#อวบอ้วน | Explore Tumblr posts and blogs

chic-chic2020 · 10 months ago

Text

" ผักบุ้งนา " สมุนไพรแก้ปวดฟันที่หาได้ง่าย ๆ แถวบ้านเรา

ผักบุ้งนา หรือที่รู้จักกันในชื่อผักบุ้งแดง เป็นผักสวนครัวเพื่อสุขภาพ ที่มักจะมีติดตู้เย็นเสมอ ด้วยความที่เป็นผักหารับประทานได้ง่าย ทั้งยังราคาสบายกระเป๋า แถมยังมาพร้อมคุณประโยชน์มากมาย และคุณประโยชน์แรกที่เรามักจะนึกถึงพูดถึงผักบุ้ง นั่นก็คือมีส่วนช่วยในการบำรุงสายตาใช่ไหมคะ แต่จริง ๆ แล้วผักชนิดนี้ยังมีประโยชน์มากกว่านั้น เพราะอุดมไปด้วยวิตามินและแร่ธาตุที่สำคัญ อีกทั้งยังเป็นเครื่องเคียงอาหารมากมายผักบุ้งนา เมนู เช่น พัดผักบุ้งนา และเพื่อให้คุณได้ทำความรู้จักกับผักชนิดนี้มากขึ้น เราเลยรวบรวมรายละเอียดสำคัญต่าง ๆ มาให้ชมกันค่ะ จะมีอะไรบ้างนั้น ติดตามชมกันได้เลย

ลักษณะทั่วไป ผักบุ้งนาลักษณะ แต่ก่อนที่เราจะไปเจาะลึกในรายละเอียดส่วนอื่น ๆ เรามาทำความรู้จักสายพันธุ์ของผักบุ้งกันก่อนค่ะ ทุกคนรู้ไหมว่า ผักบุ้งแท้จริงแล้วมีความแตกต่างกัน โดยสามารถแยกออกเป็น 3 สายพันธุ์ ได้แก่ ผักบุ้งไทย ผักบุ้งจีน และผักบุ้งนา ซึ่งทั้ง 3 ชนิดนี้ไม่ได้แตกต่างกันแค่รูปลักษณ์ภายนอกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมีสรรพคุณและเมนูที่นำไปรังสรรค์แตกต่างกันด้วยเช่นเดียวกัน 1.ผักบุ้งไทย (Swamp cabbge, Swamp cabbage white stem, Water morning glory) ผักบุ้งไทย เป็นสายพันธุ์ที่มีลักษณะเด่นด้วยต้นขนาดใหญ่ อวบอ้วน ใบเรียวคล้ายยาว มียางมาก เป็นสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติคุณสมบัติโดดเด่นของผักบุ้งชนิดนี้ คือ มีวิตามินซีสูงมาก และการกินผักบุ้งไทยแบบสดๆ จะทำให้ได้ประโยชน์ของวิตามินต่าง ๆ ได้สูงกว่าการผ่านกรรมวิธีการทำอาหารด้วยความร้อนค่ะ สมุนไพรแก้ปวดฟัน ช่วยบรรเทาอาการได้โดยไม่ต้องพึ่งยา 2.ผักบุ้งนาหรือผักบุ้งแดง ผักบุ้งแดงหรือผักบุ้งนา เป็นผักบุ้งพันธุ์ไทยอีกสายพันธุ์หนึ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ตามท้องนา นิยมนำมากินสด ๆ คู่กับส้มตำหรือน้ำพริก โดยลักษณะเฉพาะตัวของผักบุ้งแดงอยู่ที่สีบริเวณลำต้น ต้นจะมีขนาดเรียวเล็กสีเข้มออกแดง สูงประมาณ 5-15 ซม. ลำต้นมีเนื้อค่อนข้างเหนียว แต่ยอดอ่อนให้ความกรอบได้ดี ลักษณะใบเป็นใบเลี้ยงเดี่ยว สีเขียวเข้ม ใบแหลมยาว ส่วนดอกจะออกเป็นช่อ กลีบเลี้ยงดอกมีสีเขียว ส่วนกลีบดอกมีสีขาวอมม่วง ผลมีลักษณะเป็นแคปซูล ภายในมีเมล็ด 2-4 เมล็ด เมล็ดมีรูปร่างคล้ายสามเหลี่ยม มีสีดำ ส่วนฐานเมล็ดมนใหญ่ แต่ถึงแม้จะต้นเล็ก แต่สรรพคุณไม่เล็กตามตัวนะคะ เพราะ ผักบุ้งแดงสามารถช่วยลดอาการปวดศีรษะ อ่อนเพลีย บรรเทาอาการอักเสบต่าง ๆ ช่วยชะล้างสารพิษในร่างกาย และยังช่วยป้องกันการเกิดโรคอัลไซเมอร์ได้อีกด้วย 3.ผักบุ้งจีน (Convolvulaceae) ผักบุ้งจีนเป็นผักบุ้งที่เราคุ้นเคยกันมากที่สุด ลักษณะของผักบุ้งชนิดนี้ มีลำต้นยาวเรียว ใบเรียวแหลม และยังมาพร้อมแคลเซียม และเบต้าแคโรทีน จึงมีความโดดเด่นในการบำรุงสายตามากกว่าผักบุ้งสายพันธุ์พันธุ์อื่นนอกจากนี้ ยังมีไฟเบอร์ ช่วยในเรื่องการขับถ่า�� บรรเทาอาการเลือดกำเดาออก อาการปวดบวมจากการฟกช้ำ และจากแมลงกัดต่อย ทั้งยังช่วยบรรเทาอาการริดสีดวง ถ่ายเป็นมูกเลือด และแก้อาการไอเรื้อรังได้อีกด้วยค่ะ

วิธีปลูก ผักบุ้งนาปลูก นิยมใช้วิธีการแตกเหง้าใหม่ และการปลูกด้วยเมล็ด แต่จะนิยมใช้การปลูกด้วยการแตกเหง้าใหม่มากกว่า โดยการขยายลำต้นใหม่ ด้วยการนำเหง้าหรือลำต้นไปปล่อยเลี้ยงตามแหล่งน้ำ ซึ่งผักบุ้งจะแตกเหง้าใหม่เองตามธรรมชาติ โดยผักบุ้งแดงเป็นพันธุ์ที่พบตามไร่นา แพร่กระจายทั่ว ๆ ไป ไม่นิยมปลูก แต่จะมีอยู่ตามแหล่งธรรมชาติทั่วไป ในแหล่งน้ำ ทนน้ำท่วมได้ดี ลำต้นและใบที่เติบโตบนบกจะมีขนาดค่อนข้างเล็ก และเหนียวมากกว่าการปลูกขยายพันธุ์ในน้ำ ใช้เวลาประมาณ 1 เดือน จะสามารถเก็บเกี่ยวยอดมารับประทานได้ใช้เวลาประมาณ 1 เดือน จะสามารถเก็บเกี่ยวยอดมารับประทานได้ สรรพคุณ 1.บริเวณลำต้นและใบ มีสารคลอโรฟิลล์ สารในกลุ่มแคโรทีนอยด์ ฟลาโวนอยด์ เสริมสร้างภูมิต้านทาน ช่วยกระตุ้นการทำงานของเม็ดเลือดแดงและเม็ดเลือดขาว ช่วยบำรุงผิวพรรณให้ผ่องใส ป้องกันผิวหมองคล้ำ ช่วยระบบขับถ่าย ต้านสารอนุมูลอิสระ ซึ่งเป็นที่มาของโรคมะเร็ง ช่วยบำรุงสายตา ขับสารพิษในร่างกาย บำรุงเลือด ป้องกันโรคเลือดจาง บำรุงระบบประสาท ช่วยให้นอนหลับ ป้องกันอัลไซเมอร์ แก้ตกขาวในสตรี ใช้ล้างสารพิษฟอร์มาลีน 2.ส่วนยอดอ่อน ใช้ถอนพิษ รักษาริดสีดวงทวาร แก้หวัด 3.ใบ ใช้รักษาริดสีดวงทวาร ถอนพิษยาเบื่อเมา แก้พิษฝี ถอนพิษแมลงสัตว์กัดต่อย แก้พิษขนของบุ้ง แก้ปวดอักเสบ 4.ราก ช่วยบรรเทาอาการไอ แก้ไอเรื้อรัง ลดอาการเป็นมูกขาวในสตรี ช่วยลดอาการปวดบวมของแผล ใช้ถอนพิษ แก้ตาฟาง ปวดฟันเป็นรู แก้เหงื่อออกมาก

ติดตามข่าวสารอัพเดตล่าสุดได้ที่: thaigoodherbal เกษตรทั่วไทย ก้าวไกลทั่วโลก

0 notes

ritarilotle-blog · 6 years ago

Text

พี่อวบอ้วน ; taejae

✨น้องจ๊อบกับพี่อวบอ้วนบ้านตรงข้าม✨

“พี่อ้วน กินข้าว กินข้าว ๆ ๆ ลงมากินข้าว” เสียงตะโกนดังลั่นจากชั้นหนึ่งดังขึ้นมาถึงชั้นสอง อวบอ้วนวางจอยเกมอย่างโมโหแล้วเดินลงไปชั้นล่างของบ้านตามเสียงเรียก

“มึงจะตะโกนหา...” อวบอ้วนหยุดคำด่าเอาไว้ตรงนั้น��พราะไม่อยากพาดพิงน้าบ้านตรงข้ามสักเท่าไหร่ เขาได้แต่ถมึงทึงเหลือกตาใส่เด็กขี้โวยวายต้นเหตุเสียงดังนี่แทน

‘อวบอ้วน’ แต่หุ่นไม่เป็นอย่างชื่อ ตอนแรกเกิดหุ่นผอมบางจนต้องนอนตู้อบอยู่หลายวัน คุณยายเลยตั้งชื่อว่าอวบอ้วนแก้เคล็ดให้กับหลานชายสุดที่รัก จนบัดนี้ยายก็ยังไม่เห็นหลานอ้วนสมกับชื่อที่ตั้งให้เลยสักครั้ง ยังดีที่ตอนประถมสี่มันอวบมาหน่อยหนึ่ง แต่พอขึ้นประถมห้าก็บ้าเตะบอลกับไอ้ยิมลูกเจ๊ยุ้ยหน้าปากซอย เลยผอมลงถนัดตาเลยทีเดียว

จ๊อบยิ้มแหย ๆ ให้อวบอ้วนแล้วผายมือไปยังโต๊ะกินข้าว “แท่มแท้มมมมไข่เจียวร้อน ๆ กับแกงส้มมะละกอ เป็นไง ๆ จ๊อบตำพริกแกงเลยนะ

“ถึงว่าได้ยินเสียงเหมือนโลกกำลังจะถล่ม”

“พี่อ้วนอะ”

“ไรมึงอะ ตักข้าวดิ๊กูหิว”

“ฮึ่ย”

“มาฮงมาฮึ่ยเดี๋ยวปั๊ด” อวบอ้วนทำมือจะเบิ๊ดกะโหลกเด็กกวนตีนแต่ก็ค้างไว้ ฝ่ายจ๊อบทำหน้าบูดหน่อย ๆ แต่ก็ยอมตักข้าวสวยใส่จานให้เขาแต่โดยดี

“กินเยอะๆ จะได้โตไวไว”

“มึงพูดเหมือนกูเป็นหมาอะ”

“โตกว่ารูบี้มาหน่อยเดียวเอง”

“เอ้อออใครจะไปอ้วนเป็นหมูเหมือนมึงอะ”

จ๊อบกระแทกจานข้าวลงบนโต๊ะพอให้รู้ว่าตนเองมีน้ำโห จากนั้นก็กดสันช้อนลงบนไข่เจียวครึ่งจานแล้วตักมาใส่จานตนเอง

แย่งไข่เจียว = สัดตู

“ทำไมมึงไม่ทอดเยอะ ๆ วะ มึงก็รู้ว่ากูชอบไข่เจียว ไข่เจียวหมดแกงส้มก็หมดความหมาย” เนี่ยไข่เจียวที่ไม่ต้องราดซอส เพราะใช้น้ำแกงส้มแทนซอส อิสดาเบส สุดใจไปเลยพี่อวบอ้วนคอนเฟิร์ม

“สามฟองแล้วนะ เมื่อก่อนกินกันคนละฟองยังพอเลย”

“โถมึงอะกินฟองครึ่งเข้าไปแล้ว เหลือถึงกูเสี้ยวน้อยหนึ่งไอ้รูบี้ยังไม่อิ่ม”

“เดี๋ยวไปทอดเพิ่มให้”

จ๊อบทำท่าจะลุกขึ้นแต่อวบอ้วนก็โบกมือปฏิเสธเพราะหมดอารมณ์จะกินไข่เจียวจานใหม่แล้ว จานเก่าไม่อิ่ม จานใหม่ไม่หมด นิยามคล้ายมาม่าซองเดียวไม่อิ่มสองซองไม่หมดนั่นแหละ

“มีของหวานมั้ย”

รองจากไข่เจียวแกงส้มคนใดที่ได้เจียวคือคนเดียวที่ได้ใจแล้วก็ต้องขนมปังสังขยาใบเตยร้านท้ายซอย อยากเปิดก็ได้กิน ไม่อยากเปิดก็รอวนไป เจ้าของร้านเดาใจค่อนข้างยากไม่เหมือนป้าแดงร้านขนมหวานกลางซอย ขายดิบขายดี ขายได้ทั้งวันและทุกวัน สิบโมงเปิดร้าน สิบโมงสิบนาทีคนเต็มร้าน

“รวมมิตรกับลอดช่อง”

“มึงสั่งขนุนมารึเปล่า”

รวมมิตรที่��ม่มีขนุนอวบอ้วนขอไม่เรียกว่ารวมมิตร ยิ่งป้าแดงด้วยแล้วแค่ขยิบตาให้สองทีก็เหมือนได้กินขนุนกับน้ำกะทิที่แถมตัวรวมมิตรมาให้ น้ำเชื่อมข้น ๆ เน้น ๆ ไม่ตัดขาก็ตาบอดเลยเอาสิ

“บอกป้าแดงว่าของพี่อ้วน แล้วดูตักขนุนมาดิ”

จ๊อบวางถุงขนมหวานกับน้ำแข็งไว้ตรงหน้าคนพี่ ส่วนตนเองก็จัดการกับสลิ่มสีสวย

ร้านป้าแดงคือที่สุดแห่งที่สุด เคล็ดลับความอร่อยมาจากใจของป้าเองเลย ส่วนความหอมเกิดจากการอบควันเทียน แม้แต่ตัวแป้งที่จะเอามาทำขนมป้าแกยังบอกเลยว่าเนี่ยตื่นมาจุดไฟไว้ตลอด

ก็หอมหวานจริง ๆ ไม่แปลกเลยที่พี่อ้วนบอกว่าจะยอมสละขาสักข้างเพื่อแลกกับการได้กินขนมหวานป้าแดงทั้งชีวิต

ก็เว่อร์ไปนะ

“น้ำเชื่อมโคตรหอม” พอแกะถุงก็เอ่ยชมทันที ถามว่าประโยคนี้ได้ยินมากี่ครั้งแล้วอะ สถิติโลกแล้วไหมพี่อ้วน

“ไอ้พี่ยิมชวนไปเตะบอลตอนเย็น ไปปะ”

“ไปดิวะเดี๋ยวก็ไม่ครบทีมหรอก มึงปั่นไปส่งกูเหมือนเดิมใช่ไหม”

ท้ายหมู่บ้านมีสนามบอลกับสนามเด็กเล่น เย็น ๆ อาม่าอากงพากันมาเดินแกว่งแขน ส่วนเด็ก ๆ ก็มาเล่นชิงช้าม้าหมุนตามประสา พวกเขาที่โตเข้าวัยมัธยมมาหน่อยก็มีก๊วนเตะบอล พี่อ้วนเรียนห้องเดียวกับพี่ยิมมาตั้งแต่อนุบาล ส่วนเขาอ่อนกว่าสองปีตอนนี้เรียนมัธยมสี่แล้ว เปิดเทอมหน้าก็เป็นเทอมสุดท้ายในวัยมัธยมของพี่อ้วน แทนที่มันจะกังวลกับแกทแพทต่าง ๆ มันก็ปล่อยชิลไม่ต่างจากพี่ยิม

จ๊อบชอบเล่นบาสเกตบอลมากกว่าเลยเข้าทีมพี่จอห์นแล้วแยกไปเล่นต่างหาก เพราะออกกำลังกายเสร็จจะนัดรวมตัวกันหน้าร้านขนมปังแล้วสั่งน้ำปั่นมากินกัน

“พี่จอห์นอยากเรียนอะไร”

“อย่างกูต้องวิศวะอยู่แล้วครับ”

“แล้วพี่ยิมอะ”

“กูอยากเป็นครูพละ”

“เออใจมันได้ว่ะ”

พี่อ้วนไม่มีความเห็นกับคณะในอนาคต ใช่ว่ามันจะเรียนแย่นะ ดูคะแน��แล้วก็คงเข้ามวิทยาลัยดี ๆ ได้สบาย ๆ เลยแหละ แต่มันฝักใฝ่กับเกมและขนมหวานป้าแดง นอกจากนั้นก็ไม่มีแพชชั่นกับอะไรแล้ว

จ๊อบจูงจักรยานคุณป้าเดินตีคู่มากับพี่อ้วน เขาฮัมเพลงไปเรื่อยสลับกับมองดาวที่ส่องสว่างแข่งกับไฟในหมู่บ้าน

“กูว่ากูจะไปเรียนในกรุงเทพ”

“อ่า…”

ใจหายในตอนที่ได้ยินคำนี้จากปากอีกฝ่าย จ๊อบคิดมาตลอดว่าพี่อ้วนจะเรียนแถว ๆ นี้เพราะมหาลัยก็ไม่ได้ไกลจากบ้านสักเท่าไหร่ ตื่นเช้าสักหน่อยขับรถเข้าไปในเมืองก็ไปเรียนทัน

“ทำไมไปไกลจัง”

“เบื่อ”

“อยู่นี่ก็มีจ๊อบไง”

“เกี่ยวอะไรเล่า”

“ก็จ๊อบอยากให้พี่อ้วนเรียนที่นี่ จ๊อบก็อยากเรียนที่นี่”

ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่สุดท้ายพี่อ้วนก็เลือกที่จะเรียนในกรุงเทพอย่างที่ตั้งใจไว้อยู่ดี วันสุดท้ายของวัยมัธยมมันเศร้าจับใจ หลายคนที่เคยทะเลาะกันกลับถ่ายรูปอยู่ในเฟรมเดียวกัน ส่วนคนที่รักกันมาก ๆ ก็ได้แต่ร้องไห้กันยกใหญ่ ช่อดอกไม้ ตุ๊กตามากมายถูกหอบเอาไปให้เหล่าพี่ในสายรหัสกัน ไหนจะพี่ ๆ ในโครงการ พี่ในชมรมและพี่อื่น ๆ อีกมากมาย จ๊อบตามไปยินดีแทบไม่หวาดไม่ไหว

“เปิดเทอมหน้าจะไม่ได้เจอพี่แล้วอ่อวะ”

เหลือเวลาหลายเดือนกว่าจะเปิดเรียนแต่เวลาแค่นั้นมันดูสั้นเมื่อจ๊อบคิดว่าตอนเช้าจะไม่ได้ไปโรงเรียนพร้อมกับพี่อ้วนอีกแล้ว ไม่มีขนมหวานป้าแดง ไม่มีนมปั่นกับขนมปังสังขยาหลังเล่นกีฬา ไม่ได้ตำพริกแกงทำแกงส้ม ไม่ได้ทอดไข่เจียวสามฟองให้พี่อ้วนแล้วมันใจหายเหลือเกิน

“พูดอย่างกับกูไปขั้วโลก นั่งเครื่องแปปเดียวก็ถึงบ้านแล้วไหม”

“มันไม่เหมือนกัน พี่อ้วนนั่งกลับบ้านทุกวันได้ไหมล่ะ”

“ก็บ้าละ เดือนละครั้งก็พอ”

ไม่จริงหรอก ผ่านมาสองเดือนแล้วนับตั้งแต่ที่พี่อ้วนเข้ามหาวิทยาลัย ช่วงเปิดเทอมใหม่ ๆ มีรับน้องพี่อ้วนก็แทบไม่ตอบข้อความของจ๊อบเลย ในอินสตาแกรมลงสตอรี่กับเพื่อน ๆ ในคณะออกจะบ่อย แต่พอจ๊อบกดตอบลงไปพี่อ้วนกลับหายเงียบไปเสียอย่างนั้น

แบบนี้เขาต้องเปลี่ยนที่เรียนแล้วไหม ทั้ง ๆ ที่พี่จอห์นกับพี่ยิมยังอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม คนที่เตะบอลก็คนเดิม ๆ เราเล่นบาสเกือบทุกเย็นเหมือนเดิม มีแค่พี่อ้วนคนเดียวที่ไม่อยู่ตรงนี้

คิดถึงจะตายแล้ว

“ไหนบอกว่าจะกลับบ้านเดือนละครั้ง”

“กูว่างที่ไหนล่ะ”

“��ป้งแล้วนะ”

“อย่ามาปัญญาอ่อน”

จ๊อบบึ้งใส่คนพี่แล้วหันหลังให้ ไม่เจอกันตั้งหลายเดือนนอกจากจะไม่คิดถึงกันแล้วยังจะมาพูดแบบนี้อีก รู้งี้ไม่เจียวไข่รอไว้หรอกนะ

“ซื้อขนมมาฝาก”

“ไม่เอา”

ไหนบอกว่าจะไม่นอกใจขนมหวานป้าแดงไง เดี๋ยวนี้เขาลืมไปแล้วหรือ

“อร่อยน่า”

“…”

“ยังไงก็สู้ป้าแดงไม่ได้หรอก”

“…”

“ไข่เจียวร้านไหน ๆ ก็ไม่อร่อยเหมือนของมึงเลยด้วย”

“จริงนะ”

“อือจริง เลิกงอนแล้วกินข้าวได้แล้ว”

เมื่อก่อนพวกเรามีกิจวัตรแบบไหนวันนี้เราก็กลับมาทำเช่นนั้นด้วยกันอีกครั้ง เราปั่นจักรยานไปท้ายซอยเพื่อเล่นกีฬา เราสั่งนมปั่นกินกับขนมปังสังขยาแล้วจูงจักรยานกลับบ้าน ก่อนจะโบกมือลาแล้วแยกเข้าบ้านของตนเองไป

ความคิดถึงของจ๊อบที่มีต่อพี่อ้วนมันไม่เคยลดน้อยลงไปเลยสักนิด ถึงจะผอมแห้งแรงน้อยแต่ก็เป็นคนที่คอยปกป้องเขามาตลอด คนที่มาปลอบในตอนที่ต้องการคนข้าง ๆ คนที่เป็นเซฟโซนของจ๊อบ เขาไม่อยากให้เป็นคนอื่น และไม่อยากให้พี่อ้วนไปเป็นเซฟโซนของใครทั้งนั้นนอกจากเขาเอง

จะพูดว่าชอบพี่อ้วนก็คงไม่ผิดนักหรอก

“จ๊อบอยากเรียนที่เดียวกับพี่อ้วน”

“คณะอะไรล่ะ”

“อักษรมั๊ง”

“อือ ตั้งใจเอานะ”

เคล็ดลับการเรียนของพี่อ้วนไม่เคยมี ก็บอกแล้วว่าในชีวิตมันมีแค่เกมกับขนมหวานป้าแดง ตอนนี้เพิ่มมาอีกอย่างก็คือหนัง พี่อ้วนชวนจ๊อบดูหนังชีวิตเรื่องหนึ่งที่เขาหาดูไม่ได้แต่ดันเจอในแอพพลิเคชั่นเครือข่ายมือถือ

“ตอนมันเข้าโรงกูไม่ว่างไปดู จริง ๆ อยากดูกับมึงด้วยแหละ”

เพราะมู้ดและโทนโคตรจะเป็นแนวที่จ๊อบชอบ แนวหนังที่พี่อ้วนไม่ค่อยดูแต่ก็รอดูพร้อมกับเขา

“มีหนังอยู่ในสารบบแล้วเหรอ”

“ก็อือ”

“เกม ขนมหวาน หนัง ตั้งสามอย่างแหน่ะ”

“ไม่ใช่สักหน่อย” พี่อ้วนหันมาทำหน้าซีเรียสใส่จ๊อบแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย “สี่ต่างหาก”

“อ��ไรอีกอย่างอะ”

“มึงไง”

ขอบคุณที่หนังเริ่มขึ้นพอดิบพอดี จ๊อบขยับตัวเองออกมาหน่อยอย่างกระอักกระอ่วนไม่เหมือนพี่อ้วนที่ทำหน้าตายใส่แล้วหันไปดูหนังพร้อมกับจกขนมถุงในมือ

wild life หนังที่จ๊อบขอบคุณในใจอยู่หลายครั้งที่ได้กำเนิดขึ้น ขอบคุณที่มีเรื่องนี้ ขอบคุณที่ได้มานั่งดูกับพี่อ้วน

“ชอบไหม” พี่อ้วนไถตัวเองลงกับพื้นแล้วหนุนตักจ๊อบ ผมยาว ๆ เหมือนหมาชิสุที่ไม่ได้ตัดขนทำให้จ๊อบต้องเอามือไปขยี้เล่น

“มาก ชอบมาก”

“พรุ่งนี้ดูromaไหม”

“อือเอา”

น่าแปลกใจที่พี่อ้วนทำเหมือนกำลังเอียงหัวเข้ากับฝ่ามือของเขา ปกติแล้วเล่นผมแบบนี้ไม่โดนตีมือก็โดนด่าพ่อล่อแม่ไปแล้วด้วยซ้ำ

“อย่าเพิ่งหยุดสิ”

“หือ”

“ทำอีกหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ก็ถึงเวลาไปเตะบอลแล้ว”

“วันนี้ไม่ไปแล้ว จะนอนให้มึงเล่นผม”

ว่าไปนั่น พี่อ้วนเอามือตัวเองมาจับมือของเขาแล้ววางแหมะลงบนกลุ่มผมหมาชิสุเหมือนเดิม จ๊อบขยี้เล่นเบา ๆ อย่างชอบใจแล้วก็ได้เสียงหัวเราะของพี่อ้วน

“ชอบเหรอ คิดว่าไม่ชอบเสียอีก”

“ชอบอะไรอะ ชอบให้เล่นผมหรือชอบมึง”

อวบอ้วนยิ้มแก้มแทบแตกตอนที่เห็นเด็กบ้านตรงข้ามหันหน้าหนี ถึงยังไงก็ยังเห็นใบหูแดงแจ๋ที่ซ่อนไม่ได้อยู่ดี อีกฝ่ายจะก้มหน้าก็ไม่ได้เพราะก้มมาก็เห็นหน้าเขาเต็ม ๆ

“ตอนมึงถามว่าไปเรียนที่กรุงเทพนี่ไม่อยากอยู่กับมึงแล้วเหรอ กูบอกเลยว่ากูอยากอยู่กับมึงตลอด แต่เส้นทางชีวิตของคนเรามันไม่ได้มีแค่ตรงนี้ ถึงมันจะห่างกับมึงไปแต่ตอนนี้กูก็กลับมาอยู่ตรงหน้ามึงอยู่ดี”

“อือ”

จ๊อบไม่พูดอะไรคงเป็นเพราะอีกฝ่ายกำลังเขิน ยิ่งอวบอ้วนพูดแบบนั้นใบหน้าของจ๊อบก็ยิ่งขึ้นสี

“ตั้งใจเรียนให้มาก ๆ แล้วไปอยู่กับกู ถ้ามึงทำไม่ได้กูจะตีตูดมึงให้ลายเลยจ๊อบ”

“คนชอบกันเขาพูดแบบนี้หรือไง” จ๊อบก้มหน้ามาเบะใส่อวบอ้วนอีกครั้งของวัน ปากมู ๆ นี่เห็นทีไรก็อยากบีบให้ร้อง เขาล่��หมั่นไส้เจ้านี่เหลือเกิน

“กูโอ๋มึงเป็นที่ไหน”

“อื้อ จ๊อบจะพยายาม”

“ดี สอบติดแล้วค่อยเป็นแฟนกันนะ”

เจ้าแก้มอ้วนยิ้มเขิน ๆ แล้วหน้าก็มุ่ยลง

“เป็นอะไร”

“แล้วถ้าจ๊อบสอบไม่ติดอะ”

“ก็เป็นแฟนกัน”

สิ่งแรกที่จ๊อบทำหลังเห็นผลสอบสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่การโทรไปหาพ่อกับแม่ หรือถ่ายรูปอวดเพื่อน ๆ ในโซเชียล แต่เป็นการกดโทรหาเบอร์เดิมที่เขาคุ้นเคย คนที่ทำให้จ๊อบมีแพชชั่นในการใช้ชีวิตได้มากขนาดนี้

“สอบติดแล้ว เป็นแฟนกันได้แล้วนะพี่อ้วน”

#ritarilotlefics

0 notes