#06mei2023

[havetowriteitoff]

Lieve pap,

Ik zou willen dat ik hier niet hoefde te staan.

En ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet zeggen, behalve dat ik je gewoon zo ontzettend erg ga missen.

Ik ga het missen om samen met je te koken zoals we vroeger altijd deden. Frieten bakken of de merengues maken die we op Masterchef Australia hadden gezien.  

Ik ga het missen om je te kunnen facetimen of even te kunnen opbellen om te kletsen over vanalles en nog wat, soms terwijl je nog de laatste happen van het avondeten aan het wegkauwen was, want voor een belletje had je altijd wel tijd. 

En ik ga alle dingen missen die je voor me hebt gedaan. Grote dingen zoals het volledige bouwen en in elkaar zetten van mijn oude slaapkamer en het eindeloos woordjes oefenen voor Frans toen ik op de middelbare zat. Het komen kijken vorig jaar tijdens mijn eerste “hardloopwedstrijd van 10km, en de tips die je me altijd gaf voor mijn fotografieklussen als “Je kan het beter van deze hoek maken, dan valt het licht mooier op de neus” en: “let op de achtergrond, het lijkt hier net alsof er een boom haar hoofd groeit” 

Maar ook kleine dingen: dat je altijd even incheckt om te vragen hoe het is als ik een weekend weg ben, je flauwe grapjes en je typische gebruik van emoticons op whatsapp. 

Ik ga je stem missen, het geluid van je lach en hoe je in elke situatie met een eigen unieke oplossing kwam en ik ga het gevoel van veiligheid en vertrouwdheid missen dat ik altijd bij je heb.

Ik ga het missen hoe je ons leidde tijdens het zeilen: overstag en de zeilen aantrekken of dat je het sturen aan mij of flies overliet. En dat je er was tijdens al onze mijlpalen: Toen ik op mezelf ging wonen hielp je met verhuizen, en toen ik voor m’n eerste baan ging en jou de vacature appte, stuurde je bemoedigend terug: ziet er top uit, dat kan jij, doen!

Ik zou willen dat je ook bij mijn en onze aankomende mijlpalen zou kunnen zijn. 

Gelukkig weet ik ook dat je nooit ver weg bent. Je zit altijd in mijn hart en in alle dingen die ik van je heb overgenomen of geleerd.

Zo draag ik je altijd bij me, en herken ik jou in mijn creativiteit, zachtheid en mijn liefde voor fotografie, die jij weer van opa had. 

Maar ook in de kleine dingen als het ritmisch tikken van mijn vingers, een stukje van mijn onhandigheid, en dat bij mij, net als bij jou mijn haargrens overloopt in een puntje in mijn nek.

Ik kan nog wel even doorgaan, ik ben tenslotte je dochter en altijd een mooie mix geweest van jou en mama. 

Dus ik wil alleen nog tegen je zeggen dat ik van je hou en dat ik dat ook altijd zal blijven doen. 

Ik zal je nooit vergeten, dag pap♥️