#стари текстови

[sljoka]

Скопје / Skopje

[rasen-rs]

https://www.rasen.rs/2019/01/pet-pogresnih-mitova-o-slovenima/

Пет погрешних митова о Словенима

Kада су у питању Словени, највећа европска етно-лингвистичка група, број историјских заблуда је веома велики.

Стари Словени; фото: Србски журнал

Никада није лако пронаћи праву истину у историји, нарочито не к��да више различитих аутора и академских струја заступа потпуно опречне тезе. Kада су у питању Словени, највећа европска етно-лингвистичка група, број заблуда је можда и највећи. Рана историја словенских народа је и даље предмет расправе, али ипак постоје неке грешке које можемо да разјаснимо.

1. Мирољубиви земљорадници

Најчешћи мит јесте да су били мирољубиви сељаци. С обзиром на територијалну распрострањеност Словена у Европи и Азији, немогуће је поверовати у ту тезу. За сваки делић земље који данас насељавају, морали су да се боре, а на путу су им биле и велике државе као што је Византија, Отоманско царство и други.

2. Плавокоси, плавооки и бледе пути

Становиште да су плавооки, плавокоси и изразито белог тена, коју подржавају неке радикалне групе, једноставно не држи воду, нарочито ако се имају у виду балкански Словени. Kао и већина Европљана, Словени углавном имају светло браон косу.

3. Били су робови

Западни историчари сматрају да је реч „слав“ потекла од речи „славе“ што на енглеском значи роб. Модерне лингвистичке студије међутим обориле су ову тезу и показале да две речи ни на који начин нису повезане.

4. Нису имали писмо пре глагољице и ћирилице

Многи сматрају да су Словени пре доласка мисионара били неписмени, међутим бројни византијски текстови у којима се алудира на словенске списе показују супротно. Осим тога, археолошка ископавања у Новгороду довела су до открића натписа који потичу из времена пре сусрета Словена са мисионарима.

5. Скићани

Често се чује да су Словени потомци Скићана, древног народа који је живео на простору од данашње Румуније па све до Kазахстана. Ипак, модерне студије су показале да је прапостојбина Словена највероватније у регији Вистула-Дњепар, далеко од мора на чијим су се обалама настањивали Скићани. Такође, лингвистичке студије показале су да је језик Скићана далеко ближе осетским језицима него словенским

Њузвик

РАСЕН

[shorin74]

Добих на поклон фототипско издање Београдског паримејника од другара. Мислим да сте већ сви приметили да имам тај фетиш са старим српским књигама, тако да мојој срећи нема краја.

Ова књига је из доба св. Саве, дакле крај XII века, тј. из доба Мирослављевог и Вукановог Јеванђеља. То је једна од најстаријих очуваних српских књига. Писана је на ћирилици, старо-српским (старо-словенским) језиком, такође то је најстарија књига у фонду Народне библиотеке Србије.

Ради се о руком писаној књизи која је горела, па неке странице имамо, неке странице немамо, негде имамо само фрагмент… уствари је сачувано мање од половине страна. Недостају корице и прве стране па не знамо коме је намењена књига али се сигурно ради о највишим племићима из породице Немањић или највишим оцима наше цркве тога времена. Књига је настала у Рашкој и писана је уставним писмом.

Београдски паримејник је састављен из одабраних одломака (паримије) из двадесетак књига Старог завета и два одломка из Новог завета. Ова књига се највише чита око Великог поста како би се верници ојачали у посту и припремили за Васкрс. Зато је 15 паримија говоре о Васкусу. Остале паримеје су посвећене Божићу, Богојављењу и другим празницима из цветног циклуса.

Већина људи меша термине ”Библија”, ”Свето писмо”, ”текстови наших отаца” и слично, сматрајући погрешно да је све то уствари Библија. Библија или Свето писмо се  састоји из Новог и Старог завета.

У средњем веку у Србији није постојао превод целог Старог завета, већ су основ нашег црквеног учења представљали пре свега Нови завет и неке одабране приче (паримије) из Старог завета. Зашто само ”одабране” приче – зато што није одговарао цео Стари завет. Па ваљда је сваком јасно да је православље утемељено на Новом завету и да се управо тако и зове јер се хришћани нису слагали са старом јудејском религијом тј. Старим заветом.

У једном гостовању на телевизији изјавио сам да Библија није постојала у средњем веку у Србији. Због ове изјаве нападоше ме са свих страна многи јер се коси са оним што смо учили у школи. Међутим моја изјава и даље стоји. Вук Караџић (католик) је превео католичку књигу названа Библија и њоме преплавио Србију оног времена. Због тога је био у сукобу са нашом црквом и сматран страним агентом.

Рецимо, Мирослављево јеванђеље је Нови Завет и нема Старог Завета у књизи. Београдски паримејник садржи одабране приче из Старог Завета. Треба имати у виду да је проучавање и читање Старог завета и тада и сада препоручено само за искусније вернике који су већ добро упућени у Нови завет јер је потребно разумети поруку у тексту на исправан начин.

Неки наши историчари ће ово објашњавати тако што ће рећи како у Србији тога доба није било превода са грчког и да зато нисмо имали комплетну Библију.  Међутим, ја се са овим не слажем и сматрам да је у средњевековној Србији хришћанство било подучавано сасвим исправно без ватиканско-екуменских имплементација које ћемо у пуној снази добити када Вук објави Библију на српском.

Треба имати у виду и да у доба Светог Саве када ја ова књига писана, Грчка је део Латинског царства (католичког) и да теза да је грчко православље исправно, а да ми од њих касније употпуњујемо своје црквене обичаје једноставно не стоји. Пре ће бити да смо кориговањем свога учења према грчком, у каснијим вековима, уствари направили отклон од православља из доба Немањића.

Зашто је то битно? Па битно је због тога што се превођењем католичке Библије од стране Вука и Даничића започиње један период у нашој историји у коме се до данашњих дана покушава у нашу свест имплементирати екуменизам (уједињење православне и католичке цркве) и како хришћанство уствари потиче од Јевреја (јудео-хришћанско порекло). Тиме се истина оног времена криви и иде на воду данас најачој светској осовини јудео-хришћански блок, тј. све земље запада и Израел. Довољно је прочитати Законоправило Светог Саве и било би свима јасно какво би он мишљење имао о екуменизму и јудео-хришћанској тези.

Са друге стране историчари византолошких института се труде да нам објасне како је у позадини свега ”грчка служба”, ”грчка књига” или ”грчка реч”. Намерно намећући порекло наших књига и служе од Грчке. Међутим и овде се ради о замени теза јер тај ”грчки” језик је уствари био језик Римског царства тј. Новог Рима, за који данас постоји измишљен назив Византија. Нису наши владари пре Немањића писали грчким језиком већ званичним језиком римског царства. Тако да тврдња да је књига базирана на грчкој Септуагинти је само делимично тачна. Исправније је речи да је ова књига базирана на Септуагинти књизи Римског царства.

На крају треба рећи да преводи Мирослављевог јеванђеља и Београдског паримејника не постоје. Сматра се да је то исто као и у ”грчким” књигама па нема потребе преводити. Међутим, увидом у Номоканон Светог Саве могу вам рећи да разлике и те како постоје. Истина је да постоје силе унутар наших института и цркве које не желе превод ових књига јер заљубљено гледају у ”грчке” књиге. Такође истина је да нисмо ни преивше способни за превод ових књига јер је мало стручњака за ову тему и трећа истина је да мало кога то уопште занима данас.

Не постоји ни цео превод најважније књиге Законоправила (Номоканона) Светог Саве. Преведен је само први део, професор Миодраг Петровић је у то уложио цео свој живот. Из пера оца наше нације Светог Саве можемо видети какај је он стави имао према католичкој цркви, грчким филозофима и јеврејској цркви. Тај став је у потпуној супротности са екуменистичким тенденцијама које постоје у нашој цркви данас.

Молим вас погледајте ову књигу страдалницу. Та књига је уствари симбол наше српске културе и у истом је стању као и наша нација. Књигу Београдски паримејник у .пдф-у можете видети овде.

Иначе ова књига је штампана у само 800 примерака и не може се наћи у слободној продаји већ се углавном поклања амбасадорима и високим званицама. Често помислим како је то штета, међутим реално гледано када би и била у слободној продаји нико је не би купио јер људи које интересује ова тематика у нашој земљи има јако мало.

За крај уживајте у светлописима (илуминацијама) из књиге:

Београдски паримејник, књига из 12. века Добих на поклон фототипско издање Београдског паримејника од другара. Мислим да сте већ сви приметили да имам тај фетиш са старим српским књигама, тако да мојој срећи нема краја.

[gnosismacedonia]

Што е Гносис?

Има корен од кој што сето знаење потекнува. Човештвото има многу имиња за него .. Ние го викаме Гносис.

Gnosis (-g·no·sis): Од Грчки γνῶσις. Гносис = Знаење.

1.   Повисокото значење на Гносис е . Знаење преку(од) искуство, посебно преку божествени искуства, тоа што е искусено надвор од 5те сетила. Зборот Гносис не посочува на занаење кој што некој ни ги кажал или просто верување во тоа знаење. Гносис е свесно, доживеано искуство , не интелектуално,  преку концепти, прости верувања или теории. Овој термин Гносис е синонимен со Еврејскиот збор  דעת "da'ath," , и Арапскиот ma'rifah, Тибетскиот rigpa (знаечње), и Санскритскиот  "jna."

2.   Гносис исто така може да посочи на традицијата што ги соединува основата –срцевината на човечката мудрост и знаење, иако во овој физички свет не е познат под тоа име ,туку присвоил различни изрази во зависност од културата , времето и местото.    

 Грчкиот збор Гносис Gnosis (γνῶσις) подразбира тип на знаење стекнато со искуство и опфаќа целината од една личност . Тое е огигиналното знаење на вистината . Реалноста, вистината не припаѓа и не се сложува во концепт, догма или теорија , па така Гносис мора да биде искусен. Личното искуство не се објаснува со концептуални термини, концепт е само идеја,а од друга страна, искуство е  многу повеќе од идеја .  Со други зборови ,  вистински Гносис е искуство што го дефинира концептот, верувањето или било кој потфат на да пренесе тоа знаење. Да се разбере Гносис , мора да се искуси. Затоа вистинската духовност (spirituality)  се базира на личниот напор да се искуси Вистоната, и методот да се достигне тоа искуство е прво и основно практичен.

Сепак , за да го разбереме нашето искуство ,мораме да учиме од искуствата на другите. За ова ние преферираме на да се потпреме на оние кои докажале дека ги имаат квалитетите кои скаме да ги ги стекнеме , а тие се: длабока љубов кон сите суштества , брилијантна интелигенција и  огромна радост. Како такви, ние се потпираме на најголемите,најдобрите човечки суштества и нивните учења во секоја сфера : филозофија, наука, уметност и религија.. [Примери од тие што допринесле за Гностичката Традиција Akiva ben Joseph,Arthur Avalon,Atisha,Augustine,Aunel va Daath,Buddha Shakyamuni,Chandragomi,Dalai Lama, Fifth,,Dalai Lama, Fourteenth,,Dalai Lama, Second,,Dalai Lama, Seventh,,Dalai Lama, Twelfth,Dion Fortune,Eliphas Levi,Euripides,Gnostic Instructor,Gurdjieff,Guru Nanak,Helena Petrovna Blavatsky,Henry David Thoreau,Hermes TrismesgistusJalal al-Din Rumi,Jesus (Yeshua ben Pandira),John the Evangelist,Lao Tzu,Litelantes,Longchenpa,M,Manly Palmer Hall,Marpa,Milarepa,Moshe (Moses),Muhammad,Nagarjuna,Naropa,Nietzsche,Padmasambhava,Paracelsus,Patanjali,Paul of Tarsus,PD Ouspensky,Plato,Ralph Waldo Emerson,Samael Aun Weor,Shakespeare,Shankaracharya,,Simeon ben Jochai,Sivananda,Solomon (Shlomoh),Tilopa,Tsong Khapa,Valentinus,Virgil,Vivekananda,Yeshe Tsogyal,Zarathustra].

 Гносис е Универзален

Сите светски традиции, религии и филозофии ги имаат истите принципи, теми и симболи. Додека некои викаат дека тоа е само случајно , вистината е многу, многу посилна: Има сеприсутен симболизам во сите традиции затоа што има Еден сеприсутен Извор на сето знаење.,чија форма и значење маногу малце допира до заспаната свесност на овој човечки род. Па заради ова ,од време на време доаѓаат Гласници,Месии, да го објаснат Единствениот Извр , како што се: Буда, Исус,Мухамед,Кетцалкоатл(Quetzalcoatl),Кришна, Мојсеј, Фу Џи, и мноооу други, сите овие учеле и предавале Гносис , во зависност од потребите ,местото и времето.

 Whenever the Law declines and the purpose of life is forgotten, I manifest myself on earth. I am born in every age to protect the good, to destroy evil, and to re-establish the Law. —Hinduism. Krishna in the Bhagavad Gita 4.7-8

Think not that I have come to abolish the law and the prophets; I have not come to abolish them but to fulfill them. For truly, I say to you, till heaven and earth pass away, not an iota, not a dot, will pass from the law until all is accomplished. —Christianity. Jesus in the Bible, Matthew 5.17-18

Lo! We inspired you [O Muhammad] as We inspired Noah and the prophets after him, as We inspired Abraham and Ishmael and Isaac and Jacob and the tribes, and Jesus and Job and Jonah and Aaron and Solomon, and as we imparted unto David the Psalms; and messengers We have mentioned to you before and messengers We have not mentioned to you... messengers of good cheer and of warning, in order that mankind might have no argument against God after the messengers. God was ever Mighty, Wise. —Islam. Qur'an 4.163-65

Naught is said unto you [Muhammad] save what was said unto the messengers before you. —Islam. Qur'an 41.43

I have seen an ancient Path, an ancient road traversed by the rightly enlightened ones of former times. —Buddhism. Samyutta Nikaya ii.106

The Master said, "I have transmitted what was taught to me without making up anything of my own. I have been faithful to and loved the Ancients." —Confucianism. Analects 7.1

"Сите религии ги имаат истите принципи.Под ова сонце, секоја религија е родена, расте, се развива, се разделува на многу секти и умира. Вака било и вака и ќе биде во иднина. Но принципитена на  религијата никогаш  не умираат .Фрормите на религија можат да умрат но не религиските пронципи, со други зборови вечните вредности ,никогаш не умираат. Тие продолжуваат, се пре-облекуваат во нови форми." – Самаел Аун Веор(Samael Aun Weor)

Вечните вредности  отелотворени во светските религии ги објаснуваат есенцијалните,основните пердиспозиции за Свеста да влезе во Светлината и да ја реализира смислата на живот . Со други зборови фундаменталната порака на секоја религија е да се разбуди Свеста и да се отстранат сите страдања, и така вечната светлина ќе може секој да ја почувствува како лично искуство.

"Truth is one; sages call it by various names—Ekam Sat Viprah Bahudha Vadanti." —Rig Veda

Грчкиот збор Гносис Gnosis се однесува на знаење стекнато од искуството на разбудената сцесност, наспроти знање кое некој ни го кажал или механичка верба . Вистинскиот Гносис е универзално знаење за целото човечство, кое ја ослободува свеста од страдања. Гносис е знаење од искуство. Гностичкиот ученик секогаш бара да добие лично дирекно искуство на светлината (Вистината) со разбудување на свесноста  и елиминација на сите нејаснотии при перцепцијата .Методот да се успее во оваа работа се нарекува :

·       Gnosis (Greek) : knowledge- знаење

·       Jnana (Sanskrit): knowledge- знаење

·       Daath ( Hebrew ): knowledge- знаење

·       Dharma (Sanskrit): прааведност, закон, вистина , учение

·       Torah ( Hebrew ): учение, инструкција , закон

...и многу други имиња. Ако ги споредиме сите овие стари ученија, може да видиме дека во нивната основа е Гностицизмот: Метод да се дојде до лично и персонално знаење на  Вистината.

“Howsoever men approach Me, even so do I welcome them, for the path men take from every side is Mine.” —Krishna (Christ), from the Bhagavad-gita

Многумина во денешно време го поврзуваат Гносис со збирка од текстови најдени во пустините на Блискиот Исток,како што се  Nag Hammdhi или Dead Sea Scrolls. По познати примери се The Book of Thomas, The Gospel According to Mary Magdalene, The Hypostasis of the Archons, и Thunder, Perfect Mind. Некои веруваат дека Гносис е систем на верувања, на одамна изгубените духовни трагачи како што се Essenes или Nazarenes. Сепак вистната е дека тие текстови и тие духовни групи се само дел од многу постаро и пораширено  движење, кое неможе да се докажше само преку физички докази : вистината може да се знае само преку разбудено свесно искуство – не во овој физички свет ,туку и во Внатрешните светови , преку техники како медитација, Сон јога и други.

"Ние не сме против ниедна религија,школо секта, ред или ложа зошто ние знаеме дека сите религиски форми се манифестација на големата Космичка Универзална Бескрајна Религија латентно(скриено но постои) во секој атом од Космосот .Ние учиме на синтеза на сите религии, ложи ,редови и верувања. Нашата доктрина е Доктрина на Синтеза." —Samael Aun Weor, The Perfect Matrimony

Преподобната наука од Гносис е универзална за цел човечки вид и е есенцијално “Знаење” кое потекнува од искуството од објективна реалност , искусени универзално од сите кои целосно ќе ја разбудат и усовршат својата свесност . Науката , или патот да се стаса до знаењето на реалноста е во личното искуство кое исто  така се вика Гносис, затоа што води до стекнување на лечен Гносис од фундаменталната вистина .

"Гносис е природна функција на Свесноста, a perennis et universalis philosophy.

"Несомнено, Гносис е просветлено знаењена божествените мистерии ,кои се резервирани за одредена елита .

"Зборот Гностицизам во својата граматичка структура ја содржи идејата од системи и методи посветени на  студиите од Гносис.

·       Гностицизам сугерира кохерентна ,чиста и прецизна серија од фундаментални елементи кои можат да се потврдат преку дирекно мистично искуство:

·       Проклетство од научна �� филозофска гледна точка

·       Адам и ева од Еврејското битие (Genesis)

·       Оригиналниот Грев и излез од Рајот

·       Мистериите за Nahua Луцифер

·       Смртта на Јас,Моето

·       Способности,моќи  на креативност

·       Суштината на Salvator Salvandus

·       Мистерии на Сексуалноста

·       Личниот, интимниот Христос

·       Затскриената Змија од нашите магични

·       Паѓање во Пеколот

·       Враќање во Гадината од Еден

·       Дарот од Mephistopheles

"Само гностичките доктрини кои ги изучуваат гореспоментатите дисциплини со онтолошки,теолошки и антрополошки основи се дел од вистинит Гностицизам." —Samael Aun Weor, The Secret Doctrone of Anahuac

Гносис е, во својата основа, метод , за да се избегне стадањето, за да се доживее вистинска Реалност ,мора да се напуштати нарушениот ум,во кој сите чувствуваме страдање. Нашите заблуди создаваат страдање и не спречуваат да ја видиме реалноста и вистината.

Методот со кој може да искусиме фундаментална реалност е ист и постои со милениуми. Вистинскиот Гносис, - Свесно Знаење од ова искуство (свесност за реалноста) - е ослободено од сепаратизам , догми, полотика,фанатизам и сектаринизам. Гносис доаѓа од Божественото и неможе да биде сведено на лимитирани концепти од интелектот или механички верувања.

Она што го обележува Гносис може да се види во и најдобрите ,најголеми човечки битија: Длабококо сочуство , продирна мудрост и неверојатна интелиценција.

...there is every reason to believe that all so-called secret schools of the ancient world were branches from one philosophic tree which, with its root in heaven and its branches on the earth, is--like the spirit of man--an invisible but ever-present cause of the objectified vehicles that give it expression. The Mysteries were the channels through which this one philosophic light was disseminated, and their initiates, resplendent with intellectual and spiritual understanding, were the perfect fruitage of the divine tree, bearing witness before the material world of the recondite source of all Light and Truth. - Manly P. Hall, The Secret Teachings of All Ages (1928)

Гносис е интерпретиран од најголемите светци и просветлени души,секој од нив го објаснува со свој зборови и глас.

Сите религии се прекрасни бисери нанижани за златната жица на боженственото.. - Samael Aun Weor

Вистинскиот Гносис е универзален и е за сите,може да се најде во сите вистински религии и мистични традиции.Меѓу нив е и Доктрината-науката на синтеза : универзално учење од кое сите други религии се родени. Во коренот на оваа наука е најбитната наука-лекција што на еден човек му треба за да ги знае тајните и мистериите на животот и смртта, дирекно и персонално.

"Ние не сме против ниедна религија,школо секта, ред или ложа зошто ние знаеме дека сите религиски форми се манифестација на големата Космичка Универзална Бескрајна Религија латентно(скриено но постои) во секој атом од Космосот .

Има Гнос��с во Будизмот, во Будистичкиот Тантризам во Тибет, во Јапонскиот Зен Будизам, во Чан Будизмот од Кина , во Суфизмот ,дервишите што се вртат,во Египетската,Персијската,Калдеанската,Питогорината,Грчката,Ацтешката мудрост како и во мудрота и учењата на Маите , Инките и мн.други.

Ние учиме на синтеза на сите религии, школи,лжи и верувања. Начата доктрина е Доктрина  на. - Samael Aun Weor, The Perfect Matrimony

Срцето на Гносис

Срцето на Гносис е големата Аркана, Даат, Daath (or Da'ath, на еврејски за “знаење” ,"knowledge"), Виталната мудрост симболизирана во приказната за рајската градина- Градината од Еден, како дрвото на знаењето – животот. Адам и Ева го злоупотребиле тоа дрво ,и биле избркани од градината, оваа приказна е симболична.

Прастарите култури кои ги изградиле пирамидите ,кои развиле неверојатни цивилизации,кои имале знаење и технологии кои ни ден денес неможеме да ги разбереме, го знаеле ,знаењето и законот кој е над се,како и најголемата тајна од сите ,најголемата наука, Големата Аркана (the Great Arcanum ) . Неверојатната Окултна наука,науката за Алемија,која е поважна од се друго. Египјаните,Ацтеките,Маите,Хиндусите,Тибетјаните и мн . др., го поседувале ова најголемо богатство ,големата Аркана.

Во сите овии цивилизации, езотеричните науки биле резервирано само за елитата. Дали во Индија, Египет или пак кај Мите или Ацтеките, знаењето за мистицизмот било пренесено,практикувано и одржувано од Свештеници кои биле спремани цел свој живот да го прават тоа. Но тие исто така биле под најстрога дисциплина и живееле под строги правила. За да го добијат знаењето од Големата Аркана, морале да поминат многу тестови  за да ги докажат својата искреност и да ја стекнат добербата . Многу пати биле набљудувани со години, и тоа без нивно знаење. Многу пати биле и отфрлени како тест , за да видат како ќе реагираат ,и ако сеуште ги почитуваат законите ,тогаш ќе бидат примени.

Во минатите години ,многу многу одамна, точното значење на Дрвото на Знаењето –животот-поточно Дрво на Знаењето на Чистото и Нечистото (purity and pollution)- било скриено се додека тој што го бара не се докажел како достоен за тоа. За несреќа, желбата го корумпира умот, желбата за моќ и завидливоста кон знаењето, одвело многумина кон гревот да ги убијат тие што го чуваат знаењето па така, многу од тие што го знаеле и практикувале Знаењето  -ќе ги викаме ученици (initiates)- се разбегале на различни страни низ светот .Знаењето морало да се сокрие и да се заштити.

Заради тоа што бевме со Исуса Христа во Светата Земја, и оти ги славевме ритуалите во подземјето на Рим, ние , Гностиците, се соочивме со лавови во циркусите во Рим,  потем бевме изгорени на клада од римо-католичката инквизиција, претходно бевме мистичната срцевина на Плаестина . Ние не се преправаме и не измислуваме доктрини. Бевме скриени 20 векови,а сега се враќаме повторно да го изнесеме на улиците стариот, тежок крст..

Пол од Тарсус ја однесе нашата доктрина во Рим. Да ,Пол беше Гностик од Назарет.

Исус-Христос ја проповедаше нашата доктрина во тајност на неговите 7 ученици..

(Sethians, Peratae, Carpocratians, Nazarenes and Essenes) Сеитјаните, Перитјаните,Карпокритијаните,Назаретјаните и Есените беа Гностици.Египетските и Ацтечките мистерии,митериите од Рим,Троја,Картагена,Елисија,Индија,Друидите, Питагорините,Камбирсите, мистериите од Митра и Персија...со во суштина Гностицизам .

Ние сега повторо ги отвараме старите Гностички Скрипти, кои се затворија со доаѓањето на Темните Години (Dark Ages, Middle Ages).Сега ги отвараме училиштата за учениците кои го заслижиле ов учење.(Initiatic colleges ) - Samael Aun Weor, The Major Mysteries

Една работа, која секој сериозен ученик ќе ја забележи е дека оваа наука, иако не е објаснета отворено и маистреам, е дека е непроменлива,без разлика на традицијата на која припаѓаат или во кое време се изучува. Исус од Назарет , Хермес Трисмеџистус , Мојсеј, Св.Августин, Хомер, Крал Соломон, Буда Шакијамуни, Падмасамбава (индиски мастер на Тантра) , Мухамед, Елифас Леви, Х.П. Блаватски,  Буда Мајтреа, Рудолф Штајнер, Свами Шивананда, Николас Фламел, Базил Валентин, Мастер Моира, Макс Хеидел, Парацелсус, Арнолд Крум Хе��ер, Дион Фортун и Самаел Аун Веор, се автори и мистици кои во последниве 3000 години пишуваат и објаснуваат за иста наука, иако користат различни симболи и дијалекти .Ова индивидуално, интимно знаење е Едиствениот Пат, за кој Исус зборуваше. 

Влезете низ тесната врата,оти широки се вратите и широк е патот што води кон пропаст,а мнозина минуваат низ нив.А тесни се вратите и тесен е патот што водат кон животот, и малцемина го наоѓаат. - Матеј 7:13

Тесната Врата, е вратата која води до Рајската Градина (Градината од Еден),вратата низ која заминавме, мноогу одамана. Оваа врата го чува знаењето на Големиот Арканум. Да се практикуваат овие учења е најскапоценото богатство и е чекор кон вистионскиот Пат. Овој Пат и етапите кои се содржат во него , на Еврејски се вика Даат, Daath. Даат е скриената сфера во Кабала,овој збор значи ,како што веќе напомнавме, ЗНАЕЊЕ, “knowledge”. Toa e  Дрвото на животот(на знаењето) од Рајската Градина (Градината од Еден), кое што роди овошје од кое Адам и ева јадеа.Грчкиот збор за Даат, Знаење е Гносис ( Gnosis),веќе напонавме.

Има едно основно учение. Ова учение има многу имиња и многу лица,зошто науката и уметноста на развивање на Свесноста на позитивен начин се универзални и вечни,но биле скриени од очите на обичниот човек. Што ли виделел човекот во широката врата која води кон пропаст?

Многумина незнаат дека има широк пораст на школи , традиции и религии кои го имаат основното духовно учење,Големиот Арканум, и го имаат корумпирано, намерно или ненамерно . Во многу случаи тоа се најпочитуваните, најпознатите “популани” учениа...тие се почитувани,популарни и познати затоа што НЕ се во конфликт со основните психолошки проблеми кои го упропастуваат и дегенерираат умот .

"Woe unto you, you knowers of the Law (Torah)! for ye have taken away the key of γνῶσις [Gnosis]: ye entered not in yourselves, and them that were entering in ye hindered." - Jesus, from Luke 11

Црната магија им се допаѓа на масите луѓе.Се согласува со принципите на нашата цивилизација. Нуди нешто-за ништо. Се додека има посакување(желби) во срцето на човекот,тоа ќе остане како закана кон искреноста и интегритетот на оваа човечка раса. - Manly P. Hall from Magic: a Treatise on Esoteric Ethics

Скриеното значење на сите големи религии од секогаш било заштитено и рестриктирано, токму заради тоа што содржи голема моќ,моќ која може лесно да се свати погрешно и човекот може го искористи за себични и вулгарни дејства. ��ренесувањето на ова знаење бара студентот да биде “побожен со нежна душа и да има страв од Господа”,или, со други зборови, да биде спротивно од личноста која сака да направи злато од олово , и да си ги исполни своите желби и поскаувања.

Во 18от и 19от век имаше колем налив на оваа мудрост од многу извори, тие повторно се споија во инзвонредната  Тајна Доктрина (Secret Doctrine (1888), H.P. Blavatsky), во неа Х.П. Блаватски експлицитно пишува:

Овие вистини не се напишани за да разоткријат, нити пак авторот тврди дека е некој вид на разоткривач на мистично учење,кое сега е јавно за прв пат во историјата на овој свет.Ова што се содржи во ова учение може да се најде низ илјадници томови од книги од Големите Азиски и рано-Европски религии,скриени под различни знаци и симболи, и се досега оставени ,незабележани заради овој вел. Тоа што го правиме сега е обид да ги собереме сите најстари принципи заедно и да направиме хармонична, нескршлива целина . Единствена предност что оваа пистелка има, од нејзините предци е што не се впушта во шпекулации и теории.Ова дело е дел од учењата што таа ги добила од понапредни студенти,  дополнето со неколку детали, и напишано како резултатод  нејзини лични набљудувања и студирања. Објавувањето на многу од овие факти беше рендерирано безпотреба,од дивите и нереални шпекулации во кои многу теософи и студенти на мистицизмот уживаа читаќи во последните години , и во нивниот напор да изработат систем од мисли од само неколку факти кои претходно им биле кажани.

Нема потреба да се објснува дека оваа книга не е Тајната Доктрина во целост,туку само селектиран број од фрагменти од фундаменталните принципи, а специјално внимание им се обрнува на фактите кои биле скр��тени и недообјаснети од различни автори , и ресторирани се тука за да можат да ја покажат вистината.

Треба недвосмислено да се каже дека ,учењата, колку и да се фрагментирани, поделени и нецелосни во овие страници, не припаѓаат ниту на Хиндусите, Зорастријците,Египјаните, Каледјаните,нити на Будизмот, Христијанството,Исламот или Јудеизмот ,ексклузивно и целосно. Тајната Доктрина е основата, срцевината од сите овие.Се од нивното потекло ,различните религии сега се вплетуваат заедно во нивниот оригинален ,единствен елемент ,од кој секоја духовност потекнува,расте, се развива и материјализира. - H.P. Blavatsky, The Secret Doctrine (1888)

Сепак и самата кажала дека целосното откривање на Гносис ќе дојде во подоц��ежни години:

Во векот 20ти , некој ученик кој е поинформиран и е добар фит (добро ќе се вкопи),може да биде пратен од Господарите-Мастерите на Мудроста да донесе конечни и непобитни факти дека постои Наука, наречена Гупта-Вдја(Gupta-Vidya),и тоа, како ишто некогаш мистериозниот извор на Нил , изворот на сите религии и филозофии  сега познати на свтот , биле заборавени со многу години и човекот ги изгубил, сега се повторно пронајдени - H.P. Blavatsky, The Secret Doctrine (1888)

  The New Age

Н 4ти Фебруари 1962, кога пристигна Годината на Водолијата (Age of Aquarius), човештвото влезе во нова ситуација . Со новото небесно , планетарно влијание видовме голема промена во општеството , масивни протести против стрите правила, сексуално експерементирање, огромни социјални земјотреси кои ги затресоа старите традиции. На Западот пристигна силно чувство и копнеж за спиритуално , духовно учење и жед за вистинско автентично духовно искуство. Овие два елемнти:

·       1) бунт против традицијата,и

·       2) и жед за духовно,спиритуално знаење

Се директен ефеткт од влијанието на Водолијата, нај револуционерниот знак во хороскопскиот зодијак. Водолијата е носач на вода,чие значење може да го најдеш ако ги изучуваш делата на претходноспоменатите учители. Окултното значење е Знаење, носач на знаењето(Гносис) .

Несомнено, на крајот од 19от век и на почетокот од 20от,интелигентни Окултисти многу почитувани и полни со знаење ,пренесле учења на човештвото, само основно елементарно учење. Јасно е дека таквите персони сакале да ги предаваат само минималните учења од Тајната Доктрина. Во тоа време не размислувале многу за законот на еволуција и деволуција. Рудолф Штајнер  веќе потврдил во 1912 дека тие,учениците(initiates) од таа епоха ги пренесле само основните почетни знаења и информации,но малку покасно ,супериорна есотеричка доктрина од трансцедентална природаќе и биде дадена на човештвото. - Samael Aun Weor, Hell, the Devil, and Karma (1973)

Во новата ера (the New Age) дојде ненадејно откривање на скриеното знање.Вратите на мистериите беа отворени,  за човештвото да може да се спаси себе си ОД себе си. Ова Откривање беше иницирано, предложено од првата јавна експозиција на стари езотерични знаења, публикациите и изданијата од : Samael Aun Weor's The Perfect Matrimony (Самаел Аун Веор - Перфектен Брак) во 1950. Појавата на оваа книга провоцира жестоки емоции од страна на духовните, спиритуални комитети од тоа време.многумина биле шокиран��, бесни ,навредени а и многумина биле длабоко инспорирани. Римо-Католичката Црква побарала, Самаел Аун Веор да биде уапсен , и го уапсиле. Многу луѓе му се заканувале дека ќе го убијат, неколкупати и пробале да го направат тоа.И сепак на крајот појавата на неговата книга го процутила почеток на Интернационалното Гностичко Движење ( International Gnostic Movement) , широко распространети и добронасочени училишта, учители и ученици чија порака сега се прошири на секој континент на планетва .

Кога вистинското езотерично знаење, кој е и вистинскиот пат до Само-спознавање на нашето Битие, беше откриено, се пројави и меланхолично заслепувачко лажно знаењ,”Болци во овча кожа” кои намерно или несвесно пробаа да го погубат ,жедот на човештвото со цел да ги нахранат својата страст, гордост,алчност ,суета,ненаситност.Па так денес може да најдеме илјадници книги за “езотерични науки” но само неколку се вистински. Можеме да најдеме неколку илјади книги за “езотерична тантра” но само едуцираните студенти можат лесно да видат дека ое е целосно 100% црна мгија. На денешно време може да најдеме многу учители кои наводно го предаваат “скриеното знаење”, но како да знаеме што е вистина а што лага, и што е измама од егото на човекот ?

Со клучевите откриени во делата на  Самаел Аун Веор ,секој еден може да спознае што е вистина а што не во било кое учење,од било кое време и место. Како што се вели и во неговата книга The Esoteric Treatise of Hermetic Astrology,

Златната врата на мудроста може да се трансформира во широка врата и широк пат кој води  кој деструкција, вратата од магични уметности прктикувана со еготистични намери.Ние сме во ерата на Кали –Југа , Железно-доба(iron age), Теманта –доба, и сите студенти од окултизам се изложени на фактот дека може да се изгубат на црниот пат. Зачудувачки е грешниот концепт на “малите браќа” , во однос на окултизмот и леснотијата со која веруваат дека можат да ја достигнат вратата и да ја преминат прагот на мистериите без голема жртва..

Длабокото и вистинско знаење на Алхемија, Кабала, Езотерична психологија и Медитација е вистонското знаење кое го трансформира обичниот човек во Мастер,Господар, Ангел,Буда. Ваква огромна промена неможе да се постигне само преку просто верување или концепт: ова е комплетна психолочка револуција,револуција на цела личност,на секое ниво. Ова е прецизна наука и е полна со опасност одвнатре и однадвор . Во секој чекор постои можност да се скршне од патот ,па затоа е потрбна голема грижа и внимание. А патот е Еден и Единствен, истиот пат е подучуван од секој мастер кој  е олицетворение на Христа, истиот овој пат ги осветил Ангелите и Будите од секоја традиција,безразлика од кој култура ,религија тие проникнале.

"Невозможно е да се упатат душите кон Светлината без мистериите на Светото –царство.." -Jesus, from The Pistis Sophia (ch 103)

Samael Aun Weor има напишано преку 70 книги просветлуваќи го патот кон себе-спознавање на Битието. Неговите книги се полни со практични вежби и детални инструкции во врска со со многуте услови да се влезе во вистинската и реална Иницјација(постанување ученик на Гносис, личностите ќе ги викаме ученици или иницијати).Основач е на Интернационалното Гностичко Движење и има воспоставено многу нивоа на инструкции и помош за човештвото.Неговиот цел живот беше посветен да му ги даде на човештвото основата и клучевите кои ни требаат со цел да ја разбудиме Свесноста. Познат е по тоа што бил многу ригорозен во неговиот метод на предавање и барал многу под негово водство, бидеќи целосно ги имал разбрано опасностите од Патот и многуте стапици кои постојат во нашиот ум. Сепак несакал фанови и обожаватели, сакал само да ни помогне да се ослободиме од страданија.

"...ги советуваме нашите ученици на не следат НИКОГО . Следете го вашиот внатрешен водич.Секој од нашите ученици мора да го следи својоето сјајно и осветлено Внатрешно Битие. Секој мора да го обожава својот “Јас сум”. Ние молиме и премолуваме, нашите ученици да не , не следат .Ние не сакаме фанови и следачи. Ја напишавме оваа книга за вие , наши пријатели, го слушате вашиот Внатрешен Господар, вашиот сјаен, “I am-Јас сум” Вашето Најдлабоко Битие  ,е ваш Господар: следете го него. [...] Ние луѓето повеќе или помалку ,сме несовршени, така и Јас, туку само оној кој ја пишува оваа книга е совршен ,не сум ничиј Господар и ги молам луѓето да не ме следат,јас сум несовршено човечко суштество како секој друг, и грешка е да се следи некој кој е несовршен. Секој нека го следи својот”Јас сум”" - Samael Aun Weor, The Major Mysteries

Вистинскиот Гносис е персонален, интимен и нема врска со групи, училишта, движења, или следење на некој друг освен Боженството во секој од нас.

"Nevertheless we, according to his promise, look for new heavens and a new earth, wherein dwelleth righteousness. Wherefore, beloved, seeing that ye look for such things, be diligent that ye may be found of him in peace, without spot, and blameless... grow in grace, and in the Gnosis of our Lord and Saviour Jesus Christ. To him be glory both now and for ever. Amen." - 2 Peter 3

[obkov-obzavejdane-bani-blog]

The blob за миналото Ирландия, преди да потеглите на

The blob за миналото Ирландия, преди да потеглите на

Текстови реклами

Д��блин — централен поща в Дъблин, център 1916 бунт срещу британското управление, и днес храма в чест на Ирландската свобода. На три пресечки на изток, на тиха като цяло улица, стои статуя точно от другата страна на Ирландската история — въпреки че, може би не за дълго.

Стари улици пералня Глостър, последният от…

[palankaonline]

Олујна времена Како дође август, код нас почне лелекања над Олујом. Руку на срце, најмање лелечу Крајишници, они своја посла гледају, али медији и полудивља патриотска јавност просто повантзрају. „Злочин без казне“, „Зашто Европа ћути?“ и слични наслови, преплављују штампу. Кад Европа ћути двадесет две године, онда само кретен може да се пита зашто ћути. Но, овај текст ће, као и толики моји текстови, бити јеретички, јер одступа од прокламованих истина и патриотских будалаштина. Прво: наше замерање Хрватима што славе Олују показује инфантилност наше нације, која мисли да може и треба свакоме да одреди шта и како треба да слави, односно да су сви, па и Хрвати, дужни да заузму српско становиште и гледиште на догађаје. Подсећам вас: и ми славимо своје победе над непријатељима и не питамо Хрвате да ли се то њима свиђа, или не. Друго: туча из 1995. је била фер. Бацили смо коцку и изгубили. Да ли је, а вероватно јесте, издао Београд, или крајишки генерали, или је Крајина ослабљена тиме што је више Крајишника збрисало пре, него за време Олује – то су, све скупа, наше, српске ствари и Хрвати с тим везе немају. Нема смисла да њима припишемо наше неслоге, издаје и преваре. И Хрвати су, 1941-е, бацили коцку, па их је Тито помлатио у Блајбургу и отео им 1/3 Бановине Хрватске, па их нисам чуо да кукају колико ми. Кукање је израз немоћи и недостатка плана, а и не тражи неки посебан напор. Ту смо шампиони. Треће: да смо ми неке, рецимо, 1998-е, извели неку врсту Олује над Шиптарима, исто бисмо славили тај дан као национални празн��к. Што? Неко би овде пустио сузу за њима? Ми смо ��оражени и морамо да сносимо судбину поражених, али да кукамо не морамо. Злочини, почињени током Олује, редовна су појава у модерним ратовима. Ко сме да се закуне да ми ни једног цивила нисмо треснули за време ратова од 1991-е до 1995-е и доцније, током 1998-е и 1999-те? Мени Олуја делује као договорна операција Београда и Загреба и број цивилних жртава је могао да буде далеко већи, да тог договора није било. Пред жртвама стрељања у Крагујевцу, 1941-е, бледе све жртве Олује, али Хрвати су лака мета, а Немцима се више ништа не сме спочитавати, јер њима данас, скупа с Хрватима, лижемо дупе. Хрвати би, кад не би били заслепљени мржњом, одличан потез учинили кад би све Крајишнике позвали да се врате и да им врате куће, имања и имовину уопште, али само под условом да не могу да је продају и изнајмљују. И сами би се изненадили кад би видели да број Крајишника који би се вратио тежи нули. Оно што, бар мене, посебно брине, је што наше кукање над Олујом почиње да засењује злочине из Другог светског рата, који су били неупоредиво већи и организованији. Заборавићемо Јасеновац, Јадовно и Паг, да би лелекали над Олујом, а над Олујом лелечемо само још зато што Крајишници нису решили своја статусна питања. Кад их реше, заборавиће Олују, као што су заборавили и оно пре. Ако смо иоле озбиљни људи, треба да се суочимо с тим да је Крајина трајно изгубљена и то највише због тога што Крајишници и њихове жене, који су осетили београдски и новосадски асфалт, нико више у Крајину не би могао да отера, таман да Хрвата нестане с планете. Тај процес, процес повратка у Крајину, једнако је безнадежан као повратак Срба из Србије на село. То нема везе с Хрватима, са Новим светским поретком, масонима и ХААРП-ом. Просто, са асфалта се нико у вукојебину не враћа, ма колико дирљиво о вукојебини певао и над њом плакао. Будући да сам, оправдано или не, натуралиста у политици, сасвим легитимним сматрам отимање туђег, ако се има снаге. Хрвати нама, ми њима, без разлике. Ко је јачи, има право да отме и да гњави слабијег. То можда није лепо пред моралистима, али живот тако ради. Црногорци лепо кажу: „Ко се за своју главу не боји, с твојом може да ради шта хоће“ и то је велика истина – истина живљења, а не моралисања. Мене једна ствар силно забавља: и ми, и Хрвати, суочени са пот��уним сломом нације, са демографском и привредном катастрофом, налазимо снаге још само за то да се мрзимо на истом језику. Да комшији цркне крава – како је то српски и са наше, и са њихове стране. Црћи ћемо гладни, држећи једни друге за гушу. Његош, вечни Његош, каже: „Људи трпе, а жене наричу“. Код нас и људи наричу. Ако у нама умре, а умире, нагон за јуначком смрћу, за ратним походом, за веселим отимањем, за осветом (наши су стари певали: „За Косово-Куманово, за Сливницу-Брегалницу“, као израз жеље да се намире историјски дугови), немамо ми шта ту да се на Хрвате жалимо. Они су искористили наше слабости, а нису их измислили. Уместо да се, и поводом Олује, а, богами, и поводом ранијих ситуација, кад су двојица усташа водила по сто Срба на клање, загледамо у себе, ми нисмо пропустили прилику да се загледамо у другога, а себе аболирамо. Нације постају велике управо тако што прво постану одговорне, односно у себи траже разлоге што су, у некој историјској ситуацији, поражене. Ми смо као деца: увек је други крив и никад ми нисмо разбили лоптом прозор. Нису, у том погледу, ни Хрвати бољи: и они су, за све своје историјске недовољности и неспособности, окривили Србе. Ко их слуша, мислио би да би Хрватска данас била Швајцарска, да није имала Србе а, кад се Срба решила, потонула је, вођена својим најбољим синовима, до дна о коме није ни огла да сања кад је кренула да Србе прогања. Биће да је у питању неки балкански синдром, односно лако и често пребацивање одговорности на друге и трагичне, до те мере да се не може довољно нагласити, неспособности да се од сопствене власти тражи ма и мрва одговорности. Нас, мислим на Србе и Хрвате, може и дебил да води. Усташе воде Србе на стрељање, Банија, 1942. Хрвати, бејаше то пре пар година, крену у социјални протест, да траже веће плате и бољи стандард и, у пола протеста, неко им покаже ћириличну таблу и они полуде; забораве зашто су дошли да протестују. Скидање ћириличне табле им мења један оброк дневно. Исто раде и са нама ови наши преваранти: кад смо без посла, без прихода и гладни, добијемо фонтану, која мења око 600 калорија дневно по глави становника. С овом памећу, коју имамо, и ми, и Хрвати, заслужујемо да нестанемо. Ми чак не умемо ни људски да се мрзимо, него онако, естрадно, са много декоративних елемената. Једино кога ми је жао, када је Олуја у питању, јесу они момци код Петриње, који су се мушки борили, не знајући да су већ продати. Они су истински хероји. Крајишници су дозволили да им пола браће ухвати маглу пре 1995-те, дозволили су да их воде неспособњаковићи, попут Рашковића, Мартића и Бабића; дозволили су да их воде генерали који ни сами нису знали коме су лојални – Београду, или Книну; дозволили су да им се отме тешко наоружање. Ни једног тренутка нису дошли на замисао да су за све ово сами криви, као што ни ми не долазимо на замисао да смо криви што 17 година, овде, у Србији, влада најгоре што Србија има. Увек је крив неко други. Према томе, немамо коме да се жалимо. Крајишнике занимају само још статусна питања, имовина, пензије и документа. Крајина је остала у песмама и користи још само за свадбе и весеља. Кад се организује, у Београду, неки протест против Олује, свих има на њему, сем Крајишника. Они гледају своја посла, немају времена да се баве тривијалним питањима. Ја сам оно што се данас означава као Србијанац, немам кап динарске крви, нема родбину из Книна и Никшића. Не пада ми напамет да више жалим због Олује, него Крајишници. У Хрватску, док сам жив, отићи нећу, иако знам да тамо живе људи, а не крокодили и да Хрвати нису рогати. Учен сам да немам брата док не роди мајка и тога се држим. На индивидуалном плану, спреман сам да се дружим (и дружим се) и са Хрватима, и са Бошњацима, па и са Шиптарима. Не мислим да су, појединачно, гори од нас. Био сам ожењен Хрватицом и једнако је била добра, или лоша, колико би то била и Српкиња (мада су СрБкиње сигурно боље). Ено је, иако смо разведени, слави Ђурђиц боље него ја. Ипак, у мојој свести, можда сасвим погрешно, одлазак у Хрватску би значио да сам халалио Јасеновац и Јадовно, Паг и јаме, а ја то не могу, иако нико мој у тим јамама није. Мени Хрвати никог од фамилије нису убили, али путовницу не би узео од њих таман да ми 10 сома јура у њу муну. Ма колико се трудио, не могу да разумем Србе из Хрватске, или барем онај њихов део који нешто тражи од Хрватске. За крв се узима крв, а не путовница. Али, шта ја знам о томе, ја сам геџа, Копаоничанин, никакав Србин спрам Црногораца и Крајишника, који су цвет српства. Цела века слушам како је најлакше бити Србин у Србији, како је подвиг то бити у Хрватској. Нисам сигуран. Ми смо све примили, чак и гураве Словенце, а нас нико. Ко год од Срба да овде дође и одакле год да дође, ко да је у туђе дошао – само мисли како да отима, харачи и управља. Ми смо, за Србе са стране, не браћа, него хранљива подлога. Да не буде забуне: бар трећина мојих пријатеља су Крајишници и Црногорци и, веровали или не, и они то виде. Некад се и зезамо на ту тему. Кажу: ми смо дошли овде да вам поправимо расу, да вас научимо бизнису итд. Мој друг Боле им каже: а ми смо вам дали само станове, паре, положаје итд. Мало међупријатељско зезање. Према томе, доста кукања и нарицања. Ако имамо план (а немамо) за повратак на Косово и у Крајину, вратимо се. Ако немамо снаге и воље, кукање ту помоћи неће. Насловна – „Storm“ by Charles (Carle) Vanloo

Олујна времена | Милан Миленковић

, via Милан «Паланка на вези» Милошевић - Google+ Posts

[obkov-obzavejdane-bani-blog]

Амвей направи Китай милиарда пазара. Сега той е изправен пред разрушаване.

Амвей направи Китай милиарда пазара. Сега той е изправен пред разрушаване.

Текстови реклами

LANZHOU, Китай — банда Фън застана пред 150 човека в конферентна зала в Пекин, че Амвей, американски маркетингов гигант, го нарича водещата на “център опит”.

Въведени нежно, като по-голям брат, той поставил най-новият продукт на компанията за публиката на новобранци — мъже и жени, млади и стари,…

[palankaonline]

Олујна времена http://ift.tt/2wwmbFJ, Олујна времена Како дође август, код нас почне лелекања над Олујом. Руку на срце, најмање лелечу Крајишници, они своја посла гледају, али медији и полудивља патриотска јавност просто повантзрају. „Злочин без казне“, „Зашто Европа ћути?“ и слични наслови, преплављују штампу. Кад Европа ћути двадесет две године, онда само кретен може да се пита зашто ћути. Но, овај текст ће, као и толики моји текстови, бити јеретички, јер одступа од прокламованих истина и патриотских будалаштина. Прво: наше замерање Хрватима што славе Олују показује инфантилност наше нације, која мисли да може и треба свакоме да одреди шта и како треба да слави, односно да су сви, па и Хрвати, дужни да заузму српско становиште и гледиште на догађаје. Подсећам вас: и ми славимо своје победе над непријатељима и не питамо Хрвате да ли се то њима свиђа, или не. Друго: туча из 1995. је била фер. Бацили смо коцку и изгубили. Да ли је, а вероватно јесте, издао Београд, или крајишки генерали, или је Крајина ослабљена тиме што је више Крајишника збрисало пре, него за време Олује – то су, све скупа, наше, српске ствари и Хрвати с тим везе немају. Нема смисла да њима припишемо наше неслоге, издаје и преваре. И Хрвати су, 1941-е, бацили коцку, па их је Тито помлатио у Блајбургу и отео им 1/3 Бановине Хрватске, па их нисам чуо да кукају колико ми. Кукање је израз немоћи и недостатка плана, а и не тражи неки посебан напор. Ту смо шампиони. Треће: да смо ми неке, рецимо, 1998-е, извели неку врсту Олује над Шиптарима, исто бисмо славили тај дан као национални празник. Што? Неко би овде пустио сузу за њима? Ми смо поражени и морамо да сносимо судбину поражених, али да кукамо не морамо. Злочини, почињени током Олује, редовна су појава у модерним ратовима. Ко сме да се закуне да ми ни једног цивила нисмо треснули за време ратова од 1991-е до 1995-е и доцније, током 1998-е и 1999-те? Мени Олуја делује као договорна операција Београда и Загреба и број цивилних жртава је могао да буде далеко већи, да тог договора није било. Пред жртвама стрељања у Крагујевцу, 1941-е, бледе све жртве Олује, али Хрвати су лака мета, а Немцима се више ништа не сме спочитавати, јер њима данас, скупа с Хрватима, лижемо дупе. Хрвати би, кад не би били заслепљени мржњом, одличан потез учинили кад би све Крајишнике позвали да се врате и да им врате куће, имања и имовину уопште, али само под условом да не могу да је продају и изнајмљују. И сами би се изненадили кад би видели да број Крајишника који би се вратио тежи нули. Оно што, бар мене, посебно брине, је што наше кукање над Олујом почиње да засењује злочине из Другог светског рата, који су били неупоредиво већи и организованији. Заборавићемо Јасеновац, Јадовно и Паг, да би лелекали над Олујом, а над Олујом лелечемо само још зато што Крајишници нису решили своја статусна питања. Кад их реше, заборавиће Олују, као што су заборавили и оно пре. Ако смо иоле озбиљни људи, треба да се суочимо с тим да је Крајина трајно изгубљена и то највише због тога што Крајишници и њихове жене, који су осетили београдски и новосадски асфалт, нико више у Крајину не би могао да отера, таман да Хрвата нестане с планете. Тај процес, процес повратка у Крајину, једнако је безнадежан као повратак Срба из Србије на село. То нема везе с Хрватима, са Новим светским поретком, масонима и ХААРП-ом. Просто, са асфалта се нико у вукојебину не враћа, ма колико дирљиво о вукојебини певао и над њом плакао. Будући да сам, оправдано или не, натуралиста у политици, сасвим легитимним сматрам отимање туђег, ако се има снаге. Хрвати нама, ми њима, без разлике. Ко је јачи, има право да отме и да гњави слабијег. То можда није лепо пред моралистима, али живот тако ради. Црногорци лепо кажу: „Ко се за своју главу не боји, с твојом може да ради шта хоће“ и то је велика истина – истина живљења, а не моралисања. Мене једна ствар силно забавља: и ми, и Хрвати, суочени са потпуним сломом нације, са демографском и привредном катастрофом, налазимо снаге још само за то да се мрзимо на истом језику. Да комшији цркне крава – како је то српски и са наше, и са њихове стране. Црћи ћемо гладни, држећи једни друге за гушу. Његош, вечни Његош, каже: „Људи трпе, а жене наричу“. Код нас и људи наричу. Ако у нама умре, а умире, нагон за јуначком смрћу, за ратним походом, за веселим отимањем, за осветом (наши су стари певали: „За Косово-Куманово, за Сливницу-Брегалницу“, као израз жеље да се намире историјски дугови), немамо ми шта ту да се на Хрвате жалимо. Они су искористили наше слабости, а нису их измислили. Уместо да се, и поводом Олује, а, богами, и поводом ранијих ситуација, кад су двојица усташа водила по сто Срба на клање, загледамо у себе, ми нисмо пропустили прилику да се загледамо у другога, а себе аболирамо. Нације постају велике управо тако што прво постану одговорне, односно у себи траже разлоге што су, у некој историјској ситуацији, поражене. Ми смо као деца: увек је други крив и никад ми нисмо разбили лоптом прозор. Нису, у том погледу, ни Хрвати бољи: и они су, за све своје историјске недовољности и неспособности, окривили Србе. Ко их слуша, мислио би да би Хрватска данас била Швајцарска, да није имала Србе а, кад се Срба решила, потонула је, вођена својим најбољим синовима, до дна о коме није ни огла да сања кад је кренула да Србе прогања. Биће да је у питању неки балкански синдром, односно лако и често пребацивање одговорности на друге и трагичне, до те мере да се не може довољно нагласити, неспособности да се од сопствене власти тражи ма и мрва одговорности. Нас, мислим на Србе и Хрвате, може и дебил да води. Усташе воде Србе на стрељање, Банија, 1942. Хрвати, бејаше то пре пар година, крену у социјални протест, да траже веће плате и бољи стандард и, у пола протеста, неко им покаже ћириличну таблу и они полуде; забораве зашто су дошли да протестују. Скидање ћириличне табле им мења један оброк дневно. Исто раде и са нама ови наши преваранти: кад смо без посла, без прихода и гладни, добијемо фонтану, која мења око 600 калорија дневно по глави становника. С овом памећу, коју имамо, и ми, и Хрвати, заслужујемо да нестанемо. Ми чак не умемо ни људски да се мрзимо, него онако, естрадно, са много декоративних елемената. Једино кога ми је жао, када је Олуја у питању, јесу они момци код Петриње, који су се мушки борили, не знајући да су већ продати. Они су истински хероји. Крајишници су дозволили да им пола браће ухвати маглу пре 1995-те, дозволили су да их воде неспособњаковићи, попут Рашковића, Мартића и Бабића; дозволили су да их воде генерали који ни сами нису знали коме су лојални – Београду, или Книну; дозволили су да им се отме тешко наоружање. Ни једног тренутка нису дошли на замисао да су за све ово сами криви, као што ни ми не долазимо на замисао да смо криви што 17 година, овде, у Србији, влада најгоре што Србија има. Увек је крив неко други. Према томе, немамо коме да се жалимо. Крајишнике занимају само још статусна питања, имовина, пензије и документа. Крајина је остала у песмама и користи још само за свадбе и весеља. Кад се организује, у Београду, неки протест против Олује, свих има на њему, сем Крајишника. Они гледају своја посла, немају времена да се баве тривијалним питањима. Ја сам оно што се данас означава као Србијанац, немам кап динарске крви, нема родбину из Книна и Никшића. Не пада ми напамет да више жалим због Олује, него Крајишници. У Хрватску, док сам жив, отићи нећу, иако знам да тамо живе људи, а не крокодили и да Хрвати нису рогати. Учен сам да немам брата док не роди мајка и тога се држим. На индивидуалном плану, спреман сам да се дружим (и дружим се) и са Хрватима, и са Бошњацима, па и са Шиптарима. Не мислим да су, појединачно, гори од нас. Био сам ожењен Хрватицом и једнако је била добра, или лоша, колико би то била и Српкиња (мада су СрБкиње сигурно боље). Ено је, иако смо разведени, слави Ђурђиц боље него ја. Ипак, у мојој свести, можда сасвим погрешно, одлазак у Хрватску би значио да сам халалио Јасеновац и Јадовно, Паг и јаме, а ја то не могу, иако нико мој у тим јамама није. Мени Хрвати никог од фамилије нису убили, али путовницу не би узео од њих таман да ми 10 сома јура у њу муну. Ма колико се трудио, не могу да разумем Србе из Хрватске, или барем онај њихов део који нешто тражи од Хрватске. За крв се узима крв, а не путовница. Али, шта ја знам о томе, ја сам геџа, Копаоничанин, никакав Србин спрам Црногораца и Крајишника, који су цвет српства. Цела века слушам како је најлакше бити Србин у Србији, како је подвиг то бити у Хрватској. Нисам сигуран. Ми смо све примили, чак и гураве Словенце, а нас нико. Ко год од Срба да овде дође и одакле год да дође, ко да је у туђе дошао – само мисли како да отима, харачи и управља. Ми смо, за Србе са стране, не браћа, него хранљива подлога. Да не буде забуне: бар трећина мојих пријатеља су Крајишници и Црногорци и, веровали или не, и они то виде. Некад се и зезамо на ту тему. Кажу: ми смо дошли овде да вам поправимо расу, да вас научимо бизнису итд. Мој друг Боле им каже: а ми смо вам дали само станове, паре, положаје итд. Мало међупријатељско зезање. Према томе, доста кукања и нарицања. Ако имамо план (а немамо) за повратак на Косово и у Крајину, вратимо се. Ако немамо снаге и воље, кукање ту помоћи неће. Насловна – „Storm“ by Charles (Carle) Vanloo

Олујна времена | Милан Миленковић

, http://ift.tt/1rMQyM6