#Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey

[sen-de-oku]

O tıpkı vahşi bir hayvan gibi, hep ormana geri dönmek isteyecek. Yemeğinin önüne getirilmesinden hoşlanmayacak, peşinden koşup boynunu kırarak zapt ettiği avın lezzetini düşleyecek.

Mine Söğüt (Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey)

[mltmdgci]

Çağdaş Gotik Okumalar-Kolektif

Mine Söğüt hakkında yazmak heyecan verici. Reyhan Özer Taniyan ve Onur Işık’ın editörlüğünü üstlendiği Çağdaş Gotik Okumalar, Kriter Yayınevi etiketiyle yayımlandı. “Mine Söğüt’ün Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey’de Gotik Unsurlar, Kuir Gotik ve Toplumsal Cinsiyet Rolleri” adlı makalemle katkıda bulundum. Kitabın cinsiyet rolleri ve korku unsurlarıyla ilgili kısımlarını yonttum. Kitap…

[bengalibadeliyim]

Terk, diyor. Hiç, diyor. Neden, diyor. Bana ne, diyor. Hayır, diyor. Sevmedi, diyor. Görmedim, diyor. Hiç, diyor. Her cümlede hiç. Hiç görmedim. Hiç aramadı. Hiç sevmedi. Hiç umrumda değil. Hiç istemem. Bu hiçler, o an, her an, bir an hepe dönüşüyor. Aslında diyor ki... Hep sevdim. Hep istedim. Hep aradım. Hep merak ettim. hep. hep. hep.

[murekkepicici]

" Ama istekle cesaret aynı hızda koşan atlar değiller. Biri hep geride. Birinin ayağı hep kırık. Biri hep ölü. "

[gergindemokrat]

Biraz yabani elma,biraz Dorian Gray biraz da Madam Arthur Bey ve hayatındaki her şey 🌱 🪔

[yokyerkitapkulubu]

MİNE SÖĞÜT

Twitter Instagram Facebook Gazete Yazıları

Mine Söğüt, 1968’de İstanbul’da doğdu.

Babası bir deniz subayı olan Mine Söğüt, ortaöğrenimini Kadıköy Kız Lisesi’inde tamamladığı 1985 yılında babasını kaybetti. Aynı yıl İstanbul Üniversitesi Latin Dili ve Edebiyatı Bölümü’ne girdi.

Gazeteciliğe 1990 yılında Güneş Gazetesi’nde başladı, İnsan Hakları Servisi’nde muhabirlik yaptı. Güneş Gazetesi’nin…

[h-i-s-s-i-y-a-t-s-i-z]

Unutuyor. Her şeyi hemen unutuyor. O sayede bugün hâlâ hayatta. O sayede hâlâ kendini öldürmedi. O sayede geçmişin hesabını yapmak yerine geleceğe bakıyor.

Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey, Mine Söğüt

[kitapidea]

Madam Arthur Bey Ve Hayatındaki Her Şey Kara Yalı'da gizlenen Madan Arthur Bey, eski fotoğrafların izinde romanını yazan Olcayto Ran, yangınların ve ölümlerin dilsiz kadırı Maria, eski sevgili Keşşaf Hanuman, her şeyi bilen hayat kadırı Nagehan, kimliğini arayan Şehnaz Hanuman, bütün cinayetlerin tek tanığı antikacı Kedileş, Kara Yalı'da kaybolmuş baba Ruhat Ran...

[sarhospanda]

Hadi bildiğin her şeyi yeniden hatırla. O cevapsız soruyu sor yeniden kendine. Tanrı kötülüğe neden müsade ediyor? Sor ve cevap ver! Önce tanrı var mı onu söyle? Böyle bir hayatın tanrısı olabilir mi? Tanrı bizzat kendisi kötülüğü böyle şevkle ve zevkle doğuruyorsa, insan tanrıda neyi arıyordur?

Mine Söğüt Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her şey

[amatorolarak]

2019′a son bakış

ikibinondokuz bitmeden, neler yapmışım, neleri sevmişim diye son bir kez dönüp bakmak istedim. ikibinonsekiz'in son ayları benim için inanılmaz mutsuz ve depresif günlerle doluydu. bu yüzden ikibinondokuz'un kendime kıymet verdiğim ve kendimi her anlamda besleyebildiğim bir yıl olmasını istiyordum.

çok fazla film izledim. kimi bu yılın yapımlarıydı, kimi eskilere dayanıyordu. sinefil olmaya başladığım bir yıl olduğunu rahat rahat söyleyebilirim sanırım. en sevdiğim ilk beş/on/onbeş/yirmi film listesi yapmayı pek sevmem ama bu yıl seyredip en çok sevdiğim filmleri sırasız olarak yazıyorum,

1- Portrait Of A Lady On Fire 2- Talking About Trees 3- Colette 4- Stalker 5- Old Boys 6- Pain and Glory 7- Varda by Agnès 8- Joker 9- Roma 10- Never Look Away 11- Thelma & Louise 12- E.T.

bu yıl film açısından çok verimli geçirmiş olsam da, izlediğim tiyatro oyunu sayısı sıfıra yakın sanırım. bunda, tiyatro bilet fiyatlarının inanılmaz artışı da etkili tabii. yine de şehir ve devlet tiyatroları sıkı takip edildiğinde, çok güzel oyunlar seyredebilmek mümkün. ikibinyirmi, daha çok oyunlu bir yıl olsun, dilerim.

sayıların çok da bir önemi olduğunu düşünmsem, goodreads'te kendime 60 kitap hedefi koymuştum. ne yazık ki, bu sayı 40'ta kaldı. ama yine de, çok çok sevdiğim kitaplar okudum, bu yıl en sevdiğim kitapların listesini sırasız olarak yazıyorum,

1- Bizim Büyük Çaresizliğimiz-Barış Bıçakçı 2- Frankenstein-Mary Shelley 3- Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey 4- Sessiz Ev-Orhan Pamuk 5- Paranın Cinleri-Murathan Mungan 6- İnce Memed-Yaşar Kemal 7- Kuşlar Da Gitti-Yaşar Kemal 8- Sekiz Dağ-Paolo Cognetti

paylaşmak istediğim son şey ise, gezdiklerim, yürüdüklerim, kaybolduklarım. bunların hepsi çok güzeldi. yeni bir şehri arşınlamak, aylaklık yapmak en çok sevdiğim ve en çok mutlu olduğum şeyler. şehirlere karışmaya bayılıyorum gerçekten. bu yıl gezdiğim şehirler arasında ayrım yapmayacağım. sadece birkaç fotoğrafla özet geçeceğim.

sevgili ikibinondokuz, zaman zaman üzdün, korkuttuk, endişelendirdin beni ama yine de, en çok sevdiğim yıllardan biriydin. yirmi üç yaşım, çok güzeldin. öperim gözlerinizden, iyi bakın kendinize.

ve biliyorum ikibinyirmi, bütün güzellikleriyle bizi bekliyor.

[sen-de-oku]

Ben kaybolmak istiyorum. Kaybolmak ve unutmak. Aramaktan ve hatırlamaktan yoruldum.

Mine Söğüt (Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey)

[sosyalmerci]

sosyalmerci

~“Yeryüzünde bugüne kadar çıkarılmış ne kadar ses varsa hepsi, kulağına dayadığı dev bir deniz kabuğunun içine sığışmışcasına, uzak, bitmiş, geçmiş zamanlardan gelip kafasının içinde uğulduyor” — Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey, Mine Söğüt https://t.co/vQWE6AzK1E

[gulumseyen-masallar-blog]

"Elleri birbirine değdiğinde, yeryüzünde bir bütünün birbirinden uzak ne kadar parçası varsa, onlar da birbirine değdiler. Mine Söğüt - Madam Arthur Bey Ve Hayatındaki Her Şey

[bengalibadeliyim]

“Bir şeyi anlamaya çalışırken ona dönüşebilir insan. Tıpkı nefret ettiği veya çok sevdiği şeye de dönüşebileceği gibi”

[murekkepicici]

" Maria öyle şeyler yaşadı ki, insanın başına her şeyin gelebileceğini ve insanın her şeyin üstesinden gelebileceğini öğrendi. Doğuracak ve doğurduğunun öldüğünü görecek kadar güçlü bir bünyenin önünde hiçbir şeyin duramayacağını öğrendi. Kadının yeryüzünün en dayanıklı canlısı olduğunu öğrendi. Ve eğer müdahale etmezse hayatın, yolunu her koşulda bulan su gibi, en kalın duvarlardan sızabileceğini, en sert taşları aşındırıp yine yine yine akabileceğini öğrendi. Hayatın ve öğretmenlerin size ne öğretmeye çalıştıkları değil, sizin onların bu çabasından ne öğrendiğiniz önemlidir. O eğitilebilen değil öğrenebilen bir kadın. Şimdi duruyor. Kaçmıyor. Ve üzerine gelen hayatın çözülüp kendisini ele vermesini bekliyor. Sabırla. "

[yokolmagunlukleri]

20 Aralık 2016

Seni gördüm rüyamda. Beraberken geçirdiğimiz anların tekrarı gibiydi. Bir tür bilinç yoklaması çekti zihnim. Sen kapağı açık bir kitap gibiydin gene. Bense her an yanlış bir şey yapmamak/söylememek için kendimi geri çekiyordum. Bakışlarının, gülümsemelerinin, dokunuşlarının, sözlerinin altındaki anlamları anlamlandıramıyordum çoğu zaman. İlgim kaybolana dek seni dinliyordum.

Sonra grup seks yapmak için internetten kadın/erkek profillerine bakıyorduk beraber. Beğendiğimiz kadın ve erkeklerin fotoğraflarını sokak röportajı yapar gibi insanlara gösteriyor, grup seks yapacak olsanız fotoğraftakilerden hangilerini seçerdiniz diye soruyorduk.

Mine Söğüt’ün Şahbaz'ın Harikulade Yılı 1979 kitabına başladım. Okuyacağım ikinci Mine Söğüt romanı olacak. İlkini sen armağan etmiştin. Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey. Kitabı okumayı bir görev olarak hissettiğim için çok fazla keyif almadığımı anımsıyorum. Kitabın ilk sayfasına şöyle bir not yazmışsın: “Beni zamanın dışına fırlatan bu hikâyenin içine seni de davet ediyorum. Olur da içerde kaybolursan endişe etme. Ben de orada olacağım.” Sonra gittin. Şahbaz'ın Harikulade Yılı 1979’a başladım. Sen gene yoksun. Ben gene okuduğum her cümleyi sesli okuyorum. Sanki sesimi kaydedip sana göndereceğim yine. Sanki duyacaksın sesimi.. Yalanla gerçeğin, iyiyle kötünün, tanrıyla şeytanın içe içe geçip birbirinden ayırt edilemez hale geldiği romanın içinde kayboluyorum. Yoksun. Sözcüklerin, noktalama işaretlerinin arasında seni arıyorum.