#Ana Basri

[lughatul-qurania]

Anas (ra) said that:

"Once I saw the Prophet performing Duha (forenoon) prayer in six units. After that day I never quit that prayer."

The person, who relates this tradition, Hassan Al-Basri(rh), who also had the same sensitivity, said the following:

"After this statement of Anas (ra), I also never quit performing the Duha prayer."

(Tabarani, Awsat, II, 68/1276)

[preservingorthodoxy]

Abu Raja' Qutaibah ibn Sa'id narrated to us, from Malik ibn Anas, from Rabi'ah ibn Abi 'Abdur-Rahman, from Anas ibn Malik, that he heard him say:

"The Messenger of Allah, peace be upon him, was neither very tall nor excessively short, neither extremely white nor deep brown. His hair was neither very curly nor very straight. Allah sent him as a prophet at the age of forty, and he stayed in Mecca for ten years and in Medina for ten years. Allah took him unto Him at the age of sixty, and there were not more than twenty white hairs in his head and beard."

Hamid ibn Mas'adah al-Basri narrated to us. Abdul Wahhab al-Thaqafi narrated to us from Hamid, from Anas ibn Malik, who said:

"The Messenger of Allah, peace be upon him, was of medium height, neither tall nor short, with a well-proportioned body."

Mahmoud ibn Ghailan narrated to us. Waki' narrated to us. Sufyan narrated to us from Abu Ishaq, from Al-Bara' ibn 'Azib who said:

"I have never seen anyone with thick curly hair, wearing a red garment, more handsome than the Messenger of Allah, peace be upon him. His hair reached his shoulders, spread evenly across them, neither too short nor too long."

Kitāb al-Shamā'il al-Muḥammadiyyah by Al-Tirmidhī

[basicsofislam]

ISLAM 101: AN INTRODUCTION TO HADITH: Part 15

Sila ar-Rahm (Observing Ties of Kinship): Part 2

The rights of parents over their children can be categorized as follows:

a) Rights Pertaining to the Body

If need be, we should carry our parents on our backs. Upon seeing a man with a burden on his back during his circumambulation of the Ka’ba, Hasan al-Basri asked him why he performed this worship with a burden upon his back. The man replied,

“This is not a burden but is my father. I brought him here from Damascus and circumambulated the Ka’ba seven times with him. He taught me my religion and belief. He raised me with an Islamic morality; his rights upon me are great.”

Hasan al-Basri responded,

“If you were to carry him on your back until the Last Day, your labor would go to waste in the event of your breaking his heart only once. Similarly, if you please him even once, it would be equivalent to this much labor.”

All the favors and spiritual degrees that Uways al-Qarani attained are due to his kindness to his mother. Anas ibn Malik relates:

“During the time of Allah’s Messenger, there was a young man by the name of Alqama. He was very pious, spending his time in prayer and fasting. He then fell very ill and, at the subsequent approach of death, became speechless. Being informed of this situation, the Messenger of Allah sent Ali and Ammar ibn Yasir to him. Despite their prompting Alqama to recite the Declaration of Faith, he was unable to do so. When Bilal al-Habashi informed the Prophet of the young man’s predicament, Allah’s Messenger asked, ‘Are either of his parents alive?’

‘O Messenger of Allah, his mother is alive, but she is very aged,’ he was told.

The Prophet then wished to speak with her. When she arrived, he asked her about her son, and she replied:

‘O Messenger of Allah, Alqama is very pious. He is always engaged in worship, but I am displeased with him, as he holds the approval of his wife above mine.’

Allah’s Messenger said,

‘Your displeasure has prevented Alqama’s tongue from pronouncing the Declaration of Faith. Forgive him, so that he may speak.’

When she refused, Allah’s Messenger turned to Bilal and said,

‘Bilal, call for my Companions to go out and gather firewood.’

Upon hearing this, she asked,

‘Messenger of Allah, what do you plan to do with this? Will my child be burnt in the fire? How am I to bear this?’

Allah’s Messenger said,

‘The flames of the Fire are more severe and long-lasting. If you want Allah to forgive him, be reconciled to him. His prayer, fasting, and spending in charity are of no benefit to Alqama so long as you are displeased with him.’

When the elderly woman heard these words, she exclaimed,

‘I call upon Allah and His angels and the Muslims who are present to be my witness that I have forgiven Alqama.’

She then went to her son and heard his voice. He pronounced the Declaration of Faith with ease and passed away that same day. After his burial, Allah’s Messenger addressed his Companions saying,

‘The curse of Allah and the angels is upon the man who favors his wife over his mother.’”

b) Rights Pertaining to the Tongue

We must not even say “Ugh” to our parents.

Not raising one’s voice when speaking with them.

Refraining from excessive speech or exceeding the bounds of propriety while in their presence.

Not favoring one’s wife over them.

Not calling them by their names or interrupting them as they speak.

Avoiding the use of directives such as “Do” or “Don’t”, instead of asking politely.

Obtaining their blessing.

c) Rights Pertaining to the Heart

Having mercy on them, being compassionate towards them. It is stated in a hadith: “Those who show no mercy will be shown no mercy.” (Sahih Muslim)

Love. One must make one’s parents feel loved at all times. Another hadith states: “Kissing the feet of one’s mother is like kissing the threshold of the doorway to Paradise.” (Shir’a)

Sharing their happiness. One must echo their joy when they are pleased with something.

Sharing their sorrow or pain. If they are upset with something, one must strive to convey one’s care and concern.

Being pleased with them. One must seek to attain pleasure in every possible way.

d) Rights Pertaining to Wealth and Property

Preferring one’s parents to oneself in dress and eating and drinking.

Visiting them if they are at a distance: “Whoever believes in Allah and the Last Day, let them maintain the bonds of kinship.” (Sahih al- Bukhari)

Eating together.

Inquiring after their needs and wants and fulfilling these.

Cleaning their homes, undertaking any maintenance required such as painting or other repairs.

Helping them financially. They may be in need of monetary support but may be unable to express this.

Spending freely on them. It is declared in the Qur’an: “Whatever you spend of your wealth is for (your) parents and the near relatives, and (needy) orphans, the destitute, and the wayfarer” (al-Baqarah 2:215). To a person who asked on whom he was to spend, Allah’s Messenger said, “Start with your own self and spend it on yourself, and if anything is left, it should be spent on your family, and if anything is left (after meeting the needs of the family) it should be spent on relatives, and if anything is left from the family, it should be spent like this, like this.” And he was saying: “In front of you, on your right and on your left.”

Inviting them over to share in a meal. This is something that they desire but perhaps cannot articulate.

Being preoccupied with their medical treatment when they fall ill and purchasing their medication. One must strive to care for them themselves instead of hiring a carer to attend to them.

[giveamadeuschohisownmovie]

Pitch for a Dark Pictures Anthology game:

1) The title:

The Wailing Woman

2) The premise:

During the 1500s in Spanish-ruled Mexico, a conquistador begins an affair with an indigenous woman which ends badly after he spurns her when she reveals she’s pregnant. The woman would go on to drown her own children and kill herself, which turns her into a vengeful spirit. Years later, the conquistador and his entire family are killed by the spirit of the vengeful indigenous woman, creating the urban legend known as “La Llorona”.

In the present day, a Mexican family seeking a better life illegally crosses the border into the United States. Despite the successful entry, they are stopped by a Border Patrol squadron just a few hours later. What should’ve been a standard night for the Border Patrol leads to something sinister when both the family and the officers encounter…La Llorona.

You play as the Mexican family and one of the Border Patrol officers. Based on your decisions, either the characters survive La Llorona’s wrath…or they face the same, grisly fate that the conquistador met.

3) Inspirations

Well, obviously, this is based on the legend of La Llorona. Go look into it if you want, it’s a fascinating ghost story.

For movie inspirations, I was thinking “The Grudge” and “The Ring”. “The Conjuring” and “Annabelle” are also up there”. In general, movies about vengeful spirits.

4) The main cast

a. Maria Barrera (INTROVERTED, INNOCENT): Hector’s daughter and the youngest of the group. She is voiced and mo-capped by the game’s starring actor, Jenna Ortega, who plays Wednesday Addams in the Netflix TV show.

b. Hector Barrera (OVERBEARING, BRAVE): Maria’s father. He uses the same face model as Salim Othman from “House of Ashes”.

c. Manuel Barrera (FOOLHARDY, DEFENSIVE): Maria’s uncle and Hector’s brother. He uses the same face model as Dar Basri from “House of Ashes” and Du’Met from “The Devil in Me”.

d. Ana Barrera (INSECURE, RATIONAL): Manuel’s daughter and Maria’s cousin. She uses the same face model as Erin Keenan from “The Devil in Me”.

e. Oliver Hanson (INDECISIVE, LOYAL): Border Patrol officer who teams up with the family. He uses the same face model as Jeff Whitman from “The Devil in Me”.

5) The prologue playable cast

a. Antonio Rodriguez, the conquistador who had an affair with the woman who becomes La Llorona. He uses the same face model as Eric King from “House of Ashes”.

b. Rosanna Rodriguez, the conquistador’s wife who is also killed during La Llorona’s first rampage. She uses the same face model as Clarice Stokes from “House of Ashes” and Tanya/Taylor from “Little Hope”.

[ahlulhaditht]

Most of us have no idea about the chronology of our Salaf, and if asked, would not be able to answer basic questions such as when did our most well known Salaf live and die.

See below important dates, in Arabic first, then translated into English

🔸 تاريخ وفيات أعلام الأُمَّة الذين يكثر السؤال عنه��:

● أبو بكر الصديق: (13 هـ).

● عمر بن الخطاب: (23 هـ).

● عثمان بن عفان: (35 هـ).

● علي بن أبي طالب: (40 هـ).

● عائشة بنت أبي بكر: (57 هـ).

● ابن عباس: (68 هـ).

● ابن عمر: (73 هـ).

● سعيد بن المسيب: (94 هـ).

● عمر بن عبد العزيز: (101 هـ).

● الحسن البصري: (110 هـ).

● أبو حنيفة: (150هـ).

● مالك بن أنس: (179 هـ).

● الشافعي: (204 هـ).

● ابن راهويه: (238 هـ).

● أحمد بن حنبل: (241 هـ).

● أحمد بن سعيد الدارمي: (253 هـ).

● عبد الله بن الدارمي(255 هـ).

🔸 The death year of the Ummah's greatest, we frequently ask about:

● Abu Bakr As-Siddiq: (13 A.H).

[After Hijra = Hijri calendar, it started after the Hijra of the Prophet صلى الله عليه و سلم to Madina].

● Omar Ibn Al-Khattab: (23 A.H).

● Othman bin Affan: (35 A.H).

● Ali bin Abi Talib: (40 A.H).

● Aisha bint Abi Bakr: (57 A.H).

● Ibn Abbas: (68 A.H).

● Ibn Umar: (73 A.H).

● Saeed bin Al-Musayyib: (94 A.H.).

● Omar bin Abdul Aziz: (101 A.H).

● Al-Hasan Al-Basri: (110 A.H).

● Abu Hanifa: (150 A.H). [One of the four great Imaam]

● Malik bin Anas: (179 A.H.) [One of the four great Imaam]

● Al-Shafi'i: (204 A.H.). [One of the four great Imaam]

● Ibn Rahwayh: (238 A.H.).

● Ahmad bin Hanbal: (241 A.H) [One of the four great Imaam]

● Ahmed bin Saeed Al-Darimi: (253 A.H.).

● Abdullah bin Al-Darami (255 A.H).

[gundemarsivi]

Bir Çanakkaleli Kadının İzinde

✍🏻 Ali Erkan Güneri

https://www.gundemarsivi.com/bir-canakkaleli-kadinin-izinde/

Facebook’ta sevgili arkadaşım Ayşe Gülsen Güçlü’nün sayfasındaki bir paylaşımda annesinin bir kitabından bahsediliyordu: “Zekiye Gülsen – Yamalı Bohçam”. Bir gün araştırmadan sonra bir sahafta kitabı buldum ve aldım. 2016 Yılında Facebook’ta “BİR ABLA-BİR KADIN-BİR İNSAN-BİR ÖĞRETMEN-BİR MİLLETVEKİLİ” başlığı ile bu kitapla ilgili bir yazı paylaşmıştım. “Gündem Arşivi” okurları için bu yazıyı yeniden kaleme aldım ve yazının sonunda da o günlerde yazıya gelen yorumlardan bir seçme yaptım.

Sevgili arkadaşım Ayşe Gülsen Güçlü‘nün annesi, Çanakkale’nin ilk kadın milletvekili Sayın ZEKİYE GÜLSEN’in anılarının yer aldığı 2002 Yılında Çanakkale’de yayımlanan YAMALI BOHÇAM kitabında(*), yazarımız yaşayamadığı çocukluğunu anlatmış, anaokulu ve öğretmen okulu anılarına yer vererek, öğretmenlik günleri, daha sonra özel ana okulu ve bürokratlık günlerindeki deneyimlerini paylaşmış bizlerle. Yalın, çarpıcı, etkileyici bir anlatımla. Okumaktan mutlu oldum, huzur buldum. O günleri yaşatarak yalnız olmadığımızı, çektiği sıkıntıların bizim çalışma hayatımıza benzer ortak sorunlar olduğunu anladım. Bir de bu sorunların, sıkıntıların halen aynen devam ettiğini…

Zekiye Gülsen 1918 Yılında Çanakkale-Lapseki’de doğmuş. “15’inde evlenip 25’inde ölen” bir annenin çocuğu O. Çocukluğu 1.Dünya Savaşı ve Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın acılarla dolu, yokluk günlerinde geçmiş. Cumhuriyet Türkiye’sinin bir kadın öğretmeni olarak yaşama başlamış. Ankara’da okul öncesi eğitimin ilk örneği olan Özel Gülsen Anaokulunu daha sonra da ilk resmi anaokulu olan Zübeyde Hanım Anaokulunu Kurucu Müdür olarak hizmete açmış.

Zekiye Gülsen’in YAMALI BOHÇAM’ından bazı bölümler:

“Annemin ölümünden sonra babam bize hem anne hem baba oldu. Hiçbir şeyimizi eksik etmiyor; üstelik de bir kolunu Arıburnu’nda 57. Alayda Mustafa Kemal’in yanında kaybetmiş bir gazi. Böyle bir ortamda nasıl çocuk olacaksınız? O nedenle ben, çocuk olmadan büyüdüm.” diyerek başlıyor.

Babasıyla geçen o günleri anlatırken, “Sarıldım, o da tek koluyla beni sardı, kucakladı. Her zaman babamın kucaklayışında, insanın babasının iki kolu olsa, herhalde kucaklaması daha güzel olur diye içimden geçirirdim. Ama bu sefer öyle düşünmedim. O beyin hiç tanımadığı halde, babama ‘Gazi’ diye hitap edişi çok hoşuma gitmiş, gururlanmış çok sevinmiştim.”, “Biz de bu çarkın içinde yuvarlanıp gidiyorduk. Her geçen gün bir gün evvelkinin aynısıydı. Sabahları kahvaltıdan sonra ablamla ağabeyim okula gider, sonra babam bana, ‘gel bakalım’ der, tek koluyla saçlarımı tarayıp düzeltir ama mümkünü yok öremezdi. Benim bir elim babamın kesik kolu olur, ikimiz el değiştire değiştire bir şeyler yapmaya çalışırdık. Konu komşu ‘Kestiriverin gitsin bu saçları’ dediği zaman kızar, gücenir, ‘Annesinin okşayarak tarayıp ördüğü saçları kesmek doğru olmaz’ ” derdi.

Bu koşullar altında büyüyüp öğretmen olmuştu. “Atatürk’ün, Gazi Mustafa Kemal diye imza attığı, kısa öz, 2-3 satırlık Gazi Hasan Basri diye yazan Teşekkür Belgesi’ne sahipti canım babam.”; “Lâpseki’den Çanakkale’ ye postayı, mektup, paket v.s. her gün Rahman ağabey götürür getirirdi. Ama bugün Rahman ağabey daha keyifli. Arada sırada kamçısını havada sallıyor, ‘haydi aslanlarım’ diye incitmeden atların sırtını okşar gibi vuruyordu. Babam şöyle bir takıldı:

-Rahman bugün pek keyiflisin

-Basri Dayı nasıl keyiflenmem, mahallemizin kızı okumuş öğretmen olmuş Lâpseki’nin en ücra köyüne güle oynaya gidiyor onun sevincine katılıyorum.”

O dönemde “Okulun köşesini dolanıyordum ki karşıma 6-7 yaşlarında, ormanda kaybolmuş karaca yavrusu gibi ürkek okula doğru gelen bir kız çocuğu çıktı. Tane tane örülmüş saçları, sarı kirpiklerle gölgelenmiş iri yeşil gözleri vardı. Aslında çocuğun gözleri mi yeşil, yoksa ormanın, tüm çevrenin yeşili gözlerine mi vurmuştu?” Kısaca aktarmaya çalıştığım bu satırlar özetliyor Zekiye Gülsen’in çabasını. Rahman daha sonrasını görebildi mi bilmem ama bu gurur, bu onur yetiştirdiği çocuklarında da yaşamalı ve ilk kitabın devamı gelmeli, tabi yaşayanlarla. Kitabı okuduğum sırada hep 40 yıllık memuriyet geçmişime gittim, hemen hemen aynı sıkıntıları yaşadığımızı fark ettim. Elbette onuncu döneminde mezun olduğum okulum ve tanıtılması, kabul ettirilmesi gereken mesleğimiz (sosyal hizmet uzmanı) için aynı yollardan geçtik, yeni nesiller de hâlâ aynılarını yaşıyor.

Cumhuriyet’in kazanımlarını koruma yolunda çaba göstermek ve mücadeleye devam etmek gerekiyor. Zekiye Gülsen kitabının sonunu “Yeni umutlarla, yeni ufuklara doğru yürüdüm…” diyerek bitirmiş, bizlerin de mücadelesi, görevi bu olmalıdır. Mustafa Kemal Atatürk’ün Zekiye Gülsen’lerine borcumuzdur bu mücadele…

Ali Erkan Güneri

(*) Yamalı Bohçam – Zekiye Gülsen – 2002

Dönmez Ofset Müze Eserleri Turistik Yayınları

***

BİR ABLA-BİR KADIN-BİR İNSAN-BİR ÖĞRETMEN-BİR MİLLETVEKİLİ

Facebook’ta iki kez paylaştığım bu yazım diğer kişiler tarafından 32 kez paylaşıldı, çok ilgi gördü. Bütün paylaşımları göremiyorum ancak benim ve arkadaşlarımın paylaşım ve yorumlarından bir kısmını buraya aldım. Bazı yorumlardan da ek bilgiler edindim ve sizlerle de paylaşmak istedim…

Yazan okuyan sevgili arkadaşım Esra Güler kitabı güzel anlattığımı, kitabın kendisinin daha ne kadar güzel olduğu düşüncesiyle, yazarın kitabı hangi tarihte yazdığını, hayatta olup olmadığını sormuş yorumunda. 2002’de yayımlanan Yamalı Bohçam’ın o yıllara yakın bir tarihte yazıldığını tahmin ediyorum, çünkü günümüze de göndermeler var. Zekiye Gülsen’i 2013 yılında kaybetmişiz. Zübeyde Hanım Anaokulunun kurucusu olan yazarımız, Hacettepe Üniversitesi ÇGE Bölümü Anaokulunun da öğretmenliğini yapmış. Esra Güler teşekkür ederek “bende okuma isteği oluşturduğuna ve sosyal tarihin bilinmeyen notları gibi bir merak duygusuna kaptırdığına göre amacınıza ulaşmışsınız” diyerek benim düşüncemi desteklemiştir.

“Yamalı Bohçam adlı eseri okudum… Eserle ilgili düşünce, görüş ve duygularımı içeren mektubumu saygı değer büyüğüme vefatı nedeniyle sunamadım.” diyor Kenan Üzmez. Devamla “ana sınıflarının açılması yurt dışı çalışmaları sonunda sayın Zekiye Gülşen’in sayesinde gerçekleşmiştir. Gelibolu-Lapseki arası ilk feribot seferleri de onun eserlerinden birisi… Kendisini minnet duygularımla anıyor, gani gani rahmet diliyorum…” diyor.

Basri Tezel de “Çok şeyi kısacık analiz etmişsin bravo Zekiye Gülsen’in yeğeni olarak herkesin ölmüşlerine rahmet diliyorum.” diyerek desteklemiştir.

Yazar arkadaşım Güven Tunç da “Ne güzel bir yazı olmu�� yine… Kitabı söylemiştin Ali Abi hemen edinip okuyacağım. Kitaptaki umuda ihtiyacımız var. Anadolu’ya öğretmenliğe giden genç insanların coşkusuna…” diyerek katkı sunmuş yazıma…

“Teşekkürler Ali Erkan Güneri, ülkemizin karanlık günlerinde annemiz için yazdığınız aydın Türk Kadını örneği.” Gülter Gülsen Yosukaya böyle yazmış.

Yeğeni Sıdıka Tezel Kocaoğlu da “Sevgili halacığım Cumhuriyetin ilk temel taşlarına eğitime katkıda bulunan kadın emekçidir. Halacığımı rahmetle anarken Tüm emekçi kadınların gününü emeklerinin tam karşılığını almalarını dileyerek kutluyorum. Ayrıca halamın kitabını alıntılarıyla hatırlanmasını sağlayan Ali Bey’e teşekkürler.” diye yazıyı paylaşmış…

Kızı Ayşe Gülsen Güçlü ise paylaşımında ve yorumlarında “Sevgili dostum, komşum, arkadaşım Ali Erkan Güneri’nin 8 Mart armağanı”, “Sevgili Ali yüreğine kalemine sağlık. Annem Zekiye Gülsen bu kadar güzel anlatılabilirdi. Teşekkürler.” demiş ve kitabı bulmak isteyenlere “Canım annem onları Türk Anneler Derneği’ne vermişti. Kız çocuklarını okutmak amacıyla kullanılmıştı.” cevabını vermişti.

Arkadaşımız Alev Maro Salarvan ise “Bu güzel anne ışıklarda uyuyordur eminim Ayşe’ciğim… Evet iyi ki var olmuşlar aydınlanmanın kadınları…Ve bizler onlara ne çok özür borçluyuz… Anneciğini saygıyla, sevgiyle anıyorum… Bu arada Ali Erkan Güneri’nin de yüreğine, kalemine sağlık… Böylesi güzel anımsama, anımsatma için…” diyerek duygularını yansıtmıştır.

Figen Baykal ise “Bugün bu kadar güçlü kadınlar olabilsek belki de çok şeyi değiştirebilirdik.” yorumuyla dikkat çekti.

Sevgi Doğan ise “Önce yazınız için kaleminize, yüreğinize sağlık. Dürüst, çalışkan ve 3 dönem millet vekilliği yapmış çocuklarının yakınlarının boğazından bir lokma haram yedirmemiş bir insandı. Sadece halk için çalıştı şimdiki millet vekilleri gibi mal mülk edinmemiş örnek bir insandı. Işıklar içinde huzurlu yatsın. Mekânı cennet olsun teyzemin.” yorumu ile katkı vermiştir.

Erman Ertung: “Ne mutlu bana ilkokulda öğretmenim oldu… Türk Kadınının hası idi…”

Semra Caner: “…Gerçekten çok duygulandım. Senin mütevazı kişiliğinin altında yatan değerler seni de değerli kılıyor. Böylesi bir annenin evladı olmak gurur verici…”,

Mahmut Öktem: “Kalemine sağlık Ali. Sevgili Zekiye Hanımı görme şerefine eriştiğim için kendimi mutlu hissediyorum.”

Nurçin Merter: “Saygıdeğer bir annenin kızını tanımış ve arkadaş olduğum için kendimi mutlu hissediyorum…”

Ali Erkan Güneri

#YamalıBohçam #Kitapİncelemesi #KurtuluşSavaşı #CumhuriyetDönemi #Örnekİnsan #Biyografi #TürkiyedekiGüçlüKadınlar #TürkiyedeÖncüKadınlar #TürkiyedekiAnaokullarınınİlkAçılması #ZekiyeGülsen

[dailytafsirofquran]

Tafsir Ibn Kathir: Surah Al-Hijr Ayah 10-13

In the Name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful.

15:10 Indeed, We sent (Messengers) before you (O Muhammad) amongst the earlier communities.

15:11 And there never came a Messenger to them but that they mocked him.

15:12 Thus We allow it to enter the hearts of the guilty.

15:13 They would not believe in it (the Qur'an); and already the example of the ancients has gone forth.

The Idolators of Every Nation made a Mockery of their Messengers

Allah says,

Indeed, We sent (Messengers) before you (O Muhammad) amongst the earlier communities. And there never came a Messenger to them but that they mocked him.

Consoling His Messenger for the rejection of the disbelieving Quraysh, Allah says that He has sent Messengers before him to the nations of the past, and no Messenger came to a nation but they rejected him and mocked him.

Then He tells him that He lets disbelief enter the hearts of those sinners who are too stubborn and too arrogant to follow His guidance.

Thus We allow it to enter the hearts of the guilty.

Anas and Al-Hasan Al-Basri said that this referred to Shirk.

They would not believe in it (the Qur'an);

and already the example of the ancients has gone forth.

meaning the destruction wrought by Allah on those who rejected His Messengers, and how He saved His Prophets and their followers in this world and in the Hereafter, is well known.

[ocontentsoul]

﷽

➖➖➖

LOVE FOR PROPHET MUHAMMAD ﷺ

➖➖➖

A Criteria for True Faith

➖➖➖

Allah ﷻ says in the Qur'an:

قُل إِن كُنتُم تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونِي يُحبِبكُم اللهُ

Say if you Love Allah then follow me, Allah will love you.

[3:31]

Hasan Al Basri رحمه الله called this Ayah the Ayah of testing.

It tests the believers, that if they truly love Allah ﷻ, they will follow Muhammad ﷺ.

_

Anas ibn Malik رضي الله عنه reported: The Messenger of Allah ﷺ said, “None of you have faith until I am more beloved to him than his children, his father, and all of the people.”

[Sahih al-Bukha‌ri‌ 15, Sahih Muslim 44]

_

Narrated Abdullah bin Hisham رضي الله عنه:

We were with the Prophet ﷺ and he was holding the hand of Umar bin Al-Khattab.

Umar said to Him, "O Allah's Messenger (ﷺ)! You are dearer to me than everything except my own self."

The Prophet ﷺ said, "No, by Him in Whose Hand my soul is, (you will not have complete faith) till I am dearer to you than your own self."

Then Umar (رضي الله عنه) said to him, "However, now, by Allah, you are dearer to me than my own self."

The Prophet (ﷺ) said, "Now, O Umar, (now you are a believer).

[Sahih Bukhari 6632]

_

A major aspect of having Ihsaan, (the highest level of Imaan) is to love the Prophet ﷺ unconditionally above everyone else!

_

In a hadith narrated by Anas رضي الله عنه:

A man asked the Prophet (ﷺ) about the Hour (i.e. Day of Judgment) saying, "When will the Hour be?" The Prophet (ﷺ) said, "What have you prepared for it?" The man said, "Nothing, except that I love Allah and His Apostle." The Prophet (ﷺ) said, "You will be with those whom you love."

[Sahih al-Bukhari 3688]

_

The Sahaba رضي الله عنهم rejoiced like never before because of this Hadith!

Because of their complete love!

_

May Allah ﷻ make us among those love Him and His Messenger ﷺ and gather us among the righteous in the Hereafter.

آمِيْن

[muslumannotdefteri]

Neyi Kaybettiğinizi Hatırlayın!

Ahlak yoksa, namaz yoksa, haram-helal hassasiyeti yoksa, kul ve kamu hakkı bilinci yoksa, ana-babaya hürmet, eşe nezaket yoksa, dili gıybet ve iftiradan, gözü haramdan, kalbi hasetten, mideyi haksız kazançtan, cebi faizden korumak yoksa, hangi partiden, cemaatten ve tarîkatten olursanız olun sonuçta kaybedenlerden olacağınızı asla unutmayın!

Çünkü yaşanmayan ve yalnızca ideolojik bir mensubiyete dönüşen bir inancın ne bu dünya da ne de ahirette size hiçbir faydası olamaz…

Kalbinize vakit ayırın!

Uzun süredir namazlarınızdan tat alamıyorsanız, okuduğunuz Kur’an kalbinize etki etmiyorsa, şöyle gönülden bir dua yapamıyorsanız, dinlediğiniz sohbetler ve nasihatler kulaklarınızı aşıp da bir türlü kalbinize ulaşamıyorsa ya ruhunuzu ihmal ediyorsunuz ya da ibadetin ruhunu kaybetmişsiniz demektir.

Hasan el-Basri diyor ki; “Üç şeyde tadı kaybedene kapı kapalıdır: zikirde, namazda ve Kur’an tilavetinde.” O halde kapıyı açmak için çabalayın! Kapıyı açacak olan samimiyettir. Önce rabbinize karşı samimi olun ki, tüm kapılar ardına kadar açılsın.

Bazı hesapları Allah’a bırakın!

Her kalp kırıklığının hesabını sormaya kalkmayın! Her iyiliğin karşılığını hemen beklemeyin! Çünkü bu dünya her kötülüğün hesabının sorulacağı ve her iyiliğin karşılığının tastamam alınacağı bir yer değildir.

Bazı hesapları Allah’a ve ahirete bırakın! İmam Şâfiî diyor ki: Kur'an'da öyle bir ayet vardır ki zalimin kalbine saplanan bir ok, mazlumun kalbine sürülen bir merhem gibidir. İşte o ayet; "Senin Rabbin hiçbir şeyi unutacak değildir." (Meryem, 64) ayetidir. Rahat olun! Ve bazı şeyleri Rabbimizin her hesabı soracağı ve her iyiliğin karşılığını vereceği güne erteleyin.

Allah’a teslim olarak özgürleşin!

Tüm korkularınızdan, kaygılarınızdan, endişe ve evhamlarınızdan Allah’a güvenerek kurtulun. Ecelin de rızkın da Allah’ın elinde olduğunu sakın unutmayın ve bilin ki gerçek özgürlük yalnızca âlemlerin rabbi olan Allah’a güvenmektir. Çünkü Efendimiz (s.a.s) buyuruyor ki; “İnsan kime ümit bağlamışsa ona havale edilir. Ümidini Allah'a bağlayanın işi ise yalnızca Allah'a aittir. İnsana ancak korktukları musallat edilir. Yalnızca Allah'tan korkana ise Allah hiç kimseyi musallat etmez” (Camiussağir, 2609)

Yaptığınızı yalnızca Allah için yapın!

Bir iş Allah için yapılmışsa, boşa yapılmış bir iş yoktur, heba edilmiş bir mal yoktur, israf edilmiş bir zaman yoktur, boşa akıtılmış bir damla ter yoktur, boşa konuşulmuş tek bir kelime yoktur.

Eğer Allah için olduğuna inanıyorsan kim ne derse desin sen inandığını söyle ve inandığının peşinden git. Çünkü Efendimiz (s.a.s) buyuruyor ki; “Allah'a ibâdet et ve Ona hiçbir şeyi ortak koşma. Kur'ân'ın gittiği tarafa sen de git. Küçük veya büyük olsun, kimden gelirse gelsin hakka yönel. İsterse bu kişi kızdığın ve sana uzak olan biri olsun. Küçük veya büyük kimden gelirse gelsin, bâtılı reddet. İsterse bu kişi sevdiğin ve akraban olan biri olsun.” (Camiussağir, 1134)

O büyük güne hazırlanın!

Dünyalık koşuşturmaların, siyasi ve ekonomik tartışmaların, geçici gündemlerin size ahireti unutturmasına asla izin vermeyin. Hayırdan hiçbir şeyi küçük görmeyin. Biriktirin çünkü cennet ancak küçük küçük biriktirilir.

Bazen az bir sadaka, bazen bir iyiliği tavsiye, bazen bir garibin duası, bazen anne-babaya hürmet, bazen eşe karşı güzel bir ahlak, hepsi cennet birikimidir. Biriktirin ve yarın için ne gönderdiğinize muhakkak bakın! Rabbimiz buyuruyor ki; "Kendiniz için önceden ne hayır gönderirseniz Allah katında onu bulacaksınız" (Bakara, 110)

Unutmayın! Her hain bakışın, göğüslerde gizlenen her sırrın, günaha meyleden her duygu kıpırtısının, kalplerde saklanan her hile, plan ve stratejinin hesabının verileceği bir güne ilerliyoruz. Çünkü bizim Rabbimiz "Gözlerin hain bakışlarını ve kalplerin ne gizlediğini bilir" (Mümin 19)

Dr. Abdulaziz KIRANŞAL

[islamic-methodologies-made-easy]

Towards the end of the first century A.H., all of the companions had departed except one or two. Their students were scattered all around in many countries extending from India in the east to Spain in the west. Scholars in major cities were mainly following the teachings and opinions of the most knowledgeable companions who lived and taught in their cities. Some scholars traveled to the famous learning centers (Makkah, Madinah, Kufa, and Basra) seeking to learn from the followers living there. Later on, they returned to their homelands and transferred the knowledge they acquired. The end product was a huge scattered unclassified compilation of prophetic traditions, alongside explanations and opinions given by the companions and their students from the 2nd generation. Many discussions were made about all sorts of things: verses from the Qur’an, prophetic traditions, rituals and rites, obligations and prohibitions, spiritualties and materialism, and finally, the creed of faith. It was during one of the lessons given by Al-Hassan Al-Basry that one of his students debated with him about the Muslim who commits major sins (i.e. Adultery, backbiting, etc.), whether he or she should be considered a Muslim or not, and whether he shall be admitted into heaven or not. Al-Hassan saw that this person is still a Muslim and shall be recompensed according to all of his or her deeds, the good ones and the bad; if Allah wills, He shall forgive him, and if He wills, He shall punish him and later on admit him into heaven for being a believer. The student whose name was Wāsel Ibn ‘Ata’ (80-131 A.H.), rejected this opinion and said that the Muslim who commits major sins is a dissolute, he is neither a Muslim who has sincerely submitted to Allah nor a non-Muslim who disbelieved in Allah, but in a middle rank between having faith and disbelief; if he or she dies without sincere repentance, then he shall be admitted into the hellfire and shall never be forgiven. After rejecting his opinion, Wāsel retired from Al-Hassan’s educational class, and formed a group along with those who accepted his creedal views. They were called “The Nonconformists” (Al-Mu‘tazilah). Their creedal opinions were later on highly accepted by many Muslim scholars, and became the officially adopted opinion of the state during the first century of the ‘Abbāsid Caliphate. Meanwhile, with the rapid increase in the numbers of Muslims, the issues and questions about the Islamic rituals and the daily life practices increased. Whenever the need for advisory opinions from well learned jurists increased, the people sought the most notable and promising scholar in their city. Families started sending their children to learn about Islam at scholars’ hands; consequently, coteries started to form and grow inside almost every Islamic city. These coteries grew into communities, and the fame they scored depended on the number of their members and their efforts in spreading the opinions they learned from their Imams. Now the evolution of different schools of thought (Madhāheb fiqheyah) was something inevitable. Before the middle of the 2nd century, several schools of thought had already been formed by the intelligent scholars of the 4th generation. Among them are: 1. The school of Imam Abu Hanifah (80-150 A.H.) was domineering in Kufa. 2. The school of Imam Mālek Ibn Anas (93-179 A.H.) in Madinah. 3. The school of Imam Al-Awza‘i (87-157 A.H.) in Sham. 4. The school of Imam Al-Layth Ibn Sa‘d (94-175 A.H.) in Egypt. Other schools of thought were formed during that time but they didn’t have a huge number of followers and were never domineering. E.g., the school of Imam Zayd Ibn ‘Ali (76-122 A.H.), and the school of Imam Sufyan Ath-Thawri (97-161 A.H.).

[dinaive]

One of the most remarkable hadiths al-Bukhari narrated in his Sahih is from al-Hasan al-Basri, from Anas, from the Prophet -- Allah bless and greet him -- who related that after Allah allows him to intercede for the dwellers of the Fire, Allah shall say: "By My Power, by My Majesty, by My Supremacy, and by My Greatness! I shall take out of the fire whoever said: la ilaha illallah.

[tripwaw]

D2 Ramadhan : Hasan Al-Basri

Kalau dimasa sahabat yang paling mengenai halal dan haram adalah muadz bin Jabbal. dizaman khalifah maka yang paling mengenai halal dan haram adalah Hasan Al-Basri. Seorang Khatib di Hasan AL-Basri.

Telah datang berita gembira kepada istri Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam, Ummu Salamah, bahwa budaknya yang bernama Khairah telah melahirkan seorang bayi laki-laki.

Ummul Mukminin hanyut dalam kegembiraan dan wajahnya tampak ceria dan berseri-seri. Dia mengutus seseorang untuk membawa ibu dan bayinya ke rumah selama masa-masa pemulihan pasca melahirkan. Khairah adalah budak yang paling beliau sayangi dan beliau telah rindu menantikan kelahiran bayi pertama dari budaknya itu.

Ummu Salamah berkata, “Kita akan memberi nama yang diberkahi Allah Subhanahu wa Ta’ala yaitu Hasan.” Lalu beliau mengangkat tangannya untuk mendoakan kebaikan bagi sang bayi.

Kebahagiaan atas kelahiran Hasan itu tidak hanya dirasakan oleh keluarga Ummul Mukminin Ummu Salamah saja. Namun juga dirasakan oleh seisi rumah di Madinah, yaitu di rumah sahabat utama yang juga penulis wahyu Rasulullah, Zaid bin Tsabit. Sebab ayah si bayi, yakni Yasaar, adalah budak Zaid bin Tsabit yang paling disayangi dan diutamakan di antara budak yang lain.

Hasan bin Yassar (yang pada akhirnya lebih terkenal dengan sebutan Hasan al-Bashri) tumbuh di salah satu rumah Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam, besar di pangkuan salah satu istri beliau, yaitu Hindun binti Suhail yang lebih sering dipanggil dengan Ummu Salamah.

Hubungan bayi yang beruntung itu dengan Ummu Salamah tidak hanya sebatas itu. Lebih jauh lagi, karena seringkali ibunda beliau, Khairah, harus keluar dari rumah untuk mengurus kebutuhan Ummul Mukminin sehingga harus meninggalkan bayinya. Bila sang bayi menangis karena lapar, maka Ummul Mukminin meletakkan bayi itu di pangkuannya, lalu disusui supaya diam. Karena rasa cintanya terhadap bayi itu, Ummul Mukminin bisa mengeluarkan air susu yang kemudian diminum oleh si bayi hingga merasakan kenyang dan diam dari tangisnya. Dengan demikian, kedudukan Ummu Salamah bagi Hasan al-Bashri adalah sebagai ibu dalam dua sisi. Pertama karena Hasan al-Bashri adalah seorang dari mukminin sedang Ummu Salamah adalah Ummul Mukminin. Kedua Ummu Salamah adalah ibu susuan bagi beliau.

Hasan dibesarkan dalam suasana yang diterangi oleh cahaya nubuwah dan meneguk sumber air jernih (ilmu) yang tersedia di rumah-rumah ummahatul mukminin. Beliau juga berguru kepada sahabat-sahabat utama di Masjid Nabawi. Beliau meriwayatkan dari Utsman bin Affan, Ali bin Abi Thalib, Abu Musa al-Asy’ari, Abdullah bin Umar, Abdullah bin Abbas, Anas bin Malik, Jabir bin Abdillah dan lain-lain.

Meski demikian, kekaguman yang paling menonjol jatuh kepada Ali bin Abi Thalib radhiyallahu ‘anhu. Dia mengagumi keteguhan agamanya, ketekunan ibadahnya, kezuhudannya terhadap kesenangan dunia, kefasihan lidahnya, hikmah-hikmahnya yang berkesan di hatinya, kemantapan tutur katanya dan nasihat-nasihatnya yang menggetarkan hati. Sehingga beliau berusaha berakhlak dengannya dalam hal takwa dan ibadah serta mengikuti jejaknya dalam memberikan keterangan dan kefasihan bahasanya.

Menginjak usia 14 tahun, ketika memasuki usia remaja, beliau berpindah bersama kedua orang tuanya ke Bashrah dan menetap di sana. Dari sinilah muncul julukan al-Bashri, yang dinisbahkan pada kota Bashrah. Lalu keutamaan beliau mulai dikenal orang-orang di Bashrah.

Di saat Hasan al-Bashri menjadi imam, kota Bashrah merupakan benteng Islam yang terbesar dalam bidang ilmu pengetahuan. Masjidnya yang agung penuh dengan para sahabat dan tabi’in yang hijrah ke sana dan halaqah-halaqah keilmuan dengan beraneka ragam dan coraknya memakmurkan masjid-masjid dan suraunya.

Hasan al-Bashri tinggal di masjid itu dan menekuni halaqah Abdullah bin Abbas, Habru umati Muhammad (Ustadnya umat Muhammad). Dia mengambil pelajaran tafsir, hadis, qiraah, fiqh, adab, bahasa dan sebagainya. Hingga beliau menjadi seorang ulama besar dan fuqaha yang terpercaya.

Maka, umat banyak menggali ilmunya, mendantangi majelisnya serta mendengarkan ceramahnya yang mampu melunakkan jiwa-jiwa yang keras dan mencucurkan air mata orang-orang yang terlanjur berbuat dosa. Banyak orang terpikat dengan hikmahnya yang mempesona.

Nama Hasan al-Bashri telah menyebar di seluruh daerah dan dikenal di mana-mana.

Para gubernur dan khalifah menanyakan dan mengikuti beritanya.

Khalid bin Shafwan bercerita. “Aku bertemu dengan Maslamah bin Abdul Malik di daerah Hirah, beliau berkata, ‘Wahai Khalid, ceritakan kepadaku tentang Hasan al-Bashri, aku rasa engkau lebih mengenalnya dari yang lain.”

Aku berkata, “Semoga Allah menjaga Anda. Saya sebaik-baik orang yang akan memberikan keterangan tentang Hasan al-Bashri wahai Amir, karena saya adalah tetangga sekaligus muridnya yang setia. Saya lebih mengenal beliau daripada orang Bashrah lainnya’.”

Beliau berkata, “Ceritakan apa yang Anda ketahui tentangnya.” Saya berkata, ‘Beliau adalah orang yang hatinya sama dengan lahiriyahnya, perkataannya serasi dengan perbuatannya. Jika menyuruh perkara yang ma’ruf, maka beliau pula yang paling sanggup melakukannya. Jika melarang yang mungkar, beliau pula yang paling mampu meninggalkannya. Saya mendapatinya sebagai orang yang tidak memerlukan pemberian; dan zuhud terhadap apa yang ada di tangan orang lain. Sebaliknya saya dapati betapa orang-orang memerlukan dan menginginkan apa yang dimilikinya.”

Maslamah berkata, “Cukup wahai Khalid, cukup. Bagaimana kaum itu bisa sesat, bila ada orang semisal dia di tengah-tengah mereka?”

Ketika Hajjaj bin Yusuf ats-Tsaqafi berkuasa di Irak, bertindak sewenang-wenang dan kejam di wilayahnya, Hasan al-Bashri adalah termasuk dalam bilangan sedikit orang yang berani menentang dan mengecam keras akan kezaliman penguasa itu secara terang-terangan.

Suatu ketika, Hajjaj membangun istana yang megah untuk dirinya di kota Wasit. Ketika pembangunan selesai, diundangnya orang-orang untuk melihat dan mendoakannya. Hasan al-Bashri tak mau menyia-nyiakan kesempatan yang baik di mana banyak orang sedang berkumpul. Dia tampil memberikan ceramah, mengingatkan mereka agar bersikap zuhud di dunia dan menganjurkan manusia untuk mengejar apa yang ada di sisi Allah Subhanahu wa Ta’ala.

Begitulah, ketika Hasan al-Bashri tiba di tempat itu dan melihat begitu banyak orang-orang mengelilingi istana yang megah dan indah dengan halamannya yang luas, beliau berdiri untuk berkhutbah. Di antara yang beliau sampaikan adalah: “Kita mengetahui apa yang dibangun oleh manusia yang paling kejam dan kita dapati Fir’aun yang membangun istana yang lebih besar dan lebih megah daripada bangunan ini. Namun kemudian Allah membinasakan Fir’aun beserta apa yang dibangunnya. Andai saja Hajjaj bahwa penghuni langit telah membencinya dan penduduk bumi telah memperdayakannya…”

Beliau terus mengkritik dan mengecam hingga beberapa orang mengkhawatirkan keselamatannya dan memintanya berhenti: “Cukup Wahai Abu Sa’id, cukup.”

Namun Hasan al-Bashri berkata, “Wahai saudaraku, Allah Subhanahu wa Ta’ala telah mengambil sumpah dari ulama agar menyampaikan kebenaran kepada manusia dan tak boleh menyembunyikannya.”

Keesokan harinya Hajjaj menghadiri pertemuan bersama para pejabatnya dengan memendam amarah dan berkata keras: “Celakalah kalian! Seorang dari budak-budak Basrah itu memaki-maki kita dengan seenaknya dan tak seorang pun dari kalian berani mencegah dan menjawabnya. Demi Allah, akan kuminumkan darahnya kepada kalian wahai para pengecut!” Hajjaj memerintahkan pengawalnya untuk menyiapkan pedang beserta algojonya dan menyuruh polisi untuk menangkap Hasan al-Basri.

Dibawalah Hasan al-Basri, semua mata mengarah kepadanya dan hati mulai berdebar menunggu nasibnya. Begitu Hasan al-Basri melihat algojo dan pedangnya yang terhunus dekat tempat hukuman mati, beliau menggerakkan bibirnya membaca sesuatu. Lalu berjalan mendekati Hajjaj dengan ketabahan seorang mukmin, kewibawaan seorang muslim, dan kehormatan seorang da’i di jalan Allah.

Demi melihat ketegaran yang demikian, mental Hajjaj menjadi ciut. Terpengaruh oleh wibawa Hasan al-Basri, dia berkata ramah: “Silahkan duduk di sini wahai Abu  Sa’id, silahkan..”

Seluruh yang hadir menjadi bengong dan terheran-heran melihat perilaku amirnya yang mempersilahkan Hasan al-Basri duduk di kursinya. Sementara itu, dengan tenang dan penuh waibawa Hasan al-Basri duduk di tempat yang disediakan. Hajjaj menoleh kepadanya lalu menanyakan berbagai masalah agama, dan dijawab Hasan al-Basri dengan jawaban-jawaban yang menarik dan mencerminkan pengetahuannya yang luas.

Merasa cukup dengan pertanyaan yang diajukan, Hajjaj berkata, “Wahai Abu Sa’id, Anda benar-benar tokoh ulama yang hebat.” Dia semprotkan minyak ke jenggot Hasan al-Basri lalu diantarkan sampai di depan pintu.

Sesampainya di luar istana, pengawal yang mengikuti Hasan al-Basri berkata, “Wahai Abu Sa’id sesungguhnya Hajjaj memanggil Anda untuk suatu urusan yang lain. Ketika Anda masuk dan melihat algojo dengan pedangnya yang terhunus, saya lihat Anda membaca sesuatu, apa sebenarnya yang Anda lalukan ketika itu?”

Beliau berkata, (Aku berdoa) “Wahai Yang Maha Melindungi dan tempatku bersandar dalam kesulitan, jadikanlah amarahnya menjadi dingin dan menjadi keselamatan bagiku sebagaimana Engkau jadikan api menjadi dingin dan keselamatan bagi Ibrahim.”

Kejadian serupa sering dialami Hasan al-Basri berhubungan dengan para wali negeri dan amir, di mana beliau selalu lolos dari setiap kesulitan tanpa menjatuhkan wibawanya di mata para penguasa tersebut dengan lindungan dan pemeliharaan Allah Subhanahu wa Ta’ala.

Setelah wafatnya khalifah yang zuhud Umar bin Abdul Aziz, kekuasaan beralih ke tangan Yazid bin Abdul Malik. Khalifah baru ini mengangkat Umar bin Hubairah al-Faraqi sebagai gubernur Irak sampai Khurasan. Yazid ditengarai telah berjalan tidak seperti jalannya kaum salaf yang agung. Dia senantiasa mengirim surat kepada walinya, Umar bin Hubairah agar melaksanakan perintah-perintah yang ada kalanya melenceng dari kebenaran.

Untuk memecahkan problem itu, Umar bin Hubairah memanggil para ulama di antaranya asy-Sya’bi dan Hasan al-Basri. Dia berkata: “Sesungguhnya Amirul Mukminin, Yazid bin Abdul Malik telah diangkat oleh Allah Subhanahu wa Ta’ala sebagai khalifah atas hamba-hamba-Nya. Sehingga wajib ditaati dan aku diangkat sebagai walinya di negeri Irak sampai kupandang tidak adil. Dalam keadaan yang demikian, bisakah kalian memberikan jalan keluar untukku, apakah aku harus menaati perintah-perintahnya yang bertentangan dengan agama?”

Asy-Sya’bi menjawab dengan jawaban yang lunak dan sesuai dengan jalan pikiran pemimpinnya itu, sedangkan Hasan al-Basri tidak berkomentar sehingga Umar menoleh kepadanya dan bertanya, “Wahai Abu Sa’id, bagaimana pendapatmu?”

Beliau berkata, “Wahai Ibnu Hubairah, takutlah kepada Allah atas Yazid dan jangan takut kepada Yazid karena Allah. Sebab ketahuilah bahwa Allah Subhanahu wa Ta’ala bisa menyelamatkanmu dari Yazid, sedangkan Yazid tak mampu menyelamatkanmu dari murka Allah. Wahai Ibnu Hubairah, aku khawatir akan datang kepadamu malaikat maut yang keras dan tak pernah menentang perintah Rabb-nya lalu memindahkanmu dari istana yang luas ini menuju liang kubur yang sempit. Di situ engkau tidak akan bertemu dengan Yazid. Yang kau jumpai hanyalah amalmu yang tidak sesuai dengan perintah Rabb-mu dan Rabb Yazid.”

“Wahai Ibnu Hubairah, bila engkau bersandar kepada Allah dan taat kepada-Nya, maka Dia akan menahan segala kejahatan Yazid bin Abdul Malik atasmu di dunia dan akhirat. Namun jika engkau lebih suka menyertai Yazid dalam bermaksiat kepada Allah, niscaya Dia akan membiarkanmu dalam genggaman Yazid. Dan sadarilah wahai Ibnu Hubairah, tidak ada ketaatan bagi makhluk, siapapun dia, bila untuk bermaksiat kepada Allah.”

Umar bin Hubairah menangis hingga basah jenggotnya karena terkesan mendengarnya. Dia berpaling dari asy-Sya’bi kepada Hasan al-Basri, Umar semakin bertambah hormat dan memuliakannya. Setelah kedua ulama itu keluar dan menuju ke masjid, orang-orang pun datang berkerumun ingin mengetahui berita pertemuan mereka dengan amir Irak tersebut.

Asy-Sya’bi menemui mereka dan berkata; “Wahai kaum barangsiapa mampu mengutamakan Allah atas makhluk-Nya dalam segala keadaan dan masalah, maka lakukanlah. Demi yang jiwaku ada di tangan-Nya, semua yang dikatakan Hasan al-Basri kepada Umar bin Hubairah juga aku ketahui. Tapi yang kusampaikan kepadanya adalah untuk wajahnya, sedangkan Hasan al-Basri menyampaikan kata-katanya demi mengharap wajah Allah Subhanahu wa Ta’ala. Maka aku disingkirkan Allah Subhanahu wa Ta’ala dari Ibnu Hubairah, sedangkan Hasan al-Basri didekati dan dicintai…”

Allah memberikan karunia umur kepada Hasan al-Basri hingga berusia lebih dari 80 tahun dan telah memenuhi dunia ini dengan ilmu, hikmah dan fiqih. Warisan yang diunggulkannya bagi generasi kini di antaranya adalah kehalusan dan nasihat-nasihatnya yang mampu menyegarkan jiwa  dan mampu menyentuh hati, menjadi petunjuk bagi mereka yang lalai akan hakikat kehidupan dunia serta ihwal manusia dalam menyikapi dunia.

Beliau pernah ditanya oleh seseorang tentang dunia dan keadaannya. Beliau berkata, “Anda bertanya tentang dunia dan akhirat. Sesungguhnya perumpamaan dunia dan akhirat adalah seperti timur dan barat, bila satu mendekat, maka yang lain akan menjauh.”

Dan Anda memintaku supaya menggambarkan tentang keadaan dunia ini. Maka aku katakan bahwa dunia diawali dengan kesulitan dan diakhiri dengan kebinasaan, yang halal akan dihisab dan yang haram akan berujung siksa. Yang kaya akan menghadapi ujian dan fitnah, sedang yang miskin selalu dalam kesusahan.”

Adapun jawaban terhadap pertanyaan orang lain tentang keadaannya dan keadaan orang lain dalam menyikapi dunia beliau berkata, “Duhai celaka, apa yang telah kita perbuat atas diri kita? Kita telah menelantarkan agama kita dan menggemukkan dunia kita, kita rusak akhlak kita dan kita perbaharui rumah, ranjang serta pakaian kita. Bertumpu pada tangan kiri, lalu memakan harta yang bukan haknya.

Makanannya hasil menipu, amalnya karena terpaksa, ingin yang manis setelah yang asam, ingin yang panas setelah yang dingin, ingin yang basah setelah yang kering, hingga manakala telah penuh perutnya ia berkata, “Wahai anakku, ambill obat pencerna.” Hai orang yang dungu, sesungguhnya yang kau cerna itu adalah agamamu.

Mana tetanggamu yang lapar?

Mana yatim-yatim kaummu yang lapar?

Mana orang miskin yang menantikan uluranmu?

Mana nasihat Allah Subhanahu wa Ta’ala dan rasul-Nya?

Kalau saja engkau sadari hisabmu. Tiap kali terbenam matahari, berkuranglah satu hari usiamu dan lenyaplah sebagian yang ada padamu.”

Kamis malam di bulan Rajab 110 H, Hasan al-Basri pergi memenuhi panggilan Rabb-nya. Pagi harinya menjadi pagi duka cita bagi kota Bashrah.

Jenazahnya dimandikan, dikafani dan dishalatkan setelah shalat Jumat di masjid Jami Basrah, masjid tempat di mana beliau menghabiskan banyak waktu hidupnya, belajar dan mengajar serta menyeru ke jalan Allah.

Orang-orang mengiringkan jenazahnya dan hari itu tak ada shalat ashar di Masjid Jami tersebut karena tak ada yang menegakkannya. Dan shalat jamaah ashar tidak pernah absen sejak dibangunnya masjid itu kecuali di hari itu. Hari di mana Hasan al-Basri berpulang ke haribaan Rabb-nya.

Sumber: Mereka adalah Para Tabi’in, Dr. Abdurrahman Ra’at Basya, At-Tibyan, Cetakan VIII, 2009 Read more https://kisahmuslim.com/2812-kisah-tabiin-hasan-al-bashri.html

[ummharoon]

Protect your tongue!

Al-Fudhayl Ibn ‘Iyaadh said I know some of my friends who would remain silent from a Friday to a Friday – meaning from one Friday to another Friday, they would not say anything but some Qur’an, Dhikr and Ibaadah. They protected their tongues. Abu Na’eem and Ibn Abi Dunya narrated that Ibn Abbaas spoke to his tongue and he told his tongue – speak good and you will succeed, otherwise you will regret it. He was warning his tongue and reminding himself that it is a dangerous muscle. Ibn Abbaas said it reached me that there is no bigger enemy to one than his own tongue on The Judgment Day.

Let your example be the Prophet Muhammad ﷺ. Anas Ibn Maalik said he served him for ten years and he never said 'Uff' to him. That is how you really know someone – when you live with them and you interact with them. Anas even said that sometimes he did not do stuff the Prophet ﷺ told him to do. He never said 'Uff' to him, yelled or screamed at him or cursed him.

Get in the habit of contemplating what you say before you utter it. Al-Hasan al-Basri said one who does not restrain his tongue does not know his Deen.

Whatever words you have, they are your prisoner. You have got them as a prisoner and you have control over them. Feel good that they are your prisoner. Once you let them out, you are their prisoner. You have become a prisoner to them and you have to handle their consequences in this Dunya and before Allah.

Shaykh Ahmad Jibrīl حفظه الله

[kissingagrumpygiant]

[katastrophe-s]

obsessed with this look 

[dast4rd]

hold on im shifting into avatar mode