#15 zloty | Explore Tumblr posts and blogs

theculturedmarxist · 3 months ago

Text

How the Neocons Subverted Russia’s Financial Stabilization in the Early 1990s

by Jeffrey Sachs

In 1989 I served as an advisor to the first post-communist government of Poland, and helped to devise a strategy of financial stabilization and economic transformation. My recommendations in 1989 called for large-scale Western financial support for Poland’s economy in order to prevent a runaway inflation, enable a convertible Polish currency at a stable exchange rate, and an opening of trade and investment with the countries of the European Community (now the European Union). These recommendations were heeded by the US Government, the G7, and the International Monetary Fund.

Based on my advice, a $1 billion Zloty stabilization fund was established that served as the backing of Poland’s newly convertible currency. Poland was granted a standstill on debt servicing on the Soviet-era debt, and then a partial cancellation of that debt. Poland was granted significant development assistance in the form of grants and loans by the official international community.

Poland’s subsequent economic and social performance speaks for itself. Despite Poland’s economy having experienced a decade of collapse in the 1980s, Poland began a period of rapid economic growth in the early 1990s. The currency remained stable and inflation low. In 1990, Poland’s GDP per capita (measured in purchasing-power terms) was 33% of neighboring Germany. By 2024, it had reached 68% of Germany’s GDP per capita, following decades of rapid economic growth.

On the basis of Poland’s economic success, I was contacted in 1990 by Mr. Grigory Yavlinsky, economic advisor to President Mikhail Gorbachev, to offer similar advice to the Soviet Union, and in particular to help mobilize financial support for the economic stabilization and transformation of the Soviet Union. One outcome of that work was a 1991 project undertaken at the Harvard Kennedy School with Professors Graham Allison, Stanley Fisher, and Robert Blackwill. We jointly proposed a “Grand Bargain” to the US, G7, and Soviet Union, in which we advocated large-scale financial support by the US and G7 countries for Gorbachev’s ongoing economic and political reforms. The report was published as Window of Opportunity: The Grand Bargain for Democracy in the Soviet Union (1 October 1991).

The proposal for large-scale Western support for the Soviet Union was flatly rejected by the Cold Warriors in the White House. Gorbachev came to the G7 Summit in London in July 1991 asking for financial assistance, but left empty-handed. Upon his return to Moscow, he was abducted in the coup attempt of August 1991. At that point, Boris Yeltsin, President of the Russian Federation, assumed effective leadership of the crisis-ridden Soviet Union. By December, under the weight of decisions by Russia and other Soviet republics, the Soviet Union was dissolved with the emergence of 15 newly independent nations.

In September 1991, I was contacted by Yegor Gaidar, economic advisor to Yeltsin, and soon to be acting Prime Minister of newly independent Russian Federation as of December 1991. He requested that I come to Moscow to discuss the economic crisis and ways to stabilize the Russian economy. At that stage, Russia was on the verge of hyperinflation, financial default to the West, the collapse of international trade with the other republics and with the former socialist countries of Eastern Europe, and intense shortages of food in Russian cities resulting from the collapse of food deliveries from the farmlands and the pervasive black marketing of foodstuffs and other essential commodities.

I recommended that Russia reiterate the call for large-scale Western financial assistance, including an immediate standstill on debt servicing, longer-term debt relief, a currency stabilization fund for the ruble (as for the Zloty in Poland), large-scale grants of dollars and European currencies to support urgently needed food and medical imports and other essential commodity flows, and immediate financing by the IMF, World Bank, and other institutions to protect Russia’s social services (healthcare, education, and others).

In November 1991, Gaidar met with the G7 Deputies (the deputy finance ministers of the G7 countries) and requested a standstill on debt servicing. This request was flatly denied. To the contrary, Gaidar was told that unless Russia continued to service every last dollar as it came due, emergency food aid on the high seas heading to Russia would be immediately turned around and sent back to the home ports. I met with an ashen-faced Gaidar immediately after the G7 Deputies meeting.

In December 1991, I met with Yeltsin in the Kremlin to brief him on Russia’s financial crisis and on my continued hope and advocacy for emergency Western assistance, especially as Russia was now emerging as an independent, democratic nation after the end of the Soviet Union. He requested that I serve as an advisor to his economic team, with a focus on attempting to mobilize the needed large-scale financial support. I accepted that challenge and the advisory position on a strictly unpaid basis.

Upon returning from Moscow, I went to Washington to reiterate my call for a debt standstill, a currency stabilization fund, and emergency financial support. In my meeting with Mr. Richard Erb, Deputy Managing Director of the IMF in charge of overall relations with Russia, I learned that the US did not support this kind of financial package. I once again pleaded the economic and financial case, and was determined to change US policy. It had been my experience in other advisory contexts that it might require several months to sway Washington on its policy approach.

Indeed, during 1991-94 I would advocate non-stop but without success for large-scale Western support for Russia’s crisis-ridden economy, and support for the other 14 newly independent states of the former Soviet Union. I made these appeals in countless speeches, meetings, conferences, op-eds, and academic articles. Mine was a lonely voice in the US in calling for such support. I had learned from economic history — most importantly the crucial writings of John Maynard Keynes (especially Economic Consequences of the Peace, 1919) — and from my own advisory experiences in Latin America and Eastern Europe, that external financial support for Russia could well be the make or break of Russia’s urgently needed stabilization effort.

It is worth quoting at length here from my article in the Washington Post in November 1991 to present the gist of my argument at the time:

This is the third time in this century in which the West must address the vanquished. When the German and Hapsburg Empires collapsed after World War I, the result was financial chaos and social dislocation. Keynes predicted in 1919 that this utter collapse in Germany and Austria, combined with a lack of vision from the victors, would conspire to produce a furious backlash towards military dictatorship in Central Europe. Even as brilliant a finance minister as Joseph Schumpeter in Austria could not stanch the torrent towards hyperinflation and hyper-nationalism, and the United States descended into the isolationism of the 1920s under the "leadership" of Warren G. Harding and Sen. Henry Cabot Lodge. After World War II, the victors were smarter. Harry Truman called for U.S. financial support to Germany and Japan, as well as the rest of Western Europe. The sums involved in the Marshall Plan, equal to a few percent of the recipient countries' GNPs, was not enough to actually rebuild Europe. It was, though, a political lifeline to the visionary builders of democratic capitalism in postwar Europe. Now the Cold War and the collapse of communism have left Russia as prostrate, frightened and unstable as was Germany after World War I and World War II. Inside Russia, Western aid would have the galvanizing psychological and political effect that the Marshall Plan had for Western Europe. Russia's psyche has been tormented by 1,000 years of brutal invasions, stretching from Genghis Khan to Napoleon and Hitler. Churchill judged that the Marshall Plan was history's "most unsordid act," and his view was shared by millions of Europeans for whom the aid was the first glimpse of hope in a collapsed world. In a collapsed Soviet Union, we have a remarkable opportunity to raise the hopes of the Russian people through an act of international understanding. The West can now inspire the Russian people with another unsordid act.

This advice went unheeded, but that did not deter me from continuing my advocacy. In early 1992, I was invited to make the case on the PBS news show The McNeil-Lehrer Report. I was on air with acting Secretary of State Lawrence Eagleburger. After the show, he asked me to ride with him from the PBS studio in Arlington, Virginia back to Washington, D.C. Our conversation was the following. “Jeffrey, please let me explain to you that your request for large-scale aid is not going to happen. Even assuming that I agree with your arguments — and Poland’s finance minister [Leszek Balcerowicz] made the same points to me just last week — it’s not going to happen. Do you want to know why? Do you know what this year is?” “1992,” I answered. “Do you know that this means?” “An election year?” I replied. “Yes, this is an election year. It’s not going to happen.”

Russia’s economic crisis worsened rapidly in 1992. Gaidar lifted price controls at the start of 1992, not as some purported miracle cure but because the Soviet-era official fixed prices were irrelevant under the pressures of the black markets, the repressed inflation (that is, rapid inflation in the black-market prices and therefore the rising the gap with the official prices), the complete breakdown of the Soviet-era planning mechanism, and the massive corruption engendered by the few goods still being exchanged at the official prices far below the black-market prices.

Russia urgently needed a stabilization plan of the kind that Poland had undertaken, but such a plan was out of reach financially (because of the lack of external support) and politically (because the lack of external support also meant the lack of any internal consensus on what to do). The crisis was compounded by the collapse of trade among the newly independent post-Soviet nations and the collapse of trade between the former Soviet Union and its former satellite nations in Central and Eastern Europe, which were now receiving Western aid and were reorienting trade towards Western Europe and away from the former Soviet Union.

During 1992 I continued without any success to try to mobilize the large-scale Western financing that I believed to be ever-more urgent. I pinned my hopes on the newly elected Presidency of Bill Clinton. These hopes too were quickly dashed. Clinton’s key advisor on Russia, Johns Hopkins Professor Michael Mandelbaum, told me privately in November 1992 that the incoming Clinton team had rejected the concept of large-scale assistance for Russia. Mandelbaum soon announced publicly that he would not serve in the new administration. I met with Clinton’s new Russia advisor, Strobe Talbott, but discovered that he was largely unaware of the pressing economic realities. He asked me to send him some materials about hyperinflations, which I duly did.

At the end of 1992, after one year of trying to help Russia, I told Gaidar that I would step aside as my recommendations were not heeded in Washington or the European capitals. Yet around Christmas Day I received a phone call from Russia’s incoming financing minister, Mr. Boris Fyodorov. He asked me to meet him in Washington in the very first days of 1993. We met at the World Bank. Fyodorov, a gentleman and highly intelligent expert who tragically died young a few years later, implored me to remain as an advisor to him during 1993. I agreed to do so, and spent one more year attempting to help Russia implement a stabilization plan. I resigned in December 1993, and publicly announced my departure as advisor in the first days of 1994.

My continued advocacy in Washington once again fell on deaf ears in the first year of the Clinton Administration, and my own forebodings became greater. I repeatedly invoked the warnings of history in my public speaking and writing, as in this piece in the New Republic in January 1994, soon after I had stepped aside from the advisory role.

Above all, Clinton should not console himself with the thought that nothing too serious can happen in Russia. Many Western policymakers have confidently predicted that if the reformers leave now, they will be back in a year, after the Communists once again prove themselves unable to govern. This might happen, but chances are it will not. History has probably given the Clinton administration one chance for bringing Russia back from the brink; and it reveals an alarmingly simple pattern. The moderate Girondists did not follow Robespierre back into power. With rampant inflation, social disarray and falling living standards, revolutionary France opted for Napoleon instead. In revolutionary Russia, Aleksandr Kerensky did not return to power after Lenin's policies and civil war had led to hyperinflation. The disarray of the early 1920s opened the way for Stalin's rise to power. Nor was Bruning'sgovernment given another chance in Germany once Hitler came to power in 1933.

It is worth clarifying that my advisory role in Russia was limited to macroeconomic stabilization and international financing. I was not involved in Russia’s privatization program which took shape during 1993-4, nor in the various measures and programs (such as the notorious “shares-for-loans” scheme in 1996) that gave rise to the new Russian oligarchs. On the contrary, I opposed the various kinds of measures that Russia was undertaking, believing them to be rife with unfairness and corruption. I said as much in both the public and in private to Clinton officials, but they were not listening to me on that account either. Colleagues of mine at Harvard were involved in the privatization work, but they assiduously kept me far away from their work. Two were later charged by the US government with insider dealing in activities in Russia which I had absolutely no foreknowledge or involvement of any kind. My only role in that matter was to dismiss them from the Harvard Institute for International Development for violating the internal HIID rules against conflicts of interest in countries that HIID advised.

The failure of the West to provide large-scale and timely financial support to Russia and the other newly independent nations of the former Soviet Union definitely exacerbated the serious economic and financial crisis that faced those countries in the early 1990s. Inflation remained very high for several years. Trade and hence economic recovery were seriously impeded. Corruption flourished under the policies of parceling out valuable state assets to private hands.

All of these dislocations gravely weakened the public trust in the new governments of the region and the West. This collapse in social trust brought to my mind at the time the adage of Keynes in 1919, following the disaster Versailles settlement and the hyperinflations that followed: “There is no subtler, no surer means of over- turning the existing basis of society than to debauch the currency. The process engages all the hidden forces of economic law on the side of destruction, and it does it in a manner which not one man in a million is able to diagnose.”

During the tumultuous decade of the 1990s, Russia’s social services fell into decline. When this decline was coupled with the greatly increased stresses on society, the result was a sharp rise in Russia’s alcohol-related deaths. Whereas in Poland, the economic reforms were accompanied by a rise in life expectancy and public health, the very opposite occurred in crisis-riven Russia.

Even with all of these economic debacles, and with Russia’s default in 1998, the grave economic crisis and lack of Western support were not the definitive breaking points of US-Russian relations. In 1999, when Vladimir Putin became Prime Minister and in 2000 when he became President, Putin sought friendly and mutually supportive international relations between Russia and the West. Many European leaders, for example, Italy’s Romano Prodi, have spoken extensively about Putin’s goodwill and positive intentions towards strong Russia-EU relations in the first years of his presidency.

It was in military affairs rather than in economics that the Russian – Western relations ended up falling apart in the 2000s. As with finance, the West was militarily dominant in the 1990s, and certainly had the means to promote strong and positive relations with Russia. Yet the US was far more interested in Russia’s subservience to NATO that it was in stable relations with Russia.

At the time of German reunification, both the US and Germany repeatedly promised Gorbachev and then Yeltsin that the West would not take advantage of German reunification and the end of the Warsaw Pact by expanding the NATO military alliance eastward. Both Gorbachev and Yeltsin reiterated the importance of this US-NATO pledge. Yet within just a few years, Clinton completely reneged on the Western commitment, and began the process of NATO enlargement. Leading US diplomats, led by the great statesman-scholar George Kennan, warned at the time that the NATO enlargement would lead to disaster: “The view, bluntly stated, is that expanding NATO would be the most fateful error of American policy in the entire post-cold-war era.” So, it has proved.

Here is not the place to revisit all of the foreign policy disasters that have resulted from US arrogance towards Russia, but it suffices here to mention a brief and partial chronology of key events. In 1999, NATO bombed Belgrade for 78 days with the goal of breaking Serbia apart and giving rise to an independent Kosovo, now home to a major NATO base in the Balkans. In 2002, the US unilaterally withdrew from the Anti-Ballistic Missile Treaty over Russia’s strenuous objections. In 2003, the US and NATO allies repudiated the UN Security Council by going to war in Iraq on false pretenses. In 2004, the US continued with NATO enlargement, this time to the Baltic States and countries in the Black Sea region (Bulgaria and Romania) and the Balkans. In 2008, over Russia’s urgent and strenuous objections, the US pledged to expand NATO to Georgia and Ukraine.

In 2011, the US tasked the CIA to overthrow Syria’s Bashar al-Assad, an ally of Russia. In 2011, NATO bombed Libya in order to overthrow Moammar Qaddafi. In 2014, the US conspired with Ukrainian nationalist forces to overthrow Ukraine’s President Viktor Yanukovych. In 2015, the US began to place Aegis anti-ballistic missiles in Eastern Europe(Romania), a short distance from Russia. In 2016-2020, the US supported Ukraine in undermining the Minsk II agreement, despite its unanimous backing by the UN Security Council. In 2021, the new Biden Administration refused to negotiate with Russia over the question of NATO enlargement to Ukraine. In April 2022, the US called on Ukraine to withdraw from peace negotiations with Russia.

Looking back on the events around 1991-93, and to the events that followed, it is clear that the US was determined to say no to Russia’s aspirations for peaceful and mutually respectful integration of Russia and the West. The end of the Soviet period and the beginning of the Yeltsin Presidency occasioned the rise of the neoconservatives (neocons) to power in the United States. The neocons did not and do not want a mutually respectful relationship with Russia. They sought and until today seek a unipolar world led by a hegemonic US, in which Russia and other nations will be subservient.

In this US-led world order, the neocons envisioned that the US and the US alone will determine the utilization of the dollar-based banking system, the placement of overseas US military bases, the extent of NATO membership, and the deployment of US missile systems, without any veto or say by other countries, certainly including Russia. That arrogant foreign policy has led to several wars and to a widening rupture of relations between the US-led bloc of nations and the rest of the world. As an advisor to Russia during two years, late-1991 to late-93, I experienced first-hand the early days of neoconservatism applied to Russia, though it would take many years of events afterwards to recognize the full extent of the new and dangerous turn in US foreign policy that began in the early 1990s.

#AES #soviet union #eastern bloc #cold war #us imperialism #russia #nato #bill clinton #ukraine #history #jeffrey sachs

14 notes · View notes

mariacallous · 9 months ago

Text

Use of the Pegasus spyware by the previous Polish government appears to be much wider than initially suspected, according to officials in the run-up to the launch on February 19 of a parliamentary commission set up to investigate the use of such surveillance technology.

Among the many new suspected cases are journalists, one of the commission officials said.

Based on revelations by the University of Toronto’s Citizen Lab, Polish media and a Senate commission looking into this matter, the Polish public is aware of around 10-15 cases of spying with Pegasus, some better documented and proven than others. The Senate has confirmed 14 such cases.

Among the documented cases are those of key politicians in the liberal camp, for example parliamentarian Krzysztof Brejza, who was spied on while heading the election campaign for Civic Platform, Prime Minister Donald Tusk’s party.

Poland is one of dozens of countries whose governments are believed to have purchased the powerful spyware from the Israeli cyber-arms company NSO Group and used it to spy illegally on its citizens, including opposition politicians and journalists. An international investigation led by a non-profit media organisation, Forbidden Stories, established in 2021 that it had been used against more than 50,000 phone numbers in more than 20 countries around the world.

On Monday, Tusk said during a meeting of the government with President Andrzej Duda that “the list of the victims of those practices is unfortunately very, very long”. The prime minister said he would send Duda “complete documents” about the issue.

No such list has been made public so far, and Gazeta Wyborcza reported that, based on sources in Tusk’s party, only the prime minister and a few people in his inner circle could be in possession of such a document.

In an interview with Wirtualna Polska on Wednesday, Marcin Bosacki, a Civic Platform MP and vice president of the new Sejm commission, who also headed the previous Senate one, was pressed to specify how many victims of Pegasus he was aware of in Poland.

Bosacki denied being in possession of any full list, but said that, based on his knowledge of the matter, it could include hundreds of people, out of which “over a hundred” were likely surveilled “without grounds”. The list included journalists too, Bosacki added. So far, among the known victims of Pegasus in Poland, there is only one blogger.

Bosacki explained that there were ongoing investigations about the use of Pegasus by the national prosecutor’s office as well as internally at the various intelligence agencies. Bosacki stated that the goals of these inquiries were to determine whether Pegasus was used legally at all in Poland – something he said is unlikely – as well as to identify the victims so they can be informed.

“PiS politicians I speak to on the Sejm corridors are expressing fears that Pegasus was bought, among others, to collect ‘hooks’ [to use for blackmail later] on politicians from the PiS camp itself,” Bosacki said in the interview with Wirtualna Polska.

Further new information presented by Tusk on Monday concerned the purchase of the Pegasus software, which the prime minister said was signed off on by the previous justice minister, Zbigniew Ziobro, himself.

It has already been established that the Anti-Corruption Agency purchased the spyware in 2017 for 25 million zloty (about 5.5 million euros) using money from the Solidarity Fund, which was established by the Ministry of Justice to support victims of violence but was later proven to be used widely to illegally channel funds to allies of the previous nationalist-populist government.

21 notes · View notes

aboardthescheherazade · 1 year ago

Text

Inspired by @professorcalculusstanaccount's timeline posts, it's Roberto Rastapopoulos through the years! No little Greek boy don't grow up to be a massive shithead--

Rasta is a very difficult character to understand in canon, because so much of his lore is left unknown to the viewer. However, there were little bits and pieces, some in Herge's tertiary studio notes; over time I've wrung some water from that stone, and put together this timeline in my head. I went with a more condensed range than ProfCal (i.e. pre-canon up to canon, rather than into post-canon), since Rob does technically "die"/disappear by the end of the (finished) comics.

Headcanons and details under the cut:

According to speculative official notes, he was born in the 1890s in Leros. It's a beautiful island but also one with a turbulent history, as when little Roberto was born, that part of Greece was under control by the Ottoman Empire. His father was a sponge diver, which was a very viable career at the time. (Decades later, the industry would be ruined when the area's sea sponges were over-harvested by bigger diving operations.) His mother is basically unknown...many official outlets say Rastapopoulos is part American, so I imagine his mother was of Greek-American heritage who either met his father abroad or in America.

There were two real-world figures who influenced my timeline: Aristote Onassis and Aleister Crowley. Onassis was one of Herge's later inspirations when writing Rastapopoulos, and for good reason; much like Rastapopoulos's own immoral dealings, Onassis indiscriminately sold warships during WWII and can easily be considered an arms dealer who profited off of human atrocities. On the other hand, Aleister Crowley was my own connection. All the pseudo-Egyptian mysticism in Cigars of the Pharaoh and the Kih-Oskh Brotherhood seems to be a reference to the very real trend in the early 20th Century where the upper crust of western society became fascinated with esoteric beliefs. (Seances and the Ouija Board were also created during this era.) Crowley rose in infamy during this time, too, as a spoiled debutante who spent his inheritance on journeys through the MENA region to perform rituals and "adapt" Eastern religions for his own belief system. With Rastapopoulos making up an entire pharaoh and emblem for his secret trafficking club, it reminded me very much of Crowley's own endeavours, and the commodification of MENA cultures and iconography during this era.

Child (1897) - Canonically, he has three brothers and two sisters, so l envisioned him as the middle child amidst all that. Little Roberto was spoiled when he was little, but when his youngest brother was born, it left Roberto feeling like the attention had been stolen from him.

15 (1906)- The other siblings hoped Roberto would be just as enthusiastic as they were about the family diving business, but alas, he'd always been more interested in reading prose and classical plays. His favourite play is Gounod's Faust. Some days, he daydreams about what a deal with the devil could get him, thinking he'd be able to outsmart the devil and win his riches for free. Roberto was at a rebellious point in his life, and sadly, he'd come to be ashamed of his background, deciding sponge diving was "peasant work" and that he'd rather tell others he was British or American. Eventually, it became easier for the whole family to just send him to a boarding school. Deep down, Roberto's parents hoped he might become an actor, a writer, or some sort of scholar...but the night before he left, Roberto secretly took down his whole family's banking information.

20s (1910s) - Roberto is now in his "Aleister Crowley's world tour" phase. He throws around mysteriously large quantities of money, often putting it into investments, and taking many journeys through Egypt and India. (I also like to imagine he met the Fakir and Colonel Fuad around this time; maybe Zloty too). Rastapopoulos is an insufferable, preening dandy at this time, trying to carve out his own place among the societal elite. His Greek identity is only flaunted as a way to make him seem more "exotic" to strangers. He tries not to think about the bank accounts he's leeching from.

30s (1920s) - Several of his investments actually flourished. His shares in Arab-Air and Flor Fina yield enough profit to let him buy out the companies, and his decadence only increases as he reaps even more profits. With extra money going around, Rastapopoulos finally decides to foray into the movie industry...as a movie producer. His passion for theatre never died, and if he can't become an actor himself, then why not produce the kinds of stories he wanted to be in? By the time the Great Depression hits, Rastapopoulos has amassed more than enough wealth to stay afloat...and the drug ring he's started with a few good friends sure helps, too. He's more concerned with holding onto every millimetre of his receding hairline.

40s (canon) - By all means, Rastapopoulos could have disbanded the cartel and retired comfortably. Maybe he could have invested more in his own movies, and focused more on Cosmos Pictures's internal operations. And yet, he didn't. Bigger numbers are better, so Rastapopoulos kept amassing his dirty money, thinking he was too big to fall. He got messy and left behind some viable clues, which some Belgian kid happened to stumble across...

50s (1940s-early 50s)- "Roberto Rastapopoulos" may be out on bail and facing decades in prison, but "Marquis Dante di Gorgonzola" is just some mysterious financier with an offshore bank account. Some of the other societal elites recognize him, but they find the alter ego funny and play along; "Oh, here comes "the marquis"...! He's due back in Hong Kong!" He can't make money through drug trafficking anymore, he can't show his face in Hollywood, and he certainly can't go back to Greece. Unfortunately, some of his associates introduce him to a different kind of trafficking, one even more immoral, but just as lucrative... It's the climax of the Rastapopoulos family tragedy: the son of hard-working commoners has ground his family's name into dust thanks to his pursuit of power and decadence; he has now resorted to deceiving those same sorts of commoners, dooming them to unknown fates just so he can buy a boat. Later, he begins resorting to harebrained schemes and petty crime just to maintain that lifestyle. His Greek identity has long been buried in favour of a vague, exotic cultural identity meant to explain away his quirks and twitchiness.

I've long been torn on whether or not Endaddine Akass is Rastapopoulos's final form. Herge's notes do consider him surviving Flight 714 to Sydney by waking up in the tropics with some degree of amnesia...perhaps this is near Jamaica, where he'll meet Ramo Nash under a new identity. It also feels the most theatrical - Rastapopoulos is playing yet another role, and he has a grand finale planned for Tintin's murder. Additionally, the mysticism Akass totes in Alph-Art is inspired by the alternative religion fads of the 1960s-70s; Akass is evocative of some of those many cult leaders, like Bhagwan Shree Rajneesh or Father Yod.

And yet, I almost find it more fitting for Rastapopoulos to survive Flight 714 to Sydney with full amnesia. He only knows himself as some middle-aged vagrant, and he decides he just has to pick himself up, and find some odd jobs to make a living. He gives himself a new name; his family history has been wiped clean. He struggles to make ends meet, much like the family he bankrupted, though he'll never know just how ironic his life has become. The rest of the world knows Rastapopoulos as a bombastic, flashy debutante who died a pitiful death during a police standoff. Tintin feels like he saw him one last time, but it feels like a bad dream he had during a flight layover. The man who always wanted to be the biggest and best died quietly in the sea, his true fate unknown, his body forever missing.

I think that's why I find Rastapopoulos so fascinating as a character! You can either make him into Tintin's greatest scourge who fights to the death to maintain his status, or you can rip all that away and doom him to a humble existence.

#drawings #hc #rastapopoulos

51 notes · View notes

omg-lucio · 10 months ago

Text

Erupción de petróleo de Karlino, Polonia, diciembre de 1980. Foto de Tomasz Gawałkiewicz.

A las 17:30 horas del 9 de diciembre de 1980, en el pozo perforado de 2.800 m de profundidad denominado Daszewo - 1 , situado en el pueblo de Krzywopłoty (a 4,5 kilómetros de Karlino), se produjo una gigantesca erupción de petróleo y gas natural. Poco después se produjo un incendio cuyas llamas alcanzaron hasta 130 m. La temperatura de la mezcla ardiente de gas y petróleo alcanzó los 900 °C y, a pesar de las temperaturas bajo cero, aparecieron hojas en los árboles helados cercanos. Durante la noche del 9 al 10 de diciembre, cuatro trabajadores sufrieron quemaduras y tuvieron que ser trasladados al hospital de Białogard . Dieciocho equipos de bomberos llegaron al lugar y las viviendas cercanas fueron evacuadas. Los carriles de la principal ruta nacional número 6 Este-Oeste ( Droga Krajowa n° 6 ), en dirección a Szczecin , adyacentes al incendio, fueron cerrados. Los equipos y las chozas de los trabajadores fueron destruidos. La presión del petróleo alcanzó las 560 atmósferas y el incendio era visible desde varios kilómetros de distancia. En aquel momento, se produjo una de las mayores erupciones petroleras de la historia de Europa.

El 11 de diciembre, unidades especializadas del ejército polaco , bomberos, policía, una unidad de búsqueda y rescate minero de Cracovia y especialistas de la Universidad de Ciencia y Tecnología AGH de Cracovia comenzaron a trabajar para proteger el área local de las llamas. La noticia del incendio fue noticia de primera plana en toda Polonia, con titulares como "Días calurosos como el petróleo", "Karlino sin vacaciones de Navidad", "La antorcha de Karlino" y "Artillería y zapadores en Karlino". Cinco días después, el 16 de diciembre, bomberos de Hungría y la Unión Soviética se unieron a los polacos, y el ingeniero Adam Kilar y el experto soviético Leon Kalyna de Poltava , quien también era de ascendencia polaca , tomaron el mando de la operación . Para el 18 de diciembre, el área adyacente al pozo de perforación fue limpiada de partes de acero quemadas y destruidas del pozo de petróleo y se había construido un camino hacia las ubicaciones de dos nuevos pozos.

La operación para extinguir el incendio fue muy laboriosa y los preparativos duraron casi un mes, hasta el 2 de enero de 1981. Se construyó un oleoducto especial y la población de Polonia se mostró muy interesada en estos acontecimientos. Cada día, Karlino recibía cientos de cartas con sugerencias sobre cómo apagar el fuego. Después de una larga reflexión, los especialistas llegaron a la siguiente solución. En primer lugar, se retiraron los restos del pozo petrolero destruido y el dispositivo de prevención de explosiones . El pozo fue removido por un tractor especialmente construido, equipado con un brazo de gancho de 30 m. El preventor, sin embargo, fue destruido por un cañón desde una distancia de 25 m. La tarea consistía en apuntar a una pequeña grieta entre las bridas . Primero se utilizó un cañón de 85 mm, luego un obús de 122 mm y finalmente el 28 de diciembre un cañón-obús de 152 mm logró destruir el preventor. Después de todos los preparativos, el incendio fue extinguido el 8 de enero de 1981, casi un mes después de la erupción. El periódico local Karlino Chronicle escribió: "A las 10:42 un chorro de agua de 23 cañones apuntaba al géiser de petróleo en llamas. Después de 16 minutos, el fuego se apagó y los especialistas retiraron las bridas dañadas".

El 10 de enero de 1981, a las 15:38 horas, se instaló un nuevo preventor y se detuvo el chorro de petróleo. Así acabó la operación, después de 32 días. En total, en la misión participaron unas 1.000 personas. El nuevo preventor se construyó en la fábrica del 1 de mayo en Ploiești , Rumania . Pesaba 11 toneladas y era levantado por una grúa de 100 toneladas con un brazo de 60 metros. Toda la operación costó alrededor de 300 millones de zlotys , y durante el incendio se quemaron entre 20.000 y 30.000 toneladas de petróleo y entre 30 y 50 millones de metros cúbicos de gas natural. Durante la operación de extinción hubo un herido: un soldado sufrió quemaduras leves.

La investigación estableció que la causa principal de la erupción fue la holgura del dispositivo de prevención de reventones. Lo más probable es que las juntas estuvieran dañadas y el preventor no se bloqueó a tiempo. El incendio fue provocado por motores de gasolina que accionaban las bombas. Otra causa de la erupción fue una evaluación geológica inexacta: los especialistas esperaban encontrar petróleo a una profundidad de 2.952 metros bajo tierra, pero resultó estar a 2.792 metros, 160 metros más alto de lo esperado.

El 16 de enero de 1981, a las 15.55 horas, un tren de carga con diecisiete vagones cisterna llenos de petróleo salió de la estación de tren de Karlino en dirección a una refinería en Trzebinia . Las esperanzas eran altas, pero resultó que los depósitos de petróleo eran escasos y, después de unos años, el pozo se secó. En total, se extrajeron y transportaron a Trzebinia más de 850 toneladas de petróleo, mucho menos de lo esperado. Como afirmaron más tarde los expertos, si el incendio hubiera durado dos semanas más, todo el petróleo se habría quemado. Además, el aceite de Karlino fue evaluado como de "calidad media", con un contenido de azufre del 0,58%.

Desde octubre de 2002, el pozo Daszewo - 1 se utiliza para la producción de gas natural. El pozo de perforación sirve actualmente como instalación subterránea de almacenamiento de gas natural, con una capacidad de 30 millones de metros cúbicos. En diciembre de 2010, el alcalde de Karlino anunció planes para la apertura de un museo interactivo dedicado a la erupción de 1980

3 notes · View notes

guangchuans · 9 months ago

Text

sometimes i remember i spent around ~15 zlotys so far of real life money on a cat-themed solitaire mobile game and i have to self-reflect a bit

#txt #that’s not much at all it’s like 4 usd #but. still. what wouldn’t i do to keep my +1k wins streak

3 notes · View notes

beardedmrbean · 1 year ago

Text

In what is shaping up to be a very closely fought election, Poland's two main political parties presented their policies at party conventions last weekend.

Five weeks out from the election on October 15, Jaroslaw Kaczynski, leader of the ruling Law and Justice (PiS) party, convened his supporters in Konskie, a town in central Poland considered to be a PiS stronghold.

Opposition leader Donald Tusk chose a very different tactic when selecting a location for his Civic Platform (PO) party's convention, opting not for a PO stronghold, but for Tarnow in southern Poland, a conservative city and, therefore, a particularly tough nut for PO to crack.

PO is by far the largest party in the liberal Civic Coalition (KO) alliance, which was founded in 2018 to fight the ruling PiS. Tusk knows that loyal PO voters in the country's liberal, large cities will not be enough to win the election. He has to win over swing voters. Pollsters estimate that 5% to 18% of voters have not yet made up their minds.

Both parties promise more social benefits

Although promises of additional social benefits featured strongly in both parties' programs, neither actually made any firm statements about how these pledges would be funded.

Tusk presented 100 measures KO would like to implement in its first 100 days in office. The list contained both economic relief for citizens and entrepreneurs and steps to restore democratic principles.

Tusk's liberal 100-policy program

To thunderous applause, Tusk announced an increase in the tax-free earnings limit from 30,000 zlotys to 60,000 zlotys ($6,950 to $13,900, €6,450 to €12,900), paid leave for the self-employed, improvements in health insurance and pay rises for teachers.

The improvement of the situation for women also played a major role in the KO program, which promised the liberalization of abortion legislation, state funding for IVF treatment and free anesthetics during birth.

The separation of church and state was also on the list.

Tusk, the former president of the European Council (2014–2019), promised to reach a swift agreement with the European Union to unlock €36 billion in COVID-19 recovery funds that have been withheld because of a dispute between the PiS-led Polish government and Brussels about justice and the rule of law.

Kaczynski's nationalist, Catholic alternative

Meanwhile, in Konskie, Kaczynski was presenting his party's program as the nationalist, Catholic alternative to Tusk's liberal ideas.

At the heart of the PiS program is what it calls the traditional family (with father and mother), the right to life (including that of the unborn) and Poland as a strong, sovereign nation-state.

Kaczynski also criticized the judiciary as an institution that wields huge power but is unelected. "Power must be in the hands of the nation," he insisted.

Child benefits and retirement age

Kaczynski lauded the social benefits already introduced by his government — above all child benefits, which he promised to increase from 500 zlotys to 800 zlotys next year.

He also pledged to allow women to retire after 38 years of work and men after 43. This idea has been floated a number of times in recent years but was repeatedly rejected due to the high costs involved.

Kaczynski accused Tusk of wanting to subjugate the country to both Germany and Russia. PiS, on the other hand, he assured voters, sought to make Poland a heavyweight. "Our enemies have tried to destroy Poland. They have failed completely," he said.

Germany features in PiS campaign ad

On Monday, PiS released a campaign ad showing Kaczynski taking a call from what is obviously supposed to be the German ambassador to Poland, forwarding instructions from Berlin to raise the retirement age.

The ad is a reference to a conversation Tusk allegedly had with Angela Merkel in 2011 when Germany's then-chancellor supposedly called on Tusk to up Poland's retirement age. In the PiS ad, Kaczynski resolutely rejects Berlin's attempt to meddle in Polish domestic politics and hangs up.

Polish Prime Minister Mateusz Morawiecki opted for a verbal attack on Tusk, describing him as a dangerous politician who represents foreign interests. Morawiecki claimed that Tusk was planning to sell Polish property to foreigners: "He would even sell the Baltic Sea and the Tatra Mountains," Morawiecki said.

"We have to say 'No' to Tusk," the prime minister continued. "And if he doesn't understand, we'll say it again in German."

Kaczynski refuses debate with Tusk

Morawiecki will be able to make these allegations directly to Tusk's face during a television debate. There will not, however, be a debate between PiS leader Kaczynski and Tusk.

Although Tusk has suggested a debate several times, Kaczynski has declined, saying that were he to agree to one, he would debate directly with "Tusk's German boss," Manfred Weber, president of the transnational European People's Party (EPP), the largest party in the European Parliament.

It is possible that Kaczynski has never gotten over the trauma of the television debate in 2007. He lost first the debate to Tusk and then the election.

Can Kaczynski maintain his lead?

Kaczynski knows that the cards would be stacked against him in a direct comparison with the polished and experienced Tusk, which is why he is not running for election in Warsaw, as Tusk is, but in Kielce in central Poland, where his election is all but guaranteed.

"The party of Donald Tusk won the duel of the parties on Saturday," Michal Szuldrzynski of the leading Polish newspaper Rzeczpospolita wrote on Monday. "Now PO faces a more difficult challenge. It has to convince the people that it is credible and can keep its campaign pledges."

PiS is at present slightly ahead of KO in the polls. It is likely, however, that neither of the two main parties will be able to govern alone.

A "March of a million hearts" for women's rights, which was initiated by Tusk, is due to take place in Warsaw on October 1. Tusk hopes the march will mobilize his supporters and give his party the edge.

#nunyas news

3 notes · View notes

eurekadiario · 1 year ago

Text

Polonia enviará una factura de ayuda de guerra a Ucrania: “La gratitud no es moneda corriente en las relaciones internacionales”

Anna Brylka, candidata al Sejm polaco por la derechista Coalición de la Confederación, dijo que Polonia debería enviar una factura de ayuda de guerra a Ucrania: “La gratitud no es moneda de cambio en las relaciones internacionales”.

Durante el debate electoral en Polsat, Anna Brylka, candidata al Sejm polaco por la derechista Coalición de la Confederación (konfederacja), afirmó que Polonia facturaría a Ucrania por la ayuda que se le prestara.

“La gratitud no es una moneda de cambio en las relaciones internacionales. Si queremos ser respetados, debemos emitir una factura por nuestra asistencia. La Confederación emitió tal factura a Ucrania y valoró esta ayuda en 100.000 millones de zlotys (£18.790 millones, 23.100 millones de dólares)”, dijo Brylka.

La retirada de la denuncia de la Organización Mundial del Comercio (OMC) contra Polonia, el cese de la “ucranización” del comercio, la exhumación de las víctimas de la masacre de Volhyn y el permiso para participar en la reconstrucción de Ucrania tras el fin de la conflagración son entre las “condiciones claras y duras” que la Confederación impondrá también a Ucrania, continuó.

Anna Brylka también destacó que la ayuda a Kiev no debería poner en riesgo la propia seguridad alimentaria de Polonia.

“Defendemos el realismo político: sí, hay ayuda, no privilegios”, afirmó Anna Bryłka, añadiendo que “un embargo sólo sobre los cereales no es suficiente. Esto debería extenderse a otros bienes”.

Krzysztof Bosak, líder del partido Confederación en el Sejm, declaró anteriormente en las redes sociales que había facturado a Ucrania por toda la ayuda que su nación le había brindado. En el vídeo publicado junto con la publicación en X (antes Twitter) se puede ver al político llevando un cheque por 101 mil millones de zlotys cerca de la embajada de Ucrania en Varsovia. Miembros de la Confederación habían protestado frente a la embajada de Ucrania en Varsovia mientras sostenían una factura ficticia de asistencia de Polonia que decía: “Pagado: cero. No hay ninguno." Bosak había proporcionado a la prensa estadísticas de la investigación del Instituto de Economía Mundial y añadió:

El Instituto estima que la ayuda militar polaca a Ucrania asciende a más de 14 mil millones de zlotys. La ayuda humanitaria proporcionada por el Estado polaco a Ucrania asciende a 4 mil millones de zlotys. Se proporcionó ayuda financiera por un importe de más de 1.500 millones de PLN. La ayuda prestada por el Estado polaco a los ciudadanos ucranianos ascendió a más de 70 mil millones de zlotys. La ayuda privada de los hogares polacos asciende a más de 10 mil millones de zlotys.

La Confederación ha enfatizado (pdf a continuación) que los propios intereses de Polonia son primordiales en su política y al mismo tiempo ha resaltado los efectos duraderos de los asesinatos de Volyhnia que se llevaron a cabo contra los polacos durante la Segunda Guerra Mundial. Hasta 200.000 polacos, ucranianos antifascistas, rusos y judíos fueron asesinados por las milicias del Ejército Insurgente Ucraniano (también conocido como UPA) en Volhynia y el este de Galicia. En lugar de ofrecer una disculpa por estos asesinatos, Ucrania ha erigido monumentos en honor a los comandantes de la UPA. Polonia celebrará elecciones parlamentarias el 15 de octubre. La opositora Plataforma Cívica (PO), encabezada por el ex presidente del Consejo Europeo, Donald Tusk (CO), recibió el 28,1 por ciento de los votos, mientras que el 33,8 por ciento de los encuestados dijeron que apoyarían al gobernante Ley y Justicia de Polonia. (PiS) partido. Una coalición de partidos conocida como “Izquierda” recibió el 10,2 por ciento de los votos, seguida por la centrista “Coalición de la Tercera Vía” (Trzecia Droga) con el 9,4 por ciento y la Confederación con el 8,4 por ciento.

El partido Ley y Justicia de Polonia también ha tenido que lidiar con la oposición de los agricultores polacos al grano ucraniano en su lucha por ganarse los corazones y las mentes de los votantes.

"Polonia protegerá los intereses de los agricultores cuando estén amenazados… También nos oponemos a colocar los intereses polacos en el altar de los intereses de las corporaciones internacionales", enfatizó Radosław Fogiel, ex portavoz del PiS y presidente de la Comisión de Asuntos Exteriores del parlamento polaco.

El jefe del FMI, Gavin Gray, dijo a NV Business el lunes que Ucrania necesita recaudar más impuestos ya que Ucrania necesitará ingresos fiscales adicionales para pagar sus mayores gastos sociales una vez que termine la guerra.

Así, el conflicto entre Ucrania y Polonia comenzó cuando los agricultores polacos experimentaron una caída de los precios y almacenes desbordados como consecuencia de la inundación de cereales ucranianos. Los países miembros de la Unión Europea que tienen frontera con Ucrania han protestado durante mucho tiempo por la importación libre de impuestos de productos ucranianos a la unión, argumentando que desestabilizaba sus propios mercados.

El 15 de septiembre, la Comisión Europea anunció que levantaría la prohibición de las importaciones de cereales ucranianos libres de impuestos a cinco estados miembros fronterizos con Ucrania, así como la exigencia de que Kiev introdujera controles a las exportaciones. Tras la decisión, Polonia, Hungría y Eslovaquia anunciaron que ampliarían unilateralmente la prohibición. Las tensiones diplomáticas entre Varsovia y Kiev se intensificaron cuando Ucrania presentó una queja formal ante la Organización Mundial del Comercio (OMC) contra Polonia, Hungría y Eslovaquia el 15 de septiembre.

Sin detenerse, el presidente polaco, Andrzej Duda, comparó a Ucrania con un “hombre que se ahoga” que se aferra a todo y amenaza con “arrastrar al fondo a cualquiera” que intente ayudarlo. Duda canceló una reunión con el presidente ucraniano Volodymyr Zelensky al margen del 78º período de sesiones de la Asamblea General de la ONU.

La declaración más notable provino del Primer Ministro Mateusz Morawiecki, quien declaró el 20 de septiembre que Polonia, que era un importante proveedor de armamento para Kiev junto con Estados Unidos y el Reino Unido, había dejado de hacerlo. En cambio, se concentraría en equiparse.

#Polonia #enviará #factura #ayuda #guerra #Ucrania #gratitud #no #moneda #corriente #relaciones #internacionales

2 notes · View notes

francis-writes · 2 years ago

Text

personal rant

ugh, I need to find new job. I started working as a promotor last week. I don't know how this job is called in English, anyway I just had to walk through the street and invite men to a night club. I worked from 8pm to 2am and I was in home at 3am. After training period I would have to stay an hour longer which is a bit problematic considering that I have university through the day and I'm not able to function with less than 6-7 hours of sleep. But that's not why I dumped this job. Even without the fact that after barely two nights I got sick,it turned out that after training period you need to get a minimal number of clients per night or you won't get paid even the basic 15 zloty (3.5 dollars) per hour. In other words, if there's no men willing to visit a club, you just stand 7 hours in cold for free. That's some bullshit. Whatever I will find, at least I will be warm. And I will be sure that I will get the paycheck.

#francis.txt

2 notes · View notes

nathanparisi · 6 months ago

Text

Le 30ème anniversaire du Docteur Globule, c'est dans 15 jours !

Avec Globule, c'est zlotys à gogo avec des monstres bizarres et des expériences scientifiques les plus folles !

#Docteur Globule #Dr Globule #Salut les Toons #TF! Jeunesse #TF1 #30 ans #30ème anniversaire #Zitbag #Dr Zitbag's Transylvania Pet Shop

0 notes

contandocosas · 11 months ago

Text

Jueves 11 de enero 2024 - Cracovia - Otra juntada con couchsurfers

Otro día en el que no tengo mucho planeado, lo único que necesito hacer es o bien cargar crédito en mi teléfono o comprar otro chip. Había pensado que sería mejor tener un chip con número polaco para obtener el PESEL que es el número de identificación fiscal de Polonia así que voy a hacer eso en cuanto pueda. Aún tengo que terminar trabajo pendiente que tengo de Elizabeth pero nunca encuentro la motivación ni el momento de hacerlo. Así que finalmente salgo para el centro, todo sigue lleno de nieve en la calle obviamente. Un frío como siempre. Voy para T-mobile, me tomo el 4 desde cerca de casa y me bajo. En el camino desde el tranvía veo que hay una panadería que parece vender unas bolas de fraile muy ricas, así que seguramente pare ahí cuando vuelva. Me bajo del tranvía y está medio cayendo aguanieve. Veo que en la dirección que marca que está el T-mobile hay un shopping así que me meto porque probablemente adentro esté el local. Entro y siento el alivio de la calefacción. Caminando por dentro encuentro a un pibe y una piba con camperas negras y creo que son de seguridad de ahi dentro y les pregunto si trabajan ahí y para mi sorpresa me dicen que no, al parecer después vi que la campera del pibe tenía un parche pero sólo decía "Toronto". Así que mala mía. Sigo caminando y veo un puesto de información y le pregunto a la señora por el T-mobile y me dice que baje la escalera y a mi derecha está el puesto. Voy hasta el lugar y pregunto por un plan de datos para un número polaco. Me pregunta si es por mucho tiempo o por poco y le dije por un mes. Me dice que hay un plan que son 40zl por 40 gb y le digo perfecto. Se va y vuelve con un chip, me pide el pasaporte, me hace firmar una hoja y me dice que le dé el celular para colocar el chip. Lo coloca y lo activa en el momento así que ya me voy con el celular con mi número polaco luego de 10 minutos. Bastante satisfecho con haberlo logrado, pero un poco pensante en lo frío y lento de la atención de la señora, fue todo muy mecánico y aburrido pero ya tengo mi número. Hasta le tuve que preguntar cómo hacer para cargarle más crédito luego del mes y me indicó la aplicación para hacerlo, pero era como que yo tenía que preguntar todo.

Antes de volverme paso por un local de fotografía donde hay un montón de cámaras hermosas y no puedo evitar quedarme mirándolas y comparando los precios, le saco foto con el celu a algunas para luego ver cuánto salen en dólares. Al salir del shopping veo una casa de cambio y cambio 50 dólares a zlotis. Me va a dar 196 zl por 50 dólares y le digo al hombre si le puedo dar 4 zlotis así me da 200 y accede. Me subo al tranvía para volver pero con la idea de bajarme a comprar esas bolas de fraile que vi antes. Tengo que ir hasta la estación de Teatro Bagatella. Me bajo ahí y veo una señora que vende guantes en la calle y le compro un par por 20 zlotis. Cruzo la calle y paso por la panadería que me vende 2 bolas de fraile o como se llamen acá, una con pistacho y otra con chocolate, por 17 zlotis. Por lo visto todo tiene precios parecidos acá. Finalmente me subo de nuevo al tranvía para llegar a mi destino de nuevo.

Me bajo del tranvía y paso por un café que está a 1 cuadra de mi departamento y entro a pedir un chocolate caliente. La mujer se tarda fácil unos 15 minutos preparándolo, mientras otra señora justo llega y se queda esperando a ser atendida. La gente acá es demasiado relajada para mi gusto. Agarro mi chocolate, le pongo azúcar mascabo y me voy finalmente para mi casa. Me pongo a merendar, a ver los guantes, a comer las bolas de fraile y luego a tomar unos mates. A la tarde nuevamente por Couchsurfing me habla una piba de Polonia llamada Rosa y me dice de quedar conmigo. La agrego y me dice que van a ir a un bar con un amigo y que estoy invitado. Le digo que más o menos en media hora puedo ir, así que me preparo así nomás, me afeito y voy.

Llego al lugar y nuevamente el problema de tener que encontrar a esta gente. Siempre siento que cuando hago eso parezco un loquito que va a matar a todos, porque entro y nadie me detiene ni me dice hola y sólo miro para todos lados, medio como Terminator en la primera peli. Igual el local está vacío pero hay como 2 sectores, a la derecha hay un escenario con mesitas donde están tocando, hay una parejita en una mesa que me mira y en otra mesa hay 3 chicos y una chica rubia. Asumo que esa es la mesa de couchsurfing y les pregunto. No me entienden, les vuelvo a decir más fuerte y la chica me dice que no me escucha. Así que les digo "no, i dont think you are the people im looking for". La gente no conoce el término couchsurfing y es raro ver un chabón preguntando aleatoriamente si son la gente que busco, así que obviamente asumo que no son ellos. Luego me dirijo al otro sector, en esa parte todo está vacío, la única mesa está ocupada por 2 chicos y una chica rubia, y apenas me acerco la chica mueve la mano y me saluda. Ahora sí son ellos y enseguida les digo que estaba buscandolos en la otra parte del bar y les pregunté a unos random con la misma disposición que ellos si eran los de CS. Enseguida charlo con ellos, les pregunto los nombres, les digo el mío, lo típico. Pero esta vez me siento más cómodo con estar ahí, probablemente porque son 3 nomás y la mesa es pequeña, pero es como que inmediatamente estoy ya metido en la charla con ellos. Les cuento de mi trabajo, de mi viaje, etc y noto que son copados. Un chico es de India, estudia medicina en Ucrania y está viviendo ahí, pero ahora está paseando por Polonia. El otro es peruano y vive hace rato en Cracovia, 2 años y medio, y conoce a Rosa, quien es la que me invitó. Tanto ella como el chico de Perú son embajadores de Couchsurfing, que es como un badge que les dan a los que usan mucho la aplicación. Lo bueno es que se los nota relajados y charlatanes, así que pasé un buen momento. Rosa por su parte es obviamente educada como todos los polacos y bastante polite, pero también es suelta y amable. Ella es de Cracovia pero vivió de chica en Italia desde los 4 años, sabe hablar italiano y español e hizo una tesis sobre Buenos Aires. Todos me caen bastante bien, son gente interesante y que me puede guiar en esto de intentar quedarme en Europa. Con su información un poco siento que me pueden ayudar. Les pregunto como hicieron para quedarse a vivir en Europa, sobre todo al chico de Perú, ellos a su vez están interesados en saber cómo es viajar y trabajar a la vez. Todos parece que siempre estamos interesados en tener un poco de la vida que tiene el otro, es algo bastante habitual en las personas por lo que veo. Me hacen sentir que la manera de trabajar y viajar que tengo no es tan mala después de todo, a pesar de que yo resalto bastante el tema de la incertidumbre que genera no tener un sueldo fijo. Me pido una cerveza negra y luego otra kolsch con unos maníes que comparto con la mesa. Está bastante interesante la charla, luego Rosa me pasa su número para quedar en contacto y me pasa información de Polonia. Se la nota bastante suelta, cuenta que estuvo casada con un chico de México de quien ahora se separó pero que él tiene la ciudadanía gracias a ella. Entre todos hablamos de couchsurfing, de vivir afuera, de viajar, de la situación en Ucrania, el indio habló de los matrimonios en la India, de las culturas diferentes de los países, de trabajar y viajar, de cómo es la universidad en Ucrania, Rosa habló de cómo es vivir en Polonia, el peruano trabaja en finanzas y habló sobre eso, también hizo un máster en España. Es interesante todo el intercambio cultural. También luego hablamos que en CS hay que tener cuidado con quien hospedas y donde te hospedas cuando viajas, de experiencias negativas (el peruano dijo que una vez una chica llevó a alguien que conoció en un bar a quedarse en su casa), de tener malas referencias en CS, etc. También Rosa en un momento me muestra una aplicación para viajar dentro de Polonia y comprar los boletos online.

Al final nos vamos todos a la vez, yo me doy cuenta que tengo que ir para el mismo lado que Rosa así que viajamos juntos en el bus 11. Es muy amistosa y hablamos de cómo es vivir en Polonia, si le gusta, etc. Cuando bajo me dice que mañana van a festejar un cumpleaños de alguien de CS en otro bar y me dice que estoy invitado. Ya lo había mencionado antes igual también, cuando estábamos todos en la mesa. Le digo que tal vez vaya y que la vea mañana. Nos saludamos con un abrazo en la Plaza Inwalidow y nos vamos cada uno a nuestro lugar.

Cuando llego estoy bastante cansado y un poco con sueño por la cerveza, así que me tiro directamente a dormir luego de lavarme los dientes.

0 notes

dedibelyegei · 2 years ago

Text

Valamiért van mégegy lengyel teherautós bélyegem, mennyi az esélye tényleg, na mindegy. Az autó újabb, a bélyeg viszont régebbi, mint az előző, 1973-as a sor, és szintén hattagú. Messze nem ez a legmenőbb tagja, az elég egyértelműen az 1 zlotys lesz, abból is készült a legtöbb, több mint 15 millió! Ebből a fentiből 'csak' 5,5 millió. Na és akkor lássuk:

Igeeen rózsaszín Kispolák, kiváló darab! Meg amúgy itthon azért Nysát is lehetett még látni, és a Nagypolski (1,5 zl) sem volt nagyon ritka.

Na de nézzük az én bélyegemen látható Jelcz 316 teherautót. A Jelcz egy mai napig működő full lengyel teher- és haszongépjármű gyár, habár 2004 óta már kizárólag a lengyel hadseregnek gyárt járműveket, és 2012 óta a Lengyel Védelmi Erők tulajdonába került. Előtte azonban 1952-től kezdve rendkívül strapabíró és eltérő felhasználású járműveket készítettek, buszt, különböző teherautókat, dömpert, tűzoltóautót,stb. A képen látható 316-os legnevesebb teljesítménye egy Varsó-Nepál túra volt, oda-vissza, amit egyhuzamban hibamentesen teljesített 1974-ben. Sajnos arról a példányról nem találtam képet, de itt látszik, hogy ilyen igazi bús szoci, butaképű teherautó.

Mivel a sorozat ilyen sokmilliós példányszámban készült, lényegében értéktelen, átlag 2 dollárért lehet teljes sort szerezni. A 4,5 zlotys kicsit ritkább amúgy, abból kevesebb mint 1 millió készült csak.

#bélyeg #stamp #lengyelország #poland #1973 #vehicle #jármű #truck #teherautó #lengyel #polish #90 gr #jelcz #jelcz 316

2 notes · View notes

fiyatinedir · 1 year ago

Text

Polonya Telefon Fiyatları

Polonya, kendini teknoloji dünyasında hızla yükselen bir alışveriş cenneti olarak kanıtlıyor. Güçlü ekonomisi ve hızlı teknoloji gelişmeleri, tüketicilere sınırsız bir telefon seçeneği sunuyor. Bu makalede, Polonya'da telefon fiyatları, Polonya telefon fiyatları, Polonya telefon fiyatları 2023, Polonya cep telefonu fiyatları, Polonya Samsung telefon fiyatları, Polonya teknoloji fiyatları, Polonya'da 14 Pro Max fiyatları ve Polonya Telefon Fiyatları hakkında bilgi alabilirsiniz.

Polonya Telefon Fiyatları

Polonya, genellikle teknoloji tutkunlarının gözde alışveriş yerlerinden birisidir. iPhone 14 Pro Max, Samsung Galaxy S23, Xiaomi 13 gibi modeller, Polonya'da yoğun ilgi gören telefon markaları ve modelleridir. Telefon alırken öncelikle bütçenizi belirlemeli, ihtiyaçlarınıza uygun özelliklere sahip bir telefon seçmeli ve en uygun seçeneği almalısınız. Polonya'da telefon fiyatları aşağıdaki gibidir; - Polonya'da iPhone 15 fiyatı 4.699 zloti yani, 29.328 TL'dir. - Polonya'da iPhone 15 Plus fiyatı 5.299 zloti yani, 33.110 TL'dir. - Polonya'da iPhone 15 Pro fiyatı 5.999 zloti yani, 37.484 TL'dir. - Polonya'da iPhone 15 Pro Max fiyatı 7.199 zloti yani, 44.982 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 128 GB Fiyatı 5.199 Polonya Zlotisi yani, 34.880 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 256 GB Fiyatı 5.899 Polonya Zlotisi yani, 39.572 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Plus 128 GB Fiyatı 5.899 Polonya Zlotisi yani, 39.572 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Plus 256 GB Fiyatı 6.599 Polonya Zlotisi yani, 44.264 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Pro 128 GB Fiyatı 6.499 Polonya Zlotisi yani, 43.602 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Pro 256 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi yani, 48.294 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Pro Max 128 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi yani, 48.294 TL'dir. - Polonya'da Apple iPhone 14 Pro Max 256 GB Fiyatı 7.899 Polonya Zlotisi yani, 53.986 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 128 GB Fiyatı 4.599 Polonya Zlotisi yani, 30.895 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 256 GB Fiyatı 4.799 Polonya Zlotisi yani, 32.194 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 Plus 256 GB Fiyatı 5.799 Polonya Zlotisi yani, 38.889 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 Plus 512 GB Fiyatı 6.299 Polonya Zlotisi yani, 42.296 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 Ultra 256 GB Fiyatı 6.799 Polonya Zlotisi yani, 45.703 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 Ultra 512 GB Fiyatı 7.499 Polonya Zlotisi yani, 50.338 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy S23 Ultra 1 TB Fiyatı 8.699 Polonya Zlotisi yani, 58.317 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy Z Flip4 512 GB Fiyatı 5.999 Polonya Zlotisi yani, 40.253 TL'dir. - Polona'da Samsung Galaxy Z Fold4 128 GB Fiyatı 8.399 Polonya Zlotisi yani, 56.327 TL'dir. - Polonya'da Samsung Galaxy Z Fold4 512 GB Fiyatı 8.999 Polonya Zlotisi yani, 60.473 TL'dir. - Polonya'da Xiaomi 13 Pro 5G 256 GB Fiyatı 6.299 Polonya Zlotisi yani, 42.296 TL'dir. - Polonya'da Xiaomi 13 256 GB Fiyatı 4.499 Polonya Zlotisi yani, 30.229 TL'dir. - Polonya'da Xiaomi 13 Lite 256 GB Fiyatı 2.499 Polonya Zlotisi yani, 16.794 TL'dir. Polonya'da Telefon Fiyatlarına tablo üzerinden göz atmak isterseniz; ModelKapasiteFiyat (PLN)Fiyat (TL)iPhone 15128 GB4.699 PLN��29.328iPhone 15 Plus128 GB5.299 PLN₺33.110iPhone 15 Pro128 GB5.999 PLN₺37.484iPhone 15 Pro Max128 GB7.199 PLN₺44.982Apple iPhone 14 128 GB128 GB5.199 PLN₺34.880Apple iPhone 14 256 GB256 GB5.899 PLN₺39.572Apple iPhone 14 512 GB512 GB7.199 PLN₺48.337Apple iPhone 14 Plus 128 GB128 GB5.899 PLN₺39.572Apple iPhone 14 Plus 256 GB256 GB6.599 PLN₺44.264Apple iPhone 14 Plus 512 GB512 GB7.899 PLN₺53.028Apple iPhone 14 Pro 128 GB128 GB6.499 PLN₺43.602Apple iPhone 14 Pro 256 GB256 GB7.199 PLN₺48.294Apple iPhone 14 Pro 512 GB512 GB8.499 PLN₺56.925Apple iPhone 14 Pro 1 TB1 TB9.799 PLN₺65.840Apple iPhone 14 Pro Max 128 GB128 GB7.199 PLN₺48.294Apple iPhone 14 Pro Max 256 GB256 GB7.899 PLN₺53.986Apple iPhone 14 Pro Max 512 GB512 GB9.199 PLN₺61.746Apple iPhone 14 Pro Max 1 TB1 TB10.499 PLN₺70.507Samsung Galaxy S23 128 GB128 GB4.599 PLN₺30.895Samsung Galaxy S23 256 GB256 GB4.799 PLN₺32.194Samsung Galaxy S23 Plus 256 GB256 GB5.799 PLN₺38.889Samsung Galaxy S23 Plus 512 GB512 GB6.299 PLN₺42.296Samsung Galaxy S23 Ultra 256 GB256 GB6.799 PLN₺45.703Samsung Galaxy S23 Ultra 512 GB512 GB7.499 PLN₺50.338Samsung Galaxy S23 Ultra 1 TB1 TB8.699 PLN₺58.317Samsung Galaxy Z Flip4 512 GB512 GB5.999 PLN₺40.253Samsung Galaxy Z Fold4 128 GB128 GB8.399 PLN₺56.327Samsung Galaxy Z Fold4 512 GB512 GB8.999 PLN₺60.473Xiaomi 13 Pro 5G 256 GB256 GB6.299 PLN₺42.296Xiaomi 13 256 GB256 GB4.499 PLN₺30.229Xiaomi 13 Lite 256 GB256 GB2.499 PLN₺16.794Polonya'da Telefon Fiyatları Polonya iPhone Fiyatları

polonyada telefon fiyatları Phone modelleri Polonya'da oldukça yaygın ve popüler bir şekilde kullanılıyor. Apple ürünleri dünya genelinde geniş bir kullanıcı kitlesi tarafından tercih ediliyor ve Polonya'da da bu durum geçerli. Özellikle son çıkış yapan iPhone 14 Pro Max halkın bir çoğu tarafından tercih edilmekte. Apple iPhone 14 Pro Max Fiyatı Polonya'da 48.000 TL ile 70.000 TL aralığındadır. - Apple iPhone 12 64 GB Fiyatı 3.899 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 12 128 GB Fiyatı 4.249 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 12 256 GB Fiyatı 4.949 Polonya Zlotisi - Apple iPhone SE 2022 64 GB Fiyatı 2.749 Polonya Zlotisi - Apple iPhone SE 2022 128 GB Fiyatı 3.099 Polonya Zlotisi - Apple iPhone SE 2022 256 GB Fiyatı 3.799 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 Mini 128 GB Fiyatı 3.999 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 Mini 256 GB Fiyatı 4.699 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 Mini 512 GB Fiyatı 5.999 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 128 GB Fiyatı 4.499 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 256 GB Fiyatı 5.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 13 512 GB Fiyatı 6.499 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 128 GB Fiyatı 5.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 256 GB Fiyatı 5.899 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 512 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Plus 128 GB Fiyatı 5.899 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Plus 256 GB Fiyatı 6.599 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Plus 512 GB Fiyatı 7.899 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro 128 GB Fiyatı 6.499 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro 256 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro 512 GB Fiyatı 8.499 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro 1 TB Fiyatı 9.799 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro Max 128 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro Max 256 GB Fiyatı 7.899 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro Max 512 GB Fiyatı 9.199 Polonya Zlotisi - Apple iPhone 14 Pro Max 1 TB Fiyatı 10.499 Polonya Zlotisi - Polonya'da iPhone 15 fiyatı 4.699 zloti - Polonya'da iPhone 15 Plus fiyatı 5.299 zloti - Polonya'da iPhone 15 Pro fiyatı 5.999 zloti - Polonya'da iPhone 15 Pro Max fiyatı 7.199 zloti ModelKapasiteFiyat (PLN)Fiyat (TL)iPhone 12 64 GB64 GB3.899 PLN₺26.176iPhone 12 128 GB128 GB4.249 PLN₺28.526iPhone 12 256 GB256 GB4.949 PLN₺33.226iPhone SE 2022 64 GB64 GB2.749 PLN₺18.455iPhone SE 2022 128 GB128 GB3.099 PLN₺20.801iPhone SE 2022 256 GB256 GB3.799 PLN₺25.490iPhone 13 Mini 128 GB128 GB3.999 PLN₺26.862iPhone 13 Mini 256 GB256 GB4.699 PLN₺31.524iPhone 13 Mini 512 GB512 GB5.999 PLN₺40.253iPhone 13 128 GB128 GB4.499 PLN₺30.229iPhone 13 256 GB256 GB5.199 PLN₺34.880iPhone 13 512 GB512 GB6.499 PLN₺43.602iPhone 14 128 GB128 GB5.199 PLN₺34.880iPhone 14 256 GB256 GB5.899 PLN₺39.572iPhone 14 512 GB512 GB7.199 PLN₺48.337iPhone 14 Plus 128 GB128 GB5.899 PLN₺39.572iPhone 14 Plus 256 GB256 GB6.599 PLN₺44.264iPhone 14 Plus 512 GB512 GB7.899 PLN₺53.028iPhone 14 Pro 128 GB128 GB6.499 PLN₺43.602iPhone 14 Pro 256 GB256 GB7.199 PLN₺48.294iPhone 14 Pro 512 GB512 GB8.499 PLN₺56.925iPhone 14 Pro 1 TB1 TB9.799 PLN₺65.840iPhone 14 Pro Max 128 GB128 GB7.199 PLN₺48.294iPhone 14 Pro Max 256 GB256 GB7.899 PLN₺53.986iPhone 14 Pro Max 512 GB512 GB9.199 PLN₺61.746iPhone 14 Pro Max 1 TB1 TB10.499 PLN₺70.507iPhone 15128 GB4.699 PLN₺29.328iPhone 15 Plus128 GB5.299 PLN₺33.110iPhone 15 Pro128 GB5.999 PLN₺37.484iPhone 15 Pro Max128 GB7.199 PLN₺44.982Polonya'da iPhone Fiyatları Polonya Samsung Fiyatları

polonya samsung telefon fiyatları Samsung, Polonya'da birçok farklı model ve seçenek sunar ve bu modeller çeşitli fiyat aralıklarında bulunabilir. Polonya'da elektronik mağazalarda, operatörlerin satış noktalarında ve çevrim içi perakende platformlarında Samsung telefonlarına kolaylıkla ulaşmak mümkündür. Özellikle son çıkan Galaxy S23 serisi sıklıkla tercih edile telefon modellerinden birisidir. Polonya'da Samsung Fiyatları listesine aşağıdan ulaşabilirsiniz. - Samsung Galaxy S23 128 GB Fiyatı 4.599 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 256 GB Fiyatı 4.799 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 Plus 256 GB Fiyatı 5.799 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 Plus 512 GB Fiyatı 6.299 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 Ultra 256 GB Fiyatı 6.799 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 Ultra 512 GB Fiyatı 7.499 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy S23 Ultra 1 TB Fiyatı 8.699 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy A54 128 GB Fiyatı 2.399 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy A54 256 GB Fiyatı 2.649 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy Z Flip4 512 GB Fiyatı 5.999 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy Z Fold4 128 GB Fiyatı 8.399 Polonya Zlotisi - Samsung Galaxy Z Fold4 512 GB Fiyatı 8.999 Polonya Zlotisi ModelKapasiteFiyat (PLN)Fiyat (TL)Samsung Galaxy S23 128 GB128 GB4.599 PLN₺30.895Samsung Galaxy S23 256 GB256 GB4.799 PLN₺32.194Samsung Galaxy S23 Plus 256 GB256 GB5.799 PLN₺38.889Samsung Galaxy S23 Plus 512 GB512 GB6.299 PLN₺42.296Samsung Galaxy S23 Ultra 256 GB256 GB6.799 PLN₺45.703Samsung Galaxy S23 Ultra 512 GB512 GB7.499 PLN₺50.338Samsung Galaxy S23 Ultra 1 TB1 TB8.699 PLN₺58.317Samsung Galaxy A54 128 GB128 GB2.399 PLN₺16.102Samsung Galaxy A54 256 GB256 GB2.649 PLN₺17.792Samsung Galaxy Z Flip4 512 GB512 GB5.999 PLN₺40.253Samsung Galaxy Z Fold4 128 GB128 GB8.399 PLN₺56.327Samsung Galaxy Z Fold4 512 GB512 GB8.999 PLN₺60.473Polonya'da Samsung Fiyatları Polonya Xiaomi Fiyatları

polonya cep telefonu fiyatları Xiaomi'nin uygun fiyatlı telefonları, yüksek performansı ve modern tasarımıyla Polonya'da büyük bir popülarite kazanmıştır. Tüketiciler, Xiaomi telefonlarını kaliteli ve hesaplı bir seçenek olarak değerlendirmekte ve tercih etmektedir. Güncel Polonya Xiaomi Fiyatlarına aşağıdan göz atabilirsiniz. - Xiaomi 13 Pro 5G 256 GB Fiyatı 6.299 Polonya Zlotisi - Xiaomi 13 256 GB Fiyatı 4.499 Polonya Zlotisi - Xiaomi 13 Lite 256 GB Fiyatı 2.499 Polonya Zlotisi - Xiaomi 12T 128 GB Fiyatı 2.799 Polonya Zlotisi - Xiaomi 12T 256 GB Fiyatı 2.999 Polonya Zlotisi - Xiaomi Redmi Note 12 Pro Plus 256 GB Fiyatı 2.299 Polonya Zlotisi - Xiaomi Redmi Note 12 Pro 128 GB Fiyatı 1.599 Polonya Zlotisi - Xiaomi Redmi Note 12 128 GB Fiyatı 1.599 Polonya Zlotisi ModelKapasiteFiyat (PLN)Fiyat (TL)Xiaomi 13 Pro 5G 256 GB256 GB6.299 PLN₺42.296Xiaomi 13 256 GB256 GB4.499 PLN₺30.229Xiaomi 13 Lite 256 GB256 GB2.499 PLN₺16.794Xiaomi 12T 128 GB128 GB2.799 PLN₺18.810Xiaomi 12T 256 GB256 GB2.999 PLN₺20.115Xiaomi Redmi Note 12 Pro Plus 256 GB256 GB2.299 PLN₺15.431Xiaomi Redmi Note 12 Pro 128 GB128 GB1.599 PLN₺10.729Xiaomi Redmi Note 12 128 GB128 GB1.599 PLN₺10.729Polonya'da Xiaomi Fiyatları https://www.youtube.com/watch?v=UrdcW6bZ3WY Polonya Cep Telefonu Fiyatları

POLONYA TELEFON FİYATLARI HAKKINDA S.S.S

Polonya'da 14 pro max fiyatları ne kadar? Polonya'da Apple iPhone 14 Pro Max Fiyatları şu şekildedir; Apple iPhone 14 Pro Max 128 GB Fiyatı 7.199 Polonya Zlotisi 48.294 TL'dir. Apple iPhone 14 Pro Max 256 GB Fiyatı 7.899 Polonya Zlotisi 53.986 TL'dir. Apple iPhone 14 Pro Max 512 GB Fiyatı 9.199 Polonya Zlotisi 61.746 TL'dir. Apple iPhone 14 Pro Max 1 TB Fiyatı 10.499 Polonya Zlotisi Polonya'da en uygun fiyatlı telefon modelleri hangileridir? Polonya'da en uygun fiyatlı telefon modelleri arasında Xiaomi Redmi Note serisi ve Samsung Galaxy A serisi bulunmaktadır. Bu modeller, uygun fiyatlarıyla yüksek performans ve güncel özellikleri bir araya getirir. Polonya'da en çok tercih edilen telefon modelleri hangileridir? Polonya'da en çok tercih edilen telefon modelleri arasında Apple iPhone 14, Samsung Galaxy S23 ve Xiaomi 13 Pro 5G gibi üst düzey modeller ile uygun fiyatlı Xiaomi Redmi Note serisi yer almaktadır. Polonya'da telefon alınacak yerler nerelerdir? Elektronik Mağazaları, Operatör Mağazaları, Online Alışveriş Siteleri, Yetkili Bayiler ve Mağazalar ve İkinci El Mağazalarına göz atabilirsiniz. Sizlere önerimiz ceneo.pl olacaktır. Yurt dışı telefon fiyatları hakkında bilgi almak isterseniz, fiyatinedir.net sitesini takip edebilirsiniz. Ayrıca merak ettiklerinizi yorumlar kısmından bize sorabilirsiniz. İlgili bağlantılar: İsveç Telefon Fiyatları Mısır Telefon Fiyatları İspanya Telefon Fiyatları Suudi Arabistan Telefon Fiyatları Kanada Telefon Fiyatları İtalya Telefon Fiyatları Dubai Telefon Fiyatları Romanya Telefon Fiyatları Read the full article

#Apple #iPhone #Samsung #Telefon #YurtDışı

0 notes

mariacallous · 9 months ago

Text

Protests by farmers are in full swing across CEE ahead of next week’s EU agriculture ministers' meeting. Populists in the region are looking to exploit the issue ahead of the European elections, to varying degrees of success.

Large demonstrations, many involving tractors blockading city roads and border points, took place across Czechia, Hungary, Poland and Slovakia over the past week, as farmers protested a variety of issues, from rising production costs and higher taxes, to excessive environmental rules and bureaucracy, to cheap imports coming from Ukraine.

Yet what unites them is their anger at the EU and member state governments for not listening to their concerns, in what is fast becoming a politically charged affair ahead of crucial elections in June for the European Parliament.

In Poland, where nationwide protests kicked off on February 9, it is the dumping of Ukrainian food produce on the Polish market that is the source of much of the anger.

At Dorohusk, on Poland’s eastern border with Ukraine, hundreds of trucks waiting to leave Poland are stuck in a line longer than 10 kilometres as Polish farmers are blocking the border crossing to force the government to meet their demands.

“This is an act of despair,” Tomasz Warchalawski, a 49-year-old farmer from the Lubelskie region, told BIRN on February 14 as he helped maintain the blockade at Dorohusk. “Prices for our produce have dropped so low since the war started that we are barely making ends meet. Right now, there are times I have to borrow to stay afloat.”

By February 21, Polish farmers were stopping traffic at all border crossings with Ukraine; the rule of the blockades is that only one truck is allowed to pass per hour both ways, with the exception of humanitarian aid, military equipment and fuel. Ukrainian President Volodymyr Zelensky said the blockade indicated “an erosion of solidarity with Ukraine” and that the protest actions in Poland were “more about politics than about grain”, as only 5 per cent of Ukrainian agricultural exports pass through Poland.

Elsewhere in Poland, farmers organised a major action in the centre of the south-western city of Wroclaw on February 15, which included using tractors to block traffic and the burning of tires in front of various offices of national and European authorities. On February 20, a major nationwide action was organised, with many highways and city centres blocked.

All the Polish farmers BIRN spoke to on the border complained that they are now being forced to sell their products at between half and two-thirds of the price they used to get before the war in Ukraine started, because supermarkets and intermediaries can now buy much cheaper Ukrainian products after the EU dropped import duties to support the Ukrainian economy.

For example, farmers used to get about 1,500 zloty (about 350 euros) per tonne of wheat two years ago, compared with just 700-800 zloty now. For corn, the drop has been from 900 zloty per tonne to around 400 zloty, the protesters said.

43-year-old Michal, the owner of a 120-hectare family farm and one of the protesters at Dorohusk, estimated his losses in the past year at 100,000 zloty (about 23,000 euros), while subsidies paid by the government from EU funds made up for only about a tenth of that.

“We don’t have a problem with supporting Ukraine,” he explained. “The problem is that the beneficiaries of this situation are Ukrainian oligarchs, the big businesses controlling the exports. And it’s us, regular family farms over here, who bear the costs.”

Polish farmers have actually been protesting since early 2023 over the Ukrainian import issue. Their actions forced the then-government of the Law and Justice party (PiS) to introduce a unilateral ban on cereal imports from Ukraine after a short-term European ban had expired. But farmers complain that the national ban – which is supposed to still be in place – is not being enforced in practice.

When BIRN visited, there were no Polish authorities in sight to do any checking and the farmers were themselves informally controlling the incoming Ukrainian trucks. The day before, Polish farmers had forced open some trucks, spilling grain out onto the road – proof, they said, that formally banned products were still coming in.

“The pigs change but the trough stays the same,” Michal said in response to a question about whether the actions of the previous PiS government or the current new one, made up of three centrist democratic parties, are in any way helping to meet farmers’ demands.

“We are forced to block the border because nobody listens to us in Warsaw, neither the former nor the present government. They are all happy to turn a blind eye while the cereals still get dumped in Poland,” he added.

Polish farmers have been cheered by the gathering support from farmers across Europe. “We’ve been protesting in Poland since January last year, but nobody paid any attention to us,” 66-year-old Krszysztof, another farmer at the Dorohusk crossing, told BIRN. “We understood faster what was happening because we are right here, close to Ukraine, but now they are all starting to get it. I think if farmers all over Europe rise up, they’ll be forced to listen to us.”

Message received

That call has now been taken up elsewhere in the region, with protests in Czechia and Slovakia starting on Monday and culminating on Thursday. Although complaints about cheaper produce from Ukraine is an issue, it is the huge amount of bureaucracy the EU imposes on farmers and food producers that is at the root of most of their complaints, as well as the European Green Deal, a policy intended to make the EU carbon-neutral by 2050.

“We want to raise animals, grow crops and produce food, not sit at a computer and decipher the sometimes even meaningless requirements of the European Commission, which are constantly changing and hindering the development of the countryside,” Andrej Gajdos, executive vice-president of the Slovak Chamber of Agriculture and Food Industry, said. “We are in favour of hearing our demands and a real discussion – this is the only way to restore the trust of European farmers and food producers in EU institutions.”

In the early hours of Monday morning, hundreds of tractors converged on Prague’s main thoroughfare from half a dozen directions, only temporarily disrupting traffic despite initial fears of urban chaos, and gathered in front of the Ministry of Agriculture, on the banks of the Vltava river.

Czech farmers are urging their government to defend their interests in the upcoming EU negotiations, crucially to reduce bureaucratic red-tape and reform the bloc’s subsidy policy to better support small and medium-sized farms.

A few hundred Hungarian farmers protested on February 16 at the Hungarian-Ukrainian border carrying banners like “No farmers, no food, no future” and several anti-EU ones like “Brussels betrayed us” and, alongside a coffin, “This is what Brussels wants for us”. Hardly surprising, given the protest was organised by the Hungarian Agriculture Chamber and the National Association of Farmers’ Circles (MAGOSZ), both closely associated with the eurosceptic Fidesz government.

“Why do they [the EU] think that contaminated food is good for us?” asked Balazs Gyorffy, chairman of the Agriculture Chamber rhetorically, alluding to the widespread belief that Ukrainian products are inferior or dangerous.

Populist advances

The farmers’ protests represent an opportunity for Europe’s populists, especially in the run-up to the elections for the European Parliament on June 6-9. But, at the same time, if the experience in the Czech Republic is anything to go by, it’s not one that all farmers are willing to concede to them.

Hungarian Prime Minister Viktor Orban, a seasoned politician, immediately spied the political potential in the farmers’ protests and has been trying to capitalise on them before the EU elections, which polling by the European Council on Foreign Relations suggests will likely see anti-European populists top the polls in nine member states (including Czech Republic, Hungary, Poland and Slovakia), and come second or third in a further nine countries.

On the eve of the last European Council summit on February 1, Orban met outside with protesting farmers on the streets of Brussels, telling them that “European leaders do not take people’s interests seriously, so new leaders must be elected”. And this week, he released a video accusing Brussels of trying to ruin the livelihoods of European farmers and calling for Ukrainian products to be banned from the European market.

The Hungarian Ministry of Agriculture told BIRN that, “The unrestricted access of Ukrainian products to the EU market has created unfair conditions and distorted the market for Hungarian and European agriculture, due to the huge differences in production standards.” It argued that maize, which is the worst affected by Ukrainian imports, costs around 146 euros/tonne in Hungary, while it is sold at over 200 euros/tonne in the EU.

The ministry also said it disagrees with the European Commission’s latest proposal to remove poultry, eggs and sugar from the banned list, but leave CEE countries to deal with the problem of cereals. “Until an international solution is found to restrict imports of Ukrainian grain, the Hungarian government is forced to maintain its unilateral import restriction”, the ministry wrote.

In Poland, the politics around the protests is more confused. While rural voters in general tended to lean towards the populist Law and Justice (PiS) party, support for the former ruling party has dropped over the past year, polls indicate. At the same time, farmers do not have an obvious single alternative to PiS.

According to Ruta Spiewak, a researcher from the Institute of Rural and Agricultural Development at the Polish Academy of Sciences, there are many different kinds of farmers and rural inhabitants in Poland, each with their own political preferences: some may still stick with PiS out of a lack of better options; some support the agrarian PSL party, which is now in the new governing coalition; some have been drawn to the far-right; and some are even backing Donald Tusk’s Civic Platform, which managed to attract farming protest leader Michal Kolodziejczak to its ranks in the run-up to the October general election.

Kolodziejczak, who is now a vice-minister in the Agriculture Ministry, visited Dorohusk on February 13, even attempting to conduct a parliamentary control on wagons bringing Ukrainian produce by rail into Poland via a crossing point near the blockade. He was refused access.

“He spent the whole day here with us in the cold, I’ll grant him that,” 53-year-old Piotr, another protester, said. “He’s trying to do things, but no one listens to him.”

However, the attempt by populists to hijack the Czech farmers’ protests this week largely backfired. Organised by the outspoken Bohumir Dufek, chairman of the Trade Union of Agriculture and Food Workers, and the no-less flamboyant former head of the Czech Agrarian Chamber and agro-baron Zdenek Jandejsek, the impressive display of strength and unity at Monday’s protest quickly faded, exposing the rift between some participating farmers and more radical elements riding the popular wave of anger against the unpopular five-party governing coalition of Prime Minister Petr Fiala.

By early Monday afternoon, Czech police announced on social media that most of the tractors were already heading home. Talking to local media, some demonstrators said they felt as if the event had been “stolen” from them and they were unable to communicate their actual grievances to authorities.

“This is not what we wanted,” one protester, Milos Novy, complained to Czech TV. “We wanted a peaceful protest, but we are a minority here today. We were not able to ensure that only farmers and people who have something to say about this protest were present.”

“There is no clear, unified political orientation among all the protesting farmers in the Czech Republic,” explains Michaela Kozminova, an analyst at the Prague-based Association of International Affairs (AMO), but “several of the protest’s speakers and organisers have previously been linked to far-right and disinformation groups.”

Part of the industry’s lack of unity on full display this week is also partly explained by the discrepancy between small and large farms, which Kozminova describes as “one of the leading issues of agricultural policy in the Czech Republic”.

Later that day, the rowdier elements gathered for a second protest in Prague’s historic centre, joined by notorious figures around Czechia’s disinformation and far-right scene, including PRO head Jindrich Rajchl and Trikolora president Zuzana Majerova.

Prime Minister Fiala, Agriculture Minister Marek Vyborny and other government figures soon accused the organisers of blatant pro-Russian tendencies and of pursuing “other goals than the interests of the farmers”.

In exchanges reminiscent of mass protests held at the end of last year in Prague, Fiala and his cabinet were in turn accused of “arrogance” by the populist opposition ANO and SPD parties, who lambasted the government for ignoring the all-too-real woes of Czechia’s agricultural sector since taking office, and bowing to the EU’s “catastrophic” green policies.

Both in Czechia and the rest of the EU, “the Green Deal is seen as a threat mainly by those who benefit from the status quo in agriculture and fear a transition to a more sustainable model,” Kozminova explains, especially large agribusinesses and the agrochemical industry.

While condemning the anti-democratic forces seeking to add fuel to the fire, the Czech government was keen to show it isn’t downplaying the difficulties faced by domestic farmers as a result of high energy prices, overbearing bureaucracy and the cheaper competition from non-EU countries, including Ukraine.

Agriculture Minister Vyborny insisted Prague was highly active at the European level to reduce the level of red tape – a promise he is bound to be closely scrutinised on when he attends the EU Agriculture Council meeting on February 26.

“The Czech Minister of Agriculture promised to advocate in Brussels for a reduction of the necessary bureaucracy in agriculture, and suggested several other measures, including non-taxation of agricultural subsidies or social security support,” AMO’s Kozminova says.

Vyborny also pledged to continue negotiations with the Czech Agrarian Chamber, the Agricultural Association and the Association of Private Agriculture – the country’s largest agricultural associations with whom the government has been holding close talks in recent weeks, and who had all distanced themselves from Monday’s protest in advance.

But should the government fail to deliver, they, too, stand ready to take to the streets, roads and borders.

On Thursday, the Czech Agrarian Chamber and other domestic organisations will join a pan-European movement – with delegations also expected from Slovakia, Hungary and Poland – to protest at selected border crossings across the region, just a few days before next week’s EU agriculture ministers’ meeting.

Asked by BIRN what outcome they expect from the meeting, the Agrarian Chamber said that Czech and CEE representatives “should request the reintroduction of the customs regime for Ukraine, support for the export of agricultural commodities, and the temporary increased use of agricultural commodities in the energy mix”.

If Czech Agriculture Minister Vyborny fails to present a proposal by March 1 “to help stop the further collapse of Czech agriculture”, the Agrarian Chamber will call on farmers to take part in protest drives and other demonstrations at the domestic level, its spokeswoman Barbora Pankova told BIRN.

1 note · View note

venominfernus · 1 year ago

Text

Mystic Festival 2023 İzlenimleri

Üzerinden yaklaşık bir ay geçtikten ve hafızamdan da tamamen silinmeden (aslında not almayı severim ama böyle organizasyonlarda maalesef koşuşturma bol olduğu için pek fırsatım olmuyor) katıldığım Mystic Festival hakkında bir şeyler yazayım istedim.

Her festival öncesi yaptığım üzere; hayal kurma, tasarlama, karar verme ve uygulama aşamaları Mystic Festival için hemen hemen iki yaz sürdü. En başta enflasyonunun %100 üzerinde seyrettiği misak-ı milli sınırları içerisinde (her yazımda az çok değiniyorum, kınamayın) özellikle tasarlama ile uygulama aşamalarının son yıllarda maalesef aşırı uzamasına sebep oluyor ve ilerleyen aylarda bu sürelerin daha da artması kaçınılmaz görünüyor. (twitter'daki az takipçili ekonomist mode off)

"Ülke ekonomisinin bir müziksevere etkileri" konusunu bir kenara bırakıp Mystic Festival konusuna geri dönersek, Polonya'nın güzel liman kenti Gdansk'da 2019 yılından bu yana, her yıl seyirci ve grup sayısının artarak devam ettiği bir organizasyon. Bu sene doksandan fazla grup ile beş sahnede, dört gün süren bu güzel etkinliğe Extreminal Metal Magazine adına katıldım.

Polonya, dünya yüzeyinde bulunan çoğu ülkenin yaptığı gibi Türkiye'ye vize uygulayan ve çoğu kişinin son yıllarda vize alma konusunda artık kâbuslar gördüğü, Schengen bölgesine dahil bir ülke. 2022 yılında Polonya'nın Schengen vize başvurusu ret oranı %17 civarındayken, 2023 yılı için bu oranın daha da artacağı tahmin ediliyor. Yine de başvuruda bulunacakların şu duruma bakıp moral bozmaması, sürecin selameti ve strese girmemek açısından önemli.

Yukarıdaki iki paragraf boyunca bahsettiğim bütün bu iç karartıcı bilgilerden sonra her şeyin hazır olduğunu ve yolunda gittiğini varsayarak sırt çantamızı toparlayıp, yola koyulmaya işlemlerine geçebiliriz. Varşova'ya İstanbul veya Antalya üzerinden direkt uçuşlar bulunmakta, ancak benim sizlere tavsiyem daha hesaplı olması açısından Antalya seçeneğini kullanmanız yönünde.

Yaklaşık üç saatlik bir yolculuğun ardından, dünyanın en önemli klasik müzik bestecilerinden Frederic Chopin'in adı verilen havaalanına iniyoruz. Pasaport kontrolü, bagaj vs. işlemlerinden sonra yaklaşık 15 km kadar şehir dışında olan havaalanından şehir merkezine ulaşmak için birkaç seçeneğimiz mevcut. İlki ve en hesaplı olanı Terminal 2 kapısının hemen karşısında bulunan 148, 175, 188, 331, N2 numaralı otobüsler. Ortalama her 15 dakikada bir hareket eden bu otobüsler ile şehir merkezine yaklaşık 30-40 dakikada ulaşabilirsiniz. Toplu taşıma için biletleri, duraklarda bulunan bilet otomatlarından (menüler arasında kaybolduğum için kullanamadım), telefonunuza indireceğiniz uygulamalardan veya büfelerden 3.4 zloty karşılığında satın alabilirsiniz. Unutmamanız gereken: toplu taşımayı kullandığınızda biletlerinizi eğer uygulamadan satın aldıysanız, araç içinde bulunan karekodu okutarak, fiziki olarak satın aldıysanız yine toplu taşımada bulunan makinelerde aktifleştirmeniz gerekli. Elbette rastgele yapılan bir kontrol esnasında yüzlerce zloty ceza ile karşılaşmak istemeyiz. Bu arada bahsetmeyi unuttum; ülke Euro bölgesine dahil olduğu halde para birimi zloty ve gün itibariyle 1 zloty 6.4 TL değerinde. Şehir merkezine bir diğer ulaşım seçeneği Bolt, Uber, Opti gibi taksi uygulamaları. Talebin yoğunluğuna göre 60-80 zloty arasında değişen fiyatlarla şehir merkezine ulaşım sağlayabilirsiniz. Bir diğer seçenek de Terminal A binasının altındaki tren istasyonunu kullanmak.

Şehir merkezine ulaştıktan sonra, İkinci Dünya Savaşında %80'i harap olmuş ve aslına uygun olarak yeniden inşa edilmiş olan bu güzel şehri gezip görmek için en azından iki tam gün ayırmanızı öneririm. Old Town bölgesine kadar devam eden Kraliyet Yolu, Polonya krallarının taç giyme törenlerinin yapıldığı Aziz John Bazilikası, Varşova'nın giriş kapısı ve surlarının olduğu Barbican, harika bir göleti bulunan Saxon Bahçesi, Stalin döneminde yapılan, uzun yıllar şehrin en yüksek yapısı unvanını koruyan, ayrıca tuhaf da bir hikayesi olan Kültür ve Bilim Merkezi (meraklısına araştırma konusu), dünyanın en önemli bestecilerinden Chopin'in müzeye çevrilmiş evi, Nobel ödülünü ilk alan kadın, ayrıca iki farklı dalda Nobel ödülü alan tek insan olan Marie Curie'nin müze evi, kendisi de bir Polonyalı ve toplama kampından kurtulmuş birisi olan Roman Polanski'nin Piyanist filminde az da olsa değindiği Varşova Ayaklanması'nın anısına yapılmış Ayaklanma Müzesi ilk aklıma gelenler. Özellikle Kraliyet Yolu ve Old Town bölgesinin gece ışıklar altında görüntüsünün insanı hayran bırakacak kadar güzel olduğunu da söyleyebilirim.

Varşova'da turistik gezi yapacaklar için notlarıma burada son verip, festivalin gerçekleşeceği Gdansk şehrine ulaşım hakkında biraz bilgi vermek gerekirse: Varşova ile Gdansk arası yaklaşık 350 km ve en uygun ulaşım yöntemi, tren. 1 Class adı verilen lüks (!) vagon biletleri (ücretsiz olarak tercihinize göre kruvasan, kek veya salata ile yanında bir içecekten oluşan menüsü var) ortalama 270 zloty civarındayken, 2 class denilen standart vagon fiyatı ise 170 zloty civarında. Biletleri ise, intermet üzerinden veya ilk durağımız olan Varşova Centralna istasyonundan alabilirsiniz. Yaklaşık 3 saat süren yolculuğun ardından Gdansk Glowny istasyonu bizim son durağımız. Tren istasyonu ile festival alanı arası yaklaşık 2 km kadar. Katılımcılar için, kamp alanı veya şehir merkezindeki otel, hostel ve airbnb gibi çeşitli seçenekler mevcut. Katılımın yoğunluğu düşünülürse daha önceden rezervasyon yapmak şart.

Biraz da eski adı Danzig günümüzdeki adı Gdansk olan şehirden bahsedecek olursak: Varşova'ya oranla çok daha sakin (akşam saat 10'dan sonra sokaklarda pek kimse kalmıyordu), Baltık Denizi'nin hemen yanıbaşında, yaklaşık 600 bin kişinin yaşadığı bir şehir. Yeme-içme, konaklama, ulaşım fiyatları başkente oranla biraz daha uygun diyebilirim. Festival öncesi imkanı olanlar için etrafı keşfetmek adına bir günün yeterli olacağını düşünüyorum. Şehrin merkezi diyebileceğimiz Dlugi Targ (Uzun Pazar), Uzun Pazar'ın giriş ve çıkış noktalarındaki Altın ve Yeşil Kapılar, Azize Meryem Kilisesi (şehri tepeden görmek isteyen ve antremanlı olanların 480 merdiveni tırnanıp çan kulesine çıkmasını öneririm), Gdansk Ulusal Müzesi görülebilecek yerler arasında. Ayrıca Azize Meryem Kilisesi'nin hemen yan sokağında dünya kehribar başkenti olan Gdansk'a özel kehribardan yapılmış çeşit çeşit süs eşyalarını da inceleyip, satın alabilirsiniz.

Geliyoruz, buraya kadar sabredip de okuyanlar ve "yeter artık sadede gel" diyenler için Mystic Festival 2023'e. Yukarıda da bahsettiğim gibi bu yıl beş sahne, doksandan fazla grubun, Gdansk Tersanesi'ni dolduran binlerce müziksever ile buluşmasıyla gerçekleşti Mystic Festival. Ghost, Danzig, Gojira sırasıyla üç günün headlinerı iken, warm up adında "haydi biraz ısınalım" tadında dördüncü bir gün eklendi. O günün de ağır topu Motörhead'ten aşina olduğumuz Phil Campbell ve grubuydu.

Main Stage ile onun hemen yakınında bulunan daha küçük bir sahne olan Park Stage, daha çok yerel grupların sahne aldığı Desert Stage, kapalı mekan olan The Shrine Stage ve yine kapalı olan en küçük sahne Sabbath Stage birçok gruba ev sahipliği yaptı. Festivalin warm up adı verilen ilk günü, hafta ortası olması ve nispeten büyük grupların diğer günlerde sahne çıkması nedeniyle daha az katılımlıydı. Benim için en rahat gün oldu diyebilirim, neredeyse hiçbir konseri kaçırmadan tüm grupları izleyip, fotoğraflayabildim.

Warm Up (Isınmaya Başlıyoruz)

Warm Up gününün ilk saatlerinde, sırasıyla tümü Polonyalı olan Drown My Day, R.I.P ve Undeath gruplarını izleme fırsatım oldu. İçlerinden en iyileri pırıl pırıl gençlerden oluşan thrash grubu R.I.P di diyebilirim. Daha sonra İsveç'ten günün en sempatik ikinci grubu Defleshed sahne aldı (İskandinavlar hakkında çok soğuklar şekilde bir önyargı olması) sanırım death metal dinlemek istiyoruz artık diyen birçok kişi de The Shrine sahnesini doldurmuş, o saate kadar ki en kalabalık konseri izliyorduk. Fotoğraf çekip, biraz da video kaydı aldıktan sonra çalışmayan havalandırmaya aldırmadan (bu problem ileriki günlerde de devam etti maalesef) Defleshed'i sonuna kadar izlemeyi başardım ve günün en iyi performansıydı diyebilirim.

The Shrine, Sabbath ve Desert Stage'in yan yana olması ve birer koridorla diğerine geçebilmek çok büyük rahatlıktı, üstelik aynı zamanda iki sahnede de gerçekleşen konserlerde ses yalıtımının ve ses düzeninin çok iyi olması sayesinde minimum eforla, maksimum keyif aldığını sanıyorum katılanların. Sıradaki grup, Deströyer 666'yı bekleyene kadar iki saatlik bir zaman aralığım vardı, ben de araştırmacı fotoğrafçı olarak etrafı gezip fotoğraflayarak bu boşluğu değerlendirdim. Ana sahneye çıkan yol üzerinde sağlı sollu festivalin ve grupların resmi merchlerini alabileceğiniz standlar buluyordu. Nakit kullanımı olmadığı için tüm alışverişlerde kredi kartı kullanımı zorunluydu. Resmi festival ve grup tişörtleri ortalama 100 zloty civarındayken, çeşit çeşit CD, kaset, plaklar ise 20-30 zlotylerden başlayıp 200 zlotylere kadar fiyatlarıyla satıştaydı. Yeme-içme konusunda pek seçenek yoktu ne yazık ki. Bira çeşitleri 15-20 zloty, dilim pizzalar 35-40 zloty, kebap adı altında satılan tavuk döner ise 30 zloty civarındaydı, kapalı sahnelerin olduğu alanın girişine bulunan yerde ise limitsiz içme suyu akan çeşmeler katılanların hizmetindeydi.

Destöyer 666 günün benim için dördüncü grubu oldu. Nedense o "666" sayısı yüzünden hep en koyusundan black metal grubu çağrışımı yapan grup sahnede son derece enerjik ve uyumluydu, arada kamerama da poz vermeyi ihmal etmediler. Defleshed'te olduğu gibi kalabalık bir kitleye çaldılar. Destöyer 666 sahneden ayrılıp hemen karşı sahnede soundcheck'i bitiren Ne Obliviscaris'e yetiştim. Yaklaşık on kadar fotoğrafçı bize ayrılan adeta engelli parkuru şekilde düzenlemiş küçücük alanda en güzel kareleri yakalamak tatlı bir telaş içindeydik. Birbirimize çarptıkça veya fotoğraf çekeni engellediğimizi gördükçe İngilizce ve Lehçe "pardonlar, özür dilerimler" havalarda uçuşuyordu. Bu durum, organizasyonun festivalin üçüncü günü "cinnet geçiren fotoğrafçı kamerasıyla dehşet saçtı" diye haber olmamak için, bize ayrılan alanı genişletmesiyle son buldu. Sanırım günün en yanlış sahne ve saatte de yer verilen grubu da Ne Obliviscaris oldu. Desert gibi ufak bir sahnede yolları tamamen kapatacak kadar yoğun bir seyirci topluluğuna çaldılar. Özellikle kemancı ve vokal Tim Charles hem sahnede hem vokalde hem de kemanda tek başına çok iyiydi.

Ne Obliviscaris'den sonra The Shrine Stage'de sahneye çıkan Phil Campbell and Bastard Sons'u beklemeye başladık. Phil Campbell ve çoluk çocuğuyla birlikte sahneye çıktığında doğal olarak bütün kameralar ve gözler Phil Campbell'daydı. Hak geçmesin, biraz da onları izleyin dercesine sık sık sahnenin gerisine attı kendisini. Iron Fist, Damage Case, Stay Clean, Kill by Death ve olmazsa olmaz Ace of Spades ile çoğu klasik Motörhead parçalarını icra ettiler ve güzel bir nostalji gecesi yaşattılar. Phil Campbell and Bastard Sons ile günün tek çakışan konseri Akhlys konseriydi. Phil Campbell'a bana müsaade diyerek yan salon olan Sabbath Stage'deki grubu izlemeye geçtim. Sanırım ses konusunda sorun çıkan günün tek konseri de Akhlys'indi. Ayrıca uzun introlar, sürekli tekrar eden riffler, gün boyu koşturmanın verdiği yorgunluk ile gruba çok fazla vakit ayıramayıp kendimi boş bulduğum bir bankın üzerine bıraktım.

Biraz moladan sonra sıra, pandemi öncesi ülkemizde konser vereceği duyurulan ama son anda iptal olan Polonyalı black/thrash grubu Witchmaster vardı. Witchmaster için ise; izlediğim gruplar içinde günün en iyi ikinci performansıydı diyebilirim. Grubun yırtıcı ve yıkıcı performansına uygun olarak, saatin gece yarısını geçmesine ve gün içindeki koşuşturmaya rağmen hala mosh pitte her çeşit aksiyon mevcuttu. Witchmaster'dan sonra artık gece saat 1 olmuşken, kalan son enerji kırıntılarımı da Litvanya'dan post-black metal grubu Au Dessus'u izleyerek harcadım. İlk günün sonu gece saat 3:00'a yaklaşırken eve vardığımda, fotoğraf çekmekten ve sahneler arası koşturmaktan şarjı bitmiş bir fotoğraf makinesi ile vücuda sahiptim.

1. Gün (Her Yerde Hayaletler)

Pek sık yaşamadığım bir durum olan ve genelde üçüncü sınıf Türk dizilerindeki plaza çalışanlarının klişe lafı "sabahları kahve içmeden ayılamıyorum" durumundayım. İki kupa kahveyi içtikten sonra sıra artık asıl başlangıç gününün programını yapmaya gelmişti. Bunu önce kağıt-kalem ile çözmeye çalışsam da, festival esnasında sık sık başvurduğum ve işimi oldukça kolaylaştıran Mystic Festival uygulamasını tasarlayıp, kullanıma sunan ekibe teşekkür etmem gerek. Festival programını, gruplar hakkında bilgileri, son dakika haberlerini takip etmemizi sağladı.

Günün izlediğim ilk grubu İsveç'ten daha önce hiç dinlemediğim (festival öncesi Spotify'ı saymazsak) Orbit Culture'dı. Groove soslu melodik death metali icra eden grubu, bu zamana kadar gözden kaçırmış olmam enteresan olmuş. Türü sevenlerin şans vermesi gerektiğini söyleyerek, festivalin çoğu kişi için en can sıkıcı olayına geçiyorum. Normalde saat 16:00'da Main Stage'de sahne alması gereken Lord of the Lost'un konseri, sahnenin zamanında kurulamaması, eksiklerin giderilememesi yüzünden iptal oldu. Facebook ve uygulama üzerinden organizasyonun konu hakkında zamanında bilgi vermemesi, ana sahnenin saat 17:30'a kadar açılmaması ile birlikte yol üzerinde oluşan metrelerce kuyruğa, aşırı sıcak hava da eklenince tepkiler arttıkça arttı. Lord of the Lost iptal oldu bari ana sahnedeki bir sonraki grup Testament iptal olmasın diye, içimden geçire geçire hiç tarzım olmamasına rağmen metalcore grubu Nothing More'u izlemeye tekrar The Shrine sahnesine döndüm. Bana pek hitap etmese de sahne şovu, seyirciyle iletişimi ve enerjisi ile çok başarılı olduklarını söyleyebilirim. Üstelik vokalin kaslı ve çıplak vücudunu kan kırmızıya boyayıp, sahnede akrobatik hareketler sergilemesiyle çoğu genç kızın gönlünü kazanmış olmalı.

İptal olacak mı yoksa Brutal Assault 2019'dan sonra tekrar Testament'ı izleyebilecek miyim diye düşünceler içinde The Shrine'den ayrılıp, hemen karşı sahnede ABD menşeili saykodelik rock grubu White Hills'i biraz fotoğrafladım. Yaklaşık 600-700 metre uzaklıktaki Main Stage'de iyi bir yer kapmak için hızlı adımlarla sahne önüne geçtiğimde ise; fotoğrafçı ve basın için ayrılan alanın, bırakın iyi bir kare yakalamak için uygun olmasını, tek kişinin yürümesi için bile yeterli olmadığını gördüm. Yaklaşık 30-40 kişilik bir basın grubunun o daracık yerde çalışmasına imkan yoktu ki; gerçekten de öyle oldu. Bize verilen üç parçalık fotoğraf çekme ve görüntü alma aralığında randımanlı bir çalışma olanağı bulamadan alandan ayrıldık. Ancak, Chuck Billy ve ekibi sahnenin tozunu atıyorlardı. 61. doğum gününü geçtiğimiz günlerde kutlayan Chuck, nice gençleri ceketimin cebinden çıkarırım der gibiydi, hatta "bakın onların yanında hatıra olarak pena da çıkarıyorum" diyerek sahne önündekilere bol bol pena dağıttı.

Testament'tan sonra günün bir diğer ağır topu, kendi saha ve seyirci avantajıyla sahneye çıkan Behemoth'tu. Gün içinde elektrikli scooter ile şen şakrak festival alanını turlayan Nergal, şimdi sahneye gerili beyaz perde ve sislerin içinden, intro olarak seçtikleri Post-God Nirvana'nın liriklerini okuyordu. Bol ateş, sis ve ışık gösterisi eşliğinde son iki albümleri ağırlıklı olmak üzere hazırladıkları setlist ile bir saatten fazla süren bir performansla seyirciyi coşturdular. Son on beş dakikası Bloodbath ile çakışan Behemoth'u istemeye istemeye bırakıp The Shrine sahnesine doğru yola çıktım (festival boyunca oradan oraya koşturmalarımın toplamının 70 km gibi bir rakam olduğunu görünce şaşırıyor insan) Bloodbath eski ve yeni albümlerinin bir karması şeklindeki setlisiyle bir saat kadar sahnedeydi. Pek diyaloğa girmeden, aralıksız çalarak sahneden indiler.

Bloodbath'tan hemen sonra günün headlinerı Ghost'a kadar yan sahnede İzlanda'dan black metal grubu Nyrst vardı. Pek bir beklentim olmamasına rağmen, şöyle bir göz atıp, güzel birkaç fotoğraf çekmek maksadıyla sahne önündeki yerimi aldım. Sahneye, tekinsiz melodiler ve sisler içinde, adeta zombi filmlerinden fırlamış imajlarıyla çıktılar. O gün her iki kişiden birinin Ghost tişörtü giyip, Papa Emeritus makyajıyla, kızların ise rahibe kostümleriyle sahneye önüne koşturduğu sıralarda Nyrst, orada bulunan az sayıdaki kişiye black metal işte böyle yapılır dedi. Son yıllarda Svartidaudi, Misthyrming gibi İzlanda menşeili isimlerinin yazılması zor ama kaliteli işler yapan gruplardan birisiymiş Nyrst, görmüş oldum.

Ve yukarıda da değindiğim gibi bugün festivalin ikinci günü değil adeta Ghost günüydü. Junior Papa Emerituslar ve rahibeler kostümlü genç kızlar her yerdeydi. Ana sahne ise dolup taşmış, yiyecek içecek bölümündeki sahneyi canlı yayınlayan TV 'nin önü bile tıklım tıklımdı. Gün içindeki sahne önü faciasından sonra (basın için ayrılan alan hala tek kişinin geçebileceği genişlikteydi) konseri, Ghost fanlarının arasına karışıp izlemek daha mantıklı olur dedim. Son iki albümleri Impera ve Prequelle ağırlıklı bir setlistle sahnede iki saate yakın izlediğimiz Ghost'u maalesef ben 2015 yılında bu kadar popüler değilken, daha karanlık daha saykodelik parçalar yaparken bırakmışım. Yine de sonuna kadar kalıp (binlerce kişinin arasından alandan çıkmak imkansızdı) az da olsa yer verdikleri ilk iki albümdeki parçaları canlı dinlemek hoştu.

Ghost'tan hemen sonra ise, yakın zamanda ülkemizde ağırladığımız iki grup vardı. Aynı saatlerde başlayan Sylvaine ve Moonspell. Altı ayda bir bazen Türkiye'de bazen yurtdışında rastlaştığım Moonspell'in fotoğraf için izin verilen üç parçalık süre boyunca fotoğraflayıp, karşı sahneye Sylvaine'nin akustik performansını izlemeye geçtim. Gitaristi ve kendisi huzur dolu melodileriyle günün yorgunluğuna adeta ilaç gibi geldiler ve tek kötü yanı sadece 45 dakika sürmesi olan bu harika akustik performansını umarım yakın zamanda ülkemizde de izleyebiliriz, diyerek bu günü de nihayete erdirmiş oldum.

2. Gün (İsveçliler Günü)

Festivalin ikinci günü benim için, Park sahnesindeki festivale sonradan eklenen Polonyalı black metal grubu In Twilight's Embrace ile başladı. Fotoğraf çekiminden sonra sabırsızlıkla beklediğim bir black-death metal grubu Kanonenfieber'i izlemek için yerimi aldım. Aslında, warm up gününde yine Birinci Dünya Savaşı temalı grup olan 1914'ü de izleyecektik. Ancak, Ukrayna hükümetinin aldığı karar nedeniyle, ülkelerinden ayrılamayan Hell:ON ve Season Of Melancholy birlikte son anda 1914 konseri de iptal olmuştu. Maalesef anavatanlarından sonra ikinci kez izleme şansım olmadı. Kanonenfieber, parçalarında da intro olarak sık sık kullandıkları bol cızırtılı, dünya savaşında kullanıldığını düşündüğüm propaganda plaklarının sesleri, dikenli teller, sahne önüne yığdıkları kum torbaları, askeri üniformalarıyla izleyiciyi de havaya soktular. Ortama biraz ters dursa da pogolar, wall of deathler eksik olmadı. Konserin sonuna doğru sahneye getirdikleri çam ağaçları, sahnenin üstünden serpiştirdikleri kar taneleri, solistin shell shock etkisindeki asker performansıyla sanırım Verdun Muharebeleri'ne gönderme yaptılar. Henüz üç yıl önce kurulmuş bir grup olsa da, ileride isimlerini daha da çok duyacağımızdan şüphem yok.

Kanonenfieber'den sonraki grup bu sonbaharda ülkemize gelecek olan Soen'di. İstanbul, Ankara'dan sonra üçüncü karşılaşmamız Polonya'da olmuştu (sonbaharda sanırım dördüncü olacak) Imperial ve pek sevdiğim Lotus albümünden üçer parça çalarak, keşke biraz daha sahneden kalsalardı iç çekişleriyle sahneden ayrıldılar.

Soen'den sonra hemşerileri Dismember'a kadar bir saatlik arayı yeme içme molası ve dinlenme molası olarak değerlendirdim (askerlikten bu yana uykuyu ve dinlenmeyi en çok aradığım zamanlar hep festivallerde karşıma çıkıyor) Bir önceki güne göre katılımın biraz daha az olduğu ikinci gün, yemek ve içecek sırası buna paralel olarak daha azdı. Neyseki ana sahnenin yakınlarında hangi stanttan geldiğini tahmin edemediğim ağır bir balık kokusuna fazla maruz kalmadan yiyecek içeceğimi alıp kaçabiliyordum. O gün ilk defa bizlere tahsis edilen basın çadırını da görme fırsatım oldu. Şarj istasyonları, su sebili, kahve makinesi, masa ve sandalye normal günlerde gayet alelade şeyler olarak görülebilirken, bu gibi festival ortamlarında hayati öneme sahip, adeta çölde bir vaha kıymetinde diyebilirim. Çadırın arka bölümünde bulunan şezlonglar ise, koşturmaktan bitap düşmüşlere sahnedeki grubun artık ninni gibi gelen melodileri eşliğinde uyuma fırsatı da sunuyordu.

Uygulama, Dismember için sahne vakti diye uyarı verirken, ben de bize ayrılan alandaki yerimi aldım. Sahne önünü ise, ta İsveç'ten takımını desteklemeye gelmiş taraftarlar gibi bayraklarını, flamalarını kapıp gelmiş Dismember fanları parsellemişti. Grup da bu fedakarlık karşısında sık sık onları selamlayıp, pena dağıttı. Dismember'ın ilk parçasına başlamasıyla birlikte, Park Stage mecazi değil gerçekten toz duman olmuştu. Mosh pitte adeta göz gözü görmüyordu, grup da buna nazire yaparcasına ateşi harladıkça harladı, kaç wall of death yapıldı ben sayamadım. Günün en iyi, en enerjisi yüksek konseriydi.

Günün bir diğer death metal grubu ise yine İsveç'ten Grave'di. Aynı saatlerde başlayan ama benim pek dinlemediğim ve tahmin edileceği üzere yine İsveç'ten rock grubu The Hellacopters'ı pas geçip 45 dakikalığına da olsa Grave'i izleyip, fotoğrafladım. Organizasyon death metal fanlarının harcadıkları efordan bitap düşmüş olacaklarını tahmin etmiş olmalı ki, programda 45 dakikalık bir ara görünüyordu, biraz dinlemek için basın çadırında boş bulduğum şezlonglardan birine uzandım. Şezlongda uzanmış uzaklardan gelen The Hellacopters'ın melodilerini dinlerken, beni gören birisi "tatile gelmiş galiba" diye düşünebilirdi ama gün boyu fotoğraf makinesi taşımaktan ağrıyan omzuma çevrede masaj yapacak kimse yoktu ve üzerine mini plaj şemsiyesi iliştirilmiş tropikal içkim de eksikti.

Dismember'ın tozu duman kattığı aynı sahnede, bundan dört yıl önce Brutal Assault'ta izlediğim, artık gecenin bir yarısı yorgunluktan ölüyor olmamdan mı, günde en fazla üç saatlik uykunun, müziğin yada alkolün etkisinden mi bilmiyorum halüsinasyonlar gördüğümü düşünmeme sebep olan Electric Wizard vardı. Black Mass ile yine o uğursuz ve tekinsiz melodiler çalınmaya başladığında, sanırım Çek biraları ve uykusuzluk birleşince bünyeye etkisi o şekilde oluyormuş diye düşündüm. Yoksa, Electric Wizard gayet de güzel müziğini icra ediyordu. 45 dakika kadar grubu izledikten sonra, bir diğer mutlaka görmem gerek dediğim grup Carpathian Forest'ı izlemek ve biraz da ısınmak için kapalı sahnelerden birisi olan The Shrine'a doğru hızlı adımlarla yola çıktım, zira akşam karanlığı çökmüş ve hava haziran ayından beklenmeyecek kadar soğumuştu.

Carpathian Forest ise, neyse biraz ısındım bari diyebileceğim bir performans gösterdi. Özellikle, Nattefrost gerçekten kötü günündeydi sanırım. Sık sık detone olması, olur olmadık yerde çığlık atmaya çalışması vs. Carpathian ile daha fazla vakit kaybetmeden karşı sahnede olan ilk parçalarını bitirmiş olan okült rock grubu Lucifer'i izlemeye geçtim. Ters gitmeye görsün kişinin işi, muhallebi yerken kırılır dişi demişler, işte bu sefer de sevdiğim gruplardan olan Lucifer'in ses problemi yüzünden zaten 45 dakika olan sahnesinin yaklaşık 15 dakikası ziyan oldu. Teknik ekibin yoğun çalışmasıyla, düzelen problem sonrası bir kaç parça daha çalabildiler.

Sırada, Danzig'de Danzig dinlemeye gelmişti. Punk efsanesi Misfits'in has adamı Glenn Danzig'i zaten senede bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda konserde görülürken, bunlardan birsinin de Mystic Festival olması büyük şanstı. Sahnedeki iki dev ekranda yine ikiye bölünmüş, Danzig'in de logosu olan ve ayrıca ilk albümün de kapağı olan kuru kafa altında albümün tamamını çaldılar ki, mest olduk resmen. Sahnede yetmişine merdiven dayamış ama 70-80'lerin punk ruhundan bir şey kaybetmemiş yaşayan bir efsaneyi canlı izlemek özel anlardı benim için (aynı şeyleri Robert Plant, Nick Mason, Roger Waters bir de gülmeyin ama Erkin Koray konserlerinde hissetmiştim)

Danzig konserini bitirdikten sonra gecenin son konseri ve tabii yine İsveç'ten, yoğun emek harcanarak bitirilmiş bir sahne düzenlemesiyle bizleri bekleyen Watain'di. Kıpkırmızı ışıklandırma, yanan meşaleler, mumlar, ikonlar, ters haçlar, flamalar, kafatasları ile sahne değil adeta bir filmden seti andırıyordu (Indiana Jones: Temple of Doom'u izleyenler zihninde canlandırabilir) İşin aslı, ben de dahil fotoğraf ve video çekmek için orada olanlar ile sahne önündekilerin bir çoğunun aklında zaten vukuatlı bir grup olan Watain'i izlerken "bu sefer acaba başımıza neler gelecek" sorusu gelmiştir. Seyircinin üzerine kan püskürtmek, meşale savurmak vs. klasik Watain şovlarını bizim üzerimizde bu sefer denemezler diye düşünürken, Erik sisler içinde elinde meşalesiyle göründü. Kısa bir konuşma yapıp, meşaleyi seyircilerin üzerine fırlattı ve seyircilerden birinin ninja maharetiyle yakalamasıyla kimse en azından bu seferlik zarar görmemiş oldu ama bu kez meşalenin ucundan ayrılan yanan kısım kablo yığınının arasına düştü, kısa süreli bir panikten sonra yangın büyümeden söndürüldü. İstanbul'a geldiğinde ufacık mekan ve aşırı kalabalık içinde bir kez izleyebildiğim Watain'i yakından görünce, gerçekten bu işi hakkıyla yapan bir grup olduğunu daha net fark ediyorsunuz. Saatlerce süren sahne dekorasyonu, bir an bile durmayan Erik'in kendini paralarcasına harcadığı efor, boğazını parçalarcasına yaptığı vokal, diğer grup elemanlarının da ona uyum sağlaması... (minimum çabayla bu kadar korkutucu görünmeyi başaran favori elemanım Alvaro Lillo'da yine çok iyiydi)

Watain'den sonra İsveç'te yapılan bir festivalden belki daha fazla İsveçli grubu izlediğim günü bitirmiş, ertesi gün olan programıma göre, daha az koşturma içerdiğini görmenin verdiği rehavetle biraz daha fazla dinlenebilirim diye düşünüyordum.

3. Gün (Yorgun ama Mutlu)

Son günü saat 17:00 sularında, önünde sonunda ülkemize gelecek ve bu sefer iptal olmayacak diye diye yurtdışı festivallerde rastlaştığımız Wolfheart ile açtım. Yakın zamanda (bkz. Gaahls Wyrd Tour 2022 & Ultima Ratio Fest 2022 ile Budapeşte İzlenimleri -2-) izlemiş olduğum için grubu biraz fotoğraflayıp, izlemezsem olmaz dediğim Djevel için The Shrine sahnesine gittim.

Evet, mutlaka izlemeliyim dediğim gruplar beni pişman etmeye devam ediyordu. Bu seferki sorunumuz, sahneyi basan ve salonun içini de kaplamaya başlayan sisten hiçbir şey göremiyor oluşumuzdu. Arada sisin dağılır gibi olduğunu gören sorumlu CS:GO'da mekan basmaya giden terörist grubu gibi dur durak bilmeden veriyordu sisi. Bir ara sis bulutunun arasından grubun corpse paint yaptığını görür gibi oldum ama o Djevel miydi, ben mi hayal görüyordum emin olamadım. Kalabalığı yara yara, sislerin içinden yan salonda başlamak üzere olan tek kişilik pagan-folk müzikleri icra eden Lili Refrain'i izlemeye geçtim. Yıllar önce izlediğim Wardruna, Heilung konserlerinden, severek oynadığım ve yakında ikincisi çıkacak olan Hellblade: Senua's Sacrifice oyunundan esintiler taşıyan, iyi bir performanstı.

Bir sonraki gösterimiz, kıyafetleri ve tavırlarıyla bence modern dervişlere evrilmiş Naige'nin Alcest'iydi. Son günlerde sık sık severek dinlediğim Darkher'in ilk 15 dakikasını kaçırma pahasına sonuna kadar izlediğim konserlerden birisi oldu. Alcest gibi çok fazla takip edeni olan, kaliteli bir grubun günün erken saatlerinde ve sadece 45 dakika süre verilmesi bence hatalı bir karar olmuş. Ana sahnede biraz daha geç bir saatte çalmaları daha yerinde bir karar olurdu. Son albümleri Spiritual Instinct ağırlıklı olmak üzere sekiz parça çalıp sahneden ayrıldılar.

Sırada, ilk 15 dakikasını kaçırdığım, Jayn Maiven'in tek kişilik doom, gotik, folk türlerini harmanlayıp harika işler çıkardığı projesi Darkher vardı. Türü sevenlerin ve melankoliden hoşlananların mutlaka seveceğini düşündüğüm tarzda müzik yapan grup (davulcusu da sahnedeydi) Realms ve Buried Storm adında çıkarmış olduğu iki albümden toplam dokuz parça çaldı (ilk 4 parçayı dinleyememek üzücü, alacağın olsun organizasyon) son günün en güzel 30 dakikasıydı.

Ana sahnede yılların thrash grubu Dark Angel hazırlıklarını bitirmiş sırasını bekliyordu (ben hala saat ve sahne olarak Alcest ile yer değiştirmelerini gerektiğini düşünüyorum) İlk üç gün basın ekibine işkence dolu anlar yaşatan gerek ana sahne, gerekse diğer sahnelerdeki basına ayrılan alan meselesi son gün itibariyle artık çözülmüş görünüyordu ve alan tahminimden daha fazla genişletilmişti. Grupları daha iyi çekebilmek için, alanın genişletilmesini de fırsat bilenler mini katlanır merdivenini, taburelerini kapıp sahne önünde yerlerini aldılar. 75 dakikalık kendine ayrılan süreyi bitiren Dark Angel'a veda ettikten sonra, Park Stage'de bir "Bleed Mushuggahçısı" olarak izleyeceğim grubun fotoğraf ve video kaydına izin vermediğini öğrenmemizle hepimiz elimiz böğrümüzde kalakaldık. Birkaç parça dinledikten sonra Sabath Stage'deki Antimatter ile genç kızların sevgilisi, manga karakterlerinden esinlenme oluğunu düşündüğüm kostümüyle sırf merak ettiğimden izlemeye gittiğim Sleep Token konserleri vardı.

Öncelikle Sleep Token'dan bahsetmem gerekirse; ışık kullanımı ve grup elemanlarının sahne kostümleri olarak gerçekten muhteşem bir grup. Arkasındaki ekip de sahne önünden gördüğüm kadarıyla son derece profesyonel ama ben grubu hangi kategoriye koyacağımı bilemedim dostlar. Progresif metal desem pek değil gibi, alternatif rock üzerine biraz pop ve indie soslu, post rock+metal sanırım. Özellikle anime manga kültürüne, cosplaye sempatisi olanların çoktan dinleme listelerine aldıklarını düşünüyorum, sanırım spotify ve youtube dinlenme sayıları ile gençlerin gösterdiği ilgiye bakınca ileriki yıllarda adından çok daha fazla söz ettirecek bir grup. Daha sonra, bizim gibi dinozor metalcilerin yeri olan eski Anathema elemanlarından müteşekkil Antimatter konserini izlemeye geçtim. İlginçtir, katılımın çok az olduğu bir konserdi. Sanırım gençlerin Sleep Token'a, orta yaşlıların Gojira'da sahne önünde yer kapmaya gitmesinin etkisi vardı. Grubu çeken tek fotoğrafçı olarak, arada bana poz da vermeleri sayesinde konser sonunda mutlu mesut günün headlinerı Gojira'yı izlemek için ana sahneye geçtim.

Festivalin ilk günü nasıl Ghost günüyse, bugün de Gorija günüydü. Her iki kişinin birinin üzerinde Gojira tişörtü görüyordum neredeyse. 2014 ve 2015 yıllarında hala nasıl peş peşe iki yıl ülkemize geldiklerini inanamadığım Gojira'yı üçüncü kez Polonya'da izleyecektim. Ghost kadar olmasa da büyük bir kalabalık alanda toplanmıştı. Mario'nun gümbür gümbür davulları eşliğinde Born for One Thing ile açılışı yaptılar. Fotoğraf çekerken güvenlik elemanlarının bizleri sürekli geriye gidin diye uyarmasının sebebi de ilerleyen dakikalarda belli oldu. O zamana kadar sadece Behemoth'un kullandığı alev makineleri bu sefer de Gojira için çalışıyordu. Yüzümüzü ısıtan alev makinelerinin anlık parlamaları eşliğinde, sadece iki parça boyunca fotoğraf ve video kaydı için izin vardı. Süre bitip, dışarı çıkarılınca o gün The Hellacopters konserinde keşfettiğim basın çadırının bir köşesinde yığılmış tahta paletler üzerine çıkıp Gojira'yı fena olmayan bir açıdan izlemeye devam ettim.

Konser sonuna doğru hava iyice soğumuş, esen rüzgar da dile gelip artık eve gidip sıcak bir duş aldıktan sonra dinlensen ne güzel olur dedi, diyecekti. Programa göre, daha önce de izlemiş olduğum Unleashed ile Perturbator konserleri vardı. Enerjimin son kalan kırıntılarıyla önce kapalı mekandaki Unleashed'ı izler, hem de ısınır oradan da Park sahnesindeki Perturbator'u da gördükten sonra eve doğru yola çıkarım diye planımı uygulamaya koydum. Planım tıkır tıkır işliyordu ama artık ayaklarım başta olmak üzere, bütün vücudum s.o.s veriyordu. Kuzey'in oğlu J. Hedlund'un kıpır kıpır parçalarının nakarat kısımlarına biraz da eşlik ettikten sonra artık iyice sonbahar mevsiminden bir geceye dönmüş soğuk havaya rağmen (siz siz olun öğle vaktindeki güneşe aldanıp da montsuz, polarsız dışarı çıkmayın) Perturbator'u beklemeye başladım. İstanbul'a geldiklerinde de izlemiş olduğum Perturbator'u, keşke tekrar izleseydim pişmanlığı yaşamaya fırsat bırakmadan, bu güzel festivali nihayete erdirdim.

Dolu dolu ve neredeyse bir anını bile boş geçirmediğim bu güzel festivali her yazının sonunda adet olduğu üzere puanlamam gerekirse;

Ulaşım: 10/10 (şu ana kadar katıldıklarım içinde en rahat ulaşım imkanına sahip olan festivaldi) Festival Alanı/Ortamı: 9/10 (Bir puanı da zamanında bitirilemeyen ana sahne ve basın için ayrılan alanın darlığı yüzünden kırdım) Sahne Alan Gruplar: 10/10 (Her dinleyiciye hitap eden harika gruplar) Yeme-İçme: 5/10 (En sorunlu kısım bu bölümdü. Seçeneklerin azlığı ve fiyatların yüksekliği can sıkıcıydı) Fiyatlar: 8/10 (Merch fiyatları ortalamanın bir tık üstündeydi, yiyecek-içecek fiyatları da ortalamanın iki katıydı diyebilirim)

Seneye açıklanacak gruplara göre, daha da tecrübeli ve tabi antrenmanlı olarak katılmayı tekrar düşünebileceğim bir festival olarak listemdeki yerini almış oldu Mystic Festival.

#festival #concert #poland #gdansk #mystic

0 notes