#Jorge Gobbi

[tangovalsmilonga]

Tanda of the week 49-2012: Alfredo Gobbi / Jorge Maciel (vals)

Yılın sonuna iyice yaklaştığımız bu haftada Alfredo Gobbi valsleri var. Gobbi’nin ne yazık ki çok fazla valsi yok elimizde, ama elimizdekilerde çok iyi valslerin bulunduğunu da söylemek lazım. Özellikle Jorge Maciel yorumları kesinlikle dinlemeye değer. Maciel dışında tandada Héctor Coral ve Ángel Díaz yorumlarına da yer verdim. Bu arada belirtmeliyim ki tandanın son valsi “La vieja serenata”…

[esportesnet-oficial]

Augusto Melo tem pedido de impecheament apresentado por conselheiros

90 pessoas que se apresenta como apartidário conta com lideranças de diferentes alas políticas; ex-presidente Mario Gobbi atua como um dos porta-vozes e explicou o movimento Conselheiros Apresentam Pedido de Impeachment Contra Augusto Melo no Corinthians Um grupo de 90 conselheiros protocolou no final da tarde desta segunda-feira, no Parque São Jorge, um pedido formal para iniciar o processo de…

[movienized-com]

Estômago 2 - O Poderoso Chef

Estômago 2 - O Poderoso Chef (2024) #MarcosJorge #ViolantePlacido #VincentRiotta #GueniaLemos #JoãoMiguel #PauloMiklos Mehr auf:

Jahr: 2024 Genre: Comedy / Drama Regie: Marcos Jorge Hauptrollen: Violante Placido, Vincent Riotta, Guenia Lemos, João Miguel, Paulo Miklos, Marisa Laurito, Giorgio Gobbi, Sidy Correa, Daniele Monterosi, Maurizio Jiritano, Otavio Linhares, Francesco La Mantia, Giulio Beranek … Filmbeschreibung: Die Fortsetzung des preisgekrönten Films von 2007 erzählt von dem Kampf zwischen einem…

[blogdeviajes]

Cenote El Corchito. Yucatán, México by Jorge Gobbi @blogdeviajes

[allthatchernobyl]

Piazzolla, 100 años.

Es la semana de Piazzolla. Mientras dos grillos se injurian, confirmo que en 1970 se grabó el mejor disco en vivo de la historia de este país*, y a las pruebas me remito.

*Exagero. Pero los mejores vivos de nuestra patria los grabó Piazzolla, eso seguro.

***

Tenía intención de escribir largo y tendido sobre Piazzolla esta semana, pero a los textos ademas de intenciones hay que ponerle palabras y oficio y etc. Por lo pronto me quede en la escucha, todavía incrédula, de algunos discos fenomenales dentro de su vastísima obra.Piazzolla grabó más de 50 discos de estudio, bandas sonoras, vivos de una calidad arrolladora. Cada periodo de su obra es fascinante por una cosa o por otra y si bien después del 65' cuesta encontrar una obra a la altura de su periodo más fructífero (57-62, pensado caprichosamente), son los tiempos que le trajeron el reconocimiento popular que Astor venía persiguiendo y esperando del publico argentino y es, también, el tiempo en el que la mixtura con el jazz se hace presente del todo y en el que se graban los mejores discos en vivo de su obra (desde el falso concierto en New York, que en realidad se grabo en una escuela de Belgrano, hasta el formidable Teatro Regina al que me referí a modo introductorio). Entonces, preferencias al margen, la obra toda de Piazzolla es un campo de batalla que va al frente hasta que quede en pie el ultimo de los mortales. Hoy me detuve en Nuestro tiempo, puntualmente en la Edición crítica que Columbia lanzara allá por el 2002 con intención de encontrar las formas definitivas de algunas de las obras del maestro. Es difícil no considerarlo uno de sus trabajos más inspirados (en su momento levanto mucho polvo con olor a polémica). Por un lado es uno de los primeros trabajos lanzados con el Quinteto Nuevo Tango, donde bandoneón y violín protagonizaron y surcaron como nunca la materia musical, y por otro lado contiene y asimila todas las virtudes del Piazzolla compositor, arreglista y ejecutante: los dos primeros minutos del disco dan cuenta de esto y el resto no hace más que confirmarlo. En Nuestro tiempo esta el Piazzolla más prístino y también el más barroco, el Piazzolla capaz de unir tradición y modernidad sin ceder ni un ápice de originalidad ni sentimiento. Especial atención a la mágica versión de Los mareados, que no tiene rival en ninguna vanguardia tanguera (a excepción de la grabada por Octeto en la década del 50, también con Piazzolla al mando) y a su consecuente versión de Cafetín de Buenos Aires en la voz de Roberto Yanes y una construcción orquestal alejada de todo convencionalismo porteño. También hay que decirlo, porque no es propio de lo que la industria discográfica hizo con Piazzolla: en esta edición, cuidada hasta lo enfermizo, se aprecian como nunca antes los matices del espectro sonoro del Quinteto. Lejos de las ediciones -que algunos prefieren, aunque no es mi caso- en las que las variaciones se pierden en la prevalencia de un sonido monofónico y por ende compactado, las ediciones críticas suelen explorar en todo su ancho las voluminosas capas sonoras del sonido estéreo original.Concluyendo ya no se que cosa: no quedan dudas de que la obra de Piazzolla es uno de los terrenos más fértiles de la historia de la música, un corpus dilatado capaz de contener tradición, clasicismo y modernidad sin despeinarse. Un músico ahistórico y apátrida (con el perdón de su melancólico Buenos Aires) que la lectura academicista nunca pudo terminar de encasillar pese a la (inevitable) incorporación de su legado en el canon a fuerza de manosearlo y manosearlo. Donde dice "ahistórico y apátrida" falta agregar "apolítico", ¿aunque como quitarle trascendencia política a quien encabezo una de las revoluciones estéticas mas grandes del siglo? Claro que Ástor no estaba para el juego político porque ese barro no le interesaba en lo más mínimo y en alguna oportunidad confeso sentirse traicionado por la clase política. Esto, que en un músico del montón puede leerse como cierta pereza cuestionable, en Piazzolla engrandece su figura. Y no se trata de que para unos el cielo y para otros el infierno sino que, en el mundo de Piazzolla no había lugar para estos menesteres. Su Edén fue siempre el de la música, la composición y la ejecución. En su Reino no hubo lugar para nada que no fuese vitalidad encarnada en obra, y así vivió su vida y escribió su legado. 

***

Como todos los grandes de verdad, Piazzolla, ademas de ser una casona centenaria llena de habitaciones, abre puertas y ventanas. Una de esas puertas tiene nombre y apellido: Alfredo Gobbi, un violinista estrella y estrellado de la generación del 40, tal vez el más refinado de los decareanos, que supo construir el puente entre generaciones. Fuente de inspiración para el joven Piazzolla, que a le dedico una de sus más notables canciones cuando Gobbi llevaba un par de años muertos (de pulmonía o tristeza, que viene a ser lo mismo) y Astor atravesaba uno de los peores momentos de su vida allá por el 65'. Acá hay 40 canciones para perderse en la espesura de su obra y escucharlo en su esplendor, maravilloso acompañante del GRAN Jorge Maciel y también absolutamente entregado en sus momentos netamente instrumentales donde se puede encontrar el empuje rítmico de corte milongero que Piazzolla haría marca y progresismo (del bueno) en su casa.

***

Se me ocurrió una pregunta y la voy a responder yo mismo, a pedido de nadie y porque sí, que es la única forma que conozco de hacer las cosas. ¿Como acceder a la obra de Piazzolla sin caer en la trampa de los múltiples "Adios Nonino" engullidos y escupidos por la industria discográfica? Acá van 5 discos que pretenden ser la respuesta:

1. La Camorra: La Soledad de la Provocacion Apasionada (1990) La suite tanguera por excelencia, ya con una versión desfigurada del Quinteto pero todavía con una fuerza indomable para llevar el ensamble hacia delante que, en esta segunda versión expande los tres movimientos originales y le suma uno de los arranques más tristes de la obra de Ástor (Soledad) y algunas otras cosas que lejos de desvirtuar a la original, la engrandecen. Piazzolla dijo, alguna vez, que los tres movimientos de La Camorra era lo mejor que había escrito.

2. The New Tango (c/ Gary Burton) (1986) Grabado en julio del 86' en el Festival de Jazz de Montreux, incorpora de manera magistral a su quinteto al vibrafonista Gary Burton. El repertorio es totalmente original de Piazzolla e incluye una composición escrita especialmente para la ocasión: Vibraphonissimo. Es un vivo que mixtura, como siempre, originalidad y virtuosismo con la emoción más profunda.

3. Música Popular Contemporánea de la Ciudad de Buenos Aires (Vol. I) (1971) Una de las cumbres de Piazzolla en los 70 al mando de El Conjunto 9, uno de los proyectos más fugaces pero caudalosos en lo musical que imaginó (y concretó) Ástor. Todas canciones nuevas y compuestas exclusivamente para el disco, que juega con la electricidad a su favor y coquetea con vanguardias ajenas a sus raíces sonoras. Un imprescindible que deslumbra a cada paso.

4. Concierto de tango en el Philharmonic Hall (1965) Ya lo nombre antes, uno de las cumbres de la música en vivo toda. Lo que se entiende por Piazzollismo esta acá, y valgan las dos ediciones antagónicas que se remasterizaron en lo que va del siglo para comprender la hondura de la sonoridad de Ástor. Una maravilla.

5. Tango en Hi Fi (1957) Obra seminal del Piazzolla que volvió de Europa: única, despojada, corajuda. El futuro en manos del pasado y el sonido áspero de la sección de cuerdas poniéndole mística al asunto.

***

Ya avezados a su obra, llega el turno de las relecturas Piazzollianas (por Piazzolla, después vendrán los herederos) y ahí, casi sin rivales, los 21 minutos de Tristezas de un Doble A grabado en Colonia allá por 1984. Con el bandoneón ya parte de su cuerpo y una obra inmortal entre las manos, Ástor lleva la experimentación al límite de lo rupturista. Es decir: siempre de este lado de lo armónico, no cruza esa frontera sino que la dilata hasta lo imposible sin volverla ininteligible nunca, cosa que pocos músicos han logrado desde que el mundo es mundo. Improvisación, sí, pero sin caer en tonterias pretendidamente vanguardistas. La experimentación tardía de Piazzolla nunca abandono el clasicismo porque, de alguna manera, parecía entender como ningún otro -como Bill Evans y pocos más- que todavía estaba por escribirse la historia del clasicismo propiamente dicho y porque, más importante todavía, no hay nada por fuera de ese movimiento que haya resultado superador. Quiero decir y lo digo torpemente porque toco de oído: Piazzolla sabía que las dimensiones del clasicismo eran -y son- lo suficientemente amplias como para configurar y reconfigurar el espíritu de su música sin necesidad de desbaratar el estructuralismo.

***

Fijense las diferencias entre esta versión de Decarísimo*1 (de Piazzolla interpreta a Piazzolla, año 1961) y esta del concierto de Koln, 1984*2. Al margen de que a la primera no le pudo salvar una sonoridad rupestre ni la Edición Crítica, las dos están grabadas en formato Quinteto pero la del vivo dura casi un minuto más. Cualquiera pensaría que la duración extra se debe al agregado de cosas de parte de Piazzolla pero en realidad sucede todo lo contrario: en esta versión, el Decarísmo esta vaciado hasta el límite. Es decir: justo antes de cruzar el umbral que le quitaría el peso propio del homenaje que es a Julio De Caro. La diferencia entre una versión y otra es abismal. Mientras que la primera esta al borde de lo altisonante y lo sobrecargado, la segunda es armoniosa y estilizada en el mejor sentido posible. Algo similar sucede con la obra de Bill Evans, que en el final de su carrera hizo una relectura de su música que empezó por vaciar el contenido de la misma hasta hallar el hueso. Pero esto no es minimalismo, porque en ninguno de los casos restar significa resignar ni quitar significa no ser capaz de agregar. Es decir; tanto Piazzolla como Bill Evans leen su música desde el clasicismo y reescriben con un sentido que escapa a lo formal. Es puro sentido, pero no común, sino extraordinario. Y escapismo, porque no: más allá del rupturismo vanguardista que atraviesa a la música del S. XX.

[chalten26]

Antes de partir por Jorge Gobbi Por Flickr: Estación Nahuel Pan, Chubut, Argentina.

[flaviatomaello]

La pandemia a algunos nos puso creativos. Ese objetivo de ganarle al mal momento y hacer que esos #sueños cargados en el estante de #esperanzas se convirtieran en el bálsamo de tiempos aciagos. #Kamal es una creación que hicimos junto a @WalterDuer. Su nombre se inspira en un sencillo #instrumento de origen #árabe que servía para medir la altura de los #astros sobre el #horizonte. Es nuestra #editorial de viajes que reúne un abanico amplio de todas las verticales y horizontales de la experiencia de viajar. Un proyecto #elegante , sutil, donde el #minimalismo da lugar a que la narración sea protagonista. Propuestas delicadas, con riqueza en la idea y en la historia. Tiradas cuasi exclusivas. Para selectos lectores y sitios de distribución precisa. Libros como filigranas Bajo el sello #Komorebi (término japonés que define la luz que se filtra a través de las hojas de los árboles) Kamal lanza su libro inaugural: “Malditos viajes” del escritor, periodista y viajero Walter Duer. Humor sobre las pequeñas tragedias inevitables que nos ocurren en aviones, aeropuertos, terminales de tren, tours y hoteles. En el prólogo el señor editor de la Argentina, @DanielDivinsky relata "Leí inicialmente este libro hace varios años cuando su autor me lo presentó para que considerara la posibilidad de editarlo. Volví a leerlo ahora, antes de abocarme a estas líneas. En ambas oportunidades me hizo sonreír a menudo y reír a carcajadas varias veces. En el contexto en que va a aparecer, no sería extraño que los lectores terminen de leerlo llorando por la nostalgia ante los viajes imposibles y necesiten sus pañuelos, no para decir adiós en aeropuertos o estaciones, sino para enjugar sentidas lágrimas. A pesar de eso, invito a adentrarse en estas páginas de tersa prosa, por las que uno se desliza con la agilidad con que lo hace un esquiador haciendo slalom, experiencia que hasta ahora he sabido evitar" “… Que el autor no los engañe: él escribe para que lo envidiemos. Para que digamos “yo también quiero viajar tanto como Walter”. Al finalizar el libro y después de haberlo disfrutado enormemente, tal vez crean necesario que nos unamos para recompensar a Walter y enviarlo a un nuevo viaje. A un all inclusive, por ejemplo, donde acepten familias completas y un mal imitador de Michael Jackson anime la velada todas las noches” dice en la contratapa @Jorge Gobbi, el fundador nacional del concepto de #blog de #viajes #MalditosViajes #WalterDuer #Kamal #EditorialDeViajes #ensayo #crónica #bookblogger #writer #bookcommunity #quotes #library #livros #novel #bookreview #writing #poetry #igreads #libro #readingtime #bookstore #writersofinstagram #bookclub #goodreads #instagood #literatura #instagram #nonfiction #authorsofinstagram #kindle #FlaviaTomaello https://www.bajalibros.com/AR/Malditos-Viajes-Walter-Duer-eBook-1963864

[propagandananet]

Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians

O presidente do Corinthians, Andrés Sanchez, admitiu nesta quarta-feira, 23, que merecia sofre impeachment no clube no ano passado, quando contratou o meio-campista Franzinho, de 27 anos, para a equipe Sub-23 do time do Parque São Jorge. Restando poucos dias para deixar o cargo (a partir de 3 de janeiro, Duílio Monteiro Alves assume o posto), o mandatário reconheceu que o negócio feito em 2019 foi um dos piores atos de sua gestão. “Merecia o impeachment. Não queriam me dar um impeachment para cima e para baixo? Esse era um motivo. Lógico que era. Como o presidente contrata um jogador com 27 anos para o sub-23? Faz contrato, paga salário. Tinha que ter impeachment. Mas eles achavam que impeachment era o déficit do balanço”, disse Andrés, em entrevista ao “Ge.com”. “Ele (Franzinho) sempre esteve na base no Corinthians. No começo era só para treinar (no sub-23). Depois o pai pressionou para ter contrato, depois pressionou para ter salário, depois para ser titular. Aí passou do limite”, complementou.

Andrés Sanchez explica que cedeu à pressão de alguns membros do Corinthians e de alguns colegas, assumindo a responsabilidade pela contratação. Vale lembrar que Franzinho é filho de Fran Papaiordanou, que é conselheiro do Timão e chegou a apoiar Mario Gobbi nas eleições. “Eu sabia. Não me arrependo, pelo garoto jamais, eu sabia que seria criticado, faz parte do processo, nem sempre dá para fazer do jeito que você acha que tem que fazer. Às vezes tem que ceder algumas coisas. E não foi por causa do Fran, foram por amigos em comum, e eu cedi à pressão. Assumo totalmente a responsabilidade”, falou.

Leia também

São Paulo relaciona Luciano para decisão contra o Grêmio na Copa do Brasil

Vagner Mancini enaltece fase do Corinthians: ‘Mudando de patamar’

O presidente do Corinthians, por outro lado, disse que não se arrepende de criar a categoria Sub-23 do Corinthians, alvo de críticas por parte da torcida. “Eu fiz o sub-23 com consciência. Lógico que no segundo ano foi diferente. Muito jogador não comprou a ideia do sub-23. Tinha jogador do Corinthians que estourava a idade da base e preferia ir para o Oeste, para o Joinville, para o raio que os parta e não para o sub-23. Hoje o jogador do Corinthians que estoura a idade entende que o sub-23 é o caminho dele para o profissional. Perdemos muito jogador (no passado) por não ter o sub-23. Everton Ribeiro, Weverton, Antonio Carlos, um monte de jogador que não jogava no profissional, não podia jogar no sub-20 e ficava lá treinando dois meses, cinco meses, dez meses, um ano”, arrematou.

The post Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians first appeared on Notícias em dia.

from WordPress https://ift.tt/2KVbohC via IFTTT

[esportenomundo]

Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians

O presidente do Corinthians, Andrés Sanchez, admitiu nesta quarta-feira, 23, que merecia sofre impeachment no clube no ano passado, quando contratou o meio-campista Franzinho, de 27 anos, para a equipe Sub-23 do time do Parque São Jorge. Restando poucos dias para deixar o cargo (a partir de 3 de janeiro, Duílio Monteiro Alves assume o posto), o mandatário reconheceu que o negócio feito em 2019 foi um dos piores atos de sua gestão. “Merecia o impeachment. Não queriam me dar um impeachment para cima e para baixo? Esse era um motivo. Lógico que era. Como o presidente contrata um jogador com 27 anos para o sub-23? Faz contrato, paga salário. Tinha que ter impeachment. Mas eles achavam que impeachment era o déficit do balanço”, disse Andrés, em entrevista ao “Ge.com”. “Ele (Franzinho) sempre esteve na base no Corinthians. No começo era só para treinar (no sub-23). Depois o pai pressionou para ter contrato, depois pressionou para ter salário, depois para ser titular. Aí passou do limite”, complementou.

Andrés Sanchez explica que cedeu à pressão de alguns membros do Corinthians e de alguns colegas, assumindo a responsabilidade pela contratação. Vale lembrar que Franzinho é filho de Fran Papaiordanou, que é conselheiro do Timão e chegou a apoiar Mario Gobbi nas eleições. “Eu sabia. Não me arrependo, pelo garoto jamais, eu sabia que seria criticado, faz parte do processo, nem sempre dá para fazer do jeito que você acha que tem que fazer. Às vezes tem que ceder algumas coisas. E não foi por causa do Fran, foram por amigos em comum, e eu cedi à pressão. Assumo totalmente a responsabilidade”, falou.

Leia também

São Paulo relaciona Luciano para decisão contra o Grêmio na Copa do Brasil

Vagner Mancini enaltece fase do Corinthians: ‘Mudando de patamar’

O presidente do Corinthians, por outro lado, disse que não se arrepende de criar a categoria Sub-23 do Corinthians, alvo de críticas por parte da torcida. “Eu fiz o sub-23 com consciência. Lógico que no segundo ano foi diferente. Muito jogador não comprou a ideia do sub-23. Tinha jogador do Corinthians que estourava a idade da base e preferia ir para o Oeste, para o Joinville, para o raio que os parta e não para o sub-23. Hoje o jogador do Corinthians que estoura a idade entende que o sub-23 é o caminho dele para o profissional. Perdemos muito jogador (no passado) por não ter o sub-23. Everton Ribeiro, Weverton, Antonio Carlos, um monte de jogador que não jogava no profissional, não podia jogar no sub-20 e ficava lá treinando dois meses, cinco meses, dez meses, um ano”, arrematou.

The post Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians first appeared on Esporte no Mundo.

from WordPress https://ift.tt/2WGq3A3 via IFTTT

[publicidadesp]

Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians

O presidente do Corinthians, Andrés Sanchez, admitiu nesta quarta-feira, 23, que merecia sofre impeachment no clube no ano passado, quando contratou o meio-campista Franzinho, de 27 anos, para a equipe Sub-23 do time do Parque São Jorge. Restando poucos dias para deixar o cargo (a partir de 3 de janeiro, Duílio Monteiro Alves assume o posto), o mandatário reconheceu que o negócio feito em 2019 foi um dos piores atos de sua gestão. “Merecia o impeachment. Não queriam me dar um impeachment para cima e para baixo? Esse era um motivo. Lógico que era. Como o presidente contrata um jogador com 27 anos para o sub-23? Faz contrato, paga salário. Tinha que ter impeachment. Mas eles achavam que impeachment era o déficit do balanço”, disse Andrés, em entrevista ao “Ge.com”. “Ele (Franzinho) sempre esteve na base no Corinthians. No começo era só para treinar (no sub-23). Depois o pai pressionou para ter contrato, depois pressionou para ter salário, depois para ser titular. Aí passou do limite”, complementou.

Andrés Sanchez explica que cedeu à pressão de alguns membros do Corinthians e de alguns colegas, assumindo a responsabilidade pela contratação. Vale lembrar que Franzinho é filho de Fran Papaiordanou, que é conselheiro do Timão e chegou a apoiar Mario Gobbi nas eleições. “Eu sabia. Não me arrependo, pelo garoto jamais, eu sabia que seria criticado, faz parte do processo, nem sempre dá para fazer do jeito que você acha que tem que fazer. Às vezes tem que ceder algumas coisas. E não foi por causa do Fran, foram por amigos em comum, e eu cedi à pressão. Assumo totalmente a responsabilidade”, falou.

Leia também

São Paulo relaciona Luciano para decisão contra o Grêmio na Copa do Brasil

Vagner Mancini enaltece fase do Corinthians: ‘Mudando de patamar’

O presidente do Corinthians, por outro lado, disse que não se arrepende de criar a categoria Sub-23 do Corinthians, alvo de críticas por parte da torcida. “Eu fiz o sub-23 com consciência. Lógico que no segundo ano foi diferente. Muito jogador não comprou a ideia do sub-23. Tinha jogador do Corinthians que estourava a idade da base e preferia ir para o Oeste, para o Joinville, para o raio que os parta e não para o sub-23. Hoje o jogador do Corinthians que estoura a idade entende que o sub-23 é o caminho dele para o profissional. Perdemos muito jogador (no passado) por não ter o sub-23. Everton Ribeiro, Weverton, Antonio Carlos, um monte de jogador que não jogava no profissional, não podia jogar no sub-20 e ficava lá treinando dois meses, cinco meses, dez meses, um ano”, arrematou.

The post Andrés Sanchez reconhece que merecia sofrer impeachment no Corinthians first appeared on Publicidade SP.

from WordPress https://ift.tt/38uCi8u via IFTTT

[fctrack]

ChievoVerona-キエーヴォヴェローナ-はこのままBへ落ちてしまうのか？

今年のキエーヴォは例年にない苦しいシーズンを送っている。 セリエクラスタの方ならピッチ外のことはご存知だろう。

不正会計処理に揺れた挙句 勝ち点を3ポイント剥奪され カテゴリーがAかBが確定せず メルカートに大きく出遅れてしまい ピッチ上でも散々の出来で 現在は最下位で残留圏内と勝ち点が11も開いてしまっている。

詳しいことは下記のURL参照したほうが早い。

優等生クラブ・キエーボと悪役会長。残留争い常連の強烈なしたたかさ。-セリエA ダイレクト・レポート https://number.bunshun.jp/articles/-/832654

【コラム】突如浮上した不正会計疑惑 キエーヴォで今何が起きている？-365gialloblu https://chievo-giappone.hatenablog.com/entry/2018/07/01/124605

この2つの記事により ピッチ外のことは解説され尽くしている。 なので、今回はピッチ内のことをまとめてみようと思う。

まずは、今年夏時点でIn・Outをおさらいしよう。

前年出場試合数/得点

IN

FW Mariusz Stepinski(リーグアン/ナント/ポーランド代表：ローン後完全移籍)22/5 Filip Đorđević(ラツィオ/元セルビア代表：完全移籍)17/0 Emanuele Giaccherini(ナポリ/元イタリア代表：ローン後完全移籍)17/3

MF Joel Obi(トリノ/ナイジェリア代表：完全移籍)22/5 Sofian Kiyine(セリエB/サレルニターナ/U20モロッコ代表：レンタルバック) 23/2 Mauro Burruchaga(アルゼンチン/リーベル・プレートB：完全移籍)不明

DF Nenad Tomovic(フィオレンティーナ/セルビア代表：ローン後完全移籍)27/0 Luca Rossettini(ジェノア/イタリア：ローン)23/0 Strahinja Tanasijevic(セルビア/ラド・ベオグラード：ローン後完全移籍)0/0 Federico Barba(ラ・リーガ/ヒホン：完全移籍)21/0

GK Adrian Šemper(クロアチア/ディナモ・ザグレブ：ローン)24/-29(失点数)

OUT

FW Roberto Inglese(ナポリ→パルマ/イタリア代表候補：ローン終了後パルマへローン)34/12

MF Lucas Castro(カリアリ/アルゼンチン：完全移籍) 25/3 Samuel Bastien(ベルギー/スタンダール・リエージュ/U21ベルギー代表：完全移籍)21/1

DF Massimo Gobbi(パルマ/元イタリア代表：契約満了)24/0 Alessandro Gamberini(引退/元イタリア代表)23/0 Dario Dainelli(セリエB/リヴォルノ/元イタリア代表：契約満了)21/0

と、2年間で2桁マークしたIngleseが去り 長年DFライン貢献した功労者3人も去ったけど 代わりにジェノアからRossettini着たり ラ・リーガで頑張っていたレフティのBarbaが着たり 昨年DFラインで奮闘したTomovicがまさか完全で残ったり 終盤活躍したStepinskiが完全で残ったり それ以外にもめぼしい補強ができている！ あれ？去年より昨年より上積みできてない？ (レフトバックかJaroszyńskiだけなのは気になるけど) しかも今年は昨年残留に導いた D'Annaがシーズン頭から仕切る！ 勝ち点ペナルティの可能性！？そんなの吹き飛ばせ！ と、自分は勝手に意気揚々にシーズン迎えたわけですか…。 (余談ですが、Mauro Burruchagaはアルゼンチンの名選手Jorge Luis Burruchagaの息子。)

・開幕8試合で2分6敗と勝ちがなく、D'Anna解任…。

昨年はシーズン残り3試合と言うタイミングで監督就任し 降格圏に位置するキエーヴォを見事3連勝に導き 期待されていた今シーズンもまさかの解任……

この間、何がまずかったのか指摘します。

・デュフェンス、崩壊。

D'Annaが解任される8節まで 失点数はなんと18失点…。 具体的に何がまずかったのかと言うと…。

・カリアリへ移籍したLucas Castroの穴。　

去年は3ボランチの右として大きく貢献したCastroが 恩師Maran率いるカリアリへ完全移籍。

3ボランチは基本Radvanovicをアンカーに 左Hetemaj、右Rigoniが基本線だったが 開幕からRadvanovicとHetemajのコンディションが上がらず 簡単なサイドチ��ンジについていけないシーンが多く サイドバックと簡単に1vs1のシーンを作られ サイドから失点するシーンが目立ってしまった。

去年までなら攻守に大きく貢献したCastroがいたが 昨年もCastroが欠場した試合は勝てない日々が続いた。

新戦力のObiも使われたら悪くないものの コンディションが整わず欠場する試合も目立った。

中盤のクオリティが昨年と比べ落ちてしまい ObiやRigoniが出ていった後のスペースを 前線で起用されているBirsaとGiaccheriniが埋めるシーンが多々あり 核の2人ができるだけ攻撃に専念できる環境が作れず 結局得点力も落ちてしまう悪循環に陥ってしまった。

・補強失敗したレフトバックの穴。

Gobbiは契約満了で去り 代わりは誰だ？と様々な噂が飛び交うも 結局メルカートで誰も代役を確保することができず 本職はJaroszyńskiのみでシーズン迎えることに。

そのJaroszyńskiは昨年11試合のみの出場に留まり 出場した試合で活躍できたのも数える程度だった。

案の定、Jaroszyńskiの序盤の出来は散々で 右から入るクロスにボールウォッチャーになってしまう悪癖から 簡単にマークを外し決められるシーンが多々目立ち シーズン序盤の守備崩壊の原因となってしまった。

・ベテランCB、Dainelliの穴も埋まらず。

D'Annaが昨年就任3連勝飾ったときのDFライン 3試合ともGobbiとDainelliが出場している。 (ボローニャとベネヴェント戦にはCastroも出場している。)

3試合で2失点とまずまずの守備から5得点と 安定した守備から攻撃に繋げてるのは DainelliとGobbiの存在は決して偶然ではない。

セリエAで1番スピードがないCB(と思われる) 40近い高齢で契約満了となってしまったが 熟練のラインコントロールは今年のキエーヴォでは見られない光景だ。

・後任はまさかのGiampiero Ventura。ただし、わずか1ヶ月で逃げ出す。

イタリア代表監督としてイタリアを60年振りにワールドカップ予選敗退の憂き目に遭った。 まさかその戦犯がキエーヴォで指揮を執るとは…。 案の定、就任して4試合3分1敗 4得点11失点と散々。 わずか1ヶ月で辞任となんとも情けない結果…。

就任から逃げ出す流れについては 365giallobluを管理するYotaroくんがまとめてます。

【コラム】衝撃のVentura新監督就任 空飛ぶロバは再び翔けれるか -365gialloblu https://chievo-giappone.hatenablog.com/entry/2018/10/12/152315

キエーヴォ監督問題(前編) ―Ventura、辞意を表明-365gialloblu https://chievo-giappone.hatenablog.com/entry/2018/11/13/211554

"bandiera"Pellissierの憤怒と覚悟-365gialloblu https://chievo-giappone.hatenablog.com/entry/2018/11/13/212349

キエーヴォ・デビューのアタランタ戦は Venturaご自慢の3バックを引き下げ戦うものの 左CBのBarbaが前半で退場し い��なり雲行きが怪しくなる。

3バックと言うより攻められっぱなしなので 実際はドン引き5バックで　　 ミドルゾーン使われ放題で話にならず この時調子が上がっていなかったアタランタ相手に5失点を喫した。 先が思いやられるデビュー戦だった。

結局、その後3戦も勝てず わずか4試合でVentura体制は終了。 この時期は左ウイングバックで使われていたJaroszyńskiが ボロクソ叩かれていた時期だった…。 (右からクロスが入れば大体失点していた時期。)

もう、Ventulaについて書くことはない…。

・"Mimmo"Domenico Di Carlo、キエーヴォに帰ってくる。

ボローニャ戦後、衝撃の辞意を表明したVentulaの後任は 3回目の登板になる"Mimmo"Domenico Di Carlo氏だ。 昨年はセリエBのノヴァーラを指揮しフリーだった。

これも365giallobluを管理するYotaroくんがまとめてます。 (引用しまくりでごめんなさい！)

・キエーヴォ監督問題(後編) ―10年ぶりのタッグ-365gialloblu- https://chievo-giappone.hatenablog.com/entry/2018/12/07/182826

初戦はアウェイナポリ相手にクリーンシーンを達成し 4-3-1-2を基本線とする堅守が築かれた。 ここから5試合負けなしと言う記録を打ち立てた。 ただし、内訳は5試合すべてドローで 複数得点は1度も奪えなかった。

失点数は間違いなく減ったが 初勝利は就任6試合目のフロジノーネ戦までお預けだった。 数えると第19節での初勝利。 内容的にも褒められたものではなかったが Emanuele GiaccheriniのFKで勝ち点3を拾った。

冬のメルカートで大きな加入もあったが 残念な放出もあった。

IN

DF Marco Andreolli(カリアリ/完全移籍/) DF Ezequiel Schelotto(Eプレミア/ブライトン/ローン) MF Assane Dioussé(リーグアン/サンテティエンヌ/ローン) FW Lucas Piazón(Eプレミア/チェルシー/ローン)

OUT

DF Fabrizio Cacciatore(カリアリ/ローン) MF Valter Birsa(カリアリ/完全移籍) MF Ivan Radovanović(ジェノア/完全移籍) MF Joel Obi(トルコ/アランヤスポル/ローン)

長年キエーヴォを支え続けてきた Birsa、Cacciatore、Radvanovicの放出は Clivensi(キエーヴォ人)を大きく悲しませた。

特にBirsaの放出は理解できない。 Mimmo体制になってから Capitan Sergio Pellissierが蘇ったのも トップ下のポジションで良質なパスを供給し続ける Birsaの貢献があったからだ。

中盤が足りてないのにも関わらず Radvanovicに加え Obiの放出も決まり 補強はサンテティエンヌからDiousseのみ。 Diousseの質は疑う気はないけど 量と質、どちらも不足してしまっているのが現状。

そして、レフトバックは結局誰もこない。 まぁ、JaroszyńskiがMimmo体制になってから ゾーンデュフェンスを覚えたのか 序盤に見せていたまずい守備はなくなったから 補強しなかったのか… できな��ったのか… (まぁ普通に考えて後者だね…。)

Birsaの代わりは チェルシーからローンで転々としている 元U23ブラジル代表アタッカー、Lucas Piazón。 セリエA初挑戦のアタッカーにBirsaの代わりは酷だと思うが…。 攻撃はGiaccheriniにすべてがかかっている状況で 少しでも負担が減ると良いが…。 　

Cacciatoreの代わりのSchelottoは 疑いようがない良い選手なので コンディションが上がり チームにフィットすればすぐ活躍してくれるだろうから心配はしていない。

Schelittoと共に出戻りのAndreolliも 試合から遠ざかっているのは気になるが 実力を発揮すれば過去のような活躍してくれるのは間違いない。 崩壊気味のデュフェンスラインを救ってほしい。

しかしここから今までの堅守が嘘のように また守備が崩壊してしまう。

ユーベ、ヴィオラ相手には合計7失点喫し エンポリ戦は2度リードするものの2失点喫しドロー ローマに成すすべなく3失点 ウディネーゼ戦はVARにPK決められ1失点

(キエーヴォ-エンポリの嘆きのレビューはこちら)　

(キエーヴォ-ローマの怒りのレビューはこちら)

5試合で13失点と 序盤の崩壊っぷりよりはましだな！と逃避し��くなる内容。 もっとも前節のジェノア戦はクリーンシート達成も 今度は攻撃陣が沈黙と噛み合わない日々が続いてしまう。

・Birsaの穴はGiaccheriniに負担となり還ってきている。

Birsaが去り、トレクァルティスタのポジションは Giaccheriniの物になったが、Giakの負担が増え 欠場すると攻撃の形がなかなか見え辛くなってしまった。

KiyneやPiazonなど面白い才能はいるが セリエA残留をかかっている状況で 若手に運命を託すのは酷。

Birsaがいないのは痛いどころか ライバルのカリアリにいるのがとても恐ろしいところ…。

・最下位ながら若手の奮闘が光る。

明るい話題もCapitan Pellissierの復活以外ないわけではない。

キエーヴォ・プリマヴェーラ出身のMehdi Lérisは ボランチ不足問題に煽りを受け 主に不慣れなセントラルミッドフィルダーとして起用されているが 運動量が多く、技術もあるため 守備面に不安がないわけではないが奮闘している。

セリエBのサレルモからローンバックしたSofian Kiyineも 健闘が目立つシーズンとなっている。 まだ数字上の活躍ないが、トップ下、ウイングバック、セントラルミッドフィルダーと 各ポジションで奮闘している。

特にMimmo体制1試合目のナポリ戦は 果敢な突破からナポリ守備陣を脅かせた。 セリエAの将来を背負って立つ存在なのは間違いない。

そして、Cacciatoreからライトバックのポジション���奪った U-21イタリア代表DF、Fabio Depaoliが若手の中で1番奮闘している。

フィジカルの強さとスピードを生かし 右サイドの守備者として奮闘している。 縦への推進力もあり、将来が楽しみな22歳だ。 クロスの精度はまだまだだが、他のセリエAのクラブが狙っている噂もある。 ビックネーム相手にも激しく行けるメンタルの強さも特徴的だ。

　・Stepinskiは今年もキエーヴォで輝く。

リーグアン・ナントから完全移籍で加入した ポーランド代表ストライカー、Mariusz Stępińskiは ゴール欠乏症で喘ぐチームの中でも奮闘している。

今年はもう既に去年の5ゴールと同じ数字に乗せ 2桁ゴールも視野に入ってくる。

ユーベ、ローマ相手にゴールを決めるなど ビッククラブ相手に強いのも大きな特徴で 頭、左右両足からゴール決められるスケールが大きいストライカーだ。 今年はポストプレーの成長も見られ セリエA若手ストライカーの有望株と言ってもいいだろう。

・守備崩壊気味でも、Mattia BaniとFederico Barbaの奮闘は光る。

昨年24歳でセリエAデビューを飾った大型CB、Mattia Baniは 今年はCBの一角としてレギュラーに定着している。

キエーヴォを今年指揮した3指揮官は 全員Baniの事起用するあたり 失点が多い守備陣の中でも認められているのは 間違いないだろう。

ラ・リーガのヒホンから加入したレフティーCB、Federico Barbaは 4バックの左CB、3バックの左CB、レフトバックと 様々な起用の仕方に応えている。

対人守備の強さと左足のフィードセンスは光るものがあり やはり欠かせない存在になっている。

・何故、今シーズンここまで混迷を極めてしまったか？

・スポーツディレクター、Giancarlo Romaironeの失策。

間違いなく彼のプランはお世辞にも半分も成功したと言えないだろう。 おかげで夏、冬のメルカートは満足な補強することもできておらず 現在もチームは課題が山積みだ。 正直、ピッチ内のことだけなら「Romaironeの失策が原因。」とだけで片付く。

・ここからどうするか？

過ぎてしまった事を悔やんでも仕方がない。 Di Carlo就任してから13試合1勝5敗7分と いつの間にか、敗戦の数がドローの数に追いつこうとしている。 残留圏内と残り13試合で勝ち点差は11

得点決めるときは大体劣勢。 守備陣が奮闘するときは攻撃陣が沈黙。 と、弱いチームの典型的なパターンに陥ってしまっている。

今年見ていて思うのは 4-3ラインで守ることは今のボランチのクオリティでは 難しいのでは？とシーズン当初から自分は声を上げている。

昨年のMaran体制でも 4-4-2の形で守備から入ったときは 無失点で90分終わることが多かった。

自分が提案するのは4-4-2の形だが おそらく今シーズンは4-3-1-2のまま進むだろう。

今のボランチの質と量では3ボランチは難しいと思うし 自分が提案する形はこちら。

Piazonのフィット待つときは おそらく終戦してしまうと思うので 守備の負担が1番少ないトップ下に位置して 4-4ラインで基本守るやり方を提案します。

なんでDepaoliがライトハーフ？ 開幕のユーベ戦はライトハーフで登場し 結果的には3失点喫したものの 守備で奮闘し、マッチアップしたDouglas Costaを交代へ追いやった。

やはり安定した守備から攻撃は生まれると考える。 縦への推進力があり、守備のタスクこなせるDepaoliが最適と考えた。

とまぁ、なんでこんな提案したかと言うと 今のままでは残留は不可能と考えるから。

かと言って、諦めたくないんですよ。 遠い日本の地から応援することしかできないんで。

キエーヴォは自分が応援する水戸ホーリーホックと非常に似ている。

お客さんの数は少ない。 でも和やかな雰囲気がある。 予算もセリエAでは断トツに少ない。 今までうまくやりくりして17シーズンもAで戦っている。

水戸ホーリーホックがモデルケースにするべきチームで そのノウハウを覗くためにキエーヴォ追いかけているけど 今年はその灯が消えようとしている。

そんな状況だけど、Capitan Pellissierを中心に 必死に残留へのわずかな可能性を賭けている。

苦しい状況でも、めげずに追いかけようと思う。

[blogdeviajes]

Buenos Aires en soledad, por Jorge Gobbi @blogdeviajes #buenosaires #blogdeviajes

[chalten26]

La Trochita: maniobras por Jorge Gobbi Por Flickr: Estación Nahuel Pan, Chubut, Argentina.

[ultraisabarrosmartins1978]

Exposições no Rio de Janeiro para visitar sem pagar nada!

Pinturas, fotografias, gravuras, instalações, esculturas, registros históricos… As diversas exposições no Rio de Janeiro abrigam obras para todos os gostos, de diferentes épocas. De olho no circuito cultural carioca, a Catraca Livre garimpou mostras em cartaz que podem ser vistas sem pagar nada, em museus e espaços como o CCBB (Centro Cultural do Banco do Brasil), o MAR (Museu de Arte do Rio) e o MAM (Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro).

Se liga no listão e aproveita!

“50 Anos de Realismo – Do Fotorrealismo à Realidade virtual” – CCBB

Sabe aquela escultura que parece gente de verdade? E a pintura tão detalhista que a gente jura ser foto? Tem isso e muito mais nesta exposição! No CCBB, estão reunidas 92 obras realistas de técnicas diversas: esculturas que representam fielmente a figura humana, pinturas baseadas em cenas fotografadas, além de vídeos e instalações interativas com experiências voltadas à realidade virtual.

Feitos entre 1970 e 2018, os trabalhos são assinados por 30 artistas de várias gerações e diferentes lugares do mundo. A proposta é apresentar um panorama internacional da representação da realidade na arte contemporânea nos últimos 50 anos.

Quando? Quarta a segunda, das 9h às 21h | Até 29 de julho Onde? CCBB | Rua Primeiro de Março, 66 – Centro Quanto? Grátis

“Paul Klee – Equilíblio Instável” – CCBB

A exposição reúne pela primeira vez na América Latina mais de cem obras do suíço Paul Klee. São 16 pinturas, 39 papéis, cinco gravuras, cinco fantoches e 58 desenhos, além de objetos pessoais do artista. Klee transitou por diversos estilos, como o Cubismo, o Expressionismo, o Construtivismo e o Surrealismo, mas não cabe atribuir ao seu legado artístico nenhum em particular, tendo alcançado uma notável expressão pictórica própria, que reforçou seu papel central na história moderna da arte.

Quando? Quarta a segunda, das 9h às 21h | Até 12 de agosto Onde? CCBB | Rua Primeiro de Março, 66 – Centro Quanto? Grátis

“O Carnaval das Crianças e Outros Carnavais no MNBA” – Museu Nacional de Belas Artes

Em comemoração aos cem anos da criação do bailado de carnaval das crianças pelo maestro Heitor Villa Lobos, a exposição apresenta cerca de 50 obras sobre a representação do carnaval. São trabalhos de artistas como Di Cavalcanti, Tomás Santa Rosa e Tereza Miranda, pertencentes ao MNBA, além de itens da coleção do Museu Villa Lobos e uma pintura do acervo do colecionador Eduardo Cavalcanti.

Quando? Terça a sexta, das 10h às 18h | Sábado, domingo e feriado, das 13h às 18h | Até 29 de junho Onde? Museu Nacional de Belas Artes | Avenida Rio Branco, 199 – Cinelândia Quanto? Grátis aos domingos

“Alegria – A Natureza-Morta nas Coleções MAM Rio” – MAM

A exposição reúne mais de 40 obras — entre pinturas, esculturas, vídeos, fotografias e instalações — produzidas por 35 artistas de diferentes gerações, dando continuidade às investigações de gêneros da pintura a partir dos acervos do museu. Com o mesmo título de uma instalação de Adriana Varejão, a mostra busca revelar não só a dimensão mais histórica do gênero natureza-morta, mas também possibilidades de releituras contemporâneas desse conceito, segundo os curadores Fernando Cocchiarale e Fernanda Lopes.

Guignard, Milton Dacosta, Vicente do Rego Monteiro, a portuguesa Lourdes Castro, Wilma Martins, Ivens Machado, Karin Lambrecht, Artur Barrio, Raul Mourão e a própria Adriana Varejão são alguns dos artistas que integram a exposição.

Quando? Terça a sexta, das 12h às 18h | Sábado, domingo e feriado, das 11h às 18h | Até 7 de julho Onde? MAM (Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro) | Av. Infante Dom Henrique, 85 – Parque do Flamengo Quanto? Grátis às quartas (a partir das 12h)

“O Rio dos Navegantes” – MAR

A principal exposição do Museu de Arte do Rio em 2019 traz uma abordagem transversal da história do Rio de Janeiro como cidade portuária, do ponto de vista dos diversos povos, navegantes e imigrantes que desde o século XVI passaram, aportaram e por aqui viveram. Estão reunidas 550 peças históricas e contemporâneas, entre pinturas, fotografias, vídeos, instalações, objetos, documentos, esculturas, etc.

A mostra convida o público a refletir sobre os modos de vida que formaram o Rio, a relação entre cariocas e visitantes, a miscigenação, as formas de uso e democratização do espaço público, e os conflitos geográficos, linguísticos, culturais, econômicos e políticos.

Quando? Terça a domingo, das 10h às 17h | Até março de 2020 Onde? MAR | Praça Mauá, 5 – Centro Quanto? Grátis até 25 de junho

“Rosana Paulino: A Costura da Memória” – MAR

A maior individual de Rosana Paulino já realizada no Brasil chega ao Rio com 140 obras, produzidas ao longo dos seus 25 anos de carreira. Assinada por Valéria Piccoli e Pedro Nery,  a mostra reúne esculturas, instalações, gravuras, desenhos e outros suportes, que evidenciam a busca da artista no enfrentamento com questões sociais, destacando o lugar da mulher negra na sociedade brasileira. Os trabalhos, feitos entre 1993 e 2018, mostram que sua produção tem abordado situações decorrentes do racismo e dos estigmas deixados pela escravidão.

Quando? Terça a domingo, das 10h às 17h | Até 25 de agosto Onde? MAR | Praça Mauá, 5 – Centro Quanto? Grátis até 25 de junho

“90 Tentativas de Esquecimento” – Paço Imperial

A exposição reúne mais de cem obras inéditas da artista carioca Piti Tomé que discutem questões sobre a memória e o esquecimento. Com curadoria de Efrain Almeida, ela está dividida em dois espaços, que abrigam trabalhos de 2018 e 2019 inéditos que dialogam entre si. Fotografias se misturam com objetos na mostra que, para a artista, é um estudo sobre a imagem.

Quando? Terça a sexta, das 12h às 19h | Sábado e domingo, das 12h às 18h | Até 7 de julho Onde? Paço Imperial | Praça XV de Novembro, 48 – Centro Quanto? Grátis

“Do teu saudoso Oswaldo” – Centro Cultural Correios

As linhas traçadas por Oswaldo Cruz em papéis de carta com timbres de hotéis e navios inspiram a exposição. Um novo olhar sobre o cientista e sanitarista é lançado a partir de sua correspondência pessoal, abrangendo um período que vai de 1889 até sua morte, em 1917. São centenas de cartas, cartões postais, bilhetes e fotografias, que revelam o lado mais íntimo e humano desta figura emblemática da saúde pública nacional. Neles, estão eternizadas suas experiências cotidianas, observações atentas sobre viagens, impressões sobre o trabalho e a troca de afeto com a família. Os atores Bruno Quixotte, João Velho e Rafael Mannheimer interpretam algumas destas correspondências em vídeos que completam a mostra.

Quando? Terça a domingo, das 12h às 19h | Até 30 de junho Onde? Centro Cultural Correios Rio de Janeiro | Rua Visconde de Itaboraí, 20 – Centro Quanto? Grátis

“Piauí: Entre Anjos e Palmeiras” – Museu Janete Costa

A mostra celebra o estado do Piauí, sua cultura, sua arte e sua gente, fazendo também uma homenagem à capital, Teresina, e ao poeta Torquato Neto. São cerca de 40 obras – parte das coleções de Jorge Mendes e de Irapoan Cavalcanti – de 20 artistas, como os santeiros Mestre Dezinho, Expedito e Cornélio, além dos Mestres Kim, Costinha, João Santeiro e Paquinha. Os trabalhos trazem a representação de anjos, seres alados que despertam a vontade de voar mais alto, sem amarras e com total liberdade.

Quando? Terça a domingo, das 10h às 18h | Até 4 de agosto Onde? Museu Janete Costa de Arte Popular | Rua Presidente Domiciano, 178 – Boa Viagem – Niterói Quanto? Grátis

“Modernos +” –  Casa Roberto Marinho

A mostra exibe 44 obras do acervo do jornalista Roberto Marinho — entre pinturas, esculturas e serigrafias — a partir dos recortes temáticos “infância”, “flores”, “trabalho” e “religião”. São trabalhos de 15 artistas: Alberto da Veiga Guignard, Alfredo Volpi, Anita Malfatti, Candido Portinari, Cícero Dias, Di Cavalcanti, Djanira da Motta e Silva, Emeric Marcier, José Pancetti, Lasar Segall, Roberto Burle Marx, Roberto Rodrigues, Tarsila do Amaral, Victor Brecheret e Vittorio Gobbis.

Quando? Terça a domingo, das 12h às 18h | Até 9 de junho Onde? Casa Roberto Marinho | Rua Cosme Velho, 1105 – Cosme Velho Quanto? Grátis às quartas

“Oito Décadas de Abstração Informal” –  Casa Roberto Marinho

Parceria entre o Museu de Arte Moderna de São Paulo e o Instituto Casa Roberto Marinho, a coletiva reúne quase 80 obras produzidas entre o fim dos anos 1940 e 2012, por 38 artistas ligados ao estilo abstrato. São trabalhos de representantes do movimento  — precursores e contemporâneos  — como Tomie Ohtake, Maria Martins, Iberê Camargo, Maria Bonomi, Leda Catunda, Ernesto Neto e Luiz Aquila.

Quando? Terça a domingo, das 12h às 18h | Até 9 de junho Onde? Casa Roberto Marinho | Rua Cosme Velho, 1105 – Cosme Velho Quanto? Grátis às quartas

“Floresta Protetora” – Centro de Visitantes Paineiras

Toda a riqueza do Parque Nacional da Tijuca pode ser vista na exposição permanente, que ocupa o segundo andar do Centro de Visitantes Paineiras, onde funcionou o antigo Hotel Paineiras. Em uma área de 900 m², a mostra apresenta um panorama da biodiversidade da Mata Atlântica e conta curiosidades e histórias do parque de forma interativa. Às quintas, acontecem visitas guiadas gratuitas em português, inglês e espanhol, das 10h às 14h.

Quando? Diariamente | Das 8h às 19h Onde? Centro de Visitantes Paineiras | Estrada das Paineiras, s/n Quanto? Grátis

Veja também: Roteiro: como visitar 9 museus do Rio sem pagar nada

Exposições no Rio de Janeiro para visitar sem pagar nada!publicado primeiro em como se vestir bem

[grancan80]

Piropo por Jorge Gobbi Por Flickr: Stencil en Av de Mayo y Perú, Buenos Aires, Argentina.

[bloggossipboy]

Ellus comemora 45 anos com time de tops!

Ellus comemora 45 anos com time de tops!

Ellus comemora em 2017 seus 45 anos de história na moda. Para celebrar a data tão importante, a label reuniu as tops Carol Trentini, Carol Ribeiro, Marcelle Bittar e o modelo Jorge Gelati, além de Alicia Kuczman, Mariane Calazan, Rebeca Gobbi, Davi Martins, Felipe Hillmann e Fernanda Beuker, para estrelar sua campanha. A fotografia é de Nicole Heiniger, com direção criativa de Adriana Bozon,…