#Marc Albrecht

[arcimboldisworld]

Albrecht/Helmchen: Beethoven/Strauss - Oper Zürich 17.12.2023

Albrecht/Helmchen: Beethoven/Strauss - Oper Zürich 17.12.2023 #konzert #opernhauszürich #marcalbrecht #martinhelmchen #richardstrauss #ludwigvanbeethoven #konzertkritik

Nach dem fulminanten Konzert mit Wayne Marshall und Gershwin in der Tonhalle, zwei Tage später das absolute Kontrastprogramm auf der Opernhaus-Bühne mit MARTIN HELMCHEN und Beethovens 5. Klavierkonzert sowie Strauss’ “Sinfonia domestica” unter MARC ALBRECHT… Continue reading Untitled

[tuppencetrinkets]

Sorted caps from The Crow: Stairway to Heaven

Darla Mohr - Lynda Boyd ~#2800

Darryl Albrecht - Marc Gomes ~#25000

Eric Draven - Mark Dacascos ~#45000

Hannah Foster - Bobbie Phillips ~#4000

Jessica Capshaw - Christina Cox ~#5400

Louise Moran - Gaetana Korbin ~#2700

Sarah Mohr - Katie Stuart ~#10700

Shelly Webster - Sabine Karsenti ~#6000

This content is free for anyone to use or edit however you like; if you care to throw a dollar or two my way for time, effort, storage fees etc you are more than welcome to do so via my PAYPAL.  Please like or reblog this post if you have found it useful or are downloading the content within.  If you have any questions or you have any problems with the links or find any inconsistencies in the content, etc. please feel free to drop me a politely worded message via my ASKBOX (second icon from the top on my theme!)

[dewpostcards]

Received from Germany.

[parkstone-international]

Du Louvre au Prado : Un tour d'horizon des œuvres d'art des musées les plus célèbres d'Europe

La fusion de la tradition et de l'avant-garde allemande dans l'art européen

Découvrez notre collection complète Crédit vidéo d’introduction : Projection en réalité virtuelle de la Terre et projection des distances de la masse terrestre d’un point à un autre vidéo de Pressmaster de Pexels. L’Allemagne, située en Europe centrale, est une nation riche en histoire, en culture et en innovation. Avec une population de plus de 83 millions d’habitants, elle est le pays le plus…

[maximiliano-aedo]

What could've been Animaze ..iNC during the 2010s

Talent pool (Note: any voice actor marked with * is union-only):

Steve Blum*

Mary Elizabeth McGlynn*

Crispin Freeman*

Kari Wahlgren*

Johnny Yong Bosch

Yuri Lowenthal*

Dave Wittenberg*

Roger Craig Smith*

Laura Bailey*

Travis Willingham*

Cherami Leigh

J.B. Blanc*

Sam Riegel*

Liam O'Brien*

Amy Kincaid*

Troy Baker*

Matthew Mercer

Joe Romersa*

Fleet Cooper*

Dyanne DiRosario*

Jennifer Love Hewitt*

Brian Hallisay*

Spike Spencer

Amanda Winn Lee*

Jaxon Lee*

Kyle Hebert

Ben Pronsky

Bob Buchholz

Richard Cansino

Murphy Dunne*

Carolyn Hennesy*

Jerry Gelb*

Adam Sholder

Ezra Weisz

Cristina Vee

Bryce Papenbrook

Michael Sorich

Richard Epcar

Ellyn Stern

Tony Oliver

Kirk Thornton

Lexi Ainsworth*

Aria Noelle Curzon

Grace Caroline Currey*

Michael Forest

Erik Davies

Adam Bobrow

Joshua Seth

Junie Hoang*

Kirk Baily*

Tom Fahn

Jonathan Fahn

Dorothy Elias-Fahn

Melissa Fahn

Stephen Apostolina*

René Rivera*

Deborah Sale Butler

Kevin Brief

Michael Gregory*

Riva Spier*

Cassandra Morris

Erica Mendez

Erika Harlacher

Erica Lindbeck

Marieve Herington

Kira Buckland

John Rubinstein*

Kim Matula*

Brittany Lauda

J. Grant Albrecht*

Michael McConnohie

Steve Bulen*

Dan Woren

Derek Stephen Prince

Wendee Lee

Edie Mirman

Jason C. Miller

Taliesin Jaffe*

John Snyder

Robbie Daymond

Ray Chase

Kaiji Tang

David Vincent

Christina Carlisi*

Christopher Corey Smith

Cindy Robinson

Rachel Robinson

Jessica Boone

Lauren Landa

Megan Hollingshead

Jalen K. Cassell

Doug Erholtz

Michelle Ruff

Gregory Cruz*

John Bishop*

Matt Kirkwood*

Lara Jill Miller*

Carol Stanzione

Steve Staley

Dave Mallow

Mona Marshall*

Darrel Guilbeau

Robert Martin Klein

Robert Axelrod

William Frederick Knight

Lex Lang

Sandy Fox

Joey Camen*

Randy McPherson*

Jad Mager

Richard Miro

Milton James

Anthony Pulcini

Douglas Rye

Patrick Seitz

Keith Silverstein

Jamieson Price

Skip Stellrecht*

Stoney Emshwiller*

G.K. Bowes

Alyss Henderson

Patricia Ja Lee

Peggy O'Neal

Carrie Savage

Melodee Spevack

Jennifer Alyx

Julie Ann Taylor

Sherry Lynn

Brad Venable

Christine Marie Cabanos

Greg Chun

LaGloria Scott

Steve Kramer

Melora Harte

Rebecca Forstadt*

Kyle McCarley

Mela Lee

Karen Strassman

Faye Mata

Laura Post

Kayla Carlyle*

Brina Palencia

Connor Gibbs

Brianne Siddall*

Barbara Goodson

Loy Edge

Jay Lerner

Jennie Kwan

Max Mittelman

Jessica Straus*

Alexis Tipton

Fryda Wolff

Michele Specht

J.D. Garfield

Debra Jean Rogers*

Julie Maddalena

Carrie Keranen

Tara Sands

Matthew Hustin

Cody MacKenzie

Bridget Hoffman*

Colleen O'Shaughnessey

Grant George

Jessica Gee

Jeff Nimoy*

Peter Lurie*

Brian Beacock

Paul St. Peter

Chris Jai Alex

Dan Lorge*

Ewan Chung*

Steve Cassling*

Philece Sampler

Stephanie Sheh

Sam Fontana

Ben Diskin

Juliana Donald*

Michael O'Keefe*

Christina Gallegos*

Tara Platt

Keith Anthony*

Beau Billingslea

David Lodge*

Kim Strauss

Eddie Jones*

William Bassett*

Kim Mai Guest*

Caitlin Glass

Hannah Alcorn

Ron Roggé*

Camille Chen*

Ethan Rains*

Yutaka Maseba*

Joe J. Thomas

Michael Sinterniklaas

Erin Fitzgerald

Joe Ochman

Marc Diraison

Xanthe Huynh

Brianna Knickerbocker

Dean Wein*

Michael McCarty*

[singeratlarge]

HAPPY BIRTHDAY to Fairuza Balk, David Bowie’s 1983 “Let’s Dance” single, Raymond Burr, Martin Carthy, Bill Champlin, Vincent Crane, John Dalton (The Kinks), Albrecht Dürer, ELO’s 1977 “Telephone Line” UK single, Noel Fielding, Sonny Forriest (Ray Charles, The Coasters), Marvin Gaye’s 1971 WHAT’S GOING ON album, Gotye, Richard Hatch, Ronald Isley, Sam Jaffe, The Kingsmen’s 1966 “Louie Louie” single, Stan Lynch, Mrs. Miller’s 1966 “Downtown” single, Robert Montgomery, Rebecca Moore, Richard Morrison, Alexander Pope, Judge Reinhold, Marc Ribot, Todd Rundgren’s 1983 “Bang on the Drum” single, Fayçal Salhi, Leo Sayer, Mr. T, Hilton Valentine, Fats Waller, Shot Williams, Stevie Wonder’s 1977 “Sir Duke” single, and the lively entertainer/singer-songwriter Tony Sheridan. He’s mostly remembered as a footnote in the legacy of The Beatles, but he had his own showbiz trajectory. As a wild, energetic front man and guitarist, his star rose in the late 1950s. Due to a glitch he missed nabbing a spot in The Shadows. Then he went to Germany where, for a few years, there was more interest in him than in his “pick up band” i.e. The Beatles—who called Sheridan “The Teacher” despite (or because of) his crazy ways and occasional fisticuffs. After Beatlemania, Sheridan kept on as a successful German-based pop star, segueing into blues and jazz and involving himself in bizarre side hustles, anti-Communist platforms, and for a time he ran with Bagwhan Sri Rajneesh. Sheridan was secretive about his personal life, but he was wide open on the public stage.

The Tony Sheridan & The Beatles cover of “My Bonnie” prompted me to impulsively record it in a grunge-y San Francisco warehouse loft: Fast, dirty, and just for fun. On a cosmic jukebox, this track would play next to “Hang On to Yourself” (David Bowie), “I Knew the Bride When She Used to Rock’n’Roll” (Dave Edmunds), “Jailhouse Rock” (Elvis Presley), and “God Save the Queen” (Sex Pistols). Meanwhile, HB TS and thank you for your instructive energy! https://johnnyjblairsingeratlarge.bandcamp.com/track/my-bonnie-remastered-2021-2

#bonnie #mybonnie #princecharles #scotland #tonysheridan #thebeatles #punkrock #rocknroll #davidbowe #daveedmunds #elvispresley #sexpistols #jukebox #johnnyjblair #singeratlarge #newwaverock

[brookstonalmanac]

Birthdays 5.21

Beer Birthdays

Frederick Kirschner (1856)

Nick Matt (1945)

Five Favorite Birthdays

Albrecht Durer; artist (1471)

Plato; Greek philosopher (428 B.C.E.)

Judge Reinhold; actor (1957)

Marc Ribot; rock guitarist (1954)

Henri Rousseau; French artist (1844)

Famous Birthdays

Fairuza Balk; actor (1974)

Bill Barber; jazz tubaist (1920)

Mike Barson; rock keyboardist (1958)

Raymond Burr; actor (1917)

Peggy Cass; comedian (1924)

Nick Cassavetes; actor (1959)

Bill Champlin; rock guitarist, singer (1947)

Glenn Curtiss; inventor, aviation pioneer (1878)

Al Franken; comedian, writer, actor (1951)

Josh Hamilton; Texas Rangers OF (1981)

Armand Hammer; industrialist (1898)

Robert Hatch; actor (1945)

Ronald Isley; singer (1941)

Dorsey Levens; Green Bay Packers RB (1970)

Marie McCray; porn actor (1985)

Robert Montgomery; actor (1904)

Notorious B.I.G.; rapper (1972)

Alexander Pope; English writer (1688)

Harold Robbins; writer (1916)

Andrei Sakharov; Russian physicist (1921)

Leo Sayer; actor (1948)

Biggie Smalls; rapper (1972)

Mr. T; actor (1952)

Fats Waller; jazz pianist (1904)

[el-delacruz]

GOOGLE // Your Life with Pixel // LENNOX STORY from Stefanie Soho on Vimeo.

Lennox is heartbroken about the fight he had with his best friend, with whom he’s secretly in love. Instead of confessing his love, he pushed her away. Now he’s figuring out how to make it up.

This is the Director’s Cut. ______

Client: Google Brand Marketing Manager: Alexa Rose Head of Brand & Creative: Jakob Kriwat Creative Strategy: Janosch Einck Associate Product Marketing Manager: Mariya Kvitka

Agency: Anomaly Berlin Managing Partner: Simon Owen Managing Director: David Barton Creative Director: Anna Nowok, Henrik Edelbring Business Director: Amelie Schad Project Manager: Kurt Mattich Creative: Anna Broujean Creative 2nd Unit: Greg Marangon Copywriter: Fabiot von Falkenhayn Senior Producer: Roy Ami Production Assistant: Aliaa Salaheldin

Production: BWGTBLD GmbH Managing Partner: Jakob Preischl Kryptonite-Wrangler: Philipp Ramhofer Producer: Rayk Hawlitschek, Greta Mueller Production Coordinator: Johanna Katz Team: Alex Göke, Leonor Alexandrino, Louise Wachtmeister, Theo Fleury, Prodromos Antoniadis Production Manager: Steffen Gregorowius Production Assistant: Sophia Repp Set Manager: Marc Drobny

Director: Stefanie Soho DOP: Christophe Colette 2nd Unit Director: Lukas Keuchel 2nd Unit DoP: Moritz Matlik

1st AD: Matthias Nerlich Script Supervision: Jackie Jansen 2nd Unit AD: Imri Kahn 1st AC: Tom Zylla 2nd AC: Simon Wandelt Key Grip: Olando Gübel Gaffer: Albrecht Silberberger DIT: Frank Hellwig Sound Recordist: Manuel Vogt Production Design: Tommy Stark H&M: Nadin Wagner, Kieu Anh Duong Styling: Julia Quante Casting: Vollmar Casting Cast: Lapo Hans Schleifer & Lillemore Leistenschneider Post Producer: Johannes Böttge Edit: Jacob Ipsen Music: Alexis Troy Sound Design & Mix: Moritz Staub Color: Nicke Cantarelli VFX: NHB Berlin Online: Marvin Kühner

[blogdojuanesteves]

ASPHALT FLOWER>CLAUDIA JAGUARIBE

ASPHALT FLOWER (Éditions Bessard, 2022), obra mais recente da fotógrafa carioca Claudia Jaguaribe publicada na França, acompanhou a exposição Quando eu vi a Flor do Asfalto entre agosto e setembro do ano passado na galeria Marcelo Guarnieri, em São Paulo. É um livro que, segundo o curador francês Marc Pottier, radicado no Brasil e na França, nos faz lembrar do filósofo australiano Glenn Albrecht, autor do livro Earth Emotions: New Words for a New World (Cornell University Press, 2019).

Albrecht conhecido pelo seu conceito de “solastalgia* oferece aos seus leitores uma visão radical do mundo para sairmos da crise ecológica, diz o curador. Refere-se assim à perda de um lugar natural único, vítima das transformações provocadas pelo nosso desenvolvimento exponencial. Uma forma de "saudade", uma mistura de melancolia, nostalgia e esperança, sentimento tipicamente lusófono ou "saudades que se sente mesmo quando ainda se está em seu país." É assim, segundo este,  uma questão evidenciada neste livro de artista feito por Jaguaribe.

A fotógrafa, no entanto, vem abordando estas questões há tempos como por exemplo em seu livro Quando eu vi (Editora Punctum, 2009) onde a natureza se faz presente em experiências cromáticas e na sua forma de apresentação, com imagens estruturadas em instalações, como em Asphalt Flower, que apresentam-se essencialmente correlatas entre publicação e exposição. Uma marca que se tornou frequente para a artista, vista também em livros e mostras mais recentes como No Jardim de Lina (Editora Tuí, 2018) e Encontro com Liuba ( Editora Tuí, 2019). ( veja abaixo links para reviews destes livros).

 "Asphalt Flower", esclarece Claudia Jaguaribe,  "revisita a ideia de paisagem como um jardim, um espaço de conexão entre homem e natureza onde é possível observar a dinâmica dos ciclos da vida (crescimento, floração e declínio) como um reflexo da sociedade que o molda. As imagens de flores sobrepostas que integram-se simbioticamente às formas asfálticas e nos mostram uma superfície que encapsula a natureza desde os tempos bíblicos e que não pode mais ser separada dela. O trabalho possui o formato de uma frisa composta por partes que, unidas, formam uma única imagem." 

 As imagens da exposição, de grande formato, criam uma espécie de dimensão peculiar que propõe um jogo ao leitor: procurar entender os layers sobrepostos habilidosamente pela artista. A transcrição desta "tridimensionalidade" só vista na mostra, ganha uma interpretação para o livro por outras articulações: no projeto gráfico por dois caminhos distintos ( textos e fotografias), estruturados pelo recurso do formato Leporello**, que permite de um lado ver o texto e de outro as imagens. Um artifício também utilizado em seus livros Sobre São Paulo ( Editora Madalena, 2014) e Entre Vistas (Editora Madalena, 2014), ambos, como em Asphalt Flower, com edições limitadas e numeradas, acompanhadas de prints em um box especial, além da edição normal.

 Jaguaribe em sua longa trajetória altera satisfatoriamente e de maneira constante a ideia conservadora da exposição de arte, rompendo com formatos tradicionais e materiais usados, para além das impressões convencionais, ora em duratrans, ora experimentando assemblages, suportes esculturais, projeções de vídeos ou mappings (como em Entre Vistas), o que realmente produz um desafio para a transcrição em um livro. No entanto, as possibilidades gráficas arrojadas empreendidas em suas publicações sustentam por si mesmas essas versões como mais um bônus para o leitor que tenha visto as exposições.

 Para os editores, "A relação entre a natureza e a humanidade é uma das questões mais importantes do século XXI. A incerteza do nosso futuro e os desafios para a nossa sobrevivência física e psíquica na Terra levantam questões ecológicas, sociais e artísticas que demandam uma urgência no seu tratar. O Brasil, país de dimensões continentais, possui características e estruturas de alto contraste que tornam tal situação ainda mais agravante. Se por um lado habitamos um território composto por grandes extensões de biomas preservados, por outro, testemunhamos o aceleramento de sua devastação."

 Não deixa de ser uma representação artística de longa data encontrada na obras de grandes artistas por diferentes motivos, não apenas estruturais ou filosóficos, que vão desde as pinturas do pós-impressionista francês Henri Rousseau (1844-1910) em suas cenas das florestas- as quais eram imaginadas, até mais contemporâneos como o fotógrafo holandês Ruud van Empel, na qual as estampas da flora são uma recorrência no seu trabalho, assim como nas de Claudia Jaguaribe, respaldadas pelo processo digital, que aliás é um dos objetos de estudo do curador Marc Pottier.

 Outras possibilidades dadas por Pottier, fazem referência a captação das imagens pela fotógrafa nos jardins criados pelo seu conterrâneo, o pintor e paisagista Roberto Burle Marx (1909- 1994). Para ele "A coleção de obras da série "Meu Jardim Imaginário" mostra o encontro da flora exuberante com o ambiente urbano. As fotografias criadas celebram a excelência e a força do exotismo brasileiro onde estas são a base deste trabalho em seus jardins híbridos sobrepostos a espaços urbanos e florestas que sofreram danos ambientais, cujas cicatrizes podem ser vistas e para as quais "Asphalt  Flower" traz uma nova expressão.

 Na utilização do contraponto, as vívidas imagens da flora captadas por Jaguaribe, como nas pinturas de Rousseau, provocam uma interação temática. Para ela, entre a rigidez do asfalto (o resultado do uso de um material fóssil que ambientalistas tentam extinguir), que aqui é tomado como coadjuvante aproximando a obra não somente da questão ambiental mas também filosófica, assim como os personagens do pintor emaranham-se em meio a floresta. O resultado é que flores, folhas e o asfalto, em recortes trabalhados digitalmente, criam um "maravilhoso emaranhado", citando a arquiteta Lina Bo Bardi (1914-1992) ao subverter a idéia ocidental da linearidade no tempo ou do próprio formato Leporello do livro.

 A fotógrafa, com imagens exuberantes propõe uma outra realidade que antagoniza com a que de fato vivemos, como o desmatamento sistemático da Amazônia, que, como diz Marc Pottier, leva-nos à perda do discernimento. As imagens sobrepostas que adentram o corpo do asfalto recortado em forma de plantas, passam do cinza às cores neon artificiais e saturadas. "Ela nos oferece um triunfo lúdico do híbrido celebrando as núpcias de Eros e Thanatos." completa o curador.

 Claudia Jaguaribe trata seus livros como obras de arte. Asphalt Flower é uma grande foto única que  no decurso do seu formato gráfico desdobra-se e retoma sua ideia de um jardim imaginário, de uma natureza artificial ou "segunda natureza" na qual ela trabalha há muitos anos. "Seu canto é o das sereias que despertam sua consciência para o futuro do mundo", pensa acertadamente Pottier."Há muito ela acredita que os jardins expressam melhor o que conecta os seres humanos e a natureza." Ela os vê como um lugar icônico, com os tais ciclos da vida, já mencionados acima -crescimento, floração e declínio- e os enxerga como um reflexo das sociedades que os moldam. "A sua composição fotográfica situa-se entre a ideia da ruína de um mundo que parece caminhar para uma catástrofe natural e um futuro ao qual empresta sempre uma força de resistência e resiliência."

 Asphalt Flowers, como notamos em quase toda a obra da fotógrafa, trafega na ideia mais contemporânea do imbricamento entre uma estética do sensível e da beleza, que configuram o que chamamos de  arte, contradizendo a visão aristotélica em que esta última se contrapõe a práxis, uma vez que tanto a beleza quanto a sensibilidade neste caso, unem-se no compromisso com a "verdade" ao despertar- mesmo que subjetivamente,  em quem entra no mundo de suas fotografias as emoções que nos levam ao exato sentido preservacionista do qual o mundo está tão carente.

Imagens © Claudia Jaguaribe.   Texto © Juan Esteves

 Infos básicas

Imagens e conceito: Claudia Jaguaribe

Editora: Éditions Bessard

Tratamento de imagem: José Fujocka

Design: Mariana J.Lara Resende

Consultoria artística: Pierre Bessard

Texto: Marc Pottier

Edição bilíngue Francês-Inglês e numerada de 500 exemplares.

* Solastalgia é um neologismo, formado pela combinação das palavras latinas sōlācium e a raiz grega -algia, que descreve uma forma de sofrimento emocional ou existencial causado pela mudança ambiental. É melhor descrito como a experiência vivida de mudança ambiental percebida negativamente.

** Leporello é um formato gráfico que lembra um acordeon. O nome é oriundo do personagem homônimo da ópera Don Giovanni, do vienense  Wolfgang Mozart, que estreou em 1789. Leporello era empregado de D. Giovanni, e fazia suas anotações em um papel dobrado como um acordeon. 

Leia aqui reviews sobre livros de Claudia Jaguaribe:

 Entre Vistas -https://blogdojuanesteves.tumblr.com/post/104279483161/entrevistas-de-claudia-jaguaribe

 Encontro com Liuba - https://blogdojuanesteves.tumblr.com/post/185064246616/liuba-wolf-nasceu-em-sofia-bulg%C3%A1ria-em-1923-com

 Beijing Overshoot -  https://blogdojuanesteves.tumblr.com/post/173964568616/beijing-overshoot-claudia-jaguaribe-beijing

 para adquirir o livro : www.editionsbessard.com

Saiba mais sobre Claudia Jaguaribe em www.claudiajaguaribe.com.br

Saiba mais sobre a galeria Marcelo Guarnieri:

https://galeriamarceloguarnieri.com.br/

[lesser-known-composers]

Brunwart von Augheim (1263-1296) : Willekomen si der sumer schoene

Text: Minnesänger Johannes Brunwart von Augheim (c.1250-1300), Codex Manesse. Melodie: Albrecht Haaf.

Performers: Freiburger Spielleyt: Regina Kabis (soprano), Jutta Haaf (harp), Murat Coskun (percussion), Albrecht Haaf (vielle, shawm, flute), Marc Lewon (tenor, speaker, quinterne, citole, harp), Bernd Maier (hurdy-gurdy, bagpipe) with (guest): Jan Ullmann (tenor)

[arcimboldisworld]

Turandot - Oper Zürich Premiere 18.06.2023

TURANDOT - OPER ZÜRICH PREMIERE 18.06.2023 #giacomopuccini #marcalbrecht #sebastianbaumgarten #sondraradvanovsky #rosafeola #pjotrbeczala #turandot #operalover #operzürich

Letzte Premiere der Saison 2022/2023 an der Oper Zürich – ein Highlight: Puccinis letzte Oper “Turandot” in der ungewöhnlichen, sehr interessanten Regie von SEBASTIAN BAUMGARTEN und musikalisch umwerfend und mit mehreren Rollendebüts: SONDRA RADVANOVSKY als Turandot, ROSA FEOLA als Liù und PIOTR BECZALA als Calaf… Continue reading Untitled

[kwebtv]

The Crow: Stairway to Heaven - Syndication - September 25, 1998 - May 22, 1999

Dark Fantasy (22 episodes)

Running Time: 60 minutes

Cast:

Mark Dacascos as Eric Draven/The Crow

Marc Gomes as Daryl Albrecht

Sabine Karsenti as Shelly Webster

Katie Stuart as Sarah Mohr

Recurring:

Lynda Boyd as Darla Mohr

Jon Cuthbert as David Vincennes

Christina Cox as Jessica Capshaw

John Pyper-Ferguson as Jason "Top Dollar" Danko

John Tench as "T-Bird"

Julie Dreyfus as India Reyes

Gaetana Korbin as Shea Marino

Suleka Mathew as Cordelia Warren

Ty Olsson as George "Funboy" Jamieson

Darcy Laurie as Mark "Tin-Tin" Tremayne

Kadeem Hardison as Skull Cowboy

Bobbie Phillips as Hannah Foster/Talon

[parkstone-international]

Vom Louvre zum Prado: Ein Rundgang durch Europas berühmteste Museumswerke

Die Verschmelzung von Tradition und Avantgarde der deutschen Kunst in Europa

Entdecken Sie unsere gesamte Kollektion Einführungsvideo: Virtual-Reality-Projektion der Erde und Projektion der Entfernungen der Landmasse von einem Punkt zum anderen, Video von Pressmaster von Pexels. Deutschland liegt in Mitteleuropa und ist eine Nation, die reich an Geschichte, Kultur und Innovation ist. Mit mehr als 83 Millionen Einwohnern ist es das bevölkerungsreichste Land in der…

[pop-culture-diary]

Kto chce z nami ruszyć w bój?

"Les Miserables" Teatr Muzyczny w Łodzi

Premiera: 14 października 2017 

Muzyka: Claude-Michel Schonberg 

Słowa: Herbert Kretzmer 

Oryginalny tekst francuski: Alain Boublil i Jean-Marc Natel 

Choreografia i ruch sceniczny: Emil Wesołowski

Inscenizacja i scenografia: Grzegorz Policiński

Kierownictwo muzyczne: Michał Kocimski

Kostiumy: Zuzanna Markiewicz

Projekcje multimedialne: Newmotion Studios

Przekład: Daniel Wyszogrodzki

Reżyseria światła: Tomasz Filipiak, Grzegorz Policiński

Reżyseria: Zbigniew Macias

Występują: Marcin Jajkiewicz, Jakub Wocial, Janusz Kruciński, Paweł Erdman, Piotr Płuska, Agnieszka Przekupień, Katarzyna Łaska, Joanna Jakubas, Emilia Klimczak, Ewa Spanowska, Justyna Kopiszka, Monika Mulska, Michał Dudkowski, Marcin Wortmann, Mariusz Adam Ruta, Agnieszka Gabrysiak, Beata Olga Kowalska, Mateusz Deskiewicz, Piotr Kowalczyk, Karol Wolski, Marcin Sosiński, Łukasz Zagrobelny, Kamil Dominiak, Bartosz Albrecht, Oliwier Chojnacki, Alex Pająk, Paweł Szymański, Artur Izydorczyk, Livia Ernest, Maria Wójcikowska, Maja Bielińska, Antonina Lewińska, Wiktoria Jajkiewicz, Maria Przybylska, Wiktoria Woźniacka, Piotr Wojciechowski, Maciej Dzięgielewski, Jeremiasz Gzyl, Szymon Jędruch, Przemysław Pawłowski, Daniel Kulczyński, Karol Lizak, Dominik Lewandowski, Marek Prusisz, Marcin Sosiński, Andrzej Orechwo, Marek Prusisz, Maciej Markowski, Bogdan Sokołowski, Marcin Sosiński, Szymon Jędruch, Czesław Drechsler, Anna Borzyszkowska, Dominika Czarnecka, Anna Drechsler, Aleksandra Drzewicka, Martyna Henke, Aleksandra Janiszewska, Patrycja Lenarczyk-onasz, Weronika Musiał, Agnieszka Nastarowicz, Ewa Pietras, Anna Głowacka, Aleksandra Pawlak, Justyna Ziemiańska, Bartłomiej Zając

Dyrygenci: Elżbieta Tomala-Nocuń  

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 16 czerwca 2024

Opublikowana w 1862 roku książka Wiktora Hugo “Nędznicy” zalicza się do kanonu literatury francuskiej. Niestety jej monstrualny wręcz rozmiar często odstrasza potencjalnych czytelników. Mimo to, bazujący na powieści musical “Les Miserables” z librettem Alaina Boubilla i muzyką Claude-Michaela Schönberga od 1980 roku święci sukcesy na całym świecie, zrzeszając wokół siebie wierny fandom. 

Akcja “Les Miserables” rozciąga się na przestrzeni kilkunastu lat. Aresztowany za kradzież chleba Jean Valjean (Janusz Kruciński) po 19 latach wychodzi z więzienia. Postanawia złamać zasady zwolnienia i przybiera nowe nazwisko, co posyła jego śladem policjanta Javerta (Piotr Płuska). Przypadkiem spotykają się po 8 latach, lecz Javert nie rozpoznaje w burmistrzu i fabrykancie zbiegłego przestępcy. Tymczasem Fantine (Katarzyna Łaska) zostaje zwolniona z fabryki Valjeana i nie ma za co wyżywić córki Cosette (Maja Bielińska), którą opiekują się państwo Thenardier (Beata Olga Kowalska, Karol Wolski). Fantine rozpaczliwie szuka zarobku, aż los ponownie stawia na jej drodze Valjeana. Ten ma własne problemy, jeśli się nie ujawni jako zbieg niewinny człowiek odpowie za jego czyny. Ostatecznie przyrzeka umierającej Fantine ze zajmie się jej córką i uciekając przez Javertem zabiera dziewczynkę do Paryża. Mijają lata. Dorosła już Cosette (Emilia Klimczak) zakochuje się w studencie Mariusie (Marcin Wortmann). Córka Thenardierów, Eponina (Justyna Kopiszka) także ma słabość do chłopaka, ten jednak jej nie dostrzega. Przyjaciele Mariusa tymczasem szykują się do rewolucji pod przywództwem Enjolrasa (Kamil Dominiak).  

Janusz Kruciński ponownie udowadnia, że Valjean to rola jego życia[1]. Zdesperowany, gdy zdaję sobie sprawę, że swojej sytuacji, rozdziera serca widzów fenomenalnym “What Have I Done”. Jest też śmiertelnie niebezpieczny, jeśli zajdzie potrzeba i jednocześnie zachowuje wokalną perfekcję. Fenomenalnie sprawdza się też w scenach z małą Cosette, przy której wręcz emanuje ciepłem. Finał spektaklu w jego wykonaniu poruszy każdego.  

Piotr Płuska jako Javert to istnie objawienie. Aktor świetnie zdaje sobie sprawę, jak wyważyć łagodne i mocniejsze brzmienie, co tylko wzmacnia efekt, gdy już zdecyduje się pokazać pełnię swoich możliwości wokalnych. Zachwyca “Stars” w jego wykonaniu, lecz choć może się to wydawać niemożliwe, jego ostatnia piosenka wybrzmiewa jeszcze lepiej. 

Katarzyna Łaska to wspaniała Fantine, a przecież ma do zagrania trudną rolę kobiety, na którą życie zsyła coraz większe nieszczęścia. Śpiewając “I Dreamed a Dream” aktorka pokazuje multum emocji, co odbija się na jej głosie. Przez większość scen balansuje na granicy rozpaczy i zrezygnowania. Tym bardziej odczuwamy jej gniew, gdy już go okazuje. 

Justyna Kopiszka jako Éponine stawia raczej na melancholijną stronę postaci, dzięki czemu jej “On My Own” wybrzmiewa wręcz świetnie. Ma też wspaniałą dynamikę z Marcinem Wortmannem w roli Mariusa. Jej Éponine cudownie udaje, że niczym się nie przejmuje. 

Emilia Klimczak wnosi do roli Cosette niespodziewaną ikrę, której mało kto spodziewałby się po tej postaci. Jest uroczo zadziorna, szczególnie w scenach z Valjeanem.  

Marcin Wortmann idealnie odgrywa studenta Mariusa, rozdartego między młodzieńczą miłością, a walką o wolność i lojalnością względem przyjaciół. Trzymając w rękach umierająca przyjaciółkę, perfekcyjnie pokazuje desperację. Zachwyca też misternie wykonanym "Empty Chairs and Empty Tables".  

Beata Olga Kowalska jest zarówno przerażającą jak komiczną Pani Thenardier, idalnie uwypuklając wszystkie cechy, które widownia kocha w tej postaci. W porównaniu z nią Karol Wolski wypada blado jako Thenardier, szczególnie jeśli musi pojawić się na scenie sam.  

Kamil Dominiak to Enjolras idealny. Niesamowicie charyzmatyczny, kiedy przychodzi mu stanąć na czele buntowników, ale i bardzo ludzki, w interakcjach z przyjaciółmi, czy Gavrochem. Warto go obserwować, nawet na drugim planie, bo każdy jego ruch jest znaczący i pozwala spojrzeć na tę postać z zupełnie nowej strony. 

Warto też wspomnieć o aktorach dziecięcych. Maja Bielińska jest uroczą małą Cosette o naprawdę anielskim głosie. Bartosz Albrecht to cudownie zadziorny Gavroche, który kradnie każdą scenę, w której się pojawia. Uwielbiam jego interakcje ze studentami na drugim planie i to, że przewidziano jego obecność przy śmierci Éponine. 

Łódzka realizacja korzysta z tłumaczenia autorstwa Daniela Wyszogrodzkiego przygotowanego kilka lat temu dla Teatru Roma. To przekład wręcz idealny, świetnie oddający tekst angielski[2], a jednocześnie bardzo dobrze dopasowany do muzyki i zawierający sporo fraz, które przy dobrym zaakcentowaniu stają się wprost ikoniczne (“Dzięki wam za... Colette, co z pamięci ulotni się wnet”). 

Ku mojemu zdziwieniu do spektaklu nie trafiła piosenka “Turning”, niosąca ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Z drugiej strony usuwając ją, pomija się wątek bezcelowości rewolucji, co stawia studentów w nieco lepszym świetle. 

Grzegorz Policiński zaprojektował przepiękną, szczegółową scenografię. Na łódzkiej scenie zbudowano całe miasto, począwszy od uliczek jak i imponująca barykadę. Ogromne wrażenie robią sceny zbiorowe, w których uczestniczy około trzydziestu osób ubranych w kostiumy z epoki. Mimo ilości postaci, żaden strój się nie powtarza co pomaga rozpoznać pojedynczych bohaterów i tworzy bardzo zróżnicowany obraz. Brawa dla Zuzanny Markiewicz za ten ogrom pracy włożonej w to, by każdy bohater nosił co innego. A trzeba dodać, że wiele kostiumów zmienia się między scenami. 

Tak ogromne sceny zbiorowe wymagają szczegółowej choreografii, ale Emil Wesołowski bez trudu poradził sobie z tak monumentalnym zadaniem. Każdy ruch został misternie dopracowany, do tego stopnia, że w wielu scenach ciężko się zdecydować na co patrzeć. Spektakl po prostu trzeba zobaczyć kilka razy, by zaznajomić się zarówno z pierwszym jak i drugim planem. 

Scena walki na barykadzie wykorzystuje liczne efekty świetlne i pirotechniczne, a późniejszy obrót całej konstrukcji tylko podkreśla podniosłość sytuacji i rozpaczliwy koniec młodych buntowników. Zastosowano też projekcje multimedialne, by dodać scenografii głębi. To dzięki nim podczas piosenki Javerta oglądamy niebo pełne gwiazd, odbijających się też na scenie. 

“Les Miserables” to musical monumentalny, dotykający przenikliwie poważnych, wciąż aktualnych tematów. Teatr Muzyczny w Łodzi realizuje go z niesamowitym rozmachem, zachwycając zarówno kreacjami aktorskimi jak i aspektami technicznymi. Naprawdę warto to zobaczyć zanim spektakl na dobre zniknie z łódzkiej sceny. Sama też chętnie wybiorę się na “Nędzników” po raz trzeci.  

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna. 

[1] Janusz Kruciński odgrywał już Valjeana Teatrze Muzycznym Roma, za co zebrał bardzo pozytywne opinie; można go też usłyszeć na płycie wydanej przez Romę; 

[2] Niestety nie jestem w stanie porównać go do francuskiego oryginału 

[zetacarinae]

This track features a synthesized bell-like sound modeled on the harmonic partials present in the Dumery bells of the main belfry in Bruges, Belgium, cast in the 1740s. I took the information on these bells from the fantastic article "Sound, Pitches, and Tuning of a Historic Carillon" by Albrecht Schneider and Marc Leman.

[singeratlarge]

HAPPY BIRTHDAY to Fairuza Balk, David Bowie’s 1983 “Let’s Dance” single, Raymond Burr, Martin Carthy, Bill Champlin, Vincent Crane, John Dalton (The Kinks), Albrecht Dürer, ELO’s 1977 “Telephone Line” UK single, Noel Fielding, Sonny Forriest (Ray Charles, The Coasters), Marvin Gaye’s 1971 WHAT’S GOING ON album, Gotye, Richard Hatch, Ronald Isley, Sam Jaffe, The Kingsmen’s 1966 “Louie Louie” single, Stan Lynch, Mrs. Miller’s 1966 “Downtown” single, Robert Montgomery, Rebecca Moore, Richard Morrison, Alexander Pope, Judge Reinhold, Marc Ribot, Todd Rundgren’s 1983 “Bang on the Drum” single, Fayçal Salhi, Leo Sayer, Mr. T, Hilton Valentine, Fats Waller, Shot Williams, Stevie Wonder’s 1977 “Sir Duke” single, and the lively entertainer/singer-songwriter Tony Sheridan. He’s mostly remembered as a footnote in the legacy of The Beatles, but he had his own showbiz trajectory. As a wild, energetic front man and guitarist, his star rose in the late 1950s. Due to a glitch he missed nabbing a spot in The Shadows. Then he went to Germany where, for a few years, there was more interest in him than in his “pick up band” i.e. The Beatles—who called Sheridan “The Teacher” despite (or because of) his crazy ways and occasional fisticuffs. After Beatlemania, Sheridan kept on as a successful German-based pop star, segueing into blues and jazz and involving himself in bizarre side hustles, anti-Communist platforms, and for a time he ran with Bagwhan Sri Rajneesh. Sheridan was secretive about his personal life, but he was wide open on the public stage.

The Tony Sheridan & The Beatles cover of “My Bonnie” prompted me to impulsively record it in a grunge-y San Francisco warehouse loft: Fast, dirty, and just for fun. On a cosmic jukebox, this track would play next to “Hang On to Yourself” (David Bowie), “I Knew the Bride When She Used to Rock’n’Roll” (Dave Edmunds), “Jailhouse Rock” (Elvis Presley), and “God Save the Queen” (Sex Pistols). Meanwhile, HB TS and thank you for your instructive energy! https://johnnyjblairsingeratlarge.bandcamp.com/track/my-bonnie-remastered-2021-2

#bonnie #mybonnie #princecharles #scotland #tonysheridan #thebeatles #punkrock #rocknroll #davidbowe #daveedmunds #elvispresley #sexpistols #jukebox #johnnyjblair #singeratlarge #newwaverock