#Gezonde School

[nataschablogt]

4x tips voor een gezonde werk of school lunch

Ik leg altijd de avond van te voren m’n spullen klaar die ik mee wil nemen, en zet het klaar in de koelkast. In de ochtend heb ik hier namelijk geen zin in en dan pak ik gemakkelijk wat op mijn werk. Niet heel gezond dus. In dit artikel geef ik tips om een gezonde lunch te maken. 1. Kies voor een goede lunch box Tegenwoordig heb je lunch boxen in verschillende vormen en maten, wat ideaal is en…

[polldermodel]

Stel, je zit/zat op de middelbare school, je hebt een tussenuur en €4, wat voor snack koop je?

- kaasbroodje/frikandelbroodje/saucijzenbroodje

- iets van de snackbar (friet, kaassoufflé, Turkse pizza enz)

- iets kleins uit de automaat (snoep, chocola, chips)

- iets groots maar wel snack-achtig uit de supermarkt (cake, pakken met koekjes, grote zakken chips, chocoladerepen, nootjes, ijs)

- iets uit de supermarkt dat niet direct snack-achtig lijkt (pot met olijven, kaas, pak vla, potjes babyvoeding, bus slagroom)

- iets gezonds (fruit? snackgroente?)

- iets anders

- ik kocht nooit eten in een tussenuur/ik zet het geld op mn spaarrekening

Ps: toen ik op school zat hadden we alleen maar ongezonde zooi (yum) op school dus voel je vrij om de categorieën aan te passen om het meer up to date te maken.

[regioonlineofficial]

Dit schooljaar doen zo'n 10.000 basisschoolleerlingen op 85 scholen in de regio Noordoost-Brabant mee met een vernieuwend voedseleducatieprogramma: Smikkelen van eetbaar groen. In dit vrolijke, praktijkgerichte groenteprogramma werken scholen samen met 45 lokale ondernemers - van boeren, supermarkten en groentetoko’s tot restaurants en zorginstellingen - en met moestuincoaches om leerlingen spelenderwijs voedselvaardigheden en kennis over gezonde en duurzame voeding bij te brengen. De samenwerking op deze schaal is uniek in Nederland. In Smikkelen van eetbaar groen gaan de kinderen actief aan de slag met verschillende projecten waarin zij hun opgedane kennis direct in praktijk brengen. Ze leren voedselbosjes en moestuintjes aanleggen op school. Ook ontwikkelen ze bijvoorbeeld een waterpromotiecampagne voor in sportkantines, interviewen ze de chef-kok van een lokaal restaurant over de kwaliteit van het kindermenu, of ontwerpen ze groente reclameposters voor supermarkten in de buurt. Smikkelen van eetbaar groen. Foto: RNOB De initiatiefnemers van dit innovatieve educatieprogramma zijn Jong Leren Eten, Stichting Spoony, IVN Natuureducatie, provincie Noord-Brabant en RNOB. Voor het programma ontwikkelden zij een interactief lespakket. Smikkelen van eetbaar groen wordt mede mogelijk gemaakt door Regio Deal Noordoost Brabant. Praktijk- en ervaringsgericht Het programma begint in de klas, waar leerkrachten het lespakket gebruiken om basisschoolkinderen te leren wat gezonde, eerlijke én duurzame keuzes zijn. Dit theoretische onderdeel wordt naadloos verbonden met de praktijk, doordat scholen met hulp van een moestuincoach de leerlingen laten zien hoe het eten daadwerkelijk groeit in hun eigen schoolmoestuin. Deze combinatie van leren en doen versterkt de voedselvaardigheden en het begrip van de kinderen over waar hun eten vandaan komt. Voedselleefomgeving Naast de vrolijke activiteiten in en rond de klas, worden de kinderen via ervaringsgerichte lessen betrokken bij de voedselleefomgeving door activiteiten te organiseren bij plaatselijke supermarkten, restaurants, zorginstellingen en groenteboeren, waaronder zelf menukaarten en posters maken en ophangen. De 45 deelnemende bedrijven leveren hiermee een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van een gezonde en duurzame generatie, waarin kinderen weten waar hun voedsel vandaan komt en bewuste keuzes maken. Financiële ondersteuning voor scholen Scholen in Noordoost-Brabant kunnen met financiële ondersteuning en praktische begeleiding door een moestuincoach aan de slag met moestuinieren of een educatief voedselbosje. Voor geïnteresseerde scholen is hier meer informatie beschikbaar over de mogelijkheden en voorwaarden van dit traject

[peterpijls1965]

Vreemde beesten, die hormonen

Ik was 19 en studeerde in Tilburg. Dagboekfragmenten uit een studentenhuis vlakbij het spoor.

22-3-1985 Ik wil onafhankelijk blijven. Me niet door trends of modegrillen laten meeslepen. Dat geldt niet alleen het uiterlijk, maar ook de geest, toch de dynamo van de mens.

Vanochtend op school een vruchtbare redactievergadering. Komend weekend wil ik de volgende evenementen bijwonen: het verjaardagsfeestje van Puistje, de Nacht van het Boek. Dan moet ik een televisiedraaiboek schrijven.

Wel druk, maar het voorkomt ledigheid. Het is Boekenweek. Ik kocht goede paperbacks van Celine en Slauerhoff. Ik wil minder roken en drinken, maar vooralsnog lijkt alles onder controle. Soms meen ik dat ik om mezelf heen draai, dat ik de kern niet vind. Maar dat heeft z´n tijd, het is therapie.

Ik ben gezond van lichaam, en echt gestoord ben ik nou ook weer niet. Dat ik gespleten ben staat wel vast. Daarover een volgende keer wellicht meer.

24-3 Behoorlijk goed weekend achter de rug. Ik zit met ontbloot bovenlijf te schrijven. De nacht is jong, de lucht raakt bezwangerd van de lente. Nog even De Tijd lezen, en dan slapen. Ik ben een snob, maar er zijn ergere. Ik ben niet verliefd.

25-3 Denk veel over de toekomst. Gissen naar mijn komende levenswandel blijft een favoriete bezigheid. Een academische studie, politicologie, na de Academie voor de Journalistiek trekt me steeds meer. Maar het vaderland roept. Over goed 2 jaar ben ik onder de wapenen. Maar alla, niet kniezen. Er zijn ergere dingen. Ik ben moe. De Paasvakantie nadert.

26-3 Morgen kopen: Koffiefilters en schoenveters. Zojuist een afspraakje met J. gemaakt. Zal wel ellende geven, een dag voor Pasen. Ze jaagt me het hoofd op hol.

1-4 Schitterend lenteweer. Mijn humeur is er inherent aan. Hopelijk geen voorbode van een depressie. Krijg waarschijnlijk een nieuwe kamer. Opgewonden gevoel in m´n buik. Vreemde beesten, die hormonen.

Ik heb het leven lief.

´s Nachts. Ik kan de slaap niet vatten. Een goederentrein dendert voorbij, ik woon achter de Spoorlaan. J. zag er vanmiddag, toen ze even hier was, verleidelijk uit. Geraffineerd opgemaakte ogen. Ze is mooi.

Zen en de kunst van het motoronderhoud bijna uit. Daarna wil ik Oriana Fallaci´s Een Man lezen. Vanavond een redelijk en goed gesprek met huisgenoot Puistje. Wederzijdse ontboezemingen.

Voelde me de hele dag nogal opgefokt. Dat kan door het schitterende lenteweer komen, maar dat weet ik niet zeker. Een vreemd gevoel in m´n buik. Geen echte verliefdheid, eerder een soort uitgelaten baldadigheid.

De knagende onzekerheid en twijfel zijn echter niet uit mijn 19-jarige leeftijd verdwenen. Ik geloof niet in een god. Er is de willekeur van het toeval, en de onontkoombaarheid daarvan. Ik geloof niet dat mensen echt slecht zijn. Tenminste zolang buik en beurs gevuld zijn.

Ik ben bijna 20. Ambitieus, fit en niet echt mismaakt. Bovendien adem ik. Ik ben een manisch-depressieve zoeker met een melancholisch-labiele inslag. Zouden er daar meer van zijn? Vast wel. Zaak is ze te vinden en dan samen te zwelgen in Het Grote Zelfmedelijden, zodat je niet alleen wegzakt in de modder.

[patriciaidsinga]

Majesteit

NHD 15 juni 2024

Sinds gisteren zijn haar broeken te kort, haar t-shirts te krap en haar vestjes te klein. Sinds vorige week is ze bij vlagen ineens onuitstaanbaar met haar arrogante koninginnengedrag.

B. is net 11 jaar maar transformeert binnen enkele seconden van lief kind naar een autoritair heksje waarbij ze vooral mij niet spaart. Vanwege het plotselinge kleding tekort, struinen B. en ik al een paar dagen allerlei internetshops af. Te fel gekleurde jurkjes kunnen echt niet meer (te kinderachtig) en met haar lengte, maar nog niet de breedte, is het flink zoeken. Ze is inmiddels te groot voor kinderkleding, maar nog te klein voor dames.

Als de doos met kleding verschijnt, showt ze één voor één haar outfits, een combinatie van de outfits, en de combinatie van de combinaties van de outfits. Ze trekt een blik alsof ze op een catwalk loopt, zwaait met haar knokige heupjes en is erg tevreden met haar eigen gekozen setjes.

Dan kijkt ze met een vieze blik naar het laatste pakje. “Oh ja” zeg ik snel, “ik vond dat tijgerprintje zo leuk, dus die heb ik er nog even bij gedaan. Trek even aan!” Zuchtend verdwijnt ze in de gang, waarna ze met een sacherijnig hoofd weer tevoorschijn komt. Wonderlijk hoe de gezellige sfeer van zonet, binnen twee seconden kil en grimmig is. “Dit ziet eruit als t-shirt dat door een MOEDER is uitgekozen” waarbij ze het woord ‘moeder’ uitspreekt alsof het iets walgelijks is.

Ze ziet mijn teleurgestelde blik en voegt ietwat vals toe: “We kunnen het best houden, maar ik ga het niet dragen.” Ik kijk naar de stapel kleding die ik net afgerekend heb. En in gedachten passeren nog een aantal puberstreken de revue. Majesteit eet sinds kort geen korstjes meer, wil tegenwoordig een broodje gezond mee naar school en laat werkelijk alles slingeren, van elastiekjes, make-up, volle koppen thee, schoenen, jassen, ervan uitgaande dat de hofhouding dit wel opruimt.

Ik pers eruit: “Nee joh geen probleem, je moeder stuurt dit wel terug.” Ze verdwijnt naar boven. Binnen een paar minuten staat ze weer vrolijk beneden met een tekening, die ze op school voor mij had gemaakt.

Ze kan goed tekenen, en ook dit tafereeltje van een aantal meisjes met modieuze kleding aan ziet er weer goed uit.

Echter is mijn stemming nog niet omgeslagen. “Dit ziet eruit alsof het door iemands dochter is gemaakt” zeg ik. “En ik wil het best houden hoor, maar ik hang het niet op.”

[yfmeurs]

De Telegraaf kopt vandaag, het is juni 2019, met 'SORRY' op de voorpagina. Chocoladeletters voor wanpraktijken in de jeugdzorg, na meer dan vijftien jaar dagen en nachten schouderophalende wegkijkpolitiek. Ziet er misschien stoer uit maar verdient 'n flinke houdingcorrectie om verdere klachten te voorkomen. De overheid is tenslotte geen parochiaan die zo nu en dan te biecht kan gaan om in de krant de vuile was van zich af te schudden, of wel ?!

Onbewust opgetrokken schouders daarentegen zijn niet het resultaat van afglijdende spanning maar die van een belastend reflex van schouderblad en monnikskapspier.

Systematische aanvallen met onsympathieke prikkels van buitenaf, de omgeving, verkrampen spieren van 't bewegingsapparaat. Statische stress, 'n disbalans tussen sympathisch en parasympathisch zenuwstelsel met alle ontwikkelingsproblematiek vandien.

De aanbeveling is om je armen regelmatig losjes gebogen te relaxen, afgewisseld met handen in eigen zakken zodat ook extensoren ontspannen, terwijl de vermeende parochiaan 'n spirituele belijdenis in de krant openbaart.

Feitelijk is sympathie ook de meest bepalende factor voor toegang tot de hel van bureau jeugdzorg, uitzonderingen daargelaten die het als 'n paradijsje ervaren of daadwerkelijk tucht nodig hebben. Je wordt probleemgeval of niet, aldus de censor.

Blijmoedig lachen naar de klassefotograaf op de lagere school, vol blije toekomstverwachtingen en dan willoos verrast worden door slinkse hatelijkheid. Een verraderlijke, grensoverschrijdende en onveroordeelde photoshop, zonder denkbare aanleiding. Wie verzint zoiets ?! Gespeend van gezond verstand, goede smaak en fatsoen. De schooljuf die warempel in de rol van partner in crime onverhoeds met onvoorspelbare schaamteloosheid het kind in de hoek schildert, nog 's een reprimande geeft ook en de misdadige schoolfotograaf huichelend negeert. Is ze gek geworden ?!

Geachte krantenlezer, blijf argwanend en duw uw schouders zo nu en dan naar beneden. De school en de schoolfotograaf haalt ze alleen maar op. Zij zijn namelijk het probleem, mèt chocoladeletters graag.

[keynewssuriname]

Regeringsplan is vereist!

Als je het mij vraagt, is het is een vereiste voor alle politieke partijen om hun regeringsplan openbaar te maken, zodat alle stemgerechtigde Surinamers dat met een kritische blik kunnen lezen. Er is nog geen enkele partij die het aandurft om een uitgebreid fysiek plan te tonen met de hoognodige informatie omtrent de verschillende visies om zo na verloop van tijd te komen tot de langverwachte groei en bloei van ons geliefd Suriname. De reden die de voorzitters van de deelnemende partijen aangeven om hun regeringsplan niet te openbaren, is omdat ze bang zijn dat de inhoud gestolen wordt. Dat is voor mij gewoon één grote smoes. Een land regeren gaat gepaard met heel veel verantwoordelijkheid en vertrouwen die de kiezers verlenen aan de winnende partijen. Dit vertrouwen van de samenleving is de afgelopen 50 jaar tijdens verschillende regeringsperiodes beschaamd. En dat komt, omdat de partijen elke keer hele mooie verkooppraatjes wisten te bedenken, maar niks stond er ooit zwart-op-wit in het openbaar na te lezen. Hierdoor is het nooit mogelijk geweest om van tevoren al enigszins te kunnen inschatten of de juiste keuze is gemaakt. Achteraf gezien wisten deze winnende partijen iedere keer de bevolking weer zodanig in te palmen dat die massaal op hen stemt. En telkens moet de samenleving het weer ontgelden. Het zijn altijd de gewone burgers die het moeten ontberen op de meest cruciale vlakken, omdat er weer eens geregeerd is op basis van voornamelijk family and friends. Ik kan stellig aannemen dat er nooit een regeringsplan is opgemaakt, want bij mij gaat het er niet in dat daarin zwart-op-wit staat aangegeven dat de familie en vrienden boven de samenleving staan. Veel blunders door de jaren heen konden voorkomen worden als er volgens een vooraf goed in elkaar stekend plan werd gewerkt. Ouders sturen hun kind naar school om degelijk onderwijs te genieten. Een school is daartoe alleen in staat als er bevoegde leerkrachten/docenten de dagelijkse lessen verzorgen. Deze lessen komen voort uit leerplannen die door het personeel halverwege elk schooljaar herzien en compleet ingeleverd dienen te worden bij de leiding van de school. Zoals deze leerplannen een verplichting zijn vanuit de inspectie voor elke school, omdat onderwijs geven een zeer verantwoordelijke taak is, vind ik dat het een prioriteit moet zijn voor politieke partijen om lang voor de verkiezingen hun regeringsplan openbaar te maken. De potentiële politici krijgen nota bene de enorme verantwoordelijke taak op zich om de verloederde maatschappij van ons land weer gezond te maken. Dan mág en móét het niet meer zo zijn dat de politieke partijen van de Surinamers verwachten dat ze in al die geweldige praatjes, die ze weliswaar heel overtuigd brengen, zonder meer moeten geloven. Het roer moet écht om! Feitelijk bekeken, zijn de leden van de regering en aanverwante posten in dienst van de samenleving, want ze ontvangen hun salaris uit de belastingcenten die de hardwerkende burgers opbrengen. En dan is het de hoogste tijd dat de regering ook alles op alles zet om ervoor te zorgen dat alle Surinamers tevreden zijn en kunnen zeggen dat ze een goed leven hebben. Dat doel kunnen we alleen bereiken met een daadkrachtige regering die bestaat uit technocraten met het hart op de juiste plaats en die te werk gaan vanuit een vooraf opgesteld plan dat fysiek en openbaar in te zien is. Ik roep bij deze alle politieke partijen op gehoor te geven aan het bovenstaande, want het is na 50 jaar de allerhoogste tijd om het volk serieus te nemen. Surinamers, kom voor eens en voor altijd op voor je eigen waarde en trots in de aanloop naar de verkiezingen. Stem op die partijen die naast het vele praten ook fysiek een uitgebreid plan kunnen tonen waarmee ze ons overtuigen het daadwerkelijk te menen met land en volk. Francis Renfurm Read the full article

[peecee-columns]

Spelenderwijs gezonde herinneringen maken

Soms vraag ik mezelf weleens af wat er van me terecht zou zijn gekomen wanneer ik in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw in het bezit was geweest van een smartphone.  Destijds waren radio en tv de grote afleiders die bewezen dat (denken te kunnen) multitasken een leugen is. Net zoals bij het schrijven van deze column moest ik toen ook al zorgen voor zo weinig mogelijk prikkels van buitenaf om me heen om de gewenste focus te behouden. Had ik het voldoende kunnen opbrengen om de vele verleidingen die de talloze applicaties met zich meebrengen te weerstaan? En wat te denken van de sociale druk om 24/7 online beschikbaar te (moeten?) zijn?

Een ander wezenlijk verschil tussen toen en nu is het buitenspelen. Ik herinner me de uren na school waarin we in onze autoluwe straat knikkerden en speurtochten uitzetten, hutten bouwden, stoeprandje en allerlei andere balspellen speelden en rondjes om het huizenblok renden of fietsten totdat we even naar binnen werden geroepen om te eten. Ook herinner ik me de dagen dat het sneeuwde en we grote sneeuwpoppen maakten. Ze zouden daarna een dagenlange smeltdood tegemoet gaan, op de stoep voor het huis of in de tuin. Het lantaarnlicht in de avond en de doffe klank in de straat, tot stand gekomen door het isolerende pak verse sneeuw, zorgen verder voor een Anton Pieck-achtige herinnering.

Het mag enigszins ‘boomeraal’ klinken, maar ik vraag me af of de huidige generatie kinderen over, pak ‘m beet, dertig jaar, ook kan terugkijken op een persoonlijke geheugenfilm vol met ontdekkende activiteiten die zich niet alleen afspeelden op een schermpje van een beperkt aantal vierkante centimeters. De organisatie Jantje Beton - het goede doel dat zich inzet voor meer speelruimte en speelkansen - sloeg onlangs alarm. Dat deden ze in de vorm van een zogenaamd Buitenspeelalarm, dat vanaf nu elke eerste woensdagmiddag van de maand om 14.00 uur te horen zal zijn en dient om ouders en kinderen attent te maken op de mogelijkheid om buiten te spelen. Woensdag 12 juni zal daarnaast in het teken staan van de Nationale Buitenspeeldag. Op die dag worden overal in het land activiteiten georganiseerd en wegen afgezet voor verkeer, zodat kinderen er ongestoord kunnen spelen.

Deze acties zijn geen overbodige luxe. Op de site van Jantje Beton valt te lezen dat er in Nederland zo’n 400.000 kinderen niet of nauwelijks buitenspelen. Uit onderzoeken is naar voren gekomen dat in 2022 het percentage kinderen dat elke dag buitenspeelde 25 procent was. In 2024 is dat aantal met een percentage van 13 procent zelfs bijna gehalveerd. Niet alleen de huidige digitale uitdagingen en verleidingen zijn daar de boosdoener van, maar ook het gebrek aan speelplekken en de sociale veiligheid zijn vaker een reden voor ouders om hun kind binnen te houden, ondanks het feit dat ze wel graag zouden zien dat hun kind(eren) meer zouden buitenspelen.

De nadelige effecten van te weinig of zelfs helemaal niet buitenspelen stapelen zich daarnaast inmiddels ook op. Gezondheidsklachten zoals overgewicht, diabetes, hart- en vaatziekten en bijziendheid nemen toe. Artsen luiden al enige tijd de noodklok en zien op termijn diverse fysieke en mentale epidemieën ontstaan die voortkomen uit te weinig lichamelijke activiteit en te veel schermgebruik. En laten we daarbij ook de verslechterde motoriek van jonge kinderen niet vergeten, door de verminderde fysieke activiteiten in de buitenlucht. Al met al vraagt de maatschappij om een collectieve aanpassing die ervoor zorgt dat buitenactiviteiten en meer bewegen gestimuleerd wordt, er bijvoorbeeld meer ruimte en aandacht komt voor trapveldjes, speelplekken en veilige straten en volwassenen het goede beweegvoorbeeld geven. Niet alleen met het oog op de gezondheidstoekomst van de jongere generaties, maar tevens voor het creëren van mooie herinneringen, van nu voor later.   

[yogapassie]

Jongeren die genieten van yoga met kinderen is een prachtige manier om zowel de jeugd als de kleintjes te laten profiteren van de vele voordelen van yoga. Yoga is niet alleen goed voor het lichaam, maar ook voor de geest en de algehele gezondheid. Door jongeren en kinderen samen te brengen in een yoga-sessie, kunnen ze samen plezier beleven, ontspannen en leren over mindfulness en het belang van zelfzorg. Jongeren zijn vaak druk bezig met school, sociale verplichtingen en andere activiteiten, waardoor stress en angst kunnen toenemen. Door yoga te beoefenen, leren ze hoe ze kunnen ontspannen, hun gedachten kunnen kalmeren en beter kunnen omgaan met stressvolle situaties. Daarnaast kan yoga helpen bij het verbeteren van de flexibiliteit, kracht en balans, wat allemaal bijdraagt aan een gezonder en gelukkiger leven. Voor kinderen is yoga een geweldige manier om te leren over hun lichaam, emoties en concentratie. Door middel van speelse oefeningen en verhalen kunnen ze op een leuke en interactieve manier kennismaken met yoga. Bovendien kunnen ze door samen met jongeren te oefenen, sociale vaardigheden ontwikkelen en vriendschappen opbouwen. Kortom, jongeren die genieten van yoga met kinderen is niet alleen leuk en ontspannend, maar ook zeer waardevol voor hun ontwikkeling en welzijn. Dus waar wacht je nog op? Breng de jongeren en kinderen samen en laat ze samen genieten van de magie van yoga! http://dlvr.it/T6G4LV

[eva559]

De 53 Beste Geld Inzamelen Voor School

Fondsenwerving is een cruciale activiteit voor scholen om extra middelen te verzamelen die kunnen worden ingezet voor het verbeteren van faciliteiten, het aanbieden van speciale programma's, of het ondersteunen van gemeenschapsprojecten. Hieronder bespreken we een aantal creatieve en effectieve manieren voor "geld inzamelen school" die niet alleen bijdragen aan het financiële doel, maar ook educatieve en sociale waarden bij leerlingen versterken.

1. Thema-dagen op School                   

Organiseer speciale thema-dagen zoals een Pyjamadag of Disney-dag waarbij studenten en leraren tegen een kleine donatie verkleed naar school kunnen komen. Dit bevordert niet alleen de schoolgeest, maar is ook een leuke manier voor studenten om creatief te zijn.

2. Educatieve Competities

Houd competities zoals een spellingwedstrijd of een kennisquiz. Vraag een inschrijfgeld voor deelnemers en betrek de gemeenschap door lokale bedrijven als sponsors aan te trekken die prijzen kunnen doneren.

3. Seizoensgebonden Evenementen

Organiseer evenementen die passen bij het seizoen, zoals een paaseitjes zoektocht in het voorjaar of een kerstliedjes zangtocht in de winter. Deze activiteiten trekken niet alleen studenten aan, maar kunnen ook de bredere gemeenschap betrekken bij de school.

4. Creatieve Workshops

Knutseldagen of workshops waarbij studenten en ouders samen kunstwerken maken, kunnen dubbel dienen: als een leermoment en als een fondsenwervingskans. Verkoop de gemaakte kunstwerken aan de schoolgemeenschap.

5. Sport- en Speltoernooien

Organiseer toernooien zoals een steen-papier-schaar wedstrijd of een sportdag. Deze activiteiten zijn niet alleen leuk, maar bevorderen ook teamwork en gezonde competitie.

6. Voedsel en Drank Verkopen

Van klassieke limonadekraampjes tot een uitgebreid pannenkoekenontbijt, voedsel trekt altijd een menigte. Dit soort evenementen kan eenvoudig worden opgezet met hulp van vrijwilligers en donaties van lokale bedrijven.

7. Culturele en Milieu-evenementen

Organiseer evenementen die zowel educatief als leuk zijn, zoals een multicultural markt of een project voor het planten van bomen. Dergelijke evenementen dragen bij aan het bewustzijn van studenten over belangrijke thema's en kunnen brede steun krijgen van de gemeenschap.

Online Fondsenwerving

Gebruik de kracht van digitale platforms om donaties te verzamelen. Online crowdfunding is een effectieve manier om een breder publiek te bereiken buiten de lokale gemeenschap.

Belang van Fondsenwerving

Geld inzamelen voor scholen is meer dan alleen het verzamelen van financiële middelen; het is een kans om waardevolle vaardigheden bij leerlingen te ontwikkelen, zoals leiderschap, organisatie, en maatschappelijke betrokkenheid. Door een verscheidenheid aan activiteiten te plannen, kunnen scholen zorgen voor een inclusieve omgeving waar iedereen een rol kan spelen in het ondersteunen van hun educatieve gemeenschap.

Door deze ideeën te integreren, kan uw school niet alleen de nodige fondsen werven, maar ook een positieve en samenwerkende schoolcultuur bevorderen.

[mayaantje]

gewoon gestoord

juultje": moeder, moeder, ik wil snoep. moeder: juultje, hou nou eens op over snoep neem iets gezonds. juultje: maar, moeder op school hebben we geleerd er bestaasn gezonde suikers, waaerschijnlijk zitten die ook in snoep. moeder: wat leren ze tegenwoordig ook op school

[regioonlineofficial]

Sinds het nieuwe schooljaar zijn de kinderen van de Rehobothschool in Stavenisse gestart in hun vernieuwde schoolgebouw. In de zomervakantie werd dit gebouw, uit 1981, in zes weken tijd geheel vernieuwd en verduurzaamd. Het gebouw is nu in kwaliteit vergelijkbaar met nieuwbouw, waardoor deze er weer 40 jaar tegenaan kan. Het gebouw is esthetisch mooi opgeknapt, daarnaast zijn er ook allerlei technische ingrepen uitgevoerd om een fijne en frisse leeromgeving voor de kinderen te creëren waar zij de komende jaren goed kunnen leren en spelen. Aanpakken De gevels werden deels vernieuwd, ingepakt en opgewaardeerd. Het dak werd vernieuwd. De school werd voorzien van een nieuwe klimaatinstallatie en de afwerking is ook geheel vernieuwd. Daarbij zijn er interne aanpassingen doorgevoerd zodat het gebouw beter aansluit op het onderwijsconcept. De Rehobothschool is omgevormd tot een energie neutrale school. De komende tijd worden er kleine werkzaamheden afgerond. Enorme klus De gemeente Tholen spreekt de waardering uit naar alle betrokkenen bij deze enorme klus die in slechts zes weken tijd is gerealiseerd. Een haast onmogelijke opgave, welke dankzij de goede voorbereidingen succesvol is afgerond. Kijkje in de Rehobothschool op 29 november De Rehobothschool heeft aangegeven op vrijdagmiddag 29 november haar schooldeuren open te stellen voor belangstellenden. Financiering Met behulp van onderwijshuisvestingsgelden vanuit de gemeente Tholen, aangevuld met de specifieke uitkering ventilatie in scholen (SUVIS), subsidie duurzaam maatschappelijk vastgoed (DUMAVA) en een gedeelte eigen investering van de school is deze vernieuwbouw mogelijk gemaakt. Over de vernieuwbouw Deze manier van renoveren noemen ze in de bouwsector vernieuwbouw. Bij vernieuwbouw is sprake van een levensduurverlenging van 40 jaar. Vernieuwbouw vraagt om substantiële ingrepen in de gebouwen, waarbij een hoge onderwijskundige, bouwkundige en klimatologische kwaliteit kan worden bereikt die gelijk is aan de kwaliteit van nieuwbouw. Het schoolbestuur is uitgegaan van vernieuwbouw op het ambitieniveau Energie Neutraal Gebouw (ENG) en een Total Cost of Ownerschip (TCO) benadering: er is gekeken naar de kosten van de aanschaf én bezit gedurende de gehele gebruiksperiode. Hierbij zijn er ingrepen gedaan met het oog op lagere exploitatiekosten in de toekomst. Daarnaast gaan zij uit van het ambitieniveau 'Frisse Scholen B'. Een Frisse School is een schoolgebouw met een laag energieverbruik en een gezond binnenmilieu.

[peterpijls1965]

Bloedvergieten en kanariepieten

(2015)

Een vriendin daagde me uit de vreugde van optimisme te beschrijven. Een interessant onderwerp voor een lichamelijk en psychisch uitgedaagde man.

Als bipolair jongetje zit ik van mezelf regelmatig in de plus met mijn stemming. Dan word ik om niets euforisch en optimistisch. Als het moet, houd ik dat wekenlang vol. Het omgekeerde trouwens ook.

Maar gezond is die staat niet.

De afgelopen 15 jaar was vooral mijn zoon een bron van natuurlijke vreugde en optimisme voor me.Tegen alle bloedvergieten en kanariepieten in. Voor alle duidelijkheid: schrijven over je eigen kind verzandt al snel in wee sentiment. Ik zal proberen dat over te slaan.

Ik heb goed praten met m’n zoon, want ik heb nooit omkijken naar hem gehad. Hij is de jongen die alles zelf oplost. Achteraf gezien een voorbarige conclusie.

Hij vertelt tegen me dat hij op een schoolfeest met een meisje heeft gedanst door mede te delen dat hij in een groep had gedanst waar ook meisjes bij waren. Hij verwacht van mij dat ik die symbolische, indirecte manier van communiceren juist interpreteer, en vooral niet doorvraag.

Dat doe ik dan maar.

Zijn moeder is Japans, en hij heeft haar discrete manier van communiceren in zijn systeem. Meer nog dan bij ons draait het bij (halve) Aziaten om lichaamstaal en mimiek. Best lastig als je alleen maar ondoorgrondelijke pokerfaces denkt te zien.

Mijn zoon is er erg goed in om iets belangrijks tegen me te zeggen door te zwijgen en de display van zijn mobieltje te observeren.

Hoop is een morele plicht, zeker als je een kind hebt. Zo’n wezen dat je constant in een spiegel laat kijken. Zelf zie ik een verbeterde versie van mezelf. Hij zwijgt. Ik heb geen flauw idee wat hij van me vindt. Dat moet ik maar aanvoelen, zal hij wel vinden. Zijn moeder is ook zo.

Ik ben niet zo’n moedige vader. Vind het lastig om met hem te praten over mijn manisch-depressieve inborst en ander medisch ongerief, en hoe klote dat som,s voor hem was. Al straalt hij nadrukkelijk uit dat ik daarover niet met hem in detail hoef te levellen. Ook dat is Aziatisch: het hoeft allemaal niet zo expliciet.

De docenten op zijn school zeggen dat hij z’n intelligentie een beetje zit te verdonkeremanen. Dat wil zegen: tot Kerstmis. Daarna gaat hij gas geven. Hij wil wel over. Hij weet dat ik het allemaal best vind. Dat waardeert hij. Hij kan me aankijken met zo’n wetend-ironische blik, met die prachtig gevormde Japanse ogen.

Hij is zo’n jongen die altijd vanzelfsprekend aanvoerder was van zijn voetbalteam. Groot probleemoplossend vermogen. Nooit ruzie. Sliep tot zijn twaalfde altijd tussen zijn ouders in.

Als vader ben ik uiteraard trots op m’n zoon. Maar ik schep niet op. Hij is juist heel bescheiden - nog zo’n implantaat van zijn moeder. Zijn exacte intelligentie heeft-ie trouwens ook van haar - vandaar dat Barlaeusgymnasium.

Ik ben niet religieus, maar een kind is een wonder. En maakt onsterfelijk. Mijn DNA leeft voort in hem, hoewel liefst niet in al te grote hoeveelheden. Mijn zieke bloedvaten, psychische instabiliteit en verslavingsgevoeligheid blijven mijn zoon hopelijk bespaard.

Mijn ex-vrouw nam het me altijd kwalijk dat ik me eerder als een broer dan als een vader gedroeg, richting haar zoon. Ze had gelijk. Ik heb nooit goed geweten hoe je dat moet doen, vader zijn. Het idee dat ik een rolmodel voor hem ben, heeft me altijd tegengestaan. Ik ervaar eerder het tegendeel. Ook daarom vind ik het een geruststellende gedachte dat ik een zoon heb die aantoonbaar verstandiger en slimmer dan zijn vader is.

De optimistische vreugde die zo’n kind je schenkt is helemaal gratis en voor niks, en voor eeuwig.

Morgen komt die zoon trouwens op bezoek, vieren dat die snotneus van een vader 50 jaar wordt. Wedden dat ik geen morfine nodig heb?

[silentmooonn]

21 sep 2023

Vandaag, donderdag 23 september om 19.25 had ik zangles. Mijn docente zei mij dat ik mijn handen naast mijn lichaam moest laten vallen om mijn houding meer te openen. Tijdens het zingen merkte ik dat ik mijn handen dicht kneep en naar mij toe trok, maar waarom? Daar had mijn docente een antwoord op, namelijk controle. Ze vertelde mij dat mijn handen dicht knijpen een vorm is van mijn lichaam om onbewust de controle over mijn handelingen te behouden. 

Dit liet mij denken.

Waarom is dit zo? Waarom hebben wij als mens zijnde de neiging om over alles en iedereen de controle te behouden? En waarom is het zo moeilijk om dit patroon te verbreken. 

Als je er zo over nadenkt komt alles in het leven hierop neer. We willen elke ochtend de controle hebben over hoe wij eruitzien als we de deur uit gaan, we willen controle over wat we eten zodat we niet te ongezond worden, we willen controle over die ene persoon want wat als er iets gebeurt? 

Gek eigenlijk als je er zo over nadenkt, of niet? 

Als ik kijk naar mijzelf kan ik me in het bovenstaande zo vinden. Er gaat geen dag voorbij wat ik gewoon laat ‘gebeuren’. 

Hoe mooi zou dit zijn, de dag gewoon kunnen laten gebeuren? 

Stel je eens voor, de wekker gaat af, je wordt uitgerust en gezond wakker, alleen dat gegeven is al een privilege. Nadat je wakker wordt maak je een lekker kopje koffie met melk en suiker want zo vind je het kopje koffie ’t lekkerst en je maakt je verder niet druk om de kcal wat erin zitten. Na je kopje koffie ga je je omkleden, je kijkt naar wat jij echt leuk vindt om te dragen en niet naar wat er maatschappelijk wel of niet geaccepteerd is. Je doet je haar zoals jij dit wilt, hetzelfde geldt voor je make-up. 

Je pakt je jas en gaat de deur uit. Helemaal zoals jij bent en realiseert je dat dit meer dan oké is. Wat iemand van jouw keuzes vindt, maakt niks uit. Je bent onderweg naar de trein en onderweg hierheen zie je minimaal 4 mensen die boos kijken, je kiest ervoor om ondanks de gezichtsuitdrukking van de ander toch vriendelijk te lachen en je voelt hun energie veranderen op het moment dat de ander dit ziet en een voorzichtig lachje teruggeeft. 

Mooi he?

Eenmaal in de trein aangekomen zet je je favoriete muziek op en luister je hier de hele rit naar, zonder afgeleid te worden door je telefoon en andere externe prikkels die onrust veroorzaken. Je laat het uitzicht simpelweg gebeuren en bent blij om mooie huizen, natuur en mensen om je heen te zien. 

Je komt aan op je bestemming en loopt naar school of werk, eenmaal hier aangekomen voel je de onbewuste concurrentie strijdt met de mensen om je heen al beginnen. De een heeft mooiere kleding aan als jou, de ander is slanker, mooier, subtieler. 

Je klasgenoot of collega verbeterd jou zonder kwade bedoelingen maar toch voel je je hierna zo dom, hoe kon je dit zelf nu niet weten. 

Al deze gedachtes spoken rond in je hoofd totdat je weer even terug keert naar jezelf, je kern. 

Waarom heb je deze gedachtes niet op het moment dat je alleen bent? Maar wel als je omringt bent met andere mensen? 

Even haal je diep adem en probeer je de mindset van 10 minuten geleden aan te passen. 

In plaats van jezelf met andere te vergelijken kun je ook heel blij zijn dat er maar een ding op de wereld zo is zoals die is, en dat ben jij. 

De enige negatieve aspecten die groeien zijn de aspecten die jij aandacht geeft. 

Er is niemand op deze wereld die zo is als jou en dat maakt iedereen mooi. De mensen om jou heen zijn nooit zo bewust met jou bezig als dat jij dit zelf bent en als dit kwartje eenmaal gevallen is valt er een behoorlijke last van je schouders af. 

Je collega of klasgenoot vind je niet dom, zo voel jij je omdat je negatieve denkpatronen vertoond. Ze vinden je ook niet dik, lelijk of te veel. Dat vind jij zelf. 

De wereld om ons heen is letterlijk de waarheid die wij voor onszelf creëren. Wat is goed en wat is slecht? Dat is voor elk persoon verschillend en dat maakt deze 2 begrippen zo enorm subjectief. Wat voor de een slecht is, is voor de ander het beste ooit. Wat voor de een niet belangrijk is, kwetst de ander. Wat de een wilt uiten, houdt de ander voor zichzelf. 

Probeer de wereld om je heen niet te serieus te nemen. Geef er zelf kleur aan, leef, dans, lach, huil, voel en heb lief. Jij bent je eigen geluk en niet dat van een ander, daar is iemand toch echt zelf verantwoordelijk voor. Dus wat voor jou goed voelt moet je doen, en daar hoef je jezelf niet voor te verantwoorden of te verontschuldigen. 

Goed en slecht is subjectief. Onthoudt dat. 

Het maakt allemaal niks uit. Kies voor jezelf en voor de liefde die je geeft en krijgt van alle mooie mensen om je heen. 

maak jezelf gelukkig.

D.D