#Gezonde School

[nataschablogt]

4x tips voor een gezonde werk of school lunch

Ik leg altijd de avond van te voren m’n spullen klaar die ik mee wil nemen, en zet het klaar in de koelkast. In de ochtend heb ik hier namelijk geen zin in en dan pak ik gemakkelijk wat op mijn werk. Niet heel gezond dus. In dit artikel geef ik tips om een gezonde lunch te maken. 1. Kies voor een goede lunch box Tegenwoordig heb je lunch boxen in verschillende vormen en maten, wat ideaal is en…

[polldermodel]

Stel, je zit/zat op de middelbare school, je hebt een tussenuur en €4, wat voor snack koop je?

- kaasbroodje/frikandelbroodje/saucijzenbroodje

- iets van de snackbar (friet, kaassoufflé, Turkse pizza enz)

- iets kleins uit de automaat (snoep, chocola, chips)

- iets groots maar wel snack-achtig uit de supermarkt (cake, pakken met koekjes, grote zakken chips, chocoladerepen, nootjes, ijs)

- iets uit de supermarkt dat niet direct snack-achtig lijkt (pot met olijven, kaas, pak vla, potjes babyvoeding, bus slagroom)

- iets gezonds (fruit? snackgroente?)

- iets anders

- ik kocht nooit eten in een tussenuur/ik zet het geld op mn spaarrekening

Ps: toen ik op school zat hadden we alleen maar ongezonde zooi (yum) op school dus voel je vrij om de categorieën aan te passen om het meer up to date te maken.

[nutraexperts]

CONFITROL24: HERSTEL JE LEVENSKWALITEIT! 💪✨

Heb je ooit het gevoel gehad dat je de controle over je blaas verliest?

Dat is frusterend, en je bent niet alleen.

Veel mensen ervaren dit probleem, maar wat als ik je vertel dat er een oplossing is?

Confitrol kan de verandering zijn die je nodig hebt.

In deze review gaan we dieper in op hoe confitrol jou kan helpen om weer met vertrouwen je leven te leiden.

Laten we kijken naar de voordelen en waarom dit product jouw aandacht echt verdient!

👉 KOOP CONFITROL24 OP DE OFFICIËLE WEBSITE

Confitrol: De Oplossing Voor Bladder Control

Iedereen heeft wel eens te maken gehad met dat ongemakkelijke gevoel van een blaas die niet helemaal onder controle is.

Je bent niet alleen.

Het kan frustrerend zijn en zelfs je dagelijkse leven beïnvloeden.

Ik weet het, want ik heb het zelf meegemaakt.

Maar hier komt Confitrol in beeld.

Wat Is Confitrol?

Confitrol is een natuurlijk supplement dat speciaal ontwikkeld is om de blaaskontrole te ondersteunen.

Het bevat krachtige ingrediënten die helpen bij het versterken van de blaasspier en het bevorderen van een gezonde urinestroom.

Dit betekent minder zorgen over ongewenste ongelukjes en meer vrijheid om te genieten van je leven.

Hoe Werkt Confitrol?

Laten we eerlijk zijn, er zijn talloze producten op de markt die beloven je problemen met de blaas op te lossen.

Wat maakt Confitrol anders?

Het draait allemaal om de unieke samenstelling:

Natuurlijke Ingrediënten: Het gebruik van kruidenextracten zoals zaadjes van pompoen en cranberries ondersteunt niet alleen de gezondheid van je blaas maar helpt ook bij het verminderen van irritatie.

Wetenschappelijk Onderbouwd: De formule is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, wat betekent dat het niet zomaar een hype is. Er zit echt iets achter!

Klantervaringen Met Confitrol

Ik ben altijd benieuwd naar echte ervaringen voordat ik iets probeer.

Hier zijn enkele testimonials die me echt raakten:

“Na jarenlang ongemak besloot ik Confitrol uit te proberen.

Het resultaat was verbluffend!

Ik voel me weer vrij om dingen te doen zonder constant naar de wc te moeten.”

– Marieke, 54 jaar

En nog eentje:

“Als drukke moeder had ik geen tijd voor ongelukjes.

Dankzij Confitrol kan ik nu zonder angst mijn kinderen naar school brengen!”

– Annelies, 38 jaar

Deze verhalen laten zien dat er hoop is voor iedereen die met dit probleem worstelt.

Waarom Kiezen Voor Confitrol?

Er zijn zoveel redenen waarom Confitrol de beste keuze is:

Geen Bijwerkingen: In tegenstelling tot sommige medicijnen, heeft dit supplement geen vervelende bijwerkingen.

Eenvoudig Te Gebruiken: Neem gewoon dagelijks twee capsules in met water en je bent goed bezig!

Verhoogt Je Levenskwaliteit: Minder zorgen over je blaas betekent meer genieten van sociale activiteiten, sport of gewoon ontspannen thuis.

De Kracht Van Natuurlijke Ingrediënten

Een belangrijk aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien, zijn de natuurlijke ingrediënten in Confitrol.

Ze spelen een cruciale rol in hoe effectief het product is:

Pompoenzaadextract: Dit staat bekend om zijn vermogen om de blaasfunctie te verbeteren.

Cranberry-extract: Helpt bij het voorkomen van urineweginfecties en bevordert een gezonde urinewegen.

Door deze ingrediënten samen te voegen, ontstaat er een krachtige formule die echt werkt.

Hoe Lang Duurt Het Voordat Je Resultaten Ziet?

De meeste gebruikers merken binnen enkele weken verbetering op.

Dat klinkt misschien kort, maar geloof me: elke dag zonder zorgen over je blaas voelt als een overwinning!

Ik herinner me nog goed toen ik zelf begon met Confitrol; na ongeveer drie weken voelde ik al verschil.

Waar Kun Je Confitrol Kopen?

Voor degenen die klaar zijn om hun leven terug te krijgen: je kunt Confitrol eenvoudig online bestellen via hun officiële website.

Zorg ervoor dat je vandaag nog actie onderneemt!

Je verdient het om vrij en zonder angst rond te lopen.

Dus waar wacht je nog op? Geef jezelf weer controle over jouw leven!

👉 ONTDEK CONFITROL24 OP DE OFFICIËLE WEBSITE

FAQ

Wat is Confitrol24?

Confitrol24 is een natuurlijk supplement dat ontworpen is om de blaascontrole te ondersteunen. Het helpt bij het verminderen van ongewenste drang en bevordert een betere blaasfunctie.

Hoe werkt Confitrol24?

Confitrol24 bevat ingrediënten die de spieren rondom de blaas versterken. Dit zorgt ervoor dat je beter in controle bent over je plasdrang. Het ondersteunt ook de algehele gezondheid van de urinewegen.

Zijn er bijwerkingen van Confitrol24?

De meeste mensen ervaren geen bijwerkingen, omdat het product op natuurlijke ingrediënten is gebaseerd. Toch is het altijd slim om met een arts te praten als je twijfels hebt of als je medicijnen gebruikt.

Hoe lang duurt het voordat ik resultaten zie met Confitrol24?

Veel gebruikers merken na enkele weken verbetering in hun blaascontrole. Het kan echter per persoon verschillen, afhankelijk van individuele factoren zoals levensstijl en gezondheid.

Hoe neem ik Confitrol24 in?

Neem twee capsules per dag met voldoende water. Het maakt niet uit of je ze voor of na een maaltijd neemt, zolang je maar consistent bent.

Kan ik Confitrol24 combineren met andere supplementen?

Ja, maar het is verstandig om eerst met een zorgverlener te overleggen. Zo weet je zeker dat er geen interacties zijn tussen de supplementen die je gebruikt.

Voor wie is Confitrol24 geschikt?

Dit product is vooral gericht op volwassenen die last hebben van blaasproblemen of ongewenste drang. Als je twijfelt, praat dan even met een arts.

Waar kan ik Confitrol24 kopen?

Je kunt Confitrol24 online bestellen via verschillende gezondheidswinkels en officiële websites. Zorg ervoor dat je koopt bij betrouwbare bronnen voor de beste kwaliteit.

Is er een geld-terug-garantie voor Confitrol24?

Ja, veel verkopers bieden een geld-terug-garantie aan als je niet tevreden bent met het product. Check altijd de voorwaarden voordat je koopt.

Hoe bewaar ik Confitrol24 het beste?

Bewaar het op een koele, droge plaats, uit de buurt van direct zonlicht en buiten bereik van kinderen. Zo blijft de kwaliteit optimaal!

👉 BEZOEK DE OFFICIËLE SITE VOOR CONFITROL24

[jojoxca]

Een onvergetelijke dag

Door Jojo

As long as I'm here

No one can hurt you

Don't wanna lie here

But you can learn to

If I could change

The way that you see yourself

You wouldn't wonder why you hear

They don't deserve you

- Billie Eilish

Bubbeljungle, Leiderdorp, 2013

Wat is het hier druk. Overal gillende kinderen, rennende kinderen en uitgeputte ouders.

Mama kondigde vanochtend uit het niets aan dat we naar de Bubbeljungle gingen. Wat heet, ze reed me erheen, ik werd in de ballenbak gekwakt en ze reed weer weg.

Ze zeggen het dan wel niet, ik weet dat mijn ouders moeite met me hebben. Omdat ik anders ben. Niet normaal. Omdat ik iets heb wat “autisme” heet. Dat betekent dat mijn hersenen anders werken - wat zijn hersenen?

Ze hebben me uitgelegd wat dat is (voor zover dat kon, ik ben nog maar zes), maar ik snapte er niks van. Maar als ik mijn ouders, juffen en de andere kinderen die ik ontmoet heb mag geloven, snap ik helemaal niks. Ze vinden me raar. En ik snap maar niet waarom.

Mama probeert elke kans te benutten om mij met andere kinderen te laten spelen. Ik heb de indruk dat ze dat vooral doet om even van me af te zijn. Ik voel me vaak best alleen. Maar met anderen spelen lukt me gewoon bijna nooit. Ik heb mijn eigen aparte voorkeuren met wie ik speel en anderen vinden mij raar, gek en eng.

Papa en mama hebben sowieso al niet veel geduld met mij. Vaak schreeuwen ze binnen no time tegen me, vooral mijn mama. Het maakt niet uit wat ik doe of zeg en aanpas om haar tevreden te stellen, ze blijft geïrriteerd raken en boos worden door mij. Wat ik fout doe, begrijp ik niet.

Mama is vaak aan het werk. Papa zie ik alleen één keer per week en eens in de twee weken in het weekend.

Mama heeft een nieuwe verkering. De tweede al sinds de scheiding. Hij heeft ook twee kinderen, beide jonger dan ik. Mama heeft het heel vaak over hen. Ik heb vaak de indruk dat ze meer van haar verkering en zijn kinderen houdt dan van mij. Dat merk ik aan bijna alles.

Op school zijn er problemen met mijn aandacht, thuis is er altijd ruzie om het eten omdat ik erg kieskeurig ben. Ik moet bij mama sinds ze met die man heeft gewoon eten wat de pot schaft omdat dat “gezonder” is.

Het zal wel gezonder zijn, maar ik voel me zo rot. Ik ben altijd als laatste klaar en soms moet ik huilen van vernedering.

Soms, als mijn ouders echt boos op me zijn, slaan ze me. Niet hard, hoor. Dat zei iemand tegen wie ik het vertelde. Vroeger deden ze niet anders, wordt er gezegd. “Corrigerende tikjes” worden het genoemd.

Mama zegt ook vaak dat ze me spuugzat is en ziek van me wordt, inclusief kotsgeluiden.

Vaak zeggen papa en mama een paar minuten na zo'n “corrigerend tikje” en een paar ruwe woorden weer hoeveel ze van me houden. Ik geloof het niet. Niet meer. Hoeveel zijn die woorden waard als ze het maar blijven doen?

Soms sla ik mezelf ook. Omdat het mij nooit lukt eens normaal te doen en mijn ouders niet te irriteren.

Ik zal het wel verdienen, want ik ben een last. Een blok aan ieders been.

Als mijn mama antwoord geeft als ik iets vraag, is het vaak zo: “Lientje… (diepe zucht)...", en dan net zo geïrriteerd: “Zie je niet dat ik bezig ben?”

Tja.

De tranen komen en ik kan ze niet stoppen.

Ik ren de wc's in en ga in een hoekje zitten huilen.

Niemand houdt van me. En waarom zouden ze ook? Misschien kan er gewoon niemand van mij houden…

Ik kan er maar beter niet meer zijn. Niemand zal me missen. Misschien merken ze het geeneens als ik weg ben…

De deur van één van de hokjes gaat open en er stapt een jongen naar buiten.

Ik veeg snel mijn tranen weg.

Hij kijkt naar me. Hij is niet veel ouder dan ik; ik schat hem ongeveer acht jaar.

Hij heeft donkerbruin haar en groene ogen die me vriendelijk aankijken. Hij heeft een korte olijfgroene spijkerbroek en een zwarte coltrui aan en zwarte schoenen met zwarte sokken erin. Hij heeft een ouderwetse discman in zijn hand en de dopjes daarvan in zijn oren, waar rustige muziek uit klinkt.

Hij zit onder de blauwe plekken en schrammen.

Maar wat me het meest opvalt, zijn de pleister op zijn wang en een plastic slang in zijn neus. Het soort slang waar vloeistoffen doorheen gaan in het ziekenhuis. Net geleerd op school.

Waarom zou hij die hebben?

Hij draait de kraan open en begint zijn handen te wassen. Er zitten ook pleisters op zijn handen.

Hij blijft naar me kijken terwijl hij zijn handen afdroogt.

Hij zet zijn discman uit en loopt naar me toe. Hij knielt voor me neer.

“Waarom huil je?” Vraagt hij dan.

Ik schud alleen mijn hoofd. Ik kan niet uitleggen waarom. Ik mag het niet uitleggen. Ik mag niemand vertellen wat er achter gesloten deuren gebeurt.

Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen.

Normaal zou ik zo'n arm afschudden, maar nu voelt het prettig, dus ik laat hem begaan.

“Weet je, soms is het goed om te huilen.” Zegt de jongen.

Ik begin weer te snikken. De jongen pakt me vast en ik sla mijn armen om hem heen.

Waar ik me normaal tegen verzet als mijn ouders en familie het doet, laat ik nu toe van een vreemde. Maar soms is iemand die luistert en je troost, echt troost, het beste, zelfs als het een vreemde is.

Ik begin te vertellen.

“Dat is vreselijk.” fluistert hij als ik klaar ben. “Jouw papa en mama mogen toch niet slaan?”

“Nee, dat dacht ik ook.” Snik ik. “Maar blijkbaar…”

Een tijdje zit ik te snikken. En al die tijd houdt de jongen me vast.

“Hoe heet jij?” Vraagt hij dan.

“Lientje.” Ik snuf en veeg een traan weg. “En jij?”

“Logan.” Zegt hij.

“Hé, we hebben dezelfde letter!” Ik kan alweer vrolijk zijn.

“Ja, best wel cool. Wil jij ook muziek luisteren?” Vraagt Logan.

“Ja!” Fluister ik.

Hij stopt één van de dopjes van zijn discman in mijn oor en drukt op play.

Het nummer begint met een hoop geschreeuw. Ik vind het prachtig.

Dan komt de beat, en een rustige vrouwenstem.

“Try to break one's heart, in perpetuity.” Zingt ze.

Ik vindt het prachtig. Die beats in combinatie met haar stem zijn geweldig.

“Wie is dit?” Vraag ik. Ik heb nog nooit zoiets gehoord.

“Soap&Skin. Dit nummer heet "Sugarbread".” Zegt Logan.

“Suikerbrood!” Roep ik uit. Die twee woorden Engels ken ik!

“Precies.” Logan straalt. “Ik hoor naar de radio te luisteren, maar zij is mijn favoriete zangeres.”

“Mooi.” Fluister ik.

Het volgende nummer begint. Een viool, met soortgelijke beats, en dan de stem van diezelfde vrouw.

“Zo mooi.” Fluister ik. Ik heb helemaal kippenvel.

“Ja, hé?” Vraagt Logan.

“Hoe heet dit nummer?” Vraag ik.

“Marche Funèbre," Zegt Logan. “Het betekent “dodenmars” in het Frans.”

Hij draait het nummer een paar keer opnieuw.

Hij doet zijn discman af. “We moeten teruggaan. Mijn ouders zullen me wel zoeken. En ze zijn al zo bezorgd om me… Hé, mijn ouders hebben net eten besteld. Wil je mee-eten?”

“Eh… hangt ervan af wat het is… Ik eh… ben nogal moeilijk met eten.” Fluister ik.

“Oh, maak je niet druk. Je vindt het vast lekker. Kom.”

Logan trekt me mee naar een man en vrouw met blond haar. Hij heeft zijn donkerbruine haar dus niet van hen.

“Papa, mama, dit is Lientje.” Zegt Logan. “Mag ze mee-eten?”

“Tuurlijk, we hebben genoeg!” Antwoordt zijn moeder.

Ik word enthousiast verwelkomd door zijn ouders. Ze hebben twee dienbladen met kartonnen doosjes op tafel gezet.

Ze doen de doosjes open…

Dit is een droom. Patat en kipnuggets!

“Hmm, nuggies!” Zeg ik veel te hard. Logan glimlacht alleen maar.

We eten en delen samen het bakje appelmoes. Logan vertelt over zijn school, zijn prestaties als vechtsporter (zwarte band!), zijn familie en over zijn hond, Sofie.

“Heb jij huisdieren?” Vraagt hij.

“Ja, een kat. Hij heet Sokje. Hij is zwart met witte pootjes, vandaar.” Zeg ik.

“Grappige naam. Schattig.” Zegt Logan.

“Ik… waarom… Ik vroeg me af-” begin ik.

“Waarom die slang in mijn neus zit?” Maakt Logan mijn zin af. Blijkbaar is hij gewend aan dit soort vragen…

“Eh… ja. Ik heb nog nooit zoiets gezien… is het voor je eten?” Domme vraag, hij eet gewoon normaal.

“Nee. Het is voor mijn zuurstof. Ik ben ziek.” Zegt Logan.

“Ziek? Wat heb je dan?” Vraag ik met een klein stemmetje.

“Ik heb kanker. Leukemie.” Antwoordt hij.

Oh nee, he. Dat vreselijke woord heb ik net op school geleerd en het klinkt echt doodeng.

“Leukemie? Wat is dat?” Fluister ik hees. Ik voel me echt heel klein en dom…

“Leukemie betekent dat mijn bloed ziek is. In je bloed zitten hele kleine dingen die helpen om je gezond te houden, zoals de soldaatjes. Bij mij zijn die soldaatjes bijna allemaal ziek en ze zijn met te veel. Ze houden ook de gezonde dingen tegen, zoals de taxi's, die zuurstof naar je lichaam brengen.” Zegt Logan.

“En daarom heb jij die slang.” Fluister ik.

Hij knikt. “En die zieke soldaatjes houden ook de plakkertjes tegen die zorgen dat het bloed stopt met stromen als ik wondjes heb. Vandaar die blauwe plekken en schrammen.” Fluistert Logan. En die hele uitleg heeft hij me glimlachend aangekeken.

“Kan je beter worden?” Vraag ik.

Zijn glimlach verdwijnt.

Hij schudt zijn hoofd. “Nee, ik word niet meer beter.”

Hij kijkt weg. Ik leg mijn handje op die van hem.

“Ik had medicijnen die me weer beter zouden maken, maar die werken niet meer… ze kunnen niks meer voor me doen.” Er glijdt een traan over zijn wang.

Ik huil meteen weer mee. Stomme gewoonte!

“Dus binnenkort ga je…” Fluister ik.

“Ja. Ik ga naar de hemel.” Fluistert hij.

Zijn ouders kijken ons aan. Ook zij hebben tranen in hun ogen.

“Hoe oud ben je?” Fluister ik.

“Acht.” Fluistert Logan.

Hij heeft nog maar twee maanden, vertelt zijn moeder. Dan gaat hij.

Uuthofasie, zeggen ze.

“Wat is uuthofasie?” Fluister ik.

Ze lachen even. Ik heb zo'n moeite met moeilijke woorden…

“Euthanasie.” Zegt zijn moeder. “Ze gaan Logan een prikje geven zodat hij geen pijn meer heeft. Zo kan hij rustig naar de hemel."

Naar de hemel. Wat erg. Opa is vier jaar geleden naar de hemel gegaan, maar ik weet allang niet meer hoe dat voelde…

Maar opa was tweeëntachtig. Logan is nog maar acht…

Maar dan glimlacht Logan weer. “Maar ik ga er het beste van maken nu ik nog leef.” Hij pakt mijn hand weer vast en vraagt: “Ga je mee?”

“Nee, dat durf ik niet hoor!” Zeg ik tegen Logan.

“Kom op, Lien. Het is niet eng. Je kunt het.” Zegt Logan.

We staan bovenaan zo'n grote toren met elastieken waar je je doorheen moet laten vallen en overheen kunt kruipen - een “spinnentoren” noemt Logan het - en ik vind het doodeng. Straks val ik, of breek ik iets, of raak ik gewond… wat zal mama dan zeggen? Die zal dan heus-

Logan knijpt in mijn hand. “Kom. We gaan samen. Als je valt, vang ik je op.”

“Echt waar?” Fluister ik.

“Ja, echt waar. Kom, spring maar. Eén, twee… drie!”

Ik spring, tegelijk met hem. Ik gil, maar hij houdt me stevig vast.

Na twee verdiepingen vind ik het niet eng meer en kruipen we samen over het net. Ik snap nu waarom Logan het een spinnentoren noemt; die netten lijken net spinnenwebben.

Logan doet alsof hij Spiderman is en ik probeer hem na te doen.

Ineens roept hij: “Vijand in zicht!” En hij neemt een sprong, grijpt me vast en trekt me tegen zich aan. We vallen het laatste stuk naar beneden en landen gierend op de mat.

Logan knijpt in mijn hand die hij nog steeds vasthoudt. “Nu mag jij zeggen wat we gaan doen.”

“De fietsjes! Ik wil naar de fietsjes!” Zeg ik.

We verlaten de plek via de enorme bek van een haai met enorme tanden.

Ik kijk even achterom naar de haai. De bek zit in het midden, de rest is gebouwd in stijl van een schip. Aan de linker- en rechterkant staan enorme schelpen met joekels van zeewezens erin. Gadver, wat zijn ze groot.

“Ze kijken recht in je ziel.” Fluister ik.

“Kom. Ze doen jou niks zolang ik bij je ben.” Fluistert Logan.

We hebben de hele dag de grootste lol. We rijden op de fietsjes en botsen expres tegen elkaar op, we bouwen een fort met de enorme legostenen, we springen samen op het springkussen - en gooien met de enorme rubberen ballen - tot we moe zijn, Logan rent rond en maakt oerwoudgeluiden en ik doe met hem mee. We rijden samen op een sleetje van de sleebaan af en gieren het uit als één van ons eraf valt.

Na een paar uur hebben we even een momentje samen, zonder andere kinderen.

Logan pakt mijn hand weer vast.

“Je bent een bijzonder meisje, Lientje.” Zegt hij.

Bijzonder? Ik? Ik weet niet wat ik hoor.

“Jij bent ook een bijzonder jongetje.” Fluister ik.

“Ik wil je iets geven.” Fluistert hij. Hij graait in zijn zak.

Het is een sleutelhanger in de vorm van een prachtig wit vlindertje met zwarte randjes om zijn vleugels en zwarte stipjes in de hoeken.

“Het is een koolwitje,” Zegt Logan. “Die staat voor onsterfelijkheid en wedergeboorte. Het is mijn belangrijkste bezit. En ik wil hem aan jou geven.”

“Waarom?” Fluister ik.

“Omdat jij hem verdient. Ik heb nog nooit zo'n goede vriend gehad.” Zegt Logan.

Ik voel de tranen weer komen. Maar nu hou ik ze niet tegen.

Logan trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug.

Ik stop het koolwitje in mijn broekzak.

“Mag ik je nog iets geven?” Vraagt Logan.

“Wat dan?” Vraag ik.

Hij komt steeds dichterbij en dan geeft hij me een kusje.

Ik word knalrood. Ik ben nog nooit door een jongen gekust.

“Dank je.” Fluister ik.

Logan zegt niks. Maar de blik in zijn ogen zegt genoeg.

Uiteindelijk is het sluitingstijd en tijd om naar huis te gaan.

Logan geeft me een laatste knuffel en fluistert: “Dank je wel, voor deze onvergetelijke dag.”

“Jij ook bedankt.” Fluister ik.

We laten elkaar niet los.

Tot zijn moeder roept: “Logan! Kom je? Oma wacht op ons!”

“Ja, mama!” Logan laat me los, knijpt in mijn hand, zegt “tot snel” en rent achter zijn moeder aan.

En dan gaat het mis.

Ik zie dat Logan ineens stopt met rennen, voorover buigt en naar zijn borst grijpt.

Ik wil iets roepen, gillen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Hij valt recht naar achteren.

Ik ren naar hem toe.

Zijn moeder houdt hem vast. “Logan! Wat heb je! LOGAN!”

“Mama… het doet… zo'n pijn.” Fluistert Logan.

“Blijf maar ademen, lieverd. Blijven ademen.” Fluistert zijn moeder, die inmiddels aan het huilen is.

“Kan niet… Ik kan het niet meer, mama.” Logan huilt nu ook.

Wat gebeurt hier? Ik vind het eng en begin ook te huilen.

Zijn moeder pakt mijn hand ook vast.

“Lientje…” Fluistert Logan.

Dan zegt hij niks meer en wordt hij slap.

Zijn ouders huilen en houden hem vast.

En dan snap ik het. Zijn hartje wil niet meer. Hij gaat naar de hemel.

“Het is goed, jongen. Ga maar. Je zult geen pijn meer hebben.” Fluistert zijn vader.

Nee, het is niet goed! Ik wil niet dat mijn beste vriend naar de hemel gaat! Niet nu! NIET. NU!

Er komen mensen binnen. Ambulancepersoneel, denk ik. Ook daar heb ik laatst les over gehad.

Ze drukken op zijn borst en luisteren naar zijn hartje.

Dan schudden ze hun hoofd.

“Is hij… is hij nu in de hemel?” Fluister ik.

Zijn moeder kijkt me aan en knikt. “Ja, schat. Hij is nu in de hemel. Hij is nu een engeltje.”

“Nee,” Snik ik. “Nee, nee, nee… koolwitje, nee! Koolwitje, kom terug!”

Zijn moeder trekt me tegen zich aan.

De mensen van de ambulance tillen hem ergens op.

Zijn ouders omhelzen elkaar en ik zie hoe ze bij elkaar huilen.

En dan zie ik mama binnenkomen.

Ik ren naar haar toe en val huilend in haar armen.

“Lientje? Meisje toch, wat is er?” Vraagt mama verschrikt.

Ik moet zo hard huilen dat ik niet kan praten.

Logans ouders komen en vertellen haar het hele verhaal.

Mama streelt mijn haren en fluistert lieve woorden. Maar het helpt niks. Ik wil mijn lieve koolwitje terug.

Als ik wat rustiger wordt, fluistert mama dat we naar huis gaan.

We lopen langs de ambulance, waar Logan nu op een soort bedje ligt. Zijn oogjes zijn dicht, alsof hij slaapt, maar het is fout. Alles hieraan is fout.

“Wil je nog iets tegen hem zeggen?” Fluistert mama.

Ik knik.

Ik geef hem een kusje en fluister: “Vaarwel, koolwitje. Ik zal je missen. Je was mijn allerbeste vriend. Bedankt voor deze onvergetelijke dag.”

Het is druk buiten. We staan met zijn allen om het graf heen.

Ik sta voor het kleine kistje met een rode roos in mijn hand.

Niet te geloven dat mijn allerbeste vriend in dat kistje ligt.

Ik frummel aan het koolwitje dat Logan me gaf. Mama heeft het heel mooi voor me aan een kettinkje gedaan, zodat ik hem altijd bij me kan dragen.

De dienst is net afgelopen.

“Mag ik nog even alleen zijn met hem?” Fluister ik.

Mama knikt en laat me even alleen.

Ik kniel voor de kist.

Mama zegt dat Logan altijd bij me zou zijn, alleen niet fysiek. En als ik om een teken vraag…

Ik leg mijn hand op de kist en fluister: “Logan, als je me hoort, geef dan een teken.”

Even gebeurt er niets.

Dan komt er een koolwitje aan gevlogen.

Hij landt even op de kist, loopt wat rond en vliegt dan weer verder.

Ik kijk het kleine witte vlindertje na.

“Dag, koolwitje.” Fluister ik. “Ik hou van je. Bedankt voor de onvergetelijke dag.”

Bij dit verhaal hoort het nummer “(This Is) Water” van Soap&Skin, afkomstig van het album “From Gas to Solid / you are my friend”.

[blueapple111]

10 essentiële onderhoudstips voor MacBooks om de levensduur te verlengen

Macbooks zijn digitale metgezellen voor werk, school en ontspanning. Een goede vriend heeft aandacht nodig om gezond te blijven. Veel mensen realiseren zich niet hoe belangrijk regelmatig onderhoud is totdat ze een macbook reparatie nodig hebben. Een beetje kennis en een paar eenvoudige handelingen kunnen ervoor zorgen dat je MacBook jarenlang goed blijft functioneren.

Je zou je moeten afvragen waarom ik hier allemaal moeite voor doe. Goed onderhoud kan na verloop van tijd geld besparen. Het kan dure reparaties besparen en ervoor zorgen dat je MacBook goed blijft werken. Als je een MacBook reparatie nodig hebt in Amsterdam of elders, kan een goed onderhouden MacBook de reparatieprocedure eenvoudiger en goedkoper maken.

1. MacBook schoonmaken

Je MacBook regelmatig schoonmaken is essentieel. De juiste manier:

Zachte kleding Laat geen stukjes achter.

Maak stof nat als dat nodig is.

Vermijd vloeibare schoonmaakmiddelen.

Maak het toetsenbord, het trackpad en de buitenkant van je MacBook schoon.

Het schoonmaken van je MacBook kan de noodzaak voor reparaties verminderen.

2. Werk uw software vaak bij

Software-updates zijn cruciaal omdat:

Problemen verhelpt

De prestaties van je MacBook verbetert

Beschermt tegen kwaadwillende internetgebruikers Hoe bijwerken?

Klik op het Apple-symbool linksboven.

Open Systeemvoorkeuren

Selecteer Software-update

Voeg eventuele updates toe.

3. Houd je opslagruimte opgeruimd

Overbelaste MacBooks worden trager. Probeer deze tips:

Controleer de opslagruimte van je MacBook met behulp van de hulpprogramma's.

Verwijder ongewenste bestanden en programma's.

Online opslag voor grote gegevens

Leeg regelmatig de prullenbak van je MacBook.

4. Onderhoud je batterij

Batterijproblemen veroorzaken veel macbook reparatie amsterdam . Houd je batterij gezond:

Vermijd oververhitting of koeling van je MacBook.

Laad je MacBook op met de oplader.

Laat je batterij soms leeglopen en laad hem dan op.

Controleer de gezondheid van je batterij in het Systeemrapport.

5. Let op uw scherm

Als je scherm macbook vervangen kapot is, kan er hulp nodig zijn. Om uw scherm te beschermen:

Sluit MacBook voorzichtig.

Maak geen vingerafdrukken op het scherm.

Draag je MacBook in een hoesje.

Maak het scherm voorzichtig schoon met een doekje.

6. Bescherm je MacBook met software

De MacBook is normaal gesproken veilig, maar extra bescherming is goed:

Installeer een veiligheidsprogramma voor MacBook.

Houd het veiligheidsprogramma actueel.

Controleer uw MacBook regelmatig met behulp van het programma.

Wees voorzichtig met downloaden van het internet.

7. Je MacBook sneller maken

Houd de prestaties van je MacBook op peil:

Laat niet te veel opstarten als je je MacBook aanzet.

Sluit ongebruikte programma's en verwijder hun oude bestanden.

Activity Monitor laat zien welke programma's je MacBook belasten.

8. Sla je werk vaak op

Regelmatige back-ups helpen als je macbook reparatie amsterdam nodig hebt:

Sla je werk automatisch op met Time Machine.

Maak een back-up van je werk op een andere schijf of online.

Controleer soms je opgeslagen werk.

Bewaar kritieke documenten in veel kopieën.

9. Houd MacBook koel

Te veel warmte op je MacBook kan voor grote problemen zorgen. Stop dit:

Gebruik je MacBook op een vlakke, stevige ondergrond.

Controleer de kleine gaatjes van je MacBook op verstoppingen.

Langdurige gebruikers van een MacBook kunnen het beste een speciale pad gebruiken om het apparaat koel te houden.

Gebruik je MacBook niet in direct zonlicht of in een verwarmde omgeving.

10. Weet wanneer je om hulp moet vragen

Soms heb je hulp van een expert nodig. Overweeg om hulp te vragen als:

Je MacBook niet wil opstarten.

Het zwarte of blauwe scherm niet verandert.

De buitenkant van je MacBook kapot is.

Scherm macbook vervangen nodig is.

Je MacBook hapert. Macbook reparatie Amsterdam kan je helpen in Nederland.

Waarom regelmatig onderhoud belangrijk is

Regelmatig onderhoud van je MacBook is cruciaal. Net zoals het dagelijks poetsen van je tanden, vermindert het problemen. Als je je MacBook goed onderhoudt, kan hij

Beter en sneller presteren

Langer meegaan

De reparatiekosten verlagen door de frequentie te verlagen.

Je cruciale gegevens en afbeeldingen beschermen.

Je kunt de meeste van deze dingen zelf doen, zelfs als je technische hulp nodig hebt. Als je het niet zeker weet, raadpleeg dan een MacBook expert.

Wanneer moet je een professionele Macbook reparatie overwegen?

Zelfs als je goed voor je MacBook zorgt, kan het zijn dat je MacBook een professionele behandeling nodig heeft. Professionele reparatie kan nodig zijn in deze situaties:

Als MacBook nat wordt

Als hij valt en niet meer werkt.

Als de batterij leeg raakt,

Als het scherm beschadigd of gebroken is.

Als je MacBook rare geluiden maakt.

Als hij snel warm wordt

Het is beter om in deze situaties doe-het-zelf reparaties te vermijden. Een MacBook expert kan zorgen voor een grondige en veilige reparatie.

Macbook Reparatie Amsterdam

Veel Amsterdamse bedrijven bieden MacBook reparatieservice. Als je op zoek bent naar reparatie:

Vraag vrienden en familieleden naar een leuke plek.

Zoek online winkels met gunstige beoordelingen.

Ze moeten weten hoe ze je MacBook moeten repareren.

Vraag naar het tijdschema en de kosten voordat je akkoord gaat.

Vergeet niet om vragen te stellen en je op je gemak te voelen bij de MacBook reparateurs.

Conclusie

Je MacBook kan gemakkelijk onderhouden worden. Deze 10 eenvoudige stappen kunnen de levensduur van je MacBook verlengen. Maak hem schoon, werk de software bij en gebruik hem voorzichtig. Als je dit doet, zullen reparaties zeldzaam zijn.

Maak je geen zorgen als je een probleem niet kunt verhelpen. Als je een scherm moet vervangen of iets ingewikkelds moet repareren, kunnen specialisten je helpen. Zorg goed voor je MacBook zodat je er jarenlang plezier van hebt, of je nu in Amsterdam bent of ergens anders.

Voor zaken, onderwijs of entertainment, je MacBook is onmisbaar. Zorgvuldig onderhoud zorgt ervoor dat hij je ervaringen kan bijhouden en je kan helpen grootse dingen te bereiken. Probeer deze methodes meteen uit en zie je MacBook opbloeien!

[natuurgroot]

Ontdek de duurzame wateroplossing van Bottle Up Water in een stijlvolle donkerblauwe fles. Deze herbruikbare fles is gemaakt van 100% recyclebare materialen en is perfect voor onderweg. Kies voor milieuvriendelijkheid zonder in te leveren op stijl of kwaliteit. Vul hem keer op keer bij en draag bij aan het verminderen van plastic afval. Ideaal voor dagelijks gebruik en om mee te nemen naar het werk, school, of de sportschool. Koop jouw Bottle Up Water Donkerblauw vandaag nog en maak een verschil!

[peterpijls1965]

Vreemde beesten, die hormonen

Ik was 19 en studeerde in Tilburg. Dagboekfragmenten uit een studentenhuis vlakbij het spoor.

22-3-1985 Ik wil onafhankelijk blijven. Me niet door trends of modegrillen laten meeslepen. Dat geldt niet alleen het uiterlijk, maar ook de geest, toch de dynamo van de mens.

Vanochtend op school een vruchtbare redactievergadering. Komend weekend wil ik de volgende evenementen bijwonen: het verjaardagsfeestje van Puistje, de Nacht van het Boek. Dan moet ik een televisiedraaiboek schrijven.

Wel druk, maar het voorkomt ledigheid. Het is Boekenweek. Ik kocht goede paperbacks van Celine en Slauerhoff. Ik wil minder roken en drinken, maar vooralsnog lijkt alles onder controle. Soms meen ik dat ik om mezelf heen draai, dat ik de kern niet vind. Maar dat heeft z´n tijd, het is therapie.

Ik ben gezond van lichaam, en echt gestoord ben ik nou ook weer niet. Dat ik gespleten ben staat wel vast. Daarover een volgende keer wellicht meer.

24-3 Behoorlijk goed weekend achter de rug. Ik zit met ontbloot bovenlijf te schrijven. De nacht is jong, de lucht raakt bezwangerd van de lente. Nog even De Tijd lezen, en dan slapen. Ik ben een snob, maar er zijn ergere. Ik ben niet verliefd.

25-3 Denk veel over de toekomst. Gissen naar mijn komende levenswandel blijft een favoriete bezigheid. Een academische studie, politicologie, na de Academie voor de Journalistiek trekt me steeds meer. Maar het vaderland roept. Over goed 2 jaar ben ik onder de wapenen. Maar alla, niet kniezen. Er zijn ergere dingen. Ik ben moe. De Paasvakantie nadert.

26-3 Morgen kopen: Koffiefilters en schoenveters. Zojuist een afspraakje met J. gemaakt. Zal wel ellende geven, een dag voor Pasen. Ze jaagt me het hoofd op hol.

1-4 Schitterend lenteweer. Mijn humeur is er inherent aan. Hopelijk geen voorbode van een depressie. Krijg waarschijnlijk een nieuwe kamer. Opgewonden gevoel in m´n buik. Vreemde beesten, die hormonen.

Ik heb het leven lief.

´s Nachts. Ik kan de slaap niet vatten. Een goederentrein dendert voorbij, ik woon achter de Spoorlaan. J. zag er vanmiddag, toen ze even hier was, verleidelijk uit. Geraffineerd opgemaakte ogen. Ze is mooi.

Zen en de kunst van het motoronderhoud bijna uit. Daarna wil ik Oriana Fallaci´s Een Man lezen. Vanavond een redelijk en goed gesprek met huisgenoot Puistje. Wederzijdse ontboezemingen.

Voelde me de hele dag nogal opgefokt. Dat kan door het schitterende lenteweer komen, maar dat weet ik niet zeker. Een vreemd gevoel in m´n buik. Geen echte verliefdheid, eerder een soort uitgelaten baldadigheid.

De knagende onzekerheid en twijfel zijn echter niet uit mijn 19-jarige leeftijd verdwenen. Ik geloof niet in een god. Er is de willekeur van het toeval, en de onontkoombaarheid daarvan. Ik geloof niet dat mensen echt slecht zijn. Tenminste zolang buik en beurs gevuld zijn.

Ik ben bijna 20. Ambitieus, fit en niet echt mismaakt. Bovendien adem ik. Ik ben een manisch-depressieve zoeker met een melancholisch-labiele inslag. Zouden er daar meer van zijn? Vast wel. Zaak is ze te vinden en dan samen te zwelgen in Het Grote Zelfmedelijden, zodat je niet alleen wegzakt in de modder.

[patriciaidsinga]

Majesteit

NHD 15 juni 2024

Sinds gisteren zijn haar broeken te kort, haar t-shirts te krap en haar vestjes te klein. Sinds vorige week is ze bij vlagen ineens onuitstaanbaar met haar arrogante koninginnengedrag.

B. is net 11 jaar maar transformeert binnen enkele seconden van lief kind naar een autoritair heksje waarbij ze vooral mij niet spaart. Vanwege het plotselinge kleding tekort, struinen B. en ik al een paar dagen allerlei internetshops af. Te fel gekleurde jurkjes kunnen echt niet meer (te kinderachtig) en met haar lengte, maar nog niet de breedte, is het flink zoeken. Ze is inmiddels te groot voor kinderkleding, maar nog te klein voor dames.

Als de doos met kleding verschijnt, showt ze één voor één haar outfits, een combinatie van de outfits, en de combinatie van de combinaties van de outfits. Ze trekt een blik alsof ze op een catwalk loopt, zwaait met haar knokige heupjes en is erg tevreden met haar eigen gekozen setjes.

Dan kijkt ze met een vieze blik naar het laatste pakje. “Oh ja” zeg ik snel, “ik vond dat tijgerprintje zo leuk, dus die heb ik er nog even bij gedaan. Trek even aan!” Zuchtend verdwijnt ze in de gang, waarna ze met een sacherijnig hoofd weer tevoorschijn komt. Wonderlijk hoe de gezellige sfeer van zonet, binnen twee seconden kil en grimmig is. “Dit ziet eruit als t-shirt dat door een MOEDER is uitgekozen” waarbij ze het woord ‘moeder’ uitspreekt alsof het iets walgelijks is.

Ze ziet mijn teleurgestelde blik en voegt ietwat vals toe: “We kunnen het best houden, maar ik ga het niet dragen.” Ik kijk naar de stapel kleding die ik net afgerekend heb. En in gedachten passeren nog een aantal puberstreken de revue. Majesteit eet sinds kort geen korstjes meer, wil tegenwoordig een broodje gezond mee naar school en laat werkelijk alles slingeren, van elastiekjes, make-up, volle koppen thee, schoenen, jassen, ervan uitgaande dat de hofhouding dit wel opruimt.

Ik pers eruit: “Nee joh geen probleem, je moeder stuurt dit wel terug.” Ze verdwijnt naar boven. Binnen een paar minuten staat ze weer vrolijk beneden met een tekening, die ze op school voor mij had gemaakt.

Ze kan goed tekenen, en ook dit tafereeltje van een aantal meisjes met modieuze kleding aan ziet er weer goed uit.

Echter is mijn stemming nog niet omgeslagen. “Dit ziet eruit alsof het door iemands dochter is gemaakt” zeg ik. “En ik wil het best houden hoor, maar ik hang het niet op.”

[yfmeurs]

De Telegraaf kopt vandaag, het is juni 2019, met 'SORRY' op de voorpagina. Chocoladeletters voor wanpraktijken in de jeugdzorg, na meer dan vijftien jaar dagen en nachten schouderophalende wegkijkpolitiek. Ziet er misschien stoer uit maar verdient 'n flinke houdingcorrectie om verdere klachten te voorkomen. De overheid is tenslotte geen parochiaan die zo nu en dan te biecht kan gaan om in de krant de vuile was van zich af te schudden, of wel ?!

Onbewust opgetrokken schouders daarentegen zijn niet het resultaat van afglijdende spanning maar die van een belastend reflex van schouderblad en monnikskapspier.

Systematische aanvallen met onsympathieke prikkels van buitenaf, de omgeving, verkrampen spieren van 't bewegingsapparaat. Statische stress, 'n disbalans tussen sympathisch en parasympathisch zenuwstelsel met alle ontwikkelingsproblematiek vandien.

De aanbeveling is om je armen regelmatig losjes gebogen te relaxen, afgewisseld met handen in eigen zakken zodat ook extensoren ontspannen, terwijl de vermeende parochiaan 'n spirituele belijdenis in de krant openbaart.

Feitelijk is sympathie ook de meest bepalende factor voor toegang tot de hel van bureau jeugdzorg, uitzonderingen daargelaten die het als 'n paradijsje ervaren of daadwerkelijk tucht nodig hebben. Je wordt probleemgeval of niet, aldus de censor.

Blijmoedig lachen naar de klassefotograaf op de lagere school, vol blije toekomstverwachtingen en dan willoos verrast worden door slinkse hatelijkheid. Een verraderlijke, grensoverschrijdende en onveroordeelde photoshop, zonder denkbare aanleiding. Wie verzint zoiets ?! Gespeend van gezond verstand, goede smaak en fatsoen. De schooljuf die warempel in de rol van partner in crime onverhoeds met onvoorspelbare schaamteloosheid het kind in de hoek schildert, nog 's een reprimande geeft ook en de misdadige schoolfotograaf huichelend negeert. Is ze gek geworden ?!

Geachte krantenlezer, blijf argwanend en duw uw schouders zo nu en dan naar beneden. De school en de schoolfotograaf haalt ze alleen maar op. Zij zijn namelijk het probleem, mèt chocoladeletters graag.

[keynewssuriname]

Regeringsplan is vereist!

Als je het mij vraagt, is het is een vereiste voor alle politieke partijen om hun regeringsplan openbaar te maken, zodat alle stemgerechtigde Surinamers dat met een kritische blik kunnen lezen. Er is nog geen enkele partij die het aandurft om een uitgebreid fysiek plan te tonen met de hoognodige informatie omtrent de verschillende visies om zo na verloop van tijd te komen tot de langverwachte groei en bloei van ons geliefd Suriname. De reden die de voorzitters van de deelnemende partijen aangeven om hun regeringsplan niet te openbaren, is omdat ze bang zijn dat de inhoud gestolen wordt. Dat is voor mij gewoon één grote smoes. Een land regeren gaat gepaard met heel veel verantwoordelijkheid en vertrouwen die de kiezers verlenen aan de winnende partijen. Dit vertrouwen van de samenleving is de afgelopen 50 jaar tijdens verschillende regeringsperiodes beschaamd. En dat komt, omdat de partijen elke keer hele mooie verkooppraatjes wisten te bedenken, maar niks stond er ooit zwart-op-wit in het openbaar na te lezen. Hierdoor is het nooit mogelijk geweest om van tevoren al enigszins te kunnen inschatten of de juiste keuze is gemaakt. Achteraf gezien wisten deze winnende partijen iedere keer de bevolking weer zodanig in te palmen dat die massaal op hen stemt. En telkens moet de samenleving het weer ontgelden. Het zijn altijd de gewone burgers die het moeten ontberen op de meest cruciale vlakken, omdat er weer eens geregeerd is op basis van voornamelijk family and friends. Ik kan stellig aannemen dat er nooit een regeringsplan is opgemaakt, want bij mij gaat het er niet in dat daarin zwart-op-wit staat aangegeven dat de familie en vrienden boven de samenleving staan. Veel blunders door de jaren heen konden voorkomen worden als er volgens een vooraf goed in elkaar stekend plan werd gewerkt. Ouders sturen hun kind naar school om degelijk onderwijs te genieten. Een school is daartoe alleen in staat als er bevoegde leerkrachten/docenten de dagelijkse lessen verzorgen. Deze lessen komen voort uit leerplannen die door het personeel halverwege elk schooljaar herzien en compleet ingeleverd dienen te worden bij de leiding van de school. Zoals deze leerplannen een verplichting zijn vanuit de inspectie voor elke school, omdat onderwijs geven een zeer verantwoordelijke taak is, vind ik dat het een prioriteit moet zijn voor politieke partijen om lang voor de verkiezingen hun regeringsplan openbaar te maken. De potentiële politici krijgen nota bene de enorme verantwoordelijke taak op zich om de verloederde maatschappij van ons land weer gezond te maken. Dan mág en móét het niet meer zo zijn dat de politieke partijen van de Surinamers verwachten dat ze in al die geweldige praatjes, die ze weliswaar heel overtuigd brengen, zonder meer moeten geloven. Het roer moet écht om! Feitelijk bekeken, zijn de leden van de regering en aanverwante posten in dienst van de samenleving, want ze ontvangen hun salaris uit de belastingcenten die de hardwerkende burgers opbrengen. En dan is het de hoogste tijd dat de regering ook alles op alles zet om ervoor te zorgen dat alle Surinamers tevreden zijn en kunnen zeggen dat ze een goed leven hebben. Dat doel kunnen we alleen bereiken met een daadkrachtige regering die bestaat uit technocraten met het hart op de juiste plaats en die te werk gaan vanuit een vooraf opgesteld plan dat fysiek en openbaar in te zien is. Ik roep bij deze alle politieke partijen op gehoor te geven aan het bovenstaande, want het is na 50 jaar de allerhoogste tijd om het volk serieus te nemen. Surinamers, kom voor eens en voor altijd op voor je eigen waarde en trots in de aanloop naar de verkiezingen. Stem op die partijen die naast het vele praten ook fysiek een uitgebreid plan kunnen tonen waarmee ze ons overtuigen het daadwerkelijk te menen met land en volk. Francis Renfurm Read the full article

[peecee-columns]

Spelenderwijs gezonde herinneringen maken

Soms vraag ik mezelf weleens af wat er van me terecht zou zijn gekomen wanneer ik in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw in het bezit was geweest van een smartphone.  Destijds waren radio en tv de grote afleiders die bewezen dat (denken te kunnen) multitasken een leugen is. Net zoals bij het schrijven van deze column moest ik toen ook al zorgen voor zo weinig mogelijk prikkels van buitenaf om me heen om de gewenste focus te behouden. Had ik het voldoende kunnen opbrengen om de vele verleidingen die de talloze applicaties met zich meebrengen te weerstaan? En wat te denken van de sociale druk om 24/7 online beschikbaar te (moeten?) zijn?

Een ander wezenlijk verschil tussen toen en nu is het buitenspelen. Ik herinner me de uren na school waarin we in onze autoluwe straat knikkerden en speurtochten uitzetten, hutten bouwden, stoeprandje en allerlei andere balspellen speelden en rondjes om het huizenblok renden of fietsten totdat we even naar binnen werden geroepen om te eten. Ook herinner ik me de dagen dat het sneeuwde en we grote sneeuwpoppen maakten. Ze zouden daarna een dagenlange smeltdood tegemoet gaan, op de stoep voor het huis of in de tuin. Het lantaarnlicht in de avond en de doffe klank in de straat, tot stand gekomen door het isolerende pak verse sneeuw, zorgen verder voor een Anton Pieck-achtige herinnering.

Het mag enigszins ‘boomeraal’ klinken, maar ik vraag me af of de huidige generatie kinderen over, pak ‘m beet, dertig jaar, ook kan terugkijken op een persoonlijke geheugenfilm vol met ontdekkende activiteiten die zich niet alleen afspeelden op een schermpje van een beperkt aantal vierkante centimeters. De organisatie Jantje Beton - het goede doel dat zich inzet voor meer speelruimte en speelkansen - sloeg onlangs alarm. Dat deden ze in de vorm van een zogenaamd Buitenspeelalarm, dat vanaf nu elke eerste woensdagmiddag van de maand om 14.00 uur te horen zal zijn en dient om ouders en kinderen attent te maken op de mogelijkheid om buiten te spelen. Woensdag 12 juni zal daarnaast in het teken staan van de Nationale Buitenspeeldag. Op die dag worden overal in het land activiteiten georganiseerd en wegen afgezet voor verkeer, zodat kinderen er ongestoord kunnen spelen.

Deze acties zijn geen overbodige luxe. Op de site van Jantje Beton valt te lezen dat er in Nederland zo’n 400.000 kinderen niet of nauwelijks buitenspelen. Uit onderzoeken is naar voren gekomen dat in 2022 het percentage kinderen dat elke dag buitenspeelde 25 procent was. In 2024 is dat aantal met een percentage van 13 procent zelfs bijna gehalveerd. Niet alleen de huidige digitale uitdagingen en verleidingen zijn daar de boosdoener van, maar ook het gebrek aan speelplekken en de sociale veiligheid zijn vaker een reden voor ouders om hun kind binnen te houden, ondanks het feit dat ze wel graag zouden zien dat hun kind(eren) meer zouden buitenspelen.

De nadelige effecten van te weinig of zelfs helemaal niet buitenspelen stapelen zich daarnaast inmiddels ook op. Gezondheidsklachten zoals overgewicht, diabetes, hart- en vaatziekten en bijziendheid nemen toe. Artsen luiden al enige tijd de noodklok en zien op termijn diverse fysieke en mentale epidemieën ontstaan die voortkomen uit te weinig lichamelijke activiteit en te veel schermgebruik. En laten we daarbij ook de verslechterde motoriek van jonge kinderen niet vergeten, door de verminderde fysieke activiteiten in de buitenlucht. Al met al vraagt de maatschappij om een collectieve aanpassing die ervoor zorgt dat buitenactiviteiten en meer bewegen gestimuleerd wordt, er bijvoorbeeld meer ruimte en aandacht komt voor trapveldjes, speelplekken en veilige straten en volwassenen het goede beweegvoorbeeld geven. Niet alleen met het oog op de gezondheidstoekomst van de jongere generaties, maar tevens voor het creëren van mooie herinneringen, van nu voor later.   

[yogapassie]

Jongeren die genieten van yoga met kinderen is een prachtige manier om zowel de jeugd als de kleintjes te laten profiteren van de vele voordelen van yoga. Yoga is niet alleen goed voor het lichaam, maar ook voor de geest en de algehele gezondheid. Door jongeren en kinderen samen te brengen in een yoga-sessie, kunnen ze samen plezier beleven, ontspannen en leren over mindfulness en het belang van zelfzorg. Jongeren zijn vaak druk bezig met school, sociale verplichtingen en andere activiteiten, waardoor stress en angst kunnen toenemen. Door yoga te beoefenen, leren ze hoe ze kunnen ontspannen, hun gedachten kunnen kalmeren en beter kunnen omgaan met stressvolle situaties. Daarnaast kan yoga helpen bij het verbeteren van de flexibiliteit, kracht en balans, wat allemaal bijdraagt aan een gezonder en gelukkiger leven. Voor kinderen is yoga een geweldige manier om te leren over hun lichaam, emoties en concentratie. Door middel van speelse oefeningen en verhalen kunnen ze op een leuke en interactieve manier kennismaken met yoga. Bovendien kunnen ze door samen met jongeren te oefenen, sociale vaardigheden ontwikkelen en vriendschappen opbouwen. Kortom, jongeren die genieten van yoga met kinderen is niet alleen leuk en ontspannend, maar ook zeer waardevol voor hun ontwikkeling en welzijn. Dus waar wacht je nog op? Breng de jongeren en kinderen samen en laat ze samen genieten van de magie van yoga! http://dlvr.it/T6G4LV

[eva559]

De 53 Beste Geld Inzamelen Voor School

Fondsenwerving is een cruciale activiteit voor scholen om extra middelen te verzamelen die kunnen worden ingezet voor het verbeteren van faciliteiten, het aanbieden van speciale programma's, of het ondersteunen van gemeenschapsprojecten. Hieronder bespreken we een aantal creatieve en effectieve manieren voor "geld inzamelen school" die niet alleen bijdragen aan het financiële doel, maar ook educatieve en sociale waarden bij leerlingen versterken.

1. Thema-dagen op School                   

Organiseer speciale thema-dagen zoals een Pyjamadag of Disney-dag waarbij studenten en leraren tegen een kleine donatie verkleed naar school kunnen komen. Dit bevordert niet alleen de schoolgeest, maar is ook een leuke manier voor studenten om creatief te zijn.

2. Educatieve Competities

Houd competities zoals een spellingwedstrijd of een kennisquiz. Vraag een inschrijfgeld voor deelnemers en betrek de gemeenschap door lokale bedrijven als sponsors aan te trekken die prijzen kunnen doneren.

3. Seizoensgebonden Evenementen

Organiseer evenementen die passen bij het seizoen, zoals een paaseitjes zoektocht in het voorjaar of een kerstliedjes zangtocht in de winter. Deze activiteiten trekken niet alleen studenten aan, maar kunnen ook de bredere gemeenschap betrekken bij de school.

4. Creatieve Workshops

Knutseldagen of workshops waarbij studenten en ouders samen kunstwerken maken, kunnen dubbel dienen: als een leermoment en als een fondsenwervingskans. Verkoop de gemaakte kunstwerken aan de schoolgemeenschap.

5. Sport- en Speltoernooien

Organiseer toernooien zoals een steen-papier-schaar wedstrijd of een sportdag. Deze activiteiten zijn niet alleen leuk, maar bevorderen ook teamwork en gezonde competitie.

6. Voedsel en Drank Verkopen

Van klassieke limonadekraampjes tot een uitgebreid pannenkoekenontbijt, voedsel trekt altijd een menigte. Dit soort evenementen kan eenvoudig worden opgezet met hulp van vrijwilligers en donaties van lokale bedrijven.

7. Culturele en Milieu-evenementen

Organiseer evenementen die zowel educatief als leuk zijn, zoals een multicultural markt of een project voor het planten van bomen. Dergelijke evenementen dragen bij aan het bewustzijn van studenten over belangrijke thema's en kunnen brede steun krijgen van de gemeenschap.

Online Fondsenwerving

Gebruik de kracht van digitale platforms om donaties te verzamelen. Online crowdfunding is een effectieve manier om een breder publiek te bereiken buiten de lokale gemeenschap.

Belang van Fondsenwerving

Geld inzamelen voor scholen is meer dan alleen het verzamelen van financiële middelen; het is een kans om waardevolle vaardigheden bij leerlingen te ontwikkelen, zoals leiderschap, organisatie, en maatschappelijke betrokkenheid. Door een verscheidenheid aan activiteiten te plannen, kunnen scholen zorgen voor een inclusieve omgeving waar iedereen een rol kan spelen in het ondersteunen van hun educatieve gemeenschap.

Door deze ideeën te integreren, kan uw school niet alleen de nodige fondsen werven, maar ook een positieve en samenwerkende schoolcultuur bevorderen.

[mayaantje]

gewoon gestoord

juultje": moeder, moeder, ik wil snoep. moeder: juultje, hou nou eens op over snoep neem iets gezonds. juultje: maar, moeder op school hebben we geleerd er bestaasn gezonde suikers, waaerschijnlijk zitten die ook in snoep. moeder: wat leren ze tegenwoordig ook op school

[peterpijls1965]

Bloedvergieten en kanariepieten

(2015)

Een vriendin daagde me uit de vreugde van optimisme te beschrijven. Een interessant onderwerp voor een lichamelijk en psychisch uitgedaagde man.

Als bipolair jongetje zit ik van mezelf regelmatig in de plus met mijn stemming. Dan word ik om niets euforisch en optimistisch. Als het moet, houd ik dat wekenlang vol. Het omgekeerde trouwens ook.

Maar gezond is die staat niet.

De afgelopen 15 jaar was vooral mijn zoon een bron van natuurlijke vreugde en optimisme voor me.Tegen alle bloedvergieten en kanariepieten in. Voor alle duidelijkheid: schrijven over je eigen kind verzandt al snel in wee sentiment. Ik zal proberen dat over te slaan.

Ik heb goed praten met m’n zoon, want ik heb nooit omkijken naar hem gehad. Hij is de jongen die alles zelf oplost. Achteraf gezien een voorbarige conclusie.

Hij vertelt tegen me dat hij op een schoolfeest met een meisje heeft gedanst door mede te delen dat hij in een groep had gedanst waar ook meisjes bij waren. Hij verwacht van mij dat ik die symbolische, indirecte manier van communiceren juist interpreteer, en vooral niet doorvraag.

Dat doe ik dan maar.

Zijn moeder is Japans, en hij heeft haar discrete manier van communiceren in zijn systeem. Meer nog dan bij ons draait het bij (halve) Aziaten om lichaamstaal en mimiek. Best lastig als je alleen maar ondoorgrondelijke pokerfaces denkt te zien.

Mijn zoon is er erg goed in om iets belangrijks tegen me te zeggen door te zwijgen en de display van zijn mobieltje te observeren.

Hoop is een morele plicht, zeker als je een kind hebt. Zo’n wezen dat je constant in een spiegel laat kijken. Zelf zie ik een verbeterde versie van mezelf. Hij zwijgt. Ik heb geen flauw idee wat hij van me vindt. Dat moet ik maar aanvoelen, zal hij wel vinden. Zijn moeder is ook zo.

Ik ben niet zo’n moedige vader. Vind het lastig om met hem te praten over mijn manisch-depressieve inborst en ander medisch ongerief, en hoe klote dat som,s voor hem was. Al straalt hij nadrukkelijk uit dat ik daarover niet met hem in detail hoef te levellen. Ook dat is Aziatisch: het hoeft allemaal niet zo expliciet.

De docenten op zijn school zeggen dat hij z’n intelligentie een beetje zit te verdonkeremanen. Dat wil zegen: tot Kerstmis. Daarna gaat hij gas geven. Hij wil wel over. Hij weet dat ik het allemaal best vind. Dat waardeert hij. Hij kan me aankijken met zo’n wetend-ironische blik, met die prachtig gevormde Japanse ogen.

Hij is zo’n jongen die altijd vanzelfsprekend aanvoerder was van zijn voetbalteam. Groot probleemoplossend vermogen. Nooit ruzie. Sliep tot zijn twaalfde altijd tussen zijn ouders in.

Als vader ben ik uiteraard trots op m’n zoon. Maar ik schep niet op. Hij is juist heel bescheiden - nog zo’n implantaat van zijn moeder. Zijn exacte intelligentie heeft-ie trouwens ook van haar - vandaar dat Barlaeusgymnasium.

Ik ben niet religieus, maar een kind is een wonder. En maakt onsterfelijk. Mijn DNA leeft voort in hem, hoewel liefst niet in al te grote hoeveelheden. Mijn zieke bloedvaten, psychische instabiliteit en verslavingsgevoeligheid blijven mijn zoon hopelijk bespaard.

Mijn ex-vrouw nam het me altijd kwalijk dat ik me eerder als een broer dan als een vader gedroeg, richting haar zoon. Ze had gelijk. Ik heb nooit goed geweten hoe je dat moet doen, vader zijn. Het idee dat ik een rolmodel voor hem ben, heeft me altijd tegengestaan. Ik ervaar eerder het tegendeel. Ook daarom vind ik het een geruststellende gedachte dat ik een zoon heb die aantoonbaar verstandiger en slimmer dan zijn vader is.

De optimistische vreugde die zo’n kind je schenkt is helemaal gratis en voor niks, en voor eeuwig.

Morgen komt die zoon trouwens op bezoek, vieren dat die snotneus van een vader 50 jaar wordt. Wedden dat ik geen morfine nodig heb?