#Azami Mii

[jujumin-translates]

★ Main Story | Act 13 - Budding Spring | Chapter 3 - One Step Up

*Door opens*

Kumon: We’re back~!

Juza: We’re home.

Taichi: I’m starving~.

Tenma: Looks like Omi-san’s in charge of dinner tonight.

Tsuzuru: Smells like it’s something with a demi-glace sauce…

Omi: The beef stew will be ready soon.

Kumon: Woo~! I was hoping to eat some meat~!

Kazunari: The Yosei Uni Gang’s really building up their forces~.

Muku: Kyu-chan’s the only new one, though.

Yuki: But he’s got the presence of about two or three people.

Tsumugi: How’s college life been going, Kumon-kun?

Kumon: It’s super interesting! Unlike with my classes in high school, I actually feel motivated to study on my own.

Kumon: Plus I get to be with Nii-chan!

Banri: I figured you had had that planned from the start, but you actually didn’t decide on where you were gonna go for school until much later, right?

Kumon: Hey, I thought about it a lot, y’know.

Kumon: And I didn’t just think about Nii-chan, I also made sure to think about the best college for me to go to.

Azami: The growth of someone with a brother complex.

Yuki: They still ended up at the same college, though.

Kumon: That’s ‘cause Nii-chan and Tenma-san seemed like they really liked it there!

Tenma: Well, you are right about that.

Juza: Glad ya got accepted in.

Taichi: You’ve been doing great with writing essays and doing job interview prep~.

Kumon: Hehe. That’s thanks to you, Nii-chan, and Tenma-san for teaching me so much!

Chikage: It’s so touching to see Tenma becoming the tutor.

Tenma: Thanks for that.

Kazunari: Yawn~…

Tsuzuru: You seem tired, Miyoshi-san.

Kazunari: I had a deadline for some urgent work yesterday. Hardly got any sleep~.

Tsuzuru: Good work.

Muku: You suddenly seem like much more of an adult, Kazu-kun.

Kazunari: What I do is kinda just an extension of what I did in college, but once that label of “student�� is gone, it makes you a little more conscious of it.

Omi: It’s a lot of work and responsibility, but it’s also a lot of fun.

Tsuzuru: Is that so…

Kazunari: You’ll get what we’re talking about in a year, Tsuzurun~.

Izumi: Omi-kun’s right, your impression of things changes once you graduate from college.

Azuma: I enjoy seeing these changes every year once spring comes.

Homare: Yes, however, there are still some of us that haven’t changed much at all.

Azuma: It’s thanks to everyone that spring is nice like this.

Tasuku: Well, even though some of us haven’t been through any major changes, I’m sure we’re all busy with something, right?

Guy: It appears that you’ve been getting more and more requests to do guest appearances, Takato.

Sakuya: Ah, actually, I’m about to get an offer to perform on a slightly bigger stage too--.

Tsumugi: Really? That’s great.

Tasuku: That’s probably the result of steadily building up your experience. Shows how much you’ve become recognized as an actor.

Sakuya: Thank you so much!

Citron: I have started getting pressured to do arts and culture-related work from all over the place~.

Itaru: And I’m still annoyed that I���m stuck being treated like some mid-level NPC…

Chikage: That’s normal for having worked there for five years.

Guy: Speaking of that, I’ve been entrusting Mikage with more work, too.

Hisoka: I know how to make a few appetizers now…

Tasuku: What, like toasted marshmallows and marshmallow pizza?

Hisoka: Well, yeah, but there’s other stuff too.

Homare: To be dabbling in dishes other than ones with marshmallows… that’s quite remarkable progress!

Misumi: Speaking of new things, my friend Mii-chan just had a litter of kitties~.

Muku: Congratulations!

Yuki: Why are you congratulating the Trianglien for it?

Izumi: Seems like everything’s going smoothly for the company while each of you is moving forward and changing in your own ways.

Izumi: That reminds me, the kid we met today also said he was going to be a new high school student starting in the spring.

Kumon: Huh~, what was he like?

Tsuzuru: He was an interesting one, for sure.

Masumi: He wasn’t interesting, he was annoying.

Itaru: He was an avid Masumi fan.

Izumi: He said he used to live in a rural area and that he’s been supporting us for quite some time via our streams.

Sakyo: Is that the power of MIZUNO Enterprises…?

Sakyo: We’ll have to keep up our efforts to reach an even wider audience.

Izumi: He said he was really looking forward to seeing one of our performances live.

Tasuku: There is just something different about seeing a play in person.

Sakuya: There really is. He was really looking forward to seeing it, so we’ll have to do our best not to disappoint.

Izumi: Ah, right! The idea came to me when we were talking to that kid, but--.

Izumi: How does a workshop aimed at beginners sound for the upcoming event?

Izumi: When I realized that people were interested in theater because of MANKAI Company’s performances, I thought that maybe promoting theater as a concept could be necessary too.

Izumi: And I think it’d be a good experience for us to share the joy of plays with them more directly and to have fun together.

Sakuya: That’s true, that could be a really good idea!

Citron: It sounds very fun!

Chikage: But wouldn’t people who have more experience with theater, like Tenma, Tasuku, or Tsumugi, be more suitable for teaching people than us Spring Troupe members?

Tsuzuru: He’s got a point, most of us are still pretty inexperienced actors. I mean, almost all of us were complete amateurs until a few years ago.

Masumi: I can do it.

Itaru: You’re probably the least qualified to teach.

Izumi: That’s the point. You all still feel like amateurs and remember how you felt when you first stepped on stage just a few years ago.

Izumi: I’m confident that you guys will be able to convey theater from a perspective that’s closer to a beginner’s.

Izumi: It’s not a workshop for actors, and it’s definitely not just for teaching like Yuzo-san’s workshops…

Izumi: I think it should be about just trying to enjoy theater together, just like if you were reminiscing about your old selves. That’s the best we can do, I think.

Izumi: And it could be an opportunity to expand our fan base too…

Izumi: I think it’s only because of how everyone is now that we can try to make people more aware of theater.

Sakuya: Yeah… I get it. Up until now, we’ve just been doing our best in regards to ourselves, but now…

Itaru: Exactly. Maybe we’ll be able to have some fun together.

Chikage: We could be our own motivation.

Tsuzuru: Maybe I’ll even be able to get a hint for our next play.

Citron: I will take on any challenge!

Izumi: Alright, it’s decided!

Izumi: Once the date is decided on, can you take care of the flier design, Kazunari-kun?

Kazunari: You betcha!

Izumi: I’ll take care of the printing and distributing myself then.

Masumi: I’ll help.

Itaru: We’ll also need an announcement on our social media, right? Leave it to me.

Chikage: It’d be a good idea to also put something on the theater noticeboard, right?

Izumi: Alright, I’ll leave all the announcement-related stuff to you two, and then… Sakuya-kun and Citron-kun, can I leave outlining the workshop to you guys?

Sakuya: Roger that!

Citron: We will think of an eggciting workshop that will eggcite everyone~!

Manager: Ah, everyo~ne, it’s almost time~!

Kumon: We gotta turn on the TV!

[ ⇠ Previous Part ] • [ Next Part ⇢ ]

[asordinaryppl]

A3! Main Story: Part 4 - Act 13: Budding Spring - Episode 3: One Step Up

Kumon: We’re back~!

Juza: We’re back.

Taichi: I’m so hungry~

Tenma: Seems like it’s Omi-san’s turn today.

Tsuzuru: Kinda smells like demi-glace sauce…

Omi: The beef stew will be done soon.

Kumon: Yay~! I wanted to eat meat~!

Kazunari: Seems like the fairy boys have suddenly increased in energy~

Muku: Even though it’s actually just Kyu-chan that joined them.

Yuki: He counts enough for two or three more people.

Tsumugi: How’s uni life, Kumon-kun?

Kumon: Super fun! Unlike the classes in high school, I don't feel like I gotta cram like crazy.

Kumon: Also, I’m with Nii-chan!

Banri: I thought you’d decide immediately based on that, but you took your time pickin’.

Kumon: I had a lot to think about, y’know.

Kumon: I had to carefully think about which university to attend, not only based on where Nii-chan is.

Azami: The growth of the Bro-con.

Yuki: Though in the end, they ended up in the same university.

Kumon: I mean, Nii-chan and Tenma-san make it seem like it’s lots of fun!

Tenma: I can guarantee that much.

Juza: I’m glad you got accepted.

Taichi: He worked hard on the essay and when preparing for the interview~

Kumon: Hehe, it’s thanks to everything Nii-chan and Tenma-san and Taichi-san taught me!

Chikage: Seeing Tenma take on the tutor’s role was deeply moving.

Tenma: Thanks for that.

Kazunari: *Yawn*~...

Tsuzuru: You seem sleepy, Miyoshi-san.

Kazunari: I had some urgent job due yesterday, so I didn’t get much sleep~

Tsuzuru: Good work.

Muku: Kazu-kun seems like he became an adult in a blink.

Kazunari: What I’m doing is pretty much an extension of what I did as a student, but I guess my mindset’s changed a little since graduating.

Omi: I get it. The work increases as the responsibilities do, but it’s also quite fun.

Tsuzuru: Is that so…

Kazunari: You might understand come next year, Tsuzurun~

Izumi: Omi-kun was like that, too, but your image changed after you graduated.

Azuma: I look forward to these changes every spring.

Homare: Well, there are groups of people that have not changed much at all.

Azuma: Thanks to everyone, I can properly feel spring’s arrival.

Tasuku: I mean, the changes might not be big, but haven’t you guys also gotten busier?

Guy: You also seem to be getting more requests to appear as a guest.

Sakuya: Ah, actually, I think I might also get an offer to appear on a rather big stage—

Tsumugi: Really? I’m so happy for you.

Tasuku: This is the result of the experience you’ve gained so far. It’s proof of how far you’ve come as an actor

Sakuya: Thank you very much!

Citron: I have also had to do arts and culture-related jobs here and there~

Itaru: I’ve also started being treated like I can carry the company on my shoulders, it’s a pain…

Chikage: It’s your fifth year, of course you are.

Guy: That reminds me, the work I can leave to Mikage has also increased.

Hisoka: I can make some snacks now…

Tasuku: Like roasted marshmallows and marshmallow pizza?

Hisoka: Those too, but other stuff too.

Homare: To think you can make dishes unrelated to marshmallows… What remarkable progress!

Misumi: Speaking of new things, my friend Mii-chan gave birth to a kitten~

Muku: Congratulations to her!

Yuki: Doesn’t that have nothing to do with you, though?

Izumi: Just as everyone is moving forward and changing, the theater company is also changing.

Izumi: Speaking of which, the kid we met today also said he started high school this spring.

Kumon: Heeh~, what kinda kid was he?

Tsuzuru: He was a pretty interesting kid.

Masumi: Rather than interesting, he was just a pain.

Itaru: He was a passionate Masumi fan.

Izumi: He used to live in the countryside, and supported us through streaming.

Sakyo: So that’s MIZUNO Ent’s power…

Sakyo: As we expected, we’ll require continued efforts to reach as many people as possible.

Izumi: He also said he can’t wait to see a live performance.

Tasuku: Watching plays live has its benefits, after all.

Sakuya: That’s true. Since he said he’s looking forward to it, I thought we’ll have to do our best not to disappoint.

Izumi: Ah, that’s right! I had this idea after talking to the kid–

Izumi: What do you think about holding a workshop for beginners as our next event?

Izumi: Learning that there are people who became interested in theater because of MANKAI Company made me realize, we should do more activities that are about spreading theater to others.

Izumi: I think sharing the joy of acting together will be a beneficial experience for us as well. 

Sakuya: That does sound good!

Citron: That sounds fun!

Chikage: But if it’s about teaching, rather than the Spring Troupe, wouldn’t members with more experience, like Tenma, or Tasuku and Tsumugi, be more suited for it?

Tsuzuru: True, we’re all novice actors, and a few years ago we were amateurs, will it really be okay for us to do it?

Masumi: I can do it.

Itaru: Not the guy least qualified to teach.

Izumi: That’s exactly why. You all remember what it felt like when you first stood on the stage a few years ago.

Izumi: You’re the most suited to convey theater from a beginner’s point of view.

Izumi: It won’t be a workshop for actors, or a workshop like Yuzo-san’s focused solely on teaching…

Izumi: I think just enjoying acting together and looking back on your old selves would be good.

Izumi: It can also be an opportunity to expand our fanbase…

Izumi: I think trying to get people to learn more about theater is something all of you can do at your current state.

Sakuya: I see… You’re right. Up till now, we’ve only focused on improving ourselves, but now…

Itaru: That’s true. We can probably have fun together.

Chikage: And it can also be a source of inspiration.

Tsuzuru: We might get a hint for our next performance.

Citron: Everything’s a challenge!

Izumi: Alright, it’s decided!

Izumi: Once we settle on a date, can I leave the design to you, Kazunari-kun?

Kazunari: Ofc!

Izumi: I’ll do the printing and distribution.

Masumi: I’ll help.

Itaru: We also need to announce it on social media. I can do that.

Chikage: Wouldn’t it also be good to announce it on the theater bulletin board?

Izumi: Then, I’ll leave the announcements to you two… Sakuya-kun, Citron-kun, can I ask you two to come up with the outline for the workshop?

Sakuya: Yes!

Citron: Let’s think of a chilling workshop for everyone~!

Manager: Ah, everyone, it’s almost time~!

Kumon: I’ll turn on the TV!

previous episode | masterpost | next episode

[mozukumi]

I have Thoughts but they're too long for tumblr cuz it hates me apparently (pt1). Masumi ruffles tsuzuru's hair and unlocks his inner child (tsuzuru stop sitting in the chair upside down PLEASE). I feel like since banri is smart he'd realize that to get to juza he needs to make an advance directly eventually but it's still a good 5 plays at *least* of mii channel music before it clicks -🌺 (okay but seriously how can 🌸 anon write such long asks teach me your ways)

I have Thoughts but they're too long for tumblr cuz it hates me apparently (pt2). Passive aggressive chikage and hisoka but neither seem concerned when talked to about it and everyone's like are we missing context????? And the two are like why are yall worried this is just another tuesday. This has been nagging at me for a while but WHATS UP WITH HOMARE NOW. HE LITTOL. ONLY 15 WHAT HE DOIN. ALSO PLS IMAGINE YUKIS WARDROBE NOW THAT HE HAS MORE EXPERIENCE WITH DESIGN -🌺

--

idk why tumblr hates you for speaking the truth anon but i'm so glad you share your messages anyway. if anybody knows why tumblr does this please share!!

for context on the mAnkAi swAp AU (age swap au and yes i am always going to write it out like that #ArtisticVision #Girlboss), here's the tag! this one got a lil long so under the cut it goes!

UEUEUEUE this is so true!!! tsuzuru and masumi is severely underrated. partially because um. canon masumi writing is so bad so i can't actually blame people but. it's a good dynamic and it's fun to play with in both aus and in canon.

banri is smart but he's also very dumb, so i think he'd like. 5d chess himself. he'd try and overcomplicate things before realizing after like, a full year, that he really really does need to be direct. i think it'd be funny if it only gets into motion after azami moves in so like. imagine your 32 year old yakuza boss telling you that you're being indecently flirtatious with the director and youre like??? damn i am???

HELP YEAH UM. it's really funny because i think they're so used to keeping secrets that they just. forget to tell people their relation. and then oz has its opening night and august is there to gush and hisoka runs out and is like omg august ^_^ and everybody is like ??

HOMARE IN THIS AU IS THE GUY OF ALL TIME BC LIKE. we canonically know what he looks like in this era

AssIts The Same.

Muku and Yuki came to speak at St Flora for an alumni event and talked about Mankai, which is what inspired Homare to join. He's still the same poetic boy we all know and love - although currently, he's still just an aspiring poet.

The big difference is that he's never met his ex in this AU, which leads to two things: him being more emotionally available and him being even more insensitive at times. Of course, whenever the latter happens, he has Mankai around to tell him that he's hurt their feelings in a normal way, and not just call him a robot.

Also, he ends up reconciling with his grandmother earlier, which is a win! Honestly, everything is coming up Homare!

AND YES EXACTLY... yukis power in this AU is not to be underestimated.

[kummid]

süpermene benzemişsin

birlikte olduğu bir tek kadın hariç bütün kadınlara şiddet uygulamış bir erkek tanıyorum. her seferinde "sebebi" farklıydı ama aynı kapı hep bazı kadınlar karşısında kendini güçsüz ve iktidarsız hissedip hırçın ve saldırgan oldu, bazı kadınları aşağı gördüğü için saygı duymadı. her seferinde ufak tefek, çok fazla aşırı fazla insanın "normal" zannettiği şeylerle başladı şiddet uygulaması. akşam yemeğine karar vermesi, kadınların HOF HYR İSTEMİYORM HFF O DA OLMAZlarla sürekli adamı memnun etmeye çalışan hizmetçilere dönmesiyle. tabi ki sadece ve her seferinde bu değildi, ama genel davranış kalıbı bu: sıradan gündelik şeylere öyle tepkiler ver ki kadın sana çalışsın. kadınlar zaten bunun normal bir şey olduğunu zannediyor, erkeğe çocuk gibi bakmayı falan yadırgamıyolar. sürekli memnun etme çabası. onları da anlıyorum, çünkü böyle sosyalleştiriliyor kız çocukları, daha kendilerini bilmedikleri yaştan itibaren. anlayışlı ol. alttan al. uyum sağla, taviz ver, duruma adapte ol. etkin olma, hayata karşı sürekli "tepki verir"konumda kal. bunu erkekler çok iyi biliyor & kullanıyor. kadının ayakkabısını beğenmiyor, kilosunu beğenmiyor, yaptığı yemeği beğenmiyor, ilgi alanlarını beğenmiyor, arkadaşlarını beğenmiyor... neyi beğenmediği çok kritik değil, zaten hiçbi boku beğenmiyo da, yani, "beğenmemek" ciddi bir silah. çünkü ortada bir varsayım var, "bana beğendirmek zorundasın", her şeyi, kendini, benliğini; varoluşunu bana gerekçelendirmek zorundasın çünkü yoksa anlamsızsın, sen yoksun. erkeği memnun ettiğin ölçüde yaşama imtiyazı elde edersin, yaşama hakkın yoktur, bu sana bahşedilen (ve bahşedilmeyebilecek olan) bir lüks. bu gücü bu pezevenklere vermeyin allah aşkına. yani büyük resme bakınca hiçbirimizin teker teker elinde değil, bu varsayımla gelecek hepsi ama bu varsayımlara hassiktir lan diyebilecek sosyal konuma sahip olan kadınlarsınız hepiniz, bunları okuyabiliyor olmanız bile buna işaret. bari siz kabullenmeyin. bari siz aşkı sevgiyi ve insana dair her şeyi iktidar mücadelesine çeviren psikopatlara had bildirin. mevzu fiziksel şiddete gelene kadar tepki vermemeyi anlayamıyorum. arkadaşlar yalnız ölsek bile yalnız ölmeyecek kadınlarız. yapmayın. şiddet uygula(ya)madığı tek kadına neden şiddet uygulayamadığını düşünüp duruyorum bir süredir. ve geçen gün adını koydum: bu kadın, ilişkinin daha canım cicim döneminde adamın ufak salvolarına HÖSSST diye tepki vermiş. yaptığı yemeği beğenmeyince "iyi bari, sen yap da yiyelim" demek kadar basit şeylerden bahsediyorum. çevirmen sözleşmelerimde "en az ortalama kalitede çeviri yapacağını taahhüt eder" falan gibi bi ifade oluyo. böyle bi sözleşme yapan var mı? "yalnız kalmamak ve bazı ihtiyaçlarımı karşılatmak adına en az ortalama kalitede yemek yapacağımı taahhüt ederim" diye imza atmış olan? hadi koca koca kadınlar bu halde, size noluyo ya, hayatının baharında çiçek gibi insansınız, bi kısmınız beyonce meşur olduktan sonra doğdu. yapmayın. istemediğiniz cinsel aktiviteyi ısrarla "deneyen" sevgililerinize posta koyun. "ama belki bu sefer canınız çeker" diye yapmıyor, belki iradenizi bu sefer kırabilir diye yapıyor. belki bu sefer yılarsınız da itiraz etmezsiniz. irademiz zaten kırılmaya hazır, çünkü sanki yokmuş gibi kafamıza vura vura büyütüyorlar. en iyi niyetli aile bile en azından engelleyemiyor. geçmişe şu an yapabileceğiniz bir şey yok tabi, ama hayatınızın herhangi bir noktasında durup irade inşa etmeye başlayabilirsiniz. sürekli bir şeyleri beğenmeyen, sürekli karar alıcı, sürekli etkin, sürekli izleyen, sürekli *talep eden* konumdaki erkeklere katlanmayın. bütttttttttüüüüün erkekler iş "ama çok seviyorum" noktasına gelmeden önce işaret verir, veriyor. işaretleri görün, işaretlere müdahale edin. kendiniz için yapmıyorsanız sizden sonra darlayacağı kadın için yapın. bu adamlar otoriteleri hiç sorgulanmadan 30 yaşına geliyor. random adamların karşısına geçip sizden her gün talep edilen şeyleri talep edebilir misiniz düşünsenize - ben edemezdim benden edilenleri. niye? aşşşşırı ezik olduğum için mi? hayır, çünkü hadsizce bu tavırlar. karşısında insan olduğunu idrak etmeyen adamların tavırları. sevgilisinden talep ettiği saçmalıkları hadi arkadaşını falan geçiyorum, erkekkardeşinden talep edebilir mi? annesinden ettiğini babasından? bunlar hep hadsizlik. had hudud bilmeyecek şekilde yetiştiriliyor bu insanlar. efes satan bakkala gidip her gün tuborg yok mu diyemez, ama sana her sevişmede ya anal mı denesek diyebilir. çünkü sen saygı duyduğu gerçek ve tam bir varlık değilsin. yani öyle zannediyor. başta bahsettiğim adam bi kadının kendisinden sosyal konum olarak daha yukarda olmasını hazmedemeyip kadını başka yerlerden ezmeye çalışırdı o kadın da yalnız kalmaktan korktuğu için çok uzun bir süre katlandı bu adama. ama yalnız kalsak ne olur? yani daha kötü ne olabilir? sürekli terörize edilmekten daha mı kötü yalnız kalmak? sürekli hesap vermekten, sürekli kendini kontrol etmekten daha mı kötü? bu adamların vaatleri sandıkları ve bizi inandırmaya çalıştıkları kadar büyük değil. alt tarafı musluk tamir etmek falan. değmez, değmedi, değmiyor. karşısında insan olduğunu kafasına vura vura öğreteceğiz gerekirse. "adeta bir erkekle muhatap oluyormuş gibi" davranacaklar bize de. var olmak, insan suretinde dünyaya gelmek hasebiyle hak ediyoruz bunu. bir irademiz olduğunu ve birtakım şeyleri(herhangi bir şeyi) onların değerlendirmesine sunmak adına değil x sebeple yaptığımızı öğrenecekler bir kadının boğazına sarılabilen adam, diğer bir kadına "evi iyi temizlemiyon" bile diyemedi. gözümle gördüm. diğer kadın olacağız. haddini bilmeyen bu yavşak oğlu yavşaklara hadlerini biz bildireceğiz. herkes hayatının sorumluluğunu ve yükünü kendi taşıyacak, üstümüze yıktırmayacağız. seni yanımda gezdirmekten utanıyorum diyebilen yavşaklara "kk byz" demeyi bilecek olan siz değilsiniz de kim? gezdirme lan, yanında gezdirmelik manken tut, bana ne? bizim eğitimimiz var, paramız var, arkadaşlarımız var, hobilerimiz var. biz kimseye muhtaç değiliz. bunu bilmiyorlar. çocuk doğurmak için bile boklu pipisine muhtaç değiliz kimsenin. şu an istese 1 hafta içinde hamile kalamayacak takipçim var mı? biz kimseye muhtaç değiliz, bazen kendimiz bile bilmiyoruz. katlanıyoruz davarlara. katlanmamıza g e r e k y o k arkadaşlar. bu kadar basit. bu saçmalıklara katlanmadığımızda aç-açıkta ztn kalmayacağız da, yalnız da kalmayacağız. kendi hayatımız var. yokmuş gibi davranıyolar, var. hocanın tacizi, patronun baskısı gibi değil bu iş. bunlara karşı belli miktarlarda güçsüzüz evet, çünkü bu insanların dışsal bi iktidarı var. bu yüzden bunlara karşı birtakım mücadele yöntemleri geliştirmeye çalışıyoruz. ama sevgilimizin böyle dışsal bir iktidarı yok. izin verdiğimiz kadarı var. bu yüzden küçük kızların peşinde koşan yavşaklardan tiksiniyorum, *bilmeyene* yürüyüp normal bu zannettiriyorlar. adi yaratıklar daha üstüne yüklenen şartlanmayı silkeleyemeden ağına düşürmeye, ele geçirmeye çalışıyor gencecik kadınları. zaten toplum içinde bunun normal olduğuna kandırılmışız, "bi dakka lan" diyemeden ne sömürse kardır bu yaratıklara. böyle bir canavar portresi çiziyorum ama canavar değil, normal, sıradan, her gün gördüğümüz tipler bunlar. çoğu bilinçli bir şey yapmıyor, ama bilinçli yapmayışı yaptığının altında bunlar olduğu gerçeğini de değiştirmiyor. bilinçli yapmasına gerek yok, yapıyor. iyisi mii gideyim de kendime ütü yapacak bi mal bulayım demiyo çoğu, gerek yok ki, hayatın sıradan akışı bu zaten. hayat ona zaten böyle boktan şeylerle uğraşmasına gerek olmadığını, ona uygun bir hizmetçinin sağlanacağını vaad etmiş. ama bu adamlar öğrenecek, teker teker öğrenecek, "iyi niyetli/bilinçsiz" olan "ha pardon" diyip geri basmayı öğrenecek, öbürü de yediremeyeceğini. seni beni yenemeyeceğini, sana bana karşı tehdit olarak kullandıkları "çekip gitme" kozunun bizde de olduğunu. çekin gidin, en ufak bir şiddet emaresinde çekin gidin. yedirebildiğini yapar çünkü. dayak atmak yemiyorsa duygusal şiddet uygular. ben işime gücüme bakarken sen benim zaman ayırmamam için benim hizmetimi gör diyemiyorsa, siyasi görüşünü aşağılar. aman da ne kadar şerefli olduğu için sana vurmasın diye duvara fırlattığı o eşya seni korkutmaya odaklıdır hala, şiddet tehdidi sindirmek için çoğu zaman yeterlidir zaten. telefonu kafana atmaması seni sevdiğinden değil, mühendislikten. ekonomik davranmaktan falan. sadece bir adet tabak fırlatarak elde edebileceği sonucu niye dövme eforu harcayarak elde etsin? asgari eforla azami sonuç elde etmeye odaklıdır bütün küçük şiddetcikler. yemeyin. allah aşkına yemeyin. "bir adamın dövemediği tek kadın olmak" ne kadar ağır. önce bu kadın olacağız, sonra "2kadından biri", sonra "10kadından biri", böyle böyle. yüzümüze kezzap atılması tehdidiyle yaşamıyoruz diye götü yaymayacağız. en ufak bir şeye tahammül etmeyeceğiz. bu tweetleri okuyan kadınları alıp hayatta görmedikleri, tanımadıkları, bir tek jestini bilmedikleri bir ülkeye atsak hayatta kalırlar. babasını yenmiş kadınlarsınız, türkiyeyi yenmiş kadınlarsınız, boklu bir pipiye tahammül etmeyin kendi aşkınıza. sevginizi silaha çevirmesine izin vermeyin bu lalelerin. insan gibi davranılmayı talep edeceğiz tabi lan, alt tarafı sevdik yani nedir. bizim sevgimiz de bazen sevgi değil, çünkü biz de hastayız, biz de saçma sapan şeyleri sevgi sanıyoruz ama onlarınki hiç değil. sevgi iktidar değil, baskı değil, zorlama değil, katlanma değil. hayatımızda sevgi olacaksa insan sevgisi olacak, eşya sevgisi değil. eşya sevgisiyle insan sevgisi arasında şöyle birtakım farklar olduğundan bahsetmiştim alakasız bi mevzuda: eşyanın işlevi vardır, o işlev ihtiyacınıza uygunsa o eşyayı eşya sever gibi seversiniz.insan böyle olmaz. insan sevmek uzun sürer hiç yoksa biz insanız, biz bir işlev yerine getiren eşyalar değiliz. bize böyle davranmayı öğrenecekler, öğreteceğiz. katlanmayın. her şeyi sürekli tekrar etmek ve sonsuza kadar dakikada 1 tweet ile devam etmek istiyorum ama burada bırakayım. katlanmayanlardan aro.

kaynak: https://twitter.com/myriamonde/status/671338996149166080

[jpidols]

[jpidols]

[jpidols]