#Fanilik

[kamtarir]

Fanilik barındıran konuların değil ben senin insanlığının aynası olma gayreti içerisindeyim

[muhteva]

Bismillâhirrahmânirrahim

ذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبّ۪ي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ⁠ ۗ    وَاِلَيْهِ اُن۪يبُ

"....İşte bu, Rabbim Allah’tır. Yalnız O’na tevekkül ettim. Ve ancak O’na yöneliyorum"

Değerli Din Kardeşim 🌹

Tabaka tabaka çevrelenmiş bir yaşamın içinden geçmekteyiz. Hangi tabakaya uğrarsak uğrayalım, orada fâniliğin rüzgârı püfür püfür esmekte ve faniliğin kokusu da buram buram tütmektedir.

Bildiğimiz rüzgârın esintisi ara ara yüz ve beden hattımızda varlığını belli ederken, tüten koku da koku algımıza ya hoş ya da nahoş gelerek kendini belli eder. Peki fanilik rüzgârı veya kokusunun kendini sık sık belli ederek bizlere dokunması bizlerde ne uyandırır? Yoksa bu fani tabâkat diyarında hakiki dokunuşların varlığını unuttuk mu? Ve hayatı, bu dokunuşları hisse kapalı mı yaşıyoruz? Hayır hayır! Tüm dokunuşların yaratıcısı ve sahibi olan Rabbimize sığınırız... Dokunmak deyince, sadece maddi dokunuş uyanmıyor bizlerde değil mi? Fanisin diyorum, ölüm var ve sen ölüme yürüyorsun diyorum. İşte bu, hakiki bir hatırlatma dokunuşudur diyorum... Şuan içinde bulunduğumuz fani tabakalar, vakti gelince içinde bulunacağımız ebedi tabakalar ile yer değiştirecek. Fani tabâkat, ebedi tabâkat için dönüp duruyorken, peki bizler tüm fâniliğimizle ebediliğe nasıl çalışıyoruz? Ve çalışma esnasında şunu söyleyerek yaşıyor muyuz?

ذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبّ۪ي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ⁠ ۗ    وَاِلَيْهِ اُن۪يبُ

".... İşte bu, Rabbim Allah’tır. Yalnız O’na tevekkül ettim. Ve ancak O’na yöneliyorum"

diyebiliyor muyuz Kardeşim? Allah Azze ve Celle diyebilene doğrulukla her çalışmasını kolaylaştıracak ve gidişatını güzel bulunduracaktır. Bunu buyurmuşluğu var Rabbimizin;

وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُۜ

"....Kim Allah'a tevekkül etse, O kendisine yeter...."

[Talâk Sûresi-3]

O'na hem kulluk ve itaat için, hem dünyalık için, hemde ve bilhassa ahiret için bilinç ve şuuru açık bir hâl üzere güvenip dayanana Allah yetecektir, vesselam.

Velhamdu lillâhi rabbil Âlemîn. Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh... ☝️💚✍️

#İslama Dair

[oakinci70tr]

Osmanlı Akıncı Bülent

-(OAKINCI70TR)-

-(GÖNÜLDOSTLARI)-

🌍💟⭐🌙💟💗💟🌙🌙🌙💟💗💟⭐🌙💟

🌷👉NECİP FAZIL KISAKÜREK SÖZLERİ👈🌷

🌎💟⭐🌙💟💗💟🌙🌙🌙💟💗💟⭐🌙💟

En güzel ve en anlamlı Necip Fazıl Kısakürek sözlerini sizler için derledik…... Sözlerin altında Necip Fazıl Kısakürek’in hayatı, kendi sesinden şiir ve hitabesine erişebilirsiniz.

Necip Fazıl Kısakürek’in manidar sözleri….....

Şiirde gaye, kökte Allah (c.c) Ve mutlak hakikat olarak, dalda sırrılık ve remziliktir.

*****

Sırma renginde pislik, dünyanın süsü pusu, bende tek aziz eşya annemin başörtüsü.

*****

Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden; soruversem : haberin var mı öleceğinden?

*****

Şu iner yokuşlardan, hep basamak basamak; benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.

*****

Yusuf baştan aşağı iffet olduktan sonra, züleyha baştan aşağı afet olsa ne yazar.

*****

Bu dünyada renk,nakış,lezzet ne varsa küsüm; gözümde son marifet,azraile tebessüm.

*****

Çocukken gün battı mı, bir köşede ağlardım; nihayet döne döne aynı noktaya vardım.

*****

Eklense de başıma, dünyada kaç baş varsa. Başım, onların hepsi için secdeye varsa.

*****

Her kahkahanda Allah’a teşekkür etmiyorsan, Neden her ağladığında O’na kızıyorsun?

*****

Kendini dünyalar kadar değerli zannedenlere kısa bir not; Dünya beş para etmiyor..

MÜJDECİM, KURTARICIM, EFENDİM…

Müjdecim, kurtarıcım, efendim, peygamberim: sana uymayan ölçü; hayat olsa teperim!

*****

Sustum ! Birikti yanaklarıma alfabe. Ya ilahi ya rab sükutumu en güzel duam eyle!.

*****

Üç günlük dünya için gayret üstüne gayret; Ebedi bir yaşam için gayret yok hayret!

*****

Af var diye işlenen suçtan vicdan burkulur; affı sigortalayan hayâsızdan korkulur..

*****

Sabrın sonu selamet, Sabır hayra alamet… Bela sana kahretsin, sen belaya selam et…

*****

Yalnızım diye üzülmüyorum. Çünkü biliyorum, yalnız insanın ihanet edeni de olmaz .!

*****

Yol onun varlık onun,gerisi hep angarya. Yüz üstü çok süründün, ayağa kalk sakarya.

*****

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader; Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!

*****

Dinin olmadığı yerde hiçbir şey yoktur; yokluk bile yok.. Şiir ve san’atsa hiç yok..

*****

Farkı yok, mantarlaşmış bir kayadan, derimin; Yüzümde çizgi çizgi, imzası kaderimin.

HAMALLIK Kİ SONUNDA NE RÜTBE VAR NE…

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal, hamallık ki sonunda ne rütbe var ne de mal.

*****

Marifetli hokkabaz başını kaldır da bak. Gökte bir oynayan var yıldızlarla kaydırak.

*****

Ölüm ölene bayram, bayrama sevinmek var; oh ne güzel, bayramda tahta ata binmek var!

*****

Bana bir ben lazım, bir de beni anlayan. Beni bir ben anlarım, bir de beni yaradan.

*****

Başım çığlıklı bir çocuk, onu nasıl avutsam? Ne yapsam da ölümü bir saatcik unutsam ?

*****

Ben artık ne şairim, ne fıkra muharriri! Sadece, beyni zonk zonk sızlayanlardan biri!

*****

Bir namazim, bir duam, birde eski seccadem, hepsi hepsi bu kadar, işte benim sermaye.

*****

Her ağızda, her telde fanilik diriltisi , sonunda tek bir şarkı, tabutun gıcırtısı !

*****

Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam. Alıp beni götürsün, tam 4 inanmış adam.

EY DÜŞMANIM

Ey düşmanım, sen benim ifadem ve hızımsın. Gündüz geceye muhtaç, bana da sen lazımsın.

*****

Hep olmadan hiç olmaz, hiçin ötesinde hep; Bu mu dersin, taşlarda donmuş sükûta sebep?

*****

Olunmayacak herşeyle olabilecek herşeyin kefalet ve keyfiyeti islamda, herşey islamda!

*****

Sen ki, beş vakit namaz kibriyle ferahtasın, Günahın yok sanırken en büyük günahtasın!

*****

Ya Allah’a baş eğer hiç kimseye eğmezsin,ya da herkese baş eğer hiçbir şeye değmezsin.

*****

Ya islamla yükselir,ya inkarla çürürsün, bu yol mezarda bitmiyor, gittiğinde görürsün.

*****

Yola çıktıklarını yolda bulduklarına değişirsen ; hem yolunu kaybedersin, hem dostunu!

*****

Zonklayan basım benim, kan pıhtısı, cerahat; ona yastıkta değil, secde yerinde rahat.

*****

Tutuşturanlar lügat kitabını elime, Bilsinler Allahtan başka bilmiyorum kelime.

*****

Fezada “Allah diye bir şey yok” iddiası, Gel gör kaç füzeye denk, bir müminin duası.

NAMAZ VAKTİNDEN BAŞKA…

Bu kasvet dünyasında kalmadı özlediğim, Namaz vaktinden başka anını gözlediğim…

*****

Her fikir, her inanış, tek mevsimlik vesselam; Zaman ve mekan üstü biricik rejim, İSLAM.

*****

Kader, beyaz kağıda sütle yazılmış yazı, Elindeyse, beyazdan gel de sıyır beyazı…

*****

Tek neşe bu dünyada, var olmanın sevinci; Ve tek ilim, varlığın bilinmeden bilinci…

*****

Neye baksam aynı şey, neyi görsem aynı şey… Olan sensin, hey gidi hakikat sultanı hey!

*****

İman, ihlas, vecd ve aşk, bunlar birer kelime… Kelimeyi boğardım verselerdi elime…

*****

Bu yük senden Allahım, çekeceğim, naçarım! Senden sana sığınırım, senden sana kaçarım…

*****

Bir bölünmez ki, insan, onu zaman bölüyor; İnsan her an dirilip, her saniye ölüyor…

*****

Hasret bir rüzgâr, kapı kapı aralar geçer; Gördüğüm her güzel şey, beni yaralar geçer…

*****

Mutlu adam, dünyayı bir acı gurbet bilen; Öz vatan pınardan, ölümü şerbet bilen…

HARFSİZ VE KELİMESİZ DÜŞÜNMEK

Uyumak istiyorum başım bir cenk meydanı, Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı!..

*****

Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık; Kimse edemez bana, benim kadar düşmanlık.

*****

İnsan, yaklaştığınca yaklaştığından ayrı; Belli ki; yakınımız yoktur Allah’tan gayrı..

*****

Sizin oynadığınız uzun eşek birdirbir Ya bizim ki o tek yol bir tanedir birdir bir..!

*****

Gözüm aklım fikrim var deme, hepsini öldür. Sana göl gibi gelen o çöl diyorsa çöldür.

*****

Diyorlar bana: Kalsın şiir de söz de yerde! Sen araştır, göklere çıkan merdiven nerde?

*****

Hangi dağa tırmansam muradım ötesinde Murad bugün değil her günün ertesinde.

*****

Halim açık denizde düdük çalan bir gemi, Kim duyar ötelerden haber veren bestemi.

*****

Akıl akıl olsaydı adı gönül olurdu, Gönül gönlü bulsaydı bozkırlar gül olurdu..

*****

Yarın elbet bizim, elbet bizimdir; Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir! ‘Tomurcuk derdinde olmayan ağaç, odundur.’

HRİSTİYANLIKTA YOL KESİCİ

Kadın; Hristiyanlıkta yol kesici bir engel, İslamda ise yol açıcı bir kanattır.

*****

Beni kimsecikler okşamaz madem, Öp beni alnımdan, sen öp seccadem.

*****

Dağı tanıyan, nasıl tanımaz uçurumu? Madem ki yükseliş var, iniş olmaz olur mu?

*****

Anladım işi; San’at ALLAH’ı aramakmış, Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış.

*****

Bir anlık emanete ne türlü övünelim, gel, rahmet kapısında ağlaşıp dövünelim.

ÜSTAD NECİP FAZIL’A AİT OLDUĞU SANILAN SÖZLER – ASILSIZ SÖZLER

– Yüz daha versen, yüz uman yüzler bilirim.

– Dünya güzel olsaydı doğarken ağlamazdık.

– Benim ayağımın altı da müsait başımın üstü de.

– Yar olmaz servetinin sana bir tek kuruşu.

– Gökler ağlıyor biz ağlamışız çok mu? Bize yobaz diyorlar haberin yok mu?

– Hayatın çilesine tahammül gerek Değil mi ki sefâ ile cefâ müşterek?

– İnsan sevme hissini israf etmemeli

– İnsanın sevdiğini kaybetmesi, dişini kaybetmesi kadar ilginçtir.

– Armut deyip geçmeyin, onun ilk hecesi çoğu kişide yoktur!

– Örtüsüz kadın perdesiz eve benzer, perdesiz ev de ya satılıktır, ya kiralık….....

Kaynak: sabah.com.tr – asilsizsozler.nfkisakurek.com

-«(NECİP FAZIL KISAKÜREK)»-

Osmanlı Akıncı Bülent

-(OAKINCI70TR)-

-(GÖNÜLDOSTLARI)-

[rahimovaa]

İnsan əbədi ruhdur ya fani cəsəd? İnsan işıqlığa doğru hərəkət edir ya zülmətə? Həyat ölüm üzərində qələbədir ya ölümə məğlub olmaq? Düşünürəm ki, mübarək Ramazan ayı bu sualların əyani cavabıdır.

Biz bir ay boyunca fanilik, zülmət və ölümlə mübarizədə olduq və Fitr bayramı bizim qələbəmizi simvolizə edir. Allaha dua edirəm ki, bu fərdi qələbələrimiz ümumbəşəri olsun. Dünyaya yoxluq qorxusu deyil, varlıq şövqü hakim olsun. Yer üzündə günahsızların qanı axıdılmasın, zülmkarların və təcavüzkarların sonu çatsın. Həyat, mövcud olma uğrunda mübarizə deyil, dirilik bayramına çevirilsin. İnsan buna layiqdir.

Bayramınız mübarək!

Hacı Şahin Hәsәnli / Ramazan bayramı 2021

[hikayel]

Her şeyin uçup gittiği bir dünyada ebediyet aşkta ve güzellikte, iyilik ve adalette kendini gösterir. Onları gördüğünde fanilik uykusundan uyan. "Fazla yaklaşırsam yaralanırım ," deme hiç. Bir yara ki seni sevgiye uyandırıyor kıymetlidir.

[yorgunherakles]

ben merkezli kendilikten uzaklaşmak, ancak fanilik fark edildiğinde mümkündür.

byung-chul han - zenproverb

[ceffelkalem]

Biz yanlış hedeflere koşturmaktan muzdaribiz galiba. Galiba diyorum çünkü son dönemde mutluyum diyenin sevinci fanilik kokuyor. Mutlu olmaya çalışıyoruz sürekli. Bunun için sürekli değişiklik peşindeyiz.

"Mutluluk" tasvirini yapıyor herkes. En başa dönüyoruz bir süre sonra. Mütemadiyen deniyoruz. Neden? diye sorguladığımızda şöyle birşey farkediyoruz. Her insan farklıdır ve her insanın bahtı kendine hastır. Kader nezdinde herkesin defteri ayrıdır. Kimi sayfalar benzeşebilir, kimi noktalamalar da çelişebilir.

Eskilerin Bahtiyar kelimesini sıklıkla kullandıklarını düşünmek lazım birazda..Mutluluk kelimesi yerine seçemediğimiz o kelime. Baht-yar dönüşüp bahtiyar'a evrilmesinde elbette bir hikmet vardır. Bahtını seversen zaten mutlu olursun manası çıkmaz mı? Ya da bir şekilde zihnimi o tarafa çekiyorum.

Bilemedim.

Dünyada olan biten herşeyde bilgi eksikliğimiz var. Yeryüzündeki tüm zihinlerdeki birikimler kağıda dökülse dahi bu böyledir. Alemlerin 5N1K'sı bize belirtilmezse akıl dahil yürütemeyiz. Saniyede 80 kez kanat çırpan Sinek Kuşu'nu izlemek, bahtiyar etmekten çok mutluluk arayışına dönüştürülmemeli.

Mutluluk kalıbına sığamıyoruz, bahtiyar olalım. Mutluluk kalıbını dönüştüremiyoruz, bahtiyar olalım.

Mutluluğa geçiştiriyoruz, bahtiyar kalalım.

Dünya bir nasip yurdu.

Muhammed Hocam ağzına sağlık.

[hafizamparcaparca]

Her ağızda fanilik dırıltısı;

Sonunda tek bir şarkı tabutun gıcırtısı.

-Necip Fazıl Kisakürek

[aynodndr]

Hasretin kemiğe dayandığı bir anda

Gidiyorum ansızın

Yükü ağır bir yürek

Küçük bir valizle

Anıların soğuk kollarına atılıyorum

Sılamın ilk durağında

Taş duvar donuk!

Her şey yabancı

Ve yalancı

Taşlarının sayısını ezberlediğim kaldırımlar

Unutmuş belli ki o körpe adımları

Nereye gitsem şaşkınım!

Ne eski komşular kalmış

Ne o bildik sıcacık sarılmalar

Bir kafenin çayına sardım

Dem tutmuş hasretimi

Seyre daldım pencereden

Geçip giden yılları

Belleğimin dili lâl

Yetmez ki hiçbir cümle

bunca yetim özlemi söze dökmeye

Sonra babama gidiyorum

Birkaç dua da buluşuyoruz

Sessiz derin bir huşuda

Her şey berraklaşıyor

Tek gerçek fanilik

Gerisi yalan

YALAN...!

Gülsen Dede

[ivygrowsinahouseofstone]

... bense yıllarca sahaf Mendel'i unutmuştum; üstelik de kitapların kendi soluğumuzun ötesinde, insanları kendimize bağlamak ve tüm yaşamların en acımasız düşmanı olan fanilik ve unutulmuşluk karşısında kendimizi müdafaa etmek için yaratıldığını bilen ben unutmuştum onu.

- Sahaf Mendel, Stefan Zweig

(Syf.34)

[belkidebirharfimben]

Sen asla tek kişi değilsin

Önce nefsimle konuşmalıyım. O bendeki senden bir nümunedir. Sana anlatacağımın kulağıdır. Senden dinleyeceğimin dilidir. Sendeki bene ulaşmak istiyorsam bunu yapmalıyım. İnsanız. Hamız. Karanlığız. Âdemiz. Havvayız. Benzer yaralara sahibiz. Benzer dertlere düçârız. Cennetten düşmek nasıldır biliriz mesela. Biliriz bir meyveye bedel etmeyi herşeyi. Kandırılmak nasıl can yakar biliriz. Kaybetmek ne kadar kolay. Yeniden başlamak ne kadar mümkün. Yalnızlık ne kadar zor. Tevbe ne kadar tatlı. Umut ne kadar güzel. Pişmanlık ne kadar diri. Hasret ne kadar çok. İmtihan ne kadar acı. Kabil Habil'i öldürdüğünde biliriz. Ciğer de ciğeri yakar. Yakmadan yanmak nedir biliriz. Sevinçlerimizden çok kederlerimiz bizi kardeş kılıyor. Ne yüzden? Sevinmekte bencillik var çünkü. Ne de olsa leziz. İhlasına inanmak zordur. İhlasına inanılmayanın gerçekliğine inanmak da zordur. İçimizin gerçekliği bedel ister.

Ateş yakarsa kurbanın kabul olur. Fakat kederi kimse tekbaşına yemek istemez. Zakkumdur. İlla paylaşacağı damaklar arar. Omuzlar arar. Gözünün yaşını azaltmasa da yaşlı gözler arar. Kederin kardeşliği ihlaslıdır bu yüzden. Kötü gün yâreninin dostluğuna daha çok inanırsın. İyi gününde yanında olmak kolaydır. Niye olmasın? Neyi eksilir? Mutluluğu paylaşmak bilabedel mutluluktur. Paylaşanın da varlığına bir varlık katar. Kederi paylaşmak öyle midir ama? Ya, evet, hiç. Keder bize hiçliği hatırlattığı için kederdir. 'Hiç' paylaşılır mı hiç? Önce nefsimle konuşmalıyım bu yüzden. Hayatına ışık olacakların karanlığına da talip olması gerekiyor. Karanlığına bakıyorsa o ışığın oluyor. Işıksa karanlığını bulur zaten. Göğsü güneş olana herkes çiçeğini çevirir. Ya yanan bir karadelikse? O zaman... Ya o zaman?

Güneş karanlığımıza bakmaya cesaret ettiği için güneştir. Fakat güneşin ilk baktığı karanlık bizimkisi değildir. Güneş önce kendi karanlığına meydan okumuştur. Öyle bir meydan okumuştur ki, yanmıştır, nur kesilmiştir. Yanmadan nur kesilmek mümkün olmamıştır. Allah 'el-Nur' isminin de sahibidir. Şüphesiz, yangını da güneşin, ışığının ancak bahanesidir. Aynanın bahanesi güneşe karşı tutulmaksa güneşin bahanesi de karanlığına karşı tutulmaktır. Karanlığına karşı tutulmayı göze almışın nuru parlatılır. Kendini karanlıkta hissetmeyenin, karanlığını hissetmeyenin, karanlığı hissetmeyenin nuru yoktur. Özgürlüğünden korkmayanın Allah'ı olmaz.

Kalpler ancak Allah'ın zikriyle tatmin olur. Karadeliğinin büyüklüğüyle yüzleşmen lazım. Boşluğunu cehennem görmelisin. Ama önce 'boşluğun cehennemini' görmelisin. Boşluğun yanında cehennem bile boşluk değildir. Varlıktır. Hoşluktur. Ademe kıyasla vücuddur. Neticesinde vücudda kalan bir sonsuzluktur. Mekanlı olabilmek için sınırlar gerek. Tanrıyı öldürdüğünü sananlar çoğunluk kendini de öldürüyor. Neden? Düşmesi bitmiyor çünkü. Cennetinden düşmesi bitmiyor. Cehennemden kurtuluyor(!) gerçi. Fakat boşluğu büyüyor. Her ne ki sonsuzca geri dönmüyorsa boşluğadır. Boştur. Düşürür. Çeker. Anlamını bulamadığımız herşeyde bir karadeliğe çekiliyoruz. Sen de farketmişsindir hatıralarının karanlığına bakarken. İçimizin deliklerini ancak sonsuzluk kapatır. Tanrıyı öldürdüğünü sananlar umutlarındaki sonsuzluğu da öldürüyor. Hele sor bakalım: Kalplerini tatmin edecek başka zikirleri var mı?

Mâide sûresindeki o sır: "Kim bir cana kıymamış yahut yeryüzünde fesat çıkarmamış birisini öldürürse bütün insanları öldürmüş gibidir. Kim de bir kimsenin hayatını kurtarırsa bütün insanların hayatını kurtarmış gibidir..." Şöyle bir yerden de yaklaşabiliyorum ben ona: Kendi hayatını kurtaramayan kimsenin hayatını kurtaramıyor. Nur kesilmeye niyetlenen yanmaya da niyetlenmeli. Ve niyetlenmeli ki kendisinde bir karanlık var. Acz var. Fakr var. Kusur var. Fanilik var. Sınır var. Körlük var. Günah var... Nefsiyle konuşmaya başlamalı. Karanlıklarını karanlık bilerek yüzleşmeli. Eğer muvaffak kılınırsa, yani ki basınçlanırsa, o zaman Rabbi nurundan bahşedecektir. Kendisine bulduğu deva, yaralarının benzerliğinden dolayı, cümlesine deva olacaktır. Fakat, arkadaşım, tersi de vardır: İnsan karanlığını çoğaltmaya yol öğrenirse onun da bütün insanlığa zararı dokunabilir. "Her kim de İslam'da kötü bir çığır açarsa, o kimseye açtığı çığırın günahı yükletildiği gibi, kendisinden sonra o yoldan gidenlerin de günahı yükletilir. Fakat günahlarından da hiçbir şey eksilmez..." buyuran Aleyhissalatuvesselam Efendimiz dikkatlerimizi bu yöne de çeviriyor.

Evet. Ya güneşiz ya karadelik. Ortası yok. İmtihan büyük. Nihayetinde en büyük yıldızlardı bir zamanlar karadelikler. Meleklerin hocasıydı bir zamanlar şeytan. Karanlığını unuttun mu yutuldun. Kaçmadın mı kapıldın. "Vücudunda adem, ademinde vücudu var."  Yine öyle buyuruyor ya kısa bir mealiyle Hak Teala: "O kimseler gibi olmayın ki, onlar Allah'ı unutunca, Allah da onlara kendilerini unutturmuştur." İşte, mürşidim de, belki bu sadedde diyor şöyle: "Nefsini ıslah etmeyen başkasını ıslah edemez." Kendini tek bulup da azlığına güvenme. Sen asla tek kişi değilsin.

[ansiklopedisiz]

İki üç gündür bi çiğlik var üzerimde. Fazlaca fanilik. Dünyaya kök salmış gibi yüzeysellik. Aynaya baktığımda sevimsiz buluyorum kendimi ama üstümden bu hali atamıyorum da. İnsanlar tarafından da fark edildiğini düşünüyorum, daha az seviliyorum iki üç gündür. Böyle günlerde kaybediyorum.

[yakarsoz]

ölümsüzlük özgürlüğe dönüşebiliyor fanilik daha zor

olumsuzluk ceza ama yasamak odul degil

[sebperest]

"Hepsi #geççek de Tarkan 'kalcak' mı?" Efendim, şarkı bahane, biz Risale-i Nur'dan hiç geçmeyecek bir hakikati hatırlamaya çalıştık:

[raskolnikovsendromu]

      Çocukluğumda zamanın hızını küçümserken yetişkinliğimde onun kurbanı olacağımı hiç ummadan yaşadım. Birileri hep ‘‘büyüyünce’’ diye başlayan cümleler ezberletti ve sanki -birazda bu yüzden- hep yarım hissettim kendimi. Büyümek mecburiyetine kapıldım. Büyümeli, küçüklüğün sınırlayıcı evresini bir an önce geride bırakmalı ve tamamlamalıydım benliğim. Yap bozun tüm parçalarını birleştirmeli ve resmi görmeliydim. Şimdi düşünüyorum da zamanın kum saati üzerime dökülüyorken kendimi gömmek için verdiğim bu debeleniş ne büyük bir sanrıymış. Lakin kızamıyorum kendime. Nihayetinde bu yanılgı insanlığım kadim sorunudur. 

      Anlıyorum: Meğer hayatın kumsalına resimler çiziyormuşuz ve zamanda sadece bir dalgaymış. Önce yazıları okunmayacak hale getiriyor, sonrasında bir dalga daha ve tüm o çaba öylece ellerimizden kayıp gidiyor. Sadece izliyor, bu kaçınılmaz hakikate ürpererek bakıyoruz.. Ve bir dalga daha...artık yokuz. Ancak ruhuna dokunduklarımızın zihninde bir kaç anı olarak yaşıyoruz. Fakat onlara da çarpacak dalgalar, onların da örtülecek üzeri...

...