#اشكانیان

[amir1428]

زبان_فارسی همان طوری كه از نام آن پیداست منسوب به استان فارس است. در زمان #اشكانیان زبانی كه رسمیت داشت #زبان_پهلوی بود. پهلوی منسوب به پهله است. #پهله نام شمال شرقی ایران كنونی از مرو تا سمنان كنونی بوده است. اما این نام رفته‌رفته به غرب ایران، از ری تا قم و اصفهان و همدان و قزوین و ابهر و زنجان و بخش‌هایی از آذربایجان اطلاق شد و بخشی از منطقه‌ای كه قبلا پهله نامیده می‌شد، خراسان نام گرفت. خراسان در لغت به معنی شرق است، یعنی محلی كه خورشید از آنجا طلوع می‌كند. رفته‌رفته دایره اطلاق نام خراسان وسعت یافت و هرات را نیز دربر گرفت. با سقوط #اشكانیان و روی كار آمدن ساسانیان كه از پارس بودند، زبان آنان كه پارسیگ نامیده می‌شد، زبان رسمی ایران شد و زبان پهلوی كه امروز آن را پارتی هم می‌نامند رفته‌رفته جای خود را به زبان پارسیگ داد اما در عین حال عناصری از آن وارد #پارسیگ شد. پایتخت ساسانیان ابتدا شهر #استخر نزدیك #تخت_جمشید بود كه مسقط‌الرأس آنها بود؛ اما ساسانیان در قرن چهارم میلادی پایتخت را از #اصطخر به جندی شاپور در خوزستان منتقل كردند و پس از مدتی نیز آن را از #جندی_شاپور به مداین یا #تیسفون انتقال دادند. زبان پارسیگ نیز همراه با پادشاهان ساسانی و درباریان و دیوانیان و سپاهیان از فارس به مداین منتقل شد درطول ۴۲۵ سال حكومت #ساسانیان این زبان آنان نیز به تدریج تحول پیدا كرد؛ به طوری كه در اواخر حكومت آنان شكل گفتاری #پارسیگ یا زبان متداول مردم با آنچه در كتاب‌ها و اسناد نوشته می‌شد تفاوت پیدا كرد. این تفاوت اساسا در پایتخت بسیار محسوس بود. در آن دوره به پایتخت «دَر» گفته می‌شد كه به معنی همان چیزی است كه برای ورود و خروج از آن استفاده می‌شود و امروز در كلمه «دربار» باقی مانده است. به زبان مردم پایتخت نیز دری گفته می‌شد، یعنی زبان پایتخت، همان‌طور كه امروز به زبان مردم تهران، لهجه تهرانی گفته می‌شود. در دوره #ساسانی اقوام مهاجم آسیای مركزی كوشش می‌كردند برای یافتن چراگاه و مناطق خوش‌آب و علف به درون ایران بیایند. ساسانیان برای جلوگیری از هجوم آنان پادگان‌های مستحكمی در خراسان ایجاد كرده بودند و مرتبا از تیسفون به آنجا سرباز می‌فرستادند. رفت و آمد دائم سربازان و كارمندان دولتی و پادشاهان و شاهزادگان به خراسان موجب شد كه به تدریج زبان مردم پایتخت یعنی زبان دری به خراسان منتقل شود و جایگزین زبان #پهلوی یا #پارتی گردد. در متون عربی نیز «الفارسیه الدریه» گفته می‌شد. #ابن_مقفع در قرن دوم هجری میگوید بهترین شكل فارسی دری آن گونه‌ای از آن است كه در مدائن و در بلخ است https://www.instagram.com/p/CHawGS6nwWM/?igshid=1ioqv87qsxyao

[amir1428]

فارسی یا دری؟ میراث مکتوب- زبان فارسی همان طوری كه از نام آن پیداست منسوب به استان فارس است. در زمان اشكانیان زبانی كه رسمیت داشت زبان پهلوی بود. پهلوی منسوب به پهله است. «پهله» نام شمال شرقی ایران كنونی از مرو تا قومس (سمنان كنونی) بوده است. اما این نام رفته‌رفته به غرب ایران، از ری تا قم و اصفهان و همدان و قزوین و ابهر و زنجان و بخش‌هایی از آذربایجان اطلاق شد و بخشی از منطقه‌ای كه قبلا پهله نامیده می‌شد خراسان نام گرفت. خراسان در لغت به معنی شرق است، یعنی محلی كه خورشید از آنجا طلوع می‌كند. رفته‌رفته دایره اطلاق نام خراسان وسعت یافت و هرات را نیز دربر گرفت. با سقوط اشكانیان و روی كار آمدن ساسانیان كه از پارس بودند زبان آنان كه پارسیگ نامیده می‌شد، زبان رسمی ایران شد و زبان پهلوی كه امروز آن را پارتی ـ منسوب به قوم پارت یا همان اشكانیان ـ هم می‌نامند رفته‌رفته عقب‌نشینی كرد و جای خود را به زبان پارسیگ داد اما در عین ��ال عناصری از آن وارد زبان پارسیگ شد. پایتخت ساسانیان ابتدا شهر اصطخر، نزدیك تخت جمشید كنونی، بود كه مسقط‌الرأس آنها بود؛ اما ساسانیان در قرن چهارم میلادی پایتخت را از اصطخر به جندیشاپور در خوزستان منتقل كردند و پس از مدتی نیز آن را از جندیشاپور به مداین یا طیسفون انتقال دادند. زبان پارسیگ نیز همراه با پادشاهان ساسانی و درباریان و دیوانیان و سپاهیان از فارس به مداین منتقل شد. حكومت ساسانیان نزدیك به 425 سال طول كشید. در ظرف این مدت زبان آنان نیز به تدریج تحول پیدا كرد؛ به طوری كه در اواخر حكومت آنان شكل گفتاری پارسیگ یا زبان تداول مردم با آنچه در كتاب‌ها و اسناد نوشته می‌شد تفاوت پیدا كرد. این تفاوت اساسا در پایتخت بسیار محسوس بود. در آن دوره به پایتخت «دَر» گفته می‌شد كه به معنی همان چیزی است كه برای ورود و خروج از آن استفاده می‌شود و امروز در كلمه «دربار» باقی مانده است. به زبان تداول مردم پایتخت نیز دری گفته می‌شد، یعنی زبان پایتخت، همان‌طور كه امروز به زبان مردم تهران زبان یا گویش یا لهجه تهرانی گفته می‌شود. در طول دوره ساسانی اقوام مهاجم آسیای مركزی ـ هیاطله و تركان ـ كوشش می‌كردند برای یافتن چراگاه و مناطق خوش‌آب و علف به درون ایران بیایند. ساسانیان برای جلوگیری از هجوم آنان پادگان‌های مستحكمی در خراسان ایجاد كرده بودند و مرتبا از طیسفون به آنجا سرباز می‌فرستادند. رفت و آمد دائم سربازان و كارمندان دولتی و پادشاهان و شاهزادگان به خراسان موجب شد كه به تدریج زبان مردم پایتخت یعنی زبان دری به خراسان منتقل شود و جایگزین زبان (ادامه کامنت اول) https://www.instagram.com/p/B8W7bLUH8jN/?igshid=1elbqg3h71olf