#Carnaval 2015

[hectortheportrayer]

Entierro de la Sardina | Madrid | Febrero 2015

[chantilly8]

Hime and lolita-inspired dancers in Águia de Ouro's 2015 Carnaval Samba Parade

[sheerqueer]

Gustavo di Mario (Argentinian, born 1969) - Carnaval

negative 2005; print 2015

[celluloidrainbow]

TCHINDAS (2015) dir. Pablo García Pérez de Lara & Marc Serena Tchinda is one of most beloved women in Cape Verde, especially after she came out as transgender in the local newspaper in 1998. Since then, her name has become the term used by locals to name queer Cape Verdeans. Despite her great reputation, Tchinda remains humble and every afternoon she happily tours the neighborhood to sell her best "coxinhas", a classic treat coming all the way from Brazil, delicious fried balls of chicken. But every February everything changes; it's the month leading up to Carnaval, when the slow-paced atmosphere of the island transforms into a frenzied hustle and bustle as thousands flock to the streets. The days before the festivities are hectic, and the locals join forces to create something beautiful out of nothing. (link in title)

[philoursmars]

Marseille, il y a maintenant 3 semaines. Il y avait au MuCEM, une expo "Passions Partagées" sur la collection d'Yvon Lambert, face à certains objets du musée.

Paul Hermann : "Portrait de Paul Cézanne'" - 1900

affiche "Buffalo Bill's Wild West" - Paris, 1905

tenue de gardian - Camargue, fin XI1Xe s.

Yves Rousguisto - instruments de musique provençaux de carnaval - Vence, 1985

Andres Serrano : "Chapelle Matisse" - New-York, 2015

Giulio Paolini : "La Montagne Sainte-Victoire"

[onelastcry]

O ano era 2015, Carnaval. São Conrado /RJ. 40 graus, padrão para quem já conhece o Rio.

Milhares de pessoas nos blocos de rua e na areia da praia mas poucas no mar.

Acostumada com natação desde pequena, nunca fui de me acovardar para ondas grandes.

Eu sabia que eu devia voltar, e mesmo com meus 1,62 de altura já tinha um tempo que meu pé não batia no chão.

Dava pra ver as pessoas pequenininhas lá trás, mais um sinal de que eu devia voltar, as ondas estavam tão altas e cada vez que eu mergulhava pra fugir delas mais distante eu ficava.

Então veio "a" onda, cena de filme. Meu coração queria sair pela boca, quis gritar, não dava tempo. Mergulhei, um mergulho perfeito.

Emergi e vi que as poucas pessoas que estavam na água tinham sido arrastadas para areia por essa última onda.

Orgulhosa, me parabenizei mentalmente por ter me safado, a felicidade durou só até eu virar a cabeça, outra onda tinha se formado, não era tão grande quanto a outra, mas me pegou desprevenida.

Mergulhei. Não adiantou, o mundo girou e girou e doeu. Nunca saberei se bati a cabeça em uma pedra ou no chão, mas depois da pancada veio a paz .

Eu não entendo o que eu senti na hora, mas sempre me perguntei "pq eu não lutei pela minha vida" "pq simplesmente me deixei levar ?" Eu não bati os braços , não mexi as pernas. Eu apenas fiquei parada, submersa e em paz .

Foi naquele momento, naquele exato momento eu tive certeza o quão eu queria desistir da vida, a maneira como eu abracei a morte com tanta calma e serenidade.

Dizem que a sua vida passa diante dos seus olhos quando vc está morrendo, no meu caso a única coisa que eu estava preocupada era de segurar a parte de cima do biquíni "quando me acharem, pelo menos tenho que estar com dignidade".

E acabou.

Bom, foi o que eu pensei, até um colega de trabalho conseguir me puxar pra superfície e me carregar pra fora da água.

Me surpreendeu quando ele disse que na perspectiva dele, sentiu que eu precisaria de ajuda e foi atrás de mim. Bem antes das sequências de ondas começarem.

Como ele me achou no fundo? Ele não soube explicar, disse que mergulhou duas vezes como um louco, até me achar na terceira.

Sorte, Deus, Iemanjá, Coincidência ou Destino, não sei. Mas eu sobrevivi. Mas sempre penso nesse dia, em como eu levianamente abandonei minha vida e me entreguei.

Fraca. Acomodada. Covarde. Ou talvez, apenas sem esperança.

[thoughtsaboutgirls]

Thomas Hawk

Carnaval San Francisco 2015

[ariel-camacho]

EL REY DE CORAZONES

Jose Ariel Camacho Barraza nació un 8 de julio de 1992 en guamuchil (sinaloa) mas conocido como ariel camacho fue un cantante y compositor mexicano vocalista y fundador de Los Plebes Del Rancho con los que emprendió su carrera en el 2009 considerado los mejores influyentes en el genero del sirreño-banda, popularizándose con su primer álbum "Rey de corazones".

Ariel comenzó a mostrar cierto interés en la música a los 8 años y es así como su abuelo noto su interés por la música y le regalo una guitarra diciéndole "es tuya" como ariel no podía hablar muy bien dijo "es tuyia" de ahí nació la palabra para identificar el sirreño como la "tuyia".

Durante 2011 y 2012 ariel publicaba canciones compuestas por el mismo.

En el año de 2013 ariel y su grupo fueron representados por la discografia de JG MUSIC, en el año de 2014 ariel y su agrupacion cambian de disquera a la DEL Records lo que hizo que la agrupacion tuviera mas éxito y revuelo en redes sociales asi lanzando su disco "EL KARMA".

ariel camacho venía de divertirse en el Carnaval de Mocorito con otras 5 personas cuando alrededor de las 3:00 a. m. del 25 de febrero de 2015, una llamada anónima alertó a los servicios médicos de que un auto color arena se encontraba gravemente accidentado en la carretera Angostura-La Reforma. Ariel había sufrido un accidente automovilístico cuando derrapó en una curva mientras conducía al límite de velocidad y perdió el control del automóvil, estrellándose con la valla de contención, para posteriormente salirse de la carretera, y caer sobre un canal de agua. En la carretera se encontraron marcas de un derrape de más de 80 metros, el fuerte impacto le provocó un traumatismo craneoencefálico perdiendo la vida a los 22 años de edad.

después de su muerte su disquera saco el álbum "hablemos" el 10 de noviembre de 2015

y así es como nuestro rey de corazones partió de este mundo así dejando el legado de la tuyia y "ariel camacho por siempre".

[unblogparaloschicos]

Cine online: Matías y Jerónimo (2015)

Matías (Rodrigo Coutinho Da Silva) y Jerónimo (Gabriel Rost), que están muy atentos su guerra de barro, son llamados para prepararse para asistir a la celebración del carnaval correntino (para los que no sepan: Corrientes es una provincia argentina en la que este evento, muy al estilo de los de Río de Janeiro, suele celebrarse). Todo lo hacen juntos: juegan, se ensucian, se bañan, crean peinados con la espuma en spray de una lata, van al carnaval, presencian la maravilla que atraviesa las calles con su colorida pompa... y asisten azorados a la violencia de un grupo de enajenados que atacan a golpes a un pobre muchacho que había desfilado (José Sandoval), profiriendo epítetos violentos y homófobos.

Papu Curotto expone en este guion de Andi Nachon dos rostros de la Argentina íntima, contrastando la inocencia de los pequeños protagonistas con la brutalidad de los abusivos descontrolados. No mucho de esta historia saldrá a relucir en “Esteros” (2016), el largometraje que continúa las aventuras iniciáticas de Matías y Jerónimo y cuya reseña podrás leer en el próximo posteo.

[f5noticias]

Carnaval de 2025 teve recordes para bares, restaurantes e hotéis do RJ

O carnaval de 2025 rendeu ao setor de serviços do estado do Rio de Janeiro o melhor desempenho desde 2015, segundo balanço divulgado nesta segunda-feira (10) pelo governo fluminense. O setor hoteleiro teve 98,62% de taxa de ocupação na capital do Rio, enquanto o setor de bares e restaurantes registrou um crescimento de 40% em relação a 2015, e de 20% na comparação com 2024. O impacto positivo do…

[rotterdamvanalles]

zomercarnaval 1984

Geschiedenis

In Nederland en België valt carnaval aan het einde van de winter. Het koude klimaat in die streken leent zich niet voor het vieren van carnaval op de manier die Caribische immigranten van huis uit kennen. Het Zomercarnaval biedt hun, en andere geïnteresseerden, de gelegenheid om dit alsnog te doen.

De eerste twee edities van het Zomercarnaval waren georganiseerd in Utrecht in 1982 en 1983. Vanaf 4 augustus 1984 werd het Zomercarnaval georganiseerd in Rotterdam. Het Zomercarnaval werd georganiseerd en geïnitieerd door de heer Dunstan Phillip. In 2001 ontving het Zomercarnaval van Rotterdam de Grote Prins Claus Prijs van het Prins Claus Fonds. In 2005 en 2006 kwamen ongeveer 900.000 bezoekers de straatparades met veel dans en muziek bijwonen in Rotterdam.

In 2008 vond het Zomercarnaval Rotterdam plaats met onder andere de Straatparade door de binnenstad van Rotterdam, de Queen Election en de live-optredens op de Coolsingel. Ook waren er twee afleveringen van het zomercarnaval op de tv te zien. Vanaf 2013 vormt het Zomercarnaval van Rotterdam samen met het Dunya Festival het nieuwe evenement "Rotterdam Unlimited" en vindt het plaats in juli.

Het Zomercarnaval moest drie keer worden afgelast, in 2015, 2020 en 2021 . In 2015 moest het zomercarnaval worden afgelast vanwege de storm van 25 juli 2015. Het Zomercarnaval van 2015 vond daarom een jaar later plaats, in 2016. Toen werd alsnog de Straatparade van 2015 gehouden. Als gevolg hiervan was er in 2016 geen koninginnenverkiezing, maar werd de koningin van 2015 automatisch de koningin van 2016.

In 2020 en 2021 moest het zomercarnaval worden afgelast vanwege de coronapandemie die in 2020 uitbrak. Als gevolg daarvan werden in 2020 evenementen tot 1 september verboden en vanwege de afstandsregels waren ook in 2021 grote evenementen niet mogelijk.

Foto"s komen uit de collectie van @stadsarchief010 en de Informatie komt van wikipedia.

[juniornews22]

Tradição Anuncia Elicio Nunes como Muso Para o Carnaval 2025.

A Escola de Samba Tradição segue montando um time de estrelas para o carnaval 2025. Visando um retorno triunfante à Marquês de Sapucaí, a azul e branco de Campinho anunciou a chegada do muso Elicio Nunes. Apaixonado por samba e carnaval desde a infância, Elicio Nunes se formou em dança, mas sua trajetória no mundo do samba começou em 2015, no abre-alas da Estácio de Sá. Desde então, o dançarino…

[carolinadpasada]

Artista: Enrique Polanco (Lima, 1953)

- Carnaval, 2015

Mixtura de símbolos limeños en una esquina que ya no existe. Cielo verde como cubierta de El Buque, Barrios Altos.

- Martín Adán, 2006

El Poeta y la naturaleza de un psiquiátrico. Silencio oscilante en el Hospital Víctor Larco Herrera, Lima.

Escrito a ciegas (fragmento)

[...]

La soledad es una roca dura

contra la que arroja el Aire.

Está en cada pared de la ciudad,

cómplice, disimulándose.

Me arrojo o me arrojo, sin cesar

yo soy mi impedimento y mi crearme.

[...]

Martín Adán

Mimetismo en la ciudad...rutas cómplices.

[peterpijls1965]

Helmut (foto) fotografeer ik 13 jaar. Ongeveer 15 andere ggz-cliënten en ex- cliënten in Venray volg ik op dezelfde manier. Ze werden allemaal vrienden. Sommigen zijn dood.

Ik ga alleen nog maar hard in mijn hoofd

(31 augustus 2015)

'Hard gaan' was lang het motto van de rapformatie De jeugd van tegenwoordig. Onder hard gaan verstonden de heren, behalve optreden, drank, drugs en vrouwen. Tegenwoordig zijn ze wat kalmer. Ik trouwens ook, maar lang leefde ook ik volgens het motto hard gaan. Ik heb dan ook geen vrouw meer, en ben in een rolstoel beland.

Whatever. Spijt is waar de duivel op schijt.

Hard gaan doe ik alleen nog maar in mijn hoofd, vooral ’s ochtends. Dan slaat mijn brein door sloten koffie helemaal op hol. Door aangeleerde zelfbeheersing zorg ik er voor dat mijn omgeving weinig tot niets merkt van die stemming. Ik heb vroeger in manische buien wel genoeg mensen lastig gevallen. 's Middags word ik melancholisch, maar dat verzwijg ik ook. Voor je het weet komt de psychiater met antidepressiva aanzetten, die zoals bekend alleen in de ergste gevallen enig soelaas bieden en verder voornamelijk een placebo-effect hebben. Zelf werd ik vroeger alleen maar opgefokt en impotent van die troep. Maar misschien was dat wel de bedoeling van mijn behandelend geneesheer.

Als je een bipolaire persoonlijkheidsstructuur hebt, is het raadzaam aan contragedrag te doen. Als je depro bent dus niet met je kop onder het dekbed blijven liggen, maar iets doen. En als je opgefokt bent, kun je maar beter juist wel even in bed kruipen, of sederende hobby's praktiseren.

Omdat ik 's morgens dus hard ga in mijn hoofd, ga ik bloemetjes fotograferen in de straat. Daar word ik helemaal zen van. En als ik na de middag in een megadip beland en vind dat ik maar beter niet kan bestaan, laat ik me opvrolijken door vrouwelijke huisgenoten, die me verwennen met gebak en sigaretten.

Het heeft jaren geduurd voordat ik aldus mijn stemmingen wist te managen, en voor veel was het te laat, maar nu laat ik mijn mentale dresseerkunstjes niet meer los.

Af en toe merk ik nog hoe de zelfdestructie blijft lokken. Zaterdag was ik met een vriend in de geweldige stad V., waar door het stralende weer al om 14.00 uur de terrassen bomvol zaten. Bijna iedereen zat met groot enthousiasme bier te tanken. Zoiets zie ik als ervaren wino onmiddellijk. Als ik in die stad zou wonen, en ik zou tien keer zo’n terras passeren, dan zou ik de elfde keer gegarandeerd voor de bijl gaan en mezelf terugvinden met een groot glas bier voor mijn neus. Onder het laffe motto: eentje kan geen kwaad.

Daarom ben ik erg blij dat ik in een vrijwel roerloos dorp woon, met weinig terrassen en veel deugdzame, matige mensen die op grote schaal sap drinken, behalve met kermis en carnaval. Maar dan kan ik het hebben dat ze fanatiek bier absorberen. We zijn tenslotte in Limburg, waar de mensen enthousiast uitdragen dat de boog niet altijd gespannen kan zijn.

Nu doet zich het volgende probleem voor. In mijn dorp, waar dus vrijwel niets beweegt, is binnenkort een groot cultureel festijn, met de briljante naam Schijt aan de grens. In een leegstaande kapel vlakbij mijn huis vindt een dj-feest plaats. Uiteraard moet ik daar bij zijn, al was het maar om me te herinneren hoe ik vroeger op soortgelijke feesten dankzij grote hoeveelheden MDMA tot het ochtendgloren hard ging, en niet alleen in mijn hoofd.

Het dj-feest in de kapel is Borderline gedoopt, ook omdat in mijn dorp al meer dan een eeuw psychiatrische inrichtingen liggen. Het kaartje van vijftien euro kan ik door de schuldsanering niet betalen. Daarom ben ik mezelf nu aan het vernederen door de organisatie zo gek te krijgen mij op de gastenlijst voor VIP’s te plaatsen.

Want ik zal en moet er naar toe. Al zal ik in die kapel op grote schaal geconfronteerd worden met leuke jonge mensen de zichzelf de hele nacht volgooien met bier en XTC en aldus hard gaan tot het ochtendgloren.

Misschien is dat wel mijn bedoeling. Misschien zie ik zo’n feest wel als een lakmoesproef: ben ik sterk genoeg om de verleidingen te verstaan?

[frank-et-steph-en-guadeloupe]

22 mai

Journée très grise aujourd'hui avec fortes probabilités de pluie. Nous en avons donc profité pour aller dans la capitale, Pointe-à-Pitre et visiter le Mémorial ACTe. Plus qu'un musée, il s'agit d'une institution dédiée à l'histoire et à la mémoire de l'esclavage et de la traite négrière. Il est question bien sûr de la Guadeloupe mais aussi de plusieurs pays des Antilles et même des États-Unis et de l'Afrique du sud. Nous avons parcouru l'exposition permanente et franchement, la visite a été captivante. C'est un musée assez jeune (ouvert en 2015), la facture visuelle est très soignée et l'audioguide rend le tout fort dynamique. En voyage, j'ai toujours besoin d'un minimum de contexte historique pour apprecier le pays dans lequel je me trouve et vraiment j'ai été servie aujourd'hui.

-Le MACTe situé au port de Pointe-à-Pitre

-Quelques images des salles d'exposition

-Oeuvre d'art inspirée par le thème de l'esclavage et costumes de carnaval

-Tout près se trouve aussi le Fort Fleur d'Épée, plus grande fortification sur Grande-Terre, construit au 18e siècle.

-Au retour à notre logement en fin pm

[carnavalamor]

Unidos da Tijuca, carnaval 2015. Um Conto Marcado no Tempo - O Olhar Suíço de Clóvis Bornay.