#Augustyn z Hippony | Explore Tumblr posts and blogs

ppiotrr · 1 month ago

Text

28 stycznia

28 stycznia

Wydarzenia, Myśl dnia, Imieniny, Zodiak, Horoskop i Ważne Osoby czyli wszystko, co warto wiedzieć o 28 stycznia Imieniny obchodzą Agnieszka

Agnieszka

Dziś imieniny obchodzi Agnieszka, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenie tego imienia, poznać znane Panie noszące to imię, dowiedzieć się jakie są Agnieszki? Jeśli tak, to zapraszam do lektury tego wpisu! Agnieszka to imię żeńskie pochodzące od greckiego słowa agnē, które oznacza “czysta”, “święta” lub “niepokalana”. Imię to było popularne wśród pierwszych chrześcijanek, które chciały podkreślić swoją niewinność i oddanie Bogu. Jedną z nich była święta Agnieszka z Rzymu, która zginęła za wiarę w III wieku. Jej wspomnienie liturgiczne przypada właśnie na 21 stycznia. Agnieszka to imię o bogatej historii i kulturze. Wiele znanych kobiet nosiło lub nosi to imię, na przykład: – Agnieszka Holland – polska reżyserka i scenarzystka filmowa, laureatka wielu nagród i nominacji, m.in. Oscara, Złotego Globu i Złotego Lwa. – Agnieszka Osiecka – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka i dziennikarka. Tworzyła m.in. dla Anny German, Maryli Rodowicz, Czesława Niemena i Skaldów. – Agnieszka Radwańska – polska tenisistka, była liderka rankingu WTA, zwyciężczyni 20 turniejów singlowych i 2 deblowych, finalistka Wimbledonu 2012. – Agnieszka Chylińska – polska piosenkarka rockowa i popowa, autorka tekstów, kompozytorka i producentka muzyczna. Była wokalistka zespołów O.N.A. i Chylińska. – Agnieszka Dygant – polska aktorka filmowa i telewizyjna. Znana m.in. z ról w serialach “Niania”, “Prawo Agaty” i “Na Wspólnej”. Agnieszki to kobiety o silnym charakterze, inteligentne i ambitne. Mają dużo energii i zapału do życia. Są wiarygodne i lojalne wobec swoich przyjaciół i bliskich. Nie boją się wyrażać swoich opinii i emocji. Są też romantyczne i wrażliwe na piękno. Lubią otaczać się ludźmi o podobnych zainteresowaniach i wartościach. Agnieszko, jeśli czytasz ten wpis, to życzę Ci wszystkiego najlepszego z okazji Twojego święta! Niech Ci się spełniają marzenia i cele. Niech Cię otacza miłość i radość. Niech Cię wspiera rodzina i przyjaciele. Niech Cię inspiruje świat i sztuka. Bądź sobą i bądź szczęśliwa! Augustyn

Augustyn

Dziś imieniny obchodzi Augustyn, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Augustyni i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Augustyn pochodzi z łacińskiego imienia Augustinus, co oznacza “wielki” lub “czcigodny”. Jest to imię o głębokich korzeniach historycznych i kulturowych, często związane z osobami odznaczającymi się mądrością, godnością i szlachetnością Wśród znanych Augustynów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Św. Augustyn z Hippony: jeden z najważniejszych teologów i filozofów chrześcijaństwa, autor “Wyznania” i “Państwa Bożego”. - Augustyn Kordecki: przeor klasztoru na Jasnej Górze, który bronił klasztoru przed Szwedami w 1655 roku. - Augustyn Bloch: polski kompozytor i organista. Augustyn to osoba o silnym poczuciu godności i honoru. Ceni sobie wartości moralne, sprawiedliwość i prawdę. Jest osobą mądrą, introspektywną i duchową, często poszukującą głębszego zrozumienia życia i otaczającego świata4. Augustyn jest lojalny wobec swoich bliskich i gotowy do poświęceń na rzecz sprawiedliwości. Dzięki swojej determinacji i silnej woli, często odnosi sukcesy w wybranych przez siebie dziedzinach. Statystyki: - Imię Augustyn jest stosunkowo rzadkie, ale posiada swoje znaczenie kulturowe. W Polsce Augustyn najczęściej obchodzi swoje imieniny 28 maja oraz 28 sierpnia. - Może również obchodzić imieniny: 28 stycznia, 29 kwietnia, 19 maja, 27 maja, 9 lipca oraz 24 lipca. Życzenia dla solenizanta Augustyna: 🎉🎊 Drogi Augustynie, z okazji Twoich imienin życzę Ci pełni radości, pomyślności i wielu sukcesów! Niech każdy dzień przynosi Ci mnóstwo inspiracji oraz pięknych chwil w gronie bliskich. Wszystkiego najlepszego! 🎊🎉 Flawian

Flawian

Dziś imieniny obchodzi Flawian, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Flawianie i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Flawian pochodzi od nazwy rzymskiego rodu Flawiuszów i wywodzi się z łacińskiego słowa “flavus”, oznaczającego “płowy” lub “złocisty”. Imię to było popularne wśród rzymskich patrycjuszy i nosili je niegdyś również chrześcijańscy święci. Wśród znanych Flawianów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Św. Flawian z Konstantynopola: patriarcha Konstantynopola i męczennik w V wieku. - Św. Flawian z Antiochii: drugi biskup Antiochii. - Flavian Beltsov: współczesny ukraiński pisarz pochodzenia polskiego, czyli literat bardziej współczesny dla nas. Flawian to osoba ambitna, solidna i zdeterminowana w dążeniu do osiągnięcia swoich celów. Jest pracowity i lojalny wobec swoich przyjaciół oraz współpracowników. Osoby noszące to imię często wyróżniają się swoim wewnętrznym spokojem oraz zdolnością do budowania trwałych relacji. Mają silną wolę i są gotowi stawić czoła wszelkim trudnościom. Statystyki: Imię Flawian jest rzadko nadawane w Polsce. Flawian swoje imieniny świętuje 3 razy w roku: 28 stycznia, 18 lutego oraz 22 grudnia. W Polsce noszących to imię jest bardzo mało, co sprawia, że jest unikatowe i rzadko spotykane. Piękne Życzenia dla solenizanta Flawiana: 🎉🎊 Drogi Flawianie, z okazji Twoich imienin życzę Ci mnóstwo radości, spełnienia marzeń i sukcesów w życiu prywatnym oraz zawodowym! Niech każdy dzień przynosi Ci nowe wyzwania i możliwości, a Twoje serce zawsze Ildefons

Ildefons

Ildefons jest imieniem pochodzenia germańskiego, które ma swoje korzenie w starożytnych językach germańskich. Oznacza “osłaniający”, “chroniący” lub “obrońca”. Imię to jest dość rzadko spotykane, ale noszone przez kilka znanych postaci historycznych i literackich. Historia i znaczenie Ildefons jest imieniem, które wywodzi się z dwóch germańskich słów: “hild” oznaczającego “bitwę” oraz “funs” lub “funsus” oznaczającego “gotowy”. W połączeniu, imię to można tłumaczyć jako “gotowy do bitwy” lub “bojowy obrońca”. Imię to było popularne w średniowieczu, zwłaszcza w krajach germańskich i iberyjskich. Święci i patroni Najbardziej znanym świętym noszącym to imię jest Święty Ildefons z Toledo, żyjący w VII wieku. Był arcybiskupem Toledo i znanym teologiem, który zasłynął ze swoich pism dotyczących Najświętszej Maryi Panny. Jego święto przypada na 23 stycznia. Osobowość i cechy charakteru Osoby noszące imię Ildefons są zazwyczaj postrzegane jako silne, odważne i pełne determinacji. Mają naturalną zdolność do obrony swoich przekonań i wartości, są lojalne i często pełnią role przywódcze w swoich społecznościach. Znane postacie - Ildefons Gałczyński: Znany polski poeta i satyryk, autor wielu wierszy i poematów, które przeszły do kanonu literatury polskiej. - Święty Ildefons z Toledo: Jak wcześniej wspomniano, był arcybiskupem i teologiem, znanym z głębokiej pobożności i oddania Najświętszej Maryi Pannie. Popularność Imię Ildefons jest obecnie rzadko nadawane, ale zachowuje swoją unikalność i historyczną wartość. Osoby noszące to imię często są dumne z jego bogatego dziedzictwa i symboliki. Julian

Julian

Dziś imieniny obchodzi Julian, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Julianie i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Julian pochodzi z łaciny, od słowa “Julianus” oznaczającego “należący do rodu Julii”. Jest to jedno z najstarszych i najbardziej popularnych imion męskich w Europie. W Polsce występuje od XIII wieku i zyskało popularność w XVIII i XIX wieku. Wśród znanych Julianów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Św. Julian z Antiochii (męczennik z IV w.) - Julian Assange: australijski dziennikarz i aktywista polityczny - Julian Lennon: brytyjski muzyk i syn Johna Lennona - Julian Casablancas: amerykański muzyk i lider grupy The Strokes Julian to zorganizowany, opanowany i ambitny mężczyzna, który osiąga wyznaczone cele, nie tracąc wiary w siebie nawet w obliczu przeciwności💪. Jest powszechnie lubiany za swoją życzliwość, lojalność i zdolność do zachowania obiektywizmu w trudnych sytuacjach😊. Julian to również osoba wrażliwa i empatyczna, dbająca o dobro swoich bliskich i chętnie angażująca się w różne przedsięwzięcia. Statystyki: - W 2025 roku imię Julian nosi w Polsce 43,337 mężczyzn. - W 2024 roku nadano to imię 1,855 chłopcom, co daje 23 miejsce w rankingu najczęściej nadawanych imion. - Imię Julian jest popularne w Polsce, zajmując 99. miejsce w rankingu występowania imion męskich. Imieniny Juliana są obchodzone: 6 stycznia, 7 stycznia, 9 stycznia, 17 stycznia, 27 stycznia, 28 stycznia, 8 lutego, 12 lutego, 17 lutego, 27 lutego, 8 marca, 27 maja, 12 sierpnia, 2 września, 18 października Piękne Życzenia dla solenizanta Juliana: 🎊🎉 Drogi Julianie, z okazji Twoich imienin życzę Ci pełni radości, sukcesów i spełnienia marzeń! Niech każdy dzień przynosi Ci nowe możliwości i obfituje w piękne chwile w gronie bliskich. Wszystkiego najlepszego! 🎉😊 Karol

Karol

Dziś imieniny obchodzi Karol, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Karole i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Karol pochodzi od starogermańskiego słowa “karal” lub “karl” oznaczającego “mąż”, “mężczyzna” lub “wojownik”. Jest to bardzo popularne imię w wielu krajach Europy i ma długą tradycję historyczną. Wśród znanych Karolów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Karol Wielki: Król Franków, cesarz rzymski. - Karol Darwin: Angielski przyrodnik, twórca teorii ewolucji. - Św. Karol Boromeusz: Wybitny biskup katolicki z XVI w. - Karol Wojtyła: Papież Jan Paweł II. - Karol Linneusz: Szwedzki botanik, twórca systematyki roślin. Karol to osoba mężna i szlachetna. Jest pewny siebie, odpowiedzialny i zazwyczaj dąży do realizacji jasno wytyczonych celów. Cechuje go duża wrażliwość, lojalność oraz zdolność do poświęceń dla bliskich. Karol jest ambitny, ma silne poczucie obowiązku i często wykazuje przywódcze talenty. Jest realistą, który potrafi walczyć o swoje przekonania i dbać o swoich bliskich. Statystyki: Imię Karol nosi w Polsce około 165,749 mężczyzn, co daje 45. miejsce w rankingu najczęściej występujących imion męskich. - W 2024 roku imię Karol nadano 866 chłopcom, co umieszcza je na 38. miejscu najpopularniejszych imion. Imieniny Karola są obchodzone: 21 stycznia, 23 stycznia, 28 stycznia, 2 marca, 4 kwietnia, 9 maja, 3 czerwca, 4 czerwca, 5 sierpnia, 4 listopada, i kilka innych dni w ciągu roku. Piękne Życzenia dla solenizanta Karola: 🎉🎊 Drogi Karolu, z okazji Twoich imienin życzę Ci wielu sukcesów, radości i niezliczonych chwil pełnych szczęścia! Niech każdy dzień przynosi Ci nowe wyzwania i triumfy. Wszystkiego najlepszego! 🎊🎉 Leonidas

Leonidas

Dziś imieniny obchodzi Leonidas, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Leonidasi i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Leonidas pochodzi z greckiego słowa “leon” oznaczającego “lew” oraz “idas” co oznacza “syn” lub “potomek”. Jest to jedno z bardziej znanych historycznie imion, kojarzone przede wszystkim z legendarnym królem Sparty, który zasłynął z bohaterskiej obrony Termopil. W kontekście symbolicznym imię to reprezentuje męstwo, odwagę i poświęcenie. Wśród znanych Leonidasów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Leonidas I: legendarny król Sparty, bohater bitwy pod Termopilami. - Leonidas Polk: amerykański generał i biskup episkopalny. - Leonidas Kavakos: grecki skrzypek i dyrygent, zdobywca licznych międzynarodowych nagród muzycznych. Osoby noszące imię Leonidas często cechuje wiele zalet takich jak odwaga, determinacja i siła. Leonidas to osobowość przywódcza, która potrafi stawić czoła wyzwaniom i motywować innych do działania. Jest również lojalny, a jego rycerskie postawy sprawiają, że budzi zaufanie. Ceni wartości moralne i dąży do sprawiedliwości. Dzięki swojemu zapałowi i autorytetowi, Leonidas potrafi zjednać sobie ludzi i prowadzić ich do wspólnych celów. Statystyki: Imię Leonidas jest bardzo rzadkie w Polsce. Według najnowszych danych, nosi je zaledwie około 100 osób. Ze względu na jego unikalność, cieszy się popularnością szczególnie wśród ludzi, którzy szukają wyjątkowych imion dla swoich dzieci. Imieniny Leonidasa: - 16 kwietnia - 22 kwietnia - 28 stycznia Piękne Życzenia dla solenizanta Leonidasa: Drogi Leonidasie, z okazji Twoich imienin życzę Ci pełni radości, sukcesów i spełnienia marzeń! Niech każdy dzień dostarcza Ci nowych wyzwań i triumfów, a życie obfituje w szczęśliwe chwile w gronie bliskich. Wszystkiego najlepszego! 🎉😊 Piotr

Piotr

Dziś imieniny obchodzi Piotr, czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Piotrowie i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Piotr pochodzi z greckiego słowa “petros”, co oznacza “skała” lub “opoka”. W Nowym Testamencie imię to nosił jeden z dwunastu apostołów – św. Piotr, który stał się jednym z filarów Kościoła chrześcijańskiego. Wśród znanych Piotrów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów: - Św. Piotr: Jeden z dwunastu apostołów Jezusa i pierwszy papież. - Piotr I Wielki (Piotr Aleksiejewicz Romanow): Car Rosji. - Piotr Skarga: Polski jezuita, kaznodzieja i pisarz. - Piotr Czajkowski: Rosyjski kompozytor, twórca słynnych dzieł muzycznych, takich jak “Jezioro łabędzie” i “Dziadek do orzechów”. - Piotr Adamczyk: Polski aktor filmowy i teatralny. Piotr to osoba silna, pewna siebie i odpowiedzialna. Cechuje go zdolność do przywództwa i podejmowania decyzji w trudnych sytuacjach. Jest lojalny wobec swoich bliskich i gotowy do poświęceń. Piotra cechuje determinacja, mądrość i duchowość. Jego zdolności organizacyjne i wytrwałość sprawiają, że odnosi sukcesy zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Statystyki: - Imię Piotr jest jednym z najpopularniejszych imion w Polsce, noszone przez około 369,500 mężczyzn. - W 2024 roku imię Piotr nadano 3,476 chłopcom, co umieszcza je na 5. miejscu najpopularniejszych imion. Imieniny Piotra są obchodzone: - 29 czerwca (najbardziej popularna data) - 25 lutego - 2 kwietnia - 21 września - 16 października - i inne. Piękne Życzenia dla solenizanta Piotra: 🎉🎊 Drogi Piotrze, z okazji Twoich imienin życzę Ci pełni radości, sukcesów i spełnienia wszystkich marzeń! Niech każdy dzień przynosi Ci nowe wyzwania i cenne doświadczenia, a życie obfituje w piękne chwile z bliskimi. Wszystkiego najlepszego! 🎊 Radomir

Radomir

Dziś imieniny obchodzi Radomir czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Radomirzy i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Radomir pochodzi z języka starosłowiańskiego i oznacza “ten, który przynosi pokój” lub “ten, który troszczy się o pokój”. Jest to tradycyjne imię męskie, które można spotkać w wielu krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Wśród znanych Radomirów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki…. Oto kilka przykładów - Radomir Reszke: Polski kompozytor. - Radomir Wit: Polski dziennikarz. - Radomir Konstantinović: Serbski pisarz, scenarzysta i reżyser filmowy. - Gabriel Radomir: Car Bułgarii z X wieku. Radomir to osoba odważna, silna i niezależna. Ceni sobie spokój, harmonię i ma naturalne zdolności przywódcze. Jest towarzyski, zorganizowany i lojalny wobec swoich bliskich. Jego wrażliwość na dobro innych osób sprawia, że jest postrzegany jako osoba godna zaufania. Statystyki: - Imię Radomir jest rzadkie w Polsce, używane przez około 1,191 mężczyzn. - W 2023 roku imię Radomir nadano 9 chłopcom. Imieniny Radomira są obchodzone: - 28 stycznia - 29 stycznia Piękne Życzenia dla solenizanta Radomira: 🎉🎊 Drogi Radomirze, z okazji Twoich imienin życzę Ci pełni radości, sukcesów i spełnienia marzeń! Niech każdy dzień przynosi Ci nowe wyzwania i piękne chwile w gronie bliskich. Wszystkiego najlepszego! 🎊😊 Roger

Roger

Dziś imieniny obchodzi Roger czy chciałbyś wiedzieć jaka jest etymologia pochodzenia tego imienia, poznać znanych Panów noszące to imię, dowiedzieć się jacy są Rogerzy i w jakich dniach obchodzą swoje imieniny oprócz dzisiejszego dnia? Jeśli tak, to zapraszam Cię do lektury tego wpisu, w którym podzielę się z Tobą ciekawostkami na temat tego popularnego i pięknego imienia. Imię Roger pochodzi z germańskich słów “hrod” oznaczającego “sławę” i “gari” (lub wersje: per, pier) oznaczającego “oszczep”. Oznacza więc “tego, który zdobył sławę dzięki oszczepowi” lub “sławnego oszczepnika”. Imię to zyskało popularność w średniowieczu i jest używane w wielu krajach europejskich. Wśród znanych Rogerów można wymienić ludzi z różnych dziedzin kultury, nauki, polityki, sportu…. Oto kilka przykładów - Roger Federer – szwajcarski tenisista, uważany za jednego z najlepszych w historii. Read the full article

#28 stycznia

1 note · View note

dariusblogpl · 7 years ago

Text

Papież Franciszek przeciwko małżeństwom homoseksualnym, ale popiera związki partnerskie

Papież Franciszek powiedział, znów atakuje małżeństwa jednopłciowe w nowej książce. Jego komentarze zostały opublikowane w serii wywiadów z Dominique Wolton, francuskim socjologiem.

"Małżeństwo między osobami tej samej płci? "Małżeństwo" to historyczne słowo - powiedział Franciszek. "Zawsze w ludzkości i nie tylko w Kościele, małżeństwo jest pomiędzy mężczyzną i kobietą ... nie możemy tego zmienić." "To jest natura rzeczy. Tak właśnie jest. Nazwijmy ich "związkami partnerskimi". (GayStarNews)

Paradoks jest taki historia małżeństwa jest inna niż chce kościół, wiele razy zmieniano małżeństwo było dla wybrany np nie całe sto lat temu był zakaz małżeństw mieszany. Mówienie że małżeństwo biblijne to nie dokładnie też czytają jest wiele akceptacji miedzy innymi związki bratem i siostrą, jak religie twierdzą że był tylko Adam i Ewa mieli dzieci znaczy po za nimi nikt nie było to ich dzieci brali ślub ze sobą.

Kto wymyślił małżeństwo - SuperSluby.pl i Wikipedia:

Korzenie współczesnych, zachodnioeuropejskich małżeństw sięgają do starożytności. Pierwotnie były one umową zawieraną nie tylko między narzeczonymi, ale całymi rodzinami. Uczucia nie grały tak wielkiej roli, liczył się charakter ekonomiczny związku i korzyści z niego płynące. Dlatego większość ślubów była aranżowana, a przyszli małżonkowie po raz pierwszy widzieli się... przed ołtarzem! Przez wiele lat panował patriarchat - mąż mógł odprawić żonę, kiedy się nią znudził. Od wieków jednak nie zmienił się fakt, że na osoby stanu wolnego wywierano nacisk, by znalazły sobie partnera na całe życie. Staropanieństwo, czy starokawalerstwo nie było tolerowane.

Kupić sobie żonę: W pierwszych wiekach naszej ery sposobem na zawarcie małżeństwa była umowa, którą w dzisiejszych czasach można nazwać aktem kupna-sprzedaży. Kobieta była wydawana narzeczonemu przez osobę, której podlegała, za wcześniej ustaloną cenę. Z czasem rytuał ten podzielił się na dwie części: zamówiny i zdawiny. Pierwsza miała formę dzisiejszych oświadczyn - kandydat na przyszłego męża wręczał niewieście pierścionek (oczywiście jego wartość była wliczona w cenę żony lub była jej zadatkiem). Zaś druga symbolizowała akt zaślubin i zezwalała na przywiezienie żony do domu męża. Małżeństwo miało wtedy czysto świecki charakter.

Małżeństwo przez porwanie: Przede wszystkim należy odróżnić porwanie od uprowadzenia. W pierwszym przypadku, kobieta nie miała nic do powiedzenia, w drugi, to ona wybierała uprowadzającego (kandydata na przyszłego męża). Porwanie było karane przez kościół katolicki, o czym świadczą zachowane do dziś uchwały soborów i synodów. Do dziś tradycja małżeństwa przez porwanie zachowała się w kulturze romskiej.

Mezalianse: Z biegiem lat w instytucji małżeństwa zaczął dominować wątek klasowy. Zakazywano małżeństw szlachty z mieszczanami i chłopami. Jeżeli zakochany magnat nie mógł oprzeć się urokowi mieszczki, do ślubu potrzebna mu była zgoda króla (ten udzielał jej niechętnie). Ani żona, ani dzieci urodzone z takiego związku nie uzyskiwały awansu klasowego, nie nosili też szlacheckiego nazwiska. Dlatego najbardziej popularne były wówczas śluby w obrębie własnego stanu.

Małżeństwo pod kontrolą: W XVIII w. małżeństwo niezależnie od wyznania, w jakim zostało zawarte zostało unormowane przez ustawodawstwo państwowe. W katolicyzmie zaczęto odróżniać sakrament małżeństwa od umowy czysto cywilnej. Dolną granicę wiekową małżonków (18 lat mężczyzna, 16 kobieta) ustanowiono dopiero w połowie XIX w. Obowiązywało prawo do dziedziczenia, opieki nad dziećmi do skończenia przez nich 21 roku życia, a nawet prawo do odrębności majątkowej!

Małżeństwo w Starożytnej Grecji: Małżeństwo i rodzina stanowiły w Grecji wspólnotę gospodarczą, której celem było zachowanie przywilejów własności, utrzymanie kobiet i obsługiwanie mężczyzn. Te trojakie funkcje spełniały one należycie, natomiast funkcja czwarta, ważna dla państwa, zapewnienie potomstwa, czasem szwankowała. Instytucja małżeńska została tak dalece zlekceważona przez Greków, że mężczyznom trzeba było przypominać o obowiązkach małżeńskich przynajmniej trzy razy w miesiącu. Większość czasu spędzali oni bowiem z heterami lub młodzieńcami. W życiu społecznym kładziono duży nacisk na własność, na dostarczenie posagu (co obniżało szanse doboru seksualnego) oraz na uzależnienie kobiety od ogniska domowego. (...)

Małżeństwo było w starożytnym Rzymie pierwotnie inicjacją seksualną. Aktywność seksualna zaczynała się dla dziewczyn w wieku 12 lat – wtedy to Rzymianie wydawali swe córki za mąż. U mężczyzn wiek ten wynosił 14 lat. Według prawa Augusta niezamężna 20-latka była karana z powodu braku małżeństwa i dzieci.

Zawarcie małżeństwa w najstarszych czasach odbywało się w Rzymie poprzez kupno kobiety; potem zaś istniało małżeństwo z oddania i małżeństwo z przymusu. Partnerzy zostawali „przekazani” do małżeństwa przez wyższą instancję (rodziców, klan, bogów), przy czym ich obustronna zgoda na to miała bardzo małe (lub żadne) znaczenie. W czasach przed naszą erą panowało małżeństwo z oddania. Było ono uzgodnione przez ojców lub klany, a żona przekazywana mężowi przez ojca lub klan. Przechodziła ona pod kuratelę męża i jego klanu. Najbardziej znaczący krok z patriarchalnego małżeństwa z oddania do wolnego małżeństwa, opartego na obustronnej zgodzie partnerów (łac. consensus, co znaczy zgoda), zrobiono w okresie Cesarstwa rzymskiego. Wtedy zawarcie małżeństwa per usum (z nawyku, z przyzwyczajenia, przez stosowanie go) zaczęło się prędko rozpowszechniać. Oznaczało to, że związek mężczyzny i kobiety, który trwał ponad rok, mimo że nie było zgody ojca, był uznawany przez prawo za małżeństwo. Żona wprawdzie przy tego rodzaju małżeństwie oficjalnie pozostawała pod władzą ojca lub kuratora, jednak małżeństwo per usum oznaczało już pełną prawną niezależność kobiety. Jeśli jednak w okresie roku o którym mowa powyżej zaistniały dowody, że kobieta przez trzy noce przebywała gdzie indziej niż u danego mężczyzny, ojciec miał prawo sprowadzić córkę do siebie. Z uwagi na to, że posiadał nad nią władzę absolutną mógł ja zabić lub sprzedać jako niewolnicę. Aby uniemożliwić ojcu działanie pod wpływem ewentualnego impulsu z czasem prawo ograniczyło jego władzę nakazując mu w takich okolicznościach zwołanie rady rodzinnej, do której należeli również krewni i przyjaciele. (...)

U Rzymian istniał, obok monogamicznego małżeństwa, konkubinat jako inna forma legalnego związku seksualnego mężczyzny z kobietą. Kochankami były kobiety wysokiego pochodzenia, utrzymywane przez zamożnych obywateli.

Współczesne małżeństwo cywilizacji zachodniej i prawosławnej, ma długą historię. Sięga korzeniami do kilku bardzo różnych kultur starożytnych, szczególnie do kultury Starożytnego Rzymu, judajskiej i germańskiej. Wraz z upływem wieków małżeństwo zachodnie kształtowane było przez średniowieczną doktrynę Kościoła, żądania wysunięte przez protestantów w czasach reformacji oraz społeczny wpływ rewolucji przemysłowej.

Poprzez znaczną część historii świata zachodniego małżeństwo nie było jedynie osobistą sprawą męża i żony, ale raczej miało charakter układu pomiędzy rodzinami. Większość małżeństw była aranżowana przez rodziny. Żona w takich związkach miała zwykle znacznie mniej praw niż jej mąż i oczekiwano, że będzie mu podległa. Małżeństwo w znaczącym zakresie stanowiło związek o charakterze ekonomicznym. Nie miał on nic wspólnego z miłością romantyczną i nawet zwykłe uczucia nie miały znaczenia. Do najważniejszych małżeńskich powinności zaliczała się prokreacja i współpraca. W kulturze zachodniej naszej ery na wiele wieków przyjął się zakaz rozwodów, co kontrastuje ze zwyczajami starożytnych, gdzie rozwód uzyskać można zwykle było bardzo łatwo (mężczyzna miał na ogół znaczną przewagę nad kobietą – mógł po prostu odprawić swoją żonę, ale w wielu przypadkach również żona mogła ubiegać się o rozejście). W starożytnym Rzymie para mogła rozwieść się także za obopólną zgodą – w wielu krajach europejskich do dziś jest to niemożliwe. Zwraca też uwagę fakt, że w kulturze zachodniej małżeństwo jawiło się zawsze jako oczywista konieczność, a na osoby stanu wolnego prawie wywierano nacisk by weszły w związek małżeński (nacisk taki nieco złagodniał, przynajmniej na jakiś czas, pod wpływem większości chrześcijan, którzy za szczególną cnotę uznało celibat). (...)

Ślubu kościelnego, w rozumieniu liturgii w świątyni przez wiele stuleci nie było. Belgijski teolog Edward Schillebeeckx OP podkreśla, że w pierwszych trzech wiekach brak jest świadectw regularnej praktyki błogosławienia związku przez duchownego. Edward Schillebeeck wykazuje, że w pierwotnym Kościele obrzęd zawierania małżeństwa należał do sfery świeckiej, rodzinnej, tzn. świeccy chrześcijanie, na mocy kapłaństwa powszechnego, przeżywali małżeństwo jako sakrament w domu. Na śluby kościelne przyszedł czas, kiedy zaczęto budować bazyliki. Jednak już Ignacy Antiocheński (30-107) wyraził wolę, by małżeństwo między ochrzczonymi nie dokonywało się inaczej jak za wiedzą biskupa. Pisali o tym w swych dziełach Klemens Aleksandryjski, Tertulian, Cyprian z Kartaginy, Jan Chryzostom, Augustyn z Hippony.

Do X wieku związek małżeński, zawierany wśród ludzi szlachetnie urodzonych opierał się na umowie między rodzinami, miał charakter prywatny i świecki, ale nie religijny (Kościół nie miał prawa ingerować w taki związek). Dopiero w wiekach XI i XII nabrała wagi deklaracja woli małżonków, wyrażona w obecności kapłana. Zdaniem Philippe’a Ariès spory teologiczne sprawiły, że Kościół zdołał włączyć się w kontrolę małżeństw dopiero w XIII wieku (i dopiero wówczas narzucił ich nierozwiązywalność mimo sprzeciwów szlachty, ale bez oporów w społecznościach wiejskich). Jednakże aż po wiek XVI, a konkretnie do Soboru trydenckiego, uznawało się za ważne małżeństwo zawarte bez udziału księdza.

Na początku średniowiecza Kościół w Europie umocnił się, a kler – kardynałowie, biskupi i wspólnoty zakonne – począł zdobywać coraz większy wpływ na politykę, gospodarkę i społeczeństwo. W konsekwencji udało się, nawet jeśli bardzo powoli i nie wszędzie, rozpowszechnić i w pewnej mierze wymusić na terenie Europy ideał nierozerwalnego związku małżeńskiego. Tym samym miłość erotyczna została związana z jedyną legalną formą związku seksualnego – małżeństwem.

Jednak przez całe średniowiecze utrzymywały się obok małżeństwa inne legalne i nielegalne związki seksualne, jak konkubinat, prostytucja, a także bardzo rozpowszechniony aż do XII wieku konkubinat księży, któremu wielu biskupów, a nawet papieży, zawdzięczało potomstwo.

Reformacja protestancka w XVI stuleciu odrzuciła dominującą wcześniej koncepcję małżeństwa razem z wieloma innymi doktrynami katolickimi. Marcin Luter zadeklarował, że małżeństwo jest sprawą ziemską..., która przynależy do sfery państwowej. Podobną opinię wyrażał pastor protestancki i teolog genewski Jan Kalwin. Wydał on dekret, zgodnie z którym aby para mogła być uznana za małżeństwo musiała się zarejestrować u władz państwowych po przeprowadzeniu ceremonii kościelnej.

Purytanie angielscy w XVII stuleciu uchwalili nawet ustawę parlamentarną stanowiącą, że małżeństwo nie jest sakramentem i wkrótce potem małżeństwo przybrało charakter czysto świecki. Ceremonia odbywała się nie przed ministrem, lecz sędzią pokoju. Rostorianie znieśli to prawo i powrócili do starego systemu małżeństw, ale Purytanie przynieśli swoją koncepcję małżeństwa też do Ameryki gdzie się przyjęła. Marcin Luter i inni protestanci zredukowali też liczbę różnych zakazów. Pokrewieństwo i pokrewieństwo duchowe przestało być przeszkodą dla związku małżeńskiego, zawężono pojecie „więzów krwi”. Tak więc nawet małżeństwa pomiędzy kuzynami pierwszego stopnia stały się możliwe.

Inną sporną sprawą był rozwód. W przeciwieństwie do doktryny przyjętej w Kościele katolickim, reformatorzy protestanccy nie wierzyli w nierozwiązywalność małżeństwa i dopuszczali rozwód w szczególnych okolicznościach. Purytanin John Milton i jego Doktryna i dyscyplina rozwodów z 1643 roku nawet zalecała by samodzielnie się rozwodzić bez angażowania w to Kościoła czy państwa. Dla Johna Miltona małżeństwo pozostawało całkowicie kwestia pełnego dopasowania obu partnerów. Tam gdzie brakowało miłości wzajemnej małżeństwo było pozorem i musiało być rozwiązane. Jednakże ta filozofia była zbyt postępowa jak na owe czasy. Co prawda parlament angielski zaczął przyznawać rozwody, ale procedura była na tyle skomplikowana i kosztowna, ze tylko kilka par mogło z niej skorzystać.

Wpływ reformacji umocnił ideał surowej moralności seksualnej. Od drugiej połowy XVI wieku państwo i Kościół zaczęły wspólnie występować przeciwko nieformalnie zawartym związkom.

Po reformacji nawet z ambony zaczęto propagować małżeństwa podwójne, celem zasiedlenia obszarów wyludnionych po wojnie. Przy znacznym deficycie mężczyzn nie starczały nawet małżeństwa podwójne. W XVII wieku po wyludnieniu kraju w wyniku epidemii, rząd Islandii zadeklarował, że każda dziewczyna może sobie pozwolić na 6 dzieci z nieprawego łoża bez uszczerbku dla swej czci. Efekt akcji był tak wielki, że wkrótce można było odwołać ten dekret.

Kościół katolicki pod koniec XVI w. wprowadził instytucję ksiąg metrykalnych (na swoje potrzeby), księgi takie zaczęły też prowadzić inne wyznania.

Małżeństwo w majestacie prawa (tzw. „małżeństwo cywilne” lub „małżeństwo świeckie”) to małżeństwo zawarte w obecności urzędnika państwowego. Małżeństwo cywilne wprowadzono w niektórych regionach Europy w XVI w., w większości państw nastąpiło to jednak dopiero w wieku XIX. W większości krajów europejskich małżeństwo wymagało ceremonii religijnej do czasu rewolucji francuskiej.

We Francji w 1787 roku król Ludwik XVI wprowadził śluby cywilne dla protestantów. W 1792 wprowadzono we Francji jedynie cywilną formę zawierania małżeństwa (podobnie regulował tę kwestię Kodeks Napoleona). Od 1792 roku, wraz z Rewolucją Francuską, ceremonie religijne we Francji zeszły na drugi plan – nadal mogły być przeprowadzane, ale tylko gdy para zawarła już małżeństwo cywilne. Później Napoleon rozprzestrzenił ten zwyczaj w innych krajach europejskich.

Socjaliści i marksiści nie interesowali się szczególnie sprawami seksualnymi ani nie mieli skrystalizowanej jednolitej doktryny w tym względzie. Z najbardziej wpływowych postaci Karol Marks był wzorowym, „klasycznym” mężem i ojcem i nie zajmował się tą problematyką, Fryderyk Engels pisząc w wieku 64 lat pracę O pochodzeniu rodziny, własności prywatnej i państwa wypowiedział się za miłością monogamiczną jako naturalną formą stosunków między płciami. Pogląd Engelsa przejęła rewolucja bolszewicka z Włodzimierzem Leninem na czele choć wielu rewolucjonistów uważało, iż Engels pozostawał pod zbyt silnym wpływem burżuazyjno-romantycznych ideałów małżeńskich (marksiści byli jednak zgodni w krytyce ograniczenia i skorumpowania jakie, ich zdaniem, na małżeństwo nakładała własność prywatna).

Trzecia Rzesza uznawała oficjalnie tylko seksualne czynności reprodukcyjne, ignorując natomiast przyjemność zmysłową. Więzy emocjonalne miały łączyć jednostkę z państwem, narodem i führerem, a nie z drugim człowiekiem. Według narodowego socjalizmu instytucja małżeństwa nie służyła do przeżywania indywidualnego szczęścia. Miłość nie była sprawą prywatną. W ideologii faszystowskiej gloryfikowano ją jako „świątynię” wyższych wartości. W praktyce III Rzeszy miała ona do spełnienia określone cele. Ażeby wesprzeć seksualność w służbie „ideologii rasowej” i poprzedzającej wojnę „bitwy o rozrodczość”, regulowano także życie płciowe, o którym decydowali sami partnerzy.

#news #związki partnerskie #marriage equality

0 notes