#HevalFuat

[ro-dag]

AKIŞ SEVİNCİ

Her arayış hakikat

sevgili

Cümle kavuşmalar yalan

Var olmak zamana karşı yarış ya da bitimsiz

bir koşu

Sürekli uzaklarla anılan o ezeli yolcunun ardından

Bildim, sevinç

çiğnediğim yolda bir yakınlık duygusu yalnızca

Veya bir yakın temas umudu ve

belki de hepsi bu

Tuz dökmekmiş yaraya, buymuş diyorlar serencam, ne

gam

Sana yürüyorum işte, durmak sensizliğin çıldırtan boşluğu

Yürüten

sensin, kudretine şükürler olsun

Kavuşmak ilminde uzay çağının

Sadece

bölünmüş bir düştür bize vuslat

Tekmil yollar izsiz ve ıssız bir çöle çıksa

bile

Hala ayrılıktayız ha, vay be, bu ne muamma diyen kim

Bengisu sensin

ve ben seni arıyorum

Her adımım bir nebze daha götürüyorsa beni buradan uzağa

Varsın her saniyesi akan zamanın

Ruhumu acılar tufanına

salsın

Bildik hiçbir mekanda yoksun, gerçek, ancak sensizlik de

yok

Kokladığım her çiçeğe sinmiş bu mest eden rayiha

Senin kokun, yaşam

soluğu yani, işte yaşama sevinci bu

Demek ki sen varsın, öyle ya, sana

yürüyorum zira

Her anı bir buluşmadır bu koşunun ve durmak tanıdık yegane

korku

Şükrediyorum sana, hala yürünmemiş yola ve ayaklarıma

Benimki cevabı

ummanda saklı bir akarsu sorusu

Yeter, bana tek bu akışın sevinci

kalsın

Senden bana yol kesen bir uçurum dehşeti değil ayrılık

Bir

mecra ve kaynak ilişkisi, yani mecnun işi çılgın bir macera

Tümüyle kaynak

aslında, kendisi olan ve kaçan kendindeki uzağa

Sonsuzluğa sessiz bir çağrı,

tetiğe işmar eden hedef

Duyduğum en zalim ilenç, sevgilinin dilindeki acı

beddua:

Menzili kısa!

Sakın durma diyorum, yürü ve kulaç at tekmil

ufuklara

Dizlerime hükmeder denli soluğum mevcutsa hala

Bütün uzaklıklar

beni bulsun

Şikâyetim yok, dur dediğim duyulmayacak asla

Dilim

damağıma yapışsın beni bekle dediğim an

Karanlığı kuşansın evren o zaman ve

bitsin bütün rüya

Ben, yolların Medinesiz hicrete hükümlü göçmen

çocuğu

Tek essin şu badısaba, engel olma, bu bir rica yalnızca

Taşısın

benden yana sendeki hayat soluğunu

Mor menevşe kokusu katran karası

saçlarının

Ciğerlerime dolsun

Belanı arıyorsun diyorlar bana, seni

böyle anlatıyorlar, anlıyorum

Yani seninle sırdaş bir baş taşıyorum gövdemin

üstünde

Bazen hepten sen oluyorum, bu kesin, tümden bela kesiliyorum

yani

Ve dinmesin bir daha asla serdeki bu fırtına diyorum

Kestiğinde

muhabbeti tin ve ten, darılıp birbirine küstüğünde

Narin bir kelebektedir

ruhum, sende kanat çırpmadadır

Cansız gövdemle düşteyim, haydi moladayım

diyeyim, seni soluyorum

Yere kapanmış bedenim birlik diliyor toprakla artık,

sevinsin fukara..