen. Hoewel ik alles lust, merk ik dat ik na dagen van droogvoer en noodles een beetje 'noodle-moe' begin te worden.

Bij het verlaten van het restaurant worden we aangesproken door een local, die in zijn beperkte Engels vraagt of hij met ons op de foto mag. Super schattig! Voordat we het weten, staan we met z'n twaalfen om hem heen voor de foto, hij weet niet wat hem overkomt, haha.

We vervolgen onze reis richting het Charyn Canyon National Park. Het is nog een flinke rit, en we verwachten pas tegen het einde van de middag aan te komen. Onderweg stoppen we bij een supermarkt om wat biertjes, chips en snoep in te slaan. Of we dat echt nodig hebben na de uitgebreide lunch en het diner dat volgt, is een andere vraag, maar een beetje afwisseling is altijd welkom haha.

De route naar het nationaal park is prachtig. We rijden door een droog, woestijnachtig gebied, en de goudgele kleuren zijn supermooi! Af en toe maak ik al rijdend een foto, maar het uitzicht is zo mooi dat ik vooral probeer te genieten, terwijl anderen hun ogen dichtdoen, zonde!

Bij aankomst bij de canyon is het verrassend druk. Onderweg leek het rustig, maar bij de parkeerplaats is een groot bezoekerscentrum opgezet, met alle faciliteiten zoals toiletten, een restaurantje en veel informatie over het gebied. Ze hebben dat hier goed geregeld

We pakken onze rugzakken uit de bus, want het plan is om vanavond in de canyon te kamperen. Zelf had ik tijdens het boeken even niet door dat we na zes dagen hiken weer zouden kamperen, ik dacht dat we in kleinschalige accommodaties zouden verblijven. Even schakelen dus, maar het is natuurlijk supertof!

We krijgen de keuze om met een terreinwagen mee te rijden of onze rugzakken daarin te laden, of om te wandelen met de rugzakken op onze rug.

Omdat we toch even moeten wachten op de jeep en het licht prachtig is, besluit ik te gaan lopen. De wandeling naar de kampeerplaats is maar 2,5 kilometer, prima te doen dus!

Onderweg roepen we continu "ooh" en "ah", zo mooi is het! Het lijkt wel een decor uit ‘Wie is de Mol?’; het zou me niet verbazen als Rik van de Westerlaken ineens om de hoek zou komen 😉. De wandeling duurt wat langer omdat we veel stoppen voor foto’s, maar dat maakt het alleen maar leuker.

Bij de kampeerplaats vertrekken de laatste bezoekers terug naar het bezoekerscentrum, sommigen te voet zoals wij, anderen met de jeeps. Uiteindelijk blijven wij en een ander stel over. Terwijl wij wandelden, was de kok al vooruit gereden om ons diner voor te bereiden. We kunnen meteen aanschuiven aan grote picknicktafels onder een houten afdak. Perfect! Onze biertjes houden we koel in een bak water uit de nabij stromende rivier 😉.

Na een late lunch en het snoepen onderweg hebben we opnieuw veel te veel eten, maar dat drukt de pret niet. Tijdens het eten komt er een man op de fiets aan, bepakt en bezakt. Hij blijkt een Sloveen te zijn die van Mongolië naar huis fietst. Superstoer! Als fervent bikepacker heb ik enorm veel respect voor wat hij doet. We bieden hem wat eten en een biertje aan, en dat slaat hij natuurlijk niet af. Grappig genoeg woont hij in Škocjan, waar ik in 2021 tijdens mijn sabbatical ben geweest, een prachtig gebied in Slovenië bekend om de Škocjan-grotten.

Na het eten zetten we snel onze tenten op, want het begint al te schemeren. Het is even een uitdaging met de kurkdroge grond, maar met een hoofdlamp lukt het redelijk. In de buurt van onze tenten is het pikdonker, waardoor we een schitterende sterrenhemel zien, inclusief de Melkweg. Het vastleggen op foto lukt aardig, maar overdag blijkt de foto gewoon zwart te zijn, haha.

Na het bewonderen van de sterren keren we terug naar de picknickplaats voor nog een biertje en een gezellige avond. Uiteindelijk besluiten we met een deel van de groep om die nacht om half vier op te staan en de berg te beklimmen voor de zonsopgang, want dat schijnt geweldig te zijn. Ach, waarom ook niet? We zullen het wel zien 😉

[fransopdefiets]

2-9 Göteborg

Gisterenavond at ik een pizza met vijgenjam. Dat kwam zo. In de omgeving van de camping sprong één restaurant eruit, een Italiaans restaurant in een nieuwbouwwijk. Laat ik daar maar naar toe gaan, dacht ik. Bij aankomst bleek het inhoudelijk niet te verschillen van al die pizzeria’s die hier steevast door mensen uit het Midden-Oosten gerund worden. Alleen was die ditmaal gehuisvest in een modern gedesignde ruimte in plaats van in een houten keet of onder een huurkazerne. Een van de specialiteiten was pizza met geitenkaas, dat leek me wel wat, maar helaas werd die dus geserveerd met grote klodders vijgenjam.

Het hutje op de camping was vochtig en klam, de verf bladderde van de muren. Het had wel een hele grote veranda met uitzicht op de badgasten bij het meer. Met de sleutel kreeg ik een brief overhandigd, vol dreigementen wat je allemaal te wachten staat als je de boel niet netjes schoonmaakt. En uiteraard een hele waslijst van werkzaamheden tot en met stofzuigen aan toe, alleen de glasbewassing met gedemineraliseerd water ontbrak nog. Die brief moest je dan ondertekenen waardoor je akkoord ging met een boete van 1500 kronen als je niet goed schoongemaakt had. Dat ondertekenen heb ik niet gedaan, maar zei of course, i always clean the hut.

Als ik opsta, denk ik, nou vooruit ik ga er mijn best er op doen. Blijken er geen schoonmaakspullen te zijn, geen dweiltjes, geen stoffer en blik en al helemaal geen stodzuiger. Blijkt dat je die bij de receptie moet halen, maar die gaat pas om negen uur open. Nou ik ga niet anderhalf uur zitten wachten op die snuiters, dus ik ruim alles netjes op, deponeer de sleutel in de brievenbus en verder zoeken ze het maar uit.

Ik ben nog geen tien minuten onderweg of het begint zachtjes te regenen, geheel tegen de voorspellingen in. Gelukkig duurt dat maar een uurtje. Tegen die tijd haak ik aan op een bekende route, die van 2017 en het grappige is dat ik nog precies weet dat ik eerst een lange steile helling op moet, dat daarna een afdaling over een golvende weg volgt en dat beneden in Tollered een winkeltje zit met een koffieautomaat. En alles klopt precies, zelfs de koffie smaakt nog even beroerd als toen.

Daarna wordt het toch een beetje een saaie route over parallelwegen langs de snelweg. Ik krijg nog een keer een heuvel met steile gravelpaden te verduren als de weg langs het meer bij Jonsered is afgesloten. Maar verder zijn het vooral woonwijken waar ik doorheen fiets. In Lerum is er een kringloopwinkel met café, ja lekker koffie denk ik en stap af. Als ik naar binnen wil, komt er iemand voorzichtig uitleg geven, de zaak wordt gerund door de kerk als opvang voor verslaafden en daklozen. Maar ik ben van harte welkom. Ik drink er koffie aan een mooie eikenhouten tafel die voor dertig euro ge koop is. Ik zou hem zo meenemen als ik met de auto was. Als ik wil afrekenen zeggen nee, de cafetaria is gratis hier. Maar ik mag jullie wel een donatie doen vraag ik? Ja, dat mag wel.

Op de camping van Göteborg gaan de hutten voor afbraakprijzen. Ik heb er eentje met eigen douche, aparte slaapkamer, keuken en tv voor minder dan wat ik gisteren voor dat vochtige hol betaalde. Nou denk ik, kom maar door. Dat scheelt morgenochtend vroeg een hoop inpakwerk, want ik moet hier uiterlijk om zeven uur weg.

Gefietste afstand: 52 km

Gefietste tijd: 4,5 uur

[rotterdamvanalles]

Grand Cafe Restaurant Bar Dancing Pschorr hoek coolsingel en hofplein. Circa 1930.

Grand Cafe Restaurant Pschorr) was een grand café-restaurant die gevestigd was aan de toen nieuwgebouwde Coolsingel in Rotterdam. Het etablissement werd geopend in 1883 als bierhuis en in 1922 als grand café-restaurant, en was verwoest tijdens het bombardement op 14 mei 1940.

Grand café-restaurant Pschorr begon ooit als Duits bierhuis nadat de de Duitse brouwerij 'Pschorr' samen met de Beierse ondernemer Louis Willkomm besloten uit te breiden en naar de havenstad Rotterdam trokken. Daar werd in 1883 Bierhuis Pschorr geopend aan de Korte Hoogstraat en bediende Louis klanten met de combinatie van Duits bier en live muziek.

In 1916 werd Bierhuis Pschorr overgenomen door horecaondernemer Dirk Reese.

Die bleef tot 1931 bestaan als variététheater, maar het is niet bekend of de naam veranderd is nadat grand café-restaurant Pschorr werd geopend.

Nadat Dirk Reese het bierhuis had overgenomen, had hij plannen om een nieuw grand café-restaurant te openen, maar wist destijds nog geen geschikte locatie te vinden. Er was in die periode echter een volledige demping van de toenmalige Coolvest aan de gang, waarop Dirk besloot om Pschorr daar te laten bouwen.

Nadat de Coolvest in zijn geheel gedempt was in 1921 en er een brede tweebaansweg van was gemaakt, opende het nieuwgebouwde grand café-restaurant - ontworpen door architect Willem Kromhout, tevens verantwoordelijk voor het American Hotel in Amsterdam - onder de naam Pschorr haar deuren op 24 augustus 1922. Het gebouw was uniek vanwege de expressieve voorgevel met de voor Kromhout kenmerkende geknikte frontons en goed zichtbaar dankzij de verlichte gevel met de letters Pschorr erop, en stond in de volksmond bekend als 'Piet Schor'. Het werd gebouwd op een centrale plek tussen het opvallende, nieuwe Stadhuis van Rotterdam en de eveneens iconische Delftsche Poort.

Het etablissement veranderde het negatieve imago van Rotterdam in rap tempo. Voor de komst van het grand café-restaurant stond Rotterdam bekend als 'modderstad' omdat er geen klinkers lagen in de straten, waardoor die regelmatig in modderige paden veranderden. Ook deed men in de havenstad destijds niets anders dan werken, en waren de mensen die van uitgaan hielden gedwongen om naar Den Haag of Scheveningen te gaan. 'Daar werden je mooie schoenen niet vies', was de gedachte.

Echter, door de komst van Pschorr schudde Rotterdam het imago van 'modderstad' van zich af en ontpopte de Coolsingel zich - samen met andere bekende plekken zoals Café Loos - als een van de bekendste uitgaansplekken van de stad.

Door de goedlopende zaken, besloot Reese om uit te breiden met een nieuwe danszaal, waar de gebroeders Van der Vorm aan meewerkten. Op 16 april 1924 werd de nieuwe dancing groots geopend met de populaire zanger en cabaretier Jean-Louis Pisuisse, en een jazzband.

De danszaal - ontworpen door architect P.J. Vermaas, mede ontwerper van het Grand Hotel Central - van 500 m² was groot, had een donkerrood houten betimmering en was gerealiseerd met een brede overkapping zonder ondersteunende pilaren. De letterlijke bekroning van de zaal vormde de extravagante koepel in het plafond die bedekt was met glas in lood, waarachter zich lampen bevonden waarmee 's avonds een lichtshow kon worden gehouden. In 1926 kwam er nog een uitbreiding, ditmaal in de vorm van een van onderaf verlichte glazen dansvloer, geïnspireerd op een vloer die Reese in Parijs had gezien.

De uitgaansgelegenheid was ook kenmerkend vanwege het podium, waar de tekst "Welcome in New York" en een twee meter hoge afbeelding van het Vrijheidsbeeld duidelijk zichtbaar was voor allen.

Door deze twee grote uitbreidingen werd Pschorr ongelofelijk populair, bij zowel de Rotterdammers als het uitgaanspubliek van Den Haag en Amsterdam, die specifiek naar Rotterdam kwamen om dit gebouw te bezoeken. Ook bezochten en/of speelden er vele beroemde (internationale) artiesten en bands van die tijd in Pschorr: Evelyn Novacek (bekend onder de naam 'Evelyn Novacek en haar orkest'), Fien de la Mar, Elmer Spygrass, Bert Ambrose, Vera Lynn, Louis Davids, Josephine Baker, Nat Gonella, Joe Appleton, Coleman Hawkins en Louis Armstrong waren slechts een paar van de velen die hebben opgetreden in het grand café-restaurant in de jaren 1920 en 1930.

Tevens werd Novacek in 1936, ter gelegenheid van een jubileum, als orkestleidster in Pschorr gehuldigd. Zij ontving bij deze huldiging meer dan honderd bloemstukken en was een hoogtepunt in haar muzikale carrière. Ten slotte werden dansstijlen als de Shimmy, de Charleston en de Blackbottom daar geboren.

In de jaren 1938-1939 werd Pschorr grondig verbouwd door architect A. Hamaker. Deze verbouwing riep echter veel weerstand op, onder meer van Kromhout zelf maar ook van kennissen van opdrachtgever

Dirk Reese.

Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 werd het grand café-restaurant zwaar beschadigd door de bommenregen die er viel. Alleen de voorgevel stond nog overeind. Er was een optie om de voorgevel te behouden, maar zoals veel gebouwen die beschadigd waren, werd besloten om het toch te slopen. Sindsdien is de bekende uitgaansgelegenheid niet meer teruggekeerd in de havenstad en is op de huidige plek van het grand café-restaurant een grote wolkenkrabber gebouwd.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt van Wikipedia

[patriciaidsinga]

Druipen

Noordhollands Dagblad 11 maart 2023

“We eindigen met vier D’s’: Douchen, Dompelen en Drinken.” Vriendin L. en ik kijken elkaar aan. Saunameester Jeroen heeft net gezegd dat we niets mogen zeggen. Dus dat hij wil eindigen met 4 D’s en er vervolgens maar 3 noemt, dat slikken we in. 

 ‘Dippen’ denk ik, hij bedoelt vast dippen en ik focus me weer op de man. 

Een boomlange vent met een diepe geeloranje huid en halflang blond haar. Om zijn middel een kort gebatikt handdoekje. Wanneer hij tegens ons praat houdt hij zijn handen gevouwen voor zich met de handpalmen tegen elkaar. 

Vriendin L. en ik zijn een dagje naar de sauna en het summum van ontspannen is een opgieting. We zitten samen met nog zo’n dertig anderen in ons blootje in een grote ronde ruimte, op houten banken. In het midden staat een grote kachel met kolen en Jeroen giet daar water en ijs, gecombineerd met etherische oliën op. Hierdoor neemt de luchtvochtigheid in de sauna toe en wordt de geur verspreid door de ruimte. Tijdens de opgieting wappert Jeroen met zijn handdoek de lucht in jouw gezicht. 

“Doe allemaal je ogen dicht! En geniet van mijn gewapper”, zegt hij ten teken dat we gaan beginnen. 

Ik doe stiekem 1 oog open, om 3 dingen te checken: 1. Of hij zijn handdoekje nog om heeft en 2. Om te zien hoe hij wappert. Jeroen danst sierlijk van links naar rechts en zwaait met zijn handdoek rondjes boven zijn hoofd. 

’Laat je meevoeren, maar blijf in het hier en nu’, zegt hij zachtjes. Ai. Het hier en nu. Dat had hij niet moeten zeggen. Zodra iemand dat roept schiet ik altijd de geschiedenis in. Bijvoorbeeld naar gisteravond hoe mijn schoonmoeder en mijn vader de verschillen tussen elektrische fietsen bespraken. Of nog meer terug in tijd, hoe ik als 14-jarige een bak huzarensalade heb leeggegeten en daarna alles uitkotste omdat het een week over tijd bleek te zijn. 

‘Maak je hoofd leeg, denk nergens aan’. 

Ik denk aan Draaien, Dobberen en Doseren. 

‘Blijf vooral stil zitten, dat doe je voor jezelf en voor een ander’. 

Na een paar rondjes wapperen, ben ik verre van een meditatieve stand. Ik spiek met 1 oog naar L. mijn hyperactieve vriendin die sinds we in de saunaruimte zijn haar handdoek al 47 keer heeft rechtgelegd. Het lijkt erop dat zij nu wel helemaal zen is. 

En dan ineens is het voorbij en mogen we van de geeloranje opgieter, de ruimte verlaten.

L. rent op een drafje naar buiten en terwijl ik achter haar aan drentel gooit ze eruit wat al kennelijk twintig minuten vast zat: Doezelen, doorzetten, dommelen, dobbelen, dominoën. 

Ik duw haar richting het restaurant, voor zoveel stress is maar 1 remedie: ‘Drank’. ‘Veel Drank’.

[peterpijls1965]

De paraplumannen buigen diep als we wegrijden

7-3-2007 Kinosaki, Japan. Een stadje met zeven heetwaterbronnen. Otosan Hiroshi vond dat ik het moest meemaken, dus nu zit ik te schrijven in het ryokan waar hij boekte, een familiehotel met tatami´s en futons, dat tevens een van de hete ongsens exploiteert.

We lopen de hele dag in een kimono van het hotel rond, net zoals de meeste gasten in het bronnenstadje, ik bedoel ook buiten op straat. Het gegiechel van de dames is niet van de lucht, terwijl de mannen zeker in de baden collectief nors zwijgen en oogcontact vermijden.

Nu ben ik helemaal daas en loom van wel zes hete baden vandaag in evenzovele bronnen die dit ongsenparadijs aan de Japanse noordkust telt. Geen straf. Het was een drie uur durende rit van home Town Maizuru naar Kinosaki. In de 20 jaar oude Mitsubishi van otosan, op NASA-niveau onderhouden in de garage, prevelt schoonvader voortdurend schietgebedjes.

Hij is als de dood dat Elmer en mij iets overkomen. Aan de achteruitkijkspiegel hangen bij wijze van amulet boeddhapoppetjes met rode franje. Schoonvader rijdt traag en uiterst behoedzaam. In Nederland stierf hij duidend doden toen ik met mijn Volvo 240 op de snelweg wat al te fluks koers zette richting de bloembollenvelden en de Zaanse Schans.

Onderweg van Maizuru naar Kinosaki oponthoud in een soba-restaurant. Soba zijn koude noedels in bouillons, echt een hit in de hete vochtige Japanse zomer. Aansluitend bezochten we een zee-aquarium. Ik zag parende zeeleeuwen in een te klein bassin.

Eenmaal aangekomen in deze nogal luxe ryokan, de deuren zijn van matwit papier, moest ik meteen met schoonpa de baden in. Gehuld in kimono deden we twee ongsens aan. Eerst douchen en wassen, daarna de onderdompeling in heet, zout water.

Vanuit de vrouwenbaden achter een houten beschotting klonk gekir en geschater. Maar de mannenafdeling bleef muisstil. Allemaal onbewogen voor zich uit starende salarymen. En Hiroshi met zijn schoonzoon natuurlijk.

Net als iedereen liep ik door het stadje op geta, houten teenslippers met twee dwarsbalkjes eronder. Gezellig geklepper op straat. Ik droeg ze trouwens ook toen ik trouwde, herinner ik me nu. Sommige vrouwen doen ook op straat uitbundig, ik probeer onthecht voor me uit te staren. Otosan noemt me Peter-kun en behandelt me ook zo.

Vanavond diner in de kamer van T.´s ouders. Alles voortreffelijk: krab, sashimi, wagyuvlees, stoofpotje met bouillon, gebakken vis en garnalen, tempura en weer soba.

Glaasje likeur en glaasje bier genuttigd, uit beleefdheid, en nu, 20.30 uur, helemaal bekaf. Nog steeds een jetlag, werd vandaag en gisteren om 3 uur ´s morgens al wakker, om niet meer in te slapen. Verder een heel ontspannen trip. Elmer gedraagt zich, mijn schoonouders zijn in de wolken. Mijn vrouw neemt het ervan. Momenteel laat ze zich bepotelen door een masseuse.

Gebeld met huisbewaarder Y., in Amsterdam, die zich volkomen spastisch gedroeg toen hij belde en eerst T.´s moeder en daarna T. zelf aan de lijn kreeg. Het restproduct hing op toen T. vroeg met wie e de eer had. Hier zal hij voor boeten.

8-3 Moet nodig m´n mail zien, maar er is geen internetcafé in Maizuru. Er is een computer in huis, maar die is al jaren niet in gebruik. Een hoogzwangere kennis van T. kwam het ding vanmiddag updaten. Dat is na enkele uren gelukt, maar nu moet er een nieuwe versie van Netscape worden gedownload, en dat duurt nog eens 2 uur. De lijn is analoog.

Hoogzwangere vriendin had moeder bij zich. Elmer werd urenlang gerecenseerd, bewonderd en betast. Hij regeerde daar op zeker moment op door met Lego en klei te gooien. Ook danste hij op tafel. Daar maken die Japanners dan weer geen probleem van. Uiteindelijk gaan de hoogzwangere vriendin en haar moeder weg, natuurlijk met cadeautje (giri!, evenwicht) voor bewezen diensten.

Vanochtend een laatste bad in de ongsen en daarna vertrek uit de ryokan-herberg. Personeel rijdt auto voor, begeleidt ons met paraplu´s naar het voertuig opdat wij niet nat worden. De paraplumannen buigen diep als we wegrijden.

Mijn platteland en het Japanse verschillen niet te veel. Mensen van goede wil, schoonouders die van vreugde glanzen om de komst van mijn zoon. Een sportschool of tent met internet zijn er dus niet. Maandag gaan we naar Kyoto, de oude keizerlijke hoofdstad, voor twee dagen. Daarna naar huis.

Over de aard van Japanners. Hun gelijkmoedigheid en onverstoorbaarheid wordt misschien mede veroorzaakt door hun gebrek aan nieuwsgierigheid. Voorbeelden: ik wilde weten of er protesten waren tegen al die fabrieken midden in de natuur. T. weet het niet. Haar vader zegt van niet. Die fabrieken maken immers alleen maar asfalt en beton.

Dus Greenpeace is hier niet actief?, vraag ik.

`Hier niet.`

Leven er beren in de bamboeheuvels?

Langdurig beraad. Het aarzelende antwoord luidt: Ja.

Hebben ze zelf wel eens een beer gezien?

Geen eenduidig antwoord.

Is er een internetcafé in Maizuru?

Ze weten het niet.

Een sportschool?

Na ampel overleg luidt de conclusie dat daarvoor een heel eind omgereden moet worden. Zo blijven heel wat zaken min of meer onduidelijk. Soms denk dat ze dit soort praktische vragen impertinent vinden, ongewenste kiezels in de roerloze vijver van hun bestaan.

Ik vraag waarom bijna alle begraafplaatsen – familiegraven op privé-grond zijn toegestaan – aan de voet van de heuvels liggen. Mijn schoonvader: Omdat de grond elders te drassig is. De gewoonte om doden te cremeren bestaat nog niet zolang.

Hoe lang?

In sommige streken sinds 400 jaar, in Maizuru sinds 40 jaar.

Wat de aanleiding was om doden te gaan cremeren? Geen antwoord. Ruimtegebrek, meent T.

Er zijn veel dingen die ik niet begrijp en wel nooit begrijpen zal. Zo is me onduidelijk wat de precieze geschiedenis is van T.´s broer J., de drop-out die ik nooit zag. T. bezocht hem vorig jaar in Kyoto. Ze vertelde iets over zijn voorliefde voor The Smiths, en schilderen. Dat doet me een gevoelige jongen vermoeden.

Zo´n zekere mate van mystificatie vinden Japanners gewoon. Ik ga er althans van uit dat mijn schoonfamilie wat dat betreft redelijk representatief is. Ik denk dat vader en moeder K. tamelijk vooruitstrevend zijn, zeker in de context van het Japanse platteland. Naar Kyoto is het anderhalf uur met een boemeltrein door een studio Gibli-landschap,

Wel vraag ik me af: Hoe overleven journalisten hier?

Foto: Ongsen in Kinosaki.

[dutch-travel-trifecta]

Enkhuizen

Gisteren ben ik in Enkhuizen geweest. Wat een mooie stad!

Daar ging ik voor drie plekken te zien:

Een erg leuk bioscoop;

Het Zuiderzeemuseum bezoeken;

Het Flessenscheepjesmuseum bezoeken!

Het laatste was het museum dat ik liever wilde bezoek.

Er kwam iets anders uit... Toen ik bij de start aankwam, zag ik een klein richtingbordje met een kerstman (denk ik) dat ik super schattig vond. Toen moest ik die route volgen.

Tot op nu weet ik niet wat die route was. Ik denk dat dat misschien alleen een mooie route naar een kerstmarkt was, maar weet ik dat helemaal niet zeker. Op welke manier dat was inderdaad een mooie route. Ik ging door een woonwijk binnen het Snouck van Loosepark. Er stond veel prachtige huizen en een mooie meer.

Na het park, bracht het kerstmannetje me naar het centrum van Enkhuizen. Daar ligt een houten klokkentoren uit de zestiende eeuw! Wat leuk! Kijk maar naar de foto hieronder:

Daarna zie ik dit smalle straatje met wat kunstwerken voor een oud gebouw. Het was het "sow to grow" museum. Ik verwacht er niets van, maar wat had ik het mis. Dit museum gaat over plantenveredeling en heeft een heleboel interactieve opstellingen. Je kunt, bijvoorbeeld spelen met een DNA-sequentie om verschillende groenten te maken.

Er zijn ook kunsten met zaden gemaakt. Een leuk beeld en ook een onderdeel van de vloer!

Ondanks al die leuke dingen, wat het gelukkigst maakte, was dat ik een korte rondleiding in het Nederlands kreeg. En ik begreep er het meeste van het!Er was een hele aardige mevrouw die me vertelde over het gebouw (een voormalig weeshuis); de omgeving van Enkhuizen (er was meer landbouw omdat het daar minder regent en de temperatuur minder "extreem" is); en ook een beetje over de geschiedenis van Indonesië en Nederland. Ze woont in Enkhuizen, maar werkt in Amsterdam en neemt elke dag de trein. In het weekend werkt ze als vrijwilliger in het museum.

Na het "sow to grow" museum, ging ik naar het flessenscheepjesmuseum. Misschien niet zo leuk, maar ik hou van rare plekken, dus dit was het museum waar ik meest enthousiast over was. Helaas kwam ik tien minuten te laat en het museum ging al dicht. Alles wat ik heb, is deze foto van het raam van het museum.

Dan hoefde ik nu alleen nog maar naar de bioscoop. En dit was tot nu de leukste bioscoop waar ik ben geweest. De bioscoop zit in een gebouw dat in 1540 gebouwd was! Maar toch, alleen in de jaren 1650 opgetrokken het gebouw tot de huidige hoogte, waar de bioscoop zit. Het gebouw is "De Drommedaris" genoemd, en eerder was het gebouwd ter verdediging van de haventoegangen. Later was het gebruikt als wachtkazerne, gevangenis, postkantoor en anders.

Tegenwoordig herbergt het een restaurant en een kleine bioscoop. De Bioscoop is allen open tijdens filmtijden. Ik kwam er een half uur vroeger en hij ging nog dicht.

Er is een prachtig uitzicht daar, en veel kunststukken op de trappen. Als je een kort uitstapje in eigen land wilt maken, raad ik je aan om naar Enkhuizen te gaan.

Voor meer informatie over de bioscoop: 

https://cinemaenkhuizen.nl/

Voor meer informatie over het gebouw:

https://en.wikipedia.org/wiki/Drommedaris

[afrotumble]

Java House appoints first Kenyan CEO - Business Daily

[amsterdamblogs2]

Amsterdam Weekends - Een korte vakantie

Amsterdam Blogs

Op zoek naar een korte Europese weekendvakantie? Amsterdam zou wel eens de plek kunnen zijn om te genieten met je familie, vrienden of partner. Amsterdam Weekends combineren cultuur, eten en plezier in één prachtige, schilderachtige stad om een ​​unieke ervaring voort te brengen.

Amsterdam Blogs

Amsterdam, de hoofdstad en de grootste stad van Nederland, ligt in de provincie Noord-Holland in het westen van het land. Amsterdam is de financiële en culturele hoofdstad van het land. Als toeristische bestemming is het de 5e meest bezochte toeristische bestemming in Europa. Een kleine stad, maar schitterend in geschiedenis, kunst en de belofte van prachtige avonturen, Amsterdam is in alle opzichten charismatisch, warm en aantrekkelijk.

Amsterdam Weekends en Cultureel Toerisme

Amsterdam herbergt een bloeiende culturele scene. Amsterdam, de locatie van bijna 100 festivals per jaar en de thuisbasis van 37 wereldberoemde musea, heeft ook verschillende historische monumenten, winkelstraten en restaurants en uitgaansgelegenheden, en weelderige hotels op zijn naam staan.

Onmisbare plaatsen in Amsterdam zijn architectonische exemplaren zoals de Oude Kerk van Wallen, of de Oude Kerk van Wallen, het Houten Huys aan het Begijnhof, gebouwd in zeldzame gotische stijl, en het Koninklijk Paleis, een mooi voorbeeld van barokke architectuur.

Sterk aanbevolen musea zijn het Stedelijk Museum en het Van Gogh Museum voor moderne kunst en het Rijksmuseum met zijn uitgebreide collectie schilderijen van Rembrandt en klassieke Nederlandse kunst. De Heineken Music Hall en het symfonieorkest in het Concertgebouw zijn de culturele locaties van Amsterdam.

Amsterdam Weekends en uitgaan, eten en winkelen

Afgezien van zijn culturele extravaganza, geniet Amsterdam van een levendige sociale kwaliteit. De stad is het trefpunt van verschillende jonge Europese toeristen die hun Amsterdamse weekenden komen doorbrengen in de schoot van geweldige internationale keukens, opwindende feesten en spannende winkelstraten.

Het Leidseplein en het Rembrandtplein is waar Amsterdam geniet van een internationale uitgaanscultuur. Er zijn ook disco’s in de culturele centra Paradiso en Sugar Factory. Naast diverse etnische en internationale restaurants heeft Amsterdam een ​​populaire cafécultuur en variëren coffeeshops van ouderwets tot modern.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in winkelen, bieden Amsterdam Weekends populaire bestemmingen zoals het Vodelpark en de Negen Straatjes. Vooral Vodelpark is geweldig voor gezinnen met kinderen.

Waar te verblijven tijdens Amsterdam Weekends?

De stad Amsterdam is zowel een populaire luxe vakantiebestemming als een backpackbestemming. Het is een culturele ontsnapping voor liefhebbers van het oude en een leuke stad voor jongeren die geïnteresseerd zijn in winkelen, eten en plezier. Van extravagante monumentale hotels tot zelfstandige appartementen, jeugdherbergen en kampeerfaciliteiten, Amsterdam Weekends biedt accommodatie voor elk budgettype en elke smaak.

In en rond Amsterdam

Amsterdam wordt bediend door de Amsterdam Airport Schiphol die de stad internationaal bedient. De Nederlandse Spoorwegen verbinden de stad landelijk en met de meeste andere Europese steden.

De fiets is het populairste vervoermiddel in en rond Amsterdam. Fietsen is ook de meest ontspannende en plezierige manier om de stad te verkennen. Degenen die liever anders willen, het vervoerssysteem van Amsterdam omvat bussen en tramlijnen. Voor vervoer over de Amsterdamse wateren zijn er veerdiensten. Autorijden wordt afgeraden in Amsterdam.

Amsterdam blogs is een verzameling blogs geschreven door Amsterdammers. Lokale blogs uit amsterdam lezen? Lees hier.

[tandooriroyals]

With this beautiful Indian, Afghan concept, you can taste our delicious aromas of cardamom, coriander, mint and many other types of fresh herbs. You will be introduced to delicious meat dishes, different types of rice and special vegetables.

At the restaurant Tandoori Royals, traditional dishes are lovingly prepared and served in a modern way. It’s flavorful and authentic. The dishes served will be explained at your table by our friendly and experienced waitresses. You can ask them all your questions about the dishes. Take a break from everyday life and start a voyage of discovery to the 7th Afghan heaven in this restaurant in Lange Schaft 7b 3991 ap Houten.

best indian restaurant in Houten |  indian restaurant in Houten

[pedaalridder]

30 augustus

Al bij het wakker worden bevangt het mij: 'Hai Pippi Langkous', ook op die ene zaterdag in augustus '94 toen ik voor 48 uur in Zweden verbleef rondom Helsingborg en ik langs een rode houten boerderij met melkbussen aan de kant, fietste begon ik het meteen te zingen:

Hai! Pippi Langkous
Tjoelalee tjoelalee tjoela hopsasa
Hai! Pippi Langkous
Die doet haar eigen zin

Twee maal drie is vier
Wiedewiedewiet en twee is negen!

Maar ook Emil en Karlsson die zo je slaapkamer in kwam vliegen, ik heb ervan genoten! Op weg vandaag naar Zweden dus. Eénmaal de grens over verandert het landschap van de openheid in Noorwegen naar de dichte bossen. Af en toe is er een meer te zien, hoewel meer het lijkt meer een zee. Tegen de avond is Stockholm bereikt. Een stad die ik altijd al had willen bezoeken. De wijk waar we overnachten heet Kista uit te spreken als Siesta. De metro, tunnelbana geheten deelt de wijk in een woon- en industriegedeelte daar waar het moderne hotel te midden van IT-bedrijven staat. Er is ook een mega winkelcentrum te vinden waar het zeer multiculti is. Daar we wel trek hebben komt het wel uit dat er ook vele restaurants zijn te vinden. We gaan voor Grieks, maar hoe bestel je het? Het Zweeds is om te lezen nou niet echt moeilijk, maar het uitspreken? Schijnbaar was het verstaanbaar want we krijgen een lekker maaktje voorgeschoteld.

[karometeenk]

Th.. there's a Dutch Spoon Discourse?

Yes my friend. Even most Dutch-speakers aren’t aware of this. But once two people holding opposing views on spoons get into the discussion, blood may flow.

All of these things are some type of spoon in Dutch.

Ask a Dutch person to name these spoons and they would say, from left to right: 1. koffie- of theelepel 2. pollepel 3. soeplepel 4. eetlepel

Ask a Belgian the same question you get:

1. koffie- of theelepel 2. houten lepel 3. pollepel 4. soep- of eetlepel

Now concerning the first spoon, the problem isn’t so much that we can’t agree on what it’s called because we both use the terms interchangeably. The problem is that is that no one actually knows what it is. Is there a difference between a teaspoon and a coffeespoon? If a recipe calls for a coffeespoon, can i just use any small spoon, surely not all small spoons contain the same volume of liquid? (I don’t know what’s going on but i know the French are to blame)

The last spoon can cause a bit of confusion, because an unsuspecting Belgian who asks for a soeplepel for their spaghetti at a Dutch restaurant will get a very strange look from the waiter, and the Belgian will assume they’re being judged for eating spaghetti with a spoon. Hopefully the waiter will ask for clarification, but sometimes the waiter will either refuse because it’s an extremely weird request, or, in funnier cases, he will bring a ladle. But those who know about the discrepancy in meaning across the border, and don’t wanna cause problems on purpose, will use “eetlepel”, because this variant is accepted on both sides of the border.

Now it’s really the two middle spoons who are problematic. “Pollepel” is a wooden spoon to the Dutch and a ladle to the Belgians. Both sides are relentless. There is no possibility of compromise, no acceptable alternative. There is a hill nearly every Dutch-speaker will die on and it’s called pollepel.

Luckily this problem only poses itself in a kitchen setting. So mostly only mixed couples or college roommates and cooks in restaurant near the border have to deal with this on the regular. That’s also why this discourse is not common knowledge. People will go through most of their adult lives without every encountering this issue. Which makes it all the more shocking when they eventually do.

There you have it folks. This is the spoon discourse. For my followers who are trying to learn Dutch: i’m so sorry.

[fransopdefiets]

16-8 Stöde

Het tankstation had een hele wand met diepvriesmaaltijden in de aanbieding, de meeste in kleurig fabriekskarton, maar ook een paar die eruit zagen alsof ze van een traiteur kwamen, witte bakjes met folie en een geprinte sticker met inhoudsbeschrijving erop. Bij nadere bestudering bleken die in de keuken van het campingrestaurant bereid te zijn, kortom het restaurant mocht dan gesloten zijn, de kaart was nog steeds beschikbaar. Daaruit koos ik iets met worsten, aardappels in dillesaus en gekookte biet met de naam Isterband. Dat smaakte best goed, hoewel ik achteraf wel het idee kreeg dat er wat veel zout in zat. Ik dronk er anderhalve liter bronwater achteraan.

Ik word pas tegen zevenen wakker. Verslapen! is mijn eerste gedachte. Nogal onzinnig natuurlijk, ik ben duidelijk nog niet lang genoeg van huis.

De dag begint met een flinke bui, die als een zwarte band in de lucht hangt, er voor en er achter is de lucht helderblauw. Het wordt prachtig weer en, niet onbelangrijk, de wind is gedraaid in mijn voordeel. Omdat elke bestemming die ik kies, minstens tien kilometer verder blijkt te liggen dan ik dacht, kies ik vandaag voor de camping van Stöde, die moet hier niet meer dan 45 kilometer vandaan zijn. Ik heb ze gisterenavond al even gebeld om na te gaan of de receptie wel bemand is en dat is zo. Wat kan er nu nog mis gaan?

Ik kom vandaag langs precies één stempelloze kerk, die van Torpshammar, maar hij heeft dan wel weer zo’n losstaande houten klokketoren, al is die iets minder imposant dan die van gisteren. Verder is het een vrij zorgeloze fietstocht over stille asfaltwegen, die samen de Ljungandalsvägen vormen, een oude weg langs boerderijen en zomerhuizen en af en toe zie je de rivier, die richting Sundsvall stroomt. Tot mijn verbazing ben ik iets over enen al bij de camping. Morgen is het nog iets van 40 kilometer naar Sundsvall en dan sla ik af naar het zuiden. Dan is het nog een dikke 600 kilometer naar Linköping, ik schat een dag of acht, negen fietsen.

Afgelegde afstand: 41 km

Gefietste tijd: 3,5 uur

[rotterdamvanalles]

Grand Cafe Restaurant Bar Dancing Pschorr hoek coolsingel en hofplein. 1920-1930

Grand Cafe Restaurant Pschorr) was een grand café-restaurant die gevestigd was aan de toen nieuwgebouwde Coolsingel in Rotterdam. Het etablissement werd geopend in 1883 als bierhuis en in 1922 als grand café-restaurant, en was verwoest tijdens het bombardement op 14 mei 1940.

Grand café-restaurant Pschorr begon ooit als Duits bierhuis nadat de de Duitse brouwerij 'Pschorr' samen met de Beierse ondernemer Louis Willkomm besloten uit te breiden en naar de havenstad Rotterdam trokken. Daar werd in 1883 Bierhuis Pschorr geopend aan de Korte Hoogstraat en bediende Louis klanten met de combinatie van Duits bier en live muziek.

In 1916 werd Bierhuis Pschorr overgenomen door horecaondernemer Dirk Reese.

Die bleef tot 1931 bestaan als variététheater, maar het is niet bekend of de naam veranderd is nadat grand café-restaurant Pschorr werd geopend.

Nadat Dirk Reese het bierhuis had overgenomen, had hij plannen om een nieuw grand café-restaurant te openen, maar wist destijds nog geen geschikte locatie te vinden. Er was in die periode echter een volledige demping van de toenmalige Coolvest aan de gang, waarop Dirk besloot om Pschorr daar te laten bouwen.

Nadat de Coolvest in zijn geheel gedempt was in 1921 en er een brede tweebaansweg van was gemaakt, opende het nieuwgebouwde grand café-restaurant - ontworpen door architect Willem Kromhout, tevens verantwoordelijk voor het American Hotel in Amsterdam - onder de naam Pschorr haar deuren op 24 augustus 1922. Het gebouw was uniek vanwege de expressieve voorgevel met de voor Kromhout kenmerkende geknikte frontons en goed zichtbaar dankzij de verlichte gevel met de letters Pschorr erop, en stond in de volksmond bekend als 'Piet Schor'. Het werd gebouwd op een centrale plek tussen het opvallende, nieuwe Stadhuis van Rotterdam en de eveneens iconische Delftsche Poort.

Het etablissement veranderde het negatieve imago van Rotterdam in rap tempo. Voor de komst van het grand café-restaurant stond Rotterdam bekend als 'modderstad' omdat er geen klinkers lagen in de straten, waardoor die regelmatig in modderige paden veranderden. Ook deed men in de havenstad destijds niets anders dan werken, en waren de mensen die van uitgaan hielden gedwongen om naar Den Haag of Scheveningen te gaan. 'Daar werden je mooie schoenen niet vies', was de gedachte.

Echter, door de komst van Pschorr schudde Rotterdam het imago van 'modderstad' van zich af en ontpopte de Coolsingel zich - samen met andere bekende plekken zoals Café Loos - als een van de bekendste uitgaansplekken van de stad.

Door de goedlopende zaken, besloot Reese om uit te breiden met een nieuwe danszaal, waar de gebroeders Van der Vorm aan meewerkten. Op 16 april 1924 werd de nieuwe dancing groots geopend met de populaire zanger en cabaretier Jean-Louis Pisuisse, en een jazzband.

De danszaal - ontworpen door architect P.J. Vermaas, mede ontwerper van het Grand Hotel Central - van 500 m² was groot, had een donkerrood houten betimmering en was gerealiseerd met een brede overkapping zonder ondersteunende pilaren. De letterlijke bekroning van de zaal vormde de extravagante koepel in het plafond die bedekt was met glas in lood, waarachter zich lampen bevonden waarmee 's avonds een lichtshow kon worden gehouden. In 1926 kwam er nog een uitbreiding, ditmaal in de vorm van een van onderaf verlichte glazen dansvloer, geïnspireerd op een vloer die Reese in Parijs had gezien.

De uitgaansgelegenheid was ook kenmerkend vanwege het podium, waar de tekst "Welcome in New York" en een twee meter hoge afbeelding van het Vrijheidsbeeld duidelijk zichtbaar was voor allen.

Door deze twee grote uitbreidingen werd Pschorr ongelofelijk populair, bij zowel de Rotterdammers als het uitgaanspubliek van Den Haag en Amsterdam, die specifiek naar Rotterdam kwamen om dit gebouw te bezoeken. Ook bezochten en/of speelden er vele beroemde (internationale) artiesten en bands van die tijd in Pschorr: Evelyn Novacek (bekend onder de naam 'Evelyn Novacek en haar orkest'), Fien de la Mar, Elmer Spygrass, Bert Ambrose, Vera Lynn, Louis Davids, Josephine Baker, Nat Gonella, Joe Appleton, Coleman Hawkins en Louis Armstrong waren slechts een paar van de velen die hebben opgetreden in het grand café-restaurant in de jaren 1920 en 1930.

Tevens werd Novacek in 1936, ter gelegenheid van een jubileum, als orkestleidster in Pschorr gehuldigd. Zij ontving bij deze huldiging meer dan honderd bloemstukken en was een hoogtepunt in haar muzikale carrière. Ten slotte werden dansstijlen als de Shimmy, de Charleston en de Blackbottom daar geboren.

In de jaren 1938-1939 werd Pschorr grondig verbouwd door architect A. Hamaker. Deze verbouwing riep echter veel weerstand op, onder meer van Kromhout zelf maar ook van kennissen van opdrachtgever

Dirk Reese.

Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 werd het grand café-restaurant zwaar beschadigd door de bommenregen die er viel. Alleen de voorgevel stond nog overeind. Er was een optie om de voorgevel te behouden, maar zoals veel gebouwen die beschadigd waren, werd besloten om het toch te slopen. Sindsdien is de bekende uitgaansgelegenheid niet meer teruggekeerd in de havenstad en is op de huidige plek van het grand café-restaurant een grote wolkenkrabber gebouwd.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt van Wikipedia