#σύνθημα

[geolato]

Τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει

Μ'αρέσει στη σαλάτα μου να βάζω λίγο λάιμ, ιτσα μορφιν ταιμ?

[dark-soul-fullofscars]

Πάλι γράφω

Το κεφάλι για να αδειάσω

Κάτι γράφω

Μα το πάπλωμα βαρύ

Από που να πιάσω

Αέρας κοφτος και αποπνικτικος

Ακόμη στην εξοχή

Καμία εισπνοή

Εκπνοή που βράζει

Από θυμό μαράζι

Από όπου και να πιει

Αίμα θα γευτεί

Στιβω μυαλό

Να αδειάσει εν καιρώ

Και μόνο σύνθημα θα βρω

Για να ζω ακόμα εδώ

Δυνατά αν το φωνάξω

Τότε μέσα θα κλειστώ

Μα αν το ψιθυρισω

Στο βυθό του θα χαθώ

Εν τέλει τι να κάνω

Που να πάω να κρυφτώ

Μια σκηνή για το βουνό

Η μία σπηλιά να χωθώ

Αφού κανείς δε θα θέλει

Το δικό μου το καλό

Τι και αν βοήθησα πολλάκις

εις βάρος σε αυτό

Ήρθε η στιγμή να δικαιωθω

Η στο άδικο τους μέσα θα πνιγώ

[justforbooks]

O μεγαλύτερος μύθος της Επανάστασης θα έλεγα ότι είναι αυτός με τη δήθεν ύψωση του λάβαρου από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στη Μονή της Αγίας Λαύρας την 25η Μαρτίου του 1821, όπου τάχα ορκίστηκαν οι αγωνιστές. Η Επανάσταση στην Πελοπόννησο δεν ξεκίνησε καν την ημερομηνία εκείνη, αλλά λίγο νωρίτερα. Ο ίδιος ο Γερμανός, άλλωστε, στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι την ημέρα εκείνη βρισκόταν σε άλλο χωριό. Ο θρύλος της Λαύρας εντασσόταν στις μεταγενέστερες προσπάθειες να συνδεθεί η θρησκευτική με τη νεοαναδυόμενη εθνική ταυτότητα.

Είχε, τελικά, ταξικό χαρακτήρα το ‘21, όπως πρότειναν κάποιοι ιστορικοί; ― Με την έννοια ενός προλεταριάτου που εξεγείρεται, σίγουρα όχι. Δεν προκύπτει από πουθενά αυτό, ήταν μυθεύματα του ΚΚΕ και συγγραφέων όπως ο Γιάννης Κορδάτος. Τον πιστέψαμε πολύ τον Κορδάτο στα νιάτα μας, τραφήκαμε με αυτόν, αλλά δεν ήταν καν ιστορικός ο άνθρωπος, δεν είχε κάνει καμία σοβαρή έρευνα. Μέχρι ανύπαρκτες κοινωνικές τάξεις εφηύρε για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του.

Δεν ξέρω ποιανού άλλου λαού η ανεξαρτησία εξακολουθεί, δύο αιώνες σχεδόν αφότου επιτεύχθηκε, να προκαλεί τόσες εντάσεις όποτε κάποιος αμφισβητήσει τον «εθνικό μύθο» που είθισται να τη συνοδεύει. Και που, στην περίπτωσή μας, είναι από τους πιο «φουσκωμένους» καθώς η δημιουργία ενός καινούργιου έθνους-κράτους, ανύπαρκτου ως τότε με την σύγχρονη έννοια, έπρεπε να συνδυαστεί με την ανάδειξή του ως αδιαμφισβήτητου κληρονόμου και θεματοφύλακα της ένδοξης ελληνικής α��χαιότητας αφενός, της Ορθόδοξης πίστης αφετέρου.

Η ελληνική επανάσταση είχε, αναμφίβολα, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν την καλοβλέπουν οι Μικρασιάτες Έλληνες, οι Φαναριώτες, ούτε βέβαια το Πατριαρχείο. Δεν ξεκινά στις 25 Μαρτίου στα Καλάβρυτα, όπως ορίστηκε σκόπιμα ώστε να συμπέσει με τη θρησκευτική γιορτή του Ευαγγελισμού, μήτε ξεσπά κάπου στον «εθνικό κορμό» αλλά εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στη Μολδοβλαχία. Δεν είναι καν πόλεμος κανονικός όπως αυτός που διεξήγαγαν τα ευρωπαϊκά έθνη την ίδια εποχή αλλά, στο μεγαλύτερο διάστημά του, ο πρώτος σύγχρονος ανταρτοπόλεμος - που παραλίγο κιόλα να χαθεί όχι από αδυναμία ή ανικανότητα μα από τους εμφύλιους, τη φαγωμάρα και τη διχόνοια. Από την άλλη, υπήρξε η πρώτη επιτυχημένη εθνική εξέγερση με φιλελεύθερο χαρακτήρα - όσο το επέτρεπαν οι παπάδες, δηλαδή -, που μάλιστα πλαισίωσε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά Συντάγματα παγκοσμίως για εκείνη την εποχή (Επίδαυρος, 1822). Υπήρξε επίσης, τρόπον τινά, το «Βιετνάμ» της εποχής, προκαλώντας κύματα αλληλεγγύης σε Ευρώπη κι Αμερική – μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Φον Ες κι ο Ντελακρουά έδωσαν έναν υπερβατικό, μεταφυσικό σχεδόν χαρακτήρα στον αγώνα και πλήθος Φιλέλληνες έσπευσαν συνεπαρμένοι να βοηθήσουν προσωπικά, για να χαθούν άδοξα οι περισσότεροι ή να απογοητευθούν, άλλοτε από τις συνθήκες που συνάντησαν κι άλλοτε επειδή είχαν οι ίδιοι λανθασμένες περί Ελλάδας και Ελλήνων ιδεοληψίες.

Τι θα κρατούσα σήμερα ως ώριμος ενήλικας από την επέτειο της 25ης; Ούτε βέβαια τις παρελάσεις, ούτε τα γαλανόλευκα σημαιάκια, ούτε τις φουστανέλες (που και γι΄αυτές ακόμα ερίζουμε αν ήταν παραδοσιακή ελληνική φορεσιά ή αρβανίτικη), ούτε τα τουρκοφαγικά αισθήματα, ούτε τους ηρωικούς και πένθιμους λόγους και τα ποιήματα, ούτε φυσικά τα τόσα ιστορικά παραμύθια που μας φλόμωναν  προκειμένου να σφυρηλατηθεί μια αμφίβολη εθνική συνείδηση. Το «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά» από τον Θούριο του Ρήγα. Το διαχρονικά συγκινητικό σύνθημα των επαναστατημένων «ελευθερία ή θάνατος», που έρχεται ακριβώς να δικαιώσει το παραπάνω ρητό. Τα Απομνημονεύματα  του Μακρυγιάννη αλλά και του Κολοκοτρώνη, μέσα από τις σελίδες των οποίων «διαβάζεις» κανονικά τους σημερινούς Έλληνες, με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Μορφές όπως του Καραϊσκάκη γιατί ήταν αλητεία μεγάλη, της Μπουμπουλίνας γιατί υπήρξε αρχετυπική “Femen”, του λόρδου Βύρωνα, του κορυφαίου των Ρομαντικών που παράτησε μια άνετη, κοσμοπολίτικη ζωή προκειμένου να κυνηγήσει μέχρι τέλους μια χίμαιρα. Κάποια χρήσιμα ιστορικά διδάγματα.

Α, και τον βακαλάο σκορδαλιά – εξαιρετικό πιάτο, μα την πίστη μου!

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[fromgreecetoanarchy]

[Βίντεο] Υπάρχει ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει

(Πορεία Πολυτεχνείο, 17 Νοέμβρη 2023)

[stars-gazer]

Μπαινοβγαινω σε δωμάτια συναντήσεων

Ανάμεικτες λέξεις στροβιλιζονται στο χώρο

ξενικές εκσφενδονιζονται αφειδώς για να καλύψουν το κενό που άφησε το χτύπημα της πόρτας.

Η θέληση μόλις αποχώρησε

μπρος στην παρωδία της διαλεκτικής

Αβάσταχτη σκόνη πάνω στα κεφάλαια βιβλίων που δε θα διαβαστούν ποτέ

Ρολόγια με διάσπαση προσοχής, τείνουν δείκτες φιλίας στους διαβάτες των συναντήσεων

Τα πανωφόρια, έτοιμα να κατέβουν σε διαμαρτυρία,

Βασικά αιτήματα,

η αποκαθήλωση από τις αγχόνες των κρεμαστρών,

άμεσος τερματισμός συγκαλύψεων,

απελευθέρωση βλεμμάτων.

Ναυαγισμένος στα βράχια της πλήξης

Θυμάμαι ένα τοίχο να φωνάζει το σύνθημα: "μέσα στη σιωπή νομίζω πως ακούω τη φωνή σου"

Κι εγώ μέσα στις αίθουσες συσκέψεων

στο πέλαγος τόσων λέξεων,

στις χάρτινες πόρτες τόσων αδιάβατων κόσμων

Και τη βοή αχρησιμοποίητων μολυβιών

ακούω τη σιωπή

[anwfelh-elpida]

6 Χρόνια.

Ειλικρινά δεν ήξερα. Δεν ήξερα πόσα θα αλλάξουν με την εμφάνισή του. Δεν ήξερα οτι μπορούσε να μου αλλάξει την ζωή . Δεν ήξερα οτι επιλέγοντάς τον, επέλεξα την ζωή μου. Δεν ήξερα να σκέφτομαι και μου έμαθε. Δεν ήξερα να νιώθω και μου έμαθε. Και πως να ‘ξερα ;

Πάνε 6 χρόνια από την γνωριμία μας. Την θυμάσαι; Τότε που έτρεχαν τα δάκρυα μου κατά μήκος του προσώπου μου γιατί κάποιος πλήγωσε την παιδική μου καρδούλα, και εσύ μου τα σκούπισες, με ρώτησες γιατί κλαίω και δεν ήξερα να σου απαντήσω. Έμεινα άναυδη. Ξαφνικά δε θυμόμουν. Που να ‘ξερα οτι η ζωή μου ξεκίνησε εκείνη τη στιγμή. Τη στιγμή που μου φώναξες να είμαι ο εαυτός μου, σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το ποιοι είναι. Κι εσύ δημιούργησες έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο που είσαι cool μόνο αν είσαι ο εαυτός σου, μόνο αν δυσκολεύεσαι να εκφραστείς , μόνο αν αντιδράς αγχωμένα στην πρώτη επαφή.

Και από τότε, κάθε επόμενη μέρα χαρακτηριζόταν από συγκεκριμένες μελωδίες σε συγκεκριμένη σειρά, από συγκεκριμένα σύνολα λέξεων που η σημασία τους με σκότωσε και με επανέφερε στη ζωή εκείνη την στιγμή. Την στιγμή που ερωτεύτηκα την μουσική. Που συνειδητοποίησα την αξία της μουσικής σε μια ανθρώπινη ζωή. Εσύ μου το έμαθες αυτό. Η συμβολή σου στο «είναι» μου πήρε μια πορεία που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Μου χάρισε ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ανθρώπους που πλέον αποτελούν την καθημερινότητά μου και άλλους που τους αποκαλώ σπίτι. Ανθρώπους που ερωτεύτηκα και αγάπησα με όλο μου το είναι. Μάλωσα για εσένα, έκλαψα για εσένα, ήμουνα χαρούμενη για εσένα, και τώρα έξι χρόνια μετά προσπαθώ να σε εκφράσω με λέξεις. Αδυνατώ. Είμαι τόσο μικρή μπροστά σε αυτό που είσαι εσύ. Θέλω τόσα να σου πω αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι μη πω κάτι λάθος, φοβάμαι μην αυτά που πω είναι λίγα.

Η ιστορία έχει ως εξής, μετά από εκείνη την μέρα κάθε σου τραγούδι συνόδευσε κάθε μου εμπειρία. Εσύ συνοδεύεις κάθε σκηνή της ζωής μου. Cool Kids Never Die playing in the background. Ήσουν ο πρώτος μου έρωτας. Είσαι αυτός που θα πάρω μαζί μου στον τάφο. Ο αγαπημένος μου δίσκος. Η αγαπημένη μου συντροφιά. Το [safespace] μου. Το είναι μου και ο,τι διατηρεί το είναι. Το αγαπημένο μου πάρτυ. Η αγαπημένη μου πτήση. Η αγαπημένη μου τέχνη όσο αφηρημένη κι αν είσαι. Η αγαπημένη μου θυρίδα ανασφάλειας. Ο μεγαλύτερος μου φόβος. Η αγαπημένη μου μπαλάντα γραμμένη στο αγαπημένο μου παλιό τετράδιο. Η αγαπημένη μου φωνή να μου λέει «Σκάσε». Ο αγαπημένος μου χορός τις στιγμές που θέλω να ξεχάσω. Το αγαπημένο μου σύνθημα, θα το φωνάζω κάθε φορά με την γροθιά υψωμένη στον αέρα. Η αγαπημένη μου επικίνδυνη μέρα στην τόσο αιχμηρή μου εφηβεία. Η αγαπημένη μου Σελήνη σε έναν τόσο σκοτεινό ουρανό. Η αγαπημένη μου καρέκλα την στιγμή που η μουσική σταμα��άει , κι εγώ επιλέγω εσένα. Και πάντα θα επιλέγω εσένα. Εσένα που αγάπησα παραπάνω από οτιδήποτε. Εσένα που σε άφησα να με δεις όπως δεν με είδε κανένας. Εσένα που θα γυρνάω πάντα.

Τελευταία Σκηνή: πλήθος ατόμων, σηκώνουν την γροθιά τους κι απ’ τα βάθη της καρδιάς τους ουρλιάζουν: Cool Kids Never Die.

Χρόνια Πολλά.

( @solmeister13 σε ευχαριστώ για όλα.)

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-2758-5 Συγγραφέας: Robert Cooper Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 267 Ημερομηνία Έκδοσης: 2005-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-2758-5 Συγγραφέας: Robert Cooper Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 267 Ημερομηνία Έκδοσης: 2005-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-2758-5 Συγγραφέας: Robert Cooper Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 267 Ημερομηνία Έκδοσης: 2005-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Μαρινάκης: Το σύνθημα της κυβέρνησης είναι "νομιμότητα παντού"

«Δεν υπάρχει μόνο μία λύση, υπάρχουν σχέδια που τρέχουν παράλληλα. Έχουμε στοχευμένες περιπολίες σε συγκεκριμένες περιοχές γιατί τα σχέδια δεν ακυρώνουν την εφαρμογή του νόμου. Για κάθε Έλληνα ή αλλοδαπό ο νόμος είναι ίδιος», δήλωσε εισαγωγικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μιλώντας στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» για την παραβατικότητα των Ρομά. Προβάλλοντας ένα από τα κύρια συνθήματα…

[justforbooks]

ΛΕΜΕ ΣΥΧΝΑ ΓΙΑ κάποια από τις φωτοβολίδες της επικαιρότητας, ντόπιας και ξένης, ότι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να γίνει «σειρά στο Netflix». Είτε ως δραματική αναπαράσταση / μυθοπλασία είτε ως true crime ντοκιμαντέρ.

Συνήθως υπερβάλλουμε, όχι όμως στην περίπτωση του ευρω-σκανδάλου που ξέσπασε (και διαχέεται προς κάθε κατεύθυ��ση) με σταρ τη δική μας Εύα Καϊλή.

Η υπόθεση διαθέτει όλο το πακέτο για μια διεθνή συμπαραγωγή και γι’ αυτό δεν αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι μονοπώλησε τις περισσότερες συζητήσεις του Σαββατοκύριακου, δημόσιες και ιδιωτικές.

Και μόνο το λεξικό του σκανδάλου περιέχει έννοιες και λέξεις-κλειδιά που απελευθερώνουν τη φαντασία, ενισχύουν τα στερεότυπα και διεγείρουν το θυμικό.

Άνοδος. Πτώση. Ύβρις. Νέμεσις. Λάμψη. Σκιά. Σκάνδαλο. Δωροδοκία. Διαφθορά. Απληστία. Σακούλες με μετρητά. Αυτόφωρο. Συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Ξέπλυμα χρήματος. Βρυξέλλες. Ιταλοί. Σοσιαλιστές (old school). Θεσσαλονίκη (φτωχομάνα μεν, φιλόδοξη δε). Μακεδονία (ελληνική). ΠΑΣΟΚ (αθάνατο). ΜΚΟ. Επιθετικό lobbying. Friends with benefits. Κατάρ (γκέιτ). Ομερτά. Φυλακή. Ντόμινο αποκαλύψεων. Τριγμοί. Ανατροπές.

Τέλος πρώτου κύκλου. Το γύρισμα θα μπορούσε να συνδυάζει ένα ύφος γραφειοκρατικού / κατασκοπικού νουάρ με κοσμοπολίτικα σκηνικά και τζετ σετ ατμόσφαιρα.

«Η ομορφιά είναι μια υπόσχεση ευτυχίας» έλεγε ο Σταντάλ κι εμείς νιώθουμε διπλή ντροπή και αηδία καθώς ξεχειλίζουν τα απόνερα αυτής της ιστορίας, τόσο επειδή μας πλάνεψε για άλλη μια φορά το στόρι της όμορφης και επιτυχημένης όσο και επειδή η χώρα γίνεται διεθνώς ρεζίλι διά μέσου ενός εκ των πιο επιφανών και φωτογενών εκπροσώπων της στην καρδιά του ευρωκοινοβουλίου.

Άλλο τι κάνουμε εμείς εδώ και άλλο η εξαγωγή διαφθοράς στα μεγάλα σαλόνια. Η Εύα το πήγε σε άλλο επίπεδο. Πέταξε όμως, όπως φαίνεται, πολύ κοντά στον ήλιο.

Όχι φυσικά ότι είναι η πρώτη φορά που μας ντροπιάζει Έλληνας ευρωβουλευτής. Για πολλούς εξ αυτών άλλωστε, ντροπή (μας) αποτελεί και μόνο το γεγονός της εκλογής τους. Κι εμείς μονίμως χρήσιμοι ηλίθιοι, γελαστοί και γελασμένοι, χαμένοι στη μετάφραση, κομπάρσοι σε μια παραγωγή που μας έχει μόνιμα στην απ’ έξω.

Κι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, ό,τι να ‘ναι, έτσι; Μπορεί να μην πρόλαβε η Εύα Καϊλή να κλείσει χρόνο στη θέση της μίας εκ των δεκατεσσάρων (!) αντιπροέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει όμως προλάβει να διατελέσει πρόεδρος ή αντιπρόεδρος ή μέλος σε καμιά πενηνταριά επιτροπές, κέντρα, όργανα, αντιπροσωπείες και ομάδες της Ε.Ε. –  από τη στρατηγική καινοτομία, την τεχνολογία, την επιχειρηματικότητα και τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις μέχρι την αναπηρία, την τεχνητή νοημοσύνη και τις σχέσεις με την Αραβική Χερσόνησο (ουπς).

Το πιο αμήχανο είναι ότι πραγματικά δεν ξέρει κανείς ούτε από πού να το πιάσει το θέμα ούτε και πώς οφείλει να αντιδράσει σε όλα αυτά. Με οργή; Με κυνισμό; Με μοιρολατρία; Με σαρκασμό; Η υπόθεση επιτρέπει ένα σωρό προεκτάσεις και συνειρμούς.

Κάποιος χθες επέλεξε να ανεβάσει στο Facebook με αφορμή το «Qatargate» (starring Eva Kaili) μια φωτογραφία από τοίχο των Βρυξελλών όπου αναγράφεται ένα ποικίλων αναγνώσεων αντισυστημικό σύνθημα που περιφέρεται στο γαλλόφωνο σύμπαν τα τελευταία χρόνια: «On veut des thunes en attendant le communism» (Θέλουμε και κανένα μετρητό όσο περιμένουμε τον κομμουνισμό).

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[fromgreecetoanarchy]

[Video] Λέσβος: Πορεία στη Μυτιλήνη για τη δολοφονία στα Τέμπη

Λέσβος: Πλάνα από την πορεία στη Μυτιλήνη για τη δολοφονία στα Τέμπη την Πέμπτη 16 Μάρτη 2023 από την Πλατεία Σαπφούς, στο πλαίσιο της κηρυγμένης Γενικής Απεργίας με κεντρικό σύνθημα: "Ανθρώπινο λάθος είναι το κράτος και το Κεφάλαιο".

[eclecticstarlightblogger]

Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή ομιλία του Αλέξη Τσιπρα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά: Την εκδήλωση παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής

Ενα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό το σύνθημα είναι «rebranding δεν γίνεται χωρίς τον Αλαφούζο». Την εκδήλωση για το Ινστιτούτο Τσίπρα, παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής. Εντάξει είναι και ο Χουλιαράκης του Στουρνάρα Ένα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό […] Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή…

[thoughtfullyblogger]

Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή ομιλία του Αλέξη Τσιπρα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά: Την εκδήλωση παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής

Ενα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό το σύνθημα είναι «rebranding δεν γίνεται χωρίς τον Αλαφούζο». Την εκδήλωση για το Ινστιτούτο Τσίπρα, παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής. Εντάξει είναι και ο Χουλιαράκης του Στουρνάρα Ένα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό […] Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή…

[greekblogs]

Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή ομιλία του Αλέξη Τσιπρα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά: Την εκδήλωση παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής

Ενα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό το σύνθημα είναι «rebranding δεν γίνεται χωρίς τον Αλαφούζο». Την εκδήλωση για το Ινστιτούτο Τσίπρα, παρουσιάζουν δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής. Εντάξει είναι και ο Χουλιαράκης του Στουρνάρα Ένα παλιό σύνθημα έλεγε «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Σήμερα το σωστό […] Ο Κώστας Βαξεβανης αποδομεί την αυριανή…