#σκοτώθηκε

[romios-gr]

Η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στην Περιφέρεια Κουρσκ επλήγη με βομβαρδισμούς: ένας άνθρωπος σκοτώθηκε Λόγω των βομβαρδισμών από την πλευρά των Ένοπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, στις 6 Αυγούστου του 2024, επλήγη η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Μπελογκόρσκιϊ που βρίσκεται στο χωριό Γκορνάλ της περιοχής Σούντζα στην Περιφέρεια Κουρσκ. Όπως ανέφερε στ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-iera-moni-toy-agioy-nikolaoy-stin-perifereia-koyrsk-epligi-me-vomvardismoys-enas-anthropos-skotothike/

[astratv]

Σοκ σκοτώθηκε ο Γιαννης Κουβατας Αντιδημαρχος Δημου Ρηγα Φεραιου

Σοκ στην κοινωνία του Βελεστίνου αποτελεί η είδηση του θανάτου του Αντιδημάρχου οικονομικών Γιάννη Κουβατα όπου σήμερα το πρωί στις 10.0 στο χωριό Νίκη Λαρισας στην παλαιά εθνική οδό Λαρισας Βόλου Φορτηγο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ιδιος έσκασε το λάστιχο του φορτηγού με αποτέλεσμα να εκτραπεί  και να ντελαπαρει από την πλευρά του οδηγού και να επιφέρει το θάνατο στον άτυχο οδηγό το Φορτηγο…

[justforbooks]

Είναι μια περίεργη περίπτωση η γέννησή μου, γιατί φαίνεται ότι γεννήθηκα στην Κεφαλονιά, ενώ το ληξιαρχείο λέει ότι γεννήθηκα στη Χαλκίδα. Το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκα στη Χαλκίδα γιατί εκεί ήταν ο πατέρας μου, στην Aγροφυλακή. Γεννήθηκα το 1940 και τον Απρίλιο του 1944 έμεινα ορφανός, γιατί ο πατέρας μου ήταν μέλος της αντίστασης και εκτελέστηκε. Ο καταδότης, ο δωσίλογος που τον πρόδωσε, έφυγε μαζί με τους Γερμανούς και πέθανε πριν από λίγα χρόνια σε ηλικία 92 χρονών, παίρνοντας και σύνταξη. Αυτό το θέμα με έχει μαρκάρει, δεν μπόρεσα ποτέ να το ξεπεράσω. Έπρεπε να περάσουν 70 χρόνια για να μάθω τυχαία, σε μια εκδήλωση του ΚΚΕ στα Τρίκαλα, το σημείο όπου σκοτώθηκε ο πατέρας μου. Πέρασα παιδικά χρόνια λίγο περίεργα γιατί η μητέρα μου, που έμεινε χήρα στα 22, παντρεύτηκε έναν εξαιρετικό άνθρωπο, συναγωνιστή του πατέρα μου, αλλά όσο κι αν ήταν εξαιρετικός ‒ποτέ δεν ασχημομίλησε στη μάνα μου, έκανε κι ένα παιδί μαζί της, την αδελφή μου, που τη λατρεύω και με λατρεύει‒, ήταν ένας ξένος άνθρωπος για μένα.

• Τελείωσα το Βαρβάκειο και στα 18 μου έφυγα από το σπίτι. Βέβαια, υπήρχαν κάποιες περίεργες καταστάσεις λόγω του φακέλου του πατέρα μου, και στην περίοδο της δικτατορίας τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα ‒ είχαν κλειδί του σπιτιού μου κι έμπαιναν μέσα ��,τι ώρα ήθελαν. Χάρη σε έναν θείο μου που ήταν ολίγον τι φασίστας μπόρεσα να δω τον φάκελο που είχε η Ασφάλεια και έπαθα τεράστιο σοκ, γιατί ο φάκελος ο δικός μου ήταν μεγαλύτερος από τον φάκελο του πατέρα μου. Ήταν αδιανόητο τι υπήρχε εκεί μέσα. Θεωρώ τεράστιο έγκλημα ότι αυτοί οι φάκελοι καταστράφηκαν, κάηκαν, γιατί ήταν ντοκουμέντα. Του πατέρα μου περιείχε όλα τα επίσημα έγγραφα, όλους τους καταδότες, φωτογραφίες, οτιδήποτε. Στη δική μου περίπτωση ήταν ακόμα χειρότερα, διότι μέσα στον φάκελο βρισκόντουσαν ακόμα και γράμματα που έγραφα στο δημοτικό σχολείο, φωτογραφίες που δεν είχα δει ποτέ, που δεν ξέρω πώς τις έβγαζαν. Ήταν ανατριχιαστικό.

• Μόλις τελείωσα το Βαρβάκειο, βρήκα βοήθεια από το Γαλλικό Ινστιτούτο, τότε που ήταν εκεί ο περίφημος Οκτάβ Μερλιέ και ο Ροζέ Μιλλιέξ. Ήμουν καλός μαθητής, τελείωσα καθηγητής γαλλικών και σε ηλικία 22 χρονών ήμουν ο νεότερος διευθυντής παραρτήματος του Γαλλικού Ινστιτούτου στο Ναύπλιο. Βέβαια, έκανα και βλακεία και πήγα και παντρεύτηκα σε αυτή την ηλικία, δεν ήξερα τι μου γινόταν, και από κει άρχισαν διάφορες περιπέτειες, γιατί έπρεπε να ζήσω ένα σπίτι.

• Στη διαφήμιση μπήκα κατά τύχη, στην ηρωική της περίοδο. Έκανα τη διαφήμιση για το γάλα Βλάχας («τρέξε τρέξε, μικρούλη, γίνε άντρας, μικρούλη…») και από κει πέρασα στη Nestlé. Πήγα στην Ελβετία και στη Γαλλία, δούλεψα στην εταιρεία για δεκαπέντε χρόνια, και μια ωραία πρωία με βάρεσε κατακέφαλα ότι η Nestlé, που ήταν ένα είδος ανεξάρτητου υποκαταστήματος στην Ελλάδα, έπαιρνε εντολές από την Ελβετία και ουσιαστικά τα στελέχη είχαν μεταβληθεί σε δημόσιους υπαλλήλους. Πήρα, λοιπόν, το γραφείο μου ‒το έπιπλο‒ και σηκώθηκα κι έφυγα.

•  Κατά τύχη συνάντησα κάποιον στον δρόμο, παλιό συνεργάτη, και μου είπε «ρε συ, εδώ υπάρχει μια εταιρεία συμβούλων». Εγώ ήμουν διευθυντής μάρκετινγκ και έψαχναν έναν άνθρωπο για μια μελέτη που είχαν κάνει για τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Μου λέει «για πήγαινε να δεις». Πάω, λοιπόν, εκεί, με υποδέχεται ένας ωραίος άνθρωπος ‒ήταν μια εποχή που για να φτιάξουμε τα ραπόρτα μας είχαμε καθηγητή του πανεπιστημίου να ελέγχει αν βάλαμε κόμμα και τελεία‒ και μου λέει «πάρε αυτούς τους τόμους και πήγαινε στο ναυπηγείο του Σκαραμαγκά». Ούτε ήξερα τι μου γινόταν, τι σημαίνει Σκαραμαγκάς.

• Εν π��ση περιπτώσει, από κει ξεκίνησε μια κουλτούρα συμβούλου επιχειρήσεων που μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ σε 35 χώρες, και ορισμένες φορές κάτω από δύσκολες συνθήκες. Είναι χώρες οι οποίες με μάρκαραν, η Γεωργία π.χ.. στην οποία όταν δούλευα τα πράγματα δεν ήταν καλά ακόμα, η Αιθιοπία. Τα τελευταία μου πόστα ήταν στο Κόσοβο και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Σεράγεβο. Γύρισα πίσω το 2017, ήταν η τελευταία δουλειά που έκανα με χρηματοδότες την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ.

• Στην Ελλάδα ήμουν πάντα στις ηρωικές εποχές που ξεκίναγε μια αγορά. Ας πούμε, στη διαφήμιση πιστεύαμε ότι κάναμε καλό στον άνθρωπο, ότι θα μπορούσε να έχει προϊόντα που του επιτρέπουν να ζήσει καλά. Στο συμβουλίκι λέγαμε «να κάνουμε μια μελέτη για να ωφεληθεί πράγματι ο κόσμος», μετά είδαμε ότι αυτό ήταν μια σφηκοφωλιά απίστευτης διαφθοράς, η οποία και σήμερα ακόμα εξελίσσεται σε βαθμό κακουργήματος. Μπορώ να πω με ασφάλεια ότι η Ελλάδα είναι πολύ πιο διεφθαρμένη απ’ ό,τι το Κόσοβο.

•  Στις χώρες που πέρασαν από Οθωμανούς ή από διάφορους άλλους κατακτητές, η πολιτιστική κληρονομιά μένει. Π.χ. στο Σεράγεβο υπάρχει πυροσβεστική υπηρεσία και πάνω από αυτή υπάρχει το έμβλημα της Αυστροουγγαρίας, δεν το γκρέμισαν οι άνθρωποι, μάλιστα το γυαλίζουν κάθε μέρα. Υπάρχει ένα σχολείο με μια πινακίδα που λέει στα τουρκικά «αυτό φτιάχτηκε τότε από τους Τούρκους», υπάρχει πινακίδα που λέει «αυτό φτιάχτηκε από τους Σέρβους», κι άλλη μία που λέει «αυτό φτιάχτηκε απ’ τους Βόσνιους», κανείς δεν έχει πειράξει τις πινακίδες. Περνάς και τις βλέπεις και λες είναι κι αυτό ένα μνημείο. Πήρα τέτοια μαθήματα.

• Στο σχολείο έγραφα καλές εκθέσεις και μια ωραία πρωία άρχισα να γράφω και να εκδίδω βιβλία. Ε, αυτό το βιολί συνεχίζεται και τώρα, εδώ και εξήντα και πλέον χρόνια. Και με το πέρασμα των χρόνων φτάνει κανείς σε ένα σημείο που δεν κάνει απολογισμό αλλά βλέπει ότι τα βιβλία που έγραψε τού είναι ξένα, δηλαδή μπορεί να τα κοιτάξει χωρίς συναίσθημα. Κι έχω παρατηρήσει ότι μπορεί να έχω βγάλει σαράντα και παραπάνω βιβλία, αλλά θεωρώ ότι είναι για πέταμα, εκτός από κάνα δυο, γι’ αυτό και τα αποκήρυξα. Και συνεχίζω να αποκηρύσσω. Μάλιστα, βιβλία που είχαν μια σχετική επιτυχία τώρα τελευταία κάθομαι και τα ξαναγράφω. Την ιστορία του πατέρα μου την έχω γράψει πέντε-έξι φορές. Πρόσφατα, που τη διάβασα, είδα ότι είναι πολύ συναισθηματικό βιβλίο και προσπάθησα να το καθαρίσω από τα συναισθήματα.

• Μπορεί ένα έργο να μην τελειώνει ποτέ, αλλά εμένα με βασανίζει και το ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις ρεζίλι. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις εάν μπορείς να συνεχίσεις ή αν πρέπει να σταματήσεις. Είναι λυπηρό συγγραφείς που θαυμάζουμε, οι οποίοι έχουν πεθάνει και βγαίνουν και βραβεία με το όνομά τους, στο τέλος της ζωής τους να έχουν ακυρώσει στην ουσία την αξία του έργου τους, επιμένοντας να γράφουν τα ίδια και τα ίδια, με μια μανιέρα. Πιθανώς το γεγονός ότι κάθομαι και ξαναγράφω να με σώζει από το να μη λέω τα ίδια και τα ίδια πράγματα. 

• Το άλλο το οποίο με ωφέλησε πάρα πολύ –ξέρω πλέον καλά ελληνικά‒ είναι οι μεταφράσεις. Έχω μεταφράσει τα δοκίμια του Μονταίνι τρεις φορές και τον Γαργαντούα τέσσερις. Δουλεύω τον Μονταίνι περίπου εξήντα χρόνια, ίσως και εξήντα πέντε. Αν αφαιρέσουμε τους προλόγους κ.λπ., πρέπει να έχω μεταφράσει οχτώ χιλιάδες σελίδες, κι αυτό χάρη στο Γαλλικό Ινστιτούτο, γιατί στα μαθήματα που μας έκαναν για να γίνουμε καθηγητές γαλλικών μας δίνανε και δείγματα συγγραφέων. Μας δώσανε και το δείγμα «Περί της εκπαίδευσης των παιδιών» του Μονταίνι, και από τότε μου ήρθε η τουβλιά στο κεφάλι και άρχισα να ασχολούμαι. Τον Ραμπελαί τον δουλεύω καμιά πενηνταριά χρόνια. Και είναι πάντα διαφορετικό το αποτέλεσμα, γιατί παρακολουθείς τις εξελίξεις. Το σημαντικό είναι ότι οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης δέχτηκαν να εκδώσουν και τα δοκίμια και τον Γαργαντούα κι έχουν κάνει δυο εκδόσεις εξαιρετικές από κάθε άποψη. Και πρέπει να πω ότι ��αι για τα δύο αυτά έργα η μετάφραση είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλη τέτοια στον κόσμο.

• Οι μεταφράσεις που γίνονται κυρίως από καθηγητές έχουν έναν πανεπιστημιακό χαρακτήρα, ενώ εδώ πρέπει να σκεφτείς ποιος είναι ο αναγνώστης. Δηλαδή, όταν ο Μονταίνι λέει ότι «ο Φραγκίσκος ο Α’ της Γαλλίας, πηγαίνοντας το βράδυ στην ερωμένη του, πέρναγε από την εκκλησία και έκανε τον σταυρό του για να συγχωρεθεί» πρέπει να εξηγήσεις ποιος είναι ο Φραγκίσκος ο Α’, να βάλεις μια υποσημείωση· όταν λέει ότι «έγινε η μάχη τάδε που για την εποχή ήταν αποφασιστική και προσδιόρισε την Ιστορία», πρέπει να πεις ποιοι ήταν εκεί, τι έγινε στη μάχη. Το ίδιο συμβαίνει και στον Γαργαντούα, και μάλιστα πρέπει να εξηγήσεις από πού προέρχεται η βωμολοχία του, τι σημαίνει αυτό. Και πρέπει να προσέξεις πάρα πολύ το όριο της βωμολοχίας, γιατί κάποιες λέξεις δεν μπορείς να τις πεις σήμερα.

• Η βωμολοχία που έχει ο Ραμπελαί είναι έκφραση ζωής. Μην κρυβόμαστε, μας αρέσει να πηδάμε, και μας αρέσει και το φαγοπότι, ρε φίλε, αλλά το φαγοπότι τι προϋποθέτει; Ένα γερό χέσιμο. Και τότε πώς σκουπίζεις τον κώλο σου; Έρχεται λοιπόν ο Γαργαντούας και λέει «με σφουγγάρι, με χόρτο, με γαϊδουράγκαθο», έναν κατάλογο ολόκληρο. Αλλά το καλύτερο λέει ξέρεις ποιο είναι; «Το πετσομούνι, γιατί εκεί πρέπει να τριβόμαστε». Αυτό, βέβαια, ενοχλεί τα χρηστά ήθη, αλλά, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μέσα στον Ραμπελαί βρίσκουμε τη χαρά της ζωής. Ο Μονταίνι είναι ο διανοούμενος, ο στοχαστής, και ο Ραμπελαί είναι ο άνθρωπος της ζωής που το μήνυμά του είναι «κάνε ό,τι θες, αλλά κάνε το έντιμα, στο μέτρο που σου αναλογεί». Μετά από αυτές τις κυκλοφορίες μάζεψα ό,τι βιβλία και βοηθήματα είχα και τα έβαλα ψηλά στη βιβλιοθήκη, φοβούμενος μην ψάξω πάλι και βρω ότι λείπει ένα κόμμα και μια τελεία και αρχίσω πάλι να τα μεταφράζω από την αρχή.

• Το πρώτο βιβλίο που μετέφρασα ήταν στα 21 μου, όταν ο Φέξης, που είχε τον ομώνυμο εκδοτικό, μου πρότεινε να μεταφράσω ένα κινέζικο βιβλίο από τα γαλλικά. Μετέφρασα δύο βιβλία της προπαγάνδας της Κίνας, κακήν κακώς βέβαια, αλλά ουσιαστικά τότε άρχισα να ασχολούμαι με τα δοκίμια του Μονταίνι. Στην αρχή μού έλεγαν «πού πας και βάζεις το κεφάλι σου, αυτά δεν μεταφράζονται», και αν δεν είχα βοήθεια απ’ το εξωτερικό, κυρίως από έναν Αμερικανό μελετητή των δοκιμίων, δεν θα προχωρούσα.

• Όσο μετέφραζα Μονταίνι, σκέφτηκα να κάνω και κάτι παραπάνω, επειδή είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο της Σορβόνης, το οποίο το 1962 ήταν τριετές και όχι τετραετές και στην Ελλάδα δεν το αναγνώριζαν· έκανα μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και διδακτορικό πάνω στη χρήση των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων στα δοκίμια του Μονταίνι. Ήμουν υποχρεωμένος να το υποβάλω στην Ελλάδα για να αναγνωριστεί, δηλαδή έπρεπε να έχω επίσημη μετάφραση. Πρόκειται για τρεις τόμους, 800 σελίδες, το τι τράβηξα γι’ αυτήν τη μετάφραση εργαζόμενος, με οικογένεια, παιδί, και μετακινούμενος από τη μια χώρα την άλλη δεν περιγράφεται ‒ μαρτύριο. Ας μη μιλήσω για το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα το «αριστερός» με ακολουθούσε παντού, ούτε και για το μετά το 1980 ‒ δεν προσχώρησα εκεί που μου έλεγαν. Θέλω να πιστέψετε ότι είμαι μοναχικός λύκος.

• Χωρίς να το θέλω, είμαι ο πρώτος ο οποίος μετέφρασε Πεσόα στα ελληνικά και ο πρώτος που μετέφρασε ισπανόφωνους της Λατινικής Αμερικής, γιατί λατρεύω τα ισπανικά. Κατά τύχη με έστειλαν στην Ισπανία επί Φράνκο ‒είδα μια χώρα που έβραζε‒ κι έμαθα ισπανικά σε τρεις μήνες. Έχω γνωριστεί με μεγάλους συγγραφείς· με τον Μάριο Βάργκας Λιόσα που ήρθε στην Ελλάδα και κάναμε παρέα, με τον Κάρλος Φουέντες, έναν απόμακρο άνθρωπο, επίσης, με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες παίξαμε και σφαλιάρες στην εταιρεία που είχε στη Βαρκελώνη, μάλιστα εκεί έβγαλα κι ένα βιβλίο στα ισπανικά, μέσω της Carmen Balcells. Μετέφρασα την Τέχνη του μυθιστορήματος του Κούντερα, ενός σπουδαίου ανθρώπου που με δέχτηκε μια φορά στο σπίτι του. Μετέφρασα τον Χουάν Ρούλφο, τον σπουδαιότερο Μεξικανό συγγραφέα. Έγραψε δύο βιβλία που είναι 300 σελίδες και τα δύο μαζί αλλά είναι ο πρόδρομος του μαγικού ρεαλισμού, ένας ανατριχιαστικός συγγραφέας, τον οποίο δεν διστάζω να πω ότι έχω κατακλέψει.

• Έχω κατακρεουργήσει λέξεις, φράσεις, παραγράφους ολόκληρες από συγγραφείς που μου αρέσουν. Το λέω και όποιος θέλει ας με ρωτήσει «γιατί». Η πρόζα του Ρούλφο είναι μια πρόζα ποιητική που εμένα μου χρησίμευσε και την έβαλα σε ένα κομμάτι. Έχω κάνει κι άλλα αστεία εδώ και τόσα χρόνια, και αυτή την ώρα ό,τι δημοσιεύεται, δημοσιεύεται με ψευδώνυμο και με βιογραφία. Κάποιος που ασχολούνταν με αυτά τα πράγματα, ο Κυριάκος ο Ντελόπουλος, ο οποίος έκανε τον κατάλογο των ψευδωνύμων των Ελλήνων συγγραφέων, βρήκε ότι έχω 145 ψευδώνυμα και κατά πάσα πιθανότητα τώρα πρέπει να είναι 230. Έχω βγάλει, μάλιστα, και μια ανθολογία ανύπαρκτων συγγραφέων, που όλα τα κείμενα είναι δικά μου. Εκεί έχω κι ένα διήγημα του Τσέχοφ, που είναι δικό μου, αλλά εγώ είπα ότι είναι ανέκδοτο. Έχω γράψει κι ένα θεατρικό του Τσέχοφ, το οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι κάτι το οποίο με διασκεδάζει, είναι μια άσκηση.

• Ο Ραμπελαί είναι μια μοναδική περίπτωση συγγραφέα, και στη νέα έκδοση του Γαργαντούα σκέφτηκα να δούμε τη γλώσσα, να δούμε τις πηγές του. Ο Ραμπελαί γράφει λίγο μετά τον Μεσαίωνα και λίγο πριν από την Αναγέννηση. Όλο αυτό το στοιχείο που βγαίνει, που είναι η χαρά της ζωής στην ουσία, χωρίς φραγμό, υπήρχε στον Μεσαίωνα, κάνουμε πολύ μεγάλο λάθος να θεωρούμε ότι ήταν σκοτάδι, δεν ήταν χειρότερος από την Αναγέννηση. Μπορώ να σας πω ότι ο Μεσαίωνας δεν είχε αυταπάτες, ενώ η μεταρρύθμιση είχε αυταπάτη, γι’ αυτό νικήθηκε. Όπως και η δημοκρατία έχει αυταπάτες, γι’ αυτό καταρρέει. Έχετε υπόψη σας ότι στον Μεσαίωνα φτιάχτηκαν τα γυαλιά; Ξέρετε πόσο σημαντική εφεύρεση είναι τα γυαλιά; Σπουδαιότερη εφεύρεση απ’ οτιδήποτε, γιατί ο μάστορας που έχανε την όρασή του και έβαζε γυαλιά είχε δέκα χρόνια ακόμα να διδάξει στον άλλο το επάγγελμα. Χέστηκα, με το συμπά��ιο, για την ατμομηχανή, διότι η ατμομηχανή δεν με διδάσκει ως άτομο.

• Θεωρώ ότι δεν υπάρχει Ευρώπη, έχει τελειώσει. Αυτό το βιολί είναι μια νομενκλατούρα όπως ήταν η Σοβιετία, με άπειρα προνόμια. Τα προνόμια είναι ασύλληπτα, όπως και η διαφθορά. Η Ευρώπη είναι μια οντότητα χωρίς στρατό, τη σέρνουν οι Αμερικανοί από τη μύτη, κι αυτά θα τα πληρώσουν τα παιδιά μας. Επειδή έχω δουλέψει στη Γεωργία, ξέρετε ποιοι ήταν οι καλύτεροί μου φίλοι, και χρηματοδότες του έργου; Οι μαφιόζοι. Ό,τι λέει ο μαφιόζος γίνεται. Εδώ η διαφθορά δεν συγκρίνεται, είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα και τα έχω ζήσει από μέσα. Από το 1985 μέχρι το 2017, 32 χρόνια σύμβουλος επιχειρήσεων, σε 35 χώρες, έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Δεν συζητώ για την Ελλάδα, είναι ένας βόθρος, και το ΠΑΣΟΚ τον έφερε στην επιφάνεια. Τα πολιτικά λάθη που έχουν γίνει στην Ελλάδα είναι μοναδικά στον κόσμο. Το έχω μετανιώσει που δεν έβαλα το δάχτυλο στο μέλι ‒ και το πλήρωσα αυτό. Είμαι ο μαλάκας που επέστρεψε λεφτά στο ελληνικό δημόσιο και ως τέτοιος μαλάκας κόντεψα να πάω φυλακή. Με ρώταγαν πού βρήκα τα 300 εκατομμύρια δραχμές που άφησα στο ταμείο! Από τον προϋπολογισμό που μου είχες δώσει! Δυστυχώς, εξακολουθώ να τα θυμάμαι. 

• Πρέπει να είσαι πολύ απελπισμένος για να ζήσεις σήμερα, μόνο η απελπισία σε σώζει, δεν έχω καμία ελπίδα. Εκεί που απελπίζεσαι που βουλιάζει το καράβι, όμως, λες «να πάει να γαμηθεί, θα πάρω το σωσίβιο». Και το βρίσιμο είναι η καλύτερη θεραπεία. «Θα σου κάνω την κωλάθρα μαντολίνο» που λέει κι ο Γαργαντούας, αν δεν είχα κι εγώ αυτό το μειονέκτημα δεν θα μπορούσα να μεταφράσω Ραμπελαί. Η καταγωγή μου είναι από την Κεφαλονιά και οι Κεφαλονίτες, αν δεν βρίσουν, δεν μπορούν να υπάρξουν. Είναι ένα περίεργο πράγμα αυτό το νησί.

• Είναι πολύ φυσικό που έχουμε γίνει συντηρητικοί. Ξέρετε, ο άνθρωπος πρέπει να έχει κάποια σημεία αναφοράς ‒ σημεία αναφοράς είναι η γλώσσα του, η θρησκεία του, η οικογένειά του, η παιδεία του, οι φίλοι του κ.λπ. Όταν αυτά δεν υπάρχουν, αρχίζει το μυαλό να χάνει. Έτσι στον Μεσαίωνα οι μικρές κοινωνίες είχαν τις μάγισσες, τα φαντάσματα ως ψυχοθεραπεία, διότι οι κίνδυνοι ήταν τόσο μεγάλοι που οι θεσμοί που υπήρχαν δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν. Σήμερα έχει χαθεί και η έννοια της ψυχοθεραπείας, υπάρχει η θετική ψυχοθεραπεία, ότι πρέπει να είσαι ευτυχής, και υπάρχει και η Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας ‒ είναι να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο.

• Η ζωή με έχει μάθει ότι έπρεπε να ήμουν καχύποπτος και δεν ήμουν, αυτό το πλήρωσα, και το πληρώνω. Ήμουνα ένας αφελής, ένας καλοπροαίρετος, με αρχές, και πληρώνω τη λέζα των πάντων. Πλήρωσα το ότι ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής, η μάνα μου πέθανε στα χέρια μου από καρκίνο, πλήρωσα την αφέλειά μου στις εμπορικές σχέσεις, στις επαγγελματικές σχέσεις, βοήθησα ανθρώπους που δεν θυμάμαι καν πια ποιοι ήταν, έκανα καλό σε ανθρώπους και μου έχουν ρίξει μαχαιριές σε βαθμό κακουργήματος. Αλλά, πάλι, πιστεύω σε αυτό που λέει ένα χιλιανό τραγούδι της Βιολέτα Πάρα, «ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα δάκρυα και χαρές», και αυτό προσπαθώ να πω στο παιδί μου. Αυτό με συντηρεί. Είμαι 83 ετών και συνεχίζω απτόητος.

Οι μεταφράσεις του Φίλιππου Δρακονταειδή στα δοκίμια του Μισέλ ντε Μονταίνι (βιβλία Α’, Β’, Γ’, σε κασετίνα) και στο μνημειώδες έργο του Φρανσουά Ραμπελαί «Γαργαντούας - Πανταγκρυέλ - Πανταγκρυέλιον προσγωσιάριον» κυκλοφορούν από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[eclecticstarlightblogger]

Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου (που σκοτώθηκε στα Τεμπη) δεν έχει προηγούμενο

Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου δεν έχει προηγούμενο. Ενώ είχαν δεσμευτεί ότι θα απομείνει τιμητικά στους γονείς της Κελλυς τον τίτλο σπουδών της κόρης τους και ενώ τους ειδοποίησαν να παραβρεθούν στην τελετή . ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά τους ανακοίνωσαν ότι για γραφειοκρατικούς λόγους […] Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η…

[thoughtfullyblogger]

Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου (που σκοτώθηκε στα Τεμπη) δεν έχει προηγούμενο

Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου δεν έχει προηγούμενο. Ενώ είχαν δεσμευτεί ότι θα απομείνει τιμητικά στους γονείς της Κελλυς τον τίτλο σπουδών της κόρης τους και ενώ τους ειδοποίησαν να παραβρεθούν στην τελετή . ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά τους ανακοίνωσαν ότι για γραφειοκρατικούς λόγους […] Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η…

[greekblogs]

Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου (που σκοτώθηκε στα Τεμπη) δεν έχει προηγούμενο

Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου δεν έχει προηγούμενο. Ενώ είχαν δεσμευτεί ότι θα απομείνει τιμητικά στους γονείς της Κελλυς τον τίτλο σπουδών της κόρης τους και ενώ τους ειδοποίησαν να παραβρεθούν στην τελετή . ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά τους ανακοίνωσαν ότι για γραφειοκρατικούς λόγους […] Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέ��εια που έδειξε η…

[skandaladiaplokidiafthora]

Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου (που σκοτώθηκε στα Τεμπη) δεν έχει προηγούμενο

Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η Θεολογική σχολή του ΑΠΘ προς τους γονείς της Κελλυς Πορφυρίου δεν έχει προηγούμενο. Ενώ είχαν δεσμευτεί ότι θα απομείνει τιμητικά στους γονείς της Κελλυς τον τίτλο σπουδών της κόρης τους και ενώ τους ειδοποίησαν να παραβρεθούν στην τελετή . ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά τους ανακοίνωσαν ότι για γραφειοκρατικούς λόγους […] Μόνο ντροπή: Η ασέβεια και η απρέπεια που έδειξε η…

[crisismonitor]

Βαρύ οπλισμό και εκρηκτικές ύλες που παραπέμπουν είτε σε παλαιού τύπου τρομοκρατικές οργανώσεις, είτε στο οργανωμένο έγκλημα ανακάλυψε η αστυνομία στη γιάφκα στο Παγκράτι, χωρίς ωστόσο να ανακοινώσει κρίσιμα στοιχεία για την διαμόρφωση της πλήρους εικόνας. Στη γιάφκα στο Παγκράτι βρέθηκαν όπλα, πολυβόλα, εκρηκτικά - Οι εικόνες της ΕΛ.ΑΣ. Η ΕΛ.ΑΣ. κοινοποίησε φωτογραφίες από τα όπλα, τα πολυβόλα και τις χειροβομβίδες που βρέθηκαν στη γιάφκα στο Παγκράτι. Ενώ όπως ανακοίνωσε διενεργείται προανάκριση από τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας. Οι ανακοινώσεις της αστυνομίας μέχρι στιγμής είναι ελλειπτικές και δεν σκιαγραφούν την πλήρη εικόνα της κατάστασης, είτε γιατί δεν την έχει, είτε γιατί θέλει να προκαλέσει κινήσεις μεταξύ των εμπλεκομένων, τους οποίους δεν έχει εντοπίσει. Π��ντως, η ΕΛ.ΑΣ δεν ανακοίνωσε πως έφτασε στη γιάφκα στο Παγκράτι, ούτε ενδεχόμενα στοιχεία που προέκυψαν από την προκαταρκτική εξέταση του οπλισμού και των εκρηκτικών που εντοπίστηκαν. Η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. Απογευματινές ώρες χθες, Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024, πραγματοποιήθηκε έρευνα της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, σε αποθήκη πολυκατοικίας σε περιοχή της Αθήνας. Ειδικότερα, κατά την έρευνα, την οποία συνέδραμαν εξειδικευμένα στελέχη του Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (ΤΕΕΜ) και της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: - 3- χειροβομβίδες, - υποπολυβόλο, - 6- πυροβόλα όπλα, διάφορα μέρη όπλων, γεμιστήρες και πλήθος φυσιγγίων, - 25- πυροκροτητές, - 7,5- κιλά αμμωνιοδυναμίτιδας, - 3- κιλά ζελατοδυναμίτιδας, - 2- κιλά Τ.Ν.Τ., - 220- γραμμάρια πυρίτιδας, - βραδύκαυστο φιτίλι, - 37- κιλά νιτρικής αμμωνίας, - πλαστή πινακίδα και λάπτοπ. Προανάκριση διενεργείται από τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας. Το χρονικό της υπόθεσης Όπλα, χειροβομβίδες, σφαίρες και εκρηκτικά βρήκε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία κατά τη διάρκεια έρευνας χθες το βράδυ (19/11) στο Παγκράτι. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ το απόγευμα της Τρίτης ένας ιδιώτης ενημέρωσε την Άμεσο Δράση, ότι σε αποθήκη ιδιοκτησίας του βρήκε όπλα και εκρηκτικά, ενώ υπήρξαν και πληροφορίες ότι ο χώρος ίσως σχετίζεται με την υπόθεση της έκρηξης στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας στους Αμπελοκήπους. Στο σημείο μετέβησαν πυροτεχνουργοί της Αστυνομίας και εν συνέχεια στελέχη της Αντιτρομοκρατικής, τα οποία εντόπισαν τα όπλα, αλλά και άλλα στοιχεία που βρίσκονται ήδη στο μικροσκόπιό της. Οι εκτιμήσεις της ΕΛ.ΑΣ για τη γιάφκα Οι εκτιμήσεις της ΕΛ.ΑΣ που διαρρέονται είναι ελλιπείς και αντιφατικές, καθώς αναφέρονται από τη μια σε γιάφκα που συνδέεται με τον ένοπλο αντάρτικο πόλεμο, ταυτόχρονα μιλούν για την τρίτη γενιά τρομοκρατών, ενώ άλλοι αναφέρουν ότι εξετάζεται ενδεχόμενη διασύνδεση με τον τρομοκρατικό πυρήνα των Αμπελοκήπων, μετά την έκρηξη στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, όπου σκοτώθηκε ένας άνδρας και μία γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά. Τη Δευτέρα συνελήφθη ένας 31χρονος, ο Νίκος Ρωμανός για την υπόθεση, καθώς εντοπίστηκε το αποτύπωμά του σε σακούλα με όπλα, που βρέθηκε στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, που εξερραγη η βόμβα. Read the full article

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Τραγωδία στη Λεωφόρο Αθηνών: Σκοτώθηκε οδηγός μηχανής μετά από τροχαίο με ασθενοφόρο

Θανατηφόρο τροχαίο σημειώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης (20/11), στη Λεωφόρο Αθηνών, στη διασταύρωση με την οδό Ηρακλείτου. Σύμφωνα με πληροφορίες, μηχανή συγκρούστηκε με ασθενοφόρο που κατευθυνόταν στο Νοσοκομείο Αττικόν. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το ασθενοφόρο κατέβαινε το ρεύμα προς Αθήνα και έστριψε προς το Νοσοκομείο Αττικόν, ενώ η μηχανή βρισκόταν στο ρεύμα ανόδου. Σύμφωνα με τις ίδιες…

[hellenicnews]

Ειρήνη Κοντογιώργου: Έξι φορές πάνω από το όριο το αλκοόλ στο αίμα του οδηγού του ΙΧ που σκοτώθηκε η 20χρονη Ελληνίδα

Στις φοιτητικές τους εστίες της Λευκωσίας στην Κύπρο επέστρεφαν έπειτα από νυχτερινή έξοδο οι νεαροί που ήταν μέσα στο μοιραίο αυτοκίνητο στο οποίο άφησε την τελευταία της πνοή η 20χρονη Ελληνίδα, Ειρήνη Κοντογιώργου.

Πηγή: https://www.protothema.gr/greece/article/1563389/kupros-epta-atoma-itan-sto-autokinito-pou-skotothike-i-20hroni-ellinida-foititria-eihe-piei-polu-o-odigos/

[romios-gr]

Ο Πούτιν απένειμε μετά θάνατον το Παράσημο Ανδρείας σε ιερέα που σκοτώθηκε στο Ντερμπέντ Στον ιερέα Νικόλαο Κοτέλνικοφ, ο οποίος σκοτώθηκε στο Ντερμπέντ, απονεμήθηκε το Παράσημο Ανδρείας, και στον φύλακα της εκκλησίας Μιχαήλ Βαβίλιν, ο οποίος σκοτώθηκε στη Μαχατσκάλα, απονεμήθηκε το Μετάλλιο Ανδρείας. Το σχετικό διάταγμα υπέγραψε ο Ρώσος πρόεδρος ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-poytin-apeneime-meta-thanaton-to-parasimo-andreias-se-ierea-poy-skotothike-sto-ntermpent/

[rulinarulina]

Βλαντιμίρ Σκλιάροφ: Σκοτώθηκε σε ηλικία 39 ετών διάσημος Ρώσος χορευτής – Έπεσε από τον 5ο όροφο

Ο Βλαντιμίρ Σκλιάροφ, Ρώσος σταρ του μπαλέτου, πέθανε σε ηλικία 39 ετών μετά από πτώση από κτήριο Ο διάσημος Ρώσος χορευτής μπαλέτου Βλαντιμίρ Σκλιάροφ σκοτώθηκε σε ηλικία 39 ετών. Σκοτώθηκε αφού έπεσε από τον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου το Σάββατο, δήλωσε εκπρόσωπος του θεάτρου Mαριίνσκι στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Fontanka το Σαββατοκύριακο. Η εκπρόσωπός του, Άννα Κασάτκινα δήλωσε στα ρωσικά…

[justforbooks]

ΦΕΛΙΤΣΙΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ όνομα μιας καλοθρεμμένης, ασπρόμαυρης γάτας που ζει στην οδό Αιόλου· το όνομά της δίνει στον τίτλο του νέου μυθιστορήματος της Μάρως Δούκα. Η Φελιτσιτά δεν είναι άστεγη. Ζει σε εκδοτικό οίκο της περιοχής. Και παρόλο που είναι ακατάδεκτη, καταδέχεται να δείξει τη συμπάθειά της και την αγάπη της σ’ έναν άστεγο που ζει γύρω από την Αγία Ειρήνη.

«Χώνεται στη σκέψη του και τον αναστατώνει με το μακρόσυρτο νιαούρισμά της η Φελιτσιτά, μη δίνεις σημασία σε όλα αυτά, σαν να θέλει να του πει, καλύτερα να αφεθείς στο ζωογόνο γουργουρητό μου, εφόσον το ξέρεις, δεν το ξέρεις; Άβυσσος το μέσα του ανθρώπου». Η Φελιτσιτά δεν θα αφήσει ποτέ τον άστεγο φίλο της, μέχρι την τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος, και το όνομά της και η παρουσία της θα λειτουργούν πάντα ως ειρωνεία για το τι είναι τελικά η ευτυχία.

Η Μάρω Δούκα έγραψε ένα μυθιστόρημα για το τι είναι αυτή η ευτυχία, έτσι όπως την ψάχνουν όμως τα μέλη μιας καθημερινής, μικροαστικής πενταμελούς οικογένειας που μένουν κάπου στα Σεπόλια. Τι είναι η ευτυχία; Ένα μπολ με κεράσια; Η ελευθερία που σου δίνει ο δρόμος χωρίς να έχεις καμία υποχρέωση, ούτε και απέναντι στην ίδια σου τη ζωή; Ένα σπίτι στην Κηφισιά ή ένα δυάρι κάπου στον Αρδηττό; Ένα πιάτο φρικασέ με καλοφτιαγμένο αυγολέμονο και ζωντανά αντίδια; Ένας μικρός κήπος με μυρωδικά; Η καλοσύνη που κουβαλάς εντός σου και μοιάζει ή είναι γιατρικό;

Αυτή η αναζήτηση περνάει μέσα από το ξεγύμνωμα της οικογένειας, της αγίας οικογένειας, μέσα από τις παράλληλες σκέψεις και δράσεις των πέντε μελών της που μιλούν για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους. Πέντε διαφορετικές οπτικές, πέντε διαφορετικές ταυτότητες που αλλάζουν διαρκώς, αποκτούν νέες αποχρώσεις μέσα στην καταιγιστική αφήγηση της ��άρως Δούκα (χωρίς καμία τελεία), σαν εκείνο το σύνδρομο Ράσ��μον, όπου ο καθένας βλέπει και νιώθει κάτι διαφορετικό σε σχέση με κάποιον άλλον, με τον οποίο μοιράζονται όμως την ίδια εμπειρία. Κάθε μέλος της οικογένειας Καβουράκη έχει τη δική του εκδοχή για τη ζωή του αλλά και για τις ζωές των άλλων μέσα στην οικογενειακή τους ιστορία.

Ο Κώστας Καβουράκης ή Κάβουρας, η γυναίκα του Ελένη Βασιλάκη-Καβουράκη και τα τρία παιδιά τους, ο Βαγγέλης, ο Στέλιος και η Βούλα, αποτελούν τα μέλη της οικογένειας. Ο Κώστας μεγάλωσε ορφανός. Η μητέρα του πέθανε είκοσι ετών, αφήνοντας τον ίδιο και τον αδελφό του μωρά. Ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε μια καλή γυναίκα, με δικό της σπίτι στο Μοσχάτο. Μαζί της έζησε ο Κώστας και ο αδελφός του Στέλιος, ο οποίος σκοτώθηκε όμως σε τροχαίο. Ο Κώστας, που είχε όνειρο να σπουδάσει ή να μπει στη Σχολή Αστυνομικών, γνώρισε πολύ νωρίς την Ελένη.

Ερωτευτήκανε, η Ελένη έμεινε έγκυος στον τρίτο μήνα της γνωριμίας τους, παντρεύτηκαν και ο Κώστας βρήκε δουλειά σε μια αποθήκη χαρτικών. Έκαναν τρία παιδιά, και η Ελένη, με τη βοήθεια ενός θείου τους, βρήκε επίσης δουλειά, ως θυρωρός στο υπουργείο Ανάπτυξης. Τα παιδιά μεγάλωσαν. Κατά τον χρόνο της μυθιστορηματικής αφήγησης –μερικοί μήνες σχεδόν στο σήμερα– ο πρωτότοκος Βαγγέλης, φοροτεχνικός στο επάγγελμα και ανύπαντρος, πλησιάζει τα σαράντα, ο δεύτερος, Στέλιος, φιλόλογος σε σχολείο, παντρεμένος με την Αγγέλα, πανεπιστημιακό γλωσσολόγο, πλησιάζει τα τριάντα έξι, και η μικρότερη, η Βούλα, κομμώτρια στο επάγγελμα, με δικό της κομμωτήριο στο Παγκράτι, πανύψηλη, στο 1.85, είναι γύρω στα τριάντα τέσσερα.

Η Ελένη καμαρώνει στη γειτονιά για την οικογένειά της, για τα τρία καλά και ταχτοποιημένα παιδιά της, πράγμα που δεν είναι αυτονόητο σε τόσο δύσκολους καιρούς, αλλά δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτήν την αγία οικογένεια των Σεπολίων. Πολλές φορές αναγκάζεται να δικαιολογηθεί στις γειτόνισσές της όταν οι φωνές και τα ουρλιαχτά που βγαίνουν από το σπίτι τους ακούγονται έως το επόμενο τετράγωνο.

Ο Κώστας συνήθιζε να δέρνει την Ελένη σε στιγμές μεγάλης έντασης ή και για ασήμαντη αφορμή. Και μια μοιραία Κυριακή την έπιασε από τα μαλλιά και την έσυρε με βία από ένα άκρο της κουζίνας στο άλλο. Παρενέβη ο μεγάλος τους γιος, ο Βαγγέλης, κι έσπασε τον πατέρα του στο ξύλο. Το σπίτι δεν κρατούσε πλέον τον Κώστα. Εκείνο το απόβραδο της Κυριακής άνοιξε την πόρτα κι έφυγε. Βρήκε ένα πεζούλι στην Αιόλου και εγκαταστάθηκε εκεί.

Από τις είκοσι οκτώ παράλληλες αφηγήσεις του μυθιστορήματος, δεκαπέντε ανήκουν στον Κωνσταντίνο Καβουράκη ή Κάβουρα, τρεις στην Ελένη Βασιλάκη-Καβουράκη, τρεις στον Ευάγγελο ή Βαγγέλη Καβουράκη, τρεις στον Στέλιο Καβουράκη και τέσσερις στη Βούλα Καβουράκη. Ο Κώστας Καβουράκης είναι προφανώς ο βασικός ήρωας, και όχι μόνο για ποσοτικούς λόγους. Σκέφτεται τον εαυτό του, την κατάντιά του αλλά και την τύχη του, σκέφτεται τη δουλειά του και το αφεντικό του που τον περιφρονούσε και τον κορόιδευε, σκέφτεται την Ελένη, που την αγάπησε και εξακολουθεί να την αγαπάει, σκέφτεται τα παιδιά του, ιδιαίτερα τη Βούλα, που τη λέει νταρντάνα λόγω του ύψους της, πιστεύοντας ότι μπορεί να μην είναι δική του κόρη.

Ταυτόχρονα, ζει στο κέντρο της Αθήνας, την «παλιά πόλη», Αιόλου, Μοναστηράκι, Θησείο, «αλλαγμένος και τρισάθλιος», μέρος ενός ορατού-αόρατου κόσμου των αστέγων και των ζητιάνων. Συγκατοικεί στο πεζοδρόμιο με μια Όλγα και γίνονται τρίο με τον επίσης άστεγο Γεράσιμο που παίζει φυσαρμόνικα. Γνωρίζει και τον μαγαζάτορα, αφεντικό της Φελιτσιτά, που του προτείνει να κοιμάται το βράδυ έξω από το μαγαζί του, σαν νυχτοφύλακας, με αντάλλαγμα φαγητό. Δεν δέχεται. Θέλει την ελευθερία του.

Τα άλλα μέλη της οικογένειάς του σκέφτονται τον πατέρα τους με αμφιθυμία, με αγάπη αλλά και με μίσος, σκέφτονται τους ίδιους τους εαυτούς τους, σκέφτονται τα αδέλφιά τους και τη μητέρα τους με αγάπη αλλά και με αμφισβήτηση, ίσως και με ζήλια. Η Ελένη αγαπάει τον άντρα της, κι ας μην τον άντεχε. Και θα τον ξαναδεχόταν στο σπίτι μόνο αν της ζητούσε συγγνώμη.

Καθώς διαβάζουμε το βιβλίο, αναρωτιόμαστε αν θα υπάρξει χάπι έντ, αν ο Κώστας θα γυρίσει στο σπίτι του κι αν όλα ξαναρχίσουν, αλλά κάπως διαφορετικά. Φτάνουμε στο τέλος και συγκλονιζόμαστε. Είναι αυτό χάπι έντ; Μπορεί. Η Μάρω Δούκα φτιάχνει μια καταιγιστική, πολυφωνική αφήγηση, όπως ήδη είπαμε, που κινείται στη λεπτή γραμμή όπου η ευτυχία συναντάει τη δυστυχία, η ζωή τον θάνατο, η αγάπη το μίσος, ο φόβος το θάρρος, η συμπάθεια την απάθεια, το ενδιαφέρον την αδιαφορία, το άτομο την κοινωνία.

Μία απλή κίνηση σε οδηγήσει από τη μία στην άλλη πλευρά, από οικογενειάρχη στα Σεπόλια άστεγο στην Αιόλου. Ταυτόχρονα, μέσα από τις ιστορίες της οικογένειας Καβουράκη βλέπουμε την Αθήνα, την γεωγραφία της, τις κοινωνικές συνθήκες της και το περιθώριό της, αλλά με τρόπο ειρωνικό, έτσι που ο ρεαλισμός να μη μοιάζει με ρεπορτάζ. Αισθάνομαι ότι σε αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα η Μάρω Δούκα δούλεψε πάνω στην παράδοση του μελοδράματος, την οποία υπονομεύει όμως δια��κώς και την κομματιάζει.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[eclecticstarlightblogger]

Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου παλικαριού που σκοτώθηκε στο Αγρίνιο

«Βουβός» πόνος και θλίψη επικρατούσαν στον ιερό ναό «Άξιον Εστί» στην Λεύκα Αγρινίου όπου τελέστηκε η κηδεία του 20χρονου Άκη που έχασε την ζωή του στο σφοδρό τροχαίο στο Αγρίνιο το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Ο άτυχος 20χρονος Άκης Κ. (πηγή φωτογραφίας: agriniopress.gr) Το φέρετρο του νεαρού ήταν λευκό ενώ στην εκκλησία μοιράζονταν κουφέτα. Την […] Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου…

[thoughtfullyblogger]

Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου παλικαριού που σκοτώθηκε στο Αγρίνιο

«Βουβός» πόνος και θλίψη επικρατούσαν στον ιερό ναό «Άξιον Εστί» στην Λεύκα Αγρινίου όπου τελέστηκε η κηδεία του 20χρονου Άκη που έχασε την ζωή του στο σφοδρό τροχαίο στο Αγρίνιο το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Ο άτυχος 20χρονος Άκης Κ. (πηγή φωτογραφίας: agriniopress.gr) Το φέρετρο του νεαρού ήταν λευκό ενώ στην εκκλησία μοιράζονταν κουφέτα. Την […] Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου…

[greekblogs]

Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου παλικαριού που σκοτώθηκε στο Αγρίνιο

«Βουβός» πόνος και θλίψη επικρατούσαν στον ιερό ναό «Άξιον Εστί» στην Λεύκα Αγρινίου όπου τελέστηκε η κηδεία του 20χρονου Άκη που έχασε την ζωή του στο σφοδρό τροχαίο στο Αγρίνιο το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Ο άτυχος 20χρονος Άκης Κ. (πηγή φωτογραφίας: agriniopress.gr) Το φέρετρο του νεαρού ήταν λευκό ενώ στην εκκλησία μοιράζονταν κουφέτα. Την […] Θρηνος και οδυρμός στην κηδεια του 20χρονου…