#Jan Korte

[politikwatch]

👑32.000€ für Unterkunft, 92.000 für "militärische Ehren" - #jankortemdb hat kein Verständnis dafür, dass "für Leute, die Milliarden besitzen & mit Demokratie wenig am Hut haben, hier auch noch fast eine halbe Mio. rausgehauen wird"

32.000 & 92.000 sind für mich 124.000 und nicht 430.000 🤔 mal abgesehen davon ob wir das zahlen./PW

[bauerntanz]

Capitol Nordhorn eröffnet

1939 eröffnete das Capitol als “Lichtspielhaus” in Nordhorn. 2013 schloss das Kino seine Türen, und das denkmalgeschützte Gebäude in der Neuenhauser Straße 13 stand anschließend mehr als zehn Jahre und bis heute leer. Aber jetzt geht an der Neuenhauser Straße wieder der „Vorhang auf“. Der neu gegründete gemeinnützige Verein ���Capitol Treff 13“ haucht dem alten Kino neues Leben ein. Initiator und…

[atevegter]

2978 De Slag op de Zuiderzee

Eerst moesten we ’s middags even langs de oogbalmeter, maar daarna trokken met z’n allen naar de zee, want we hadden het gerucht vernomen dat de vijand ons daar zou aanvallen. De brutaliteit! Hoe kon die man denken, hoe heet hij ook al weer, Bossu, hoe kon die Graaf van Bossu ooit denken dat hij de Watergeuzen op het water zou kunnen verslaan? Was hij Den Briel vergeten? Was hij Delfshaven en…

[polldermodel]

Welkom op mijn kringverjaardag. Waar ga je zitten?

Op de lange bank, naast je lieve Oma Bep. Aan de andere kant van je zit Tante Marianne, die op de PVV heeft gestemd.

Op de korte bank naast Ome Karel en Tante Stien. Zij houden vol dat dit past, maar het is eigenlijk net te krap voor je.

Op de luxe oorfauteuil naast de keukendeur. Je moet constant je benen intrekken als iemand de keuken in- of uitloopt maar krijgt wel als eerste snacks aangeboden.

Op de nieuwe eetkamerstoel naast Opa Jan, die jou in eerste instantie verward met je Neef Robert. De stoel zit prima maar de zon schijnt wel net vervelend in je ogen.

De nieuwe eetkamerstoel in de hoek. Je zit bij Nicht Vera en haar nieuwe vriendin Emma. Je zit helemaal in de hoek dus als je wil opstaan moet je zo ongemakkelijk tussen de mensen op de bank en de koffietafel schuifelen.

De oude houten eetkamerstoel naast de bank. Zit prima voor 25 minuten en daarna krijg je een houten kont. Je zit naast Neef Robert (die je mag) en Neef Jordy (die je bijna nooit spreekt omdat hij ver weg woont)

[remidavs]

Omdat de kleine en grote schatjes het allemaal draaglijk houden…

Wat ben ik blij dat ik tussen mijn twee chemokuren er even kort tussenuit ben geweest! Het was genieten, er even gewoon uit zijn, uitwaaien en dat in fijn gezelschap…

Want de start was pittig, enkele uren na mijn chemo vrijdag ben ik enorm misselijk en ziek geworden. Niet overgeven maar wel ziek, lijkbleek. Jan dacht dat hij meteen terug naar het ziekenhuis zou mogen rijden met me. Gelukkig kon ik mijn medicatie daarvoor snel innemen en zorgde dat toch wel voor verlichting. Ik at geroosterde boterhammen omdat dat het enige was wat me ongeveer smaakte en probeerde na een pittige nacht ook zo mijn zaterdag te starten. Gelukkig vond ik tegen zondag een goed evenwicht in de medicatie die ik mag nemen waardoor ik iets kan eten zonder me al te misselijk te voelen en waarbij ik wel weer het gevoel heb ´aanwezig’ te zijn.

Remi was vrijdagavond zeer droevig en bang… hij had schrik dat de stoute kankercellen zich zo goed zouden verstoppen dat ik niet zou genezen en dat de chemo-Caspers me last zouden geven. Samen zijn we eruit gekomen dat deze nu zo sterk zijn, dat ze waarschijnlijk zelfs de best verstopte kankercellen kunnen vinden. En dat hopen we met z‘n allen oprecht.

Ik kreeg mijn beenmergstimulator en kan de nevenwerkingen beperkt houden en ik nam mijn laatste cortisone van deze sessie, waar ik ook blij om ben.

Het is met andere woorden al een pittige start van deel 2 geweest, maar gelukkig zijn er voldoende handvaten en kon ik in de weken ervoor voldoende energie en liefde tanken uit fijne uitstapjes, ontmoetingen, berichtjes… en natuurlijk de steun van mijn gezin.

Om 1 ding ben ik zeer blij, we zijn kunnen starten en er is al een sessie voorbij, in het vlotste geval nog 3 te gaan… 🤞

En nu, nog eff rusten en zien welke energie overblijft om hier en daar iets constructief gedaan te krijgen 🥴

Oja, ik wou even delen ook hoe waardevol de steun is van de vriendjes van onze kinderen… en van hun ouders! Een speeluitnodiging of een berichtje lijken misschien maar een klein gebaar, maar zijn zeker heel veel waard!

🥰🥰🥰

[jurjenkvanderhoek]

MUSEUM BELVÉDÈRE 20 JAAR : HET BEGIN

THOM MERCUUR EN ZIJN MUSEUM VAN DE STILTE

“De contrasten moeten het museum leuk maken. Het is beslist niet alleen een Friese aangelegenheid. Dat zou voor de Friezen ook niet goed zijn. Daar hebben ze te veel niveau voor. Ze zijn het waard om naast de internationale schilders te staan. Ik probeer ze op een plaats te zetten waar ze thuis horen, en dat ze beslist niet minder zijn. Dat probeer ik met het museum te bereiken. Voor mijn gevoel laat ik het neusje van de zalm van de Friese moderne kunst zien.”

Op woensdag 24 november opent het museum Belvédère in Oranjewoud haar deuren. Een museum voor 20e eeuwse en hedendaagse kunst in een historisch gereconstrueerd park. Een jongensdroom komt dan uit. In de jaren 50 bedachten Boele Bregman, Thom Mercuur en Sjoerd de Vries dat het aardig zou zijn een museum te stichten voor 20e eeuwse en hedendaagse kunst. En dat hun werk dan naast tijdgenoten en stijlgenoten zou hangen. Mercuur is er 16 jaren mee bezig geweest om een en ander voor elkaar te krijgen. Tweemaal is het mislukt, maar uiteindelijk heeft het plan vorm gekregen op een unieke plek in de historische bossen van Heerenveen.

Innerlijke bewogenheid

“Zonder Boele was Belvédère er niet gekomen. Ik was 16 jaar toen hij voor mij de deur naar de kunst opende. Nu kan ik zeggen: nou Boele, het hangt jongen, allemaal. Daar denk ik ook aan terug, want zo praatten wij er vroeger over. We hadden het over politiek, over literatuur, over film, maar vooral over beeldende kunst. Boele heeft mij leren kijken. Wij waren de jongeren en hij was de oudere. Die rol speel ik nu ten opzichte van jonge kunstenaars als Christiaan Kuitwaard, Jan Snijder en Jochem Hamstra. Ik ben altijd gericht op kijken. Het zien is voor mij heel essentieel. En dat zien heeft niets met intelligentie te maken, dat heeft met gevoel te maken. Schilderijen hebben altijd mijn fascinatie gehad. En bij wie het is begonnen? Eigenlijk bij Jan Mankes.”

Het wordt geen museum van het grote geweld, maar van de rust en de stilte. Hij toont vrij ingetogen schilders. En dat de meeste daarvan autodidacten zijn is toeval. 

Een geweldige man

“Het gaat om de persoon en de innerlijke bewogenheid. Ik heb niets met kunstenaars die hun vaardigheid willen bewijzen. Ik houd van duidelijkheid. De fascinatie van de kunstenaar van wat hem bezig houdt, de innerlijke noodzaak, zijn leven lang. Met die schilders heb ik iets. Door die bril kan ik het alleen maar zien en hang ik ze in het museum. Ik trek lijnen van de Friezen in tijd en stijl naar vakgenoten in binnen- en buitenland. Het gaat om de stilte die het uitstraalt. Ik praat veel met kunstenaars die me aanspreken. Alleen in hen kan ik mij verplaatsen. Van anderen, die ik veelal niet begrijp, sluit ik me af. Ik heb daar niets mee, ik kan daar niets mee. Veel kunst gaat dan ook aan mij voorbij. Kunstenaars die misschien wel heel goed zijn, maar ze sluiten niet aan bij mijn gevoel en passen dus niet in de collectie en spelen daarom geen rol in het Belvédère museum. De beperking die ik mijzelf stel moet de kracht van het museum Belvédère worden. Volledig omschrijven kan ik het niet en wil ik het niet. Wanneer de deuren open gaan kan iedereen het zien. Een trainer heeft de meeste moeite met de lui die op de bank zitten. Zo werkt dat en als je daar niet tegen kunt dan moet je er niet aan beginnen. Daarom vind ik ook dat ik het maar kort moet doen – 4 of 5 jaar. De tijd heeft ook een oordeel. Het museum draagt mijn stempel, maar dat verdwijnt wanneer er een ander komt, die het ook goed doet of misschien wel beter. Een frisse wind erin als ik eruit ga, zo moet het. Het moet dan iemand zijn met een duidelijke visie en die voeling heeft met de collectie.”

Subjectief beeld

“Gerrit Benner en Boele Bregman zijn heel interessant. Het zijn tijdgenoten. Boele is de dichter en veel met taal bezig. Benner is de expressionist, hij moest verf zien. Twee fenomenen in eenzelfde tijd na de oorlog, dat moet ik in de ophanging laten zien.En dan natuurlijk de relatie naar buiten de provincie. Dat ontstaat al filosoferend en denkend en slapend en lopend en pratend. Daarnaast zijn er de wisselende tentoonstellingen, die hebben inhoudelijk te maken met de vaste collectie. Er moet een verband in zitten, ik kan geen uitersten aan brengen in de tentoonstelling en in de vaste collectie. De eerste tentoonstelling is van Willem van Althuis. Willem is een geweldige man, zo één die de kunst zelf heeft uitgevonden, in zijn eigen abstracte vorm. En in de jaren ’70 al exposeerde in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Van Willem wil ik graag een mooie stille tentoonstelling maken, een tentoonstelling die hij verdiend. Willem’s schildersleven was kort, door de ziekte van Parkinson schildert hij al 15 jaar niet meer. Soms jeuken zijn handen, maar eens zei hij tegen me: ‘alles wat ik te zeggen heb Thom dat heb ik toch al gezegd, waarom zou ik nog verder schilderen’.”

Friesland heeft een aantal belangrijke schilders. Thom ergert zich eraan dat deze nooit in een permanente opstelling op een goede manier getoond zijn. Wel eens incidenteel, maar later is er dan niets van terug te vinden in de permanente collectie. Van Gerrit Benner is nooit een goed retrospectief te zien geweest. 

Thom Mercuur is een doener, geen vergadermens. Hij wilde ook geen directeur zijn, maar moet dat nu wel worden. Hij moet de baas zijn, anders gaan anderen zich met de collectie bemoeien. 

“Daar kreeg ik een ontevreden gevoel over. We hebben het hier in Fryslân altijd over cultuur. Daar hoort alles bij, daar hoort het landschap bij, skûtsjesilen en reedride, daar hoort zelfs voetballen bij, maar daar hoort natuurlijk ook de beeldende kunst en de poëzie bij. Dat is een totaal, dan krijgt het kracht. Maar cultuur wordt op incidenteel gesubsidieerd, daardoor mist het kracht en treedt het niet genoeg naar buiten. Ik hoop dat het nu met dit museum anders wordt. Wat ik doe heeft altijd een subjectief beeld, het is mijn idee. Objectief kun je nooit een museum maken, want er is zoveel. Ik sluit me af van video en dat soort dingen, omdat het me niet ligt en ik er geen gevoel bij heb. Het wordt bij mij een olieverf en terpentijn verhaal. Dat is de beperking die ik mezelf stel. Het moet dus een heel geconcentreerde collectie worden. De mensen moeten de liefde voelen waarmee het is uitgezocht en met wie het heeft gemaakt. Daar gaat het mij om. Dat probeer ik over te brengen.”

“Naast de pasbenoemde zakelijk directeur Stiena van der Ploeg en een groep enthousiaste vrijwilligers wil ik verantwoording afleggen aan het bestuur van museum Belvédère. Met ons allen gaan we ervoor. En als tentoonstellingenmaker en ideeënman wil ik het museum gezicht geven. Ik maak er geen kermis van, dan wordt het ordinair. Het is heel gemakkelijk om dat te bedenken. Een museum van de stilte dus, naar de geaardheid van de collectie. Wat niet betekent dat het niet veel bezoekers mag trekken. Het gaat mij altijd om een artistieke kwaliteit, daar moet het museum ook in uitblinken. Door een fijnzinnigheid, door het gevoel, door smaak. Dat moet het zijn.”

Gepubliceerd in Friesland Post, november 2004.

[rtvideaal]

De Graafschap ongewijzigd op jacht naar drie punten tegen Jong PSV

De Graafschap ontvangt vrijdagavond op eigen veld, de Vijverberg, Jong PSV en wil na twee gelijke spelen op rij weer drie punten pakken. Trainer Jan Vreman houdt vast aan dezelfde elf en hoopt met een stuk ervaring en duelkracht de jonge Eindhovenaren de baas te zijn. “Een Jong-ploeg ziet er altijd heel vaardig uit en heeft veel energie, dus het zal een wedstrijd worden waarin we kort op hen…

[dwalendinhetniets]

Widm 2018 - aflevering 4

Het is weer ff geleden maar ik ga weer (een beetje) verder kijken!

Ik vind Simone echt super leuk, zo lief dat ze geel aandoet speciaal voor Bella

Als je mee wilt bij de ene groep moet je dat zeggen tijdens het verdelen Loes, niet pas als de groepjes al gemaakt zijn

hahahahahahahahaha de outfit van Jan, ik ga stuk (het spijt me, maar een stippeltjes blouse met lange mouwen en daaronder een korte broek met hetzelfde stippeltjes patroon en dan hoge sokken in sneakers ziet er gewoon erg bijzonder uit vind ik)

Ze zijn een hoek om gegaan en ik ben nu al in de war van hoeveel ze rechts of links moeten

Werd er nu door iemand opgehangen of viel de verbinding weg??

Oeh verkeerde sterren...

Ging niet best dit

Interessant, alle bondjes hebben een andere verdachte

Nu al een finale vrijstelling, wow

Bij die opdracht waarbij ze al die keuzes moeten maken, krijgen we van Jan, Ruben en Olcay niet de laatste keuze te zien maar van de rest wel... Hoezo is dat???

Huh, bedoeld Art dat de mol is langsgelopen bij iedereen?

Of Emilio speelt heel goed dat hij in shock is of hij is niet de mol

Hahaha Jan geeft een soort demonstratie met commentaar

Woooww wat vet om zo te ziplinen!!!

Go Ruben! Awh toch niet en hij is ook zo verdrietig :(

Maar Stine waarom ga jij dan niet als je het wel wilt en leuk vind??

Kunnen Loes en Simone dan niet allebei twee enveloppen meenemen 🤔

Omg schoot er iets los bij Simone?? Ok�� ze heeft het wel gered

Ah nee wat balen dat Emilio weg moet

[korrektheiten]

Demokratie ist nicht für alle da, kapiert?!

PI schreibt: »Von WOLFGANG HÜBNER | Taher Saleh (Grüne) will es nicht, Hakan Demir (SPD), Roderich Kiesewetter (CDU), Volker Ullrich (CSU), Jan Korte (Linke) und etliche andere Bundestagsabgeordnete wollen es auch nicht – sie alle wollen dem Volk künftig keine Gelegenheit mehr geben, die AfD zu wählen. Vielmehr verlangen sie vom Bundesverfassungsgericht, diese Partei zu verbieten. Dass […] http://dlvr.it/TDqZKd «

[rotterdamvanalles]

De Boompjes met op de achtergrond het Witte Huis, 1977-1979. 🆕️

De Boompjes dankt zijn naam aan de dubbele rij lindenbomen die in 1615 werd geplant. In mei 1613 werden 117 erven langs de muur en de wallen tussen de Leuvehaven en de Oudehaven door de stad voor scheepswerven uitgegeven. Het eerste huis werd daar in 1614 gebouwd en in het daaropvolgende jaar werd een dubbele rij lindebomen geplant. Toen er huizen werden gebouwd is de noordelijkste rij bomen gerooid. In 1619 is de kade bestraat. Het oostelijk gedeelte van de Boompjes werd vroeger Koperroodkade genoemd naar de lading van de schepen die hier aanlegden. Ter gelegenheid van de geboorte van de zoon van Keizer Napoleon in 1811 werd de Boompjes verdoopt in Quai Napoléon of Napoleons Kaay. Deze naam is maar korte tijd van kracht geweest. De Boompjes vormen thans een onderdeel van de Maasboulevard.

Aan het eind van de 19e eeuw ontwierp de architect Willem Molenbroek, in opdracht van de gebroeders Gerrit en Herman van der Schuyt, een gebouw van elf verdiepingen hoog. Sceptici vreesden dat de slappe bodem van Rotterdam niet in staat zou zijn deze kolos voldoende te ondersteunen.

De aannemer J.H. Stelwagen heeft het Witte Huis tussen 1897 en 1898 voor 127.900 gulden gebouwd. Tijdens de bouw is op 1 augustus 1897, door werking van de bodem, een naastgelegen pand op de hoek van de Wijnhaven en de Geldersekade ingestort. Dit is verder afgebroken en de vrijgekomen grond is gebruikt voor vergroting van het Witte Huis. De afmetingen zijn zo 20 bij 20 meter geworden in plaats van 15 x 20 meter.

Er zijn duizend heipalen de grond in geslagen voor de fundering, waardoor de grond een meter hoger werd dan de omgeving. De bouwers hebben een vergoeding moeten betalen voor schade aan de kademuren van de naastgelegen havens en de Jan Kuitenbrug, die tijdelijk afgesloten werd voor het verkeer.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[defietssite]

Team Visma | Lease a Bike Women gemotiveerd richting Tour de France Femmes 2024 avec Zwift

Team Visma | Lease a Bike Women staat aan de vooravond van haar derde deelname aan de Tour de France Femmes 2024 avec Zwift. De editie van 2024 belooft in meerdere opzichten een bijzondere te worden. Kopvrouw Riejanne Markus, winnares van olympisch zilver Marianne Vos en ploegleider Jan Boven kijken vooruit naar dit unieke wielerevenement. Een Bijzondere Start op Nederlands Grondgebied De Tour de France Femmes 2024 start dit jaar op maandag 12 augustus in Nederland, een primeur voor dit prestigieuze evenement. Rotterdam is even het epicentrum van de wielerwereld, en ook Dordrecht, opnieuw Rotterdam en Valkenburg zullen een etappestart organiseren. Op de tweede dag zijn er zelfs twee etappes gepland: een korte vlakke rit van 67 kilometer in de ochtend en een tijdrit van ruim 6 kilometer in de avond. Riejanne Markus kijkt uit naar deze unieke start in Nederland. “De voorbereiding verloopt eigenlijk wel lekker,” zegt Markus. “Ik heb goed kunnen trainen en daarna een prima wedstrijd gereden in Polen. De intensieve benadering van de Tour de France Femmes 2024 dit jaar is voor mij een motivatieboost. Dat werkt natuurlijk ontzettend aanstekelijk.” Tourritten op Nederlandse Bodem Markus is bijzonder enthousiast over de etappes op Nederlandse bodem. “Het is echt super bijzonder dat de Tour voor het eerst in het buitenland start, en dan ook nog eens in Nederland. Op dag twee starten we in Dordrecht, de geboorteplaats van mijn partner. Ik ken de omgeving en de hele familie zal komen kijken, net als veel vrienden. Het is geweldig dat de grootste koers van het jaar zo dichtbij huis komt. Ik hoop dat het net zo’n belevenis wordt als in Frankrijk, maar daar maak ik me geen zorgen om,” vertelt de 29-jarige renster. Ook Marianne Vos, die aan haar derde Tour begint, is enthousiast over de start in Nederland. “Nu de start in Nederland is, geeft het wel een iets ander gevoel dan normaal. Ik ben heel benieuwd naar de sfeer in Nederland. Voor de Nederlandse rensters en ploegen geeft het zeker iets extra’s. De Tour is de grootste ronde die er is, dus je doet er alles aan om in je best mogelijke vorm te verschijnen,” aldus Vos. Ploegdoelen en Individuele Ambities Voor Vos ligt de focus op het behalen van etappezeges. “Ik ga proberen om weer voor een etappewinst te gaan. Dat geldt zowel voor de ploeg als voor mij persoonlijk. Er zijn zeker etappes waarbij we als ploeg een kruisje hebben gezet, en als er ergens kansen ontstaan, dan gaan we er zeker voor. De teamdoelen zijn daarnaast natuurlijk ook belangrijk. Ik hoop de ploeg zo goed mogelijk te kunnen ondersteunen in deze Tour,” vertelt Vos. Ploegleider Jan Boven geeft meer inzicht in de ploegdoelen. “Na een goed klassement in de Vuelta a España, willen we dat in deze Tour opnieuw bereiken. Riejanne is onze vooruitgeschoven renster. Demi Vollering is de absolute topfavoriet voor de eindzege, maar voor de plekken daarachter zijn er wat mij betreft veel kanshebbers. Met Marianne willen we strijden voor etappezeges. Wellicht dat groen vanzelf een doel wordt. Daarnaast is Anna Henderson goed in vorm, dus zij zal zich ook niet verstoppen,” legt Boven uit. Markus is vastberaden om een goed klassement neer te zetten. “In de Tour heb ik nog geen top tien gereden. Dat hoop ik dit jaar wel te doen. Ik heb de tijdrit op dag twee stiekem al met rood omcirkeld. Het is een mooi parcours dat me goed moet liggen. De etappes in het slotweekend hebben ook mijn aandacht getrokken. In de eerste ritten kunnen we met onder andere Marianne mikken op etappezeges. Er liggen heel veel kansen voor ons team,” zegt Markus. Een Mythische Finish op Alpe d’Huez De slotetappe van de Tour de France Femmes 2024 finisht op de mythische Alpe d’Huez. “De finish op de Alpe d’Huez gaat heel bijzonder zijn. Ik ken die beklimming van tv en kijk uit naar een heel mooie koers. Hopelijk kunnen we er als team een succesvolle en mooie Tour de France Femmes 2024 van maken,” aldus Vos. Markus reed recent voor het eerst de Alpe d’Huez op tijdens een trainingskamp met haar zusje. “Het is een prachtige berg. Ik hoop die dag voor het eerst in mijn leven een toptienklassering in het eindklassement van de Tour veilig te stellen,” zegt Markus vol vertrouwen. De Motivatie is Groot Ploegleider Boven benadrukt de motivatie binnen het team. “Met zo’n magische start in Nederland moest deze Tour de France Femmes 2024 wel op een mythische plaats eindigen. Dat is met de Alpe d’Huez zeker het geval. De start in Nederland en de finish op een iconische berg moeten het wielrennen in Nederland opnieuw een boost geven. We zijn meer dan gemotiveerd om er voor onze ploeg een onvergetelijke editie van te maken,” sluit Boven af. Bron: Team Visma | Lease a bike Read the full article

[nevasliteratuurblog]

Reactie op twee recencies van Jekyll en Hyde

Mijn eerste gekozen recensie is “De tijd heeft zijn werk gedaan” geschreven door Els Swol, over het boek “De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jekyll en Mr. Hyde” van Robert Louis Steveson. Niet alleen is het een recensie daarvan, maar van de precieze uitgave en vertaling die ik gelezen heb. De beschouwing heeft een standpunt van buitenaf en is vooral informationeel in plaats van mening gevend. Desondanks houdt de schrijver het boek duidelijk hoog in het vaandel.

De tekst begint door de namen “Jekyll en Hyde” te vergelijken met “Romulus en Remus”. De schrijver noemt dit om aan te geven dat de twee namen hand in hand bekend zijn. Daar kan ik het niet méér, mee eens zijn. Dat is omdat ik zo het boek zo in eerste instantie gevonden en gekozen heb. Ik hoorde de namen op korte termijn vaak zoals toen ik “Wednesday” op Netflix had gekeken (waar “de Hyde” een mens dat monster word) of toen ik een lied van de musical “Jekyll en Hyde” hoorde dat ik leuk vond. Dit inspireerde me om te googlen waar “Jekyll en Hyde” vandaan komen, en zo vond ik het boek dat ik graag wilde lezen.

De vier daaropvolgende paragraven zijn te objectief om eigen inzicht over te geven maar in de 6e paragraaf is er weer wat interessants voor me. Hier wordt een interview met hoogleraar psychiatrie, Jan van Os. Hij wordt er bij gehaald om het verband tussen het verhaal en het ziektebeeld van schizofrenie, van Os vind dit “echt onzin” en spreekt liever van psychose. Hoewel ik geen hoogleraar in het vak ben, weet ik wel het een en ander over deze aandoeningen en ik herken geen van beide in Jekyll of Hyde. Ik zie Jekyll meer als iemand die het niet kan helpen bewust te zijn van moraliteit en zich daar druk over maakt. Daarom voelt hij zich zo goed als Hyde, omdat hij eindelijk van die spanning af is.

Mijn indruk daarvan is ook logisch aangezien het boek duidelijk gebaseerd is op moraliteit en wat dat met een mens kan doen. Dit wordt ook genoemd door de recensie in paragraaf 7 en in het nawoord van de uitgave van het boek zelf “De novelle uit 1886 [gaat] over de ambiguïteit van karakter en identiteit, de morele strijd tussen goed en kwaad in één individu.”

De tweede recensie die ik heb gekozen is “Jekylls kwade zelf” geschreven door Juno de Buin. De Bruin begint met korte anekdote over zijn kennismaking met de twee figuren door een spiderman stripboek. Dat doet hij om “een idee te geven van hoe wijdverspreid deze personages zijn als popiconen.” Daarna geeft hij een samenvatting die een redelijk goed idee geeft van de leeservaring.

Wanneer hij dat gedaan heeft noemt hij hoe Stevenson “het boek op als een langzame accumulatie van clues die uiteindelijk samenkomen in een alomvattende uitleg over de transformatie en het ontstaan van Mr. Hyde”. Volgens Bruin is dit bedoelt om de lezer steeds nieuwsgieriger te maken en uiteindelijk in één slag te bevredigen. Hierna kaart hij een probleem aan met de moderne leeservaring.

Bruin vind dat deze opbouw niet werkt omdat de hedendaagse lezer het antwoord al heeft op de relatie tussen Jekyll en Hyde. Hier ben ik het niet mee eens. Ja, als moderne lezer weet je dat de twee uiteindelijk de zelfde persoon zijn waardoor je voorafgaand niet nieuwsgierig bent in hun relatie, maar de nauwkeurig vervaardigde relatie is ver van hoe de personages in moderne media worden afgebeeld. Voor Jekylls uitleg zou je denken dat hij zo goed als bezeten is en simpelweg van Hyde af wil. Dit blijkt na zijn uitleg onwaar te zijn, hoewel hij zich er ongemakkelijk bij voelde, verwelkomde hij Hyde en de vrijheid die hij dan voelde. Ik wil Jekylls nood aan die verlossing, aan Hyde, zelfs met een verslaving vergelijken. Ook al de Dr. de gevolgen van Hyde’s acties had meegemaakt en Hyde afzweerde, koos hij toch weer zijn tweede gedaante te worden.

Ik begrijp dat Bruin vind dat dit het moeilijk kan maken om het boek in deze tijd te lezen maar ik ben het vooral met hem eens wanneer hij het boek “interessant vanwege de filosofische implicaties” noemt. Ik vind dat ook het belangrijkste en interessantste aan het boek. Daarvan dat ik me niet kan vinden in het jammer zijn van het verlies in het mysterie-element in de verhaallijn. Want ook al die ontbreekt in de verhaallijn houdt de schrijfstijl van rapportages er genoeg mysterie in. Ik vind dat het meeleven met Utterson, de verteller, in de vorm van zijn schrijven mysterieus genoeg is.

[de-meerpeen]

Filmavond over Theo Mulder, kunstenaar en vogelman

Er op uit: 'Filmavond over Theo Mulder, kunstenaar en vogelman'

OOSTERLAND – Op vrijdagavond 24 mei organiseert de Culturele Kring Wieringen ter gelegenheid van de jubileumexpositie ‘Springtij’ een avond rond beeldhouwer en vogelman Theo Mulder (1928-2017), die ruim vijftig jaar op Wieringen heeft geleefd en gewerkt. Centraal staat de documentaire ‘Mul’ van de gelauwerde filmmakers Tijs Tinbergen en Jan Musch uit 2001. In deze korte film (45 minuten) schetsen…

[remidavs]

Ik merk dat ik kort na de ‘medicatiesessie’ (of hoe we het ook willen noemen, zelf steek ik de meeste zaken vooral op de cortisone…) nogal opgefokt ben. Een onrustig hoofd, dat slechte slapen (ik zal niet hopen op beter dan vorige weken) maar vooral mijn reacties.

Ik reageer op dezelfde zaken als voorheen maar merk op dat ‘hoe’ ik reageer veel feller is dan normaal. Ik weet dat dit gelukkig over 2 of 3 dagen beter is, maar vind het wel best pittig. Vooral voor mijn kinderen en voor Jan lijkt me dit niet fijn en geloof me, zelf vind ik het ook niet fijn. Ik merk het snel op, maar dan is het kwaad al geschied. Gelukkig heb ik zalige kinderen en een fantastische man die daar enorm veel begrip voor hebben. De kinderen houden er echt rekening mee en begrijpen me als ik uitleg dat het me spijt dat ik misschien wat harder sprak dan nodig. Ze weten dat de eerste dagen na de medicijnen een beetje vervelend zijn… ze zijn super!

Bij deze wil ik alvast op voorhand mijn excuses overbrengen voor mogelijke felle of pittige reacties die net iets harder komen dan je van me gewoon zou zijn. Het zal nooit de bedoeling zijn om te kwetsen en ik hoop dan ook dat deze alinea overbodig blijkt. Maar dus voor de zekerheid… sorry en ook bedankt!

Bedankt om er te zijn op welke manier dan ook!

Want naast een paar lastige momenten tijdens de eerste post-kuur-dagen, zijn er veel mooie momenten. We maken ze samen waar mogelijk. Dus wil ik een aantal geniet-momentjes van deze week met jullie delen! ����

De kinderen konden heerlijk spelen met verschillende vriendjes en hun grote neef en nicht. We kregen zelfs baby bezoek van mijn grootste metekindje Liewe die zijn prachtige kleine zus Aure kwam voorstellen en als cadeau kregen wij een paar heerlijke maaltijden. ☺️ Remi mocht de prachttijd bij zijn onthaalmoeder in eersteklas herbeleven. Ida kreeg buisjes en had een heus avontuur. Als kers op de taart sloten we af met het fijne bezoek van de allerbeste vriend van Remi en met een aperitiefje met hun fijne gezin erbij. 🥰

We zijn zo dankbaar voor alles wat kan, mag en lukt en voor iedereen die met ons deelt in kleine en grote dingen, als is het maar een mooie gedachte… de positieve energie komt aan doet deugd. Merci dus 🙏🥰🍀 ♥️

[peterpijls1965]

Hij was tegen de Betuwelijn

Ad Lansink, hij was van 1977 tot 1998 Tweede Kamerlid voor het CDA, bedacht de circulaire economie, maar dat wist ik niet toen ik hem tijdens mijn stage op de parlementaire redactie van de VNU-dagbladen ontmoette tijdens een borrel in de buitenlucht van het Binnenhof.

Sterker nog, ik dacht dat Ad Lansink een collega-journalist was. Hij was verrast omdat ik hem niet kende.

Mijn eerste indruk dat ik met een parlementaire redacteur te maken had, werd niet alleen veroorzaakt door zijn ongedwongen, weinig formele of afstandelijke manier van praten, maar ook door de vertrouwelijkheid waarmee Lansink mij de snotneus bejegende.

Pas veel later leerde ik dat hij uit Arnhem kwam.

Tijdens de korte stage in het parlement leerde ik veel, bijvoorbeeld dat het me verstandig leek om de komende dertig jaar geen politiek journalist te worden. De latere performance van Harry Coerver uit Heerlen in het Haagse bevestigde mij in deze notie.

De lunches in het Kamerrestaurant mochten er zijn. Na een lobby werd er Brand getapt in plaats van Amsterdamse kraanwater.

Voorts onderscheidde de VNU-redactie ter plekke zich door Jan Greyn van het Dagblad voor Noord-Limburg te charteren. Even later was hij de meest gehate journalist van het parlement. Daar zat Jan niet mee.

Ik kan me niet herinneren dat Jan in Den Haag werkte toen ik er stage liep. De naam van de chef is me natuurlijk eveneens ontglipt, maar van hem leerde ik nog meer dan van Kamerlid Ad Lansink.

Ad Lansink was als man van goed rentmeesterschap tegen de Betuweljjn. Net zo'n afgrond vol verspild geld van de lezer als het nooit geopende Vliegveld Lelystad.

Carla Joosten uit Beesel schreef voor VNU, en dus ook voor de Limburger, jaren over de Betuwelijn vanuit het parlement.

Ik logeerde tijdens mijn stage bij vrienden. Ze deelden een appartement aan het Beukenplein in Amsterdam-Oost. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis ligt op loopafstand.

Ook na de borrel met CDA-veteraan Lansink op het Binnenhof reed ik naar het Beukenplein in Amsterdam met een geleende Volkswagen Kever van garage Leenhouts in het Haelense Broek, vlakbij de Buggenumse Plem.