#Fotomuseum Den Haag

[schibborasso]

Roger Ballen | Installation Fotomuseum Den Haag

[artlimited]

Chris Killip | Retrospective https://www.artlimited.net/agenda/chris-killip-retrospective-exhibition-photography-fotomuseum-den-haag/en/7586341

[arun-pratap-singh]

Voorbij de mythe van Mondriaan: Fotomuseum Den Haag toont de kunstenaar op zijn frivoolst

Voorbij de mythe van Mondriaan: Fotomuseum Den Haag toont de kunstenaar op zijn frivoolst #Voorbij #mythe #van #Mondriaan #Fotomuseum #Den #Haag #toont #kunstenaar #zijn #frivoolst

[mamavanmorris]

Goede voornemens 2022

Dit waren mijn goede voornemens en plannen van 2022. Eens even kijken wat ervan geworden is :)

1. relaxen, ontspannen, naar m'n lijf luisteren -> best goed gelukt. Door de zwangerschap dwong mijn lijf mij om goed voor mezelf te zorgen en voldoende rust te nemen. 2. nieuwe recepten leren maken met groentes uit de moestuin -> yes, gelukt. Veel gekookt, veel uitgeprobeerd en lekker gegeten. Jam. 3. geen nieuwe kleding kopen; alleen ruilen, lenen of tweedehands -> deels gelukt. Ik heb een liefde voor wol ontwikkeld. Fijne tweedehands wollen kleding voor volwassenen is lastig te vinden, dus ik heb wel nieuwe wolletjes voor mezelf gekocht dit jaar. Verder was Vinted mijn grootste vriend en heb ik ook veel kleding geleend en gekregen van familie en vrienden (zowel voor mijzelf als voor Morris). - de natuur in: Op pad met de boswachter (4) -> nope, niet gelukt. Wildspotten (5) -> ja, hertjes in het bos! Bootje varen (6) -> telt de veerboot van Duitsland naar Denemarken mee? Dan wel :) 7. brieven en kaarten schrijven -> Ja, deels gelukt. Ik vind het heel leuk om kaartjes te sturen voor bijzondere gebeurtenissen naar de mensen die ik liefheb. 'Echte' brieven heb ik niet geschreven dit jaar. 8. wildplukcursus afronden en in de praktijk brengen -> Nee, niet gelukt. 9. nieuwe groentes leren kweken -> Jazeker! We hebben afgelopen jaar artisjokken gezaaid (die geven pas artisjokken in jaar 2, dus ben benieuwd), ik had zelfgezaaide aubergines in de kas, nieuwe soorten bonen en we hebben bloemkool geprobeerd te kweken. - creatief met bloemen: (10) boeketten maken van plukbloemen uit eigen tuin -> ja gelukt! We hadden veel nieuwe soorten plukbloemen in de tuin dit jaar, veelal zelf voorgezaaid. Ik wist bij veel bloemen alleen niet goed hoeveel ruimte ze nodig hadden, dus het werd een beetje een bloemenoerwoud , (11) droogbloemenkunst maken -> ja, mede mogelijk gemaakt door mijn fantastische babyshower waar we een bloemenkrans maakte met droogbloemen. 12. mijzelf inzetten voor het klimaat door mijn eigen keuzes en als coach van klimaatgesprekken -> eigen keuzes ja, coach klimaatgesprekken nee. Duurzaamheid en klimaat blijven voor mij belangrijke issues om mij op dagelijkse basis mee bezig te houden. 13. leren leven met PDS -> het blijft een beetje een zoektocht, die zere buik. Het gaat een beetje af en aan, soms heb ik er dagenlang geen last van en daarna weer een tijdje wel. Nu moet ik zeggen dat ik er met de zwangerschap ook niet zoveel puf voor had om precies uit te zoeken welke producten voor een zere buik zorgde. Ik kan nu goed leven met deze buik en probeer zo gezond mogelijk te eten. Dat lijkt het best te werken. 14. ons geld laten groeien, meer geld = meer vrijheid voor later -> onze beleggingen gingen helaas niet erg goed dit jaar. Gelukkig is het geld voor later en kunnen we het gewoon laten staan. Hopen op een beter beursjaar dit jaar! 15. samen op vakantie gaan naar het buitenland -> We zijn samen naar Kreta en naar Kopenhagen geweest. 16. een bezoek brengen aan musea -> We zijn naar Naturalis, het Eschermuseum en OnePlanet (vroeger het Museon)  geweest. En hebben voor dit jaar een Museumjaarkaart! Op het wensenlijstje staan onder andere: de Hortus in Leiden, Spoorwegmuseum, het fotomuseum in Den Haag, Beeld en geluid in Hilversum, openlucht in Arnhem, Maritiem museum in Rotterdam en depot Booijmans. 17. meubels kopen, opknappen en verkopen -> telt het ombouwen van de co-sleeper die we tweedehands op marktplaats op de kop tikte ook? Mark heeft de achterpoten eraf gezaagd zodat hij boven op de klepkasten naast ons bed kan staan haha. 18. in een boomhut slapen -> nope, niet gelukt. 19. sportief blijven, zoveel mogelijk s ochtends sporten met DGM -> in januari ging dit heel goed en heb ik bijna iedere ochtend met Dear Good Morning gesport. Daarna had mijn lijf er geen zin meer in en heb ik totdat Morris 2 maanden was niets aan sport gedaan behalve baby tillen en wandelen. In oktober ben ik voorzichtig aan weer wat krachttraining gaan doen en toen we de fietskar kochten, kon ik ook weer gaan fietsen. 20. op moestuinexpeditie; mooie openbare moestuinen bekijken in Nederland -> alleen online gelukt. 21. naar een waddeneiland met de boot -> nee niet gelukt. 22. nieuwe avonturen beleven! -> ZEKER WEL GELUKT!

Ik zal zo ook even de nieuwe poster met voornemens voor dit jaar posten. Sommige voornemens en plannen ga ik zeker recyclen voor dit jaar. Kijken wat ervan terecht komt :)

[my-art-encounters]

Self Portrait, Erwin Olaf 1985

Fotomuseum Den Haag, the Netherlands

[modusvivendi000]

MATLAS

Why thinking about a certain difficult theoretic framework if something simple and objectified can work as a solid framework itself: het Matje

[dailyartfuel]

[werkvanwilna]

14 mei 2019 I Erwin Olaf, Blacks (and white), Gemeente museum Den Haag

Blacks (1990) is gebaseerd op een nummer van Janet Jackson waarin zij zingt: “In complete darkness we are all the same. It is only our knowledge and wisdom that separates us.” De serie geeft blijk van Olafs strijd om gelijkheid, maar ook van zijn technisch vakmanschap. In deze barokke portretten is letterlijk alles gitzwart, maar toch heeft Olaf met zijn camera én in de doka een rijke tonaliteit in de foto’s kunnen brengen.

May 14th, 2019 I Erwin Olaf, Blacks (and white), Gemeente museum Den Haag

Blacks (1990) is based on a song by Janet Jackson with the line, ‘In complete darkness we are all the same. It is only our knowledge and wisdom that separates us’. The series reflects Olaf’s battle for equality, and also his technical skill. In these baroque portraits, literally everything is black as coal, yet Olaf managed to give the images a rich tonality, both with his camera and in the developing process.

(source: https://www.gemeentemuseum.nl/en/exhibitions/erwin-olaf)

http://bonaireboek.leveroij.nl / © Wilna Groenenboom

[euralmanac-blog]

Dogs appear to ignore their owners looking at exhibits of the William Wegman exhibition Being Human at the Fotomuseum in The Hague, The Netherlands. On the occasion of World Animal Day the Hague Museum of Photography has set visiting hours for pet dogs and their owners Photograph: Bart Maat/EPA

[i-think-pictures]

[wilgentak]

wat nou hot girl summer, ik wil een hot girl at the museum summer

[artlimited]

Lisa Barnard | The Canary and the Hammer https://www.artlimited.net/agenda/lisa-barnard-the-canary-and-the-hammer-exhibition-photography-fotomuseum-den-haag/en/7586342

[pjotrberchem]

Belgian photographer Lara Gasparotto (1989) presents her photo-series Ask the Dusk as an intimate journal somewhere between dream and reality. It comprises semi-abstract landscapes, portraits of loved ones and impressions of her surroundings, taken in both colour and black-and-white and shown in a mystical, disorientating context.

At first glance, Lara Gasparotto’s work may seem to be documentary but her aim is something more than just reportage. She uses the fragmentary images that she garners from her own life to create poetic narratives that may or may not correspond to reality. Talking about Ask the Dusk, she herself says, ‘The narrative I’ve created has no set beginning and no definite end, it merely shows eruptions of life in different shades of time.’ She records these ‘eruptions’ in rough black-and-white images or, sometimes, in explosions of colour. The images are sometimes sharply focused and provocative, sometimes blurred moments of intimacy, or strange and disconcerting landscapes. She looks for the beauty of the moment and captures it with great spontaneity. Her photographs are almost never staged. At most, she may ask the friends who appear in them to change position slightly. Together, these fragments of her life form a new story.

Lara Gasparotto (b. 1989) trained at the Saint-Luc École Supérieure des Arts in her home city of Liège. She has had solo shows at the Biënnale de la Photographie de Liège, the Bonnefantenmuseum Maastricht, the 3 Shadows Arts Center in Beijing and the OCT Arts Center in Shenzhen. She began photographing her own circle of friends at an early age. Her work is part of the ‘diaristic photography’ trend that emerged with Nan Goldin in the 1980s, and of which major photographs like Nobuyoshi Araki and Anders Petersen are more recent adherents. But Lara Gasparotto’s photographs are more mysterious and dreamlike. They reveal her love of the countryside in which she grew up and to which she frequently returns, even in the course of her travels.

Belgian publishers Ludion have issued a book, also entitled Ask the Dusk, with an introduction by Francesca Alfano Miglietti.

http://www.ludion.be/nl/books/detail/ask-the-dusk

[lauraslings]

The Kingmaker - Lauren Greenfield, 2019

Review

Voor inspiratieboek baseerde ik mijn thema op een film en foto tentoonstelling van Lauren Greenfields ‘Generation Wealth’ die ik in het fotomuseum in Den Haag had gezien. De film vond ik mega interessant en ik was daarom ook heel blij dat zij nog een film uitbracht in 2019: The Kingmaker. Omdat deze nu gratis te zien was op NPO plus heb ik deze eindelijk kunnen bekijken. 

De film gaat over Imelda Marcos. Een Filipijnse ex presidentsvrouw. Haar man Was in de jaren 80 president (dictator) van de Filipijnen. Hij is toen afgezet door het volk omdat het volk niet tevreden was. De film gaat over hoe Imelda (86 jaar) de macht van de familie Marcos terug wil in de Filipijnen. Er is te zien hoe haar zoon probeert vice president te worden. Maar daarnaast wordt er ook verteld wat de keerzijde was van het presidentschap van haar man in de jaren 80 en hoe zij hier mee omging. 

Voor mij is de film een goede weergave van een vrouw die zich door niets of niemand iets laat zeggen. Haar wereld van weelde ten tijde van het presidentschap van haar man wordt goed in kaart gebracht. Het laat zien dat mensen niet alleen voor geld maar ook voor macht over lijken gaan. Zo liet ze na een safari in Afrika honderden dieren verschepen naar een klein eiland in de Filipijnen om zo een eigen savanne te creeeren in haar land. De bewoners van dit eiland werden gedwongen te verhuizen. 

Met The Kingmaker heeft Greenfield weer bewezen een film te kunnen maken binnen haar persoonlijke interesses. Haar handschrift is duidelijk terug te zien en heeft hiermee bijna haar eigen genre in documentaire gemaakt. 

Ik ben zeer benieuwd wat de toekomst brengt voor de filmmaakster en kijk uit naar de volgende projecten van haar die ik kan gaan zien. 

[learntolivephoto]

Mirjana Vrbaski

https://www.mirjanavrbaski.com/

Mirjana Vrbaški (b.1978 in Montreal) is a Serbian/Canadian lens-based artist. After obtaining a BA in Literature in Canada, Vrbaški turned to photography, graduating from the Royal Academy of Art in The Hague (2010). Her ongoing series Verses of Emptiness has received and been nominated for, among other, the Renaissance Photography Prize (UK), the Taylor Wessing Photographic Prize (UK) and LensCulture Portrait Prize (NL). Vrbaški has participated in international exhibitions at institutions such as Fotomuseum Den Haag (NL), Transformer Station Cleveland (USA), and Museum Kranenburgh (NL). She is represented in international private and public collections, including The National Portrait Gallery, Fries Museum and Transformer Station Cleveland. She lives and works in Berlin.

***

Vrbaški’s practice is rooted in the photographic image as a palpable site for contemplation of complexity. Generally working with large formats and repeating motifs, she pushes past the narrative, seeking to foster a deeper engagement with the photographic image. In such a process, depicting becomes carving, burrowing, until the image is ‘hollow enough to echo’.

In Verses of Emptiness (2009-ongoing), a series of large-scale portraits of women, Vrbaški and her model isolate themselves in the photo studio, working in silence and concentration so as to ’peel away’ the model’s surface layers. Placing her sitter against a neutral, contextless backdrop and consequently ’sculpting’ her inward, she reduces her portraits to a minimum of visual elements until a more essential and strangely unsettling layer is exposed.

In ‘7/8’ (2017-ongoing), she immerses herself in a forest, capturing it in the midday sun. Re-tuned to this environment's 'asymmetrical' rhythm, she becomes an observer of its inner logic - a logic that resists the comfort of grasping.

[dailyartfuel]

Shirin Neshat