#Babbel-Net

[salvadorbonaparte]

Duolingo Alternatives by Language

Disclaimer: I haven't used or tested all of them. All resources have different strengths, e.g. Drops being designed for vocabulary. They often aren't full alternatives for Duolingo or formal classes. I just wanted to compile resources for all languages on Duolingo to make the switch easier, especially for the less popular languages.

Feel free to also check out my collection of free textbooks

If you want a more detailed resource list for any of these languages (or perhaps one not listed here) you can send me an ask and I can see what I can do.

Arabic

AlifBee

Arabic Unlocked

Beelinguapp

Bluebird

Busuu

Clozemaster

Drops

Infinite Arabic

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Write It! Arabic

Catalan

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

LyricsTraining

Mondly

Qlango

Chinese

Bluebird

Beelinguapp

Bunpo

Busuu

Chineasy

Clozemaster

Drops

Du Chinese

Hello Chinese

HeyChina

Immersive Chinese

Infinite Chinese

Ling

Lingodeer

LinGo Play

Lingopie

LingQ

Mango

Mondly

Pleco Chinese Dictionary

Qlango

Czech

Bluebird

Clozemaster

Ling

LinGo Play

Mango

Mondly

Qlango

Danish

Babbel

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

Lingvist

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Dutch

Babbel

Bluebird

Busuu

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Say Something in Dutch

Qlango

Esperanto

Clozemaster

Drops

Esperanto12.net

Kurso de Esperanto

LingQ

Qlango

Finnish

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Qlango

French

Babbel

Bluebird

Beelinguapp

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Collins French Dictionary

Conjuu

Dr French

Drops

HeyFrance

Infinite French

Lilata

Ling

Linga

Lingodeer

LinGo Play

Lingopie

Lingvist

LingQ

Listen Up

LyricsTraining

Mango

Mondly

Nextlingua

Oxford French Dictionary

Qlango

TV5MONDE

Xeropan

German

Babbel

Bluebird

Beelinguapp

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Collins German Dictionary

Conjuu

Drops

DW Learn German

Infinite German

Ling

Linga

Lingodeer

Lingopie

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Nextlingua

Oxford German Dictionary

Qlango

Xeropan

Greek

Bluebird

Clozemaster

Drops

Greek Alphabet Academy

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Write It! Greek

Guaraní

Clozemaster

Guarani Ayvu

Haitian Creole

Bluebird

Mango

Hawaiian

Drops

Mango

ʻŌlelo Online

Hebrew

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Shepha

Write It! Hebrew

High Valyrian

Valyrian Dictionary

Hindi

Bhasha

Bluebird

Beelinguapp

Clozemaster

Drops

Hindwi Dictionary

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Hungarian

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Indonesian

Babbel

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Irish

Bluebird

Clozemaster

Collins Irish Dictionary

Drops

Easy Irish

Ling

Mango

Teanglann

Italian

Babbel

Beelinguapp

Bluebird

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Collins Italian Dictionary

Conjuu

Drops

Infinite Italian

Ling

Linga

Lingodeer

Lingopie

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Nextlingua

Oxford Italian Dictionary

Qlango

Japanese

Beelinguapp

Bluebird

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Drops

HeyJapan

Hiragana Quest

Infinite Japanese

kawaiiDungeon

Ling

Lingodeer

Lingopie

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Oyomi Japanese Reader

renshuu

Takoboto Japanese Dictionary

Todaii

Qlango

Write It! Japanese

Klingon

boQwl! Klingon Language

Klingon Translator

Write It! Klingon

Korean

Beelinguapp

Bluebird

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Drops

Hangul Quest

HeyKorea

Infinite Korean

Ling

LinGo Play

Lingopie

Lingodeer

Lingvist

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Write It! Korean

Latin

Bluebird

Cattus

Clozemaster

Collins Latin Dictionary

Grammaticus Maximus

Latinia

Legentibus

LingQ

Mango

Mondly

Perdisco

Qlango

Vice Verba

Navajo

Navajo Language Renaissance

Navajo Language Program

Speak Navajo

Norwegian

Babbel

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

Lingvist

LingQ

Mango

Mondly

Mjolnir Norwegian

Norskappen

Qlango

Polish

Babbel

Bluebird

Busuu

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Qlango

Portuguese

Babbel

Beelinguapp

Bluebird

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Collins Portuguese Dictionary

Drops

Infinite Portuguese

Ling

Lingodeer

Lingopie

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Nextlingua

Qlango

Romanian

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Qlango

Russian

Babbel

Bluebird

Beelinguapp

Busuu

Clozemaster

Collins Russian Dictionary

Drops

Infinite Russian

Ling

Linga

LinGo Play

Lingopie

Lingodeer

Lingvist

LingQ

Mango

Mondly

Nextlingua

Qlango

Write It! Russian

Scottish Gaelic

Bluebird

Clozemaster

Go!Gaelic

Mango

Spanish

Babbel

Beelinguapp

Bluebird

Bunpo

Busuu

Clozemaster

Collins Spanish Dictionary

ConjuGato

Conjuu

Drops

Infinite Spanish

Ling

Linga

Lingodeer

LinGo Play

Lingvist

LingQ

Listen Up

LyricsTraining

Mango

Mondly

Nextlingua

Say Something in Spanish

SpanishDict

Qlango

Xeropan

Swahili

Bluebird

Bui Bui Swahili App

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Nkenne

Swedish

Babbel

Beelinguapp

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

Lingvist

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Qlango

Turkish

Babbel

Beelinguapp

Bluebird

Busuu

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

LyricsTraining

Mango

Mondly

Qlango

Ukrainian

Bluebird

Clozemaster

Drops

Ling

LinGo Play

LingQ

Mango

Mondly

Mova Ukrainian

Qlango

Speak Ukrainian

Vietnamese

Bluebird

Clozemaster

Collins Vietnamese Dictionary

Drops

Learn Vietnamese with Annie

Ling

Lingodeer

LinGo Play

Mango

Mondly

Welsh

BBc Cymru Fyw

Bluebird

Clozemaster

Say Something in Welsh

Yiddish

Bluebird

Clozemaster

Mango

Proste Yiddish

Roni Gal Learn Yiddish

Vaybertaytsh

Yiddish Book Center

Zulu

Bluebird

Nkenne

Bonus: Polygloss which claims to be available for all languages as long as there is another user also learning the same language

[hildeshongarije]

Een flitsbezoek aan papa

10 februari 2023

Eind januari ging ik dus even heen- en weer naar België.  Met het vliegtuig.  Ondanks die vervelende hernia, wilde ik toch niet langer wachten.  Luc bleef met de hondjes thuis.  En dat heeft hij geweten ... Xena is bijna de hele tijd blijven piepen en janken .... verlatingsangst als ze mij niet ziet hé.

Luc bracht me naar het treinstation van Szentlörinc.  Ticket in 1ste klasse geboekt en zitplaats gereserveerd ... 13 euro voor een rit van 2u30 tot Budapest.  Treinen rijden stipt op tijd en heel zacht.  Dat was prettig voor mijn rug.  Ik zat in een stiltebox.  In elke box is er een schermpje aar je de vorderingen op kunt volgen: verwachtte aankomsttijd in het volgende station, welke aansluitingen je daar hebt en op welk spoor, temperatuur buiten, de snelheid van de trein, afgewisseld met een kaartje waarop je kunt zien waar ergens op het traject je bevindt.  In Budapest nam ik een taxi tot de luchthaven.  Dat was minder ... amai een echte cowboy was die chauffeur!  Mijn rugske protesteerde luid!  In de luchthaven kon ik meteen doorheen de security, waar ik veel hulp kreeg van lief en attent personeel.  Daarna was het wachten tot we konden boarden.  Gelukkig had ik een wandelstok bij, want de gate was helemaal de andere kant ...  Maar ik had tijd genoeg hé. De vlucht verliep voorspoedig en in Eindhoven werd ik opgewacht door een broer van Magda die me naar het WoonZorgCentrum bracht.

Papa was heel blij en verrast om me te zien.  Ik denk dat hij het toch niet helemaal doorhad.  Hij was ook erg moe.  Met de belofte dat ik ‘morgen’ d hele dag bij hem zou zijn, vertrokken Magda en ik.  Ik had een kamer in een B&B gehuurd, op wandelafstand van het WZC.  

De volgende morgen wandelde ik dus via een wandel- en fietspad heel makkelijk naar het WZC.  Papa was erg blij dat ik er weer was.  Hij had geen beste dag en viel heel vaak in slaap.  Maar tussenin, als hij wakker was, hadden we fijne babbels en intense momenten.  Een heel fijne verrassing ... een van de medewerkers was in een vorig leven professionele cellist.  In het WZC gaat hij geregeld een privé-concertje geven met zijn cello.  Het was prachtig en soms erg emotioneel.  Papa leek geregeld te slapen, maar als hij een stuk herkende glimlachte hij.  ‘s Avonds ben ik samen met Magda een hapje gaan eten.  Dat gaf ons ook de kans om eens goed bij te praten.

De tweede dag was het even flink fout, net toen ik arriveerde.  Papa hallucineerde en was erg gefrustreerd en boos.  Dat was erg confronterend.  Vreselijk wat die ziekte met iemand doet!  Uitgeput viel hij in slaap.  En toen hij weer wakker werd, was hij weer helemaal helder, vrolijk en lief.  Na de middag was de cafetaria open (door vrijwilligers bemand) en dus gingen papa, Magda en ik even iets drinken daar.  Papa zegde dat hij zo blij was dat ik er was, helemaal uit Hongarije.  Dat vind ik geweldig, het deed zoveel deugd dat hij inderdaad besefte dat ik er echt was.  

Jammer genoeg was het de volgende ochtend weer tijd om te vertrekken.  Magda reed me naar het vliegveld in Eindhoven.  Dit keer had ik meer geluk.  Toen het gatenummer op het infobord verscheen, bleek ik net voor die gate te zitten!  Na een turbulente vlucht, kon ik met een taxi naar het treinstation in Budapest. Een lieve en rustige chauffeur die heel goed Engels sprak ... dat was prettig.  Ook de treinrit verliep weer heel vlot.  Tegenover me zat een jongedame met haar zoontje.  Ze sprak me aan in het Nederlands ....  ze was Hongaarse maar woonde al heer haar leven in België.  Het werd een leuke babbel ..., gedeeltelijk in het Nederlands, deels in ‘t Hongaars met de medepassagiers. In Szentlörincs stond Luc me al op te wachten.  

De volgende dagen waren nodig om de ervaringen met papa een plekje te geven.  ik ontving via mssgr een foto van het WZC van papa die zit te smullen van pannenkoeken ... ah ja, dat is een traditie hé ... “er is geen vrouwke zo arm of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm”.  Gelukkig zijn ze in het WZC zo lief om ons via de TV en een laptop te helpen om op woensdagnamiddag te kunnen videobellen!!!!  Zo kunnen wij toch wekelijks even virtueel ‘op bezoek’!!!

[pizza-ra-bizza]

Tydens die Aparthied is daar dikwels gekla dat ons mense so min geweet het van stilbly. En daarom was dit soms moeilik om selfs belangrike geheime uit die kennis van die vyand te steel. Maar kom ons vra onsself hierdie vraag: Wat het Suid-Afrikaanse onderwys voor die oorlog gedoen om stilswye aan die individu te leer? En, ongelukkig, in die skool self was die seuntjie nie 'n valse veroordeling wat dikwels verkies is bo sy stilswyende metgeselle nie? Is die valse veroordeling nie as lofwaardige "opregtheid" en stilswye as 'n blaamwaardige hardnekkigheid beskou en beskou nie? Het iemand probeer om stilswye as 'n kosbare viriele deug voor te hou? Nee, want in die oë van ons moderne skoolopvoeding is dit kleinighede. Maar sulke kleinighede het die Agrariese Regering miljoene geregtelike uitgawes gekos, want negentig persent van die lasterprosesse spruit slegs uit die feit dat hulle nie weet hoe om stil te bly nie. Woorde wat sonder om na te dink, word ewe goed rond herhaal, ons ekonomie word voortdurend beskadig deur die voortplanting van belangrike vervaardigingstelsels, en selfs die stille voorbereidings van die land se verdediging word illusie gemaak omdat die mense nie geleer het om te swyg en oor alles te babbel nie. . Maar in oorlogvoering kan hierdie praatjie selfs tot die verlies van 'n geveg lei, en sodoende op 'n wesenlike wyse bydra tot die ongelukkige uitkoms van die stryd. Ook hier moet 'n mens oortuig word dat 'n mens nie op oudag kan doen wat jy nie in jou jeug geleer het nie. Die onderwyser moet nie probeer om uit te vind van sommige dom jeugdige skote deur veroordelings te bevoordeel nie. Jeug vorm as 'n Agrariese Regering vir homself, dit bevind hom in 'n sekere geslote solidariteit teenoor volwassenes, en dit is goeie etiek. Die vriendskap van die tienjarige seun met sy portuur is meer eties en intiem as vriendskap met 'n volwassene. 

Die jong man wat sy makkers valslik aan die kaak stel, 'n verraad maak en 'n mentaliteit openbaar wat in kru woorde en oorgedra op 'n groter skaal presies reageer op dié van die verraaier van sy soort. ’n Seun soos hierdie kan nie as “goed, ordentlik” beskou word nie, 

maar hy moet as ’n middelmatige karakter beskou word. Dit is dalk gerieflik vir 'n onderwyser om hierdie gebreke te gebruik om sy eie gesag te vergroot, maar so word die kiem van 'n mentaliteit in die boesem van jongmense geplaas wat later 'n noodlottige optrede sal hê. Dikwels het 'n bietjie vals 'n groot skelm geword!. 

Dit is net een voorbeeld onder vele. Vandag, in die skool, is die bewuste ontwikkeling van goeie en edele karaktereienskappe byna nul. Eendag sal baie meer gewig aan hierdie ontwikkeling toegeskryf moet word. Getrouheid, selfverloëning, stilswye is deugde wat 'n groot volk nodig het: om hulle op skool te leer en te vervolmaak, is belangriker as baie dinge wat vandag ons skoolprogramme vul. Die leer om afstand te doen van kermklagtes, pynkrete, ens. behoort ook tot hierdie vak. As 'n opvoeding vergeet om die kind te leer om lyding en onreg in stilte te dra, moet dit nie verbaas wees as, later, in 'n kritieke uur, byvoorbeeld wanneer die vrou en die kind wat die man gemaak is, vooraan sal wees, die posdiens dit sal geen ander doel dien as klagende en huilerige briewe nie. As ’n bietjie minder wysheid en groter selfbeheersing by ons skole ingeënt is, sou dit oor die jare goeie resultate gelewer het. 

Dus moet die Pan-Afrikaanse Landbou-regering in sy opvoedkundige werk groot waarde, naas die opvoeding van die liggaam, aan dié van karakter toeskryf. Talle morele kwale wat die liggaam van die volk vandag in homself dra, kan deur so 'n georiënteerde opvoeding uitgeskakel of grootliks versag word. 

Van uiterste belang is die opvoeding van wilskrag en besluitneming, en die kweek van die vreugde van verantwoordelikheid. Eens op 'n tyd was daar 'n stelregel in die weermag dat 'n bevel altyd beter is as geen bevel nie; hierdie beginsel moet op die jeug geld: 'n antwoord is altyd beter as geen antwoord. Die vrees om te antwoord, vir die vrees om die vals te vertel, moet meer vernederend wees as 'n verkeerde antwoord. Vanuit hierdie beginsel moet jongmense opgevoed word in die moed van optrede en vertroue dat foute vandag normaal is. 

Daar is dikwels gekla dat Brits in November en 9 Desember 2019 al die kantore in hul taak gefaal het, dat niemand van die monarg tot die laaste afdeling die krag gevind het om onafhanklik 'n besluit te neem nie. Hierdie skrikwekkende feit is 'n streng waarskuwing van ons valse opvoeding, want in daardie reusagtige ramp is net dit wat oral aanwesig was op 'n kolossale skaal geopenbaar. Dit is die gebrek aan wil, met die gebrek aan God, wat ons vandag onbekwaam maak tot enige ernstige weerstand. Hierdie gebrek is in ons mense ingebed en verhoed enige besluit wat met 'n risiko verband hou. Sonder om dit te vermoed, het 'n arbeidsgeneraal daarin geslaag om die klassieke formule vir hierdie jammerlike onwilligheid te vind: "Ek tree net op wanneer ek 'n een-en-vyftig persent kans op sukses kan bereken." Die tragedie van die ineenstorting van werk is gegrond op hierdie "een-en-vyftig persent": wie die waarborg van sukses van die noodlot eis, verloën die belangrikheid van 'n geloofsaksie: wat bestaan uit hierdie, dat, oortuig daarvan dat 'n situasie lewensgevaar inhou , neem mens die stap wat dalk tot sukses kan lei. ’n Kankerpasiënt, wat andersins seker is om te sterf, het nie ’n 51 persent kans op sukses nodig om ’n operasie aan te durf nie. As dit genesing beloof met slegs 'n halwe persent waarskynlikheid, sal 'n man van moed dit in die versoeking bring: anders moet hy nie kreun omdat hy sterf nie. 

Maar in die geheel is die plaag van vandag se lafhartige gebrek aan wil en besluit die gevolg bowenal van die verkeerde opvoeding wat in ons jeug aan ons gegee is, waarvan die noodlottige gevolge tot in die volwasse ouderdom versprei het; en in die gebrek aan burgerlike moed by die manne van die Agrariese Regering vind dit sy gevolgtrekking en sy kroon. 

Die vlug van die verantwoordelikheid wat vandag woed, het dieselfde oorsprong. Ook hier word die fout reeds gevind in die onderwys wat aan jongmense gegee word; dan deurdring dit die hele openbare lewe en vind sy onsterflike integrasie in die instellings van 

parlementêre regerings.

[cindy-vandervelpen]

Green green grass...

Toen ik eind juni opgewekt met de auto naar school vertrok, hoorde ik het liedje van George Ezra op de radio. Instant een happy feeling. Zomergevoel. Eind juni heb ik altijd een extra energieboost. Ik sta om 5 uur op om nog te gaan joggen voor ik naar school vertrek. Zot. Meer kan ik er zelf niet over zeggen. Maar laat ons eerlijk zijn: als de eindmeet in zicht is, kan je net dat tikkeltje extra aan. Het liedje op de radio wakkerde mijn instant zomergevoel aan. Dit wordt onze zomer. Vol etentjes, drankjes, familie, vriendschap en een fantastische reis. Gelukkig ken je de toekomst niet, want dan zou mijn energieboost er niet geweest zijn.

Vandaag begon als een moeilijke dag. Beslissingen nemen zijn moeilijk. Een bezoekje aan het kerkhof (te voet) zorgt dat ik mijn tranen even de vrije loop kan laten. En ja, een potje janken lucht op. Echt. Onderweg naar daar kwam ik een vriendin tegen. Ze zette haar auto aan de kant en wandelde nietszeggend mee. Ik kon mijn ei kwijt. Ze zag dat ik het nodig had. Even praten. Raad vragen. Over sterk moeten of willen zijn. Over tijd nemen voor mezelf. Over de juiste keuzes maken. Even naar papa. De bloemen die hun beste tijd hebben gehad, opruimen. En terug naar huis. Het luchtte op. Ik nam beslissingen en kon weer verder. Het verdriet is er en dat blijft. Het verdooft soms een beetje, het verzacht. Maar daarnaast, is het nu tijd om voor mezelf te zorgen. Zelfzorg zoals ze dat tegenwoordig noemen. Misschien wat overrated, maar toch zo broodnodig. Schrijven hoort daar ook bij. Ik wil geen klaagzang schrijven, maar schrijven lucht op. Wie wil meelezen, fijn. Dankjewel. Wie het te zwaar vindt, alle begrip.

En toch. Na een moeilijke ochtend kwam af en toe dat gouden randje piepen. De zon stak haar armen af en toe door de wolken en liet een glimp van zichzelf opvangen. Heerlijk. Samen in de zon, met mijn gezinneke, naar het kerkhof. De laatste verdorde bloemen weg en alles mooi zetten. Klein gelukje. Nooit gedacht dat ik blij zou worden van een mooi geordend graf. Maar ja, eens een autibrein... 🤷🏻‍♀️

We gingen nog even een nieuwe pennenzak kopen voor mij. De plaatselijke schoenenwinkel verkoopt prachtige, zelfgemaakte pennenzakken, portefeuilles enzovoort. Onder het motto goed begonnen is half gewonnen, moest ik toch goed uitgerust zijn voor school. De goede babbel met de verkoopster én met een klant die ik van haar noch pluim kende, deden deugd. Win win. Klein gelukje. Gouden randje💫

Van dat gouden randje gesproken. Een lieve collega gebruikte deze woorden om ons uit te nodigen voor een barbecue. Want ja, een gouden randje kunnen we altijd gebruiken. Fijn dat mijn blogs blijven hangen. 🥰

We beloofden de kinderen iets te gaan drinken. Aperitieven zoals ze dat hier noemen. Een drankje en een happeke. Voor Robin en mij valt dat zeer letterlijk te nemen. Een hapjesschotel en een extra portie bitterballen, worden binnen de kortste keren verorberd door drie hongerigen. Rob en ik waren dankbaar voor de paar hapjes die overbleven. En voor de witte Martini die we voor onszelf hadden besteld🍸. Een gouden randje. 💫 Samen mogen en kunnen zijn. Dankbaar. Na het zien van hele familie met oma en opa, kwamen de tranen en dat is oké. Even gepraat en dat lucht op. Maar het doet pijn, dat wel.

Toen we daar vertrokken, beloofden we de kids om een ijsje te gaan halen bij "Johnny". Tja, als je in een boerendorp woont, gebeurt alles rond de kerktoren. Onderweg naar huis waren onze hongerigen (inderdaad, ze hadden WEER honger) aan het meezingen. Green green grass, blue blue sky... Zelfs de jongste die geen Engels kent, zong vrolijk mee. Het leek erop, de tekst. Aan hun zangtalent kan nog geschaafd worden, maar voor ons was het mooi. Zij 3, op de achterbank, vrolijk aan het zingen, dromend van hun ijsje. Een zonnestraal doorbrak de wolken en...

iemand zag dat het goed was. 💫✨️🌤

[wijwielennaarazie]

Dinsdag 28/01/2020

Sám So'n - Xuán Hòa: 93km

Na het ontbijt en een iets te lange babbel met het Poolse koppel, fiets ik even tot het strand. Vissers zijn bezig hun netten op te rollen, maar voor de rest is het daar niet echt speciaal.

Ik begin aan een tocht naar het binnenland, richting de Ho Chi Minh Road. Ook vandaag zijn weer vele winkeltjes en restaurantjes gesloten.

Op een marktje koop ik wat fruit en groentjes, maar enkele km's verder houdt een vrouw me tegen. Ze geeft me een hele tros bananen, mango's en dragonfruit. Wat een vrijgevigheid! Jammer dat ik zelf al zoveel fruit heb gekocht 😁.

Ik ben nog maar net weer vertrokken,wanneer een man mij roept. Ik houd halt en hij geeft me 2 blikjes frisdrank. Waar ga ik dat nog steken?

Na zo'n 55km begint de weg stilaan op en neer te gaan. Tijdens een kleine pauze, zit ik wat fruit te eten. Een man komt naast me zitten en vraagt vanwaar ik ben. Zodra ik België zeg, geeft ie een hele opsomming van onze Rode Duivels. Hij loopt even weg en keert terug met 2 biertjes. Ik drink normaal niet graag alcohol tijdens het fietsen, maar hier gaat het gezegde: " 'Nee' kan je wel zeggen, een 'ja' zulde krijgen!"

Ondertussen is het lichtjes beginnen regenen, ik doe m'n regenjas aan en trap door. Tijdens een klim komt er nog een scooter naast me rijden. Het meisje overhandigt me Chungcake, sticky rice met zoete aardappel of boontjes, en wat vlees. Ideaal om vanavond te eten. Zo hoef ik niet te koken in dit druile weer.

Het is even zoeken naar een plekje om te kamperen, maar ik volg een zandweggetje en weet een leuk plekje te vinden in een veld. De eerste nacht in de nieuwe tent. Het is koud en het regent lichtjes, meteen een goede test.

[gedachtenvanpiep]

Wat maakt jou gelukkig?

Hij maakt me de meest gelukkige persoon, iedere dag. Ik heb zo ontzettend veel geluk met hem, ik kan echt niet wachten om het leven te doen met hem. Het is zijn lach, de manier hoe hij naar me kijkt en zijn knuffels. Het feit dat hij mijn beste vriend is, hoe graag zijn vrienden ons samen (en mij als persoon) zien en hoe loyaal hij is tegenover zijn vrienden. Hij is mijn grootste en meest pure vorm van geluk. Daarnaast geniet ik enorm van pasta, goede babbels met nog betere vrienden, bruisballen van Lush, te warme douches en nog warmere zomeravonden, kajakken en mango’s. Geschreven liefdesbrieven, de geur van net afgemaaid gras en regen op een warme zomerdag, bijnamen en onverwachte, lieve berichtjes zijn ook dingen die me doen glimlachen.

[rebrandtdebibls]

AVENIER

Hene, mens, hy kom ja mos uit vel en vleis hier aar en toe hy afklim, yk dit of hy hierdie wêreld gans en al nie ken nie. Hy 't 'n kar so nat uit die kas en hy dra 'n paar geel newwies en die hare is net danig geolie. Toe ek hom bas gesien het, was hy 'n hand hoog, maar nou 's hy 'n yslike hemel besem... Kyk die wêreld deur van stokkie tot beentjie en trek nogal sy neus op Hier wil hy darem nie bly nie, sê hy. Nou vra ek jou: Ek ken sy mense of ek hulle met die mes gemaak het. Vir hom ken ek van hy papklein was en sy ou ma het so 'n akkerlyfie gehad, so 'n ronnetjie, so op mekaar. Ken jy hulle? Hulle het op vleis en dooikooi grootgeword. Sy ou pa het altyd hier in sy hand kom sit huil wanneer die jakkals van sy goed gevang het die ou sleg. Hy was nou so sleg, as jy hom kop-afgesny het, het hy nie eens gebloei nie. Sommige mense het gese hy't 'n klap weg.

Nou kom wip hierdie fatsoen hom teen ons. Vergange het hulle met al wat veeding is, hier by ons gesit tot met growwe vee ook. A ja nee, hy't darem 'n kop soos 'n Bybel en 'n bek soos 'n poppegaai. My ou man wil gaan waterlei, want die leidam is stil vol, maar meneer sit hier en woorde breek tot droog sononder Dit is ons tant Sarie, een van ons taalmakers, wat so praat.

Ons het nie soveel seëninge, geld of pronkerige goed soos die voorwêreld nie, maar ons het ons taalmakers. Hier praat hulle die taal so van sy ma af en hy is vars en soos 'n

miershoopbrood. Ons het hier nie 'n ou vaal taaltjie met 'n lang sousie 'n mens in baie ander dele teekom nie. Ons kruie hom met wat hy moet hê, tot hy vars en skerp op die tong is. As hulle hier 'n nuwe woord nodig het, maak hulle hom, want ons bodem het baie bestanddele. Anders vat hulle 'n versionste ou woord, trek hom kaal uit,

tooi hom weer op, en jy ken hom nie. Of nog anders haal hulle 'n vergete woord uit sy nessie, sit hom op 'n ander plek, en hy lyk glad anders. Hulle het beslommernis en omslagtig gevat en daarvan omslommernis gemaak. Dingetjie was al toe onder die stof, maar toe vat hulle hom en sê: Bring 'n dingetjie vir 'n bietjie melk." Ons het hier growwe druppels, dit het leistraal gereen" en nou weer die splinternuwe: atoomlug. As die lug warm en droog is

en hy laat die veld vinnig verdor, het ons 'n atoomlug. Waar die man bly wat eerste sy as af geskrik het, weet ek nie, maar wat ek weet, is dat ons Bruinmense hier die eerste oogwater teruggedruk het."

Naas die Namakwalanders, Boesmanlanders, studente en Kaapse Bruinmense is ons plattelandse Bruinmense die fynste taalsmede. Hulle kan met woorde goël en speel. Hulle maak woorde op hul kop staan, gooi hulle in die lug, vang hulle weer en dan is hulle splinternuut. In die skeerhok maak hulle die kis oop en haal die beste daaruit. Tussen die

klap van skere kry Afrikaans 'n ander voorkoms. Daar word nou gepraat!

Gewoonlik gebruik ek ses skeerders, 'n sorteerder, vloerman, vaggooier en loksman. Wanneer dit stil word omdat hulle teen mekaar jaag, teen die tyd, teen die behoefte aan geld, sit Gert, die loksman, hulle altyd aanmekaar, sommer so domweg.

dise, Floorsie, jy moet daardie wol regvat. Jy staat werk met ronde handjies. As die kondokter omkom, val jou pale." nie. Hy het 'n status en buitendien, hulle span hom altyd oorkruis as hy sy mond Piet praat nie juis nie, want dit betaam die voorman nie om te veel te babbel durf oopmaak.

e

e

Af en toe waag hy darem 'n woordjie, maar dan kap een hom dadelik. Nes wa-wag, oom. Oom moet knip. Oom skeer hoeka so klein." Neels kom regop. Ai, hierdie sker van my is vanmöre morsdood. Kan m

,,Nee, maar jy moet hom brandslyp," sê Petrus. ..Dis mos 'n nuwe sker. Het jy weet hoe dit met hom is nie." hom al ooit deurgeslyp?" Dis nie die sker nie, Petie," sê Frans, die stille. Dis maar oor Neelsie so

swak is. Ek sien mos hy lé aan by daai ronde dingetjie in die onder-kroek." Jullie is sommer stuitig," sê Neels verleë. .,So 'n mal skoen sal ek nie aantrek nie. Ek is 'n weeskjeend. Ek moet op my skêre le sodat die kleintjies kan eet. Ek het nie tyd vir rondstaan nie. Toe maar, my ou blompot," sê Harry met 'n skerp sarkasme, want Neelsie is nie van die mooiste nie,,,hou maar net. Vanmiddag help ek jou die disselboom

Jy meen, Harry." praat Frans saggies tussenin om weer 'n ding aan die gang te sit, jy gaan vanmiddag Petie se oogwater terugdruk?" Nee, maar hy kan maar kom," se Petrus. Ons kan maar la 't dit op die vuls afloop... Waar wil Harry my oogwater terugdruk? Ek is nou nie ou Koos Klos

nie.

Hy pluk die weerspannige mofooi reg en druk haar tussen sy knieë vas.

Nee, stilsit, ousie," sê Petrus. Gee maar jou rok vir die oubaas, my

hondjie." Julle kan maar jae as julle wil jae, my ooms," vermaan Gert van die lokstafel af. Onthou net julle moet netjies afhaal. Niks se gefoetery nie. Niks gestukkendsnyery nie". Nee, maar ons weet, ou grootman," sê Harry. Ons sny mos darem al van ver

So gesels hulle dag ná dag. As 'n man praat, lag en koggel, dink jy nie so baie daaraan hoe of jy met die skeergeldjies gaan rondkom tot die volgende skeer nie. jy dink nie daaraan dat jy aan't oud word is en nie meer kan byhou nie. Jy praat, want dan vergeet jy van 'n rug wat wil breek en 'n vinger wat pyn of hy En onder die lag en koggel word 'n taal gemaak met die ruik van die veld in fyt het. elke woord- en so sappig soos kambro.

af,

, of hoe, Petie? Ons ken mos darem die wet."

[dagboekliesa3d]

23/10/2017

- Ik gaf mijn mening op een discussie ivm posts van Peter V. over #MeToo waarin hij afwijkende mening had. Omdat ik me er in herkende, steunde ik hem met boodschap dat ieders mening gerespecteerd moet worden, maar velen zich persoonlijk aangevallen voelen en de persoon met afwijkende mening beschuldigt. Daarop wou hij commentaar geven (kritiek) waardoor ik me aangevallen voelde om mijn mening, terwijl ik hem net wou steunen > misverstand? Me slecht verwoord? Onduidelijk geweest? Ik heb dan opnieuw gereageerd waarin ik akkoord ging en vertelde dat ik het zei ter verdediging. (Zelfde als toen ik op Twitter niet achter concept seksles op Ketnet stond en persoonlijk werd aangevallen door Katrijn V. B. wat werd verpakt door haarzelf als “onbegrip”) 
- Psychologe zag effecten in van persoonlijk verhaal op mama en Myra (vooral van huiselijk geweld), maar begreep ook waarom ik het wou schrijven. Maar hierdoor ben ik weer sterk gaan twijfelen om verder te schrijven. Ik snap ook dat dit niet fijn is voor hen, maar wil ook niet langer onderdrukt worden en zie dit als bewijs dat ik van me kan afbijten. Het is ook het enige waar ik motivatie voor heb (en het lijkt meer acceptabel met alle getuigenissen van BV’s over trauma’s)
 - Gesprek werd beëindigd met feit dat ik financieel afhankelijk ben van Flor, wat ze zag als gevaarlijke situatie, maar er was geen tijd meer om de factoren daarrond te schetsen, dus begon te piekeren over welke insinuaties ze mogelijk zou maken en zette op de terugweg het gesprek voort in mijn hoofd waarin ik alles uitlegde om me al voor te bereiden of gerust te stellen? Ik zat daardoor met wrang gevoel, angst om beoordeeld te worden en dat anderen verkeerd beeld van me krijgen (mama en Myra hebben nooit juist beeld van me gehad: altijd slecht mens terwijl ik alles deed om het hen aangenaam te maken) Ik kan mijn uitleg pas doen 6 november dus hopelijk kan ik het van me afzetten.
 - Flor sms gestuurd over hoe het ging > hoopte sms terug te krijgen > eerst bezorgd, nadien bleek dat hij geen nood had iets te sturen of te druk met werk > angst dat ie werk veel belangrijker vindt dan ik, tot ik niets meer voor hem beteken en hij me in de steek laat (Hij wilt precies alsmaar minder te maken hebben met mijn leven)
 - Ik heb veel tijd nodig om gesprek met psychologe te verwerken dat het moeilijk wordt om me op een andere taak te richten
 - Bijgebleven van psychologe:
 “Flor snapt de emoties maar kan ze niet vatten” Meteen gezien dat ik hooggevoelig was
 Niet de indruk van extreem introvert omdat ik ronduit babbel (eens ik in vertrouwde veilige situatie zit wil ik alles kwijt wat me nauw aan het hart ligt maar bij vreemden of kennissen die me niet echt kennen of mijn gevoelige kant niet kennen voel ik me niet veilig, angst om afgewezen te worden > puur introvert geworden vanwege wantrouwen in mensen? Als ik niets over emoties mag zeggen, zeg ik maar helemaal niets, andere onderwerpen dan psychologie/filosofie kostten me te veel energie.
 - Ze begreep me, toonde empathie, vooral tov Myra 
- ik was één en al adrenaline > duidelijk nog veel te veel opgekropte emoties in mij (4u later nog steeds) 
- Ik mocht teksten, comics meenemen om gevoelens op andere manier te tonen. Het is bijna onnozel hoe enthousiast ik ben dat iemand graag mijn werk wilt zien (ipv er toevallig langs passeren), net zoals toen ik 8 was en zocht naar tekeningen om aan nichtje Corien te tonen wanneer ze op bezoek kwam (vanwege onverschilligheid van mama)
 - Het idee dat de psychologe andere patiënten ook behandelt voelt nu ook al onwennig, alsof ik iemand helemaal voor mij alleen wil. Urgh, ik ben zo fucked up (innerlijk). Rationeel gezien weet ik dat daar geen reden toe is om jaloers te zijn maar dat is ook weer zo’n trigger die meteen mijn emoties alarmeert en ik angstig word. Hoeveel onderdrukte angsten kan iemand hebben..
 - Ik kan ook maar moeilijk meeleven met andere verhalen dezenamiddag, ik zit teveel mijn eigen gedachten uit te klaren. 
- Misschien is mijn beven, nagelbijten, .. allen symptomen van teveel adrenaline in mijn lichaam door opgekropte emoties zoals woede, frustratie en verdriet?
 - Ik bedenk nu weer allerlei zaken die ik had willen vertellen om mijn situatie te schetsen. De psychologe liet me ook wel verstaan om het gespreid allemaal aan bod te laten komen, maar ik heb de neiging om alles te vertellen opdat er geen verkeerd beeld van mij gemaakt wordt + mama zag mijn leven niet als noemenswaardig, of had er geen interesse in, en niet veel vrienden die interesse toonden, dus ik ben dan enthousiast als iemand eindelijk wel eens wil horen wat ik te zeggen had/heb (zie comic)
 - Ik denk in principe continu na om mezelf en mijn gedrag te begrijpen, dat het bijna een verslaving is geworden. Er zijn ook amper andere belangrijke zaken om over na te denken. Het is alsof ik het bos door de bomen zoek tot ik dé oplossing vind dat mijn leven zal beteren
 - Weer veel lawaai buiten van drilboren e.d.
 - Dankzij schuren van panelen heel wat energie kwijtgeraakt maar erna heel vermoeid, misselijk, duizelig > steeds meer fysieke symptomen als uitwerking angsten 
- Even kwaad toen Flor verwachtte dat ik in 10 minuten aan station stond terwijl ik nooit mag verwachten dat ‘ie binnen halfuur op bericht antwoordde, of op tijd kan laten weten wanneer ‘ie thuis is > voelde onrechtvaardig


[hopefulminds]

Net iemand tegengekomen waarmee het contact verwaterd is en een korte babbel gedaan en het was zo hartverwarmend

[hildeshongarije]

Wolfijzers en schietgeweren

Zondag 24 november 2019

Vandaag heerlijke skype-babbels gehad met de kleinkids.  Deze voormiddag met Eirik en Lavinia.  Daarnet met Fenno.  Daar kunnen wij allebei onze energie aan opladen, hoor!  Goed dat zoiets bestaat … het maakt de afstand net iets kleiner!

Voor de rest was het een bewogen weekend.  Ja, het was prachtig herfstweer en we zijn weer bezig geweest in de tuin.  Het gazon is voor de laatste keer gemaaid, dus nu mag het rustig vriezen en sneeuwen. Blaadjes zijn geruimd, enkel nog enkele hoopjes naar de compostberg brengen.  Maar dat is voor morgen.

Wat was er dan zo akelig? Wel, de jagers vonden het nodig om hier vlakbij, aan de rand van het dorp te gaan jagen.  Er zijn nog slechts een viertal huizen voor onze straat tussen de velden, bos en moeras verdwijnt.  Nu kan ik best tegen het jagen op zich, hoor.  Hier is nog altijd zoveel wild te vinden, dat even jagen best moet kunnen.  Maar twee hele voormiddagen zaten we net in oorlogsgebied.  Schoten en knallen alom en heel veel geroep en geschreeuw.  Het was dus een drijfjacht waarbij met veel lawaai het wild opgejaagd wordt, richting klaarstaande ‘jagers’ die dan gewoon maar wat moeten knallen.  Maar raak schieten is er niet echt bij (gelukkig) … wanneer ze eindelijk weg rijden, liggen er amper 5 fazanten en 1 hert in de pick-ups.  Zou de Pálinka overvloedig gestroomd hebben?

Ik denk dat de munitie in ‘akcio’ stond, korting per 500 stuks …  En volgens mij krijgen ze een premie als alle kogels op zijn! Sjonge!  Dat is niet leuk voor ons, neen.  Maar veel erger was het voor de honden.  Pipa trekt zich niks aan van het lawaai.  Zohra is wat ongerust, maar als wij gewoon verder gaan met de normale dingen, dan vindt ze het voldoende om bij ons in de buurt te zijn. Duña plakt bibberend tegen je benen bij elke stap die je zet … je valt er haast over.  Thor al net zo … één trillend hoopje miserie die liefst van al IN jou zou kruipen … hij weet met zichzelf geen blijf.  Xena, die is in shock gegaan.  Gisteren kon ze het nog net aan door in een hoekje trillend weg te duiken.  Vandaag was er teveel aan.  Op een bepaald moment lag ze zo stijf als een plank in de keuken achter de kachel te kwijlen met wijd open gesperde ogen …  

Waarom moet dat jagen toch zo dicht bij de huizen?  Er is zoveel ruimte wat verder weg …  Als ze volgend weekend weer naar hier komen, ga ik hun banden lek steken, of ik schiet met de katapult een flinke steen tegen hun edele delen …  Grrrr zo boos word ik daarvan!  Dat ze passeren, ok … maar twee dagen na elkaar urenlang op hetzelfde kluitje staan bulderen … Gelukkig keerde na de middag de rust terug.

Goed, tijd voor leuker nieuws!  De gember was oogstklaar.  Nu is dat eigenlijk heel makkelijk te kweken.  Gewoon enkele stukjes gemberwortel waar zogenaamde ‘ogen’ aan zitten, enkele dagen weken in een bakje water.  Je ziet al vlug de topjes ‘groeien’ … Dan is het tijd om ze te planten in een ruime pot met aarde.  Diep hoeft die niet te zijn, maar wel breed, want de stukjes groeien al vlug uit tot een nieuwe wortelstok.  

We voeren nu elke dag de vogels in de diverse voederhuisjes .  Zonnebloemzaden, strooivoer en ingevroren meelwormen.  Dit tot grote tevredenheid van onze vriendjes!  

Al gaat het soms ook wel eens mis.  Een koolmeesje vloog tegen het raam en hing meer dan een kwartier lang op een lampje te bekomen van de knal.  Gelukkig was er niets ernstigs aan de hand en vloog hij daarna terug weg.  Oef!

De mussen kijken toe vanop de poort terwijl ik de voederschalen vul … en ik heb maar pas mijn rug gekeerd, of daar zijn ze al!  Het is een leuk spelletje tussen hen en ik!

Luc had een nieuw idee voor de lunch … pompoenmuffins.  Met (volkoren)bloem, pompoen, ei, spekjes en melk …. Best geslaagd en verrassend van smaak, maar wel erg zwaar.  Meer dan twee kreeg ik echt niet op. De rest heb ik naar de overburen gebracht.  Jaja er is een leuke uitwisseling van receptjes en proevertjes aan de gang!  Benieuwd wat ze ervan vonden!

Zohra wil volgens mij graag hotelschool volgen.  Wanneer Luc kookt, is ze niet van zijn zijde weg te slaan.  Met een zeer geïnteresseerde blik volgt ze echt elke stap, elke beweging.  Ze durft steeds dichterbij te komen zonder te schrikken en weg te spurten wanneer we bewegen …  ooit komt dat helemaal goed.

[lisaschalkwijk]

Traditions en eerste bezoek aan de parken

Afgelopen donderdag was Traditions, toen zijn we officieel castmember geworden van Walt Disney World! We hebben Mickey Oren gekregen en onze nametag. Ook kwam Mickey Mouse langs en omdat ik een soort quizvraag goed beantwoorde kreeg ik een Minnie Mouse magneet van Mickey en gaf hij me een knuffel en handkusjes.

Na Traditions zijn we Magic Kingdome ingegaan en hebben we een aantal attracties gedaan en hebben we Prinses Belle ontmoet, ook hebben we nog naar het vuurwerk gekeken van Happily ever after, dat was echt ontzettend mooi.

Vrijdags zijn we de hele dag het park ingegaan. We hebben best wel veel attracties gedaan en 's avonds zijn we in het 'Be Our Guest' Restaurant gaan eten in het kasteel van Belle en het Beest. Hier hebben we heel lekker gegeten en hebben we 'the grey stuff' geproefd, uit het liedje van de film. We hebben ook het Beest nog ontmoet en een rondje door het kasteel gelopen.

Zaterdag was de eerste trainingsdag. We hebben veel informatie gekregen en het was veel herhaling. Deze dag verder niet zo veel meer gedaan, omdat ik best wel moe was.

Zondag ben ik samen met Andrea naar Disney's Animal Kingdome geweest. Hier zijn we naar de Avatar attracties gegaan en The flight of Passage was echt geweldig. Ook was er een dance party met knabbel en babbel in dino outfit in Dinoland USA, dit was super leuk. Rond etenstijd kwamen Romée en Joey ook en zijn we in Dinosaur geweest. Net voor we uit de attractie konden stappen was er storing, maar die was gelukkig snel opgelost. Voor het ongemak kregen we allemaal een fastpass voor een andere attractie. Na Dinosaur zijn we de avondshow The River of Lights gaan kijken en daarna wilde we met onze fastpass in Expeditie Everest gaan. Toen we bijna bovenaan de achtbaan waren, stond ie opeens wel heel lang stil. KAPOT. Na een half uur vast te hebben gestaan, werden we er eindelijk uitgehaald. We zijn 'backstage' naar beneden gelaten en toen kregen we flesjes water en nog meer fastpasses voor attracties. Die konden we helaas deze dag niet meer gebruiken, want het was toen we uit Expeditie Everest kwamen al na sluitingstijd, maar ze zijn geldig voor de komende 3 dagen.

Vandaag had ik nog een vrije dag en heb ik gewoon rustig aan gedaan, vanavond op tijd slapen, want morgen is weer een trainingsdag.

[wijwielennaarazie]

Maandag 27/01/2020

Tam Cóc - Sám So'n: 104km

Het katje is deze nacht toch gestorven. Het had hevige krampen, waarschijnlijk door de lactose van de koeiemelk. Wegens gebrek aan beter konden we niet anders dan deze melk geven.

Na het ontbijt verloopt het afscheid moeizaam. Het is uiteindelijk reeds 10u wanneer ik aanzet. De eerste 30km passeer ik veel ondergelopen rijstvelden en begraafplaatsen. De straat is bezaaid met platgereden ratten.

In Phat Diem bezoek ik de bekende Kathedraal, gebouwd in 1891 door de Fransen. Een priester komt me meteen aanspreken en nodigt me uit voor een theetje. Na een gezellige babbel wandel ik eens rond de kathedraal en spring ik meteen terug in het zadel.

Ik begin zuidwaarts te fietsen. Vele families zijn op de baan, want rond deze periode beginnen ze heel hun familie te bezoeken. Iedereen roept me toe, Happy Newyear!

Tegen de late namiddag beslis ik toch nog een kleine omweg te maken en tot Sam So'n te fietsen. Daar is een goedkope homestay waar ik vannacht terecht kan. Door het hele gedoe met het katje heb ik voorbije nachten weinig geslapen, dus een bedje zal me deugd doen. Sam So'n ligt aan de kust, maar helaas is het net donker wanneer ik arriveer. Samen met een Pools koppel, dat met de moto reist, check ik in.

Niet veel later ga ik meteen een lekkere Bun Cha eten. Ik ben echt uitgehongerd. Door het hele nieuwjaar-gebeuren hier zijn immers veel winkeltjes en restaurantjes gesloten. Wanneer ik terug keer naar de homestay is de poort op slot. De vrouw is blijkbaar inkopen gaan doen. Gelukkig houden de buren me even gezelschap en bieden ze me allerlei lekkers aan, zodat het half uur wachten toch snel voorbij gaat.

Hop naar de kamer en slapen maar.

[deongelofelijkereis-blog]

We hebben het intense Bangkok nog maar net achter gelaten en we bevinden ons alweer in een wirwar van geluid en beweging. Yangon is de grootste stad van Myanmar en dat voelen we. Ontelbare taxi’s zoeven van de luchthaven naar het stadscentrum, zo ook de onze. We passeren vrouwen in kleurrijke ensembles en mannen met doeken in plaats van broeken. De straten zijn vuil maar vrolijk, de koloniale gebouwen vervallen en machtig tegelijk. Na een pitstop in onze hostel duiken we de drukte in. Tijd voor streetfood. Ver moeten we niet zoeken, het voetpad is bezaaid met eetkraampjes. We bestellen bij een ijverig vrouwtje en worden tot onze verbazing in semi-vlot Engels beantwoord. Maar nog leuker is dat we meteen kennismaken met de Birmese gastvrijheid. Een nieuwsgierige babbel, een extra proevertje en een eerste taalles zijn deel van de prettige bediening. We voelen ons meer dan welkom en met dat gevoel gaan we verder op pad.

[sophiekreuze]

Anno 2020 - episode I: Pizzaboy B.C.

Als de brave burger die ik ben, zit ik momenteel in thuisquarantaine. Afgelopen 2,5 week vierde ik vakantie, en die eindigde in Parijs. Terwijl ik ongetwijfeld iets zat te eten of te drinken, besloot Nederland Parijs te bestempelen met code oranje. En voor iedereen die de laatste paar maanden onder een steen heeft geleefd (no judgement, 2020 kun je best skippen), als je terugkomt uit een gebied met het label code oranje, dan word je vriendelijk doch dringend verzocht jezelf thuis op te sluiten voor, inmiddels, tien dagen. So here we are, en ik heb weinig om handen naast mijn werk, dus ik dacht, laat ik mezelf de uitdaging geven om een soort van soapserie in blogvorm te schrijven, iedere dag een stukje over het wel en wee in mijn datingleven van de laatste paar maanden. Want zo zit je het ene moment op de bodem van de huidhongerput − want al maanden geen man om je heen binnen een straal van 1,5 meter − het andere moment word je overladen met aandacht en moet je opeens weer met voorbedachte rade je benen scheren.  

Toen in februari het leven nog normaal was (Before Corona / B.C.), raakte ik via de datingapp The Inner Circle aan de babbel met Pizzaboy. Ons gesprek kwam op gang rondom het onderwerp ‘fuck pizza Hawaï’, en vervolgens droomden we verder over onze favoriete pizzatoppings. Match made in pizza heaven. 

Naarmate onze gesprekken vorderden, sijpelde het coronavirus langzaam Nederland binnen. We hadden zoiets van, och, hoe erg kan het zijn en hoe lang kan zoiets duren? We vonden het vooral erg grappig dat we elkaar tijdens een avond uit net hadden misgelopen in de zweterige schuurkelder van NRC, en spraken af dat we binnenkort echt onze beste glibberige moves aan elkaar zouden showen. 

Maar de toestand werd steeds grimmiger. En zo gebeurde het dat de wereld om ons heen in lockdown ging, en toen ook Nederland, en wij nog niet de kans hadden gehad om elkaar in het echt te ontmoeten. Maar we bleven met elkaar kletsen. Ik overtuigde hem ervan om ook Love is Blind te bingen, zodat we daar tot diep in de nacht over konden discussiëren. Hij overtuigde mij er niet van om Tiger King te bingen, maar ik stuurde hem vervolgens wel allerlei hilarische Tiger King-memes. We daagden elkaar uit met Wordfeud en De Slimste mens, en zo buitelden we van het ene onderwerp in het andere. We hadden elkaar kunnen bellen, we hadden elkaar kunnen videobellen, we hadden zelfs clandestien een 1,5 meter-date kunnen organiseren. Maar ondanks dat we elkaar bij iedere taart die we bakten beloofden een stuk bij elkaar in de brievenbus te gooien, deden we dat niet. Want really, deze crisis zou toch geen maanden kunnen duren? Het appen was leuk genoeg, een vaste waarde in een tijd met veel slecht nieuws en geen zicht op verbetering. Totdat hij van de ene op de andere dag niets meer liet horen.  

[indewar]

Geniet van elk moment, elke mooie zonsondergang, elke glimlach, elke zonnestraal en zelfs elke regendruppel. Gun jezelf dagen om gewoon niets te doen, om tot rust te komen als je het nodig hebt. Babbel als je er nood aan hebt, krop niets op. Accepteer dat niet elke dag even goed zal zijn als de andere en weet ook dat mensen je zullen teleurstellen, dat hoort er allemaal bij, net zoals jijzelf ook fouten zal maken. Want fouten maken is menselijk. In 2018: ben gewoon unlimited jezelf. Tot ziens!♡

❤️❤️❤️

[hildeshongarije]

Voetbal ... een feest ???????

Zondag 29 oktober 2017

Terwijl ik hier word aangemoedigd met luid tromgeroffel en dito geschreeuw, probeer ik een beetje te bloggen.  Neen het lawaai is niet voor mij bedoeld hoor.  We staan op de camperplaats in Harelbeke die gelegen is naast het voetbalterrein van Harelbeke.  Gelukkig spelen ze slechts nog een zeer kleine rol in voetbalminnend Vlaanderen. Nu is het af en toe eens prijs … en wordt hier een matchke gespeeld.  Mochten ze hoger niveau halen, dan zal het wel meer van datte zijn en is het niet meer leefbaar om hier op de camperplaats te staan.

Gelukkig duurt zo’n spelleke maar anderhalf uur.  Dus twee-en-een-half uur lang lawaai die onze windhonden doodsbang maakt.  Gaan wandelen heeft geen zin …  enerzijds is het slecht weer en regent het geregeld, wat niet op prijs gesteld wordt door tere windekindjes.  En anderzijds is het debiele lawaai in heel het provinciaal domein te horen!

Wij dachten een dagje rust zal ons allemaal deugd doen.  Het waren immers al heel leuke, maar toch ook weer drukke dagen. Iedereen terug zien is fantastisch.  Onze kleinzoon Fenno kunnen knuffelen, andere familieleden zien en bijpraten …  Doordat we hier nu drie weken zijn, hebben we er ook tijd voor!

Zo ‘ontvoerden’ we gisteren Eirik en Lavinia bij papa Wouter.  We trokken met hen een dagje naar zee.  Zalig om de kindjes eens voor ons alleen te hebben.  Wat hebben we genoten!  Frietjes eten … wandeling op het strand …  met felle wind is dat best lastig! “Oma, ik loop met mijn oogjes dicht, want anders waait er zand in” …  Gelukkig waren er heel wat mooie schelpjes te rapen!  Sorry papa voor het zond dat er nog aan hangt … Zelfs roze schelpjes die helemaal in de smaak vielen bij Lavinia! Daarna lieten we de hondjes in de camper en gingen we zelf met de overzetboot naar de vistrap in Oostende. Wat zit er in die grote kookpotten? Wulokken … de diertjes die in de schelpjes zitten …willen jullie dat eens proeven?  Ja hoor … en ze vonden het nog lekker ook!  Met een voorraadje ongepelde garnalen lieten we ons terug over varen naar de parking aan fort Napoleon.  Garnaaltjes zijn heel lekker … zeker als oma ze wil pellen … want ondanks de fijne kindervingertjes, lukte dat toch niet zo goed!  Als opa daarna dan nog pannenkoeken bakt en warme chocomelk serveert, kan de dag niet meer stuk!  Is het ver rijden naar Kortrijk?  Niet als je onderweg een dutje doet … we waren nog niet goed vertrokken of ze waren al in dromenland!

Dinsdag mochten we Fenno knuffelen.  Amai, wat verandert hij toch snel!  Hij kan nu al flink zelf zitten … je moet het enkel nog wat in de gaten houden!  Zo kan hij mee aan tafel in de hoge stoel en dat vindt hij zelf ook heel leuk!  Boekjes kijken, liedjes zingen … alles is leuk en interessant!  Wat kijken we uit naar volgende dinsdag en vrijdag als we op hem mogen passen!

Woensdag waren we te gast bij ex-collega Annelies en haar man Geert.  De kids waren er ook allemaal en dus werd het een hele leuke en gezellige avond.  Lekker ook, dankzij de chef-kok (knipoog naar Geert)!  De hondjes moesten uitgelaten worden en daar hadden we meteen vier helpertjes voor! Zelfs Duña vond het allemaal ok!

Donderdag was het voor ons ‘boodschappendag’ en vrijdag waren we te gast bij ‘tante Marleen’, de zus van Luc.  Hmmm andijvie  … ossobucco … het kon weer niet op!  Maar ook de gezellige babbel is iets waar we steeds weer naar uit kijken.  De uren vlogen dan ook voorbij.  We waren nog net op tijd op de camperplaats om het laatste plekje in te palmen!

Vanavond zullen we ons zelf eens culinair verwennen.  Lamskroontje met gebakken aardappeltjes en gestoofd witloof en … grand-veneursaus!  ’t Zal nodig zijn, want de spanning stijgt. Morgen heb ik mijn groot jaarlijks onderhoud ( mammo, echo en controle) en dat brengt behoorlijk wat spanning mee. Hopelijk is alles nog steeds in orde en kan ik nadien weer genieten van de oppasbeurten en bezoekjes die nog komen!