Tumgik
#Pupi Jr
lemmyface0w0 · 1 year
Text
two bird parentz talking
Tumblr media
Bird mom iz a mom thatz a bird and Watchy iz a mom to birdz :3 [neither of them are girlz they are a guy and a non binary bot that are juzt alzo momz]
only Watchy, Pupi(chicken), Pupi Jr, Kernel Jr, and Sher H(the three chickadeez) belong to me - Bird Mom iz @msbonnieart 'z oc - Brooke, Sam, and Lauren(the three ice cubez) are Lucas' ocz [link to Twitter cuz idk if he haz a tumblr sorry :(]
24 notes · View notes
lamilanomagazine · 1 year
Text
Bormio: nell'ambito della Milanesiana il ciclo di incontri "I padri, le madri, e i figli"
Tumblr media
Bormio: nell'ambito della Milanesiana il ciclo di incontri "I padri, le madri, e i figli". Il 20 luglio si terrà il dialogo tra Laura Morante, premio David di Donatello 2001, e la figlia Eugenia Costantini. A seguire la proiezione di "Ciliegine" (2012, 83') di Laura Morante Il 21 luglio ci sarà la proiezione del film “Lei mi parla ancora” (2021, 93’) di Pupi Avati tratto dal libro di Giuseppe Sgarbi. Intervengono Pupi Avati (Premio David di Donatello 2003) e i protagonisti, nella realtà e sulla pellicola, della storia: Vittorio Sgarbi, Elisabetta Sgarbi e Chiara Caselli. Il 22 luglio andrà in scena il prologo di Alessandro Gnocchi e una lectio di Vittorio Sgarbi su "Caravaggio e Pasolini"  a 100 anni dalla nascita di Giovanni Testori Il 23 luglio invece sarà la serata di Al Bano che si racconterà insieme ai suoi figli Yari, Jasmine e Al Bano Jr. Inoltre interpreterà i suoi più grandi successi.... #notizie #news #breakingnews #cronaca #politica #eventi #sport #moda Read the full article
0 notes
moviemaniac2020 · 2 years
Text
Tumblr media
Una giovanissima e quasi irriconoscibile Sabrina Ferilli nel film horror "La Casa dell'Orco" (1988) di Lamberto Bava. Horror godibile, abbastanza scorrevole, non all'altezza dei cult che il figlio di Mario Bava realizzò a metà anni '80 ("Demoni" e "Demoni 2"), ma sicuramente migliore di 'flop' successivi. Essendo stato prodotto come un film per la TV scorre poco sangue, ma la storia non annoia, fra mestieranza e tocchi fiabeschi. Nonostante il genere horror sia stato sempre bistrattato e considerato ingiustamente di serie B, molti attori/attrici famosi/e hanno iniziato la propria carriera recitando in pellicole di questo genere. Per esempio, Gianmarco Tognazzi agli esordi recitò in un film horror, sempre diretto da Bava jr.: "Una notte al cimitero" (1989). Anche all'estero molti attori di fama internazionale si fecero le ossa nel cinema dell'orrore: Kevin Bacon recitò giovanissimo nel primo "Venerdì 13" di Sean Cunningham (1980); il premio Oscar Johnny Depp esordì a 21 anni in "Nightmare - Dal profondo della notte" (1984) di Wes Craven; e perfino il comico Leslie Nielsen, prima di recitare in commedie demenziali come la saga di "Una pallottola spuntata", interpretò ruoli cupi in horror come "Prom Night" di Paul Lynch e "Creepshow" di George Romero. Stessa sorte anche per molti noti registi. Senza scomodare Lucio Fulci ("Zombi 2", "Quella villa accanto al cimitero") o Pupi Avati ("La casa dalla finestre che ridono", "Zeder", "Il signor Diavolo"), ricordo quel Bob Clark divenuto celebre per la serie "Porky's", che a inizio carriera scrisse e diresse fra i più bei film horror mai realizzati ("L'assedio dei mortiviventi", "La morte dietro la porta", "Black Christmas").
0 notes
your-fave-is-pupy · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
Jason Funderburker (also known as Kitty, Wirt, Wirt Jr., George Washington, Mr. President, Benjamin Franklin, Dr. Cucumber, Greg Jr., Skipper, and Ronald) from Over the Garden Wall is pupy, why not!
For @deltaruneinfused 
31 notes · View notes
thatbowserguy · 5 years
Text
Order vs Chaos: The Smash Roster's Allignment
Mario: A good orderly boy, Order
DK: Literally a Gorilla, Chaos
Link: He runs around Hyrule half naked eating raw meat, Chaos
Samus: Uhh she can be Order
Dark Samus: Wants to Phazon everything, Chaos
Yoshi: Chaos.
Kirby: Too powerful and wild, Chaos
Fox: Order because why not
Pikachu: Order because maturity
Luigi: Order because siblingness
Ness: Chaos because he has a big bat
Captain Falcon: Chaos because a fast car
Jigglypuff: Order because she can order everyone to sleep
Peach: Order, royality energy
Daisy: Chaos lol
Bowser: Uhhhh fuck maybe Neutral, he can cause chaos but if you look at his army it's gotta lot of order
Ice Climbers: Nana chaos because she dropped Popo down a mountain if you reverse Melee's Intro, Popo order
Sheik: Order because princess ninja energy
Zelda: Order because princess wisdom energy
Dr Mario: Order because doctors
Pichu: Chaos because baby
Falco: Chaos because bad boy
Marth: Order because he is a king
Lucina: Order because fuck Grima chaos
Young Link: Order because idk
Ganondorf: Order as Ganondorf, Chaos as Ganon
Mewtwo: Order because he smort or something
Roy: Order because nobleness
Chrom: Order because exaltness
Mr Game & Watch: Neutral
Meta Knight: Order, he does have an army and battleship and such
Pit: Order, would rather peace and order tbh
Dark Pit: Neutral to stay in character
Zero Suit Samus: Same as Samus
Wario: Chaos because greedy chaoticness
Snake: Order maybe
Ike: Chaos maybe or Order idk Ike well
Pokémon Trainer: Order because training and such
Diddy Kong: Chaos because monky
Lucas: Neutral, to pure for Chais but fights against Porky's order
Sonic: CHAOSSS CONTROL, also Eggman is too orderly
King Dedede: Chaos probably
Olimar: Order, obviously
Lucario: Chaos maybe idk aura well
R.O.B.: Order, because Subspace Emissary
Toon Link: Chaotic cat baby
Wolf: Chaos because he's chaotic idk
Villager: Depends, Order if they run a nice tidy town but Chaos if their town is covered in Weeds and they hit villagers with nets
Mega Man: Order because he wants to live a nice orderly life but Wily's chaos says otherwise
Wii Fit Trainer: Neutral
Rosalina & Luma: Order because Lumas
Little Mac: Order with how he boxes
Greninja: Order because ninja
Miis: Neutral
Palutena: Order because goddessness
Pac-Man: Neutral
Robin: Order becuase tacticalness
Shulk: Order because god
Bowser Jr.: Chaos baby
Koopalings: Chaos babies
Duck Hunt Duo: Chaos doggo and birb
Ryu: Order
Ken: Chaos
Cloud: Chaos fighting against Shinra's order
Corrin: Neutral
Bayonetta: Chaos
Inkling: Whatever they want to pick, Agent 3 is canonically order though
Ridley: Chaos, obviously
Simon: Chaos maybe
Richter: Also Chaos maybe
King K Rool: Chaos because he wild
Isabelle: Order because organise pupy
Incineroar: Chaos heel cat
Piranha Plant: Neutral or Chaos
Joker: Chaos with his rebelliousness
Hero: Order maybe idk
Banjo-Kazooie: Maybe Chaos
18 notes · View notes
rumbayguateque · 2 years
Link
PUPY CANTOR. - CALLEJERONace en Santurce Puerto rico el 28 de mayo de 1953, como Anthony Torres Rosa Jr, a quien conocemos como Pupy Cantor Se inició como muchos de su generación en la percusión, para luego aprovechar la oportunidad y convertirse en cantante, hizo parte del afamado Conjunto Libre de Manny Oquendo en una trilogía vocal inolvidable al lado de Frankie Vásquez y Herman Olivera, allí hizo escuela y desarrolló sus habilidades vocales; en los setenta, estuvo como corista de los Cachimbos de Ismael Rivera bajo la dirección musical de Javier Vásquez, igualmente con la orquesta del maestro Kako Bastar, con Justo Betancourt, con la Mulenze; con el maestro Willie Rosario, al lado de Tony Vega y Gilberto Santarosa, pegando con Rosario los temas “El Callejero”, “La Flauta y el Violín”, trabajó también con Don Pernigón, con Chino y su Conjunto Melao, bueno y tantos otros, En Colombia se ha presentado en la ciudad de Medellín, Cali y Bogotá,
0 notes
thesuicidalpart2 · 4 years
Text
Em 1994, eu nasci. Muitos pensam ser um ano místico, pois é o ano que datou a morte de alguns grandes. Entre eles, o músico Kurt Cobain, o poeta Charles Bukowski e o maior piloto de fórmula um de todos os tempos, Ayrton Senna.
Particularmente, nunca enxerguei nada de especial ou de místico nesse ano. As pessoas simplesmente morrem. Dia, mês, ano… simples capricho, puro detalhe.
Embora a ciência acredite que as crianças só têm memória a partir dos quatro anos de idade, tenho plena convicção que tenho lembranças dos anos anteriores. Minha memória sempre foi excepcional, o que é uma faca de dois gumes. Me ajudou a ter destaque na escola, na faculdade, na vida. Contudo, sempre me torturou nos momentos ruins, revivendo situações, a todo momento, como se ainda estivessem acontecendo.
Eu lembro de assistir muitas coisas, deitado no meu carrinho. O som era meio abafado, como se estivesse embaixo d’água. Também não enxergava muito bem, alguns tons de cinza, basicamente.
Depois dos quatro anos, tudo ficou mais claro, é claro. Morei algum tempo perto da casa da minha avó, em uma casinha bastante simples. Meu pai era recém contratado e minha mãe não trabalhava. Na verdade, era proibida de trabalhar. Naquele tempo, era comum que o homem trabalhasse e a mulher cuidasse da casa, dos filhos. Era um reflexo da construção histórica da sociedade embasada na ideia do patriarcado.
Passávamos dificuldades, mas nunca passamos fome. Meu pai sempre se desdobrou, assim como minha mãe, pra que pudéssemos ter boas roupas, boa comida. Eu e meu irmão nunca ficamos em nenhum tipo de creche ou pré-escola. Meus pais nunca confiaram muito nesse tipo de sistema. Isso gerava dificuldades ainda maiores, pois minha mãe, por muitas vezes, precisou carregar duas crianças de colo pela cidade toda. Minhas avós e tias nunca ajudaram.
Mesmo assim, gostava muito de ir na casa da minha avó. Era uma velhinha muito doce, muito carinhosa, que fazia questão de ser visitada, de colocar o café na mesa, de dizer “vem comer enquanto tá quentinho”.
Nossa casinha era cercada não por muros, mas por bambus amarrados com arame. O quintal era todo de terra e eu e meu irmão simplesmente adorávamos. Brincávamos o dia todo, principalmente com nossas pistolas d’água. Nessa época, eu já demonstrava alguns traços estranhos. Era uma criança que brincava muito, mas que era meio maldosa, que repentinamente ficava quieta, em um canto qualquer. Mas nunca notaram.
Em 1998, quando ainda tinha quatro anos, tive meu primeiro contato com futebol. Final da copa do mundo de futebol, França vs Brasil. Assisti esse jogo na minha avó materna, fui uniformizado e tudo. Também é minha primeira lembrança do que é um churrasco. Naquele dia, os franceses passaram por cima dos brasileiros, placar de três a zero. Zidane, o melhor jogador do mundo na época, deu um show, como quase sempre que pisava nos gramados.
Minha lembrança de 2000, já com seis anos, é ainda mais vívida. Final do mundial interclubes, Corinthians vs Vasco. O Corinthians, nas semifinais, derrubou o poderoso Real Madrid, a maior e melhor equipe do mundo. Doutro lado, o Vasco eliminou o fortíssimo Manchester United.
A final foi decidida nos pênaltis, o que deixou tudo ainda mais emocionante. Edmundo, o craque vascaíno, perdeu a última penalidade. Sagrava-se ali, o Corinthians, como primeiro campeão mundial do campeonato interclubes da Fifa.
A partir daí, o futebol sempre esteve presente na minha vida. Em 2002, quando já tinha oito anos, o Brasil chegou novamente na final da Copa do Mundo. Dessa vez, tinha pela frente a temida Alemanha. Lembro que essa Copa do Mundo ocorreu no Japão e na Coréia, então os jogos eram todos de madrugada por causa do fuso horário. A final, por outro lado, ocorreu na parte da manhã. O Brasil alcançou a redenção e, com dois gols de Ronaldo fenômeno, bateu a Alemanha e se tornou o único pentacampeão mundial de futebol.
Ainda aos oito anos, já sabia o nome de todas as armas mais utilizadas na primeira e segunda guerra mundial. Sabia o nome da maioria dos governantes, sabia o nome dos remédios mais consumidos no mundo. Estava sempre dividido entre os livros e as bolas de futebol.
Ainda aos oito anos, sofri meu primeiro abuso. Não é algo que eu goste de falar ou lembrar. Como eu já mencionei, às vezes minha memória não diferencia lembrança e realidade. Então, ainda dói e ainda é confuso. Talvez eu me sinta assim porque, além da estranheza do ato, dividimos o mesmo sangue.
Não muito distante dessa época, fui diagnosticado com pericardite crônica, arritmia, sopro e outros problemas relacionados ao coração. Não poderia jogar futebol e nem fazer qualquer outra atividade exaustiva. O Dr. Mário Rodella Jr. foi bastante claro. Aliás, é estranho lembrar do Dr., que, depois de tanto visitar, me tornei amigo. Ele morreu em fevereiro de 2016. Muitos dizem que foi um acidente, mas é verdade é que ele jogou a moto contra aquele muro propositalmente. A mulher dele morreu em agosto, na mesma rodovia, arremessada do carro depois de um capotamento. A filha do Dr. e o namorado dela foram baleados em 2014. A autora dos disparos, que também era a mãe do namorado, se suicidou logo depois. Enfim, é triste como tudo acontece, não dá pra entender.
De qualquer forma, na época, comecei a jogar futebol, mesmo com os médicos proibindo. Jogava na escola, treinava escondido, era minha paixão. Dividia meu tempo entre o futebol, as crises de ansiedade, as beyblades e os baralhos de yu gi oh. Até meu pai colocar foto em tudo, pois, segundo ele, aquilo não era de Deus. Meu pai sempre foi religioso e eu respeito isso. Na verdade, eu também sou, também acredito e confio em Deus. Com certeza, não sou o melhor dos filhos, seja pra Deus, seja pro meu pai. Mas eu tenho me esforçado pra melhorar.
Lembro que eu simplesmente não me acostumava à escola. Alguns dias eram bons, ótimos. Em outros dias, eu chorava pra não ir, apanhava e acabava indo. Na escola, também chorava, só que sempre escondido. Os meus amigos não podiam saber. Depois de pular algumas séries, pois, segundo as professoras, eu não me enquadrava naquela faixa etária, eu saí do Tarquínio Cobra Olyntho, aonde estudei cerca de três anos, e fui pra escola Dr. João Gabriel Ribeiro. Na quinta série, pesava quarenta e um quilos e tinha um metro e quarenta de altura.
Lá, tudo melhorou e tudo piorou. Foi lá, por exemplo, sabe se lá o porquê, que eu parei de ter vontade de machucar as pessoas e animais. Na verdade, eu já tinha tentado e até feito isso. Maltratava gatos, cachorros, tanto os filhotes quanto os mais velhinhos. Tinha curiosidade sobre a sensação e, sinceramente, até que gostava dela, depois que experimentei. Hoje, isso me entristece um pouco, porém eu não tinha culpa, era uma criança confusa, uma criança diferente.
No Dr. João Gabriel Ribeiro, eu parei de apanhar, o que acontecia constantemente no Tarquínio, seja na escola, seja em casa. Lá, fiz alguns amigos por causa do futebol e algumas amigas por causa de um certo talento em português, matemática e afins. Inclusive, minha redação sobre ética foi selecionada e lida na rede globo, mais precisamente na EPTV, que é a rede globo que cobre os eventos da região. Também fui premiado nas olimpíadas de matemática brasileiras. Foi, inclusive, a época em que comecei a me interessar pela resolução do cubo de rubik. Acho que ninguém sabe e nem se importa, mas o criador do cubo mágico é húngaro.
Sobre as meninas, eu menti boa parte da minha infância. Até os quatorze anos, nunca tinha beijado ninguém. Na verdade, só fui beijar a primeira vez com quase dezesseis. Uma menina chamada Sabrina, que na verdade gostava do meu irmão. E pra ser sincero, foi assustador. Eu gostava de uma menina chamada Franciele, na época, mas ela era apaixonada no meu primo. Enfim, drama quase adolescente. Depois disso, fiquei com uma menina chamada Ana Laura, que era amiga de uma prima minha. Acho que ficaram com dó, porém, cavalo dado não se olha os dentes, né? Eu lembro de todas as meninas que eu fiquei e isso não se deve nem ao fato da memória eidética, mas sim pela quantidade absurdamente baixa. Sabrina, Ana Laura, Amanda, Aline, Patrícia, Mariane, Bruna, Carolina, Maria Eduarda e Gabriela. Sim, eu tenho vinte e seis anos e beijei somente dez meninas. Duas delas foram especiais o suficiente pra que eu sentisse vontade de repetir a dose. O restante, em nada somou. Porém, são todas meninas excelentes, o esquisito sou eu.
Eu namorei uma menina chamada Pérola, que morava na Bahia, mas era virtual e pelo Orkut, acho que não conta. E ela gostava de Restart, então realmente não conta.
Ainda no Dr. João Gabriel Ribeiro, eu tive um momento muito especial. Por três anos, vi o campeonato interclasse de futebol escapar de mim. Na última chance, contudo, na oitava série, eu sabia o que precisava fazer. Joguei todos os jogos como se fosse o último e, na final, contra nossos maiores rivais, a oitava C, viramos um jogo quase impossível e nos sagramos campeões. Foi um momento muito marcante porque quando se é criança, tudo parece mais intenso.
Fui campeão e artilheiro de diversos campeonatos, municipais, regionais e estaduais, porém nada me deixou tão feliz como naquele dia chuvoso. Pra ter jogo, inclusive, secamos a quadra com alguns rodos que as faxineiras emprestaram. Tudo improvisado.
Quando eu era pequeno, tive dois gatos. Os dois foram estraçalhados por cachorros vizinhos. A realidade é que eu gostava mais de gatos do que de cachorros, mas uma série de fatores me fizeram mudar. Eu tive que mudar. De qualquer forma, lembro de todos os meus bichos até hoje. Gostaria, inclusive, de que estivessem aqui. Pupi, um vira-latas. Lili, a melhor pinscher do mundo. Spike, um pastor belga todo preto, que apanhava do antigo dono. Cambi, nosso primeiro poodle, que ganhou o nome por causa do urso polar de um filme de 1996, chamado Alaska, uma aventura inacreditável. Cambi foi atropelado porque passou pelo vão do portão e fugiu. Foi atropelado duas vezes, na verdade. Quando eu o peguei no chão, a dor era tanta que ele me mordeu. Eu estava tão triste que nem percebi, mesmo o pelo branco dele dando lugar à cor vermelha, do meu sangue. Depois disso tivemos a Mégui e sua filhinha, Dandara, duas poodles que só queriam saber de comer, brincar e dormir. Na verdade, a maioria dos cães são assim. Quando a Mégui morreu, meus pais ainda estavam juntos. Porém, quando se separaram, não brigaram pra ver quem ia ficar com os móveis, com o dinheiro ou os filhos, mas sim pra ver quem ficaria com a Dandara. Por fim, ela ficava uns tempos comigo e com meu pai, e outros com minha mãe e meu irmão. Quando a Dandara morreu, meus pais já estavam juntos de novo. Foi quando aconteceu, depois de muita tristeza, de comprarmos a Maitê, que depois teve os filhinhos mais lindos do mundo. Mel, Sami, Budderball, Jorginho, Bentinho e Eevee, que infelizmente nos deixou com alguns dias de vida. Uma foi vendida e o outro, que só Deus sabe o quanto eu tentei evitar, foi vendido também.
Também tivemos e ainda temos o Bequinho, o típico vira-latas, ou seja, amarelinho do focinho preto que, por justiça, deveria estampar as novas notas de duzentos reais.
Eu tive outros bichos também. Quatro acarás que morreram em três dias. Dois lebistes, Ronaldinho e Guguzinho, um hamster que chamava Antônio Amendoim Jr., um tico-tico fogo que chamava Wood, e um canário do reino branco que chamava Dean. O hamster morreu de fome, porém prometi nunca mais cometer esse erro. Daí, o tico-tico morreu de sede.
Quando cheguei no ensino médio, no Dr. Euclides da Cunha, voltei a apanhar e, por causa disso, passei a frequentar somente algumas aulas por semana. Só fiz “amigos” depois que mostrei ser inteligente demais e um ás no futebol. Eles podiam ir bem nas provas com as colas que eu passava e, no futebol, eu ainda carregava o time nas costas. Em troca, eles só precisavam fingir que gostavam de mim. E assim fizeram por um tempo.
Só tive um amigo de verdade no ensino médio, que foi o Renatinho. Como eu já o conhecia do Dr. João Gabriel Ribeiro, tudo foi mais fácil. Pagava Coca-Cola pra turma todo santo dia. No segundo colegial, Renatinho e mais três jovens, sua namorada e outro casal, se envolveram em um acidente de caminhonete. Ninguém sobreviveu.
Se eu não me engano, foi nessa época que eu tentei me matar. Na verdade, eu estive morto por alguns segundos, tecnicamente falando. Porém, até nisso eu não tenho competência. Bem, paciência.
A bem verdade é que eu sempre odiei a escola. Tive momentos bons, porém momentos horríveis. Foi nessa época do colegial que fui abusado novamente. Dessa vez, a pessoa não era sangue do meu sangue, mas foi tão horrível quanto. Eu pedia, incessantemente a Deus, que aquilo parasse. Que iluminasse aquele ser.
De qualquer forma, quando saí da escola, não olhei pra trás sequer uma vez. Foram três anos inteiros de ensino médio levando comigo, todos os dias, um pedaço de ferro na mochila pra me defender. Confesso que precisei usar algumas vezes. O presídio de Bangu IV perde feio pra escola Dr. Euclides da Cunha quando o quesito é crueldade e violência.
Até no terceiro colegial, eu tinha beijado três ou quatro meninas. As outras vieram quando eu já tinha saído da escola. No segundo e no terceiro ano, eu era estranho e espinhento. As pessoas não queriam ficar perto, pelo menos não demonstravam isso ou qualquer outro interesse. Isso me deixava triste, mas não ao ponto de me deixar pior do que de costume. Eu já entendia mais ou menos como funcionava o mundo, ou pelo menos achava que entendia. Comecei a me retrair no ensino fundamental e, no ensino médio, já não demonstrava muito do que sentia. E sentia, como ninguém, mas mantinha o rosto inexpressivo.
No churrasco e formatura e na festa de formatura, algumas meninas demonstraram interesse, porém eu não queria nada do tipo. Não estava e nunca estive preocupado com isso. Eu simplesmente dizia não querer. Fui taxado de diversos nomes e diversas coisas que não sou, porém não entendia aquilo como desmerecedor ou como xingamento, então simplesmente relevava. Claro que a fobia social, a timidez e outros fatores psicológicos contribuíam, mas, àquela altura, eu já estava tão estragado e acostumado com isso que nada mais me tirava o sono. A não ser minhas outras personalidades, claro. Até então, eu não tinha permitido que ninguém entrasse no meu coração, porque eu sabia que amor e vulnerabilidade andavam juntos e que, como eu já estava estragado naturalmente, se me arriscasse e não desse certo, provavelmente não poderia suportar ou fingir que estava tudo bem.
Esses e outros fatos me fazem pensar que eu simplesmente não quero, não posso e nem vou permitir outra paixão. Você conhece uma pessoa legal por aí, que demonstra interesse em você assim como você demonstra por ela. É recíproco, é bom. Depois, você começa a se preocupar, a sentir ciúmes, a sentir falta, cria laços emocionais ou conexões intelectuais. Quando se dá por você, já está condicionando sua felicidade à outra pessoa. Depois disso, você começa a conhecer realmente a pessoa e descobre a furada que se meteu, mas aí já é tarde. Vocês perdem o respeito, a consideração já não é mais a mesma, começam a competir em uma competição aonde os dois perdem. E esse é um circulo vicioso, sabe? Acha que conhece alguém, acaba gostando, depois acaba conhecendo de verdade, termina desgostando.
Em 1994, eu nasci. Muitos pensam ser um ano místico, pois é o ano que datou a morte de alguns grandes. Entre eles, o músico Kurt Cobain, o poeta Charles Bukowski e o maior piloto de fórmula um de todos os tempos, Ayrton Senna. Eu não vejo nada de especial no ano em que eu nasci. Na verdade, queria ter vivido na Inglaterra vitoriana, em Paris ou qualquer outro lugar aonde a cortesia ainda existia.
De qualquer forma, quando saí da escola, senti um grande alívio, seguido de uma grande pressão. Tinha feito uma média acima de oitocentos pontos no ENEM, o que garantia as melhores faculdades do país. Contudo, não era o momento. Quis descansar, quis ficar quieto, reestruturar as ideias. Foi assim que cheguei em 2014, após ter terminado o ensino médio em 2011, sem grandes feitos. Fiz alguns cursos, é verdade, mas nada que eu me orgulhe muito. Fiz o ENEM em 2014 mais uma vez e, pra variar, média batendo quase novecentos pontos e novamente, classificado pras melhores faculdades do país. E eu queria? Não. Eu queria paz, eu queria estar do lado de quem me fazia bem na época, eu queria até mesmo a solidão, por opção, que é bem diferente da imposta.
É estranho pensar que cada vez que contamos a mesma história, ela apresenta tons e timbres diferentes. E todas elas são verdadeiras, creio eu, o que muda é o prisma de análise da mesma. Em alguns dias, estamos bem e olhamos pra trás desculpados e leves. Em outros dias, olhar pra trás, pra tudo que passou, e olhar aonde está nesse momento, é aterrador. É aterrorizante.
Escrever aleatoriamente é como andar na rua sem um objetivo e sem o risco de ser atropelado. Se bem que eu andei na rua e fui atropelado, então não sei se podemos confiar nessa oração.
De qualquer forma, por tudo e por alguns, poucos, eu preciso, agora, olhar pra frente. É hora de escrever uma nova história, dessa vez como protagonista. É hora de virar a página, aprender a conviver com traumas, medos, perdas e afins. Não que seja fácil ou que eu necessariamente vá conseguir. Mas, eu preciso tentar, eu devo isso a mim mesmo.
Se não novas histórias, ao menos novos capítulos de uma velha história.
0 notes
elarea · 4 years
Text
Efemérides 10 de agosto
Tumblr media
Bandera del desaparecido Club uruguayo Uruguay Athletic Club.
Fecha señalada por la fundación de equipos celestes y blancos tanto en Uruguay como España, Chile da inicio a su “era Bielsa”, se inauguraron estadios, se jugaron partidos por la extinta Divisonal Cuarta “D” de Uruguay y la pelota corrió sin parar en todas las latitudes del Planeta Fútbol.
Pasen y vean.
Sucesos
1898-  Se funda el desaparecido club uruguayo Uruguay Athletic Club, gran animador de la época amateur.
1918- Con diversos actos se inaugura el nuevo campo de juego del Club Libertad de Asunción, Paraguay. En el partido principal Guaraní venció a Olimpia por 5 goles a 2.
1923- Fundación del club gallego Celta de Vigo, tradicional rival del Deportivo La Coruña.
Tumblr media
El estadio Nemesio Camacho. 1938- Inauguración del estadio Nemesio Camacho "El Campín" de Bogotá. Amistosamente, Ecuador derrotó 2 a 1 a Colombia. El primer gol lo marcó el colombiano Tomás Emilio Mier.
1990- La RDA inicia la última liga de su historia.
2007- El técnico argentino Marcelo Bielsa asumió en la Selección de Chile. Estuvo casi cuatro años en el cargo, terminó segundo en las Eliminatorias para Sudáfrica 2010 y clasificó al Mundial tras 12 años sin presencia trasandina. En la Copa del Mundo, llegó hasta los octavos de final, dónde fue eliminado por Brasil. Los chilenos lo consideran el mejor entrenador de su historia, con un 60.3 por ciento de efectividad.
Nacimientos / Muertes
Tumblr media
Javier Zanetti.
1973- Nació en Buenos Aires, Javier Zanetti, el "Pupi", gran lateral derecho e histórico capitán del Inter de Milán. Surgió de las divisiones inferiores de Talleres de Remedios de Escalada, explotando en Primera División en Banfield. En la Serie A, ostenta varios récords: es el futbolista extranjero con más partidos disputados en el Calcio y el jugador con más presencias en la historia del Inter. Con la Selección Argentina, jugó 145 encuentros y estuvo en los Mundiales de Francia '98 (le hizo un gol a Inglaterra en 8vos) y en Corea-Japón 2002
Partidos
Selección
1969- Montevideo, por las Eliminatorias Copa Mundial 1970 Uruguay vence 2-0  a Chile. De esta manera y sin goles en contra, Uruguay clasifica a la Copa del Mundo. En sus cuatro presentaciones Uruguay acumuló 7 puntos, habiendo anotado 5 goles y sin recibir tantos la valla de Ladislao Mazurkiewicz.
En el ámbito local hay varios partidos de diferentes años, citaré los primeros:
Amateurismo
1919
Universal 2 X 1 Nacional Peñarol 1 X 0 Reformers Dublín 1 X 0 Wanderers River Plate 0 X 0 Belgrano Charley 1 X 1 Central
Ese año el campeón fue: Nacional
Primera
Inicio 8F 1R 1940
Peñarol 6 X 0 Defensor
Ese año el campeón fue: Nacional
Segunda
1F 1R 1952
Wanderers 1 X 1 Progreso Bella Vista 4 X 0 Artigas Miramar 1 X 0 Cerrito Fénix 1 X 1 Racing
Ese año el campeón fue: Wanderers Descendió: Artigas
Tumblr media
Tercera
8F 1R 1974
Cerrito 2 X 2 La Luz Miramar 5 X 2 Alto Perú Misiones 2 X 0 Mar de Fondo Iriarte N.P. 3 X 2 Platense Basáñez 2 X 2 Canillitas El Puente 2 X 1 Boston River
Ese año el campeón fue: Misiones Descendieron: Lavalleja y Platense
Cuarta
10F Primera D 1975
Sp. Italiano 4 X 1 Platense Lavalleja 3 X 1 Ipiranga Boca Jrs. 2 X 2 Marconi
Ese año el campeón fue: Villa Teresa y el otro ascendido fue Huracán P.A.
Fuente I Archivos Propios y CIHF
0 notes
teleshamckay90 · 4 years
Photo
Tumblr media
Wanna shout a happy birthday to my old man. Earl Peters Jr. aka pupi I love you and wish you many more years to come. After quarantine we gwen celebrate lol. https://www.instagram.com/p/B-r5iv0ltzkGeNzaE-cbtbk2gn4ECHracpYEOY0/?igshid=nkn0ptghayfr
0 notes
tenaflyviper · 7 years
Note
Hey Tena! I really love your blog, esp the horror movies post! :) I'm starting to get really into slasher movies and I was wondering if you maybe had some suggestions for me ! I've seen all the Screams and Friday the 13th so far and was looking for more ideas! Thank you! (:
I’ve always got horror suggestions!
Let’s start with a few proto-slashers (i.e., those films that helped mold the formula for the modern slasher.  They may not be as gory, but they’re important to what the slasher film would eventually become):
M (1931) - Fritz Lang
Peeping Tom (1960) - Michael Powell
Psycho (1960) - Alfred Hitchcock
A Bay of Blood (aka Twitch of the Death Nerve) (1971) - Mario Bava (I could have placed this in the next category, but the influence of this film in particular on the Friday the 13th franchise is quite noticeable)
Torso (1973) - Sergio Martino
Axe (1974) - Frederick R. Friedel
Black Christmas (1974) - Bob Clark
The Texas Chainsaw Massacre (1974) - Tobe Hooper
The Town that Dreaded Sundown (1976) - Charles B. Pierce
Alice, Sweet Alice (1976) - Alfred Sole
Massacre at Central High (1976) - Renee Daalder
The Hills Have Eyes (1977) - Wes Craven
Giallo films (personally recommended in order to best understand the genesis of the slasher subgenre):
Blood and Black Lace (1964) - Mario Bava
The Bird with the Crystal Plumage (1970)- Dario Argento
Five Dolls for an August Moon (1970) - Mario Bava
A Lizard in a Woman’s Skin (1971) - Lucio Fulci
Short Night of Glass Dolls (1971) - Aldo Lado
The Cat O’ Nine Tails (1971) - Dario Argento
Four Flies on Grey Velvet (1971) (Dario Argento)
Don’t Torture a Duckling (1972) - Lucio Fulci
The Red Queen Kills Seven Times (1972) - Emilio Miraglia
What Have You Done to Solange? (1972) - Massimo Dallamano
Seven Deaths in the Cat’s Eye (1973) - Antonio Margheriti
Eyeball (1975) - Umberto Lenzi
Deep Red (1975) - Dario Argento
The House with Laughing Windows (1976) - Pupi Avati
Tenebrae  (1982) - Dario Argento
Delirium: Photo of Gioia (1987) - Lamberto Bava
Stage Fright (1987) - Michele Soavi
Basic list of slasher films (as in, the most commonly-cited examples of the subgenre):
Halloween (1978) - John Carpenter
Terror Train (1980) - Roger Spottiswoode
Prom Night (1980) - Paul Lynch
Maniac (1981) - William Lustig
My Bloody Valentine (1981) - George Mihalka
The Burning (1981) - Tony Maylam
The Funhouse (1981) - Tobe Hooper
Hell Night (1981) - Tom De Simone
Just Before Dawn (1981) - Jeff Leiberman
The Prowler (1981) - Joseph Zito
Happy Birthday to Me (1981) - J. Lee Thompson
The Slumber Party Massacre (1982) - Amy Holden Jones(this was allegedly a feminist parody of slasher films, but ends up being more excessive, and less entertaining.  Noteworthy only for this information)
Sleepaway Camp (1983) - Robert Hiltzik
A Nightmare on Elm Street (1984) - Wes Craven
April Fool’s Day (1986) - Fred Walton
Child’s Play (1988) - Tom Holland
I Know What You Did Last Summer (1997) - Jim Gillespie
Saw (2004) - James Wan 
Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon (2006) - Scott Glosserman
Hatchet (2006) - Adam Green
Other slasher films:
Motel Hell (1980) - Kevin Connor
Mother’s Day (1980) - Charles Kaufman
Nightmare (1981) - Romano Scavolini
Madman (1981) - Joe Giannone
The New York Ripper (1982) - Lucio Fulci
Curtains (1983) - Jonathan Stryker
The House on Sorority Row (1983) - Mark Rosman
The Initiation (1984) - Larry Stewart
Silent Night, Deadly Night (1984) - Charles E. Sellier Jr.
Blood Diner (1987)- Jackie Kong
Slaughterhouse (1987) - Rick Roessler
Satan’s Little Helper (2004) - Jeff Leiberman
Hostel (2005) - Eli Roth (I’m not a fan, but you may feel differently)
Them (2006) - David Moreau and Xavier Palud
Standout slasher films (those of exceptional quality, or with traits that set it apart from others):
Tourist Trap (1979) - David Schmoeller
Alone in the Dark (1982) - Jack Sholder
The Stepfather (1987) - Joseph Ruben
Candyman (1992) - Bernard Rose
Dr. Giggles (1992) - Manny Coto
Wolf Creek (2005) - Greg Mclean
High Tension (2006) - Alexandre Aja
LGBT slasher films (because I felt like it):
Make a Wish (2002) - Sharon Ferranti
Hellbent (2004) - Paul Etheredge-Ouzts
You’re Killing Me (2015) - Jim Hansen
Additionally, you could look into German krimi films, which are essentially the sister subgenre to the giallo (and which I unfortunately do not have much personal experience with).
Hope this helps! :D
368 notes · View notes
Text
Los Van Van, la leyenda
Los Van Van, la leyenda
Rafael Lam | Maqueta Sergio Berrocal Jr.
Juan Formell es una especie de resumen de la música bailable cubana de los últimos 50 años; su éxito reside en la concepción de un concepto, sonido y estilo creado en una nueva era musical. La orquesta se apoyó, esencialmente en sus composiciones y las de César Pedroso (Pupy). Las canciones resultaron verdaderas crónicas sociales de moda, especie de…
View On WordPress
0 notes
lemmyface0w0 · 1 year
Text
some creature/animal characterz of mine :3
a lot of theze speciez i made up myself! they're probably not SUPER creative but i love them anywayz<3
Tumblr media
Bob - Loaf shaped creatures that live in swamps and can produce a poison/venom that causes hallucinations.
Tumblr media
Gloomy - These ghost looking beings are said to be the spirit of dead plants, starting as 'sprouts' and growing into many different types of plants.
Tumblr media
Pom pom - Don't let their fluffy looks and pathetic cries for help fool you, these creatures are very smart and often 'break' their own bones and pretend to be injured to lure things to them. They are never alone, if you see one there are bound to be others hiding in the trees and bushes.
Tumblr media
Copycaterpillar - Lovely giant caterpillars that change color depending on what they eat! They're often rainbow due to their diet of rainbow apples. They also can copy any noise they hear, similar to parrots.
Tumblr media
[no name] - A species of furries that are mostly mechanical. They often have rodent like ears and feet but these can look like almost any animal, their tails can also vary.
Tumblr media
theze aren't an original speciez, these are juzt one of my OCz' pet chickenz :3 Pupi, Sher. H, Pupi. JR, and Kernel. JR are their namez!
sorry the pozt iz so long, i juzt really wanted to give a lil info about all of them C:
4 notes · View notes
urbanidesnicar · 6 years
Text
Mrzim četnike. Što ću sad?
Ja mrzim četnike. Kakva je to rečenica: A - jednostavna, B - proširena ili C - složena? Ništa od navedenoga. Odgovor je: ISTINITA! Za razliku od kmera (poput glavatog Bojana koji nikoga ne mrzi), ja sam jako loša osoba. Umjesto da zaboravim prošlost i okrenem se budućnosti,  ja još uvijek pamtim "tamo neke sukobe 90-ih" (Tito Jr.- ljeta gospodnjeg 2018). Kako ova država uopće može ići naprijed kad u njoj žive ovakvi nazadni katolibani, opterećeni prošlošću kao ja?   Vrlo teško. Nema nam napretka dok ne doživimo masovnu amneziju i osobno se ne ispričamo svakom čika četniku. On je samo branio ono što nije njegovo i ništa više. Činjenice i istoričari  nam tako govore.  A na uglednom i uvijek objektivnom YUtelu, prevladava  mišljenje da smo isključivo mi krivci za rat. Još kad to kažu moralne horizontale poput :Klasića, Jakovine, Markovine i ostalih čudnovatih kljunaša, svaka dalja rasprava je samo gubljenje vremena.  
Crvena buržoazija se školovala na Soroševim fakultetima, koji promoviraju samo istinu i ljubav prema velikoj Smrdiji. Uzmimo za primjer već spomenutog druga Bojana, koji je iz Ustaškog  Vukovara pobjegao u multinacionalni Prijedor, poznat po prirodnim ljepotama i masovnim grobnicama. Na žalost i dan danas postoje marginalci, koji hrabro i nesebično spašavanje žena, dece i nejači od krvoločnih Ustaša, nazivaju agresijom? Tko su ti ljudi? Kako ih nije sram? Svijet nikada nije izgledao bolje a demokracija je došla na sve kontinente. Europljani sa osmjehom na licu dočekuju tradicionalno tolerantne migrante. Bijelci se sa suzama u očima ispričavaju zbog boje kože, i svih privilegija koje im time pripadaju. A pederi su konačno uspjeli zaustaviti heteroseksualne horde i njihove obitelji. Svatko ima pravo na izbor (osim nerođene djece) a nazadna 2 spola je zamijenilo njih 20-ak. Sa tendencijom daljeg rasta. Mediji su apsolutno slobodni i u njima se može naći za svakoga ponešto. Osim istine. Zar u takvoj globalističkoj idili, još ima pojedinaca koji bi mislili svojom glavom? Nevjerojatno i šokantno! Jedan od takvih, nikada zadovoljnih osoba je i Dr. Zlatko Hasanbegović. Ono što je on uradio na sjednici Zagrebačke skupštine, prelazi sve granice političke korektnosti. Usudio se održati  svoju riječ i nije se htio prodati za Judine škude. Nečuveno! A što je najgore, tim svojim nepromišljenim potezom je ohrabrio i ostale zastupnike "Neovisnih" da učine isto. Sreća naša pa najstarijem zanatu na svijetu (zvanom politička prostitucija), ne manjka kadrova. Pa je vrijedni neimar i udarnik Miki, brzinom Usaina Bolta našao 3 papka koji će podržati proračun. Za neupućene, drug Miki je glavni Mason među Hercegovcima i obratno. Kad su kmeri, antife, zagrebčanci i ljubitelji tehničke robe čuli za taj nezabilježen slučaj u povijesti Zg. skupštine, ostali su šokirani. Pa su Zlatku mirno i dostojanstveno  dali do znanja da nije u pravu. Vrijeđajući ga na vjerskoj i nacionalnoj osnovi. To su tako profinjeno i kulturno odradili, da nije bilo potrebe za oglašavenjem raznih NVO, BABA, Gongova i ostalih zaštitnika ljudskih prava. Jer samo lepi Pupi može biti ugrožen. Sve ostalo su prijevare i laži. A možda nije samo u pitanju Zlatkova vjeroispovijest? Jer pravo ime druga Miranda Mrsića je Miralem, a "švabo" Goran Beus Richemberg je rođen kao Emir Tahirović. Pošto su komunjare, normalno da "niko ne sme da ih vređa". Problem sa Zlatkom je puno kompleksnije naravi. Posjeduje dvije stvari koje mu drugovi nikada neće oprostiti. Intelekt i domoljublje. Jer on kao povijesničar zna "malo" više nego je poželjno. A u rijetkim trenucima kad ga pozovu na YUtelovo sučeljavanje, svaki put nonšalantno obriše pod sa stokom sitnog zuba. I zato ne čudi što drugovi imaju kompleks manje vrijednosti. Ima li sve ovo ikakve veze sa četnicima spomenutim na početku teksta? I te kako! Upravo nazočimo provedbi memoranduma SANU 2. Cilj je isti, samo je metod drugačiji. Jedina stvar u kojoj su četnici ispred nas, je laganje. Pa se tako još uvijek vode polemike oko broja žrtava u Jasenovcu. 1, 10 ili 100 milijuna, uopće nije bitno. Jer sve je LAŽ! Vraćanjem u prošlost, skreću pozornost sa puno većeg zločina i genocida koje su počinili 90-ih. A rješenje je vrlo jednostavno. Oformiti komisiju neovisnih (stranih) stručnjaka, koja će utvrditi pravo činjenično stanje. Ali.... Prije nego se vratimo 70-80 godina unatrag, rasčistimo već jednom za sva vremena zločin koji je četnička stoka počinila tijekom  agresije na RH. Tek kada budemo imali pune podatke o ubijenima i nestalima, kada plate ratnu odštetu i na koljenima dođu u Vukovar moliti za oprost, možemo zaključiti to poglavlje. Onda možemo pričati o Jasenovcu. A dok se to ne desi, ja ću ih svakim danom sve više mrziti!   "ZA DOMOVINU SPREMNI"
0 notes
lemmyface0w0 · 1 year
Text
I LOVE WBG RAAHHHHH!!!!
here iz my wbg characterz all in a neat little ref sheet cuz i love them mwamwamwa
Tumblr media
i can't show all the cloze upz(image limit grrrr) but i'll show cloze upz of each row :3
row cloze upz under the cut!!
Tumblr media
Marshmellow, Kernel, Watchy, Rainbow Cake
i would consider these guyz my main characterz simply cuz i uze them the mozt outside of wbg, pluz Rainbow Cake iz an OG in wbg<3
Tumblr media
Skull Pot, Hearty, Bijou, Weremellow
theze four are probably my silliezt/wonkiezt.. i love them though<3
Tumblr media
Pupi, Pupi Jr, Sher H, Kernel Jr
Pupi and the chickadeez!! theze are Watchy'z pet chickenz :3
Tumblr media
Oshii, Professor, Bobs, Lem
Professor creatured Oshii and the firzt of the Bob speciez... Lem iz juzt my sona i juzt added it to fill space lol
Tumblr media
Cotton Candy, Copycaterpillars, Handi, Goop
theze four unlike the otherz i added on later! the rezt were all made at the same time; alzo three of them are new but technically Handi haz been here az long az Watchy haz(she juzt doezn't talk a lot..)
0 notes
lemmyface0w0 · 2 years
Text
goofy azz chickenz
Tumblr media
Characterz: Pupi(big black chicken), Sher. H(black eyed), Pupi Jr(green eyed), Kernel Jr(blue eyed/eyez covered by fluff)
Og image
Tumblr media
0 notes
lemmyface0w0 · 2 years
Text
critter-fied my OCz
specifically my OCz from a certain RP, which iz why some of them look different
Tumblr media
OCz in order: Marshmellow, Kernel, Watchy, Rainbow Cake, Skull Pot, Hearty, Bijou, Weremellow, Pupi, Pupi Jr, Sher. H, Kernel Jr, Oshii, Professor Holo Gram, Cotton Candy
i plan on doing thiz with other people'z OCz too eventually >:](sidez probably not coloured since idk a lot of the characterz colorz)
1 note · View note