#ردیابیتراکنشهایبیتکوین

[hamechiml]

فناوری Coin Mixing و CoinJoin برای جلوگیری از ردیابی تراکنش ها

Coin Mixing و CoinJoin دو فناوری بزرگ جهت جلوگیری از ردیابی تراکنش هاست که به تشریح این دو میپردازیم : از بیت‌کوین اغلب به عنوان یک پول دیجیتال یاد می‌شود، اما این مقایسه چندان صحیح نیست. اگر آلیس 10 دلار را بصورت نقدی به باب بدهد، باب نمی‌تواند بفهمد که این پول از کجا بدست آمده است. حال اگر باب همین پول را به کارول بدهد، او به عنوان شخص سوم نخواهد فهمید که این پول زمانی در اختیار آلیس بوده است. اما بیت‌کوین بدلیل ماهیت عمومی ذاتی خود، تفاوت فاحشی با پول نقد دارد. در حقیقت تاریخچه هر کوین (به طور دقیق‌تر خروجی‌های خرج نشده تراکنش یا UTXO) به طور عمومی قابل مشاهده است. برای درک بهتر می‌توان گفت که این فرایند شبیه به نوشتن مبلغ تراکنش و نام شرکت‌کنندگان روی یک قبض در هر بار استفاده است.

ورود به صرافی رمز ارز !

بنابراین، با استفاده از آدرس‌های مستعار می‌توان تضمین کرد که هویت کاربران به راحتی افشا نمی‌شود. اما با این وجود بیت‌کوین به طور کامل محرمانه نیست. تحلیل بلاکچین روز به روز به طور فزاینده‌ای پیچیده‌تر می‌شود، این بدان معناست که با گذشت زمان امکان پیوند دادن آدرس‌ها با هویت افراد آسان‌تر خواهد شد. علاوه بر سایر تکنیک‌های نظارتی، یک نهاد با اختصاص تمامی منابع خود می‌تواند هویت کاربران رمزارزها را آشکار کند. برای حل این مشکل، تکنیک‌هایی برای حذف «پیوند تراکنش‌ها با هویت افراد» ایجاد شده‌اند.

Coin Mixing و CoinJoin

Coin Mixing چیست؟

 به طور کلی Coin Mixing به هر فعالیتی که منبع سرمایه را، از طریق جایگزینی آن با سرمایه دیگران، مبهم کند گفته ‌می‌شود. با این حال، Coin Mixing در فضای رمزنگاری معمولا خدمات ارائه شده توسط یک طرف ثالث را نشان می‌دهد. به طور معمول، این ارائه‌دهندگان خدمات، سکه‌های کابران را به همراه هزینه‌‌‌ای کم (فی) دریافت می‌کنند، و سپس همان مقدار سکه‌ را به کاربر برمی‌گردانند، با این تفاوت که سکه‌های دریافتی هیچ ارتباطی با سکه‌های ارسال شده ندارند. این سرویس‌ها همچنین با نام‌های Tumbler یا Mixer نیز شناخته می‌شوند. البته امنیت و ناشناس بودن چنین خدمات متمرکزی جای تردید دارد. کاربران هیچ تضمینی ندارند که پول آنها توسط میکسر بازگردانده شود یا اینکه کوین‌های دریافتی به نوعی مشکل‌دار نباشند. جنبه دیگری که باید هنگام استفاده از Mixer در نظر بگیرید این است که آدرس های IP و بیت‌کوین ممکن است توسط شخص ثالث وارد شوند. این بدان معناست که کاربران به امید دریافت سکه‌های پیوند‌نخورده، کنت��ل سرمایه خود را از دست می‌دهند. یک رویکرد دیگر که کارآمدتر می‌باشد، در ��الب تراکنش‌های CoinJoin ارائه می‌گردد که سطح قابل قبولی از انکارپذیری هویتی را ایجاد می‌کند. یعنی بعد از انجام CoinJoin، هیچ مدرکی نمی‌تواند با اطمینان، کاربر را به تراکنش قبلی خود پیوند دهد. بسیاری از راهکارهای مبتنی بر CoinJoin، جایگزین غیرمتمرکزی را برای Mixer ها فراهم می‌کنند. اگرچه ممکن است یک هماهنگ‌کننده در این پروسه دخیل باشد، اما دیگر نیازی نیست تا کاربران کنترل سرمایه خود را به خطر بیاندازند.

Coin Mixing و CoinJoin

درباره رمز ارز پی آی نتورک بخوانید !

CoinJoin چیست؟

تراکنش‌های CoinJoin در ابتدا توسط توسعه‌دهنده بیت‌کوین (گرگوری مکسول) در سال 2013 پیشنهاد شد. او به صورت مختصر توضیح داد که ساختار این تراکنش‌ها به چه شکل است و چگونه می‌توان بدون ایجاد تغییر در پروتکل، حریم خصوصی را به میزان قابل توجهی ارتقا داد. در واقع CoinJoin ورودی‌های چندین کاربر را داخل یک تراکنش واحد ترکیب می‌کند. اما قبل از اینکه توضیح دهیم این کار چرا و چگونه انجام می‌شود، اجازه دهید نگاهی به ساختار یک تراکنش ساده بیاندازیم. تراکنش‌های بیت‌کوین از مقادیر ورودی و خروجی تشکیل شده است. هنگامی که کاربر بخواهد یک تراکنش را ایجاد کند، از UTXO های خود به عنوان ورودی استفاده می‌کند، سپس خروجی‌ها را مشخص کرده و صحت ورودی‌ها را امضا (sign) می‌کند. توجه داشته باشید که هر ورودی به طور مستقل امضا می‌شود و کاربران می‌توانند چندین خروجی را تعیین کنند (برای فرستادن به چندین ادرس). یک تراکنش را در نظر بگیرید که از 4 ورودی (هر کدام 0.2 بیت‌کوین) و دو خروجی (یکی 0.7 بیت‌کوین و دیگری 0.09 بیت‌کوین) تشکیل شده است. بر این اساس می‌توان چندین فرض را در نظر گرفت. اولین مورد این است که این تراکنش یک «پرداخت» می‌باشد، یعنی فرستنده یکی از خروجی‌ها را به شخص دیگری ارسال می‌کند و مبلغ کمی را به خود بازمی‌گرداند. از آنجا که فرستنده از چهار ورودی استفاده کرده، به احتمال زیاد خروجی بزرگتر (0.7 بیت‌کوین) برای گیرنده است. اگر دقت کرده باشید، مقدار 0.01 بیت‌کوین از خروجی‌ها کم شده، این مقدار در واقع پاداش انجام تراکنش‌هاست که در قالب فی (fee) به ماینرها پرداخت می‌شود. فرض بعدی این است که فرستنده قصد دارد یک UTXO بزرگ را از UTXO های کوچکتر بوجود بیاورد، بنابراین فرستنده ورودی‌های کوچکتر را باهم ادغام می‌کند تا بتواند نتیجه مطلوب که همان 0.7 بیت‌کوین است را بدست بیاورد. فرض دیگری که می‌توانیم داشته باشیم، این است که هر ورودی به طور مستقل امضا می‌شود. این معامله بنا به تعداد ورودی‌ها می‌تواند تا حداکثر 4 طرف مختلف داشته باشد که ورودی‌ها را امضا می‌کنند. و این همان چیزی است که باعث می‌شود انجام CoinJoin، موثر واقع شود.

Coin Mixing و CoinJoin

درباره IPFS بخوانید !

CoinJoin چگونه کار می‌کند؟

ایده اصلی برای CoinJoin این است که طرف‌های مختلف باهم هماهنگ می‌شوند تا یک تراکنش را ایجاد کنند، به این منظور، هر طرف ورودی‌ها و خروجی‌های مورد نظر را ارائه می‌دهد. تمامی ورودی‌ها باهم ترکیب می‌شوند، بنابراین نمی‌توان با اطمینان گفت که کدام خروجی به کدام کاربر تعلق دارد.  در این شکل ما چهار شرکت‌کننده داریم که می‌خواهند ارتباط مستقیم بین تراکنش‌ها را از بین ببرند. آنها با هماهنگی بین خود (یا با استفاده از یک طرف هماهنگ‌کننده) ورودی‌ها و خروجی‌های مورد نظرشان را اعلام می‌کنند. هماهنگ‌کننده تمام اطلاعات را دریافت کرده و آنها را به یک تراکنش تبدیل می‌کند و قبل از ارسال آن به شبکه، از شرکت‌کنندگان امضا دریافت می‌کند. پس از امضای شرکت‌کنندگان، تغییر در تراکنش باعث بی ارزش شدن آن می‌شود. بنابراین خطر دزیده شدن وجوه توسط هماهنگ‌کننده از بین می‌رود. در واقع تراکنش همانند یک جعبه سیاه برای ترکیب کوین‌ها عمل می‌کند. همانطور که گفتیم، می‌توانیم UTXO ها را از بین برده تا یک UTXO جدید بوجود بیاوریم. تنها ارتباطی که بین UTXO های قبلی و جدید وجود دارد، خود تراکنش است، اما نمی‌توان تشخیص داد که کدام خروجی مربوط به کدام شرکت‌کننده است. در بهترین حالت می‌توان گفت که یک شرکت‌کننده یکی از ورودی‌ها را ارائه داده و ممکن است صاحب جدید خروجی بدست‌آمده باشد. اما این نتیجه‌گیری را نمی‌توان به هیچ وجه تضمین کرد. چه کسی می‌تواند با اطمینان بگوید که این تراکنش، چهار شرکت‌کننده دارد. می‌توان گفت این تراکنش توسط دو نفر برای دو پرداخت مجزا ایجاد شده و هر شخص مقدار 0.2 بیت‌کوین را به آدرس خود بازگردانده است. همچنین احتمال این وجود دارد که 4 نفر به 4 شرکت‌کننده دیگر و یا حتی به خودشان، بیت‌کوین ارسال کرده باشند. بنابراین به هیچ وجه نمی‌توان با قاطعیت در این باره نظر داد.

ارتقا حریم خصوصی از طریق انکارپذیری

این واقعیت که CoinJoin در بسیاری از تراکنش‌ها وجود دارد، باعث می‌شود تا روش‌های تحلیل تراکنش‌ زیر سوال بروند. در واقع شما می‌توانید به این نتیجه برسید که از روش CoinJoin در بسیاری از تراکنش‌ها استفاده شده است، اما نمی‌توانید تشخیص دهید که مقادیر خروجی مربوط به چه کسی است. با افزایش محبوبیت تراکنش‌های CoinJoin، این فرض که همه ورودی‌ها متعلق به یک کاربر است تضعیف می‌شود. این ویژگی منجر به ارتقا چشمگیر حریم خصوصی در در ابعاد بزرگتر اکوسیستم رمزارزها می‌گردد. در مثال قبلی گفتیم که تراکنش مذکور شامل یک مجموعه ناشناس چهارتایی بود، یعنی صاحب مقدار خروجی، می‌توانست هر یک از 4 شرکت‌کننده باشد. هرچه گمنامی مجموعه بیشتر باشد، احتمال مشخص شدن ارتباط تراکنش با مالک اصلی آن کمتر می‌شود. خوشبختانه پیاده‌سازی‌های اخیر CoinJoin به کابران امکان می‌دهد تا بدون نیاز به عنصر «اعتماد»، ورودی‌های خود را با ده‌ها ورودی دیگر ادغام کنند و از این طریق به سطح بالاتری از انکارپذیری دسترسی داشته باشند. اخیرا یک تراکنش  100 نفره با موفقیت انجام شد.

درباره برنامه نویسی سالیدیتی بخوانید !

Coin Mixing و CoinJoin

کلام آخر

ابزارهای ادغام کوین برای کاربرانی که در حفظ حریم خصوصی خود جدی هستند، اهمیت ویژه‌ای دارند. این ابزارها بر خلاف آپگرید‌های پیشنهادی (مانند تراکنش‌های محرمانه) با پروتکل موجود، سازگار هستند. برای کسانی که به صداقت و روش شخص ثالث اعتماد دارند، خدمات Mixing راه‌حل آسان‌تری بحساب می‌آید. برای کسانی که یک جایگزین قابل اعتماد و بدون خاصیت کنترل سرمایه را ترجیح می‌دهند، CoinJoin بهترین گزینه می‌باشد. کاربرانی که تخصص فنی دارند می‌تواند این روش‌ها را بصورت دستی اعمال کنند، کاربران معمولی نیز می‌توانند با استفاده از ابزارهای نرم‌افزاری، بخش‌های پیچیده آن را حذف کنند. در حال حاضر تعداد انگشت شماری از این ابزارها وجود دارند که هرچه تمایل کاربران به حفظ حریم خصوصی بیشتر شود، تعداد این ابزارها نیز افزایش می‌یابد. Read the full article