#Pag-Ibig Na Kaya

[lovebesblog]

Pag-Ibig Na Kaya - Zephanie x Jeremy G (Performance Video)

[hypocrisssy]

Sana dumating ang panahon na mapagtanto mong kalmado pala dapat ang pag-ibig. Hindi ito puno ng bakit o kaya naman ng pait. Payapa nga pala dapat ang magmahal. Hindi nakakasal, hindi nagpupumilit at hindi hahayaang makasakit.

Kalmado nga pala dapat ang pag-ibig.

[jopetkasi]

phone rings at 5am...

new guy: chia diaw lo ba? (have you eaten?)

me: be pa. kana? (not yet why?)

new guy: lan be ki Pancake House lo? (let's go to Pancake House)

me: this early? to-loo? (where?)

new guy: chi-ge BF lo. si kwait ten, khui chi-tiam cha ki. (in BF the resto opens at 7am)

while in the car i asked him why all of a sudden he conversed in Chinese which we never did.

new guy: exactly, because we never converse in Chinese. you need to practice puro "hua-na" (pinoys) friends mo.

me: but i am only "cho-siya" (half chinese) and nothing wrong if my friends are pinoys. I'm pinoy.

new guy: but your mom is Taiwanese right? and ikaw din diba you were born there.

me: change topic please? not feeling the alice guo vibes this early.

kaya pala ako dinala sa pancake house kasi me eat all you can waffles, chicken and spaghetti. ako naman, sinulit ko. like i had two servings of the waffle plates and went for a third plate for the pasta. again, wala na ako pake if ma turn off sya kung malakas ako kumain.

new guy: kumain ka lang. yan ganyan. alam mo naman diba na pag plump ang cheeks ibig sabihin ma swerte yan.

me: .................

and when the tables beside us were occupied he started speaking from Hookien to Mandarin. and to be honest, I felt uncomfortable because it felt rude and parang you are making your presence "felt" but that was just me. i wanted to cut him off but arguing at 7 in the morning is like inviting malas for the rest of the day. I am sticking to my good feng shui.

after eating he brought me to pasig since I have work. he came back around 5 since I do not have a car and will need a ride home.

i finally had the courage to tell him that I felt he appeared arrogant this morning with all the Chinese impressions. i told him unless it is very important or if we are alone, then we can converse but if we are in public or with my friends we will talk in tagalog.

and he was quiet during the drive home.

later on, he did apologize.

the more we meet, the more we reveal our true colors. some are green some are red flags. and to think undefined pa status namin.

[elliiesworld]

"How Many Ice You Can Handle?"

Contains: dirty talks, lap sitting (dom!Sun receiving), name calling (daddy for Sunoo and baby for reader), putting ice into the reader's priv!part, cursing. – /:remind me if I forgot something:/

Minors Do Not Interact ! 🚫

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

"Pst" Rinig na tawag ko. Tumingin ako sa kabilang dako ng couch at nakita si Sunoo na umupo doon with manspreaded look. He smirked at me and tapped his lap, signing me to sit on it. Tumayo ako at pumunta sa kaniya nang nakakunot ang noo ko.

"tangina, ano nanaman gusto niya?" I thought of myself at lumapit.

"Sit" utos niya sa akin at tumango sabay upo sa lap niya. Gago? I felt his hard bulge underneath my skirt na nasa loob ng grey sweatpants niya. Nanood nanaman 'to. Biglang natigil ang pag-iisip ko nang dinakma niya ang aking mukha at hinalikan nang para bang siya ay gutom at may libog.

I whimpered between the kiss and wrapped my arms around his neck as he deepens the kiss, he entered his tongue inside my mouth as it dance along with mine.

"napakasarap talaga ng dila niya" while kissing him, I thought of something. I started to imagine the feeling of his tongue inside me. Naiisip ko kung pa'no niya dilaan ang basa kong puke na parang ito ay isang lollipop lamang.

I stopped with my thoughts nang naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at bumaba ito papunta sa aking buttcheeks. He broke the kiss and smirked.

"tangina, Uno. Ang random mo" sabi ko at ngumuso, bigla niyang hinalikan ang aking pisngi. "Naninigas ako, at alam mo na kung ano ibig kong sabihin"

"try to masturbate yourself, may monthly period ako ngayon eh" I said as I tried to excuse myself sa kalibugan niya.

"nakita ko yung period tracker mo, kakatapos mo lang nung isang araw." He said and smirked at me.

"Uno, masakit pa rin eh" I said and pouts, nag-isip siya at ngumiti. "Let's try something new kaya?" Sabi niya at ngumisi. "How about let's see how many ice it can fit inside of your wet pussy?" Tangina, sabi ko na eh. Kakaiba nanaman nasa isip nitong lalaking 'to.

I sigh and nodded, because I want to try it to but it sounds painful. "Let's see if five ice can fit inside."

TANGINA LIMA AGAD? Pero sige, basta siya.

Pinatayo niya ako at sinunod ko ito nang pumunta siya sa kusina at kumuha ng ice cubes. Mga stars na shapes pa ang kinuha niya shet?

"get naked, baby" sabi niya at sinunod ko ito at nagmadaling tinanggal ang skirt ko kasama ang cycling at panties ko.

He bowed down to see my already wet pussy na kanina pa nabasa dahil sa napakatigas na tite niya.

He chuckled before putting one ice na walang sabi ng warning, at ang masama pa, sinagad niya ito.

"TANGINA UNO! ANG SAKIT!" Sabi ko sabay ungol at napakapit nalang sa blanket underneath myself.

He continues to put ice until it reached four ice at sumisikip na ang puke ko.

"isa nalang at kapag kinaya mo, i-try nating gawing sampo" sabi niya at napapikit ako at umungol nang malakas dahil sa sobrang sagad nito at sa lamig.

Bigla naman niyang idinagdag ang tatlo.

"FUCK!! DADDY, PLEASE!" I beg for some mercy and he chuckled. He added three ice into my pussy at ang dalawa ay malapit nang iluwa ng puke ko.

"and...ten" he smiled and pecked my pussy as I moaned and reached for his hand, "daddy, it hurts.."

"Shh, malapit nang matunaw yung iba, baby." Sabi niya with soft and gentle voice na para bang wala siyang ginawang kalibugan sa puke ko.

Hinubad niya bigla ang kaniyang grey sweatpants kasama ang underwear niya, nilabas niya ang kaniyang matigas na tite.

"time to repay me, baby, for the pleasure I gave you. Kainin mo ng buo ang tite ko habang hinahantay natin yung mga yelo sa puke mo na matunaw. Later on, we'll have ten rounds." He said and smirked

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

Listen to:

while reading for the best experience:)

[overcaffeinatedsoul]

Salamat. Palagi.

Habang pinagmamasdan ninyo ang paglubog ng araw, marahan niyang isinandal ang kanyang ulo sa iyong balikat.

“Salamat,” bakas ang lubos na saya sa kanyang boses.

Binalot ka ng init ng kanyang presenya na parang isang kumot na pumapawi ng lamig sa tuwing ikaw ay giniginaw.

Palihim kang sumulyap sa kanyang mukha, at nang makita mo ang ningning sa kanyang mata, tila ang lahat ng nasa paligid ay naglaho, at kayo’y nakakubli sa sarili ninyong mundo.

Ikaw ang pinakamatalik niyang kaibigan, ang kasama n’ya sa luha at tawanan, sa oras ng kasiyahan at oras ng kabiguan. Maraming alaala kayong pinagsaluhan na naging pundasyon ng inyong pagkakaibigan. Kapag ikaw ang kanyang kasama, wala siyang pangamba. Ikaw ang kanyang pahinga sa malupit na mundo, at para sa’yo, iyon ang pinakamahalaga.

“Palagi,” pabulong mong sagot sa pasasalamat niya.

Isang tugon na binabalot ng mga hindi masabing pangako at pangarap na hindi pa nabubuo. Para sa’yo, isa itong sinumpaang tungkulin ng iyong puso, na mananatili ka sa kanyang tabi ano man ang mangyari. Nais mong maging sandalan niya, ang sasalo sa kanya kapag siya ay nadapa, at susuporta sa kanyang pagtindig.

Siya lang ang tanging ninanais ng iyong puso. Siya ang nagbibigay sa iyo ng liwanag sa oras ng dilim, ang tawa na bumabasag sa iyong katahimikan.

Nasaksihan mo na ang lahat ng tungkol sa kanya, hinangaan sa kanyang pagiging matapang, at minahal sa kanyang kahinaan.

Pero hindi ka nagkaroon ng lakas ng loob upang ilahad ang iyong tunay na nararamdaman. Naging kuntento ka na sa inyong pagkakaibgan.

Habang tuluyan nang lumubog ang araw at ang mga bituwin ay isa-isa nang kuminang, nakaramdam ka ng matinding bugso ng emosyon — tuwa, lungkot, pag-ibig, at takot. Hanggang dito lang ba? Paano kung hindi ka nya gusto higit pa sa isang kaibigan? Paano kung may iba s’ya magustuhan at mahalin? Paano kung mawala siya sayo?

Maraming gumugulo sa iyong isip pero isinantabi mo ang mga ito at itinuon ang atensyon sa kasalukuyan, kung saan siya ay nasa tabi mo habang inyong pinagmamasdan ang mga tala at ang buwan. Nais mong namnamin ang mga sadaling kasama mo siya, panghawakan, tulad ng isang kayamanan na iyong iingatan sa iyong puso’t isipan.

Habang pinapanood ninyo ang pagkutitap ng mga bituwin sa kalangitan ay isang bulalakaw ang mabilis na dumaan, dahilan upang kayo ay magkatinginan. At sa sandaling iyon, tila nakita mo sa kanyang mga mata ang isang hindi maipaliwanag na nadarama ng kanyang puso. Iyon ba ay pag-asa? O pag-ibig na rin kaya? Hindi ka sigurado, pero nagbigay ito sayo ng sapat na lakas ng loob. Baka, parehas kayo ng nararamdaman. Baka, pwede kayo maging higit pa sa magkaibigan.

[meyjiji]

CHARLESTON RHETT CHUA — LIORA (01)

"And I'll still see it until I die, You're the loss of my life"

The wind was cold, biting against her skin as she stood under the lamppost, arms crossed tightly around herself. The world was quiet except for the occasional rustle of leaves and the faint hum of the streetlamp above them. Rhett stood a few feet away, his expression a mixture of confusion and desperation.

"May gusto kang pag-usapan?" he asked, his voice softer than she expected. It always was when he spoke to her. She took a deep breath, steadying herself. She had rehearsed this moment over and over again, but the words felt heavier now, lodged in her throat like stones. She couldn’t falter. Not now.

"Hindi ko na kaya, Rhett," she said finally, her voice barely above a whisper. His brows furrowed, and he took a step closer, the concern in his eyes twisting something in her chest. "Anong ibig mong sabihin? Ano’ng hindi mo na kaya?"

She turned her gaze away, focusing on the cracks in the pavement, the distant flicker of a car’s headlights. Anywhere but his face. "Tayo. Kung ano man ’to. I’m... I’m tired."

"Tired?" His voice broke slightly, and she flinched. "Tired saan? Sa’kin?"

"Sa lahat," she said quickly, before he could press further. She clenched her fists, nails biting into her palms. "Hindi ko na kayang maghintay, Rhett. Hindi ko na kayang umasa sa isang bagay na parang walang patutunguhan."

"Sino’ng may sabi na walang patutunguhan?" His voice rose, a rare edge of frustration cutting through his words. "Alam mo kung gaano kita kamahal- kung gaano ko—"

"Kung ganon, bakit walang nagbabago?" she snapped, finally meeting his gaze. His eyes searched hers, wide with confusion and something else—fear, maybe. "Bakit parang nandito pa rin tayo, stuck, walang nangyayari?"

"That’s not fair," he said, shaking his head. "Alam mo ang sitwasyon ko. Alam mo kung ano ang pinaglalaban ko."

"Do I?" she challenged, taking a step back when he tried to reach for her. "Talaga bang alam ko, Rhett? Kasi ang alam ko lang, nandito ako, naghihintay sa isang future na parang hindi naman darating."

"You’re wrong," he insisted, his voice raw now, desperate. "Ginagawa ko ang lahat pinaglalaban ko tayo, ang lahat ng ‘to-" Her chest tightened at the way his voice cracked. He believed what he was saying, and that made it worse. She had to end this before she broke completely.

"Hindi ka lumalaban nang sapat," she said, her voice trembling. "And maybe kasalanan ko rin. Kasi hinayaan ko, kasi naniwala ako sa isang bagay na simula pa lang, alam kong walang chance."

"Walang chance?" he repeated, the word falling from his lips like a curse. "’Yun ba ang tingin mo sa atin? Na sinasayang ko lang ang oras mo?"

"Oo," she lied, her heart splintering even as the word escaped her. He staggered back as though she had struck him. For a moment, silence hung between them, heavy and suffocating. She bit the inside of her cheek to keep from crying, forcing herself to stay strong.

"Hindi ikaw ’to," he said finally, his voice barely audible. "You’re scared, and I get that. Pero huwag mo kong itulak palayo dahil lang doon. Huwag ganito."

"Hindi ako natatakot," she said, her voice cold, rehearsed. She thought of the woman who had come to see her earlier, the polished, perfect fiancée who had spoken to her like she was a child playing dress-up in a love she didn’t deserve.

Rhett didn’t know she knew. That was the cruelest part of it all. He didn’t even think she was worth the truth.

"Tapusin na natin ’to," she said, and the finality in her tone shocked even her. "Pagod na ko, Rhett. Ayoko nang maghintay. Ayoko nang magpanggap na sapat na ’to." He stared at her, his mouth opening as if to protest, but no words came. She turned before he could see the tears that slipped down her cheeks, before he could break her resolve.

She walked away, each step heavier than the last, her chest aching with every breath. She told herself this was for the best. He deserved someone who could fit into his world, and she deserved someone who could choose her completely.

But as the distance between them grew, she couldn’t shake the feeling that she had left a piece of her heart behind.

Rhett stood frozen, the chill of the night seeping into his bones, but it was nothing compared to the icy void that had taken root in his chest. He couldn’t move, couldn’t call after her. The words he wanted to say "don’t go, stay, I love you," all clung to the back of his throat, suffocating him.

The sound of her retreating footsteps echoed in his ears, each one a dagger carving into his heart. He had never felt so powerless, so utterly lost.

She didn’t look back, and he hated that part of him still hoped she would. That even now, as she walked away from him, he believed she might stop, turn around, and undo the shattering silence that now stretched between them.

But she didn’t.

His hands clenched into fists, the pain of her words replaying in his mind. “I’m done. I’m done waiting for you.” The weight of it was unbearable, suffocating. He wanted to run after her, to grab her, to beg her to listen. But what could he say? That he loved her? That he would choose her in a heartbeat if he could? He had said those things before, and yet here they were.

I’m not enough for her. The thought gnawed at him, relentless and cruel.

She walked faster now, as though she couldn’t get away from him fast enough. Her silhouette blurred by the dim streetlights, but he could still see the way her shoulders trembled.

“Wait!” he called out, his voice breaking, raw with emotion.

For a fleeting moment, she paused, but she didn’t turn around. Instead, her voice came back to him, carried on the bitter wind, so soft it was almost a whisper. “Goodbye, Rhett.”

And just like that, she was gone.

Rhett stood there, staring after her, the hollow ache in his chest spreading through every inch of him. He had lost her, and for the first time, he felt the weight of every choice he’d made. Every moment he hadn’t fought hard enough. Every excuse he’d given himself to delay what he knew in his heart.

He sank to the pavement, his knees hitting the cold ground as he buried his face in his hands. She was the only thing in his life that had felt real, and now she was a memory slipping through his fingers.

And yet, even as his heart broke, he couldn’t help but wonder if this was always how it was meant to end him, bound by duty, and her, free from the chains he could never bring himself to break. Somewhere, in the distance, her laughter would echo in his mind, a haunting reminder of what could have been. What should have been.

You were my everything.

— TBC

[scramboileditlog]

Na-realize ko na di pala pera yung nagpapasaya sakin (naubos kasi kagabi). 😂

Blog ko lang yung short-lived gambling life ko. Isa to sa mga lately ko lang sinubukan sa buhay bukod sa pagpusta sa DOTA at bilyar nung estudyante pa ko.

Grabe talaga yung fake dopamine sa casino, I can see why people's life get ruined. Yung sounds ng machines kapag nananalo ka, yung dami ng klase ng taong makikita mo, and what's really surprising is yung dami ng mga senior citizens playing until morning.

Di ko naman ginalaw yung sarili kong pera. Yung mga naging wins ko lang din sinusugal ko. Sabi ko titigil ako pag naubos ko na lahat ng pinanalo ko, tumagal naman siya mga almost a month, wala din naman akong gustong bilhin kaya di naman nakakalungkot.

I don't recommend gambling, I am blogging this dahil may bago na naman akong na-experience bukod sa sumugal sa pag-ibig.✨

[whooolaanmo]

goodies!

Nagpreprepare, malapit na kasi bday ko pasasalamat at buhay pa ako kahit mabisyo akong tao medyo may kasalanan, pero mabait talaga ako 🤣😁😅, kaya mag shashare ako ng blessings madalas ko naman gawin lalo na pag bday ko as always bida ang saya Jollibee natawagan ko na para for delivery yung food sa St. Martin de Porres kid's home, tas Chowking naman para sa mga Lolo at Lola sa Nazareth Bahay Pag Ibig, yung mga 555 kumot na lang ang kulang na goodies.

November 07, 2024 09:16 pm

[ano-po]

Kamusta ka na kaya?

Sana hindi ka umiiyak.

Hindi mo dapat ikinakalungkot ang taong tulad ko.

Kamusta ka na kaya?

Sana pinagsasabihan ka ng mga kaibigan mo.

Na wala kang mapapala sa akin, at hindi na sana tayo nagkakilala.

Kamusta ka na kaya?

Sana ay galit ka. Sana ay kinasusuklaman mo ako.

Nang madali mo akong makalimutan, at hindi mo ako hanap-hanapin.

Na wala ka nang "Paano kaya kung..."

Na wala ka nang "Sana kinaya ko."

Na hindi ka nag-iisip na tawagan ako.

At pigilan ang sarili mo dahil baka ayaw ko.

Na hindi mo isinusumpa ang iyong sarili,

At isipin na hindi ka kamahal-mahal.

Dahil ganito ako ngayon,

At mas lalong sumasakit,

kapag naiisip ko na baka ganito din ang nararamdanan mo dahil sakin.

Kamusta ka na kaya?

Sana may magmahal sa'yo

na higit pa sa pag-ibig ko, na tinuturing ka nang tama, at hindi ka iiwan.

Kamusta na ako?

Nasa empyernong aking ginawa.

At mananatili ako, dahil dapat lang na nandito ako.

Nov 10, 2023 || 4:41 pm

[vettyyyy]

Kislap ng Pagasa sa Bukidnin

Ang proyektong Solar Irrigation ng AKAP na nagkakahalagang P39 bilyon pesos : Isang pag-asang nag-aalok ng solusyon para sa sektor ng agrikultura sa Pilipinas.

Ang sektor ng agrikultura sa Pilipinas ay napakahalaga sa atin bansang ito.Hindi pa raw sapat ang suportang natatanggap ng mga magsasaka kahit na marami sa ating likas na kayamanan.Madami paring mga magsasarili ang nahihirapang makahanap ng tamang suportang pang-agrikultura,pinapanaling problema pa ang kakulangan ng teknolohiya.Isang malaking hamon para sa sektor ng agrikultura ay ang problema sa supply ng patubig,lalo na sa mga lugar na hindi gaanong pinupuntahan o binibigyan-pansin ng gobyerno.Ngayon,narito ang pag-asang hinahanap nilaml Ang P39 bilyong AKAP Solar Irrigation Project

Anong ibig sabihin ng Proyektong AKAP Solar Irrigation?

Ang proyektong AKAP Solar Irrigation ay nagtataguyod upang ikabit ang mga solar-powered irrigation systems sa buong Pilipinas. Nagkakahalaga itong 39 bilyon pesos at sinasabing makakatulong hindi lamang sa pagtaas ng ani ng mga magsasaka kundi patungkol din sa paglikha ng higit na trabaho.

Batay sa proyekto na ito ay magagamit ng mga solar irrigation system ang enerhiya mula sa araw upang magbigay ng tubig sa mga sakahan partikular na sa mga lugar na hindi madaling maabot ng tradisyunal na sistema ng irigasyon. Sa ganitong paraan mas mapapaganda ang produksyon ng ating mga palayan at iba pang taniman.

Layunin ng Blog na Ito

Sa artikulong itong itoy ating layunin:

1. Pag-aaralan ang posibleng epekto ng proyectong itong – Anu-anong mabubuting dulot kaya nito sa mga magsasaka?

2. Pagsabihan ang mga tao - Ano ang magiging ambag ng ganitong klase ng proyyekto sa ekonomiya at lipunan?

3. Pinagtuunan ang posibleng mga hamon – Anu-ano ang mga potensyal na isyu sa pagsasakatuparan nito?

4. Palawakin ang usapan – Bigyan ng puwang ang iba't ibang mga pananaw hinggil sa proyeckto.

5. Pakataguyod ng transparency – Tiyakin na ang lahat ng impormasyon tungkol dito ay malinaw at wasto.

Paanong maaaring magbigay ng tulong ang Proyektong Solar Irrigation ng AKAP?

1. Pag-angat ng Bunga

Ang sapat na supply ng tubig ay napakahalaga upang matiyak ang produktibong ani sa mga sakahan. Sa tulong ng solar irrigation system, tagumpay na magagamit ang patuloy na suplay ng tubig kahit sa mga lugar na bihira ang pagulan o malayo sa mga imbakan ng tubig. Dahilan dito, maitataas ang produksyon ng bigas, mga gulay, at iba pang pananim na mahalaga para sa araw-araw na pagkaing Pilipino.

2. Pagbuo ng mga gawain at aktibidad

Ang budget na P39 bilyon para sa proyektong ito ay hindi lang para sa irrigation systems kundi patI para sa paglikha ng trabaho para sa mga Pilipino din. Kailangan ng proyekto ng mga tauhan para sa paggawa ng estruktura at iba pang gawain tulad ng operasyon at pagmamantini. Dagdag pa rito ang posibilidad na kapag nagparamdam ang ani mula sa mga magsasaka ay magbibigay din ito ng mas maraming oportunidad para sa iba't-ibang negosyo gaya ng transportasyon at pag proceso ng pagkain.

3. Proteksyon sa Kalikasan

Dahil solar

Ang irrigation system ngayon ay umaasa sa solar power kaya't hindi na nangangailangan ng mga fossil fuels na nagdudulot ng pinsala sa kalikasan. Ito ay nakakatulong upang mabawasan ang polusyon at makatulong sa pagpapalaganap ng pangangalaga sa kalikasan.

4. Pagpapabuti sa Buhay ng mga Magsasaka

Ang proyekto ay direktang makikinabang ang mga magsasaka, lalo na ang mga nasa malalayong lugar. Sa pagkakaroon ng sapat na patubig, hindi na nila kailangang gumastos ng malaki para sa irigasyon. Sa halip, maaari nilang ituon ang kanilang kita sa ibang pangangailangan tulad ng edukasyon at kalusugan.

Mga Hamon sa Proyekto

1. Pondo at Korapsyon

Bagama’t malaking tulong ang P39 bilyon, kailangang masigurong magagamit ito nang maayos at hindi masasayang dahil sa korapsyon. Ang mga proyekto tulad nito ay dapat na transparent upang masigurong napupunta sa tamang lugar ang pondo.

2. Pagpapanatili ng mga Sistema

Ang mga solar irrigation system ay nangangailangan ng regular na maintenance upang magpatuloy ang kanilang operasyon. Kung hindi ito magagawa, maaaring masayang ang malaking puhunan.

3. Edukasyon para sa mga Magsasaka

Kailangang sanayin ang mga magsasaka kung paano gamitin at alagaan ang mga bagong sistema ng irigasyon. Ang edukasyon at tamang impormasyon ay mahalaga upang masulit ang benepisyo ng proyekto.

Paano Makikilahok ang Publiko?

1. Pagkalat ng Impormasyon – Ibahagi ang mga detalye ng proyekto upang mas maraming tao ang makaalam tungkol dito.

2. Pakikilahok sa Talakayan – Magbigay ng opinyon at suhestiyon kung paano pa mapapabuti ang proyekto.

3. Pananagot – Siguruhing mananagot ang mga opisyal na namamahala ng proyekto upang maiwasan ang korapsyon.

Ang AKAP Solar Irrigation Project ay isang malaking hakbang para sa sektor ng agrikultura sa Pilipinas. Sa pamamagitan nito, maibibigay ang kinakailangang suporta para sa mga magsasaka, maitataguyod ang masaganang ani, at makakatulong sa ating ekonomiya. Ngunit tulad ng anumang proyekto, kailangan itong maging maayos at transparent upang masigurong magiging matagumpay ito.

Tulad ng sinasabi sa pangalan ng blog na ito, ang "Sinag ng Pag-asa sa Palayan" ay hindi lamang para sa mga magsasaka kundi para sa buong bansa. Huwag nating sayangin ang pagkakataong ito upang itaas ang antas ng ating agrikultura at bigyan ng mas magandang kinabukasan ang mga Pilipino.

[narkendig]

Sa bawat pagpatak ng araw, ako’y natutulad sa isang huling baraha sa isang laban na di ko pinili, ngunit kailangang harapin. Ako ang sandigan, ang sinisilip ng bawat mata tuwing ang pag-asa ay nauubos na. Ngunit sa likod ng tapang na tila bakal, naroon ang pusong nangangamba—paano kung hindi ko magampanan ang tungkulin kong sa aki’y iniatang?

Hindi biro ang maging breadwinner at the same time last card ng pamilya. Ang bawat hakbang, ang bawat desisyon, ay may bigat na parang mundo’y nasa aking balikat. Ang bawat piso’y may kwento; ang bawat kita’y may layunin. Sapagkat sa bawat araw na lumilipas, iniisip ko kung sapat ba ang aking naibibigay—kung ang buhay na inaasam nila’y kaya ko bang maibigay, lalo pa’t alam kong ang kanilang sakripisyo’y di matatawaran.

Ito’y buhay na puno ng pasanin ngunit di ko maisantabi ang pag-ibig na siyang dahilan ng lahat. Sa kabila ng hirap, pilit akong bumabangon, umaasang ang bawat pawis at luha ay may patutunguhan. Gayunpaman, sa ilalim ng aking ngiti, may tanong na pumupunit sa akin: Hanggang kailan ko kaya?

Ngunit kahit anong hirap, nananatili akong nakatindig, sapagkat alam kong sa bawat bagsak, naroon ang kanilang tiwala. At iyon ang nagiging liwanag ko sa kadiliman.

—Huling Baraha ng Pamilya, Tagapagtaguyod ng Pangarap

#lastcard #breadwinner #adultlife

[hypocrisssy]

"Kasi kabisado kita"

Hindi ko akalaing mas nakahuhumaling pala ang pag-ibig na ganito, pag-ibig na matututuhan kang mas makilala at makabisado.

Pag-ibig na alam ang mga ayaw mo at gusto, batid ang mga iniiwasan mo at mga paborito, kilala ang mga bagay na nagpapalungkot sa iyo at nagpapasaya at pansin kung bakit may mga sandaling tahimik ka.

Iba pala talaga kapag hindi ka lang kayang mahalin, bagkus kaya ring kabisaduhin. Hindi mo kailangang hingin ang mga bagay na kusa nang binibigay hindi mo man sabihin.

At siguro ito ang pag-ibig na mas pipiliin kong gustuhin, pag-ibig na alam kung paano ako unawain at kung paano ako iibigin.

© Mga salita ni Matt, Matter, Mattiest

[lihimlihamtinta]

Maligayang pasko sa'yo mahal ko

Hindi man ako ang pinili ng tadhana para sa'yo

Hindi nito mababago ang pag ibig ko

Isa kang kabanata na minsang naging milagro

Hindi man nagtagal ang iyong yugto

Isa kang ala alang humubog sa puso ko

Kaya hindi man ako ang kapiling mo

Hindi man nanatili ang ating tagpo

Hanggang sa mga susunod na siglo

Aalalahanin ko ang minsang pag ibig mo

[peryodismo2425]

Bakit naman, Sir?: Pag-ambon sa Mundo ng Isang Guro

Ni Ian Rafin | Nobyembre 10, 2024

Isa sa mga problema ng mga estudyante ngayon ang mental health na pinag-uusapan at kinokonsidera ng ating mga guro ukol sa pagbibigay ng mga gawain. Ngunit, habang importante na bigyang-diin ito, mahalaga ring isaisip na pati ang ating mga guro—nakakaramdam ng sarili nilang mga problema.

Nagsimulang magturo si Sir Joseph Carlo A. Guiao, o mas kilala rin bilang “Sir G”, nang maging student teacher o ST noong ikalawang semestre ng Akademikong Taon 2022-2023. Sa sumunod na taon, nagturo na siya bilang isang ganap na guro ng Matematika.

Sa ganitong oras natin unang nakita si Sir G. Tila mayroon siyang naranasang  ambon—hindi man nakakasira, isang abala naman sa pang-araw-araw. Dulot ito ng agarang pagsalang niya sa pagtuturo sa UPIS matapos ang kolehiyo at practicum. Idagdag pa ang napakarami niyang responsibilidad sa kaniyang unang taon kung saan naging homeroom adviser ng 10-Kamagong, Math 10 at Elem Calculus teacher, Math Club at BSP adviser, pati na rin miyembro sa mga committees.

Ayon kay Sir G, nahirapan siya noon sa pag-angkop at pag-adjust sa napakarami niyang tungkulin. Mula sa pagtuturo, paggawa ng mga materyales, pati na rin sa pagdidisiplina ng mga estudyante, kinailangan itong gawin ni Sir bilang trabaho ng isang guro. Hindi dahil hindi natin nakikita, hindi na ito totoo. Ani nga ni Sir, “may intangible talaga”.

Hindi rin nakatulong na nakakatakot umano ang mga estudyante sa UPIS. Ayon kay Sir Joseph, “common expectation although misconception… lahat ng students sa UPIS very advanced sa content.” Sabi niya na maaaring nanggagaling mula sa advanced na curriculum ng ating paaralan. “Diverse ang students”, isa rin iyan sa naranasan niya bilang isang guro. Sa dami ng mga estudyante na kaniyang tinuturuan, “one thing might not work for another”.

Mayroon pa ngang pagkakataon na nais na niyang bumitaw, lalo na kapag nabibigatan na siya. Inilarawan niya ito bilang isang paulit-ulit na paggawa sa isang nakakabagot na bagay ng pangmatagalan kung saan para bang patong-patong na ang mga problema. Ayon sa kaniya, palaging umaaligid ang pakiramdam ng pagsuko sa puntong gusto niya na lang tumakbo mula sa bigat ng akumuladong dinadala o pinapasan.

Kahit pa ganoon, nagpatuloy pa rin siya at hindi sumuko. Tiniis niya ang hirap at pagod para maturuan tayong mga mag-aaral. Sapagkat motibasyon niya sa kaniyang pagtuturo ang saya na nararamdaman niya kapag umaalis ang kaniyang mga estudyante mula sa silid-aralan na may dalang bagong kaalaman, kung saan napapangiti niya ang kaniyang mga estudyante gamit ang mga bagong kaalamang kaniyang binigay. Ani niya, “if you’re a teacher, you give people the opportunity to create a sense of equality,” isang simbolo ng kaniyang pagmamahal sa mga estudyante at pagtuturo.

Kaya hiling din ni Sir G na makisama tayo kapag nagtuturo siya. “Teaching is two way, students should also do their part,” hinikayat niyang sumagot sa mga tanong ng guro, magpasa ng mga requirements, magsulat ng notes, at ang pinakamahalaga—makinig at makisalamuha sa klase. 

Bilang mga estudyante, nakakalimutan natin minsan na hindi lang tayo ang nahihirapan.  Marami tayong hindi nakikita dahil sa sarili nating mga ambon. Gayunpaman, hindi ibig sabihin na wala nang ulan para sa iba. Sapagkat may ngiti man ang panlabas ng isang tao, hindi pa rin natin alam kung ano ang itinatago sa puso niya. Alalahanin natin na tao rin ang ating mga guro, mayroon din silang pakiramdam. Kaya sana, huwag na tayo dumagdag sa pasanin nila dahil para sa atin din naman ang kanilang mga ginagawa.

Laging tatandaan, nangangailangan naman ang lahat ng tulong paminsan-minsan. Kung nahihirapan man ang ating mga guro, kung inaambon man sila minsan, sana tayo na ang magsilbing sinag ng araw na magbibigay ng liwanag, upang makita ang bahaghari pagkatapos ng ulan. 

[jezawitha-z]

Last year pa ata last namin pagkikita netong hs bff ko. But the connection and vibes are still the same every time na magkasama kami. Kaya bet na bet ko mga biglaang aya eh kasi natutuloy. Hahahahaha.

Magkikita kita nalang ba talaga kami ng mga kaibigan ko kapag pareparehas ng sawi sa pag ibig? hahahahaha shutaaa

[tritemagicalsatire]

"The Scapegoat and The Villain"

A Tarot Reading by Ares

---A past collective reading from Sept. 19, 2024, posted at 3:22 pm---

Pic: Reversed Death Arcana from Persona 4 (a game screenshot)

---------------------------------------------------------------------------

"One has denied of His voice, but not His actions to justify His way of faith."

- a line from my own poem, must gatekeep HAHAHA!!

---------------------------------------------------------------------------

Good morning, madlang folks! 🥳

Maaaring late na ako sa balita, pero, how are you noong Lunar Eclipse in Pisces event? Lawit na ba ang mga dila sa kapaguran? Jonks! We must rest in peace sa katahimikan at kadiliman upang tayo'y magpahinga at manahimik sa ating mga kama in this bed weather season. The Lunar Eclipse in Pisces reminds us na matulog muna kung kinakailangan at susunod na yang mga gawain na yan. Even reflecting things can be tiring, make sure you are in a right state of mind to think about it. The world will wait, your health comes first muna. Batugan mode base sa POV ng burnout society, joke! 😉

Ingat sa s4kit, mga folks! Except sa problemang pag-ibig dahil love is everywhere and love is in the air (inutot ni Cupid), yikes charotski! Labyu! 🤘

Ito na, let's begin!

Since follower din ako ng Tarot Radio PH, something has made me thinking dun sa isa sa mga live na collective reading na noong isang araw ko lang pinakinggan. Something made me think of another own quotings in my writings na pwede maging topic for today's reading and at the same time, a poem pero tinatago ko muna for myself because I need to make it longer for a reason that me and myself is the only audience for that poem. A shadow work poem, in particular. Just a line will suffice pangdagdag info sa araw na ito. Hehe...

The scapegoat and the villain, both the madmans of the Uni-verse of collective hooman multiverse for me. Ang isang scapegoat na ubod ng self-sacrificial to the point of k1lling themselves "wisely" (because they justify it with "inhumane" respect to that principle, and with great optimism pa nga kung minsan kaya nagagawa nilang sumunod dito like it's some kind of duty to do so) while the villain presents themselves as an "incarnate of evil" or "Satan himself in human form" basta mga sumasalungat sa batas ng nakararami because they feel sh1t sa kasusunod sa layaw ng lipunan and they feel suffocated from it, like, they had enough from it. Both rely in their ways of thinking about faith and how they are so sure of it talaga to the point of forgetting their own humanity. Parehong may victim complex at may kanya-kanyang pamamaraan ng pagbubulakbol at pagpapasensyoso sa pinanghahawakang prinsipyo.

Stagnancy rises hangga't wala ring nakontrang matinong rationale sa isang prinsipyong matagal nang hinubog ng panahon at hindi natinag sa bawat sitwasyon. Matigas na makunat pa. Nako! That sometimes even the authorities and with their utmost power and tools na pwedeng magamit in every possible way can't help them kahit anong hila sa kanila palayo sa kanilang nakapako nilang kinasasadlakan.

Most of the unbalanced principles na meron sila ay nanggagaling sa kanilang unhealed wounds na hindi pa tukoy kung saan nanggagaling basta mostly nyan ay nasa nakaraan titingnan at nagmamanifest hanggang kasalukuyang panahon.

If there is one near you, or are you one, gaano kahaba ang pasensya mo sa mga katulad nila o katulad mo? At ano ang gagawin mo kung papaano mo sila panghahawakan? 🥱

Here... Susubukan kong bigyan ng emphasis ang point of views ng dalawang panig na ito and how they manifest in their own ways base sa interpretations ko, but still, ang complexity nyan ay syempre nakadepende sa bawat individual. Take what resonates and alisin ang hindi.

---------------------------------------------------------------------------

The Scapegoat:

(8 of spades reversed, 9 of hearts upright)

Tell me why you did it

Every dream falling apart

Tell me why you did it

After the promise

Still aching, still aching

Oh, baby, I need your love

-Heartbeat, Heartbreak (Persona 4 OST)

Seeking refuge, and personal freedom by means of restricting oneself sa pagsalo ng pwetmalung bad karma ng iba and ang malupit pa rito ay sila mismo ang napag-iinitan, as if one lives for it while they d1e alone and gradually dahil sa totoo lang ay despite their God-given gifts (kahit ang pagpapasensya sa mga katulad ng ganito ay quite a feat naman talaga) on doing something ay wala man lang "sukli" sa kanilang kabutihan and yet, their so-called "nature" tells them to do it kahit naaagrabyado na sila o dehado na sila from their own limitations. Kung sumama man ang loob, wala rin sila magawa — o sabihin nating iniisip nila na wala silang magagawa dahil they subjected themselves to it out of love na alipin ng damdamin lang without basis ng logic or out of spite as if one is nasa isang hostage situation. Feeling or thinking na laging "walang choice".

Guilt tripping and gaslighting ang may malaking factors kung bakit nagmamanifest kay Scapegoat ang ganung klaseng mindset. Kahit degradation can give attention din naman talaga sa mga katulad nila, parang pagdila lang ng breadcrumbs sa lapag tapos inaamag pa masabi lang na "ok lang, panglaman tiyan din yan!" tapos hyping sa paligid na "sige dig in! Basta nakakain!".

Nako! Lalong pinagmukhang timang. Tapos ang tyaga-tyaga pang makisalamuha! 🙄😆

Tapos ito pa, paulit-ulit pa sa pag-asang may magbabago pa roon sa other party pero sige ang lapit dahil akala may mawawala. Welp, for your safety mga Scapegoat folks, better avoid or detach paunti-unti or stop na talaga sa mga taong mahilig mang-akusa at mambaliktad (tapos nan4nakit pa) nang walang sapat na basis para maging safe, secured, and sane ka pa.

Hays... There is freedom more than being free sa pagiging Scapegoat because you "chose" it and may "freedom to choose" naman, mga folks! Hindi porket may kalayaan ay tinatake advantage na ng mga oppressors (maski of the Self) ang magago sa buong lifetime. Wala ka sa BDSM set-up hoy! Make sure you know your rights as an individual person. 🤦🏼‍♂️😆

Pagsawaan mo na yang kadena na yan, lubid naman! Tapos sunod, goma naman. HAHA!!👌🤣

Charot...

A question... Mawawalan ba ng saysay ang buhay kung walang ipeplease na ibang tao na wala naman talagang essence sa life natin? Bakit hindi natin subukan ang ating mga sarili na bigyang halaga starting this day? Bakit ba? Paladesisyon ako eh. Ayusin mo buhay mo hoy! 😆🙄

Just one try... not once, but when it happens kapag umiral ang resentment dulot ng kasasalo sa bigat ng ibang tao. Baka sakali lang, try lang. Pagaanin din ang sariling buhay nang may tamang balanse at naaangkop. 😉

A quote to ponder:

"I am a cage, in search of a bird."

- Franz Kafka

-----

The Villain:

(8 of hearts reversed, 5 of clubs reversed)

Turning misery into meaningfulness

Changing day after day

Your affection, your affection, taking pride from fear

Past will tell you when to make yourself a hero

-Your Affection (Persona 4 OST)

A villain to many, a hero to some...

Why is that?

I'm gonna get myself cancelled sa ganireng wikaan, lols. We think of a villain as certified a-hole characters na hindi deserve mabuhay, maski kumain at uminom kung papalarin ang self-righteous selves natin just to freaking t0rtur3 them HAHAHA!!

Reclusion, repulsion, revenge... mga sawa na sa sariling kahinaan ang mga ganitong tao.

Eh, mabuhay ba naman sa oppressive household or lipunan na umaabot sa punto na ang lala na ng amats ng mga ganito na kailangan na nilang ilabas ang pagkabarumbado't pusong bato nila like you know, atleast they are being hero to themselves kahit minsan. There are times that others follow because of the confidence they have for themselves. People like certainty din talaga in the midst of unpredictable but certain kind of vi0lence. Sabik na sabik sa pagbabago, like they need to do it with utmost respect sa kanilang nature na may dapat mabago sa kanilang current shituation as per their personal POV. Hearts in so much self-indulgence along with mindless and reprehensible hedonistic anarchism may lead to reckless actions that will cause unfavorable situations and sudden change of course sa life na kung saan ay hindi na mismo macontrol ng Villain ang mga nangyayari sa kanyang buhay due to those "unfavorable" SHITuations na gumulo at patuloy na gumugulo sa kanyang "pagkavillain" dahil sa maikling sabi ay ang pangit ng kanyang pag-uugali at pag-iisip kasi, yung tipong ang mga self-righteous peeps ay mapapasabi ng "buti nga!". Charots. Masyadong pangkupal ang labas HAHAHA!

Hindi... ganito, ganito...

Kahit gaano pa sila "kasama" sa "moralist society standards", they don't deserve kung ano mang pangbabaldado ng pananaw na ininstill din nila sa sarili nila na nagmumula sa lipunang tinarantado at ginutom ang kanilang sikmura.

Plakda! Plakda! Ang barado't matigas na sistema sa mga katulad nilang nakatikim ng paghihingalo pamulat sa mundo ng kabilang parte ng moralidad at sosyedad 'pagkat ang mundo ay hindi lamang sa kanila naikot dahil bawat taong makasalamuha ay lubhang mga inosente at nangangapa lamang sa buhay na walang kasiguraduhan.

Nawa'y hindi na maulit ang malungkot na genre ng buhay na ito, bagkus, kaawaan ang kasamaang nanaig sa pusong pinuno ng pagkamasalimuot kahit sa totoo lang ay imposible ito dahil sa pagbabalanse ni Universe sa bagay-bagay. All we can do is to take it as a lesson if may ibang tao na naging ganito sa atin kung nasa Villain era sila, simply detach and motivate yourself to be a Villain of them naman, but with a twist of goodness and righteousness for the both of you and mas pabor syempre sa sarili dahil alam na ang tama sa hindi, not just feeling but by thinking kung ano ang talagang kasalanan na sumasalungat at prinsipyong sablay at wala sa hulog kaya wala rin sa tamang ayos. Wasak ang equilibrium ng individualism at collectivism, ayun naging individualism vs. collectivism.

Clash between two worlds na hindi naman necessary dahil wala naman talagang lalaban at walang kalaban in the first place kung hindi ang mga sarili tapos ang pangit ng delivery ng mga personal demands sa life. 🤣😅

Misunderstood parehong panig kung tutuusin tapos self-righteous world is ang lala ng mga binabatong interpretations. Ay jusmiyo yawa!! XD

Basta may moral grounding ka pa sa buhay ay kaaawaan mo na lang ang mga tulad nilang hindi nakawala sa sistemang gusto nila sila lang ang pakikinggan at susundin. Kung ikaw man ay pending malalang Villain ng masa, mag-isip isip ka na dahil malalang pagsasabotahe ang gagawin mo sa sarili mo dahil magiging katulad ka na ng bagay na kinamumuhian mo. Sige konti pa, destruction occurs and war will follow. Ano gusto mo? Ikaw ang magpapasimula o sila? Kaya mo bang dungisan ang mukha mo kung ikaw man ang magpapasimuno? Sana maayos pang maihatid ang pakikiaklas patungong kalayaang deserve mo, make it a peaceful kind of war. No need for bloodsh3d, sana ano? If may manipulation malala, need ng mga professional na mamamagitan like some mental health therapist or a spiritual counselor kumporme sa personal beliefs for some objective kind of knowledge — an unbiased one. 😅🤣

Ang tanong, sino ang totoong Villain sa inyo? Ikaw na pending bida sa sarili mong buhay (you must reclaim your power) o yung feeling bida at talagang bida-bidang other party na kinamumuhian mo. Good luck investigating that matter. Patulong kayo sa iba (at sana sa iba't ibang prinsipyo para mapag-isipan maigi) if needed para sa balanseng moral grounding while doing the deed. Hehe... 😉🥱

A quote to ponder:

"Being against evil doesn't make you good. Tonight I was against it and then I was evil myself. I could feel it coming just like a tide... I just want to destroy them."

- Ernest Hemingway