#مهاجرت به بلاروس

[everythingyoushouldknow]

بلاروس: مقصدی عالی برای بازنشستگی

این کشور زیبا در اروپای شرقی مقصدی عالی برای کسانی است که به دنبال مکانی آرام و مقرون به صرفه برای زندگی هستند. با اقتصاد رو به رشد و هزینه زندگی پایین، بلاروس به سرعت به مقصدی محبوب برای خریداران خانه تبدیل می شود. پیشنهاد می کنیم برای خرید خانه در بلاروس با متخصصان تماس بگیرید.

[davidstar2020]

دولت روسیه هر ساله بیش از پانزده هزار بورسیه به دانشجویان خارجی جهت تحصیل در مقاطع و رشته های مختلف اعطا می کند @davidstar.ru پروسه ی اقدام و ثبت نام برای بورسیه ها از طریق سایت Education-in-russia.com و با ارایه مدارک تحصیلی و انگیزشی به صورت رایگان انجام می پذیرد. @davidstar.ru شرکت ستاره داوود متخصص در امور مهاجرتی و تحصیلی در فدراسیون روسیه و بلاروس آماده ارایه خدمات مشاوره ، اخذ پذیرش ، اخذ دعوتنامه و ویزا و ترانسفر فرودگاهی شما دوستان عزیز می باشد . با مشاورین ما در تماس باشید +7 960 246 43 39 +375 (33) 361-20-57 www.davidstar.net #روسیه #مهاجرت #اقامت #زبان_روسی #پادفک #خواننده_روسی #تحصیل_خارج #اعزام_روسیه #شرکت_ستاره_داوود #پادفک #گردشگری #پزشکی #بورسیه #منوتو #خبر #پاسپورت #دندانپزشکی #سنپترزبورگ #سن_پترزبورگ #پادفک_روسی #مسکو #کازان #ارمنستان #بلاروس #مسکو #داروسازی #کنکور #اروپا #بی_بی_سی_فارسی #مینسک (at Saint Petersburg, Russia) https://www.instagram.com/p/CmjbkxQNFFe/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[panahandegi]

✅پوتین مهاجرت غیرقانونی از روسیه به کشورهای اروپایی را رد کرد

✅پوتین مهاجرت غیرقانونی از روسیه به کشورهای اروپایی را رد کرد

✅پوتین مهاجرت غیرقانونی از روسیه به کشورهای اروپایی را رد کرد 🔺رئیس جمهوری روسیه با بیان اینکه در بلاروس حدود ۵ هزار پناهجو وجود دارد، اظهار کرد: اما در سال جاری حدود ۵۴ هزار پناهجو از ایتالیا عبور کردند. 🔺وی همچنین یادآوری کرد که اختلافاتی بین فرانسه و انگلیس در زمینه مهاجران و پناهجویان وجود دارد. پوتین در ادامه سخنان خود از رفتار و اقدامات خشن نیروهای مرزبانی لهستان در مورد پناهجویان انتقاد…

[antalyaestatefa-blog]

شرایط و هزینه زندگی در اوکراین

شرایط و هزینه زندگی در اوکراین در مقایسه با دیگر کشورهایی که قصد مهاجرت به آن ها را دارید، خالی از لطف نخواهد بود.

افرادی که متقاضی مهاجرت تحصیلی، زندگی و یا کار به اوکراین می‌باشند، با این سوال مواجه‌اند که شرایط و هزینه زندگی در اوکراین چگونه است؟

هر یک از کشورهای اروپایی جذابیت ها و البته مشکلات خود را برای مهاجرت به آنها خواهند داشت.

لذا بررسی موردی و دقیق این شرایط، گام مهمی در تصمیم گیری درست افراد خواهد داشت؛ در ادامه، این مطلب شما را با شرایط و هزینه زندگی در اوکراین بیشتر آشنا می‌نماییم.

آشنایی با کشور اوکراین

مردم در اوکراین عموما به زبان اوکراینی و روسی صحبت می‌کنند.

اوکراین از نظر جغرافیایی در میان روسیه و بلاروس قرار گرفته است و دومین کشور پهناور اروپایی می‌باشد.

با توجه به شرایط این کشور، بسیاری از متقاضیانی که موفق به مهاجرت به روسیه نشده‌اند، به اوکراین مهاجرت می‌کنند.

برای سرمایه گذاری و گرفتن اقامت می‌بایست تحقیق کاملی در این خصوص انجام دهید؛

زیرا به طور نمونه، اجاره ملک در ترکیه مجوز ویزای توریستی را به شما می‌دهد؛ این در حالیست که اقامت ترکیه با خرید خانه به صورت 5 ساله خواهد بود و در نهایت دائمی می‌شود.

بنابراین، برای هر کشور از جمله اوکراین، می‌بایست این مورد به صورت دقیق بررسی شود.

شرایط زندگی در اوکراین

واحد پول در اوکراین گریونا است؛ هر 1 گریونا، قابل تقسیم به 100 کوپک خواهد بود.

اوکراین به عنوان یکی از اصلی ترین تولید کنندگان صنایع کشاورزی در اروپا به شمار می‌رود و علت آن هم حجم قابل توجهی از خاک سیاهی است که به عنوان مرغوب ترین خاک برای کشاورزی تلقی می‌شود.

صنعت گردشگری در اوکراین یکی از صنایع اصلی به‌شمار می‌رود؛ وجود عجایب هفتگانه و همچنین موزه های منحصر به فرد از علل استقبال گردشگران از این کشور است.

با توجه به میانگین پایین دستمزد در اوکراین، این کشور به عنوان یکی از فقیرترین کشور در میان کشورهای اروپایی شناخته می‌شود.

هزینه زندگی در اوکراین

براساس آمار بدست آمده از هزینه های زندگی در کشور اوکراین، می‌توان موارد زیر را به عنوان ملاک های مهمی در خصوص هزینه های زندگی در این کشور در نظر گرفت:

هزینه یک وعده غذا در یک رستوران ارزان: حدود 4 الی 5 دلار

هزینه خرید میوه هایی نظیر سیب، پرتقال یا موز به ازای هر کیلو: ما بین 0.8 تا 1.3 دلار

هزینه ۰.۳۳ لیتر نوشابه: ۰٫۴۲ دلار

هزینه ۰.۳۳ لیتر آب معدنی: ۰٫۳۱ دلار

هزینه یک لیتر شیر: ۰٫۵۵ دلار

هزینه یک قرص نان فرانسوی: ۰٫۳۳ دلار

هزینه یک کیلو برنج: ۱٫۰۱ دلار

هزینه یک شانه تخم مرغ: ۱دلار

هزینه یک کیلو پنیر محلی: ۴٫۱۶ دلار

هزینه یکی کیلو گوشت سینه: ۲٫۴۲ دلار

هزینه یک کیلو گوشت ران: ۳٫۸۱ دلار

هزینه یک بسته سیگار: ۰٫۹۶ دلار

هزینه یک کیلو گوجه: ۱٫۳۵ دلار

هز��نه یک کیلو سیب زمینی: ۰٫۳۰ دلار

هزینه یک کیلو پیاز: ۰٫۳۷ دلار

هزینه یک باشگاه بدنسازی در اوکراین: حدود 16 دلار

هزینه بلیط مترو: 0.17 دلار

هزینه اجاره یک آپارتمان 1 خوابه در مرکز شهر: حدود 285 دلار

هزینه اجاره یک آپارتمان 1 خوابه در حومه شهر: 172 دلار

شامپو: ۰٫۱۵ – ۰٫۶۶ دلار

صابون: ۰٫۰۲ – ۰٫۰۶ دلار

دستمال کاغذی: ۰٫۰۲ – ۰٫۱۳ دلار

مایع ظرفشویی: ۰٫۰۷ – ۰٫۱۵ دلار

مسواک: ۰٫۱۵ – ۰٫۳۳ دلار

خمیر دندان: ۰٫۱۵ دلار

اگر به صورت دانشجویی در اوکراین زندگی کرده و در خوابگاه استقرار داشته باشید، هزینه ماهانه در حدود 300 الی 350 دلار خواهد بود.

میانگین حقوق در اوکراین در حدود 300 الی 400 دلار است که نسبت به سایر کشورهای اروپایی در سطح بسیار پایینی قرار دارد.

اطلاعات بیشتر در کشور اوکراین و نحوه‌ی مهاجرت به این کشور را می‌توانید از وب سایت سفارت اوکراین در جمهوری اسلامی ایراندریافت نمایید یا از طریق ایمیل emb_ir@mfa.gov.ua با این سفارت در ارتباط باشید.

[visanewcom]

شیوه‌های گوناگونی برای مهاجرت و آغاز یک زندگی جدید در شرایطی جدید وجود دارد و متقاضیان مهاجرت نیز همواره در پی یافتن بهترین گزینه‌های لازم برای جامه‌ عمل پوشاندن به تصمیم خود هستند. در این مقاله به‌صورت خلاصه در خصوص اعتبار و ارزش پاسپورت ترکیه و همچنین کشورهایی که با داشتن پاسپورت ترکیه می‌توان بدون ویزا به آن سفر کرد اشاره‌شده است. روش‌های کسب پاسپورت ترکیه و مبلغ آن اگر ۲۵۰ هزار دلار آمریکا دارید، همین حالا می‌توانید برای دریافت شهروندی و پاسپورت ترکیه اقدام کنید. دولت ترکیه امروز چهارشنبه ۲۸ شهریور رسماً اعلام کرد که از این پس قوانین اعطای شهروندی را به اتباع خارجی تسهیل می‌کند. طبق اصلاحات جدید اتباع خارجی می‌توانند با خرید ملکی به ارزش ۲۵۰ هزار دلار آمریکا یا معادل آن به لیر ترکیه، برای دریافت تابعیت این کشور اقدام کنند. در گذشته این عدد ۱ میلیون دلار بود. این در حالی است که در مهر و موم‌های گذشته ایرانیان زیادی سرمایه خود را به ترکیه منتقل کرده‌اند و در این کشور خانه خریده‌اند. طبق اعلام مرکز آمار ترکیه، ایرانیان در سال ۲۰۱۷ در لیست شهروندان کشورهای مختلفی که در این کشور ملک خریده‌اند در میان ده کشور قرار دارند. این در حالی است که در ماه اوت ۲۰۱۸، تعداد ایرانیانی که در ترکیه ملک خریداری کرده‌اند افزایش چشمگیری یافته و بعد از عراقی‌ها که ۹۴۴ مورد خرید ملک داشته‌اند در رده دوم قرار دارند. ایرانی‌ها در ماه اوت، ۳۹۴ خانه در ترکیه خریداری کرده‌اند. بعد از ایران، عربستان سعودی با ۲۷۵، کویت و روسیه با ۱۹۲ مورد خرید خانه در جایگاه‌های بعدی قرار دارند. اما این تنها راه کسب شهروندی ترکیه نیست. چرا که اگر فردی خارجی ۵۰۰ هزار دلار آمریکا در ترکیه به‌صورت مستقیم سرمایه‌گذاری کند، هم می‌تواند حق شهروندی ترکیه را دریافت کند. این در حالی است که پیشتر حداقل سرمایه‌گذاری ۲ میلیون دلار بود. همچنین با تغییراتی که قانون اعطای تابعیت ترکیه داشته است، اتباع خارجی با ایجاد اشتغال برای ۵۰ شهروند ترک می‌توانند شهروندی ترکیه را دریافت کنند. این در حالی است که پیشتر این عدد ۱۰۰ بود. به نظر می‌رسد با تغییرات جدید در قانون اعطای شهروندی ترکیه، اتباع خارجی از کشورهای منطقه تمایل بیشتری برای سرمایه‌گذاری و خرید ملک در این کشور داشته باشند. اتفاقی که می‌تواند در وضعیت بحران اقتصادی ترکیه، التیامی برای نابسامانی‌های اقتصادی اخیر این کشور به شمار رود. با پاسپورت ترکیه به کدام کشورها می‌توان بدون ویزا سفر کرد با پاسپورت ترکیه می‌توان به ۱۰۷ کشور جهان بدون ویزا سفر کرد. لیست برخی از کشورهایی که بدون نیاز به ویزا با پاسپورت ترکیه می‌توان به آن‌ها سفر کرد در ادامه ذکرشده است: آلبانی _ ۹۰ روز آنتیگوا و باربودا _ ۳۰ روز الی ۶ ماه آرژانتین _ ۹۰ روز باهاماس _ ۸ ماهباربادوس_ ۶ ماه کشور روسیه سفید (بلاروس)_ ۳۰ روز بوسنی و هرزوگوین _ ۶ ماه بوتسوانا _ ۹۰ روز برزیل_ ۹۰ روز جزایر ویرجین بریتانیا_ ۱ ماه شیلی_ ۹۰ روز کلمبیا _ ۱۸۰ روز جزایر کوک_ ۳۱ روز کاستاریکا _۳۰ روز و تا ۹۰ روز قابل تمدید است. دومنیکا_ ۶ ماه اکوادور _ ۹۰ روز السالوادور_ ۹۰ روز فیجی _ تا ۴ ماه تابعیت دوگانه یا مضاعف در ترکیه خبر خوب این است که ترکیه مفهوم تابعیت دوگانه را می پذیرد _ یعنی همان زمان می‌توان شهروند بیش از یک کشور بود. تابعیت دوگانه در ترکیه امکان پذیر است، زیرا هیچ قانون بین المللی مربوط به عدم کسب ملیت خارجی برای ترکیه وجود ندارد. هر کشوری قوانین مربوط به خود را در مورد ملیت دارد و ملیت بر اساس سیاست داخلی به افراد نسبت داده می شود. افراد ممکن است با انتخاب خود و یا به طور اتوماتیک طبق قوانین مختلف تابعیت دوگانه را کسب کنند. اکتساب اتوماتیک یا حفظ ملیت خارجی بر شهروندی ترکیه تاثیر نمی گذارد. در قوانین ترکیه هیچ شرایطی برای شهروندانی که دو تابعیتی متولد می شوند، وجود ندارد که آن‌ها را مجبور کند در زمان رسیدن به سن قانونی یکی از دو ملیت را انتخاب کنند. دولت ترکیه وجود دو تابعتی افراد را به رسمیت شناخته است و به شهروندان ترکیه این امکان را می دهد تا تابعیت کشوری دیگر را در صورت تمایل کسب کنند و شهروندان باید مقامات ترکی را برای کسب تابعیت کشور دیگری مطلع سازند. برای این کار باید به نزدیک ترین سفارت یا کنسول گری ترکیه در خارج از کشور مراجه کنند و مدارکی از جمله: گواهی شهروندی حقیقی، گواهی تولد در ترکیه، کارت پایان خدمت برای آقایان، گواهی ازدواج (در صورت وجود) و چهار قطعه عکس را ارائه دهند. شهروندان دو تابعتی لازم نیست برای ورود و یا خروج از ترکیه از پاسپورت ترکیه استفاده کنند، بلکه می‌توانند با پاسپورت معتبر خارجی و کارت شناسایی ترکیه سفر کنند.

[tgju]

بهترین اقتصادهای جهان معرفی شدند

شبکه طلا و ارز - سوئیس موفق شد لقب بهترین کشور در جهان را از آن خود کند.به گزارش صبحانه،رتبه بندی کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰ با در نظر گرفتن ۹ زیر شاخه کارآفرینی، تجربه زندگی، شهروندی، نفوذ فرهنگی (ذهنیت مردم دیگر کشورها نسبت به آن کشور)،فرهنگ و هنر، تمایل شهروندان برای مهاجرت از آن کشور، سهولت کسب و کار، میزان قدرت اقتصاد و کیفیت زندگی توسط دانشگاه پنسیلوانیا و گروه مشاورین " بی ای وی" منتشر شد که در آن از حدود ۲۰ هزار نفر از مردم سراسر جهان در خصوص این کشورها نظرسنجی شده است.لازم به ذکر است که در این رتبه بندی تنها ۷۳ کشور رده بندی شده‌اند و ایران جز کشورهایی است که در این گزارش به آن‌ها پرداخته نشده است.برترین کشورها در مجموع۱- سوئیس۲- کانادا۳- ژاپن۴- آلمان۵- استرالیا۶- انگلیس۷- آمریکا۸- سوئد۹- هلند۱۰- نروژبرترین کشورها در شاخص‌های مختلف۱- کارآفرینی: آلمان، آمریکا، ژاپن، انگلیس، سوئیس۲- تجربه زندگی: برزیل، ایتالیا، اسپانیا، یونان، تایلند۳- شهروندی: سوئد، کانادا، نروژ، هلند، دانمارک۴- نفوذ فرهنگی: ایتالیا، فرانسه،اسپانیا، آمریکا، انگلیس۵- فرهنگ و هنر: ایتالیا، اسپانیا، یونان، فرانسه، مکزیک۶- تمایل شهروندان برای مهاجرت از آن کشور: امارات، هند، چین، مصر، ژاپن۷- سهولت کسب و کار: لوکزامبورگ، سوئیس، کانادا، دانمارک، سنگاپور۸- میزان قدرت اقتصاد: آمریکا، چین، ژاپن، آلمان، انگلیس۹- کیفیت زندگی: کانادا،دانمارک، سوئد، نروژ، استرالیابدترین کشورهادر این رتبه بندی، لبنان در رده آخر قرار دارد و پس از این کشور نیز نام صربستان، عمان، بلاروس، تونس، اوکراین و غنا دیده می‌شود.رتبه دیگر کشورهادر گزارش مشترک موسسه " بی ای وی" و دانشگاه پنسیلوانیا، فرانسه در رده دوازدهم، چین پانزدهم، سنگاپور شانزدهم، اتریش هجدهم، امارات بیست و دوم، عربستان سی و یکم، ترکیه سی و پنجم، اسلواکی پنجاه و دوم، آذربایجان شصت و یکم و قزاقستان شصت و ششم بهترین کشورهای جهان قرار گرفته‌اند./ایسنا http://social.tgju.org/RNg2QV

[our-mountain-things-blog]

ویزای شینگن: همه چیزهایی که باید بدانید types of-schengen-visas-feature-image.jpg اگر شما در حال برنامه ریزی سفر به اروپا هستید، احتمالا در طی زمان تحقیق شما احتمالا با کلمه "شنگن" برخوردید. اما دقیقا چطور است؟ چه وقت به اروپا سفر می کنید و به چه شیوه ای اعطا می کنید؟ و در این مورد، صدور ویزای شینگن معتبر است؟ نگران نباشید - ما شما را تحت پوشش قرار داده ایم. از یک مرور کلی مقررات مسافرتی شنگن به روند درخواست ویزای شنگن، اینجا همه چیزهایی است که باید بدانید برای حرکت به این منطقه اروپائی حیرت انگیز. پرش به جلو:    کشورهای شنگن    یک ویزای شنگن و چگونه کار می کند؟    چه کسی نیاز به یک ویزای شنگن دارد؟    نحوه درخواست ویزای شنگن    شرایط درخواست ویزا شنگن    الزامات بیمه ویزا    انواع ویزاهای شنگن    انواع ورودی ویزای شنگن من. کشورهای شنگن در حال حاضر 26 کشور عضو شنگن اتحادیه اروپا و چهار کشور اروپایی شنگن غیر مجاز در حال حاضر تشکیل شده اند. کشورهای عضو اتحادیه اروپا شامل:    اتریش    بلژیک    جمهوری چک    دانمارک    استونی    فنلاند    فرانسه    آلمان    یونان    مجارستان    ایتالیا    لتونی    لیتوانی    لوکزامبورگ    مالت    هلند    لهستان    کشور پرتغال    اسپانیا    اسلواکی    اسلوونی    سوئد کشورهای عضو شانگهای غیر عضو شامل:    ایسلند    لیختن اشتاین    نروژ    سوئیس تنها 6 کشور اتحادیه اروپا وجود دارد که بخشی از منطقه شنگن هستند: بلغارستان، کرواسی، قبرس، ایرلند، رومانی و انگلستان. شهروندان این کشورها نیازی به یک ویزای شنگن برای بازدید از منطقه شنگن تا 90 روز کلی در یک دوره 180 روزه ندارند. Schengen-Area-map دوم یک ویزای شنگن و چگونه کار می کند؟ یک ویزای شینگ اجازه می دهد افراد واجد شرایط در سفر آزادانه در 26 کشور کشورهای عضو شنگن. این به این معنی است که مسافران در مرزهای داخلی شنگن تحت بررسی مرزی قرار نخواهند گرفت. با این وجود، بازرسی های مرزی برای مسافران عبور از مرزهای خارجی باقی می ماند. این مرز بین کشورهای شنگن و کشورهای غیر شنگن است. افراد زیر واجد شرایط سفر بدون محدودیت در منطقه شنگن می باشند:    شهروندان کشور شنگن    دارنده مجوز اقامت صادر شده توسط یک کشور شنگن    شهروندان اتحادیه اروپا / EEA    افراد غیر اتحادیه اروپا از کشورهای واجد شرایط که نیازی به اخذ ویزای شنگن برای سفر 90 روز یا کمتر ندارند    افراد غیر اتحادیه اروپا با یک ویزای معتبر شینگن حقایق اضافی به خاطر داشته باشید:    در حالی که ممکن است به ویزا نیاز نداشته باشید، شما باید یک گذرنامه معتبر برای ورود به تمامی کشورهای عضو شنگن نیاز داشته باشید.    اگر شما در یک کشور غیر اتحادیه اروپا اقامت دارید، لازم است که هر گذرنامه خود را بدون توجه به کشور وارد کنید. در صورت تمایل در گذرنامه خود در هنگام صدور مجوز شنگن، تمبر لازم نیست که ثابت کنید که مدت زیادی در اروپا بوده اید. III چه کسی نیاز به یک ویزای شنگن دارد؟ یکی از مهمترین سوالاتی که از خودتان بپرسید این است که آیا شما نیاز به یک ویزای شنگن دارید تا آزادانه در سراسر منطقه شنگن سفر کنید. الزامات ویزای شنگن عمدتا بر اساس شهروندی و / یا محل اقامت است. کشورهای صادر کننده ویزا شهروندان کشورهای زیر * در حال حاضر مجاز به داشتن یک ویزای شنگن برای عبور از مرزهای خارجی شنگن هستند:    افغانستان    الجزایر    آنگولا    ارمنستان    آذربایجان    بحرین    بنگلادش    بلاروس    بلیز    بنین    بوتان    بولیوی    بوتسوانا    بورکینافاسو    برمه / میانمار    بوروندی    کامبوج    کامرون    کیپ ورد    جمهوری آفریقای مرکزی    چاد    چين    کامرون    کنگو    ساحل عاج    کوبا    جمهوری دموکراتیک کنگو    جیبوتی    جمهوری دومینیکن    اکوادور    مصر    گینه استوایی    اریتره    اتیوپی    فیجی    گابن    گامبیا    غنا    گینه    گینه بیسائو    گایانا    هائیتی    هندوستان    اندونزی    ایران    عراق    جامائیکا    اردن    قزاقستان    کنیا    کویت    قرقیزستان    لائوس    لبنان    لسوتو    لیبریا    لیبی    ماداگاسکار    مالاوی    مالدیو    مالزی    موریتانی    مغولستان    مراکش    موزامبیک    نامیبیا    نائورو    نپال    نیجر    نیجریه    کره شمالی    عمان    پاکستان    پاپوآ گینه نو    فیلیپین    قطر    روسیه    رواندا    سائوتومه و پرنسیپه    عربستان سعودی    سنگال    سیرا لئون    سومالی    آفریقای جنوبی    سودان جنوبی    سری لانکا    سودان    سورینام    سوازیلند    سوریه    تاجیکستان    تانزانیا    تایلند    رفتن    تونس    بوقلمون    ترکمنستان    اوگاندا    ازبکستان    ویتنام    یمن    زامبیا    زیمبابوه * از اداره مهاجرت و امور داخلی کمیسیون اروپا در 17/11/17. شهروندان کشورهای مذکور مجاز هستند که تا 90 روز کلی در یک دوره 180 روزه سفر مجوز شنگن را انجام دهند،   فرم ویزای شینگن word

گذرنامه    یک ویزای معتبر شینگن دارید    بیمه درمانی بیمه مسافرتی که نیازهای بیمه ویزای شنگن را تامین می کند    اسنادی دارید که اهداف را ثابت و مدت زمان اقامت خود را تعیین می کنند    یک بلیط بازگشت یا شواهدی از پول کافی برای خرید یک اتمام این ماشین حساب ویزای کوتاه مدت. کشورهای غیرقانونی ویزای شنگن شهروندان کشورهای زیر در حال حاضر * از شرایط ویزای شنگن معاف هستند:    آلبانی    آندورا    آنتیگوا و باربودا    آرژانتین    استرالیا    باهاما    باربادوس    بوسنی و هرزگوین    برزیل    برونئی دارالسلام    کانادا    شیلی    کلمبیا    کاستاریکا    دومینیکا    السالوادور    جورجیا    گرانادا    گواتمالا    مقدس (دولت واتیکان)    هندوراس    اسرائيل    ژاپن    کیریباتی    مقدونیه (یوکیا)    مالزی    جزایر مارشال    موریس    مکزیک    میکرونزی    مولداوی    موناکو    مونته نگرو    نیوزلند    نیکاراگوئه    پالائو    پاناما    پاراگوئه    پرو    ساموآ    سان مارینو    سیشل    صربستان    سنگاپور    جزایر سلیمان    کره جنوبی    سنت کیتس و نویس    سنت لوسیا    سنت وینسنت و گرنادین    تیمور لست    تونگا    ترینیداد و توباگو    توئولو    اوکراین    امارات متحده عربی    ایالات متحده آمریکا    اروگوئه    وانواتو    ونزوئلا * از اداره مهاجرت و امور داخلی کمیسیون اروپا در 17/11/17. معافیت های دیگر:    هنگ کنگ: صاحبان یک پاسپورت ویژه منطقه اداری هنگ کنگ    ماكائو: صاحبان يك پاسپورت "Região Administrativa Especial de Macau"    انگلستان: فقط بریتانیا در خارج از کشور شهروندان کشورهای معاف از ویزای فوق مجاز هستند تا تا 90 روز مجموع را در یک دوره 180 روزه سفر کنند تا اگر شرایط ورودی زیر را انجام دهند:    گذرنامه معتبر داشته باشید    اسنادی دارید که اهداف را ثابت و مدت زمان اقامت خود را تعیین می کنند    یک بلیط بازگشت یا شواهدی از پول کافی برای خرید یک شهروندان و ساکنان منطقه شنگن / اتحادیه اروپا / EEA    اگر شما: ویزای خود را تا 90 روز در منطقه شنگن دارید، شما باید: یک فرد با ��جازه اقامت صادر شده توسط یک کشور غیر اروپایی شنگن.    اگر در ویزای شنگن، شهروند اتحادیه اروپا / EEA یا فردی با اجازه اقامت صادر شده توسط یک کشور شنگن، نیازی به ویزا تا 90 روز در منطقه شنگن نیست. دارنده دیپلمات، رسمی و یا پاسپورت سرویس با سفارت یا کنسولگری خود در خدمت مقصد اصلی شنگن خود برای تعیین اینکه آیا شما مجبور به داشتن یک ویزای کوتاه مدت شنگن هستید یا نه.    PRO TIP: هنگام عبور از مرزهای داخلی درون منطقه شنگن، گذرنامه و شناسه خود را در مورد شما در صورتی که از شما خواسته شده است تا هویت خود را ثابت کنید حمل کنید. در حالی که شما تحت کنترل مرزی در مرزهای داخلی قرار نمی گیرید، ممیزی های امنیتی ممکن است در پورت ها و فرودگاه ها انجام شود و ممیزی های پلیس ممکن است بر اساس تهدیدات امنیتی یا سوء ظن جرم رخ دهد. 

worldtrips.com   منبع

[mielaw-blog]

تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا

تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا

تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا 2018 را در مقاله زیر بررسی مینماییم ، در صورتی که شما عزیزان تمایل به کسب اطلاعات درباره مهاجرت به ایتالیا و همچنین هزینه های تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا و در نهایت اخذ اقامت ایتالیا دارید می توانید برای یافتن پاسخ سوالات خود در ارتباط با تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا با این مقاله همراه بوده و پاسخ سوالات خود را جویا شوید. در این مقاله تلاش شده است به برخی از سوالات مهم و کلیدی شما عزیزان درباره تحصیل در ایتالیا پرداخته شود و اطلاعات مناسبی در باب مهاجرت به ایتالیا و در نهایت اخذ اقامت ایتالیا در اختیار شما عزیزان قرار گیرد. تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا بسیار مورد علاقه ی دانشجویان و متقاضیان تحصیل این رشته بوده است. اخیرا دشواری اخذ پذیرش دندانپزشکی در کشور ایتالیا موجب شده متقاضیان تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا، در دنیای تحصیل این رشته، به گزینه های دیگری با شرایط نزدیک به تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا فکر کنند. دندانپزشکی و دانشگاه ­های دندانپزشکی در کشور ایتالیا آموزش دندانپزشکی در کشور ایتالیا مانند بیشتر کشورهای توسعه­ یافته توسط بسیاری از نهادهای تخصصی فراهم می­ شود که بیشتر آن­ها به یکی از دانشگاه ­های اصلی کشور وابسته هستند. هدف مشترک تمام دوره­ های دانشکده­ های دندانپزشکی در کشور ایتالیا آموزش و پرورش فارغ­ التحصیلانی است که: به طور تمام و کمال علوم زیستی و پایه را تحصیل کرده باشند. قادر به ارائه­ ی مراقبت­ های درمانی باکیفیت دندانپزشکی به تمام اقشار جامعه باشند. متعهد به معیارهای حرفه­ ای و اخلاقی عالی در خدمت به عموم باشند. بیشتر دوره ­های دانشکده دندانپزشکی در کشور ایتالیا به مدت ۴ سال به طول می­ انجامد. برخی از دروسی که احتمالاً دانشجویان در طول دوره­ ی خود تحصیل می­ کنند عبارتند از: علوم زیستی: آناتومی انسان، فیزیولوژی، بیوشیمی، میکروبیوشیمی و فارماکولوژی؛ به علاوه ­ی آناتومی دهان، پاتولوژی دهان و بافت­شناسی دهان. علوم کلینیکی: پیشگیری، تشخیص، برنامه ­ریزی درمان و تمام جوانب دندانپزشکی بالینی. واحدهای عملی دندانپزشکی: کار کردن با بیمارانی از فرهنگ ­ها و اقوام مختلف و تمرین علوم رفتاری و حرفه­ ای، کار با تیم درمان و سلامت و متخصصین دندانپزشکی. در طول ۲ سال نخست علوم زیستی به دانشجویان آموزش داده می­ شود تا درباره ­ی ساختار و عملکرد بدن انسان و بیماری­ ها بیاموزند. به علاوه دروسی عملی را در زمینه­ ی عیب­ شناسی و تشخیص دهانی و روش ­های درمان دندان از طریق مدل­ ها و بیماری­ های شبیه­ سازی شده می­ گذرانند. در بسیاری از دانشکده­ های دندانپزشکی در پروسه ی تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا دانشجویان در سال اول و دوم اندکی با بیماران تعامل کرده و به صورت عملی درمان ابتدایی سلامت دهان را تمرین خواهند کرد. در سال­ های سوم و چهارم دوره­ ی دندانپزشکی در دانشگاه­ های کشور ایتالیا، دانشجویان بیشتر ساعات آموزش خود را برای درمان بیماران و مطالعات کلینیکی سپری خواهند کرد. آن­ها همچنین خواهند آموخت که چگونه در زمینه­ های پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری­ ها و اختلالات دهانی با بیماران تعامل کنند. به علاوه کاربرد اصول مختلف تشخیص دهانی، برنامه­ ریزی درمان، دندانپزشکی ترمیم، پریودنتیکس یا لثه­ درمانی، جراحی دهان، ارتودنسی، دندانپزشکی کودکان، پروتز دندانی، اندودنتیکس یا ریشه­ درمانی و برخی از سایر جوانب درمان دهان و دندان بیمار را مورد مطالعه قرار خواهد داد. در پایان دوره فارغ ­التحصیلان دندانپزشکی مهارت­ ها و دانش فنی لازم برای فعالیت حرفه ­ای به صورت عمومی و خصوصی را کسب خواهند کرد. طبق قانون اساسی این کشور فارغ ­التحصیلان دندانپزشکی می توانند در خدمات بهداشت و سلامت ملی مشغول به کار شوند. دانشگاه ­های ارائه ­دهنده­ ی رشته­ ی دندانپزشکی برای تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا دانشگاه های ارائه دهنده ی رشته ی دندانپزشکی برای تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا عبارتند از: دانشگاه ناپولی، دانشکده دندانپزشکی: medicina.unina.it دانشگاه گابریله دانونزیو، دانشکده پزشکی و جراحی: https://www.unich.it/ دانشگاه مگنا گراسیا کاتانزارو، دانشکده پزشکی و جراحی: http://web.unicz.it/it/ دانشگاه اینسوبریا، دانشکده پزشکی و جراحی، مدرسه دندانپزشکی: http://www4.uninsubria.it/on-line/home.html دانشگاه لاکویلا، دانشکده پزشکی و جراحی: http://www.univaq.it/ دانشگاه باری، دانشکده پزشکی و جراحی: http://www.uniba.it/ دانشگاه بولونیا، دانشکده پزشکی و علوم زیست پزشکی: http://www.unibo.it/en دانشگاه برشا، دانشکده پزشکی: https://www.unibs.it/english-version دانشگاه کالیاری، دانشکده پزشکی: http://www.unica.it/ دانشگاه کاتانیا، دانشکده پزشکی: http://www.unict.it/ دانشگاه فرارا: http://www.unife.it/ دانشگاه فلورانس: http://www.unifi.it/ دانشگاه جنوا: https://unige.it/ دانشگاه مسینا: http://www.unime.it/it دانشگاه میلان: http://www.unimi.it/ دانشگاه میلان بیکوکا: http://www.unimib.it/go/102/Home/English دانشگاه مودنا و رجیو امیلیا: http://www.unimore.it/ دانشگاه پادوا: http://www.unipd.it/ دانشگاه پالرمو: http://www.unipa.it/ دانشگاه پارما: http://en.unipr.it/ دانشگاه پاویا: http://www.unipv.eu/site/home.html دانشگاه پروجا: http://www.unipg.it/ دانشگاه پیزا: https://www.unipi.it/ دانشگاه رم تور ورگاتا: http://web.uniroma2.it/ دانشگاه رم ـ لاساپینزا: http://www.uniroma1.it/ دانشگاه ساساری: https://www.uniss.it/ دانشگاه سیهنا: https://www.unisi.it/ دانشگاه تورین: http://www.dentalschool.unito.it/eng/News.php دانشگاه تریست: http://www.units.it/ دانشگاه ورونا: http://www.univr.it/jsp/index.jsp دانشگاه فردریکو ناپولی دوم، مدرسه دندانپزشکی: http://www.unina.it/home دانشگاه ��لی تکنیک دله مارکه: http://www.univpm.it/Entra/ دانشگاه ویتا سلوت سن رافائل: http://www.unihsr.it/ دانشگاه کاتولیک قلب مقدس، دانشکده پزشکی: http://www.unicatt.it/ در مقاله ی فوق مطالبی درباب هزینه های تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا مطالعه فرمودید، در باب تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا آمار متقاضیان کم نبوده و هنوز با توجه یه اینکه تحصیل این رشته در کشورهایی نظیر مجارستان، چک، اوکراین، قبرس، روسیه، بلاروس و ... نیز بسیار متقاضی پیدا کرده است، اما تماس های زیادی با مشاورین حول این موضوع یعنی تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا می باشد که سعی میشود با برروز رسانی اطلاعات فوق به طور پی در پی اطلاعاتی در مورد  تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا در اختیار دوستداران این رشته قرار گیرد.  به طور کلی در این مقاله تلاش شد درباره هزینه های تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا ، شرایط بتحصیل دندانپزشکی در ایتالیا، نکات تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا و سایر موارد، اطلاعاتی در اختیار شما عزیزان قرار داده شود. شما عزیزان می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مهاجرت به ایتالیا از جمله مهاجرت تحصیلی به ایتالیا و شرایط تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا و شرایط تحصیل در ایتالیا با موسسه مشاوره ای ام آی ای همکار موسسه حقوقی ملک پور در سراسر دنیا و یا با شعبه مرکزی در وین اتریش به صورت مستقیم تماس حاصل نموده و از مشاوره رایگان کارشناسان و وکلای این موسسه بهره مند شوید. اطلاعات صحیح و کامل در باب تحصیل دندانپزشکی در ایتالیا و شرایط اخذ ویزای تحصیلی ایتالیا برای تحصیل در ایتالیا شما را برای اخذ تصمیم قطعی برای مهاجرت به ایتالیا و در نهایت اخذ اقامت ایتالیا راهنمایی نموده و مسیر پیشرفت را برای شما عزیزان هموار می نماید. Read the full article

[simonjonik]

کارشناسان غیر حرفه ای روسی این واقعیت را نمی بینند

پس از حمله تروریستی به اتباع خارجی در تاریخ 29.07.2018 از سوی اعضای سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی در ناحیه دنغره تاجیکستان در رسانه ها مقالات مغرضانه تحلیلگران، کارشناسان و روزنامه نگاران روسیه در باره این حادثه غم انگیز نشر شد. اکثر نویسندگان مقالات تحریک آمیز که برای خود جلب توجه تشکیل کرده، با تجاوز اطلاعاتی، دروغ و تهمت، باجرئت تام از اعضای سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی حمایت کرده، مقامات انتظامی را برای در اسرع وقت آشکار کردن این جنایت و بی کفایتی متهم می کنند. در همین حال، واقعیت ها یک چیز خیره کننده (سخت) هستند. و آنها به طور قانع کننده به سوی مقابل شهادت می دهند. بنابر این، عبدالصمداف حسین، رئیس گروه جنای، اجراکننده اساسی حمله تروریستی ناحیه دنغره در حالی که در شهر اودینسوا واقع در ولایت مسکو فدراسیون روسیه در مهاجرت کاری قرار داشت، در سال 2013 توسط عبیداف ناصرخوجه احتم آویچ با نام مستعار "قاری ناصر"، هموطن خود و عضو فعال سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی جذب شد. بختیار، برادر عبدالصمداف حسین با نام مستعار "ملا عمر" عضو سازمان تروریسی و افراطگرای "جنبش اسلامی ترکستان" می باشد که به جرم اعمال تروریستی و افراطگرای به 24 سال زندان محکوم شده است.هنگان بازجوی عبدالصمداف حسین تایید کرد که از سال 2014 الی 2015 دوره های آمادگی ایدئولوژیک و نظامی-تخریبکاری را در اردوگاه های شهر قم و شهر آمول در استان مزندران آموزش دیده است. پس از بازگشت او در سپتامبر سال 2015 در هیات گروه مسلح سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی برای تلاش انجام دادن کودتا، در جنگ علیه نیروهای دولتی شرکت کرد (بعد مورد عفو قرار گرفت). با قصد فرار از مسئولیت کیفری، در تاریخ 1 نوامبر سال 2015 از بلاروس وارد جمهوری آذربایجان شد. از آنجا در 9 نوامبر همان سال به ایران پرواز کرد که این سفر او را دلیل ثبت نام در خطوط هوای تایید می کند. چاپ حط مسیر اورا می توان آزادانه از اینترنت دسترس کرد و سوال منطقی این می شود: چرا پس از کودتای نافرجام عبدالصمداف حسین به کشورهای روسیه، آمریکا، اروپا، آفریقا، و یا به عنوان عضو داعش به افغانستان که در آن کشور هزاران تن از داعشیها موجودند، فرار نکرد، ولی او به ایران فرار کرد؟ اگر عبدالصمداف حسین عضو داعش است، چرا خدمات ویژه و هوشیار مخفی ایران که در مقابل این سازمان تروریستی قرار دارند، به او اجازه بارها و بارها عبور آزادانه از مرز، رفت و آمد آزادانه در سراسر قلمرو ایران را دادند، اورا دستگیر نکردند؟ خدمات ویژه جمهوری اسلامی ایران با استفاده از پایگاه اطلاعاتی بین المللی در باره تروریستها، مطلع بودند و می دانستند که عبدالصمداف حسین در پیگرد قرار دارد، اما آنها سکوت اختیار کردند. همچنین، آنها را ممکن بود دلیل محل اقامت اعضای سازمان تروریستس و افراطگرای حزب نهضت اسلامی عبدالصمداف حسین و عبیداف ناصرخوجه واقع در شهرهای اودینسوا و پودولسک در حومه مسکو که بدون مجازات گروه های تروریستی مشغول امور جذب آدمان به صفوف چنین گروه ها بودمد هشدار می داد. فرمایشگر جنایت سنگین خشونت آمیز در دنغره عبیداف ناصرخوجه احتم آویچ، متولد سال 1973، ساکن ناحیه فرخار، عضو فعال سازمان تروریستس و افراطگرای حزب نهضت اسلامی از سال 1992 بود. وی از سال 2012 در پیگرد قرار دارد. در سال 2015 توسط خط اینترپول در پیگرد قرار داده شد. این مجرم در پیراهه پدرش عبیداف سییداحتم، متولد سال 1930، عضو فعال سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی گام مانده است. عبیداف سیید احتم در روستای فورونز،کولخوز کارل مارکس ناحیه فرخار زندگی کرد، مدیر انبار بود. وی با اسلحه در دست بر ضد ساختار قانونی دولتی می جنگید و به کشتار اهالی آسایشته و اعمال تروریستی علیه روشنفکران و در سرقت و غارت مشغول بود. پسرش عبیداف ناصرخوجه در یک مدرسه دینی ناحیه حصار که وابسته میرزایف م.ا.، عضو سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی بود، تحصیل کرد. وی همزمان با پدر خود در اوایل سالهای 1990 هنگامی که از داعش حرفی نبود، به عضویت سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی شامل شده، سپس به گرفتن انتقام پدرش شروع کرد. عبیداف ناصرخوجه با تبراف امرالدین، رهبر قنات سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی موسوم به "جماعت انصارالله" ارتباط تنگاتنگ داشت. از سال 2002 الی 2006، عبیداف در ایران ، در محلی که در موسسات مذهبی زاهدان و خاش تحصیل کرده بود، زندگی می کرد. آمادگی تخریبکاری را در اردوگاه هاب ایران آموزش دید. در حالی که در ایران بود، در استخدام جوانان از میان شهروندان جمهوری تاجیکستان برای تحصیل در موسسات مذهبی جمهوری اسلامی ایران مشارکت فعال داشت. در سال های 2011- 2015 در حومه شهر مسکو فدراسیون روسیه (شهرهای ا.دینسوا و پودولسک) قرار داشت و به امور جذب مهاجران جویای کار و دانشجویان تاجیک به صفوف سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی ادامه داد. علیه او بر اساس بند 2 ماده 187 (مشارکت در جوامع جنایات) پرونده کیفری باز شد. در عملیات نظامی در خاورمیانه در برابر نیروهای دولتی شرکت داشت. دو خانم دارد، یکی از آنها با نام شریف آوا م. در سال 2004 در مدرسه "مدینت العلوم" واقع در ایران تحصیل کرده است. حال�� او در عراق در بازداشت است. اقدام گروه جنایتکار عبدالصمداف حسین که این حمله تروریستی را انجام داد، از طریق برنامه "WhatsApp" از سوی عبیداف ناصرخوجه که در کجای از شهرستان خاش ایران هدایت شد. اعضای دیگر گروه جنایی مجیدف ا.ی. و سفراف ظ.د. از ماه فوریه الی ژوئیه سال 2018 در مهاجرت کاری در شهر نووسبیرسک قرار داشتند. روزهای 17 و 20 جولای سال جاری آنها به مقدار 20 هزار روبل روسیه به غنی اف کرامت الله عصمت الله آویچ، عضو سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی که در شهر نارک زندگی می کند، با هدف هزینه این مبلغ برای انجام دادن حملات تروریستی علیه گردشگران دوچرخه سوار خارجی ارسال کرده اند. در حال حاضر غنی اف تحت بازجوی قرار دارد. اسناد انتقال پول موجود است:

کارشناسان روسی باید بدانند که داعش که آنها در تلاش پیوند دادن حملات تروریستی علیه دوچرخه سواران خارجی در دنغره به این گروه هستند، به عنوان نیروی فعال متشکل با ابتکارات و اقدامات نیروهای نظامی روسیه دیگر وجود ندارد. از گروه تروریستی داعش تنها چند گروه های کوچک پراکنده در اطراف شرق نزدیک و خاور میانه باقی مانده است. پیام ویدئویی از نام داعش و زیر پرچم این گروه تروریستی نوار کوتاهی که گروهک عبدالصمداف حسین استفاده کرد با هدف تبلیغ و ارعاب نام سازمان تروریستی دیگر استفاده نمی شود. این سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی است که با پرفشان کردن پرچم بیگانه – پرچم سیاه داعش و زیر سایه این پرچم جنایت نوبتی خودرا پوشش داده اند. مواردی موجودند که یکی از سازمان تروریستی (داعش) مسئولیت یک حمله تروریتستی را که توسط اعضای دیگر سازمان تروریستی (سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی) انجام شده است، بر عهده می گیرد، تا از وجود خود یادآور شود، قدرت سابق و اهمیت آن، از لحاظ جغرافیای "گسترش" منطقه نفوذ خود را نشان دهد. با این حال، روشن است که در حال حاضر خدمات ویژه مخفی ایران تمغه داعش را به عنوان یک اسباب، پرده، ستر برای اهداف خود، با پنهان کردن اثرات فعالیت سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت را زیر این "چتر" که مرتکب عمل وحشیانه تروریستی علیه اتباع خارجی شده اند و ایران از آنها پشتیبانی ایدئولوژیک، اخلاقی و مالی می کند، استفاده کنند. باعث نگرانی های جدی است که تمامی موارد بالا نادیده گرفته شده است، و عمدا توسط به اصطلاح "کارشناسان مستقل" حادثه غم انگیز در تاجیکستان که جان افراد بی گناه را برد، تحریف شده است. اما به نظر می رسد که در واقع کارشناسان مستقل با حقیقت، منطق و عقل سلیم با توجه به قوانین منافع شخصی و روابط تجاری رفتار می کنند. آ. دوبنف (روابط شخصی با کبیری دارد)، و. پانفیل اف (شوهر آ. پانفیل اف که در سالهای 1990 بطور فعال از حزب نهضت اسلامی تاجیکستان پشتیبانی کرده بود)، آ. سیرینکو (مورخ و مرید سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی)، آ. گرازین، آ. کنیازف و دیگر شخصیت های ظاهری با نمایندگان این سازمان تروریستی افراطگرای همکاری تنگاتنگ دارند. در مسائل مربوط به آسیای مرکزی مفتخوری می کنند، آماده هستند که در باره هر چیزی و هرگونه ای بدون توجه به این که کلمات پراکنده می توانند باعث ایجاد عدم درک و نحریک ��ود، مطلب نویسند. هر گونه تحقیقات، تشخیص انجام داده متخصص (کارشناس) در باره مسائل گوناگون او به دانش خاص در نقاط مشخص نیاز دارد. متاسفانه، این نویسندگان و رسانه ها این را ندارند. برای آنها، مرگ وحشتناک غیرنظامیان تنها یک دلیل اطلاع مناسب برای خدمت کردن به فرمایشگر است. خطرناک ترین و مضر آن است که آنها خود را در موقع خبرنگاران روسی که برای خود اسم کارشناس و تحلیلگررا بدون انجام خدمت اختصاص داده اند، قرار داده اند. پس از دریافت سفارش اطلاعاتی، با هیجان نقطه نظر خود را می کنند. در دست داشتن اینترنت و در برابر چشمانشان مطالب رسمی منتشر شده تحقیقاتی، گزارش های وزارت امور داخله (کشور) در باره این جنایت، هیچ یک از ای�� به اصطلاح کارشناسان به زحمت در باره آنچه اتفاق افتاده بود، برای مقایسه حقایق، توجه به مشابهات، بررسی اطلاعات، پرتاب آن به "مغز تحلیلی" تامل نمی کنند. این چیست؟ بی کفایتی حرفه ای، غیر حرفه ای یا تقلب عمدی، ساختن نسخه های ترسناک؟ کارشناسان واقعی، نه کارشناسان فریبکار باید بتوانند نتیجه های درست را از حداقل اطلاعات موجود استخراج کنند. همانطور که امروز در انتشار باز مقدار زیادی از دلایل و شواهد در مورد حمله تروریستی و عاملان آن موجود است. پس چرا این نویسندگان که با تاجیکستان مناسبت مستقیم ندارند، بطور منفی به نظام اجتماعی و دنیوی آن قرار گرفته، از اسلامگرایان تندرو، جنایتکاران سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی دفاع می کنند؟ به چه هدفی از کبیری که اندیشه و نظرات وی به ارزشهای ملی آنها موافق نیست، پشتیبانی می کنند؟ توجه آنها با تروریست های سازمان تروریستس و افراطگرای حزب نهضت چیست؟ چرا حفاظت از منافع عاملان حملات غیرانسانی و خشونت برای آنها از حقیقت، امنیت و ثبات مهم تر است؟ چرا آنها با افراط گرایانی که می خواهند به هر طریق به قدرت برسند، دولت شریعتی را ایجاد کنند، همدرد هستند؟ آخر اعضای سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی است که به نمایندگان ادیان دیگر و خارجیان خصومت و نفرت دارند. محض آنها باعث فرار جمعی روس ها و نمایندگان سایر ملت ها از تاجیکستان شدند.این حزب از زمان تاسیسش سازمان تروریستی و افراطگرا بوده است. هدف از سازمان دادن ترور بشدت دنبال کردن اهداف خود، ایجاد ناامنی فضا، بی ثبات کردن وضعیت از طریق خشونت و ارعاب می باشد. محض اعضای سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت به کشتارهای هدفمند ده ها تن از روس ها در میان سربازان، روزنامه نگاران و شهروندان ارتباط دارند. قربانیان آنها افرادی از ملت های مختلف که در تاجیکستان زندگی می کردند، بودند. روز 13 ژوئیه سال 1993 نیروهای مسلح سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی به پاستگاه مرزی شماره 12 واقع در پایگاه مسکوسکی جمله مسلحانه کردند که در نتیجه 25 مرزبان کشته شد. در دوره سال های 1994 الی 1998 مشارکت اعضای حزب اسلامی وهابی را در شش مورد قتل سربازان روس در شهرهای دوشنبه، چکالوسک و قرغانتپه اثبات می کند. علاوه بر این، قربانیان حملات تروریستی اعضای سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی 53 سرباز قزاق بودند که ماموریت خودرا در تاجیکستان اجرا می کردند. جنایتکاران سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت اسلامی ویکتور نیکولین، روزنامه نگار روس را در محل کارش وحشیانه به قتل رساندند. بهترین فرزندان ملت تاجیک، از جمله اسحاقی، غلام اف، عاصمی، نظرشاه اف، هویدالله اف و دیگر اندیشمندان و شخصیت های معروف توست اعضای این سازمان کشته شدند. فرمایشگران این جنایات وحشیانه خدمات ویژه ایرانی هستند. اگر کارشناسان روس تاریخ دین را می دانستند و می دانستند که اکثر تاجیک ها سنی مذهب و ایرانی ها شیعی مذهب هستند، برای آنها معلوم می شد که فرمایشگر جنایات خدمات امنیتی ایران هستند که با سهولت اجرای آن را بر عهده سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت گذاشتند که هم مذهبان خودرا بکشند. تمام قربانیان توسط تاجیک ها کشته شده اند که آموزش ویژه را در ایران دیده اند. و درست مثل امروز، پس از حمله تروریستی به گردشگران خارجی، در سالهای 1990 رهبریت سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت و حامیان مالی و فرمایشگران ایرانی خود با اظهار غم تسلیت خودرا به نزدیکان افرادی که با فرمایش خودشان کشته شده اند، تسلیت می گفتند. پرچم داعش به عنوان شناسنامه جعلی کشورهای دیگر که در ایران نشر می شود که در کشورهای شرق نزدیک و افغانستان منتشر می شوند که از اندیشه های آخند ها منشا می گیرند. اعضای جوان سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت که به چنگ سیاست ایران افتاده، در اردوگاه های ایران آموزش تخریبکاری می دیدند، همچنان به سنت های تروریستی خود پایبند هستند. بنابراین، حمله جدید تروریستی سازمان تروریستی و افراطگرای حزب نهضت در تاجیکستان که با دستور سرویس های اطلاعاتی ایران کارگردانی شد، علامتی این واقعیت است که تاریخ خونبار سال 1990 را در تلاش تکرار کردن هستند. و جامعه باید منسجم، متحد باشد که از این خطرات و تجاوز تروریستی جلوگیری شود. اطلاعات مذکور باید برای کارشناسان روسیه دلیلی باشد به که نظرات اشتباه خود تجدید نظر کنند.

بختیار رحیم اف، محقق، کارمند علمی شعبه جامعه شناسی فرهنگستان علوم جمهوری تاجیکستان

[net-russia2-blog]

تاریخچه کشور روسیه

تاریخ روسیه از گروه نژادی اسلاوهای شرقی آغاز می‌شود که نهایتاً به روسیها، اوکراینی‌ها، و بلاروس‌ها تقسیم می‌شوند. نخستین ایالت اسلاویک شرقی، روس کیف، دین مسیحیت را درسال ۹۸۸ از امپراتوری بیزانس پذیرفت، که با شروع تجزیه بیزانس فرهنگهای اسلاویک فرهنگ روسیه را برای هفت قرن بعدی تعریف نمودند. روسیه کییف درنهایت به عنوان یک استان به چند ایالت تجزیه گردید که برای کسب مطالبات خود به عنوان وارثان تمدن و جایگاه غالب آن با یکدیگر رقابت می‌نمودند.

پس از قرن سیزدهم، حکومت مسکو تدریجاً بر مرکز فرهنگی سابق غلبه نمود. تا قرن هجدهم، دستگاه حکومت مسکو تبدیل به امپراتوری روسیه گردید که از لهستان در شرق تا اقیانوس کبیر امتداد می‌یافت. توسعه در جهت غرب موجب آگاه شدن روسیه نسبت به پیشرفت کند آن کشور و نیز ایجاد انزوایی برای آن کشور گردید که مراحل اولیه گسترش درآن واقع شده بود. رژیمهای جانشین در قرن نوزدهم به یک چنین فشارهایی با ترکیبی از اصلاحات ناخواسته و سرکوب بیگاری روسی پاسخ دادند که لغو رعیت‌داری درسال ۱۸۶۱ از آن جمله بود اما این الغاء به قیمت ناخوشایندی برای رعیت‌ها تمام شد و فشارهای انقلابی را افزایش داد. بین لغو رعیت‌داری و آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، اصلاحات استولیپین، قانون اساسی سال ۱۹۰۶ و مجلس کشور تغییرات چشمگیری را در اقتصاد و سیاست روسیه ارائه نمود، اما تزار‌ها هنوز مایل به واگذاری حکومت استبدادی خود نبودند.

شکست نظامی و کمبود آذوقه سبب انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ شد، و بلشویک‌ها و حزب کمونیست شوروی را به قدرت رساند. بین سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۹۱، تاریخ روسیه که اساساً تاریخ شوروی می‌باشد، به شکلی مؤثر به عنوان امپراتوری مبتنی بر ایدئولوژی تقریباً هم ارز با امپراتوری روسیه گردید. از ��مان سالهای ابتدا، دولت روسیه بر مبنای یک حکومت تک حزبی از کمونیستها پایه‌گذاری شد، که با آغاز آن در مارس ۱۹۱۸، آنها خود را بلشویک نام نهادند. اما تا اواخر دهه ۱۹۸۰، با ضعف ساختارهای اقتصادی و سیاسی که شرایطی حاد پیدا کرده بودند، در پایان دوره حکومت اتحاد شوروی، تغییرات چشمگیری در رهبری‌های اقتصادی و حزبی آنها رخ داد.

از این رو تاریخ فدراسیون جدید روسیه کوتاه می‌باشد و تنها به فروپاشی اتحاد شوروی در اواخر سال ۱۹۹۱ برمی گردد. از زمان دستیابی به استقلال روسیه خود را در صحنه بین‌المللی جانشین قانونی اتحاد شوروی سابق می‌داند. اما روسیه جایگاه خود را به عنوان ابرقدرت از دست داده چرا که مواجه با چالشهای جدی در تلاشهای خود برای ایجاد یک نظام جدید سیاسی و اقتصادی پس از شوروری سابق می‌باشد. در جدال بر سر مالکیت سوسیالیستی برنامه ریزی متمرکز دولتی اموال در حوزه شوروی (سابق)، روسیه در تلاش برای ایجاد اقتصادی مبتنی بر عناصر سرمایه داری بازار با پیامدهایی مشقت‌بار بوده‌است. حتی امروز هم روسیه در اموری یکسان همچون فرهنگ سیاسی و ساختار اجتماعی با تزارها و اتحاد شوروی سابق سهیم می‌باشد.

محتویات

۱ تاریخچه اولیه ۱.۱ ساکنان اولیه اسلاو ۱.۲ اسلاوهای شرقی نخستین ۲ روس کییفی(Kievan Rus’) ۲.۱ روس کییفی در قرن یازدهم ۲.۲ حمله مغول ۲.۳ روابط روسیه- تاتارها ۳ شهر مسکو ۴ پیدایش مسکو ۴.۱ ایوان سوم، کبیر ۴.۲ ایوان چهارم (ملقب به) ایوان مخوف ۴.۳ دوره گرفتاری‌ها ۴.۴ رومانف‌ها ۴.۵ امپراتوری روسیه ۴.۶ پتر کبیر ۴.۷ حکومت امپراتوری (۱۸۲۵-۱۷۲۵) ۴.۸ روسیه امپراتوری از زمان شورش دسامبریست به بعد (۱۹۱۷-۱۸۲۵) ۴.۹ اختلافات ایدئولوژیک و واکنش ۴.۱۰ الکساندر دوم ۵ نهیلیسم ۵.۱ استبداد و واکنش نسبت به حکومت الکساندر سوم ۵.۱.۱ نیکلای دوم و یک نهضت انقلابی جدید ۶ انقلاب ۱۹۰۵ روسیه ۷ روسیه در جنگ جهانی اول ۸ تزارهای روس ۹ انقلاب ۱۹۱۷ روسیه ۱۰ انقلاب فوریه۱۹۱۷ روسیه ۱۱ انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه ۱۲ جنگ داخلی روسیه ۱۲.۱ مآخذ ۱۳ دوران پس از شوروی ۱۴ جستارهای وابسته ۱۵ مراجع

تاریخچه اولیه فرضیه کورگان

جنوب روسیه به عنوان موطن اصلی مردم هندو اروپایی ساکنان اولیه اسلاو

موضوعات اصلی: نیاهندواروپاییان، سکاها، قلمرو بوسفور، ناحیه‌های دریای خزر

پیش از دوره مسیحیت، نواحی گسترده استپ محل سکونت قبیله‌هایی همچون نیاهندواروپاییان و سکاها بود. بازمانده تمدنهای قدیمی نواحی استپ که در دوره قرن بیستم کشف شدند در نواحی ه��چون ایپاتووو کورگان، سینتاشتا، آرکائیم و پازیریک قرار داشتند. در قرن ۷ پیش از میلاد، تجار یونانی تمدن کلاسیک را به مراکز تجاری تانائیس و فاناگوریا آوردند. بین سده‌های سوم و ششم پس از میلاد، در قلمرو بوسفر به عنوان یک حکومت یونانی جانشین مستعمرات یونان گردید از طریق امواج پیاپی حملات چادر نشینان سرکوب گردید که توسط قبایل جنگجویی هدایت می‌شد که اغلب به سوی اروپا حرکت می‌کردند، و از جمله آنها هون‌ها و آوارها بودند.

در طی قرن هشتم، گروهی از مردم ترک خزرها بر حوزه آبگیر ولگا در نواحی استپ بین خزر و دریای سیاه حکومت می‌کردند. خزری‌ها با توجه به قوانین، و روحیه آزادی و جهان وطنی خود، اتصال اصلی بازرگانی بین ناحیه بالتیک و امپراتوری مسلمان عباسیان بودند که مرکز حکومتش در بغداد واقع بود. آنها متحدین مهمی برای امپراتوری بیزانس بودند، و جنگهای موفقیت آمیزی را علیه خلیفه‌های عرب به راه انداختند. آنها در قرن هشتم، دین یهودیت را پذیرفتند. نقشه تخمینی فرهنگها دربخش اروپایی روسیه به هنگام ورود وارانجیان اسلاوهای شرقی نخستین

موضوع اصلی: اسلاوهای شرقی نخستین اجداد روسی‌ها قبایل اسلاو بودند که براساس تصور کارشناسان موطن اولیه آنها نواحی جنگلی تالابهای رود پریپت بوده‌است. اسلاوهای شرقی نخستین کم‌کم با مهاجرت به سوی نواحی تخلیه شده از سوی قبایل ژرمنی، به صورت دو موج در غرب روسیه ساکن شدند: یکی از کیف به سوی سوزدال و نوروم، و دیگری از پولوتسک به سوی نوفگرود و روستوف حرکت نمود. از قرن هفتم به بعد اسلاوهای شرقی توده جمعیتی غرب روسیه را تشکیل دادند، و کم‌کم اما به شکلی صلح آمیز با قبایل فنلاندی-مجاری همچون مریا، موروم‌ها و ماشچرا درآمیختند.

موضوع اصلی: روس کییفی

روس کییفی در قرن یازدهم

وایکینگ‌ها، مردان شمال اسکاندیناوی، در غرب اروپا و وارانجیان‌ها در شرق، در ترکیبی از دزدی دریایی و تجارت به بیشتر نواحی شمال اروپا کوچ می‌کردند. در اواسط قرن نهم، آنها به ماجراجوئی در آبراهه‌های شرق دریای بالتیک تا سیاه و دریای خزر پرداختند. ساکنان اسلاوی ساکن دراین نقاط، وارانجیان‌ها را به عنوان محافظان خود اجیر نمودند. بر طبق تاریخ اولیه روسیه کییفی، یک شخص وارانجیانی به نام روریک که حاکم منتخب Konung یا Knyaz در نوگورود حدود سال ۸۶۰ بود پیش از جانشینان خود به سوی جنوب حرکت نمود و قلمرو خود را تا کییف گسترش داد که پیشتر تحت سیطره خزری‌ها قرار داشت؛ بنابراین، اولین حکومت اسلاوی شرقی، روسی کییفی، در امتداد دره رود دنیپر در قرن نهم پدید آمد. گروهی هماهنگ از حکومتهای شاهزادگان با منافع مشترک در حفظ تجارت در طول مسیرهای این رودخانه در روسیه کییفی مسیر بازرگانی خز، موم، و بردگان را بین اسکاندیناوی و امپراتوری بیزانس در امتداد ولخف و دنیپر کنترل می‌کرد. نام روسیه به همراه کلمات Ruotsi درفنلاندی و Rootsi در استونی که از سوی برخی از دانشمندان یافت شده به کلمه Roslagen نسبت داده می‌شود. مفهوم کلمه Rus مورد بحث است، و دیگر مکاتب فکری آن را به ریشه‌های اسلاویک یا ایرانی ارتباط می‌دهند. (نگاه کنید به ریشه‌شناسی Rus و مشتقات آن) تا پایان قرن دهم، اقلیت Old Norse در میان مردم اسلاوی به وجود آمده بود که همچنین در راستای حملات مکرر برای غارت تزارگراد یا قسطنط��یه، تحت تأثیرات زبان یونانی ومسیحی قرار می‌گرفت. یکی از چنین مبارزاتی در طول حیات دروژینا رهبر برجسته اسلاوی اسویاتوسلاو اول رخ داد که او به جهت سرکوب کردن قدرت خزری‌ها بر رود ولگا مشهور است. درحالی که ثروتهای امپراتوری بیزانس درحال نزول بود، فرهنگ آن پیوسته تحت تأثیر توسعه روسیه در قرون سرنوشت ساز خود قرار داشت. درمیان دستاوردهای پابرجای روسی- کییفی، فرقه مذهبی اسلاوی ارتودوکس شرقی است که به شدت تحت تأثیر تجزیه فرهنگهای بیزانسی و اسلاوی قرار داشته و فرهنگ روسیه را برای هزاره بعدی تعریف نمود. براساس دستور رسمی تعمید از سوی ولادیمیر اول به اهالی کییف، این ناحیه در سال ۹۸۸ دین مسیحیت را پذیرفتند. چندسال بعد، اولین مجموعه قوانین Russkaya Pravdaارائه گردید. از همان ابتدا، حاکمان کییفی از الگوی بیزانسی تبعیت کردند و کلیسا را حتی در مورد درآمدهایش به خود وابسته نمودند به نحوی که کلیسا و حکومت روسیه همواره با هم ارتباط تنگاتنگ داشتند.

تأثیر بیزانس و حجیا صوفیا بر معماری روسی در کییف آشکار می‌باشد که در قرن ۱۱از سوی یاروسلاو خردمند ساخته شده‌است. تا قرن یازدهم، خصوصاً در دوره حکومت یاروسلاو خردمند، روسیه- کییفی توانست به شکوفائی اقتصادی و دستاوردهای معماری و ادبیات برسد که نسبت به آنچه که در بخش‌های دیگر این سرزمین وجود داشته، برتری داشت. در قیاس با زبانهای تحت نفوذ مسیحیت اروپایی، زبان روسی کمتر تحت نفوذ نوشته‌های نخستین مسیحیت در یونانی و لاتین قرار گرفت. این به آن خاطر بود که زبان اسلاونیک کلیسا بطور مستقیم به جای نیایش مذهبی استفاده می‌شد. مردم بیابانگرد ترک Kpchacks در اواخر قرن ۱۱، به عنوان نیروی غالب جایگزین پچنگ‌ها شدند که در همسایگی روسیه در نواحی استپ جنوبی قرار داشتند، و یک حکومت بیابانگرد را در امتداد دریای سیاه دشت کیپچک پایه‌گذاری نمودند. طی حملات منظم خود، خصوصاً به ناحیه کییف، آنها فقط در طول یکروز حمله برای بیرون راندن آنها از ناحیه استپ، خسارات سنگینی را به نواحی جنوبی روسیه وارد ساختند. تاخت و تازهای بیابانگردان سبب سرازیر شدن جمعیت اسلاوها به سوی نواحی امنتر و جنگلی انبوه در شمال و علی الخصوص منطقه معروف Zalesye شد. نهایتاً در اثر مبارزات مسلحانه بین اعضای خانواده سلطنتی که به اتفاق هم حکومت را در اختیار داشند، روسیه- کییفی به عنوان یک سرزمین متلاشی شد. سیطره کییف به نفع ولادیمیر-سوزدال در شمال- شرق، و نوگورود در شمال، و Halych-Volhynia در غرب- جنوب رو به افول نهاد. ضربه نهایی در قرن سیزدهم فتوحات مغول‌ها و اردوی زرین بود. کییف ویران شد. Halych-Volhynia در نهایت جذب همسود لهستان و لیتوانی شد درحالی که نواحی ولادیمیر-سوزدال که تحت سیطره مغول‌ها قرار داشت و نیز جمهوری نوگورود مبنایی برای تأسیس کشور جدید روسیه گردید. حمله مغول

موضوع اصلی: حمله مغول‌ها به روسیه

مغول‌های مهاجم به فروپاشی روسیه قدیم شتاب دادند. درسال ۱۲۲۳، سلاطین متفرق روسی با یک گروه مهاجم مغول در رود کالکا مواجه شدند و بطور کامل از ��نها شکست خوردند. درسال ۱۲۳۷، مغول‌ها شهر ولادیمیر را غارت کردند، آنها روس‌ها را دردر کنار رود سیت به عقب راندند و سپس به سوی لهستان و مجارستان رهسپار شدند؛ و به این وسیله آنها بیشتر قلمرو روس‌ها را فتح نمودند. تنها جمهوری نوگورود از این اشغال رهایی یافت و به شکوفایی خود در چرخه شبکه تجاری هانزا دست یافت.

تأثیر حمله مغول بر قلمروهای روسیه-کییف ناهنجار بود. فرهنگ این شهر پیشرفته تقریباً بطور کامل تخریب گردید. همچنان که شهرهای قدیمی تر همچون کییف و ولادیمیر هرگز از تخریب ناشی از حمله اولیه مغول‌ها بازسازی نشدند، شهرهای جدید مانند مسکو، توور و نیژنی نوگورود شروع به رقابت بر سر استیلا بر روسیه تحت سلطه مغول‌ها نمودند. اگرچه درسال ۱۳۸۰، یک ارتش روسی اردوی زرین را در کولیکوفو شکست دادند، اما تا حدود سال ۱۴۸۰، استیلای تاتار‌ها با گرفتن باج و خراج از سلاطین روسی ادامه یافت. روابط روسیه- تاتارها

پس از سقوط خزری‌ها در قرن دهم میلادی، ولگای میانه تحت سیطره سرزمین تجاری ولگا بلغاریا قرار گرفت، که آخرین بازمانده بلغارستان بزرگ‌تر در مرکز ناحیه Phanagoria قرار داشته‌است. در قرن دهم جمعیت ترک ولگا بلغاریا به اسلام گرویدند، که این موجب تسهیل تجارت آنها با خاورمیانه و آسیای مرکزی گردید. درآستانه حملات مغول دردهه۱۲۳۰، ولگا بلغاریا از سوی ارتش طلائی تسخیر شد و جمعیت آن در جمهوری‌های جدید چوواش و تاتارغازان منتشر شدند.

مغول‌ها روسیه و ولگا بلغاریا را از پایتخت غربی خود سارای که یکی از بزرگ‌ترین شهرهای دنیای قرون وسطا بود، تحت کنترل داشتند. سلاطین شرق و جنوب روسیه، به مغول‌های ارتش طلائی که عموماً تاتار نامیده می‌شدند، باج می‌دادند؛ درعوض این به آنها این امتیاز را می‌داد که به عنوان نماینده مغول‌ها تحت عنوان خوانین حکومت کنند. کلاً، حاکمان آزادی قابل توجهی داشتند تا مطابق میل خود حکم نمایند، درحالی که کلیسای ارتودوکس روسیه حتی (مراسم) احیای معنوی خود را تحت نظارت سلطان تزارالکسیس (حاکم) پایتخت و سرژیوس از رادونژ برگزار می‌کرد. برای کلیسای ارتودوکس و بیشتر سلاطین روسی، جنگجویان صلیبی متعصب، به نظر می‌رسید تهدید بزرگ‌تری برای روال زندگی روس‌ها باشد تا برای مغول‌ها. دراواسط قرن سیزدهم، حاکم منتخب نوگورود، الکساندر نوسکی در نتیجه فتوحات بزرگ خود علیه سرداران تیوتونی و سوئدی‌ها به مقام قهرمانی دست یافت. الکساندر حمایت و مساعدت مغول‌ها را در مبارزه با مهاجمان غربی به دست آورد، که امیدوار بودند طی حملات مغول‌ها از فروپاشی روسی سود ببرند، و می‌کوشیدند تا این قلمرو را به چنگ آورده و روسیه را به کیش کاتولیک رمی متمایل سازند.

مغول‌ها به عنوان تاکتیکهای نظامی و (مسائل) جا به جایی نفوذ خود را بر این نواحی از روسیه محدود کردند. روسیه مسکویت تحت اشغال مغول‌ها، شبکه پست جاده‌ای، آمار، نظام مالی، و سازمان نظامی خود را نیز توسعه دادند. نفوذ (مغول‌ها) را دربخش شرقی روسیه تا قرن هفدهم به قوت خود باقی ماند، زمانی که حکام روسی تلاش محسوسی را برای غربی کردن کشور خود انجام می‌دادند. شهر مسکو

موضوع اصلی: شهر مسکو پیدایش مسکو

دانیل الکساندروویچ، کوچک‌ترین پسر الکساندر نوسکی، که حکومت در مسکو را پایه‌گذاری نمود (که طبق رسم غربی Muscovy نامیده می‌شود)، در نهایت از سوی تاتارها از روسیه تبعید گردید. به دلیل جایگاه مناسب این شهر در کنار سیستم مرکزی رودخانه روسیه و احاطه شدن توسط جنگلها و تالابهای محافظت شده، در ابتدا تنها تیول ولادیمیر بود اما به زودی موقعیت مرکزی خود را پیدا کرد. عامل اصلی ارتقاء مسکو، همکاری حکام آن با مافوقهای مغولی خود بود، که به آنها عنوان سلطان بزرگ اعطا می‌گردید و به عنوان نمایندگان مغول‌ها به جمع‌آوری باج و خراج از قلمروهای تحت نفوذ روسیه می‌پرداختند. موقعیت اجتماعی این قلمرو زمانی بیشتر تقویت گردید که آن تبدیل به مرکز کلیسای ارتودوکس شد. رئیس آن مرکز، در سال ۱۲۹۹ از کییف به ولادیمیر گریخت، و چند سال بعد مراکز دائمی کلیسا را در مسکو تأسیس نمود.

تا اواسط قرن ۱۴، قدرت مغول‌ها رو به تنزل نهاد، و سلاطین بزرگ (روسی) احساس کردند می‌توانند علناً مخالفت خود را نسبت به سیطره (یوغ) مغول‌ها نشان دهند. در سال ۱۳۸۰، کولیکوفو در کنار رود دن، خان مغول را شکست داد، و اگرچه این پیروزی حاصل از یک مبارزه سخت به حکومت تاتارها در روسیه پایان نداد، اما اعتبار و وجهه بزرگی برای سلطان بزرگ به همراه داشت. پایه قدرت روسیه هم اکنون محکم شده بود، و تا اواسط قرن چهاردهم، قلمرو آن تا حدود زیادی دراثر خرید و فروش (تجارت)، جنگ، و ازدواج گسترش یافت. ایوان سوم، کبیر

در قرن ۱۵، سلاطین بزرگ روسیه در سرزمینهای آن گردآمدند تا جمعیت و ثروت تحت نفوذ خود را افزایش دهند. موفقترین عامل این فرایند، ایوان سوم، ملقب به کبیر ۱۴۶۲- ۱۵۰۵ بود که وی کشور ملی روسیه را پایه‌گذاری نمود. هنگامی که او به سلطنت رسید، کشورش از ایالت آمریکایی ویرجینیای غربی امروز کوچک‌تر بود. ایوان با رقیب قدرتمند خود دوک بزرگ لیتوانی رقابت کرد، تا کنترل برخی از نواحی نیمه مستقل قلمرو علیا و حوزه‌های آبگیر رود دنیپر و رود اوکا را به دست آورد. از طریق نقض پیمانهای برخی از سلاطین، کشمکشهای مرزی، و جنگ طولانی با جمهوری نوگورود، ایوان توانست نوگورود و تیور را به همدیگر الحاق نماید. در نتیجه در دوران حکومت وی، وسعت مسکو سه برابر شد. طی درگیری وی با پسکف، راهبی به نام Filofei به ایوان سوم نامه‌ای نوشت، و در آن پیشبینی نمود که قلمرو بعدی وی Third Rome خواهد بود.

ایوان به عنوان (حاکم) معاصر با تئودور و دیگر سلاطین جدید دیگر در غرب اروپا، اقتدار خود را نسبت به تمامی سلاطین و بزرگان روسیه اعلام نمود، و با خودداری از پرداخت باج به تاتارها، او با دست زدن به حملات مکرر راه را برای شکست کامل مغولان اردوی زرین رو به زوال هموار ساخت، که هم اینک به خانها و ارتشهای متعددی تقسیم شده بودند. ایوان و جانشینان وی در پی حفاظت از مرزهای جنوبی تحت سیطره خود دربرابر حملات تاتارهای کریمه و لشکرهای دیگر بودند. جهت دستیابی به این هدف، آنها احداث ساختاری از یک سد بزرگ کمربندی را برعهده گرفتند و آن را به اربابان و بزرگان اعطا نمودند که خود را متعهد به خدمت به نظام (لشکر دولتی) می‌دانستند. این سیستم اربابی مبنایی برای تشکیل ارتش سواره نظام گردید.

به این طریق، انسجام داخلی با گسترش خارجی سرزمین (روسیه) همراه شد. تا قرن شانزدهم، حکام روسی کل سرزمین روسیه را یک دارایی اشتراکی برای خود محسوب می‌نمودند. شماری از سلاطین نیمه مستقل هنوز نسبت به برخی از سرزمینهای خاص داعیه (مالکیت) داشتند، اما ایوان سوم این حکام فرعی را وادار نمود تا حکومت سلطان بزرگ روسیه را به رسمیت شناسند و فرزندان او را به عنوان حاکمان بی چون و چرا برای کنترل امور نظامی، قانونی و خارجی بدانند. تدریجاً، سلطان شهر مسکو به یک حاکم قدرتمند و خودکامه به نام تزار تبدیل شد. اولین حاکم مسکو تحت عنوان تزار ، ایوان چهارم بود. ایوان چهارم (ملقب به) ایوان مخوف تصویر ایوان مخوف

توسعه قدرتهای خودکامه استبدادی درطی دوره زمامداری ایوان چهارم، ۱۵۴۷-۱۵۸۴ به اوج خود رسید، وی که به نام «Ivan Grozny» به معنای ایوان جدی یا ایوان مخوف معروف بود، وی جایگاه سلطنت را تا درجه بی سابقه‌ای تقویت نمود، چراکه او بطور بیرحمانه‌ای نجیب‌زادگان را به انقیاد کشید و با جزئی‌ترین انگیزه‌ها، آنها را تبعید یا اعدام می‌نمود. با این وجود، ایوان یک دولتمرد آینده نگر بود که دستورالعملهای قانونی جدیدی را رواج داد، و اصول اخلاقی (خاصی) روحانیون کلیسا را اصلاح نمود، و روابط سیاسی و تجاری با کشورهای پایین دستی و انگلستان برقرار نمود. اگرچه نبرد لیونیا ی او برای کنترل سواحل بالتیک در نهایت به شکستی گزاف منجر شد، اما ایوان توانست خان نشینان کازان، آستراخان، و سیبری را با همدیگر یکپارچه سازد. از طریق این فتوحات، جمعیت قابل توجهی از تاتارهای مسلمان به وجود آمدند و این سرزمین تبدیل به یک کشور چند نژادی و چند مذهبی شد. همچنین، در حدود همین دوره بود که خانواده تجاری استروگانف شرکتی را تأسیس نمود که مقر آن در نواحی اورال قرار داشت، و کازاکهایی را اجیر نمود تا منطقه سیبری را استعمار نمایند. دوره گرفتاری‌ها

مرگ پسر بدون فرزند ایوان فئودور اول در پی جنگهای داخلی و مداخله بیگانگان، به عنوان دوره گرفتاریها (۱۳-۱۶۰۶) شناخته شده‌است. خودکامگی موجب تداوم دوره گرفتاریها و حکومت تزارهای ضعیف یا فاسد به دلیل تقویت دیوان سالاری در حکومت مرکزی گردید. بدون توجه به مشروعیت حکومت یا به دلیل دودستگی در کنترل (تخت) حکومت، ماموران دولتی به کارخود ادامه دادند. مشاجرات پیرامون جانشینی (حکومت) در دوره گرفتاریها سبب از دست رفتن بیشتر حوزه قلمرو روسیه در نواحی همسود لهستانی-لیتوانی و سوئد درطی درگیریهایی همچون دیمیتریادز و جنگ اینگری گردید. رومانف‌ها نقاشی از خیابان هالیدی مسکو توسط آندره رایبوشکین

دوره گرفتاریها در سال ۱۶۱۲ به سر رسید، زمانی که یک ارتش داوطلب وطن‌دوست، لهستانی‌ها را از کاخ کرملین روسیه و Zemsky Sobor اخراج نمودند که مرکب از نمایندگان ۵۰شهر و حتی برخی از رعایا بودند تا میخائیل رومانف پسر ��وان پدر روحانی فیلارت را برای حکومت انتخاب نمایند. سلسله رومانف تا سال ۱۹۱۷ بر روسیه حکومت نمودند. وظیفه فوری سلسله جدید حفظ آرامش و صلح بود. خوشبختانه بخت با روسیه یار بود، چراکه دشمنان اصلی آن یعنی همسود لهستان-لیتوانی و سوئد گرفتار درگیری تلخی با یکدیگر بودند، که این فرصت را برای مسکو فراهم ساخت تا درسال ۱۶۱۷ با سوئد پیمان صلح منعقد سازد و در سال ۱۶۱۹ با همسود لهستان-لیتوانی پیمان آتش‌بس امضا نماید. بازیابی سرزمینهای از دست رفته از اواسط قرن ۱۷ آغاز شد، زمانی که قیام خملنیتسکی از قزاقان اوکراینی با هدف جنگ لهستان- روسیه برپاشد. پیمان (حاصله) آندروسوفو در سال (۱۶۶۷) دستاوردهای عمده‌ای را به دنبال داشت، از جمله اسمولنسک,، کییف و بخش شرقی اوکراین. علاوه بر خطری که بیشتر در جنگ داخلی متوجه املاک می‌شود، نجیب‌زادگان و اشراف بزرگ با حکام اولیه رومانف همکاری می‌نمودند تا بتوانند به امر تمرکز دیوانسالارانه خاتمه دهند. از اینرو، اصولاً دولت در امور نظامی نیازمند خدمت از سوی دو گروه بزرگان قدیم و جدید بود. درعوض تزارها به اشراف اجازه می‌دادند تا به امر به خدمت گیری رعایا بپردازند.

در قرن پیشین، حکومت حقوق رعایا را به جابجایی از نزد یک ارباب (ملاک) به ارباب (ملاک) دیگری محدود ساخت. به این ترتیب هم اکنون حکومت رعایای فراری را طبق قانون ارباب و رعیت بطور کامل به آواره شدن محکوم می‌کرد. اربابان زمین اختیار تام داشتند تا رعایا را بدون دادن زمین به آنها اخراج نموده و یا به ملاکان دیگر انتقال دهند. بار طاقت فرسای دادن مالیات هردو گروه حکومت و بزرگان بر دوش رعایای بود که میزان پرداخت آن ۱۰۰برابر از نرخ مالیات دراواسط قرن ۱۷ که یک قرن پیش از آن بوده، بیشتر بود. علاوه براین، ارزیابی مالیات تجار و صنعتگران طبقه متوسط همچون رعایا بود، و جابجائی محل اقامت برای آنها ممنوع شده بود. کلیه قشرها مردم مجبور بودند تا عوارض نظامی و مالیات خاص دیگری را بپردازند.[۱] تحت چنین شرایطی، آشوبهای رعیتی فراگیر شد و حتی شهروندان مسکو علیه رومانف‌ها در طی شورش مس، شورش نمک، قیام ۱۶۸۲ در مسکو به پا خواستند. تا این زمان بزرگ‌ترین قیام رعیتی در قاره اروپا در قرن هفدهم در سال ۱۶۶۷ درگرفت. قزاقها به عنوان ساکنان آزاد جنوب روسیه نسبت به تمرکز فزاینده حکومت واکنش نشان دادند، و رعایا نیز با گریختن از نزد اربابان خود به شورشیان ملحق شدند. رهبر قزاقها، استنکا رازین، هواداران خود را از رود ولگا گذراند، و رعایا را به قیام تحریک نمود، و حکومت قزاقها را جایگزین دولتهای محلی نمود. بالاخره ارتش تزاری نیروهای وی را در سال ۱۶۷۰سرکوب نمود، و یکسال بعد او دستگیر و گردن زده شد. اما در کمتر از نیم قرن بعد، نهایتاً آشوبهای گروه‌های نظامی در غائله آستراخان نیز فرونشانده شدند. امپراتوری روسیه پتر بزرگ در حال رهبری ارتش روس به سوی جنگ پولتاوا.

موضوع اصلی: امپراتوری روسیه ایوان چهارم سرزمینهای تاتاری کازان (۸۴-۱۵۳۳) و آستراخان (۱۵۶۶) را فتح نمود، و کنترل رود ولگا تا دریای خزر را به دست آورد. علاوه براین، از دهه ۱۵۸۰، روس‌ها را ��ه دلیل تجارت خز عمیقاً از طریق ناحیه اورال به سوی صربستان کشاند. پتر کبیر برای دستیابی به دریچه‌ای به سوی غرب متمرکز شد، و در سال ۱۷۲۱ ناحیه بالتیک را از سوئد غصب نمود. کاترین کبیر خان نشین تاتار کریمه را به بخش‌های به دست آمده از همسود لهستان- لیتوانی الحاق کرد. نیروهای روسی در (۵۴-۱۸۱۶) کازاکها را مطیع خود ساختند، و کنترل روسیه را بر قفقاز کامل نمودند و خان نشینهای آسیای مرکزی (۷۶-۱۸۶۵) را به آن الصاق کردند. چین حوزه آبگیر رود آمور و بخش‌هایی از سواحل اقیانوس آرام (در مکانی که ولادیووستوک در سال ۱۸۶۰در آن بنا نهاده شد) و نیز اجاره Lüshunkou را در سال ۱۸۹۸ به روسیه واگذار نمود. پتر کبیر

نوشتار اصلی: پتر یکم

پتر اول کبیر (۱۷۲۵-۱۶۷۲)، خودگردانی را در روسیه انسجام بخشید و نقش عمده‌ای را در وارد نمودن روسیه به سیستم حکومتی اروپایی ایفاء نمود. دراثر اقدامات متعادل در حکومت مسکو در قرن ۱۴، تا زمان پتر روسیه به بزرگ‌ترین کشور جهان تبدیل شده بود. با وسعتی حدود سه برابر قاره اروپا، این کشور از سرزمینهای انبوه بالتیک تا اقیانوس آرام امتداد می‌یافت. با استقرار در اولین مقر روسیه در اقیانوس آرام در اواسط قرن ۱۷، تسخیر مجدد کییف، و آرام سازی قبایل سیبری، بیشترین میزان توسعه روسیه در قرن هفدهم واقع شد. اما این سرزمین وسیع تنها ۱۴ میلیون نفر جمعیت داشت. زمینهای کشت غلات که در پشت زمینهای کشاورزی در غرب امتداد داشتند، تقریباً همه مردم را وادار به کشاورزی در آنها نمود. تنها کسر اندکی از این جمعیت دراین شهرها زندگی می‌نمودند. پتر عمیقاً تحت تأثیر فناوری، تولید تسلیحات و سیاستگذاری‌های پیشرفته غرب قرار گرفته بود. او به مطالعه تاکتیکها و استحکامات غربی پرداخت، و ارتشی به استعداد ۳۰۰۰۰۰نفر براساس اهداف خود تشکیل داد که به صورت مادام العمر آنها را به خدمت فراخواند. او در سال ۹۸-۱۶۹۷ اولین حاکم روسی بود که تاکنون از غرب دیدار نموده بود که درآنجا او و ملازمینش عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفتند. در جشن بزرگداشت فتوحاتش، او علاوه بر تزار خود را امپراتور خواند و روسیه مسکوی در سال ۱۷۲۱ رسماً به امپراتوری روسیه تبدیل شد.

اولین اقدامات نظامی پتر بطور مستقیم علیه ترکان عثمانی صورت گرفت. سپس توجهش به سوی شمال معطوف گردید. پتر هنوز بندر دریایی ایمنی در شمال نداشت به استثنای آرچنگل در دریای سفید که اسکله در آن به مدت ۹ ماه از سال منجمد بود. (راه) دستیابی به بالتیک ازسوی سوئد مسدود شده بود که از سه طرف این ناحیه را در برمی گرفت. اشتیاق پتر به پنجره‌ای به سوی دریا وی را در سال ۱۶۹۹ برآن داشت تا اتحادی پنهانی با همسود لهستان-لیتوانی و دانمارک علیه سوئد برقرار نماید، که منجر به جنگ بزرگ شمال شد. در سال ۱۷۲۱ جنگ پایان یافت، زمانی که سوئد خسته از جنگ مجبور به صلح با روسیه شد. پتر به چهار ایالت در جنوب و شرق خلیج فنلاند دست یافت، و به این وسیله او به آرزوی دلخواه خود دراین دریا رسید. در آنجا او پایتخت جدید روسیه سن پترزبورگ را بنا کرد، تا به عنوان پنجره‌ای باز به سوی اروپا جایگزین روسیه، مرکز قدیمی فرهنگی روسیه شود.

پتر حکومت را مجدداً با آخرین الگوهای غربی سازماندهی نمود، و روسیه را به شکل حکومت مطلقه درآورد. او مجلس دوما ی سابق اشراف (شورای اعیان) را جهت ایجاد شورای عالی کشوری، با نه عضو سنا جایگزین نمود. نواحی حومه نیز به ایالتها و بخش‌های جدید تقسیم شدند. پیتر به مجلس سنا گفت که ماموریتشان جمع‌آوری عواید مالیات می‌باشد. درعوض در دوره زمامداری او عواید مالیاتی سه برابر شد. به عنوان بخشی از اصلاحات وی، کلیسای ارتودوکس تاحدودی با ساختار اداری کشور همراه شد و عملاً به عنوان یک ابزار حکومتی درآمد. پتر مقام سراسقفی را منسوخ نمود و به جای آن یک مرجع اشتراکی تحت عنوان شورای کلیسا قرارداد که ریاست آن بر عهده یک مقام عادی دولتی بود. پتر کلیه آثار حکومتهای خودگردان محلی را از بین برد، و بر لزوم تداوم و تشدید ارائه خدمات دولتی برای تمامی اعیان به جانشینان خود تأکید نمود.

پتر درسال ۱۷۲۵ درگذشت، درحالی که جانشینی نامشخص و یک قلمرو تهی از خود برجای گذارد. زمامداری او پرسشهایی را درباره اکراه روسیه درقبال رابطه با غرب، و تناسب اصلاحات یادشده مطرح نمود، و نیز مشکلات اساسی دیگری که پیش روی بسیاری از حاکمان جانشین وی قرار گرفته‌است. با این وجود، او مبانی ایجاد یک کشور نوین را در روسیه پایه‌گذاری نموده بود. حکومت امپراتوری (۱۸۲۵-۱۷۲۵)

تقریباً ۴۰سال باید می‌گذشت پیش از آنکه یک حاکم نسبتاً جاه طلب و بیرحم بر تخت حکومت روسیه ظاهر شود. کاترین دوم کبیر، اولین شاهزاده ژرمنی بود که از نسل ژرمنها با یک پادشاه روسی ازدواج نموده بود. کاترین که او را فردی سبک‌مغز بی کفایت می‌دانست، به طوری ماهرانه اجازه داد تا وی به قتل برسد. اعلام شد که او از سکته مغزی مرده‌است، بنابراین وی در سال ۱۷۶۲ به حکومت رسید.

کاترین به قیام اعیان روسی که پس از مرگ پتر کبیر آغاز شده بود، کمک نمود. کاترین خدمت نظامی را برای اشراف ممنوع کرد، و با واگذار کردن امور حکومتی در ایالات، آنها را بیشتر شادمان ساخت. کاترین نظارتهای سیاسی روسیه را بر همسود لهستان-لیتوانی گسترش داد و اقداماتی را انجام داد از جمله حمایت از فدراسیون تارگویکا، اگرچه هزینه اقدامات وی، و در راس آنها نظام اجتماعی ظالمانه‌ای بود که رعایای ملاکان را ملزم می‌نمود تقریباً تمام وقت خود را برای کار برروی املاک اربابان خود سپری نمایند، سبب قیام عمده رعایا در سال ۱۷۷۳ شد، پس از آنکه وی فروش رعایا را مجزا از زمین قانونی نمود. شورشیان با الهام از یک فرد قزاق دیگر به نام پوگاچف که قاطعانه فریاد زده بود اربابان را دار بزنید! پیش از آنکه به شکلی بیرحمانه سرکوب شوند، تهدید کرده بودند که مسکو را تصرف خواهند نمود. کاترین دستور داد تا پوگاچف را اعدام نموده و بدنش را در میدان سرخ شقه کردند، اما تفکر انقلاب با تعقیب او و جانشینانش تداوم یافت.

به هنگام سرکوب رعایای روسی، کاترین به شکلی موفقیت آمیز جنگی را علیه امپراتوری روبه زوال عثمانی به راه انداخت مرزهای جنوبی روسیه را تا دریای سیاه گسترش داد. سپس با اتحاد با حکام اتریش و پروسیا، طی دوره تجزیه لهستان، او با سرزمینهای اوکراین و بلاروس در همسود لهستان–لیتوانی همکاری نمود، که با این عمل سرزمین روسیه از سمت غرب تا مرکز اروپا پیش می‌رفت. تا زمان مرگش در سال ۱۷۹۶، سیاست توسعه طلبی وی، روسیه را به قدرت اصلی اروپا مبدل ساخته بود. این امر توسط الکساندر اول با غصب فنلاند از پادشاهی ضعیف شده سوئد در سال ۱۸۰۹ وبیسارابیا از عثمانیها در سال ۱۸۱۲ ادامه یافت.

ناپلئون گام اشتباهی را برداشت زمانی که پس از گفتگو با تزار الکساندر اول، حمله به قلمرو تزاری را در سال ۱۸۱۲ ترتیب داد. این مبارزه یک فاجعه بود. با وجود آن که ارتش عظیم ناپلئون به سوی روسیه عزیمت نمود، اما راهبرد زمین سوخته روس‌ها نگذاشت تا مهاجمان از این کشور جان سالم به در برند. در هوای به شدت سرد روسیه، هزاران نفر از سربازان فرانسوی توسط مبارزان چریک روستایی غافلگیر و کشته شدند. زمانی که نیروهای فرانسوی عقب‌نشینی کردند، روس‌ها آنها را تا مرکز و غرب اروپا و دروازه‌های شهر پاریس تعقیب نمودند. پس از آنکه نیروهای روسی و متحدینشان فرانسه را شکست دادند، الکساندر به عنوان منجی اروپا شناخته شد و بر ترسیم دوباره نقشه اروپا در سال ۱۸۱۵ در کنگره وین نظارت نمود، که وی را پادشاه کنگره لهستان می‌ساخت.

اگرچه امپراتوری روسیه در قرن بعدی نقش برجسته سیاسی را ایفا نمود، و با شکست نیروهای فرانسه استحکام یافته بود، اما حفظ نظام رعیت داری جلوی پیشرفت اقتصادی را تا میزان قابل توجهی می‌گرفت. همچنان که رشد اقتصادی اروپای غربی در انقلاب صنعتی که در نیمه دوم قرن ۱۸ آغاز شده بود، شتاب می‌گرفت، روسیه با پدید آمدن مشکلات جدید برای امپراتوری به عنوان یک قدرت بزرگ، حتی از آنها هم بیشتر عقب مانده بود. روسیه امپراتوری از زمان شورش دسامبریست به بعد (۱۹۱۷-۱۸۲۵)

موقعیت اجتماعی روسیه به عنوان قدرتی بزرگ در اثر ناکارآمدی حکومت، انزوای مردم، و عقب ماندگی اقتصادی آن در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. در پی شکست ناپلئون، الکساندر اول آماده شده بود تا راجع به اصلاحات در قانون اساسی بحث کند، اما با وجود آنکه شماری از این اصلاحات ارائه شد، اما تلاشی برای انجام تغییرات تمام عیار در آن انجام نگرفت. این تزار بالنسبه آزادیخواه با برادر جوان‌ترش نیکلای اول (۱۸۵۵-۱۸۲۵) جایگزین شد، که در آغاز زمامداری خود با یک قیام مواجه شد. پیشینه این شورش در جنگهای ناپلئونی نهفته بود زمانی که شماری از افسران کارآزموده روسی در راستای مبارزات نظامی به اروپا سفر می‌کردند که درآنجا در مواجهه با لیبرالیسم اروپای غربی، درطی بازگشت آنها به دنبال تغییر روسیه با حکومت خودکامه بودند. این امر موجب بروز شورش دسامبریست در (دسامبر۱۸۲۵) شد، که هدف این تشکیلات کوچک اشراف آزادیخواه و افسران نظامی این بود که می‌خواستند برادر نیکلای را به عنوان پادشاه مشروطه در روسیه نصب کنند. این شورش به سادگی سرکوب شد، و سبب شد که نیکلای از برنامه غربی سازی پتر کبیر و قهرمان با این اصل فاصله بگیرد. خودگردانی درستی، و احترام به مردم پس از آنکه در سال ۱۸۰۲، لشکرهای روسی گرجستان متحد را تصرف نمودند، با کشور ایران بر سر کنترل آذربایجان درگیر شدند و مشغول جنگ قفقاز با ساکنان کوهستان شدند که به مدت بیش از نیم قرن به آنها ��حمیل شد. تزارهای روسی همچنین مجبور شدند به ناآرامی ایجاد شده در نواحی تازه تسخیر شده از همسود لهستان–لیتوانی بپردازند که مردم آن نقاط به دلیل نارضایتی از عدم استقلال خود، دو شورش مسلحانه را برپا نموده بودند. درنتیجه سیاستهای ابتدایی میانه روی روسیه موجب خودکامگی فزاینده‌ای در آنجا شده بود. اختلافات ایدئولوژیک و واکنش

میخائیل باکونین

تلافی جویی خشونت‌باری که در برابر شورش چهاردهم دسامبر صورت گرفت، این روز را درخاطره نهضتهای انقلابی پس از آن برای مدتی طولانی حفظ نمود. به منظور سرکوب بیشتر این شورشها، مدارس و دانشگاه‌ها تحت نظارت مستمر قرار گرفتند و مطالب (خاص) رسمی درسی برای دانشجویان تدوین گردید. پلیسهای مخفی در تمام نقاط مستقر شدند. نیروهای به اصطلاح انقلابی به سیبری تبعید شدند و در زمان حکومت نیکلای اول، صدها هزار نفر از این افراد به ناحیه کاتورگا در سیبری اعزام شدند. در این جایگاه میخائیل باکونین به عنوان پدر هرج و مرج شناخته می‌شد. او در سال ۱۸۴۲، روسیه را به مقصد اروپای غربی ترک نمود، که در آنجا او در جنبشی سوسیالیستی فعال گردید. پس از شرکت در قیام (ماه) می‌شهر درسدن (آلمان) در سال ۱۸۴۹، به زندان افتاد و به سیبری منتقل شد، و سرانجام از آنجا فرار کرد و رهسپار اروپا شد. با وجود اختلافات عمده ایدئولوژیکی و تاکتیکی، او عملاً به نیروهای کارل مارکس پیوست. نظریات مختلف اجتماعی از سوی افراد روسی افراطی (رادیکال) همچون الکساندر هرتسن و پطر کروپوتکین مطرح می‌گردید. پرسش راجع به جهت‌گیری روسیه، نیروی محرکه خود را از زمانی که برنامه غربی سازی پتر کبیر مطرح شد، به دست آورده بود. برخی از این تقلیدهای اروپایی خوشایند بودند درحالی که برخی دیگر در غرب هم مردود شناخته شده بودند و آنها می‌خواستند به سنتهای قدیمی در گذشته بازگردند. طرفداران نژاد اسلاو، با رویه اخیر سرستیز و جنگ داشتند و (عادات) روبه زوال غربی را تحقیر می‌نمودند. طرفداران اسلاوها مخالف با دیوانسالاری بودند، و اشتراک گرایی قرون وسطائی روسی را در آرامش یا اوبشچینا را بر فردگرایی غرب ترجیح می‌دادند. الکساندر دوم

نوشتار اصلی: الکساندر دوم روسیه

نهیلیسم

دردهه ۱۸۶۰، جنبشی تحت عنوان نهیلیسم در روسیه گسترش یافت. مدت زمانی بود که بسیاری از آزادیخواهان روسی به دلیل بحثهای پوچ خود با روشنفکران ناخشنود بودند. نهیلیستها تمامی ملاکهای قدیمی را زیر سؤال بردند، و با استقلال فردی مبارزه نموده، و دستگاه حکومت روسیه را شگفتزده ساختند. نهیلیستها درابتدا تلاش نمودند تا اشرافی گرائی را به عاملی برای اصلاحات تبدیل نمایند. زمانی که در آن نقطه ناکام ماندند، به طبقه رعایا رونمودند. مبارزه آنها در حرکت به سوی مردم تحت عنوان نهضت ناردونیک شناخته می‌شود.

در حالی که نهضت ناردونیک در حال شتابگیری بود، دولت روسیه به سوی ریشه کنی آن حرکت می‌نمود. در پاسخ به واکنش فزاینده دولت، شاخه رادیکال ناردونیکها، از تروریسم حمایت کرده و آن را پیاده می‌ساخت. مسئولین برجسته (دولتی) یکی پس از دیگری یا مورد سوء قصد قرار گرفته و یا طی بمبگذاری کشته می‌شدند. نهایتاً پس از تلاشهای مکرر، الکساندر دوم در سال ۱۸۸۱ ترور شد، و این در اوایل روزهایی بود که او پیشنهادی را مبنی برایجاد یک مجمع از نمایندگانی را می‌پذیرفت که به طراحی اصلاحاتی جدید علاوه بر لغو قانون رعیت‌داری می‌پرداختند تا چاره‌ای برای تقاضاهای انقلابی بیابند. استبداد و واکنش نسبت به حکومت الکساندر سوم تصویر تزار الکساندر سوم در سال ۱۸۸۶

تزار جدید الکساندر سوم (۱۸۹۱-۱۸۸۱) بر خلاف پدرش، سراسر حکومت وی نوعی ارتجاع پایدار نسبت به اصل نیکلای اول تحت عنوان خودگردانی، درستی، و احترام به مردم بود. الکساندر سوم به عنوان یک طرفدار متعهد اسلاوها، معتقد بود که روسیه تنها در صورتی می‌تواند خود را از آشوب نجات دهد که جلوی اثرات مخرب اروپای غربی را بگیرد. در دوره زمامداری او، روسیه پیمان اتحاد با جمهوری فرانسه را منعقد ساخت تا قدرت فزاینده آلمان را مهار نماید، فتوحات خود را در آسیای میانه تکمیل نموده و امتیازات مهم ارضی و بازرگانی خود را از چین بگیرد.

نافذترین مشاور تزار کنستانتین پتروویچ پوبدونوتسف، معلم سرخانه الکساندر سوم و پسرش نیکلای، و مأمور شورای کلیسا از سال ۱۸۸۰ تا ۱۸۹۵ بود. او به شاگردان سلطنتی خود آموخت که از آزادی بیان و مطبوعات بهراسند و از مردم سالاری، قانون اساسی، و نظام پارلمانی متنفر باشند. تحت تعالیم پوبدونوتسف، انقلابیون سرکوب شدند و سیاست روسی کردن کشور در سراسر روسیه اجرا گردید. نیکلای دوم و یک نهضت انقلابی جدید

نیکلای دوم (۱۹۱۷-۱۸۹۴) پسر الکساندر جانشین وی شد. انقلاب صنعتی که آغاز شد تأثیر به سزایی بر روسیه گذاشت، و نیروهای اجتماعی را پدید آورد که بعدها به براندازی تزاریسم منجر گردید.

عناصر آزادیخواه در میان سرمایه داران صنعتی و اشراف، به اصلاحات اجتماعی صلح آمیز و سلطنت مشروطه مایل بودند که دموکراتهای مشروطه خواه یا) کادت‌ها (را تشکیل می‌داد. انقلابیون جامعه گرا (سوسیال رولوسیونرها) سنت ناردونیک را باهم ادغام کرده بودند و از توزیع زمین بین افرادی که واقعاً بر روی آن کار می‌کردند- رعایا- حمایت می‌کردند. گروه رادیکال دیگر سوسیال دموکراتها بودند که در واقع نمایندگان مارکسیسم در روسیه محسوب می‌شدند. با جمع کردن پشتیبانی از سوی روشنفکران رادیکال و طبقه کارگر شهرنشین، آنها از انقلاب اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حمایت می‌نمودند.

در سال ۱۹۰۳ حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه به دو جناح تقسیم شد: بلشویک‌ها ی رادیکال به رهبری لنین، و منشویک‌های میانه رو به ریاست یولی مارتف، دوست سابق لنین. منشویکها براین عقیده بودند که سوسیالیسم روسیه تدریجاً و با آرامش رشد خواهد نمود. بلشویکهای تحت ریاست ولادیمیر لنین، از تشکیل یک گروه منتخب از انقلابیون حرفه‌ای حمایت می‌نمودند که مقید به یک نظام حزبی قوی بود تا به عنوان گروه پیشگامان طبقه کارگر برای کسب قدرت عمل کند و یک جمهوری دموکراتیک کارگری جایگزین رژیم تزاریسم شود. انقلاب ۱۹۰۵ روسیه نوشتار اصلی: انقلاب ۱۹۰۵ روسیه

عملکرد فاجعه بار نیروهای مسلح روسی در جنگ روسیه- ژاپن در سالهای (۱۹۰۵-۱۹۰۴) ضربه‌ای عمده به رژیم تزاری وارد نمود و ناآرامی را در آن کشور افزایش داد. در ژانویه ۱۹۰۵، واقعه‌ای تحت عنوان یکشنبه خونین زمانی رخ داد که کشی��ی) پدر گاپون (جمعیت کثیری را به سوی کاخ زمستانی در سن پترزبورگ هدایت نمود تا عریضه‌ای را به تزار نیکلای روما نف دوم ارائه نماید. زمانی که جمعیت به قصر رسیدند، سربازان به سوی آنها آتش گشودند و صدها نفر را به قتل رساندند. توده‌های مردم چنان از این کشتار به خشم آمدند که با برقرار کردن اعتصابی عمومی خواستار جمهوری شدند. این نشانگر آغاز) انقلاب روسیه سال ۱۹۰۵(بود. شوراهای کارگران در بیشتر شهرها به وجود آمدند تا فعالیتهای انقلابی را هدایت نمایند. روسیه فلج شد و حکومت نیز ناکام ماند. در اکتبر ۱۹۰۵، تزار نیکلای روما نف با بی میلی) بیانیه اکتبر (معروف را صادر نمود که ایجاد دومای ملی (مجلس قانونگذاری) را بدون هیچگونه تغییری تأیید می‌نمود. حق رای درآن توسعه می‌یافت، و هیچ قانونی بدون تصویب از سوی دوما نمی‌توانست به مرحله اجرا درآید. میانه روها راضی شدند، اما سوسیال دموکراتها این امتیازات را ناکافی می‌دانستند و به همین دلیل اعتصابات جدیدی را سازماندهی نمودند. تا سال ۱۹۰۵، بین اصلاح طلبان تفرقه وجود داشت، و تنها برای مدتی کوتاه موقعیت تزار نیکلای رومانف تقویت شد. روسیه در جنگ جهانی اول

در اوت ۱۹۱۴ روسیه وارد جنگ جهانی اول می‌شود. نخست فقط بلشویکها مخالف جنگ هستند اما شکستهای روسیه حامیان سلطنت تزار را به حداقل می‌رساند.

تزار نیکلای رومانف دوم و هوادارانش با اشتیاق و „حس میهن پرستی“ وارد جنگ جهانی اول شدند، تا به دفاع از رفقای اسلاوی ارتودوکس روسیه، “ صربها“، در میدان اصلی مبارزه بپردازند. در اوت ۱۹۱۴، ارتش روسیه وارد آلمان شد تا از نیروهای فرانسوی پشتیبانی کند. اما ضعف در اقتصاد روسیه و بی کفایتی و فساد دولت آن تنها برای مدت زمان کوتاهی در زیر پوستین ملی گرایی دوآتشه پنهان ماند. اما عقب‌نشینی‌های نظامی و بی کفایتی حکومت، به زودی بیشتر مردم را در روسیه ناراحت نمود و کنترل آلمان بر دریای بالتیک و نظارت آلمان- عثمانی بر دریای سیاه دست روسیه را از بیشتر منابع خارجی و بازارهای بالقوه قطع نمود.

از اواسط سال ۱۹۱۵، تأثیر جنگ و „حس میهن پرستی“ در حال تحلیل رفتن بود. کمبود منبع غذا و سوخت وجود داشت، تعداد مجروحان سرسام آور بود و تورم در حال فزونی بود. اعتصابات در میان کارگران کم درآمد کارخانه‌ها و رعایا افزایش یافته بود که بی وقفه خواستار اصلاحات ارضی بودند. ضمناً، بی‌اعتمادی عامه به رژیم از طریق یک منبع کم سواد پنهانی، (گریگوری راسپوتین) منتشر می‌شد که نفوذ سیاسی فراوانی درمیان حکومت (وقت) داشت. ترور او در اواخر سال ۱۹۱۶ به این رسوائی پایان داد اما نتوانست وجهه از دست رفته حکومت استبدادی را حفظ کند. تزارهای روس

۱. ایوان سوم (۱۴۶۲ – ۱۵۰۵)

۲. واسیلی سوم(۱۵۰۵ – ۱۵۳۳)

۳. ایوان چهارم (۱۵۴۷ – ۱۵۸۴)

۴. فیودور اول (۱۵۸۴ – ۱۵۹۸)

۵. بوریس گودونوف (۱۵۹۸ – ۱۶۰۵)

۶. فیودور دوم

۷. دیمیتری دروغین اول

۸. واسیلی چهارم

۹. دیمیتری دروغین دوم

۱۰. ولادییسلاو

۱۱. میخاییل اول (۱۶۱۲ – ۱۶۴۵)

��۲. آلکسی (۱۶۴۵ – ۱۶۷۶)

۱۳. فیودور سوم (۱۶۷۶ – ۱۶۸۲)

۱۴. پتر اول (کبیر) (۱۶۹۴ – ۱۷۲۵)

۱۵. کاترین اول

۱۶. پتر دوم

۱۷. ملکه آنا

۱۸. ایوان ششم

۱۹. ملکه الیزابت

۲۰. پتر سوم

۲۱. کاترین دوم (کبیر) (۱۷۶۲ – ۱۷۹۶)

۲۲. پل (۱۷۹۶ – ۱۸۰۱)

۲۳. الکساندر اول (۱۸۰۱ – ۱۸۲۵)

۲۴. کنستانتین

۲۵. نیکلای اول (۱۸۲۵ – ۱۸۵۵)

۲۶. الکساندر دوم (۱۸۵۵ – ۱۸۸۱)

۲۷. الکساندر سوم (۱۸۸۱ – ۱۸۹۴)

۲۸. نیکلای دوم (۱۸۹۴ – ۱۹۱۷)

۲۹. میخائیل دوم (۱۹۱۷) انقلاب ۱۹۱۷ روسیه نوشتار اصلی: انقلاب ۱۹۱۷ روسیه پتر اول ارتش قدیمی استرلتزی را منحل کرد؛ هزاران استرلتژی اعدام شدند.

انقلاب ۱۹۱۷ روسیه، جنبشی سیاسی در روسیه بود که در سال ۱۹۱۷ با سرنگونی دولت موقت که بعد از حکومت تزارها به روی کار آمده بود به اوج خود رسید و به برپایی اتحاد شوروی که تا سال ۱۹۹۱ برقرار بود انجامید. این انقلاب در دو مرحله صورت گرفت: ابتدا انقلاب فوریه ۱۹۱۷ بود که تزار نیکلای دوم، آخرین تزار روسیه، را از سلطنت خلع کرد. این انقلاب پس از کمی کش و قوس دولت موقت، به رهبری الکساندر کرنسکی، را به قدرت رساند. دومین مرحله، انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ است.

در سوم مارس۱۹۱۷ اعتصابی در یک کارخانه در پتروگراد (نام سابق سن پترزبورگ) رخ داد. تقریباً طی یک هفته تمام کارگران در خیابان‌ها سرگردان شدند و جنگ خیابانی درگرفت. زمانی که تزار دوما را منحل نمود و به اعتصابگران دستور داد که به کار خود بازگردند، دستورهای وی موجب انقلاب فوریه ۱۹۱۷شد. انقلاب فوریه۱۹۱۷ روسیه

دوما دستور انحلال را نپذیرفت، و اعتصابگران بدون اعتنا به رژیم جلسات دسته جمعی خود را برگزار کردند، و ارتش نیز علناً در کنار کارگران قرار گرفت. چند روز بعد) دولت موقت (به ریاست شاهزاده لفوف) لووف (و با تأیید دوما تشکیل شد. روز بعد تزار از حکومت کناره گیری نمود. ضمناً، سوسیالیستها در پتروگراد یک شورای کارگران و نمایندگان از سربازان تشکیل دادند تا قدرتی را که از دوما سلب شده بود به آن بازگردانند.

درماه جولای رئیس دولت موقت استعفاء داد و) الکساندر کرنسکی (جایگزین وی گردید که از او پیشروتر بود اما به حد کافی رادیکال نبود. در زمان حکومت کرنسکی، شوراها، سازمان خود را از طریق تأسیس شوراهای محلی در سراسر کشور گسترش دادند. کرنسکی مرتکب اشتباه مهلک ادامه درگیری روسیه در جنگ جهانی شد که برای توده‌های مردمی خوشایند و مطلوب نبود.

لنین، از تبعید سوئیس وارد روسیه شد و امیدوار بود با تلاش بتواند روسیه را از گردونه جنگ خارج سازد. ترن لنین که وارد ایستگاه شد، مورد استقبال هزاران رعیت، کارگر و سرباز قرار گرفت. انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه

دومین مرحله، انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ است. پس از وقایعی تاریخی، شوراهای کارگران و سربازان کنترل دولت را در اکتبر ۱۹۱۷ به دست گرفتند و کرنسکی و دولت موقت او را به تبعید فرستادند، این وقایع به عنوان“ انقلاب اکتبر۱۹۱۷ روسیه “ مشهور گردید.

انقلاب اکتبر تحت نظارت حزب بلشویک و به رهبری لنین به پیش می‌رفت، قدرت را طی یک یورش نظامی همه‌جانبه به کاخ زمستانی سن پترزبورگ و سایر اماکن مهم از دولت موقت گرفت. در این انقلاب افراد بسیار کمی کشته شدند. در طول این انقلاب در شهرهای اصلی روسیه همانند مسکو و سن پترزبورگ رویدادهای تاریخی برجسته‌ای رخ دادند. انقلاب در مناطق روستایی و رعیتی نیز پابه‌پای مناطق شهری در حال پیشروی بود و دهقانان زمین‌ها را تصرف کرده و در حال توزیع مجدد آن در میان خود بودند.

بلشویکها شورای کمیسرهای خلق را بوجود می‌آورند و لنین صدر شورا و تروتسکی کمیسر امور خارجه می‌شود. مسکو به تصرف بلشویکها در می‌آید و دومین کنگره شوراها برگزار می‌شود. مالکیت خصوصی لغو و کلیه امور به شوراهای روستایی واگذار می‌شود. تمام زمین‌ها میان مردم تقسیم می‌شود. در ۱۹۱۸ بلشویکها رسماً نامشان را به حزب کمونیست اتحاد شوروی تغییر می‌دهند.

لنین توانست دولت بلشویکها را از مشکل جنگ جهانی با انعقاد عهدنامه برست-لیتوفسک با آلمان در سال ۱۹۱۸، برهاند که در آن بلشویک‌ها از هرگونه ادعایی نسبت به اراضی فنلاند، سرزمینهای بالتیک، لهستان، بلاروس، اوکراین، و نیز قلمرو امپراتوری عثمانی چشم پوشی می‌نمودند. جنگ داخلی روسیه

موضوع اصلی: جنگ داخلی روسیه

از اواخر ۱۹۱۸ تا اواخر ۱۹۲۰ شوروی درگیر جنگ داخلی ��ست. ارتش سرخ به رهبری تروتسکی با گاردهای سفید ضد انقلابی می‌جنگند. گروه قدرتمند ضدانقلابیون تحت عنوان جنبش سفیدها، شروع به سازماندهی جهت براندازی شوراهای نمودند. درعین حال کشورهای متحدین و متفقین) ۲۲ کشور (لشکرهای اعزامی متعددی را به روسیه فرستادند تا از نیروهای ضد بلشویک حمایت نمایند. متفقین می‌ترسیدند که روس‌ها با آلمان به خاطر پیمان برست- لیتوفسک ساخت و پاخت نمایند؛ آنها همچنین امیدوار بودند که روس‌های سفید بتوانند سلسله مبارزات خود را علیه آلمان تداوم بخشند.

در پائیز ۱۹۱۸ رژیم بلشویکها در موقعیت خطرناکی قرار گرفت، و از سوی متحدین سابق روسیه و دشمنان داخلی مورد دشمنی قرار گرفت، و وارد درگیری پراکنده با جمهوریخواهان ملی‌گرا در بلاروس و اوکراین و نیروهای هرج و مرج طلب گردید.

در مقابله با این وضعیت اضطراری، دوره ارعاب در روسیه از طریق ارتش سرخ و (چکا) آغاز شد که همه دشمنان انقلاب را نابود ساخت. اما به دلیل اهداف متعالی، بلشویکها نمی‌توانستند رضایت تمامی عناصر اجتماعی را کسب نمایند. آنها در کنار دیگر موسسات تزاری، پلیس مخفی تزارها را نابود کردند، چراکه مورد نفرت تمامی دسته‌های سیاسی بود، و برای تضمین بقای حکومت خود آن را با یک پلیس سیاسی دیگر جایگزین نمودند.

تا سال ۱۹۲۰ هرگونه مقاومت گاردهای سفید سرکوب گردید، سربازان خارجی این کشور را تخلیه نمودند، و دولتهای بلشویک در بلاروس، اوکراین و قفقاز تأسیس شد. در ۱۹۲۰ شوروی عملاً مسلط می‌شود.

همچنان که روسیه در باتلاق جنگ داخلی فرو رفته بود، مرزهای لهستان و روسیه در جنگ و پیمان ورسای تعریف نشده بود و بیشتر در اثر جنگ داخلی دچار آشوب می‌گردید. جنگ لهستان- شوروی (۱۹۲۱-۱۹۱۹) با شکست ارتش سرخ پایان یافت، و نیز مرزهای بین شوروی و لهستان معلوم گردید.

تاریخ روسیه (ازقرن ۹ تا پوتین)

گرچه روسیه تاریخی طولانی دارد اما آنچه به عنوان یک حکومت و تشکیلات حکومتی در این کشور به ثبت رسیده از حدود قرن نهم میلادی است. قبل از این تاریخ، قبایل مختلف در اراضی میان دنیپر و ولگا، جلگه و علفزارهای این منطقه به گله‌داری، شکار حیوانات و یا صید ماهی، روزگار می‌گذراندند و اتحاد و ارتباطی بین آنها وجود نداشت.

از قرن نهم میلادی «وارگ»ها که تیره‌ای از وایکینگ‌ها بودند به این سرزمین سرازیر شدند و شهر «نووگراد» توسط «یرودیک» یکی از فرماندهان وایکینگ ساخته شد. برادر رودیک، «الگ» شهر «کیف» را بنا نهاد و به عنوان پایتخت در آن فرمانروایی خود را آغاز کرد.

مناطقی که تحت سلطه «وارگ»ها قرار گرفت «رس» یا «روس» خوانده می‌شد)کلمه روسیه مشتق از این کلمه است). این عنوان بتدریج به مردم ناحیه نیز اطلاق شد. جانشینان الگ بعداً در روسیه به حکومت رسیدند و همان کسانی بودند که آیین مسیحیت را بر این کشور حاکم کردند. از جمله این جانشینان یاروسلاو بود که در تاریخ روسیه به او لقب خردمند داده اند. او در سال ۱۰۱۹ به حکومت رسید.

روس کی‌یف در دوران حکومت یاروسلاول خردمند در قرن یازدهم به اوج عظمت خود رسید. یاروسلاول برای توسعه فرهنگ و تحصیلات در روس تلاش بسیار کرد. وی اولین کتاب قانون روسی را تألیف کرد که نام آن «روسکایا پراودا» (حقیقت روسی) بود. بعد از مرگ یاروسلاول در سال ۱۰۵۴، روس کی‌یف فروپاشید. موقعیت کشور بشدت به کنترل بر راههای تجاری بین اروپای شرقی و بیزانس بستگی داشت و در نتیجه بسته شدن این راهها بعد از حملات اقوام ترکی به نام «پولوفتسی» اوضاع کشور رو به وخامت رفت و با تهاجم جنگاوران صلیبی به قسطنطنیه در سال ۱۲۰۴ وضعیت بدترشد.انتقال حکومت به وارثین متعدد باعث تجزیه قدرت شد. نوه یاروسلاول به نام ولادیمیر دوم (مونوماخ) برای آخرین بار سعی کرد روس کی‌یف را متحد کند ولی بعد از مرگ وی در سال ۱۱۲۵ تجزیه قدرت ادامه یافت.

در این شرایط برخی مناطق از روس کی‌یف جدا شدند. بین آنها نووگورود بیش از همه شهرت یافت و قدرتمند شد. این شهر به عنوان یک قدرت تجاری بر دیگران برتری داشت. در قرن سیزدهم نووگورود به یکی از حکومت‌های شهری اروپا تبدیل شد. کی یف در این بین اهمیت خود را از دست داد و مراکزی مانند سوزدال، ولادیمیر و بالاخص مسکو جانشین آن شدند.هرچند رهبری این مناطق به عهده اعقاب خاندان ریوریک بود ولیکن آنها اغلب در حال جنگ با یکدیگر بودند.

در بهار ۱۲۲۳ میلادی ارتش ۳۰ هزار نفره مغول ها سرزمین هایی که در کنار دریای خزر قرار داشت و همچنین منطقه قفقاز را تحت کنترل خود درآورد. با شکست ارتش ارمنی ها و گرجی ها، آنها وارد شهر دربند داغستان شدند. آلان ها ( آستیایی ها) از شاهان روس کمک خواستند و روس ها هم به درخواست آنان جواب مثبت دادند. ۳۱ مه ۱۲۲۳ در نزدیکی رود کلکا نبردی میان مغول ها و روس ها صورت گرفت که در نتیجه روس ها شکست خوردند. در سال ۱۲۳۶ ارتش مغول ها با رهبری باتی خان به منطقه کناره های رود ولگا حمله کردند و آن را به کنترل خود درآوردند. در ۱۲۳۷ مغول ها به شمال- شرق روسیه واردشدند. در زمستان همین سال شهر ریازان را کاملا تصرف و خراب کردند و سپس حرکتشان را به سوی مسکو ادامه دادند، در این حمله شاه ولادیمیر و تمام اهل خانواده اش توسط مغول ها کشته شدند.

بدین ترتیب حکومت مغول ها در روسیه آغاز شد. طی حکومت۸۰ ساله مغول ها��بار ها مردم روسیه به رهبری شاهزادگان روس با آنان به نبرد پرداختندکه بیشترشان با شکست روس ها به پایان می رسید. بالاخره در سال ۱۴۶۰ میلادی شاه واسیلی دوم حملاتش را از شهر نووگورود آغاز کرد و در نبرد سنگینی که با مغول ها داشت، موفق به شکست آنها شدند.

در سال ۱۴۶۰ «ایوان کبیر» به قدرت رسید. او توانست حکومتی مرکزی بوجود بیاورد و شاهزادگانی را که در گوشه و کنار سرزمین حکومت‌های کوچک و ضعیفی برای خود درست کرده بودند،وادار به اطاعت کند. به این ترتیب مسکو پایتخت سرزمین روسیه شد.

ایوان پس از تثبیت موقعیت خود، از دادن باج به مغولان خودداری کرد. مغول‌ها خشمگین از قضیه، به مسکو لشکر کشیدند اما با مقاومت و سرسختی لشکریان ایوان، شکست خورده و بازگشتند. به این ترتیب روسیه در سال ۱۴۸۰ استقلال خود را به دست آورد. ایوان همچنین توانست در جنگ دیگری، لهستانی‌ها را شکست داده و روسیه را به کشورهای اروپایی مرتبط کند.

پس از ایوان، پسرش واسیلی به حکومت رسید که نقشه‌های پدر را در قدرت بخشیدن به روسیه دنبال کرد. بعد از او، چون پسرش تنها ۳ سال داشت، همسرش و گروه شاهزادگان ودرباریان زمام امور را به دست گرفتند. و تا زمان به بلوغ رسیدن ایوان، روسیه را حفظ کردند.

ایوان چهارم معروف به ایوان مخوف، پادشاهی مستبد بود که رعب و وحشت زیادی را در مردم ایجاد کرد. شکست تزار برای کنترل لیوونیا و ساحل دریای بالتیک در نتیجه مقاومت لهستان و سوئد باعث شد ایوان دچار بیماری روانی شود. سیاست جنون آمیز داخلی وی به قتل بخشی از نخبگان و تهی شدن برخی مناطق مسکونی کشور انجامید. تمام این امور باعث بروز بحران شدید اقتصادی در کشور شد که ایوان مخوف در سال ۱۵۸۴ بعد از مرگش بار آن را به دوش وارثین خود گذاشت.

فیودور اول، فرزند ایوان فردی بیمار و ضعیف بود، برادر زنش بوریس گودونوف در دوران حکومت وی برتری داشت. فیودور بدون وارث در سال ۱۵۹۸ از دنیا رفت. پس از وی شورای اشراف،بوریس گودونوف برادر زنش را تزار اعلام کردند، اما اونیز نتوانست امور را با موفقیت ادامه دهد. در سال ۱۶۱۲ نجبا و شاهزادگان از بین خود «میخاییل رومانف» را به عنوان شاه برگزیدند و قدرت را بطور کامل در اختیار وی گذاشتند. میخاییل فرزند روحانی بزرگ مسکو و نوه برادر زن ایوان چهارم بود. او سلسله رومانف را بنا نهاد که تا انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ استقرار داشت.

اوضاع روسیه در این زمان بشدت وخیم بود.

پس از رومانف چند نفر دیگر به قدرت رسیدند که نقش عمده‌ای در تاریخ روسیه از خود بجا نگذاشتند. در سال ۱۶۸۲ پتر اول به تخت نشست. او تحولات بزرگی را در روسیه بوجود آورد. در نتیجه برنامه‌های او، اصلاحاتی در ارتش و نظام اجتماعی این کشور انجام گرفت. وی تمایل داشت روسیه به اروپا نزدیک‌تر شود و شیوه‌های زندگی اروپایی به این کشور راه یابد.

پتر کبیر نه تنها از نظر حکومتی، بلکه به لحاظ مذهبی در روسیه تحولاتی را بوجود آورد و نظام قدیمی کلیسا را بر هم زد. او حتی پایتخت جدیدی به نام سن‌پترزبورگ ساخت.

پتر کبیر در سال ۱۷۲۵ فوت کرد. پس از او تا به قدرت رسیدن کاترین دوم، روسیه در بحران فرو رفت زیرا خلاء قدرت منجر به روی کار آمدن افراد مختلف در زمان‌های نه چندان طولانی شد. در دوران کاترین کبیر، روسیه ۴۶۸ هزار کیلومتر مربع از لهستان و بخش بزرگی از اوکراین را به تصرف درآورد. کاترین اصلاحاتی را در سیستم اداری، قضایی و آموزشی روسیه بوجود آورد.

بعد از کاترین دوم، پاول اول به قدرت رسید. حکومت او مصادف با شورش‌های مختلف در میان کشاورزان بود که پس از وی نیز ادامه یافت. سیاستهای مستبدانه وی باعث شد اشرافیان علیه وی توطئه کرده و او را بقتل رسانند.

بعد از پاول، الکساندر اول به سلطنت دست یافت. در این زمان ناپلئون در فرانسه حاکم بود. ناپلئون تصمیم گرفت روسیه را تحت نفوذ خود در آورد و با این فکر به روسیه لشکر کشید. سرما و زمستان طولانی به کمک الکساندر آمد و لشکر ناپلئون پس از ماه‌ها سرگردانی، با تلفات زیاد، شکست خورده به فرانسه بازگشت. در دوران آلکساندر اعتبار و شکوه روسیه در نتیجه پیروزی بر ناپلئون در سال ۱۸۱۲ بشدت افزایش یافت. روسیه بر بخش اعظم ماورای قفقاز، فنلاند و باقیمانده لهستان حاکم شد.

پس از الکساندر، برادرش نیکلای اول به قدرت رسید وپس از وی پسرش الکساندر دوم به جای پدر بر تخت نشست. او مجبور شد اصلاحاتی در وضعیت اجتماعی روسیه بوجود آورد که از جمله می‌توان به لغو نظام ارباب و رعیتی در سال ۱۸۶۱ اشاره کرد. اما این اصلاحات خیلی دیر شروع شد زیرا در این زمان هسته‌های مقاومت مسلحانه در بین روشنفکران تشکیل شده بود و آنان برای انجام عملیات آماده می‌شدند. یکی از نتایج تشکیل اینگونه گروه‌ها، ترور الکساندر دوم در ۱۸۸۱ بود.

جانشینان وی بدون اندیشه به آینده، راه استبداد را پیش گرفتند. این روش اوضاع روسیه را وخیم‌تر ساخت.

امپراطوری در آغاز نسبت به فرهنگ‌های غیر روس بردبار بود. لکن در نیمه دوم قرن نوزدهم و بالاخص در دوران الکساندر سوم تأکید بر روسی بودن رژیم آغاز شد وزبان ها و فرهنگ‌های غیر روس مورد محدودیت‌های فزاینده قرار گرفتند.

در ۹ ژانویه ۱۹۰۵ بیش از ۱۵۰ هزار نفر از کارگران سن‌پتربورگی در حالی که عکس‌هایی از تزار و شمایل‌های حضرت مسیح(ع) و مریم(ع) را در دست داشتند برای دادن عریضه‌ای به شاه به طرف کاخ زمستانی او حرکت کردند. نیکلای دوم تزار وقت، پس از اطلاع از این راهپیمایی، دستور سرکوب مردم که قصد حرکتی صلح‌آمیز را داشتند، صادر کرد. در نتیجه تیراندازی گارد شاهنشاهی، بیش از چند هزار نفر کشته و زخمی شدند.

مردم عامی روسیه که تا آن زمان تحت تاثیر تبلیغات کلیسا، تزار را به عنوان پدر خود می‌پنداشتند، با این کشتار، چهره واقعی او را شناختند و این تغییر نظر، زمینه مناسب تبلیغات علیه حکومت را به مخالفین داد. این کشتار که یکشنبه خونین نام گرفت باعث آغاز انقلاب سال ۱۹۰۵ روسیه شد.

در اکتبر ۱۹۰۵ یک اعتصاب سیاسی آغاز شد که میلیون‌ها نفر از جمله کارگران در آن شرکت داشتند. گرچه ارتش توانست این عملیات را سرکوب کند اما آتش در زیر خاکستر باقی ماند.

پس از این حادثه، تزار دست به اصلاحاتی زد و دستور ایجاد مجالس قانونگذاری را صادر کرد. اما این نوشدارو پس از مرگ سهراب بود.

بروز جنگ جهانی اول، ناتوانی تزار را به اوج رساند. در سال ۱۹۱۵ قوای اتریش و مجارستان، تلفات زیادی را به لشکر روسیه وارد کردند. به دلیل تمام شدن ذخایر مورد نیاز در جنگ و اختصاص تمام امکانات برای رفع نیازهای جنگی، کالاهای مورد نیاز مردم، کاهش و اعتصاب و تظاهرات سراسری افزایش یافت. وجود ۲ میلیون کشته و در همین حدود اسیر و بیش از ۴ میلیون مجروح و معلول، کشور را بکلی فلج کرد و وضعیتی را پیش آورد که تزار در مارس ۱۹۱۷ مجبور به استعفا شد.

اعضای مجلس دوما که نمایندگان طبقه متوسط جامعه بودند، یک دولت موقت را روی کار آوردند. در همین زمان شوراهای کارگری در نقاط مختلف تشکیل شد. این شوراها در ابتدا با دولت همکاری می‌کردند اما از آنجا که با آن در موارد مختلفی از جمله خاتمه دادن به جنگ و تغییر در وضعیت کشاورزان اختلاف پیدا کردند و دولت نتوانست با آنها همراه شود بتدریج از هم دور شدند. مردم به شوراها بیشتر توجه داشتند و حمایت مردم از شوراهای کارگری منجر به انتقال تدریجی قدرت به آنها شد.

لنین بر سر قدرت

کمونیست‌ها که کنترل مرئی و نامرئی شوراها را به دست داشتند،به دو گروه اکثریت (بلشویک) و اقلیت (منشویک) تقسیم شدند. در آوریل ۱۹۱۷، لنین رهبر بلشویک‌ها از تبعید به روسیه بازگشت و با شعار «صلح، نان،زمین» که بیانگر خواست‌های مردم بود علیه دولت موقت به مقابله پرداخت، مبارزه‌ای که در ۷ نوامبر با پیروزی لنین پایان یافت. بلشویک‌ها نام «حزب کمونیست اتحاد شوروی» را بر خود نهادند و قدرت را به دست گرفتند. مردم از جنگ و نتایج آن به تنگ آمده بودند. لنین معتقد بود بدون صلح، انقلاب روسیه نابود می‌شود. به همین دلیل زیر بار امضای قراردادی با آلمان رفت که منجر به از دست دادن بخشی از خاک روسیه آن زمان از جمله فنلاند، لیتوانی، لتونی و استونی شد. پس از به قدرت رسیدن بلشویک‌ها، دیکتاتوری وحشتناک‌تری نسبت به دوره تزاری برقرار شد. ترور و اعدام‌های دسته جمعی رواج یافت. همه احزاب و گروه‌های سیاسی از جمله منشویک‌ها از صحنه حذف شدند. سلطنت‌طلبان، لیبرال‌ها و دیگر گروه‌های مخالف دست به تحریکاتی زدند که منجر به جنگ‌های داخلی گردید. از سوی دیگر، انگلیسی‌ها در مورمانسک، فرانسوی‌ها در ادسا و آمریکا و ژاپنی‌ها در ولادی‌وستک وارد خاک روسیه شدند. انتقام جویی‌های وحشیانه و دیگر اقدام‌های غیرمعقول گروه‌های مخالف داخلی، باعث ایجاد نفرت مردم از آنها و سرکوبشان توسط همین مردم گردید. شکست متجاوزین خارجی توسط ارتش سرخ -که تروتسکی توانسته بود آنرا به شکل مناسبی در کوتاهترین مدت سروسامان دهد- موفقیت بزرگی برای انقلابیون بود. به این ترتیب تا سال ۱۹۲۲ کمونیست‌ها موفق شدند نه تنها شورش‌های داخلی را سرکوب کنند بلکه به استثناء قسمت اروپایی، روسیه را به مرزهای دوره تزاری برسانند. لنین با بررسی اوضاع، دستور داد تغییراتی در نظام اقتصادی ایجاد شود و از سخت‌گیری‌های انقلابی کاست. در دسامبر ۱۹۲۲ وحدت جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی و تشکیل دولت «اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی» رسماً اعلام شد.

آغاز دوران وحشت

دو سال بعد یعنی در ۱۹۲۴ لنین در گذشت و نبردی بر سر قدرت در گرفت که برنده آن استالین بود. لنین بخاطر نبوغ او در زمینه برنامه ریزى، او را به کمیته مرکزى بلشویک ها فراخواند و استالین در سال ۱۹۲۲ به سمت دبیر کل حزب انتخاب شد. بعد از مرگ لنین در سال ۱۹۲۴، با وجود اینکه او در وصیت نامه اش توصیه کرده بود که استالین بر مسند قدرت ننشیند، باز توانست قدرت را بدست بگیرد. در همین سال قانون اساسی جدید تصویب شد. حکومت نوین ابتدا از جمهوری های سوسیالیستی روسیه، اوکراین، ماورای قفقاز و ��لاروس تشکیل شده بود. بعد جمهوری ماورای قفقاز به سه جمهوری ارمنستان، گرجستان و آذربایجان تقسیم شد. قزاقستان و آسیای مرکزی از جمهوری فدرال روسیه جدا شدند و آسیای مرکزی از ۱۹۲۴تا ۱۹۳۰به جمهوریهای ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان تقسیم شد. تا سال ۱۹۲۴ کشور های مهم دنیا با شوروی روابط دیپلماتیک برقرار کردند. آمریکا پس از همه در سال ۱۹۳۳ شوروی را به رسمیت شناخت. استالین تا سال ۱۹۲۹ میلادى توانست قدرت را تماما قبضه کند. و در این سال بود که اولین برنامه پنج ساله اتحاد شورورى با فرمان او آغاز شد.در پایان، این طرح پنج ساله توسعه توانست روسیه عقب مانده را به یکى از کشورهاى بزرگ صنعتى دنیا تبدیل کند. استالین برای پیشبرد برنامه های خود و از میان برداشتن مخالفان تصفیه رهبران، انقلاب بلشویکی را با شدت هر چه تمامتر دنبال می کرد.تروتسکی رقیب اصلی استالین در سال ۱۹۲۷ از حزب کمونیست اخراج و به آلماآتا تبعید گردید و در سال ۱۹۲۹ محکوم به اخراج از شوروی شد. در سال ۱۹۳۹ هیتلر و استالین قراردادی سری بستند که دست هیتلر را در حمله به اروپای شرقی و استالین را در باز پس گرفتن قسمت‌های از دست رفته روسیه در قرارداد صلح ۱۹۱۸ باز کرد. اما این قرارداد، دو سال بعد توسط آلمان زیر پا گذاشته شد. لشکر هیتلر در سال ۱۹۴۱ به شوروی حمله کرد. استالین دستور مقابله داد. وی در تلاش برای حفظ امکانات صنعتی، دستور داد کارخانه‌ها به آن سوی کوه های اورال برده شود. هرچه قابل انتقال نبود منفجر می‌شد تا بدست دشمن نیفتد. آلمانی‌ها در بلاروس و اوکراین ابتدا با استقبال کسانی مواجه شدند که از ماشین سرکوبی شوروی رنج برده بودند ولی رفتار وحشیانه آنها باعث تغییر این موقعیت شد. محاصره لنینیگراد درسپتامبر ۱۹۴۱ آغاز شد ولی آلمانها طی سه سال نتوانستند آن را تصرف کنند. این محاصره یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفر قربانی داشت. محاصره مسکو در اکتبر ۱۹۴۱ متوقف شد. در جهت جنوبی آلمانی‌ها موفقیت بیشتری داشتند. آنها توانستند تمام اوکراین را تصرف کنند و به سوی ولگا به حرکت درآمدند تا مسکو و لنینگراد را از میادین نفتی قفقاز جدا کنند. آنها در نهایت متوقف و در جنگ حماسی استالینگراد (ولگاگراد کنونی) در هم کوبیده شدند. این نقطه عطف جنگ روسیه و آلمان و امری سرنوشت ساز در تاریخ جهانی بود. پس از آن بیرون راندن آلمانی‌ها بتدریج آغاز شد. در بهار و تابستان ۱۹۴۴ اوکراین و کشورهای بالتیک از نیروهای دشمن پاک شدند. ۲۲ آوریل ۱۹۴۵ نیروهای شوروی وارد حومه برلین شدند و سه روز بعد نیروهای شوروی و آمریکایی در نزد رودخانه الب به هم رسیدند. جنگ در اروپا ۸ ماه می به پایان رسید. سه ماه بعد مطابق با توافق سری متحدین، شوروی به ژاپن اعلام جنگ کرد. ارتش شوروی در جنگ با ژاپن توانست کره شمالی، جزایر کوریل و بخش جنوبی ساخالین را تصرف کند. بر اساس این اقدامات شوروی اعلام کرد در پیروزی بر ژاپن سهیم است. اتحاد شوروى در جنگ دوم جهانى به پیروزى بزرگى رسید. با این پیروزى، اتحاد شوروی توسعه یافت و حیطه قدرتش تا اروپاى میانى رسید و اروپا منطقه اصلى جنگ سرد میان شرق و غرب گشت. پیروزى اتحاد شوروى در این جنگ وموفقیت در تولید نیروى اتمى سبب آن شد که این کشور به قدرت دوم برترجهان تبدیل شود.

خروشچف افشاگر

پس از استالین،مالنکوف نخست وزیر و دبیر کل حزب کمونیست شد، اما چون به تنهایی از عهده این کار بر نیامد سپس از ده روز این پست را به خروشچف واگذار کرد. با بسط قدرت خروشچف بر حزب کمونیست، انتقاد وی از سیاستهای استالین آغاز گردید.وی آزادیهای نسبی در جامعه برقرار کرد و نقش پلیس مخفی کاهش یافت و در عوض دبیران حزبی از اقتدار بیشتری برخوردار شدند.در روابط خارجی، وی سیاست مسالمت آمیزی را با کشورهای غربی در پیش گرفت.

دوران رکود و سقوط

بهرحال خروشچف در سال ۱۹۶۴ از سمت رهبری حزب در دفتر سیاسی برکنار شد و برژنف که رهبری این کودتای بدون خونریزی را بر عهده داشت، به عنوان جانشین او، قدرت را در دست گرفت. در دوره برژنف، از یک سو شوروی توانست به قدرتی کامل در برابر آمریکابدل شود، ارتش سرخ در چکسلواکی و افغانستان مداخله کرد و قرارداد های مهم سالت-۱ و سالت-۲ بین آمریکا و شوروی بسته شد، اما از سوی دیگر اعضای خانواده و دوستانش یک الیگارشی فسادآلود را در حکومت درست کردند. رشوه‌خواری و فساد اداری در دستگاه حکومتی بوجود آمد. با مرگ برژنف، یوری آندروپف پس از یک دوره کوتاه دبیر کلی ۱۵ ماهه که ۵ ماه آن نیز در بستر بیماری طی شد در فوریه ۱۹۸۴ در گذشت. جای آندروپوف را کنستانتین چرننکو گرفت که از او به عنوان سیاستمداری همسو با برژنف نام برده می‌شد او نیز دچار بیماری مهلکی بود و حکومتش تنها سیزده ماه دوام داشت. روز ۱۰ مارس ۱۹۸۵ عمر چرننکوی بیمار نیز به پایان رسید بدون آن که هیچ نشانه ای از ثمره وجود وی در شوروی باقی مانده باشد. پس از چرننکو، میخاییل گورباچف در راس رهبری شوروی قرار گرفت. وی جوان‌ترین رهبر شوروی بشمار می‌رفت. او با انجام دو برنامه «پرسترویکا» و «گلاسنوست» تغییراتی را در نظام اقتصادی و سیاسی بوجود آورد. افول اقتصادی شوروی در پایان دهه ۱۹۸۰ علی رغم تلاشهای گورباچف برای اجرای اصلاحات ادامه داشت.افزایش تورم به دنبال چاپ اسکناس برای تامین کسر بودجه که سال به سال بر میزان آن افزوده می شد، بر دشواری شرایط افزود.کاهش قیمت نفت در نیمه دوم دهه هشتاد برای شوروی که حدود ۷۵ درصد درآمد ارزی خود را از صدور نفت به دست می آورد ضربه سنگینی بود. در طول بهار و تابستان ۱۹۹۱ شایعات زیادی درباره کودتا علیه گورباچف در مسکو پخش شد. ارتش کا.گ.ب و کمونیست های محافظه کار تمایل داشتند که یک رهبر قوی برای حفظ تمامیت اتحاد جماهیر شوروی و ایدئولوژی آن بر سر کار آید.عاقبت نیز کودتایی برای جلوگیری از امضای پیمان اتحاد جدید میان جمهوریها شکل گرفت، زیرا این پیمان به تقویت نقش جمهوری ها و تضعیف مرکزیت کشور منجر می شد. در ۱۸ اوت ۱۹۹۱ هیاتی در ویلای تابستانی گورباچف واقع در کریمه، به دیدار وی رفت. این هیات از گورباچف خواست که وی استتعفا داده و گنادی یانایف را به جانشینی خود تعیین نماید. با امتناع گورباچف، وی در منزل تحت نظر قرار گرفت و کمیسیون فوق العاده أی به رهبری ولادیمیر کریوچکوف، رئیس کا.گ.ب تشکیل شد.ساعت ۶ صبح روز بعد، رادیو مسکو و خبر گزاری تاس اعلام نمودند که میخائیل گورباچف به دلیل بیماری قادر به انجام وظایف خود نبوده و مطابق قانون اساسی،معاون رئیس جمهور به جای وی اداره امور را به دست گرفته است. در پی آن حالت فوق العاده اعلام شد و به غیر از ۹ روزنامه، بقیه روزنامه ها تعطیل شدند. تانکها خیابانهای مسکو را به کنترل خود درآوردند.یلتسین به عنوان رئیس جمهور روسیه با این کودتا مخالفت کرد و آن را عامل ویرانی روسیه خواند و خواهان بازگشت گورباچف و حمایت مردم در جهت سرکوبی کودتا شد.تزلزل برخی عوامل کودتا، موجب شد تا حمایت از یلتسین بیشتر شود و حتی برخی از سربازها و واحدهای تانک به حمایت از پارلمان روسیه پرداختند.بالاخره این کودتا در ۲۱ اوت شکست خورد و در جریان آن فقط ۳ نفر کشته شدند. نیمه دوم دهه ۱۹۸۰ همزمان با اجرای سیاست پروسترویکا و گلاسنوست، گورباچف در شوروی با چهره جدیدی در صحنه سیاسی روسیه ظاهر گردید: «وریس یلتسین» دبیر کل سابق حزب کمونیست مسکو.او که در سالهای ۱۹۷۶ دبیر کل حزب کمونیست منطقه سوردلوفسک بود، در آوریل ۱۹۸۵ به مسکو فراخوانده شد و به زودی دبیر اولی حزب کمونیست شهر مسکو را به عهده گرفت.به علت مخالفت با روند کند اصلاحات،گورباچف در سال ۱۹۷۸ از ریاست حزب کمونیست مسکو و عضویت دفتر سیاسی حزب کمونیست شوروی کنار گذاشته شد.اما بوریس یلتسین در انتخابات کنگره نمایندگان خلق که در مارس ۱۹۸۹ برگزار شد،با آرای بالایی به پیروزی رسید و بر خلاف تمایل گورباچف در سال ۱۹۹۰ به ریاست پارلمان برگزیده شد.در اولین انتخابات عمومی و آزاد ریاست جمهوری در تاریخ روسیه، که ۱۲ ژوئن ۱۹۹۱ برگزار شد،بوریس یلتسین با کسب ۵۷/۳ درصد آرا در مقابل ۵ رقیب انتخاباتی خود به پیروزی رسید. درست یک ماه بعد وی از عضویت حزب کمونیست کناره گیری کرد و بر محبوبیت خویش در میان مردم افزود.در جریان کودتای ماه اوت مسکو و در غیاب گورباچف، وی رهبری عملیات ضد کودتا را به عهده گرفت و به رهبر بلا منازع روسیه تبدیل شد. پس از کودتایی که عامل فروپاشی شوروی شده بود،جمهوری ها عملا راه استقلال را در پیش گرفتند و یلتسین با حمایت از این جریان موضع خود را محکمتر کرد.در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ گورباچف با استعفا از ریاست جمهوری اتحاد شوروی و اعلام انحلال آن، کاخ کرملین و ادارات دولتی مربوطه را به بوریس یلتسین و دولت روسیه واگذار کرد. دو دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین،فراز و نشیبهای فراوانی را برای مردم روسیه در بر داشه است.ایجاد روند دموکراتیزه کردن کشور،تلاش برای عضویت در خانه واحد اروپایی و همکاری با ناتو،فقر معیشتی مردم، بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷،بیماری مدام رییس جمهور، چند نوبت انحلال هیات دولت و نهایتا سپردن امور به نخست وزیر در دسامبر ۱۹۹۹ و ترک قدرت از وبژگیهای دوران حکومت بوریس یلتسین است. «ولادیمیر پوتین» از این تاریخ تا ماه مارس سال ۲۰۰۰ همزمان نخست وزیر و رهبری دولت را به عهده داشت و از آن پس رسما به عنوان رییس جمهور کشور کار خود را آغاز کرد.وی اقدامات گسترده ای را برای تجدید ساختار حکومت،جلوگیری از روند واگرایی مناطق و مرکز و همچنین تحکیم ساختار سیاسی دولت آغاز کرده است.

[davidstar2020]

دوره پادفک مخصوص دانشجویان خارجی تحت نظر وزارت علوم‌ روسیه و به صورت آنلاین بوده و در پایان دوره مدرک‌ دولتی آمادگی ورود به دانشگاه « پادفک » به دانشجو اعطا می گردد . @davidstar.ru پادفک فشرده دانشگاه فدرال شامل دروس زیست و شیمی و زبان روسی بوده و یکی از بهترین دوره های آموزشی جهت ورود به دانشگاه های روسیه با کمترین قیمت می باشد. 🟡شهریه دوره ۷۰۰ دلار می باشد 🔵۱۲۰ ساعت زیست و شیمی 🟣۶۰۰ ساعت زبان روسی جهت ثبت نام تنها تا 12 ژانویه ۲۰۲۳ زمان باقیست. @davidstar.ru شرکت ستاره داوود متخصص در امور مهاجرتی و تحصیلی در فدراسیون روسیه آماده ارایه خدمات مشاوره ، اخذ پذیرش ، اخذ دعوتنامه و ویزا و ترانسفر فرودگاهی شما دوستان عزیز می باشد . با مشاورین ما در تماس باشید . www.davidstar.ru #روسیه #مهاجرت #اقامت #زبان_روسی #پادفک #خواننده_روسی #تحصیل_خارج #اعزام_روسیه #شرکت_ستاره_داوود #ادبیات_روسیه #گردشگری #توریسم #سرگرمی #منوتو #خبر #پاسپورت #پناهندگی #سنپترزبورگ #سن_پترزبورگ #پادفک_روسی #مسکو #کازان #ارمنستان #بلاروس #ویزا #سنپترزبورگ #ویزا_روسیه #اروپا #طنز #اوفا (at Saint Petersburg, Russia) https://www.instagram.com/p/Cmr4L7sNVET/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[panahandegi]

✅بحران مرزی بلاروس و لهستان؛ مسکو: آماده میانجیگری هستیم

✅بحران مرزی بلاروس و لهستان؛ مسکو: آماده میانجیگری هستیم

✅بحران مرزی بلاروس و لهستان؛ مسکو: آماده میانجیگری هستیم کاخ کرملین روز دوشنبه ۱۵ نوامبر اعلام کرد که روسیه آماده است تا میان بلاروس به عنوان «متحد نزدیکش» و اتحادیه اروپا برای حل «بحران مهاجرت» میانجیگری کند. اتحادیه اروپا بلاروس را متهم می‌کند که با ترغیب هزاران مهاجر غیر قانونی برای ورود به لهستان، یک «حمله ترکیبی» علیه ورشو تدارک دیده است. به گفته مقام های اروپایی بیشتر پناهجویان در مرز…

[net-russia1-blog]

تاریخچه روسیه

تاریخ روسیه از گروه نژادی اسلاوهای شرقی آغاز می‌شود که نهایتاً به روسیها، اوکراینی‌ها، و بلاروس‌ها تقسیم می‌شوند. نخستین ایالت اسلاویک شرقی، روس کیف، دین مسیحیت را درسال ۹۸۸ از امپراتوری بیزانس پذیرفت، که با شروع تجزیه بیزانس فرهنگهای اسلاویک فرهنگ روسیه را برای هفت قرن بعدی تعریف نمودند. روسیه کییف درنهایت به عنوان یک استان به چند ایالت تجزیه گردید که برای کسب مطالبات خود به عنوان وارثان تمدن و جایگاه غالب آن با یکدیگر رقابت می‌نمودند.

پس از قرن سیزدهم، حکومت مسکو تدریجاً بر مرکز فرهنگی سابق غلبه نمود. تا قرن هجدهم، دستگاه حکومت مسکو تبدیل به امپراتوری روسیه گردید که از لهستان در شرق تا اقیانوس کبیر امتداد می‌یافت. توسعه در جهت غرب موجب آگاه شدن روسیه نسبت به پیشرفت کند آن کشور و نیز ایجاد انزوایی برای آن کشور گردید که مراحل اولیه گسترش درآن واقع شده بود. رژیمهای جانشین در قرن نوزدهم به یک چنین فشارهایی با ترکیبی از اصلاحات ناخواسته و سرکوب بیگاری روسی پاسخ دادند که لغو رعیت‌داری درسال ۱۸۶۱ از آن جمله بود اما این الغاء به قیمت ناخوشایندی برای رعیت‌ها تمام شد و فشارهای انقلابی را افزایش داد. بین لغو رعیت‌داری و آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، اصلاحات استولیپین، قانون اساسی سال ۱۹۰۶ و مجلس کشور تغییرات چشمگیری را در اقتصاد و سیاست روسیه ارائه نمود، اما تزار‌ها هنوز مایل به واگذاری حکومت استبدادی خود نبودند.

شکست نظامی و کمبود آذوقه سبب انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ شد، و بلشویک‌ها و حزب کمونیست شوروی را به قدرت رساند. بین سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۹۱، تاریخ روسیه که اساساً تاریخ شوروی می‌باشد، به شکلی مؤثر به عنوان امپراتوری مبتنی بر ایدئولوژی تقریباً هم ارز با امپراتوری روسیه گردید. از همان سالهای ابتدا، دولت روسیه بر مبنای یک حکومت تک حزبی از کمونیستها پایه‌گذاری شد، که با آغاز آن در مارس ۱۹۱۸، آنها خود را بلشویک نام نهادند. اما تا اواخر دهه ۱۹۸۰، با ضعف ساختارهای اقتصادی و سیاسی که شرایطی حاد پیدا کرده بودند، در پایان دوره حکومت اتحاد شوروی، تغییرات چشمگیری در رهبری‌های اقتصادی و حزبی آنها رخ داد.

از این رو تاریخ فدراسیون جدید روسیه کوتاه می‌باشد و تنها به فروپاشی اتحاد شوروی در اواخر سال ۱۹۹۱ برمی گردد. از زمان دستیابی به استقلال روسیه خود را در صحنه بین‌المللی جانشین قانونی اتحاد شوروی سابق می‌داند. اما روسیه جایگاه خود را به عنوان ابرقدرت از دست داده چرا که مواجه با چالشهای جدی در تلاشهای خود برای ایجاد یک نظام جدید سیاسی و اقتصادی پس از شوروری سابق می‌باشد. در جدال بر سر مالکیت سوسیالیستی برنامه ریزی متمرکز دولتی اموال در حوزه شوروی (سابق)، روسیه در تلاش برای ایجاد اقتصادی مبتنی بر عناصر سرمایه داری بازار با پیامدهایی مشقت‌بار بوده‌است. حتی امروز هم روسیه در اموری یکسان همچون فرهنگ سیاسی و ساختار اجتماعی با تزارها و اتحاد شوروی سابق سهیم می‌باشد.

محتویات

۱ تاریخچه اولیه ۱.۱ ساکنان اولیه اسلاو ۱.۲ اسلاوهای شرقی نخستین ۲ روس کییفی(Kievan Rus’) ۲.۱ روس کییفی در قرن یازدهم ۲.۲ حمله مغول ۲.۳ روابط روسیه- تاتارها ۳ شهر مسکو ۴ پیدایش مسکو ۴.۱ ایوان سوم، کبیر ۴.۲ ایوان چهارم (ملقب به) ایوان مخوف ۴.۳ دوره گرفتاری‌ها ۴.۴ رومانف‌ها ۴.۵ امپراتوری روسیه ۴.۶ پتر کبیر ۴.۷ حکومت امپراتوری (۱۸۲۵-۱۷۲۵) ۴.۸ روسیه امپراتوری از زمان شورش دسامبریست به بعد (۱۹۱۷-۱۸۲۵) ۴.۹ اختلافات ایدئولوژیک و واکنش ۴.۱۰ الکساندر دوم ۵ نهیلیسم ۵.۱ استبداد و واکنش نسبت به حکومت الکساندر سوم ۵.۱.۱ نیکلای دوم و یک نهضت انقلابی جدید ۶ انقلاب ۱۹۰۵ روسیه ۷ روسیه در جنگ جهانی اول ۸ تزارهای روس ۹ انقلاب ۱۹۱۷ روسیه ۱۰ انقلاب فوریه۱۹۱۷ روسیه ۱۱ انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه ۱۲ جنگ داخلی روسیه ۱۲.۱ مآخذ ۱۳ دوران پس از شوروی ۱۴ جستارهای وابسته ۱۵ مراجع

تاریخچه اولیه فرضیه کورگان

جنوب روسیه به عنوان موطن اصلی مردم هندو اروپایی ساکنان اولیه اسلاو

موضوعات اصلی: نیاهندواروپاییان، سکاها، قلمرو بوسفور، ناحیه‌های دریای خزر

پیش از دوره مسیحیت، نواحی گسترده استپ محل سکونت قبیله‌هایی همچون نیاهندواروپاییان و سکاها بود. بازمانده تمدنهای قدیمی نواحی استپ که در دوره قرن بیستم کشف شدند در نواحی همچون ایپاتووو کورگان، سینتاشتا، آرکائیم و پازیریک قرار داشتند. در قرن ۷ پیش از میلاد، تجار یونانی تمدن کلاسیک را به مراکز تجاری تانائیس و فاناگوریا آوردند. بین سده‌های سوم و ششم پس از میلاد، در قلمرو بوسفر به عنوان یک حکومت یونانی جانشین مستعمرات یونان گردید از طریق امواج پیاپی حملات چادر نشینان سرکوب گردید که توسط قبایل جنگجویی هدایت می‌شد که اغلب به سوی اروپا حرکت می‌کردند، و از جمله آنها هون‌ها و آوارها بودند.

در طی قرن هشتم، گروهی از مردم ترک خزرها بر حوزه آبگیر ولگا در نواحی استپ بین خزر و دریای سیاه حکومت می‌کردند. خزری‌ها با توجه به قوانین، و روحیه آزادی و جهان وطنی خود، اتصال اصلی بازرگانی بین ناحیه بالتیک و امپراتوری مسلمان عباسیان بودند که مرکز حکومتش در بغداد واقع بود. آنها متحدین مهمی برای امپراتوری بیزانس بودند، و جنگهای موفقیت آمیزی را علیه خلیفه‌های عرب به راه انداختند. آنها در قرن هشتم، دین یهودیت را پذیرفتند. نقشه تخمینی فرهنگها دربخش اروپایی روسیه به هنگام ورود وارانجیان اسلاوهای شرقی نخستین

موضوع اصلی: اسلاوهای شرقی نخستین اجداد روسی‌ها قبایل اسلاو بودند که براساس تصور کارشناسان موطن اولیه آنها نواحی جنگلی تالابهای رود پریپت بوده‌است. اسلاوهای شرقی نخستین کم‌کم با مهاجرت به سوی نواحی تخلیه شده از سوی قبایل ژرمنی، به صورت دو موج در غرب روسیه ساکن شدند: یکی از کیف به سوی سوزدال و نوروم، و دیگری از پولوتسک به سوی نوفگرود و روستوف حرکت نمود. از قرن هفتم به بعد اسلاوهای شرقی توده جمعیتی غرب روسیه را تشکیل دادند، و کم‌کم اما به شکلی صلح آمیز با قبایل فنلاندی-مجاری همچون مریا، موروم‌ها و ماشچرا درآمیختند.

موضوع اصلی: روس کییفی

روس کییفی در قرن یازدهم

وایکینگ‌ها، مردان شمال اسکاندیناوی، در غرب اروپا و وارانجیان‌ها در شرق، در ترکیبی از دزدی دریایی و تجارت به بیشتر نواحی شمال اروپا کوچ می‌کردند. در اواسط قرن نهم، آنها به ماجراجوئی در آبراهه‌های شرق دریای بالتیک تا سیاه و دریای خزر پرداختند. ساکنان اسلاوی ساکن دراین نقاط، وارانجیان‌ها را به عنوان محافظان خود اجیر نمودند. بر طبق تاریخ اولیه روسیه کییفی، یک شخص وارانجیانی به نام روریک که حاکم منتخب Konung یا Knyaz در نوگورود حدود سال ۸۶۰ بود پیش از جانشینان خود به سوی جنوب حرکت نمود و قلمرو خود را تا کییف گسترش داد که پیشتر تحت سیطره خزری‌ها قرار داشت؛ بنابراین، اولین حکومت اسلاوی شرقی، روسی کییفی، در امتداد دره رود دنیپر در قرن نهم پدید آمد. گروهی هماهنگ از حکومتهای شاهزادگان با منافع مشترک در حفظ تجارت در طول مسیرهای این رودخانه در روسیه کییفی مسیر بازرگانی خز، موم، و بردگان را بین اسکاندیناوی و امپراتوری بیزانس در امتداد ولخف و دنیپر کنترل می‌کرد. نام روسیه به همراه کلمات Ruotsi درفنلاندی و Rootsi در استونی که از سوی برخی از دانشمندان یافت شده به کلمه Roslagen نسبت داده می‌شود. مفهوم کلمه Rus مورد بحث است، و دیگر مکاتب فکری آن را به ریشه‌های اسلاویک یا ایرانی ارتباط می‌دهند. (نگاه کنید به ریشه‌شناسی Rus و مشتقات آن) تا پایان قرن دهم، اقلیت Old Norse در میان مردم اسلاوی به وجود آمده بود که همچنین در راستای حملات مکرر برای غارت تزارگراد یا قسطنطنیه، تحت تأثیرات زبان یونانی ومسیحی قرار می‌گرفت. یکی از چنین مبارزاتی در طول حیات دروژینا رهبر برجسته اسلاوی اسویاتوسلاو اول رخ داد که او به جهت سرکوب کردن قدرت خزری‌ها بر رود ولگا مشهور است. درحالی که ثروتهای امپراتوری بیزانس درحال نزول بود، فرهنگ آن پیوسته تحت تأثیر توسعه روسیه در قرون سرنوشت ساز خود قرار داشت. درمیان دستاوردهای پابرجای روسی- کییفی، فرقه مذهبی اسلاوی ارتودوکس شرقی است که به شدت تحت تأثیر تجزیه فرهنگهای بیزانسی و اسلاوی قرار داشته و فرهنگ روسیه را برای هزاره بعدی تعریف نمود. براساس دستور رسمی تعمید از سوی ولادیمیر اول به اهالی کییف، این ناحیه در سال ۹۸۸ دین مسیحیت را پذیرفتند. چندسال بعد، اولین مجموعه قوانین Russkaya Pravdaارائه گردید. از همان ابتدا، حاکمان کییفی از الگوی بیزانسی تبعیت کردند و کلیسا را حتی در مورد درآمدهایش به خود وابسته نمودند به نحوی که کلیسا و حکومت روسیه همواره با هم ارتباط تنگاتنگ داشتند.

تأثیر بیزانس و حجیا صوفیا بر معماری روسی در کییف آشکار می‌باشد که در قرن ۱۱از سوی یاروسلاو خردمند ساخته شده‌است. تا قرن یازدهم، خصوصاً در دوره حکومت یاروسلاو خردمند، روسیه- کییفی توانست به شکوفائی اقتصادی و دستاوردهای معماری و ادبیات برسد که نسبت به آنچه که در بخش‌های دیگر این سرزمین وجود داشته، برتری داشت. در قیاس با زبانهای تحت نفوذ مسیحیت اروپایی، زبان روسی کمتر تحت نفوذ نوشته‌های نخستین مسیحیت در یونانی و لاتین قرار گرفت. این به آن خاطر بود که زبان اسلاونیک کلیسا بطور مستقیم به جای نیایش مذهبی استفاده می‌شد. مردم بیابانگرد ترک Kpchacks در اواخر قرن ۱۱، به عنوان نیروی غالب جایگزین پچنگ‌ها شدند که در همسایگی روسیه در نواحی استپ جنوبی قرار داشتند، و یک حکومت بیابانگرد را در امتداد دریای سیاه دشت کیپچک پایه‌گذاری نمودند. طی حملات منظم خود، خصوصاً به ناحیه کییف، آنها فقط در طول یکروز حمله برای بیرون راندن آنها از ناحیه استپ، خسارات سنگینی را به نواحی جنوبی روسیه وارد ساختند. تاخت و تازهای بیابانگردان سبب سرازیر شدن جمعیت اسلاوها به سوی نواحی امنتر و جنگلی انبوه در شمال و علی الخصوص منطقه معروف Zalesye شد. نهایتاً در اثر مبارزات مسلحانه بین اعضای خانواده سلطنتی که به اتفاق هم حکومت را در اختیار داشند، روسیه- کییفی به عنوان یک سرزمین متلاشی شد. سیطره کییف به نفع ولادیمیر-سوزدال در شمال- شرق، و نوگورود در شمال، و Halych-Volhynia در غرب- جنوب رو به افول نهاد. ضربه نهایی در قرن سیزدهم فتوحات مغول‌ها و اردوی زرین بود. کییف ویران شد. Halych-Volhynia در نهایت جذب همسود لهستان و لیتوانی شد درحالی که نواحی ولادیمیر-سوزدال که تحت سیطره مغول‌ها قرار داشت و نیز جمهوری نوگورود مبنایی برای تأسیس کشور جدید روسیه گردید. حمله مغول

موضوع اصلی: حمله مغول‌ها به روسیه

مغول‌های مهاجم به فروپاشی روسیه قدیم شتاب دادند. درسال ۱۲۲۳، سلاطین متفرق روسی با یک گروه مهاجم مغول در رود کالکا مواجه شدند و بطور کامل از آنها شکست خوردند. درسال ۱۲۳۷، مغول‌ها شهر ولادیمیر را غارت کردند، آنها روس‌ها را دردر کنار رود سیت به عقب راندند و سپس به سوی لهستان و مجارستان رهسپار شدند؛ و به این وسیله آنها بیشتر قلمرو روس‌ها را فتح نمودند. تنها جمهوری نوگورود از این اشغال رهایی یافت و به شکوفایی خود در چرخه شبکه تجاری هانزا دست یافت.

تأثیر حمله مغول بر قلمروهای روسیه-کییف ناهنجار بود. فرهنگ این شهر پیشرفته تقریباً بطور کامل تخریب گردید. همچنان که شهرهای قدیمی تر همچون کییف و ولادیمیر هرگز از تخریب ناشی از حمله اولیه مغول‌ها بازسازی نشدند، شهرهای جدید مانند مسکو، توور و نیژنی نوگورود شروع به رقابت بر سر استیلا بر روسیه تحت سلطه مغول‌ها نمودند. اگرچه درسال ۱۳۸۰، یک ارتش روسی اردوی زرین را در کولیکوفو شکست دادند، اما تا حدود سال ۱۴۸۰، استیلای تاتار‌ها با گرفتن باج و خراج از سلاطین روسی ادامه یافت. روابط روسیه- تاتارها

پس از سقوط خزری‌ها در قرن دهم میلادی، ولگای میانه تحت سیطره سرزمین تجاری ولگا بلغاریا قرار گرفت، که آخرین بازمانده بلغارستان بزرگ‌تر در مرکز ناحیه Phanagoria قرار داشته‌است. در قرن دهم جمعیت ترک ولگا بلغاریا به اسلام گرویدند، که این موجب تسهیل تجارت آنها با خاورمیانه و آسیای مرکزی گردید. درآستانه حملات مغول دردهه۱۲۳۰، ولگا بلغاریا از سوی ارتش طلائی تسخیر شد و جمعیت آن در جمهوری‌های جدید چوواش و تاتارغازان منتشر شدند.

مغول‌ها روسیه و ولگا بلغاریا را از پایتخت غربی خود سارای که یکی از بزرگ‌ترین شهرهای دنیای قرون وسطا بود، تحت کنترل داشتند. سلاطین شرق و جنوب روسیه، به مغول‌های ارتش طلائی که عموماً تاتار نامیده می‌شدند، باج می‌دادند؛ درعوض این به آنها این امتیاز را می‌داد که به عنوان نماینده مغول‌ها تحت عنوان خوانین حکومت کنند. کلاً، حاکمان آزادی قابل توجهی داشتند تا مطابق میل خود حکم نمایند، درحالی که کلیسای ارتودوکس روسیه حتی (مراسم) احیای معنوی خود را تحت نظارت سلطان تزارالکسیس (حاکم) پایتخت و سرژیوس از رادونژ برگزار می‌کرد. برای کلیسای ارتودوکس و بیشتر سلاطین روسی، جنگجویان صلیبی متعصب، به نظر می‌رسید تهدید بزرگ‌تری برای روال زندگی روس‌ها باشد تا برای مغول‌ها. دراواسط قرن سیزدهم، حاکم منتخب نوگورود، الکساندر نوسکی در نتیجه فتوحات بزرگ خود علیه سرداران تیوتونی و سوئدی‌ها به مقام قهرمانی دست یافت. الکساندر حمایت و مساعدت مغول‌ها را در مبارزه با مهاجمان غربی به دست آورد، که امیدوار بودند طی حملات مغول‌ها از فروپاشی روسی سود ببرند، و می‌کوشیدند تا این قلمرو را به چنگ آورده و روسیه را به کیش کاتولیک رمی متمایل سازند.

مغول‌ها به عنوان تاکتیکهای نظامی و (مسائل) جا به جایی نفوذ خود را بر این نواحی از روسیه محدود کردند. روسیه مسکویت تحت اشغال مغول‌ها، شبکه پست جاده‌ای، آمار، نظام مالی، و سازمان نظامی خود را نیز توسعه دادند. نفوذ (مغول‌ها) را دربخش شرقی روسیه تا قرن هفدهم به قوت خود باقی ماند، زمانی که حکام روسی تلاش محسوسی را برای غربی کردن کشور خود انجام می‌دادند. شهر مسکو

موضوع اصلی: شهر مسکو پیدایش مسکو

دانیل الکساندروویچ، کوچک‌ترین پسر الکساندر نوسکی، که حکومت در مسکو را پایه‌گذاری نمود (که طبق رسم غربی Muscovy نامیده می‌شود)، در نهایت از سوی تاتارها از روسیه تبعید گردید. به دلیل جایگاه مناسب این شهر در کنار سیستم مرکزی رودخانه روسیه و احاطه شدن توسط جنگلها و تالابهای محافظت شده، در ابتدا تنها تیول ولادیمیر بود اما به زودی موقعیت مرکزی خود را پیدا کرد. عامل اصلی ارتقاء مسکو، همکاری حکام آن با مافوقهای مغولی خود بود، که به آنها عنوان سلطان بزرگ اعطا می‌گردید و به عنوان نمایندگان مغول‌ها به جمع‌آوری باج و خراج از قلمروهای تحت نفوذ روسیه می‌پرداختند. موقعیت اجتماعی این قلمرو زمانی بیشتر تقویت گردید که آن تبدیل به مرکز کلیسای ارتودوکس شد. رئیس آن مرکز، در سال ۱۲۹۹ از کییف به ولادیمیر گریخت، و چند سال بعد مراکز دائمی کلیسا را در مسکو تأسیس نمود.

تا اواسط قرن ۱۴، قدرت مغول‌ها رو به تنزل نهاد، و سلاطین بزرگ (روسی) احساس کردند می‌توانند علناً مخالفت خود را نسبت به سیطره (یوغ) مغول‌ها نشان دهند. در سال ۱۳۸۰، کولیکوفو در کنار رود دن، خان مغول را شکست داد، و اگرچه این پیروزی حاصل از یک مبارزه سخت به حکومت تاتارها در روسیه پایان نداد، اما اعتبار و وجهه بزرگی برای سلطان بزرگ به همراه داشت. پایه قدرت روسیه هم اکنون محکم شده بود، و تا اواسط قرن چهاردهم، قلمرو آن تا حدود زیادی دراثر خرید و فروش (تجارت)، جنگ، و ازدواج گسترش یافت. ایوان سوم، کبیر

در قرن ۱۵، سلاطین بزرگ روسیه در سرزمینهای آن گردآمدند تا جمعیت و ثروت تحت نفوذ خود را افزایش دهند. موفقترین عامل این فرایند، ایوان سوم، ملقب به کبیر ۱۴۶۲- ۱۵۰۵ بود که وی کشور ملی روسیه را پایه‌گذاری نمود. هنگامی که او به سلطنت رسید، کشورش از ایالت آمریکایی ویرجینیای غربی امروز کوچک‌تر بود. ایوان با رقیب قدرتمند ��ود دوک بزرگ لیتوانی رقابت کرد، تا کنترل برخی از نواحی نیمه مستقل قلمرو علیا و حوزه‌های آبگیر رود دنیپر و رود اوکا را به دست آورد. از طریق نقض پیمانهای برخی از سلاطین، کشمکشهای مرزی، و جنگ طولانی با جمهوری نوگورود، ایوان توانست نوگورود و تیور را به همدیگر الحاق نماید. در نتیجه در دوران حکومت وی، وسعت مسکو سه برابر شد. طی درگیری وی با پسکف، راهبی به نام Filofei به ایوان سوم نامه‌ای نوشت، و در آن پیشبینی نمود که قلمرو بعدی وی Third Rome خواهد بود.

ایوان به عنوان (حاکم) معاصر با تئودور و دیگر سلاطین جدید دیگر در غرب اروپا، اقتدار خود را نسبت به تمامی سلاطین و بزرگان روسیه اعلام نمود، و با خودداری از پرداخت باج به تاتارها، او با دست زدن به حملات مکرر راه را برای شکست کامل مغولان اردوی زرین رو به زوال هموار ساخت، که هم اینک به خانها و ارتشهای متعددی تقسیم شده بودند. ایوان و جانشینان وی در پی حفاظت از مرزهای جنوبی تحت سیطره خود دربرابر حملات تاتارهای کریمه و لشکرهای دیگر بودند. جهت دستیابی به این هدف، آنها احداث ساختاری از یک سد بزرگ کمربندی را برعهده گرفتند و آن را به اربابان و بزرگان اعطا نمودند که خود را متعهد به خدمت به نظام (لشکر دولتی) می‌دانستند. این سیستم اربابی مبنایی برای تشکیل ارتش سواره نظام گردید.

به این طریق، انسجام داخلی با گسترش خارجی سرزمین (روسیه) همراه شد. تا قرن شانزدهم، حکام روسی کل سرزمین روسیه را یک دارایی اشتراکی برای خود محسوب می‌نمودند. شماری از سلاطین نیمه مستقل هنوز نسبت به برخی از سرزمینهای خاص داعیه (مالکیت) داشتند، اما ایوان سوم این حکام فرعی را وادار نمود تا حکومت سلطان بزرگ روسیه را به رسمیت شناسند و فرزندان او را به عنوان حاکمان بی چون و چرا برای کنترل امور نظامی، قانونی و خارجی بدانند. تدریجاً، سلطان شهر مسکو به یک حاکم قدرتمند و خودکامه به نام تزار تبدیل شد. اولین حاکم مسکو تحت عنوان تزار ، ایوان چهارم بود. ایوان چهارم (ملقب به) ایوان مخوف تصویر ایوان مخوف

توسعه قدرتهای خودکامه استبدادی درطی دوره زمامداری ایوان چهارم، ۱۵۴۷-۱۵۸۴ به اوج خود رسید، وی که به نام «Ivan Grozny» به معنای ایوان جدی یا ایوان مخوف معروف بود، وی جایگاه سلطنت را تا درجه بی سابقه‌ای تقویت نمود، چراکه او بطور بیرحمانه‌ای نجیب‌زادگان را به انقیاد کشید و با جزئی‌ترین انگیزه‌ها، آنها را تبعید یا اعدام می‌نمود. با این وجود، ایوان یک دولتمرد آینده نگر بود که دستورالعملهای قانونی جدیدی را رواج داد، و اصول اخلاقی (خاصی) روحانیون کلیسا را اصلاح نمود، و روابط سیاسی و تجاری با کشورهای پایین دستی و انگلستان برقرار نمود. اگرچه نبرد لیونیا ی او برای کنترل سواحل بالتیک در نهایت به شکستی گزاف منجر شد، اما ایوان توانست خان نشینان کازان، آستراخان، و سیبری را با همدیگر یکپارچه سازد. از طریق این فتوحات، جمعیت قابل توجهی از تاتارهای مسلمان به وجود آمدند و این سرزمین تبدیل به یک کشور چند نژادی و چند مذهبی شد. همچنین، در حدود همین دوره بود که خانواده تجاری استروگانف شرکتی را تأسیس نمود که مقر آن در نواحی اورال قرار داشت، و کازاکهایی را اجیر نمود تا منطقه سیبری را استعمار نمایند. دوره گرفتاری‌ها

مرگ پسر بدون فرزند ایوان فئودور اول در پی جنگهای داخلی و مداخله بیگانگان، به عنوان دوره گرفتاریها (۱۳-۱۶۰۶) شناخته شده‌است. خودکامگی موجب تداوم دوره گرفتاریها و حکومت تزارهای ضعیف یا فاسد به دلیل تقویت دیوان سالاری در حکومت مرکزی گردید. بدون توجه به مشروعیت حکومت یا به دلیل دودستگی در کنترل (تخت) حکومت، ماموران دولتی به کارخود ادامه دادند. مشاجرات پیرامون جانشینی (حکومت) در دوره گرفتاریها سبب از دست رفتن بیشتر حوزه قلمرو روسیه در نواحی همسود لهستانی-لیتوانی و سوئد درطی درگیریهایی همچون دیمیتریادز و جنگ اینگری گردید. رومانف‌ها نقاشی از خیابان هالیدی مسکو توسط آندره رایبوشکین

دوره گرفتاریها در سال ۱۶۱۲ به سر رسید، زمانی که یک ارتش داوطلب وطن‌دوست، لهستانی‌ها را از کاخ کرملین روسیه و Zemsky Sobor اخراج نمودند که مرکب از نمایندگان ۵۰شهر و حتی برخی از رعایا بودند تا میخائیل رومانف پسر جوان پدر روحانی فیلارت را برای حکومت انتخاب نمایند. سلسله رومانف تا سال ۱۹۱۷ بر روسیه حکومت نمودند. وظیفه فوری سلسله جدید حفظ آرامش و صلح بود. خوشبختانه بخت با روسیه یار بود، چراکه دشمنان اصلی آن یعنی همسود لهستان-لیتوانی و سوئد گرفتار درگیری تلخی با یکدیگر بودند، که این فرصت را برای مسکو فراهم ساخت تا درسال ۱۶۱۷ با سوئد پیمان صلح منعقد سازد و در سال ۱۶۱۹ با همسود لهستان-لیتوانی پیمان آتش‌بس امضا نماید. بازیابی سرزمینهای از دست رفته از اواسط قرن ۱۷ آغاز شد، زمانی که قیام خملنیتسکی از قزاقان اوکراینی با هدف جنگ لهستان- روسیه برپاشد. پیمان (حاصله) آندروسوفو در سال (۱۶۶۷) دستاوردهای عمده‌ای را به دنبال داشت، از جمله اسمولنسک,، کییف و بخش شرقی اوکراین. علاوه بر خطری که بیشتر در جنگ داخلی متوجه املاک می‌شود، نجیب‌زادگان و اشراف بزرگ با حکام اولیه رومانف همکاری می‌نمودند تا بتوانند به امر تمرکز دیوانسالارانه خاتمه دهند. از اینرو، اصولاً دولت در امور نظامی نیازمند خدمت از سوی دو گروه بزرگان قدیم و جدید بود. درعوض تزارها به اشراف اجازه می‌دادند تا به امر به خدمت گیری رعایا بپردازند.

در قرن پیشین، حکومت حقوق رعایا را به جابجایی از نزد یک ارباب (ملاک) به ارباب (ملاک) دیگری محدود ساخت. به این ترتیب هم اکنون حکومت رعایای فراری را طبق قانون ارباب و رعیت بطور کامل به آواره شدن محکوم می‌کرد. اربابان زمین اختیار تام داشتند تا رعایا را بدون دادن زمین به آنها اخراج نموده و یا به ملاکان دیگر انتقال دهند. بار طاقت فرسای دادن مالیات هردو گروه حکومت و بزرگان بر دوش رعایای بود که میزان پرداخت آن ۱۰۰برابر از نرخ مالیات دراواسط قرن ۱۷ که یک قرن پیش از آن بوده، بیشتر بود. علاوه براین، ارزیابی مالیات تجار و صنعتگران طبقه متوسط همچون رعایا بود، و جابجائی محل اقامت برای آنها ممنوع شده بود. کلیه قشرها مردم مجبور بودند تا عوارض نظامی و مالیات خاص دیگری را بپردازند.[۱] تحت چنین شرایطی، آشوبهای رعیتی فراگیر شد و حتی شهروندان مسکو علیه رومانف‌ها در طی شورش مس، شورش نمک، قیام ۱۶۸۲ در مسکو به پا خواستند. تا این زمان بزرگ‌ترین قیام رعیتی در قاره اروپا در قرن هفدهم در سال ۱۶۶۷ درگرفت. قزاقها به عنوان ساکنان آزاد جنوب روسیه نسبت به تمرکز فزاینده حکومت واکنش نشان دادند، و رعایا نیز با گریختن از نزد اربابان خود به شورشیان ملحق شدند. رهبر قزاقها، استنکا رازین، هواداران خود را از رود ولگا گذراند، و رعایا را به قیام تحریک نمود، و حکومت قزاقها را جایگزین دولتهای محلی نمود. بالاخره ارتش تزاری نیروهای وی را در سال ۱۶۷۰سرکوب نمود، و یکسال بعد او دستگیر و گردن زده شد. اما در کمتر از نیم قرن بعد، نهایتاً آشوبهای گروه‌های نظامی در غائله آستراخان نیز فرونشانده شدند. امپراتوری روسیه پتر بزرگ در حال رهبری ارتش روس به سوی جنگ پولتاوا.

موضوع اصلی: امپراتوری روسیه ایوان چهارم سرزمینهای تاتاری کازان (۸۴-۱۵۳۳) و آستراخان (۱۵۶۶) را فتح نمود، و کنترل رود ولگا تا دریای خزر را به دست آورد. علاوه براین، از دهه ۱۵۸۰، روس‌ها را به دلیل تجارت خز عمیقاً از طریق ناحیه اورال به سوی صربستان کشاند. پتر کبیر برای دستیابی به دریچه‌ای به سوی غرب متمرکز شد، و در سال ۱۷۲۱ ناحیه بالتیک را از سوئد غصب نمود. کاترین کبیر خان نشین تاتار کریمه را به بخش‌های به دست آمده از همسود لهستان- لیتوانی الحاق کرد. نیروهای روسی در (۵۴-۱۸۱۶) کازاکها را مطیع خود ساختند، و کنترل روسیه را بر قفقاز کامل نمودند و خان نشینهای آسیای مرکزی (۷۶-۱۸۶۵) را به آن الصاق کردند. چین حوزه آبگیر رود آمور و بخش‌هایی از سواحل اقیانوس آرام (در مکانی که ولادیووستوک در سال ۱۸۶۰در آن بنا نهاده شد) و نیز اجاره Lüshunkou را در سال ۱۸۹۸ به روسیه واگذار نمود. پتر کبیر

نوشتار اصلی: پتر یکم

پتر اول کبیر (۱۷۲۵-۱۶۷۲)، خودگردانی را در روسیه انسجام بخشید و نقش عمده‌ای را در وارد نمودن روسیه به سیستم حکومتی اروپایی ایفاء نمود. دراثر اقدامات متعادل در حکومت مسکو در قرن ۱۴، تا زمان پتر روسیه به بزرگ‌ترین کشور جهان تبدیل شده بود. با وسعتی حدود سه برابر قاره اروپا، این کشور از سرزمینهای انبوه بالتیک تا اقیانوس آرام امتداد می‌یافت. با استقرار در اولین مقر روسیه در اقیانوس آرام در اواسط قرن ۱۷، تسخیر مجدد کییف، و آرام سازی قبایل سیبری، بیشترین میزان توسعه روسیه در قرن هفدهم واقع شد. اما این سرزمین وسیع تنها ۱۴ میلیون نفر جمعیت داشت. زمینهای کشت غلات که در پشت زمینهای کشاورزی در غرب امتداد داشتند، تقریباً همه مردم را وادار به کشاورزی در آنها نمود. تنها کسر اندکی از این جمعیت دراین شهرها زندگی می‌نمودند. پتر عمیقاً تحت تأثیر فناوری، تولید تسلیحات و سیاستگذاری‌های پیشرفته غرب قرار گرفته بود. او به مطالعه تاکتیکها و استحکامات غربی پرداخت، و ارتشی به استعداد ۳۰۰۰۰۰نفر براساس اهداف خود تشکیل داد که به صورت مادام العمر آنها را به خدمت فراخواند. او در سال ۹۸-۱۶۹۷ اولین حاکم روسی بود که تاکنون از غرب دیدار نموده بود که درآنجا او و ملازمینش عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفتند. در جشن بزرگداشت فتوحاتش، او علاوه بر تزار خود را امپراتور خواند و روسیه مسکوی در سال ۱۷۲۱ رسماً به امپراتوری روسیه تبدیل شد.

اولین اقدامات نظامی پتر بطور مستقیم علیه ترکان عثمانی صورت گرفت. سپس توجهش به سوی شمال معطوف گردید. پتر هنوز بندر دریایی ایمنی در شمال نداشت به استثنای آرچنگل در دریای سفید که اسکله در آن به مدت ۹ ماه از سال منجمد بود. (راه) دستیابی به بالتیک ازسوی سوئد مسدود شده بود که از سه طرف این ناحیه را در برمی گرفت. اشتیاق پتر به پنجره‌ای به سوی دریا وی را در سال ۱۶۹۹ برآن داشت تا اتحادی پنهانی با همسود لهستان-لیتوانی و دانمارک علیه سوئد برقرار نماید، که منجر به جنگ بزرگ شمال شد. در سال ۱۷۲۱ جنگ پایان یافت، زمانی که سوئد خسته از جنگ مجبور به صلح با روسیه شد. پتر به چهار ایالت در جنوب و شرق خلیج فنلاند دست یافت، و به این وسیله او به آرزوی دلخواه خود دراین دریا رسید. در آنجا او پایتخت جدید روسیه سن پترزبورگ را بنا کرد، تا به عنوان پنجره‌ای باز به سوی اروپا جایگزین روسیه، مرکز قدیمی فرهنگی روسیه شود.

پتر حکومت را مجدداً با آخرین الگوهای غربی سازماندهی نمود، و روسیه را به شکل حکومت مطلقه درآورد. او مجلس دوما ی سابق اشراف (شورای اعیان) را جهت ایجاد شورای عالی کشوری، با نه عضو سنا جایگزین نمود. نواحی حومه نیز به ایالتها و بخش‌های جدید تقسیم شدند. پیتر به مجلس سنا گفت که ماموریتشان جمع‌آوری عواید مالیات می‌باشد. درعوض در دوره زمامداری او عواید مالیاتی سه برابر شد. به عنوان بخشی از اصلاحات وی، کلیسای ارتودوکس تاحدودی با ساختار اداری کشور همراه شد و عملاً به عنوان یک ابزار حکومتی درآمد. پتر مقام سراسقفی را منسوخ نمود و به جای آن یک مرجع اشتراکی تحت عنوان شورای کلیسا قرارداد که ریاست آن بر عهده یک مقام عادی دولتی بود. پتر کلیه آثار حکومتهای خودگردان محلی را از بین برد، و بر لزوم تداوم و تشدید ارائه خدمات دولتی برای تمامی اعیان به جانشینان خود تأکید نمود.

پتر درسال ۱۷۲۵ درگذشت، درحالی که جانشینی نامشخص و یک قلمرو تهی از خود برجای گذارد. زمامداری او پرسشهایی را درباره اکراه روسیه درقبال رابطه با غرب، و تناسب اصلاحات یادشده مطرح نمود، و نیز مشکلات اساسی دیگری که پیش روی بسیاری از حاکمان جانشین وی قرار گرفته‌است. با این وجود، او مبانی ایجاد یک کشور نوین را در روسیه پایه‌گذاری نموده بود. حکومت امپراتوری (۱۸۲۵-۱۷۲۵)

تقریباً ۴۰سال باید می‌گذشت پیش از آنکه یک حاکم نسبتاً جاه طلب و بیرحم بر تخت حکومت روسیه ظاهر شود. کاترین دوم کبیر، اولین شاهزاده ژرمنی بود که از نسل ژرمنها با یک پادشاه روسی ازدواج نموده بود. کاترین که او را فردی سبک‌مغز بی کفایت می‌دانست، به طوری ماهرانه اجازه داد تا وی به قتل برسد. اعلام شد که او از سکته مغزی مرده‌است، بنابراین وی در سال ۱۷۶۲ به حکومت رسید.

کاترین به قیام اعیان روسی که پس از مرگ پتر کبیر آغاز شده بود، کمک نمود. کاترین خدمت نظامی را برای اشراف ممنوع کرد، و با واگذار کردن امور حکومتی در ایالات، آنها را بیشتر شادمان ساخت. کاترین نظارتهای سیاسی روسیه را بر همسود لهستان-لیتوانی گسترش داد و اقداماتی را انجام داد از جمله حمایت از فدراسیون تارگویکا، اگرچه هزینه اقدامات وی، و در راس آنها نظام اجتماعی ظالمانه‌ای بود که رعایای ملاکان را ملزم می‌نمود تقریباً تمام وقت خود را برای کار برروی املاک اربابان خود سپری نمایند، سبب قیام عمده رعایا در سال ۱۷۷۳ شد، پس از آنکه وی فروش رعایا را مجزا از زمین قانونی نمود. شورشیان با الهام از یک فرد قزاق دیگر به نام پوگاچف که قاطعانه فریاد زده بود اربابان را دار بزنید! پیش از آنکه به شکلی بیرحمانه سرکوب شوند، تهدید کرده بودند که مسکو را تصرف خواهند نمود. کاترین دستور داد تا پوگاچف را اعدام نموده و بدنش را در میدان سرخ شقه کردند، اما تفکر انقلاب با تعقیب او و جانشینانش تداوم یافت.

به هنگام سرکوب رعایای روسی، کاترین به شکلی موفقیت آمیز جنگی را علیه امپراتوری روبه زوال عثمانی به راه انداخت مرزهای جنوبی روسیه را تا دریای سیاه گسترش داد. سپس با اتحاد با حکام اتریش و پروسیا، طی دوره تجزیه لهستان، او با سرزمینهای اوکراین و بلاروس در همسود لهستان–لیتوانی همکاری نمود، که با این عمل سرزمین روسیه از سمت غرب تا مرکز اروپا پیش می‌رفت. تا زمان مرگش در سال ۱۷۹۶، سیاست توسعه طلبی وی، روسیه را به قدرت اصلی اروپا مبدل ساخته بود. این امر توسط الکساندر اول با غصب فنلاند از پادشاهی ضعیف شده سوئد در سال ۱۸۰۹ وبیسارابیا از عثمانیها در سال ۱۸۱۲ ادامه یافت.

ناپلئون گام اشتباهی را برداشت زمانی که پس از گفتگو با تزار الکساندر اول، حمله به قلمرو تزاری را در سال ۱۸۱۲ ترتیب داد. این مبارزه یک فاجعه بود. با وجود آن که ارتش عظیم ناپلئون به سوی روسیه عزیمت نمود، اما راهبرد زمین سوخته روس‌ها نگذاشت تا مهاجمان از این کشور جان سالم به در برند. در هوای به شدت سرد روسیه، هزاران نفر از سربازان فرانسوی توسط مبارزان چریک روستایی غافلگیر و کشته شدند. زمانی که نیروهای فرانسوی عقب‌نشینی کردند، روس‌ها آنها را تا مرکز و غرب اروپا و دروازه‌های شهر پاریس تعقیب نمودند. پس از آنکه نیروهای روسی و متحدینشان فرانسه را شکست دادند، الکساندر به عنوان منجی اروپا شناخته شد و بر ترسیم دوباره نقشه اروپا در سال ۱۸۱۵ در کنگره وین نظارت نمود، که وی را پادشاه کنگره لهستان می‌ساخت.

اگرچه امپراتوری روسیه در قرن بعدی نقش برجسته سیاسی را ایفا نمود، و با شکست نیروهای فرانسه استحکام یافته بود، اما حفظ نظام رعیت داری جلوی پیشرفت اقتصادی را تا میزان قابل توجهی می‌گرفت. همچنان که رشد اقتصادی اروپای غربی در انقلاب صنعتی که در نیمه دوم قرن ۱۸ آغاز شده بود، شتاب می‌گرفت، روسیه با پدید آمدن مشکلات جدید برای امپراتوری به عنوان یک قدرت بزرگ، حتی از آنها هم بیشتر عقب مانده بود. روسیه امپراتوری از زمان شورش دسامبریست به بعد (۱۹۱۷-۱۸۲۵)

موقعیت اجتماعی روسیه به عنوان قدرتی بزرگ در اثر ناکارآمدی حکومت، انزوای مردم، و عقب ماندگی اقتصادی آن در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. در پی شکست ناپلئون، الکساندر اول آماده شده بود تا راجع به اصلاحات در قانون اساسی بحث کند، اما با وجود آنکه شماری از این اصلاحات ارائه شد، اما تلاشی برای انجام تغییرات تمام عیار در آن انجام نگرفت. این تزار بالنسبه آزادیخواه با برادر جوان‌ترش نیکلای اول (۱۸۵۵-۱۸۲۵) جایگزین شد، که در آغاز زمامداری خود با یک قیام مواجه شد. پیشینه این شورش در جنگهای ناپلئونی نهفته بود زمانی که شماری از افسران کارآزموده روسی در راستای مبارزات نظامی به اروپا سفر می‌کردند که درآنجا در مواجهه با لیبرالیسم اروپای غربی، درطی بازگشت آنها به دنبال تغییر روسیه با حکومت خودکامه بودند. این امر موجب بروز شورش دسامبریست در (دسامبر۱۸۲۵) شد، که هدف این تشکیلات کوچک اشراف آزادیخواه و افسران نظامی این بود که می‌خواستند برادر نیکلای را به عنوان پادشاه مشروطه در روسیه نصب کنند. این شورش به سادگی سرکوب شد، و سبب شد که نیکلای از برنامه غربی سازی پتر کبیر و قهرمان با این اصل فاصله بگیرد. خودگردانی درستی، و احترام به مردم پس از آنکه در سال ۱۸۰۲، لشکرهای روسی گرجستان متحد را تصرف نمودند، با کشور ایران بر سر کنترل آذربایجان درگیر شدند و مشغول جنگ قفقاز با ساکنان کوهستان شدند که به مدت بیش از نیم قرن به آنها تحمیل شد. تزارهای روسی همچنین مجبور شدند به ناآرامی ایجاد شده در نواحی تازه تسخیر شده از همسود لهستان–لیتوانی بپردازند که مردم آن نقاط به دلیل نارضایتی از عدم استقلال خود، دو شورش مسلحانه را برپا نموده بودند. درنتیجه سیاستهای ابتدایی میانه روی روسیه موجب خودکامگی فزاینده‌ای در آنجا شده بود. اختلافات ایدئولوژیک و واکنش

میخائیل باکونین

تلافی جویی خشونت‌باری که در برابر شورش چهاردهم دسامبر صورت گرفت، این روز را درخاطره نهضتهای انقلابی پس از آن برای مدتی طولانی حفظ نمود. به منظور سرکوب بیشتر این شورشها، مدارس و دانشگاه‌ها تحت نظارت مستمر قرار گرفتند و مطالب (خاص) رسمی درسی برای دانشجویان تدوین گردید. پلیسهای مخفی در تمام نقاط مستقر شدند. نیروهای به اصطلاح انقلابی به سیبری تبعید شدند و در زمان حکومت نیکلای اول، صدها هزار نفر از این افراد به ناحیه کاتورگا در سیبری اعزام شدند. در این جایگاه میخائیل باکونین به عنوان پدر هرج و مرج شناخته می‌شد. او در سال ۱۸۴۲، روسیه را به مقصد اروپای غربی ترک نمود، که در آنجا او در جنبشی سوسیالیستی فعال گردید. پس از شرکت در قیام (ماه) می‌شهر درسدن (آلمان) در سال ۱۸۴۹، به زندان افتاد و به سیبری منتقل شد، و سرانجام از آنجا فرار کرد و رهسپار اروپا شد. با وجود اختلافات عمده ایدئولوژیکی و تاکتیکی، او عملاً به نیروهای کارل مارکس پیوست. نظریات مختلف اجتماعی از سوی افراد روسی افراطی (رادیکال) همچون الکساندر هرتسن و پطر کروپوتکین مطرح می‌گردید. پرسش راجع به جهت‌گیری روسیه، نیروی محرکه خود را از زمانی که برنامه غربی سازی پتر کبیر مطرح شد، به دست آورده بود. برخی از این تقلیدهای اروپایی خوشایند بودند درحالی که برخی دیگر در غرب هم مردود شناخته شده بودند و آنها می‌خواستند به سنتهای قدیمی در گذشته بازگردند. طرفداران نژاد اسلاو، با رویه اخیر سرستیز و جنگ داشتند و (عادات) روبه زوال غربی را تحقیر می‌نمودند. طرفداران اسلاوها مخالف با دیوانسالاری بودند، و اشتراک گرایی قرون وسطائی روسی را در آرامش یا اوبشچینا را بر فردگرایی غرب ترجیح می‌دادند. الکساندر دوم

نوشتار اصلی: الکساندر دوم روسیه

نهیلیسم

دردهه ۱۸۶۰، جنبشی تحت عنوان نهیلیسم در روسیه گسترش یافت. مدت زمانی بود که بسیاری از آزادیخواهان روسی به دلیل بحثهای پوچ خود با روشنفکران ناخشنود بودند. نهیلیستها تمامی ملاکهای قدیمی را زیر سؤال بردند، و با استقلال فردی مبارزه نموده، و دستگاه حکومت روسیه را شگفتزده ساختند. نهیلیستها درابتدا تلاش نمودند تا اشرافی گرائی را به عاملی برای اصلاحات تبدیل نمایند. زمانی که در آن نقطه ناکام ماندند، به طبقه رعایا رونمودند. مبارزه آنها در حرکت به سوی مردم تحت عنوان نهضت ناردونیک شناخته می‌شود.

در حالی که نهضت ناردونیک در حال شتابگیری بود، دولت روسیه به سوی ریشه کنی آن حرکت می‌نمود. در پاسخ به واکنش فزاینده دولت، شاخه رادیکال ناردونیکها، از تروریسم حمایت کرده و آن را پیاده می‌ساخت. مسئولین برجسته (دولتی) یکی پس از دیگری یا مورد سوء قصد قرار گرفته و یا طی بمبگذاری کشته می‌شدند. نهایتاً پس از تلاشهای مکرر، الکساندر دوم در سال ۱۸۸۱ ترور شد، و این در اوایل روزهایی بود که او پیشنهادی را مبنی برایجاد یک مجمع از نمایندگانی را می‌پذیرفت که به طراحی اصلاحاتی جدید علاوه بر لغو قانون رعیت‌داری می‌پرداختند تا چاره‌ای برای تقاضاهای انقلابی بیابند. استبداد و واکنش نسبت به حکومت الکساندر سوم تصویر تزار الکساندر سوم در سال ۱۸۸۶

تزار جدید الکساندر سوم (۱۸۹۱-۱۸۸۱) بر خلاف پدرش، سراسر حکومت وی نوعی ارتجاع پایدار نسبت به اصل نیکلای اول تحت عنوان خودگردانی، درستی، و احترام به مردم بود. الکساندر سوم به عنوان یک طرفدار متعهد اسلاوها، معتقد بود که روسیه تنها در صورتی می‌تواند خود را از آشوب نجات دهد که جلوی اثرات مخرب اروپای غربی را بگیرد. در دوره زمامداری او، روسیه پیمان اتحاد با جمهوری فرانسه را منعقد ساخت تا قدرت فزاینده آلمان را مهار نماید، فتوحات خود را در آسیای میانه تکمیل نموده و امتیازات مهم ارضی و بازرگانی خود را از چین بگیرد.

نافذترین مشاور تزار کنستانتین پتروویچ پوبدونوتسف، معلم سرخانه الکساندر سوم و پسرش نیکلای، و مأمور شورای کلیسا از سال ۱۸۸۰ تا ۱۸۹۵ بود. او به شاگردان سلطنتی خود آموخت که از آزادی بیان و مطبوعات بهراسند و از مردم سالاری، ��انون اساسی، و نظام پارلمانی متنفر باشند. تحت تعالیم پوبدونوتسف، انقلابیون سرکوب شدند و سیاست روسی کردن کشور در سراسر روسیه اجرا گردید. نیکلای دوم و یک نهضت انقلابی جدید

نیکلای دوم (۱۹۱۷-۱۸۹۴) پسر الکساندر جانشین وی شد. انقلاب صنعتی که آغاز شد تأثیر به سزایی بر روسیه گذاشت، و نیروهای اجتماعی را پدید آورد که بعدها به براندازی تزاریسم منجر گردید.

عناصر آزادیخواه در میان سرمایه داران صنعتی و اشراف، به اصلاحات اجتماعی صلح آمیز و سلطنت مشروطه مایل بودند که دموکراتهای مشروطه خواه یا) کادت‌ها (را تشکیل می‌داد. انقلابیون جامعه گرا (سوسیال رولوسیونرها) سنت ناردونیک را باهم ادغام کرده بودند و از توزیع زمین بین افرادی که واقعاً بر روی آن کار می‌کردند- رعایا- حمایت می‌کردند. گروه رادیکال دیگر سوسیال دموکراتها بودند که در واقع نمایندگان مارکسیسم در روسیه محسوب می‌شدند. با جمع کردن پشتیبانی از سوی روشنفکران رادیکال و طبقه کارگر شهرنشین، آنها از انقلاب اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حمایت می‌نمودند.

در سال ۱۹۰۳ حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه به دو جناح تقسیم شد: بلشویک‌ها ی رادیکال به رهبری لنین، و منشویک‌های میانه رو به ریاست یولی مارتف، دوست سابق لنین. منشویکها براین عقیده بودند که سوسیالیسم روسیه تدریجاً و با آرامش رشد خواهد نمود. بلشویکهای تحت ریاست ولادیمیر لنین، از تشکیل یک گروه منتخب از انقلابیون حرفه‌ای حمایت می‌نمودند که مقید به یک نظام حزبی قوی بود تا به عنوان گروه پیشگامان طبقه کارگر برای کسب قدرت عمل کند و یک جمهوری دموکراتیک کارگری جایگزین رژیم تزاریسم شود. انقلاب ۱۹۰۵ روسیه نوشتار اصلی: انقلاب ۱۹۰۵ روسیه

عملکرد فاجعه بار نیروهای مسلح روسی در جنگ روسیه- ژاپن در سالهای (۱۹۰۵-۱۹۰۴) ضربه‌ای عمده به رژیم تزاری وارد نمود و ناآرامی را در آن کشور افزایش داد. در ژانویه ۱۹۰۵، واقعه‌ای تحت عنوان یکشنبه خونین زمانی رخ داد که کشیشی) پدر گاپون (جمعیت کثیری را به سوی کاخ زمستانی در سن پترزبورگ هدایت نمود تا عریضه‌ای را به تزار نیکلای روما نف دوم ارائه نماید. زمانی که جمعیت به قصر رسیدند، سربازان به سوی آنها آتش گشودند و صدها نفر را به قتل رساندند. توده‌های مردم چنان از این کشتار به خشم آمدند که با برقرار کردن اعتصابی عمومی خواستار جمهوری شدند. این نشانگر آغاز) انقلاب روسیه سال ۱۹۰۵(بود. شوراهای کارگران در بیشتر شهرها به وجود آمدند تا فعالیتهای انقلابی را هدایت نمایند. روسیه فلج شد و حکومت نیز ناکام ماند. در اکتبر ۱۹۰۵، تزار نیکلای روما نف با بی میلی) بیانیه اکتبر (معروف را صادر نمود که ایجاد دومای ملی (مجلس قانونگذاری) را بدون هیچگونه تغییری تأیید می‌نمود. حق رای درآن توسعه می‌یافت، و هیچ قانونی بدون تصویب از سوی دوما نمی‌توانست به مرحله اجرا درآید. میانه روها راضی شدند، اما سوسیال دموکراتها این امتیازات را ناکافی می‌دانستند و به همین دلیل اعتصابات جدیدی را سازماندهی نمودند. تا سال ۱۹۰۵، بین اصلاح طلبان تفرقه وجود داشت، و تنها برای مدتی کوتاه موقعیت تزار نیکلای رومانف تقویت شد. روسیه در جنگ جهانی اول

در اوت ۱۹۱۴ روسیه وارد جنگ جهانی اول می‌شود. نخست فقط بلشویکها مخالف جنگ هستند اما شکستهای روسیه حامیان سلطنت تزار را به حداقل می‌رساند.

تزار نیکلای رومانف دوم و هوادارانش با اشتیاق و „حس میهن پرستی“ وارد جنگ جهانی اول شدند، تا به دفاع از رفقای اسلاوی ارتودوکس روسیه، “ صربها“، در میدان اصلی مبارزه بپردازند. در اوت ۱۹۱۴، ارتش روسیه وارد آلمان شد تا از نیروهای فرانسوی پشتیبانی کند. اما ضعف در اقتصاد روسیه و بی کفایتی و فساد دولت آن تنها برای مدت زمان کوتاهی در زیر پوستین ملی گرایی دوآتشه پنهان ماند. اما عقب‌نشینی‌های نظامی و بی کفایتی حکومت، به زودی بیشتر مردم را در روسیه ناراحت نمود و کنترل آلمان بر دریای بالتیک و نظارت آلمان- عثمانی بر دریای سیاه دست روسیه را از بیشتر منابع خارجی و بازارهای بالقوه قطع نمود.

از اواسط سال ۱۹۱۵، تأثیر جنگ و „حس میهن پرستی“ در حال تحلیل رفتن بود. کمبود منبع غذا و سوخت وجود داشت، تعداد مجروحان سرسام آور بود و تورم در حال فزونی بود. اعتصابات در میان کارگران کم درآمد کارخانه‌ها و رعایا افزایش یافته بود که بی وقفه خواستار اصلاحات ارضی بودند. ضمناً، بی‌اعتمادی عامه به رژیم از طریق یک منبع کم سواد پنهانی، (گریگوری راسپوتین) منتشر می‌شد که نفوذ سیاسی فراوانی درمیان حکومت (وقت) داشت. ترور او در اواخر سال ۱۹۱۶ به این رسوائی پایان داد اما نتوانست وجهه از دست رفته حکومت استبدادی را حفظ کند. تزارهای روس

۱. ایوان سوم (۱۴۶۲ – ۱۵۰۵)

۲. واسیلی سوم(۱۵۰۵ – ۱۵۳۳)

۳. ایوان چهارم (۱۵۴۷ – ۱۵۸۴)

۴. فیودور اول (۱۵۸۴ – ۱۵۹۸)

۵. بوریس گودونوف (۱۵۹۸ – ۱۶۰۵)

۶. فیودور دوم

۷. دیمیتری دروغین اول

۸. واسیلی چهارم

۹. دیمیتری دروغین دوم

۱۰. ولادییسلاو

۱۱. میخاییل اول (۱۶۱۲ – ۱۶۴۵)

۱۲. آلکسی (۱۶۴۵ – ۱۶۷۶)

۱۳. فیودور سوم (۱۶۷۶ – ۱۶۸۲)

۱۴. پتر اول (کبیر) (۱۶۹۴ – ۱۷۲۵)

۱۵. کاترین اول

۱۶. پتر دوم

۱۷. ملکه آنا

۱۸. ایوان ششم

۱۹. ملکه الیزابت

۲۰. پتر سوم

۲۱. کاترین دوم (کبیر) (۱۷۶۲ – ۱۷۹۶)

۲۲. پل (۱۷۹۶ – ۱۸۰۱)

۲۳. الکساندر اول (۱۸۰۱ – ۱۸۲۵)

۲۴. کنستانتین

۲۵. نیکلای اول (۱۸۲۵ – ۱۸۵۵)

۲۶. الکساندر دوم (۱۸۵۵ – ۱۸۸۱)

۲۷. الکساندر سوم (۱۸۸۱ – ۱۸۹۴)

۲۸. نیکلای دوم (۱۸۹۴ – ۱۹۱۷)

۲۹. میخائیل دوم (۱۹۱۷) انقلاب ۱۹۱۷ روسیه نوشتار اصلی: انقلاب ۱۹۱۷ روسیه پتر اول ارتش قدیمی استرلتزی را منحل کرد؛ هزاران استرلتژی اعدام شدند.

انقلاب ۱۹۱۷ روسیه، جنبشی سیاسی در روسیه بود که در سال ۱۹۱۷ با سرنگونی دولت موقت که بعد از حکومت تزارها به روی کار آمده بود به اوج خود رسید و به برپایی اتحاد شوروی که تا سال ۱۹۹۱ برقرار بود انجامید. این انقلاب در دو مرحله صورت گرفت: ابتدا انقلاب فوریه ۱۹۱۷ بود که تزار نیکلای دوم، آخرین تزار روسیه، را از سلطنت خلع کرد. این انقلاب پس از کمی کش و قوس دولت موقت، به رهبری الکساندر کرنسکی، را به قدرت رساند. دومین مرحله، انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ است.

در سوم مارس۱۹۱۷ اعتصابی در یک کارخانه در پتروگراد (نام سابق سن پترزبورگ) رخ داد. تقریباً طی یک هفته تمام کارگران در خیابان‌ها سرگردان شدند و جنگ خیابانی درگرفت. زمانی که تزار دوما را منحل نمود و به اعتصابگران دستور داد که به کار خود بازگردند، دستورهای وی موجب انقلاب فوریه ۱۹۱۷شد. انقلاب فوریه۱۹۱۷ روسیه

دوما دستور انحلال را نپذیرفت، و اعتصابگران بدون اعتنا به رژیم جلسات دسته جمعی خود را برگزار کردند، و ارتش نیز علناً در کنار کارگران قرار گرفت. چند روز بعد) دولت موقت (به ریاست شاهزاده لفوف) لووف (و با تأیید دوما تشکیل شد. روز بعد تزار از حکومت کناره گیری نمود. ضمناً، سوسیالیستها در پتروگراد یک شورای کارگران و نمایندگان از سربازان تشکیل دادند تا قدرتی را که از دوما سلب شده بود به آن بازگردانند.

درماه جولای رئیس دولت موقت استعفاء داد و) الکساندر کرنسکی (جایگزین وی گردید که از او پیشروتر بود اما به حد کافی رادیکال نبود. در زمان حکومت کرنسکی، شوراها، سازمان خود را از طریق تأسیس شوراهای محلی در سراسر کشور گسترش دادند. کرنسکی مرتکب اشتباه مهلک ادامه درگیری روسیه در جنگ جهانی شد که برای توده‌های مردمی خوشایند و مطلوب نبود.

لنین، از تبعید سوئیس وارد روسیه شد و امیدوار بود با تلاش بتواند روسیه را از گردونه جنگ خارج سازد. ترن لنین که وارد ایستگاه شد، مورد استقبال هزاران رعیت، کارگر و سرباز قرار گرفت. انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه

دومین مرحله، انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ است. پس از وقایعی تاریخی، شوراهای کارگران و سربازان کنترل دولت را در اکتبر ۱۹۱۷ به دست گرفتند و کرنسکی و دولت موقت او را به تبعید فرستادند، این وقایع به عنوان“ انقلاب اکتبر۱۹۱۷ روسیه “ مشهور گردید.

انقلاب اکتبر تحت نظارت حزب بلشویک و به رهبری لنین به پیش می‌رفت، قدرت را طی یک یورش نظامی همه‌جانبه به کاخ زمستانی سن پترزبورگ و سایر اماکن مهم از دولت موقت گرفت. در این انقلاب افراد بسیار کمی کشته شدند. در طول این انقلاب در شهرهای اصلی روسیه همانند مسکو و سن پترزبورگ رویدادهای تاریخی برجسته‌ای رخ دادند. انقلاب در مناطق روستایی و رعیتی نیز پابه‌پای مناطق شهری در حال پیشروی بود و دهقانان زمین‌ها را تصرف کرده و در حال توزیع مجدد آن در میان خود بودند.

بلشویکها شورای کمیسرهای خلق را بوجود می‌آورند و لنین صدر شورا و تروتسکی کمیسر امور خارجه می‌شود. مسکو به تصرف بلشویکها در می‌آید و دومین کنگره شوراها برگزار می‌شود. مالکیت خصوصی لغو و کلیه امور به شوراهای روستایی واگذار می‌شود. تمام زمین‌ها میان مردم تقسیم می‌شود. در ۱۹۱۸ بلشویکها رسماً نامشان را به حزب کمونیست اتحاد شوروی تغییر می‌دهند.

لنین توانست دولت بلشویکها را از مشکل جنگ جهانی با انعقاد عهدنامه برست-لیتوفسک با آلمان در سال ۱۹۱۸، برهاند که در آن بلشویک‌ها از هرگونه ادعایی نسبت به اراضی فنلاند، سرزمینهای بالتیک، لهستان، بلاروس، اوکراین، و نیز قلمرو امپراتوری عثمانی چشم پوشی می‌نمودند. جنگ داخلی روسیه

موضوع اصلی: جنگ داخلی روسیه

از اواخر ۱۹۱۸ تا اواخر ۱۹۲۰ شوروی درگیر جنگ داخلی است. ارتش سرخ به رهبری تروتسکی با گاردهای سفید ضد انقلابی می‌جنگند. گروه قدرتمند ضدانقلابیون تحت عنوان جنبش سفیدها، شروع به سازماندهی جهت براندازی شوراهای نمودند. درعین حال کشورهای متحدین و متفقین) ۲۲ کشور (لشکرهای اعزامی متعددی را به روسیه فرستادند تا از نیروهای ضد بلشویک حمایت نمایند. متفقین می‌ترسیدند که روس‌ها با آلمان به خاطر پیمان برست- لیتوفسک ساخت و پاخت نمایند؛ آنها همچنین امیدوار بودند که روس‌های سفید بتوانند سلسله مبارزات خود را علیه آلمان تداوم بخشند.

در پائیز ۱۹۱۸ رژیم بلشویکها در موقعیت خطرناکی قرار گرفت، و از سوی متحدین سابق روسیه و دشمنان داخلی مورد دشمنی قرار گرفت، و وارد درگیری پراکنده با جمهوریخواهان ملی‌گرا در بلاروس و اوکراین و نیروهای هرج و مرج طلب گردید.

در مقابله با این وضعیت اضطراری، دوره ارعاب در روسیه از طریق ارتش سرخ و (چکا) آغاز شد که همه دشمنان انقلاب را نابود ساخت. اما به دلیل اهداف متعالی، بلشویکها نمی‌توانستند رضایت تمامی عناصر اجتماعی را کسب نمایند. آنها در کنار دیگر موسسات تزاری، پلیس مخفی تزارها را نابود کردند، چراکه مورد نفرت تمامی دسته‌های سیاسی بود، و برای تضمین بقای حکومت خود آن را با یک پلیس سیاسی دیگر جایگزین نمودند.

تا سال ۱۹۲۰ هرگونه مقاومت گاردهای سفید سرکوب گردید، سربازان خارجی این کشور را تخلیه نمودند، و دولتهای بلشویک در بلاروس، اوکراین و قفقاز تأسیس شد. در ۱۹۲۰ شوروی عملاً مسلط می‌شود.

همچنان که روسیه در باتلاق جنگ داخلی فرو رفته بود، مرزهای لهستان و روسیه در جنگ و پیمان ورسای تعریف نشده بود و بیشتر در اثر جنگ داخلی دچار آشوب می‌گردید. جنگ لهستان- شوروی (۱۹۲۱-۱۹۱۹) با شکست ارتش سرخ پایان یافت، و نیز مرزهای بین شوروی و لهستان معلوم گردید.

تاریخ روسیه (ازقرن ۹ تا پوتین)

گرچه روسیه تاریخی طولانی دارد اما آنچه به عنوان یک حکومت و تشکیلات حکومتی در این کشور به ثبت رسیده از حدود قرن نهم میلادی است. قبل از این تاریخ، قبایل مختلف در اراضی میان دنیپر و ولگا، جلگه و علفزارهای این منطقه به گله‌داری، شکار حیوانات و یا صید ماهی، روزگار می‌گذراندند و اتحاد و ارتباطی بین آنها وجود نداشت.

از قرن نهم میلادی «وارگ»ها که تیره‌ای از وایکینگ‌ها بودند به این سرزمین سرازیر شدند و شهر «نووگراد» توسط «یرودیک» یکی از فرماندهان وایکینگ ساخته شد. برادر رودیک، «الگ» شهر «کیف» را بنا نهاد و به عنوان پایتخت در آن فرمانروایی خود را آغاز کرد.

مناطقی که تحت سلطه «وارگ»ها قرار گرفت «رس» یا «روس» خوانده می‌شد)کلمه روسیه مشتق از این کلمه است). این عنوان بتدریج به مردم ناحیه نیز اطلاق شد. جانشینان الگ بعداً در روسیه به حکومت رسیدند و همان کسانی بودند که آیین مسیحیت را بر این کشور حاکم کردند. از جمله این جانشینان یاروسلاو بود که در تاریخ روسیه به او لقب خردمند داده اند. او در سال ۱۰۱۹ به حکومت رسید.

روس کی‌یف در دوران حکومت یاروسلاول خردمند در قرن یازدهم به اوج عظمت خود رسید. یاروسلاول برای توسعه فرهنگ و تحصیلات در روس تلاش بسیار کرد. وی اولین کتاب قانون روسی را تألیف کرد که نام آن «روسکایا پراودا» (حقیقت روسی) بود. بعد از مرگ یاروسلاول در سال ۱۰۵۴، روس کی‌یف فروپاشید. موقعیت کشور بشدت به کنترل بر راههای تجاری بین اروپای شرقی و بیزانس بستگی داشت و در نتیجه بسته شدن این راهها بعد از حملات اقوام ترکی به نام «پولوفتسی» اوضاع کشور رو به وخامت رفت و با تهاجم جنگاوران صلیبی به قسطنطنیه در سال ۱۲۰۴ وضعیت بدترشد.انتقال حکومت به وارثین متعدد باعث تجزیه قدرت شد. نوه یاروسلاول به نام ولادیمیر دوم (مونوماخ) برای آخرین بار سعی کرد روس کی‌یف را متحد کند ولی بعد از مرگ وی در سال ۱۱۲۵ تجزیه قدرت ادامه یافت.

در این شرایط برخی مناطق از روس کی‌یف جدا شدند. بین آنها نووگورود بیش از همه شهرت یافت و قدرتمند شد. این شهر به عنوان یک قدرت تجاری بر دیگران برتری داشت. در قرن سیزدهم نووگورود به یکی از حکومت‌های شهری اروپا تبدیل شد. کی یف در این بین اهمیت خود را از دست داد و مراکزی مانند سوزدال، ولادیمیر و بالاخص مسکو جانشین آن شدند.هرچند رهبری این مناطق به عهده اعقاب خاندان ریوریک بود ولیکن آنها اغلب در حال جنگ با یکدیگر بودند.

در بهار ۱۲۲۳ میلادی ارتش ۳۰ هزار نفره مغول ها سرزمین هایی که در کنار دریای خزر قرار داشت و همچنین منطقه قفقاز را تحت کنترل خود درآورد. با شکست ارتش ارمنی ها و گرجی ها، آنها وارد شهر دربند داغستان شدند. آلان ها ( آستیایی ها) از شاهان روس کمک خواستند و روس ها هم به درخواست آنان جواب مثبت دادند. ۳۱ مه ۱۲۲۳ در نزدیکی رود کلکا نبردی میان مغول ها و روس ها صورت گرفت که در نتیجه روس ها شکست خوردند. در سال ۱۲۳۶ ارتش مغول ها با رهبری باتی خان به منطقه کناره های رود ولگا حمله کردند و آن را به کنترل خود درآوردند. در ۱۲۳۷ مغول ها به شمال- شرق روسیه واردشدند. در زمستان همین سال شهر ریازان را کاملا تصرف و خراب کردند و سپس حرکتشان را به سوی مسکو ادامه دادند، در این حمله شاه ولادیمیر و تمام اهل خانواده اش توسط مغول ها کشته شدند.

بدین ترتیب حکومت مغول ها در روسیه آغاز شد. طی حکومت۸۰ ساله مغول ها،بار ها مردم روسیه به رهبری شاهزادگان روس با آنان به نبرد پرداختندکه بیشترشان با شکست روس ها به پایان می رسید. بالاخره در سال ۱۴۶۰ میلادی شاه واسیلی دوم حملاتش را از شهر نووگورود آغاز کرد و در نبرد سنگینی که با مغول ها داشت، موفق به شکست آنها شدند.

در سال ۱۴۶۰ «ایوان کبیر» به قدرت رسید. او توانست حکومتی مرکزی بوجود بیاورد و شاهزادگانی را که در گوشه و کنار سرزمین حکومت‌های کوچک و ضعیفی برای خود درست کرده بودند،وادار به اطاعت کند. به این ترتیب مسکو پایتخت سرزمین روسیه شد.

ایوان پس از تثبیت موقعیت خود، از دادن باج به مغولان خودداری کرد. مغول‌ها خشمگین از قضیه، به مسکو لشکر کشیدند اما با مقاومت و سرسختی لشکریان ایوان، شکست خورده و بازگشتند. به این ترتیب روسیه در سال ۱۴۸۰ استقلال خود را به دست آورد. ایوان همچنین توانست در جنگ دیگری، لهستانی‌ها را شکست داده و روسیه را به کشورهای اروپایی مرتبط کند.

پس از ایوان، پسرش واسیلی به حکومت رسید که نقشه‌های پدر را در قدرت بخشیدن به روسیه دنبال کرد. بعد از او، چون پسرش تنها ۳ سال داشت، همسرش و گروه شاهزادگان ودرباریان زمام امور را به دست گرفتند. و تا زمان به بلوغ رسیدن ایوان، روسیه را حفظ کردند.

ایوان چهارم معروف به ایوان مخوف، پادشاهی مستبد بود که رعب و وحشت زیادی را در مردم ایجاد کرد. شکست تزار برای کنترل لیوونیا و ساحل دریای بالتیک در نتیجه مقاومت لهستان و سوئد باعث شد ایوان دچار بیماری روانی شود. سیاست جنون آمیز داخلی وی به قتل بخشی از نخبگان و تهی شدن برخی مناطق مسکونی کشور انجامید. تمام این امور باعث بروز بحران شدید اقتصادی در کشور شد که ایوان مخوف در سال ۱۵۸۴ بعد از مرگش بار آن را به دوش وارثین خود گذاشت.

فیودور اول، فرزند ایوان فردی بیمار و ضعیف بود، برادر زنش بوریس گودونوف در دوران حکومت وی برتری داشت. فیودور بدون وارث در سال ۱۵۹۸ از دنیا رفت. پس از وی شورای اشراف،بوریس گودونوف برادر زنش را تزار اعلام کردند، اما اونیز نتوانست امور را با موفقیت ادامه دهد. در سال ۱۶۱۲ نجبا و شاهزادگان از بین خود «میخاییل رومانف» را به عنوان شاه برگزیدند و قدرت را بطور کامل در اختیار وی گذاشتند. میخاییل فرزند روحانی بزرگ مسکو و نوه برادر زن ایوان چهارم بود. او سلسله رومانف را بنا نهاد که تا انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ استقرار داشت.

اوضاع روسیه در این زمان بشدت وخیم بود.

پس از رومانف چند نفر دیگر به قدرت رسیدند که نقش عمده‌ای در تاریخ روسیه از خود بجا نگذاشتند. در سال ۱۶۸۲ پتر اول به تخت نشست. او تحولات بزرگی را در روسیه بوجود آورد. در نتیجه برنامه‌های او، اصلاحاتی در ارتش و نظام اجتماعی این کشور انجام گرفت. وی تمایل داشت روسیه به اروپا نزدیک‌تر شود و شیوه‌های زندگی اروپایی به این کشور راه یابد.

پتر کبیر نه تنها از نظر حکومتی، بلکه به لحاظ مذهبی در روسیه تحولاتی را بوجود آورد و نظام قدیمی کلیسا را بر هم زد. او حتی پایتخت جدیدی به نام سن‌پترزبورگ ساخت.

پتر کبیر در سال ۱۷۲۵ فوت کرد. پس از او تا به قدرت رسیدن کاترین دوم، روسیه در بحران فرو رفت زیرا خلاء قدرت منجر به روی کار آمدن افراد مختلف در زمان‌های نه چندان طولانی شد. در دوران کاترین کبیر، روسیه ۴۶۸ هزار کیلومتر مربع از لهستان و بخش بزرگی از اوکراین را به تصرف درآورد. کاترین اصلاحاتی را در سیستم اداری، قضایی و آموزشی روسیه بوجود آورد.

بعد از کاترین دوم، پاول اول به قدرت رسید. حکومت او مصادف با شورش‌های مختلف در میان کشاورزان بود که پس از وی نیز ادامه یافت. سیاستهای مستبدانه وی باعث شد اشرافیان علیه وی توطئه کرده و او را بقتل رسانند.

بعد از پاول، الکساندر اول به سلطنت دست یافت. در این زمان ناپلئون در فرانسه حاکم بود. ناپلئون تصمیم گرفت روسیه را تحت نفوذ خود در آورد و با این فکر به روسیه لشکر کشید. سرما و زمستان طولانی به کمک الکساندر آمد و لشکر ناپلئون پس از ماه‌ها سرگردانی، با تلفات زیاد، شکست خورده به فرانسه بازگشت. در دوران آلکساندر اعتبار و شکوه روسیه در نتیجه پیروزی بر ناپلئون در سال ۱۸۱۲ بشدت افزایش یافت. روسیه بر بخش اعظم ماورای قفقاز، فنلاند و باقیمانده لهستان حاکم شد.

پس از الکساندر، برادرش نیکلای اول به قدرت رسید وپس از وی پسرش الکساندر دوم به جای پدر بر تخت نشست. او مجبور شد اصلاحاتی در وضعیت اجتماعی روسیه بوجود آورد که از جمله می‌توان به لغو نظام ارباب و رعیتی در سال ۱۸۶۱ اشاره کرد. اما این اصلاحات خیلی دیر شروع شد زیرا در این زمان هسته‌های مقاومت مسلحانه در بین روشنفکران تشکیل شده بود و آنان برای انجام عملیات آماده می‌شدند. یکی از نتایج تشکیل اینگونه گروه‌ها، ترور الکساندر دوم در ۱۸۸۱ بود.

جانشینان وی بدون اندیشه به آینده، راه استبداد را پیش گرفتند. این روش اوضاع روسیه را وخیم‌تر ساخت.

امپراطوری در آغاز نسبت به فرهنگ‌های غیر روس بردبار بود. لکن در نیمه دوم قرن نوزدهم و بالاخص در دوران الکساندر سوم تأکید بر روسی بودن رژیم آغاز شد وزبان ها و فرهنگ‌های غیر روس مورد محدودیت‌های فزاینده قرار گرفتند.

در ۹ ژانویه ۱۹۰۵ بیش از ۱۵۰ هزار نفر از کارگران سن‌پتربورگی در حالی که عکس‌هایی از تزار و شمایل‌های حضرت مسیح(ع) و مریم(ع) را در دست داشتند برای دادن عریضه‌ای به شاه به طرف کاخ زمستانی او حرکت کردند. نیکلای دوم تزار وقت، پس از اطلاع از این راهپیمایی، دستور سرکوب مردم که قصد حرکتی صلح‌آمیز را داشتند، صادر کرد. در نتیجه تیراندازی گارد شاهنشاهی، بیش از چند هزار نفر کشته و زخمی شدند.

مردم عامی روسیه که تا آن زمان تحت تاثیر تبلیغات کلیسا، تزار را به عنوان پدر خود می‌پنداشتند، با این کشتار، چهره واقعی او را شناختند و این تغییر نظر، زمینه مناسب تبلیغات علیه حکومت را به مخالفین داد. این کشتار که یکشنبه خونین نام گرفت باعث آغاز انقلاب سال ۱۹۰۵ روسیه شد.

در اکتبر ۱۹۰۵ یک اعتصاب سیاسی آغاز شد که میلیون‌ها نفر از جمله کارگران در ��ن شرکت داشتند. گرچه ارتش توانست این عملیات را سرکوب کند اما آتش در زیر خاکستر باقی ماند.

پس از این حادثه، تزار دست به اصلاحاتی زد و دستور ایجاد مجالس قانونگذاری را صادر کرد. اما این نوشدارو پس از مرگ سهراب بود.

بروز جنگ جهانی اول، ناتوانی تزار را به اوج رساند. در سال ۱۹۱۵ قوای اتریش و مجارستان، تلفات زیادی را به لشکر روسیه وارد کردند. به دلیل تمام شدن ذخایر مورد نیاز در جنگ و اختصاص تمام امکانات برای رفع نیازهای جنگی، کالاهای مورد نیاز مردم، کاهش و اعتصاب و تظاهرات سراسری افزایش یافت. وجود ۲ میلیون کشته و در همین حدود اسیر و بیش از ۴ میلیون مجروح و معلول، کشور را بکلی فلج کرد و وضعیتی را پیش آورد که تزار در مارس ۱۹۱۷ مجبور به استعفا شد.

اعضای مجلس دوما که نمایندگان طبقه متوسط جامعه بودند، یک دولت موقت را روی کار آوردند. در همین زمان شوراهای کارگری در نقاط مختلف تشکیل شد. این شوراها در ابتدا با دولت همکاری می‌کردند اما از آنجا که با آن در موارد مختلفی از جمله خاتمه دادن به جنگ و تغییر در وضعیت کشاورزان اختلاف پیدا کردند و دولت نتوانست با آنها همراه شود بتدریج از هم دور شدند. مردم به شوراها بیشتر توجه داشتند و حمایت مردم از شوراهای کارگری منجر به انتقال تدریجی قدرت به آنها شد.

لنین بر سر قدرت

کمونیست‌ها که کنترل مرئی و نامرئی شوراها را به دست داشتند،به دو گروه اکثریت (بلشویک) و اقلیت (منشویک) تقسیم شدند. در آوریل ۱۹۱۷، لنین رهبر بلشویک‌ها از تبعید به روسیه بازگشت و با شعار «صلح، نان،زمین» که بیانگر خواست‌های مردم بود علیه دولت موقت به مقابله پرداخت، مبارزه‌ای که در ۷ نوامبر با پیروزی لنین پایان یافت. بلشویک‌ها نام «حزب کمونیست اتحاد شوروی» را بر خود نهادند و قدرت را به دست گرفتند. مردم از جنگ و نتایج آن به تنگ آمده بودند. لنین معتقد بود بدون صلح، انقلاب روسیه نابود می‌شود. به همین دلیل زیر بار امضای قراردادی با آلمان رفت که منجر به از دست دادن بخشی از خاک روسیه آن زمان از جمله فنلاند، لیتوانی، لتونی و استونی شد. پس از به قدرت رسیدن بلشویک‌ها، دیکتاتوری وحشتناک‌تری نسبت به دوره تزاری برقرار شد. ترور و اعدام‌های دسته جمعی رواج یافت. همه احزاب و گروه‌های سیاسی از جمله منشویک‌ها از صحنه حذف شدند. سلطنت‌طلبان، لیبرال‌ها و دیگر گروه‌های مخالف دست به تحریکاتی زدند که منجر به جنگ‌های داخلی گردید. از سوی دیگر، انگلیسی‌ها در مورمانسک، فرانسوی‌ها در ادسا و آمریکا و ژاپنی‌ها در ولادی‌وستک وارد خاک روسیه شدند. انتقام جویی‌های وحشیانه و دیگر اقدام‌های غیرمعقول گروه‌های مخالف داخلی، باعث ایجاد نفرت مردم از آنها و سرکوبشان توسط همین مردم گردید. شکست متجاوزین خارجی توسط ارتش سرخ -که تروتسکی توانسته بود آنرا به شکل مناسبی در کوتاهترین مدت سروسامان دهد- موفقیت بزرگی برای انقلابیون بود. به این ترتیب تا سال ۱۹۲۲ کمونیست‌ها موفق شدند نه تنها شورش‌های داخلی را سرکوب کنند بلکه به استثناء قسمت اروپایی، روسیه را به مرزهای دوره تزاری برسانند. لنین با بررسی اوضاع، دستور داد تغییراتی در نظام اقتصادی ایجاد شود و از سخت‌گیری‌های انقلابی کاست. در دسامبر ۱۹۲۲ وحدت جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی و تشکیل دولت «اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی» رسماً اعلام شد.

آغاز دوران وحشت

دو سال بعد یعنی در ۱۹۲۴ لنین در گذشت و نبردی بر سر قدرت در گرفت که برنده آن استالین بود. لنین بخاطر نبوغ او در زمینه برنامه ریزى، او را به کمیته مرکزى بلشویک ها فراخواند و استالین در سال ۱۹۲۲ به سمت دبیر کل حزب انتخاب شد. بعد از مرگ لنین در سال ۱۹۲۴، با وجود اینکه او در وصیت نامه اش توصیه کرده بود که استالین بر مسند قدرت ننشیند، باز توانست قدرت را بدست بگیرد. در همین سال قانون اساسی جدید تصویب شد. حکومت نوین ابتدا از جمهوری های سوسیالیستی روسیه، اوکراین، ماورای قفقاز و بلاروس تشکیل شده بود. بعد جمهوری ماورای قفقاز به سه جمهوری ارمنستان، گرجستان و آذربایجان تقسیم شد. قزاقستان و آسیای مرکزی از جمهوری فدرال روسیه جدا شدند و آسیای مرکزی از ۱۹۲۴تا ۱۹۳۰به جمهوریهای ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان تقسیم شد. تا سال ۱۹۲۴ کشور های مهم دنیا با شوروی روابط دیپلماتیک برقرار کردند. آمریکا پس از همه در سال ۱۹۳۳ شوروی را به رسمیت شناخت. استالین تا سال ۱۹۲۹ میلادى توانست قدرت را تماما قبضه کند. و در این سال بود که اولین برنامه پنج ساله اتحاد شورورى با فرمان او آغاز شد.در پایان، این طرح پنج ساله توسعه توانست روسیه عقب مانده را به یکى از کشورهاى بزرگ صنعتى دنیا تبدیل کند. استالین برای پیشبرد برنامه های خود و از میان برداشتن مخالفان تصفیه رهبران، انقلاب بلشویکی را با شدت هر چه تمامتر دنبال می کرد.تروتسکی رقیب اصلی استالین در سال ۱۹۲۷ از حزب کمونیست اخراج و به آلماآتا تبعید گردید و در سال ۱۹۲۹ محکوم به اخراج از شوروی شد. در سال ۱۹۳۹ هیتلر و استالین قراردادی سری بستند که دست هیتلر را در حمله به اروپای شرقی و استالین را در باز پس گرفتن قسمت‌های از دست رفته روسیه در قرارداد صلح ۱۹۱۸ باز کرد. اما این قرارداد، دو سال بعد توسط آلمان زیر پا گذاشته شد. لشکر هیتلر در سال ۱۹۴۱ به شوروی حمله کرد. استالین دستور مقابله داد. وی در تلاش برای حفظ امکانات صنعتی، دستور داد کارخانه‌ها به آن سوی کوه های اورال برده شود. هرچه قابل انتقال نبود منفجر می‌شد تا بدست دشمن نیفتد. آلمانی‌ها در بلاروس و اوکراین ابتدا با استقبال کسانی مواجه شدند که از ماشین سرکوبی شوروی رنج برده بودند ولی رفتار وحشیانه آنها باعث تغییر این موقعیت شد. محاصره لنینیگراد درسپتامبر ۱۹۴۱ آغاز شد ولی آلمانها طی سه سال نتوانستند آن را تصرف کنند. این محاصره یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفر قربانی داشت. محاصره مسکو در اکتبر ۱۹۴۱ متوقف شد. در جهت جنوبی آلمانی‌ها موفقیت بیشتری داشتند. آنها توانستند تمام اوکراین را تصرف کنند و به سوی ولگا به حرکت درآمدند تا مسکو و لنینگراد را از میادین نفتی قفقاز جدا کنند. آنها در نهایت متوقف و در جنگ حماسی استالینگراد (ولگاگراد کنونی) در هم کوبیده شدند. این نقطه عطف جنگ روسیه و آلمان و امری سرنوشت ساز در تاریخ جهانی بود. پس از آن بیرون راندن آلمانی‌ها بتدریج آغاز شد. در بهار و تابستان ۱۹۴۴ اوکراین و کشورهای بالتیک از نیروهای دشمن پاک شدند. ۲۲ آوریل ۱۹۴۵ نیروهای شوروی وارد حومه برلین شدند و سه روز بعد نیروهای شوروی و آمریکایی در نزد رودخانه الب به هم رسیدند. جنگ در اروپا ۸ ماه می به پایان رسید. سه ماه بعد مطابق با توافق سری متحدین، شوروی به ژاپن اعلام جنگ کرد. ارتش شوروی در جنگ با ژاپن توانست کره شمالی، جزایر کوریل و بخش جنوبی ساخالین را تصرف کند. بر اساس این اقدامات شوروی اعلام کرد در پیروزی بر ژاپن سهیم است. اتحاد شوروى در جنگ دوم جهانى به پیروزى بزرگى رسید. با این پیروزى، اتحاد شوروی توسعه یافت و حیطه قدرتش تا اروپاى میانى رسید و اروپا منطقه اصلى جنگ سرد میان شرق و غرب گشت. پیروزى اتحاد شوروى در این جنگ وموفقیت در تولید نیروى اتمى سبب آن شد که این کشور به قدرت دوم برترجهان تبدیل شود.

خروشچف افشاگر

پس از استالین،مالنکوف نخست وزیر و دبیر کل حزب کمونیست شد، اما چون به تنهایی از عهده این کار بر نیامد سپس از ده روز این پست را به خروشچف واگذار کرد. با بسط قدرت خروشچف بر حزب کمونیست، انتقاد وی از سیاستهای استالین آغاز گردید.وی آزادیهای نسبی در جامعه برقرار کرد و نقش پلیس مخفی کاهش یافت و در عوض دبیران حزبی از اقتدار بیشتری برخوردار شدند.در روابط خارجی، وی سیاست مسالمت آمیزی را با کشورهای غربی در پیش گرفت.

دوران رکود و سقوط

بهرحال خروشچف در سال ۱۹۶۴ از سمت رهبری حزب در دفتر سیاسی برکنار شد و برژنف که رهبری این کودتای بدون خونریزی را بر عهده داشت، به عنوان جانشین او، قدرت را در دست گرفت. در دوره برژنف، از یک سو شوروی توانست به قدرتی کامل در برابر آمریکابدل شود، ارتش سرخ در چکسلواکی و افغانستان مداخله کرد و قرارداد های مهم سالت-۱ و سالت-۲ بین آمریکا و شوروی بسته شد، اما از سوی دیگر اعضای خانواده و دوستانش یک الیگارشی فسادآلود را در حکومت درست کردند. رشوه‌خواری و فساد اداری در دستگاه حکومتی بوجود آمد. با مرگ برژنف، یوری آندروپف پس از یک دوره کوتاه دبیر کلی ۱۵ ماهه که ۵ ماه آن نیز در بستر بیماری طی شد در فوریه ۱۹۸۴ در گذشت. جای آندروپوف را کنستانتین چرننکو گرفت که از او به عنوان سیاستمداری همسو با برژنف نام برده می‌شد او نیز دچار بیماری مهلکی بود و حکومتش تنها سیزده ماه دوام داشت. روز ۱۰ مارس ۱۹۸۵ عمر چرننکوی بیمار نیز به پایان رسید بدون آن که هیچ نشانه ای از ثمره وجود وی در شوروی باقی مانده باشد. پس از چرننکو، میخاییل گورباچف در راس رهبری شوروی قرار گرفت. وی جوان‌ترین رهبر شوروی بشمار می‌رفت. او با انجام دو برنامه «پرسترویکا» و «گلاسنوست» تغییراتی را در نظام اقتصادی و سیاسی بوجود آورد. افول اقتصادی شوروی در پایان دهه ۱۹۸۰ علی رغم تلاشهای گورباچف برای اجرای اصلاحات ادامه داشت.افزایش تورم به دنبال چاپ اسکناس برای تامین کسر بودجه که سال به سال بر میزان آن افزوده می شد، بر دشواری شرایط افزود.کاهش قیمت نفت در نیمه دوم دهه هشتاد برای شوروی که حدود ۷۵ درصد درآمد ارزی خود را از صدور نفت به دست می آورد ضربه سنگینی بود. در طول بهار و تابستان ۱۹۹۱ شایعات زیادی درباره کودتا علیه گورباچف در مسکو پخش شد. ارتش کا.گ.ب و کمونیست های محافظه کار تمایل داشتند که یک رهبر قوی برای حفظ تمامیت اتحاد جماهیر شوروی و ایدئولوژی آن بر سر کار آید.عاقبت نیز کودتایی برای جلوگیری از امضای پیمان اتحاد جدید میان جمهوریها شکل گرفت، زیرا این پیمان به تقویت نقش جمهوری ها و تضعیف مرکزیت کشور منجر می شد. در ۱۸ اوت ۱۹۹۱ هیاتی در ویلای تابستانی گورباچف واقع در کریمه، به دیدار وی رفت. این هیات از گورباچف خواست که وی استتعفا داده و گنادی یانایف را به جانشینی خود تعیین نماید. با امتناع گورباچف، وی در منزل تحت نظر قرار گرفت و کمیسیون فوق العاده أی به رهبری ولادیمیر کریوچکوف، رئیس کا.گ.ب تشکیل شد.ساعت ۶ صبح روز بعد، رادیو مسکو و خبر گزاری تاس اعلام نمودند که میخائیل گورباچف به دلیل بیماری قادر به انجام وظایف خود نبوده و مطابق قانون اساسی،معاون رئیس جمهور به جای وی اداره امور را به دست گرفته است. در پی آن حالت فوق العاده اعلام شد و به غیر از ۹ روزنامه، بقیه روزنامه ها تعطیل شدند. تانکها خیابانهای مسکو را به کنترل خود درآوردند.یلتسین به عنوان رئیس جمهور روسیه با این کودتا مخالفت کرد و آن را عا��ل ویرانی روسیه خواند و خواهان بازگشت گورباچف و حمایت مردم در جهت سرکوبی کودتا شد.تزلزل برخی عوامل کودتا، موجب شد تا حمایت از یلتسین بیشتر شود و حتی برخی از سربازها و واحدهای تانک به حمایت از پارلمان روسیه پرداختند.بالاخره این کودتا در ۲۱ اوت شکست خورد و در جریان آن فقط ۳ نفر کشته شدند. نیمه دوم دهه ۱۹۸۰ همزمان با اجرای سیاست پروسترویکا و گلاسنوست، گورباچف در شوروی با چهره جدیدی در صحنه سیاسی روسیه ظاهر گردید: «وریس یلتسین» دبیر کل سابق حزب کمونیست مسکو.او که در سالهای ۱۹۷۶ دبیر کل حزب کمونیست منطقه سوردلوفسک بود، در آوریل ۱۹۸۵ به مسکو فراخوانده شد و به زودی دبیر اولی حزب کمونیست شهر مسکو را به عهده گرفت.به علت مخالفت با روند کند اصلاحات،گورباچف در سال ۱۹۷۸ از ریاست حزب کمونیست مسکو و عضویت دفتر سیاسی حزب کمونیست شوروی کنار گذاشته شد.اما بوریس یلتسین در انتخابات کنگره نمایندگان خلق که در مارس ۱۹۸۹ برگزار شد،با آرای بالایی به پیروزی رسید و بر خلاف تمایل گورباچف در سال ۱۹۹۰ به ریاست پارلمان برگزیده شد.در اولین انتخابات عمومی و آزاد ریاست جمهوری در تاریخ روسیه، که ۱۲ ژوئن ۱۹۹۱ برگزار شد،بوریس یلتسین با کسب ۵۷/۳ درصد آرا در مقابل ۵ رقیب انتخاباتی خود به پیروزی رسید. درست یک ماه بعد وی از عضویت حزب کمونیست کناره گیری کرد و بر محبوبیت خویش در میان مردم افزود.در جریان کودتای ماه اوت مسکو و در غیاب گورباچف، وی رهبری عملیات ضد کودتا را به عهده گرفت و به رهبر بلا منازع روسیه تبدیل شد. پس از کودتایی که عامل فروپاشی شوروی شده بود،جمهوری ها عملا راه استقلال را در پیش گرفتند و یلتسین با حمایت از این جریان موضع خود را محکمتر کرد.در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ گورباچف با استعفا از ریاست جمهوری اتحاد شوروی و اعلام انحلال آن، کاخ کرملین و ادارات دولتی مربوطه را به بوریس یلتسین و دولت روسیه واگذار کرد. دو دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین،فراز و نشیبهای فراوانی را برای مردم روسیه در بر داشه است.ایجاد روند دموکراتیزه کردن کشور،تلاش برای عضویت در خانه واحد اروپایی و همکاری با ناتو،فقر معیشتی مردم، بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷،بیماری مدام رییس جمهور، چند نوبت انحلال هیات دولت و نهایتا سپردن امور به نخست وزیر در دسامبر ۱۹۹۹ و ترک قدرت از وبژگیهای دوران حکومت بوریس یلتسین است. «ولادیمیر پوتین» از این تاریخ تا ماه مارس سال ۲۰۰۰ همزمان نخست وزیر و رهبری دولت را به عهده داشت و از آن پس رسما به عنوان رییس جمهور کشور کار خود را آغاز کرد.وی اقدامات گسترده ای را برای تجدید ساختار حکومت،جلوگیری از روند واگرایی مناطق و مرکز و همچنین تحکیم ساختار سیاسی دولت آغاز کرده است.

[panahandegi]

🛑ویزا اخذ شده بلاروس بتاریخ

🛑ویزا اخذ شده بلاروس بتاریخ

🛑ویزا اخذ شده بلاروس بتاریخ 28.10.2021 ✅آخرین خبرها از بلاروس ✅طبق گزارش ارسالی از کارمندان اداره مهاجرت بلاروس: ۲ ایرانی که در بلاروس درخواست پناهندگی کرده بودن امروز توسط پلیس بازداشت و سپس با هزینه دولت بلاروس به ایران دیپورت میشوند . این ۲ نفر با ویزا توریستی وارد بلاروس شدند و میخواستن تا بهتر شدن هوا از خدمات پناهندگی بلاروس استفاده کنند! 🛑در بلاروس درخواست پناهندگی ندهید ✅ارتباط با…

[panahandegi]

درخواست ۴ کشور اروپایی از سازمان ملل:‌ درمقابل موج جدید مهاجرت و ترغیب دولت بلاروس بایستید

درخواست ۴ کشور اروپایی از سازمان ملل:‌ درمقابل موج جدید مهاجرت و ترغیب دولت بلاروس بایستید

درخواست ۴ کشور اروپایی از سازمان ملل:‌ درمقابل موج جدید مهاجرت و ترغیب دولت بلاروس بایستید رهبران ۴ کشور شرقی عضو اتحادیه اروپا در بیانیه ای مشترک از سازمان ملل متحد خواستند در مقابل سیاست «ترغیب سیستماتیک پناهجویان برای ورود به خاک اتحادیه اروپا» از سوی دولت بلاروس بایستد. بیشتر بخوانید: https://bit.ly/2Wc50Jc

[davidstar2020]

دانشگاه دولتی نووسیبیرسک از دانشگاه های مطرح و معتبر روسیه در رشته ها و مقاطع مختلف تحصیلی هر ساله تعداد زیادی دانشجوی خارجی می پذیرد . @davidstar.ru www.davidstar.net این دانشگاه که جزو دانشگاه های فدرال روسیه محسوب می شود در سال 1959 تاسیس شده است و هشت هزار دانشجو شاغل به تحصیل دارد. بخش عمده اساتید این دانشگاه همزمان اساتید شعبه سیبری آکادمی علوم روسیه هستند . @davidstar.ru دانشگاه دولتی نووسیبیرسک در فیزیک و علوم تجربی جزو دانشگاه های پیشرو در جهان به حساب می اید. @davidstar.ru دانشگاه نووسیبرسک  دارای 9 دانشکده مختلف و حدود 112 دپارتمان می باشد. ⤵️⤵️ این دانشگاه حدود 10 رشته را به زبان انگلیسی تدریس میکند. 🔽 حدود 28 برنامه تحقیقاتی برای دانشجویان بین المللی دارد 🔽 حدود 70 ازمایشگاه تحقیقات و مجهز را در دل خود میبیند 🔽 بیش از 1000 لابراتور تحقیقاتی و علمی پیشرفته را با تجهیزات پیشرفته را دارا می باشد 🔽 بیش از 1200 دانشجو از اکثر مناطق دنیا در این دانشگاه در حال تحصیل هستند 🔽 بیش از 70 رشته در مقطع کارشناسی ارشد به زبان روسی 🔽 بیش از 15 برنامه اموزشی در مقطع ارشد به زبان انگلیسی 🔽 بر اساس صحبت های معاون دانشگاه دولتی نووسیبیرسک در مقطع فوق لیسانس گرایش های زمین شناسی و مدیریت نفت و گاز به زبان انگلیسی بورسیه های ویژه ای در نظر گرفته شده است که شما می توانید مستقیما از طریق شرکت ستاره داوود برای این بورسیه ها اقدام نموده و در این دانشگاه به رایگان تحصیل نمایید . 🔽🔽🔽 فوق لیسانس به زبان انگلیسی دانشگاه دولتی نووسیبیرسک؛ دو ساله ۱- شیمی ؛ 5200 $ امکان دو نوع بورس تحصیلی ۲-زمین شناسی در دو گرایش؛ 5200$ امکان دو نوع بورسیه تحصیلی ۳- تکنولوژی اطلاعات IT ; 6500 $ امکان دو‌نوع بورسیه ۴- مدیریت؛ 5200$ ا-گرایش نفت و گاز ب- گرایش مدیریت مالی ۵-فلسفه ؛5200$ امکان دو نوع بورسیه تحصیلی ⤵️⤵️⤵️⤵️ شرکت ستاره داوود #داویداستار تنها شرکت حقوقی ایرانی در سنپترزبورگ روسیه دارای سابقه همکاری با دانشگاه های مختلف روسیه متخصص در زمینه مهاجرت و تحصیل .شما می توانید جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه تحصیل در دانشگاه دولتی نووسیبیرسک با مشاورین ما تماس بگیرید . ⏹⏹⏹⏹ #روسیه #مهاجرت #اقامت #زبان_روسی #پادفک #تحصیل_خارج #اعزام_روسیه #شرکت_ستاره_داوود #ادبیات_روسیه #گردشگری #توریسم #خبر #پاسپورت #پناهندگی#سنپترزبورگ #سن_پترزبورگ #پادفک_روسی #مسکو #کازان #ارمنستان #بلاروس #مسکو #سنپترزبورگ #سنتپترزبورگ #اروپا #اروپاگردی #نووسیبیرسک #فوق_لیسانس #دکتری (at Национальный государственный университет физической культуры, спорта и здоровья имени П. Ф. Лесгафта) https://www.instagram.com/p/COQ32RsJRo1/?igshid=n22thiu1x679