#Kraljevina

[zanimljivaekonomija]

Prva starleta Kraljevine Jugoslavije - „Lela fatalna“ Šimona A. Đarmatija u prodaji

Jelisaveta Lela Salević, „Lela fatalna“, nije bila samo fizički privlačna žena. Ona je zračila nekom magičnošću. Bila je puteno ženstvena i izrazito šarmantna. Imala je neodoljiv osmeh i talenat da voli i bude voljena. Nikoga nije ostavljala ravnodušnim. Tridesetih godina 20. veka iz temelja je poljuljala brakove našeg tadašnjeg otmenog sveta. Ponosno je igrala ulogu prve starlete Kraljevine Jugoslavije, a onda se zla kob poigrala s njom i njenim ljubavnicima i udvaračima. 

„Ono što se često govori da ’teme traže pisce’, desilo se i ovoga puta. Posle veoma lepog prijema knjige ’Baba Anujka – banatska veštica’, pripremio sam rukopis o beogradskim vračarama. Urednik te knjige je insistirao da u rukopisu navedem imena nekih poznatih ličnosti koje su koristile usluge vračara. Naravno, to nije bio nimalo lak zadatak. Bez provere, može se zapravo za svaku ličnost navesti da je koristila usluge vračara. U tom pogledu su same vračare razvile svojevrstan marketing tvrdeći da su upravo njihove usluge koristile poznate ličnosti. Tako sam kod tri različite vračare naišao da ih je posećivala Jelisaveta Lela Salević. To je bilo sasvim dovoljno da se pojavi iskra koja će zapaliti istraživačku vatru u kojoj sam nekoliko meseci zaista goreo“, kaže Đarmati. 

„Knjiga ’Lela fatalna’ je uzbudljiva priča o jednoj mladoj devojci koja je došla u Beograd iz Ivanjice i koja je za kratko vreme uspela da uzburka krv muškaraca različite dobi i izazove zavist ženske populacije. Ona je bila tema zasedanja Narodnes kupštine. Njena sudbina vezana je i za ’Gospođu ministarku’ Branislava Nušića. Lepa Lela Salević, glavna junakinja knjige, kako je to napisao Vasa Pavković, za neke će biti samo spretna femme fatale, a za druge uzbudljiva metafora ženske sudbine u patrijarhalnom svetu prve Jugoslavije,“ izjavio je autor. 

„Lela fatalna“ u prodaji je od ponedeljka 3. aprila u svim Delfi knjižarama, Laguninim klubovima čitalaca, onlajn knjižari delfi.rs, kao i na sajtu laguna.rs. 

[preporodbn]

Pomorska flota Kraljevine Bosne

Kako bi se oslobodio trgovačke zavisnosti od Dubrovnika, Đenove i Venecije i dobio prevlast na moru, bosanski kralj Stjepan Tvrtko I Kotromanić odlučio je izgraditi svoje pomorske luke i zasnovati svoju pomorsku flotu. Sa teritorijom koja se prostirala od Novigrada i Zrmanje na zapadu (mjesta u današnjoj Hrvatskoj), do Prijepolja, Sjenice, Nikšića i Kotora na istoku, od rijeke Save na sjeveru do…

[wildfieldz]

when my time comes, everyone will do what i think is right.

[homeosloven]

Sloveniia, Croatia and Serbia all qualifying for the final on Tito's birthday is actually so poetic <3 even beyond the grave He is watching over us!

[crnagorakraljevina]

Manastir svete Autokefalne Crnogorske Pravoslavne Crkve - Cetinje!

Crkve đe je stolovao sv. Sinod CPC, Konzistorija CPC,

Vladika za se zemlje Crnogorske, fotografija iz 1925.

[cgvijesti]

Vlada Danske plaća studentima 1.000 dolara da bi išli na fakultet

Vlada Danske plaća studentima 1.000 dolara da bi išli na fakultet

“Eternity students” izraz je za vječne studente koji se upotrebljava u Danskoj i upravo s tom vrstom studenata ova skandinavska država ima problem jer ih je zbog besplatnog obrazovanja svake godine bude sve više. Kraljevina Danska je jedna od četiri evropske zemlje u kojima studenti uživaju ovu pogodnost. Takav slučaj postoji još samo u Norveškoj, Škotskoj i Finskoj. Zbog besplatnog školovanja,…

[mentalnahigijena]

Korijen Za Dioklecijanove reorganizacije provincija, krajem II vjeka, ti su krajevi izuzeti iz Dalmacije a ušli su u opseg novoformirane provincije Prevalis ili Prevalitane ( Praevalitana provincia ) sa glavnim gradom Scodrom i Docleom kao značajnim centrima. Ime Dalmacija i dalje se očuvao u tom kraju, ponajviše kao „Gornja Dalmacija“ (Dalmatia superior, srednje vjekovnih spomenika). Već za cara Konstantina Velikog ( u prvoj polovici IV vijeka) sačinjavala je Prevalitana jednu od pet provincija Dacije, nad kojom je vrhovnu upravu vršio praefectus praetoni Illyrici Orientalis. Reformom cara Teodozija (kraj 395), pri podjeli Carstva na Istočno i Zapadno, Preavalitina je definitivno pripala Istočnom carstvu, dok je Dalmacija, sa stolni gradom Salonom, ostala u Zapadnom carstvu. „ Time je između Zapada i Istoka povučena Istorijska granica koja je sa vremenom sve više ocrtavala kao linija odvajanja zapadno-rimskog od istočno-vizantiskog svijeta“. O počecima hrišćanstva u rimskoj provinciji Prevalitani nema baš ništa ali najvjerovatnije da se i ovdje razvijao isti proces kao i u susjednoj Dalmaciji, gdje se Hrišćanstvo počelo razvijati tek nakon Milanskog egdikta /313/. Nije isključivo da je Docica možda već u IV vijeku bila sjedište biskupije a Scodra – današnji Skadar sjedište mitropolije. Nakon pustošenja u doba seobe naroda, nakon što je srušio državu Istočnih Gota u Dalmaciji i Italiji, uspostavio je u Prevalitani te u Dalmaciji i Italiji vizantsku vlast car Justinijan I . Godine 535 car Justiniana Prima/ možda negdije oko Skoplja/ na nadbiskupsku čast i podvrže mu provinciju Prevalitanu, što je zatim potvrdio i papa Vigilije, odlikovati ujedno novoga nadbiskupa časnom titulo papinskog egzarha. Do doseljenja Slavena na Balkanski poluotok nije u Prevalitani nije zapisan ni jedan važan događaj.

[elenaire-marione-montes]

Second OC (Original Character): Lady Halatirnë II

Halatirnë was the Fairest Among the women of all ages A radiant huntress, noble lady, And a current scion of the Eternal Flower Family. Her existence mirrored Lúthien's wit and grace, And surpassed the beauty of Helen, the Trojan Princess. She inherited the unusual Elven skills That remained undescribed by the tongue of the Mortals. A waist-length wavy hair streamed behind her Was as dark as black with the strands of silver, Her eyes were silvery grey like the pools of starlight Captivated the hearts of many who crossed her path. Her skin was fair and bright as porcelain Adorned with the hues of yellow-golden, Don her teal blue and orange dress Embroidered with the blossoms of watercress.

Halatirnë II Aiarlote (or Heledirwen II Aearlóth) was the eldest daughter of Lord Eärsarno and Nemmíriel Oiolótë, wife of Lord Hrávahyalmo Altaluimë (upcoming OC) and Count Šimun Mitrović and mother of Aiardil Alatarāto (First OC) and Aiarnāro Elnethīnye (Amilessë of Marko Stjepan Mitrović). Her brief backstory and appearance were mentioned in "The Long Ballad of Eärendil—The Post-Tolkien Legendarium Non-canon Story" (Ongoing). click the link above

In my artwork, Halatirnë was surrounded by the two endemic floras found in the Balkan Mainland—Lilium Bosniacum (Desno/right) was the emblematic flower of Bosnia and Herzegovina and the medieval Kraljevina Bosna (Kingdom of Bosnia) while Iris Croatica (Lijevo/Left) was the National Flower of Republika Hrvatska (Republic of Croatia). And also, a pair of Kingfishers flying around her.

Name(s):

The cilmessë "Halatirnë" was derived from Quenya: Halatir "Kingfisher". Her Ataressë was Sérmahtarë (Quenya: "Peace warrior") and Amilessë was Aiarindile/Aiarlóte (Telerin: Sea Lily/Sea Flower).

[tinas-world]

jugoslavijo

bila si kraljevina, federacija i demokratija. ujedinila si južne slovene ratom, onda si ih razdvojila ratom. ti si kao materija - postojiš u svakom obliku. mogu da te mrze, mogu da te vole. to nije toliko bitno.

jugoslavijo, ti si jedina prava ljubav ovog sveta.

[knjigeobradovic]

ISTORIJA JUGOSLAVIJE (1918-1988) u 3 knjige - BRANKO PETRANOVIĆ

Prva knjiga: KRALJEVINA JUGOSLAVIJA 1914-1941 Druga knjiga: NARODNOOSLOBODILAČKI RAT I REVOLUCIJA 1941-1945 Treća knjiga: SOCIJALISTIČKA JUGOSLAVIJA 1945-1988

[zoranphoto]

Medvedev upozorava NATO i svijet: Poraz Rusije u Ukrajini mogao bi izazvati nuklearni rat

  Bivši ruski predsjednik Dmitij Medvedev u četvrtak je upozorio NATO da bi poraz Rusije u Ukrajini mogao izazvati nuklearni rat     "Poraz nuklearne sile u konvencionalnom ratu bi mogao izazvati nuklearni rat", napisao na Medvedev na Telegramu. Bivši predsjednik trenutno obnaša dužnost zamjenika predsjedatelja ruskog vijeća sigurnosti. "Nuklearne sile nikada nisu izgubile u ključnim sukobima o kojima ovisi njihova sudbina", dodao je Medvedev koji je bio predsjednik Ruske Federacije od 2008. do 2012. Upozorio je NATO i ministre obrane ostalih zemalja, koji se u petak sastaju u zračnoj bazi Ramstein u Njemačkoj gdje će razgovarati o strategiji zapada i nastojanjima da se Rusija u Ukrajini porazi, da bi trebali razmisliti o rizicima koje nosi njihova politika.     Rusija i SAD zajedno posjeduju oko 90 posto nuklearnog oružja u svijetu. Vladimir Putin je glavni u donošenju odluke o upotrebi nuklearnog oružja. NATO je superiorniji u konvencionalnom naoružanju, međutim, Rusija je u Europi nuklearno superiornija od Sjevernoatlantskog saveza. Ruska nuklearna doktrina omogućuje nuklearni napad u slučaju "agresije protiv Ruske Federacije konvencionalnim oružjem ako je ugrožena sama opstojnost države". SAD nije objavio kako će reagirati ako Rusija izvede prvi nuklearni napad od napada SAD-a nuklearnim oružjem na Hirošimu i Nagasaki 1945. Rusija posjeduje 5977 nuklearnih bojevih glava, SAD ima 5428, Kina 350, Francuska 290, i Ujedinjena Kraljevina 225. Tportal.hr Read the full article

[thebreakfastgenie]

#czech people supporting ussr? ufff... i guess before the invasion but that's rough :D#but mostly#czech woman called biljana?#if her parents moved from kraljevina shs :D @mellowmoonballoon

I'm so sorry I was relying on Wikipedia 😭 Jaroslav was the first J name I could find and it said it was a Czech origin so it snowballed from there. I apologize for anything that makes no sense 😭

BJ's name is actually Boris Jaroslavich because his parents are soviet sleeper agents.

[wildfieldz]

This latter was a handsome young man with fine features. He could be mistaken for a Caucasian highlander, and in his general appearance he came closest to such a type. Insanely brave, he had been twice severely wounded and lived in Niš for treatment. He was burdened with idleness, but they did not want to give him command of even a battalion, because they feared that he would ruin it and himself. Prince Alexander was the exact opposite of his brother. He was not as handsome as George, marred by his spectacles and slouching shoulders. He was as secretive and reserved as George was impetuous. Events came to pass in such a way that the Prince soon found himself in a position of responsibility. He became heir by unnatural means. The example of his brother was always before his eyes. He early began to be self-aware and developed self-constraint and concealment.

Grigory Nikolaevich Trubetskoy

[kolektiv-uzice]

Zakup suvata Obudovica

u godinama po završetku Prvog svetskog rata država Srba, Hrvata i Slovenaca nije mogla da računa na ozbiljnije poreske prihode od osiromašenog stanovništva i retkih industrijskih postrojenja.

Siguran prihod nalazio se u izdavanju državne zemlje na uživanje pojedincima. Na Zlatiboru država je značajne prihode prikupljala izdavanjem suvata.

Obudovica je bio najveć i najbolji suvat na Zlatiboru, prostirao se sa obe strane istoimenog potoka, prošaran retkom borovom šumom. Tu je svojevremeno tovljeno preko 200 volova godišnje.

Ceo članak možete pročitati na našem sajtu.

(у месту Obudojevica, Zlatibor) https://www.instagram.com/p/B-2KAvXnrIW/?igshid=11sqr018iixv3

[zanimljivaekonomija]

“Memoari kralja Milana” nemačkog autora - na srpskom

Nepoznati nemački autor s početka XX veka u knjizi „Memoari kralja Milana“ ispisuje priču o životu kralja Milana, svog savremenika, pozivajući se na autobiografske zapise samoga kralja u koje je imao uvid. Obračunava se sa kraljevim neprijateljima i istovremeno ukazuje na njegove slabosti i vrline, i to samo godinu dana posle Milanove smrti.

Knjiga objavljena na nemačkom 1902. više od sto godina ostala je neprimećena u našoj istoriografiji i, uprkos nekim nepreciznostima i spornim sudovima o srpskoj istoriji, predstavlja dragocenu građu i sliku vremena iz epohe poslednjih Obrenovića. Laguna knjigu prvi put objavljuje na srpskom jeziku u prevodu sa nemačkog.

Pred čitaocem se ređaju mnoga nepoznata pisma, dokumenta, svedočanstva i uzbudljive epizode iz života prvog novovekovnog srpskog kralja, u deset poglavlja: „Milanovo detinjstvo na dvoru rumunskog kneza Kuze“, „Događaji u vreme ubistva kneza Mihaila 1868“, „Kralj Milan i kraljica Natalija“, „Artemiza Hristić“, „Avanture u inostranstvu“, „Godine posle abdikacije 1889“, „Otac i sin – o odnosu dva poslednja Obrenovića“, „Draga Mašin, buduća kraljica Srbije“, „Milan kao političar“, „Milanov politički testament“.

Knjiga sadrži i predgovor istoričara Nebojše Jovanovića i osnovne podatke o istorijskim ličnostima koje se pominju. Urednik izdanja je Dejan Mihailović.

Ovo je prva knjiga u novoj Laguninoj ediciji „Savremenici“ u kojoj objavljujemo značajna dela srpskih pisaca ili proznatih delatnika na prelazu iz XIX u XX vek, koja su ostala nezasluženo zaboravljena ili dosad nikad nisu bila objavljena, kako bi se prevrednovala dela izmakla iz našeg kulturnog pamćenja.

„Memoare kralja Milana“ možete pronaći od subote 10. avgusta u svim knjižarama Delfi, Laguninim klubovima čitalaca, onlajn knjižari www.delfi.rs i na sajtu www.laguna.rs.

/saopštenje izdavačke kuće “Laguna”/

[mentalnahigijena]

Krstaši i Crna Gora Istorijski izvori konkretno pominju Bodina na samom kraju XI vijeka, u vezi s preduzetim prvim krstaškim ratom. Navodi se da je on ' prijateljski dočekao krstaše, koji su početkom 1096. godine, oko 40 dana išli jadranskom obalom u pravcu Carigrada, doživljavajući mnoge konflikte i neprijatnosti kroz krajeve kuda su prolazili, zbog pljački i drugih nedjela kojima su izazvali gnjev naroda prema sebi. Bodin im je u Skadru pružio gostoprimstvo i time ublažio nevolje koje su ih pratile na putu koji su prevalili do Skadra. Vođa krstaša. Rajmund Tuluški se tom prilikom pobratimio s Bodinom, udostojio ga pažnjom i darovima, da bi mu ovaj bio od pomoći u pogledu daljeg prolaska njegovih krstaša u pravcu Carigrada. Edicija "Monumenta Montenegrina" koju je priredio Vojislav D. Nikčević, u tomu naslovljenom Krstaški ratovi, donosi izbor svjedočenja krstaških hroničara sudionika prva četiri krstaška pohoda, izvode iz nekoliko srednjevjekovnih hronika italijanskih gradova i jedan broj dokumenata koji govore o uticaju Duklje I Barske arhiepiskopije na politička zbivanja u epohi Prvog i Drugog krstaškog rata. U tomu "Krstaški ratovi" nalaze se svjedočenja krstaških hroničara Petra Tudeboda, abervijat njegovog djela, "Jerusalimska istorija" Baldrika Dolenskog, istorijski zapis renjaninskog anonima, nekog drugog anonoma čiji se spisi čuvaju u biblioteci Monte Kasina, Huga iz Lerčenfelda, Fulherija Koronotenskog i drugih. Svi hroničari Prvog krstaškog rata (1096-1099) ističu da su krstaške vojske krenule nakon poziva za pomoć koji je uputio "prevrtljivi" Aleksije I Komnin (1081-1118, vizantijski car, osnivač dinastije Komnina), jer su Turci i Arapi zaprijetili zauzimanjem Male Azije, poslije osvajanja najvećih hrišćanskih svetinja u Jerusalimu. Tokom prvog pohoda krstaška vojska kretala se preko Balkana u dva pravca. Čuveni Petar Pustinjak, duks Gotfrid sa bratom Balduinom, krenuli su sa "Ardenima, Lotaringima, Sabaudima (najvjerovatnije žiteljima Švapske) i nekim Teutoncima" preko "Ungarije i Panonije", kako piše anonimni Renjanin. Tim putem prije njih, iste 1096. godine, zaputi se neki Gvalterije Ekvitanski, čija se družina u Panoniji sukobila sa vojskom ugarskog kralja i pretrpjela veliki poraz kod Beograda, koji je, prema "Istoriji" Viljema Tirskog, "granica Bugara" i u kome je zapovjednik "duks Bugara". Fulherije Karnotenski u "Jerusalimskoj istoriji" pripovijeda o putu i okršajima Boamunda i njegovih Normana. Nakon Normana iz Italije, istim putem su na Bosfor, kako piše Anonimni Renjanin, pošli "Rupert, komes Normandije, sin Vilhelma, kralja Angla, krenuvši na put sa velikom vojskom Normana i Britanaca". Ove Normane ne treba poistovjećivati sa osvajačima južne Italije i slovenskim saveznicima čiji je vođa bio Boamund, sin Roberta Giskara koji je postao princeps Antiohije. Radi se o Nordmemanima - Northmanima, pretpostavalja se Dancima i Skandinavcima koji su bili vazali engleskih vladara. Preko teritorije Duklje, kako piše Anonimni Renjanin, "preko Dalmacije", prešao je jedan vizantijski saveznik komes Rejmond od Tuluza, nasljednik prava stare gotske oksitanske države. Njegov pratilac Raimundus de Aguilers, podienski kanonik, u svojoj knjizi "Istorija Franaka koji su zauzeli Jerusalim" nudi iscrpan opis planinskog i teško pristupačnog Kraljevstva Slovena (njegova teritorija počinjala je južno od Zadra) kroz koje su krstaši prolazili "četrdeset dana" sukobljavajući se sa lokalnim stanovništvom. Kanonik ističe prijateljski prijem na dvoru kralja Bodina u Skadru napominjući: "…poslije mnogo napora došli smo do kraja Sklavoje kod Skadra. Sa njim je komes potvrdio pobratimstvo i obilno ga je darivao kako bi vojska mogla sa sigurnošću da kupuje i nabavlja neophodne stvari. “ Prema navodima ovih istoričara, južna granica Kraljevstva Duklja završavala se u neposrednoj blizini Drača . U izboru dokumenata ovog toma jedan plijeni izuzetnu pažnju. Sufragan barskog arhiepiskopa, episkop Svača, koga je rimski papa 1199. godine ekskomunicirao iz crkve bio je blagajnik i generalni sekretar krstaškog reda hramovnika (templara) aktivno učestvujući u oslobađanju brata latinskog, konstantinopoljskog cara iz bugarskog zarobljeništva. Krstaši i Crna Gora: U Crnoj Gori postoje i usmena predanja o boravku krstaša. Jedno od njih vezano je za crkvu Sv. Nikole na istoimenom ostrvu u Budvi. Naime, zapisana su narodna predanja o boravku krstaških ratnika i njihovom podizanju zavjetne crkvice na ostrvu Sv. Nikole. Postojanje velikog broja starih grobova, ali i predanja koja ukazuju da su na tom mjestu osim stanovnika Budve sahranjivani i učesnici krstaških pohoda, koji su umirali od epidemije, dok su logorovali u Budvanskom polju, mogla bi biti provjerena arheološkim istraživanjima i analizama grobnica oko Crkve. Takođe, iskopavanja bi pokazala, da li postoje ostaci temelja, koji bi ukazali na stariji građevinu, obzirom na to da je Crkva više puta stradala i obnavljana. Legende pripisuju Crkvi Sv. Nikole duboku starost, međutim jedini pouzdani podatak predstavlja jedna stara gravira iz XVI vijeka, na kojoj se vidi da je u to doba Crkva zasigurno postojala. Grb Vojislavljevića – krstaška tradicija: U heraldičkoj nauci je opšte prihvaćen stav da su se prvi priznati grbovi u Evropi pojavili povratkom krstaša iz Prvog krstaškog rata. Tako da bi u u heraldičkom pogledu za nastanak grba Vojislavljevića najznačajniji bio kralj Đorđe. Đorđe, Bodinov sin vladao je u dva navrata, 1114.-1118. i ponovo 1125.-1131. godine. Na sačuvanom olovnom pečatu kralja Đorđa, koji potiče iz 12 vijeka, iz vremena prije nego što je postao kralj, na reversu je ratnik koji je naslonjen na “normanski “ izduženi štit, na kome se vidi “kosa lenta”, s desna u lijevo. Ovaj je pečat do sada prvi poznati grbovni oblik iz vremena dinastije Vojislavljevića, kao I države Crne Gore i njene heraldičke tradicije. Crnogorski heraldičari iznose mišljenje da su grbovi počeli da se koriste u Duklji u isto vrijeme kada i u ostatku Evrope. Upravo zahvaljujući vezama, prolasku i upoznavanju krstaša, tada elitnih vojnih i aristokratskih jedinica i pojedinaca svoje epohe.Minimiziranje istorijskih fakata: U Crnoj Gori postoji ne mali dio stručne javnosti koji uporno pokušava da marginalizuje domete i značaj Duklje i Vojislavljevića u svojoj epohi. Prve crnogorske države i dinastije. Međutim istorijski izvori i činjenice govore sasvim suprotno. Umjesto zaključka citiraćemo navode istoričara Dragoja Živkovića koji govoreći o položaju Duklje u svom vremenu kaže:„Prolazeći kroz nekoliko razvojnih faza (najprije kao »sklavinija« Duklja od VII do sredine IX vijeka, potom kao Kneževina Duklja od pomenute gornje hronološke granice do druge polovine XI vijeka i napokon kao Dukljansko Kraljevstvo od kraja sedme decenije XI do sredine XII vijeka), dukljanska država ranofeudalne epohe u doba uspona imala je sve atribute klasične državne organizacije. Njeno unutrašnje društveno-ekonomsko. vojno-političko i kulturno ustrojstvo, uvrstilo je u red razvijenih zemalja ondašnjeg vremena. Ona je bila pozornica na kojoj su se sučeljavale sve proturječnosti feudalnog društva, koje su davale pečat feudalnoj epohi, u odnosu na druge savremene države na Balkanu,. Duklja je imala više prednosti samim tim jer je iznikla na bogatim naslagama antike. Iz njih. u sintezi s onim što je sobom donijelo novo vrijeme i novi slovenski etnos, iznikao je novi društveno-politički organizam, adaptiran novom prostoru i novoj istorijskoj situaciji. Kako se iz prethodno izloženih sadržaja vidi, u Duklji je moguće pratiti simbiozu starog i novog, tradicionalnog i savremenog. empirijskog i konkretnog u manifestacijama stvarnog života i duhovne nadgradnje. To se globalno može pratiti kroz sačuvane pisane izvore, primarno kroz Kraljevstvo Slavena Popa Dukljanina, zatim kroz arhitektonsko-graditeljsku i drugu arheološku građu, mada samo epizodno i nesistematski istraženu. Ma koliko izvori,na kojima se temelje saznanja o ranofeudalnoj dukljanskoj državi, bili ograni­čeni i nedovoljno ispitani, pružaju dobar osnov da se zaključi kako je riječ o zemlji priznatog međunarodnog ugleda i reputacije, odnosno o narodu, kuji je činio najstariji stratigrafski sloj crnogorskih predaka. Taj narod, u feudalnom smislu, bio je svojevrstan amalgam Iliro-Romano-Slovena, sintetizovan u pojam - Dukljani.“