#Koncert symfoniczny | Explore Tumblr posts and blogs

nichujanazwyniewymysle · 6 years ago

Text

Lista rzeczy do zrobienia przed śmiercią

1. Zdobyć lustrzankę

2. Pojechać pociągiem

3. Pomóc charytatywnie/wolontariat

4. Skoczyć ze spadochronu

5. Skoczyć na bungee

6. Zobaczyć zachód słońca i dotrwać do wschodu

7. Przemóc strach i skoczyć z mostu do wody

8. Wyjechać za granicę

9. Nauczyć się przynajmniej 20 różnych piosenek na ognisko na gitarę

10. Założyć kanał na yt by robić speedarty

11. Napisać małą historię

12. Kupić glany

13. Stworzyć film

14. Wytatuować sobie jelenia

15. Nauczyć się grać na pianinie

16. Zagrać na pianinie melodię na podstawie ciągu Fibonacciego

17. Wyjechać w góry

18. Przejażdżka rollercoasterem

19. Nawdychać się helu

20. Zaliczyć koncert rockowy

21. Zagrać w CSa

22. Założyć album

23. Lot paralotnią

24. Wyruszyć w podróż autostopem

25. Dokończyć Damę z Gitarą

26. Spędzić noc pod namiotem bez elektroniki (nawet zegarka)

27. Wysłać wiadomość w butelce

28. Nauczyć się strzelać

29. Zmienić fryzurę

30. Strzelać z łuku

31. Nauczyć się przyrządzać ciekawe drinki

32. Hodować znowu rybki

33. Wyjechać gdzieś tylko z kimś bliskim

34. Wytatuować paprotkę

35. Stanąć nad wodospadem

36. Głośno śpiewać w mieście

37. Zagrać w totka lub w ogóle jakieś zdrapki

38. Podjąć wyzwanie “365 zdjęć”

39. Zjeść przegrzebki

40. Zagrać w kręgle

41. Nauczyć się układać kostkę rubika

42. Nauczyć się robić pompki

43. Nauczyć się robić szpagat

44. Zjeść sushi

45. Zjeść kebaba

46. Nauczyć się stać na rękach (i balansować jak ci jogini)

47. Przejechać się metrem

48. Zdać prawo jazdy

49. Ćwiczyć jogę w plenerze

50. Znaleźć swojego chłopaka w przyjacielu

51. Kupić czarny strój kąpielowy

52. Przeżyć 2 tygodnie bez internetu

53. Przeczytać książkę zakazaną

54. Nauczyć się obsługiwać jakiś program do obróbki filmów

55. Skombinować mikrofon

56. Kupić gramofon

57. I jakieś winyle

58. Spać pod gołym niebem

59. Przeczytać wszystkie części Harry’ego Pottera po angielsku

60. Zmienić status na fb

61. Spróbować przez miesiąc diety wegetariańskiej

62.

63. Wybrać się samemu na wycieczkę

64. Obejrzeć wszystkie części Gwiezdnych Wojen

65. Przyrządzić “pijane misie”

66. Nauczyć się surfować

67. Uśmiechnąć się do przypadkowej osoby

68. Spacer/bieg w deszczu z kimś

69. Schlać się do urwania filmu

70. Spróbować kremowego piwa

71. Odwiedzić Poznańską Palmiarnię

72. Wyjechać na Woodstock

73. Otrzymać śniadanie do łóżka

74. Przeczytać prawie wszystkie opowieści Edgara Allana Poe

75. Mieć zwierzaka, którego nazwę Ramsay

76. Zaprojektować samemu prostą stronę internetową

77. Wyhodować las w słoiku

78. Hodować sukulenty

79. Wyrobić sobie nawyk wdzięczności i błogosławieństwa dla małych rzeczy

80. Hodować lawendę

81. Nauczyć się konstelacji gwiazd

82. Spróbować morsowania

83. Pójść na spektakl baletowy

84. Pójść na spektakl symfoniczny

85. Polecieć samolotem

86. Uratować komuś życie

87. Przemóc się i oddać znów krew

88. Nocować na plaży

89. Stworzyć nagranie muzyczne

90. Przekazać coś materialnego dziecku i powiedzieć, aby przekazało swojemu

91. Wywołać w kims łzy radości

92. Zwiedzić Łódź

93. Wystartować w biegu lub maratonie

94. Przypomnieć sobie jazdę na rolkach

95. Nauczyć się jeździć na deskorolce bez ponownego zwichnięcia kostki xd

96. Kupić porządny laptop do grafiki

97. Kupić sobie w końcu tablet graficzny

98. Przeczytać wszystkie części Sherlocka Holmes’a

99. Kupić sobie łyżwy

100. Wspiąć się na jakiś szczyt górski

101. Posiadać dom w stylu vintage

102. Pojechać znów rowerem do Chojnic i z powrotem

103. Zobaczyć z kimś zorzę polarną

104. Mieć w domu prywatną bibliotekę

105. Zrobić planka przez 10 min.

106. Kupić sobie ukulele

107. Zrzucić papierowy samolocik z wierzy

108. Obejrzeć wszystkie filmy z Charliem Chaplinem

109. Zdobyć książkę “Design dla Hakerów”

110. Umieć bardziej w ładne zdjęcia

111. Podarować mamie kosz róż

112. Zrobić “pijanego arbuza”

113. Pojechać na Pyrkon

114. Cudem uniknąć śmierci

115. Wsiąść do taksówki i krzyknąć “za tym samochodem”

116. Wkręcić kogoś, że magicznie zniknął

117. Strzelić w pysk obleśnemu facetowi

118. Napić się yerby

119. Mieć sziszę na własność

120. Przeczytać dziennik Anny Frank

121. Napisać maturę z filozofii

122. Przeczytać przygody Muminków

123. Nauczyć kogoś tańczyć

124. Odwiedzić Wielką Brytanię

125. Być w końcu niezależna

126. Rozmawiać z kimś przez całą noc

127. Dać komuś autograf

128. Sprzedawać swoje malowidła na jarmarku

129. Upiec pancakes’y

130. Zaśpiewać w barze karaoke

131. Spędzić tydzień na odludziu bez dostępu do świata

132. Przeczytać “A w konopiach strach”

133. Namalować tematyczną serię obrazów

134. Wygrać w poważnym konkursie dla dorosłych

135. Wydać książkę

136. Zjeść ciasteczko z wróżbą

137. Spędzić Boże Narodzenie w górach

138. Wrócić w końcu do naturalnego koloru włosów

139. Pójść rano w szlafroku do sklepu

140. Zrobić sobie kąpiel z kulami kąpielowymi, świecami i winem

141. Przetańczyć całą noc

142. Nauczyć się podstaw masażu

143. Przyrządzić sushi

144. Wytatuować sobie włóczykija

145. wytatuować feniksa

146. wytatuować meduzę

147. Zrobić lewy rękaw

148. Wytatuować symboliczną datę cyframi rzymskimi

149. Wytatuować underbust

150. Kupić sobie gorset

151. Odwiedzić jakieś opuszczone wesołe miasteczko

152. Wybrać się na wycieczkę do Czarnobyla

153. Poczuć, jak to jest znaleźć swoją przystań

154. Założyć ogródek

155. Zaśpiewać w kościele na ślubie

156. Dać wywróżyć sobie z dłoni

157. Spróbować homara

158. Zobaczyć świetliki

159. Zmienić czyjeś życie na lepsze

160. Pojeździć znów na gokartach

161. Wyjechać w Bieszczady

162. Zrobić uroczego tumblra o docenianiu małych rzeczy

163. Zostać zapamiętaną przez jakąś sławę

164. Urodzić córkę, którą nazwę Maria (jak Maria Magdalena)

165. Przestać obgryzać paznokcie

166. Wygrać w totka przynajmniej trzy cyfrową sumkę

167. Zestarzeć się z klasą

168. Wymodelować ramiona

169. Nauczyć się wydawać dźwięki jak Chewbacca z Gwiezdnych Wojen

170. Przeczytać całą sagę Diuny

171. Zwiedzić las deszczowy

172. Zwiedzić Wenecję

173. Spojrzeć w gwiazdy przez teleskop

174. Zrobić wnukom kanapki na egzamin maturalny xd

175. Znać angielski na tyle dobrze, aby nie mieć problemu w uczeniu się w tym języku

176. Zobaczyć zorzę polarną w Finlandii

177. Posiadać własny kominek

178. Spać w czyiś ramionach

179. Poczuć wiatr we włosach

180. Wyjść na miasto z gitarą i grać

181. Odkryć odpowiedź na pytanie “po co żyjemy”

182. Wytatuować sobie ważkę

183. Nauczyć się wstrzymywać oddech pod wodą

184. Zrobić zdjęcie pod wodą

185. Nauczyć się kucać na jednej nodze

186. Oddać szpik

187. Spróbować tańca ogniem

188. Być pełnoprawną modelką w czyjejś sesji zdjęciowej

189. Przejść się boso w obcym mieście

190. Zarobić na grafice

191. Wydrukować wielkoformatową grafikę swojego autorstwa

192. Pójść na studia graficzne

193. Zrobić kursy na frontendowca

194. Zostawić gdzieś jakiś motywujący tekst do życia

195. Najebać się na plaży

0 notes

osobypostacieludzie · 6 years ago

Photo

Béla Bartók - węgierski kompozytor i pianista, uważany za jednego z największych kompozytorów XX wieku. Jako badacz muzyki ludowej i autor analiz z tego zakresu jeden z prekursorów etnografii muzycznej. Béla Bartók urodził się 25 marca 1881 w inteligenckiej rodzinie: jego ojciec Béla był autorem artykułów ekonomicznych i dyrektorem szkoły handlowej, a matka, Paulá Voit, nauczycielką. U niej pobierał pierwsze lekcje muzyki. Komponować zaczął, mając 9 lat. Po raz pierwszy publicznie wystąpił w 1892 w Nagyszöllös, dokąd przeniósł się z matką po śmierci ojca. Wykonał wtedy m.in. swój Bieg Dunaju. Dwa lata później rozpoczął regularną naukę muzyki w Bratysławie u Laszlo Erkela (syna Ferenca Erkela). W 1899 został przyjęty do Akademii Muzycznej w Budapeszcie. Na lekcje fortepianu uczęszczał tam do Isthavana Tthomána, kompozycji do J. Koesslera, a orkiestracji do F. Szabó. Już w tym czasie był autorem wielu znacznych utworów, pisanych pod wpływem J. Brahmsa. Odnosząc się do nich krytycznie, porzucił komponowanie i poświęcił się pianistyce. Do komponowania wrócił w 1902, usłyszawszy poemat symfoniczny Straussa pt. Tako rzecze Zaratustra. Odtąd jego twórczość charakteryzowała się najbardziej zaawansowanymi środkami dźwiękowymi neoromantyzmu i nawiązywała do utworów F. Liszta i R. Straussa, by stopniowo nabierać oryginalnych cech. Patriotyzm Bartóka i jego ambicja stworzenia nowoczesnego stylu narodowego w muzyce węgierskiej skłoniły go za razem do jawnej stylizacji rytmów i motywów popularnych melodii narodowych. Ogromny sukces i sławę na Węgrzech i za granicą przyniósł mu poemat symfoniczny Kossuth. W tym czasie umacniała się pozycja Bartóka jako pianisty nie tylko w kraju. W 1907 został profesorem klasy fortepianu w AM w Budapeszcie. W 1909 Bartók ożenił się bez rozgłosu ze swoją studentką Mártą Ziegler (córką inspektora policji), której w 1911 zadedykował swoją jedyną operę Zamek Sinobrodego; syn Béla junior urodził się w 1910. W 1923 po rozwodzie ożenił się ponownie ze studentką w klasie fortepianu, Dittą (Edytą) Pásztory (1903-1982); drugi syn Péter urodził się w 1924. Na lekcje muzyki Pétera skomponował sześcioczęściowy zbiór utworów na fortepian o wzrastającym stopniu trudności, który do dziś wykorzystywany jest do nauki gry pod nazwą Mikrokosmos. Bartók był człowiekiem o liberalnych przekonaniach. Z obawą śledził wprowadzenie narodowego socjalizmu w Niemczech i Austrii. Już w 1937 zabronił wykonywania swoich utworów w rozgłośniach radiowych niemieckich i włoskich. Z jego przekonaniami nie było mu lekko w kraju współpracującym z Niemcami. Wreszcie, po wcześniejszym wysłaniu swoich manuskryptów, w 1940 wyjechał z żoną do Nowego Jorku, dwa lata później dołączył do nich Péter. W USA nie było dużego zainteresowania jego muzyką. Miał kilka wykładów na Columbia University, a utrzymywał się głównie z nauki gry na fortepianie. Jednym z ostatnich jego dzieł był Koncert na orkiestrę napisany dla Siergieja Kusewickiego, dyrektora Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej. Prawykonanie koncertu (Boston, 1 grudnia 1944) było olbrzymim sukcesem. Niestety, Bartók był już poważnie chory, do czego przyczyniły się bieda i niedostatek. Przed śmiercią na białaczkę ukończył jeszcze III Koncert fortepianowy, będący prezentem urodzinowym dla żony i napisał nieukończony Koncert altówkowy. Około 1904 zetknął się z autentyczną, węgierską muzyką chłopską, nieskażoną miejskimi wpływami i zasadniczo różniącą się od popularnych węgierskich melodii, które były wykonywane głównie przez zespoły cygańskie i utożsamiane z folklorem. Odkrycie to wzbudziło w nim nową, wielką pasję rejestrowania, badania i propagowania autentycznej muzyki wsi. Korzystając z doświadczeń Zoltána Kodálya, rozpoczął systematyczne wędrówki po kraju z fonografem. Nagrywał najstarsze i najbardziej zapomniane utwory ludowe, obce profesjonalnym schematom opartym na systemie dur-moll. Akcja ta, podjęta początkowo z pobudek emocjonalnych i patriotycznych, przerodziła się wkrótce w poważną pracę naukową, skłaniając go do wnikliwych badań i systematyzacji folkloru muzycznego. Jako doświadczony zbieracz i autor prac teoretycznych z tego zakresu stał się jednym z najwybitniejszych i najoryginalniejszych twórców współczesnej etnografii muzycznej na świecie. Swoje zainteresowania rozszerzył na folklor słowacki. Zbierał informacje na ten temat od 1906. Trzy lata później na temat folkloru rumuńskiego, a również bałkańskiego, tureckiego i arabskiego. W poszukiwaniu materiałów dwukrotnie odbył podróże badawcze poza Europę: w 1914 do Algierii, a w 1936 do Turcji. Zainteresowanie folklorem wywarło niemały wpływ na twórczość kompozytorską Bartóka. Skłoniło to kompozytora do ostatecznego zerwania z system dur-moll i estetyką romantyzmu. Swobodne operowanie motywami wyrastającymi z różnych układów skalowych i interwałowych, zwięzłość i dosadność wypowiedzi muzycznej, właściwa melodiom i rytmom ludowym, a obca ekspresyjnej poetyce wykreowanej przez twórców XIX wieku, wreszcie śmiałość dysonansowych współbrzmień harmonijnych – wszystko to złożyło się na oryginalny, nowy język muzyczny Bartóka. Jego Bagatele op. 6 na fortepian były najśmielszym wyzwaniem rzuconym tradycyjnej muzyce od czasów Debussy’ego. W następnych latach Bartók pozostał jednym z najradykalniejszych odnowicieli języka muzycznego – jakkolwiek nie był wtedy znany i doceniany na świecie. Nowe utwory spotkały się na Węgrzech z zupełnym niezrozumieniem. Napisana w 1911 opera Zamek Sinobrodego została odrzucona przez dyrekcję opery w Budapeszcie, co spowodowało głęboki kryzys psychiczny kompozytora. Dopiero sukces baletu Drewniany książę w 1917 zmienił pozycję twórcy w kraju i wyzwolił w kompozytorze nową energię twórczą. Po I wojnie światowej nastąpił okres jego najbardziej radykalnych pomysłów dźwiękowych i stylistycznych. Otwierają go: balet Cudowny mandaryn, Improwizacje na fortepian op. 20. i dwie sonaty skrzypcowe. Za życia Bartóka jego muzyka z niemałym trudem torowała sobie drogę na estrady. Węgierska publiczność przyjęła entuzjastycznie poemat symfoniczny Kossuth i z pobudek patriotycznych tolerowała pewien modernizm utworu. Pięć lat później Bartók był już jednak ostro krytykowany przez recenzentów za, jak to formułowali, „chaos dźwiękowy” i „kakofoniczne grymasy”, a publiczność straciła dlań zainteresowanie. Chcąc zmienić ten stan, w 1911 Bartók, wspierany przez przyjaciela Zoltana Kodaly’a, założył towarzystwo mające propagować nową muzykę; po roku upadło z braku słuchaczy na koncertach. Taka stagnacja trwała wiele lat. Bartók porzucił komponowanie, ograniczył się do zbierania folkloru i nauczania gry na fortepianie. Dopiero wystawienie baletu Drewniany książę w 1917 ponownie zwróciło na niego uwagę. Opera w Budapeszcie, a wkrótce we Frankfurcie nad Menem włączyły do repertuaru Zamek księcia Sinobrodego. Z uznaniem przyjęto w Wiedniu jego Bagatele na fortepian, a najpoważniejsza oficyna muzyczna w Europie środkowej Universal Edition zaproponowała kompozytorowi podpisanie kontraktu. Suita taneczna którą przyjęto jako przykład muzyki nowoczesnej i komunikatywnej zarazem, trafiła do repertuaru wielu orkiestr, chociaż nie ma nic wspólnego z tradycyjnymi suitami złożonymi ze stylizowanych tańców ludowych, a jedynym usprawiedliwieniem jej tytułu może być wyrazista rytmika. Przez kilkanaście lat Bartók odnosił sukcesy, głównie jako pianista wykonujący swoje utwory. Decyzja o wyjeździe do Ameryki położyła kres temu powodzeniu. W USA Bartók znalazł na pewien czas zatrudnienie jako etnograf. Zainteresowanie jego muzyką obudziło się dopiero wtedy, gdy był już bardzo chory.

0 notes

polishconductor · 6 years ago

Text

W podróży

Cześć!

Dziś pojechałem do Biblioteki Uniwersyteckiej. Zasada udostępniania zbiorów jest taka, że trzeba mieć kartę, ale dwudniowa nie jest imienna, więc należy okazać także dowód. Warto wiedzieć na przyszłość! Zamówiłem poprzedniego dnia kilka rzeczy, które mnie ciekawiły, w tym coś Moszkowskiego i parę rękopisów. Okazało się, że dostałem parę prawdziwych perełek, konkretnie poemat symfoniczny Joanna d'Arc (niestety w formie wyciągu) oraz partyturę Als Herren Länder - oba utwory oczywiście Moszkowskiego. Pomijam dziesiątki utworów które już znam i są wszędzie (typu Moniuszko, Karłowicz itd.). Do tego jedno cymelium, jakim są głosy do Uwertury Franciszka Lessela w formie starodruku. Wszystkie pozostałe rękopisy zamówione przeze mnie również są ciekawe, ale nic się nie przyda do mojej pracy, natomiast znów otworzyło mi to parę furtek: po pierwsze poznanie zbieracza (a także kompozytora m.in. 1 dużej symfonii) z pierwszych dekad XIX, Dominika Langera, Czecha który był związany z Wrocławiem i np. sporządził swoją kopię poloneza K. Lipińskiego i prawdopodobnie utworów Mozarta, obecnie dostępnych właśnie w Uniwersyteckiej. Po drugie na bazie Lessela być może niebawem zrobię rekonstrukcję i wyślę Bibliotece digitalizację jako dar. Po trzecie poznałem dokładnie bazę RISM, od której w zasadzie powinienem zacząć, ale nieważne. Po czwarte dowiedziałem się, że uber śmieszny utwór "Miau" na 2 koty jest właśnie w zbiorach specjalnych uniwersyteckiej (może tylko kopia, ale rękopis):

youtube

Poza tym znalazłem fragment partytury Beatriks cenci L. Różyckiego :) Dostałem pozwolenie na zrobienie pierwszych stron głosów do Lessela, które przysłużą mi się do mojej pracy - incipity. Wraz z bardzo miłą panią i bardzo miłym panem dyrektorem - który podobnie jak ja zdaje się być świrem na punkcie muzyki, na tym zakończyłem moją pracę w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu, przynajmniej na ten moment.

DBP

Potem zajrzałem także do Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej żeby potwierdzić jakość i zawartość ich zbiorów - konkretnie czy poza zbiorami muzycznymi (wszystko skatalogowane online) mają jakieś zbiory specjalne - rękopisy i starodruki muzyczne. Okazało się że nie, więc poszedłem na dworzec, po drodze jeszcze zachodząc na coś w stylu obiad :) obecnie siedzę w pociągu, który ma zaledwie 60min opóźnienie, więc powinienem się wyrobić :(

EDIT: Pociąg niestety miał 95 min opóźnienia wjeżdżając do Poznania, więc wyrobiłem się prawie cudem - ostatni fragment trasy po prostu biegłem. Tak czy siak zdążyłem na koncert dyplomowy mojego kumpla z roku z poprzedniej uczelni - bardzo dobry koncert, pomijając już udaną pierwszą jego część, Symfonia sacra Panufnika była petardą! Jarku, dyrygencie najmłodszego pokolenia, Jarosławie, Jarku, Jareczku, SZACUN!!! Gratuluję Ci i pozdrawiam, życząc jak najlepszego rozwoju Twojej już dawno rozpoczętej kariery ;)

0 notes