#ἄσκησις

[mynamem]

возможно вы замечали, что иногда я пишу странные каракули. этот шрифт, который я придумал, не имеет сетки, эталона. буквы никогда не повторяются. я называю это антикаллиграфией, или абстрактной каллиграфией. для примера тут написал четыре важных для меня слова. . #black #ink #abstract #calligraphy #nibpen #αὐτάρκεια #ἄσκησις #απάθος #αταραξία #ἀντίκαλλιγραφία #автаркия #аскеза #апатия #атараксия #антикаллиграфия #отрицательныйфункционал (at Crete, Greece) https://www.instagram.com/p/B367QPRoy8u/?igshid=2j3qcetwj7rg

[muccamuffa]

“Bisogna leggere, diceva Seneca, ma bisogna anche scrivere. (...) La scrittura è associata all’esercizio del pensiero in due modi differenti. Uno assume la forma di una serie “lineare”; va dalla meditazione all’attività della scrittura e da questa al γυμνάζειν, cioè alla formazione in una situazione reale e alla prova: lavoro di pensiero, lavoro di scrittura, lavoro nella realtà. L’altro modo è circolare: la meditazione precede le note, le quali permettono la rilettura, che a sua volta rilancia la meditazione. In ogni caso, qualunque sia il ciclo di esercizio in cui si situa, la scrittura costituisce una tappa essenziale nel processo a cui tende tutta la ἄσκησις: cioè l’elaborazione dei discorsi ricevuti e riconosciuti come veri in princìpi razionali di azione. Come elemento della formazione di sé, la scrittura ha, per utilizzare un’espressione di Plutarco, una funzione ethopoietica: è un operatore della trasformazione della verità in ἔθος»

Michel Foucault, La scrittura di sé, 1983

[renegade-hierophant]

For Pythagoras, philosophy, associated with the way of Apollo, consists in a purification, in becoming aware of the divine principles and in assimilation to God. This Pythagorean way of life (βίος Πυθαγορικός) cannot be opposed to sacred rites, because the true and  immortal divine nature is achieved not only by means of θεωρία, or contemplation of the universal principles of harmony, but through πρᾶξις which is both ἄσκησις and θεραπεία.

Algis Uždavinys, Philosophy as a Rite of Rebirth. From Ancient Egypt to Neoplatonism

[1969drk]

שטן

βελτίωση

η φιλοσοφία είναι τρόπος ζωής

Οι άνθρωποι, από τη φύση τους διαθέτουν κάποια εφόδια, για τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους, και έχουν τη δυνατότητα με τη μάθηση και την άσκηση να βελτιωθούν. αυτοδύναμη ηθική πρόοδος του ανθρώπου η συνήθεια βελτιώνει ή διορθώνει, όμως, δεν γεννά την αρετή, η οποία είναι λόγος και ως λόγος είναι ριζωμένος μέσα μας η τέχνη του βίου πριν από τους Στωικούς στηρίχθηκε σε γενικές γραμμές στο τρίπτυχο: φύσις – μάθησις (λόγος / διδαχή / γνῶσις) – ἄσκησις (ἔθος / μελέτη) με τη μάθηση και την άσκηση οι αρετές βελτιώνονται και ενισχύονται κυρίαρχο αντικείμενο της άσκησης είναι το πνεύμα μας, η βελτίωση της ποιότητάς του μια πορεία λογικής και ηθικής βελτίωσης και στην ουσία περιγράφουν την ίδια διαδικασία Ο τελικός στόχος των αναζητήσεών του δεν ήταν η γνώση, αλλά η επιμέλεια εαυτού, η ηθική βελτίωση και η ευδαιμονία. δαιμονοποιώ (παθητικός τύπος: δαιμονοποιούμαι): προβάλλω αδίκως (εν μέρει ή και ολοκληρωτικά) σε ένα παράγοντα όλες τις ευθύνες για τα προσωπικά ή κοινωνικά δεινά και καθώς του μεταβιβάζω με μεταφυσικό τρόπο το σύνολο των ευθυνών, απαλλάσσω από αυτές τους κυρίως υπεύθυνους (τον εαυτό μου ή εκείνους με τους οποίους δεν έχω τις ψυχικές ή υλικές δυνάμεις να συγκρουστώ)Ένας τυπικός τρόπος άμυνας απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της ζωής, είναι η υπεκφυγή και ένας άλλος η μεταβίβαση της ευθύνης: γονείς, κοινωνία, σχέσεις, δάσκαλοι, όλοι προσφέρονται για να δαιμονοποιηθούν ώστε να γλιτώσουμε την επώδυν�� διαδικασία της αυτοκριτικής ή να αναμετρηθούμε με τον πραγματικά υπεύθυνο για τη δυστυχία μας. δαίμων < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δαίμων (θεός, μοίρα) (καθαρεύουσα) ο δαίμονας, κακοποιό πνεύμα, (αντίθετο του αγαθοεργού των αρχαίων): κακοποιό πνεύμα αγαθοεργό πνεύμα: δαίμονας < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική δαίμονας < αρχαία ελληνική δαίμων κακοποιό πνεύμα άνθρωπος πανέξυπνος που βρίσκει πάντα τρόπο να πετυχαίνει αυτό που θέλει άνθρωπος καταχθόνιος (διαδικτυακή αργκό) πρόγραμμα το οποίο εκτελείται στο παρασκήνιο (χωρίς να έχει εμφανές γραφικό περιβάλλον), υπηρεσία παρασκήνιο εμφανές χθόνιο δαιμόνιο, δαίμων (καθαρεύουσα) διάβολος διάολος σατανάς σατουρνάς Saturn σατανάς < ελληνιστική κοινή Σατανᾶς < Σατάν / Σατᾶν < εβραϊκή שטן (śāṭān) Σατουρνάλια < (άμεσο δάνειο) λατινική Saturnalia < Saturnus (Κρόνος) (θρησκεία) ρωμαϊκή εορτή αφιερωμένη στον θεό Saturnus (Κρόνος) Εωσφόρος: (αστρονομία) ο Αυγερινός, ο πλανήτης Αφροδίτη ως άστρο της αυγής Εωσφόρος < αρχαία ελληνική Ἑωσφόρος < ἕως, αττικός τύπος του ἠώς (αυγή): ἕως ἠώς αυγή με τη μάθηση και την άσκηση οι αρετές του ανθρώπου βελτιώνονται και ενισχύονται δεν ανήκει στη φύση του ανθρώπου η αρετή, αλλά μπορεί να την κατακτήσει με την παιδεία αρκεί η γνώση της αλήθειας για να γίνει ο άνθρωπος ενάρετος, απορρίπτοντας ως περιττή οποιαδήποτε μορφή άσκησης μάθηση άσκηση παιδεία γνώση αλήθεια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στο νόημα/νόηση, στον λόγο και την πράξη άσκηση της συγγραφής και της απομνημόνευσης ασκώ < αρχαία ελληνική ἀσκέω, ἀσκῶ υποβάλλω κάποιον σε συστηματική εργασία για να αναπτύξω τις σωματικές του δυνάμεις ή τις πνευματικές του ικανότητες ασκώ το σώμα και το πνεύμα μου εξασκώ: συμβάλλω στην άσκηση κάποιου και στη βελτίωση της επίδοσής του σε κάποιον τομέα: άσκηση στην εγκράτεια: αποσκοπεί στο να τεθεί υπό έλεγχο η ορμή προς τα εξωτερικά πράγματα, έτσι ώστε να διοχετεύεται εκεί που αρμόζει αρετές: διαθέσεις της ψυχής η σταδιακή ηθική βελτίωση του φαύλου ανθρώπου η φιλοσοφία δεν είναι διδασκαλία, αλλά τρόπος ζωής η φιλοσοφία είναι τρόπος ζωής Στο εξής θα προσέχω τους ανθρώπους, τι λένε, πώς κινούνται, όχι με μοχθηρία ούτε για να μπορώ να τους κατηγορώ και να τους κοροϊδεύω, αλλά για να επιστρέφω στον εαυτό μου, εάν κάνω και εγώ τα ίδια λάθη (Δ. 4.4.7). για να κάνεις καλούς τους ανθρώπους θα πρέπει να συζητάς μαζί τους η ηθική βελτίωση πρέπει να περιλαμβάνει την άσκηση του άλογου μέρους της ψυχής, η οποία ξεκινά από την παιδική ηλικία αξιοποίηση του νου δίνει χρόνο στον εαυτό του να σκεφτεί και να διοχετεύσει προς την ορθή κατεύθυνση την ορμή του

[smoutars-blog]

Аске́за (от др.-греч. ἄσκησις — «упражнение»), или аскети́зм — методика достижения духовных целей через упражнения в самодисциплине, самоограничении, самоотвержении, исполнении трудных обетов.

В исламе аскетизм обозначается термином зухд(араб. زهد‎), а аскеты называются захидами[3]. В первые века хиджры аскетические настроения затронули практически все направления ислама. Чаще всего они использовали термины ниск(«благочестие», «подвижничество»), кана’а(«умеренность и подчинение желаний») и вара’(«крайняя осмотрительность в различении дозволенного и запрещенного религиозным законом»), но в VIII в. эти понятия заменил термин зухд[4].

Тема зухда прослеживается уже в ранних сборниках хадисов, агиографической литературе и суфийских «учебных» сочинениях X—XIII вв. Концепция зухда оформилось в среде видных деятелей раннего мусульманского благочестия (зуххад), среди которых Хасан аль-Басри, Суфьян ас-Саури, Ибрахим ибн Адхам и др. Концепция зухда формировалась, возможно под влиянием христианского монашества, манихейства и индийской традиции, и развививалась в русле суфийской традиции. Суннитское (особенно в ханбалитское) понимание зухда подразумевает подавление страстей путём воздержания от мирских благ, бедности, уменьшения сна и пищи, а также практики «повеления одобряемого и запрещения осуждаемого»[4].

Большинство средневековых ��сламских богословов прибавляли к своему имени эпитет захид. Ислам запрещает крайний аскетизм и призывает к умеренности в нём. Крайние проявления зухда наблюдались в практике суфиев, приводя к совершенной индифферентности к лишениям и полнейшему квиетизму. Среди таких проявлений: отказ от всего преходящего, сосредоточение на Боге своих помыслов, очищение сердца от всего, что может отвлечь от него[4].

Осознание опасности искушений (тайная гордыня, лицемерие) и введение школой маламатия и аль-Мухасиби методов внутреннего самонаблюдения привели к выработке в суфийской концепции аз-зухд фи-з-зухд(«воздержание в воздержании»). Суть этой концепции состоит в том, что суфий освобождается от всего мирского (дунья) и воздерживается от своего воздержания. При этом он достигает состояния, при котором он может безбоязненно обращать внимание на мирскую жизнь и идти дальше по пути познания потустороннего мира (ахират). Это состояние аль-Газали называл «удовлетворенность Богом» (аль-истигна’ би-Ллах)[4].

В современном в мусульманском мире понятие зухд и захид употребляются преимущественно в значении благочестивой жизни и благочестивого человека[4].

[diccionando]

ascesis. Del gr. bizant. ἄσκησις áskēsis; propiamente 'entrenamiento físico'. 1. f. Reglas y prácticas encaminadas a la liberación del espíritu y el logro de la virtud.

[sex1-me]

Você sabe o que é ascese?

A ascese (do grego ἄσκησις, áskesis, “exercício espiritual”, derivado de ἀσκέω, “exercitar”) consiste em uma prática que visa ao desenvolvimento espiritual. Muitas vezes, essa prática consiste na renúncia ao prazer e na não satisfação de algumas necessidades primárias.[1] O conceito abrange um grande espectro de práticas, em culturas e etnias muito diferentes, que vão dos ritos iniciáticos…

[nosmoriremoshastaelamor]

ascesis

Del gr. bizant. ἄσκησις áskēsis; propiamente 'entrenamiento físico'.

1. f. Reglas y prácticas encaminadas a la liberación del espíritu y el logro de la virtud.