#George van Houts

[bradgeigerbillboardmusicawards]

RALPH JONES SUPPOSEDLY FROM GAMMU

MICHAEL E. TERGETTY

VINCENZO ALBERTO DI ROSSI

WANG TZU

SUN WEI

FANG LAO

DOMINGO CHAVEZ

HECTOR CAMACHO

JORGE LOPEZ

ALEKSANDR BORODIN

VIKTOR TUPOLEV

RASPUTIN ZAITSEV

LEONHARD EULER

OSCAR GAUSS OR OSKAR GAUSS

GEORG SCRÖDER

HANS ANDERSEN

DURRELL KELLY

CLIVE GALBRAITH

HEINRICH VON BERGSTROM

NICHOLAS KRONENBERG

KHELDARIS VAN DER HOUT

JACOB MARLEY

DEAN ROONEY

AND MORE

FRAUDS DISGUISED USING MY HALF-ANDORIAN ENERGY SIGNATURE

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Alles wat uw hand vindt om te doen, doe dat met uw macht; want er is geen werk, noch verzinning, noch wetenschap, noch wijsheid in het graf, daar gij heengaat. Prediker 9:10 Verder lezen: Lukas 22:24-27 George Washington, de opperbevelhebber, ging zijn soldaten langs. Ze waren hard aan het werk en hesen bij een of ander vestingwerk een zwaar stuk hout omhoog. Daar stond de korporaal van het regiment naar zijn mensen te schreeuwen: 'Hela, ophijsen daar!', en hij gaf hen allerlei soorten aanwijzingen. De beste korporaal gebruikte zo veel mogelijk woorden. Dus stapte Washington van zijn paard af en zei tegen hem: 'Wat heeft het voor nut dat je zo tegen die mannen schreeuwt? Waarom help je zelf niet en doe je niet een deel van het werk?' De korporaal ging rechtop staan en zei: 'Misschien hebt u er geen erg in tegen wie u spreekt, meneer; ik ben korporaal.' 'Neemt u mij niet kwalijk,' zei Washington, 'u bent korporaal, natuurlijk. Het spijt me dat ik u beledigd heb.' Vervolgens trok hij zijn eigen jas en vest uit en ging aan het werk om de mensen te helpen bij het bouwen aan het vestingwerk. Toen hij klaar was, zei hij: 'Korporaal, sorry dat ik u beledigd heb, maar als u nog meer vestingwerken moet bouwen en als uw mensen u niet willen helpen, laat dan George Washington de opperbevelhebber halen, en dan kom ik om ze te helpen.' De korporaal maakte zich stilletjes uit de voeten en schaamde zich ontzettend. Zo zou Jezus Christus tegen ons kunnen zeggen: 'O, houdt u er niet van om de armen te onderwijzen? Is dat beneden uw waardigheid? Laat uw Opperbevelhebber het dan maar doen. Hij kan de armen onderwijzen. Hij kan de voeten van de heiligen wassen, Hij kan de zieken en beproefden bezoeken. Hij kwam uit de hemel neer om dit te doen en Hij zal u het goede voorbeeld geven.’ We moeten ons zeker schamen, ieder van ons, en we moeten verklaren om als er van nu af aan iets op onze weg komt, of het nu iets kleins is of iets groots, het met al onze krachten te doen, als God ons maar wil helpen en ons er de genade voor wil geven. Ter overdenking Onze Meester wist hoe Hij nederig moest zijn (Filip. 2:6-9). Hij weet ook hoe Hij moet omgaan met mensen die trots of die nederig zijn (1 Pet. 5:5 en 6). Preek nr. 259

[vriendenboekjes]

omg interview met ilya kaminsky in NRC

Dove Oekraïense dichter Ilya Kaminsky: ‘Stilte is een uitvinding van de horenden’

Ilya Kaminsky Op de 52e editie van Poetry International treedt de in Amerika wonende Oekraïense dichter Ilya Kaminsky op. Als dove dichter schetst hij een wereld van geweld in stilte. ‘Poëzie hield de mensen in de schuilkelder bij zinnen.’

De Oekraïens-Amerikaanse dichter Ilya Kaminsky is vijftien jaar als hij in de bus aan een medepassagier vertelt dat hij dichter wil zijn. De man schiet hard in de lach en zegt: „Hoe kan iemand die doof is nu een dichter zijn?” Kaminsky, bij wie op zijn vierde jaar doofheid werd geconstateerd, gaat verward naar huis en vraagt zijn vader wat poëzie eigenlijk is. Zijn vader vertelt: „Er was eens een dove man die aan zijn vrouw vroeg het repertoire van Chopin zo hard mogelijk op de piano te spelen. Terwijl ze op de toetsen ramde, ging de man op handen en knieën zitten en beet in het hout van de piano.” En dat, zo legt Kaminsky uit per mail, is poëzie.

Kaminsky, die komend weekend optreedt bij de 52e editie van Poetry International in Rotterdam, werd door de BBC na de verschijning van zijn bundel Deaf Republic in 2019 uitgeroepen tot een van de twaalf kunstenaars die de wereld met hun kunst veranderden. Bij Poetry zal hij uit -Deaf Republic voorlezen, een epos over een dove jongen die tijdens een poppenkast-voorstelling wordt doodgeschoten door een soldaat. De gemeenschap protesteert: ‘De volgende morgen ontwaakte ons land en weigerde de soldaten te horen’. Het spreken wordt vervangen door gebarentaal, en zo ontstaat een alternatieve wereld waarin stilte een andere betekenis krijgt.

Dat de gedichten nu extra actueel lijken, terwijl de bundel uit 2019 is, is typerend voor de rol van geweld en oorlog in ons leven, meent de dichter. „Ik groeide op tijdens de val van de Sovjet Unie en het Transnistrisch Conflict”, legt de in 1977 in Odessa geboren Kaminsky uit . „Dat conflict was de eerste Russische ‘humanitaire hulp campagne’, zoals de Russen het indertijd omschreven. Het leek op de situatie in Oekraïne nu, alleen minder breed internationaal opgepikt. In 1993 kreeg mijn familie politiek asiel in de VS. Ook in de VS is er genoeg geweld, en hoe groot is het verschil tussen Poetins bommen op Kiev en die van George W. Bush op Bagdad eigenlijk? In de bundel wil ik het geweld dichtbij brengen, maar ook aandacht hebben voor hoe mensen ondertussen nog doorleven, lachen en liefhebben. De gedachte erachter is dat lezers vaak denken: dat geweld is gelukkig ver weg, maar dat is niet zo. We leven met z’n allen in de Deaf Republic, vandaar dat ik ook schrijf: ‘En toen ze de huizen van anderen bombardeerden, / protesteerden we / maar niet genoeg, we verzetten ons er tegen, maar niet // genoeg’.”

Het westen kijkt naar ons, deze oorlog is hun reality-tv en ze zijn benieuwd of we leven of sterven

Als we allemaal tot stilte zouden overgaan als eerbetoon aan Petya, zou dat helpen?

„In Deaf Republic schrijf ik onder meer dat stilte een uitvinding is van de horenden. Stilte is enerzijds macht – je legt iemand het zwijgen op – maar stilte beweegt ons ook tot spreken, ze is de bestaansreden voor muziek, poëzie en mystiek. Ik had tot mijn zestiende geen gehoorhulpmiddelen, als doof kind groeide ik op in een land zonder geluid en ik hoorde de Sovjet Unie uiteenvallen voor mijn ogen. Voor mij is zwijgen gekoppeld aan oorlog: ik zag explosies, zag hoe een moeder aan mij vroeg waar haar dochter was en hoe ik aan haar moest uitleggen dat ik haar niet kon verstaan. Nu krijg ik berichten van vrienden hoe ze overleven. ‘Het westen kijkt naar ons, deze oorlog is hun reality-tv en ze zijn benieuwd of we doorgaan met leven of sterven’, schreef een vriend me. Ik vroeg wat kan ik doen? Het antwoord was: ‘Poetins komen en gaan, stuur gedichten en essays voor ons tijdschrift’. Midden in de oorlog vraagt hij om poëzie, kan je nagaan. Wat ik bedoel te zeggen: zwijgen is uiteindelijk onacceptabel.”

En dan kan poëzie een functie vervullen?

„Ik vind het altijd een interessante vraag, omdat die zo westers is. Critici uit west-Europa vragen vaak: doet poëzie er nog toe in deze tijd? Ik kan het beste antwoorden door middel van een voorbeeld: een vriendin in Kiev schreef me dat zij nachten in de metrostations waar ze schuilde gedichten reciteerde, zo kon ze zichzelf en haar omgeving bij zinnen houden. De vraag of poëzie er toe doet, komt volgens mij van iemand die geprivilegieerd is, die kan alleen gesteld worden door iemand die altijd woorden heeft voor de positie waarin hij of zij zich bevindt. De meesten hebben dat privilege niet en hebben poëzie nodig. Als iemand in een schuilkelder poëzie uitspreekt om zo te overleven dan is dat het bewijs dat poëzie ertoe doet.”

In een gedicht schrijft u ‘Nu is ieder van ons / een getuigenbank’. Is poëzie er om te observeren of om vast te leggen?

„Poëzie geeft ons verbeelding en verlevendiging van onze omgeving. Waar een politicus spreekt over ‘collateral damage’ komt een dichter met het beeld van een helikopter die bommen werpt op de gasten die net een toast uit brengen. Het tot leven brengen is wat poëzie vermag, niet omdat ze mooi is of een luxe, maar omdat ze de meest onmogelijke momenten vorm kan geven. Soms is verwoording alles wat je nog hebt, en daarom kan je niet zuinig genoeg zijn op poëzie.”

Ilya Kaminsky treedt vrijdag en zaterdag op bij Poetry International. Info: poetryinternational.com

[redlabopedagogique]

#La Petite école : Les enfants et l’équipe vous souhaitent un bel été !

Les enfants : Subhi, Yaser, Mairame, Noah, Thierno, Bassam, Mohamed, Mamadou, Valentin, Maïssa, Ahmad, Adnan, Mohammed, Suleyman, Khaled, Ludmilla, Fadi, Mahamad et Fabi.

L’équipe : Maya, Clizia, Zineb, Nathalie, Corentin, Alexis, Claire, Marie et Sophie.

Merci à tous ceux et celles qui rendent le projet de la Petite école possible par leur engagement tant humain que financier :

Maria Abecasis, l’Association Amis sans frontières,  Laurence Baudhuin, Vincen Beeckman, Olivier Belenger, Joseph Beni, Thierry Boutemy, Arnaud Bozzini, Muriel Brio, Muriel Brusselmans , Charlotte Julie et Sandrine du Campus Saint-Jean, Isabelle et Jean-François Cats, François Casier,  Anne et Antonio Castro Freire - Stichelmans, L’equipe du Cemome, Julianne, Marie et Fanny de La CODE, Monsieur et Madame Chavrier-Bouffanais, Celine Colmant, Elisabeth Cremades, Nicolas Dechamps, Maryse Degallaix, Julie De Cartier,  Hélène de Fabribeckers, Carmen De Meyer, Matthias et Thibault De Meyer, Marie-Christine de Saint Georges, Claude de Selliers de Moranville, Laurence De Ridder, Madame La Ministre Caroline Désir, Claire Deveux, Bernard De Vos, Renald Dewinter, Sarah D’Hondt, Aïssatou Diop, Anaïs Domb, D’Ici et d’Ailleurs, Christelle Dister, Valérie Ducoeur, Elodie Druart, Christine Durand-Havenith, Julien Dutertre, Sophie Hubert de la Fondation Joseph DENAMUR, Philippe Ector, Houda El Aouadi, Bénédicte Emsens, Dominique Emsens, Patricia Emsens, Joshua Erber, Jacques Feron, le Fonds Jean Praet, le Fonds Joseph Schepers - Germaine Lijnen, la Fondation MAD Marguerite & Adrien Dassault, la Fondation Poussière d’Étoiles, la Fondation Resurrexit, la Fondation Roi Baudouin, Karine Forel, Véronique Goddeeris, Géraldine Goubau, Claudio Guthmann, Madeleine Guyot, Geneviève Hardy, Maud Hagelstein, Elisabeth Hers, Volkmar Hierner, Véronique Jacques, Marc Janssen, Etienne Jockir, Lahdily Soumia, Céline Lorand, Luca Lucian-Claudiu, Vincent Macaux, Roseline Magnee, Laetitia Mairlot, Nathalie Meert, Eric Mercenier, Jean-Claude Métraux,  Florence Minder, Guy Minder, Pascale de Media Graphics, Etienne Mousnier, Souhayla Nouinou, Gerald Petit, Perspective Brussels, Axel Pleeck, Céline Plumerel, Katharine Ratnoff, Delphine Rotthier, Andres Saavedra Ulloa, Florence & Jean Stoefs, Yasmina Tarari, Gary et Pernelle de l’ASBL Tchaï, Linda Stevens, Antoinette Sturbelle, Jeannine Van Calster, Anne Van Den Boeymants, Christian Vander Stukken, Géraldine Van Houte, Renee Van Langhendonck, Sylvie Vanommeslaghe, Sarah Van Parys, Venedig Meer Asbl, Bernadette Verbruggen, Caroline Verbruggen, Ingrid Von Wantoch Rekowski, Lydie Wisshaupt-Claude.

Un merci particulier à Madame Andrée Geulen, à ses filles, Anne et Catherine Herscovici, ainsi qu’à toutes les personnes qui ont témoigné leur soutien à la Petite école en sa mémoire.

[henk-11]

LANGE FRANS en GEORGE VAN HOUTS over 9/11

[saulsplace]

LANGE FRANS en GEORGE VAN HOUTS over 9/11

[112hoogeveen]

Complotdenken met George van Houts in De Tamboer

New Post has been published on https://www.112hoogeveen.nl/agenda/complotdenken-met-george-van-houts-in-de-tamboer/

Complotdenken met George van Houts in De Tamboer

George van Houts. Copyright Janita Sassen en Bos Theaterproducties.

Op woensdag 11 april om 19.30 uur staat George van Houts in De Tamboer met het intrigerende theatercollege Kom Plot. Hierin vertelt hij over enkele samenzweringstheorieën die tientallenjaren later waarheid bleken te zijn.

Op internet wemelt het van de samenzweringstheorieën. Maar wat als juist het tot samenzweringstheorie verklaren van alles wat niet binnen de officiële lezing valt zelf een samenzweringstheorie is? Is dit een ridiculisering van mensen die geen genoegen nemen met de verhalen van overheden en machthebbers?

Uiteindelijk neemt George van Houts het publiek mee in De Samenzwering waar we anno nu met zijn allen in meegezogen worden. Het is geen cabaret, geen toneel, geen lezing, maar een soort TED-talk, met humor, karakter en de ontsluiering van een angstaanjagend, verbijsterend, wereldwijd complot.

George van Houts is acteur en cabaretier. Op het toneel was hij onder andere te zien in De Verleiders.

Kaarten voor de voorstelling zijn verkrijgbaar via www.detamboer.nl, telefonisch via 0528 280 180 of aan de kassa van De Tamboer.

[ilovetheater-nl]

DE VERLEIDERS richten hun pijlen op de handelaren in big data

DE VERLEIDERS richten hun pijlen op de handelaren in big data

Met: Pierre Bokma, Victor Löw, George van Houts, Tom de Ket en Leopold Witte/Peter Drost* *Leopold Witte en Peter Drost zullen hun rol afwisselen. Facebook ligt onder vuur omdat ze Cambridge Analytica een kijkje gunden in de profielen van 50 miljoen gebruikers, die zonder dat ze het wisten de meest gevoelige informatie over zichzelf prijs gaven. Met deze informatie wist het bedrijf op sluwe wijze…

[sounmashnews]

[ad_1] Thirteen folks had been killed in a bloody week of shootings throughout Cape Town, stretching from Steenberg to Camps Bay and Vrygrond. At least two of the shootings left taxi drivers useless, with alleged gangsters killed in others.Police have fanned out to research, and the City of Cape Town's regulation enforcement officers are maintaining an in depth watch on Camps Bay.It was a bloody week of shootings in Cape Town, with our bodies dropping in Camps Bay, Steenberg and Vrygrond, leaving residents shocked as the primary "normal" vacation season because the Covid-19 lockdown attracts close to.The newest was a taking pictures in Steenberg, on the street to Muizenberg, the place two males had been killed in a black Mercedes-Benz in broad daylight, and 4 had been injured.News24's sister publication, People's Post, reported that the lads killed in Thursday's taking pictures had been understood to have been high-ranking 27s gang members on their technique to Kraaifontein after a go to to Pollsmoor Prison.Police retrieved at the least 30 cartridges from the scene. In February 2021, William "Red" Stevens, on bail with with others in reference to the homicide of worldwide steroid smuggler Brian Wainstein, was shot useless in Kraaifontein. Newsletter Daily The One Story The one story you should not miss at this time, straight to your inbox. Sign up Police spokesperson, Captain Frederick van Wyk, mentioned Thursday's taking pictures was at about 11:45 on Prince George Drive, and the victims had been understood to be between 33 and 37 years previous. Pictures circulating from the scene confirmed bullet holes within the Mercedes and one particular person in a Nike high shot within the head. The neighbourhood would have been bustling as it's college holidays.READ | Taxi association mourns loss of driver killed in Camps Bay shootingVan Wyk mentioned the police had been investigating the potential for it being linked to a gang, and the Anti-Gang Unit was investigating. Meanwhile, the well-known seaside and restaurant strip in Camps Bay was rocked by a taking pictures on Wednesday afternoon, which the Cape Amalgamated Taxi Association (Cata) thinks was as a consequence of a taxi route dispute. Police had been known as out to a taking pictures at 15:40 in Victoria Road and located a person shot useless. Close by, they discovered one other man, additionally useless. The shooters fled. Investigations had been persevering with. Theories that the taking pictures was associated to the battle within the taxi trade had been confirmed by Cata public relations officer Mkululeko Sityebi, who mentioned one in every of their affiliate drivers from the Hout Bay Taxi Association (HBTA) was killed. He mentioned one other driver from HBTA was critically wounded and brought to hospital, and a 3rd sufferer who had no hyperlinks to the trade, was killed as gunshots rang out.Sityebi informed News24 that there was some rivalry about which taxis might service the route between Camps Bay and the Cape Town CBD since solely MyCiTi buses had been legally permitted to make use of the route.The scene the place two folks had been killed in Camps Bay.Son Supplied Further afield in Vrygrond, close to Muizenberg, a collection of shootings unfolded over quite a lot of days, beginning final Friday evening and ending on Sunday, leaving a number of folks useless.Vrygrond is a suburb close to Muizenberg on the other facet of Cape Town to Camps Bay and, based on the Western Cape police, a staggering 9 folks had been shot useless there. It is just not removed from Lavender Hill, which has additionally been hit by gun violence. Warrant Officer Joseph Swartbooi mentioned additional forces had been deployed to the world to quell the violence and they'd keep there till police had been happy that calm had been restored. SA National Taxi Council public relations

officer Makhosandile Tumana informed News24 that the shootings had been linked to an inexplicable skirmish by the Junky Funky Kids (JFK), a gang which operates in Vrygrond. He mentioned pressing talks between the taxi operators in Vrygrond and the JFKs had been facilitated by means of a impartial celebration.He mentioned two taxi drivers and a "gaardjie" (conductor), and members of the JFKs had been among the many useless.   "We were so surprised," he mentioned.He continued: Usually, when the gangs have an issue with the taxis, they speak to us. They had been stoning our vans. They made us really feel as if they had been preventing with us.However, when he was talking on Thursday, he felt that peace had been restored. Swartbooi mentioned three folks had been arrested in reference to the shootings, however additional particulars weren't instantly obtainable.Ward councillor Mandy Marr informed News24 there was usually no gang warfare in Vrygrond as a result of there was just one gang. The collection of shootings is believed to have been sparked by the homicide of a gang chief in Fish Hoek, though additional particulars of that weren't recognized both.  Newsletter Daily Good Morning, SA Join the 1 million News24 readers who're signed as much as obtain the highest, must-read tales of the day of their inbox. Join them and get premium information, each weekday at 6 am. Sign up It can be not clear whether or not these shootings had been in any approach linked to the homicide of the late Rashied Staggie's son, Abdullah Boonzaaier, and an 11-year-old little one in Beatrix Court in Manenberg in September. READ | Lavender Hill residents on edge as prominent gang boss set to be buriedStaggie, the once-powerful chief of the Hard Livings gang, was assassinated in Salt River, Cape Town, virtually three years in the past.The Western Cape authorities is lobbying for the devolution of policing accountability to the province, arguing that it was well-placed to take care of the province's distinctive points. Despite the continuing shootings, the police have been chipping away and making arrests not only for gang-related issues and unlawful possession of firearms.Police officers at against the law scene in Steenberg, Cape Town.Gallo Images PHOTO: Gallo Images/Die Burger/Jaco Marais But the spate of shootings appeared widespread after a taking pictures in Westbury, Johannesburg, left one particular person useless and one other injured on Tuesday, in what police suspect was drug associated.Police additionally gave the impression to be getting a grip on extortion shootings that had been terrorising Gugulethu, Khayelitsha and Nyanga, following a string of arrests, together with that of the alleged mastermind behind the scheme, Yanga Nyalara, a teacher-turned-taxi proprietor from the Eastern Cape. But the flaring up of gang violence will stretch them to their limits.The Muizenberg police spent virtually the entire of final weekend attending to the entire Vrygrond shootings, together with going to a medical facility the place a bullet-riddled physique was introduced in.How protected is your neighbourhood? Find out through the use of News24's CrimeCheckThe Western Cape High Court is presently listening to quite a lot of gang-related homicide circumstances, with one being held in digital camera to guard the witnesses who're testifying. In that case, the alleged chief of the Terrible Josters from Delft is among the many accused on trial.On Monday, two self-confessed gangsters and a getaway driver pleaded guilty to murdering an alleged Hard Livings chief in retaliation for the homicide of one in every of their very own in a gang known as the Vikings. One was given a 30-year jail sentence, however this doesn't seem to have had any impact on quelling the violence.In the meantime, police operations to flush out weapons proceed, with each day stories of firearms seized.

One of the newest was the invention of an imitation firearm and harmful weapons on a bunch of people that raised the police's suspicions exterior the Wynberg Magistrate's Court on Wednesday. Five folks had been arrested.Authorities have urged anybody with info that may assist with their investigations into these shootings to contact Crime Stop on 08600 10111. [ad_2] Source link

[yasminaaboutaleb]

Zwarte diamanten

de Volkskrant | 26 november 2021| Foto: Bart Grietens

Theatermaker Mathieu Wijdeven duikt in zijn solovoorstelling Het waarom beantwoord in het leven van zijn betovergrootvader G. G. T. Rustwijk. Zwarte helden zoals hij zijn volgens Wijdeven veel te vaak vergeten. ‘Alles wat uit Suriname kwam deed er niet toe.’ 

‘Een vergeten betovergrootvader ontdekken is al bijzonder. Maar dat je dan ook nog zo veel met hem gemeen blijkt te hebben, dat is magisch’, zegt theatermaker Mathieu Wijdeven (30). Hij kijkt naar een groot zwart object dat in de hoek van de foyer van Studio de Bakkerij in Rotterdam-Noord staat. Tijdens het interview over zijn zeer persoonlijke solovoorstelling Het waarom beantwoord doet hij dat wel vaker: even naar zijn betovergrootvader kijken. De majestueuze zwarte sculptuur die Wijdeven maakte is namelijk een beeltenis van hem. Het doet denken aan een zwarte diamant.   

Wijdevens voorstelling, die vrijdag in Theater Rotterdam in première gaat, is een ode aan zijn betovergrootvader: de Surinaamse kunstenaar, dichter en theatermaker George Gerhardus Theodorus (G.G.T.) Rustwijk (1862-1914). Een vergeten Surinaamse held, vertelt Wijdeven, zoals zoveel zwarte helden die geen plek kregen in de koloniale geschiedschrijving. Wijdeven zelf had tot drie jaar geleden ook geen benul van het bestaan van zijn betovergrootvader. In Het waarom beantwoord reconstrueert hij de zoektocht naar zijn betovergrootvader, die daarnaast een zoektocht naar zijn eigen identiteit bleek te zijn.   

‘Ik wist niets over Suriname’, vertelt Wijdeven. Ja, hij wist wel dat hij Surinaamse roots had. Zijn moeder is een Afro-Surinaamse vrouw (‘Als ze boos was, ging ze Surinaams praten’), zijn vader is een witte man. Klasgenoten en buitenstaanders vroegen er weleens naar; met zijn bruine huidskleur en grote bos krullen viel hij in een Brabants dorp nogal op. Desondanks voelde hij zich vooral Brabants.    

De jonge theatermaker groeide op in Sprang-Capelle, een dorp naast de Efteling. Weilanden, heel veel oude schoenenfabrieken, het Halve Zolenfietspad. Dat vat het volgens Wijdeven wel zo’n beetje samen. Suriname voelde ver weg. ‘Ik had er als kind een sprookjesachtig beeld bij, door de verhalen van mijn moeder over haar jeugd daar. Ze vertelde bijvoorbeeld dat er een lange slang onder de kast in haar biologielokaal ‘woonde’. Als kind vond ik dat heel spannend, ik was doodsbang voor slangen.’    

Wijdeven doorliep de toneelacademie in Maastricht. Het werd zijn handelsmerk dat hij bij wijze van vooronderzoek abstracte sculpturen maakt, waarmee hij vaak de straat op gaat om gesprekken te voeren met voorbijgangers. Wijdeven vormt met Nick Bos beeldend theatercollectief Firma Draak. Daarnaast speelde hij onder andere in voorstellingen van performancecollectief URLAND, regisseur Davy Pieters en Tryater. Afgelopen najaar was hij verantwoordelijk voor het decor in het veelgeprezen tv-programma In een boek kan het wél (VPRO), een theatrale ode aan vergeten verhalen, van schrijver Raoul de Jong.    

 Een jonge theatermaker met een druk bestaan dus. Maar toen drie jaar geleden zijn relatie met zijn vriendin stukliep, begon Wijdeven te twijfelen aan alles. ‘Ik zat in een diepe crisis. Ik lag maar op de bank en kon niets meer. Ik wist het allemaal niet meer: of ik nog op de goede weg zat met mijn theaterwerk, waarom ik het allemaal deed’, zegt Wijdeven. ‘Als ik eraan terugdenkt, krijg ik weer een brok in mijn keel.’    

‘Soms hoeven twee zielen niet samen te komen. Soms ben je uit ander hout gesneden’, zei Wijdevens moeder, die naar Rotterdam was afgereisd om haar zoon te troosten. Ze merkte daarbij terloops op dat dit citaat van zijn betovergrootvader kwam die dichter en kunstenaar was. Dat zette Wijdeven aan het denken, de enige artistiekeling in een familie vol beta’s. De zoektocht naar wie zijn betovergrootvader was werd volgens Wijdeven een obsessie. ‘Ik vond het heerlijk om me erin te verliezen.’    

Zijn moeder bleek slechts een dichtbundel van Rustwijk te hebben, Matrozenrozen (1914). Volgens haar de eerste dichtbundel door een Surinamer geschreven, maar meer wist ze niet. En dus wordt Wijdeven doorverwezen van het ene onbekende verre familielid naar het andere. Die blijken net als Wijdeven allemaal actief in de kunsten, zoals operazanger Anthony Heidweiller en regisseur Maarten van Hinte. Maar ook theatermaker Nina de la Parra blijkt familie. Zij is degene die hem uiteindelijk aanspoort van de zoektocht een voorstelling te maken.    

Een oudtante geeft Wijdeven Het waarom beantwoord of het wee ontsluierd voor de welvaartscommissie, een door Rustwijk geschreven theatertekst die hij in 1911 als onemanshow in het Thalia Theater te Paramaribo, het oudste theater van Midden-Amerika, voordroeg. Het doel van de monoloog: bij de welvaartscommissie uit Nederland aandacht vragen voor de mensonterende omstandigheden waarin het gros van de Surinamers verkeren. Ook pleit hij voor het vieren van de afschaffing van de slavernij: ‘Ik roep u op en nodig u allen uit als één! Uw kolonie wil een feest voor de zoons en dochters van 1863!’ Keti Koti, zoals de herdenking en viering wordt genoemd, is in Nederland nog altijd geen nationale feestdag.    

Het beeld dat in familieverhalen, krantenartikelen, foto’s en teksten van Rustwijk opdoemt, is dat van een gesoigneerd, uitgesproken en veelzijdig kunstenaar – er was weinig wat hij niet deed. Het opvallendste: hij was net als Wijdeven een enthousiast theatermaker, decorbouwer en beeldend kunstenaar. ‘Hij zat bij het grootste theatergezelschap van Suriname’, vertelt Wijdeven, ‘maar hij deed van alles in Thalia Theater. Hij was toneelmeester en maakte jeugdtheater. Hij schreef serieuze stukken, maar hij kon ook heel grappig zijn en trad op met gedichten op verjaardagsfeestjes. Maar hij knapte ook meubels op, hij moest gewoon geld verdienen.’   

Eindelijk vallen voor Wijdeven dingen op hun plek. ‘Het voelde alsof ik hem kende’, zegt hij. Raoul de Jong, schrijver en daarnaast zijn buurman en dramaturg, heeft daar een verklaring voor: in het wintigeloof wordt gezegd dat een geest zeven generaties leeft. ‘De ontdekking dat mijn betovergrootvader theatermaker was en de meerwaarde en de lol daarvan inzag, gaf me een soort erkenning. Ik was altijd een buitenbeetje in de familie. Ze vonden het leuk dat ik mijn ‘passie’ volgde en ze hebben me altijd gesteund, maar alle neven gingen iets doen waardoor je uiteindelijk wel een auto hebt.’    

Nog zo’n openbaring: de Black Lives Matter-demonstraties in de zomer van 2020. De Rotterdamse theatermaker had zich tot dan toe tijdens de pandemie verschanst in zijn kleine woning met al het onderzoeksmateriaal. ‘Ik kwam mijn huis niet uit, en ineens stond ik daar met al die mensen op de Erasmusbrug. Waar ik al die tijd mee bezig was, had ineens wereldwijd de aandacht. Het was een beetje spookachtig, als een pad dat zich ontwaart.’ Rustwijk gaf Wijdeven weer richting, hij beseft dat dit het soort verhalen is dat hij wil vertellen. ‘Door deze voorstelling ben ik me echt Surinaams gaan voelen, omdat het van een soort sprookje realiteit is geworden. Die kennis over je eigen wortels gun ik iedereen.   

Alle Nederlanders zouden wat aan Rustwijks nalatenschap kunnen hebben, zegt Wijdeven. ‘Mensen zoals Rustwijk bieden een bodem om op te staan, want die duistere geschiedenis van de slavernij voelt soms bodemloos. Maar er waren mensen die streden’, zegt Wijdeven. ‘Rustwijk was een van de interessantste figuren in begin 1900, maar dat is een tijd waar niet veel interesse voor is. Er is wel aandacht voor de slavernij en voor verzetsstrijder Anton de Kom, maar daartussen zit een gat.’    

Wijdeven denkt dat hij wel weet waarom: ‘Suriname is altijd gefocust geweest op Nederland, alles wat uit Suriname kwam deed er niet toe. Het hele Surinaamse onderwijs was gericht op Nederland. Daarom was er onlangs pas nieuwe interesse voor zo’n tentoonstelling als de Surinaamse School in het Stedelijk Museum (tot afgelopen zomer daar te zien, red.). Dat zijn allemaal kunstenaars die vroeger voor amateurs werden aangezien, alleen maar omdat ze Surinaams waren.’   

Verzetsheld Anton de Kom werd vorig jaar als eerste Surinamer aan de canon van Nederland toegevoegd. ‘Hij werd van obscure Surinamer een nationale held’, zegt Wijdeven. Een status die ook Rustwijk verdient, vindt de theatermaker. ‘Rustwijk deed in zijn theatermonoloog zulke verregaande verzoeken voor emancipatie. Het is pijnlijk dat de welvaartscommissie er destijds niet was om zijn speech te horen. Dat voelt als iets wat ingelost moet worden.’    

[denktanks]

@ georgevanhouts: @te_bram @liekcornelissen Naar aanleiding van "Door de bank genomen" door De Verleiders en het daaruit voortgekomen burgerinitiatief OnsGeld gaven de 2e Kamer + J. Dijsselbloem 2015 de WRR de opdracht voor een 3-jarige studie "Geld en Schuld". Dit alles door het werk van acteurs en de denktank "OnsGeld".

Naar aanleiding van "Door de bank genomen" door De Verleiders en het daaruit voortgekomen burgerinitiatief OnsGeld gaven de 2e Kamer + J. Dijsselbloem 2015 de WRR de opdracht voor een 3-jarige studie "Geld en Schuld". Dit alles door het werk van acteurs en de denktank "OnsGeld".

— George van Houts (@georgevanhouts) September 14, 2020

[rotterdamvanalles]

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 90

De arcades van Plan C, 1930-1940.

Plan C was een bedrijfsverzamelgebouw in Rotterdam. Het is in 1880 ontworpen door architect Constantijn Muysken en werd op 4 maart 1889 geopend. Bij het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 is Plan C verloren gegaan.

Plan C was een onderdeel van een stedenbouwkundige ingreep van de directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh. Het gebied tussen de Kolk en de Oude Haven werd opnieuw ingericht in verband met de verkeersproblemen (op het land én het water) in dit gebied. Plan A en B waren twee bruggen die deel uitmaakten van het plan, Plan C was het bedrijfsverzamelgebouw.

Plan C had een vierhoekige plattegrond. Op de begane grond waren winkels gevestigd. Aan de kant van de Oude Haven en de Kolk waren arcades waardoor mensen bij regen droog konden winkelen. Er was een expeditiehof voor de bevoorrading van winkels. In de twee verdiepingen erboven waren kantoren en woningen. De gevels van Plan C waren opgetrokken in natuursteen en baksteen in Beaux-Arts-stijl.

Onder Plan C waren twee doorgangen voor de scheepvaart tussen de Kolk en de Oude Haven. Aan de noordzijde van de Oude Haven is nog steeds de balustrade van Plan C te zien. De onderdoorgangen zijn na het bombardement afgesloten.

De fotograaf is Johannes Wiebenga en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Diergaardelaan met in het midden rechtsaf de Stationsweg. Rechts het Slagveld kijkend vanaf het dak van Dancing Pschorr 1935.

Deze laan dankte haar naam aan de in 1857 opgerichte Rotterdamsche Diergaarde. De Diergaardekade heette in 1858 Westerkade bij de Kruiskade, later Smalle Westerkade. De Diergaardelaan heette destijds Papagaaienlaan, een naam die geen verklaring behoeft.

Deze Stationsweg liep van de Diergaardelaan naar het Stationsplein en moet dus niet worden verward met de Stationsweg die van het Centraal Station naar Station Hofplein liep. Het betreft hier het Centraal Station (later Station Delftse Poort) van de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij, dat in 1877 werd gebouwd. Het station werd tijdens het bombardement in mei 1940 gedeeltelijk verwoest. In 1957 werd het vervangen door een nieuw Centraal Station, dat iets westelijker werd gebouwd.

Het Slagveld lag bij het Hofplein ter hoogte van de Schiekade en de Diergaardelaan. Oorspronkelijk was het Slagveld groter en strekte het zich uit aan beide zijden van de Schie. Een gedeelte van het plein heette in de 17de en 18de eeuw Stadsplein. De naam Slagveld valt moeilijk te verklaren. Het is heel goed mogelijk dat de verklaring moet worden gezocht in de nabijheid van de vroegere stad- of slagboom bij de Kruiskade over de Coolsingel, die eerst in 1803 is verdwenen. Ook kan het zijn dat de naam te danken is aan de herberg ' 't Slach van Goa ' , die even buiten de Hofpoort stond. Deze huisnaam herinnerde aan de strijd die de Hollanders en Portugezen in 1643 en 1644 voerden over de handelsnederzettingen in Voor-Indië, waaronder de Portugese plaats Goa. Het Slagveld was in de 18de eeuw geheel met bomen beplant, waardoor ook gesproken werd van de Bosjes of de Wandelbosjes bij de Delftsepoort.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Het terrein van het Holland Pop Festival, 26-28 juni 1970.

Het Holland Pop Festival was een driedaags popfestival in 1970, in het Kralingse Bos te Rotterdam. Het muzikale evenement is de geschiedenis ingegaan als het Nederlandse antwoord op het Amerikaanse Woodstockfestival in 1969. Ondanks de regen kwamen er tienduizenden mensen op af. Het grote podium stond opgesteld op het grasveld voor de Plasmolens De Ster en De Lelie aan de rand van de Kralingse Plas.

De organisatie was in handen van Berry Visser, Georges S. Knap, Toos v.d. Sterre en Piet van Daal.(Stichting Holland Pop Festival) Het festival werd gehouden op vrijdag 26, zaterdag 27 en zondag 28 juni 1970. De belangrijkste investeerders waren het [Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, CRM] met Garantie subsidie van fl.25000,- en Coca-Cola, met fl. 50.000,-.

Vrijdag: It's a Beautiful Day - Jefferson Airplane - Stone the Crows - Santana - The Flock - Canned Heat - Hot Tuna - Pentangle - Quintessence - East of Eden (aangekondigd, maar niet opgetreden)

Zaterdag: The Byrds - Family - Dr. John the Night Tripper - Country Joe - Tyrannosaurus Rex - Renaissance (aangekondigd, maar niet opgetreden) - Third Ear Band - Al Stewart - Supersister - CCC folk & blues inc.

Zondag: Mungo Jerry - Chicago Art Ensemble - John Surman - Han Bennink - Caravan - Fairport Convention - Fotheringay - Soft Machine - Pink Floyd

Bijpodium:

Dream - Bismarck - Oscar Benton Blues Band - Focus - Ekseption - White Rabbitt - Scarry Sally Theater - Nederlands Danstheater - Tamelone - Walking Water Events

En verder: gratis kamperen - gratis medische verzorging - parkeerterreinen - boetieks - lekker luieren in de zon - goedkoop eten en drinken - kunstmarkt - filmprogramma - zwemmen in de Kralingse Plas - kindercrèche - kinderboerderij aanwezig (kinderen beneden de 10 jaar gratis toegang)

Het terrein is geopend vanaf donderdagochtend 25 juni

KRO drive-in show - Lex Harding drive-in show - Dick de Graaf drive-in show - Mojo drive-in show

Kaarten f.35.- in voorverkoop (geldig gedurende het gehele festival)

f.40.- aan het terrein (v.a. 25 juni)

De fotograaf is Hajo Boele Piebenga en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Swiebertje, alias Joop Doderer, blaast op muziekinstrument tijdens zijn bezoek aan de kinderen van de Adriaanstichting aan de Straatweg. Naast hem televisieomroepster Karin Kraaykamp. 14 oktober 1963

De Adriaanstichting (1912) was een instelling waar kinderen met lichamelijke beperkingen werden behandeld en begeleid op weg naar een volwaardig en zelfstandig leven.

De Delftsevaart in 1936,

bij het begin van de restauratie van de St. Laurenstoren. Over die Laurenstoren doen heel veel verhalen de ronde. Maar wie goed op heeft gelet ziet op foto's van de stad tussen 1935 en 1939 dat de toren permanent in de steigers staat. Hij was namelijk behoorlijk bouwvallig geworden. De klokken zakten telkens uit het lood en het carillon hing aan verrotte steunbalken. Bovendien stond de toren scheef.Ten koste van honderdduizenden guldens en vier jaar handwerk werd de toren totaal gerestaureerd.Alle materiaal moest langs steigers aan de buitenkant worden vervangen. Het hout en de verweerde stenen werden vervangen door staal en beton. Twee nieuwe vloeren van beton werden in de toren gebouwd. De klokken werden hersteld. Verweerde pinakels en pijler bekroningen werden hersteld. Er werd een grotere carillonruimte gemaakt. En toen stond er een toren die zo stevig was dat hij zelfs de Duitse bommen en de daarop volgende brand in mei 1940 wist te doorstaan.Het is waar dat de Duitsers, als toppunt van cynisme, de Grote Kerk en de toren onder "Denkmalschutz" hebben gesteld. Na de oorlog is er binnen het gemeentebestuur over gediscussieerd of men de kerk zou afbreken en de alleen de toren zou laten staan. Tenslotte is er voor gekozen het geheel te restaureren.

Dit is de Coolsingel in 1955,

op de achtergrond zien we de oude Bijenkorf, ontworpen door Dudok. Deze werd in 1930 geopend en was het grootste en modernste warenhuis van Europa. Een sprookjespaleis van glas en steen, vol luxe producten uit de hele wereld. In mei 1940 werd het gebouw grotendeels verwoest door het bombardement. Het deel dat behouden was gebleven (ongeveer een derde) deed tot de opening van het huidige gebouw van de Bijenkorf in 1957 nog dienst als warenhuis, hierna nog drie jaar als opslagruimte. In 1960 werd het op last van de gemeente (feitelijk net dertig jaar oud) gesloopt in verband met de aanleg van de Westblaak en de metro naar zuidplein,

Vanaf de Coolsingel kijken we in 1952 naar de Spinhuisstraat. Pas in 1953 kreeg dit plein de naam Beursplein. Tot 1941 kende Rotterdam ook een Beursplein, dit ter hoogte van het huidige station Blaak.

Het pand van de V&D werd in 1950 geopend en rechts daarvan zien we de bouw van Peek en Cloppenburg. Tegenwoordig ligt hier de Koopgoot,

De fotograaf stond in 1953 of 1954 op het gebouw van de Rotterdamsche Bankvereeniging op de hoek van de Coolsingel en de Van Oldenbarneveltstraat.

Dit gebouw werd in 1940 behoorlijk beschadigd maar is na de oorlog wel opgelapt en pas afgebroken voor de bouw van de nieuwe Bijenkorf. De noodwinkels op de Coolsingel voor het nieuwe bankgebouw van de Rotterdamsche Bank staan er nog maar zullen in 1955 verdwijnen om plaats te maken voor permanente paviljoens,

Glasdia van huis van het duizend vreezen

In de 80-jarige oorlog wilden de Spanjaarden Rotterdam binnen gaan, maar werden tegengehouden. Zwart-Jan, de smid (jawel, waar de straat naar genoemd is was daar een leidend figuur in. Uiteindelijk werden de spanjaarden onder stricte voorwaarden binnen de stadspoorten gelaten en hebben daar toen verschrikkelijk de beest uitgehangen, inclusief roven en moorden. In het huisje van duizend vrezen woonden toen mensen, die een dier geslacht hadden en aan de buitenkant bloed gesmeerd hadden. De spanjaarden dachte dat daar al andere spanjaarden geweest waren en gingen verder. De bewoners doorstonden die dag wel duizend vrezen en zo is het huis aan die naam gekomen.

De Meent met de Meentbrug omstreeks 1932

De Meentbrug is een hefbrug in de Meent en is nog van voor de oorlog. De brug kan niet meer worden bediend, omdat niet alle kabels meer zijn gemonteerd aan de brug. Het was ooit een hefbrug met vier torentjes. De brug was voorzien van uitschuifbare trapjes, zodat voetgangers gewoon door konden lopen als de brug openstond. Eén van de torentjes stond in de weg van het nieuwe gebouw (waar Dudok nu gevestigd is) dat ernaast werd gezet, maar werd gewoon geïntegreerd in het gebouw. De katrol hangt in de buitenmuur van het café-restaurant, het contragewicht hangt binnen.

[saulsplace]

99,9 procent zeker dat het officiële verhaal over 9/11 niet klopt. Zie hier wie het meeste baat hebben gehad bij de aanslagen

Gamekings-presentator Boris van de Ven zat op 11 september 2001 vol ongeloof naar de tv te kijken. Hij had al snel het gevoel dat het officiële verhaal niet klopte.

Als je kritische vragen stelt over de aanslagen, word je gelabeld en in een hokje geduwd, merkt hij op. “Hoe komt het dat er met twee vliegtuigen drie gebouwen vernietigd worden in New York?”

Hij besloot theathermaker George van Houts uit te nodigen als gast voor zijn podcast Nerd Culture.

Deep State

“Ik ben er 99,9 procent zeker van dat het officiële verhaal niet klopt,” zei Van Houts.

Hij merkte op dat de Deep State, ook wel het militair-industrieel complex genoemd, het meeste heeft geprofiteerd van de aanslagen.

“De vijand – het communisme – was weggevallen en de wereld ging bezuinigen op zijn legers,” zei hij.

Nieuwe vijand

De Koude Oorlog was voorbij en het tijdperk van eeuwige vrede was aangebroken. Daar hadden bepaalde machten helemaal geen zin in omdat je dan geen wapens kunt verkopen, aldus de theatermaker.

Er moest dus een nieuwe vijand komen.

Israël

Van Houts wees erop dat ook Israël enorm heeft geprofiteerd van de aanslagen. Om een ‘Groter Israël’ te realiseren moest het Midden-Oosten worden verpulverd.

Zodoende had het land geen tegenstand meer te duchten vanuit de woestijn.

Beluister de podcast hier terug.

[exploresidewaystour]

The Best Hotels in Cape Town

With hundreds of beautiful hotels across Cape Town’s many neighbourhoods, finding the perfect place to stay can be a challenge to say the least, especially as a first time visitor.  With Table Mountain, the Atlantic Ocean, and one of South Africa’s oldest wine regions at your doorstep, Cape Town has a notable natural scenic appeal that deserves to be celebrated.  Here, we’ve rounded up the best hotels in Cape Town – from boutique gems to top-shelf luxury, there’s something for every kind of traveller.

Image credit: Dorp Hotel

Dorp Hotel

Located high on the slopes of Signal Hill in the historic Bo-Kaap neighbourhood, the new Dorp Hotel has unparalleled views of Table Mountain and the city below. This compound of Georgian-inspired buildings with its lively gardens and artfully curated decor is nothing short of magical.  Hotelier Gail Behr is known for her astonishing attention to detail, and guests will be delighted when discovering little surprises such as an unexpected textile on a sofa.  An array of grand indoor plants combined with her thoughtfully selected mix of antique, opulent and quirky pieces creates a luxurious yet nostalgic atmosphere. Each of the rooms is completely different in character, which will undoubtedly encourage you to return for another stay.

Ellerman House

Art lovers looking for luxury accommodation should look no further than the iconic Ellerman House.  National treasures are displayed on every wall of this exquisite Edwardian mansion, even in the bedrooms.  This establishment also boasts its very own contemporary gallery located in the gardens.  Ellerman House’s idyllic cliffside location in Bantry Bay offers guests spectacular ocean and mountain views, and although it may not be within walking distance of the beaches and restaurants, the hotel offers complimentary transfers to the Waterfront, city centre and beaches which are all a quick 10-minute drive away.

Cape Cadogan

Not only is Cape Cadogan one of the best hotels in Cape Town, but it’s also one of its best-kept secrets. This heritage house is inconspicuously tucked away in the city’s Gardens-area, just off trendy Kloof Street. Most major attractions are a short drive away, and some of the area’s best restaurants are within walking distance. Ambient noise from the nearby bars are typical on weekends, but never disruptive. Facilities may seem limited due to it being a small urban property, but thanks to doting and attentive staff, guests will always have whatever they need at this home away from home.  After spending the day exploring the city or catching some rays at one of the best beaches in Cape Town, the little plunge pool is perfect for guests who want to cool off on a balmy night. On the colder evenings, cosy up next to the fireplace in the lounge with complimentary drinks.

Image credit: The Silo Hotel

The Silo

The Silo Hotel and adjoining Zeitz MOCAA are nothing short of architectural masterpieces. Its diamond-shaped, floor to ceiling convex windows give guests unbeatable views of Table Mountain, Lion’s Head, and Signal Hill.  Everything exudes luxury and style, and with its 5-star service and amenities, guests will feel like absolute royalty. The Granary Cafe boasts a well-crafted menu and is a great choice for any meal of the day. If it’s a glass of wine or cheeky cocktail that you’re looking for, the Willaston Bar is one of the chicest new spots in the city and looks as though James Bond would frequent it (hypothetically speaking).

Belmond Mount Nelson

This historic hotel which first opened its doors in 1899 encapsulates old-world glamour.  Affectionately known as “the Nellie” by locals, guests approach the iconic pink hotel along a palm tree-lined driveway on arrival.  Admiring the property’s oasis-like garden from the terrace easily makes up for the lack of ocean and mountain views.  The Planet Bar is a popular watering hole among Capetonians for after-work drinks, so hotel guests might find themselves mingling with some of the city’s sophisticated locals. Whether you find yourself staying at the Nellie or not, no visit to Cape Town is complete without experiencing one of their incredible High Teas.

Tintswalo Atlantic

At the end of a private pathway that meanders through fynbos and milkwood trees, this remote lodge located in the Table Mountain National Park is almost entirely hidden from view. Tintswalo Atlantic consists of 11 luxury cabins tucked away on a pebbled beach, just far enough from the hustle and bustle of exciting Cape Town. The suites’ large sliding doors open to a wooden deck with unrivaled views of the Sentinel in Hout Bay. The wonderful breakfasts and dinners prepared by executive chef Jeantelle Van Staden are included in the rates, and guests are welcome to make menu suggestions.  After spending a few days dipping in the cool ocean water (or the lodge’s heated pool), walking along the surrounding trails, and being looked after by a dedicated team of hotel staff, you could almost expect to forget about the outside world.

Image credit: Gorgeous George

Gorgeous George

The clever use of Victorian-inspired fittings and decor combined with exposed steelwork gives this new inner-city hotel its chic, eclectic feel earning Gorgeous George a spot on our best hotels in Cape Town list. Located in the pedestrian-only street St George’s Mall, guests are only a short walk away from restaurants and shops, as well as the Company’s Gardens, the Bo-Kaap neighbourhood and Greenmarket Square. The conservatory-style Gigi Rooftop restaurant-bar is relaxed yet upscale, and one can easily spend the entire day lounging by the plunge pool on the connecting raised wooden deck. Sink into the couch with a signature cocktail as the sounds of the city from below start to lull during sunset.

Cellars-Hohenort Hotel

Nestled in the picturesque and historic Constantia Valley is the beautiful Cellars-Hohenort Hotel.  With views of Table Mountain and their lush award-winning gardens, you’d be hard-pressed to find a spot that compares.  Once a farm in the 17th-century that belonged to the chief surgeon of the Dutch East India Company, the exquisite property encapsulates its early dutch heritage and exudes a warm and homey charm.  While the hotel itself is something to admire, their restaurant, Greenhouse, has been dubbed one of South Africa’s best restaurants.  Start your gastronomical experience with a bespoke cocktail at the Greenhouse Bar before tucking into an ‘African Hunter’ tasting menu that celebrates local ingredients and flavours.

Cape View Clifton

Dream of waking up on your holiday to endless views of the coastline? This elegant beach boutique hotel situated on the slopes of Lions Head in one of Cape Town’s hottest suburbs, Clifton, strikes the perfect balance between luxury and relaxation.  Spend afternoons lazing by the pool in the warm African sun with waves crashing down below or adventure out to the city’s main attractions a mere 10 minutes away.  If it’s a spot that offers perfect sunset views that you’re looking for, then the Cape View Clifton is undoubtedly one of the best hotels in Cape Town for you.

Recommended Experiences

Book Tour

Bucket List

Best of the Cape Peninsula Tour

Enjoy a breathtaking journey around the Cape Peninsula and Cape Point and capture picture-perfect photos from every angle...'from the waves to the winelands'

From / person

Full Day Private Tour

Book Tour

Bucket List

Curated Cape Town City Tour

Explore the majestic city of Cape Town and discover it's hidden gems while ticking off the best of your bucket list

From / person

Full Day Private Tour

Book Tour

Bucket List

Best of the Cape Winelands Tour (Stellenbosch & Franschhoek)

Discover the breathtakingly beautiful views and vistas of Franschhoek and the world class-wines of Stellenbosch during this luxury, private tour.

From / person

Full Day Private Tour

The post The Best Hotels in Cape Town appeared first on Explore Sideways.