Tumgik
#JESÚS GIMENO
cristinabcn · 2 years
Text
ESPAÑA: Mª JOSÉ PERIS PREMIO A LA EXCELENCIA COMO ACTRIZ Y CANTANTE Premio por y para mujeres "Valencia Ciudad del Grial"
ESPAÑA: Mª JOSÉ PERIS PREMIO A LA EXCELENCIA COMO ACTRIZ Y CANTANTE Premio por y para mujeres “Valencia Ciudad del Grial”
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
lauravalencia83 · 2 years
Photo
Tumblr media
Me hace muy feliz deciros que el próximo 11 de junio seré ponente en la mesa redonda de las I Jornadas por la abolición de la prostitución en Pedreguer. A las 10hrs en la Casa de la Cultura 😊♀️💜👇🏻👇🏻👇🏻 💜💜 I Jornades Per l’Abolició de la prostitució a Pedreguer.💜💜 📅*Dia 11 de juny de 2022, Casa de la cultura Pedreguer* La Comissió Municipal d'Igualtat de Pedreguer, amb la col·laboració de l'Ajuntament, han organitzat les primeres jornades sobre l'abolició de la prostitució. Amb elles es vol posar el focus en la problemàtica del consum de prostitució, una de les violències més extremes cap a les dones. 📍📍Amb la participació de Towanda Rebels , Irene Ballester Buigues, Laura Isabel Gómez, Maria Jesús Navarro i Anna Gimeno Berbegal. 📧📝 Inscripció: https://forms.gle/2WrbV6H5qjvYkS8q6 Pots preguntar: [email protected] #AbolicionProstitucion #LOASPseraLey #AbolicionOBarbarie #ProstitucionNoEsTrabajo #SinProstitucionNoHayTrata #ProstitucionEsViolencia #ProstitucionEsEsclavitud #Valencia #ComunidadValenciana #prostitucion #trata #violenciacontralasmujeres #DDHH #igualdad #Alicante #Pedreguer #RadFem #Feminismo #FeminismoRadical #FeminismoEsAbolicionista (at Casa Municipal de Cultura, Pedreguer) https://www.instagram.com/p/CePBn_yDySK/?igshid=NGJjMDIxMWI=
14 notes · View notes
diyeipetea · 4 years
Text
INSTANTZZ: Kiko Berenguer Quartet (Jaca, Huesca. 2020-08-27) [Galería fotográfica AKA Fotoblog de jazz, impro… y algo más]
INSTANTZZ: Kiko Berenguer Quartet (Jaca, Huesca. 2020-08-27) [Galería fotográfica AKA Fotoblog de jazz, impro… y algo más]
Por Fabio Galicia.
Lugar: Pista cubierta Colegio Escuela Pías (Jaca)
Fecha y hora: 20.30 h, del jueves 27 de agosto de 2020
Grupo: Kiko Berenguer Quartet Kiko Berenguer: saxos tenor y soprano Juan de Pilar: guitarra flamenca Miquel Álvarez: bajo eléctrico Jesús Gimeno: batería y percusiones
Tomajazz: © Fabio Galicia, 2020
View On WordPress
0 notes
comunica-valencia · 5 years
Text
Cs Moncada critica que el Ayuntamiento archive denuncias de la policía por no tramitarse en plazo
Cs Moncada critica que el Ayuntamiento archive denuncias de la policía por no tramitarse en plazo
Gimeno tilda Moncada de “ciudad sin ley” porque “en una sola Junta de Gobierno se archivaron 15 denuncias por estar caducadas”
El portavoz de Ciudadanos (Cs) Moncada, Jesús Gimeno, ha criticado que “el Ayuntamiento archive denuncias de la policía por no tramitarse en plazo”. “Es irresponsable que se archiven, en una sola Junta de Gobierno,  15 denuncias realizadas por la autoridad porque han…
View On WordPress
0 notes
tuportavoz · 6 years
Text
Cs de Moncada en contra de convertir la ciudad en la cuna del macrobotellón de la CV
Cs de Moncada en contra de convertir la ciudad en la cuna del macrobotellón de la CV
•  Gimeno: “Orts debe explicar el gasto de 5.000 € extras en operativos de policía local el día del evento pese a asegurar que no tendría coste”
Moncada, jueves 24 de mayo de 2018. El portavoz de Ciudadanos (Cs) de Moncada Jesús Gimeno ha asegurado que “estamos trabajando para evitar que nuestra ciudad se convierta en la cuna del macrobotellón de la Comunidad Valenciana”. “Estamos totalmente…
View On WordPress
0 notes
coneixercanals · 4 years
Text
Catarroja se apunta al proyecto de aparcabicis seguro de la Diputación
Catarroja se apunta al proyecto de aparcabicis seguro de la Diputación
Tumblr media
La diputada de Movilidad Sostenible y concejala de Catarroja, Dolors Gimeno, con el alcalde de Catarroja Jesús Monzó y el concejal de Movilidad y Urbanismo, Martí Raga, han visitado el nuevo sistema de aparcamiento seguro que la Diputación ha instalado en el municipio.
El proyecto trata de promocionar el uso de la bicicleta particular ofreciendo un sistema de aparcamiento para las bicicletas y…
View On WordPress
0 notes
sanagustindehipona · 5 years
Photo
Tumblr media
Día litúrgico: Domingo XVI (C) del tiempo ordinario Lectura del Santo Evangelio de Nuestro Señor Jesucristo Según San Lucas (10,38-42) En aquel tiempo, Jesús entró en un pueblo; y una mujer, llamada Marta, le recibió en su casa. Tenía ella una hermana llamada María, que, sentada a los pies del Señor, escuchaba su Palabra, mientras Marta estaba atareada en muchos quehaceres. Acercándose, pues, dijo: «Señor, ¿no te importa que mi hermana me deje sola en el trabajo? Dile, pues, que me ayude». Le respondió el Señor: «Marta, Marta, te preocupas y te agitas por muchas cosas; y hay necesidad de pocas, o mejor, de una sola. María ha elegido la parte buena, que no le será quitada». PALABRA DEL SEÑOR COMENTARIO «Hay necesidad (...) de una sola [cosa]» Rev. D. Bernat GIMENO i Capín (Barcelona, España) Hoy vemos a un Jesús tan divino como humano: está cansado del viaje y se deja acoger por esta familia que tanto ama, en Betania. Aprovechará la ocasión para hacernos saber qué es “lo más importante”. En la actitud de estas dos hermanas se acostumbra a ver reflejadas dos maneras de vivir la vocación cristiana: la vida activa y la vida contemplativa. María, «sentada a los pies del Señor»; Marta, atareada por muchas cosas y ocupaciones, siempre sirviendo y contenta, pero cansada (cf. Lc 10,39-40.42). —«Calma», le dice Jesús, «es importante lo que haces, pero es necesario que descanses, y más importante aún, que descanses estando conmigo, mirándome y escuchándome». Dos modelos de vida cristiana que hemos de coordinar y de integrar: vivir tanto la vida de Marta como la de María. Hemos de estar atentos a la Palabra del Señor, y vigilantes, ya que el ruido y el tráfico del día a día —frecuentemente— esconde la presencia de Dios. Porque la vida y la fuerza de un cristiano solamente se mantienen firmes y crecen si él permanece unido a la verdadera vid, de donde le viene la vida, el amor, las ganas de continuar adelante... y de no mirar atrás. A la mayoría, Dios nos ha llamado a ser como “Marta”. Pero no hemos de olvidar que el Señor quiere que seamos cada vez más como “María”: Jesucristo también nos ha llamado a “escoger la mejor parte” y a no dejar que nadie nos la quite. https://www.instagram.com/p/B0LdOPNF_U-/?igshid=w3h1m3zsr2ih
0 notes
unpensadoranonimo · 7 years
Text
Opiniones sobre el “monotema” secesionista (17/9/2017)
Ada Colau y la Diada de los gorros de papel - Juan Soto Ivars
Alguien tiene que parar esto - Carlos Elordi
Análisis geoestratégico del problema catalán - Juan Laborda
Antes y después del 1 de octubre - Juan-Ramón Capella
Apagón informativo - Javier Fumero
Cataluña - Luis García Montero
Cataluña: golpe de Estado atípico - José Ignacio Domínguez
Cataluña en boca de todos - Javier Arnal
Cataluña nos roba - José Apezarena
Cataluña, la proporcionalidad y los errores categoriales - José Luis González Quirós
De toros y toreros: en Cataluña el Estado tiene las de perder - Juan Soto Ivars
Demofobia o democracia. En Madrid y en Cataluña una oportunidad para la(s) República(s) - Elena Martínez
Derecho de autodeterminación: ni derecho fundamental ni derecho moral - José Manuel Rodríguez Uribes
El 1-O, un pulso con riesgo serio de ruptura - Isabel Serrano
El 1-O: rememorizar España - Santiago Alba Rico
El Estado se conjura para frenar la deriva soberanista en vísperas del referéndum - Gabriel Sanz
El fin de la conllevanza en Cataluña - Vicente Vallés
El lapsus catalán de Felipe VI - Fernando López Agudín
El libro sobre el independentismo catalán que nadie quiere publicar - Carlos Prieto
El manoseo a la Constitución: el referéndum y el Matadero - Ana Valero
El nacionalismo catalán está muerto, pero aún no lo sabe - Javier Benegas
El referéndum, catalán desde el activismo lgtb - Beatriz Gimeno
El referéndum inviable: sin censo, garantías internacionales ni protección de datos - Fernando Garea
En Europa y en Estados Unidos se preguntan si nos hemos vuelto locos - Federico Quevedo
Es la ley, estúpidos - Félix Gallardo
España, una 'scary movie' - Andrés Aberasturi
Esto dicen las Constituciones del mundo libre - Graciano Palomo
'Días de trueno' - Pepa Bueno
Guerra al 'prompter' - Luis Arroyo
Izar y Mario - Guillermo Gortázar
La aporía catalana - José Miguel Contreras
La consulta - Montero Glez
La estrategia de Colau: surfear el tsunami del 1-O sin jugarse el cargo - Neus Tomàs
La Diada se desinfla: entre el 'mambo' y el miedo - Jose Alejandro Vara
La fiesta de la insignificancia - Karina Sainz Borgo
La gente no puede más: está saturada - Javier Fumero
La "ñ" en Catalunya - Jose Alejandro Vara
La rebelión secesionista hace inevitable la aplicación del 155 - Jesús Cacho
La revolución catalana - Ana Pardo De Vera
La secesión y el acongojo empresarial - Graciano Palomo
Las urnas, las leyes y viceversa - Miguel Pasquau Liaño
Leña al mono en las calles - Javier Fumero
Lliure, soberana y fraternal - Josu Montalbán
Lo del rey Felipe: ¿más claro? No, ¡más alto! - Graciano Palomo
Lo que dice Juncker - Leopoldo Abadía
Lo que nos dirán - Manuel Cruz
Los catalanes tendrán que ponerse a la cola - José Apezarena
Los límites de la soberanía y el Parlamento de Cataluña - José M. Portillo
Más allá del primero de octubre - Alejo Vidal-Quadras
Mariano Rajoy, un rey desnudo en Cataluña - Jordi Ruiz de Villa
Mensaje de esos extraterrestres que hay en Cataluña - Javier Fumero
Mi papeleta, mi urna y mi ‘colegio electoral’ - José Apezarena
Negociar es dejar puertas abiertas - Fernando Berlín
Ni Cataluña es Cuba, ni Puigdemont es Cambó - Enric Sopena
Ni el Gobierno ni el Rey - Jorge Fabra Utray
¿No iba a romper España el Estatut? - Andrés Villena
No es equidistancia, es evitar trampas para elefantes - Cristina Monge
Pánico a las urnas - Javier Figueiredo
Que se vaya la Guardia Civil de Cataluña o no - Javier Fumero
¿Quién es el verdadero Josep Pagès? - El chivato
¿Por qué Barcelona’92 fue un éxito colectivo y 25 años después vamos al fracaso colectivo? - Agustín Argelich
¿Por qué PP, Ciudadanos y el PSC evitan hacer la campaña del 'no' a la independencia? -  Diego Molpeceres
¿Por qué (casi) nadie se moviliza contra la independencia de Cataluña? - Ángel Villarino
Proceso saprófito - Elisa Beni
Puigdemont sigue cortando cabezas - Enric Sopena
'Ordeñadores' de trenes - Fernando Pérez Martínez
Rajoy abandona toda esperanza de acuerdo: Peligra la cabeza de Puigdemont - Jose Alejandro Vara
Rajoy ante el búmeran catalán - Rodolfo Irago
Rufián, impresor de la República de Cutreluña - Juan Soto Ivars
Sobre el referéndum - Ignacio Sánchez-Cuenca
Solo hay un aliado del nacionalismo más peligroso que la pasividad: la estupidez - Agustín Valladolid
Sube la tensión entre la ley y los "forajidos" - Antonio Casado
Supremacistas - Juan Ramón Lucas
Tardá y Campuzano, la última traca del independentismo - José Antonio Zarzalejos
¿Tienen Rajoy y/o Puigdemont un plan B? - Arsenio Escolar
Tienes un problema y tenemos que arreglarlo - Javier Fernández Rubio
Tres obviedades sobre Cataluña - José Carlos Rodríguez
Un grito de guerra vestido de negociación - Ignacio Varela
¿Y por qué no el cupo vasco (bien calculado) para Cataluña? - Carlos Sánchez
1 note · View note
diyeipetea · 5 years
Text
Eivissa Jazz 2019 (IV): Kiko Berenguer Quartet / Martirio & Chano Domínguez (2019-09-06) [Festival]
Eivissa Jazz 2019 (IV): Kiko Berenguer Quartet / Martirio & Chano Domínguez (2019-09-06) [Festival]
Por Juan Antonio Serrano Cervantes (texto), y José Luis Luna Rocafort (imágenes)
XXXI Eivissa Jazz
Fecha: 6 de septiembre de 2019, 21:30
Lugar: Baluard de Sta. Llúcia (Eivissa / Ibiza)
Grupos: Kiko Berenguer Quartet Kiko Berenguer (saxos tenor y soprano) Juan De Pilar (guitarra) Miquel Àlvarez (bajo) Jesús Gimeno (percusión) Martirio & Chano Domínguez Martirio (voz) Chano Domínguez (piano)
José…
View On WordPress
0 notes
comunica-valencia · 5 years
Text
Cs presenta una moción para reprobar a Bildu en todos los municipios valencianos en los que tiene representación
Cs presenta una moción para reprobar a Bildu en todos los municipios valencianos en los que tiene representación
Jesús Gimeno considera que “el resto de partidos deben comprometerse a defender no solo la monarquía, sino la Constitución como garante de derechos”
Ciudadanos (Cs) en la Comunitat Valenciana ha anunciado que va a presentar una moción para reprobar a Bildu en todos los municipios valencianos en los que Cs tiene representación. Tal como ha explicado el secretario de Acción Institucional de Cs en…
View On WordPress
0 notes
tuportavoz · 6 years
Text
Ciudadanos de Moncada tilda de “muerte anunciada” la ruptura del gobierno municipal
Ciudadanos de Moncada tilda de “muerte anunciada” la ruptura del gobierno municipal
ParaGimeno “la dimisión de los dos concejales es una muestra más de la mala gestión de Orts, que carece de proyecto para Moncada”
El portavoz de Ciudadanos (Cs) de Moncada Jesús Gimeno ha calificado de “muerte anunciada” la ruptura del gobierno municipal. “No sabíamos cuándo iba a suceder, pero estaba claro que ocurriría porque lo único que unía a las tres formaciones era el adversario político
View On WordPress
0 notes
servientradas · 5 years
Photo
Tumblr media
"La fuerza del #flamenco, la libertad del #jazz, la elegancia del #clásico." Así es #JerezTexas, el singular trío compuesto por Ricardo Esteve (guitarra flamenca), Matthieu Saglio (violonchelo) y Jesús Gimeno (batería), que nos llevará con su música al punto de conexión entre varios universos (flamenco, jazz, clásico, músicas del mundo…). 🎵 👏Este domingo, 2 de junio, en @SalaRussafa (Valencia).👏 ¡Entradas a la venta! 🎟 >>> Servientradas.com http://bit.ly/2Ij0Q7p
0 notes
art-neutre · 5 years
Text
Orfeó Lleidatà fa musicoteràpia a l’UCI de l'Hospital Arnau de Vilanova
L’Hospital Universitari Arnau de Vilanova i l’Orfeó Lleidatà ofereixen sessions de musicoteràpia a l’UCI. Dos musicoterapeutes es desplacen a l’Hospital cada divendres amb l’objectiu de millorar l’estat anímic i físic dels pacients i dels seus familiars. La iniciativa és fruit d’un conveni de col·laboració entre el centre hospitalari i la Fundació Orfeó Lleidatà i compta amb el finançament de l’Obra Social ‘la Caixa’, Plusfresc, Catalana Occident i Sistemas Digitales Ricoh. El Servei de Medicina Intensiva de l’Hospital Universitari Arnau de Vilanova i la Fundació Orfeó Lleidatà han estrenat aquest novembre un projecte pioner que consisteix a oferir sessions de musicoteràpia participativa als pacients ingressats a l’UCI, als seus familiars i als professionals que els cuiden, amb l’objectiu de millorar el seu estat anímic i físic. Dos músics i musicoterapeutes de l’Orfeó Lleidatà, Pau Gimeno i Raquel Peremartí, es desplacen cada divendres a l’Hospital i visiten els pacients ingressats a l’UCI que es troben en condicions de gaudir d’aquestes sessions. Amb l’ajuda d’instruments com la guitarra, l’acordió, les maraques, el xilòfon o el tambor, entre altres, canten cançons –algunes a petició dels pacients– i promouen la participació dels pacients i dels seus acompanyants i professionals, ja sigui cantant o tocant els instruments. “La música té molta força i ajuda a normalitzar i humanitzar l’estada a l’UCI. Treballem segons criteris que prèviament s’han consensuat en una reunió en funció de l’estat clínic dels pacients”, expliquen Pau Gimeno i Raquel Peremartí. Jesús Caballero, cap del Servei de Medicina Intensiva de l’Arnau de Vilanova, afirma que les sessions de musicoteràpia redueixen els nivells d’ansietat, desperten emocions dels participants, prevenen el delirium i afavoreixen la mobilització dels pacients. Aquestes sessions formen part del Projecte d’Humanització de l’UCI, engegat el passat 2018, que ha canviat la forma d’entendre l’assistència clínica al malalt crític, ara molt més oberta i participativa. Per la seva banda, la Fundació Orfeó Lleidatà amplia amb aquesta iniciativa la seva línia de projectes socials, que respon a l’objectiu d’apropar la cultura a la ciutadania, i de posar-la en valor com a eina de transformació i de millora de la qualitat de vida de les persones. Sota el nom de Projecte Enllaç, la Fundació Orfeó Lleidatà està portant a terme Gabinet de Comunicació i Premsa diferents activitats socioeducatives de tipus cultural en col·laboració amb diferents entitats socials del territori, incidint especialment en els col·lectius més vulnerables. Les sessions de musicoteràpia a l’UCI de l’Arnau de Vilanova se celebren cada divendres i, de mitjana, hi participen entre 4 i 6 pacients. De moment hi ha programades 14 sessions que compten amb el finançament de l’Obra Social ‘la Caixa’, Plusfresc, Catalana Occident i Sistemas Digitales Ricoh.
.
https://1.bp.blogspot.com/-NiLOmvj2cd8/XdJ4wqA3w6I/AAAAAAAACMM/dD_A2UJdAzYxTAK2ausWZ7YhYK9oJk0hgCLcBGAsYHQ/s640/IMG_0103.JPG http://www.artneutre.net/2019/11/orfeo-lleidata-fa-musicoterapia-luci-de-hospital-arnau-de-vilanova-lleida.html #Art #Catalunya #Barcelona #PaisValencià #Balears #Andorra #Occitània #Alguer #AgendArt #Valencia #Palma
0 notes
Photo
Tumblr media
A quarta onda do feminismo e o mundo gay se estranham
 ·         A briga pelas barrigas de aluguel fez aflorar antigos e novos atritos entre o coletivo homossexual e o movimento da mulher
O feminismo e o mundo gay, antes companheiros de viagem, hoje estão se estranhando. Muitos já sabem, mas nem todos querem reconhecer publicamente. Não se trata apenas da questão das barrigas de aluguel, apesar de esse assunto ter aberto uma lacuna que não se fecha – no caso, só aumenta. O que já se reconhece como quarta onda do feminismo – aquela que atualmente leva à rua milhões de mulheres, organiza o revolucionário MeToo, tenta mudar a política, abraça a ecologia e rejeita o capitalismo em sua versão mais dura – é uma onda que não se compadece de certos comportamentos do mundo gay. E fica chocada com algumas formas de vida do G de LGBTI.
Nos últimos anos, algumas feministas viravam a cara diante da ostentação do carro alegórico que defendia a liberação das barrigas de aluguel na parada do Orgulho Gay de Madri. Uma prática, a mercantilização do corpo da mulher, que em boa medida irrita o feminismo. “O que nós, feministas, podemos fazer com esse orgulho de mercado? A quarta onda do feminismo é marcadamente anticapitalista, muito crítica com o neoliberalismo como fonte de desigualdade e exploração inesgotáveis. Não se trata só das barrigas de aluguel. O mercado tem uma capacidade infinita de articular as demandas patriarcais: barrigas, prostituição, pornografia, a indústria do sexo em geral. E teve a mesma capacidade e rapidez para satisfazer as dissidências sexuais”, afirma a feminista Rosa Cobo Bedia, professora de Sociologia de Gênero da Universidade de La Coruña.
“Para o feminismo radical, falta a certos gays, nem todos, uma reflexão profunda sobre a igualdade de gênero. Isso já acontece há anos. Eles estavam mais associados ao mundo heterossexual e o feminismo preconiza mudanças entre iguais, quer combater os papéis de gênero e a supremacia masculina”, diz Luz Sanfeliu, militante feminista e professora da Universidade de Valência.
Nessa supremacia masculina em que também se detêm certos gays, há quem saia à rua em julho em uma manifestação paralela e minoritária chamada de Orgulho Crítico, mais ao gosto de algumas feministas. “O patriarcado está instalado no coletivo gay. Muitos são machistas, e eu sei disso porque sou ativista LGBT e bissexual e me relaciono muito com eles. Não entendem o movimento feminista como o as mulheres entendem. Alguns também têm preconceito contra os gays afeminados. A masculinização física é a norma, se você sai disso não passa de um mariquinhas engraçado”, critica sem rodeios Javier Bujarrabal, colaborador do Orgulho Crítico. “Muitos gays não fizeram o caminho do feminismo. Com sua imagem musculosa, machona, às vezes desprezam os afeminados. E alguns não se relacionam com as mulheres se não for pela superioridade”, concorda Beatriz Gimeno.
Qual a opinião sobre esse divórcio entre feminismo e mundo gay de Jesús Grande, presidente da Cogam, o coletivo gay de Madri? “Há um pouco de divergência, mas é só com o feminismo mais radical. Quanto à gestação de substituição chegamos a um certo acordo, mas não com todo o feminismo. Como coletivo somos totalmente a favor [dessa prática]”, reconhece. “Eu já atendi três casos e os três eram mulheres. Os que são contrários estão muito mal informados”, garante. Sobre as propostas do Orgulho Crítico, sustenta que colaboram com eles em algumas atividades e que “em algumas coisas têm razão”.
Quando se pergunta às ativistas vinculadas desde sempre ao feminismo, a opinião é bem diferente. Uge Sangil não acredita que o movimento LGBT tenha se posicionado abertamente em favor das barrigas de aluguel. Também não são todos os gays que têm essa opinião. “Eu sou contra as barrigas de aluguel. Também sei de algumas polêmicas entre o feminismo e os grupos LGBT, mas acho que nossa luta é hereditária do movimento das mulheres. É verdade que alguns setores do feminismo são transfóbicos”, afirma Toni Poveda, ativista LGBT histórico. Mas reconhece que “o machismo e a misoginia impregnam toda a sociedade”, inclusive os gays. “Isso sempre aconteceu, agora está se exacerbando. Meu objetivo sempre foi a transversalidade do feminismo”, acrescenta.
Sangil, presidenta da FELGBT, a federação nacional, reconhece que existe um mal-estar – mas não acredita em um racha entre o movimento feminista e o coletivo LGBTI. Talvez um “abalo sísmico”. E ela situa o epicentro em outro assunto: o sujeito político do feminismo, questionado também agora. Refere-se à divisão entre algumas feministas e as mulheres transgênero, de onde afloram estranhas palavras que não existiam: cismulher, bifobia, transgênero, terf.
Cismulher (ou cishomem) é um termo que pretende diferenciar as mulheres das transexuais, para simplificar. Ou seja, quem nasceu mulher e está conforme com isso, daquelas que nasceram com genitais masculinos mas se entendem como mulheres. E dessa diferença nasce a sigla terf (trans-exclusionary radical feminist) com as quais se afirma as que discriminam as segundas ou não querem fazer parte do mesmo clube. Algumas feministas entendem que deslocar a mulher como objeto do feminismo prejudicará a causa.
 Um programa de igualdade ou um assunto de diversidade
As feministas reconhecem que o movimento gay é forte e influente: “Tem cumplicidade nas instituições, nos partidos, na mídia; a lei do casamento na Espanha foi simultânea à da violência de gênero, por exemplo”, lembra Rosa Cobo. Mas o auge do feminismo nos últimos tempos parece tê-los diminuído. “Depois de compartilhar algumas metas comuns, o movimento gay fez suas conquistas e se tornou independente, enquanto o feminismo inundou a sociedade com um programa de igualdade que talvez agora seja o principal programa de progresso. O feminismo abrange tudo, inclusive os gays. Vão por caminhos paralelos, mas não distintos. E não vejo a necessidade de que sejam aliados”, diz Juan Sisinio Pérez, catedrático de História Contemporânea e autor de “História do Feminismo”.
Mas a verdade é que durante muito tempo andaram de mãos dadas. Ou uns se apoiaram nas outras, como pensa Rosa Cobo. Por exemplo, certas conquistas do feminismo que deram como resultado a criação das secretarias, secretarias da mulher, ou até um Ministério da Igualdade, se encarregaram finalmente do assunto global da “diversidade”, que também é uma questão de igualdade, mas diferente. Inclusive compartilhando recursos econômicos. “A mim me parece ótimo. Enquanto nós, feministas, ficamos para trás, o movimento LGBT avançou”, diz Uge Sangil, da Federação estatal de gays e lésbicas.
No entanto, seu colega Jesús Grande, da Cogam, acredita que mais do que divergências entre feminismo e gays é “o ativismo, em geral, que está sofrendo. Está paralisado e manipulado pelos poderes de fato”.
“Há uma parte do feminismo muito transfóbica, mas é porque não o conhecem. Sou crítica quanto a parte do discurso trans, mas não com elas. Por mais divergência que exista, não acredito que isso esteja nos colocando em perigo”, opina Beatriz Gimeno, atualmente deputada pelo Podemos na Comunidade de Madri, e ativista histórica pelos direitos LGBT.
 Sexo e gênero
“O feminismo acolheu as trans e nos convidou a ir à manifestação de 8 de março”, lembra a ativista Carla Antonelli, irritada hoje porque algumas feministas, “não todo o coletivo”, se mostram contrárias às trans: “As terf”, afirma. “E negar as mulheres não é nada feminista”, acrescenta. Esse mesmo argumento é o que as feministas atribuem a certas transexuais.
Fato é que o sexo está permeando o movimento feminista. O que antes era patriarcado agora é heteropatriarcado. A questão de gênero como papéis atribuídos a homens e mulheres é agora uma questão de identidades sexuais. “Meus alunos só querem falar de gênero, de desejo, de sexualidade e esse debate foi vital para o feminismo nos anos sessenta, mas a liberdade sexual é só uma parte do feminismo, a igualdade é outra”, explica Isabel Morant, catedrática de História Moderna da Universidade de Valência. “A discussão sobre os debates de identidade sexual está muito na moda entre os jovens, é algo que vem do mundo estadunidense. Acreditam que os direitos já foram conquistados e muitos dos estudos feministas nos EUA tomam agora como objeto a identidade: negras, hispânicas... o corpo dá a medida de todas as coisas. As pessoas misturam cada vez mais os coletivos LGBT com o feminismo, que é muito mais amplo”, acrescenta Morant, que foi diretora da coleção Feminismos, da editora espanhola Cátedra.
Aí está outro dos obstáculos em que a aliança entre o coletivo LGBT e o feminismo encontram brechas. “O movimento gay, desde sua ata de fundação em Stonewall, em 1969, cresceu muito e rápido, com menos resistência social, sem dúvida, do que o feminismo. Para eles, o problema fundamental é a opressão sexual, as dissidências sexuais, a proliferação dos gêneros, a forma de viver a sexualidade. O feminismo é muito mais do que isso, as feministas fizeram essa luta pela emancipação sexual, junto com o coletivo LGBT”, analisa Rosa Cobo.
Efetivamente, gays e mulheres caminharam juntos por muito tempo. O patriarcado, que quer a mulher mulher e o homem homem, prejudicaram os dois da mesma forma. Por isso, não é por acaso que na Espanha a lei do casamento homossexual chegou com o primeiro presidente declarado abertamente feminista, José Luis Rodríguez Zapatero.
Mas a luta assumiu diversos matizes. E há quem defenda que alguns gays continuam sendo homens machistas. Ou que o machismo não é só coisa de héteros. “Eles, como homens, foram socializados com a ideia de que sua sexualidade é um direito e nós, não”, afirma Rosa Cobo. Certa hipersexualização ou a consideração de que o desejo sexual dos homens é diferente (e às vezes irrefreável) é uma recriminação que o mundo feminista faz com frequência aos homens, gays inclusive. “O movimento pela liberdade sexual foi tão forte que acabou impregnando tudo, até o ponto de que parte do feminismo o acusa de pacato. Vimos isso com o Me Too, que algumas feministas francesas acusaram outras de puritanas, mas acho que estão muito longe de sê-lo”, diz Morant.
Mercado rosa é outra das expressões que surgem na abordagem dessa dissociação entre o mundo lilás e o mundo multicor. Define a forma de vida elitista e sem freios de alguns gays. Bairros que foram humildes, quando não depauperados, e agora experimentam uma forte gentrificação. São elite.
“Não há um movimento social articulado como o feminismo, que existe há três séculos. E não há porque, em boa medida o venderam ao mercado”, critica Rosa Cobo, consciente de que suas palavras incomodam. Bujarrabal, do Orgulho Crítico, concorda: “Patrocínios, marcas, é o negócio do Orgulho Gay atual, muito comercial e capitalista. Em Chueca alguns poucos empresários gays dividem o território entre eles: hotéis, bares; se tornaram um parque de diversões”. Uge Sangil pondera: “Creio que esse mercado rosa é uma minoria. Nem todos os gays são capitalistas. Muitos jovens não têm nada”.
 Nada em troca
Devemos à filósofa espanhola Celia Amorós o termo “relações ruinosas”, que define as causas para quem o feminismo prestou seu apoio sem receber nada em troca. Aconteceu na Revolução Francesa, que depois da revolta mandou as mulheres para a cozinha, ou com a abolição da escravatura, que de novo as deixou em cima do muro. Há mais exemplos do passado. Agora é a ecologia outra das grandes lutas do feminismo e há quem avise que se está pedindo à mulher mais do que se deve para a salvação do planeta.
“Sempre seremos aliadas das causas justas, mas o objetivo de muitos gays não é a emancipação da mulher, mas de seu conjunto. O feminismo é anticapitalista neoliberal, contrário ao sistema patriarcal e temos uma relação diferente com a sexualidade. Acredito que o movimento gay tenha se apoiado no feminismo. Foram nossos aliados, mas talvez a partir de agora não serão mais, ou só uma parte deles. A lacuna é um fato. Poderemos concordar em algumas coisas, mas não estabelecer alianças ruinosas”, diz Cobo.
Todos pisam em ovos. Dizem que qualquer divisão definitiva pode afetar a ambos. Carla Antonelli encerra: “Não vamos cair em falsas armadilhas e em debates ácidos e estéreis porque podemos partir para uma batalha campal. É preciso resgatar as alianças”.
  Fonte: El País
0 notes
diegoricol · 6 years
Text
Diego Ricol Freyre recomienda:Diego Ricol recomienda: Fotografías ganadoras concurso internacional fotografía naturaleza MontPhoto 2018
Tal y como anunciamos hace meses, este año se ha celebrado la 22 edición del Concurso internacional de Fotografía MontPhoto. Un clásico del panorama español especializado en fotografía de naturaleza y abierto tanto a aficionados como a profesionales para difundir el arte de la fotografía y promover la defensa del medio ambiente. A continuación, os mostramos las imágenes vencedoras de este año.
Pero antes hay que recordar que había once categorías a concurso y que de todas ellas hay un vencedor y varias menciones de honor. En cuanto a los premios, la cantidad destinada a tal efecto llegaba a los 23.000 euros, más otros 6.000 de la beca MontPhoto – WWF, otorgada a un fotógrafo novel para desarrollar un reportaje fotográfico de tema relacionado con la conservación medioambiental.
‘An Astonishing Chase’ de Thomas Vijayan (Canada). Mención de honor en categoría Mamíferos del Montphoto 2018.
Aunque seguramente el premio más deseado eran los dos mil euros en metálico que se lleva el ganador del Premio de Honor MontPhoto 2018, que en esta ocasión ha recaído en el madrileño Miguel Ángel Rubio Robles con su foto ‘Opresión’, tomada en el zoológico de Madrid y que el ganador describe así:
Me llamó la atención la cantidad de huellas impresas en el cubo de cristal donde se encontraban los monos capuchino (Cebus apella). Observé que se detenían delante del cristal apoyando las manos y dando fuertes golpes con la mirada descompuesta. Querían salir de allí.
Por supuesto felicitamos a Miguel Ángel por esta foto (realizada, por cierto, bajo condiciones controladas según declara) que es la cabeza visible de un concurso con excelentes imágenes. Nosotros os dejamos con los ganadores de cada categoría y un par de las menciones de honor de cada una de ellas (elegidas al azar) pero, como es habitual, os recomendamos visitar la web para ver todas las fotografías porque merecen la pena.
Ganador absoluto del Premio de Honor MontPhoto 2018:
Miguel Ángel Rubio Robles (España) con la foto ‘Opresión‘:
Categoría Montaña
Primer premio: Stan Cosmin (Rumanía) con ‘The greatness of the mountain’:
Mención de honor: Alessandro Carboni (Italia) con ‘Sunset in Alaska Range’:
Mención de honor: Luís Manuel Vilariño López (España) con ‘Ligth Tree’:
Categoría Actividad de Montaña
Primer premio: Aitor Gonzalez Barinagarrementeria (España) con ‘Sunglasses’:
Mención de honor: Jose Allende Marcos (España) con ‘Primeras luces en el Lautaro’:
Mención de honor: Antoni Vila Garreta (España) con ‘Cordada a l’Aiguille du Midi’:
Categoría Mamíferos
Primer premio: Eat! (Hungría) con ‘Vincze Balint de Paks’:
Mención de honor: Dalal Almazyad (Kuwait) con ‘Steal The Limelight’:
Mención de honor: Fabrizio Zanzi (Italia) con ‘Flight from the underworld’:
Categoría Aves
Primer premio: Arturo de Frias Marques (España) con ‘Desfile en Blanco’:
Mención de honor: Vicenç Gimeno Rivero (España) con ‘Landing lines’:
Mención de honor: Mario Cea Sánchez (España) con ‘Escultura de agua’:
Categoría Otros Animales
Primer premio: Vincze Balint (Hungría) con ‘Who are You’:
Mención de honor: Giuseppe Bonali (Italia) con ‘Greedy’:
Mención de honor: Mohammad Murad (Kuwait) con ‘Night Killer’:
Categoría Mundo Vegetal
Primer premio: Pedro Javier Pascual Hernández (España) con ‘Mosaico floral’:
Mención de honor: Daniela Mauri (Italia) con ‘Dancing in the spring light’:
Mención de honor: Uge Fuertes Sanz (España) con ‘Dentro de la sequoia’:
Categoría Paisaje
Primer premio: Javier Herranz Casellas (España) con ‘Mar de dunas’:
Mención de honor: Pere Soler Isern (España) con ‘Frozen World’:
Mención de honor: Paco Costa Cervera (España) con ‘Muntanyes a vora mar’:
Categoría Mundo Subacuático
Primer premio: Claudio Ceresi (Italia) con ‘Into deep space’:
Mención de honor: Juan Cuetos (España) con ‘Reproducción anfibia’:
Mención de honor: Marc Casanovas Félix (España) con ‘The Next Generation 1’:
Categoría Macro
Primer premio: Andrés Miguel Domínguez Romero (España) con ‘Un mundo por descubrir’:
Mención de honor: Jaime Culebras (España) con ‘Control de plagas’:
Mención de honor: Rubén Pérez Novo (España) con ‘El Santo encuentro’:
Categoría Denuncia Ecológica
Primer premio: Miguel Ángel Rubio Robles (España) con ‘Opresión’:
Mención de honor: Juan Jesús González Ahumada (España) con ‘Un lugar para anidar’:
Mención de honor: Joan de la Malla (España) con ‘Damaged merchandise’:
Categoría Arte en la Naturaleza
Primer premio: José Manuel Grandío (España) con ‘La migración de los mosquiteros’:
Mención de honor: Fran Rubia (España) con ‘Velando el duelo’:
Mención de honor: Jorge Silva Rivera (México) con ‘Espíritus de la Selva’:
Más información | Montphoto 2018
Foto de portada | ‘Elevation’ de Marco Gargiulo (Italia). Mención de honor en categoría Mundo Subacuático del Montphoto 2018
Compartir Estas son algunas de las mejores fotografías de naturaleza de 2018 según el concurso internacional MontPhoto
Ver fuente
Ver Fuente
0 notes
estodaynet · 6 years
Link
El Corte Inglés ha remodelado este domingo su Consejo de Administración con la salida definitiva del ex presidente Dimas Gimeno y la incorporación de Carlota Areces en representación de Corporación Ceslar, a la que cesó Gimeno, y del independiente Fernando Bécquer, ex directivo de Iberdrola y cuyo nombre sonó como posible ministro de Economía de Pedro Sánchez.
Además, la multinacional española ha aprobado en la Junta de Accionistas celebrada este domingo la renovación de los tres consejeros que cumplían mandato, Florencio Lasaga, Carlos Martínez Echevarría y Paloma García. De esta forma, el Consejo se amplía a once miembros con el doble objetivo, según ha explicado la compañía en una nota, de “tener representados a todos los accionistas relevantes e incorporar consejeros independientes que refuercen la profesionalidad del Consejo”.
La compañía española cierra así definitivamente más de un año de batalla interna entre Gimeno y sus primas, Marta y Cristina Álvarez, enfrentados también por la herencia de su tío y ex presidente, Isidoro Álvarez.
El Corte Inglés podrá enfrentarse ahora a una nueva etapa de “unidad”, según ha repetido en numerosas ocasiones el presidente, Jesús Nuño de la Rosa, en su discurso en la Junta de Accionistas.
Okdiario Economía
The post Carlota Areces y Fernado Bécquer se incorporan al Consejo de El Corte Inglés appeared first on Noticias de España - Últimas noticias de España.
0 notes