#FrancoisA | Explore Tumblr posts and blogs

zoranphoto · 2 years ago

Text

Prije 70 godina pojavio se 'Fahrenheit 451', Ray Bradbury uvijek je govorio da je njegovo djelo krivo shvaćeno

Uspješna distopija obično je ona koja ima utemeljenja u stvarnosti. Margaret Atwood jednom je rekla da je za strahote u 'Sluškinjinoj priči' uzela isključivo pojave koje su u vrijeme pisanja postojale negdje u svijetu. Jednako slavni 'Fahrenheit 451', djelo Raya Bradburyja (1920.-2012.) koje ove godine puni 70 godina od prvog izdanja, posebna je priča Mnogi znaju priču: događa se u društvu koje je potpuno zabranilo sve knjige i u kojem specijalne postrojbe pale svaki primjerak koji nađu, kažnjavajući načitane prijestupnike. Kad se 1953. pojavilo ovo kapitalno djelo znanstvene fantastike, od pada Trećeg rajha bilo je prošlo manje od deset godina, ali čak ni Hitler nije potpuno zabranio pisanu riječ (ne kažemo da nije maštao o takvom gušenju kulture). Bradburyjevo remek-djelo bavi se vrlo sličnom vrstom totalitarizma, a od pojave prvog izdanja traju nagađanja na koje se društvo pisac referirao tako okrutnim opisom.

Prva asocijacija su, naravno, nacizam i fašizam s njihovim užasavajućim iracionalizmom. No kad je objavljen, 1953., roman je itekako ukazivao i na sovjetsku verziju državne represije i Staljinov kvazikomunizam, bez obzira što je i tamošnja komunistička partija dozvoljavala tiskanje knjiga, makar uz stroga ograničenja. Kultura je, doduše, žilava biljka, pa je čak i u najgorim danima SSSR-a (kao i u nacističkoj Njemačkoj) zabranjena literatura živjela kroz ilegalno nakladništvo i memoriju čitatelja. Sjetimo se, uostalom, slavne rečenice u 'Majstoru i Margariti' Mihaila Bulgakova: 'Rukopisi ne gore.' 'Velika literatura je vatrootporna. Ona nadživi kritičare, cenzore, čak i protok vremena', pisao je Bulgakov, koji je 1929. spalio vlastiti dnevnik kad ga je otkrila tajna služba NKVD. Kasnije je spalio i rukopis svog kapitalnog djela, a onda ga rekonstruirao po sjećanju. Na sličan način funkcionirali su i pobunjeni intelektualci u Bradburyjevom romanu, koji nauče napamet cijele knjige da bi jednog dana mogli rekonstruirati pisanu kulturu. Totalitarni režimi onoga vremena itekako su, dakle, mogli poslužiti velikom piscu kao predložak. No u jednom radijskom intervjuu 1956., tri godine nakon prvog izdanja, sam Bradbury je iznenadio sve: glavni kontekst njegove knjige bila je antikomunistička paranoja u SAD-u u ranim pedesetima. 'Mnogo ljudi plašilo se vlastite sjene, postojala je prijetnja da će se knjige spaljivati, a mnogo ih je uklonjeno s polica u knjižnicama', rekao je tada Bradbury. Nije naodmet spomenuti da je i njegova knjiga, kao i cijeli distopijski žanr koji je predstavljala, bila predmet istraživanja tada svemoćnog FBI-a. Kad je knjiga izašla, bila je napravljena posebna verzija, u skladu sa sadržajem i strahom koji budi. Naime Bradburyjev izdavač Ballantine objavio je ograničenu seriju od 200 rukom autora potpisanih primjeraka te s koricama napravljenim od azbesta kako ne bi mogle biti spaljene. Jasno, tih 200 komada danas su iznimno tražena roba među kolekcionarima pa im cijena na aukcijama doseže i do 20 tisuća dolara. To što stranice knjige ipak mogu izgorjeti, jer su napravljene od papira, nimalo ne smeta onima koji žele imati takav dragulj. Teško može biti bolje manifestacije onoga o čemu roman govori, strahovima koje je budila sredina 20. stoljeća, od azbestom 'oklopljenih' knjiga. Svih ovih desetljeća 'Fahrenheit 451' (naslov se odnosi na temperaturu u fahrenheitima na kojoj papir gori) doživio je bezbroj izdanja i referenci na sadržaj, a snimljena su i dva filma, vrlo dobri iz 1966. u režiji Francoisa Truffauta i sasvim promašeni i neuspješni remake iz 2018. Što danas možemo naučiti od 'Fahrenheita 451'? Mnogi bi uprli prstom na ograničenja i preispitivanje što ih donosi politička korektnost i 'woke kultura', no modernom svijetu u 21. stoljeću mnogo je veća prijetnja more (dez)informacija kojima smo svakodnevno izloženi. Tolika produkcija pisane riječi po mnogima djeluje destimulirajuće na čitalačke navike, pa je unatoč golemom broju novih knjiga u cijelom svijetu dominantan trend pad čitanja. Ili, kako bi rekao sam Bradbury: 'Ne trebate spaliti knjige da biste uništili kulturu. Dovoljno je navesti ljude da ih prestanu čitati.' Tu se krije još jedno — po mišljenju autora — pogrešno čitanje 'Fahrenheita 451'. Kako je govorio u svojim poznim godinama, roman je alegorija, simbolički prikaz društva koje postaje sve gluplje, represivnije i destruktivnije. Po tome bi spalitelji knjiga bile snage koje skreću pažnju javnosti lažima, poluistinama ili sumnjivim 'zamjenama' za znanje. Kad je to govorio, Bradbury je glavnu krivicu svaljivao na televiziju, ali bilo bi zanimljivo vidjeti kako bi komentirao — da je doživio — eru 'pametnih telefona'. Tportal.hr Read the full article

#distopija #Fahrenheit451 #komunizam #makartizam #nacizam #raybradbury #znanstvenafantastika

0 notes

wojciechdydymski · 4 years ago

Text

Dwa światy

Nawet pozbawione logiki przyzwyczajenie, jest drugą naturą człowieka, dlatego wykorzystuje się siłę, manipulacje oraz przemoc prawa zwierząt (2) do prowadzenia stada w wyznaczonym wcześniej kierunku, sprzecznym z ideą prawa naturalnego (2).

Szamańskie elity (3) wykorzystujące tajne bractwa i siły najemne, kroczą po skolonizowanym i sprywatyzowanym świecie, niesionym na barkach atlasa, będącego alegorią ludzkiego kapitału (4), którego użyteczność, zależna jest od stopnia uległości względem władzy, będącej alegorią boskości, utkwionej w schemacie absolutyzmu politycznego (5) oraz prawa zwierząt (2), nazywanego boskim prawem, które zostało wykreowane rękoma elit, dla ich własnego dobra, kosztem całej, rozszalałej i podekscytowane - społeczności, wierzącej w poprawność polityczną, będącą farsą, nad farsami...

Elity, nigdy nie miały zamiaru uświadamiać społeczeństwom całego świata - siły i wartości pojedyńczej jednostki, ponieważ władza, opiera się na sile ślepego oraz trzymanego w ciemności tłumu, dążącego do stworzonych przez elity fetyszy, wywyższających pojedyńcze jednostki do roli gwiazd ... , za pomocą fetyszu ideologii, które zawładnęły ludzkim rozumem do tego stopnia, że ten wyrzekł się własnej godności, świadomości, odpowiedzialności oraz wiary, we własne sumienie i towarzyszące im wartości duchowe.

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 - oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Dzięki ideologii kast, można zachować całą wiedzę m.in. na temat władzy człowieka nad człowiekiem, dla wąskich i licencjonowanych (34) grup zawodowych, które w umyślny sposób, kontrolują całe społeczeństwo, które jest narzędziem utrzymującym swoich operatorów i panów.

Te elitarne grupy najemne (29), mogą za pomocą własnej wolności, równości i braterstwa, czerpać wieczny zysku z ludzkiego kapitału, uzależnionego od cywilizacji fetyszy - wszelakich rang, stanowisk, tytułów, mamonów, czy ocen i teorii, które pchają grę życia w stronę kompletnej utopii ...

Egalitaryzm dla wybranych

Zastanowiłeś się kiedyś drogi czytelniku, dlaczego wystąpienia polityczne, religijne, rozrywkowe oraz szeroko pojęte przedsięwzięcia medialne, są całkowicie oderwane od rzeczywistości życia zwykłego człowieka ?

Ustaliliśmy już w naszych rozważaniach, że skonstruowana dwa typy prawa, prawa naturalnego (2), przeznaczonego do rozliczeń między elitami oraz prawa zwierząt (2), przeznaczonego, do rozliczeń pomiędzy elitami i plebsem (6) ...

Delikatnie mówiąc, mamy do czynienia z dwoma skrajnie różnymi społeczeństwami, środowiskami, dwoma, żyjącymi obok siebie światami, gdzie jeden z nich, dąży do zachowania status quo wyzysku człowieka nad człowiekiem.

Powszechna równość, zastąpiona została egoistycznym i elitarnym - egalitaryzmem

Egalitaryzm, pochodzi od francuskiego słowa - égalitairé, czyli dążący do równości. Dla zwykłego człowieka, egalitaryzm tajnych bractw postrzegany jest, jako związek fetyszystów (7), elitarnych sitw rodzinnych, opartych na ideologi fetyszy, żerowania i wyzysku (8).

Masoński klucz do zagadki egalitaryzmu

Liberté, égalité, fraternité, oznacza: wolność, równość, braterstwo. To narodowe motto Francji i Republiki Haiti, jest przykładem trójstronnego motta masońskiego oraz schematu działania napędzanego przez trzecią siłę (9), przy użyciu ideologi tezy i antytezy.

Hasło, wywodzące się z rewolucji francuskiej, zostało zinstytucjonalizowane dopiero pod koniec XIX wieku. Wzorem Francji w historiografii i publicystyce polskiej stosuje się numerację RP, przy czym inaczej niż we Francji zmiany kolejnego numeru Rzeczypospolitej nie następowały po każdej zmianie ustrojowej.

Debaty, dotyczące zgodności i porządku tych trzech terminów, rozpoczęły się w tym samym czasie, co rewolucja, za pomocą metody zwanej dzisiaj oknem overtona (10).

Choć egalitaryzm, powinien być przeciwieństwem elitaryzmu, to obie ideologie, stanowią jeden wspólny front walki, przeciw całemu ludzkiemu kapitałowi.

Wielki Wschód i Grand Loge de France

Liberté, égalité, fraternité, to motto elitarnych i egalitarnych lóż masońskich, takich jak Wielki Wschód, czy Grande Loge de France, które są twórcami rewolucji francuskiej i ewoluujących zmian społecznych, opartych na ustrojach i schematach wiary (28) ...

Masoneria, przedstawiła egalitaryzm, jako podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego oraz zasadę całkowitej równości między ludźmi pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym, co tak naprawdę, jest kłamstwem którego sedno tkwi w podziale kastowym, tworzącym prawo naturalne dla elit i prawo zwierząt, dla plebsu (2).

Wszystkie wypowiedzi polityczne, również te oparte na wyznaniu, dotyczą tylko i wyłącznie kasty rządzącej, ponieważ owa kasta - posiada prawo absolutyzmu (5) politycznego, pochodzącego od ideologii zewnętrznego Boga, pana i władcy, który rządzi umysłami niewolników, którzy muszą sobie poradzić z narzuconymi odgórnie obowiązkami, obostrzeniami, czy karami i ideologiami...

Wielkie słowa, zostały wplecione do powszechnego dialogu, za pomocą dzieł propagandowych, wyprodukowanych przez masońskich przedstawicieli renesansu m.in. Tomasza Morusa i Tommaso Campamelli, a w XVIII i XIX wieku, przez Jana Mesliera, Gabriela Mably, Gabriela Morelly, Francoisa Babeufa, Charlesa Fouriera, czy Roberta Owena ...

Socjalizm i komunizm, jako promotor egalitaryzmu

Zwolennikami egalitaryzmu, byli też Karol Marks i Fryderyk Engels, którzy przełożyli ideologie drabiny jakubowej (11), na ideologie drabiny społecznej, do której nigdy nie dosięgnie, zakopany aż po szyje w bagnie poglądowym - plebs ...

Egalitaryzm, leży u podstaw wielu ideologii i systemów politycznych, często znacznie różniących się od siebie pod względem znaczenia i sposobu realizacji. Dzieje się tak, ponieważ ideologie ustrojowe, zmieniają tylko nazywa oraz systemy kar i obowiązków, pozostawiając nienaruszony dział elitarnego prawodawstwa, opartego na w/w boskim absolutyzmie (5).

W doktrynie liberalnej (12), wprowadzonej przez Miltona Friedmana, egalitarność rozumiana jest jako równość szans zależna od pochodzenia.

Natomiast w masońskiej doktrynie komunistycznej miał polegać na równym, mierzonym według potrzeb podziale dóbr, urzeczywistnionym przez zniesienie panowania klasowego, we wszystkich dziedzinach życia, po przebudowie ustroju i struktury społecznej w oparciu o wspólną własność środków produkcji, co również dotykało tylko plebsu, pozostawiając dobrobyt, w rękach kasty rządzącej według reguł absolutyzmu politycznego (5).

Égal, czyli ten który jest równy innym braciom i siostrom

Egalitaryzm, to specyficzna szkoła - zakłamanego myślenia, oparta na ramach filozofii politycznej, która opiera się na koncepcji równości społecznej, opartej na klasach, stanach i sitwach.

Doktryny egalitarne ogólnie charakteryzują się z gruntu fałszywą ideą równości pod względem fundamentalnej wartości lub statusu moralnego, co wprowadza status uniwersalizmu, mającego odciągnąć uwagę społeczeństwa od konstrukcji personalnej (30).

Otóż termin egalitaryzm, ma dwie odrębne definicje we współczesnym języku angielskim, co należy rozumieć - jako wyżej wspomnianą doktrynę polityczną lub też, jako filozofię społeczną, opowiadająca się za usuwaniem nierówności ekonomicznych między (wybranymi) ludźmi, których status obleczony jest tytułem brata i siostry.

Tak naprawdę, egalitaryzm powinien być spostrzegany, jako równość odzwierciedlająca naturalny stan ludzkości, pozbawiony podziału kastowego, przy jednoczesnym zastosowaniu prawa naturalnego dążącego do odpowiedzialnego samostanowienia i samoograniczenia.

Rozejrzy się dookoła siebie, czy widzisz jakikolwiek przejaw takowej równości ? I dopóki wybierasz sobie panów i przedstawicieli, nigdy takowej wolności nie dostrzeżesz ...

Manipulacja równością, za pomocą celowego podziału

Całość przeczytasz tu :

https://globalclou.wordpress.com/2020/07/21/dwa-swiaty/

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

https://tajemnicatajemnic.wordpress.com

0 notes

ligaswiata · 4 years ago

Text

Dwa światy

Egalitaryzm dla wybranych

Powszechna równość, zastąpiona została egoistycznym i elitarnym - egalitaryzmem

Masoński klucz do zagadki egalitaryzmu

Debaty, dotyczące zgodności i porządku tych trzech terminów, rozpoczęły się w tym samym czasie, co rewolucja, za pomocą metody zwanej dzisiaj oknem overtona (10).

Choć egalitaryzm, powinien być przeciwieństwem elitaryzmu, to obie ideologie, stanowią jeden wspólny front walki, przeciw całemu ludzkiemu kapitałowi.

Wielki Wschód i Grand Loge de France

Socjalizm i komunizm, jako promotor egalitaryzmu

W doktrynie liberalnej (12), wprowadzonej przez Miltona Friedmana, egalitarność rozumiana jest jako równość szans zależna od pochodzenia.

Égal, czyli ten który jest równy innym braciom i siostrom

Egalitaryzm, to specyficzna szkoła - zakłamanego myślenia, oparta na ramach filozofii politycznej, która opiera się na koncepcji równości społecznej, opartej na klasach, stanach i sitwach.

Rozejrzy się dookoła siebie, czy widzisz jakikolwiek przejaw takowej równości ? I dopóki wybierasz sobie panów i przedstawicieli, nigdy takowej wolności nie dostrzeżesz ...

Manipulacja równością, za pomocą celowego podziału

Całość przeczytasz tu :

https://globalclou.wordpress.com/2020/07/21/dwa-swiaty/

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

https://tajemnicatajemnic.wordpress.com

0 notes

balkantimes · 4 years ago

Text

Francuski oficir: Kao da su nam Srbi govorili – gledajte, nekažnjeno ubijamo

Bespomoćno smo prisustvovali masakrima, a naši avioni korišteni su samo za fotografisanje ubistava, kaže Guillaume Ancel.

Muamer Tanović

Rat u Bosni i Hercegovini mogao je biti zaustavljen za samo nekoliko sedmica, a mogao je biti spriječen i genocid u Srebrenici, no, za to je nedostajalo političke volje, prije svega, od državne politike Francuske, koja se svrstala na stranu „agresora“, produžavajući ratnu agoniju u BiH čak i po cijenu srozavanja svoje međunarodne reputacije i neispunjenja misije Ujedinjenih nacija.

To je, u najkraćem, stav Guillaumea Ancela, nekadašnjeg francuskog oficira čija je jedinica tokom rata u BiH dodijeljena mirovnim snagama UN-a, sa zadatkom da eliminiše artiljerijske položaje s kojih je gađano Sarajevo. No, ona, kako sam kaže, nije uspjela provesti misiju koja ju je dovela u BiH, već je samo produžila ratnu agoniju.

Krivac za to je, tvrdi Ancel, Francuska, koja se nije željela sukobiti sa srpskim snagama, koje su, zahvaljujući vjetru u leđa iz Elisejske palate, nekažnjeno ubijale civile, znajući da za to neće biti kažnjene dok je na čelu UNPROFOR-a francuski general Bernard Janvier.

To, kao i mnogo drugih konstatacija koje opisuju francusku politiku tokom rata u BiH, Ancel je napisao u svojoj knjizi Ledeni vjetar iznad Sarajeva, a iznio ih je i u intervjuu za Al Jazeeru Balkans, na 25. godišnjicu potpisivanja Dejtonskog sporazuma.

Gospodine Ancel, možete li objasniti čime ste se tačno bavili tokom mandata u snagama Ujedinjenih nacija tokom rata u Bosni i Hercegovini?

– Te 1995. godine bio sam artiljerijski kapetan specijaliziran za zračne napade. Zapovijedao sam specijalnom jedinicom (Taktička zračna kontrola TACP) zaduženom za usmjeravanje borbenih aviona na mete koje su trebale biti uništene, na način da im se približim dovoljno blizu i da budem spreman za svođenje grešaka i eventualne kolateralne štete na minimum.

Naš zadatak je bio da otkrijemo i neutrališemo teško naoružanje u krugu od 30 kilometara oko grada Sarajeva. Bili smo integrirani u jedinicu Legije stranaca koja je formirala BATINF2 (pješadijski bataljon broj 2), čija je baza bila smještena na sarajevskom aerodromu, a upravo ovaj aerodrom je predstavljao ključnu tačku tokom opsade glavnog grada Bosne i Hercegovine.

Kakvi su Vam bili prvi dojmovi kada ste došli u opkoljeno Sarajevo? Kakvi su Vam bili prvi zaključci o tome šta se događa?

– Došli smo kako bismo otkrili i uništili artiljeriju koja su bombardovala grad, ali vrlo brzo smo shvatili da je naša interventna misija bila blokirana politikom koju je provodio Elysee (Predsjedništvo Republike Francuske) i koja je zapravo štitila Srbe jer su nam bili saveznici, čak iako su upravo Srbi bili pravi opsadnici i agresori u ovom sukobu.

Drugim riječima, došli smo kako bismo spriječili bombardovanje grada, ali uz zabranu napada na agresore, što je ubrzo postalo neizdrživo za nas, ali još i više za opkoljene Sarajlije čije smo mučenje samo produžili.

Napisali ste knjigu o svojoj misiji, „Ledeni vjetar iznad Sarajeva“. Rekli ste da je knjiga, zapravo, dnevnik, a ne iznošenje mišljanja. Nakon toliko godina, možete li sad reći kakvo Vam je mišljenje o misiji da zaštitite Sarajevo iz sadašnje perspektive?

– Knjiga “Ledeni vjetar iznad Sarajeva” je upravo ono što smo osjetili kad smo shvatili da smo došli u misiju koju nismo smjeli izvršiti. Nalazili smo se u zamci. Ona mi je usadila duboku i ledenu ljutnju. Trebale su mi godine da napišem svoje najjednostavnije svjedočenje, kako se naša šutnja ne bi pretvorila u zaborav. Moja knjiga je priča o mojoj misiji tokom opsade glavnog grada, ali, također, predstavlja i svjedočanstvo o dvoličnosti politike Francuske koja je zabarikadirala sve ključne pozicije “plavim kacigama”, zaštitnim snagama Ujedinjenih nacija (UNPROFOR-a) i na taj način spriječila bilo kakvu akciju protiv Srba.

Bili smo pripremljeni da sa najboljim borbenim jedinicama francuske vojske zaštitimo glavni grad i da provedemo mirovne sporazume koje su potpisale sve strane. Ali, ustvari smo samo dozvolili Srbima da nastave sa opsadom grada. Najgore je to što su se oni na kraju okrenuli i protiv nas, smatrajući da smo im na kraju trebali i predati glavni grad.

Orden Legije časti za odbijanje naredbe

Jeste li nekada došli u iskušenje da odbijete izvršiti naređenje i da učinite ono što ste, prema zadatku misije, i trebali?

– Odbio sam izvršiti naredbu kojom mi je naređeno da radije dozvolim da ubijaju legionare, nego da napadam Srbe koji su ugrožavali njihove živote. Trebao sam biti izveden pred vojni sud, jer sam za vrijeme rata prekršio naredbu, ali niko se nije usudio objaviti naredbu koju sam odbio, jer sam je zatražio pismeno. Kasnije sam odlikovan ordenom Legije časti, upravo zato što sam rekao ‘ne’, što je ustvari samo bila moja službena obaveza.

Kad je novi predsjednik, Jacques Chirac, nakon što je u maju 1995. izabran, želio promijeniti stvari, bilo je već prekasno, a Srbi su čak za taoce uzeli pripadnike plavih kaciga, najviše Francuza, koje su isporučili tek nakon jako intenzivnih i tajnih pregovora.

U julu 1995. godine, Srbi su masakrirali muškarce Srebrenice, koja je trebala biti enklava pod zaštitom Ujedinjenih nacija, odnosno pod našom zaštitom. Bespomoćno smo prisustvovali tim masakrima, a naši borbeni avioni korišteni su samo za fotografisanje ubistava izvršenih na otvorenom, kao da su nam Srbi željeli reći ‘gledajte, ubijamo bez ikakve mogućnosti da nas kazne za to, kao i obično…’.

Upravo zahvaljujući ovom neuspjehu UN-a došlo je do vojne intervencije SAD-a za vrijeme Billa Clintona, kako bi se Srbi vojno zaustavili i primorali da pregovaraju o mirovnim sporazumima, nakon četiri godine nemoći u kojima je Francuska odigrala jednu od nakritičnijih uloga, koja joj nikada nije javno priznata.

Bilo je nekih glasina da su ti taoci UN-a koje ste spominjali, bili razmijenjeni, uz uslov da međunarodna zajednica ne intereveniše pri upadu srpskih jedinica u Srebrenicu? Ima li u tome istine i da li se, prema Vašem mišljenju, genocid mogao spriječiti da je bilo želje za tim?

– Iz sata u sat pratili smo masakre u Srebrenici dok su ih naši borbeni avioni s vojnom preciznošću fotografisali. Naši zapovjednici bili su odlično i pravovremeno informisani. Neki su vjerovatno mislili da nismo mogli ništa učiniti, ali drugi nisu čak ništa ni pokušali.

Mojoj jedinici za usmjeravanje je bila izdata naredba da bude u pripravnosti da izvrši napade i zaustavi masakr, ali jako dobro smo znali da će nam iste brave ostati zaključane u UNPROFOR-u i da će nas spriječiti da intervenišemo. Na taj način smo mogli samo bespomoćno prisustvovati i biti svjedocima tih masakra koji su se mogli izbjeći, baš kao što je mogao biti spriječen i genocid nad Tutsijima.

Da li ste, kao oficir, imali moć da nešto promijenite prilikom opsade Sarajeva?

– Da smo znali da ova misija neće biti i intervencija, bilo bi bolje da nismo niti dolazili. Time bi se izbjeglo nepotrebno produžavanje patnje Sarajlija i prisustvovanje pogibiji mnogih naših saboraca. Ono što smo zapravo uradili je da smo zaštitili agresore i to je neobično podsjećalo na što smo učinili i u Ruandi, gdje smo podržavali i štitili one koji su pripremili, a zatim i počinili posljednji genocid 20. stoljeća.

Francuska je tada provodila politiku vanjske intervencije kojom je izbjegla svaku demokratsku raspravu i utonula u delirij predsjednika Francoisa Mitterranda koji je bio iscrpljen, bolestan i nesumnjivo se nalazio u lošem okruženju.

Je li istina da je posjeta Francoisa Mitteranda Sarajevu 1992. za primarni cilj imala da spriječi međunarodnu vojnu intervenciju u BiH?

– Prilikom njegove posjete Sarajevu nije se moglo saznati ništa o njegovim namjerama i njegovoj politici, koju su njegovi saradnici poput Huberta Vedrinea, tadašnjeg glavnog sekretara Elizejske Republike, krajnje beskrupulozno provodili. Predsjednik Francois Mitterrand je bio samo jedno licemjerno čudovište, ali je upravo on u maju 1994. obilježio 50. godišnjicu masakra u Uraduru na Glaneu (koji su počinili nacisti) dok je Francuska isporučivala oružje počiniocima genocida u Ruandi.

Iz ovog zastrašujućeg neuspjeha nismo ništa naučili jer smo ga sakrili negiranjem, tvrdi nekadašnji oficir francuske vojskeUstupljeno Al Jazeeri

Sjećate li se koliko ste imali zahtjeva za napade na artiljerijske položaje oko Sarajeva za vrijeme svoje misije? Koliko je napada izvršeno, a koliko ne?

– Tokom tih šest mjeseci misije, mi smo sa mojom jedinicom zatražili da više od sto puta bombardujemo teško naoružanje koje je pucalo na Sarajevo i ugrožavalo ga. Svi ovi napadi su bili opravdani sporazumima o zaštiti glavnog grada, ali nijedan od njih nije bio prihvaćen i moja jedinica je bila u sve većoj opasnosti. Ne samo da nismo mogli izvršiti misiju zbog koje smo i došli, već smo se našli zarobljeni u zamci nedostojne i nerazumljive politike. I sam sam lično upao u zasjedu u na planini Igman i uspio sam pobjeći samo zato što se srpski mitraljez zaglavio…, a nismo čak ni uzvratili na napade koji su bili usmjereni direktno na nas.

Dakle, vojnici pod Vašom komandom nisu smjeli preduzeti ništa, čak niti u slučajevima kada im je prijetila smrt? Kako je to izgledalo iz pozicije profesionalnog vojnika?

– Situacija u Sarajevu bila je toliko iracionalna da smo počinjali gubiti tlo pod nogama. To je bio prvi put da sam vidio Legiju stranaca destabiliziranu, naročito naredbama generala Janviera koji je zapovijedao UNPROFOR-om, a koji je ipak bio jedan od njih.

Za mene, kao za oficira ali i za mnoge moje saborce, opsada Sarajeva bila je najteža vojna operacija u kojoj sam ikad sudjelovao jer je nismo mogli izvršiti. Bili smo zarobljeni politikom koja nije bila ni u kakvoj vezi sa pravim zadatkom, potlačeni od strane UN-ovog aparata, na koji smo prebacivali svu krivicu, a kojem su ruke bile vezane upravo od strane Francuza, a ova misija je upravo zbog svega ovog bila misija nemoći i potpunog besmisla.

Da li su UN-ove snage bile sposobne napraviti više? Jesi li mogle zaustaviti napade na Sarajevo i ostale gradove u BiH, da je bilo političke volje za tim i da li je time rat mogao ranije biti okončan?

– Da mandat povjeren UN-u nije bio oskrnavljen politikom njegovih članica, posebno Francuske, ta mirovna misija bi bila u potpunosti moguća. Borbe koje bi NATO vodio nakon neuspjeha UN-a potrajale bi samo nekoliko sedmica jer se srpski vojnici ne bi mogli oduprijeti dobro obučenoj i opremljenoj vojsci. Tim više jer bi zračna jedinica kojom smo raspolagali onemogućila bilo kakav otpor Srbima, ako oni ne bi iskoristili podršku koju su od strane Francuske i Rusije.

Kakvo je bilo ponašanje bosanskohercegovačkih vlasti u to vrijeme?

– Nastojat ću izbjeći držanje lekcija bosanskim vlastima koje su se pokušavale oduprijeti. Ne sumnjam da niti oni nisu bili anđeli, ali pravi opsadnici grada i agresori u ovom sukobu su bili upravo Srbi, i neprihvatljivo je da su čak i u takvim okolnostima imali podršku Francuske, u ime stare slave zasnovane na nekim u potpunosti zastarjelim savezima i u odsustvu bilo kakve demokratske rasprave.

Jeste li za zadatak imali pratiti aktivnosti tadašnje Armije BiH?

– Ne.

Kažete da Francuska nije željela konfrontaciju sa ‘tradicionalnom saveznikom“ Srbijom. Kakav je bio stav ostalih zapadnih zemalja?

– Vidio sam kako su Amerikanci, koji su preuzeli vodstvo nakon našeg neuspjeha, uspjeli postići da se potpiše Dejtonski sporazum. Ne znam da li je to popravilo situaciju, ali rat je završen, a to je bilo upravo ono što smo željeli. Britanci, koji su bili u jako dobrim odnosima sa francuskim vojnicima tokom ovog sukoba, bili su ogorčeni zaštitom koju smo pružali Srbima, a da to nikad nisu ni priznali.

Nijemci, koji nisu bili vojno uključeni u opsadu Sarajeva, nisu odobravali stav Francuske, i otad više nisu željeli da rizikuju i da podržavaju naše inicijative koje su se odnosile na evropske odbrambene inicijative. Naš stav u Sarajevu duboko je narušio povjerenje naših evropskih partnera. Ipak, ono za čim najviše žalim je to što iz ovog zastrašujućeg neuspjeha nismo ništa naučili jer smo ga sakrili negiranjem, a Sarajlijama, koje su očekivale našu pomoći i dobročinstvo, samo smo produžili patnju.

Izvor

#balkantimes #balkan #Intervju #Francuska

0 notes

samostanowienie · 4 years ago

Text

Dwa światy

Egalitaryzm dla wybranych

Powszechna równość, zastąpiona została egoistycznym i elitarnym - egalitaryzmem

Masoński klucz do zagadki egalitaryzmu

Debaty, dotyczące zgodności i porządku tych trzech terminów, rozpoczęły się w tym samym czasie, co rewolucja, za pomocą metody zwanej dzisiaj oknem overtona (10).

Choć egalitaryzm, powinien być przeciwieństwem elitaryzmu, to obie ideologie, stanowią jeden wspólny front walki, przeciw całemu ludzkiemu kapitałowi.

Wielki Wschód i Grand Loge de France

Socjalizm i komunizm, jako promotor egalitaryzmu

W doktrynie liberalnej (12), wprowadzonej przez Miltona Friedmana, egalitarność rozumiana jest jako równość szans zależna od pochodzenia.

Égal, czyli ten który jest równy innym braciom i siostrom

Egalitaryzm, to specyficzna szkoła - zakłamanego myślenia, oparta na ramach filozofii politycznej, która opiera się na koncepcji równości społecznej, opartej na klasach, stanach i sitwach.

Rozejrzy się dookoła siebie, czy widzisz jakikolwiek przejaw takowej równości ? I dopóki wybierasz sobie panów i przedstawicieli, nigdy takowej wolności nie dostrzeżesz ...

Manipulacja równością, za pomocą celowego podziału

Całość przeczytasz tu :

https://globalclou.wordpress.com/2020/07/21/dwa-swiaty/

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

https://tajemnicatajemnic.wordpress.com

0 notes

dzeikobb · 5 years ago

Text

21.05.2019

Usiadłem w Lukullusie, obok dziewczyny młode rozmawiają wesoło piękną ukraińszczyzną. Białe krzesełka z cienkich rurek, “Po Piśmie” Dukaja na moim stoliku. Nie mieli niczego bez jajek i laktozy. Elektryczne hulajnogi brzęczały cicho, młodzi chłopcy w dżinsowych kurteczkach mijali mnie z lewa i prawa. Przed Pawilonem Zodiak wystawa projektów nowego stadionu Polonii oraz wodne kurtyny, dwójka dzieci gotowała się, by przekroczyć je pod parasolką. Dostojne bloki w pasażu Wiecha, ćwierkanie wróbli, lekki wiatr i słońce. Wieczorem będziemy omawiać kawalerski Tomka.

W monotonnym rytmie i kolorze mojego środowiska pracy wyświetlają się czasem barwy, zapachy i dźwięki silnych momentów przeszłości. Nie mam nawet jak i kiedy ich zapisać, a w innych warunkach nie da się ich wywołać.

Jedynym sposobem organizacji chaotycznie i przypadkowo powracających wspomnień jest organizacja ich w przestrzeni: w którym miejscu co mi się wydarzyło. Silniej pamiętam miejsca niż czasy. Znalezienie się w danym miejscu, przejście konkretną ulicą ma moc wywoływania wspomnień. Tylko zapachy są skuteczniejsze w przypominaniu sytuacji. Powietrze po popołudniowej burzy lub metaliczny zapach dworca - otwierają nieskończone pokłady zdarzeń i zapamiętań.

Postrzeganie bez zapośredniczenia technologii, czystymi zmysłami, czystym ciałem lub w zupełności poprzez ekran telefonu i filtr instagrama - oraz postrzeganie i przeżywanie podczas samotnej wędrówki lub wędrówki z kimś - kiedy jest Ten Drugi, to na postrzeganie i przeżycie nakłada się filtr jego woli, jego zachceń, skrętów i zatrzymań, a także starcia i wymiany myśli w trakcie wędrowania.

Gdy spaceruję samemu, mam czystą kartę oraz czyste płótno: rzeczywistość przepływa przez moją własną, niezakłóconą cudzym wpływem świadomość. Co jest najkorzystniejsze, najbardziej kaloryczne i najbardziej efektywne.

Dwa obiady w Madrycie, dwa śniadania w Paryżu, wiele kolacji w Łodzi. W Paryżu odkryliśmy dawny wiadukt kolejowy, który, jak opowiadał D., prowadził kiedyś do stacji mieszczącej się tam, gdzie dziś stoi Opera de Bastille. Stację wyburzono budując operę, a wiadukt pozostał i śladem Nowego Jorku zamieniono go w park, który ciągnie się aż do Bois de Vincennes. Byliśmy zadowoleni: nasze własne, prywatne, całkowicie przypadkowe odkrycie, którego nie podpowiedziały żadne google i tripadvisory.

Szliśmy starając się podglądać życie na piętrach równoległych do poziomu parku. O. poszukiwał toalety i próbował zidentyfikować mieszkania, w których kręcono Podwójnego Kochanka Francoisa Ozona. Kiedy zeszliśmy z wiaduktu, rozpoczął opowieść o innym francuskim thrillerze, w którym rozpoznałem autorstwo Polańskiego. W ten sposób dotarliśmy do Gare d'Lyon. Perła użytkowej secesji otoczona była dość zaśmieconymi ulicami, morzem motocykli i taksówek, wystającymi, opartymi o wszytko co możliwe, patrzącymi z podejrzeniem na każdego przechodnia bliżej niezidentyfikowanymi typami.

#2019 #dzeikobb #warszawa #paryż

0 notes

gazetawyborcza · 7 years ago

Photo

Emmanuel Macron wyłożył na stół wszystkie tematy, także najdotkliwsze, by móc prowadzić dialog. Lepiej dyskutować z Putinem aniżeli "mówić w próżnię, jak przez minione pięć lat prezydentury Francoisa Hollande'a". Jak światowe media zareagowały na spotkanie Macrona z Putinem? Więcej przeczytacie w naszym tekście http://bit.ly/2rzPLsG #macron #putin #emmanuelmacron #rosja #francja #polityka #naszczycie #wersal #spotkanie #meeting #przyszłość #future #prezydentfrancji #idzienowe Photo by @lemondefr ✌☺

#IFTTT #Instagra #wyborcza #gazeta wyborcza

0 notes

jedimolivolicom · 8 years ago

Link

Novoizabrani predsjednik Francuske Emmanul Macron položit će danas zakletvu na ceremoniji na Jelisejskim poljima u Parizu. Ceremoniju na Jelisejskim poljima ispratit će pozdravni plotun iz 21 topa. Macron (39) će nakon preuzimanja dužnosti od Francoisa Hollandea postati najmlađi predsjednik u historiji Francuske. Nakon privatnog razgovora, Hollande će napustiti Jelisejska polja nakon utf8

#avaz

0 notes

znamobaportal · 8 years ago

Photo

http://www.znamo.ba/novi-debakl-evropske-desnice-macron-pomeo-desnicarku-marine-le-pen/

NOVI DEBAKL EVROPSKE DESNICE: Macron pomeo desničarku Marine Le Pen

AFP i ostali francuski mediji odmah su po zatvaranju birališta objavili da je novi predsjednik zemlje po svemu sudeći lider pokreta “En Marche!” Emmanuel Macron, koji je osvojio između 65,5 i 66,1 posto glasova, dok je Le Penova dobila između 33,9 odsto i 34,5 odsto, navodi AFP. Pristalice mladog centriste već su počele da se okupljaju u dvorište čuvenog Luvra, gde planiraju da zajedno sa Macronom proslave pobjedu.

I prve izlazne ankete potvrđuju da je na izborima za predsjednika Francuske pobijedio Emmanuel Macron, kandidat centra, proeuropejac i zagovornik tolerancije. Službene izlazne ankete su mu predviđale oko 65 posto glasova.

Pokazalo se da Marine Le Pen nije uspjela privući birače anti-EU i islamofobnom politikom.

Nakon rezultata referenduma o Brexitu u Ujedinjenom Kraljevstvu, te nakon pobjede Donalda Trumpa na američkim predsjedničkim izborima, Francuska je nakon Austrije i Holandije, treća evropska država koja je pokazala da se trend populizma i zatvaranja granica neće nastaviti.

Novi predsjednik Francuske Emmanuel Macron 39-godišnji je lider političke stranke En Marche! (Naprijed!), koju je osnovao prošle godine kade se odlučio kandidirati za predsjednika. Prethodno je kao član Socijalističke stranke bio ministar ekonomije u vladi Manuela Vallsa, ali je dao ostavku kada je krenuo u kampanju.

Donedavno potpuno nepoznat političar stekao je veliku popularnost progresivnim i liberalnim stavovima, kojima je parirao usponu desničara Marine Le Pen.

Karijeru je počeo kao investicijski bankar iz Amiensa iz miljea francuske elite. Bio je i savjetnik bivšeg predsjednika Francoisa Hollandea.

Macronov politički program je dugo bio nepoznanica, iako je u javnosti iznosio liberalne i reformističke stavove, a mnogi ga smatraju socijaldemokratom. Pažnju je privukao još 2015. godine kada je javno zatražio da državni službenici budu plaćeni po učinku.

No, kao novo lice, otvorenih političkih pogleda, proevropski i reformski orjentiran političar bio je najsnažniji odgovor desnici na čelu sa Marine Le Pen. Mnogi analitičar smatraju da je upravo to bilo ključno u njegovom usponu i pobjedi na izborima za petogodišnji predsjednički mandat u Elisejskoj palači. Kao ministar se zalagao za promjene koje koriste poslovnom svijetu i privrednicima.

Tokom kampanje zagovarao je evropske vrijednosti, ostanak u EU i NATO, ali i neophodne reforme u Evropskoj uniji. Podršku su mu, još kao kandidatu, pružili brojni visoki svjetski zvaničnici poput Angele Merkel, Baracka Obame i Jeal Claude Junckera.

Rođen je u dobrostojećoj porodici dvoje ljekara, a kao mladić je prošao elitne škole i univerzitete i na kraju se zaposlio u državnoj službi. Prvobitno ju je napustio kako bi radio za mnogo veću plaću u banci “Rothschild & Cie Banque“, ali se potom ponovo vratio i bio finansijski inspektor.

Macron je u braku s Brigitte Trogneux koja mu je bila učiteljica u srednjoj školi i poznaje je od svoje ��esnaeste godine. Vezu su počeli kad je on postao punoljetan. S obzirom na dobnu razliku od 24 godine, njihov je brak stalna tema tabloida i medija.

Macron je postao najmlađi šef francuske države od Napoleona do danas.

0 notes