#Goed en kwaad

[erikvelema]

Jezus ziet je.

[thebeautifulbook]

FLOWERCHILD: FAIRYTALE OF GOOD AND EVIL [aka BLOEMENKINDJE SPROOKJE VAN GOED EN KWAAD by D. van der Hoeven.] (Amsterdam: D. Coene, 1901/1906) Cover design by J.B. Heukelom.

[gewoonkarin]

Laad me met rust. Die zin omschrijft precies wat veel mensen moeten doen. Wat iemand vandaag precies niet deed.

Van ruilen komt huilen en zo was het vandaag met de tuinen. Ik had mijn tuin keurig per 1 oktober opgeleverd, conform verzoek en had dat als een gelijk oversteken gezien. Het bleek meer eenzijdig te zijn. Ik wachten tot de ander klaar zou zijn. Ik had vandaag als deadline gesteld. Twee weken de tijd leek me redelijk als je alleen maar mee hoeft te nemen wat je wil houden en de rest ruimen wij op. Geloof me, de rest is veel want het is een enorme bende. Een vuile tuinder, dat zou ons pa zeggen. Ik zeg het nu ook overigens.

Ze werd boos op me omdat ik licht geïrriteerd reageerde. Ik gaf aan dat het zo goed was en ging verder. Ze ging door. Op een gegeven moment maakte ze een opmerking over mijn opvoeding. Er knapte iets. Ik voelde het knappen. De duivel in me kwam los. Mijn opvoeding komt van mijn ouders en daar praat je niet slecht over. Dat ik niet altijd even makkelijk ben is zeker waar maar dat ben ik, dat is niet mijn opvoeding. Ik had de kruiwagen in haar gezicht willen gooien. Ik ging los, niemand komt aan ons pa en ons ma.

Ik heb, toen haar man ziek was, haar tuin wat opgeruimd samen met mijn Tuinbuuf. Helpen. Ik heb mijn oude tuin keurig opgeleverd. Ze hoeft haar oude tuin niet keurig op te leveren.

Ze moppert over haar kinderen. Die helpen niet. Dat geklaag mag ik aanhoren. En dan durven zeggen dat ik niet goed opgevoed ben. Durfde ze ook het leed dat rouw heet voor mijn voeten te gooien. Hallo, toen Paul zijn leven had verloren en ik, met mijn ziel onder de poot, op de tuin was kreeg ik meteen een dosis rouwconcurrentie over me heen. Nul empathie naar mij toe. How can I make this about me. Zo is ze. Prima, ze weet niets van mij. Dat haar man is overleden is triest. Ik doe niet aan medelijden. Medeleven is meer mijn ding. Met zielig kom je nergens.

Lang geleden dat ik zo kwaad was. Ik hoorde mezelf praten. Hard. Lage stem. Diep uit de krochten van mijn zijn. Mijn grens bereikt. Kom niet aan hen waar ik van houd. Dan bijt ik je strot af.

Schone sanering. Ook dit mens hoort nu bij de groep die van mij geen blik of letter meer krijgen. Dat is fijn want dan kosten ze me ook geen energie meer. Eerlijk gezegd, ik vond het opluchtend, de boos eruit.

[geertjerrr]

Words..

ik ben leuk van woorden

en denk soms aan een lieve verbetering

als een kus naar je blazen met een hoopje glinsterinskes op vertrekkende vanuit

m̲i̲j̲n̲ ̲l̲a̲c̲h̲m̲i̲j̲n̲ ̲l̲a̲c̲h̲m̲i̲j̲n̲ ̲l̲a̲c̲h̲m̲i̲j̲n̲ ̲l̲a̲c̲h̲

het fladdert met vleugeltjes naar je heen .. ooohh

𝕖𝕟 𝕕𝕖 𝕤𝕥𝕖𝕣𝕣𝕖𝕥𝕛𝕖𝕤 𝕧𝕚𝕖𝕣𝕖𝕟 𝕒𝕝𝕝𝕖 𝕜𝕒𝕟𝕥𝕖𝕟 𝕠𝕟𝕕𝕖𝕣𝕨𝕖𝕘, 𝕡𝕣𝕖𝕔𝕚𝕖𝕤 𝕫𝕖 𝕫𝕚𝕛𝕟 𝕘𝕖𝕜, 𝕓𝕚𝕛𝕟𝕒 𝕕𝕖 𝕨𝕖𝕘 𝕜𝕨𝕚𝕛𝕥

(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)っ ♥(っ◔◡◔)♥

de hartjes vooral, ach ik mag niet meer vriendelijk zijn, kleine lieve hartjes met een speciaal stengeltje aan, het juiste rood en het lief rood

ik ben zo nu, nu zo enzo .. eenmaal, ░p░f░f░ ░:░(░

een kus naar een wonder in mijn dromen dan, een woordje heen

en (っ◔◡◔)っ ♥ ploef ♥, played off en zeker niet BAAAM of agressief,,,

het komt je aan..

niet IN YOUR FACE!! ≋p≋f≋f≋ ≋:≋(≋ )): behandel het altijd 【*】goed【*】 ♥ :(( ♥

Geertje schrimpt ineen als een krantje papier in brand bij zuiver kwaad, mijn hart is zo niet, kan dat niet en ziet dat niet..

Ｈｏｏｎｔ．．

en je gezichtje precies alsof ik een beetje water sproei op een kei hete zomerdag en met je lachje

ᴀᴄʜ ᴡᴀᴛ ʙᴇɴ ᴊᴇ ᴍᴇᴛ ᴢᴇʟꜰꜱ 38 ɢʀᴀᴅᴇɴ ᴍᴀᴀʀ ʜᴇᴛ ᴠʀɪᴇꜱᴛ ɪɴ ᴊᴇ ʜᴀʀᴛᴊᴇ??

𝙯𝙤 𝙚𝙚𝙣 𝙤𝙚𝙛 𝙡𝙖𝙘𝙝𝙟𝙚, 𝙙𝙖𝙩 𝙙𝙚𝙚𝙙 𝙙𝙚𝙪𝙜𝙙 𝙬𝙖𝙩 𝙫𝙚𝙧𝙛𝙧𝙞𝙨𝙨𝙞𝙣𝙜

˜”°•.˜”°• en weg was woord, voldaan.•°”˜

haar bereikt,,,

haar doel

[fransopdefiets]

17-6 Hamar

Gisterenavond werd het een pitabroodje met kebab, ui, tomaat en groene pepers, bedekt met een dikke laag witte en bruine smurrie. Calorierijk was het zeker, want ik heb afgelopen nacht geen honger gehad.

Op de camping heb ik nog wat gelezen in Terry Pratchett en met Mayke gebeld, die weer thuis is. ‘s Nachts begint het af en aan zachtjes te regenen en tegen de ochtend regent het stevig door. Zo om een uur of half tien begint de regen af te nemen, ik heb dan alles al droog ingepakt met uitzondering van de tent zelf. Ik vouw de natte lappen zo goed en kwaad als het gaat op, stop ze in de grote gele tas en off we go.

Het begint met een lange route over een oude spoorbaan langs het Mjøsa Meer en dat gaat goed totdat ik oo wegwerkzaamheden stuit. Deze

onverwachte tegenvaller bestaat uit een steile klim van 1,5 km, maar wordt beloond met een wegrestaurant op de top. Koffie! Helaas zijn alle koeken en cakes uitverkocht, maar als troost krijg ik de tweede bak gratis.

In Tangen sla de lunch in voor een picknick en als ik na een pittige klim over een gravelweg een picknicktafel zie, denk ik, hoera het hoogste punt, tijd voor de lunch. Maar wat een deceptie, het hoogste punt van vandaag ligt niet op 190 maar op 290 meter. En om daar te komen, moet je nog een lange golvende gravelweg volgen, bedekt met een verse natte laag bestaande uit een nog niet ingereden mengsel van zand en leem. Telkens korte steile hellinkjes, gevolgd door nog kortere afdalinkjes en dan weer omhoog ploegen door die zachte bovenlaag. Regelmatig duw ik de fiets omhoog omdat ik het gewoon niet trek. Maar aan alle ellende komt een eind en op een gegeven moment mag ik toch weer naar beneden glibberen.

In de buurt van Stange staat een 13e eeuwse kerk, helaas wel gerenoveerd in de 16e eeuw, maar met een bijzonder beschilderd gewelf. Het is een pelgrimskerk op de St. Olavsroute en binnen word ik vriendelijk begroet door een Noor die me wat te eten aanbiedt.

Dan is het nog drie kwartier naar mijn Airbnb, een tiny house in Hamar. En tiny it is, maar er zit een flinke zonnige tuin bij. Ik ata nog te prutsen met de sleutelkluis als Anton aankomt. Die is achteneenhalf uur onderweg geweest om hier te komen!

Gefietste afstand: 54 km

Gefietste tijd: 4,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je er met een katapult op mikt: 1.319 km

[devosopmaandag]

Kunstenaar ....

Je stapt een vreemd huis binnen en je weet dat dat de komende twee maanden je huis zal zijn. Je wordt binnengelaten door de Engelse eigenaren en je valt onmiddellijk voor hun hartelijkheid. Je houdt van Engeland omdat het je eerste echt beleefde buitenland is. Op een dag werd je samen met R door een wildvreemde oude dame binnengevraagd 'for a cup' en bij het afscheid geeft ze je een beige nylon vest, en als je het aantrekt, zegt ze 'It looks you smashing'. Hannah Whitehand. Alles in Engeland resoneerde met iets, waarvan je niet wist dat je het had. Je wist toen ook nog niet dat je heel veel later een tijd met een Engelsman zou leven, en dat je een half jaar in Edinburgh zou wonen.

Goed, je kijkt rond en rond in het huis en wordt vrolijk van alles wat je ziet. Je ziet vooral al die Engelse dingen: de theemuts, de coasters, de dubbele broodrooster, de gedecoreerde aardewerken voorraadpotten met kippen en hanen erop, het toast-rekje. Boven staat een een hemelbed in de vlinderkamer. Op de nachtkastjes staan tiffany-lampjes in de vorm van vlinders, met echte barnsteendruppels op de vleugels. Dan verandert je vrolijkheid in een soort hilariteit. Je gevoel voor – vooruit – schoonheid, vecht met je warme gevoelens voor al die Engelse dingen. Je bent in 'Honeysuckle House', ergens diep Frankrijk in.

Maar na een paar dagen worden de voorraadpotten met hun crèmekleurige achterkanten naar voren gedraaid, leg je de theemuts op de koelkast, vervang je de vlinderlampjes door eenvoudige schemerlampjes uit de tweede slaapkamer, schuif je met meubels, leg je een eigen tafelkleed op de eettafel.

Af en toe bekruipt je een zekere gêne voor zo weinig speelruimte in je esthetisch paradigma. Maar, hé, je bent toch kunstenaar, iemand van de klare lijn, je bent toch apollinisch van aard? Als experiment maak je opstellingen van heel lelijke en best mooie dingen, maar het eierdopje van gedraaid staaldraad (dat wiebelt als je er een ei in doet) naast de aardewerken zwarte eend is te erg. Het doet zelfs een beetje pijn. Maar waar mag die pijn dan wel niet zitten?! Het spaarvarkentje is eigenlijk best grappig en dat je het echt kapot moet slaan, krijgt een 10 voor concept. Het konijntje (of is het een haas?) doet niemand kwaad, het is te generiek om ergernis op te wekken. Het is slechts een teken van ooit gegeven aandacht.

Maar waarom werd ik echt getroffen door de zwarte aardwerken eend, dat op afstand het mooiste ding in dit huis is? Ik laat het resoneren in dat esthetisch paradigma en doorzoek mijn kennis van de kunst. Opeens weet ik het: het zou zo door Felix Vallotton getekend kunnen zijn!

[maximvandaele]

Het 'probleem van het goede' en goddelijke almacht

Het meest overtuigende argument tegen het bestaan van God, is volgens mij 'het probleem van het kwaad'. De eenvoudigste manier waarop ik dit probleem kan verwoorden is de volgende:

Als er een god is, waarom is er dan zoveel lijden en kwaad?

Om deze kritisch vraag kracht bij te zetten, verwijst men soms naar extreem leed, zoals genocide, baby's die sterven, wilde dieren die elkaar op gruwelijke wijze verscheuren, verkrachting, ... Voor veel atheïsten is het duidelijk: in een wereld met zoveel zinloos leed, kan er simpelweg geen god zijn. Die god zou immers moeten ingrijpen om het (zinloze) leed weg te nemen.

Volgens mij is de meest geloofwaardige theïstische reactie hierop de stelling dat God wel oneindig liefhebbend is, maar niet oneindig machtig in de letterlijke zin van dat woord. God is dan in de eerste plaats oneindig liefhebbend, de oorzaak van alles wat goed en liefdevol is. Hij is als het ware almachtig in Zijn oneindige liefde. Dit is de theologie die door Thomas Jay Oord verkend wordt in zijn boek The Death of Omnipotence and the Birth of Amipotence.

Nu we dit besproken hebben, kan het probleem van het lijden omgekeerd worden naar het 'probleem van het goede'. Dit is dan de volgende vraag:

Als er geen god is, waarom is er dan toch zoveel liefde, goedheid en plezier?

Deze vraag werd ook al gesteld in de masterthesis van Bruce Leroy Davis. Een atheïst zou kunnen stellen dat er natuurlijke, niet-goddelijke oorzaken zijn van het goede. Het bestaat zonder reden. Wie in God gelooft, kan dan weer stellen dat God het goede en liefdevolle in de wereld veroorzaakt, want God is liefde.

Wat is er dan meer overtuigend: dat het goede bestaat zonder reden, of dat we het goede aan God te danken hebben? Welk antwoord iemand kiest, zal wellicht gelijkaardig zijn aan iemands keuze van antwoord op de vraag waarom het universum ontstaan is: zonder reden, of door God?

Het antwoord dat iemand kiest, hangt af van verschillende zaken, waaronder temperament. Maar de uitleg dat er Iemand (God) de oorzaak is van alles, lijkt mij toch geloofwaardiger dan de stelling dat alles uit niets kwam zonder reden.

[kan-niet]

Trans representatie in South Park.

We hebben allemaal wel al eens gehoord van South Park en hun vele conflicten, maar is de kritiek wel zo terecht als mensen zeggen? Ik bekeek de afleveringen en vroeg aan een aantal mensen wat zij ervan vonden. 

Wat is South park? 

S9 ep1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

S12 ep5: “Eek, a penis!” 

S18 ep3: “The cissy” 

S23 ep7: “Board girls” 

Wat vinden mensen? 

Wat is South Park? 

South Park is een animatieserie over vier jongens in het kleine dorp met dezelfde naam. Het is gemaakt door Matt Stone en Trey Parker en eerst uitgekomen in 1997 op de zender Comedy Central. De show heeft ondertussen al 26 seizoenen en 326 afleveringen en dit is nog lang niet het einde van de serie. 

Seizoen 9, aflevering 1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

In deze aflevering krijgt Mr Garrison een operatie om de vrouw te worden die hij nooit kon zijn. De operatie wordt accuraat beschreven en is dus goed onderzocht door de schrijvers maar het gedrag van de nu Mrs Garrison is heel stereotiep. Ze gaat direct naar de winkel voor tampons, is snel emotioneel en gedraagt zich overdreven vrouwelijk. Maar als ze beseft dat ze bijvoorbeeld geen maandstonden kan krijgen, voelt ze zich toch niet echt een vrouw. 

Wanneer Mrs Garrison de vier hoofdpersonages tegenkomt, wordt Kyle nieuwsgierig. Hij vraagt aan zijn moeder Sheela wat het betekent om transgender te zijn, ze legt uit dat de buitenkant van een persoon niet altijd toont wie die van binnen is en daarom kan je een operatie uitvoeren om meer te lijken op de persoon die je zelf ziet. Deze omschrijving is heel mooi verwoord maar Kyle neemt het anders op. Kyle besluit zijn uiterlijk aan te passen door zichzelf groter te maken en zijn huidskleur te veranderen, ook wel “transraciaal” genoemd.  

Deze aflevering geeft de boodschap dat ondanks de veranderingen aan hun buitenkant, ze nog steeds hun geboortegender zijn maar is dit de schrijvers hun mening of willen ze aantonen wat sommigen denken? 

Seizoen 12, aflevering 5: “Eek, a penis!” 

Mrs Garrison heeft spijt van haar transitie, hij vindt zichzelf nog steeds een man omdat hij geen kinderen kan krijgen. Volgens hem is dat wat je vrouw maakt ondanks niet elke vrouw de mogelijkheid heeft om zwanger te geraken. 

Seizoen 18, aflevering 3: “The cissy” 

Eric Cartman, een van de hoofdpersonages, doet zich voor als transgender omdat hij denkt dat vrouw zijn veel voordelen heeft zoals properdere schooltoiletten. Hij is al gekend als een ruziestoker en wordt dus naar de directie gestuurd. Ze maken een nieuw toilethokje voor transmensen maar wanneer anderen dit ook beginnen te gebruiken wordt hij kwaad. 

Seizoen 23, aflevering 7: “Board girls” 

“Strong Woman” doet mee met de jaarlijkse sterke vrouwen competitie maar neemt er een transvrouw deel die net aan haar transitie begonnen is. Nu blijkt die de ex-vriend van “Strong Woman” te zijn en zou die in transitie gegaan zijn om haar terug te pakken.

Wat vinden mensen? 

Na een bevraging bij enkelen blijkt de term “transraciaal” toch niet zo gekend te zijn. De meesten waren van mening dat het niet kan bestaan. Het is niet mogelijk omdat het voortkomt uit je familie en bloedlijn dit kan je niet zomaar veranderen. 

Wat vinden de respondenten ervan dat mensen beweren dat je ongesteld moet zijn om echt een vrouw te zijn? Ze hadden allemaal een uitgesproken mening over dit onderwerp. Er zijn oneindig veel eigenschappen die iemand vrouw kunnen maken. 

Ik stelde ook de vraag of transpersonen welkom zijn in het openbare toilet naar keuze, de antwoorden waren unaniem en zagen er geen problemen in. 

Het deelnemen aan sport door trans personen brengt vaak verschillende meningen op. Velen vinden dat het zeker moet kunnen als er rekening gehouden wordt met de hormonen. 

Hoe denken jullie hier over, kunnen jullie zich in de eerdere antwoorden vinden?  

[homoerotisch]

Ik ben non-binair en ik wil alleen maar mijn leven kunnen leiden als ieder ander

Het is een gewone vrijdag. Ik heb net gedoucht en zit met een kop koffie aan de keukentafel te scrollen voor ik naar m’n werk ga. Online wordt een artikel gedeeld over puberteitsremmers, met de vraag of het terecht is dat er twijfels zijn over het gebruik ervan door trans jongeren.

De woorden ‘puberteitsremmers’, ‘transgender jongeren’ en ‘twijfels’ werken als een rode lap op een stier. Waarschijnlijk zonder het goed onderbouwde stuk gelezen te hebben weet een groot aantal Facebookers niet hoe snel ze moeten reageren. „De GGZ zit vol met mensen die spijt hebben en zijn doorgedraaid”, lees ik. En: „Iedereen mag zijn wie hij is, maar stop met het door de strot duwen”.

De op leugens gebaseerde en steeds luider wordende haatcampagne tegen trans en genderdiverse personen klinkt steeds vaker door in de argumenten van ‘gewone’ Nederlanders. Ze lijken zich bedreigd te voelen door mensen die ze in hun dagelijks leven amper tegenkomen. Mensen zoals ik.

Lang dacht ik dat ik de enige op aarde was die zich geen vrouw en geen man voelde. Het woord non-binair voelde op m’n 45ste als thuiskomen. Voor het eerst vond ik een gemeenschap waarin ik mezelf herkende. Maar de groeiende bekendheid van dit ‘hokje’ zorgt tegelijkertijd voor steeds meer haat.

Desinformatie telkens herhaald

Het blijft namelijk niet bij online roepen, ook in mijn dagelijkse leven heb ik veelvuldig te maken met de schadelijke gevolgen van deze anti-campagne. Laatst bijvoorbeeld, toen ik bij mijn accepterende moeder van 89 op visite was. Ze zei dat het „echt niet oké is dat een dertienjarige tegenwoordig al een geslachtsoperatie kan krijgen”. Klinkklare onzin natuurlijk, zo’n operatie kan in Nederland pas vanaf achttien jaar. Maar als desinformatie maar vaak genoeg herhaald wordt, blijft het vanzelf wel ergens hangen.

Ik hoor regelmatig dat ik me niet moet aanstellen, dat ik gewoon een vrouw ben – ook al voel ik me niet zo, dat ik een gevaar ben voor de maatschappij. Mijn buurman bedreigde me zelfs met de dood. Hij riep: „Ik heb een geweer binnen. Ik maak je dood, je besmet me”. Alsof mijn identiteit besmettelijk zou kunnen zijn, als een vreselijke ziekte.

Het enige dat ik wil, is mezelf kunnen zijn. Ik doe niemand kwaad en ik val niemand lastig. Ik durf sinds die bedreigingen geen transvlag op te hangen en ik durf geen X in mijn paspoort te nemen. Ik heb geen behoefte aan opvallen, ik wil gewoon mijn leven kunnen leiden zoals ieder ander.

Maar dat kan niet.

Ik steek mijn nek uit

Volgens een rapport dat onlangs verscheen komt dat „omdat er nog geen volledige maatschappelijke acceptatie en integratie van trans personen is. Het debat over hun plaats in de maatschappij [...] polariseert en verhardt”, aldus de onderzoekers. Een van de oplossingen die wordt genoemd is dat de kennis over genderdiversiteit in de maatschappij moet worden vergroot.

En dus steek ik mijn nek uit. Hier in de krant, maar ook in het echte leven. Voor alle genderdiverse mensen die dat niet kunnen. Voor een vriend die leraar is en vanuit angst voor zijn eigen veiligheid niet durft te vertellen dat hij trans man is. Voor een vriendin die in haar geboorteland zou zijn vermoord als ze daar was gebleven.

Met het risico dat meer aandacht de haat alleen maar vergroot, wil ik laten zien dat trans personen gewone mensen zijn. Met gewone zorgen en gewone verlangens. We hebben lief, kennen verdriet, genieten van vriendschap en dromen van een wereld waarin ruimte is voor iedereen.

Je verplaatsen in een ander

Als antwoord op de haat deel ik niet alleen mijn eigen verhaal, maar geef ik ook een podium aan de verhalen over de levens van andere trans personen. In een vorm die ons in staat stelt om je volledig te verplaatsen in een ander: film. Tijdens transgender filmfestival TranScreen wordt duidelijk hoe divers en normaal de levens van trans personen zijn.

Je wordt geen superheld als je naar een Marvel-film kijkt en je wordt niet trans als je naar een film over een transgender hoofdpersoon kijkt. Het helpt hoogstens om je beter te kunnen verplaatsen in de levens van trans personen en om te wennen aan hun aanwezigheid in de maatschappij.

Als mens zijn we vaak bang voor het onbekende. Ik nodig je uit om ons te leren kennen, dan hoeven we allemaal minder bang te zijn.

[beerspanl]

Tips en trucs om het meeste uit uw GoodBeer Spa-bezoek in Brussel te halen

Als je een bierliefhebber bent die in Brussel woont, zou een bezoek aan GoodBeer Spa een prioriteit op je bucketlist moeten zijn. De laatste tijd heeft het concept van een bierspa, waar je kunt baden in bier terwijl je geniet van een koud brouwsel, relatief veel populariteit gewonnen. Brussel staat, zoals altijd, bekend om zijn rijke cultuur en is een perfecte bestemming om je over te geven aan deze unieke ervaring. Hier zijn enkele tips om u te helpen het meeste uit uw bezoek aan de GoodBeer Spa te halen.

Reserveren

Het is mogelijk om het een beetje druk te krijgen, vooral tijdens het hoogseizoen. Daarom raden we aan om uw reservering van tevoren te plannen, zodat we ervoor kunnen zorgen dat uw plek is beveiligd op basis van uw tijd en datum, en u niet teleurgesteld zult zijn door eventuele beschikbaarheidsproblemen op het laatste moment.

Hoe zit het met kleding

Wij voorzien onze bezoekers tijdens de behandeling van passende kleding en badjassen, u hoeft zich dus geen zorgen te maken over het meebrengen van uw eigen kleding. Het is echter beter om er een comfortabel zwempak onder te dragen, aangezien u geruime tijd in het bier zult weken. Probeer geen sieraden of accessoires te dragen die beschadigd kunnen raken door bier.

Wie gaat er rijden

Hoewel nuchter goed is, kan een klein biertje toch geen kwaad? Een van uw groep moet echter volkomen onthouding hebben om te rijden, of beter, een taxi of taxi boeken om u terug naar huis te brengen. Probeer nuchter binnen te komen, zodat je het meeste kunt halen uit het hemelse bier dat we aanbieden.

Houd jezelf gehydrateerd

Bier is een diureticum, wat betekent dat het je lichaam kan uitdrogen. Om dit tegen te gaan, moet je ervoor zorgen dat je voor, tijdens en na je sessie voldoende water drinkt. Het helpt u gehydrateerd te blijven en zorgt voor de beste voordelen van de behandeling.

Relax en geniet

Zodra u GoodBeer Spa binnengaat, is het tijd om uw zorgen te vergeten, achterover te leunen, te ontspannen en te genieten van de ervaring. Laat elk probleem in je hoofd los en dompel jezelf onder in de unieke sensatie van badderen in een warm bierbad. Sluit je ogen, haal diep adem en laat de natuurlijke ingrediënten van bier hun magie op je huid inwerken. U kunt ook een luchtmassage krijgen in de ofuro om uw ervaring te verbeteren.

Blijf daarna ontspannen

Neem even de tijd om te ontspannen en te genieten van de afterglow na je bierspa-sessie. Keer niet meteen terug naar je drukke routine; laat je lichaam en geest volledig herstellen van de therapie terwijl je achterover leunt en meer bier drinkt. Misschien wil je je huid ook hydrateren met een milde lotion of olie om de voordelen van het bier vast te houden.

Maak enkele herinneringen

Hoewel er enkele beperkingen gelden voor het gebruik van elektronica tijdens de behandeling, kunt u nog steeds foto's maken als aandenken, voor of na uw sessie, om de herinneringen vast te leggen. U kunt uw ervaring delen op sociale media terwijl u ons tagt om ons te laten weten wat u echt van uw ervaring vond.

Koop bierproducten

Hoe graag we je ook voorzien van een ontspannende bierspabehandeling, we serveren ook graag bierproducten van de beste kwaliteit. Bij GoodBeer Craft kun je het assortiment van onze biercosmetica ontdekken, waaronder bierzeep, shampoo, lotion, badzout, scrubs, bruisballen en nog veel meer. Je kunt deze souvenirs kopen om mee naar huis te nemen als aandenken aan je bierspa-ervaring bij GoodBeer Spa.

Deze producten zijn ook een uniek en indrukwekkend cadeau voor je bierminnende vrienden en familieleden. Als u van plan bent uzelf te verwennen met een aangename tijd alleen of een ongelooflijke tijd door te brengen met uw vrienden of familie, dan is een bierspabehandeling bij GoodBeer Spa iets voor u! Hier kunt u een onvergetelijke en plezierige ervaring beleven terwijl u ontspannen geniet van warm bier. Boek vandaag nog uw bezoek.

[havenpoort]

ONTWIKKELING VAN HET LANDSCHAP VAN DE DUIN- EN BOLLENSTREEK 1

Zandwinning in de Bollenstreek is in onze streek een belangrijk onderwerp. De Bollenstreek is een gebied dat in Nederland bekend staat om zijn prachtige bloemenvelden. De veroorzaker hiervan is echter de zandwinning.

Zandwinning is een proces waarbij zand en grind worden gewonnen uit de ondergrond. Het wordt gebruikt voor het maken van stenen, beton en asfalt. In de Bollenstreek is zandwinning al jarenlang een belangrijke bron van inkomsten in eerste instantie voor de landeigenaren en later voor de gemeenten. Er zijn verschillende zandwinningsbedrijven in de regio actief.

Het zandwinningproces heeft echter ook een negatieve invloed op de omgeving. De komst van de zandwinning heeft geleid tot een verminderde waterkwaliteit, verminderde biodiversiteit en een verminderde luchtkwaliteit. Ook  is het de oorzaak van een toename van de hoeveelheid stof in de lucht.

Om de negatieve effecten van zandwinning te verminderen, is er door de overheid een aantal maatregelen genomen. Zo zijn er regels ingesteld voor het winnen van zand, zoals het beperken van de hoeveelheid zand dat per jaar gewonnen mag worden. Er is ook een maximale diepte ingesteld waarop de bedrijven mogen boren.

Om de omgeving te beschermen, is er ook een aantal natuurgebieden aangewezen waar zandwinning verboden is. Deze gebieden zijn belangrijk voor de natuur en het behoud van biodiversiteit.

Hoewel de overheid maatregelen heeft genomen om de negatieve effecten van zandwinning te verminderen, blijft het een belangrijk onderwerp in de Bollenstreek. Er zijn veel mensen die tegen zandwinning zijn, maar er zijn ook mensen die het zien als een noodzakelijk kwaad om de lokale economie te ondersteunen. Het is belangrijk dat er een evenwicht wordt gevonden tussen de behoeften van de lokale bevolking en het behoud van de natuur.

  Het zanderijenlandschap van de Bollenstreek wordt gekenmerkt door een patroon van rechte zandsloten en wegen met lintbebouwing erlangs. Op veel plaatsen is het contrast tussen de on-afgegraven duinen en de lager gelegen bollenvelden nog goed te zien.

Voormalige duinwegen, zoals de Veenenburgerlaan en Loosterweg tussen Hillegom en Lisse, liggen enkele meters boven de bollenvelden. Als bescherming tegen de zeewind werden de bollenpercelen omzoomd met ligusterhagen en meidoornhagen. Tussen de bedden met bloembollen werden beukenhagen geplant.

Opvallende elementen van deze landschappen zijn nog in het landschap aanwezig, zoals het contrast tussen duinen en zanderijen, bloembollenvelden, lange zichtlijnen, een patroon van hooggelegen wegen en zandsloten, weteringen, de trekvaart tussen Leiden en Haarlem, lintbebouwing, buitenplaatsen, een ridderhofstad, watertorens, bollenschuren met een bijzondere architectuur, duinrellen, oude beken en beukenhagen.

Samen vormen deze elementen een karakteristiek landschap dat op veel plaatsen nog gaaf aanwezig is.

De Duin- en Bollenstreek is cultuurhistorisch bijzonder vanwege de verschillende landschappen: 1. De strandvlakten: oude stranden, tussen twee oude duinenrijen 2. De oude duinen of strandwallen: restanten van de duinen van vroegere kusten 3. De zanderijen: afgegraven oude duinen, meestal voor de bollenteelt 4. De nieuwe duinen of jonge duinen: de hoge duinen langs de kust 5. Het mondingsgebied van de Rijn 6. De plassen- en veenweidengebieden, die achter de oudste duinenrij liggen 7. De droogmakerijen, van delen van de Kagerplassen.

De ontwikkeling van deze landschappen gedurende duizenden jaren is zichtbaar in onderstaande principeschets: een dwarsdoorsnede van west naar oost van de Duin- en Bollenstreek. Tijdens de laatste ijstijd lag de Noordzee droog. Toen het klimaat warmer werd, smolt het ijs en liep de Noordzee vol. De kust en de duinen schoven daardoor steeds verder landinwaarts, tot uiteindelijk de lijn Sassenheim - Lisse - Hillegom. Die plaatsen liggen nu op de oudste kustduinen, van 3800 v.Chr. Achter de duinen was het water zoet en ontstonden moerassen. Daarin zonken dode planten en bouwden een dikke veenlaag op, met daarin meren, zoals de Kagerplassen (7). In die tijd brak ook de Rijn vanuit Utrecht door het veen en de duinen naar zee (5).

De Rijn en de Maas voerden zand aan, dat voor de kust uitgroeide tot grote strandvlakten (1). Op die stranden waaiden weer duinen op, als een nieuwe kust. Zo ontstonden steeds nieuwe strandvlakten met daarop duinen, tot de kust ongeveer op zijn huidige plek lag, in 1800 v.Chr. Deze duinen worden tegenwoordig de Oude Duinen of strandwallen genoemd (2). Ze waren niet hoog, slechts enkele meters. Het grootste deel van de Bollenstreek bestaat daardoor uit lange duinenrijen van zuid naar noord, met daartussen strandvlakten.

Achter iedere nieuwe duinenrij werd het water in de oude strandvlakte zoet en ook daar werd in een moeras veen gevormd. Daarna gingen de duinen stuiven en legde een laag zand over het veen. Maar soms stroomde vanuit de Rijn het rivier- of zeewater de strandvlaktes in en legde daar een laag klei neer. De strandvlakten bestaan dus uit lagen veen, klei en zand. Vele eeuwen later, rond het jaar 1000, spoelden opeens grote hoeveelheden zand aan op het strand. Door de wind werd dit over de oude duinen geblazen, tot enorme zandmassa's van soms tientallen meters hoog. Dit worden de Nieuwe Duinen genoemd (4).

Op de Oude Duinen groeiden bomen die van droge voeten hielden, zoals eiken en beuken. Dit werd Holt (hout) genoemd, wat waarschijnlijk de oorsprong is van de naam Holland (Holtland). De duinen waren hoog, dus droog, met onvruchtbaar zand en waren daarom weinig geschikt voor landbouw. Ze werden door de adel gebruikt om in te jagen en er werden varkens geweid die de eikels aten. De lage delen van de oude duinen, waar het grondwater niet diep lag, waren nog wel bruikbaar en werden Geesten genoemd. In de vochtige strandvlakten groeiden lage moerasbomen, zoals wilgen en elzen. Dit werden wouden genoemd. De vochtige strandvlakten waterden via kreken naar de Rijn in het zuiden. Deze vruchtbare grond werd in cultuur gebracht door de kreken recht te graven tot wateringen, zodat het water sneller werd afgevoerd. Het droge zand van de oude duinen was geschikt voor lange wegen van noord naar zuid. Die ontstonden waar de grond het meest vlak was: op de grens van duinen en strandvlakten, één aan de oostzijde en één aan de westzijde.

25-4-2023

[elkedagvakantie]

Toverland heeft nieuwe attractie met indrukwekkende stunts en vloedgolf in parkshow

Het nieuwe themagebied in Toverland. Foto: Toverland Attractiepark Toverland heeft dit zomerseizoen een nieuwe spectaculaire parkshow, genaamd Aqua Bellatores. Deze show draait om een strijd tussen goed en kwaad en is gevuld met stunts, spektakel en indrukwekkende watereffecten. De show is te zien van 7 april tot en met 27 augustus 2023 en is dagelijks te bewonderen. De show Aqua Bellatores,…

[geertjerrr]

Mijn mate van verantwoording aangepast naar mijn verder denken steeds. Ik bedenk en pas me ook regelmatig aan dat sommige teksten niet passen bij de onzin en afschuw van zulk een aangeduid leed.

Kort in beeld trachtten te schetsen van waaruit..?

deze FUND zou ik vroeger nooit gedaan durven. Echter nu en laat heb ik geleerd gewoon mezelf te zijn. Geleerd als ik een blouse wil aandoen dat gewoon doe en m'n oogjes schmink zoals ik dat wil. Dit voorafgaande aan sinds 14-16 jaar en heel veel in trauma en verdriet. Net die hoeveelheid heeft mij sterk gemaakt en het potentieel gecreëerd om in te grijpen en de zaken aan te pakken. Ik grijp al 16 jarige helemaal op m'n eentje Kerst en Nieuw. Ik weet wat verdriet is in het mijne en stelt me in staat dit te reflecteren in een hart groter dan deze, plotseling bocht genomen.

Heel lang ook, heel complex en heel diep innerlijk met het hoogste goed dat we gekregen hebben, m'n seksualiteit en eindelijk en hopelijk ik dit voor de eerste keer in m'n leven eens kan in woordjes lieven.. In dat is het de diepste pijn in zeer lang geheim dat elk mens kan dragen.

Het antwoord daarop is helemaal zo snel niet gevormd en verreist diepgaande expertise.

Altijd heel lief en massaal geween, een buiten gewone, niet gangbare liefde heb ontwikkeld net door. Ik vermoed dat ik een zeldzaamheid ben op 44 jarige leeftijd, bijna 5 dagen per week meermaals in tranen uitbarst op een dag of die tranen al goed geoefend ben die te blokkeren. Een ganse bus al decennia geleden in zucht was van medeverdriet en hun oogjes steunden me en zeer stil allemaal. Vorig jaar had ik een plan eens die traan te openbaren.

M'n soulmate vroeg me op 43 jarige leeftijd hoeveel liefjes ik al gehad heb. Geen enkele meid (ik noemde haar meid) zei ik, mijn langste relatie is 14 dagen, eentje dan. Geertje is eerlijk en schaamt zich niet meer voor z'n verdriet. Ik voelde me heel veilig bij haar. Zeer veel kansen situaties door m'n vingers geglipt door complexe redenen. Ik kon mooikes krijgen en net door m'n Geertje. Nu hoef ik geen meid meer, ik ben bang geworden om die pijn te verliezen. Neem het zoals je het wil te interpreteren hoor. In het begin van mijn blog duidde ik jullie mijn knoop en heb later nog vele andere boodschappen aangehaald in de hoop dat die overkwamen. Heb je vernomen wat ik zei tegen m'n ma??

Het hoefde helemaal niet meer ongeveer 12 maanden geleden net na mijn ongeluk zag ik dat nog steeds al was het 11 jaar geleden al. Zelfmoord durf ik niet meer. Dat hart die me telkens en al 1000 keer heel lief zei tegen me, geef niet op. Het wou nog een beetje leven.

Ik denk dat mijn verleden voor dit spreekt. Ik wil hier totaal niet m'n leed aanhalen, dat hoeft voor mij al lang niet meer.

Nooit in haat zei ik steeds, de enige die daar last en pijn van heeft en zelfs uiteindelijk ben jezelf en die komt aan hoor op da moment.

Vandaar uit een sterke drang heb ontwikkeld om te helpen. Veel mensen dragen veel in veel contexten en zonder antwoorden. Alleen ben je nooit.

Pas als alles weg is 20 jaar en meer. Daar heb ik Hem ontmoet soms zelfs tegen m'n zin. Mijn hand zei Hij laat hij nooit meer los. Een religie had ik helemaal niet nodig daarvoor.

Ik schmink m'n oogjes nu en daarmee uit. Het is mijn toon, mijn tranen vast geschminkt. Ik vind mezelf kei knap. Ik vind het kei leuk ook. Dat ineens durf is voor mij bijna niet te begrijpen, durf zonder iets of wat. Ik voel dat zo. Wat ik hier liggen heb in mijn schuif is voor mij heel belangrijk, kleur geel. Kvin het kei kei lief, zoals ik ben. Onderste wenen meid, voel ik mij. Zo geef ik jou. Niemand heeft daar zaken mee heb ik geleerd en beslist. Zo voel ik mij heel leuk en lief en zo anders dat tonend, dat zo zo zo hart.

Voor jou heb ik altijd geschreven. Ik ben zo, ik kan er niet aan doen. Ik denk dat niemand kon volgen int het begin, dat ik gek ben. Da's helemaal nie erg en helemaal niet jullie schuld. Ik ben nooit kwaad geweest zei ik. Ik meen wat ik schrijf zei ik altijd. Jullie dragen geen enkele schuld, zelfs misschien soms lachen vindt ik grappig :)) weten niet tegen welke GIGANT van 30 jaar naar lachen dus en lief ook. Mijn fysiek is voor mij zo zo belangrijk om te kunnen tonen. Ik was mede daardoor 9 jaar dood.

Ik vindt gelijk precies maar ik weet dat niet, dat gelijk een God ofzo enkele verbeteringen erbij schreef in afgelopen jaar. Ik kan het anders niet verklaren. Ik kan dit jaar niet betitelen. Ik dacht dat ik al rock bottom had ervaren maar deze tarten elk mijn verbeelding en huilen tot en met.

Ik vindt opvolging gepast en heb me nooit een greintje verzet + dat was ooit eens mijn idee geschreven hoor. Ik voel me een soort veilig daarin, geborgen en beschermd. Ook aangehaald dat Geertje zo iemand nodig heeft. Allemaal geschreven, nogmaals ik schreef dat idee, onthoudt goed hoor.

Hebben jullie dit dan zo niet begrepen?? Ach, zus.

Z3Ro (url) hug, why not always staat daarin.. Vooral voel die liefde voor jou en jij en daar, daarin..

Kan verassend uit de hoek komen hé, piep piep. Ik doe geen leven wezens mens pijn schreef ik.

Ik vond die agent professioneel lief-gewoon doen tegen mij. Ik vind dat super leuk en koester dat lang. Ik mocht zelfs vragen hoe het met hem is en druk ofzo. Zachtjes gereden kwamen die, een beetje parkeren in positie, ik voelde geen kwaad. En hup weg waren ze. :)) Da's voor mij onze diensten en heb da altijd aangehaald en zal da blijven aanhalen.

Alles dit in het licht van onderstaand en dus nog 30 jaar te leven?? en dus 262.800 uren uber-nuchter (da's mijn term voor mijn fanatieke nuchterheid, zelf gemaakt) zoals tijdens die 9 jaar zonder geen enkele moeite, zelfs niet in verleiding;

Weinig mensen zouden dat aankunnen hoor of in settelen maar voel me bijlange niet apart daarin. Ik ben Geertje en ik zie graag, schreef ik. Wil een beetje omgekeerd mijn verhaal duiden daar en openen met de allerlaatste zin van na 30 jaar consultaties seksualiteit, een soort af-besluit en vandaaruit zo naar af, naar de start. Een zin van liefde en verbazing en geen schrik. Moesten jullie dat horen jullie gaan knock-out van verschiet. Denk nooit dat ik hier schrijf. NOOIT meer dan dit zal ik aanhalen hier, dat gaat niet. Denk niet dat ik geen grenzen draag hier en ik heb dat altijd aangehaald. Ik ben -verlening zo vertrouwd en in uitkomst verwacht welke zoektocht het dan ook wordt. Ik ga dit niet zomaar lichtjes aannemen en opvatten maar heel diepgaand onderzoeken en ontleden.

Dit stelt me in staat zulk mijn hart voor ineens hen en in zulke dingen dat hart radicaal is in gelijk met nuchterheid in koerswijziging en compleet engagement verder..

[jurjenkvanderhoek]

BEELDSPRAAK VAN BRILSLANG EN BOKTOR, OLIFANT EN NEUSHOORN

De dieren die Jan Bouwstra laat acteren in filosofische fabels zijn precies als mensen. Met dezelfde mensen-wensen en dezelfde mensen-streken. Maar het Grote Dierenbos uit de Fabeltjeskrant is een poppenhuis vergeleken met het landgoed waarop de brilslang, de boktor en de andere dieren elkaar bevragen over leven en zijn. De lezende mens zou willen zo diepzinnig te kunnen mijmeren als de neushoorn en de olifant of de krekel en de egel dat doen. In de korte verhalen van schrijver, dichter en biochemicus Bouwstra verlaagt hij de hoge drempel van zware filosofische kwesties op een lichtvoetige wijze. Door de dieren uit zijn rijk beschouwend voor het voetlicht te zetten, maakt hij de wijsbegeerte tot een lust voor het begrip. Het gedachtegoed en de levensvisie van de muis en de kikker of de pad en de uil zijn het meer waar mijn denken en doen in spiegelen. Stille wateren, diepe gronden.

Een fabel is een verzonnen verhaal met een moraal waarin dieren de hoofdrol spelen. Maar deze korte verhalen van Bouwstra, amper meer dan twee bladzijden lang, schijnen helemaal niet denkbeeldig of onwerkelijk. Deze belichten wezenlijke gebeurtenissen, enkel zijn de hoofdpersonen geen mensen maar dieren. Ze hebben de animale eigenschappen die de schepping hen heeft ingeprent, en de karakteristieken die hen door de mensen zijn toegedicht. Daarin zijn ze zelf gaan geloven en hebben deze rangorde als van nature aangenomen. De sluwe vos, de wijze uil, de pad die de leiding neemt. Terwijl Bouwstra hen menselijke kenmerken toeschrijft of eigenlijk kwaliteiten die een mens als ik wel zou willen hebben. De dieren denken kinderlijk na over volwassen onderwerpen als liefde, schoonheid, macht, vriendschap, tijd en taal. Ze benaderen deze naïef en onbevangen, maar worden dan weer wel door wijze dieren terecht gewezen, worden levensvragen beantwoord. Want er zijn altijd betweters en beterweters, in welke samenleving dan ook.

Er wordt in de fabels van Bouwstra vaak en veel nagedacht bij zonsondergang of in het schemerlicht van de nieuwe dag. Op momenten dat het verstand wegdrijft, de sfeer zich opent voor een bezinning op het bestaan. De schrijver weet die ogenblikken poëtische stemmingen toe te dichten. ‘Die ochtend werd het licht in dauw verpakt tot kleine diamantjes die even schitterden in het mos om daarna te verdwijnen. (…) Het was vroeg in de ochtend, de dag twijfelde over wat zij worden wilde, totdat de zon door de wolken heen brandde en het bos begroette met haar stralen. (...) Het ruisen van de bomen werd gesponnen in de stilte van een blauwe hemelkoepel, die ver boven alles uitreikte. (…) Het was ochtend en de nevels losten op, terwijl de uren van de dag werden uitgegoten over een bos waarin de dieren ontwaakten.’

In dat bos van de dieren lijkt de Hof van Eden zich schuil te houden, maar net na het moment van de zondeval. De dieren weten nog niet dat er is gesnoept van de appel, dat de mens in een oogwenk weet van goed en kwaad. In een bliksemflits interpreteert de mens voortaan subjectief ethische waarden, beseft wat leven is en dat er iedere dag een nieuwe keuze is tussen twee kwaden. De dieren zijn nog in gedachten bij dat tijdpunt van de ongerepte schepping, zo zoals de wereld bedoelt is of was. Maar toch sijpelt al het dierlijke in het menszijn door en andersom. Bij de diepe gedachten, het lessen van de dorst naar kennis van het bestaan, moet het lichaam gevoed worden. Dus kan een rups waarmee een gesprek is gevoerd of een muis die een retorische vraag heeft gesteld zomaar pardoes worden opgepeuzeld door de merel of de uil, de pad of de brilslang. Niets dierlijks is de beesten vreemd.

Jan Bouwstra schrijft om een landschap te scheppen in zijn hoofd, waarin hij ronddoolt en geniet van de verschieten die verschijnen. En waarin diverse dieren vertellen waar hij zelf mee rondloopt. Hij is zijn dieren. ‘Ik alleen kan leven in het landschap dat ik creëer van mijn gedachten’, laat hij de uil plechtig zeggen, ‘ik volg de route die mijn dromen mij wijzen door dat landschap heen. Ik bedenk niet waar ik naartoe ga, ik volg alleen de weg.’ Het is alsof ik hem, de schrijver van de fabels, zelf de worden hoor formuleren. “In fabels meng ik metaforen”, schrijft Bouwstra in zijn voorwoord, “filosofische gedachten, fantasievolle invallen en humor tot miniatuurtjes die boven mij uitstijgen, alsof ze geschreven zijn door iemand die ik niet ken.” In die kleine formaat teksten kan hij zich verplaatsen in de gedachten van de dieren. Kan hij met zichzelf in tweespraak zijn, een dialoog voeren terwijl hijzelf het antwoord weet of denkt te weten op prangende levensvragen. Hijzelf is de reis en elke dag is hij het uitzicht van zijn ziel. Maar niet iedereen kan zo anders kijken of hoort wat de reisgenoot zegt. Het verhaal gaat soms het ene oor in en het andere uit, ofwel is het alsof de woorden om je heen zwerven zonder een weg naar binnen te vinden. Wat is de zin van het leven, wat is het nut van bestaan. De hele diergaarde vraagt zich dat af en de helft denkt het te weten.

Dromen is schuilen in jezelf, houdt Bouwstra in de hoedanigheid van luiaard mij voor. Hij schrijft woorden die behoefte voelen om betekenis te zijn. Terwijl ik ze lees besef ik mij dat deze in een moment verblijven dat nooit terug komt, een ogenblik waarin vervolgens een nieuw zijn plaatsneemt. Of, zoals de mier bij de dageraad opmerkt, dit uur heeft nooit eerder bestaan. ‘Elke seconde krijgen wij iets wat daarna weer weg is en nooit terugkomt.’ Wat later zegt de mier, die even wijs uit de hoek komt als de uil: ‘De tijd is niet van ons, maar wij zijn van de tijd.’ En nog enkele oneliners die tot de verbeelding spreken zijn in monden van verschillende dieren gelegd: Met twijfelen begint het onderzoek naar of iets waar is. / Het leven is niet te begrijpen als je eraan deelneemt. / Het denken maakt alles expres ingewikkeld omdat het denken daarvan leeft. / Jij bestaat alleen uit indrukken die anderen van jou hebben. / Kunst is een afdruk in de tijd van de beschaving.

Jan Bouwstra verzamelt woorden en schud ze uit op papier. Wanneer ik ze lees krijgen ze daarmee pas betekenis. Vormen deze beelden in mijn gedachten. Het klopt dus, het is waar dat de fabeldieren bang zijn dat ze alleen een verhaal zijn. Alleen een gelezen leven zijn, dat ze gewoon werden bedacht. Dat zij niet zelf speler maar het spel zijn. Dat er iemand anders in ze is die hen speelt. ‘Wij zijn onderworpen aan iemand waarvan wij denken dat wij het zijn. Waardoor wij naar elkaar toe worden bewogen zonder te weten waarom. Of van elkaar af.’ Sommige vragen verdienen geen antwoord. Diverse antwoorden hebben geen vraag. Of zoals de brilslang opmerkt: ‘Ik ontdekte ineens dat ik niet de gedachte van iemand anders ben, ik ben de gedachte van mijzelf!’ ‘En anderen hoeven dat niet te snappen, want als iedereen begrijpt wie jij bent, dan ben jij niet bijzonder meer’, voegt de mier daaraan toe.

De brilslang, de boktor en de andere dieren. Filosofische fabels. Jan Bouwstra. Met illustraties van Angela van der Meulen. Uitgeverij Noordboek, 2024.

[devosopmaandag]

Triest, maar zacht, maar helder en intelligent

Ik begreep het zelf niet goed, maar nog voor ik goed en wel voor het eerste schilderij van de tentoonstelling stond, raakte ik al een beetje ontroerd erdoor. In stilte ontsnapte me een 'wat mooi!'. Het was misschien wel omdat het zo vol leven zat, zoveel kleuren, texturen en vormen. Ik keek en keek en liet het met grote gretigheid binnenkomen. Pas na een hele tijd zag ik de man op de weg die al dat leven binnenloopt. Maar er was natuurlijk een andere reden die me vooraf al ontvankelijk had gemaakt. We waren naar 'Van Gogh in Auvers', de tentoonstelling over de laatste twee maanden van zijn leven*. Na een verblijf in een psychiatrische kliniek in Zuid Frankrijk vertrekt hij in mei naar Auvers sur Oise, een klein dorp boven Parijs. In twee maanden tijd zal hij daar ruim honderd werken maken, hij zal een vriend vinden in de plaatselijk arts monsieur Gachet en hij zal er sterven na een poging zichzelf om het leven te brengen met een pistool.

Op 4 mei 1890 schrijft Vincent vanuit de kliniek in Saint Remy-de Provence aan zijn broer Theo: “Ik heb getracht geduldig te zijn, tot nu toe heb ik niemand kwaad gedaan, is het juist mij als een gevaarlijk beest te doen begeleiden? [–] Wat mij betreft, mijn geduld is op, mijn beste broer, ik kan niet meer, ik heb een verandering nodig, al zou het ten kwade zijn. [–] Daarginds zal ik buiten zijn – ik ben er zeker van dat de lust om te werken me zal verslinden en me voor de hele rest ongevoelig zal maken, en van een goed humeur.”

Met die ervaring van dat eerste schilderij ging ik van werk tot werk. Dat je dwars door alles wat over hem en zijn leven bekend is en over hem is geschreven en gespeculeerd, dwars door de 'Van Gogh Mania' heen, altijd weer geraakt kunnen worden door één enkel schilderij, is toch een zeker wonder.

Ergens aan het einde van de tentoonstelling hangt een van zijn beroemdste zelfportretten naast het portret dat hij van dokter Gachet maakte. “Ik werk aan zijn portret, de kop met de witte pet, heel blond, heel helder, de handen ook met een lichte vleeskleur, een blauw kostuum een kobaltblauwe achtergrond; hij is geleund op een rode tafel, waarop een geel boek en een digitalistakje met purperen bloemen. Het is in dezelfde geest als het zelfportret dat ik heb meegenomen toen ik naar hier ben vertrokken”, schrijft Vincent op 3 juni. Dat hij dat zelfportret uit Saint Remy mee had genomen naar Auvers raakte mij zeer, alsof de zieke Vincent mee was gereisd naar het oord dat hem moest bevrijden van zijn ziekte.

Thuisgekomen lees ik in zijn brieven. Een week na het portret van Gachet schrijft Vincent erover: 'Triest, maar zacht, maar helder en intelligent, zo zou men vele portretten moeten maken.

* de tentoonstelling 'Van Gogh in Auvers' is nog te zien tot 3 september in het Van Gogh Museum in Amsterdam.

[mijndagboekblog]

Wee mij, want het is mij vergaan als na de inzameling van de zomervruchten, als na de nalezing van de wijnoogst: er is geen tros om te eten. Mijn ziel verlangt naar vroege vijgen.

Een goedertieren mens is verdwenen uit het land en een oprechte onder de mensen is er niet. Zij loeren allen op bloed, zij jagen op elkaar met een net.

Om kwaad te doen staan hun handen goed: de vorst eist, de rechter doet uitspraak tegen betaling, wie groot is, beslist naar eigen begeerte en zo verdraaien zij de zaak.

De beste van hen is als een doornstruik, de oprechtste erger dan een doornhaag. De dag van uw wachters is gekomen, de dag van uw vergelding. Nu zal er bij hen ontreddering zijn.

Geloof een vriend niet, vertrouw niet op een huisvriend, bewaak de deuren van uw mond voor haar die in uw schoot ligt.

Want de zoon maakt de vader te schande, de dochter staat op tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; iemands vijanden zijn zijn eigen huisgenoten.

Zelf zal ik echter uitzien naar de HEERE, ik zal wachten op de God van mijn heil.

Mijn God zal mij horen.