#Goed en kwaad

[erikvelema]

Jezus ziet je.

[thebeautifulbook]

FLOWERCHILD: FAIRYTALE OF GOOD AND EVIL [aka BLOEMENKINDJE SPROOKJE VAN GOED EN KWAAD by D. van der Hoeven.] (Amsterdam: D. Coene, 1901/1906) Cover design by J.B. Heukelom.

[gewoonkarin]

Laad me met rust. Die zin omschrijft precies wat veel mensen moeten doen. Wat iemand vandaag precies niet deed.

Van ruilen komt huilen en zo was het vandaag met de tuinen. Ik had mijn tuin keurig per 1 oktober opgeleverd, conform verzoek en had dat als een gelijk oversteken gezien. Het bleek meer eenzijdig te zijn. Ik wachten tot de ander klaar zou zijn. Ik had vandaag als deadline gesteld. Twee weken de tijd leek me redelijk als je alleen maar mee hoeft te nemen wat je wil houden en de rest ruimen wij op. Geloof me, de rest is veel want het is een enorme bende. Een vuile tuinder, dat zou ons pa zeggen. Ik zeg het nu ook overigens.

Ze werd boos op me omdat ik licht geïrriteerd reageerde. Ik gaf aan dat het zo goed was en ging verder. Ze ging door. Op een gegeven moment maakte ze een opmerking over mijn opvoeding. Er knapte iets. Ik voelde het knappen. De duivel in me kwam los. Mijn opvoeding komt van mijn ouders en daar praat je niet slecht over. Dat ik niet altijd even makkelijk ben is zeker waar maar dat ben ik, dat is niet mijn opvoeding. Ik had de kruiwagen in haar gezicht willen gooien. Ik ging los, niemand komt aan ons pa en ons ma.

Ik heb, toen haar man ziek was, haar tuin wat opgeruimd samen met mijn Tuinbuuf. Helpen. Ik heb mijn oude tuin keurig opgeleverd. Ze hoeft haar oude tuin niet keurig op te leveren.

Ze moppert over haar kinderen. Die helpen niet. Dat geklaag mag ik aanhoren. En dan durven zeggen dat ik niet goed opgevoed ben. Durfde ze ook het leed dat rouw heet voor mijn voeten te gooien. Hallo, toen Paul zijn leven had verloren en ik, met mijn ziel onder de poot, op de tuin was kreeg ik meteen een dosis rouwconcurrentie over me heen. Nul empathie naar mij toe. How can I make this about me. Zo is ze. Prima, ze weet niets van mij. Dat haar man is overleden is triest. Ik doe niet aan medelijden. Medeleven is meer mijn ding. Met zielig kom je nergens.

Lang geleden dat ik zo kwaad was. Ik hoorde mezelf praten. Hard. Lage stem. Diep uit de krochten van mijn zijn. Mijn grens bereikt. Kom niet aan hen waar ik van houd. Dan bijt ik je strot af.

Schone sanering. Ook dit mens hoort nu bij de groep die van mij geen blik of letter meer krijgen. Dat is fijn want dan kosten ze me ook geen energie meer. Eerlijk gezegd, ik vond het opluchtend, de boos eruit.

[medimelody]

Alles is te veel

Ik zit gevangen in een storm, een chaos die in mijn hoofd woedt en zich vastzet in mijn lichaam. Ik voel de pijn overal — diep vanbinnen, in mijn hart, maar ook in elke vezel van mijn lijf. Het voelt alsof ik draag wat niemand zou moeten dragen, alsof ik breek onder een gewicht dat alleen maar toeneemt. Mentale pijn vloeit naadloos over in fysieke pijn. Er lijkt geen rustpunt te zijn, geen moment van ademhalen, geen seconde waarin ik niet overspoeld word door gedachten, gevoelens en herinneringen.

Slapen lukt niet. Wanneer ik mijn ogen sluit, trekken mijn nachtmerries me terug naar een verleden dat ik niet kan ontvluchten. Het zijn niet alleen dromen, er zijn ook herbelevingen. Dingen die ik vergeten wou, komen terug met een brute kracht. Soms blijf ik wakker, uit angst voor wat ik zal zien zodra ik mijn ogen sluit. Maar de nacht houdt me niet enkel wakker met nachtmerries — paniekaanvallen grijpen me vanuit het niets, alsof mijn eigen lichaam zich tegen me keert. Alles doet pijn, zelfs ademen soms. En ik ben zó moe... maar slapen is geen ontsnapping.

Ik heb geprobeerd me af te snijden van alles wat me kwaad heeft gedaan. Het contact met mijn vader verbreken was een stap die ik allang wilde zetten, en toch weegt het zwaar. Hoe hard ik het ook probeer, het voelt alsof de schaduwen van het verleden blijven hangen, alsof ik dat deel van mezelf niet kan losmaken. Papa is maar een klein deeltje van mijn slechte verleden. Ik zie mijn jongere zusjes en broertje ook worstelen — zij beginnen te beseffen wat ik allang wist, wat ik gevoeld heb toen ik hen probeerde te beschermen. Mijn vader en zijn wereld maken hen net zo verward en kwetsbaar als mij vroeger. Het doet pijn hen zo te zien.

Bij mama lijkt het niet veel beter. Ik zie patronen die ik niet wil zien, manipulatie die misschien onbewust gebeurt, maar me keer op keer kwetst. Het woord ‘manipulatief’ voelt zwaar in mijn mond, maar het ligt daar wel. Dingen die zij anderen verwijt, passen eigenlijk perfect bij haarzelf. Hoe spreek ik dat uit? Kan ik dat ooit?

School is een dagelijks gevecht. Ik sleep mezelf ernaartoe, maar voel de constante druk op mijn schouders. Mijn selectief mutisme maakt het moeilijk om mezelf uit te drukken, sociaal te zijn. Het maakt me klein, bang. Hoe graag ik ook wil, woorden blijven vastzitten, en die angst weegt mee op alles wat ik doe. Mijn hoofd zit vol: piekeren, vragen, proberen te begrijpen wat er gebeurt in mijn verleden en heden, terwijl alles zich opstapelt. Trauma’s verwerken en ondertussen verder proberen gaan… Het lukt me niet. Zelfs een simpele mail beantwoorden voelt als een onmogelijke opgave.

Uit huis gaan was nodig, en het voelt veiliger, maar ook dat brengt onzekerheid mee. Ik hoor nergens. Joke’s huis biedt een soort tijdelijke bescherming, maar ik weet dat ik hier niet kan blijven. En naar huis terugkeren? Nooit meer. Dat is geen optie. Maar alleen wonen is zo’n groot vraagstuk: hoe doe ik dat als ik niet eens kan werken door alles wat ik voel en moet dragen? En toch… ergens alleen zijn voelt als de enige echte uitweg. Als de enige echte veiligheid.

Alles lijkt me te veel. Ik wil verder komen in mijn leven, maar alles wat ik probeer lijkt vast te lopen. De druk van school, de stress, het gepieker, het verdriet en het gewicht van onverwerkte trauma’s — het neemt me volledig over. Ik ben op. Wat ik doe om te overleven voelt niet goed genoeg. Wat anderen verwachten voelt onmogelijk.

De worsteling met eten... Mijn gevecht met eten is een van de zwaarste en moeilijkst te begrijpen aspecten van mijn leven. Het is een constante strijd tussen willen eten en de schuld die ik voel zodra ik dat doe. Ik hou van eten; ik kan er echt van genieten. Maar de getallen op de weegschaal bepalen hoe ik me voel. Zodra ik zie wat ik weeg, overheerst schaamte en de wens om terug te keren naar hoe het vroeger was.

Ik zeg niet graag dat ik een eetstoornis heb, omdat dat betekent dat ik het moet erkennen. Maar ergens weet ik het wel. Het is niet alleen hoe ik naar mezelf kijk, maar ook de controle die ik zoek in het weigeren van voedsel. Ik probeer dagen zonder eten te gaan — niet alleen omdat ik vaak geen honger heb, maar omdat ik niet wil eten. Mijn gewicht lijkt het enige dat ik kan controleren, terwijl de rest van mijn leven een chaos is. Hoe minder ik eet, hoe beter ik me soms voel… maar het gevoel van beter maakt me alleen maar slechter.

Nu weeg ik 43 kilo. Voor de meeste mensen is dat ontzettend weinig, maar voor mij klinkt het nog steeds te zwaar. Ik wil terug naar het gewicht dat ik vroeger had, in de tijd waarin ik al worstelde met eten en expres overgaf. Het voelt alsof ik daar ooit meer controle had, zelfs al weet ik dat het niet waar is. Die drang om minder te wegen beheerst me, ook al weet ik ergens dat het niet gezond is. Ik voel me vastgeketend aan die gedachten.

Eten, of het gebrek eraan, is geen makkelijk onderwerp voor me. Soms lukt het me gewoon niet om mezelf te dwingen, zelfs al weet ik dat ik het nodig heb. Het is een gevecht dat ik nog niet weet hoe ik moet winnen. Maar zolang dat getal op de weegschaal mijn gevoel bepaalt, blijf ik gevangen in deze strijd.

Ik wil verder, maar het lijkt alsof de wereld me steeds tegenhoudt. En ik, ik kan het allemaal gewoon niet meer aan.

[fransopdefiets]

17-6 Hamar

Gisterenavond werd het een pitabroodje met kebab, ui, tomaat en groene pepers, bedekt met een dikke laag witte en bruine smurrie. Calorierijk was het zeker, want ik heb afgelopen nacht geen honger gehad.

Op de camping heb ik nog wat gelezen in Terry Pratchett en met Mayke gebeld, die weer thuis is. ‘s Nachts begint het af en aan zachtjes te regenen en tegen de ochtend regent het stevig door. Zo om een uur of half tien begint de regen af te nemen, ik heb dan alles al droog ingepakt met uitzondering van de tent zelf. Ik vouw de natte lappen zo goed en kwaad als het gaat op, stop ze in de grote gele tas en off we go.

Het begint met een lange route over een oude spoorbaan langs het Mjøsa Meer en dat gaat goed totdat ik oo wegwerkzaamheden stuit. Deze

onverwachte tegenvaller bestaat uit een steile klim van 1,5 km, maar wordt beloond met een wegrestaurant op de top. Koffie! Helaas zijn alle koeken en cakes uitverkocht, maar als troost krijg ik de tweede bak gratis.

In Tangen sla de lunch in voor een picknick en als ik na een pittige klim over een gravelweg een picknicktafel zie, denk ik, hoera het hoogste punt, tijd voor de lunch. Maar wat een deceptie, het hoogste punt van vandaag ligt niet op 190 maar op 290 meter. En om daar te komen, moet je nog een lange golvende gravelweg volgen, bedekt met een verse natte laag bestaande uit een nog niet ingereden mengsel van zand en leem. Telkens korte steile hellinkjes, gevolgd door nog kortere afdalinkjes en dan weer omhoog ploegen door die zachte bovenlaag. Regelmatig duw ik de fiets omhoog omdat ik het gewoon niet trek. Maar aan alle ellende komt een eind en op een gegeven moment mag ik toch weer naar beneden glibberen.

In de buurt van Stange staat een 13e eeuwse kerk, helaas wel gerenoveerd in de 16e eeuw, maar met een bijzonder beschilderd gewelf. Het is een pelgrimskerk op de St. Olavsroute en binnen word ik vriendelijk begroet door een Noor die me wat te eten aanbiedt.

Dan is het nog drie kwartier naar mijn Airbnb, een tiny house in Hamar. En tiny it is, maar er zit een flinke zonnige tuin bij. Ik ata nog te prutsen met de sleutelkluis als Anton aankomt. Die is achteneenhalf uur onderweg geweest om hier te komen!

Gefietste afstand: 54 km

Gefietste tijd: 4,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je er met een katapult op mikt: 1.319 km

[activateme]

Een tweelingziel is…

Geschreven door Eva Van Havere van Soulutions Only - Astrologie voor de Ziel

Alles in het ons bekende universum bestaat uit een positieve en een negatieve polariteit. Ook een ziel of bewustzijn. De positieve polariteit, het Mannelijk Aspect van Bewustzijn (Yang), woont en werkt in wat we kennen als de fysisch waarneembare werkelijkheid (Materie). De negatieve polariteit, het Vrouwelijk Aspect van Bewustzijn (Yin), woont en werkt in wat wij helaas minder goed kennen als de metafysisch waarneembare werkelijkheid (Geest). Twee Schijnbaar Tegenovergestelde Aspecten die In Wezen Eén Zijn. Twee polariteiten. Eén Ziel. Eén bewustzijn. Twee-éénheidsbewust over de hele lijn. Dit is wat we 5D of éénheidsbewustzijn noemen. Waarbij het cijfer ‘5’ verwijst naar de trillingsfrequentie, en de letter ‘D’ naar de dimensie of frequentieband waarbinnen dit bewustzijn speelt en creëert.

De universele Yin en Yang

Maar een Ziel, leergierig als zij is, wil ook weten hoe het zou zijn om zichzelf vanuit andere (pool)perspectieven te ervaren. Wat in 5D-éénheidsbewustzijn alléén niet mogelijk is, wegens simpel gezegd wel interessant maar te weinig te beleven en dus te leren. Er is meer ‘contrast’ nodig om werkelijk álle aspecten van haar uitgestrekte zielezelf, dus ook die van al haar ‘tegendelen’, te kunnen zien, voelen, ruiken, horen, ervaren en exploreren ...

De snelste en efficiëntste weg om dit te realiseren is een menselijk lichaam aan te nemen (incarneren). Dit is voorwaar een ingewikkelde onderneming waarbij een ziel niet alleen een downgrade of een neerwaartse shift in trillingsfrequentie doorvoert (de zogenaamde ‘sluiers van vergetelheid’), maar ook haar oorspronkelijk twee-éénheidsbewustzijn ‘splitst’ in de twee eerdergenoemde ‘contrasterende’ bewustzijns- of zielepolen (Yin&Yang). Het rechtstreeks en drastisch gevolg hiervan is dat bewustzijn, eens aangekomen op Aard’, in spagaat vermomd gaat als 'Goed & Kwaad', ‘Dag & Nacht’, ‘Wit & Zwart’ ... wat wij als mens-geworden-zielen finaal dus waarnemen als een onmiskenbaar ‘gespleten’ werkelijkheid. Dit is wat we 3D of dualiteit/polariteitsbewustzijn noemen. Echter ...

Niets Is Wat Het Lijkt Te Zijn. Dat is wat ik noodgedwongen leerde uit de cataclysmische gebeurtenis die mijn leven letterlijk en figuurlijk ‘in tweeën’ spleet; de breuk met mijn tweelingziel. Veel kan ik hier niet over kwijt, wegens te pijnlijk. Wat ik wel kan en wil delen is die éne vraag die in dat vlijmscherpe scheidingsmoment als eerste bij me op kwam spelen … of een ziel, net als een hart, όόk breken kan? Een vraag die me katapulteerde op een epische bewustzijnsqueeste doorheen Aarde, Hel en Hemel, zoekend naar antwoorden die ik hier beknopt met je ga delen. Het is een mix van Jungiaanse Psychoanalyse, Astrologie, Alchemie, Taoïsme, Chakraleer, Quantum Fysica, en tot slot ook m'n eigen intuïtieve inzichten die ik verzamelde via dromen en dagboekschrijven.

Maar vooraleer we van start gaan nog even herhalen dat Yin en Yang dus staan voor respectievelijk het Vrouwelijk en Mannelijk Aspect van Bewustzijn. Beide aspecten zijn als twee zijden (twee polen) van één medaille (één Ziel) werkzaam in ons allemaal. Ongeacht gender of geslacht. Wel is er altijd één pool waar jij je het meest mee identificeert. Als je van nature iemand bent die je voornamelijk door je hart en intuïtie laat leiden, dan is de kans groot dat je de vrouwelijke polariteit (Yin) van bewustzijn belichaamt. Als je van nature iemand bent die je voornamelijk door je verstand en logica laat leiden, dan is de kans groot dat je de mannelijke polariteit (Yang) van bewustzijn belichaamt. Maar zoals gezegd, omdat beide polariteiten een intrinsieke twee-éénheid (tweeling) zijn, draag je ze altijd alle twee in je. Net zoals je fysieke hart en brein samenwonen en werken in één fysisch bewustzijnslichaam, doen de twee tegenpolen dat ook, maar dan in één metafysisch (energetisch) bewustzijnslichaam; dat wat wij een ‘Ziel’ noemen.

Wanneer nu de twee polariteiten van één ziel tegelijkertijd incarneren, in twee fysieke lichamen, dan heb je met een tweelingziel te maken. Innerlijk één Ziel ‘uit(erlijk)gestrekt’ in twee fysieke lichamen. Of zoals hierboven beschreven, één Ziel die in spagaat vermomd gaat in twee fysieke lichamen. Ze verhouden zich tot elkaar, niet als twee ‘helften’, maar als twee (gepolariseerde) ‘helen’. Elkaars gelijke tegendelen. Elkaars even- en tegenbeeld in één.

Links: Hoe ik vroeger dacht dat mijn Ziel in elkaar stak Rechts: Hoe ik vandaag weet dat mijn Ziel ineen steekt

Dat achter elke uiterlijke polariteit een intrinsieke éénheid schuilgaat illustreert ook dit optisch zoekplaatje. Wanneer je je blik op de zwarte achtergrond richt, zie je een witte vaas op de voorgrond verschijnen. Verschuif je je blik (of bewustzijn) naar het witte vlak als achtergrond, dan zie je twee zwarte gezichten op de voorgrond verschijnen. Neem één achtergrondkleur weg, en álles valt weg! Dit om te zeggen dat dualiteitsbewustzijn de wereld ziet door een bril van ‘of-of’. En éénheidsbewustzijn doet dat door een bril van ‘énén’, wetende dat het ene niet zonder het ander, en het ander niet zonder het ene bestaat. Wit niet zonder zwart. Licht niet zonder duister. Dag niet zonder nacht. En Yin dus ook niet zonder Yang. Dit is fundamenteel. Ja zelfs, existentieel!

zo goed en kwaad ik kan scheer ik goed en kwaad over één kam (e.v.a)

In het volgende deel bekijken we de dynamiek die op gang komt wanneer de twee zielepolen elkaar tegen het lijf lopen ... Stay tuned!

Benieuwd naar meer?

www.soulutionsonly.be > Academy > De Architectuur van de Ziel: de handleiding bij het leven die we zijn vergeten – Eva Van Havere ©

Kijk hier even voor meer info over Eva Van Havere en haar activiteiten.

[devosopmaandag]

Kunstenaar ....

Je stapt een vreemd huis binnen en je weet dat dat de komende twee maanden je huis zal zijn. Je wordt binnengelaten door de Engelse eigenaren en je valt onmiddellijk voor hun hartelijkheid. Je houdt van Engeland omdat het je eerste echt beleefde buitenland is. Op een dag werd je samen met R door een wildvreemde oude dame binnengevraagd 'for a cup' en bij het afscheid geeft ze je een beige nylon vest, en als je het aantrekt, zegt ze 'It looks you smashing'. Hannah Whitehand. Alles in Engeland resoneerde met iets, waarvan je niet wist dat je het had. Je wist toen ook nog niet dat je heel veel later een tijd met een Engelsman zou leven, en dat je een half jaar in Edinburgh zou wonen.

Goed, je kijkt rond en rond in het huis en wordt vrolijk van alles wat je ziet. Je ziet vooral al die Engelse dingen: de theemuts, de coasters, de dubbele broodrooster, de gedecoreerde aardewerken voorraadpotten met kippen en hanen erop, het toast-rekje. Boven staat een een hemelbed in de vlinderkamer. Op de nachtkastjes staan tiffany-lampjes in de vorm van vlinders, met echte barnsteendruppels op de vleugels. Dan verandert je vrolijkheid in een soort hilariteit. Je gevoel voor – vooruit – schoonheid, vecht met je warme gevoelens voor al die Engelse dingen. Je bent in 'Honeysuckle House', ergens diep Frankrijk in.

Maar na een paar dagen worden de voorraadpotten met hun crèmekleurige achterkanten naar voren gedraaid, leg je de theemuts op de koelkast, vervang je de vlinderlampjes door eenvoudige schemerlampjes uit de tweede slaapkamer, schuif je met meubels, leg je een eigen tafelkleed op de eettafel.

Af en toe bekruipt je een zekere gêne voor zo weinig speelruimte in je esthetisch paradigma. Maar, hé, je bent toch kunstenaar, iemand van de klare lijn, je bent toch apollinisch van aard? Als experiment maak je opstellingen van heel lelijke en best mooie dingen, maar het eierdopje van gedraaid staaldraad (dat wiebelt als je er een ei in doet) naast de aardewerken zwarte eend is te erg. Het doet zelfs een beetje pijn. Maar waar mag die pijn dan wel niet zitten?! Het spaarvarkentje is eigenlijk best grappig en dat je het echt kapot moet slaan, krijgt een 10 voor concept. Het konijntje (of is het een haas?) doet niemand kwaad, het is te generiek om ergernis op te wekken. Het is slechts een teken van ooit gegeven aandacht.

Maar waarom werd ik echt getroffen door de zwarte aardwerken eend, dat op afstand het mooiste ding in dit huis is? Ik laat het resoneren in dat esthetisch paradigma en doorzoek mijn kennis van de kunst. Opeens weet ik het: het zou zo door Felix Vallotton getekend kunnen zijn!

[maximvandaele]

Het 'probleem van het goede' en goddelijke almacht

Het meest overtuigende argument tegen het bestaan van God, is volgens mij 'het probleem van het kwaad'. De eenvoudigste manier waarop ik dit probleem kan verwoorden is de volgende:

Als er een god is, waarom is er dan zoveel lijden en kwaad?

Om deze kritisch vraag kracht bij te zetten, verwijst men soms naar extreem leed, zoals genocide, baby's die sterven, wilde dieren die elkaar op gruwelijke wijze verscheuren, verkrachting, ... Voor veel atheïsten is het duidelijk: in een wereld met zoveel zinloos leed, kan er simpelweg geen god zijn. Die god zou immers moeten ingrijpen om het (zinloze) leed weg te nemen.

Volgens mij is de meest geloofwaardige theïstische reactie hierop de stelling dat God wel oneindig liefhebbend is, maar niet oneindig machtig in de letterlijke zin van dat woord. God is dan in de eerste plaats oneindig liefhebbend, de oorzaak van alles wat goed en liefdevol is. Hij is als het ware almachtig in Zijn oneindige liefde. Dit is de theologie die door Thomas Jay Oord verkend wordt in zijn boek The Death of Omnipotence and the Birth of Amipotence.

Nu we dit besproken hebben, kan het probleem van het lijden omgekeerd worden naar het 'probleem van het goede'. Dit is dan de volgende vraag:

Als er geen god is, waarom is er dan toch zoveel liefde, goedheid en plezier?

Deze vraag werd ook al gesteld in de masterthesis van Bruce Leroy Davis. Een atheïst zou kunnen stellen dat er natuurlijke, niet-goddelijke oorzaken zijn van het goede. Het bestaat zonder reden. Wie in God gelooft, kan dan weer stellen dat God het goede en liefdevolle in de wereld veroorzaakt, want God is liefde.

Wat is er dan meer overtuigend: dat het goede bestaat zonder reden, of dat we het goede aan God te danken hebben? Welk antwoord iemand kiest, zal wellicht gelijkaardig zijn aan iemands keuze van antwoord op de vraag waarom het universum ontstaan is: zonder reden, of door God?

Het antwoord dat iemand kiest, hangt af van verschillende zaken, waaronder temperament. Maar de uitleg dat er Iemand (God) de oorzaak is van alles, lijkt mij toch geloofwaardiger dan de stelling dat alles uit niets kwam zonder reden.

[kan-niet]

Trans representatie in South Park.

We hebben allemaal wel al eens gehoord van South Park en hun vele conflicten, maar is de kritiek wel zo terecht als mensen zeggen? Ik bekeek de afleveringen en vroeg aan een aantal mensen wat zij ervan vonden. 

Wat is South park? 

S9 ep1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

S12 ep5: “Eek, a penis!” 

S18 ep3: “The cissy” 

S23 ep7: “Board girls” 

Wat vinden mensen? 

Wat is South Park? 

South Park is een animatieserie over vier jongens in het kleine dorp met dezelfde naam. Het is gemaakt door Matt Stone en Trey Parker en eerst uitgekomen in 1997 op de zender Comedy Central. De show heeft ondertussen al 26 seizoenen en 326 afleveringen en dit is nog lang niet het einde van de serie. 

Seizoen 9, aflevering 1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

In deze aflevering krijgt Mr Garrison een operatie om de vrouw te worden die hij nooit kon zijn. De operatie wordt accuraat beschreven en is dus goed onderzocht door de schrijvers maar het gedrag van de nu Mrs Garrison is heel stereotiep. Ze gaat direct naar de winkel voor tampons, is snel emotioneel en gedraagt zich overdreven vrouwelijk. Maar als ze beseft dat ze bijvoorbeeld geen maandstonden kan krijgen, voelt ze zich toch niet echt een vrouw. 

Wanneer Mrs Garrison de vier hoofdpersonages tegenkomt, wordt Kyle nieuwsgierig. Hij vraagt aan zijn moeder Sheela wat het betekent om transgender te zijn, ze legt uit dat de buitenkant van een persoon niet altijd toont wie die van binnen is en daarom kan je een operatie uitvoeren om meer te lijken op de persoon die je zelf ziet. Deze omschrijving is heel mooi verwoord maar Kyle neemt het anders op. Kyle besluit zijn uiterlijk aan te passen door zichzelf groter te maken en zijn huidskleur te veranderen, ook wel “transraciaal” genoemd.  

Deze aflevering geeft de boodschap dat ondanks de veranderingen aan hun buitenkant, ze nog steeds hun geboortegender zijn maar is dit de schrijvers hun mening of willen ze aantonen wat sommigen denken? 

Seizoen 12, aflevering 5: “Eek, a penis!” 

Mrs Garrison heeft spijt van haar transitie, hij vindt zichzelf nog steeds een man omdat hij geen kinderen kan krijgen. Volgens hem is dat wat je vrouw maakt ondanks niet elke vrouw de mogelijkheid heeft om zwanger te geraken. 

Seizoen 18, aflevering 3: “The cissy” 

Eric Cartman, een van de hoofdpersonages, doet zich voor als transgender omdat hij denkt dat vrouw zijn veel voordelen heeft zoals properdere schooltoiletten. Hij is al gekend als een ruziestoker en wordt dus naar de directie gestuurd. Ze maken een nieuw toilethokje voor transmensen maar wanneer anderen dit ook beginnen te gebruiken wordt hij kwaad. 

Seizoen 23, aflevering 7: “Board girls” 

“Strong Woman” doet mee met de jaarlijkse sterke vrouwen competitie maar neemt er een transvrouw deel die net aan haar transitie begonnen is. Nu blijkt die de ex-vriend van “Strong Woman” te zijn en zou die in transitie gegaan zijn om haar terug te pakken.

Wat vinden mensen? 

Na een bevraging bij enkelen blijkt de term “transraciaal” toch niet zo gekend te zijn. De meesten waren van mening dat het niet kan bestaan. Het is niet mogelijk omdat het voortkomt uit je familie en bloedlijn dit kan je niet zomaar veranderen. 

Wat vinden de respondenten ervan dat mensen beweren dat je ongesteld moet zijn om echt een vrouw te zijn? Ze hadden allemaal een uitgesproken mening over dit onderwerp. Er zijn oneindig veel eigenschappen die iemand vrouw kunnen maken. 

Ik stelde ook de vraag of transpersonen welkom zijn in het openbare toilet naar keuze, de antwoorden waren unaniem en zagen er geen problemen in. 

Het deelnemen aan sport door trans personen brengt vaak verschillende meningen op. Velen vinden dat het zeker moet kunnen als er rekening gehouden wordt met de hormonen. 

Hoe denken jullie hier over, kunnen jullie zich in de eerdere antwoorden vinden?  

[homoerotisch]

Ik ben non-binair en ik wil alleen maar mijn leven kunnen leiden als ieder ander

Het is een gewone vrijdag. Ik heb net gedoucht en zit met een kop koffie aan de keukentafel te scrollen voor ik naar m’n werk ga. Online wordt een artikel gedeeld over puberteitsremmers, met de vraag of het terecht is dat er twijfels zijn over het gebruik ervan door trans jongeren.

De woorden ‘puberteitsremmers’, ‘transgender jongeren’ en ‘twijfels’ werken als een rode lap op een stier. Waarschijnlijk zonder het goed onderbouwde stuk gelezen te hebben weet een groot aantal Facebookers niet hoe snel ze moeten reageren. „De GGZ zit vol met mensen die spijt hebben en zijn doorgedraaid”, lees ik. En: „Iedereen mag zijn wie hij is, maar stop met het door de strot duwen”.

De op leugens gebaseerde en steeds luider wordende haatcampagne tegen trans en genderdiverse personen klinkt steeds vaker door in de argumenten van ‘gewone’ Nederlanders. Ze lijken zich bedreigd te voelen door mensen die ze in hun dagelijks leven amper tegenkomen. Mensen zoals ik.

Lang dacht ik dat ik de enige op aarde was die zich geen vrouw en geen man voelde. Het woord non-binair voelde op m’n 45ste als thuiskomen. Voor het eerst vond ik een gemeenschap waarin ik mezelf herkende. Maar de groeiende bekendheid van dit ‘hokje’ zorgt tegelijkertijd voor steeds meer haat.

Desinformatie telkens herhaald

Het blijft namelijk niet bij online roepen, ook in mijn dagelijkse leven heb ik veelvuldig te maken met de schadelijke gevolgen van deze anti-campagne. Laatst bijvoorbeeld, toen ik bij mijn accepterende moeder van 89 op visite was. Ze zei dat het „echt niet oké is dat een dertienjarige tegenwoordig al een geslachtsoperatie kan krijgen”. Klinkklare onzin natuurlijk, zo’n operatie kan in Nederland pas vanaf achttien jaar. Maar als desinformatie maar vaak genoeg herhaald wordt, blijft het vanzelf wel ergens hangen.

Ik hoor regelmatig dat ik me niet moet aanstellen, dat ik gewoon een vrouw ben – ook al voel ik me niet zo, dat ik een gevaar ben voor de maatschappij. Mijn buurman bedreigde me zelfs met de dood. Hij riep: „Ik heb een geweer binnen. Ik maak je dood, je besmet me”. Alsof mijn identiteit besmettelijk zou kunnen zijn, als een vreselijke ziekte.

Het enige dat ik wil, is mezelf kunnen zijn. Ik doe niemand kwaad en ik val niemand lastig. Ik durf sinds die bedreigingen geen transvlag op te hangen en ik durf geen X in mijn paspoort te nemen. Ik heb geen behoefte aan opvallen, ik wil gewoon mijn leven kunnen leiden zoals ieder ander.

Maar dat kan niet.

Ik steek mijn nek uit

Volgens een rapport dat onlangs verscheen komt dat „omdat er nog geen volledige maatschappelijke acceptatie en integratie van trans personen is. Het debat over hun plaats in de maatschappij [...] polariseert en verhardt”, aldus de onderzoekers. Een van de oplossingen die wordt genoemd is dat de kennis over genderdiversiteit in de maatschappij moet worden vergroot.

En dus steek ik mijn nek uit. Hier in de krant, maar ook in het echte leven. Voor alle genderdiverse mensen die dat niet kunnen. Voor een vriend die leraar is en vanuit angst voor zijn eigen veiligheid niet durft te vertellen dat hij trans man is. Voor een vriendin die in haar geboorteland zou zijn vermoord als ze daar was gebleven.

Met het risico dat meer aandacht de haat alleen maar vergroot, wil ik laten zien dat trans personen gewone mensen zijn. Met gewone zorgen en gewone verlangens. We hebben lief, kennen verdriet, genieten van vriendschap en dromen van een wereld waarin ruimte is voor iedereen.

Je verplaatsen in een ander

Als antwoord op de haat deel ik niet alleen mijn eigen verhaal, maar geef ik ook een podium aan de verhalen over de levens van andere trans personen. In een vorm die ons in staat stelt om je volledig te verplaatsen in een ander: film. Tijdens transgender filmfestival TranScreen wordt duidelijk hoe divers en normaal de levens van trans personen zijn.

Je wordt geen superheld als je naar een Marvel-film kijkt en je wordt niet trans als je naar een film over een transgender hoofdpersoon kijkt. Het helpt hoogstens om je beter te kunnen verplaatsen in de levens van trans personen en om te wennen aan hun aanwezigheid in de maatschappij.

Als mens zijn we vaak bang voor het onbekende. Ik nodig je uit om ons te leren kennen, dan hoeven we allemaal minder bang te zijn.

[beerspanl]

Tips en trucs om het meeste uit uw GoodBeer Spa-bezoek in Brussel te halen

Als je een bierliefhebber bent die in Brussel woont, zou een bezoek aan GoodBeer Spa een prioriteit op je bucketlist moeten zijn. De laatste tijd heeft het concept van een bierspa, waar je kunt baden in bier terwijl je geniet van een koud brouwsel, relatief veel populariteit gewonnen. Brussel staat, zoals altijd, bekend om zijn rijke cultuur en is een perfecte bestemming om je over te geven aan deze unieke ervaring. Hier zijn enkele tips om u te helpen het meeste uit uw bezoek aan de GoodBeer Spa te halen.

Reserveren

Het is mogelijk om het een beetje druk te krijgen, vooral tijdens het hoogseizoen. Daarom raden we aan om uw reservering van tevoren te plannen, zodat we ervoor kunnen zorgen dat uw plek is beveiligd op basis van uw tijd en datum, en u niet teleurgesteld zult zijn door eventuele beschikbaarheidsproblemen op het laatste moment.

Hoe zit het met kleding

Wij voorzien onze bezoekers tijdens de behandeling van passende kleding en badjassen, u hoeft zich dus geen zorgen te maken over het meebrengen van uw eigen kleding. Het is echter beter om er een comfortabel zwempak onder te dragen, aangezien u geruime tijd in het bier zult weken. Probeer geen sieraden of accessoires te dragen die beschadigd kunnen raken door bier.

Wie gaat er rijden

Hoewel nuchter goed is, kan een klein biertje toch geen kwaad? Een van uw groep moet echter volkomen onthouding hebben om te rijden, of beter, een taxi of taxi boeken om u terug naar huis te brengen. Probeer nuchter binnen te komen, zodat je het meeste kunt halen uit het hemelse bier dat we aanbieden.

Houd jezelf gehydrateerd

Bier is een diureticum, wat betekent dat het je lichaam kan uitdrogen. Om dit tegen te gaan, moet je ervoor zorgen dat je voor, tijdens en na je sessie voldoende water drinkt. Het helpt u gehydrateerd te blijven en zorgt voor de beste voordelen van de behandeling.

Relax en geniet

Zodra u GoodBeer Spa binnengaat, is het tijd om uw zorgen te vergeten, achterover te leunen, te ontspannen en te genieten van de ervaring. Laat elk probleem in je hoofd los en dompel jezelf onder in de unieke sensatie van badderen in een warm bierbad. Sluit je ogen, haal diep adem en laat de natuurlijke ingrediënten van bier hun magie op je huid inwerken. U kunt ook een luchtmassage krijgen in de ofuro om uw ervaring te verbeteren.

Blijf daarna ontspannen

Neem even de tijd om te ontspannen en te genieten van de afterglow na je bierspa-sessie. Keer niet meteen terug naar je drukke routine; laat je lichaam en geest volledig herstellen van de therapie terwijl je achterover leunt en meer bier drinkt. Misschien wil je je huid ook hydrateren met een milde lotion of olie om de voordelen van het bier vast te houden.

Maak enkele herinneringen

Hoewel er enkele beperkingen gelden voor het gebruik van elektronica tijdens de behandeling, kunt u nog steeds foto's maken als aandenken, voor of na uw sessie, om de herinneringen vast te leggen. U kunt uw ervaring delen op sociale media terwijl u ons tagt om ons te laten weten wat u echt van uw ervaring vond.

Koop bierproducten

Hoe graag we je ook voorzien van een ontspannende bierspabehandeling, we serveren ook graag bierproducten van de beste kwaliteit. Bij GoodBeer Craft kun je het assortiment van onze biercosmetica ontdekken, waaronder bierzeep, shampoo, lotion, badzout, scrubs, bruisballen en nog veel meer. Je kunt deze souvenirs kopen om mee naar huis te nemen als aandenken aan je bierspa-ervaring bij GoodBeer Spa.

Deze producten zijn ook een uniek en indrukwekkend cadeau voor je bierminnende vrienden en familieleden. Als u van plan bent uzelf te verwennen met een aangename tijd alleen of een ongelooflijke tijd door te brengen met uw vrienden of familie, dan is een bierspabehandeling bij GoodBeer Spa iets voor u! Hier kunt u een onvergetelijke en plezierige ervaring beleven terwijl u ontspannen geniet van warm bier. Boek vandaag nog uw bezoek.

[havenpoort]

ONTWIKKELING VAN HET LANDSCHAP VAN DE DUIN- EN BOLLENSTREEK 1

Zandwinning in de Bollenstreek is in onze streek een belangrijk onderwerp. De Bollenstreek is een gebied dat in Nederland bekend staat om zijn prachtige bloemenvelden. De veroorzaker hiervan is echter de zandwinning.

Zandwinning is een proces waarbij zand en grind worden gewonnen uit de ondergrond. Het wordt gebruikt voor het maken van stenen, beton en asfalt. In de Bollenstreek is zandwinning al jarenlang een belangrijke bron van inkomsten in eerste instantie voor de landeigenaren en later voor de gemeenten. Er zijn verschillende zandwinningsbedrijven in de regio actief.

Het zandwinningproces heeft echter ook een negatieve invloed op de omgeving. De komst van de zandwinning heeft geleid tot een verminderde waterkwaliteit, verminderde biodiversiteit en een verminderde luchtkwaliteit. Ook  is het de oorzaak van een toename van de hoeveelheid stof in de lucht.

Om de negatieve effecten van zandwinning te verminderen, is er door de overheid een aantal maatregelen genomen. Zo zijn er regels ingesteld voor het winnen van zand, zoals het beperken van de hoeveelheid zand dat per jaar gewonnen mag worden. Er is ook een maximale diepte ingesteld waarop de bedrijven mogen boren.

Om de omgeving te beschermen, is er ook een aantal natuurgebieden aangewezen waar zandwinning verboden is. Deze gebieden zijn belangrijk voor de natuur en het behoud van biodiversiteit.

Hoewel de overheid maatregelen heeft genomen om de negatieve effecten van zandwinning te verminderen, blijft het een belangrijk onderwerp in de Bollenstreek. Er zijn veel mensen die tegen zandwinning zijn, maar er zijn ook mensen die het zien als een noodzakelijk kwaad om de lokale economie te ondersteunen. Het is belangrijk dat er een evenwicht wordt gevonden tussen de behoeften van de lokale bevolking en het behoud van de natuur.

  Het zanderijenlandschap van de Bollenstreek wordt gekenmerkt door een patroon van rechte zandsloten en wegen met lintbebouwing erlangs. Op veel plaatsen is het contrast tussen de on-afgegraven duinen en de lager gelegen bollenvelden nog goed te zien.

Voormalige duinwegen, zoals de Veenenburgerlaan en Loosterweg tussen Hillegom en Lisse, liggen enkele meters boven de bollenvelden. Als bescherming tegen de zeewind werden de bollenpercelen omzoomd met ligusterhagen en meidoornhagen. Tussen de bedden met bloembollen werden beukenhagen geplant.

Opvallende elementen van deze landschappen zijn nog in het landschap aanwezig, zoals het contrast tussen duinen en zanderijen, bloembollenvelden, lange zichtlijnen, een patroon van hooggelegen wegen en zandsloten, weteringen, de trekvaart tussen Leiden en Haarlem, lintbebouwing, buitenplaatsen, een ridderhofstad, watertorens, bollenschuren met een bijzondere architectuur, duinrellen, oude beken en beukenhagen.

Samen vormen deze elementen een karakteristiek landschap dat op veel plaatsen nog gaaf aanwezig is.

De Duin- en Bollenstreek is cultuurhistorisch bijzonder vanwege de verschillende landschappen: 1. De strandvlakten: oude stranden, tussen twee oude duinenrijen 2. De oude duinen of strandwallen: restanten van de duinen van vroegere kusten 3. De zanderijen: afgegraven oude duinen, meestal voor de bollenteelt 4. De nieuwe duinen of jonge duinen: de hoge duinen langs de kust 5. Het mondingsgebied van de Rijn 6. De plassen- en veenweidengebieden, die achter de oudste duinenrij liggen 7. De droogmakerijen, van delen van de Kagerplassen.

De ontwikkeling van deze landschappen gedurende duizenden jaren is zichtbaar in onderstaande principeschets: een dwarsdoorsnede van west naar oost van de Duin- en Bollenstreek. Tijdens de laatste ijstijd lag de Noordzee droog. Toen het klimaat warmer werd, smolt het ijs en liep de Noordzee vol. De kust en de duinen schoven daardoor steeds verder landinwaarts, tot uiteindelijk de lijn Sassenheim - Lisse - Hillegom. Die plaatsen liggen nu op de oudste kustduinen, van 3800 v.Chr. Achter de duinen was het water zoet en ontstonden moerassen. Daarin zonken dode planten en bouwden een dikke veenlaag op, met daarin meren, zoals de Kagerplassen (7). In die tijd brak ook de Rijn vanuit Utrecht door het veen en de duinen naar zee (5).

De Rijn en de Maas voerden zand aan, dat voor de kust uitgroeide tot grote strandvlakten (1). Op die stranden waaiden weer duinen op, als een nieuwe kust. Zo ontstonden steeds nieuwe strandvlakten met daarop duinen, tot de kust ongeveer op zijn huidige plek lag, in 1800 v.Chr. Deze duinen worden tegenwoordig de Oude Duinen of strandwallen genoemd (2). Ze waren niet hoog, slechts enkele meters. Het grootste deel van de Bollenstreek bestaat daardoor uit lange duinenrijen van zuid naar noord, met daartussen strandvlakten.

Achter iedere nieuwe duinenrij werd het water in de oude strandvlakte zoet en ook daar werd in een moeras veen gevormd. Daarna gingen de duinen stuiven en legde een laag zand over het veen. Maar soms stroomde vanuit de Rijn het rivier- of zeewater de strandvlaktes in en legde daar een laag klei neer. De strandvlakten bestaan dus uit lagen veen, klei en zand. Vele eeuwen later, rond het jaar 1000, spoelden opeens grote hoeveelheden zand aan op het strand. Door de wind werd dit over de oude duinen geblazen, tot enorme zandmassa's van soms tientallen meters hoog. Dit worden de Nieuwe Duinen genoemd (4).

Op de Oude Duinen groeiden bomen die van droge voeten hielden, zoals eiken en beuken. Dit werd Holt (hout) genoemd, wat waarschijnlijk de oorsprong is van de naam Holland (Holtland). De duinen waren hoog, dus droog, met onvruchtbaar zand en waren daarom weinig geschikt voor landbouw. Ze werden door de adel gebruikt om in te jagen en er werden varkens geweid die de eikels aten. De lage delen van de oude duinen, waar het grondwater niet diep lag, waren nog wel bruikbaar en werden Geesten genoemd. In de vochtige strandvlakten groeiden lage moerasbomen, zoals wilgen en elzen. Dit werden wouden genoemd. De vochtige strandvlakten waterden via kreken naar de Rijn in het zuiden. Deze vruchtbare grond werd in cultuur gebracht door de kreken recht te graven tot wateringen, zodat het water sneller werd afgevoerd. Het droge zand van de oude duinen was geschikt voor lange wegen van noord naar zuid. Die ontstonden waar de grond het meest vlak was: op de grens van duinen en strandvlakten, één aan de oostzijde en één aan de westzijde.

25-4-2023

[elkedagvakantie]

Toverland heeft nieuwe attractie met indrukwekkende stunts en vloedgolf in parkshow

Het nieuwe themagebied in Toverland. Foto: Toverland Attractiepark Toverland heeft dit zomerseizoen een nieuwe spectaculaire parkshow, genaamd Aqua Bellatores. Deze show draait om een strijd tussen goed en kwaad en is gevuld met stunts, spektakel en indrukwekkende watereffecten. De show is te zien van 7 april tot en met 27 augustus 2023 en is dagelijks te bewonderen. De show Aqua Bellatores,…

[reneleijen]

Behandelaren waarschuwen voor anorexia 'recovery-accounts' op TikTok

Artsen en diëtisten hebben gewaarschuwd voor zogeheten recovery accounts van anorexiapatiënten. Op zulke account maken vooral jonge meiden filmpjes over hun eetstoornis. Andere jongeren denken dat zulke account helpen, zegt kinderarts Annemarie van Bellegem (Emma Kinderziekenhuis) in een podcast. ‘Maar die recovery video’s doen vaak meer kwaad dan goed’ en maken jongeren met eetstoornissen ‘nog…

[levisgeekstuff]

Spirit of the Tao

Tijdens het schrijven en researchen van mijn artikel over Witchblade en The Darkness botste ik op nog een andere Top Cow productie die door Juniorpress werd uitgegeven: 'Spirit of the Tao'. En dat is best verrassend, want deze reeks werd zelfs in 1999 gemengd ontvangen en was ook in de VS toch eerder obscuur tegenover al dat andere Top Cow geweld. Anderzijds hoor je mij niet klagen wanneer zo’n comic volledig in het Nederlands verschijnt. Een terugblik 👉

‘Spirit of the Tao’ liep in de VS van juni 1998 tot mei 2000 en omvatte in totaal 15 nummers. Bij Juniorpress liep de reeks in 7 delen in 1999 en 2000. De reeks werd gecreëerd door D-Tron, Billy Tan en Hoai Truong. Billy Tan verzorgde het tekenwerk, terwijl D-Tron en Malachy Coney verantwoordelijk waren voor het scenario. 

Leuk weetje: de cover van 'Spirit of the Tao 1' is te zien op één van de reclameborden op Times Square in een nummer van Witchblade. Niet verwonderlijk natuurlijk gezien de link met D-Tron en Top Cow 👇

Het verhaal

Zoals destijds gebruikelijk bij Juniorpress, was het eerste nummer dubbeldik en ideaal om kennis te maken met het verhaal en de personages. In dit geval Jasmine en Lance, twee hedendaagse incarnaties van de 'Spirit of the Tao'. Deze oude kracht wordt opgeroepen wanneer de aarde bedreigd wordt door haar eigen levensvormen, met als doel de schadelijke soorten te elimineren en de planeet te herstellen. Wanneer de mensheid als bedreiging wordt gezien, verschijnen de 'Tao Hunters' om de mensheid te verdedigen en de Tao te vernietigen. 

Jasmine en Lance proberen een normaal studentenleven te leiden, maar worden getraind door hun mentor, Lang, om hun krachten te beheersen. Hun leven wordt gecompliceerd wanneer de Tao Hunters hen ontdekken en aanvallen, wat leidt tot een strijd tussen hun menselijke emoties en hun voorbestemde rol als vernietigers van de mensheid. 

Typisch Top Cow

Net als bij vele andere reeksen van de Top Cow stal verkent ‘Spirit of the Tao’ thema's als de balans tussen goed en kwaad, de verantwoordelijkheid die gepaard gaat met grote macht, en de strijd tussen persoonlijke verlangens en voorbestemde plichten. Ook de dynamische illustraties passen perfect in de huisstijl.

Impact

Hoewel het verhaal best boeiend was en de tekeningen zeker niet onaardig, bereikte deze reeks in de VS geen groot publiek. De verkoopcijfers bleven bescheiden, en de serie kreeg niet de aandacht die andere Top Cow-titels genoten. Het is dan ook best verwonderlijk dat deze reeks wél een volledige vertaling kreeg bij Juniorpress. 

[devosopmaandag]

Triest, maar zacht, maar helder en intelligent

Ik begreep het zelf niet goed, maar nog voor ik goed en wel voor het eerste schilderij van de tentoonstelling stond, raakte ik al een beetje ontroerd erdoor. In stilte ontsnapte me een 'wat mooi!'. Het was misschien wel omdat het zo vol leven zat, zoveel kleuren, texturen en vormen. Ik keek en keek en liet het met grote gretigheid binnenkomen. Pas na een hele tijd zag ik de man op de weg die al dat leven binnenloopt. Maar er was natuurlijk een andere reden die me vooraf al ontvankelijk had gemaakt. We waren naar 'Van Gogh in Auvers', de tentoonstelling over de laatste twee maanden van zijn leven*. Na een verblijf in een psychiatrische kliniek in Zuid Frankrijk vertrekt hij in mei naar Auvers sur Oise, een klein dorp boven Parijs. In twee maanden tijd zal hij daar ruim honderd werken maken, hij zal een vriend vinden in de plaatselijk arts monsieur Gachet en hij zal er sterven na een poging zichzelf om het leven te brengen met een pistool.

Op 4 mei 1890 schrijft Vincent vanuit de kliniek in Saint Remy-de Provence aan zijn broer Theo: “Ik heb getracht geduldig te zijn, tot nu toe heb ik niemand kwaad gedaan, is het juist mij als een gevaarlijk beest te doen begeleiden? [–] Wat mij betreft, mijn geduld is op, mijn beste broer, ik kan niet meer, ik heb een verandering nodig, al zou het ten kwade zijn. [–] Daarginds zal ik buiten zijn – ik ben er zeker van dat de lust om te werken me zal verslinden en me voor de hele rest ongevoelig zal maken, en van een goed humeur.”

Met die ervaring van dat eerste schilderij ging ik van werk tot werk. Dat je dwars door alles wat over hem en zijn leven bekend is en over hem is geschreven en gespeculeerd, dwars door de 'Van Gogh Mania' heen, altijd weer geraakt kunnen worden door één enkel schilderij, is toch een zeker wonder.

Ergens aan het einde van de tentoonstelling hangt een van zijn beroemdste zelfportretten naast het portret dat hij van dokter Gachet maakte. “Ik werk aan zijn portret, de kop met de witte pet, heel blond, heel helder, de handen ook met een lichte vleeskleur, een blauw kostuum een kobaltblauwe achtergrond; hij is geleund op een rode tafel, waarop een geel boek en een digitalistakje met purperen bloemen. Het is in dezelfde geest als het zelfportret dat ik heb meegenomen toen ik naar hier ben vertrokken”, schrijft Vincent op 3 juni. Dat hij dat zelfportret uit Saint Remy mee had genomen naar Auvers raakte mij zeer, alsof de zieke Vincent mee was gereisd naar het oord dat hem moest bevrijden van zijn ziekte.

Thuisgekomen lees ik in zijn brieven. Een week na het portret van Gachet schrijft Vincent erover: 'Triest, maar zacht, maar helder en intelligent, zo zou men vele portretten moeten maken.

* de tentoonstelling 'Van Gogh in Auvers' is nog te zien tot 3 september in het Van Gogh Museum in Amsterdam.