#Charollois

[elizabethskipp]

1612–? Lazare Charollois

12th great-grandfather Lazare Charollois was born on 8 January 1612 in Couches, Caône et Loire, Bourgogne, France, to unknown parents. Blanzy, France Children Males ? Females Léonarde Charollois 1627–? At some point Lazare married, or was with, a Gabrielle. Geometric map of the surroundings of the Longpendu pond, from which the water falls into the ocean and the Mediterranean: including…

[rotterdamvanalles]

Overzicht vanaf de Heysedijk van het vergraven van landerijen voor de aanleg van de Waalhaven, 1911.

De buurschap 'de Hije' (de Hey) voor Poortugaal komt reeds in 1447 voor. Karel (de Stoute) van Bourgondië, graaf van Charollois, gaf 12 april 1459 aan de prior en het convent van de Predikheren te Rotterdam de visserij in het land van Putten, in het ambacht van Pernis, buitendijks gelegen, aan een 'hoze' (bedekte sluis onder de dijk) van zijn landen, genaamd 'de Hij'. De herkomst van deze naam is niet gevonden. De Heysehaven en de inmiddels verdwenen Heyschesluis bestonden reeds in 1579. De vroegere Heysche- en de Beneden Heyschedijk zijn verdwenen toen de Waalhaven werd gegraven. De Heysekade vormde daarvoor een onderdeel van de Quarantaineweg. Het Park De Hey is het recreatiegebied ten zuiden van Tuindorp Heyplaat.

Op 13 juni 1907 nam de gemeenteraad van Rotterdam het besluit tot het aanleggen van de Waalhaven en tot onteigening daartoe van de polder Robbenoord en Plompert. De polder is in 1913 opgeheven. In 1907 werd ook begonnen met de eerste uitgravingen. De eerste weggegraven grond werd geborgen in het zuidelijke deel van de polders Robbenoord en Plompert, het latere vliegveld Waalhaven en tegenwoordige bedrijventerrein Waalhaven-Zuid. Daarna werd de vrijkomende grond gebruikt voor de aanleg van het Kralingse Bos.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[melusinecanthelou]

Carte des provinces de Bourgogne, Masconnois et Charollois.

Sujet: division politiques et administratives.

Type: document cartographique manuscrit.

Format: 590x430. A la plume.

Date d’édition: 1625

Provenance BNF.

[jbdsn]

GERARD CHAROLLOIS LE 14 FEVRIER

[global-news-station]

BORDEAUX: Workers building a mosque in southwestern France found a pig’s head and animal blood at the entrance to the site on Monday, the latest in a series of attacks on Muslim places of worship over the past decade.

Construction of the mosque in the small town of Bergerac — known for its fine Bordeaux wines and for its association with literary figure Cyrano de Bergerac — has been contested since it was first proposed in 2017 and finally approved in October 2018, despite widespread local opposition.

“The perpetrators smeared the walls with animal blood and placed a severed pig’s head” on the front gate of the construction area, the deputy public prosecutor of Bergerac, Charles Charollois, said.

The vandalism took place overnight and wasn’t discovered until workers arrived in the morning. “This building project is controversial,” Charollois said.

“There have been administrative and legal appeals to stop it, so there are many leads for us to follow.” Bergerac’s police commissioner, Frederic Perissat, “strongly denounced and condemned these acts that damage our freedom of conscience and expression and are contrary to the principles of separation of church and state,” and called for “mutual respect” in the community.

Over the past few days, posters declaring “Bergerac is the city of Perigord, not Islam!” — referring to the former name of the Dordogne region — had been pasted around the town, according to its mayor Daniel Garrigue.

“I can’t say that they’re connected, but I note that they’re in the same spirit,” Garrigue said.

In France, desecrating a religious facility is a crime punishable by up to seven years in prison.

  The post Pig’s head found at site for mosque in France appeared first on ARYNEWS.

https://ift.tt/2utc5Du

[thatyorkshireguy-blog]

New Beginnings - Part 1

The Adventure Begins Now….

It’s safe to say the last few days and weeks have been very emotional. It all culminated on Friday night where I ventured back to my old local pub and didn’t have a clue who was going to turn up on that final get together. 

There was a mixture of people ranging from my mum and brother, to my ‘old’ driving instructor and my martial arts team mates.  As soon as I arrived the drinks were flowing, and that is never going to be the best combination for your emotions.  I think that evening I stayed crying more than I did having dry eyes ( A reyt mess, as we say). We ended up staying at the pub until about 1.00am before heading off to Phil & Mel’s for an after party! AND BOOOOY did it get messy.  I think Mel and her brother were still going at around 9.00am. 

Saturday was supposed to be spent packing but all i did was climb back into bed for many hours as I recovered from a hideous but full of love ‘hangover’.

My last two nights were spent with my house mate, Richard Herbert, smashing some God of War on the Playstation and getting fat on takeaway food and ice cream. 

Monday was here. It was go time! 

Time to head to the airport. 

It was yet another emotional day of goodbyes. First stop Mr Herbert. We had a great time living together but I have to say, I was quite shocked how our departure went. Both of us were very teary and struggling to get out words. I was just so grateful that Richard put a roof over my head and helped me on my journey…..but it was also really nice to share a house with lots of animals. 

Next stop Manchester Airport. 

It was only fitting and extremely kind hearted of my bro’s, James Hartley (Baz) & Phil (Bruno) would take the time off and make sure I got to the airport safely to have a final goodbye. In honesty we had all been through so much together this year, that it was so hard to put into words what we would say to each other this last time.  Baz had informed me en route that he’d slipped a little something into my personal luggage (Oooo matron) and that it wouldn’t get me into trouble - i’ll share this in a moment. 

The time came to say our goodbyes….a few tears were shed but I knew in my heart that they’re with me every step of the way and I love these guys so much. 

As soon as they left, the feeling hit!! FUCK……. I was on my own. No more support now….this journey and life to make was mine. Excitement hit and all I could picture was greeting Fran in Santiago.

First stop….Paris.

I was only here for 1hr and I didn’t get to see anything really so there isn’t really anything to share, but this part of the trip went off without a hitch and onwards we went to Barcelona. It was this flight that I finally decided to see what Baz’s little leaving present was all about.  

An amazing gift from such a great friend…

My friends are so thoughtful and these little touches have made my heart grow and given me extra strength to help conquer this incredible part of my life.

Next stop...THE  BIG FLIGHT. 

Buenos Aires, Argentina. 

The longest time in the air previously in my life was when I did 2 x 7hr flights going to Thailand. Actually…..that was the last ever holiday I had.. around 8 years ago. The day I came back from Thailand is the day my dad passed away. I haven’t been on holiday since. The odd stag weekend here and there but nothing like this. 

Well this wasn’t a holiday….and this mindset would need to be installed! Still planned on enjoying myself though and taking in everything my new country has to offer! 

Well, what a ‘martha focker’ of a flight that turned out to be. 14 hours I was stuck on that big bird! This was my chance to get some sleep as it was around 1.00am at the time of flight. But nope….the flight included zero leg room, a few crying kids and some turbulence. I think I got about 2hrs in total and I was starting to feel more than a little grumpy!

Weirdly when I looked out the windows after landing into Buenos Aires, I kind of imagined a little something different but it had that strange feeling about the place…..like when you first step into the Bransholme area of Hull.  Obviously a very unfair and unwanted assessment but i’ve been told that it’s quite an awesome place, so hopefully very soon I can go discover what it has to offer. 

It was on this flight I met a cool french dude…..a diving instructor/photographer called, Morgan Charollois. 

We briefly chatted on the flight and then when we were going through passport control. I quickly discovered that he too was on a very similar adventure. Our stories different, but the end result the same. He was going to be with a lady he had fallen in love in another country. 

Like me, Morgan decided to take a chance and potentially start a whole new life with this woman in Argentina, and like me, he had never been to the country of his new home.  

Amazing to meet someone on a path like my own. We’ve done what every person does in this age and connect through a couple of social media platforms. I’ll be watching Morgan’s journey and wishing him the very best along the way. 

After nearly a 5hr wait, I hopped on yet another winged beast and ventured forth into the sky…only this time there was a beautiful woman awaiting me at the end of the journey, and my new home. I managed to get another 30 mins sleep which was just enough to put my adrenaline and emotions back into overdrive. By this point id lost count of the coffee cups i’d gone through! My heart was beating through my chest as we were coming into land, but at the same time I remember just thinking how beautiful Santiago looked from the sky.  

I had a couple of stages to complete before finally getting to hug my lady. First up was the part where I had to declare why I was here and my new address. I think it was natural for anyone to panic at this stage…this was the first time id done anything like this and it was the first real step of declaring where my home would be for the foreseeable future. 

Boom, through that stage with more ease than I was expecting….

Next stop - pick up my luggage. 

After witnessing some rather aggressive (But somewhat humorous) baggage handling by the ground staff, i did wonder what condition some of my more expensive possessions and gifts were going to be in. 

The final point was going through the security check with my luggage. 

After nearly 30 hours of travelling, i had absolutely no issues with the journey and even over packed my luggage but receiving no extra charge for the weight. It had all gone so smoothly.   As I approached with my luggage, a rather cute dog and his owner came my way….the dog started to wag its tail and it went into ultra sniff mode on all my luggage. Immediately the owner who was wearing a bullet proof vest, asked if I had both packed my cases and if I had any food in there.  

Red tape was quickly applied to my luggage and it was put through the security gates. Two other members of staff asked the same questions. There was no food in the bags as far as I was aware…but what the case did contain was an abundance of cat and dog hair from my previous house.  Some items of clothing were still covered. Thankfully this was quickly discovered as the issue and what was driving my new furry friend into overdrive, and not anything else for any concern! 

This was it…I was through, Id not showered, i was in the same clothes that I started my journey in the day before, my mouth felt like shit……and i’d probably got the breath of a dog otter ……….but I was about to be with my Fran.  It was that movie moment of emotional build up as I snaked around the corridors with my two cases and bag, with as much grace and co-ordination as someone trying to drive after 10 shots of absinth. 

There was my Fran………wow ….. those eyes and that smile…..

The first thought was similar to a teenage boy seeing Carmen Electra running across the beach on Baywatch…… 

My Fran is an absolute hottie! …..is what I thought, then after the 1 second perv ‘thought boner’ a wave of relief and happiness just rushed through me. 

I can’t believe I was finally here, with my love. 

Time to go to OUR home. 

[dorlaiel]

“La vie veut la vie.... Tout être vivant, végétal ou animal, simple unicellulaire ou complexe, tend à se maintenir en vie. Les arbres luttent pour accéder à la lumière et à l’eau. Les animaux entretiennent leur métabolisme en fournissant à leurs corps le nécessaire pour maintenir l’équilibre physiologique. Dans la biosphère, tout ce qui vit œuvre constamment à sa pérennité. Ce combat contre la finitude amena l’animal humain à concevoir des mythes pour nier la mort et s’assurer la vie éternelle, ce qui rend bien vaines les appréhensions contre le transhumanisme puisque de tout temps l’homme s’inventa ce refus de l’anéantissement. La différence entre l’éternité du croyant et la quête de la longévité par la science tient à ceci : « il suffit d’y croire ». Mais voilà, la croyance ne se décrète pas et pour ceux qui n’y croient pas, comment faire face au défi de la finitude ? La finalité des religions et de la science, par des moyens très différents, est la même : ne pas disparaître. Les mythes promettent la résurrection des corps, une place à la droite du père ou 72 vierges pour les martyrs de l’Islam. La science biomédicale promet, à terme, la guérison de toutes les maladies et de la première d’entre elles, le vieillissement qui ne saurait être une inéluctable fatalité. Après tout, que ceux qui veulent mourir passent devant et laissent vivre les autres. Chacun son chemin pour vaincre la souffrance et l’anéantissement : la foi ou la raison. Derrière toute angoisse, il y a celle de la mort. Ce fait pouvait conduire l’humain à célébrer la vie et à fuir la mort donnée à autrui, cet autrui pouvant être un autre humain ou un animal d’une autre espèce. Par perversion, l’humain célèbre la mort par image inversée de son angoisse. La guerre, les petits meurtres privés, la chasse, la tauromachie représentent les formes communes de cette perversion, fascination du mal absolu, de la peur suprême infligée pour ne pas la subir. C’est l’origine de tout sadisme. Tuer pour feindre de maîtriser ce qui nous effraie, voilà le socle psychologique des jeux, spectacles rituels sacrificiels. Nos civilisations demeurent doloristes avec une éducation des enfants qui s’apparenta longtemps à un dressage, une justice qui punit plus qu’elle ne prévient, une médecine qui soigne en infligeant bien des douleurs qui pourraient être évitées et une acceptation résignée des maux et malheurs aussi longtemps qu’ils épargnent le résigné aux souffrances d’autrui. À la revendication d’un « Droit de mourir dans la dignité », j’oppose le Droit de vivre dans la douceur des jours, l’hédonisme altruiste et l’indignation devant le malheur. Et voilà pourquoi j’ai consacré une partie de ma vie de militant en m’opposant à la chasse, mort loisir ! Les oligarques qui commandent aujourd’hui servent la mort, celle des cervidés, des oiseaux d’eau et de tous les Droits sociaux. Pour eux, la vie ne veut pas la vie, mais l’argent qui corrompt tout et la célébration de la mort à courre, à cor et à cris de banquiers insatiables.” Gérard Charollois http://www.ecologie-radicale.org/media/editos/1627-la-vie-veut-la-vie

[maisonfauve-blog]

"Nous serions des diadèmes sans nous soucier Reines du doute mais . Il est difficile de se voir soi-même dans un miroir Sans transformer le messager." _ 📜 In Rosaire, Sunny Girls, Sandra Moussempès 🌌 Illustration par Marcy Charollois @cha.ma.gi.que. Si fière et émue d'inspirer une jeune artiste 💜 Mille fois merci ! (à Paris, France)

[elizabethskipp]

1627–? Léonarde Charollois

11th great-grandmother Léonarde Charollois was born about 1627 in Bourgogne, France, to Gabrielle and Lazare Charollois. Blanzy, France Children Males Philibert Servez 1648–? Jean Servez 1649–1695 Females ? Léonarde married Philibert Servez on 30 April 1647 in Blanzy, Saône-et-Loire, Bourgogne, France. Geometric map of the surroundings of the Longpendu pond, from which the water falls…

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Grondherendijk bij de Rietdijk, 1934.

De Grondherendijk Is vernoemd naar de grondheren (grondeigenaars) van Charlois. Vóór 1895 droeg de Grondherendijk de naam Hooge Dijk. De Grondherenstraat ligt op het terrein van de vroegere Kerkegrient.

Een verklaring van de naam Rietdijk wordt gezocht in een belofte van Jan van Almonde en Joris de Bije om de Riethille, ten noorden van de Robbenoordse polder te bekaden. Zij hadden in 1525 Robbenoord en deze Riethille in pacht. Een reeds in 1482 genoemd stuk land, 'dat rietblok', zal ook wel in deze buurt gezocht moeten worden.

Charlois (spreek uit: sjaarloos) en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht. In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens. Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd. Charlois was zowel een ambachtsheerlijkheid als een grondheerlijkheid. Bij eerstgenoemde berustte de jurisdictie, terwijl aan het bestuur van laatstgenoemde de zorg voor waterstaatszaken was opgedragen. In 1895 is Charlois door Rotterdam geannexeerd.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op het Charloisse Hoofd met het ventilatiegebouw van de Maastunnel, 1946.

Het Charloisse Hoofd is het landhoofd ter hoogte van het voormalige dorp Charlois in de Nieuwe Maas. Aan het Hoofd lag de veerboot van Charlois op Schoonderloo.

Charlois en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht. In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens.

Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd. Charlois was zowel een ambachtsheerlijkheid als een grondheerlijkheid. Bij eerstgenoemde berustte de jurisdictie, terwijl aan het bestuur van laatstgenoemde de zorg voor waterstaatszaken was opgedragen. In 1895 is Charlois door Rotterdam geannexeerd.

De Maastunnel is de oudste afgezonken tunnel van Nederland. Hij verbindt in Rotterdam de oevers van de Nieuwe Maas met elkaar. De tunnel omvat vier buizen: twee voor auto's, een voor fietsers en een voor voetgangers. De bouw ging in 1937 van start en was in 1942 voltooid.

De Maastunnel werd gebouwd volgens de afzinkmethode. De afzonderlijke segmenten (caissons) voor de Maastunnel werden elders in een droogdok gebouwd, en zijn vervolgens naar de plaats van de tunnel gesleept en daar afgezonken. Deze methode zou later bij talloze andere Nederlandse tunnels worden toegepast. Om lekken te voorkomen is bij de Maastunnel rond de hele betonconstructie een bekleding van aaneengelaste staalplaten aangebracht. De Maastunnel is de eerste onderspoelde tunnel ooit gebouwd; na plaatsing op in de bodem van de Maas werd zand onder en naast de tunnel gespoten. Hierdoor kon de riviertunnel in rechthoekig dwarsprofiel worden uitgevoerd. Voordien hadden dergelijke tunnels altijd een ronde buis.

De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op het Charloisse Hoofd met het ventilatiegebouw van de Maastunnel, 1946.

Het Charloisse Hoofd is het landhoofd ter hoogte van het voormalige dorp Charlois in de Nieuwe Maas. Aan het Hoofd lag de veerboot van Charlois op Schoonderloo.

Charlois en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht. In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens.

Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd. Charlois was zowel een ambachtsheerlijkheid als een grondheerlijkheid. Bij eerstgenoemde berustte de jurisdictie, terwijl aan het bestuur van laatstgenoemde de zorg voor waterstaatszaken was opgedragen. In 1895 is Charlois door Rotterdam geannexeerd.

De Maastunnel is de oudste afgezonken tunnel van Nederland. Hij verbindt in Rotterdam de oevers van de Nieuwe Maas met elkaar. De tunnel omvat vier buizen: twee voor auto's, een voor fietsers en een voor voetgangers. De bouw ging in 1937 van start en was in 1942 voltooid.

De Maastunnel werd gebouwd volgens de afzinkmethode. De afzonderlijke segmenten (caissons) voor de Maastunnel werden elders in een droogdok gebouwd, en zijn vervolgens naar de plaats van de tunnel gesleept en daar afgezonken. Deze methode zou later bij talloze andere Nederlandse tunnels worden toegepast. Om lekken te voorkomen is bij de Maastunnel rond de hele betonconstructie een bekleding van aaneengelaste staalplaten aangebracht. De Maastunnel is de eerste onderspoelde tunnel ooit gebouwd; na plaatsing op in de bodem van de Maas werd zand onder en naast de tunnel gespoten. Hierdoor kon de riviertunnel in rechthoekig dwarsprofiel worden uitgevoerd. Voordien hadden dergelijke tunnels altijd een ronde buis.

De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Grondherendijk bij de Rietdijk, 1934.

De Grondherendijk Is vernoemd naar de grondheren (grondeigenaars) van Charlois. Vóór 1895 droeg de Grondherendijk de naam Hooge Dijk. De Grondherenstraat ligt op het terrein van de vroegere Kerkegrient.

Een verklaring van de naam Rietdijk wordt gezocht in een belofte van Jan van Almonde en Joris de Bije om de Riethille, ten noorden van de Robbenoordse polder te bekaden. Zij hadden in 1525 Robbenoord en deze Riethille in pacht. Een reeds in 1482 genoemd stuk land, 'dat rietblok', zal ook wel in deze buurt gezocht moeten worden.

Charlois (spreek uit: sjaarloos) en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht. In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens. Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd. Charlois was zowel een ambachtsheerlijkheid als een grondheerlijkheid. Bij eerstgenoemde berustte de jurisdictie, terwijl aan het bestuur van laatstgenoemde de zorg voor waterstaatszaken was opgedragen. In 1895 is Charlois door Rotterdam geannexeerd.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[rotterdamvanalles]

Overzicht vanaf de Heysedijk van het vergraven van landerijen voor de aanleg van de Waalhaven, 1911.

De buurschap 'de Hije' (de Hey) voor Poortugaal komt reeds in 1447 voor. Karel (de Stoute) van Bourgondië, graaf van Charollois, gaf 12 april 1459 aan de prior en het convent van de Predikheren te Rotterdam de visserij in het land van Putten, in het ambacht van Pernis, buitendijks gelegen, aan een 'hoze' (bedekte sluis onder de dijk) van zijn landen, genaamd 'de Hij'. De herkomst van deze naam is niet gevonden. De Heysehaven en de inmiddels verdwenen Heyschesluis bestonden reeds in 1579. De vroegere Heysche- en de Beneden Heyschedijk zijn verdwenen toen de Waalhaven werd gegraven. De Heysekade vormde daarvoor een onderdeel van de Quarantaineweg. Het Park De Hey is het recreatiegebied ten zuiden van Tuindorp Heyplaat.

Op 13 juni 1907 nam de gemeenteraad van Rotterdam het besluit tot het aanleggen van de Waalhaven en tot onteigening daartoe van de polder Robbenoord en Plompert. De polder is in 1913 opgeheven. In 1907 werd ook begonnen met de eerste uitgravingen. De eerste weggegraven grond werd geborgen in het zuidelijke deel van de polders Robbenoord en Plompert, het latere vliegveld Waalhaven en tegenwoordige bedrijventerrein Waalhaven-Zuid. Daarna werd de vrijkomende grond gebruikt voor de aanleg van het Kralingse Bos.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[rotterdamvanalles]

De Charloisse Kerksingel gezien vanaf de Grondherendijk en de Kaatsbaan, 1905.

De Charloisse Kerksingel loopt rond de uit de 15de eeuw daterende Sint Clemenskerk in het oude dorp Charlois. Charlois en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht. In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens. Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd.

De Grondherendijk is vernoemd naar de grondheren (grondeigenaars) van Charlois. Vóór 1895 droeg de Grondherendijk de naam Hooge Dijk. De Grondherenstraat ligt op het terrein van de vroegere Kerkegrient.

De Kaatsbaan was vroeger een open plein voor de kerk in Charlois, waar een balspel werd gespeeld.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.