#φαΐ

[allo-frouto]

Θέλω τότε τις χειλάρες σου πάνω στο κορμί μου και τα μάτια σου να δακρύζουν από το πόσο βαθειά είμαι μες στο στόμα σου. Ύστερα ναι, θα μαγειρέψω οτιδήποτε σου κάνει κέφι.

Έπρεπε να το πω 😇💓

Εύχομαι να ξαλάφρωσες μετά από αυτό.

[omnis888]

Αγάπη είναι,

να ξαπλώνεις πάνω μου ,

και να ξυπνάς πιασμένη ,

αλλά χαρούμενη.

Αγάπη ειναι ,

η πρώτη μπουκιά από το φαΐ σου ,

που πάντα μου την δίνεις για να "δόκιμασω".

Αγαπη είναι ,

όταν όλοι θέλαν να πάνε για ποτό ,

αλλά εσυ ήξερες ότι ήμουν κομμάτια ,

να κανεις ότι πονάει το στομάχι σου

για να γυρίσουμε να κοιμηθούμε.

Αγαπη είναι,

κάθε φορά που έχεις πανω από δυο μέρες να με δεις ,

να τρέχεις πανω μου

και να νομίζω ότι με αγκαλιάζει ο κόσμος όλος.

Αγαπη είναι τα τσιγάρα,

που τα βάζεις σε μπουκαλάκι να τα πετάξουμε όταν κατέ��ουμε από το αμαξι ,

γιατί ξέρεις πως με γεμίζει τύψεις να τα πετάω κάτω.

Αγάπη είναι,

το μπλουζάκι που μου έδωσες προχθές

και μου είπες ότι ήταν στα χρώματα μου και έπρεπε να το πάρεις.

Αγάπη είναι ,

να περιμένεις μαζί μου κάθε βράδυ να παρκάρω ,

για να μην με αφήσεις μόνο μου.

Αγάπη είναι ,

το νερό που ακουμπάς δίπλα στο κομοδίνο κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε ,

μήπως και διψάσουμε.

Αγάπη είναι ,

να κάθεσαι δίπλα μου σε 12 ώρες ταξίδι ενώ είσαι άυπνη ,

απλά για να μην κουραστώ.

Αγάπη είναι ,

να παίρνεις τηλέφωνο την γιαγιά μου για χρόνια πολλά ,

για να της κάνεις λίγο πιο χαρούμενη την μέρα εκείνη ,

γνωρίζοντας τι αδυναμία μου ‘χει.

Αγάπη είναι ,

να με κουτσομπολεύεις με την μάνα μου σε κάθε ευκαιρία ,

για το ποσό διαβάζω για αυτή την εξεταστική.

Αγάπη είναι ,

να μου λες να μπω φαντάρος να τελειώσω ,

και να μην αγχώνομαι για όσο θα λείπω ,

γιατί εσυ θα ετοιμάζεις τα πράγματα μας πίσω.

Αγάπη είναι ,

το τσιγάρο που μου στρίβεις ,

πριν στρίψεις το δικό σου.

Αγάπη είναι ότι κατάφερες σε κάθε τι μικρό γύρω σου ,

κάθε κίνηση σου

κάθε πράξη σου

κάθε βλέμμα σου

εγώ να βλέπω αγάπη.

Αγάπη είσαι Εσύ.

- Omnis

[sugaroto]

Εντωμεταξύ επδ ήμουν κουρασμένο δεν κατάλαβα τα μισά (από όλο το σημερινό σεμινάριο, όχι μόνο του Καραγκιόζη) αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ότι το χέρι του Καραγκιόζη έχει δικιά του προσωπικότητα (κανον, το δέχομαι) και αν κοιτάξεις αρχαίες ζωγραφιές (δεν θυμάμαι πως τις ειπε) το χέρι του συμβολίζει αντρικό μόριο. (ΓΙΑΤΙ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ)(1τομεσημερι)

Μας είπε και τι συμβολίζει η καμπούρα του κ ο τυπάς το ζουσε (καταλαβαίνεις ότι του άρεσε το θέμα από τον τρόπο που μιλούσε)

Αλλά όταν είπε αυτό για το χέρι απλά έμεινα. Παίζει για τα επόμενα 5-10 λεπτά να μην άκουγα γτ ήμουν σε φαση DID HE JUST SAY THAT

Θέμα από σεμινάριο στο πανεπιστήμιο:

[eptileeikala]

τὸ γατί μου

δὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδια

θέλει καὶ φαΐ

τὸ κορμί μου

δὲ χορταίνει μόνο μὲ φαΐ

θέλει καὶ χάδια

[petamouthnmpurasou]

�� φοιτητική μου ζωή εως τώρα είναι κλάματα, φαΐ, ντοντ και συνεχής αναζήτηση 3αδας για τιτσου

[aidhmwn-sigh]

Μύρισε καλοκαίρι και σκεφτόμουν..

Ο πρώτος μου προορισμός για φέτος έγινε πραγματικότητα μα..

Για φαντάσου να ταξιδεύαμε μαζί σε όλους αυτούς τους προορισμούς.

Να μπαίνουμε στο καράβι με δυο σάκους στην πλάτη.

Να κατεβαίναμε στο λιμάνι και να ξεκινουσε η περιπέτεια.

Να εξερευνούσαμε όλα αυτά τα όμορφα κάτασπρα σοκάκια.

Να σε φίλαγα σε καθένα από αυτά.

Να σε φωτογράφιζα.

Να με φωτογραφιζες.

Να είχεις κάτι από εμένα και εγώ από σένα.

Να εξερευνούσαμε ασταμάτητα.

Να γυρίζαμε στο δωμάτιο μας για ένα γρήγορο μπάνιο και ύστερα να βγαίναμε σε αυτά τα όμορφα ταβερνάκια για φαΐ.

Να ήμουν ευτυχισμένη που σε βλέπω ευτυχισμένη.

Και όταν το φως του ηλίου έπεφτε να σε έβγαζα για ένα ποτό.

Και ίσως αυτό το ποτό να μην ήταν ένα.. να ήταν λίγα περισσότερα.

Και να παραπατούσες στα σοκάκια και το φως του φεγγαριού να φώτιζε τα ματια σου.

Και εγώ να σε κράταγα μέχρι να φτάσουμε στο δωμάτιο μας.

Και αφού φτάναμε και μπαίναμε μέσα, να κοιταζόμασταν και το μόνο που να σκεφτόμασταν να ήταν..

Ποσό αξιζουμε μαζί όλα τα καλοκαίρια του κόσμου.

Αν αυτό άξιζε να το χάσεις τότε κάπου εδώ να σου πω ότι τίποτα δεν θα είναι τόσο δυνατό όσο η σκέψη για τα καλοκαίρια που δεν ζήσαμε ματια μου!

[loulouditouheimona]

Αν δεν γυρίζεις σπίτι τρεις η ώρα το βράδυ μετά από φαΐ, τσίπουρα και ποτά και να απλώνεις πετσέτες και μαγιό, καλοκαίρι δεν είναι.

Γνώμη μου ✨✨✨

[bl00dyghoul2]

Η τέλεια μέρα ξεκινάει με κλάμα και χωρίς καμία διάθεση για φαΐ και παραγωγικοτητα 😃

[psychotiko-epeisodio]

"Ανθρώπινο λάθος".

Όσο οι συγγενείς και οι φί��οι των θυμάτων ψάχνουν να βρουν τους ανθρώπους τους, είτε ζωντανούς,είτε όχι,ο κύριος Μητσοτάκης δηλώνει πως επρόκειτο για "ανθρώπινο λάθος".

Κύριε Μητσοτάκη,λάθος λέμε ότι είναι κάτι όταν πρόκειται για ένα βάζο που σπαει, όταν ξεχνάμε να βγάλουμε το φαΐ από τον φούρνο κλπ,όταν χάνονται τόσοι άνθρωποι με αυτόν τον βάναυσο τρόπο,δεν λέγεται λάθος,λεγεται αμέλεια και ανευθυνότητα.Λεγεται αδιαφορια.

Για αυτό λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις,αν δεν πρόκειται να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί,και αν δεν είστε σε θέση να παραδεχτείτε πως έχετε μερίδιο και εσείς σε όλο αυτό,τότε καλύτερο θα ήταν να μην παίρνετε θέση καθόλου.

[eccedentesiastmusician]

Η Μαργαρίτα Καραπάνου, σε ένα μανιακό επεισόδιο που έπαθε μόλις 20 ετών, οδήγησε την εαυτή της σε ένα μπαλκόνι με σκοπό να πέσει. Φρόντισε να κλειδώσει το σπίτι για να μην μπορεί να μπει κανείς και αποφάσισε να πηδήξει μπροστά στη μητέρα της, η οποία φώναζε κάτω από το σπίτι μπροστά από έναν νεαρό ταξιτζή που τις περίμενε για να τις πάει κάπου.

Ο Μπάμπης, που οδηγούσε ταξί και κάπνιζε Καρέλια Αγρινίου και σύχναζε στις ταβέρνες του Πειραιά, σκαρφάλωσε τρεις ορόφους απέξω μέχρι το μπαλκόνι και με κάποιο τρόπο έσωσε την Καραπάνου, χωρίς να μπορεί να πολυκαταλάβει τι σημαίνει μανιοκατάθλιψη και αφελώς θεωρώντας όλα αυτά "μαλακίες και τρέλες της ηλικίας", της είπε "θα σε πάω εγώ σε μια ταβερνούλα και θα σου περάσουν όλα".

Η Καραπάνου περιγράφει πώς μια από τις πιο συγκινητικές φράσεις της ζωής της βγήκε από εκείνο το στόμα του Μπάμπη του ταξιτζή, που την πήγε σε μια ταβέρνα στον Πειραιά να την ταΐσει μπαρμπουνάκι και ζεστό ψωμί, όταν βλέποντας την ανορεξία της Μαργαρίτας την ρώτησε "γιατί δε μου τρως, έλα να φας έλα να συνέλθεις".

Αυτό το "μου" κάπως συγκίνησε τη Μαργαρίτα που φαίνεται πως με ένα τρόπο εκείνο το βράδυ η ταβέρνα μεταμορφώθηκε σε ένα τόπο αποδοχής για εκείνη, σε ένα θεραπευτήριο, και άρχισε κάπως να τρώει με σχετική απόλαυση και ηρεμία, ο Μπάμπης που δεν ήθελε να την κουτουπώσει, μα να την φροντίσει όπως φροντίζουν ένα παιδί, την υποδέχτηκε στον κόσμο του σαν εκείνος να είναι μια άλλη ανατρεπτική φροντίστρια νοσοκόμα, την έβαλε στο ταξί με λαϊκά στο κασετόφωνο και χωρίς να ξέρει ούτε από ανθρωπολογίες, ούτε από θεραπείες, με το φαΐ έχτισε ένα τελετουργικό από αυτά που καταβάθος όλες οι μικρές άνθρωποι έχουν ανάγκη, κάποιον μια φορά να σε ταΐσει στο στόμα, όπως ξεκινάει η ζωή μέσα από την τροφή, όπως η τροφή, σύμφωνα με τα λόγια της Τσαλίκογλου αποτελεί το πρώτο "ερωτικό μητρικό αντικείμενο ".

Ο "ανυποψίαστος " και λαϊκό αγόρι Μπάμπης, μέσα στην, ας μη γελιόμαστε σαφώς ισοπεδωτική του προσέγγιση για την ψυχική υγεία, είχε μια βαθιά φιλοσοφία που τη συμπύκνωσε στην επωδό του"Όλα καταστρέφονται πολύ εύκολα. Είναι άχρηστα τα πράγματα ."

Η έννοια του εφήμερου, η αδυναμία να τα γιατρέψουμε τελικά όλα, εκείνη η άκρη του γκρεμού είναι σταυροδρόμια που βαδίζουμε συχνά πυκνά, ανεξάρτητα από το αν πάσχουμε ή όχι από μανιακά επεισόδια, πολλοί από εμάς ακόμα κι αν δε θα το κάναμε και αν δεν θέλουμε να το εξομολογηθούμε, φαντάστηκαμε έστω μια φορά πως πέρνουμε φόρα και πέφτουμε από ένα μπαλκόνι γιατί δεν αντέχαμε.

Έχουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υπάρξει παιδιά με τραυματισμένα γόνατα και ευτυχώς όλο και κάποιος άνοιξε την αυλή του και μας μάζεψε βάζοντας και ένα πιάτο φαϊ μπροστά μας, ως ένδειξη φροντίδας.

Και τελικά στη ζωή το δύσκολο δεν είναι να βρεις κάποιον να σε ταϊσει στο στόμα. Το δύσκολο είναι να απολαμβάνεις τις κτητικές αντωνυμίες και να αντέχεις την ανάγκη σου να σε ταΐζουν στο στόμα. Το δύσκολο είναι εκείνο το χέρι που σε ταΐζει μπαρμπουνάκι στο στόμα, και εσύ δεν ξέρεις τι να δαγκώσεις, το χέρι ή το ψάρι.

Καμιά φορά, είναι φορές, που αρκεί μια ταβέρνα, ένα αμάξι και ένα κασετόφωνο.

Η όπως λέει ένα άλλο ποίημα καμιά φορά θα πρέπει να καταργήσεις τον ουρανό κι όλο τον κόσμο και να αφήσεις μονάχα μια ταβέρνα, ένα ποτό, ένα τραγούδι και εσύ, εσύ να περνάς απέξω, να σε βλέπω.

Όλα είναι εφήμερα. Μα το εφήμερο ευτυχώς κρατάει για πάντα.

_____

Κείμενο: Βάλια Τσιριγώτη

Πηγή: The Institute for Experimental Arts

[mousikofilia]

Κάποιες φορές θυμάμαι τόσα να σου πω

κατι βραδιές που 'χα ξεμείνει από τσιγάρα, από καρδιά, μυαλό, αλκοόλ, φαΐ

μα σε θυμόμουν κατά τ' άλλα,

κι αυτό κάποιες φορές ήταν τα πάντα.

Κάποιες φορές - Άτοπος

[ouranos77]

Είχα ξεχάσει το πρώτο μας μπάνιο με βροχή,

είχα ξεχάσει ποσο όμορφος ήσουν εκείνη την μέρα..

Είχα ξεχάσει το χτυποκάρδι μου όταν με πλησιαζες…

πρώτη φορά

πρώτη φορα που θα με άγγιζες το σώμα μου,

έτσι όπως είναι πραγματικά.

Τα χέρια σου στην μέση μου και τα μάτια σου πάνω μου

Φαινόσουν ευτυχισμένος.

Μα τι είναι ευτυχία ;

Ευτυχία δεν είναι η αγάπη ;

Τι ψάχνουμε τελικά ;

Ψάχνουμε το πνεύμα ή την ύλη ;

Κοιτάμε τυποποιημένες σχέσεις της εποχής μας ή μάτια που λιώνουν για εμάς ;

Έλιωνα εκείνη την μέρα ,

Έλιωνα να κοιταω τα βρεγμένα σου μάτια

Ήσουν…

Ίσως ήσουν ένα πλάσμα όχι από δω

Ίσως ήσουν το πλάσμα μου

Ναι το πλάσμα μου. Αυτή είναι η σωστή έννοια

Ήσουν δικός μου εκείνη την μέρα.

Ήμουν πλήρης

Ήμουν ολόκληρη επιτέλους

Δίχως… δίχως αναπνοή

Την είχες εσυ όλη στα χέρια σου

Κρύωνα αλλα δε με ένοιαζε

Τωρα με νοιάζει, δε θέλω να κρυώνω ,

φοβάμαι

Φοβάμαι να κρυώνω πια , φοβάμαι να σε εμπιστευτώ. Γιατί;

Γιατί μου έκλεψες το καλύτερο συναίσθημα ;

Την ασφάλεια που ένιωθα για σενα.

—-

Ύστερα, άρχισε να βρέχει,

τρόμαξες,

ήθελες να φύγουμε

Εγώ σου είπα ζήσε λίγο τη στιγμή

Τι;

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζ η σ ε λ ι γ ο τ η σ τ ι γ μ η

Που θα την ξανά βρεις;

Το ακριβότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι στιγμές

Το καλύτερο κινητό να πάρεις,

το καλύτερο στυλ να φτιάξεις ,

στο καλύτερο κλαμπ να πας

με τις καλύτερες γκόμενες

Τέτοιες στιγμές είναι χαραγμένες μέσα μας που δε θα τις ξανά ζήσεις,

δε θα είσαι ποτε ξανά 19 σε μια θάλασσα στη βροχή με τον έρωτα σου,

δε θα είσαι ποτε ξανά ο ίδιος,

και το ίδιο άτομο που μιλάς δε θα είναι ποτε ξανά αυτό,

θα είναι κάτι παρόμοιο που του μοιάζει.

Καληνύχτα έρωτα μου.

Θα έγραφα κι αλλα,

αλλα είναι ώρα για ζωή

Καινουρια ζωη,

έναν καινούριο έρωτα

Καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινούριο τέλος

——

Μετά βγήκαμε,

Κρυωνες,

σηκώθηκα έψαξα ότι στεγνό υπήρχε για να το ρίξω πάνω σου

Αντέδρασες, δεν ήθελες,

με τράβηξες

μα εγώ δε σε άκουγα

Το μόνο που ήθελα ήταν να ζεσταθείς

Πάντα έβαζα εσένα μπροστά από εμένα,

όχι από υποχρέωση,

επειδή δίπλα σου δεν υπήρχα,

εξιλεωνόμουν

Υπήρχα μέσα σου, η χαρά μου ήταν να βλέπω το χαμόγελο σου, να βλέπω ότι περνάς καλά.

Τέλος πάντων, έγινα κουβαρακι κι με έβαλες στην αγκαλιά σου, σκεπάστηκαμε μαζί, τότε αρχισε το καλο…

Ήρθε το φαΐ! Χα!

Ακόμα περιμένουμε εκείνη την χαρτοπετσέτα,

εκείνη που ζητήσαμε από το παιδί που μάζευε βιαστικός τις ξαπλώστρες.

Φοβόταν την βροχή ο ανόητος.

Γιατί να φοβάσαι τη βροχή;

——

Ώπα λέγαμε για την καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινουριο τελος

Ναι…

Άδικο

Άδικο να δεχτώ κάποιον άλλον στη ζωή μου ενώ θα μπορούσα να τη φτιάξω μαζί σου,

Άδικο να πάω μαζί του ταξίδια, να μου κάνει έρωτα όλο το βράδυ και το πρωι να ξυπνάμε αγκαλιά

——

Μετά,

όταν το πήραμε απόφαση να φύγουμε,

βρεγμένοι κρυωμενοι και μουδιασμένοι από το κρύο,

γελούσα

Πάντα γελούσα με την βλακεία που μας κουβαλάει.

Ήταν η πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πόσο ξεροκεφαλος ήσουν,

δεν άλλαξες ποτε τα βρεγμένα ενώ είχες στεγνά

Θα μου μείνει άχτι.

Την άλλη μέρα ήμασταν άρρωστοι.

—-

‘…εχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…’

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Ένα τέτοιο ποστ δεν κλείνει με κάτι συγκεκριμένο κλείνει με μια μάχη μεταξύ του εαυτού σου και των αναμνήσεων, μουδιασμένη.

Σαγαπαω κι σήμερα αγάπη μου.

7-10-23

[omnis888]

Σκέψου τώρα.

Και σκέψου τώρα ,

οτι ο καφες που έφτιαξες σήμερα το πρωί ,

δεν είναι ένας αλλα δυο.

Σκέψου ότι καθίσαμε μαζί στο μπαιλκονι για να κάνουμε το πρώτο τσιγάρο της μέρας

και έφυγα βιαστικά πριν προλάβω να πιω την τελευταία γουλιά καφέ ,

να βγάλω το σκυλί βόλτα ,

όσο εσυ ετοιμαζόσουν για να φύγουμε μαζί.

Σκέψου να περπατάμε μαζί μέχρι την στάση του μετρο

και να σε χαιρετάω μέσα από το τζαμί όσο βλέπω το τραινο που είσαι μέσα να απομακρύνεται.

Σκέψου το βράδυ που θα γύρισω να καθίσουμε αγκαλιά

και να μου πεις για κάθε άνθρωπο που γνώρισες σήμερα

ή για το ποσό σε εκνεύρισε κάτι ασήμαντο.

Σκέψου για να σου φτιάξω το κέφι να σου μαγειρεύω το αγαπημένο σου φαΐ

και να στο φέρνω μπροστά από την τηλεόραση ,

όσο εσυ ψάχνεις με ποια σειρά θα ε��ιστούμε αυτή την εβδομάδα.

Και τώρα σκέψου ότι δεν μας χωρίζουν τα χιλιόμετρα.

Σκέψου ότι είσαι τόσο κοντά που επιτέλους μπορώ να σου χαϊδέψω τα μαλλιά

και να σου δώσω ένα φίλι στο μέτωπο.

Σκέψου ότι τα βραδιά δεν παίρνω αγκαλιά το μαξιλάρι μου ,

μήπως και ξαφνικά γίνει εσυ.

Σκέψου πως πλέον οι μέρες δεν περνάνε αργά ,

και πως δεν χρειάζεται να σπρώχνω με μανία τον χρόνο μέχρι να σε δω.

Σκέψου πως τα σεντόνια στο κρεβάτι σου είναι τσαλακωμένα και από τις δυο μεριές

και τα μαξιλάρια είναι δυο.

Σκέψου πως δεν χρειάζεται να παλεύουμε να βρούμε τι ώρα θα βολέψει να μιλήσουμε σήμερα

ή πως το βραδινό τσιγάρο το κάνουμε απέναντι ο ένας από τον άλλον ,

σχολιάζοντας τους πάντες και τα πάντα.

Και μπορείς να σκέφτεσαι για ώρες

και όσο θες.

Αλλα μην σκεφτείς ποτέ πως εμείς οι δυο δεν θα τα καταφέρουμε.

Μην σκεφτείς ούτε στιγμή πως 2.500 χιλιόμετρα είναι αρκετά για να μας κρατήσουν μακριά.

Μην σκεφτείς ποτε πως υπάρχει κάτι που είναι αρκετό να μας κρατήσει.

Μην σκεφτείς ποτε πως θα κουράστω ή πως η υπομονή μου θα τελειώσει.

Η υπομονή μου θα τελειώσει όπως και η ιστορία αυτή.

Με εσένα και εμένα αγκαλιά στο κρεβάτι , σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας.

Ίσως ο τρόπος μου να είναι ρηχός.

Ή ίσως όταν έχει να κανει με εσένα να μην είμαι καλός στο γράψιμο.

Γιατί κάθε μου λέξη φοβάμαι πως δεν είναι αρκετή

και ποτε της δεν θα είναι για να περιγράψει ότι νιώθω ούτε στο ελάχιστο.

Μα μονάχα αυτό έχω για την ώρα.

Τις λέξεις μου.

Τις λέξεις μου και πολύ υπομονή.

Το μόνο που μπορεί να τα ξεπεράσει αυτά τα δυο ,

είναι η αγάπη.

Η αγάπη για τις μέρες που θα έρθουν και οχι για αυτες που χάσαμε.

Η αγάπη που άντεξε και αντέχει.

Η αγάπη που δεν ξεχνάει ποτε

και ζει μέσα από τις αναμνησεις , μέχρι να έρθει η ώρα να φτιάξουμε καινούριες.

Και τώρα σκέψου ,

πως το αύριο που έρχεται

είναι πολύ καλύτερο από ότι φανταστήκαμε εχθές.

Λίγο υπομονή ακόμα πριγκίπισσα.

και θα χτίσουμε το παραμύθι που τόσο ονειρευόμαστε.

Και μην αγχώνεσαι για το τώρα.

Έτσι και αλλιώς ,

κάθε παραμύθι έχει δύσκολη αρχή.

Σε αγαπάω.

- Omnis.

[sugaroto]

Πρωινό να τρως είναι το ποιο σημαντικό γεύμα της ημέρας. Έλα να σου βάλω λίγη πίτα σε ένα ταπερακι να έχεις να τρως

Anon θα χαρείς να μάθεις ότι και χτες και σήμερα έφαγα πρωινό

Α και ευχαριστώ για την πιτα

Είμαι φοιτήτρια θα χρειαστώ φαΐ 💪💪

Φαν φακτ ήμουν σε μια φίλη μου και η μαμά της μ έβαλε ένα ταψί κορμό

Εσύ είσαι?

[daimewdis]

Όσο μεγαλώνω αντιλαμβάνομαι ότι “μοιάζω” πιο πολύ με την μητέρα μου και τον πατέρα μου. Και αυτοί δεν έχουν πάρε δώσε, πολλά πολλά με ανθρώπους. Σπίτι, δουλειά, φαΐ και ύπνο. Από επιλογή ή η συνθήκες. ��αι ίσως για να επικρατεί ησυχία, οι τα πολλά στόματα προκαλούν φασαρίες. Οι γονείς μου είναι μαζί από συνήθεια. Δεν νομίζω να υπήρξαν ποτέ ερωτευμένοι. Απλά σε αυτές τις εποχές ήταν “δεδομένο” να βρεις κάποιον να παντρευτείς και να κανείς οικογένεια. Δεν θα ήμουν καλός γονιός αν έφερνα κάποιο παιδί στο κόσμο, και δεν είναι κάτι που επιθυμώ. Εδώ δεν φροντίζω εμένα. Μπορεί σε πέντε χρόνια ίσως αλλάξουν τα πράγματα, αλλά και πάλι δεν είναι κάτι που θέλω. Κάπου διάβασα πως: “ Ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ον” και εγώ γέλασα. Γιατί αν θέλει ο άνθρωπος μπορεί να είναι με τον κατάλληλο άνθρωπο. Απλά διαλέγουμε ή μας τυχαίνει να μην είμαστε σε δεσμεύσεις. Και είναι τίμιο, παρότι να είσαι κάπου από συνήθεια και να έχεις και καβάτζα.

6/7/23

9:14

-Δαιμεώδης

[petamouthnmpurasou]

Πρέπει να βρω άτομο να διαβάζουμε μαζί στην βιβλιοθήκη του Πάντειου

Όποτε πάω μόνη μου σκέφτομαι μόνο το φαΐ