#па��

[lacinkaju]

Пра беларускія Каляды ад Сойкі

Жарало: sojka.io Мастачка: Constance Hierasimenko

[8-bitdyke]

@aristotels у част твог блог-титла, ево веза на џепу мог матурантског одела (дуга прича норвешких академцких традиција)

[sonizitos]

˚ . .ྀི  ۪ 🗝 ˚ . .ྀི  ۪ 🕷

⠀⠀. ˚. Welcome To The Suicide Circus ⭒ .

[tomirida]

what annoys me about russian wikipedia and russian journalism is that they insist on using soviet names for central asian places: alma-ata instead of almaty, for instance, or kirgiziya instead of kyrgyzstan. when one corrects them they get defensive and cite the writing norms of the russian federation, but they miss the fact that russian is one of the official languages of qazaqstan and kyrgyzstan, and is also the mother tongue of many of its citizens, so the two countries are completely within their rights to form their own norms of the russian language. you forced the language on us, so don't be upset when we use it however we want. the same happened with spanish, english, and french, but unfortunately the memo hasn't reached russian yet.

[nonomikun]

ssr henry 😳🕶👌

[quince-of-mine]

I was tagged by @battle-of-sparrows to post my lock screen, last song, last picture taken, last picture saved and 9 songs on repeat. :)

So, here it goes <3

my wallpaper

last pic I took

the latest pic I saved lol

last song I listened to

And 9 songs I play ON REPEAT (ong):

1. Arctic Monkeys - Yellow Bricks (!!!)

2. TV girl - Lovers Rock

3. Bbno$ - help herself

4. Lana Del Ray - Diet Mounain Dew

5. Zana - Vejte snegovi

6. Van Gogh - Tanka nit

7. Aerodrom - Obična ljubavna pesma

8. Oliver Tree - Again & Again

9. Cage the elephant - Cigarette Daydreams

Thank you for tagging me! I would like to tag @love-n-purple and @gospa-dar and anyone who would like to share their version of these bits. <3

[redfield-by]

Паўночнае ззянне

[trevlad-sounds]

Intro 00:00 Dark Fidelity Hi Fi-The Happy Consumer 00:26

Nimbostrata-Synth Medley I 04:10

Kevin Pearce-Crazy Universe 08:36

Actress-Oway ( f 7 ) 11:36

Thought Bubble-ReEntry 16:15

Abrão-Intensidade - Rina Remix 19:59

Kirk Degiorgio-The Oakland Feel 24:40

Virusmoto-ᛈᛟᛚᛁᛗᛟᚱᛈᚺ ᛖᛊᚲᚨᛈᛖ 26:01

Pabellón Sintético-Bauhaus 31:58

Listening Center-Portable Electronic Musical Instrument 40:30

Albin-Sent 43:25

Michal Turtle-Phantoms of Dreamland 47:53

Komarebi-Run With It 59:17

Drapizdat, Сам Себе Па-Бо Не 1:04:35

Sylvia Sommer-Tinguely 1:09:03

Payta-Sunnier Days 1:10:55

Outro 1:13:42

Artists:

[someonewholikesartalot]

Замалёўка 21.12.

Freda – Det måste gå

У гэты перадкалядны час да маладой жыхаркі ў роздуме прыходзяць дзве эмоцыі. Дзве асацыяцыі. І калі так здараецца, ёй непазбежна падаецца, што яна вар’яцее.

Бо адна эмоцыя – лагічная і заканамерная. Гэта стома. Яна прымушае адкладаць усе такія быццам бы нявартыя, але неабходныя справы ў выглядзе справаздач і нейкіх пазык. Стома – яна размераная, яна прымушае саму дзяўчыну паводзіць сябе неяк не па ўзросце: абдумваць кожнае слова, прамаўляць яго нетаропка і вельмі ясна, не запінацца, але вымаўляць словы, якія складаюцца ў фразы пад назвай “яшчэ зраблю”, “стамілася”, “я не хачу зараз гэта абмяркоўваць”.

Калі пераднавагодняя стома апаноўвае дзяўчыну, яна нават сварыцца не ўмее.

А іншая – зусім незразумелая. Яна бы свята, бы любімы час года, яна танчыць сняжынкамі ў святле ліхтароў, скразіць у надпісах на заснежаных машынах. Гэта натхненне. Тое, што дае сілы святкаваць, рабіць іншым падарункі, усё ж такі закрываць дзіры па справаздачах ды іншым. Тое, дзякуючы чаму часамі дзяўчына актыўна жэсцікулюе, багатае на самыя розныя эмоцыі. І дзякуючы чаму яна яшчэ не страціла веру.

Нават за некалькі апошніх гадоў.

Як заўжды, самая доўгая ноч – час падводзіць папярэднія вынікі не толькі году, але і ўласнаму паўгоду. Што адбылося за паўгады новай лічбы? Ці здзяйсняюцца мары? Што хацелася б зрабіць?

Гадамі ўжо нічога не мяняецца.

І вось зноў гэтыя дзве эмоцыі б’юцца ў ёй.

“Абы-як бы перажыць, - гутарыць у ёй стома, заплюшчваючы дзяўчыне вочы наўпрост за працоўным сталом. – І так шмат чаго можна здаць у студзені. І праца гэтая бясконцая працягнецца без наймалейшага адпачынку”.

“Не здавайся, - па-вар’яцку шэпча натхненне. – Зрабі тое, што так даўно хацела. Сёння позна, дык заўтра звары прыемны напой. Скажы чалавеку, якога кахаеш, пра пачуцці. Паслухай той альбом, што хацела. Зірні, у ліхтарах танчаць сняжынкі”.

Дзяўчына нават не правярае, ці праўда апошнія словы – і так ведае, што імжыць некалькі апошніх дзён.

“Хутка сяброўцы дарыць падарунак на таемнага Санту, - не здаецца натхненне. – Хутка воля. Пасядзелкі за гарбатай. Хутка сам новы год, як пакоціцца ўсё з гары – будзеш толькі весела насвішчваць песенькі”.

Дзяўчына не слухаецца. Тым больш што побач сядзіць стома і нашэптвае: “табе трэба яшчэ падрыхтаваць канспект. Уставаць рана. Засталося і так спаць 7 гадзін. Ты ж не ўстанеш”.

І натхненне весела выдзірае з рук стомы дзяўчыну “Каву выпі! Імкліва падрыхтуйся да сну! І здзяйсняй цуды. Заўтра народзіцца зіма! А за ёй – свята. А за ёй – чарговая вясна”.

Дзяўчына ўпершыню прыслухоўваецца да гэтага змагання. Гэта бы змаганне восені і зімы, калі шэрасць мяняецца на святочныя фарбы і ўпрыгожваецца чалавекам. І бы змаганне зімы і вясны, калі снег надакучыў настолькі, што чакаеш вясну, што размалюе беласнежнае палатно сваімі ўзорамі і фарбамі.

Калі б у ёй перамагла стома, то яна б падумала, што назаўжды згублена юнацтва і здольнасць марыць.

Але яна ўсміхаецца і паднімаецца, каб заварыць каву і імкліва пачаць рыхтавацца да сну, закрыць рэшткі абавязкаў на заўтра.

За акном прывідна танчаць сняжынкі ў вясёлай польцы, што дзяўчына абрала натхненне.

[lacinkaju]

Цытаты Максіма Гарэцкага, ад якіх і смешна і плакаць хочацца.

У сэрцы маім нешта прыемнае і хворае. Як шчырае каханне. Як каханне таго, хто шмат думаў. Спрадвечнае і тлен. — "Ціхая плынь"

Мой родны край, краса мая, з табою век не ў згодзе я… — “У лазні”

Бяссільнасць пакрыўджанага – самае балючае пачуццё. Лягчэй можна дараваць крыўду індывідуальную, чым нацыянальную ці класавую. — “Спрэчкі”

Ідэал, што хутка дасціглы – не вялікі ідэал… І наогул – дасціглы ідэал – не ідэал… — “Антон”

Перш-наперш ёсць сумленны чалавек, а потым ужо чалавек такой-та нацыі, такой-та веры і гэтак далей. — “Мутэрка”

А што ж на свеце можа быць лепей за сяброўскую дзявочую ласку? Каханне вымагае мукі і няволі і выпіваецца, як чарка хмелю, – сяброўства з дзяўчынаю дае радасць і прыемны супакой. — “Меланхолія”

Пісаць – значыць працаваць дзеля людскога чытання. — “Рунь”

І няма прыгожых перажыванняў. І калі ёсць пачаткі таго ў людской маладосці, дык надта паспешна загняцець іх бруд. Астанецца кляцьба, лаянка і злосць. — “Дзве душы”

Як ні спрачайся, – жывець кожны, як жывецца. — “Амерыканец”

У нашы часы могуць жыць у творчасці толькі фанатыкі з правага ці леваг�� боку. Вялікі сум нашых дум перавышае патрэбу тварыць. — “Ідуць усе – іду я…”

Эх! Пайсці і сілу сваю на ўвесь свет паказаць, прагнаць крыўдзіцеляў, вытурыць іх ад людзей бедных, шчырых, змірных і пакорліва-прыяючых, людзей родных і балюча скрыўджаных. І добра на зямельцы будзе ўсім! Усе родныя, радыя, усе дужыя, ладныя. — “Роднае карэнне”

[ruchomyzamak]

Новыя разьдзелы цяпер будуць публікавацца тут штотыднёва, бо кніга ўжо цалкам перакладзеная. Файлы (pdf або epub) можна сьцягнуць адсюль. Акрамя клясычнага правапісу (варыянт, які публікуецца на гэтай старонцы), там ёсьць вэрсія з афіцыйным правапісам і з клясычнай лацінкай.

Памятайма, што пераклад аматарскі й не праходзіў ані рэдактуру ані карэктуру; перакладніца перапрашае за мажлівыя абмылы. Прыемнага чытаньня!

[liusia-piu]

Галицький квір пише:

Як там "вії" вражою мовою будуть?

Чому "Вій" а не "Рєсніц" 🤡?

Гарчу разом з вами, і жую гріночку

Вестерни не готові до таких складних маніпуляції, але нічо по краплінці, по пішінці і дійде

[foxmercurry]

Сегодня я проснулась с довольно таки обычным настроением. Ничего не происходило, ничего не чувствую.

Есть ещё один вид настроения это когда ты находишься в состоянии по середине.

Хотела сделать пост про фенибут.

Когда я ходила к невропатологу по поводу своего сердца(там не оказалось проблем), я рассказала про свои ПА, про селфхарм, случайно так получилось, что рассказала, и меня начали спрашивать что я чувствую во время ПА, как я успокаиваюсь, и давно ли это у меня. Я говорю что чувствую страх, головокружение, потливость, и одновременно морозит, бывает нехватка воздуха, что справляюсь только с музыкой и с восстановлением дыхания, и что такие штуки я ловлю уже 4 года. Тогда врач прописал мне такой препарат как фенибут, ну я начала его принимать.

Прием фенибута. Когда я начала принимать данный препарат, в первые несколько дней, очень сильно кружилась голова, и была повышенная сонливость, я не могла на чем то сконцентрироваться так как хотела очень спать из за таблеток, спустя неделю это более менее прошло, ещё была такая штука как повышенное настроение, после наверное недели приема, я поняла что не ловлю тревожные состояния, единственное что вроде как плохо это то что помимо тревожных состояний , я не могла и почувствовать другие эмоции, ну вот ты сидишь допустим, и ты ничего не чувствуешь, но с другой стороны любой там звук из тик тока, может довести тебя до слез и ты будешь реветь 4 часа(такое у меня было , и не один раз).

В интернете написано ещё что если резко прекратить принимать фенибут после 6 недель приема то можно словит�� галюцинаю, то это правда, я ловила галюцинаю так получилось что мы поехали в отпуск на неделю и я забыла свои таблетки а на тот момент, я принимала фенибут, уже наверное недели 6-7, ну и я словила, эту штуку. Было страшно.

А вообще знаете если это поможет вам избавится от ПА, то почему бы нет, главное потом справится без таблеток, и начать жить нормально.

Всем мира, добра и хорошего морального состояние

[gorskivijenac]

хвала што пишеш постове о српској историји, увек ми буде драго да видим да се неко још сећа наших жртава. желим ти леп дан!

Игром случаја ја немам никога у породици са друге стране Дрине. Део моје породице јесте пропратио од бугарских фашиста али нико није од усташа. Колико год мени било тешко да читам, гледам и пишем о томе, људима којима се то десило и њиховим преживелим потомцима и породицама је много горе. Сматрам да ми као део овог народа морамо да знамо ма колико ти злочини били окрутни и тешки. Доста њих нема другог избора него да једноставно зна, када имаш некога у породици ко је кроз то прошао тога се присећаш стално јер је одредило судбину твоје породице. Шта је мени или некоме тешко да делимо то са њима? Па шта ако се то није десило у мом крају у мојој околини и даље се десило некоме ко је део мог народа. Сви ми морамо да се присећамо тих злочина, посебно усташких. Толико година су прикривани, јаме су бетонирали, имена и детаљи о деци са козаре украдени и уништени, забранили да се о томе прича, или барем да се гласно каже ко је то радио, према коме и зашто... покушали су то да сатру али ми нисмо заборавили. Баш због те забране говора о злочинима сматрам да се због тога доста људи осећа као да им је све ово превише, да неко не може ни да поверује, и стварно јесте превише све одједном. То није годинама учено, већ сад када напокон можемо гласно и јасно да причамо о својим жртвама из другог светског рата, све смо одједном ставили на видело, нисмо за тако кратко време успели и зато сада сви мисле да је постојао Јасеновац и то је то, када споменеш неки други злочин неке људе као да није брига, изигноришу то.

[ev-n-learning]

Гатую гарбату? Не. Гатую торт