#แปลก

[kite-noire]

จอมพลหนังเหนียว:แปลก พิบูลสงคราม(ตอนเดียวจบ)จอมเผด็จการ…วีรบุรุษหรือผู้ราย ในประวัติศาสตร์ไทย - YouTube

[yrita012]

แค่เป็นตัวของตัวเองให้คนอื่นเห็นตัวจริง ,ไม่สวย ,มีตำหนิ ,ขี้เล่น ,แปลก ,สวยและมหัศจรรย์ ที่คุณเป็น

[preetprinya012]

แค่เป็นตัวของตัวเองให้คนอื่นเห็นตัวจริง ,ไม่สวย ,มีตำหนิ ,ขี้เล่น ,แปลก ,สวยและมหัศจรรย์ ที่คุณเป็น

[remembermrl]

เพิ่งมาสังเกตว่าตั้งแต่ทำสมาธิแล้วเจอพี่แน็ต ครอบครัวไม่เคยทะเลาะกันเลย ปกติพี่กับแม่จะซัดกันนัวเล้วนะ ไม่มีใครยอมใคร ต้องตุยไปข้าง ตั้งแต่เจอพี่แน็ต พี่กับแม่ยังไม่ทะเลาะกันเลยอ่ะ เออ แปลก

[meanzstar]

ลองอ่านโพสต์นี้… " พระยาประสานดุริยศัพท์ (แปลก ประสานศัพท์) (พ.ศ. ๒๔๐๓-๒๔๖๗)"

[pamcity]

แปลก! ภิกษุเชียร์ชั่ว

[chokchai1555]

กาแฟส้ม

รู้จัก กาแฟส้ม เมนูสุดฮิตน่าลอง

กาแฟส้ม กาแฟน้ำส้ม เมนูโปรดของใครหลายคน โดดเด่นด้วยรสชาติที่แปลกใหม่ เปรี้ยวอมหวานผสมผสานกับขมเข้มอย่างลงตัว

กาแฟส้ม คืออะไร? กาแฟส้ม หรือ กาแฟน้ำส้ม ภาษาอังกฤษ เรียกว่า Orange Black Coffee / Orange Coffee เป็นเครื่องดื่มในกลุ่มของ “ค็อฟเทล” (Cofftail) หรือเครื่องดื่มที่ผสมกาแฟดำและน้ำผลไม้เข้าด้วยกัน เป็นอีกกลุ่มเมนูที่เกิดจากความคิดสร้างสรรค์ นำสองสิ่งที่มีรสตรงกันข้ามมาผสมกันอย่างลงตัว กลายเป็นรสชาติ ‘หวานขม’ อันกลมกล่อม (Bittersweet) ที่มีความขมเข้ม อร่อย สดชื่นในแก้วเดียว

กาแฟส้ม มีส่วนผสมตามชื่อเรียก คือ “กาแฟดำ” ผสมกับ “น้ำส้ม” ซึ่งกาแฟที่ใช้ส่วนใหญ่มักเป็นอเมริกาโน่และเอสเปรสโซ่ รสชาติออกขมซ่อนเปรี้ยว หากร้านไหนชงอร่อยก็จะได้รสชาติที่กลมกล่อมลงตัว แต่หากร้านไหนใส่ส่วนผสมผิด รสชาติก็อาจจะแปร่ง ๆ แปลก ๆ จนดื่มไม่ได้เลยก็มี กาแฟส้มเป็นเมนูที่มีชื่อเสียงมานานหลายปี แต่ช่วงนี้ได้รับความนิยมเป็นพิเศษ เพราะ ‘พิธา ลิ้มเจริญรัตน์’ หัวหน้าพรรคก้าวไกลและแคนดิเดตนายกรัฐมนตรีพรรคก้าวไกลชอบดื่ม ทั้งยังมีสีส้มตรงกับสีประจำพรรคก้าวไกลอีกด้วย นับว่าเป็นเครื่องดื่มที่มาแรงในช่วงของการเลือกตั้งปี 2566 เลยทีเดียว!

กาแฟส้ม ใช้ส้มอะไร ถึงจะอร่อย?

กาแฟน้ำส้ม ใช้ได้ทั้ง “ส้มสด” และ “น้ำส้มสำเร็จรูป” หากใช้เป็นส้มสดคั้น 100% ก็จะได้คุณค่าทางสารอาหารไปเต็ม ๆ ส่วนมากคาเฟ่หรือร้านคาเฟ่นิยมใช้ส้มยูสุ (Yuzu) เพราะมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์และมีกลิ่นหอม ซึ่งราคาก็จะสูงกว่าส้มทั่วไป แต่หากอยากได้ความสะดวกการใช้น้ำส้มสำเร็จรูปก็ถือเป็นทางเลือกที่ดี สามารถเลือกยี่ห้อได้ตามใจชอบ แถมยังประหยัดค่าใช้จ่ายอีกด้วย

ประโยชน์ กาแฟส้ม มีอะไรบ้าง?

-อุดมไปด้วยสารอาหาร: ในน้ำส้มมีโปรตีน คาร์โบไฮเดรต วิตามินซี โฟเลต แมกนีเซียมแ���ะโพแทสเซียม ช่วยในการสร้างภุมิคุ้มกัน ป้องกันการสูญเสียมวลกระดูก ควบคุมความดันโลหิต ช่วยป้องกันโรคหลอดเลือดสมองและหัวใจ -ป้องกันนิ่วในไต: จากการศึกษาพบว่าการดื่มกาแฟช่วยเพิ่มค่า PH ทำให้ปัสสาวะเป็นด่าง ลดความเสี่ยงในการเกิดนิ่วในไตได้ -มีสารอนุมูลอิสระ: กาแฟส้มมีสารต้านอนุมูลอิสระ ช่วยป้องกันโรคภัยต่าง ๆ เช่น มะเร็ง เบาหวาน โรคหัวใจ และลดริ้วรอยบนใบหน้าได้ -หัวใจแข็งแรง: ลดสาเหตุของการเกิดโรคหัวใจ และลดคอเรสตอรอล -ลดการอักเสบของร่างกาย: วิตามินซีในน้ำส้ม ช่วยเสริมภูมิคุ้มกันให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น ลดการอักเสบที่อาจนำไปสู่โรคมะเร็งบางชนิด โรคหัวใจ และกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม -สดชื่น กระปรี้กระเปร่า: คาเฟอีนในกาแฟช่วยปลุกให้ตื่น กลิ่นและรสของน้ำส้ม ช่วยเพิ่มความสดชื่นให้ร่างกาย

กาแฟส้ม เครื่องดื่มที่มาแรงในขณะนี้ มีส่วนผสมและขั้นตอนการชงง่ายกว่าที่คิด นอกจากจะเป็นเครื่องดื่มที่อร่อยชงง่ายแล้ว ยังมีประโยชน์กับร่างกายหลายอย่างเลย… หวยหุ้นดาวโจนส์

[sw-eden]

ปัจจุบันคือกลียุคแล้วหรือ ช่วงรัชกาลนี้จริงหรือ?

ตั้งแต่ที่ผลการเลือกตั้งปี 66 ออกมา หลายคนก็หมดหวังเพราะคิดไปว่าคนดีไม่ได้ปกครองคนชั่วตามพระราชดำรัชของรัชกาลที่ 9 หลังจากนั้นไม่นาน สร้างความหวังลมลมแล้ง ๆ แปลก ๆ ขึ้นมาทั้งโดยการสร้างข่าวปลอมเรื่องนายกคนเก่าจะได้นั่งเก้าอี้ประธานยุทธศาสตร์ชาติต่อไป แม้จะหมดสมัยการเป็นนายกไปแล้ว และยังมีเรื่องคำทำนายของพระโบราณท่านหนึ่ง เรื่องบุญบารมีรัชกาลที่ 9 กับรัชกาลที่ 10…

[thtransthepaleblood]

[trans] บทสัมภาษณ์ Creative Director ของทัวร์ Born Pink คุณ Amy Bowerman

📌 กรุณานำออกไปพร้อมเครดิตทั้งหมด หากมีข้อผิดพลาดตรงไหน รบกวนแจ้งที่ทวิตเตอร์ @thepaleblood ค่ะ  📌

คุณ Amy มีบริษัท visual production เป็นของตัวเองชื่อ Ceremony London ทาง YG ติดต่อเข้ามาที่บริษัทในช่วงฤดูใบไม้ผลิปีนี้เรื่องทัวร์ Born Pink และทางบริษัทต้องทำงานแข่งกับเวลามาก ๆ “พวกเราเริ่มทำงานกันตอนเดือนพ.ค.ค่ะ ซึ่งก็ไม่นานเท่าไร เรามีเพลง มีท่าเต้นแล้ว แต่ก็มีเท่านั้น มันเลยอารมณ์ประมาณว่า ‘นี่คือที่พวกเรามี… งั้นเริ่มทำโชว์จากตรงนั้นกัน’”คุณAmyนึก”นั่นคือสภาพในตอนนั้นค่ะ เรามีเวลาเหลือไม่มากและสิ่งที่ค้างคามาจากตอนโควิดคือการที่ผู้คนยังลังเลกับการล็อกดาวน์ แล้ว YG ก็ประกาศทัวร์ในเดือนสิงหา ส่วนคอนเสิร์ตจะเริ่มในเดือนตุลา ทุกอย่างผ่านไปไวแบบฟิ้ว ๆ เลยค่ะ!”

Q: จุดเริ่มต้นมาจากตรงไหนเหรอ? มีไอเดียแรกเริ่มที่ YG หรือ BLACKPINK อยากให้คุณพัฒนาขึ้นมามั้ย? 

“Pink Venom” และ ”Shutdown” กำลังจะปล่อยออกมา BLACKPINK เลยแบบว่า “นี่คือแนวทางใหม่ของพวกเราค่ะ นี่คือเพลงที่พวกเราอยากให้เป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่/กระหึ่มในคอน” พวกเธอภูมิใจกับสองเพลงนี้มาก พวกเราเลยหยิบ “Pink Venom” มาและตั้งมันไว้ที่ใจกลางของทุกๆอย่างเลยค่ะ

Q: จากไอเดียแรกเริ่มไปจนถึงการแสดงในเวอร์ชั่นท้าย มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมั้ย?

 ทั้งใช่และไม่ใช่ค่ะ พวกเราลองทำซ้ำ ๆ กันหลายรอบก็จริงแต่มันเป็นไปโดยธรรมชาติ ตอนที่ BLACKPINK ซ้อมดนตรีกัน คุณจะได้ยินแบบชัดเจนเลยเวลาที่เพลงไม่ไปด้วยกัน  พอเป็นแบบนั้น พวกเราเลยปรับวิชวล ปรับการเคลื่อนที่บนเวทีของทุกคน รวมถึงตัวเวทีเองด้วยค่ะ ไอเดียสำหรับวันแรกของพวกเราซึ่งยังอยู่จนถึงตอนนี้คือการที่ “Pink Venom” เป็นจุดศูนย์กลางของคอนเสิร์ต บางทีแฟน ๆ อาจจะไม่รู้สึก แต่คุณจะไม่ได้เห็นสีชมพูในคอนเสิร์ตจริงๆจนกว่าจะถึง “Pink Venom” หลังจากนั้นไปจนจบคอนถึงจะมีสีชมพูเยอะมาก ตอนเริ่มคอนมีแต่สีเขียวและฟ้า เป็นโลกแห่งพงไพร โลกของนิมฟ์ที่เย้ายวนและมีความเป็นผู้หญิง จากนั้นจะเข้าช่วงที่เป็นสีเดียวอย่างหนักหน่วงซึ่งทั้งรุนแรงและทรงพลัง และเป็นช่วงโซโล่ของสาวๆซึ่งถูกมิกซ์แบบฟุ้ง ๆ แปลก ๆ แล้วถึงจะเป็นการฉลองของ BLACKPINK แบบเต็มวงจริง ๆ  เพราะฉะนั้น มุมมองในภาพกว้างยังคงเหมือนเดิมค่ะ ความเป็นคู่ (สีคู่) ความเป็นเดี่ยว และความเป็นวง แต่ทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ นั้นเปลี่ยนแปลงไป

Q: การคำนึงถึงแฟน ๆ ในการแสดงสดจัดเป็นเรื่องท้าทายสำหรับคุณรึเปล่า? 

ท้าทายแน่นอนค่ะ เวลาวงดนตรีตะวันตกออกจากเวที เราจะพาพวกเค้าออกไปให้เร็วที่สุดและคอยพรางตอนออกไปไว้ แต่สำหรับ K-pop การแสดงสดจัดเป็นโอกาสให้แฟน ๆ ได้ใช้เวลากับศิลปิน ฉันใช้เวลาปรับตัวสักพักเหมือนกัน แต่มันน่ารักดีนะคะ ถ้าคุณได้ดูวิดีโอของทัวร์รอบนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่าง BLACKPINK กับแฟน ๆ

Q: ศิลปินหลายคนจะรักษาคาแรคเตอร์ไว้จนจบคอน แฟน ๆ จะได้อินกันแบบเต็มที่ แต่วง K-pop มีช่วงที่เข้าและออกจากคาแรคเตอร์นั้น มันส่งผลยังไงกับโลกที่คุณพยายามจะสร้างบ้างเหรอ? 

การออกแบบช่วงเวลาหนึ่ง ๆ ในงานแสดงเป็นอะไรที่สำคัญมากค่ะ คุณมีช่วงเวลาตรงนี้ที่กำลังดื่มดำอยู่ แล้วก็ บู้ม คุณกลับไปสู่ความดุดันแบบทันที ฉันว่าฝั่งตะวันตกอาจมองว่าโลกของ K-pop ค่อนข้างเย็นชาเพราะการแสดงของพวกเค้าถูกขัดเกลามาอย่างดี แต่การขัดจังหวะตรงนั้นเพื่อช่วงเวลาที่เป็นมนุษย์มนา ก็เปลี่ยนมันจากสิ่งที่ยิ่งใหญ่และดูแตะต้องไม่ได้ให้กลายเป็นสิ่งที่แฟน ๆ มีปฏิสัมพันธ์ด้วยได้ขึ้นมาค่ะ

Q: อะไรคือความคิดเบื้องหลังการตัดสินใจของ YGE ในการนำบริษัทโปรดักชั่นตะวันตกเข้ามาในงานแสดงครั้งใหญ่ของวง K-pop? 

YG มีทุกอย่างที่พวกเค้าต้องการอยู่ในบริษัทแล้วค่ะ ทีมงานของพวกเค้าสุดยอดมาก ไม่ว่าจะเป็นทีมงานโปรดักชั่นที่เป็นผู้หญิงทั้งทีม ซึ่งก็เป็นเรื่องสุดยอดที่ฉันได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม แต่หลาย ๆ คนในทีมงานของ YG ก็มาจากที่ต่าง ๆ กันนะคะ วงดนตรีของพวกเค้ามาจากอเมริกา ผู้กำกับเพลงก็มาจากอเมริกา ส่วนพวกเราก็มาจากลอนดอน สาว ๆ เหล่านี้ BLACKPINK มีความสนใจแตกต่างกันไปหลายอย่าง เลยทำให้ได้มุมมองที่หลากหลายค่ะ พวกเธออยู่ในโลกแฟชั่นมีดนตรีที่ใช้อ้างอิงหลายแนวมาก ๆ การที่ผู้คนทั้งหมดนี้มารวมตัวกันเลยเป็นอะไรที่สมเหตุสมผล มันรู้สึกเหมือนเป็นงานคอลแล็บครั้งใหญ่เลยค่ะ เหมือนรังผึ้งที่ส่งเสียงอื้ออึงจากการออกไอเดีย, ลองดูว่าอันไหนจะใช้ได้บ้าง นั่งลงคุยกับ BLACKPINK และดูว่าพวกเธออยากผลักดันตัวเองไปในทิศทางต่าง ๆ ยังไงบ้าง

Q:บางครั้งคนก็มองกันว่าผู้หญิงไม่ใช่คนขับเคลื่อน K-pop ฉันเลยคิดว่าหลาย ๆ คนคงจะตกใจกันน่าดูตอนได้ยินว่ามีทีมครีเอทีฟหญิงล้วนที่มีอำนาจขนาดนั้น 

ตอนเดินเข้าไปใน YG ฉันแบบว่า ว้าว ฉันไม่เคยทำงานกับนักออกแบบแสงผู้หญิงมาก่อน แต่พวกเค้าก็บอกว่า 'นักออกแบบแสงที่นี่ทุกคนเป็นผู้หญิง' ซึ่งสุดยอดมาก ฉันเข้าไปในตึกแบบคิดว่าคงจะไม่ได้คุยกับศิลปินเยอะขนาดนั้นด้วยค่ะ BLACKPINK คงไม่ได้มีส่วนร่วมหรือออกความเห็นขนาดนั้น แต่พวกเธอมีส่วนร่วมในทุก ๆ อย่างเลยโดยเฉพาะเรื่องดนตรี  ถ้า BLACKPINK ไม่แฮปปี้ พวกเธอจะเดินเข้าไปในสตูดิโอและบอกว่า 'พวกเราต้องเปลี่ยนตรงนี้นะ' ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความลับอะไร แต่คนคงยอมรับกันไม่มากว่าพวกเธอมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยตัวเอง

Q: BLACKPINK กระตือรือร้นที่จะได้เห็นอะไรในคอนครั้งนี้เหรอ? 

โอโห เยอะมากเลยค่ะ! พวกเธอทุ่มเทกับดนตรีของตัวเองสุด ๆ ใช้เวลาทั้งหมดขลุกอยู่ในสตูดิโอซ้อมเต้นหรือในสตูดิโอเพลงกับเท็ดดี้ (โปรดิวเซอร์) BLACKPINK บอกฉันว่า 'พวกเรามีเพลงใหม่นี้ที่เหมือนพวกเรามากค่ะ เราอยากให้โลกได้เห็นพวกเรา สิ่งที่เราทำได้ และเห็นว่า BLACKPINK คือใคร' ความรู้สึกตรงนี้มาจากการที่พวกเธอไม่สามารถโชว์ตัวเองออกมาได้เท่าที่อยากในช่วงล็อคดาวน์ที่ผ่านมา พวกเธอขึ้นแสดงที่ Coachella อย่างงดงามก็จริง แต่ทัวร์รอบนี้ให้ความรู้สึกว่าเป็นงานใหญ่มาก มันคือการย้ำในสิ่งที่ทุกคนรักเกี่ยวกับ BLACKPINK อยู่แล้ว จากนั้นก็อวดโฉมเพลงใหม่และแสดงให้เห็นว่าคอนเหล่านี้จะสุดยอดได้ขนาดไหน มันเป็นงานฉลองครั้งใหญ่ของ BLACKPINK ของ K-pop และเอฟเฟคต์ที่พวกเธอส่งผลต่อทั่วทั้งโลก นั่นคือบทสรุปของสิ่งที่พวกเราพยายามทำให้สำเร็จในทัวร์ครั้งนี้ค่ะ

Q: เรื่องราวที่คุณจำได้แม่นจากการจัดทัวร์ครั้งนี้คือ? 

มีอยู่วันนึงที่พวกเราซ้อมงานโปรดักชั่นกันและได้เห็นงานทั้งหมดมาประกอบเป็นรูปเป็นร่างค่ะ ในที่สุดเราก็ได้เห็นการจัดเวที ท่าเต้น คอนเทนต์และดนตรี แสงไฟ และเลเซอร์ ทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นนามธรรม/ทฤษฎีมาก ๆ จากการพูดคุยและวางแผนจนถึงวินาทีนั้น ทันที่เมมเบอร์ก้าวขึ้นไปบนเวที พวกเราก็รู้ว่าการวาด การซ้อม และการประชุมหลายสิบหลายร้อยชั่วโมงมันคุ้มค่าจริง ๆ BLACKPINK จะออกไปแสดงสิ่งนี้ให้คนดูได้ดู วันนั้นเลยเป็นวันที่ทุกคนตื่นเต้นสุด ๆ ค่ะ

Q: วิชวลของช่วงอินโทรเป็นดอกไม้อันใหญ่ผสมกับเอฟเฟคต์ glitch แสบตา นี่เป็นหนทางหนึ่งการนิยามตัวตนของ BLACKPINK ในฐานะผู้หญิง��ัยรุ่น/ผู้หญิงรุ่นใหม่? 

สิ่งที่เราพยายามทำกันในทัวร์ครั้งนี้คือการที่พวกเธอมีชื่อว่าBPซึ่งมีทั้งความดาร์คและเป็นผู้หญิง เราเลยจัดซีนดอกไม้ที่แสดง ความเป็นผู้หญิงแบบสุด ๆ แต่ก็มีความประหลาด/ดิบอยู่ในนั้น อย่างเช่นดอกลิลลี่ที่ปล่อยของเหลวแวววับเหมือนเหล็กออกมาและแน่นอนว่าเสียงดนตรีก็ดาร์คด้วยค่ะ BLACKPINK มีเอเนอร์จี้ที่ดุดันและนั่นคือสิ่งที่ทำให้พวกเธอแตกต่าง ทั้งยังเป็นสิ่งที่พวกเธออยากผลักดันให้ชัดเจน ซึ่งก็คือการแสดงให้เห็นทั้งความแข็งแกร่งและงดงาม พวกเราเตรียมคู่ตรงข้ามไว้สองคู่ไปจนจบโชว์ สายน้ำกับผืนดิน เปลวไฟกับน้ำแข็ง และโชว์ทั้งสองคู่นั้นออกมาอย่างต่อเนื่อง ฉันว่านั่นคือการสรุปสิ่งที่ BLACKPINK เป็นสำหรับฉัน หมายถึงการที่ของสองสิ่งอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืนน่ะค่ะ

Q: BLACKPINK กังวลกับการเริ่มทัวร์ครั้งนี้บ้างมั้ยเพราะก็เป็นการวางเดิมพันที่สูง? 

พวกเธอตื่นเต้นกันมากค่ะ ทัวร์นี้มีความหมายกับพวกเธอมาก อารมณ์ประมาณว่า'ในที่สุดมันก็เกิดขึ้น พวกเราจะออกไปแสดงคอนให้ ยอดเยี่ยมที่สุดที่เป็นไปได้' มันถึงจุดที่เมมเบอร์รู้สึกว่าพวกเธอต้องมอบสิ่งที่แฟนๆรอคอยกันมานานเพราะล็อคดาวน์ให้กับพวกเค้าให้ได้ค่ะ เป็นบรรยากาศแบบทั่วๆไป ไม่มีบรรยากาศลบหรือกังวล ไม่มีความกลัวเลยค่ะ

Q: ในฐานะ creative director คุณมีทัศนะที่ชัดเจน/หนักแน่นสำหรับ Born Pink แต่ก็ต้องทำงานกับทีมขนาดใหญ่และศิลปินที่แน่วแน่อีก 4 คน สำหรับคุณแล้ว การประนีประนอมและยืดหยุ่นในงานนี้เป็นเรื่องง่ายขนาดไหน? 

งานนี้ต้องใช้คนทำงานเยอะมากแต่คุณเป็นคนเดียวตรงนั้นที่รับตำแหน่งด้าน creative  เพราะฉะนั้น คุณก็จะแบบว่า ฉันจะผลักดันส่วนไหนดี? ฉันจะถอยตรงไหนดีนะ? ฉันควรจะย้ำตรงไหน? ฉันมีช่วงที่นอนไม่หลับอยู่หลายคืนเพราะการทำให้อะไร ๆ มันใช่เป็นเรื่องยากค่ะ ฉันไม่เคยทำงานกับศิลปิน K-pop มาก่อน มันเป็นอีกโลกที่ต่างออกไป ที่ที่มีข้อกำหนดตั้งไว้แล้วและคุณก็เปลี่ยนมันไม่ได้ บางอย่างอาจไม่เวิร์คกับทัศนะของฉัน แต่คุณก็ต้องถามว่า แล้วตรงนี้อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุด? คุณอาจจะเดินหน้าเปลี่ยนตรงนู้นตรงนี้ต่อไป แต่เพื่ออะไรล่ะ? มันจะทำเป้าหมายในการนำเสนอคอนเสิร์ตที่แฟนๆจะชอบและศิลปินจะภูมิใจให้สำเร็จได้จริง ๆ ใช่มั้ย? ถ้าคุณใส่อะไรที่ศิลปินจะไม่แฮปปี้เข้าไป คุณจะเห็นได้ชัดในการแสดงของพวกเค้าทันทีค่ะ

Q: ข้อสุดท้ายแล้ว ช่วงไหนขอ Born Pink ที่ทำให้คุณขนลุก

ข้อนี้ตอบยากค่ะเพราะในคอนมีช่วงพิเศษสุดๆอยู่หลายช่วง “DDU-DU DDU-DU” คือเพลงที่เป็นไอคอนอย่างชัดเจน แต่ฉันคงเลือก “Kill This Love”….เรายก BLACKPINK ขึ้นหลังม่านพร้อมแสงสีและเครื่องเป่าในช่วงอินโทร เพราะฉันทำงานด้านครีเอทีฟให้กับเพลงนี้ มันเลยจะเป็นช่วงเวลาสุดพิเศษสำหรับฉันค่ะ

source: https://i-d.vice.com/en/article/4ax8yb/blackpink-creative-director?utm_source=twitter

TH: twitter - thepaleblood

[draxcula]

น้องเอาโกโก้เย็นแบบเพียวๆ เหมือนอเมริกาโน่ให้ลองกิน ตอนแรกก็คิด ต้องขม ต้องขื่น ต้องฝืน ต้องทน แน่เลย แต่พอกินไป อืมมมมมมม แปลก ๆ กินไปเรื่อย ๆ อืม อร่อยดี พอกลับมาคิด เฮ้ย กาแฟยังกิน มาคิดอะไรกับโกโก้ คล้ายกินกาแฟคั่วกลาง แต่มีความเป็นผลไม้มากกว่า โกโก้มีคาเฟอีนอ่อนมาก มีแค่ประมาณ 05-1%ของกาแฟ มีโปรตีนด้วย มีสารต้านอนุมูลอิสระ กระตุ้นการไหลเวียนเลือด ลดเครียด ฯลฯ แต่ให้พลังงานสูงอยู่นะ แต่ในขณะที่มีพลังงาน มีไขมัน แต่มันก็มีฟลาโวนอยด์ช่วยควบคุมน้ำตาลในเลือดด้วย https://www.instagram.com/p/CfvLLlNPDng/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[mydiytrip]

พระราชวังฤดูร้อนพระนางแคทเธอรีน แปลกดีที่แม้ผ่านมาแล้วเกือบร้อยปี และแม้ไม่มีใครมาเล่าให้ฟัง แต่การได้เยี่ยมชมครั้งนี้กลับแสดงให้เห็นถึงความสวยอ่อนหวาน แต่แฝงด้วยความเข้มแข็ง ดุดันของพระนางผ่านเสื้อผ้า หมวก ของที่พระองค์ใช้ สมกับเป็นพระนางแคทเธอรีนที่ยิ่งใหญ่ของรัสเซียจริงๆเลยค่ะ #เที่ยวสบายสไตล์คุณเคท #ทริปตามล่าหาแสงเหนือรัสเซีย #mydiytrip #queen #kingdom #รัสเซีย #stpetersburg #palace #โหด #ล่า #สัตว์ #แปลก #ชนะ #win #power #loveyourself (at Catherine's Palace, Pushkin) https://www.instagram.com/p/CMn0OWOsuJE/?igshid=1afwofk8mbqfi

[pattarainn]

NICE TO MEET YOU 🩸

Pairing: Dracula x Agatha Van Helsing

Fandom: Dracula Netflix (2020)

AU: Vampire x Zombie

Language: Thai

ปี 2020 เป็นปีที่โลกแตกสลายไปอย่างสมบูรณ์

มันไม่ได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ถูกชนด้วยอุกกาบาต หรือหายไปในหลุมดำ แต่มนุษย์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตใกล้สูญพันธุ์เพราะเชื้อไวรัสที่ทำให้คนกว่าครึ่งค่อนโลกกลายเป็นแวมไพร์และซอมบี้

มันเป็นเชื้อตัวเดียวกันนั่นแหละ แต่กลายพันธุ์ออกไปเป็นชนิด A และ B เท่านั้น ที่สำคัญก็คือ... สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์อีกแล้วทั้งสองสายพันธุ์ ยังกินอาหารประเภทเดียวกัน นั่นก็คือเลือดของมนุษย์ที่ยังมีชีวิต

คุณลองเดาซิว่าผมเป็นสายพันธุ์ไหน?

อาห์... อย่าได้คิดนะว่าผมเป็นไอ้พวกป่าเถื่อนไร้สมองอย่างซอมบี้ หล่อระดับผมก็ต้องเป็นแวมไพร์แน่อยู่แล้ว

ผมติดเชื้อมานานแค่ไหนแล้วน่ะเหรอ... ไม่รู้สิ 10 หรือ 20 ปีได้แล้วมั้ง

ชีวิตผมเหมือนเดิม ซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน

นอนกลางวัน ตื่นกลางคืน หิว และออกล่าอาหาร แต่ก็ขอพูดอีกครั้ง ผมเป็นแวมไพร์ หล่อ รวย มีอารยะธรรม ผมไม่ต้องไปไล่กัดใครเหมือนพวกซอมบี้ ผมซื้อเลือดถุงกิน หรือดื่มเอาสดๆ จากคนยากไร้ที่เอาเลือดตัวเองมาขายแลกกับเงินไปซื้ออาหารที่ราคาแพงขึ้นหลายเท่าตัว

คืนนี้ก็เหมือนกัน

ผมตื่นตั้งแต่ตะวันเริ่มคล้อย รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วขับรถเข้าไปยังเขตนอกเมืองที่ติดกับกำแพง ภาวนาให้ได้กินเลือดที่อร่อยกว่าของเมื่อวาน

ทว่า... ทันทีที่ผสมได้กลิ่นเลือดหอมๆ ของนักวิชาการออกซบริดจ์ (ผมว่าใช่นะ ดูจากกลิ่นเนิร์ดๆ ที่ติดจมูกนั่น) เธอคนนั้น... แม่ คน แปลก หน้า คน นั้น กลับชิงตัดหน้าเหมามันมาหมด เหลือแต่เลือดกลิ่นจืดชืดของพวกเด็กวัยรุ่นไว้ให้ผมก��น!

“นี่คุณ ผมขอซื้อต่อ ขายให้ผมเถอะนะ!”

ผมตะโกนเรียกเธอลั่นร้าน แต่เธอกลับเดินหนีไปเร็วเหมือนพวกซอมบี้ไม่มีผิด

“จะเอาเท่าไหร่ ผมมีจ่าย แต่ผมอยากได้เลือดถุงนั้น เถอะนะ... ได้โปรด”

ผมวิ่งจนเหนื่อยหอบกว่าจะตามเธอทัน สงสัยผมคงไม่ค่อยได้ออกล่าเหยื่อเท่าไหร่นัก ความเร็วและความแข็งแกร่งของร่างกายจึงถดถอยได้ถึงขนาดนี้

เธอหยุดเดินอย่างชั่วขณะ ทำเอาผมที่วิ่งตามมาติดๆ จากด้านหลังเกือบจะชนเธอจนล้มคว่ำ เธอค่อยๆ หันหลังกลับมา และนั่นทำให้ผมตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปเลย

เธอ เป็น ซอม บี้???

ต้องใช่แน่ๆ รอยกัดที่ใบหน้ายังเป็นแผลเหวอะหวะ รอยเลือดยังเลอะเทอะเปรอะเปื้อนติดตามเนื้อตัวของเธออยู่เลย แล้วซอมบี้มาแย่งผมซื้อเลือดทำไมเนี่ย!? สมองของสายพันธุ์นี้ถูกทำลายแล้วไม่ใช่เหรอ พวกมันถึงเอาแต่วิ่งไล่กัดคนนั้นคนนี้ไปทั่ว

“ฉัน... ต้อง... กิน... เลือด...”

เธอพยายามแค่นเสียงพูดอย่างยากลำบาก เหมือนสมองเพิ่งกลับมาทำงานได้เพียงบางส่วน ยังไม่สมบูรณ์ดี

“คุณพูดได้?”

“ฉัน... ต้อง... กิน...”

“ก็ได้ กินก็กิน แต่แลกกับผมได้มั้ย เอาเลือดเด็กวัยรุ่นถุงนี้ไป แล้วคุณก็ส่งเลือดของคุณมาให้ผมแทน”

“เลือด... ถุง... นี้... หอม... น่า... อร่อย...”

ซอมบี้สาวพูดแล้วกอดถุงเลือดไว้แน่น เธอใช้เวลารื้อค้นหาเงินที่ผู้คนทิ้งไว้ตามบ้านเรือนอยู่นานพอตัวทีเดียว กว่าจะมีเยอะพอซื้อเลือดถุงกินโดยไม่ต้องออกล่า

เธอรู้สึกไม่เหมือนคนอื่นๆ สะอิดสะเอียนกับการกินเลือดสดๆ จากร่างกายของมนุษย์ที่กรีดร้องโหยหวน เธอพูดได้ แม้จะยืดยาน ชักช้า ไม่เหมือนกับเวลาที่พูดและคิดอยู่ในหัวของตัวเอง เธอแยกแยะกลิ่นเลือดก็ได้ รู้ว่าเลือดไหนรสดี สารอาหารมาก แต่กลับจดจำอะไรนอกจากชื่อของตัวเองหลังติดเชื้อไวรัสบ้านี่ไม่ได้เลย พวกแวมไพร์ไม่คุยกับซอมบี้ และไม่มีซอมบี้ที่เธอเคยพบเจอคนไหนเป็นเหมือนเธอ พวกมนุษย์ก็คงไม่อยากเข้าใกล้เธอแน่ๆ เธอจึงไม่รู้จะถามใครเรื่องอาการที่ตัวเองเป็นอยู่ และพวกขายเลือดก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากเงินที่เธอถือมาเพียงอย่างเดียว

มีเขาคนนี้นี่แหละที่พูดกับเธอเป็นคนแรก หลังจากผ่านมานานแสนนานเหลือเกิน

“คุณ... คุณแยกแยะได้เหรอว่าเลือดถุงไหนน่าอร่อยกว่ากัน”

เธอพยักหน้า เขาดูทึ่งมากเหมือนไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

“ฉัน... ต้อง... กิน...”

“ผมรู้แล้ว คุณพูดหลายรอบแล้ว”

“เพื่อ... รัก... ษา...”

เธอพูดสวนเขาพอดี ทั้งแวมไพร์และซอมบี้จึงตะลึงงันในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

เอ้ะ!? ทำไมสมองของเธอสั่งให้เธอพูดออกไปอย่างนั้น

"เดี๋ยวก่อนนะ คุณจะบอกว่าที่คุณพูดได้เพราะกินเลือดถุงเหรอ มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะว่ามั้ย"

เขาเดินวนรอบตัวเธอแล้วมองอย่าไม่เชื่อสายตา มือจับที่ปลายคางราวกับพยายามทำท่าครุ่นคิด เขาชอบวิทยาศาสตร์มาตลอด ชอบการค้นคว้าทดลอง เขาคุ้นๆ ว่าอาจจะเคยเป็นหมอหรือทำอาชีพที่เกี่ยวข้องมาด้วยซ้ำ แต่การเป็นแวมไพร์ทำให้เขาไม่ทุกข์ไม่ร้อนไม่เจ็บไม่ไข้ เขาไม่มีญาติ ครอบครัว ลูกหรือภรรยา โลกทั้งใบจึงเหมือนเลือนหายไปจากชีวิตของเขาโดยสมบูรณ์

"เลือด... นี่... ช่วย..."

"เป็นไปไม่ได้ ถ้าเลือดถุงมันช่วยได้ ร่างกายผมก็สร้างภูมิต้านทานไปนา..." พูดยังไม่ทันจบ จู่ๆ เขาก็นิ่งไป "เอ้ะ... เดี๋ยวก่อนนะ คุณบอกว่าเลือดนี่ช่วยได้ใช่มั้ย"

เธอพยักหน้า สมองของเธอค่อนข้างมั่นใจเลยล่ะว่า มันต้องเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมื่อนานมาแล้ว ที่มีหญิงชรายอมสละร่างกายให้เธอดื่มกินอย่างเต็มใจ เพราะเหนื่อยล้าจะต่อสู้ดิ้นรนและมีชีวิตอยู่บนโลกมานานเกินพอแล้ว

"ความ... ยิน... ยอม..."

เธอพยายามบอก ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเข้าใจเธอได้มากแค่ไหน แต่แวมไพร์คนนี้ก็เหมือนจะเข้าใจนะ เขาร้อง อ๊าาา ออกมาเหมือนคิดอะไรออก และทำท่าลิงโลดราวกับฉันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกอย่างไรก็อย่างนั้น

"เลือดช่วยรักษาอาการของคุณใช่มั้ย... เลือดจากความยินยอมของผู้บริจาก โอ้ ให้ตายสิ นี่มันการค้นพบสำคัญเลยนะคุณ ไม่ได้แล้ว เราต้องทดลอง ต้องทดลอง!"

เขาพูดพร่ำเพ้ออะไรอยู่ได้คนเดียวก็ไม่รู้ จนซอมบี้สาวหันหลังเดินจากไป แต่เขาวิ่งตาม วิ่งไปขวางทางเดินเธอไว้ด้วยซ้ำ แค่เลือดถุงเดียว ต้องวุ่นวายกับเธอขนาดนี้เลยเหรอ

"คุณ... คุณมีที่ไปหรือยัง มีบ้านมั้ย หรือฝูง เพื่อน หรืออะไรแบบนั้น"

ซอมบี้สาวส่ายหน้า เขาร้อง เยสสส แล้วกำมือของตัวเองขึ้นมาราวกับผู้ชนะ แล้วถามคำถามที่ทำให้สมองซอมบี้ของเธอสับสนไปชั่วขณะขึ้นมา

"ไปอยู่กับผมมั้ย" เขาพูดพลางเกาศีรษะ ดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก "อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ คือไปอยู่ในฐานะรูมเมท เอ๊ย ไม่สิ คนไข้ของผมน่ะ ผมเคยเป็นหมอมาก่อนนะ ให้ผมลองรักษาคุณดู... ทำให้สมองของคุณกลับมาทำงาน"

หมอ... หมอ... ทำไมคำพูดนี้มันดูคุ้นจังเลยนะ หรือว่าเธอก็เคยเป็นหมออะไรนี่มาก่อนเหมือนกัน

ซอมบี้สาวพยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ยิ่งใช้สมองก็ยิ่งหิว ยิ่งปวดหัว 

ร่างสูงโปร่งผอมบางของเธอค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นถนน มือเหวอะหวะด้วยรอยบาดแผลบีบที่หัวหวังบรรเทาอาการให้ทุเลาลง แวมไพร์คนนั้นรีบถลาเข้ามาดูอาการแล้วตรวจร่างกายเธอเหมือนคนเป็นหมอไม่มีผิด

อ่าาา หมออีกแล้ว หรือว่าเธอจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับหมออะไรนี่จริงๆ

"คุณโอเคมั้ย เคยปวดหัวแบบนี้มาก่อนรึเปล่า"

เธอส่ายหน้า

"น่าสนใจ... น่าสนใจมากจริงๆ ได้โปรด... ไปกับผมเถอะนะ ผมสาบานด้วยชีวิตอมตะของตัวเองว่า จะต้อนรับขับสู้คุณในฐานะแขกและดูแลรักษาคุณในฐานะหมออย่างสุดความสามารถ"

เขาสบตากับเธอ แววตามั่นคงเด็ดเดี่ยวทำให้เธอรู้สึกสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ซอมบี้สาวนิ่งเงียบไปพักใหญ่ คงกำลังครุ่นคิดเท่าที่สมองที่ใช้การได้จะทำไหว แล้วเธอก็ตอบตกลง... ไหนๆ ก็ติดเชื้อไวรัสจนตายไปแล้ว จะตายอีกซักรอบก็คงไม่เป็นอะไร

"ขอบคุณ... ขอบคุณที่ไว้ใจผม"

อะไรกัน เธอต้องเป็นคนขอบคุณเขาไม่ใช่เหรอ แวมไพร์คนนี้ทำไมพิลึกนัก

ทว่ายังไม่ทันได้ถาม เขาก็บอกให้เธอนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้อย่าเพิ่งไปไหน แล้วรีบวิ่งกลับไปยังร้านขายเลือดที่มุมถนน เขาหายไปได้ไม่นาน ก็กลับมาพร้อมลังกระดาษขนาดใหญ่ที่คงหนักพอดู เพราะเขาแบกมาด้วยความทุลักทุเล

"เลือดน่ะ... ผมเหมามาหมดทั้งร้านเลย โขกราคากันน่าดู"

เขาเล่าอย่างยิ้มแย้ม ไม่สะทกสะท้านเลยซักนิด แน่นอน... ก็เขารวยนี่นา แต่รวยเพราะอะไรก็จำไม่ได้แล้วล่ะ รู้แต่ว่าเงินมันโอนเข้ามาในบัญชีธนาคารเป็นประจำทุกเดือนไม่ขาด

"ไป... คุณไปบ้านผม แล้วเราจะช่วยรักษาคุณกัน"

เขาพยุงเธอให้ลุกขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือเธอไปยังรถเก๋งสีดำคันงามที่จอดอยู่อีกฟากหนึ่งของถนน 

เขาเอาลังกระดาษที่เต็มไปถุงเลือดไปเก็บเอาไว้ท้ายรถ ก่อนจะรีบมาเปิดประตูให้สุภาพสตรีที่ยืนงุนงงข้างรถด้วยความสุภาพ ซอมบี้สาวมองหน้าเขาสลับกับรถเก๋งพักหนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งอย่างเก้ๆ กังๆ 

"ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีแวมไพร์ตนไหนจะมาแย่งอาหารคุณหรือฆ่าคุณตายในรั้วบ้านของผมแน่ๆ"

แวมไพร์หนุ่มให้คำมั่นสัญญา ก่อนจะหันกลับไปคาดเข็มขัดนิรภัย สตาร์ทรถ แล้วขับยานพาหนะไปยังจุดหมายปลายทางที่เป็นคฤหาสน์โบราณสุดหรูซึ่งตั้งอย่างโดดเดี่ยวอยู่บนเนินเขา

"ว่าแต่... ยังไม่รู้จักชื่อกันเลย ผมว่า... พวกมนุษย์เคยเรียกผมว่า 'เคาท์แดร็กคูลา' นะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แล้วคุณล่ะชื่ออะไร ยังจำชื่อของตัวเองได้มั้ย"

"ฉัน... ชื่อ... อา..."

"อา... คุณชื่ออาเหรอ"

"อา... อา... กา... ธา"

"ยินดีได้รู้จักนะครับ อกาธา"

แล้วแวมไพร์หนุ่มกับซอมบี้สาวก็เริ่มต้นทำความรู้จักกัน แต่สิ่งที่คนแปลกหน้าทั้งสองยังไม่รู้ในตอนนี้ก็คือ ความสัมพันธ์ข้ามสายพันธุ์ของเขากำลังจะเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าของโลกและความเข้าใจในเชื้อไวรัสแห่งความไม่ตายนี้ไปตลอดกาล!

[misirosekisiro]

- เซย์ฮะกับแอนดรอยด์ -

เซย์ฮะเป็นคนที่ฝึกตัวเองมาอย่างดี ถึงดูภายนอกจะดูไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไหร่ แต่จริง ๆ แล้วร่างกายเรียกว่าอยู่ในสภาพที่ยอดเยี่ยมเลย หลังจากจบจากมัธยมเขาไม่คิดจะต่อมหาลัยเลยเลือกที่จะไปเข้ากับกองกำลังป้องกันตัวเองแทนเพราะเขาเองก็ชอบงานเกี่ยวกับการทหารเป็นทุนอยู่แล้ว แต่หลังจากสองสามปีในกองกำลัง ฯ เซย์ฮะรู้สึกผิดที่ผิดทางบอกไม่ถูก เพราะเขาไม่ค่อยชอบการอยู่ใต้กฎเกณฑ์ที่เข้มงวด และก็ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง... ช่วงที่เขากำลังรู้สึกแบบนั้นเองเขาก็เห็นประกาศรับสมัครงานในเวป เขารู้สึกว่าน่าจะโอเคกับงานนี้ มันเป็นประกาศรับพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทผลิตหุ่นยนต์ระดับยักษ์ในวงการ ไรเท็น ด้วยนิสัยที่ชอบอยู่กลางคืนและเพราะเขาได้รับการฝึกมาอย่างดี ย่อมไม่มีปัญหาอะไรกับงานนี้อยู่แล้ว เขาไม่รอช้ารีบยื่นใบสมัครงานทันที ไม่กี่วันหลังจากยื่นใบสมัครงาน เขาก็ได้รับการตอบรับเข้าทำงานทันทีโดยไม่ต้องมีการสัมพาทย์ เซย์ฮะรีบยื่นใบลาออกและเข้าทำงานใหม่ในไรเท็นทันที ด้วยประวัติของเขาเขาเลยได้ให้เข้าทำงานในศูนย์พัฒนาของไรเท็น ตอนแรกที่ได้ยินเขาก็ตื่นเต้นมากแต่พอเห็นหน้างานแล้วเขากลับรู้สึกอยากลาออกจริง ๆ หัวหน้าการด์พาเขาไปดูพื้นที่รับผิดชอบ มันมืดและเย็นถ้าเทียบกับส่วนอื่น ๆ ในบริษัท จริง ๆ แล้วถ้าพูดอย่างตรงไปตรงมามันเหมือนคุกใต้ดินที่อยู่ด้านล่างสุดของศูนย์พัฒนา เป็นส่วนที่ผลิตภัณฑ์ที่บกพร่องหรือมีปัญหาถูกนำมาเก็บไว้ หรือพูดสั้น ๆ ว่า คุกหุ่นยนต์ “เหตุผลเดียวที่ไรเท็นไม่จัดการหุ่นพวกนี้ หรือปิดการทำงานซะก็เพราะบริษัทต้องการเก็บหุ่นพวกนี้ไว้ในสภาพที่มีปัญหานะ พวกข้างบนจะได้ใช้มันเป็นตัวอย่างสำหรับการตรวจสอบหาหาเหตุของการบกพร่อง พวกนั้นบอกว่าถ้าแค่ปิดเครื่องมันเป็นไปได้ว่าพอเปิดเครื่องใหม่พวกบักพวกนั้นอาจจะหายไปหรือไม่เกิดขึ้นชั่วคราวทำให้ตรวจสอบลำบาก...”หัวหน้าการด์อธิบายให้เซย์ฮะฟัง“พูดง่าย ๆ ที่นี่ก็คล้าย ๆ กับโกดังขยะ พัก ๆ หนึ่งก็จะมีพวกหัวไข่จากข้างบนลงมาดาวด์โหลดข้อมูลจากหุ่นพวกนี้เพื่อไปตรวจสอบ”เขาพูดพลางเดินนำเซย์ฮะไปที่ห้องควบคุม มันก็เหมือนกับห้องควบคุมความปลอดภัยส่วนใหญ่ มีเก้าอีตัวหนึ่งกับมอนิเตอร์ที่แยกเฉพาะสำหรับแต่ละห้องขัง“เพราะที่นี่เรียกว่าอยู่ลึกเข้ามามากในบริษัท แถมไม่ค่อยมีอะไรสำคัญมาก บริษัทเลยจัดแค่คน ๆ เดียวไว้เฝ้าที่นี่ ขอแค่นายอย่าก่อปัญหาอะไร งานนี้มันก็จะง่าย ๆ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็กดปุ่มฉุกเฉินที่วิทยุ หรือไม่ก็เข้ามาที่ห้องนี้ นี่เป็นระบบล็อคดาวด์ที่ปล่อยระบบ EMP ที่สามารถห��ุดการทำงานของหุ่นทุกตัวได้ ขอแค่ให้ไม่มีทางเลือกแล้วเท่านั้นนะ”“ครับ รับทราบครับ”“เฮ้อ ดีแล้ว อย่าลืมนะหุ่นพวกนี้มันมีปัญหาอะไรสักอย่างแน่ ๆ ทางที่ดีที่สุดคืออย่าไปยุ่งเกี่ยวด้วย”“ครับผม”“เออ.. จริง ๆ ไม่ต้องเป็นทางการนักก็ได้นะ เอาเถอะ.”แล้วงานก็เป็นแบบนั้น ส่วนใหญ่เขาก็แค่เฝ้าหน้าจอในห้อง นาน ๆ ครั้งก็จะมีคนลงมา เขาก็แค่ตรวจสอบเอกสารอนุญาติ ตรวจสอบของที่นำเข้าและนำออก มันก็ซ้ำ ๆ แบบนี้ และที่นี่ก็ไม่ได้เป็นที่เก็บข้อมูลระดับลับสุดยอด ดังนั้นมันก็เลยเป็นแค่งานที่ต้องทำ ไม่มีใครซีเรียสมากสองเดือนให้หลังเซย์ฮะก็เบื่อสุด ๆ ข้อดีของงานี้คือมันเข้ากับเขาที่ชอบใช้ชีวิตกลางคืน แถมมีเวลาว่างเยอะ ช่วงเดือนแรกเขาไม่กล้าจะทำอะไรเพื่อฆ่าเวลาตอนทำงาน แต่หลังจากนั้นเขาก็แอบเอาโทรศัพท์เข้าไปเล่นเพื่อฆ่าเวลา ถึงแม้มันจะผิดกฎ แต่ทำไงได้อย่างน้อยเขาก็จะได้เล่นเกมส์ เล่นเวป หรืออ่านนิยายได้บ้างหลังจากนั้นสักพักเขาก็เริ่มเบื่ออีก เลยพยายามหาอะไรทำ เขาดูจอภาพในแต่ละห้องขัง จริง ๆ แล้วเขาไม่เคยดูพวกนี้อย่างจริงจังเลยสักครั้ง พอได้ดูแล้วเขาก็พบว่าหุ่นพวกนี้แต่ละตัวแทบจะไม่มีชนิดเดียวกันเลย บางตัวก็เป็นหุ่นที่เซย์ฮะเคยเห็นในตลาด หรือพวกหุ่นใช้งานในบ้าน แต่บางตัวดูปุ๊บก็รู้เลยว่าเป็นพวกหุ่นแบบคุณภาพสูง พวกแอนดรอย์ที่แทบจะบอกความแตกต่างกับมนุษย์ไม่ได้เลย ทั้งเพศชายและหญิงพอเขาไล่ดูไปเรื่อย ๆ จนถึงห้องสุดท้าย เขาก็ต้องจ้องไปที่จอภาพ หืม... เขาไม่เคยเห็นไอ้ตัวนี้แฮะ แปลก ในห้องมีเก้าอี้อยู่กลางห้อง มีหุ่นในร่างผู้ชายอยู่ในชุดยางเต็มตัว ที่คอมีปลอกคอเหล็กที่ล่ามโซ่ไว้ มือสองข้างถูกล็อคไว้ข้างหลังติดกับเก้าอี้  เขาจำไม่ได้ว่าเคยเห็นหุ่นตัวนี้มาก่อน อาจจะเพราะมันเพิ่งถูกนำเข้ามาเก็บไว้ในช่วงกะเช้า มันมีอะไรแปลก ๆ ปรกติแล้วถ้าเทียบกับหุ่น ๆ ในห้องอื่นแล้ว ขนาดหุ่นประเภทหุ่นรบ ยังถูกแค่จองจำไว้ด้วยกุญแจมืออิเล็คทรอนิคกับถูกปลดระบบต่อสู้ไว้ แต่ดูเหมือนว่าหุ่นตัวนี้ต้องถูกจองจำไว้แบบหนาแน่นกว่า เซย์ฮะเลยลองตรวจสอบจากฐานข้อมูลดู ดูเหมือนว่าหุ่นตัวนี้เพิ่งถูกนำเข้ามาวันนี้ แต่เขาเข้าถึงข้อมูลแค่ว่ามันเป็นรุ่นต้นแบบของหุ่นคู่นอน แต่ลายอะเอียดอื่น ๆ นั้นแจ้งว่าเป็นข้อมูลปกปิด เขาลองร้องขอร้อมูลของหุ่นทั้งหมดในระบบ แต่ถูกปฎิเสธ เพราะต้องการการอนุญาติในระดับที่สูงกว่าสำหรับการเข้าถึงข้อมูลพวกนี้ งั้นก็ช่างมันเถอะ  เขากลับมาดูหุ่นจากจอภาพอีกที .... หุ่นคู่นอนเหรอ....เซย์ฮะเลียริมฝีปาก ที่เขาลาออกมาจากกองกำลังป้องกันตนเองนอกจากเรื่องเบื่อแล้ว... อีกอย่างหนึ่งคือเขาไม่อยากอดทนอีกแล้ว ต้องอยู่ร่วมกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในหอเดียวกัน ทั้งดูเท่ห์ ดูน่ารัก บางคนก็หล่อมาก แต่ได้แต่ดูเนี่ยนะ เซ็งโครต ก็รู้หรอกว่าควรจะอดทนไปซะ... และชุดยางเหรอ นี่มันของชอบของเขาเลย การที่เห็นหุ่นหรือคนถูกมัดล่ามในชุดยางนี่มัน... เขาจับไปที่ไอ้หนูของเขาที่เริ่มแข็งขึ้นมา หุ่นคู่นอนสินะ งั้นคงจะหน้าตาดีแน่ ๆ สินะ... ไม่เอาสิ ทำไม่ได้นะเฟ้ย มันผิดกฎเต็ม ๆ ถ้าใครรู้เรื่องนี้เข้ามีหวังเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ ... แต่ขอแค่ดูหน้าสักหน่อยเอง... ก็อย่าให้ใครรู้ก็หมดเรื่อง... หลังจากนั่งสองจิตสองใจสักพัก เซย์ฮะก็ใช้ระบบควบคุมค้างภาพในระบบบันทึกของห้องขังสุดท้ายกับตรงทางเดินไว้ เขาหยิบเอามาสเตอร์คีย์ขึ้นมาและเดินไปที่ห้องสุดท้าย เขาใช้กุญแจเปิดประตูออก แค่เห็นร่างในชุดยางเขาก็บอกได้แล้วว่าร่างนั้นดูดีมาก ๆ เขาเดินเข้าไปก่อนเอามือลูบไปที่อกของหุ่น เขารู้สึกได้ว่าหุ่นสะดุ้งเล็กน้อย มือเขารู้สึกได้ถึงความอุ่น ๆ ภายใต้ชุด... เหมือนคนจริง ๆ ชะมัด... แค่ขอดูหน้านะ แล้วรีบ ๆ กลับไปทำงานต่อนะเฟ้ย เซย์ฮะพูดกับตัวเองเบา ๆ เขาปลดเอาที่ล็อคปากออก โหปากโครตน่ารัก นี่มันต้องโครตน่ารักแน่ ๆ เขาเลียปากที่แห้งอีกครั้ง แล้วก็ปลดเอาหน้ากากออกมา เซย์ฮะทำได้แค่ครางด้วยความตื่นเต้น โห... เวรละ... นี่มันรักแรกพบชัด ๆ  มันอธิบายยากมากว่าหน้าขอหุ่นตัวนี้เป็นยังไง มันมีส่วนผสมลงตัวระหว่างทั้งน่ารัก หล่อ เท่ห์ ที่แน่ ๆ คือมันจับใจของเซย์ฮะซะอยู่หมัด แถมมีความรู้สึกเหมือนกำลังดูลูกหมาตัวน้อย ๆ กำลังอ้อนวอนขอการปกป้องไปพร้อม ๆ กัน ที่เซย์ฮะรู้สึกตอนนี้คือปากเขาแห้งผากและอยากจะจูบหมอนี่ชะมัด... แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ เสียงกริ่งเรือนดังขึ้น มีคนเรียกขอเข้ามายังโซนนี้ เซย์ฮะใส่หน้ากากกลับไปให้กับหุ่น เขาสบตาหุ่นนั้นที่บ่งถึงการร้องขอให้ช่วยเหลือโดไม่ต้องพูด ขอการปกป้อง... แต่มันทำไม่ได้... เซย์ฮะได้แต่พูดเบา ๆ  “ขอโทษนะ...” แล้วเซย์ฮะก็ใส่ที่ล็อคปากกลับ ล็อคห้องและวิ่งกลับไปที่ห้องควบคุม “ช้าจัง...” พวกหัวไข่ (นักวิจัยฯ) เดินเข้ามาพร้อมยื่นเอกสารอนุญาติ “โทษที พอดีอยู่ในห้องน้ำ” กว่าหมอนั่นจะเสร็จงาน เขาก็หมดกะพอดี วันรุ่งขึ้น เซย์ฮะพยายามที่จะสงบจิตสงบใจไม่คิดถึงหุ่นตัวนั้น แต่มันยากฉิบ ถ้าใครเคยตกหลุมรักใครสักคนคงเข้าใจดีว่ามันเป็นยังไง เขาเลยทำมันอีกแล้ว.... เขาถอดหน้ากากของหุ่นออกมา จ้องดูหน้าของหุ่น หน้าตาผมเผ้าหรือสีตาทั้งหมดนี่เหมือนคนในฝันของเซย์ฮะหลุดออกมาเลย ไม่เหมือนหุ่นสักนิด อายุน่าจะอยู่สัก 20-22 อ่อนกว่าเขาสักหน่อย “น่ารักชิบ....” เขาครางออกมา แล้วเขาก็ทนไม่ไหวเขาจูบหุ่น ปากเขาขยี้ลงไปบนริมฝีปากที่น่ารักนั่น อุนี่มัน...สมแล้วที่เป็นหุ่นคู่นอน มันจูบตอบเขาด้วยจูบที่ดูดดื่ม ลิ้นของทั้งคู่พันกันอยู่แบบที่เซย์ฮะไม่เคยเจอมาก่อน หลังจูบอันยาวนานเซย์ฮะถอนตัวออกมา ไม่ไหวแล้ว... ไอ้หนูของเขาตอนนี้แข็งปั๊ง เขารู้สึกได้ว่าหัวมันเปียกเลอะกางเกงในแล้ว เอารูดซิปกางเกงและงัดเอาไอ้หนูของเขาออกมา เขายื่นมันไปที่ปากของหุ่น และหมือนรู้ใจ หุ่นก็ใช้ลิ้นของมันเลียไปที่ไอ้หนูของเซย์ฮะทันที เขาได้แต่ครางอย่างมีอารมรณ์ และทันทีหุ่นก็อมไอ้หนูของเซย์ฮะดูดและคลึงในปากเหมือนอดอยากมานาน เซย์ฮะได้แต่ครางและร้องออกมาอย่างมีความสุขแบบที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน ไม่นานนักเขาก็หลั่งออกมา และเหมือนกับทาสในฝัน หุ่นตัวนั้นจัดการกลืนน้ำของเขาเข้าไปแถมใช้ลิ้นทำความสะอาดไอ้หนูของเขาจนสะอาด ถึงตรงนี้มันคงหยุดไม่ได้แล้ว... เขาอยากจะเห็นร่างในชุดยางของหุ่นตัวนี้ แต่ว่า ถ้างั้นเขาต้องปลดล็อคปลอกคอกับกุญแจมือสินะ.... ไม่แม้แต่จะคิด เขารีบจัดการทันที ไม่เป็นไรหรอกน่า... ยังไงเราก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว กะแค่หุ่นคู่นอนแค่นี้... เขาปลดปลอกคอและกุญแจเมือเรียบร้อย เขาถอดซิปและรูดชุดยางลงไปกองไว้ที่ท้องของหุ่น ท่อนบนที่เปลือยเปล่า โห นี่มัน ร่างกายนี้แม้ว่าจะดูผอมไปนิด แต่ก็ยังมีกล้ามเล็กน้อยพองาม กระทั่งกล้ามท้องน้อย ๆ ดูน่ารักมากกว่าแกร่ง เขาลากมือไปจากท้องลูบยาวไปยังอก หุ่นตอบสนองด้วยเสียงคราง น่ารักเกินไปแล้ว... และนั่นภายใต้ชุดยางระหว่างขาทั้งสองข้าง เขาก็เห็นว่ามันกำลังแข็งเป็นลำนูนขึ้นมาชัดเจน เขาลูบมันมันก็แข็งตัวต���บสนอง เซย์ฮะยิ้มและก็สังเหตุว่าหุ่นก็ยิ้มตอบด้วย โครตจะน่ารักเลยเว๊ย...  ไม่เอาแล้ว พอที เขาปลดล็อคที่ข้อเท้าของหุ่นออก หุ่นยืนขึ้นช้า ๆ และค่อย ๆ ถอดเอาชุดยางที่เหลือออกไปกองไว้ที่พื้น ร่างที่เปลือยเปล่าจ้องมองมาที่เซย์ฮะอย่างเต็มไปด้วยความปราถนา แล้วหุ่นก็พุ่งตัวมาที่เขา เขาตั้งท่ารับตามสัญชาติญาณ แต่หุ่นก็แค่ทิ้งตัวลงมายังอกเขา ก่อนยื่นมือมาปลดซิบเสื้อของเซย์ฮะ หุ่นค่อย ๆ ทำอย่างช้า ๆ บรรจง เหมือนคู่รักทำให้กัน ครู่เดียวเสื้อและเสื้อในของเซย์ฮะก็ไปกองที่พื้น หุ่นบรรจงเลียไปที่หัวนมของท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเซย์ฮะ แล้วยังเลียไล้ไปตามแผงอกจรดท้องน้อย จนเขาต้องครางมาด้วยความสยิว ขณะเดียวกันมือสองข้างค่อย ๆ ปลดเข็มขัดและกางเกงของเซย์ฮะออก ก่อนรูดลงพร้อมกางเกงในของเขาลงไปคร่อมข้อเท้า หุ่นจึงเลียต่อไปจนถึงไอ้หนูของเขา และค่อย ๆ ใช้ลิ้นไซด์ไปทั่ว ขณะที่บรรจงถอดบูทและถุงเท้าของเขาออก เมื่อเซย์ฮะยืนเปลือยเปล่า ไอ้หนูของเขาก็แข็งเต็มที่อีกครั้ง หุ่นจับที่แขนของเขาและดึงเบา ๆ เหมือนพยายามบอกให้เขานอนลง เซย์ฮะจึงทิ้งตัวลงนอนบนพื้นที่เย็นเฉียบ หุ่นใช้มือของมันเล่นกับไอ้หนูของเซย์ฮะ ก่อนดึงขึ้นลงเป็นจังหวะขณะที่ก้มหน้าเลียไปยังแผงอกและนมของเขา เซย์ฮะได้แต่ครางกระเส่า แล้วหุ่นก็หยุดเมื่อไอ้หนูของเซย์ฮะแข็งตัวชูชันหัวเปิดเต็มที่ มันยกตัวขึ้นนั่งทับไอ้หนูของเขา จัดให้ไอ้หนูของเขาเสียบเข้าที่ก้นอย่างพอเหมาะ เซย์ฮะร้องดังออกมาด้วยความพอใจสุดขีด มันไม่เจ็บ แต่รู้สึกเหมือนถูกกลืนเข้าไปในท้องปลาวาฬ ลื่นอุ่นขณะเดียวกันก็ยังฟิตเปรี๊ย เขาร้องออกมาอีกครั้งและก็อีกครั้งคณะที่หุ่นยกตัวขึ้นลง หุ่นจับมือของเซย์ฮะไปกำไว้ที่ไอ้หนูของมัน เขารูดขึ้นลงแรง ๆ ตอบสนองการโยกคลึงของหุ่นอย่างมันส์อารมณ์ หุ่นเองก็ครางและร้องออกมาอย่างมีความสุข ถึงแม้เขาจะเพิ่งปล่อยออกมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ปล่อยออกมาอีกครั้งข้างในตัวของหุ่น เกือบพร้อม ๆ กันน้ำขาว ๆ ของหุ่นที่เห��ือนกับน้ำกามของคนก็พุ่งออกมา มันพุ่งออกมาแรงพอเปียกแก้มของเซย์ฮะ แต่ส่วนใหญ่ก็เลอะไปทั่วอกกับมือที่กำไอ้หนูของหุ่นของเขา พอไอ้หนูของเขาเริ่มอ่อนตัว หุ่นก็ถอนตัวออก แล้วหุ่นก็เริ่มเลียน้ำของมันบนอกของเขาไล่ขึ้นมาจนถึงแก้ม ก่อนจะประกบปากจูบเขาอีกที เซย์ฮะได้กลิ่นน้ำและรับถึงรสหวานหน่อย ๆกับรสคาว ๆ ในปากพูดตรง ๆ เป็นรสที่อธิบายยาก... มันเป็นจูบที่ลึกซึ้งและยาวนานจนเขาหมดแรง หลังจากถอนปากออกหุ่นก็ยังอยู่ในท่ากอดเขาไว้อีกพักหนึ่ง ก่อนเริ่มยืนขึ้น เซย์ฮะพยายามพยุงตัวขึ้นเหมือนกัน แต่กลับลุกไม่ขึ้น เขาไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่าแค่มีเซ็กรอบเดียวจะทำให้เขาหมดแรงขนาดนี้จนได้แต่ขำตัวอง เขามองไปที่หุ่นที่จ้องมาที่เขาด้วยสายตายากที่จะอธิบาย แล้วหุ่นก็หยิบเอาชุดยางขึ้นมา แต่แทนที่มันจะใส่ให้ตัวเอง มันกลับใส่มาที่ขาของเซย์ฮะ เขาพยายามตะโกนบอกหุ่นว่านี่มันผิดแล้ว แต่สิ่งที่หลุดออกมาจากปากของเขามีแค่ “อึก..อา” เขาเพิ่งตระหนักตอนนี้เองว่า นี่มันไม่ใช่อาการหมดแรงแล้ว แต่เขาเป็นอัมพาท เขาไม่สามารถขยับตัวได้สักนิดแม้แต่ปลายนิ้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามาถต่อต้านอะไรได้เลย ได้แต่ปล่อยให้หุ่นค่อย ๆ ใส่ชุดยางให้กับเขา ไม่นานนักเขาก็อยู่ในชุดยางของหุ่นเรียบร้อย แล้วหุ่นก็แบกเขาขึ้นไปจัดท่านั่งบนเก้าอี้ มันหยิบเอามาสเตอร์คีย์จากพื้นและจัดการล็อคข้อเท้า ใส่ปลอกคอ และกุญแจมือให้กับเขาเหมือนอย่างที่มันเคยโดน มันมองที่หน้าของเขาอย่างพินิจก่อนจูบเขาอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะกำลังตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิด แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่ามันช่างตื่นเต้นอะไรแบบนี้ แล้วหุ่นก็ถอนตัวออกมายืนต่อหน้าของเขา แล้วเขาก็สังเกตุว่าหุ่นเริ่มเปลี่ยนไป กล้ามเนื้อที่เขาเคยดูว่าเป็นกล้ามน้อย ๆ น่ารักเริ่มดูแข็งแกร่งขึ้น ร่างก็ดูแกร่งและสูงขึ้นเล็กน้อย กล้ามท้องก็เปลี่ยนไปเหมือนคนที่ออกกำลังมาเป็นเวลานาน ใบหน้าก็ค่อย ๆ เปลี่ยน สีผมดำเข้มขึ้น คางคมขึ้น ไม่นานเซย์ฮะก็ต้องตัวสั่นไปด้วยความตระหนก เพราะเขากำลังมองตัวเองยืนอยู่ตรงนั้น หุ่นหันหน้ามาที่เขาและยิ้มให้ แต่มันไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นในรอยยิ้มนั้นแล้ว มีแต่ความเย็นชาและไร้หัวใจ  ตัวเขาอีกคนเริ่มใส่ชุดของเขาที่ถอดกองอยู่ ทั้งกางเกงใน ถุงเท้า เสื้อในและเครื่องแบบเสื้อกางเกง รวมถึงอุปกรณ์ต่าง ๆ ด้วย จบลงด้วยรองเท้าบูท แม้แต่เซย์ฮะเองก็แยกความแตกต่างระหว่างเขากับหุ่นข้างหน้าได้   แล้วหุ่นก็เอาหน้ากากขึ้นมาจากบนพื้นและใส่ให้กับเขา ปล่อยให้เขาจมอยู่ในความมืด และปากของเขาก็ถูกปิดด้วยที่ครอบปาก เขายังรู้สึกได้ว่ามันขยับมาใกล้ ๆ หูของเขาและพูดเบา ๆ “ขอบคุณมาก” แล้วเสียงมันเดินจากไป เขาได้ยินเสียประตูปิดและล็อค “อืมมมมออออมอมอมอ” เซย์ฮะ? เดินไปยังห้องควบคุม เขาใช้คอมพิวเตอร์ในห้องตรวจสอบโครงสร้างตึก และรายละเอียดอื่น ๆ เมื่อหมดกะ เขาเดินไปยังห้องล็อคเกอร์ เขาเก็บอาวุธเข้าตู้และเปลี่ยนจากเครื่องแบบเป็นกางเกงยีนส์และเสื้อยืด... ตอนนั้นเองเขาก็เจอกับหัวหน้าการด์ “อ้อ เซย์ฮะ ชั้นลืมบอกนายไปเลย เมื่อวานนี้มีหุ่นตัวใหม่ถูกทิ้งเข้าระบบนะ แต่ต้องระวังให้มาก ๆ หน่อยกับหุ่นตัวนี้ อยู่ที่ห้องสุดท้ายนั่นละ” “อ๋อ..ทำไมหรือครับ” “ชี่ เบา ๆ หน่อย นี่ความลับสุดยอดเลยนะเฟ้ย จริง ๆ มันก็เป็นแค่หุ่นคู่นอนแหละ ตอนแรกอะนะ แต่ได้พวกหัวไข่ข้างบนนั่นสิคิดอะไรบ้า ๆ มันดันบรรลุว่า หุ่นตัวนี้ดันมีประสิทธิภาพมากเกินพอสำหรับการเป็นหุ่นนักฆ่า เลยจัดการเปลี่ยนหัวข้อการพัฒนาแล้วปรับให้เป็นหุ่นที่มีเป้าหมายเป็นนักฆ่าโดยใช้เซ็กซ์ไป ประเภทให้การมีเซ็กซ์ล่อเหยื่อ ก็นะ แต่ก็มันดันพัฒนาจนเกินไปนี่สิ” “พัฒนาเกินไป?” “เออสิ เล่นมีระบบปรับโครงสร้างภายนอกที่ทำให้เปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ตามที่หุ่นต้องการ แถมมีความสามารถในการอ่านความชอบของเป้าหมาย ว่าเหยื่อชอบคู่แบบไหน เรียกว่าเป็นอาวุธสุดยอดสำหรับงานลอบฆ่าเลย แถมยังมีระบบอาวุธแบบนักฆ่าอีกด้วย แต่ที่แย่ที่สุดคือแทนที่พวกนั้นดันไปขอความร่วมมือในการโดนถ่ายบุคลิคภาพจากนักฆ่าด้วยเซ็กซ์จริง ๆ ที่เคยมีการเก็บไว้มาถ่ายโอนโดยตรงนี่สิ เอ้อ เลยกลายเป็นปัญหาใหญ่” “ทำไม..” “ก็มันทำให้ดรอย์รุ่นนี้ไม่เสถียรอย่างแรงนะสิ กลายเป็นว่าเส้นแบ่งบุคลิคภาพล่มสลาย มันดันเชื่อว่ามันเป็นคนจริง ๆ ที่ถูกจับมา เลยพยายามหลบหนีรวมถึงปฎิเสธทุกคำสั่ง ไอ้พวกหัวไข่ทำเป็นแต่เรื่องงี่เง่า แทนที่จะใช้แค่ปัญญาประดิษฐ์และบุคลลิคภาพจำลอง...” “อ้อ เข้าใจแล้วครับ” เซย์ฮะตอบพลางใส่เสื้อแจ็คเก็ต เขาหยิบเอากระเป๋าในเสื้อออกมาตรวจดู บัตรประจำตัวและอื่น ๆ “เออ เซย์ฮะ วันนี่นายพิลึก ๆ นะ” “ทำไมหรือครับ?” “ก็ปรกตินายมักจะตอบแข็ง ๆ ประมาณ ครับผม ทราบแล้วครับ อะไรเทือกนี้” “อ้อ ต้องขอโทษครับท่าน พอดีผมใจลอยไปหน่อยครับท่าน” “เออ เอออ ช่างเถอะ เจอกันพรุ่งนี้ละกัน” “ครับท่าน” ��องวันให้หลัง เพราะเซย์ฮะขาดงานโดยไม่แจ้งติดต่อกันสองวัน ทางบริษัทจึงทำการตรวจสอบทุกห้องขังเพื่อรับพนักงานรักษาความปลอดภัยคนใหม่ และนี่เองตอนที่พวกเขาเจอเซย์ฮะก็อยู่ในสภาพเกือบตายเพราะขาดน้ำนั้นมันก็สายไปเสียแล้วที่จะติดตามแอนดรอย์ที่หนีหายไป แน่ละเขาไปตรวจสอบที่อพาทเม้นของเซย์ฮะ จากการสอบถามเพื่อนบ้านดูเหมือนว่าหุ่นจะกลับมาที่ห้องเช้าวันนั้น แต่หลังจากตรวจสอบก็พบว่า หุ่นได้หยิบเอาเสื้อผ้ารวมถึงของมีค่าไปจากห้อง โดยทิ้งเอาไว้แต่กระเป๋าเงินที่มีบัตรต่าง ๆ ของเซย์ฮะเอาไว้ หลังจากนั้นก็ไม่เคยมีรายงานการพบตัวแอนดรอย์ดังกล่าวอีกเลย

Seiha was a well trained guy. Even he looks not that tough but his physical is quite prime. He just graduate from high school and no willing to continue on university, so he join JSDF after he graduated to fulfill the military lover side of himself. But after few years he starts to bore to keep code as soldier all time. He wants to find new job.  Few months later he see this announcement in job-recruit website, it really catch his attention. It’s was recruit for security guard, hired by one big robot industrial company, Raiten. Because he loves to stay at night and his training so far is match for a job like this, then he applies an application for the job.                Just few days his application was approve and he was recruited without interview. So he sent his resignation and become new security guard of Raiten.                And with his background, He was assigned to development division of Raiten. He quite excitement at first but after he know his work he start to think about to find new job.                His leader show him his work place, it’s very gloomy dark place compare to other place in this company. Actually it like jail underground of Development division. It’s place where all fail experiment or failure product will be store. Or robot’s jail for short.“Only reason that Raiten not just destroy or shut all of these product off because they want to keep it as failure state so they can manage to find what is the reason of it failure. If they shut them down it’s very possible that reboot progress with make it bug hidden and hard to find.”Security branch leader explained.“So as you see this place is mostly just like a junk stock. Once a while, those blub head upstairs will down here to download these robot’s data to analyze.”He said while bring Seiha to control room, it’s same to most of security’s room chair with monitor for each jail.“Since here is very deep inside and nothing really much important here, Company just place one people here to just keep look of them. As long as you not cause trouble yourself. This job will be easy one. If anything happen just use emergency signal on your radio, this room also got lock down system to release EMP to stop any of robot for just in case. Don’t use it unless it last method.”“Sir, I understand.”“Well, Good luck with your job. Remember most of these robots are broken in someway. It’s better not to engage it in any reason.”“Sir, yes sir”“No need to that formal, good luck.”Then it like that, most of time he just keep sit in monitor room and sometime in a while when got someone down here he need to checking for authorize document and check their belonging before and after which mostly just routine work. Since here not a very top secret data storage so it like just do as it common to do so, no one really take it seriously.After 2 month, Seiha already bore this work badly. The good point of this work is it match with his night life, and he got plenty of free time to use as he want. On first month he not dare to bring something for kill time. But after month pass he know if he not bring something to do during work he will be boring bad in no time. So he bring his phone in here even it break the rule. But it can’t be help. At least he can play game ,surfing web or read online novel.But after a while he also start to boring to do so. Then he try to find something interest. He look on each monitor for each jail. He look more closely on each one detail which most of them is difference some is just a robot that he use to see in market, house. Some is even high-end product android type which you can’t tell it difference form human. Which got both male and female type.After he look closely on them he notice one last cell. He’s never see it before,  in there got only 1 chair and man-like robot in dark rubber suit, his neck got collar and chained his hand bound to his back lock him with the chair.                 He really never notice this one. It’s wired. Compare to other robot in here this one like got a lot more serious security control. Even one that he know is a combat robot just got some electronic handcuff since they already disarmed. Seiha try to check this robot database.                Refer to database, this robot just place in today. And It’s only say this one is some prototype of sexual partner, other detail label with restriction, he request a detail for all robot that store in this place but it require high-exclusive rank of access these data. So it just that.                He look on that robot’s on monitor… Sexual partner huh… Seiha lick on his lip. One reason that make him can’t stay in JSDF is he really can’t endure more. While stay with other member that smart, cute, handsome.  But only thing he can do is to look. Damn… I know that I need to just endure it… and rubber also his fetish. To see this robot or man chain and bound in it already make him hard.                Since he was a sexual partner I bet he must be look good. Seiha think…  No No this can’t be done. It’s will break the rule and if someone know it’s will be really problem.  … but I just want to see it’s face… and no one need to know about it…                After a while Seiha just use monitor control to freeze the picture in last cell and on the pathway. He take a master key and walk toward the last cell. Open it. there he know even in the rubber suit this one is nice body. He walk in and touch on the chest, he can feel that one in there flinch under his touch. He can feel the warmth like normal man….                Just see his face then stop this mess up ok?…. Seiha tell himself.  He take the mouth cuff off he can see a cute lips.. he must very cute!?  He lick his own lips again. Then start to take the mask off. Seiha only can exclaim  with excite. Oh god…., Seiha just fall in love in first sight.                It’s really hard to explain this one face. It’s like combine with all thing that catch Seiha’s heart. It’s somewhat cute, handsome, smart also feel like little puppy who need someone protect in the same time. Only thing Seiha can tell is his mouth dried and really want to kiss this one badly.                But before he can do anything more. Alarm was ring. Someone request to enter. Seiha just put the mask back to android. He can tell that this one eye like want to ask for help, cry for protect. But it can’t happen…. Seiha think himself while put mouth cuff back and leave the room, lock it and run back to control room.                “Why so delay… “ one of blub head (syn. Scientist) who enter ask him while give him authorize document.                “Sorry I’m just in toilet when you call.”                When these blub head finish their work, his shifts already end.                In the next day. Seiha try to clam himself not to think about that android. But it really hard since he know he already fall in love with that one… so today he do it again.                He take a mask off android’s face. Look on him. his eye his hair everything is like one on his dream just walk out here. No matter how he look this one just a man, a bit younger than him may around 20 or 22.                “you so cute….” He sighHe can’t endure more he kiss on that cute lip, so it really sexual robot. It response on his kiss with deep kiss one both him and android tongue was play wonder game that Seiha never meet before.  After wonder kiss, Seiha step back.                He can’t endure this, his cock was hard and start to have a pre-cum wetting. He open a zip of his pants then take his cock out. He put it in front of android’s mouth. Like it know it’s duty, android start to use it’s tongue on his dick. He can only moron with pleasure. Then with no warn it’s take his dick inside it’s mouth he suck it as he wait this forever. Only Seiha can do is cry on pleasure with never meet before. Not for long before his cum shoot out.  Like a dream slave, it just suck it dry and use it’s tongue to clean his dick until no more cum left.                Now it can’t stop anymore…. He really want to see android body. But like that he need to unlock collar and unbind handcuff. Just few sec before he decide to do so. No matter what,  he think he tough enough to take down robot that make for sexual purpose. After unlock that, he take collar and handcuff off, then he take the rubber suit form android upper body. Oh… this body, it a bit skinny but also little muscular and have little six-packed it’s look cute more than feel tough. He put his hand on android’s abdomen and slide through it’s chest. He response it with little cry. How cute is he. Then Seiha notice under rubber’s tight between it’s legs. It’s start to get hard. He touch it and it like even harder…. Seiha smile and notice that it’s also smile to him. how cute is it!!!                So it no more stop, he take the last lock on its ankle off, Then slowly android stand up… it start to take it rubber  suit off his legs. Put it down to the floor. Now he full naked. It look to him with eye of willing. Then run to him. he change his stance to fight stance by habbit. But it just come and grab at his uniform’s zip and take it open. It’s slowly take his uniform off one by one like a good partner treat their master. Not for long his upper uniform is laid down on the floor. Now he stand naked chest. It’s start to lick on his nipple and drag along his both chest make him cry. While his hand still busy take this belt and pants off , it’s pull down them together with his jockstrap. Then it go down to his dick and put it tongue on it. while his hand take off his boots and sock.                When he completely naked, his dick is full hard again. It’s grab his arm and pull softly like to tell him to laid down. He laid himself down the cold floor. Then it’s use it arm on his dick and pull it up down while it lick on his nipple again. It’s make him hard and harder. While can only moan again and again, then it stop and put his dick on it ass, then it just put it in. Seiha cry out loud with extreme pleasure. It’s no pain at all it like it just got swallow by big whale its’ so smooth and warm inside while it also fit well, he cry again and again while it pull itself up and down. His hand just catch on it’s dick and pull up and down with fun, he can heard android also moan and cry with joyful.  Even he already cum once but it’s can’t be help that he just cum again inside android. Almost the same time it also release something like man’s cum. It’s shoot long enough to hit his face. But most of them just wetting his chest and hand. When his dick is soft, it leave it form it’s ass. Then he start to lick itself cum on his chest along to his face… then it’s kiss him again. He can smell the cum and taste of sweet and fishy.. it very hard to explain taste….  It’s very long deep kiss. After that he just left it hug him for a big while. Then it start to stand…                He try to stand also, but can’t. How possible that just this make him this exhausted. He think with laugh to himself. While he look to android which stand and look at him with hard to explain face.                Then android pick the rubber suit, but instead to wear it he start to put it on his leg. He try to shout about this mistake but all word that can out his throat is                “Er.Ak…”                Then he notice it not something exhausted, but he totally paralyzed. None of his body can move even figer tips. So he can’t resist anything while android put the rubber suit on him. not for long he was in andriod’s rubber suit. Then it start to bring him up and put him on the chair. It’s use his master key to lock his ankle, then handcuff and collar. Then it look at him again before kiss him again, even he in trouble and thrill that what happen to him. but he can’t deny it still give him pleasure.                Then he see naked android in front of him start to change, his muscle is start to tougher, his build also a bit higher, little six-packed which he see now it become tough one. And it face also alter, his hair become darder, and his chin is sharper. Not for long. He must thrill with fear. Since he see himself stand in front of him. Android turn his face to him and smile. This time no warm inside that smile only cold and heartless.                          So his copy start to put his uniform on himself, start with his jockstrap, sock, inner t-shirt and uniform pants and shirt with all accessories and end up with his boots. Now not even him can tell that is his copy not his real one.                Then his copy bring up the mask on the floor and put in on him leave him in dark, and put the mouth cuff on his mouth.  He can feel it come near his head and say…                “Thank you”                Then he leave him like that he can hear the door close and locked.                “Mmmmmmmm…”                Seiha? Walk to the control room, he use the computer there to check a structure of building. After his shift end, he walk to the locker room to return weapon and change his uniform. He meet a leader there.                “Oh Seiha, I forgot to tell you, Yesterday it got one android that must be caution, it was contain in last cell.”                “Hmm why?”                “Shiii… quite down. It very top secret. Actually it name as sexual partner, but those bulb head gone too far about it. When they found this one have overwhelm potency to be an assassin type of robot so they change project aim to make it sexual assassin.  Those use sex to lure people. It’s too advanced I must say.”                “too advance?”                “Yes, It’s have shape shifter module which allow it to change it model as it need. And it also have mind reading module to read how it target will love. So it’s perfect weapon to use as assassinate job. it also contain many of assassinate tools for it job. And last worst, those damn bulb head use one top sexual assassin’s personality copy directly to it. sigh… that end with problem.                “Why?”                “Because it make that android very not stable, and end up it’s believe that it was real man who was catch by us. So it try to escape and refuse any order.  Those damn bulb head, instead they just use normal AI…”                “I see… I understand”                He reply while put jacket on, he bring out his wallet and check his id and his belong.                “Hey Seiha, you look wired today.”                “Hmm why?”                “Normally you will firmly answer with Sir or so”                “Oh sorry sir, I’m just lost in thought sir”                “It’s ok… Then see you tomorrow…”                “Sir, yes sir”                2 days later, Since Seiha was absent for 2 days without contact they need to recheck the cell for new guard that is when people found Seiha that almost die in that cell form dehydration. It’s already too late to find that prototype android. Run out wild. They check out Seiha’s apartment. It seem android come here after that night and gather some clothes and valuable item along. Leave Seiha’s empty wallet that contain his id and credits card. After that it’s nowhere be found.