#Maya Efnan

[ashabellq]

im just trying to do my best but its really hard that i cant breathe sometimes. i need you my fallen star, i need you right now. i need you everytime cause you're the reason I believe in fate you're my paradise.

[gozlerinsesi]

"On altısında dahi karanlığı hissediyordu.

On altısında bile acı çekiyordu."

[bugunadimisenkoy]

''ama yeşil yoldan çıkış da yok.''

[bogurtlenkokan]

Aptal.

Yok olacağımı sandın.

Mahvolacağımı sandın.

Cidden ama, yataklara düşeceğimi mi sandın?

Kendini Doruk Ilgaz mı sandın? Beni tanıdığını mı sandın Yargıcı?

[yarennarsiv]

"Çok uzun sürecek Mavi... Her ne başladıysa bu, çok uzun sürecek."

N.G. Kabal - Gecenin Hikayesi, Aylema

[someays]

Konuşsam mı geçerdi?

Yoksa ağlasam mı geçerdi?

[egeninincisicerenn]

"Ben kendi kendimin yuvasıydım hep ama ailem hep sendin, Doruk"

[avenwallace]

Aynada gözlerimiz karşılaşınca bir an için boş ifadesi rahatlamış gibi aydınlandı ama o kadar kısa sürdü ki içimden küfrettim. Hala benden nefret etmiyordu. Neden benden nefret etmiyordu ki?

"Evet" dedi kinayeyle bakışlarıma karşılık verip. "Emin ol öylesi ikimiz için de daha iyi olurdu."

Bakışlarını yeniden buharın etkisiyle su damlacıkları oluşan aynanın yüzeyine çevirdi.

"Düşüncelerimi okumandan nefret ediyorum."

[birdikisizi]

"Sen hep ol Kumral" diye mırıldandım.

"Ben hep olacağım ma petite," daha sıkı sarıldı. "Senin için, ruhun için."

[alittlesky]

"Bir sigara, bir dans." GH

[ashabellq]

Kitapların yası tutulur mu diye sormayın hiç bayım, bazen en çok kitapların yası tutulur. Hele bir de benim gibi gerçeklikten bu kadar uzak diyarlarda yaşayan insanlar, sıkı sıkıya tutundukları o kitap karakterlerine ve onlara bunu bahşeden yazarlara bazen ailesinden, dostlarından daha yakındır. Bir gece kanser olduğumu öğrenip başka bir gece okuduğum, yaşadığım, inandığım her şeyin üzerini çizdim. Bir çocuk kitabında ölü bir çocuk doğdunu gördüğüm gün ise kafamın içindeki her şeyi öldürdüm. Onlar artık etrafını tebeşirle çizebileceğim resimler sadece. Oysa benim yaşamaya ihtiyacım var. Dolu dolu nefes almaya. Ben henüz hayattayken çoktan ölmüş bir insan olmak istemiyorum bayım, kızmayın bana, ben hayatını bir ceset olarak, usanarak veya günü geçirerek bi geçim mücadelesinin ortasında, paranın, gücün hırsında heba etmek istemiyorum. Oysa kitapların bana yaptıkları bunlardı. Tolstoy da belki bu yüzden bütün servetini köylülere bıraktıktan sonra bir tren garında ölü bulunmuştu. Yusuf atılgan belki bu yüzden bir çiftliğe yerleşip hayatı boyunca bir daha kitap yazmamıştı. Arasam, her şey için o kadar çok neden var ki daha fazlasını istemiyorum. Yaşamak için nedenlerimiz nelerdi, bayım? Kimse bunun hesabını tutmaz olmuştu. Etrafımda olan herkes bir şeylerin, birileri olmanın peşindeydi. Kimse hiçliğin ve zamanın kıymetini bilmiyordu. Zamanın beni yendiğini düşündüğüm o hastane koridorunda o kadar yanılıyordum ki ismimden, kimliğimden kurtulana kadar bunu fark edememiş olmam ne acı. Şimdi eli boş, peşimde dolaşan Azrail’e her gün yeni bir isimle kafa tutarken zamanın son damlasına kadar kana kana içmek istiyorum.

[gozlerinsesi]

[istanbuldamavi]

"Güçlü olmak istemiyordum. Güçlü biri olduğunuz zaman insanlar ilk önce sizden vazgeçiyorlardı. Güçlü olduğunuz zaman canınızı yakmaktan çekinmiyorlardı. Canınız yanmaz diye düşünüyorlardı ancak güçlü olmanın yalnızca başa çıkmak olduğunu ben çok iyi biliyordum"

[binlercebeterolsungeceler]

Bana neden ma petite dediğini hiç söylemedin.

[gullsha]

"Ölümle yaşam arasında bir çekim bu. Cennetle cehennem arasında bir çığlık. Dans et, Aşeka."

[someays]

Peki ya umut?

Umut şimdi hiç görmeyen birine

Gökkuşağını anlatmak kadar zor ve imkansız

~Cem adrian~