#سایکوتراپی

[esnastar]

#روان #روانشناس #روانشناسی #اینستاگرام #روانپزشک #نوروساینس #نورولوژی #نورولوژیست #هیپتنوتیزم #روان_درمانی #روان_درمانگر #آموزش #اضطراب #استرس #سایکو #سایکوز #سایکوتراپی #دوقطبی #اختلالات_یادگیری #اختلالات_روانی #روان_رنجوری #اختلال_شخصیت #پارانوئید #وسواس #بیش_فعالی #نقص_توجه #نقص_تمرکز #اختلال_حافظه #افسردگی #خودکشی (at باغ گیاهشناسی) https://www.instagram.com/p/ChrfvgcLu3j/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kasradoc]

‏‎. روان درمانی (فصل ۶ روان شناسی بالینی ـ سایکوتراپی) : در روان درمانی تحقیق در مورد انسان به صورت مداوم صورت می گیرد، توجه روان شناس به روان درمانی تنها برای شناسایی بیمار نیست، بلکه بیشتر به علت خلاقیتی است که در این رشته وجود دارد و وران شناس احساس می کند که می تواند در بهبود زندگی انسان منشأ اثر واقع شود. در روان درمانی روش های مختلف و مبتکرانه ی زیادی وجود دارد، ولی هیچ دلیلی در دست نیست که یک روش را بر دیگری ارجح بدانیم. در حال حاضر معیار عام و یکسانی برای ارزیابی و یافتن اعتبار و ثبات تمام، روان درمانی ها وجود ندارد. دکتر لوئیس ولبرگ یکی از بزرگترین روان درمانگران می باشد که تعریف او از روان درمانی چنین می باشد: ” روان درمانی عبارت است از درمان مشکلاتی که ماهیت عاطفی دارند، این درمان بر اساس روش های درمان شناختی است و به وسیله فردی متخصص که با بیمار در ارتباط خاص حرفه ای برقرار می کند ” . دانلود نمایید: https://www.kasradoc.com/ #powerpoint #Document #Kasradoc #ppt #پاورپوینت #مقاله #پروژه #کسری_داک #روان_درمانی #فصل_شش_روانشناسی_بالینی #سایکوتراپی #انواع_نظریه_های_روان_درمانی #اهداف_روان_درمانی #تکنیکهای_روان_درمانی #روان_درمانی_پویشی #روان_درمانی_سایکوتراپی #روان_درمانی_فردی #درس_اصول_روانشناسی_بالینی #اصول_روانشناسی_بالینی #فنون_روان_درمانی #مراحل_انجام_روان_درمانی #رژیم_غذایی #فودمپ_پایین #رژیم_غذایی_فاقد_گلوتن #فیبر_غذایی #ملین‌ #ضداسپاسمها #سروتونین #پروبیوتیک #ایلوکسادولین‎‏ (در ‏‎Kasradoc‎‏) https://www.instagram.com/p/CQSisyQJeT0/?utm_medium=tumblr

[hossein8926]

کم توجهی بیش فعالی، درمان و مشاوره اختلال کم توجهی بیش فعالی

درمان استاندارد برای بهبود اختلال کم توجهی بیش فعالی در بزرگ‌سالان شامل درمان دارویی، مشاوره‌‌ها و آموزش‌های روانی و مهارتی است. ترکیب درمان‌های نام‌برده هم می‌تواند مؤثر واقع شود. البته بهبود علائم اختلال به‌کمک این روش‌های درمانی مقدور است ولی به‌طور کامل رفع نمی‌شوند. انتخاب بهترین روش درمانی برای هر فرد هم کمی زمان می‌برد.

دارودرمانی

درباره مزایا و معایب هر دارو با پزشک‌ مشورت کنید:

محرک‌ها: داروهایی مانند متیل فنیدات و آمفتامین از رایج‌ترین داروها در درمان اختلال adhd هستند. البته داروهای دیگری هم تجویز می‌شود. به نظر می‌رسد که داروهای محرک به ایجاد تعادل و تقویت سطح مواد شیمیایی مغزی، موسوم به انتقال‌دهنده‌های عصبی، کمک می‌کنند.

داروهای دیگر: دیگر داروهای غیرمحرک مانند اتوموکستین و داروهای ضدافسردگی مانند بوپروپیون هم برای درمان استفاده می‌شوند. اثرگذاری این داروها نسبت به داروهای محرک کمتر است اما اگر عوارض جانبی محرک‌ها آزارتان می‌دهد، باید از این داروها بهره ببرید.

بروز هرگونه عوارض جانبی را به پزشک اطلاع دهید و یادتان باشد که نوع، مقدار و دوز مناسب دارو برای هر فرد با دیگری متفاوت است و یافتن بهترین گزینه برای درمان کمی طول می‌کشد.

مشاوره روان‌شناسی

در روش مشاوره، فرد مبتلا با روان‌شناس گفت‌وگو و مشاوره می‌کند، درباره اختلال خود اطلاعات به دست می‌آورد و مهارت‌هایی برای بهترشدن کسب می‌کند. جلسات روان‌شناسی که به سایکوتراپی معروف‌اند باعث می‌شوند که:

مهارت‌های مدیریت زمان و نظم در فرد به وجود آید؛

رفتارهای تکانشی در فرد کاهش یابد؛

فرد با مهارت‌های حل مسئله آشنا شود؛

کنارآمدن با شکست‌های تحصیلی و کاری یا اجتماعی را بیاموزد؛

عزت نفس فرد افزایش یابد؛

روش‌هایی برای برقراری ارتباط با همکاران، دوستان و خانواده بیابد؛

روش‌هایی برای کنترل عصبانیت و آرامش بیاموزد.

در میان روش‌های متداول در سایکوتراپی می‌توان از موارد زیر یاد کرد:

رفتار درمانی شناختی: در این نوع از درمان ساختاریافته، برای مدیریت رفتار و تبدیل‌کردن افکار منفی به مثبت به بیمار مهارت‌هایی آموزش داده می‌شود. با یادگیری مهارت‌های مذکور فرد می‌تواند مشکلات روابط خود را رفع کند و چالش‌های کاری و تحصیلی را از میان بردارد. در حین این درمان، مشکلات دیگری مانند افسردگی و مصرف مواد مخدر هم حل می‌شوند.

مشاوره خانوادگی و زناشویی: این جلسات به نزدیکان و عزیزان بیمار کمک می‌کند تا در کنار او باشند و با استرس‌های ناشی از بیماری عزیزشان کنار بیایند. جلسات مشاوره به این سبک می‌تواند به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله در مبتلایان به اختلال adhd کمک کند.

بهبود روابط بین‌فردی بیمار

افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی در به‌خاطرسپردن قرار ملاقات‌ها و تاریخ‌ها دچار مشکل‌اند و رفتارهای‌ غیرقابل‌پیش‌بینی دارند؛ مثلا رفتارهای تکانشگری دارند و تصمیم‌های غیرعاقلانه می‌گیرند. این رفتارها حتی باگذشت‌ترین دوستان، همکاران و همسران را هم عاصی می‌کند. درمان‌های مشاوره‌ای که این رفتارها را در افراد مبتلا کنترل می‌کنند بسیار مؤثرند. وجود جلسات مشاوره و کلاس‌های آموزشی با حضور عزیزان و آشنایان فرد مبتلا به شناخت بیشتر این اختلال می‌انجامد و درنتیجه باعث بهبود روابط می‌شود.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

هر فردی کاملا منحصربه‌فرد است و اختلال کم توجهی بیش فعالی هم بسیار اختلال پیچیده‌ای به نظر می‌رسد. بنابراین، نمی‌توان توصیه‌هایی کلی برای همه افراد بزرگ‌سالی داشت که به این مشکل دچارند. اما چند توصیه عمومی وجود دارد که برای بیشتر افراد مفید خواهد بود:

فراهم‌کردن فهرستی از وظایف برای به‌وجودآوردن نظم در کارهای روزانه را فراموش نکنید. فهرست نباید پر از فعالیت‌های مختلف باشد، اما رعایت اولویت بندی در آن ضروری است؛

به کمک چک‌لیست‌ها تلاش کنید تا وظایف مختلف‌تان را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید تا بدین‌سان بهتر مدیریت‌شان کنید؛

از برچسب‌های مخصوص یادداشت برای نوشتن کارهای روزانه و وظایف‌تان استفاده کنید. برچسب‌ها را روی در یخچال یا آینه دست‌شویی، در خودرو یا هرجای دیگر که بیشتر در معرض دیدتان است بچسبانید؛

از دفترچه یادداشت برنامه ریزی ها یا تقویم الکترونیکی برای یادداشت قرارها و برنامه‌های‌تان بهره ببرید؛

از دفترچه‌های الکترونیکی و عادی برای نوشتن کارها و مواردی استفاده کنید که باید به خاطر بسپارید؛

هم در رایانه و ابزارهای الکترونیکی و هم در دفاتر کاغذی‌تان از سیستم‌هایی برای ایجاد فایل و تنظیم مدارک و مستندها بهره ببرید. خود را به استفاده از این سیستم‌ها عادت دهید؛

از نظم در رفتارهای روزانه‌تان بهره ببرید. مثلا هر روز وسایل‌تان (کیف پول، کلید و…) را در جایی مشخص بگذارید؛

برای بهبود، از عزیزان‌تان درخواست کمک کنید.

تحقیقاتی گسترده درباره داروهای جایگزین مناسب در درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی وجود ندارد. با وجود این، برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد مدیتیشن و تلاش برای زیستن در زمان حال به بهبود خلق و خو و توجه در بزرگ‌سالان عادی و مبتلا به adhd می‌انجامد. قبل از استفاده از هر روش درمانی با پزشک‌تان مشورت کنید.

گروه‌های حمایتی

درمان و، در کنار آن، شناخت بهتر اختلال adhd به تسریع روند بهبود افراد مبتلا کمک می‌کند. بعضی از گروه‌های پشتیبان درزمینه درمان کمک زیادی می‌کنند:

گروه‌های حمایتی به افراد کمک می‌کنند با دیگر مبتلایان در ارتباط قرار بگیرند و تجربه‌های‌شان را باهم به اشتراک بگذارند و راهکارهای کنارآمدن با این مشکل را مطرح کنند. این گروه‌ها به‌شکل آنلاین و حضوری فعالیت می‌کنند؛

بهره‌مندی از حمایت دوستان، عزیزان و اقوام و آگاه‌کردن آنها در مورد وضعیت فرد مبتلا می‌تواند باعث بهبود روند درمان شود. زیرا در این صورت، دیگران مبتلایان به اختلال را بهتر درک خواهند کرد و روابط‌شان سالم‌تر و صحیح‌تر می‌شود؛

اختلال adhd باعث بروز چالش‌هایی در کار و مدرسه می‌شود. اگر دوستان، استادان و همکاران فرد مبتلا در جریان وضعیت او قرار گیرند، به او کمک بیشتری خواهند کرد. مثلا استادان توضیحات بیشتری به فرد خواهند داد و برای انجام‌دادن برخی از امور زمان بیشتری در اختیارشان قرار خواهند داد.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

بعد از مراجعه به نخستین پزشکی که وضعیت شما را بررسی می‌کند، امکان دارد که برای ادامه درمان به روان‌شناس، روان‌درمان یا متخصص مشکلات ذهنی و روانی معرفی شوید. در ملاقات با پزشک به موارد زیر دقت کنید:

مطرح‌کردن تمام علائم و مشکلات به‌وجودآمده مثل مشکلات در محل کار، مدرسه یا روابط؛

اطلاعات کلیدی مهم مانند استرس‌های اساسی یا تغییرات اخیر در زندگی؛

اعلام داروهای مصرفی مانند ویتامین‌ها، گیاهان دارویی، مکمل‌ها و دوز مصرفی‌شان؛

میزان مصرف الکل، کافئین یا مواد مخدر به‌شکل تفننی.

تمام سؤالاتی که درباره مشکل‌تان دارید از پزشک بپرسید. نتایج آزمایش‌های پیشین خود را هم درصورت وجود با خود به نزد پزشک ببرید. پرسش‌های زیر را هم می‌توانید از پزشک بپرسید:

دلایل محتمل در بروز نشانه‌های بیماری چیست؟

به انجام‌دادن کدام آزمایش‌ها نیاز دارم؟

چه درمان‌هایی وجود دارد و کدام‌یک را پیشنهاد می‌کنید؟

رویکردهای جایگزین درباره وضعیت من چیست؟

من مشکلات جسمی و روانی دیگری هم دارم. چطور باید آنها را مدیریت کنم؟

آیا به متخصص، مثلا روان‌شناس یا روان‌پزشک، نیاز دارم؟

آیا نوع ژنریک جایگزینی به‌جای داروی تجویزی‌تان وجود دارد؟

عوارض جانبی داروهای مصرفی‌ام چه خواهد بود؟

وب‌سایت یا بروشور خاصی برای کسب اطلاعات بیشتر وجود دارد؟

باید انتظار داشته باشید که پزشک هم از شما سؤالاتی بپرسد:

نخستین بار چه زمانی برای آرام‌نشستن یا تمرکز و توجه‌کردن دچار مشکل شده‌اید؟

علائم و نشانه‌های اختلال در شما به‌طور مداوم ظاهر می‌شوند یا گاه‌گاه؟

کدام نشانه‌ها بیشتر آزارتان می‌دهد و به نظر می‌رسد که چه مشکلاتی را در پی خواهند داشت؟

شدت علائم‌تان در چه حد است؟

در کجا به مشکل‌تان پی برده‌اید؟ خانه، سرکار یا…؟

دوران کودکی‌تان را چگونه گذرانده‌اید‌؟ مشکلاتی در مدرسه و جامعه داشته‌اید؟

وضعیت اخیر محل کار و تحصیل‌تان چگونه بوده است؟

ساعات و الگوی خواب‌تان چطور است؟

چه چیزهایی علائم‌تان را تشدید می‌کنند؟

چه چیزهایی علائم‌تان را تخفیف می‌دهند؟

چه داروهایی مصرف می‌کنید؟

کافئین در رژیم غذایی شما وجود دارد؟

الکل می‌نوشید؟‌ به‌طور تفننی مواد مخدر مصرف می‌کنید؟

بنا به نیازها، وضعیت و پاسخ‌های‌تان، پرسش‌های دیگری هم ردوبدل خواهد شد. آشنایی با سؤالات احتمالی به مؤثرتر پیش‌رفتن جلسه ملاقات با پزشک کمک می‌کند.

در آخر

شناسایی نوع اختلال کم توجهی بیش فعالی به درمان بهتر و سریع‌تر کمک می‌کند. بهتر است افرادی که به پزشک مراجعه می‌کنند درباره تمام نشانه‌ها و علائم خود حرف بزنند.

شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر با مشاورین و متخصصان مجرب ما در مركز مشاوره آنلاين  گپچه و اينستاگرام گپچه  در تماس باشید.

http://www.gapche.ir/value.aspx?id=74:لینک مطلب در گپچه