#τα ήσυχα βράδια

[burnin--bright]

Τα ήσυχα βράδια

Η Αθήνα θ' ανάβει

Σαν μεγάλο καράβι

Που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Τα ήσυχα βράδια - Αρλέτα

[ena-nistagmeno-koala]

Τα ήσυχα βράδια

η Αθήνα θ’ανάβει

σα μεγάλο καράβι

που θα 'σαι μέσα κι εσύ

[orgismenh]

Τα ήσυχα βράδια,

η Αθήνα θα ανάβει,

σαν μεγάλο καράβι,

που θα σαι μέσα και εσύ.

Μου λείπεις πολύ κι ας είναι η ψυχή μου το τραγούδι της ερήμου που σ' ακολουθεί.

[sugaroto]

"Τα βράδια πως κοιμάσαι? Ήσυχα?"

Ναι αλλά τώρα νιώθω ότι με απειλές επίσης όχι γιατί βλέπω εφιάλτες με τουρίστες

[hope-is-what-destroyed-me]

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,

τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους

την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει

σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –

Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή

καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.

Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι

κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο

και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο

που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση

μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,

είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.

Κάποτε, μες στο βράδυ της άνοιξης, ένα παιδί σηκώνεται και φεύγει ανεξήγητα

χωρίς κανείς να το μαλώσει’ σηκώνεται αργά, απροειδοποίητα,

εκεί που καθόταν ήσυχα στο χώμα

κι η θέση του στο χώμα μένει ζεστή

και το σχήμα της στάσης του αχνίζει ακόμη στο δροσερόν αέρα

σχηματίζοντας ένα άλλο παιδί από υπόλευκη ζέστα. Τότε ολόγυρα

μαζεύονται, σα γύρω από μιαν άσπρη φωτιά, τα μικρά πρόβατα

να ζεσταθούνε’ και λίγο πιο πέρα

ένα ψηλό, ολομόναχο, άσπρο άλογο

φέγγοντας όλο κάτω απ΄ την αστροφεγγιά

κλαίει με μεγάλα, κατάφωτα δάκρυα, κρατώντας ολόρθο το κεφάλι του.

Τα βράδια του καλοκαιριού, την ώρα που κλείνουν τα δημόσια πάρκα

και τα μικρά κορίτσια με τις παραμάνες τους γυρίζουν στα σπίτια τους

κι άλλα μικρότερα μες στα καρότσια τους, κοιμισμένα κιόλας,

πίσω τους έρχονται σε μια βουβή, αόρατη ακολουθία, τα πεθαμένα κορίτσια,

ωχρά, με μαραμένα μαλλιά, κρατώντας στα δεμένα χέρια τους

τις ξερές ανθοδέσμες τους, σα μικρά ποιήματα

που δεν πρόφτασαν να τα μάθουν απ’ έξω.-

"Σχήμα της απουσίας ΙΙ" Γιάννης Ρίτσος

[chrryblssm44]

Τα ήσυχα βράδια

Η αθήνα θ' ανάβει

Σαν μεγάλο καράβι

Που θα 'σαι μέσα κι εσύ.

[aiwnia-doomed]

Σερνομαι μέσα στο σπίτι

Δεν έχω δύναμη για κάτι παραπάνω

Εκεί που κάπως τα κατάφερνα, τώρα οριακά επιβιώνω. Αυτό το βάρος, αυτή η μαυρίλα μέσα μου πάλι μεγαλώνει.

Μόνο μέχρι το μπαλκόνι για ένα τσιγάρο φτάνει το σώμα μου, αλλά μέσα στην μέρα ο ήλιος είναι ενοχλητικός

Τα βράδια όμως, όταν όλα είναι ήσυχα, το μπαλκόνι μου με την μουσική μου με το κρασί και τα τσιγάρα μου με φιλοξενεί

[inadequate--feelings]

Τα ήσυχα βράδια θα περνάει φωτισμένο της ζωής μου το τρένο που θα ‘σαι μέσα κι εσύ.

200η μέρα. 🌻

[epestrefe]

Τα ήσυχα βράδια-Αρλέτα (1985)

English lyrics:

Quiet evenings

Even if you go away to travel all around the world you will always be mine and together we will always be And I won't miss you cause my soul will be the song of the desert that will follow you The quiet evenings, Athens will light like a big ship where you will also be. And you won't miss me cause my soul will be the song of the desert that will follow you The quiet evenings, the train of my life will pass full of lights where you will also be. And you won't miss me cause my soul will be the song of the desert that will follow you

[hippierocknrolla]

[arkasyl18120]

Θέλω να ξέρεις ότι αυτός ο μικρός και ταυτόχρονα χαοτικός κόσμος που ζεις, έχει μέσα του ανθρώπους που αξίζουν. Ξέρω σε έχουν πληγώσει, κι εμένα. Ξέρω σε έχουν κάνει να αμφιβάλλεις, κι εμένα. Ξέρω ότι υπάρχουν φορές που σκέφτηκες να γίνεις ψυχρός και ανέγγιχτος, κι εγώ.

Αλλά θα σου πω ένα μυστικό, όσο υπάρχεις και υπάρχω, υπάρχουν κι άλλοι. Όσο υπάρχεις εσύ που ένιωσες όσα ένιωσα, κοιμάμαι λίγο πιο ήσυχα τα βράδια γιατί είσαι εδώ. Φοβάμαι λιγότερο το σκοτάδι, γιατί δεν είμαι μόνη μου στο φως.

- Α. Π

[claaraa]

Τα ήσυχα βράδια η Αθήνα θ’ανάβει σαν μεγάλο καράβι που θα ‘σαι μέσα κι εσύ

[immortality-13]

«Αυγουστιάτικες βόλτες.»

Αυγουστιάτικος καύσωνας, οι δείκτες του ρολογιού αρχίζουν να λιώνουν, καθώς δείχνουν τη 12η μεσημβρινή. Το θερμόμετρο εδώ και 2 ώρες έχει περάσει τους 40 βαθμούς και φλερτάρει συνεχώς με την άνοδο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γυρεύεις εδώ, στην παλιά αγορά, μαζί μου. Ξέρω ότι είναι οι τελευταίες μου μέρες εδώ, αλλά ήταν απλά ένα ζευγάρι παπούτσια. Θα μπορούσες να μείνεις σπίτι και όταν επέστρεφα, θα καθόμασταν μαζί. Σωπαίνεις, καθώς σε σέρνω στο απέναντι πεζοδρόμιο που έχει ίσκιο. 

Μπορεί να σου φαίνεται παράλογο, μα αγαπώ να είμαι μαζί σου, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Περίμενα πολλές μέρες για να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί, με ό,τι αυτές περιλαμβάνουν, ακόμη και τις πιο ασήμαντες στιγμές. Σε κοιτάζω ενώ το βλέμμα σου είναι καρφωμένο στο πεζοδρόμιο και παρατηρώ τα κόκκινα ‐από τον ήλιο‐ μάγουλά σου. Δείχνεις ακόμη όμορφος.

Ίσως με κουράζει το ότι πρέπει να σε "μαλώνω" συνεχώς για να προσέχεις τον εαυτό σου. Όσο κι αν με τρελαίνει η ψύχωσή σου να είσαι μαζί μου, αυτή είναι η ίδια που με κάνει να σε θέλω κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Και ας ξέρεις πως θα φύγω, νιώθω πως θα σε έχω πάντα δίπλα μου σαν φύλακα άγγελό μου.

Ξέρω, είναι υπερβολή να θέλω να είμαι συνεχώς μαζί σου, μα σε λίγες μέρες φεύγεις από κοντά μου και προσπαθώ να κερδίσω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ για εμάς, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται να μην προσέχω τον εαυτό μου με το να με εκθέτω στον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο. Θα μου λείψουν οι μέρες μας, οι βόλτες μας στην παλιά αγορά της πόλης, τα απογεύματά μας στη θάλασσα και τα ήσυχα βράδια μας στο πατρικό στο χωριό μου. Μα όπου κι αν είσαι, θα με έχεις στο πλευρό σου σαν φύλακα άγγελο και θα σε προσέχω. 

-@depress-ionismos x I13.

[kai-meta-efyge]

Να σου πω πως είναι αργά και θα έπρεπε να κοιμάμαι για να μη σηκωθώ βρίζοντας·

Να σου πω πως ακόμα έχω αυτό το πολύχρωμο φωτιστικό στο δωμάτιο·

Να σου πω πως ζω σε μια λούπα και με τρομάζει ότι κάθε μέρα είσαι ακόμα πιο μακριά·

Να σου πω πως πέρασες το δρόμο με το αμάξι ενώ περίμενα στο φανάρι και δεν με είδες·

Ή μπορεί και να με είδες, δεν ξέρω...

Λεπτομέρειες.

Να σου πω πως θυμάμαι που κοιμόμασταν μαζί και έκανα ανήσυχο ύπνο γιατί δεν ήθελα να περάσει το βράδυ·

Να σου πω πως αντηχεί το ροχαλητό σου στο κεφάλι μου,

ξέρεις πόσο μου την έσπαγε.

Μα τώρα πόσο αφόρητα ήσυχα είναι τα βράδια.