#σκοταδι

[voluptasino]

Ο φόβος είναι σαν ένα μονοπάτι μέσα σε ένα σκοτεινό δάσος. Δέντρα δεξιά αριστερά, δέντρα με τρομακτικά κλαδιά και διακλαδώσεις που δημιουργούν μορφές βασανισμένων υπάρξεων και σκιές που μοιάζουν με στοιχειωμένα φαντάσματα ψυχών που έχουν πάψει να πια να υπάρχουν.

Πολλοί μόλις βρεθούν εκεί, κλείνουν τα μάτια τους ελπίζοντας πως έτσι θα το εξαφανίσουν. Βρίσκουν μία μικρή σκοτεινή ντουλάπα και κλειδώνονται εκεί μέσα προσποιούμενοι ότι βρίσκονται κάπου αλλού, προσπαθώντας να ξεχάσουν τι βρίσκεται έξω από την ντουλάπα. Κι έτσι παγιδεύονται εκεί χτίζοντας μόνοι τους τη δική τους φυλακή. Δεν τους κατηγορώ, ίσα-ίσα τους καταλαβαίνω. Απλά το θεωρώ λίγο στρουθοκαμηλισμό καθώς μπορεί να μην το βλέπουν πια άλλα βρίσκονται ακόμα μέσα στο δάσος

. Αν δεν πάρουν ποτέ την απόφαση να βγουν από την ντουλάπα τους και να αντιμετωπίσουν τα δεδομένα αυτού του μονοπατιού, αν δεν διαχειριστούν τους φόβους τους, τότε δεν πρόκειται να βγουν ποτέ από το μονοπάτι.

Θα μείνουν για πάντα κλεισμένοι στην ψεύτικη ασφάλεια που τους προσφέρει η ντουλάπα τους.

[anenthusiasticteen]

Μου ειπες να γραψω για εμας

Σου απαντησα πως εχω πολλα να πω

Και τωρα πανω απο ενα χαρτι και δεν εχω να γραψω τίποτα

Γιατι δεν εχω να γραψω τιποτα?

Και τοτε θυμηθηκα

Γραφω μονο οταν ειμαι στις μαυρες μου

Γραφω οταν χανομαι στον εαυτο μου

Γραφω οταν πεφτουν οι τοιχοι να με πλακωσουν και οι σκεψεις να με φανε

Αλλα για εμας δεν εχω γραψω και πολλα

Γιατι εμεις ειμαστε οι καλες μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που ξανα βρισκω τον εαυτο μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που εχω δυναμη και οι τοιχοι δεν με εχουν συνθλίψει κι οι σκεψεις δεν με εχουν κατασπαραξει

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν φοβαμαι πια το σκοταδι

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν χρειαζεται πια να γραφω τοσο συχνα

[ego-13]

Εχει γυρω σκοταδι

Το ρολοι γραφει 3 παρα

Θα ηθελα να ηξερα

Αμα εισαι πια καλα

Τα ποτα

Δεν με χτυπανε πια βαρια

Αφου τα ηπια ολα

Ο οργανισμος μου τα συνηθισε και αυτα

Στα παιδια

Δεν μιλαω για εσενα πια

Ειπα οτι ειχα να πω

Με αποτελεσματα μηδαμινα

Για εσενα ειπα

Μην μου προσφερουν

Τσιγαρα βαρια

Τασακια δεν θελω να αδειαζω

Να στριβω

Ξανα και ξανα και ξανα

eGo//Κάποτε

[paliamouzalh]

Μια θάλασσα απο σκέψεις

απλώνεται στη σιωπή.

Το κύμα της βουβό,

σαν εκκλησιάς καμπάνα,

πριν την αιώνια σιγή.

Σαν λίμνη που πάγωσε

κι έγινε πίνακας,

που χρησιμοποιήθηκε

να κρύψει τη ρωγμή.

Σαν ένα άοσμο λουλούδι,

σε χρώμα κόκκινο βαθύ,

ατάραχο στολίζει μια βιτρίνα,

προτού βρει αγοραστή.

Κύματα παγωνιάς,

κύματα θλίψης,

μα όσο πόνο και να πνίξεις,

με 9 βαθμούς θα υπομείνεις,

την απέραντη ερημιά.

Κύμα βουβό σε ζωγραφιά,

κύμα που ανατριχιάζει,

από μέσα προς τα έξω,

και ύστερα καταλαγιάζει.

Ανεβοκατατεβαίνει και σκορπά.

Αφρίζει και μετα σιωπά.

Οι ανήσυχες ψυχές,

κάτω από ένα νέο φεγγάρι,

συντονίζονται για ακόμα ένα βράδυ.

Πινελιές αφήνουν στο αχανές σκοταδι.

Βρίσκουν παρηγοριά,

σε πρόσωπα ξένα,

με οικεία μάτια πονεμένα.

9 βαθμοι και όνειρα σπασμένα.

Οι καρδιές συγχρονίζονται σαν ένα,

που την ήττα αφηγούνται θριαμβευτικά.

[xehasmenesithakes]

Χάρη καλημέρα. Σκέφτομαι μέρες να σου γράψω ένα πρόβλημα μου γιατί πραγματικά νιώθω ότι μόνο εδώ μπορώ να το βγάλω από μέσα μου.

Έχω μια τεράστια ανασφάλεια με το στήθος μου, που με έχει πάει αρκετά πίσω ως τώρα στο ερωτικό κομμάτι, τύπου δεν με έχει δει κανείς γυμνή ποτέ. Περιληπτικά, έχω γεμάτο στήθος αλλά δεν είναι καθόλου στητο. Δεν μου αρέσει καθόλου, και κάπως το είχα αποδεχτεί ότι δεν θα μαρεσει, αλλά τώρα γνώρισα ένα παιδί και η φάση προχωράει πολύ όμορφα , αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα με δει γυμνή. Δεν ξέρω τι να κάνω , σκέφτομαι να του πω να σταματήσουμε μέχρι να το λύσω με τον εαυτό μου, γιατί δεν ξέρω καν πως να του το επικοινωνήσω. Αυτά

Καλημερα καλο μου.Λοιπον ακου,θα στο γενικευσω,καταλαβαινω πως ειναι να κοιτας γυρω σου και να βλεπεις παντου στα σοσιαλ τελειους ανθρωπους με τελειες ζωες και τελεια σωματα.Η συγκριση…το πως ‘πρεπει’ να ναι κατι για να ναι ποθητο.Τα κορμια που γεννιομαστε ειναι τυχαια,ειναι οκευ να μην ειμαστε τελοιοι,ειναι φυσικο.Ειχα ενα θεμα υγειας πριν κατι χρονια και φορουσα ενα μηχανηματακι και αυτο ηταν στο δερμα μου και περα απο οτι ειχα γενικες παρενεργιες.Ενιωθα παρα πολυ ασχημα για αυτο και το σωμα μου.Το μισουσα ρε.Ενιωθα οτι δεν θα με θελει κανενας ξερω γω.Τοτε γνωρισα μια κοπελα που τοτε ημουν στα χειροτερα μου ρε και πραγματικα ρε φιλε μου εμαθε οτι ο ερωτας ειναι απο μεσα προς τα εξω και δεν εχει να κανει με το ατομο.Εχεινα κανει με το συναισθημα ειναι προσωπικος ο ερωτας.Ολοι δρουμε ετσι στον ερωτα.Μαρεσει αυτο που εισαι δεν μπορω να μην λατρεψω το σωμα που σε περιβαλει με τις ατελειες του.Σκεψου ξερω γω να δε θελει αυτος που τραβιεστε επειδη εχεις ωραιο σωμα ,εμενα προσωπικα θα με χαλαγε παρα πολυ οτι αυτο που ελκει το ατομο που μαρεσει σε μενα ειναι κατι τοσο επιφανειακο.Ειναι τοσο βαθυτεροι οι λογοι που μας ελκουν οι ανθρωποι.Και γενικα δεν ειναι μαλακες οι ανθρωποι οι περισσοτεροι θελω να πιστευω..,Αμα δεν νιωθεις καλα εξηγησε του το χωρις πολλα πες απλα οτι δεν νιωθεις ανετα,μαθετε ο ενας τα σωματα του αλλου στο σκοταδι πρωτα,χτιστε το σιγα σιγα.Γινεται αυτο που σου λεω…Αν δεν μπορει να στο προσφερει αυτο,ισως δεν ειναι αυτο που ψαχνεις.Επισης πραγματικα το πως βλεπουμε εμεις τις ατελειες στον εαυτο μας απεχει παρα πολυ απο το πως βλεπουν οι αλλοι αυτα σε μας.Εμεις το μεγαλοποιουμε απιστευτα .Και ξερεις τι σκεψου το σε ενα σωρο πραγματα ασε το ιατρικο το δικο μου,το υψος στους αντρες το μεγεθος,αντιστοιχα στις γυναικες πραγματα που δεν αλλαζουν ξερω γω.Ειναι τυχαια και πιστεψε με το ατομο που θα τα λατρεψει δεν θα τα λατρεψει επειδη ειναι τελεια ή ταιριαζουν στα προτυπα,θα τα λατρεψει επειδη ειναι δικα σου.Εσυ δηλαδη αν ο αλλος ξερω γω ηταν κοντος η ξερω γω ειχε πιο μικρο πουλι απο το μεσο ορο,τι θα σε ενοιαζε τοσο αν ηταν ενας γοητευτικος ευφυης ανθρωπος που σε χει κερδισει για το ποιος ειναι.Και για να το κλεισω,ολοι εχουμε ατελειες και πραγματα που δεν μας αρεσουν σε μας,ειναι ανθρωπινο,ειμαστε ανθρωπινοι… το σωμα σου να το αγαπας ,με τα δυνατα και τα αδυνατα του σημεια,να το φροντιζεις και να το χεις στην καλυτερη δυνατη κατασταση για σενααα,γιατι ειναι ο ναος σου

[v-chaos]

ΝΎΧΤΑ

Φώτα τριγύρω.

Εσύ πουθενά!

Σκοταδι παντού...

V.N.

#Greek #greece #Ελλάδα #hellas #karpenisi #wall #greekguotes #guote #σκέψεις #thoughts #γρεεκ #Tumblr #greektumblr #feelings #δρόμος #Νοέμβρης #αλκοόλ

#φώτα #σοκάκια #κρύο #street #roads #χειμώνας #σκοτάδι #dark #εσυ #you

[mugeni-elijah]

🌜✨🌙

🦚 ΠΟΙΟ ΑΣΤΕΡΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ 🦚

[sunshinealwaysshines]

Τι κανουμε οταν ειναι το μονο ατομο που καταφερε να μας βγαλει απο το σκοταδι μας αλλα πλεον μας θεωρει δεδομενους;

Του λέμε ευχαριστώ και το αποχαιρετάμε. Μπράβο του που κατάφερε να σε βγάλει από μια μαύρη κ δύσκολη λούπα αλλά αν σε θεωρεί δεδομένο/η πολύ φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα θα σε ξαναρίξει στο σκοτάδι. Κλασική συμπεριφορά ναρκισσισμού.

[omorfakaigontai]

Τι ντρινκινγκ σαν μονο σκοταδι ρν

— Mary Oliver, The Pond

[heartinhue]

Γραφω κρατοντας το κινητο στο ενα χερι εξου και οι χαοτικη δομη του κειμένου.

Το αλλο μου χερι κραταει το δικο σου σφιχτα . Ειμαστρ ξάλωμσνοι , με εχρις παρρι αγγαλοα και τα δαχττυλα σπυ εχουν μπλεχτρι με τα διξα μου .

Εξω βρεχει . Ακουφεται μοναχα η βροχη και η αναπνοη σπυ .

Μπορει να εχει σκοταδι γυρω αλλα το σκηνικο ειναι γαληνιο .

Επειδη κοιμασαι ειπα να σπυ πω και σενα για αυτην την ομορφη στιγμη που μοιράστηκαμε μαζι . Σαγαπω φως ,

Οσο τιποτα αλλο

[xionisgr]

ISBN: 978-960-645-624-4 Συγγραφέας: Nick Eliopulos Εκδότης: Κλειδάριθμος Σελίδες: 144 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-06-01 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-645-624-4 Συγγραφέας: Nick Eliopulos Εκδότης: Κλειδάριθμος Σελίδες: 144 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-06-01 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[labookaracha]

Πριν από κάποια χρόνια, το 2001 για την ακρίβεια, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΟΞΥ η σειρά ΣΚΟΤΑΔΙ, μια πραγματικά καλαίσθητη κασετίνα με εφτά βιβλία λογοτεχνίας τρόμου. Κάποια χρόνια αργότερα ο αδερφός μου μου την πήρε δώρο. Παρόλο που ποτέ δεν ήμουν μεγάλος φαν του συγκεκριμένου είδους έχω διαβάσει κάποια βιβλία, έχω κάποιες συμπάθειες και κάποιες αντιπάθειες αλλά μέχρι εκεί.

Στην κασετίνα αυτή υπάρχει και ένα βιβλίο του Τόμας Λιγκότι, το Εργοστάσιο εφιαλτών το οποίο ακόμα δεν το έχω διαβάσει όπως και τα περισσότερα από εκείνη την κασετίνα η οποία βρίσκεται στο σπίτι του αδερφού μου εκτός από την εξαιρετική Ιστορία του χειρουργού την οποία έχω σπίτι και έχω διαβάσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, και την οποία θεωρώ ένα πολύ δυνατό και αξιόλογο βιβλίο τρόμου.

Η αφορμή για να διαβάσω το εικονιζόμενο βιβλίο του Λιγκότι που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αντίποδες ήταν το γεγονός ότι την μετάφραση έχει κάνει ο φίλος Χρυσόστομος Τσαπραΐλης.

Με τον Χρυσόστομο έχουμε πολύ διαφορετικές αφετηρίες τόσο μουσικά όσο και λογοτεχνικά αλλά παρόλα αυτά νιώθω από τις κουβέντες που έχουμε κάνει και από το διαδικτυακό του αποτύπωμα ότι έχουμε φτάσει να έχουμε και πολλά κοινά.

Τολμώ να πω πως το βιβλίο του Λιγκότι μου άρεσε πάρα πολύ. Η έκδοση περιλαμβάνει 13 διήγηματα του Αμερικανού συγγραφέα από τα οποία τα έξι μου άρεσαν πάρα πολύ ενώ σε όλα τα υπόλοιπα βρήκα θετικά στοιχεία, κάποια παρόλο που συνολικά δεν με ικανοποίησαν πλήρως είχαν κάποιες δυνατές στιγμές. Ένα διήγημα μου φάνηκε πως ξεχωρίζει αρνητικά από το σύνολο και αυτό είναι το Σεβερίνι. Με κούρασε λίγο το όλο φιλοσοφικό σκαμπανέβασμα και η αφήγηση που έμοιαζε με σπιροειδή σκάλα χωρίς αρχή και τέλος. Νομίζω ότι έχοντας χωνέψει λίγο το βιβλίο το αγαπημένο μου είναι μάλλον ο Κόκκινος πύργος.

Η έκδοση έχει ένα πολύ ωραίο επίμετρο από τον Χρυσόστομο το οποίο εισάγει τον αναγνώστη στην ζωή και το έργο του Λιγκότι και δίνει κάποιες ας πούμε επεξηγήσεις για τα διήγηματα της συλλογής και κυρίως για τις υποβόσκουσες συνδέσεις μεταξύ τους.

Η μετάφραση ένιωσα ��τι ήταν πολύ καλή.

Είναι γνωστό πως στην χώρα μας η μετάφραση βιβλίων λογοτεχνίας τρόμου και λογοτεχνίας του φανταστικού είναι μια μεγάλη πληγή. Πολλά βιβλία, ακόμα και νεότερες εκδόσεις, δεν διαβάζονται, απωθώντας έτσι τον αναγνώστη. Εδώ έχουμε μια ευχάριστη εξαίρεση, κυρίως επειδή πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια του Χρυσόστομου στην μετάφραση. Ένιωσα ότι το κείμενο έρεε, ότι υπήρχε συνοχή τόσο σε κάθε διήγημα ξεχωριστά όσο και σε όλο το βιβλίο καθώς όπως ανέφερα υπάρχουν συνδέσεις ανάμεσα σε κάποια από τα διηγήματα. Η επιμέλεια επίσης κινείται στα υψηλά στάνταρ που έχει θέσει ο εκδοτικός αν και προς το τέλος του βιβλίου υπήρχαν κάποια λαθάκια, αμελητέα βέβαια μπροστά στο πολύ καλό σύνολο.

Δεν σας είπα όμως πολλά για τον Λιγκότι.

Ο Λιγκότι, με τον οποίο έχουμε ίδια μέρα γενέθλια, είναι μια τρομερά ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου και συγγραφέα. Βαριά καταθλιπτικός, με διάφορες φοβίες, απομονωμένος, αντικαπιταλιστής, υπέρμαχος της "βύθισης" του ατόμου στο σύνολο γράφει παθιασμένα και με μίσος ενάντια στον σύγχρονο τρόπο ζωής που αποξενώνει τον άνθρωπο από τους άλλους ανθρώπους αλλά κυρίως από το περιβάλλον και τη φύση. Νιώθω, έχοντας διαβάσει μόνο αυτό το βιβλίο, πως πατάει γερά στους ώμους του Λάβκραφτ και του Κάφκα για να στήσει τον ιδιότυπο κόσμο του όπου οι επιχειρήσεις και τα κτίρια έχουν δικιά τους ζωή και απομυζούν τον άνθρωπο που υπάρχει μόνο ως καύσιμη ύλη για αυτό το απάνθρωπο και απρόσωπο σύστημα.

Αυτή η επιστροφή και επιμονή του Λιγκότι, την οποία αναφέρει και ο Χρυσόστομος στο επίμετρο, στο να εξαλείφεται το άτομο μέσα στο σύνολο, για χάρη του συνόλου μου θύμησε έναν από τους αφορισμούς του Κάφκα:

"Στη διαμάχη μεταξύ του εαυτού σου και του κόσμου, υποστήριξε τον κόσμο."

Επίσης το τελευταίο διήγημα, Η σκιά, το σκοτάδι, που αποτελεί και μια σύνοψη ας πούμε των κύριων ιδεών που επανέρχονται στα προηγούμενα διηγήματα μου θύμισε μια ρήση του Πεσσόα:

"Στη ζωή, η μόνη πραγματικότητα είναι η αίσθηση. Στην τέχνη, η μόνη πραγματικότητα είναι η συνείδηση της αίσθησης."

Νομίζω ότι το βιβλίο θα ενδιαφέρει και μη θιασώτες της λογοτεχνίας τρόμου. Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο, μπορεί να προκαλέσει έντονη δυσφορία στον αναγνώστη, αλλά θα τον αποζημειώσει.

24.06.24

[eclecticstarlightblogger]

Η δραματική ανάρτηση του γιατρού Βαγγέλη Δημητρόπουλου για τις πυρκαγιές στην Ηλεία

Περίπου στις 10:30 το β��άδυ της Παρασκευής (21/06), ο γνωστός γιατρός (στο νοσοκομείο Αμαλιάδας), Βαγγέλης Δημητρόπουλος που βρίσκεται στο μέτωπο της πυρκαγιάς στην Πηνεία, έκανε την παρακάτω ανάρτηση: “Δοκιμαζομενος λαος, για αλλη μια φορα, ο λαος της Πηνειας. Τεραστια η καταστροφή.και το μετωπο της φωτιας τεραστιο. Χωρια στο σκοταδι. Παλευουμε, απέγκλοβιζουμε μεταφερουμε αδυνατους, και χρονιους…

[thoughtfullyblogger]

Η δραματική ανάρτηση του γιατρού Βαγγέλη Δημητρόπουλου για τις πυρκαγιές στην Ηλεία

Περίπου στις 10:30 το βράδυ της Παρασκευής (21/06), ο γνωστός γιατρός (στο νοσοκομείο Αμαλιάδας), Βαγγέλης Δημητρόπουλος που βρίσκεται στο μέτωπο της πυρκαγιάς στην Πηνεία, έκανε την παρακάτω ανάρτηση: “Δοκιμαζομενος λαος, για αλλη μια φορα, ο λαος της Πηνειας. Τεραστια η καταστροφή.και το μετωπο της φωτιας τεραστιο. Χωρια στο σκοταδι. Παλευουμε, απέγκλοβιζουμε μεταφερουμε αδυνατους, και χρονιους…

[greekblogs]

Η δραματική ανάρτηση του γιατρού Βαγγέλη Δημητρόπουλου για τις πυρκαγιές στην Ηλεία

Περίπου στις 10:30 το βράδυ της Παρασκευής (21/06), ο γνωστός γιατρός (στο νοσοκομείο Αμαλιάδας), Βαγγέλης Δημητρόπουλος που βρίσκεται στο μέτωπο της πυρκαγιάς στην Πηνεία, έκανε την παρακάτω ανάρτηση: “Δοκιμαζομενος λαος, για αλλη μια φορα, ο λαος της Πηνειας. Τεραστια η καταστροφή.και το μετωπο της φωτιας τεραστιο. Χωρια στο σκοταδι. Παλευουμε, απέγκλοβιζουμε μεταφερουμε αδυνατους, και χρονιους…