#συμβολισμός

[romios-gr]

Το έθιμο Χριστόψωμο λέγεται γενικά το ψωμί (καρβέλι) ή κουλούρα που οι Ελληνίδες νοικοκυρές έχουν παρασκευάσει 2-3 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα ειδικά για τη μεγάλη αυτή θρησκευτική γιορτή. Η μόνη διαφορά με τα άλλα συνήθη ψωμιά είναι ο πλούσιος του στολισμός με διάφορα κεντήματα (κεντίδια) ή «πλουμίδια» όπως ονομάζονται. Ο συμβολισμός – τι συμβολίζει Ένα ��εφαλαίο Β συμβολί... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/christopsomo-to-ethimo-o-symvolismos-kai-i-paradosiaki-syntagi/

[anoixtobiblio]

Ιστορία του ιδεογράμματος "人" ( άνθρωπος )

Γενικά Ένα από τα πιο σημαντικά και παλιά ιδεογράμματα στην κινεζική γλώσσα είναι το ιδεογράμμα “人” (rén), το οποίο σημαίνει “άνθρωπος” ή “ανθρώπινος”. Η ιστορία αυτού του ιδεογράμματος μας δίνει μια εικόνα για το πώς η γλώσσα και η γραφή της Κίνας έχουν εξελιχθεί μέσα από τους αιώνες. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κινεζική γλώσσα χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό ιδεογραμμάτων…

[justforbooks]

Η χειμαρρώδης εξομολόγηση ενός απρόθυμου φονταμενταλιστή

Ο Μοχσίν Χαμίντ έγραψε με νηφαλιότητα για κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Γι' αυτό το βιβλίο του βρέθηκε στη βραχεία λίστα Booker, μοσχοπουλήθηκε και μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.

«Ανοιξα την τηλεόραση και είδα κάτι που αρχικά νόμισα πως ήταν κινηματογραφικό φιλμ. Μα, καθώς το παρακολουθούσα, αντιλήφθηκα ότι δεν επρόκειτο για ταινία αλλά για ειδήσεις. Είχα καρφώσει τα μάτια μου στην οθόνη βλέποντας να καταρρέουν, πρώτα ο ένας, μετά ο άλλος, οι δίδυμοι πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης.

Και τότε χαμογέλασα. Ναι, όσο ποταπό κι αν ακούγεται, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να νιώσω ξεχωριστή ευχαρίστηση (…). Εκείνη τη στιγμή, δεν σκεφτόμουν τα θύματα της επίθεσης – συγκινούμαι πολύ όταν πεθαίνει ο ήρωας μιας τηλεοπτικής σειράς, με τον οποίο έχω συνδεθεί. Όχι, με είχε απορροφήσει ο συμβολισμός του πράγματος, το γεγονός ότι κάποιος κατάφερε ένα τόσο εμφανές, ολέθριο χτύπημα στην Αμερική».

Η παραπάνω, διόλου πολιτικά ορθή δήλωση δεν γίνεται από έναν ορκισμένο εχθρό των ΗΠΑ, κάθε άλλο. Γίνεται από έναν νεαρό πακιστανικής καταγωγής, πρώην υπότροφο του Πρίνστον και στη συνέχεια παχυλά αμειβόμενο στέλεχος μεγάλης αμερικανικής εταιρείας.

Και αποτελεί μέρος της χειμαρρώδους εξομολόγησής του που απλώνεται στον «Απρόθυμο φονταμενταλιστή» του Μοχσίν Χαμίντ (μτφρ. Π. Ισμυρίδου, Πάπυρος, 2008), ένα μυθιστόρημα, το δεύτερο στη σειρά, του επίσης πακιστανικής καταγωγής συγγραφέα, που βρέθηκε το 2007 στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για Booker, μοσχοπουλήθηκε και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από την Ινδή κινηματογραφίστρια Μίνα Ναΐρ.

Γραμμένο σε μορφή μονολόγου, το μυθιστόρημα του Χαμίντ δίνει φωνή σ’ έναν σύγχρονο «γενίτσαρο» ονόματι Τσανγκέζ, έναν συνεπέστατο υπηρέτη μέχρι πρότινος της αμερικανικής αυτοκρατορίας, που από την 11η Σεπτεμβρίου κι έπειτα παύει να νιώθει άνετα στη χώρα που λογάριαζε για δεύτερη πατρίδα του.

Κι αυτό ακριβώς αφηγείται ο γενειοφόρος πλέον ήρωας στον μυστηριώδη και ενδεχομένως οπλοφορούντα Αμερικανό που κάθεται πλάι του σ’ ένα καφενείο της Λαχώρης και ακούει την ιστορία της ζωής του χωρίς να τον διακόψει ούτε στιγμή: με τι προσδοκίες είχε φύγει από το Πακιστάν και πόσο μπερδεμένος επέστρεψε ξανά στη γενέτειρά του, εγκαταλείποντας μια καριέρα που θα ζήλευαν πολλοί και αποχαιρετώντας την αλά Γκουίνεθ Πάλτροου και ψυχικά ταλαιπωρημένη κοπέλα που είχε κλέψει την καρδιά του.

Γόνος μιας καλοστεκούμενης οικογένειας της Λαχώρης, με παππού δικηγόρο και πατέρα αγγλοσπουδαγμένο, ο Τσανγκέζ, που δεν έγινε ποτέ «Αμερικανός» αλλά έγινε αμέσως «Νεοϋορκέζος», τ’ ομολογεί: η τεράστια ανισότητα μεταξύ των ΗΠΑ και του εξαρτώμενου από την ξένη βοήθεια Πακιστάν, η έλλειψη ευγένειας των συμφοιτητών του, που συμπεριφέρονταν σαν ν’ ανήκουν στην παγκόσμια κυρίαρχη τάξη, το ανελέητο κυνήγι της «μέγιστης απόδοσης» από την εργοδότρια εταιρεία του και η συγκαλυμμένη συγκαταβατικότητα ορισμένων απέναντί του, όλα αυτά τον πίκραιναν εξαρχής, αλλά όχι σε σημείο ν’ ακυρώσουν το «αμερικανικό όνειρό» του.

Βλέποντας, όμως, την υπερδύναμη να παραδίνεται στην «επικίνδυνη νοσταλγία» των πολεμικών ιαχών, να εισβάλλει στο Αφγανιστάν και, παραμονές μιας ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, να τηρεί και απ’ τις δύο ίσες αποστάσεις, ο Τσανγκέζ αρχίζει να σπάει.

«Μου φάνηκε σκέτη ειρωνεία» λέει, ανακαλώντας τις σκέψεις που έκανε αναχωρώντας από τη Λαχώρη έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στους δικούς του εκείνες τις ταραγμένες μέρες: «Όταν επίκειται πόλεμος, υποτίθεται ότι φροντίζεις να απομακρυνθούν τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, αλλά στη δική μας περίπτωση έφευγαν οι ακμαιότεροι και τα πιο λαμπρά μυαλά, αυτοί που σε παλαιότερες εποχές υποτίθεται ότι θα ήταν οι πρώτοι που θα έμεναν. Σιχάθηκα τον εαυτό μου…». Εφεξής του είναι αδύνατο ν’ αφοσιωθεί με αυταπάρνηση στη δουλειά του. Οι  «παρωπίδες» του έχουν κάνει φτερά. Και πριν καν γίνει και ο ίδιος στόχος της αντιτρομοκρατικής υστερίας που συνεπαίρνει τις ΗΠΑ, αποχωρεί, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του.

Τι απέγινε ο Τσανγκέζ; Και σε ποιον απευθύνεται τελικά; «Μη φαντάζεστε πως όλοι εμείς οι Πακιστανοί είμαστε δυνάμει τρομοκράτες, όπως κι εμείς αντίστοιχα δεν πρέπει να θεωρούμε όλους τους Αμερικανούς μυστικούς πράκτορες και φονιάδες», λέει στον βουβό συνομιλητή του προς το τέλος του βιβλίου. Κι όμως, όλα είναι πιθανά. Γιατί, εν τω μεταξύ, ο θυμός του έχει θεριέψει, ενώ μαίνεται και ο πόλεμος στο Ιράκ. Ο Μοχσίν Χαμίντ, ωστόσο, αρνείται να το ξεκαθαρίσει.

Γεννημένος το 1971 στη Λαχώρη, με σπουδές νομικών στο Πρίνστον και το Χάρβαρντ, με πακιστανική και βρετανική υπηκοότητα και δημοσιογραφική θητεία σε έντυπα όπως η «Guardian» και οι «New York Times», ο συγγραφέας του «Απρόθυμου φονταμενταλιστή» ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ν’ ακροβατείς μεταξύ δύο ταυτοτήτων. Αυτό ήθελε να δείξει. Και το έκανε με δεξιοτεχνία, ειλικρίνεια και νηφαλιότητα, θυμίζοντάς μας ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος από την εικόνα που δίνουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[alatismeni-theitsa]

Γεια σου θείτσα! Λίγο από το πουθενά θα είναι αυτό που θα ρωτήσω μα έχω μια απορία: γιατί όλες οι μεταγενέστερες απεικονίσεις της Κασσάνδρας την παρουσιάζουν ως κοκκινομάλλα; Η παλαιότερη αναπαράστασή της ως κοκκινομάλλα που μπορώ να βρω είναι από Ρωμαικό ψηφιδωτό στην Πομπηία που αν δεν απατώμαι χρονολογείται κάπου στα μ. Χ. Οι πιο παλιές δε αναπαραστάσεις της Κασσάνδρας την απεικονίζουν ως μαυρομάλλα, όπως βέβαια απεικονίζουν και όλους ή και τους περισσότερους χαρακτήρες επάνω σε αγγεία, όπως και τον Αχιλλέα, που τα μαλλιά του παραδοσιακά είναι ξανθά. Μήπως μου ξεφεύγει κάποια πηγή ή υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από αυτή την επιλογή που μου διαφεύγει; Ευχαριστώ πολύ όπως και να χει! 😊

Νε καλησπερα σας, ξερω οτι αργησα εναν μηνα και βαλε να απαντησω και ελπιζω η πληροφορια αυτη να ειναι ακομα χρησιμη 😄 Θα συνεχισω στα Αγγλικα αν δε σε πειραζει, για να το βρει ο οποιοσδηποτε αυτο το ποστ και να μπορεσει να το διαβασει.

I think there's a wide range of hair colors Cassandra could have.

Cassandra's beauty was even compared to that of Aphrodite* and Helen of Troy. Aphrodite has been depicted with blond, brown, orange, and black hair by the ancient Greeks, so Cassandra could have any of those colors too.

*The Iliad, Book 24 "Neither was any other ware of them, whether man or fair-girdled woman; but in truth Cassandra, peer of golden Aphrodite, having gone up upon Pergamus, marked her dear father as he stood in the car…."

Then we have this Etruscan fresco of the Francois Tomb, depicting her with black (or at least dark) hair.

The names are Etruscan and mirrored in the picture (Caśntra is Cassandra).

Cassandra was also described by the chronicler Malalas in his account of the Chronography as "shortish, round-faced, white, mannish figure, good nose, good eyes, dark pupils, blondish, curly, good neck, bulky breasts, small feet, calm, noble, priestly, an accurate prophet foreseeing everything, practicing hard, virgin".

Meanwhile, in the account of Dares the Phrygian, she was illustrated as ". . .of moderate stature, round-mouthed, and auburn-haired."

Soooo... anything goes, really 😂

[darkside-cookies]

και μόλις τελειώνουν την πιο χομοεροτικλι τσαρτζντ συζήτηση εβερ βάζει το τσιγάρο στο στόμα φαλλικός συμβολισμός του μι

[under-the-screen]

Dead Ringers

«Δεν είμαι εσύ»

Μεγάλα έρ��α είναι αυτά τα οποία όταν ξαναεπισκέπτεσαι τα θαυμάζεις ακόμα πιο πολύ.

Μετά το “Videodrome” (1983), μετά το “The fly” (1986), ο D. Cronenberg ολοκλήρωσε το σερί καλλιτεχνικών επιτυχιών κι απογείωσε ξανά την τέχνη του, πιστός στην προσφιλή του θεματολογία για τον τρόμο που πηγάζει από / σχετίζεται με το σώμα. Τα δίδυμα αδέλφια Elliot και Beverly Mantle είναι επιτυχημένοι γυναικολόγοι με εξειδίκευση στην γυναικεία αναπαραγωγή και γονιμοποίηση. Χειρουργούν μαζί, διακρίνονται μαζί, ζουν μαζί, δρουν μαζί, σε μια νοσηρή σχέση με τόσο στενά όρια όπου δεν επιτρέπεται η παρείσφυση τρίτων ατόμων, μέχρι την εμφάνιση μιας γυναίκας, της Claire Niveau, με ρόλο καταλύτη.

Σαν σπουδή πάνω στο ερώτημα της αυθυπαρξίας, θίγονται τα οι έννοιες του σωματικού και νοητικού αυτοπροσδιορισμού, πάνω σε έναν καμβά μεταλλικών επιφανειών κι αποστειρωμένων νοσοκομειακών χώρων, όπου οι ψυχροί φωτισμοί αντιτίθενται στις έντονα κόκκινες χειρουργικές στολές που παραπέμπουν σε μεσαιωνική, παγανιστική ιεροτελεστεία – μια αίσθηση απόκοσμου που προμηνύεται ήδη από τους τίτλους έναρξης. Το ζήτημα της κανονικότητας του σώματος βρίσκεται στο επίκεντρο και προσεγγίζεται τόσο από ιατρική όσο κι από ψυχολογική σκοπιά: δύο πανομοιότυπα σώματα (=δύο άνθρωποι που προέκυψαν από μια – όχι και τόσο συχνή – δίδυμη κύηση) ασχολούνται με ένα τρίτο σώμα, του αντίθετου και συμπληρωματικού φύλου, που παρουσιάζει μια ακόμα σπανιότερη παραλλαγή (αυτή της τρίχωρης μήτρας, που συνεπάγεται αδυναμία κύησης).

Το ερωτικό – σωματικό τρίγωνο που προκύπτει οδηγείται σε  έντονα ψυχοσεξουαλικά παιχνίδια, με το βάρος της επιθυμίας της μητρότητας να πλανάται από πάνω τους. Ίσως οι (ψυχικά σιαμαίοι) δίδυμοι να επέλεξαν ασυνείδητα την στείρα γυναίκα και να της επέτρεψαν να σφινώσει ανάμεσά τους ακριβώς επειδή ξέρουν πως ως μη-μάνα, δεν απειλεί να τους (δια)χωρίσει〮 μια απειλή-παραλληλισμός στον φόβο του αποσχισμού από την αρχική μητέρα, όπως με άλλα λόγια σχολιάζει η ψυχαναλυτική θεωρία.

Η σχεδόν συμβιωτική σχέση των διδύμων παραπέμπει στον παρασιτισμό που υπήρξε κεντρική θεματολογία στις αρχικές ταινίες του Cronenberg (“Shivers” - 1975, “Rabid” – 1977), ακουμπώντας άλλη μια φορά  τον φόβο που προκύπτει από την απώλεια της αυτοκυριαρχίας του σώματος και του νου. Συνεπώς, κατά τη διάκρεια της ταινίας, η αλληοεξαρτητική σχέση των διδύμων φαίνεται να ενισχύει ακόμα περισσότερο την σύντηξη των ταυτοτήτων τους, σε μια προσπάθεια «συγχρονισμού» (όπως αναφέρεται) των σωμάτων τους. Η αρχική ιδέα στην ταινία, αυτή της οικειοποίησης ταυτότητας, που έχει ήδη απασχολήσει την κινηματογραφική τέχνη και την ψυχανάλυση από τις απαρχές τους, μετατρέπεται σε μια νοσηρή κατάδυση στην άβυσσο της τρέλας καθώς η δράση μεταφέρεται από έξω προς τα μέσα, όπως συμβολικά προοικονομείται στην φράση «θα έπρεπε να έχουμε καλλιστεία και για το μέσα μας, εκτός από το έξω μας».

Ο συμβολισμός των διδύμων θυμίζει τη θεωρία του καθρέπτη του Lacan, κατά την οποία το άτομο αναγνωρίζει τα όρια του εαυτού του μέσω του ειδώλου του στην αντανάκλαση του καθρέφτη. Σε μια τέτοια σκηνή, η Claire Niveau, το κυρίαρχο θηλυκό στοιχείο της ταινίας, τους φέρνει πραγματικά αντιμέτωπους με τις συνέπειες της «διπλότητάς» τους, ενώ σε μια διαφορετική στιγμή (και για διαφορετικό λόγο) εύστοχα ακούγεται «δείχνουν εντάξει από έξω, αλλά το μέσα τους είναι παραμορφωμένο».  Αντιστοίχως, στον εφιάλτη του Beverly, οι δίδυμοι είναι ενωμένοι στην κοιλιά και η Claire προσπαθεί να τους χωρίσει. Η κοιλιά επιλέγεται γιατί εκεί μεγαλώνει το έμβρυο κι εκεί γίνεται η καισαρική τομή που σηματοδοτεί την γέννηση και η Claire επιλέγεται γιατί η ίδια δεν μπορεί να γίνει μάνα, άρα ο ρόλος αυτός ανατίθεται στον Bev: πρέπει ο ίδιος να τους διαχωρίσει και εν συνεχεία να κυοφορήσει και να γεννήσει τον νέο του εαυτό μέσω του Elliot.

Ο ρυθμός της ταινίας και το χτίστιμο (ή η αποδόμηση) των χαρακτήρων, μαζί με την υποκριτική δεινότητα του Jeremy Irons αξίζουν ειδική θέση στο πάνθεον των κινηματογραφικών δημιουργιών.

Συνολικά, ίσως η πιο βαθιά ταινία του Cronenberg όπου επισφραγίζονται οι αγωνίες και οι προβληματισμοί του, με την πιο ώριμη απόδοση.

★ : 4 / 5

[lovelovepoems]

Μια φωτογραφία που σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερο από χίλιες λέξεις.Πανάξια η αποστολή της ΕΜΑΚ στην Τουρκία.Κορυφαίος συμβολισμός της Ειρήνης.

[stmol]

Ο συμβολισμός του Διπλού Πέλεκυ

Ο διπλός Πέλεκυς ¨Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο και ο μεγάλος θάνατός του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας. Συμβολισμός: Ο διπλός πέλεκυς είναι έμβλημα των Ουρανίων θεών, σύμβολο δύναμης και κατανίκησης του λάθους. Αντιπροσωπεύει την ιερή ένωση του Ουράνιου θεού και της ��ήινης θεάς, σύμβολο ιερογαμίας. Από τα Μινωικά θρησκευτικά σύμβολα είναι το…

[eclecticstarlightblogger]

Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας

Το παγώνι παίζει ρόλο στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ως σύμβολο της θεάς Ήρας, της συζ��γου του Δία. Αρχικά ��πό την Ινδία, όπου ήταν σύμβολο της βασιλείας, μεταφέρθηκαν αργότερα στην αρχαία Βαβυλώνα από Ινδούς εμπόρους πριν από πολλούς αιώνες. Όπως πολλά πράγματα, το παγώνι και ο συμβολισμός του ήρθαν στην αρχαία Ελλάδα από τη Βαβυλώνα — […] Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας…

[thoughtfullyblogger]

Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας

Το παγώνι παίζει ρόλο στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ως σύμβολο της θεάς Ήρας, της συζύγου του Δία. Αρχικά από την Ινδία, όπου ήταν σύμβολο της βασιλείας, μεταφέρθηκαν αργότερα στην αρχαία Βαβυλώνα από Ινδούς εμπόρους πριν από πολλούς αιώνες. Όπως πολλά πράγματα, το παγώνι και ο συμβολισμός του ήρθαν στην αρχαία Ελλάδα από τη Βαβυλώνα — […] Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας…

[anoixtobiblio]

Vegnisir

Το συγκεκριμένο σύμβολο, γνωστό και ως “Vegvisir”, είναι ένα αρχαίο ισλανδικό σύμβολο που συνδέεται με τη ναυτιλία και την προστασία. Ετυμολογία Ο όρος “Vegvisir” προέρχεται από τις ισλανδικες λεξεις “vegur” (που σημαίνει “δρόμος”) και “visir” (που σημαίνει καθοδηγώ). Το Vegvisir περιγράφεται ως ένα σύνολο συμβόλων και γραφικών στοιχείων που σχηματίζουν έναν κυκλικό σχηματισμό. Έχει μια…

[greekblogs]

Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας

Το παγώνι παίζει ρόλο στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ως σύμβολο της θεάς Ήρας, της συζύγου του Δία. Αρχικά από την Ινδία, όπου ήταν σύμβολο της βασιλείας, μεταφέρθηκαν αργότερα στην αρχαία Βαβυλώνα από Ινδούς εμπόρους πριν από πολλούς αιώνες. Όπως πολλά πράγματα, το παγώνι και ο συμβολισμός του ήρθαν στην αρχαία Ελλάδα από τη Βαβυλώνα — […] Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας…

[skandaladiaplokidiafthora]

Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας

Το παγώνι παίζει ρόλο στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ως σύμβολο της θεάς Ήρας, της συζύγου του Δία. Αρχικά από την Ινδία, όπου ήταν σύμβολο της βασιλείας, μεταφέρθηκαν αργότερα στην αρχαία Βαβυλώνα από Ινδούς εμπόρους πριν από πολλούς αιώνες. Όπως πολλά πράγματα, το παγώνι και ο συμβολισμός του ήρθαν στην αρχαία Ελλάδα από τη Βαβυλώνα — […] Το παγώνι στην Ελληνική μυθολογία: Σύμβολο της θεάς Ήρας…

[xionisgr]

ISBN: 978-618-215-159-4 Συγγραφέας: Γεωργία Αντωνίου-Γιαννιώτη Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 122 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-12-12 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-618-215-159-4 Συγγραφέας: Γεωργία Αντωνίου-Γιαννιώτη Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 122 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-12-12 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[rulinarulina]

Politico: Η υψωμένη γροθιά του Τραμπ θα γράψει ιστορία

Ντόναλντ Τραμπ: Ο συμβολισμός είναι συχνά πιο σημαντικός από την ουσία Μέσα σε λίγα λεπτά από τα πυρά του τουφεκιού στη συγκέντρωση του Τραμπ στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνια, η οργή των Ρεπουμπλικανών για τον πυροβολισμό μετατράπηκε σε θαυμασμό για την ενστικτώδη απάντηση του Τραμπ και στη συνέχεια σε αγαλλίαση για την αψήφισή του, γράφει το Politico για όσα συνέβησαν χθες. Μέχρι τη δύση του ηλίου,…