#COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

[rausule]

DE COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

Classes sociales

Classem socialem definire possumus tamquam praedicamentum ex hominibus constitutum qui, in structura sociali historice determinata, similem locum obtinent ac simile munus in sua ordinatione funguntur.

Exempli gratia: lacus et opifices, actores, professionales, milites, possessores et operarii agriculturae, etc., classes sunt sociales.

Karl Marx genus sociale definit loco hominum in relationibus productionis fundatum. Secundum discipulum essentialiter duo genera sunt: ​​capitalista bourgeoisia, constituitur ex dominis instrumentorum productionis et proletariae, quae instrumenti productionis non habent et suam vim laboris tribuit. Marx intellegit distributionem facultatum inter coetus sociales magis implicatam esse ac differentiam, sed quid interest describere, antithesin est quod rationes fundamentales capit rationes societatis capitalistae oeconomicae.

Max Weber enim, positio in systemate oeconomico magni momenti est, sed, Marx comparatus, proprietatem minoris tribuit in considerandis formis stratificationis socialis et magis extollitur dignitatis socialis. Ideo praedicationes professionales et entrepreneurialis magni momenti habentur quae, licet instrumenta productionis non possident, opera aptissima exercent. Loco vocabuli classis Weber vocabuli genere uti mavult.

Classis socialis

Verbum genus indicat coetus hominum qui in lifestyle

milliarii pro eo, quod intra comitatum est, occupant. Differentia classium oritur ex statu oeconomico, quod inaequalitatem divitiarum secumfert et ex statu sociali, quod inaequalitatem divitiarum secumfert.

dignitatis aequalitas.

Exempli gratia, ille qui medicus laborat, potest magni aestimari, etiam si non habet magnos fructus; e contra, modestae culturae homo, qui magnam pecuniae vim cumulavit modis honestis, non obstante eius divitiis, parum sociali dignitate frui potuit. Tertius aspectus est status politicus, qui inaequalitatem potentiae secumfert, i.e. facultatem influxum oeconomici et socialis ad proprium commodum.

Hae tres rationes non coincidunt, sed inter se dependentes et unus e tribus statibus ad alios augendos uti potest: exempli gratia, propter pecuniam, ingenia opulentissima facilius ad principatum potestatis pervenire possunt.

Sociologi Americani illas societates considerant in quibus regimen oeconomicum est liberae competitionis aequale esse.

Hae societates substantialem opportunitatis aequalitatem praebent, sicut in illis omnibus occasio est ditari. In hoc casu diversae classes sociales sunt mere sociales stratae a diversis oeconomicis et pro- diversae.

[rausule]

DE COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

callide impellunt ad eorum transformationem, quae fieri potest per processus gradatim vel motus res novas. Exempli causa, progressus oeconomicus et socialis, qui in Europa et in America facta est, exeunte saeculo XVIII, erat fundamentum profundarum transformationum socialium quae ad Revolutionem Americanam et Revolutionem Gallicam ducebant.

Sociologi saeculo XIX in magnas transformationes sociales animum converterunt, scholares saeculi XX magis circumscriptum aditum ad studium rei socialis praeponunt, attentis phaenomenis quae in limitibus locorum geographicis (quaedam areas metropolitanae; exempli gratia) et breviora temporis spatia (exempli gratia: transformationes familiae post Bellum Orbis Terrarum II in certo ambitu geographico).

2 Quaedam exempla interpretativa rerum socialium

Quamvis hic aditus empiricus, hodierni scholares, sicut eorum antecessores, variis interpretativis exemplaribus in studio phaenomenorum socialium utuntur.

In hac sectione examinamus exempla conflictus, functionalismum ac thecam symbolicae rationism.

Scholares, qui certaminum exempla utuntur, praesertim discrepantia inter classes sociales, vident in societate continuum concursum utilitatis inter eos qui potioris potentiae, divitiarum et auctoritatis dignitates tenent et eos qui subordinationem tenent, paucioribus mediis oeconomicis et vix dignitate sociali. Hi scholares inaequalitates excutiunt suas causas illustrare conantes, quibusdam in casibus proponentes mutationes sociales possibiles ad hunc statum rerum minuendum vel tollendum. Conflictus non censetur negativa in se, quia vis impellens potest esse post transformationes positivas ad societatem iustiorem efficiendam.

Scholares, qui utilitatibus exemplaribus utuntur, societatem vident tamquam organismum vivum, in quo varii humani coetus diversae habent functiones, quae totam societatem ad fines suos assequendum permittunt. Differentiae sociales, secundum talem conceptionem, inevitabiles sunt. Conflictus tendit ut censeri possit dysfunctiones socialis, quae dissolvit in corpore sociali. Ex hac parte, mutationes censentur emendativae ad efficiendum systema oeconomico-sociale efficacius.

Tertia accessio interpretativa datur symbolicis interactionismi, quae maxime interest in processibus communicativis et relationibus, quae in societate fiunt. exempla conflictus

Sociologi qui his exemplaribus utuntur saepe commoventur

[rausule]

DE COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

pium, cum labore in agris et productione bonorum quae in familia vel in vicinia sunt consumptae). Homines etiam intra domesticos labores vacabant (exempli gratia, cum aliis coetibus familiaribus occurrentes vel festivitatibus participandis). Multis in casibus, educatio et vocationalis institutio in familia facta est. Familia nuclearis, ex altera parte, essentialiter in duabus functionibus speciale facit: ut filios ad sodales societatis bene accommodatas efficiant; ad stabiliendam personalitatem adultorum, praesertim per matrimonii institutionem.

In familia, homo est princeps instrumentalis: ipse praesertim qui familiam ac expressionem signatam in statu oeconomico in societate ac vita ipsius familiae pendet. Etiam relationes eorum curat

per Robertum Bale.

familia cum reliqua societate. Mulier, autem, princeps est expressivus: ipsa est quae custodit membra coetus in passione coniuncti, qui nucleum familiae constituunt, cura filiorum committitur;

cialiter cum parva sunt et cura domus. Mulieres ludunt

extra opus sunt maxime innuptae, viduae vel repudiatae.

Mutationes sociales et oeconomicae proximorum paucis decenniis exemplar Parsons insufficiens hodie in pluribus faciunt. Exempli causa, sociologus Germanus Ulrich Beck (Berlin, 1944) agnoscit quasdam mutationes momenti in Institutis familiaribus quae relationes inter viros ac mulieres afficiunt: mutationes in opere domestico; imperium parit; divortium; occasiones scholasticas par; auctam vitae expectationem.

Tantum commemorare mutationes in opere domestico, progressus technologici permisit creationem adjumentorum quae mulieres (sed etiam viros) permittunt ad conservandum laborem in operando domi. Praeterea, hodie multae mulieres domum laboris minus expetendam aestimant et se in foris operibus evolvere conantur.

Quamvis criticae de punctis specificis, adhibitis analysi exemplaribus sicut Parsons', secundum divisionem munerum variorum actorum socialium, utiles esse possunt in gradu methodologico.

Merton's theoriis

Robert Merton, discipulus Parsons in Universitate Americana Harvardiana, quamvis familia Americana ad rationes functionalisticas sustinendas perduraret, partim nimiam spem socialem correxit.

Sicut in Merton, comparatio inter actionem corporis humani ac societatis multis viris doctis videtur coacta: instituta non semper agunt ad hominum salutem et ad eorum necessitatem satisfactionem. Exempli gratia, in regiminibus totalitariis instituta persequuntur proposita quae magnam partem hominum nocent et etiam in civitatibus popularibus possunt esse graves depravationes et iniustitiae.

proprie ducis significatio; refertur ad ducem qui relationes inter suam cohaesionem curat Persons develops analyzing a sua doctrina Mediocris saeculi XX. Merton agnoscit aliquos casus sociales institutiones et institutiones deesse in utilitate totius corporis socialis, ac non omnes homines ad eas accommodare posse. Ex his omnibus technicorum oritur. Societas

[rausule]

DE COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

Alia ratio est castorum, societatis Indicae typicae, ubi quattuor genera praecipua sunt. Summum est bragmanorum, sacerdotum ordo, quem sequitur kshatriyas, id est ordo bellatorum, deinde vaishyas, i.e. ordo mercatorum et shudras, i.e. agricolarum et servilium operariorum. Infra omnes, extra ordinem ordinis, sunt paria vel intacta, qui faciunt servilia opera sicut urinae purgatio. Ratio ordinis mythi et religionis fundatur. Unus pertinet ad caste natus. Constitutio moderna Indiana divisionem in castes illegales considerat, quae tamen, praesertim in agris, suam vigorem adhuc retinet.

Classes sociales in aetate prae-industriali

Stratificatio per genus Europaeum a societate mediaevali usque ad Revolutionem Gallicam denotata. Agit de longa periodo, in qua oeconomia maxime nititur in opere rustico et territorium in regiones administrandas a dominis feudalibus autonomis dividitur, qui vicissim imperio regis vel imperatoris subditi sunt.

Ordines (etiam ordines seu civitates) nobilium constituuntur, clerus ac tertius. Particularis generis pars a nativitate occurrit ac munus sociale, statum et vivendi modum determinat. Possibilitas ex uno genere in alterum transeundi raro et modo secedit. Fieri potest ut ex matrimoniis inter diversos ordines, vel pro praemio a Monarcha pro servitiis particularibus, vel per acquisitionem tituli, cum emi possit.

Nobiles possessores designant: regis vel imperatoris concessione terram possident. Attamen res privatae non est: rex, saltem in theoria, dominia sua auferre potest a domino feudali, indignus habetur. Super his dominus feudalis exercet, legationem regis, potestates politicas regiminis et iustitiae administrationis. Nobiles emolumenta ex terrarum abusu, e contra sunt responsales defensionis militaris (et victoriae).

Clerici aeque magnis privilegiis ac potestatibus gaudent. Potestas ecclesiastica est, quae nobilis et regia potestas cum sua legitimatione praebet, quatenus potestas semper a Deo manat, et clerici etiam amplas possessiones habent et reditus ex terra fruuntur. Clerici etiam munus habuerunt mediandi inter nobilitatem et potestatem rusticorum, sub condicione totalis abusionis et dependentiae. Ideae christianae egent clero ad auxilium religionis toti populo praestandum, quod etiam in incepta subsidii et caritatis erga pauperiores vertit.

Tertius hereditas maxime rusticorum. Hi sicut servi a domino non possidentur, sed etiam cum praediis iunguntur et laborant terram domini et serviunt suo imperio (coloni etiam in media aetate servi dicti sunt). Inde sunt artifices et mercatores qui, circa finem Medii Aevi, magis magisque in dies aucti, creant magis magisque sui iuris et intolerabilis civis potestatem nobilitatis et cleri potestatis (cf. cap. 2, Pauperes ditari. ). Hic nucleus socialis novum genus sociale dabit: medii ordinis civium.

[rausule]

DE COGNATIONE INTER SINGULAS ET SOCIETATIS

1983. Bourgeoisia, satis stabilis in periodo inter 1881 et 1951, crevit inde ab 1.9% in 1951 ad 3.3% in 1983 .

Inclinatio incrementi mediarum urbanarum classium adhuc continuatur, sicut est declinatio agricolarum et classis operariorum. Medium genus praeterea, secundum Sylos Labini, non semper est homogeneum, complectens autonomum pusillum bourgeoisie (mercatorum, artificum et professorum minorum), collaris petiti bourgeoisie (technici, magistri et operarii varii generis) et particularia, uti. e clero et militari. Haec categoria, quamlibet numerosa, in rebus oeconomicis diversi sunt et interdum repugnant; diversos gradus culturales exhibent et aliam moralem civilem. Classis media dissimilis, nam Sylos Labini, bourgeoisie propria (superioris bourgeoisie) et operariorum genus magis homogenea sunt et eo magis classes similes.

Ad principium industriarum processuum, inaequalitates sociales decreverunt, quamvis adhuc altae differentiae manent et novae machinae ortae sunt quae novas paupertatis formas determinant (cf. fenestra 3, Absoluta paupertas et paupertas relativa in Italia).

Sociologi vocant stratum sociale, quod ab hominibus constitutum est, modo admodum irregulari et precario, in humilibus negotiis et cum demissioribus proventibus sicut in proletariis.

3 Absoluta paupertas et egestas relativa in Italia

fenestra

Absoluta paupertas reditus significat, innixus nummariae valore modii bonorum et officiorum essentialium, sub quo quis in hanc incidit conditionem (exempli gratia, anno 2002 pro uno homine in Italia ad 382, ​​66 nummos per mensem constituto; duos denarios per mensem in 573.63). Absoluta paupertas in Italia erat 4% in 2005, surrexit ad 4.1% in 2006 et 2007, et ad 4.6% in 2008.

Cum paupertas absoluta pensatur secundum postulata fundamentalia, relativa paupertas provenit ex calculo statistico, qui considerat valores mediocris reditus hominum. In Italia, exempli gratia, anno 2002 relativae paupertatis limen constitutum est 494.07 euros per mensem pro uno homine, ad 823.45 nummis per mensem pro duobus hominibus (limina quae periodice renovantur secundum "inflationem). Paupertas relativa in Italia erat 11.1%, eodem gradu permansit anno 2006 et 2007 ut 11,3% in 2008 surgeret. Haec paupertas

praesertim ad meridiem, magnas familias cum liberis minoribus et senibus. Ceteri paupertatis factores sunt: ​​humilis gradus educationis, defectus operis stabilis vel profile professio humilis.

Ad traditionalem paupertatem sic dictas "novas paupertates" addere debemus, quod significat omnes formas incommodi non directe ob inopiam accepti, sed ad factores relationes (coniuges discriminum, conflictus in familia), salutem (morbos inactivare). vel sociale (de segregatione et exclusione particularium coetuum socialium vel ethnicorum). Hae factores vim oeconomicam familiarum afficiunt et "multiplicatiorem" effectum habent, si vere modesti reditus consociantur.

Fontes: Ministerium Laboris et Politiae Social, Relatio de agendis contra paupertatem et exclusionem socialem. Anni 2003, 2005 et 2007. ISTAT, Paupertas in Italia in 2008.