#JulioCortazar
Explore tagged Tumblr posts
txxtxynadxmxs25 · 2 years ago
Text
He cometido el peor de los pecados que un hombre puede cometer. No he sido feliz. Que los glaciares del olvido me arrastren y me pierdan, despiadados.
Mis padres me engendraron para el juego arriesgado y hermoso de la vida, para la tierra, el agua, el aire, el fuego. Los defraudé. No fui feliz. Cumplida
no fue su joven voluntad. Mi mente se aplicó a las simétricas porfías del arte, que entreteje naderías.
Me legaron valor. No fui valiente. No me abandona. Siempre está a mi lado La sombra de haber sido un desdichado.
El remordimiento, por Jorge Luis Borges.
87 notes · View notes
underthebell · 15 days ago
Text
Citas de textos literarios que me dejaron pataleando
Me tomo la libertad de publicar cualquier cosa que me haga sentir algo:
"Oh, moralist! But you must understand, there are two women; one insists only on her rights, and those rights are your love, which you can’t give her; and the other sacrifices everything for you and asks for nothing. What are you to do? How are you to act? There’s a fearful tragedy in it." ― Leo Tolstoy, Anna Karenina (ni siquiera lo terminé de leer aún)
“I saw my life branching out before me like the green fig tree in the story. From the tip of every branch, like a fat purple fig, a wonderful future beckoned and winked. One fig was a husband and a happy home and children, and another fig was a famous poet and another fig was a brilliant professor, and another fig was Ee Gee, the amazing editor, and another fig was Europe and Africa and South America, and another fig was Constantin and Socrates and Attila and a pack of other lovers with queer names and offbeat professions, and another fig was an Olympic lady crew champion, and beyond and above these figs were many more figs I couldn't quite make out. I saw myself sitting in the crotch of this fig tree, starving to death, just because I couldn't make up my mind which of the figs I would choose. I wanted each and every one of them, but choosing one meant losing all the rest, and, as I sat there, unable to decide, the figs began to wrinkle and go black, and, one by one, they plopped to the ground at my feet.” ― Sylvia Plath, The Bell Jar
“Because I was permanently confused, dissatisfied, unhappy, tormented by inadequacy, driven by wanting towards every kind of impossible future, the attitude of mind described by 'tolerantly amused eyes' was years away from me. I don't think I really saw people then, except as appendages to my needs. It's only now, looking back, that I understood, but at the time I lived in a brilliantly lit haze, shifting and flickering according to my changing desires. Of course, that is only a description of being young.” ― Doris Lessing, The Golden Notebook
“Nunca se lo había explicado antes, no crea que por deslealtad, pero naturalmente uno no va a ponerse a explicarle a la gente que de cuando en cuando vomita un conejito. Como siempre me ha sucedido estando a solas, guardaba el hecho igual que se guardan tantas constancias de lo que acaece (o hace uno acaecer) en la privacía total. No me lo reproche, Andrée, no me lo reproche. De cuando en cuando me ocurre vomitar un conejito. No es razón para no vivir en cualquier casa, no es razón para que uno tenga que avergonzarse y estar aislado y andar callándose.” ― Julio Cortazar, Bestiario
“I was within and without, simultaneously enchanted and repelled by the inexhaustible variety of life.” ― F. Scott Fitzgerald, The Great Gatsby
2 notes · View notes
angelmizukimiriam · 1 year ago
Text
Pequeñas frases de Julio Cortazar
Tumblr media
0 notes
effy-aam · 1 year ago
Text
« A veces uno amanece con ganas de extinguirse…
Como si fuéramos velitas sobre un pastel de alguien inapetente.
A veces nos arden terriblemente, los labios
y los ojos y nuestras narices se hinchan y
somos horribles y lloramos y queremos extinguirnos…
Así es la vida;un constante querer apagarse y encenderse ».
Rayuela,
Julio Cortazar
#literatura #literaturauniversal #juliocortazar #escritores #poesía #poetas #poemas #escritos #cartas #relatos #cuentos #novelas #fragmentos #lectura #libros
3 notes · View notes
soy--contradiccion · 2 years ago
Text
0 notes
equilibriocomunicativo · 2 years ago
Text
Oh my love, I miss you, my skin hurts, my throat hurts, every time I breathe it is as if the emptiness entered my chest where you are no longer there.
Tumblr media
13 notes · View notes
caostalgia · 4 years ago
Text
"Te quiero tanto. Tú lo sientes, ¿verdad? No está en las palabras, no tiene nada que ver con decirlo, con buscarle nombres. Dime que lo sientes, que no te lo explicas pero que lo sientes, ahora".
-Julio Cortázar
-tarheck
Tumblr media
359 notes · View notes
ladydiamondeyes · 1 year ago
Text
#Peliculadeculto basada en el cuento de #JulioCortazar
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Blow-Up (1966) dir. Michelangelo Antonioni
203 notes · View notes
sexcontigo · 2 years ago
Quote
Y debo decir que confío plenamente en la casualidad de haberte conocido. Que nunca intentaré olvidarte, y que, si lo hiciera, no lo conseguiría. Que me encanta mirarte y que te hago mío con solo verte de lejos. Que adoro tus lunares y tu pecho me parece el paraíso. Que no fuiste el amor de mi vida, ni de mis días, ni de mi momento. Pero que te quise y que te quiero, aunque estemos destinados a no ser.
Rayuela. Julio Cortázar
4 notes · View notes
danielagenovese · 3 years ago
Text
Tumblr media
What do you want? Love asks for street, asks for wind, it doesn't know how to die in solitude. - Julio Cortázar -
16 notes · View notes
loslibrosdefede · 2 years ago
Photo
Tumblr media
Julio Cortázar - Rayuela Mancha de humedad #cortazar #cortázar #juliocortazar #juliocortázar #rayuela #literaturacontemporanea #literaturacontemporánea #boomliterario #boomlatinoamericano #literaturalatinoamericana #literaturahispanoamericana #literaturaargentina #loslibrosdefede https://www.instagram.com/p/Cm-CWyzLqIW/?igshid=NGJjMDIxMWI=
2 notes · View notes
uzunburakefendi · 2 years ago
Photo
Tumblr media
. "Aşk törendir, bir çeşit varoluş törenidir, varoluşunu size veren, verici, varlıkların birbirine kendisini sunduğu bir tören. İnsan kendisine sahip olamadan bir başkasına sahip olamazdı ve gerçekte de varlığına sahip olan kim vardı sözün gerçek anlamında?" syf.152 . "Denebi­lir ki mutluluk insanın yalnızca kendisine aittir, tek kişi­liktir mutluluk, oysa mutsuzluk herkesin gibidir, herkese ait gibidir" syf.186 . "Hiç kuşku yok ki, duygularımız içerisinde bizim olmayan, bize ait olmayan tek şey umuttur. Umut yaşama aittir, yaşam kendini böyle korur" syf.239 . "Yaşam bir başka şeyin, ulaşamadığımız ama oracıkta, atılsak bir sıçrayışta, elimizin altında bulacağımız bir şeylerin yorumu gibi sanki ama yapamıyoruz bizler bu sıçrayışı." syf.619 #juliocortazar #seksek #neclaışık #canyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri https://www.instagram.com/p/Ci26-cqtHzV/?igshid=NGJjMDIxMWI=
3 notes · View notes
mundo-rayuela · 3 years ago
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
(73) Cour de Rohan
La Cour de Rohan es una serie de patios ubicada en el barrio latino en el VI distrito de París. Su ubicación exacta es entre la Rue du Jardinet y la Cour du Commerce Saint-André.  
Su nombre proviene de la deformación del nombre Rouen, que se relaciona directamente al arzobispado de Rouen, pues estos poseían un hotel contiguo a estos patios. Hoy en día es un lugar de difícil acceso pues son de propiedad privada.  
6 notes · View notes
laberintosliterarios · 3 years ago
Photo
Tumblr media
✍️ #JulioCortazar #Cortazar 🎁 #LaberintosLiterarios https://www.instagram.com/p/Cas7uxcJ9xY/?utm_medium=tumblr
2 notes · View notes
umatabacariabrasileira · 4 years ago
Text
Tumblr media
Aviso:
Esse é um exercício em que usei o conto Casa tomada de Júlio Cortázar, in Bestiário, Editora Civilização Brasileira. Escrevi um final diferente para Irene e seu irmão, tentando me manter fiel ao estilo de Cortázar.
Quando alcançamos a quinta década de nossas vidas e ainda mantínhamos a casa, compartilhando a moradia, os fantasmas de nossas ações e a lembrança dos que morreram, de súbito nos transformamos. Estávamos lá para guardar as memórias ou, quem sabe, para confiná-las na casa, nos certificando de que nenhum segredo escapasse por entre as dobras das cortinas. Estávamos certos de que àquela época nada mudaria, mas foi quando aconteceu. Irene e eu, estávamos na faina de sempre quando um vento passou pelo quarto em que estávamos e tudo pareceu diferente do minuto anterior. A casa de antiga, nos pareceu antiquada, os móveis de estilosos se transformaram em velharias bem conservadas. Num repente percebemos que estávamos, ao longo das últimas décadas, pagando um tributo à casa, que não era nosso, mas que nos foi confiado como a herança material que manteria a memória de todos os mortos da família, a fim de que os antepassados tivessem sua moradia eternizada. Ali, naquela construção ancestral estávamos condenados a viver como zeladores da memória de tudo que veio antes de nós. Mantínhamos os bisavós vivos limpando a sala de música, podíamos mesmo ouvir o piano a tocar modinhas de outros tempos e aplausos abafados ao final de cada apresentação. Os avós renasciam em nossas memórias a cada refeição preparada no fogão a gás, última moda quando adentrou a cozinha e tornou-se o mais amado dos auxiliares domésticos, pois dispensou o cortar dos galhos caídos das árvores espalhadas pelo terreno, nunca mais preparar o jantar por três horas no lento fogão à lenha. Nos quartos limpávamos os restos do sexo de nossos pais sedentos por reproduzir suas cópias feitas em bravos silêncios, imitado como símbolo da honradez familiar. Percebemos que era uma herança com a qual não nos identificávamos. Não construímos prole, não por propósito ou por meta de vida, aconteceu ao longo dos anos de Irene se sentir árida, sem a capacidade de gerar frutos e essa sensação ficou sem causar espanto, desapontamento ou aflição, apenas aconteceu e nada foi feito. Naquele dia uma troca de olhares e meia dúzia de palavras decidiu o destino da casa, do terreno, dos tijolos. As memórias dos antepassados morreriam conosco quando chegasse a hora. Não foi difícil encontrar comprador para a casa, muitas famílias queriam que ela se tornasse parte de suas histórias e herança para as próximas gerações, que provavelmente não dariam o menor valor aos significados hereditários das gerações mais velhas. A venda foi disputada, o que aumentou seu valor e nos causou dúvida sobre nossa decisão. Um minuto de conversa e restabelecemos nossas certezas. Voltamos ao nosso plano. Mudaríamos de país. Levaríamos nossos ancestrais conosco ou os deixaríamos tomando conta da casa? Não nos cabia adivinhar o final, apenas viveríamos livres sem disputar atenção com eles.
7 notes · View notes
equilibriocomunicativo · 3 years ago
Text
It is enough for me to look at you to know that with you I am going to soak up happiness...
Tumblr media
29 notes · View notes