#Beesting wc

[gougarpaw]

Beesting is a white-and-brown tabby she-cat.

Notes:

- Daughter of Nectarsong + Dewspring, sister of Beetleshine

[shallowbreeze]

Beesting

Beesting is a small, white-and-brown tabby she-cat with distinctive white markings.

[lemnnshark]

"Beesting is a small, white-and-brown tabby she-cat with distinctive white markings."

[letyachan]

279.Beesting

Daughter of Nectarsong and Dewspring

"Are you the one who brought the Sisters here?"

Beepaw

[artaintfartwarriors]

Got to design her other side yipee

[rosemist50]

Sooo, the preview for Changing Skies: The Elder's Quest released... And with it so many new characters/character names!!! SO MANY. I counted and there's 21 new warriors and 18 new cats. So here are the new warriors! I speedran this after the preview was posted. There are six missing, and will be in a separate post bc I ran out of tags 😔 These designs are pretty much the exact same as the kits, with very minor changes, if at all.

Starting in Thunderclan there is Wafflepelt, Bristleclaw, Stemtail, and Graywhisker. Then in Shadowclan, Birchfeather, Bloompetal, Streamripple, Firbark, and Whisperbreeze. Bloompetal's personality in the excerpt is eveything I dreamed it would be. Then in Skyclan, Beesting (AHSHBDHB), Beetleshine, Ridgeglow, and Duskshine. And then Windclan (Part 1) is Stripeheart and Brookripple. Did we ever get a conformation on who the father is of them?

[jayfrost-designs]

Now back to some TEQ cats. :D I wanted to do some SkyClan designs, so up first are the warrior designs for the NectarDew kits - up first is Beesting. :D Love her name.

You can find the reverse side of her design here.

For her physical description, Beesting is described as small. I gave her a nice medium pelt. I don't think I got her smallness across very well here, but oh well. :P

For her pattern, Beesting is described as a white-and-brown tabby she-cat with distinctive white markings. I gave Bee here very similar colors to her mom. She has no canon eye color, so I gave her her mom's green eyes.

Overall, I'm quite happy with how she turned out. :D

[j0nahzzz]

Edited an image with all my warrior cats ocs <3

I'll post actual art like tommorow or somethin I dunnoo

[tavernlightsart]

🍁pony + 🌈pidge +✨Bee *eyes*

Ngl I'm so excited for this ask so many thoughts,,,

🍁 Favorite rp moment: OOF this is tough! For Pony... I think it's either her getting to lose her shit at the gathering and just. Go feral. (It was so cathartic to just let a character GO OFF. Y'know?) or more recently, her and Honeyjaw talking about relationships with Canyon cats 👀

🌈 What I want to see: I can't wait until Pidge finally grows into her ideals if that makes any sense. She's a kid right now, so a lot of these grand ideas and plans she has are simply not feasible at this time- and as she gets older and wiser, I think it'll be fun to write her finding a way to channel all that activism into productivity and hopefully make somethings better for everyone. It would be fun to see her find a position that allows her to kickstart some change!

✨️ First Impressions/Opinion: OLD GRUMPY LADY BELOVED. Pony's old PTA mom nemesis.... I love Bee. She's got the energy of an older woman who said "I don't give a fuck how anyone sees me anymore I ain't got time for that shit" and just has no filter when it comes bitching. I love her.

Bee: oh shut the fuck up, Pony! Everyone’s lost their goddamn son, you're not special!

Ravine: for example, you're losing another son tonight! Fuck you mom-

I love that whole interaction.

[gougarpaw]

[Image Description: A digital drawing of Beepaw from warriors. She is a white cat with brown tabby patches and blue eyes. She has brown spots on her face and dark brown stripes on her back and body. She is walking. Above her back “Beepaw” is written in blue. End Description.]

Beepaw is a white-and-tabby she-cat.

Notes:

- Daughter of Nectarsong + Dewspring, sister of Beetlepaw

[brigittebormans]

Kies je kip

Wat betreft producten in het algemeen en kip in het bijzonder lijkt het wel alsof niets meer is wat het lijkt.  

Scharrelkip

Stel je een wc voor van één bij één meter vloeroppervlak, zet er negen kippen in, doe de deur dicht zodat er geen daglicht bij kan en je hebt een scharrelkip. Om te voorkomen dat de dieren elkaar uit verveling of agressie gaan pikken, wat er natuurlijk dik inzit, kap je hun snavels, hetgeen geen vergrijp is. Dan is er nog het probleem van ziektes die bij al te veel dieren op een hoop makkelijk uitbreken. Preventieve medicatie biedt uitkomst en is om die reden eveneens wettelijk gepermitteerd.

Sneu?

Sneue kip

In een legbatterij zitten 3 tot 5 dieren in een kooi waarbij elk dier 550 cm2 ter beschikking heeft, wat gelijk is aan 22 bij 25 centimeter per kip (hoe breed is een kip?). 

Oké kip

Wat meer neertellen voor een kip die buiten kon scharrelen en nu en dan werd verwend met granen, mais en kruiden geeft me een goed gevoel en smaakt me beter. Dat ik me die luxe permitteer heeft ermee te maken dat ik aan twee keer in de week een eerlijk stuk kip of vlees, meer dan zat heb. Op de zaterdagmarkt in mijn buurt staat De Hoenderspecialist (niet uitsluitend voor hoenders trouwens). Zijn kippen zijn Noord Hollandse Blauwe en dat ras is geschikt om buiten te lopen, hetgeen niet voor alle rassen geldt. De moderne leghen bijvoorbeeld is vrijwel altijd een Hybride kip; een kruising van verschillende rassen, speciaal gefokt om super snel te groeien en zoveel mogelijk eieren te leggen, met als bijkomstigheid een karkas dat dermate zwak is dat het beest het liefst zo min mogelijk beweegt.

Soepkip

Ook voor het trekken van een pan bouillon, pleit ik voor een kip waar het liefst wat vlees aan zit en die is niet te jong. Kippen van één tot anderhalf jaar oud, die weinig zin meer aan eierenleggen hebben, eindigen als soepkip. Waar ze die eieren gelegd hebben is niet altijd per se duidelijk. Als scharrelkip zaten ze met z’n negenen op een vierkant meter en legden ze hun ei in het speciaal hiervoor bedoelde legnest. Net zo goed kunnen ze zich een jaar ´t schompes hebben gewerkt in een legbatterij, in welk geval ze gegarandeerd doodop, hartstikke sneu en ook niet erg smakelijk zijn. Elk jaar schijnt in Nederland tientallen miljoenen legkippen dat lot te treffen. Het merendeel van deze kippen gaat levend op transport naar andere landen om daar te worden geslacht. Ook voor een soepkip ga ik naar de Hoenderspecialist op mijn zaterdagmarkt.

Plofkip

In zes weken tijd wordt een kuikentje van 50 gram opgepompt tot een vleeshomp van meer dan twee kilo. Die te snelle groei, opgeteld bij de bedenkelijke leefomstandigheden, maakt de plofkip vatbaar voor ziektes die vaak worden bestreden met antibiotica.

Smakelijk eten.

[philomon]

Ratten

Het moet ’72 of ’73 zijn geweest, tijdens een etentje bij mij op de Helmers, toen een van mijn vrienden lijkbleek vanuit de wc weer de kamer inkwam. “Er zit een groot kletsnat beest in de wc”. Wij er natuurlijk heen, net op tijd om een klein grijsbruin poesje vanaf de bril de pot in te zien duiken. “Hij zat daar, in die hoek van de douche”, zei mijn vriend nog. We keken allemaal verbaasd en ook een beetje bang naar de natte sporen die de indringer had achtergelaten. Maar even later gingen we gewoon verder met eten.

Een incident? Ik dacht het niet. En het wende nooit. Voortaan keek ik altijd bij ieder toiletbezoek eerst in de wc pot. En soms zag ik ze zwemmen. Nooit zat ik meer op de pot maar ik hing er altijd angstig boven. ’s Nachts hoorde ik ze knagen en overdag zag ik de gaten die ze in de plinten achterlieten of ik kwam thuis en zag een half aangevreten brood op mijn aanrecht. Een keer werd ik ’s nachts wakker en voelde iets warms in mijn knieholte. Ik drukte meteen op het lichtknopje naast me en zag nog net hoe zo’n grote jongen rustig waggelend bij het voeteneind verdween. Het enige rustpunt in deze nachtmerrie was de man van de gemeentelijke rattenbestrijding, een vriendelijke gedrongen vijftiger met enorme handen en een klein intellectueel brilletje. Hij kwam iedere 14 dagen met grote handschoenen en zakken vol vergif. “U bent niet de enige, mijnheer, het is een vreselijke plaag in deze buurt sedert die rioolwerkzaamheden enige tijd terug”, was de enige troost die hij me kon bieden. Totdat het op een goeie dag gewoon voorbij was.

Dit avontuur heeft diepe sporen nagelaten. Als ik een klein muisje zie, schrik ik me al een hoedje. In New York, waar ik een tijdje woonde, zag ik regelmatig ratten langs de rails op sommige undergroud stations of bij vuilniszakken op straat. Na de orkaan Sandy, toen het water downtown weer gezakt was, zag ik ze zelfs volop, maar dan dood, liggend op straten en trottoirs. Maar gelukkig is het wat rustiger aan het front geworden. Hoewel, gisteren was het weer raak. Ik maakte in mijn schuurtje spullen voor een bbq klaar, toen ik door de open deur een grijsbruin poesje zag dat me nieuwsgierig aankeek. Ik schrok niet eens, maar pakte wel snel een stuk hout en rende naar het terras. Daar zag ik hoe ie rustig waggelend onder de buxushaag verdween. Een toevallige eenzame bezoeker? Misschien zelfs een oude bekende? Één ding is zeker. De deur naar de tuin blijft voorlopig dicht. Je moet geen gelegenheid scheppen, toch?

Amsterdam, 11 juli 2017

[meestermarkdraaitdoor]

Bevangen door surprisestress

Slingers knutselen van wc-rollen, pepernoten bakken en natuurlijk … surprisestress. Het is nog november, maar zijn jullie ook al bevangen door de decemberdrukte? Want die begint al láng voordat het pakjesavond is.

Hartje zomer lagen in de uitpuilende kledingkast van Ingrid Jansen al honderden wc-rollen klaar. Samen met zoon Cas (8 jaar) gooide ze de kartonnetjes op een grote hoop. Met bontgekleurde lintjes en cadeaupapier maakten de twee er lange slierten slingers van. Wekenlang waren ze er zoet mee. In de achtertuin, of voor de tv, terwijl Ingrid met een schuin naar een aflevering van Gilmore Girls keek. ‘Een prachtklusje’, vertelt ze. Ook voor Cas. ‘Het liefst springt hij de hele dag in de rondte, maar hier werd hij heerlijk rustig van.’

Poepen

Intussen fleuren de slingers de hal op van De Meridiaan in Alphen aan den Rijn. Cas kreeg een complimentje van niemand minder dan Sinterklaas, die een prangende vraag stelde aan de jongen: ‘Hoeveel poepen jullie thuis wel niet?’

Op de Twaalfruiter in Vleuten stortte de kersverse klassenmoeder Maaike van Brederode zich op een ander karweitje. Ze hielp de kleuters met het maken van hun eigen pepernoten. Maaike hield zes kinderen in toom en demonstreerde tegelijkertijd hoe je deeg kneedt. Dat zoon Tijmen bij haar in het groepje zat, noemt ze achteraf een ‘vergissing’. ‘Wat was hij lastig!’ Maaike had ook haar jongste zoon Laurens (2) meegenomen, en hield hem zoet met zijn eigen stukje deeg. Maar daar wist zijn grote broer wel raad mee. ‘Hij pakte constant Laurens spulletjes af. Etterbakje!’

Kijkdoos

Eén klusje keert jaar in jaar uit terug: de surprises. Vroeger knipte en plakte Wendy van der Kraan zich ‘het apezuur’, maar afgelopen jaar flanste zoon Keanu (9 jaar) voor het eerst zelf iets in elkaar. Twee linkerhanden heeft de jongen (‘net als zijn vader’) en zijn ‘Belle en het Beest-kijkdoos’ werd dan ook geen pronkjuweel. ‘ Mmm, ik zou die figuurtjes ietsje verder inknippen.’ ‘En de randjes kunnen misschien wat netter?’ Wendy hield het bij een handvol tips en opbouwend commentaar. ‘Maar mijn handen jeukten.’

Op elke school vind je ouders die hun kinderen de surprises laten maken én vaders en moeders die hen dat klusje met liefde uit handen nemen. ‘Maar wat je ook doet, het is eigenlijk nooit goed’, zegt Cynthia Feteris. De moeder van Boy (die in groep 5 van de Zalmplaatschool in Hoogvliet zit) hoort elk jaar een handvol ouders mopperen. Als je niet hebt geholpen, zeggen ze: ‘Dáár kun je toch niet mee aankomen.’ En als je je wel hebt uitgesloofd: ‘Nou, duidelijk door papa of mama gemaakt.’

Sandra van den Berg uit Papendrecht piekert er in elk geval niet over om een schaar in haar zoons handen te drukken. Ze vindt het veel te leuk om zelf te fröbelen. ‘Ga maar lekker buiten spelen’, zei ze tegen Levi. Ondertussen toverde Sandra een groot stuk papier maché om tot een kolossale dinosauriër. Toen hij klaar was met voetballen schilderde Levi hem groen, en om het ‘helemaal af te maken’, stopte hij een Barbie in de bek. ‘Net echt.’

Dochter Britt (groep 7) erfde de creatieve gaven van haar moeder en knutselde een konijn dat zó de speelgoedwinkel in kan. Met schattige roze voetjes, een winterpeen tussen zijn pootjes en een paarse strik op zijn kop. Logisch, dat klasgenootjes elk jaar vurig hopen dat Levi of Britt hun lootje trekt. ‘Dan weten ze dat ze iets moois krijgen.’

Sandra werkt op een kinderdagverblijf. Ook de vijftig jongens en meisjes die daar komen, helpt ze vol overgave met hun surprises. ‘Twee weken lang ben ik nergens anders mee bezig. Heerlijk!’

Terwijl half Nederland nog vouwt, verft en dicht, heeft Suus Dalebout andere dingen aan haar hoofd. In de vroege ochtend van 5 december krijgt zij hoog bezoek. Het is buiten pikkedonker als om 7.00 uur de enige echte Sinterklaas op de stoep staat. De goedheiligman moet zich nog omkleden en dat is precies wat hij hier, bij de voorzitter van de Ouderraad van de Togtemaarschool in Bedum, komt doen.

Tamboerijnen

Suus heeft een paar extra drukke dagen achter de rug. Ze heeft cadeautjes ingepakt, juten zakken gevuld met pepernoten, speculaasjes gekocht, het ‘sint-lokaal’ versierd met slingers en daar een goudgeverfde troon neergezet.

Terwijl haar jongste dochter Zerahja uit groep 5 vertelt dat ze het heeft uitgemaakt met haar vriendje (‘hij had geen zin om verstoppertje te spelen’), laat Sinterklaas doorschemeren dat hij verlangt naar vervlogen tijden. ‘Vroeger’, weet hij, 'werd je op school onthaald met triangels en tamboerijnen. De meesters en juffen deden écht hun best om iets in te studeren. Tegenwoordig zetten ze een YouTube-nummertje op en geloven ze het verder wel.’ Niet getreurd: er is nog genoeg om naar uit te kijken.

Alleen al de metamorfose die Sint jaar in jaar uit ondergaat, blijft iets bijzonders. Hij hijst zich in zijn onderjurk, trekt zijn mantel aan en wordt onder handen genomen door de ‘make-up-dames’. ‘Jongens, die baard moet wat voller hoor’, roept Suus. ‘Nu is het net een dode cavia.’ Ze doet een klodder lijm op zijn slapen en plakt er een verse lading haren tegenaan. ‘Zo’. Als Sint zijn mijter op zet, knikt ze tevreden: ‘Dat ziet er beter uit.'’

Verder lezen? Dat kan in Schoolpleinmoeders. Het boek gaat over alles wat ouders meemaken als hun kind op de basisschool zit. Je kunt hier een gesigneerd exemplaar bestellen.