#Garapata

[undergroundrockpress]

Garapata by Ken Blake, 1972.

[kelimeoyunu]

"Karafatma" ile "Garrapata"

Açıklama: 7 yıl önce Milliyet Blog'ta "Birbirine Göz Kırpan Kelimeler" diye bir yazı dizisi oluşturmaya çalışmıştım. Ne yazık ki Milliyet Blog artık arşiv oldu, tarih oldu. Ben de ne olur ne olmaz diye o yazıları buraya taşımaya karar verdim. Karafatma-Garrapata yazısı, serinin ilkiydi.

TDK Güncel Türkçe Sözlükte "Kın kanatlılardan, böcek, kurt ve sümüklü böceklerle beslenen, tarıma yararlı, parlak siyah renkli bir böcek; ağılı böcek (Carabus)" diye geçen karafatma, o kadar bizden sayılmış ki etimoloji sözlüklerine dahi girmemiş. Öyle ya, Fatma'nın nesini açıklayalım? Ama acaba gerçekten öyle mi? Bir böceğe özel bir ismin, bir kadın isminin verilmiş olmasında şeytanın gör dediği bir şeyler yok mu? 

İtiraf etmeliyim ki öteden beri bu kelimeyi tuhaf bulmakla birlikte karafatmanın Fatmalığından ben de şüphe etmemiştim. Ta ki günün birinde garapata diye bir kelimeye rastlayıncaya dek. Garapata, Filipinler'de "kene" anlamına gelen bir kelime. G-k, p-f ses dönüşümünün kolaylığı, bu kelimenin bana "karafatma"yı çağrıştırmasını sağladı. Filipinler'deki İspanyol etkisi malum; nitekim aynı kelimeye, bir r fazlasıyla, garrapata olarak İspanyolca'da da rastladım. Kelimenin İspanyolca kökenli olması, Sefarad kültürünün etkisiyle Türkçeye de geçmiş olma olasılığını akla getiriyordu.

Karafatma sahiden de dilimize Sefaradların konuştukları, İspanyolcaya yakın dilden (Ladino) geçmiş olabilir mi? Önce Ladino'dan dilimize geçmiş başka kelimeler var mı diye bir bakalım. Evet, var; palavra ve boyoz var, örneğin. Öte yandan, Sefaradların diline Türkçe'den geçmiş birçok kelimenin de mevcut olduğunu biliyoruz. O halde bu iki dil arasında, belirli bir geçişkenlik bulunduğunu söyleyebiliriz. İkinci olarak, "garrapata"nın Ladino dilinde de aynen veya benzer bir tınıyla muhafaza edilip edilmediğini araştırmamız gerekir. Eh, bunu teyit etmek zor değil. Internetten bir kaynak göstermek gerekirse, örneğin şu site var. Bu sayfada Sefaradlarda "Estoy tan lleno como garrapata de yegua vieja" (Yaşlı bir kısrağın kenesi kadar şişim/tokum) diye bir deyiş olduğundan söz ediliyor.  

Buraya kadar iyi. Peki, aradaki anlam farkı ne olacak? Tamam, ikisi de böcek; ama biri karafatma, diğeri kene! Ona bakarsanız, Ladinodan devşirdiğimiz "palavra" da "yalan" demek değil; basitçe "laf, lakırdı" demek. Biri peygamberdevesi, diğeri at olmadığı sürece, bence keneyle karafatmanın birbirleri ile gül gibi geçinip gitmelerinde fazlaca sıkıntı yok. Ne dersiniz?  (Özcan Türkmen, 9 Nisan 2016 Cumartesi)

[kaya-toaster]

May stray Shitzu na sumunod daw kina daddy tapos baka nawawala daw. So nag post na kami sa group ng subdivision pero walang kumukuha. Sobrang cute pa naman pero bawal na kami mag dagdag ng isa pang aso dito sa bahay. Pinaliguan na din namin pero dami pa garapata and baho tenga hahaha.

Gusto ko siyang pangalanan na Dashi pero ayaw ko ma attach huhuuhu sana may mag claim na or may mag adopt.

[thebaronmunchausen]

© Garapata

[mypersonalsafespace-blog]

Paninindigan ko itong tuta na ito.

Siya pala si Max. Tuta na binigay ng auntie ko kila mama. Kinuha ko kasi napapabayaan. Sobrang payat. Naaawa ko eh. Wala akong alam sa pag-aalaga ng aso. Pero nung bata ako, lagi kami nagkakaroon ng tuta. Ang cute talaga Kaso pag lumalaki na pinamimigay na nila mama. Ayaw ksi ni mama may aso sa bahay. Yun lang naaalala ko na memories s tuta. Di naman ako takot maghawak.

July 7 namin kinuha kila mama. Sa terrace na namin siya pinatira. Wla pa siyang kulungan eh. Taray nga nakadog food na siya. Samantalang duon, kanin na may sabaw siya lagi.

Anyways. Ewan ko ba. Dati pangarap ko magmahal ng aso. Kasi nakakainggit yung mga taong mahilig sa hayop. Yung feeling na kahit wala silang ibang kasama sa buhay basta kasama nila yung alaga nilang pet na aso or pusa eh masaya na buhay nila. Tinatanong ko rin sarili ko kelan kaya yun.

Tapos mga may or june ata yun, nagulat nalang ako may tuta sa bahay. Eh di naman nag-aalaga ng aso mga tao dun. Now lang ako ulit nakahawak ng tuta. Tapos ang kulit pa. Siguro kasi baby pa. Pangalan niya Max. Tawang-tawa nga ako eh salahat ng pangalan max pa tlaga pinangalan eh. Walang lambing pag tinawag diba. 7 years old na Pamangkin ko nagpangalan dahil mahilig sa max na candy yun.

Di nga ako nagkamali at jusko kawawa tlaga yung tuta daming garapata tapos payat pa.

Kaya kinuha ko nalang khit natatakot ako. Natatakot ako kasi takot ako sa aso eh. Pag sa tuta hindi. Buti nlng yung partner ko marunong magalaga ng aso. Nag papaturo ako sa kanya. Tska nagstart nadin ako manuod sa youtube pano magalaga. At san magpapavaccine ng anti rabies. Pano maging mabait na aso yung tuta. Basta madami pa.

Yun lang. Antok name

[benefits1986]

month-end pasavogue

June 2024 is officially a month of wins. Not bad for a 12-year wait!

I ended June with an alignment with my second dad after a series of adulting and "inner child" errands. Akala ko patapos na talaga ang June, pero, humataw tayo sa June 30. Hindi ko pa rin ma-grasp 'yung feeling na 'to since 'di pa rin naman ako masaya, pero happy to share na I'm not that sad anymore. Hindi na rin matinde ang hagupit ng Juno spiral szn which is weird and wonderful.

The best way to encapsulate June 2024: THANKFUL AND GRACEFUL AND GRIT IS BACK OFFICIALLY. Side note: Drip of the day is my ultimate pakak sa book ko na vibe. Pink Floyd oversized shirt. Long linen white asymmetrical skirt. Mother Dragon-Baby Dragon platform kicks. Reverse cap - Taylor Swift- Reputation. Blue mid socks. Garapata tote. Circle-ish glasses because lumalabo na po ang ating paningin for realzzz. Very tomboy tayo pero naka skirt. LELS. Siguro, tama nga tatay kong pakitong-kitong. Okay lang naman umalis ng birthday week ko at lumaboy outside Manila. Pero, ako kasi, alam niya na si takas girl ako. Takas because my solo travels are usually spent watching sunrise and crying because I miss my mom. Sabi ko kasi, baka naman Pulag sea of clouds will cure it. Pulag na 'yun e. Baka naman, Siargao super early surf na saktong init lang will allow me to coast through life better. Baka naman, Sagada brew and the foggy morning will make me breathe deeper, and more intentionally. Baka naman, KL food trip na umaatikabo will enable me to taste a different flavor pampa-move on. Baka naman, Liwa-liw 10K morning walks with boxing session na umaatikabo would take me to a better place. Baka lang din ang advance June trip sa La Union kung saan may pa-seaglass hunting so early in the morning after sobrang daming alak-alak-an (LOL) ganaps will make me see life is worth living. CHOOOZZ. In fairness naman sa lahat ng nabanggit, legit core memories sila. As in. Pero, iba e. Kasi, 'yung pull ng lungkot ko sa mga trips ko na 'yan, out of this world. People usually tell me that I have epic June trips; but, deep inside, I feel like wala lang lahat ng adventures and misadventures na 'yan. It's but another shithole day, month, and year.

Sabi nga ng second dad ko, having a solid support group that I actually permit to help me kahit ayoko is something I should embrace. Pasavogue. Looking back, I thank all those who stayed even when it meant coping with my kashitan 1000000 during Juno szn. And that, life is better when there's balance in all aspects. Hindi lang sa work, pati sa life.

Syempre, sabi ko, for boomers, mas madali kasi ika nga ni Maslow, 'yung generation ng boomers, more of building the foundation of the needs. Millennials naman and even Gen Zs, rektang belonginess saka actualization levels na, in general. Hindi na kami 'yung generation na super igib or hakot-panggatong levels. Hindi rin kami 'yung generation na luluwas sa Maynila para makipagsapalaran sa ngalan ng mas maalwang buhay. Kahit middle class na lower stratus, may basics na e. Tapos, 'yung generation naman, masyadong maraming paths na puwedeng i-take. Too many options lead to weirder options and weirder paths and detours. LOL. Kasalanan ng seat sale 'to. CHZ.

Pero, 'di ibig sabihin na dahil sa sobrang daming existentialishitms, e wala ng pag-asa ang generation na masasabi kong in between the legit digital and analog world. Totoo, being part of a small and smaller circle na alam mong safe ka, lagi't lagi ang pananggalang mo sa lahat ng uri ng kabobohan mo at ng mundo mo. Lesson learned the hard, harder, and the hardest ways ako riyan. So, present na naman ako sa Row 5. LOL. Saka, talagang iba-iba ang definition ng success pero what matters is stay on your ground, your lane. Kahit na it means that you're not living by the standards of a typical millennial's road to 40. For me lang naman 'yun a.

Iniisip ko ba 'yung Year 40 ko? Yes and no. Siguro kasi andito na ako sa point (finally) na kung ano mang mga decisions ko, tanong ko lagi: Will I get closer to my life na outside Manila? Will I get better chances of paying the bills AND spending time with those who matter most? Will I be able to learn more? Will I be able to ride the wave of AI in the next 5 years all for the greater good, ganern? EMS. Hahaha.

Year 38 has not been easy. Sobrang hassle ng mga ganaps, however, I won't have any other way because METAL po talaga tayo. Ke may halong kemikal o wala. LOL. But, masasabi kong dahil nga sa daming kaguluhan, napunta ako sa isang super early morning like this one and nasabi ko sa sarili kong: Deserve ko ng mga bagay na YES ang sagot sa mga tanong ko sa taas. 'Yun lang talaga.

'Di man ako natuloy sa Japan because baka doon na lang talaga ako pumunta sa "Forbidden Forest" because ang lala ng spiral ko nung flight week na 'yan. Hahahaha. Shemay. Kahihiyan sa mga travel buddies kong nasa airport na tapos inaantay pa rin akong mag-last minute habol. Bayad na lahat ng accoms sa Tokyo. LOL. Pero, even that Japan trip is not enough to pull me outta bed.

And, looking back, I'll forever remember that experience para hindi na ulit ako mapadpad sa ganung shituation. Ako rin naman ang naglagay sa sarili ko sa ganung kalalang spiral e. Walang iba kung 'di ako kasi nga rurok ng kawalaan ko ng grit 'yang naudlot na Japan trip na 'yan. How rurok? Eto 'yung nakita ako ng tatay kong nasa ultimate meltdown chapter. Siya na nagluluto. Siya na nagbubukas ng ilaw. Siya na 'yung nagaabot sa akin ng tubig kasi ayoko nga gumalaw, literally AND figuratively. Baka nga kasi, Tokyo is not for me. CHZ. Baka nga, pang-outside Tokyo talaga ako. Pang-Shirakawago talaga. Ganern. Sabi ni dad: O, sayang naman bike trips mo doon, 'nak. Bangon na.

O 'di ba? Ang lala masyado. May shot list na ako e. Hahaha. Pero, again, Tokyo did not happen for me to actually realize that I have to go for peace of mind amidst the chaos that I chose. 'Yun lang talaga.

And, ayun na nga. Andito na tayo sa end ng H1. Kagabi, I got not 1 but 2 Harry Potter Lego sets. HAHAHAHAHA. Rurok naman ito ng 'di ko man natuloy ang epic Tokyo trip, taccaaaa, 'yung inner children ko naman, sobrang galak. Palakpak tenga. 'Yung 2 dream sets ko ng Lego, available sa suking Lego store and sa Rustan's. Thanks so much to me, myself, and I na sobrang lala ng spiral before Juno szn.

Backstory neto, simple lang. I love LEGO. As in. Everything is awesome. Ganern. Tapos, tawang-tawa kapatid ko saka tatay ko kasi nga, bakit daw kaya ko namang bumili ng Lego pero ayaw ko. Me: Kasi mahal masyado. 'Di tayo mayaman. Hahaha. Then, 'yung pangangay ng kapatid ko, mahilig na rin sa Lego ngayon. Gusto raw maging architect. LOL. Bonding namin mga Lego sets niya pero syempre, ako as a legit Batang 90s, sabi ko, ano ba 'yan? Bakit parang ang constricting naman sa free play ng Lego sets ngayon? LOL. Hala, sige. Ipilit natin sa Gen Alpha ang millennial boomer bombs ano po.

Sabi ko sa kapatid ko sa bawat hirit niya ng pagbili ko ng Lego para sa panganay niya: Huy. Ako nga walang nabili ni isang Lego sa store e. Regalo lang din sa akin 'yung humble Lego set ko since my toddler years. Kaya, 'wag ako. Bibilihan ko 'yang anak mo, 'pag meron na akong Lego for my inner children. And so... ayun na nga. Dahil sa panganay ng kapatid ko, napunta na tayo sa Lego store. And then poof. Blag. Ack. Nag-hello sa akin ang umaatikabong set ng isa sa mga pivotal scenes sa Harry Potter --Gringgots Bank. Earlier that day, 'yung sales team ng Lego branch na 'to sa suki nating Town e nagsabing 'yung Expecto Patronum set, out of stock na. Kaya nagpunta akong Rustan's para hanapin if meron pa sila doon. Short walk lang naman. 'Yung kilig ko, jusq dhzai. Oh my. Last piece. Saka syempre, ayaw natin ng reseller price. Sabi ko kay Ritz ('yung store assistant), 'wag niya na akong i-upsell kasi saktuhan lang ang budget ko. Tawang-tawa siya kasi may isa akong nakitang set na hindi Harry Potter pero shared favorite namin ng kapatid ko na Disney character. Hindi Disney princess 'to.

So, ayun. Dinner with dad and my brother to cover very important and urgent matters na 'pag may nalaman akong alingangas, pipitpitin ko talaga at paguumpog ulo nilang mag-ama. With sampiga pa. Sabi ng kapatid ko, maka-asta raw ako, parang nanay kong dragon. HAHAHAHA. Then, syempre, bilang bunsong manipulative, ni-joke ako na: O, nakabili ka ng Expecto Patronum. Bilhan mo na rin pamangkin mo. Hahahaha. Tacccaaa.

So, ayun. Punta kaming Lego store ulit tapos nag-hello nga 'yung Gringgots. Pinapahanap ko kasi ito sa HK and SG sa tulong ng ating mga tagapagbantay expat friends. LELS. E, waw. Andun lang pala all along. CHZ. Again, hindi siya sa presyo lang a. Sobrang tagal kong inantay 'tong moment na 'to as a fan girl of Harry Potter since 13 years old. From those days na hiram-hiram ako sa library ng bagong books kasi wala talaga akong pambili kahit mag-ipon pa ako sa baon ko or whatever. To the point na 'yung mismong masungit na librarian, gumagawa ng paraan na ako ang unang pipirma sa library card kasi favorite niya akong taga-borrow ng Harry Potter books. HAHAHAHA. Alam mo 'yung feeling ng fresh page tapos 'yung amoy ng new book? 'Yun talaga habol ko e.

Then, ayun. 14 going 40 seems to be on track. LOL. Syempre, 'yung pamangkin ko, McLaren ang nakuha. HAHAHAHA. Tapos may 294 points pang baon. Sabi ko sa kapatid ko, 'yung 294 points na ang pamasko nung anak niya from me. Wala na. Sarado na ang tindahan. HAHAHAHA. Sabi pa niya: Wow. Sana all nakakabili ng Lego just like that. Me: Ulol. Anak ka kasi ng anak. Hahahahaha. BOOGSH. Case fucking closed.

Sa moment na 'to narealize ko na sobrang layo talaga ng belief systems namin ng kapatid ko. SINK ako - Single Income, No Kids. Siya naman, legit na pangarap maging padre de familia ordinaryo. HAHAHAHA. Pero, 'di ibig sabihin nun e, one is better than the other. Sabi pa niya: Naku, need mong may pamanahan ng mga Lego mo, ate. Me: Andyan naman si GC (anak niya) sa tamang panahon e. Saka gusto mo bang 'wag ko na lang bilhin 'yang Lego na 'yan ha? Puwede namang hindi.

Ayun. Ended June with a boogsh na akala ko e SG or HK ko pa matutunton. LOL. Hahahaha. Nasa Pinas lang pala. Baka need ko lang talagang piliin lagi ang Pinas. Abangan! PS: LF ka-tag team bumuo ng Lego. 'Yung 'di maarte. 'Yung gusto ng walang tulugan. Ayoko ng palautos saka mainit ang ulo. Slide a DM and your letter of intent. CHZ. Plus, pros and cons bakit ikaw. Paki lagay na rin mga kahinaan at kabobohan mong taglay para wala na akong masyadong probing q's. 'Yung may moral compass pero may kagaguhang taglay. Bonus points sa langit 'pag pumupulot ng poops at nagpupunas ng wiwi ng mga aso with feelings. K. TNX. LATERS.

[tagalogmimsprompeysbook]

Ito po yung actual pic ng garapata sa balahibo ng aso; 999999 zoom

[rlgoinglpt]

emotions undefined | something happened

I don't understand what I am feeling today--what I am feeling this week rather.

Alam ko naman 'yung cause pero hindi ko talaga madescribe 'yung pakiramdam. Gusto ko lang mag-detach sa lahat ng bagay ngayon.

These days were just some times that I didn't feel great. Not sad, not happy either but something in between those. There's angst, rage, loneliness, heartbreak, and many more na parang salad na pinaghalo-halo at hindi maintindihan ang lasa.

Share ko lang. I am a person who has attachments to things close to me. As in sobrang lalim na attachment.

Binenta ng tatay ko 'yung kalabaw na inaalagaan ko for the past six years. Eversince na pinanganak yon eh ako na ang nag-aalaga at ako pa nga ang nagpangalan. High school pa lang ako, inaalagaan ko na isya. Pinapastol sa magandang sabsaban at pinapainom ng tubig tuwing hapon. That was my routine for the past six years kaya masisisi mo ba ako kung may attachment ako sa alaga ko. Hindi ko naman kasi tinuturing na pagkakakitaan yung mga hayop although yun yong primary purpose nila kung bakit kami nag-aalaga. Kaya everytime na nagbebenta kami ng hayop, I feel like we betrayed them and we failed as humans. Kasi alam naman natin kung saan sila dadalhin ng mga bumibili sa kanila, for sure ay kakatayin lang sila at magiging lamang-sikmura. That's a sad reality.

Kaya nang makita kong nakasakay na sa sasakyan ng bumili yung kalabaw ko, I don't know what to feel. THAT'S SIX FUCKING YEARS na kasama ako nung kalabaw na 'yon. Buti sana kung may short term memory sila e alam nga nila kung paano umuwi ng bahay at kung saan dapat uminom. Kapag hindi maganda yung tubig, mag-iinarte pa. Kaya I wonder if they feel betrayed with we did to these animals na inalagaan namin. It definitely depressing to think that they end up that way kapalit ng perang hindi naman kalakihan.

Kaya minsan, kapag kakain ako ng karne, napapaisip din ako kung maraming memories yung karneng yon sa nag-alaga sa kanya. Lalo na kapag karneng baka, sobrang tagal nilang palakihin organically, it will take a farmer at least more than a year to raise a cattle kaya naman mahigit isang taong alaala rin siguro yung kinakain ko. How much more kung ang tinitinda sa palengke e yung mga limang taon o mahigit na. Kaya siguro minsan matagal din sila palambutin kasi hindi lang dahil sa may edad na sila but because they also lived long enough to create long memories.

Alam ko namang importante sa bukid yung paggagamitan ng tatay ko sa pinagbentahan niya, hopefully mas maging productive at maraming kita ang maibalik no'n para naman sulit 'yung araw-araw kong pagpapastol ng kalabaw na 'yon. No'ng isang araw ko lang din siya binigyan ng extra time kasi mahilig siya magpakamot at magpatanggal ng garapata. Kaya sobrang nakakalungkot na mawawala na sa sistema ko ang pagpastol sa kanya simula ngayon.

Paalam, Di. Mahal kita.

[karmareign03]

Haha hinahaplos si Mingming SA kalagitnaan Ng dilim akala ko garapata nakapa ko Kaya pinisil ko nipple pala kalmot ang tanga 😹😹😹

[gloomymuffin]

bsd but pinoy IWAGAYWAYY🇵🇭🇵🇭🇵🇭🇵🇭💥💥

WHERES THE GARAPATA DAZAI??????

[puffein]

kuto pa ba yan te parang garapata na

i am such a loser its not funny

[zidumb]

To make an art from your childhood memory is a different level of expression. Graffiti artist Dex Fernandez who is based in Caloocan, the Philippines, revealed in an interview that his infamous masterpiece was based from the parasite that infested his childhood pet dog and left a lasting impression on the artist. He is known for his iconic creation Garapata, and his psychedelic compositions that draw from street art, graphic design, and surrealist painting. 

Fernandez employs a range of techniques, from collage to freehand drawing and photography, to create layered portraits and expansive murals that challenge the notions of high and low art. In this part, he incorporated the value of space as an element of his work. He uses walls, window glasses and murals as the medium of his graffities that enabled his works to breathe freely. 

Dex Fernandez's art is informed by everyday experiences and the people he meets and encounters. Titled as a contemporary artist, for him, his works are meant to trigger an audience into thinking about social and political issues around them. Often, he uses elements of fun and humor as satire to open up critical reflections on pressing issues. 

Garapata has spread all over the world, from streets, to buses and car windows, truly it's role as a garapata has made it to its peakest. Tote bags, electricity posts and shirts have those wide, expressive eyes, sharp nose, smiling mouth and 5 feet. Using appropriateness, affords to morph and scale the character in infinite ways without losing touch of its essence. Painted on different types of texture exhibited hybridity. The versatility of this character is enabled by its identifiable basic form, which Fernandez said is a product of evolution, which was guided by his advertising sensibilities. 

He conceptualized the Garapata as an embodiment of the resiliency of the Filipino people. And that is where the symbolism takes place even deeper.

information source:

https://businessmirror.com.ph/2019/09/10/garapata-used-to-have-hands/

https://ocula.com/artists/dex-fernandez/

photo credits: huffpost

[indiobotod-blog]

While walking along a street in España, I saw this @garapata_ artwork. Bangis! 🎨🌈👑 #graffiti #wallart #graffitiart #art #artwork #artph #manilaart #wheninmanila #design #visualarts #contemporaryart #garapata #asianart #asianartist #asia #southeastasia (at Manila, Philippines) https://www.instagram.com/p/CKYI4bvnXZc/?igshid=1d6yk406gyxhv

[ccp-visualarts]

GC: 1, 2, 3

3 February to 4 March 2018 Pasilyo Guillermo Tolentino (3F Hallway Gallery) Artist's reception: 15 February, Thursday, 6pm

GC: 1, 2, 3 is an ode to Garapata, a character Dex Fernandez created based on the ticks that infested a dog they had when he was a kid. This experience left a big impression on Fernandez, which he carried with him when he entered the world of graffiti and street art in 2006. Since then, the infestation has spread far and wide across cities around the world and in forms outside the canvas. His participatory approach to art gives the audience the power to infest and become hosts as they engaged directly in the creative process of his several shows. GC: 1, 2, 3 is a video narrative split into three chapters showing his past collaborations. We map the growth of the artist in the replays, pauses, and repeats of the images. The looping of images, in a way, resembles the processes, internal and external, that transformed Fernandez and his art. The manual component of inclusion and selection is central to the development of both the artist and his practice. The entire process is a loop in itself.

Born 1984 in Caloocan, Philippines, Dex Fernandez is an interdisciplinary artist who lives and works in Manila, Philippines. He is currently known for his ongoing street art project called Garapata. Fernandez’s eclectic compositions challenge the traditional definitions of high culture and fine art. In 2015, he became a recipient of 13 Artists Award by the Cultural Center of the Philippines. His works been a part of numerous local and international exhibitions, shown in spaces such as UP Vargas Museum, Cultural Center of the Philippines (CCP), Museum of Design and Contemporary Arts (MCAD), Pablo Gallery, West Gallery, Drawing Room Contemporary Arts, Pinto Art Museum and Silverlens in Manila, as well as Palais de Tokyo in Paris, Primo Marella Gallery in Italy, Topaz Arts in New York, Osage Foundation, Lightbomb Contemporary and Rossi & Rossi in Hong Kong, 1am Gallery in San Francisco and Owen James Gallery in Brooklyn, NYC. Fernandez also participated in the first Urban Art Fair in Paris, (2016) and Singapore Art Biennale 2016. He also completed residency programs at Vermont Studio Centre (2011), Ping Pong Art Space Taiwan (2012), Lir Art Space, Yogyakarta, Indonesia (2013) Asian Cultural Council in New York, Fine Arts Work Center, Massachusetts (2015), Ongoing Art Center, Tokyo (2016).

For more information, contact the Visual Arts & Museum Division at landlines (632)8321-125 local 1504 & 1505, or (632)832-3702, mobile (0917)6033809, or email ccp.exhibits@gmail.com.

[escoltaofficial]

ESCOLTA BLOCK PARTY X SWOOP

Block party will not be complete without the diverse events and surprises from the Escolta community! Plan your November 25th and check out these events. See you there!

Source: Escolta Block Party

iDiscover Binondo Launch

✨Join & celebrate the launch of iDiscover Binondo route at Escolta Block Party x Swoop! ✨

Explore with iDiscover Binondo AppxMap. Shoot your favourite pics in the Escolta/ Binondo neighbourhood to win exciting prizes by The The Heritage Collective, Tralulu, Escolta Volunteer Arm, i-Discover App&Map!

👉🏻Check out their event page for more details and how to join : https://www.facebook.com/events/143012096456364/

Koffee Junkie Klub: Garapata Take Over

Quench your caffeine craving and drop by @TheDenManila for the ongoing #KoffeeJunkieKlub in collaboration with @Garapata_ and @KalsadaCoffee! Ask the baristas for their secret drinks! ☕️🤐

[jheuzdumaop]

⬅️ Swipe | @garapata_ @dexfernandez #dexfernandez #artwork #artph #painting #uvlight #garapata #solaire https://www.instagram.com/p/B5Cs6KAnqGb/?igshid=gssjen14nyix