#πως θα το κάνω
Explore tagged Tumblr posts
allo-frouto · 11 months ago
Note
Κανένα μπακ για να σου στείλουμε μήνυμα να σε γνωρίσουμε θα γίνει;
Ίσως και να ανοίξω τα μηνύματα αυτές τις μέρες.
1 note · View note
darkside-cookies · 2 months ago
Text
👌 κοντά στο να φτιάξω bookstagram αλλά δεν μπορώ με τίποτα να χωνέψω την ιδέα του να διαχειριστώ τα βιβλία που διαβάζω σαν προϊόν
18 notes · View notes
the-galactic-catt · 1 month ago
Note
Λοιπόν έρχομαι δυναμικά. Έχεις καμία πρόταση για το φικ με τον Άδη (γιατί god knows δε πρόκειται να δω τη σειρά για να τον γράψω);
οκ οκ οκ
δεν έχω δει umbrella academy οπότε δεν ξέρω τι γίνεται με τον πως-στο-διάολο-τον-λένε, αν πέθανε, τι έκανε κτλ, ΑΛΛΑ σκέφτηκα πως θα μπορούσε το fic σου να είναι direct continuation του πρώτου.
κάπως πέθανε ο πως-τον-λένε και, επειδή λογικά δεν είχε οβολό, μένει πίσω και περιμένει 200 χρόνια μέχρι να ξαναγεννηθεί (αυτό βέβαια θα είναι λίγο περίεργο γιατί στο kaos οι θεοί έχουν εμφανιστεί στους ανθρώπους οπότε όλοι πιστεύουν σε αυτούς, αλλά μπορείς να το φταίξεις στο ότι είναι crossover. crackfic είναι, δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα). εκεί βρίσκει τον βενιζέλο, ο οποίος επίσης δεν είχε οβολό. μπορείς να τους κάνεις να έχουν tension εκεί, το έχεις με αυτά. με κάποιο τρόπο τους παίρνει το μάτι του ο άδης. εκεί ξέρεις ακριβώς τι γίνεται.
δεν έχω σκεφτεί κάτι άλλο για να μην σου φάω την δημιουργικότητα. αν θέλεις κι άλλες ιδέες μπορείς να μου κάνεις dm.
τώρα λίγα facts για να σε βοηθήσω. παρόλο που δεν μου άρεσε η σειρά, θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική μπορώ. spoilers για το kaos (obviously). λοιπόν, άκου–
ο άδης έχει πείρα, και εννοώ ΠΕΙΡΑ. παίρνει πολύ σοβαρά την δουλεία του και δεν είναι άνθρωπος θεός που θα τεμπελιάσει.
είναι λίγο doormat. δυσκολεύεται να υπερασπιστεί τον εαυτόν του (την τελευταία φορά που προσπάθησε του έριξε κεραυνό ο δίας κι έπρεπε να μείνει στο κρεβάτι για λίγο καιρό).
η περσεφόνη τον κάνει ό,τι θέλει. τον αγαπάει και δεν εκμεταλεύεται πολύ την δύναμη που έχει, αλλά αν πει κάτι αυτός κιχ δεν βγάζει (εκτός απ' το τέλος της σειράς που την παράκουσε αλλά ήταν για να σώσει τον κόσμο οπότε valid).
ξέχασα να το πω αυτό στο live reaction μου αλλά γυρίζει συνεχώς την περιοχή όπο�� βρίσκονται τα απομεινάργια των ψυχών (λέγεται το nowhere) γιατί νιώθει άσχημα. δηλαδή αν δεν είναι στο γραφείο του ή με την περσεφόνη, θα βρίσκεται εκεί κάτω.
ο ασφοδελός λειμώνας δεν είναι το afterlife των περισσότερων ψυχών, αλλά είναι εκεί που μένουν οι ψυχές που περιμένουν τα 200 χρόνια γιατί δεν είχαν οβολό. μένουν σε πολυκατοικίες, δουλεύουν κανονικές δουλειές, κάποιοι έχουν πιο σοβαρές δουλειές όπως το να κάνουν ispect τις ψυχές που βγαίνουν απ' τα πλοία και να εντοπίζουν ποιες δεν έχουν οβολό με την βοήθεια των σκυλιών κέρβερος (ράτσα).
για περισσότερες πληροφορίες σου προτείνω να διαβάσεις αυτό το fandom wiki για τον άδη. για πιο biased γνώμη μπορείς απλά να δεις τα posts που έχω κάνει για την σειρά. είναι κάτω από το tag #kaos netflix critical.
αυτά είχα να πω. σου εύχομαι καλή τύχη ♡
5 notes · View notes
Text
Η Θεοδώρα απογοητεύει την οικογένεια της με το να είναι αρο και χρόνια εργένησα και η Έλενα απογοητεύει την οικογένεια της επειδή παντρεύτηκε και χώρισε μικρή και από τότε δεν έχει δείξει ιδιαίτερη προθυμία να ξαναπαντρευτεί. Και όταν τα ��τιάξουν θα απογοητεύουν τις οικογένειες τους. μαζί <3
#Al's ramblings#τα παραμιλητά της Αλεξάνδρας#greekblr oc sexyman poll#επίσης δεν μπορω να σταματήσω να σκέφτομαι την Θεοδώρα και πως ήταν πάντα καλή με τα παιδιά και τα αγαπούσε#και εννοείται όλοι οι συγγενείς της ελεγαν τη καλη μητερα που θα γίνει κάποια μερα απο τότε που έκλεισε τα δώδεκα#και η ίδια ποτέ σεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αυτό το ''κοπλιμεντο'' της προκαλούσε τόση δυσφορία#και μετά όταν με την Έλενα ξεκινήσουν δειλά δειλα αυτό το μισό ρομαντικό μισο κουιαρ πλατωνικο ριλεσιονσιπ τους#θα γίνει λιγο σειλα δειλα στεπ μαδερ του ενήλικου γιου της ελενας#και θα συνηδειτοποιησει ότι ουαου οκ τελικα αυτό να μην είναι και τόσο κακό τελικά.#κοιτα να δείς που υπάρχουν και διαφορετικοι τύποι οικογενειών.#κοιτα να δείς που μπορείς μα πάρεις κάτι που όλοι θεωρούν δεδομένο ότι οφείλεις να κάνεις#και να το κάνεις on your own terms όποτε εσύ νιώθεις άνετα και απο δικη σου επιλογή#τρελό.#χμ πόσα αισθήματα περί σχέσεων και οικογένειας μπορώ να κάνω προτζέκτ σε δύο χαρακτήρες που σκαρφιστηκα στην πρώτη λυκείου.#τελος παντων σκαω και παω για υπνο. καληνύχτα.
5 notes · View notes
aluminia · 1 year ago
Text
Έπρεπε να είχα διαλέξει τη θετική κατεύθυνση στο σχολείο, τώρα έχω κολλήσει😔
In my defense μισώ τη φυσική και δε συμπαθώ τα δύσκολα μαθηματικά, ενώ αγαπώ τα θεωρητικά μαθήματα. Το θέμα τώρα είναι ότι δε μπορώ να σπουδάσω αυτό που θέλω.
7 notes · View notes
prasinoxaos · 5 months ago
Text
(πως) νιώθω
δεν θέλησα κανείς να καταλάβει πως νιώθω
πως σκέφτομαι
πως πράττω
πως γράφω
πως μιλάω.
το μόνο που θέλησα
ήταν να κάνεις την καθημερινότητά μου
να μην είναι τόσο επώδυνη.
να νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω.
και πως αν αναπνέεις κι ��σύ
αυτό δεν σημαίνει πως εγώ μετά δεν θα έχω δικό μου οξυγόνο.
οπότε δε θα πνιγώ από τον αέρα που δεν θα έχω να εισπνεύσω.
κι όταν εγώ κάνω λάθος,
δεν θέλησα να μου πεις πως δεν πειράζει.
θέλησα να με κάνεις να νιώσω πως δεν εξαφανίστηκαν
τα όσα νιώθεις για εμένα.
κι αν κλάψω
δεν θέλησα να μου πεις συγγνώμη.
ούτε να μου πάρεις δώρα.
ούτε να μου σκουπίσεις τα δάκρυα.
θέλησα μονάχα να μη με κάνεις ξανά να κλάψω για τον ίδιο λόγο.
δεν ξέρω που χάνομαι συνέχεια
όταν έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους,
μα χάνομαι.
αυτό το ξέρω.
και δεν ξέρω πότε χάθηκα περισσότερο,
μα έχω χαθεί εδώ και τόσο πολύ καιρό.
με φοβίζει το που μπορεί να με βγάλει
το να νιώθω τόσα πολλά συναισθήματα,
ταυτόχρονα,
για τόσο καιρό.
μα συνήθισα και στο πόνο
και στον φόβο,
μετά από τόσο καιρό.
οπότε δεν πειράζει.
εγώ θα περιμένω,
να δω που θα με βγάλει.
μα και με πειράζει
και φοβάμαι
73 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 16 days ago
Text
Αγαπημένε μου,
Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.
Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.
Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχανα την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτευτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.
Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να σηκωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.
Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.
Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.
Εκείνη.
37 notes · View notes
solmeister13 · 5 days ago
Note
κανε κάτι να πείσεις τον γιοντα να κάνει καμμπακ 😭😭
Ακόμα να ξεπεράσω το:
« ο Αδάμ έδωσε για την Εύα στον θεό ενα πλευρό, εσυ έλα παρτα μου και τα δυο, και έπειτα γύρισε, και πες μου στο αυτί, χωρις ντροπή, πως το να μείνεις στο «πλευρό» κάπως σε ενοχλεί, όπως έστρω��ε κάποιος θα κοιμηθεί, γιαυτο μην στρώσεις γιατι καιρό τώρα ο ύπνος με αγνοεί»
οκ ας κάνω ένα δίωρο Yoda session τώρα που το διάβασα να ακούσω πάλι όλη του τη δισκογραφία
45 notes · View notes
xx-glitteraddict-xx · 8 months ago
Text
Tumblr media
Φαντάσου να προσπαθείς να βγεις και από πάνω μετά από αυτό. Ναι, κάπου μπερδεύτηκα λογικά. Ο τύπος κυριολεκτικά μου έστειλε και με ρώτησε δυο μαλακίες όπως πόσο χρονών είμαι και θεώρησε πως επειδή ήμουν ευγενική και απάντησα μπορεί να με ρωτήσει τι κάνω με το αγόρι μου και το θέμα είναι ότι δεν είναι μόνο αυτός αλλά πάρα πολλοί εδώ μέσα. Κουράσατε.
Αν ξέρει κανείς ποιος είναι θα ήθελα πολύ να μου πει και να ενημερωθεί και η σχέση του για τις μαλακίες που στέλνει^^
54 notes · View notes
ayuxos · 5 months ago
Text
Tumblr media
Όσο την κοιτάζω η γη της πέφτει λίγη
Ένα βλέμμα ασυνήθιστο που πάντα θα με πνίγει
Εχω τόσα κρυμμένα συναισθήματα για εκείνη
Που φοβάμαι να τα πω και αυτή φοβάται να τα χτίσει
Μου ’παν η ζωή είναι μικρή και να κάνω ότι γουστάρω
Θα το κάνω όταν καταλάβω πως υπάρχω
Προς το παρόν ξυπνάω με ένα πόνο που δεν με νοιάζει να πεθάνω
Και άλλες τόσες νύχτες που ξερνάω όταν μεθάω
33 notes · View notes
allo-frouto · 2 years ago
Note
Θα σε γαμαγα στα 4 πάνω στα σειρά βιβλία μου υπέροχο τσουλακι
Πόσα βιβλία έχεις τέλος πάντων;
0 notes
darkside-cookies · 1 year ago
Text
Tumblr media
τον καταλαβαίνω τόσο καλά <3 πιο τοξικό τανγκό φικ που έχω γράψει μέχρι στιγμής
γράφω την πιο ακραία internalized homophobia performative masculinity repression σκηνή στο τανγκό των χριστουγέννων future fic μου το οποίο παλεύω εδώ και δύο χρόνια ο κύριος ξανθούλης έπρεπε να με είχε αφήσει να γράψω εγώ αυτό το βιβλίο
#το ποστάρω με τη γνώση πως θα μου πάρει τουλάχιστον ενα χρόνο ακόμη για να τελειώσω αυτό το φικ#το τανγκό των χριστουγέννων#το καρακτεραιζεσιο του Καραμανιδη σε αυτό το φικ είναι γενικά ινσειν επειδή το όλο ποιντ είναι#πως νιώθει έλξη για τον λαζαρου αλλα πιστεύει πως αυτό συμβαίνει επειδή ήταν τόσο δυνατή η έλξη τκυ Λαζάρου ηια τον ίδιο#που έγινε κάποιου είδους προβολή πάνω του#και το πιστεύει τόσο πολύ επειδή έχει παει στην Αθήνα και κυνηγάει τη ζωή που δεν παρατάει τον άνδρα της για χάρη του#οποτε ειναι κάπως σε φαση σίγουρα κάποια στιγμή θα καταφέρω να κάνω στη ζωή οτι έκανε ο Λαζάρου σε εμένα#καξ είναι γενικά πολυ τοξικός και φακντ απ#και ο Λαζάρου εκμεταλλεύεται λίγο την όλη φάση προς όφελος του#περισσότερο απο όλα μου αρέσει όμως το αρκ της ζωής ππυ είναι λίγο γυναικεία χειραφέτηση μανιπιουλετιβ γκερλμπος#μια μέρα θα το τελειώσω#έπρεπε να πάω να το κάνω πολυεπιπεδο και τώρα με δυσκολεύει
24 notes · View notes
o-monaxikos · 1 month ago
Text
Γεμίσαμε «ελεύθερες σχέσεις»,
μην τυχόν και αγαπήσουμε πραγματικά!
Σχέσεις που δεν είναι σχέσεις.
Σχέσεις που μπροστά θα τους κοτσάρουμε το επίθετο «ελεύθερη» και θα συνεχίσουμε την ζωούλα μας ανέμελα.
Δεν θα επενδύσουμε σε συναίσθημα και ούτε σε χρόνο ουσιαστικό.
Συναντήσεις μόνο για την σαρκική ηδονή, που δεν λέω είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και λογικό να το θέλεις, μα τόσο κενό και ανούσιο γιατί είναι μόνο αυτό.
Συναντήσεις για την πραγματοποίηση επιθυμιών, σήμερα εσύ, αύριο θα είναι κάποιος άλλος ή άλλη.
Δεν σε γνωρίζω σε ουσία,
δεν μπήκα καν στον κόπο να μάθω
πως πίνεις τον καφέ σου ή αν πίνεις.
Δεν ξέρω τι μουσική ακούς,
αν σου αρέσει το άρωμά μου.
Δεν με νοιάζει αν φοβάσαι τα βράδια ή αν ήθελες να σε πάρω αγκαλιά.
Δεν θα σου στείλω «καλημέρα» επειδή στ’ αλήθεια θέλω να σου φτιάξω την ημέρα, να φανταστώ το χαμόγελο που σου προκάλεσε το μήνυμά μου στα χείλη σου και σου έφτιαξε την διάθεση, αλλά θα στείλω γιατί στις επόμενες γραμμές του μηνύματος θα σου ζητήσω μια συνάντηση σαρκικής απόλαυσης.
Και εσύ θα το ξέρεις αυτό από την στιγμή που θα δεις το μήνυμα και δεν θα νιώσεις ποτέ πως είναι κάποιος/α να σου φτιάχνει την ημέρα με ένα απλό μήνυμα από καρδιάς χωρίς να ζητάει κάτι παραπάνω.
Χάθηκε ο ρομαντισμός,
η αγάπη και το πείσμα.
Πέσαμε στην ξεπέτα και στα εύκολα.
Δεν κάνουμε σχέσεις, δεν επενδύουμε σε έναν άλλον άνθρωπο- για την ακρίβεια δεν τολμάμε κάτι τέτοιο- δεν νοιαζόμαστε, δεν προσπαθούμε, δεν αγαπάμε, δεν κλαίμε,
δεν ζητάμε συγγνώμη, δεν βάζουμε νερό στο κρασί μας, δεν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, δεν πατάμε κάτω τον εγωισμό μας.
Είμαστε κενοί και όποιος τολμήσει
να ζει κάπως διαφορετικ��
τον δείχνουμε με το δάχτυλο.
“Μα καλά αφού έτσι είναι η μόδα και το κάνουν όλοι γιατί δεν το κάνεις και εσύ;”
Αυτή η φράση που την έχουν σαν καραμέλα αποδεικνύει πόσο απεγνωσμένοι είναι να κρατηθούν από κάτι, πως τους λείπει η πίστη στον εαυτό τους.
Εσύ γιατί δεν ζεις αλλιώς;
Βαρύ θα μου πεις, που να μπλέκω τώρα με συναισθήματα και σοβαρότητες, αφού μπορώ να περνάω καλά και έτσι τι άλλο να κάνω;
Να μην σκορπίζεσαι ίσως.
Μα είναι ψιλά γράμματα αυτά!
Και τα ψιλά κάνεις δεν τα διαβάζει.
Μα αλήθεια πως το κάνετε αυτό, πως γίνεται να μην θέλετε έναν άνθρωπο να γίνει λίγο πιο δικό σας και εσείς γι’αυτόν ;
Ο φόβος του να μην πονέσω.
Βλέπεις όταν αποφασίζεις να κάνεις σχέση, γύρω σου θα υπάρχουν τόσοι πειρασμοί και τόσα λόγια, όμως εσύ θα πρέπει να είσαι πιστός από επιλογή,
γιατί σέβεσαι εσένα και το άτομο που έχεις δίπλα σου και έχεις βρει σε εκείνο, αυτό το διαφορετικό που αξίζει.
Μα κακά τα ψέματα γεμίσαμε από όλες αυτές τις ελεύθερες σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί δεν είμαστε ικανοί να σηκώσουμε ευθύνες, να αφεθούμε ρισκάροντας να πονέσουμε.
Να χαρίζουμε τον χρόνο μας και
σε κάποιον άλλον ή να δημιουργήσουμε για εκείνον χρόνο, να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί-σε όλα, άσχημα και όμορφα- μα κυρίως επιλέγουμε να κοιμόμαστε από εδώ και από εκεί, να ξέρουμε πως το σώμα που αγγίζουμε δεν είναι μόνο δικό μας.
Δεν έχουμε την αποκλειστικότητα, μόνο και μόνο επειδή δεν τα έχουμε βρει ακόμα με εμάς αλλά και γιατί τρέμουμε τόσο πολύ μην πληγωθούμε και δεν πάρουμε πίσω την αγάπη που δώσαμε.
Και η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που έχουμε σιχαθεί αυτή την κατάσταση.
Απλά δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα! Γιατί ξέρουμε πως τα δύσκολα είναι για τους λιγοστός.
Και το συναίσθημα είναι δύσκολο, σε τσακίζει στην καρδιά αν δεν υπάρξει συμβατότητα!
Μα αξίζει και με το παραπάνω!
18 notes · View notes
fegg4ropetra · 10 months ago
Text
Σάββατο 4/1/24 (2:48π.μ.)
Ξέρεις κάτι;
Φοβάμαι.
Κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπεί σε άνθρωπο.
Φοβάμαι να αφεθω σε κάποιον όσο κι αν το αποζητώ. Φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους γιατί έχω πληγωθεί επανειλημμένα από ατομα που έδωσα τα πάντα για να είναι χαρούμενοι. Φοβάμαι να ανοιχτω γιατί υπήρξαν άνθρωποι που τους έδειξα το μέσα μου και αποφάσισαν πως δεν τους ήταν αρκετό ή τους ήταν πάρα πολύ. Φοβάμαι να αφήσω τα τείχη μου να πέσουν γιατί υπήρξαν άτομα στη ζωή μου που με ανάγκασαν να τα υψώσω τόσο ψηλά. Φοβάμαι να νιώσω άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου κοντά σε άλλους γιατί έχω αποκαλεστει στο παρελθόν περίεργη, κριντζ, ευαίσθητη, φλώρος και όλα αυτά τα επίθετα που πετάνε τόσο ανιδεα άτομα χωρίς καν να καταλαβαίνουν το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτ��ς οι λέξεις σε κάποιον. Φοβάμαι να γελάσω πολύ μη νομίζουν ότι είμαι χαζοχαρουμενο.
Τέλος, φοβάμαι να αγαπήσω και να ερωτευτώ γιατί ξέρω πως κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει όπως εγώ. Δεν είχε βρεθεί μέχρι τώρα αυτός ο άνθρωπος που να με κάνει να ξεχάσω αυτούς τους φόβους μου.
Βλέπω γύρω μου φίλους, φίλες και γνωστούς να πηγαίνουν απ' τη μια σχέση στην άλλη. Να αφήνονται, να πληγώνονται, να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να προχωράνε στον επόμενο μέχρι να βρεθεί αυτός ο ένας/μια που ελπίζουν να πάρει όλα αυτά τα κομμάτια και θα κάνει ξανά ένα.
Κάνω συζητήσεις για ρομαντισμό, έρωτα και αγάπη και ακούω συνεχώς γύρω μου για τοξικότητα, red flags, tinder, σεξ και one night stands. Φλερτ απ' το Instagram, messenger, Snapchat... Μιλάνε με 1,2,3 και 4 ταυτόχρονα για να αποφασίσουν ποι@ είναι καλυτερ@ για να βγούνε ραντεβού. Είναι η εποχή του περιστασιακού σεξ και της μοναξιάς που θέλουν μεταφράζουν ως ανεξαρτησία.
Υπάρχουν κάποιοι άλλοι, λίγοι θα λεγα, άνθρωποι εκεί έξω που ψάχνουν το άλλο τους μισό. Είναι μερικές ρομαντικές ψυχές που τρέφουν ακόμα ελπίδα για έναν έρωτα όπως παλιά. Όπως αυτούς που μας περιγράφουν γονείς και παππούδες. Έναν έρωτα που γι αυτόν γράφονται ταινίες, ποιήματα και βιβλία ολόκληρα.
Έναν τέτοιο έρωτα θα ήθελα κι εγώ να ζήσω κάποια στιγμή στη ζωή μου. Εγώ όμως δεν θα θελα να βρω το άλλο μου μισό γιατί πολυ απλά ποτέ δεν ένιωσα μισή. Έχω νιώσει κενή, έχω νιώσει να μου λείπει κάτι, έχω νιώσει απώλεια και πόνο. Απογοήτευση και στεναχώρια. Ποτέ όμως δεν ένιωσα μισή.
Γι αυτό λοιπόν εγώ θα ήθελα σε αυτή τη ζωή να βρω το άλλο μου ολόκληρο. Τον άνθρωπο που θα εμφανιστεί στη ζωή μου απ' το πουθενά όπως έκανες εσύ. Τον άνθρωπο που θα μου προσφέρει την αγάπη που έζησε η μαμά μου. Βλέπεις είχα πολύ όμορφο παράδειγμα για το τι θα πει έρωτας. Οι γονείς μου όποτε μάλωναν ο μπαμπάς μου έφευγε και γυρνούσε μετά από λίγη ώρα με λουλούδια και μια ζεστή αγκαλιά. Δεν άφηνε ποτέ κανέναν να μπει ανάμεσα τους είτε αυτό ήταν οικογένεια είτε φίλοι είτε εχθροί.
Έναν λοιπόν σαν τον μπαμπά μου, Που ακόμα κι αν δεν είχα τη τυχη να τον ζήσω για πολύ, απ' τις ιστορίες που ακούω ξέρω πως ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε να γίνεις χαλί να σε πατήσει.
Έναν άνθρωπο σαν τον μπαμπά μου...
Κι ας του βάζουν στην σήμερον ημέρα τη ταμπέλα του daddy issues...
ΥΓ. Με σένα ο μόνος φόβος που είχα στο κεφάλι μου ήταν να με δεις όπως με βλέπω εγώ. Αλλά ποτέ δεν σου είπ�� πως ταυτόχρονα ευχομουν να με δεις όπως είδα εγώ εσένα.
Οπότε ναι ευχομουν να με έβλεπες όπως σε βλέπω εγώ. Γιατί ίσως έτσι να μη με άφηνες τόσο εύκολα.
73 notes · View notes
cutieeeeeeposts · 2 months ago
Text
Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως γίνεται να βρεις την αληθινή αγάπη σου.
Δηλαδή έρχεται και σου λέει "Ε εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις"
Μα μερικές φορές σκέφτομαι άμα θα καταλήξω με κάποιον ευτυχισμένη κτλ
Όμως το μόνο που κάνω είναι να δίνω ελπίδες που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ γιατί δεν υπάρχει στην γενιά μας πια αληθινή αγάπη και όποιος το πιστεύει αυτό ας ρωτήσει τους άλλους που μένουν μόνοι τους επειδή κάνουν μόνο το καλό αλλά δεν περνούν τίποτα
16 notes · View notes
fxckery-at-its-finest · 4 months ago
Text
Θαλασσάκι μου / Θυμάσαι;
Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μιλά για συναισθήματα. Κυρίως γιατί δεν πιστεύω πως κάποια συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σε λέξεις. Πόσο όμορφο είναι όμως όταν ένας άνθρωπος σου δημιουργεί τόση ένταση στην ψυχή σου, τόση που να μην μπορείς να την περιγράψεις. Και αρκείσαι σε μια τόσο μικρή λέξη, «αγάπη». Και τι είναι η αγάπη; Και εγώ πώς και γιατί έτυχε να την ζήσω μαζί σου;
Σε αυτό το κείμενο θα σας μιλήσω για έναν αλλιώτικο Αύγουστο, ή μάλλον Σεπτέμβριο. Θα καταλάβετε.
28 Φλεβάρη 2022
Βρίσκομαι στο σπίτι μιας πολύ καλής μου φίλης. Είχαμε καιρό να βρεθούμε, οπότε τώρα έχουν μαζευτεί πολλά για συζήτηση.
Καθώς στρίβω το τσιγάρο μου, χαζεύοντας στο κινητό μου, βλέπω εσένα. Τι όμορφο πλάσμα είσαι Θεέ μου με τα πιο καταγάλανα μάτια, που θυμίζουν τρικυμίες.
Κοιτάω την φίλη μου και της λέω «Τι λες; Να στείλω;» και εκείνη γελώντας μου απαντά «Πας καλά εννοείται, τί έχεις να χάσεις;»
Τι έχω να χάσω;
Και έτσι έστειλα ένα κουρασμένο μήνυμα στις 3 τα ξημερώματα. Και από εκεί και πέρα μιλούσαμε όλη νύχτα. Δεν νομίζω ότι στο είπα ποτέ αλλά εκείνη η νύχτα ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που ένιωσα ξανά ζωντανή. Ένιωσα ξανά εγώ. Περπατούσα μέσα στα στενά της Θεσσαλονίκης και είχα το νου μου μόνο στα δικά σου μηνύματα, να προλάβω να απαντήσω πριν σε πάρει ο ύπνος.
Και τελικά το ίδιο πρωί δεν πήγαμε σχολή. Ήρθες σπίτι μου και καθόμασταν και μιλούσαμε. Και κοιμηθήκαμε και αγκαλιά. Είχαμε τόσο ωραία χημεία από την πρώτη φορά. Θυμάμαι, δεν χόρταινα να κοιτάζω τα μάτια σου, και δεν ήμουν άνθρωπος που κοιτούσε μάτια. Κρεμιόμουν από κάθε μικρή λέξη που έβγαινε από τα χείλη σου, σαν να εξαρτιόντανε όλο μου το κορμί από εσένα. Και η ειρωνεία είναι πως πάντα μου το χτυπούσες πως εσύ με ερωτεύτηκες από την πρώτη φορά που με είδες, αλλά εγώ κατέληξα να σε αγαπάω παραπάνω.
Θυμάσαι;
14 Μαρτίου 2022
Έχουν περάσει 2 βδομάδες περίπου που είμαστε κάθε μέρα μαζί. Δεν ήξερα αν τελικά ήθελα σχέση αυτόν τον καιρό. Βλέπεις, με έχει πληγώσει πολύ η κατάντια του έρωτα. Έχω μάθει να κλείνομαι στον εαυτό μου και να μην θέλω να δώσω ευκαιρία σε κανέναν να μάθει το τι κρύβω μέσα μου. Αλλά μαζί σου είναι αλλιώς. Μαζί σου νιώθω το παιδί μέσα μου να χαμογελάει ξανά. Νιώθω για πρώτη φορά μετά από καιρό χαρο��μενη. Σαν να μαθαίνω να ζω ξανά από την αρχή.
-«Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα ξέρεις» μου ψιθυρίζεις όσο καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ μου.
-«Δεν ξέρω τι να σου πω, μου αρέσεις αλλά νομίζω πως δεν είμαι έτοιμη για κάτι σοβαρό», σου απαντώ, τρομαγμένη για άλλη μια φορά.
-«Δεν μπορώ να συνεχίσουμε έτσι όμως. Σε θέλω δική μου. Θέλω να ξυπνάω ξέροντας ότι ανήκω σε σένα. Και εσύ σε εμένα. Ή εγώ και κανένας άλλος. Ή τίποτα.», μου λες και εγώ σε κοιτάω με γουρλωμένα μάτια.
Θυμάσαι;
Και αν δεν πάει καλά; Και αν βγω αδικημένη πάλι εις βάρος της δικής σου υποτιθέμενης αγάπης; Τι θα κάνω μετά;
Αλλά σε θέλω τόσο πολύ γαμώτο. Δεν το έχω ξανανιώσει αυτό με κανέναν στο ορκίζομαι.
Τι να κάνω;
Τι να κάνω;
Να σε χάσω επειδή φοβάμαι;
Ή να σε κερδίσω για να ζήσω;
Στο Πάρτι
Έκανε ένα πάρτι καλωσορίσματος στο νέο σπίτι η κολλητή σου και με κάλεσες. Δεν ήξερα αν θέλω να έρθω, αν θέλω να γνωρίσω όλους τους φίλους σου. Και αν δεν με συμπαθήσουν; Είναι και μεγαλύτεροι και αλλιώς.
Αλλά ήρθα.
Και μιλούσα με όλους.
Και όλοι με πλησίαζαν θέλοντας να με γνωρίσουν. Και τότε κατάλαβα πόσο πολύ τους μιλάς για εμένα.
Και καθώς καθόμουν στην κουζίνα, πίνοντας σφηνάκια με την κολλητή σου, γύρισα και της είπα:
«Με εγκρίνεις;»
Και εκείνη απάντησε:
«Είσαι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στην ζωή του αυτήν την περίοδο. Θέλω να το δώσετε μια ευκαιρία».
Κοίταξα εσένα που χόρευες ανέμελα σε κάτι ελληνικά έντεχνα μαζί με τους φίλους σου. Χαμογελούσες λες και δεν σε ένοιαζε τίποτα άλλο, παρά μόνο να βγουν σωστά εκείνα τα βήματα. Που και που με κοιτούσες και μου έσκαζες και ένα χαμό��ελο φωνάζοντας «Είσαι πανέμορφη».
Και το αποφάσισα. Ήμουν σίγουρη. Σκέφτηκα «Αυτό θέλω. Πάω να το πάρω».
Πήγα στον υπολογιστή και έβαλα το αγαπημένο σου ισπανικό τραγούδι.
Και ήρθα κοντά σου.
Σε αγκάλιασα, σε φίλησα απαλά προσπαθώντας να μαζέψω όλο μου το κουράγιο μέσα από τα χείλη σου.
«Μπορώ να γίνω η κοπέλα σου;»
σου είπα, περιμένοντας μια απάντηση από αυτά τα χείλη που δεν χορταίνω να φιλάω. Από αυτά τα χείλη που τρόμαζα στην ιδέα ότι μπορούν να με ματώσουν. Αλλά δεν με ένοιαζε. Για τα δικά σου μάτια άξιζε να αδειάσει όλο μου το σώμα.
Άρχισες να δακρύζεις και με αγκάλιασες. Οι φίλοι σου μας κοιτούσαν από την απέναντι γωνία και χαιρόντουσαν.
Είμαστε μαζί.
Είμαι δικιά σου.
Θα τα καταφέρουμε.
Πόσο σε θέλω.
Τόσο ώστε να μας δώσω μια ευκαιρία. Τόσο ώστε να αποφασίσω να διαγράψω οποιοδήποτε πληγωμένο παρελθόν μου και να θέλω να γράψω το μέλλον μου μαζί σου. Ένα όμορφο μέλλον. Βασισμένο σε εσένα και σε εμένα. Σε εμάς.
Θυμάσαι;
25 Μαρτίου 2022
Καθόμαστε σε κάτι σκαλάκια στην Ροτόντα. Εσύ κλαις γιατί είδες κάτι που σου θύμισε ένα παλιό, ξεραμένο κομμάτι που σου άφησαν οι πρώην σου.
Και με κοιτάς με τα δάκρυα να τρέχουν όσο εγώ σου εξηγώ ότι ποτέ δεν θα σε πλήγωνα.
Θα προτιμούσα να πληγώσω τον εαυτό μου πριν πληγώσω έστω και λίγο εσένα.
Και δεν θα φύγω.
Μέχρι να με διώξεις εσύ.
-«Θέλω να σου πω κάτι αλλά φοβάμαι γιατί είναι νωρίς», μου λες.
-«Και εγώ το νιώθω μωρό μου…», σου λέω σφίγγοντας το χέρι σου.
-«Σε αγαπάω».
-«Και εγώ σε αγαπάω».
Καλοκαίρι 2022
Πάμε παντού μαζί.
Σε συναυλίες, σε μπαρ, σε θάλασσες, σε νέα μέρη.
6 μήνες μαζί σου και ένιωθα σαν να σε ξέρω χρόνια. Δουλεύαμε και οι δυο. Εγώ Θεσσαλονίκη, φτιάχνοντας κρέπες, εκείνες που πάντα μου έλεγες πως τις λάτρευες. Και εσύ στο χωριό σου. Είναι δύσκολη η απόσταση. Όταν σε αποχαιρέτησα γιατί θα σε ξανά έβλεπα σε δυο βδομάδες έκλαιγες. Στεναχωριόσουν επειδή δεν είχαμε ξαναπεράσει μακριά ο ένας από τον άλλον για τόσο καιρό.
Μου έγραψες και ένα ποίημα.
«Δεν έχω υπάρξει και για πολύ καιρό μακρυά σου να πούμε και την αληθεια. Και είναι ειρωνικό γιατί ζούσαμε τόσα χρόνια χωριστά . Με κάνεις να αναρωτιέμαι πως ανέπνεα παλιότερα χωρίς εσένα δίπλα μου .Όταν δεν σε βλέπω κάτι μου λείπει. Εσύ μου λείπεις βασικά. Όλο σου το είναι.»
Θυμάσαι;
«Στα χέρια σου ηρεμώ»
«Σε παρακαλώ μην φύγεις»
30 Σεπτεμβρίου 2022
Πήγες σε ένα πάρτυ μιας φίλης σου και έμεινες μέχρι τα ξημερώματα. Αυτήν η φίλη σου εμένα δεν με συμπαθεί, δεν με κάλεσε. Έτσι εγώ ήρθα στο σπίτι μιας πολύ καλής και αγαπητής μου παλιάς παρέας. Και ξημερώνει η επέτειός μας. Σου στέλνω μήνυμα για να μην νομίζεις ότι το ξέχασα. Το σκεφτόμουν όλη την ώρα για την αλήθεια.
Δεν μου απάντησες στο μήνυμα.
Σε πήρα τηλέφωνο, ελπίζοντας να το ακούσεις μέσα στην βαβούρα του πάρτι.
Δεν το σήκωσες.
Γύρισα στους φίλους μου και τους είπα «Έχω ένα κακό προαίσθημα».
«Άντε ρε ‘συ, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι για μια φορά σου έχει τύχει κάτι καλό; Σταμάτα να τα υπεραναλύεις όλα στο κεφάλι σου».
Ίσως να ‘χουν δίκιο.
Αλλά γιατί δεν έχει απαντήσει;
Πού είναι;
Μήπως εγώ είμαι υπερβολική και αφήνω το μυαλό μου να πάει μονο στο χειρότερο;
Γιατί είμαι έτσι;
Το ίδιο πρωί ήρθες σ��ίτι μου κλαίγοντας.
Δεν ξέρεις πως έγινε.
Εσύ απλά έτυχε να χορεύεις.
Είχες πιει και λίγο.
Δεν ξέρεις πως έγινε.
Είπες ότι δεν θα το ξανά έκανες ποτέ.
Και εγώ κάθομαι βουβή. Το μυαλό πάει να σπάσει στην ιδέα ότι ακούμπησες ξένα χείλη.
Και δεν μπορώ να βγάλω την εικόνα από το κεφάλι μου.
Μα δεν το ήθελες.
Μα δεν σήμαινε τίποτα για σένα.
Ήταν καταλάθος.
Σε συγχώρεσα.
Σε πίστεψα.
Αλλά η εμπιστοσύνη μου δεν θα ήταν ποτε ξανά η ίδια.
Έκανες ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι. Εκείνους που έβριζες και κατηγορούσες για τους φόβους μου.
Έκανες ό,τι έκαναν.
Και με κατέληξαν ψυχρή.
Αλλά εγώ σε συγχώρεσα.
Εγώ σε συγχώρεσα.
Σε συγχώρεσα.
Συγχώρεσα.
Θυμάσαι;
«Σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις. Δεν αντέχω για πολύ, σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ μην με πληγώνεις και εσύ. Σε παρακαλώ»
Χριστούγεννα 2022
Πόσο σε αγαπάω, πόσο με φοβίζει η ιδέα μακριά σου.
Λατρεύω κάθε λεπτομέρεια που μ’έχεις αφήσει να μάθω για εσένα.
Εγώ που έμαθα να τα περνάω όλα μόνη μου.
Εγώ πλέον θέλω μόνο εσένα δίπλα μου.
Οι κρίσεις πανικού μου ηρεμούν μονάχα στα χέρια σου.
Και τα δικά σου χέρια τρέμουν και εγώ τα φιλάω απαλά πάντα, κλειδώνοντάς τα μέσα στα δικά μου.
Για να σου θυμίσω.
Βλέπεις έχουμε και οι δυο προβλήματα.
Αλλά έχουμε ο ένας τον άλλον.
Και δεν θα ευχόμουν για τίποτα περισσότερο.
Αλλά γιατί το έκανες αυτό;
Θυμάσαι;
Πάσχα 2023
Δεν είμαι και πολύ καλά τελευταία. Η παλιά μου παρέα έχει έρθει εναντίον μου και έχω χάσει πολλά άτομα. Η σχολή δεν πάει ούτε αυτήν καλά.
Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι μου. Με αγχώνει και η ιδέα του μέλλοντος. Με όλα τα άτομα που σχεδίαζα το μέλλον μου, έχουν πλέον φύγει.
Μα εσύ λατρεύεις να μιλάς για το μέλλον μας.
Έχεις σκεφτεί μέχρι και πως θα μοιάζει το σπίτι μας.
Μα εγώ φοβάμαι.
Πώς μπορείς να σχεδιάζεις το μέλλον μας όταν λίγο ποτό σε καταφέρνει να φιλάς ξένα χείλη;
Πως μπορείς να σχεδιάζεις το μέλλον με εμένα;
Είμαι ηλίθια.
Είμαι χαζή.
Δεν αξίζω τίποτα.
Δεν αξίζω την αγάπη.
Πρέπει να σε διώξω.
Δεν μπορώ, πνίγομαι.
Και όσο σκέφτομαι ότι θα τραβήξω και εσένα στον βυθό μου, δεν θέλω.
Μαλώσαμε πολύ εκείνη την μέρα.
Φωνάζαμε και εγώ έπαθα κρίση πανικού στα χέρια σου.
Μα εσύ δεν φεύγεις.
Εσύ λες πως αξίζω τα καλύτερα.
Λες ότι μ’αγαπάς πολύ. Για πάντα.
Και εγώ δεν ξέρω τι να πιστέψω.
Μου λες ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο.
Γιατί έχω θέματα.
Μου το βάζεις σαν όρο, τον παίρνω σαν όρκο.
Για να έχω εσένα.
Πόσο με έχεις μπερδέψει.
Θυμάσαι;
Καλοκαίρι 2023
Δεν είμαι καλά. Η ψυχολογία μου όσο πάει διαλύεται όλο και περισσότερο.
Κάθε φορά που προσπαθώ να το συζητήσω μαζί σου δεν βγάζουμε άκρη.
Εσύ λες «Πώς γίνεται να πιστεύεις ότι δεν είσαι όμορφη από την στιγμή που στο λέω κάθε μέρα;».
Σου λέω «Δεν λειτουργεί έτσι».
Μου λες «Άμα είναι και εγώ να μην πιστέψω ότι μ’αγαπάς».
Τι ήταν αυτό;
Και γιατί το είπες;
Πιστεύεις ότι δεν σε αγαπάω;
Εγώ;
Εγώ που τους έδιωξα όλους για να έχω εσένα;
Εγώ που σε γνώρισα στην οικογένεια μου;
Εγώ που έκανα υπομονή γιατί εσύ δεν μεγάλωσες έτσι;
Εγώ που στα έλεγα όλα;
Εγώ που είχα μόνο εσένα;
Εγώ που δεν σε απάτησα ποτέ;
Εγώ που σε συγχώρεσα;
Εγώ δεν σε αγαπάω;
«Έχω κουραστεί να σε σηκώνω εγώ. Μάθε να σηκώνεσαι μόνη σου», μου είπες.
Και ηχεί σαν αντίλαλος στα αυτιά μου μέχρι σήμερα.
Ίσως έχεις δίκιο.
Ίσως είχα δίκιο.
Δεν πρέπει να σε τραβήξω στον βυθό μου.
Ίσως οι σχέσεις δεν είναι για εμένα.
Ίσως είμαι υπερβολικά πολύ προβληματική για κάποιον.
Ίσως ήρθε η ώρα να φύγεις και εσύ.
Όπως έκαναν όλοι.
Δεν κάνεις κάτι διαφορετικό δα.
Πρέπει να φύγεις.
Γιατί πέφτω και χάνομαι.
Και δεν θέλω να χαθείς μαζί μου.
Και εδώ που τα λέμε, τι δουλειά έχεις να μείνεις;
Να φύγεις αμέσως.
Να τα ξανά καταφέρω όλα μόνη μου.
Δεν έχω ανάγκη κανέναν σας.
Τόσα μου μάθατε, τόσα μου δώσατε, τόσο με καταστρέψατε.
Θυμάσαι;
7 Σεπτεμβρίου 2023
Βγήκαμε έξω να συζητήσουμε.
Τελείωσε η εξεταστική μου και νομίζω τα πήγα καλά.
Έχω έρθει κοντά με νέα άτομα και σχεδιάζω νέα πλάνα μαζί τους.
Και με εσένα νομίζω είμαι καλά.
Ακούς; Γίνομαι καλά!
Μαζεύω τον εαυτό μου σιγά σιγά!
Για σένα!
Για μένα!
Για ‘μας!
Ακούς αγάπη μου;
Γίνομαι καλά!
Μα εσύ θες να χωρίσουμε.
Νευριάζεις με τα νέα πλάνα που έχω κάνει με τους φίλους μου λέγοντας πως θα έπρεπε να τα έχω σχεδιάσει πρώτα μαζί σου.
Μα εσύ έχεις φίλους.
Εγώ δεν είχα φίλους.
Εσύ όλον τον καιρό ήσουν στην πόλη σου με τους δικούς σου ανθρώπους.
Εγώ δεν είχα δικούς μου ανθρώπους.
Τώρα βρίσκω και θέλω να ζήσω.
Και θέλω να είσαι συνοδοιπόρος.
Μα γιατί θυμώνεις;
Αλλά έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να σε κρατήσω άμα θες να φύγεις. Και ούτε θα το κάνω.
Σου λέω «όντως πρέπει να χωρίσουμε».
Δεν μπορώ να σε κρατήσω κοντά μου αν δεν θες να μείνεις.
Και έχω κουραστεί να παλεύω για εμάς.
Με κοιτάς και μου λες «Το λες όντως ή το λες για να με κάνεις να νιώσω καλά που συμφωνούμε;».
Με έχεις μάθει τόσο καλά.
Αλλά δεν πρέπει να μάθεις την αλήθεια.
Δεν πρέπει να μάθεις πως βάζω εσένα πάνω από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Και θέλω να είσαι εσύ καλά, πριν γίνω εγώ.
Και ας είναι αυτό μακριά μου.
Μιλήσαμε για όλες τις ωραίες μας στιγμές μαζί. Τις αστείες, τις πονεμένες, τις τολμηρές, όλα όλα όλα.
Και γελούσαμε και λέγαμε πως θα το πούμε στους φίλους μας.
Ξέρετε, οι φίλοι μας αναφερόντουσαν σε εμάς ως το ιδανικό ζευγάρι.
Άλλοι λέγανε «αν χωρίσετε εσείς, δεν θα πιστεύω άλλο στην αληθινή αγάπη». Ήμασταν μαγεία.
Θυμάσαι;
Φιληθήκαμε.
Αποχαιρετιστ��καμε.
Πόσο έκλαψα εκείνο το βράδυ.
Σε άφησα να φύγεις, όχι γιατί δεν σε αγάπησα ποτέ, αλλά γιατί σε αγάπησα περισσότερο από όλους.
Και ξαφνικά όλες οι υποσχέσεις που δώσαμε μοιάζουν άδειες.
Η αγάπη σου μοιάζει άδεια.
Άραγε με αγάπησες και εσύ όσο σε αγάπησα και εγώ;
Ήμουν όντως η πρώτη σου αγάπη όπως έλεγες;
Γιατί για εμένα ήσουν.
Για εμένα ήσουν τα πάντα.
Δηλαδή, είσαι τα πάντα.
Ιούλιος 2024
Πέρασαν μήνες από το τελευταίο μας φιλί. Σου έχω ήδη στείλει αμέτρητα μηνύματα παρακαλώντας σε να γυρίσεις.
Είμαι καλά.
Η σχολή μου είναι καλά.
Του χρόνου θα πάρω και πτυχίο.
Αλλά εσύ δεν νοιάζεσαι πλέον.
Εσύ είσαι σε μια νέα σχέση και δεν θες καμία επαφή μαζί μου. Έτσι λες στους φίλους σου.
Και κάθε φορά που πάω να σε πλησιάσω με διώχνεις.
Δεν έχουμε καν ο ένας τον άλλος στα κοινωνικά δίκτυα πλέον.
Σε έχω αφαιρέσει από παντού.
Και όταν στο είπα στο τηλέφωνο, τότε που έμαθα ότι έχεις αρχίσει κάτι καινούριο, με παρακάλεσες να μην το κάνω.
Μα δεν μπορώ να βλέπω εκείνη να μου κλέβει τον χορό μου μαζί σου.
«Σ’αγαπάω» μου είπες στο τηλέφωνο.
«Εγω Σ’αγαπάω περισσότερο» σου απάντησα.
«Ισχύει.»
Θυμάσαι τότε που μου είχες πει ότι ακόμα και αν παντρευόσουνα και εμφανιζόμουν εγώ, θα τα παράταγες όλα και θα έφευγες μαζί μου;
Τώρα γιατί δεν έφυγες μαζί μου;
Θυμάσαι τότε που μου υποσχέθηκες ότι θα μ’αγαπάς για πάντα;
Τώρα γιατί δεν θες να με αγαπήσεις;
Θυμάσαι όταν μου έλεγες πως μόνο εγώ σε ξέρω πραγματικά;
Πόσο καθόλου δεν σε ξέρω τελικά;
Και τελικά πόσο άξιζε η σχέση μας όταν εσύ μπήκες σε μια καινούρια μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες αφού χωρίσαμε;
Τόσο άξιζε η αγάπη μας.
Γιατί τόσο σου πήρε να με ξεπεράσεις.
Να ξεπεράσεις το άτομο που έλεγες ότι σε έμαθε να αναπνέεις.
Να ξεχάσεις τα πάντα.
Εμένα.
Εσένα.
Εμάς.
Με έχεις αφήσει ναυαγό σε ένα ερημονήσι.
Και δεν θέλω σε καμία άλλη θάλασσα να κολυμπήσω.
Βρήκα πολλά νησιά.
Όμορφα, νέα νησιά.
Που με θέλανε να μείνω.
Αλλά δεν ήταν σαν εσένα.
Κανένα νησί δεν είχε την παραξενιά σου, το χάδι σου, το χαμόγελο σου, το βλέμμα σου.
Κανένα νησί δεν μοιάζει με σένα.
Και εγώ σαν ναυαγός τριγυρνάω στην θάλασσα.
Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα έρθεις να με σώσεις.
Μα δεν έρχεσαι ποτέ.
Θα ήταν ψέματα να πω ότι δεν μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ. Και θέλω ακόμα πολύ καιρό για να μπορέσω να προχωρήσω.
Αλλά δεν είμαι θυμωμένη. Ποτέ δεν ήμουν μαζί σου.
Ούτε καν όταν έμαθα πως όταν με απάτησες, δεν ήταν ένα αθώο φιλί.
Ήταν φιλί με την πρώην σου σχέση.
Δεν σου θύμωσα ούτε όταν έμαθα πως έλεγες στους φίλους σου πόσο σου λείπει.
Ενώ σε εμένα έλεγες ότι κανένας δεν σε αγάπησε όσο εγώ.
Ποτέ δεν σου θύμωσα.
Γιατί σ’αγάπησα.
Και βασικά ακόμα Σ’αγαπάω.
Ακόμα και τώρα που πρέπει να μάθω να ζω μακριά σου.
Ακόμα και τώρα έχω το κουπόνι που μου είχες φτιάξει στο πορτοφόλι μου.
Ακόμα έχω το αγαπημένο σου μπλουζάκι.
Ακόμα έχω την μυρωδιά σου.
Και ας μη φοράω πλέον το ίδιο άρωμα.
Και έχω αλλάξει πολύ. Τόσο που δεν θα με αναγνώριζες.
Λένε ότι για να αλλάξει κάποιος, πρέπει να του συμβεί ή κάτι πολύ κακό ή κάτι πολύ καλό.
Άραγε εσύ τι ήσουν;
Γιατί όταν έφυγες, εγώ έγινα καλύτερη.
Αλλά ήθελα να είμαι καλύτερη για σένα.
Και πλέον όσο αλλάζω σου μοιάζω.
Ακούω έντεχνα και λατρεύω τα πανηγύρια.
Πηγαίνω συνέχεια σε καφετέριες και μπαρ και πάντα παίρνω Βεργίνα.
Και όταν περνάω από εκείνο το στενό, εκείνο το στενό στο Ταραντίνο, κλαίω λιγάκι.
Και όταν τρώω καρμπονάρα πάντα θυμάμαι εμάς. Ήταν το φαγητό μας.
Πώς γίνεται να μην σου λείπουν όλα αυτά;
Πώς γίνεται να μην σου λείπω εγώ;
Θυμάσαι;
Κάθε άνθρωπος που θέλει να μάθει εμένα, πρέπει να ακούει πρώτα το όνομά σου.
Τέτοιο αποτύπωμα μου έχεις αφήσει.
Και οι φίλοι μου το ξέρουν.
Και με προσέχουν.
Και τους προσέχω και εγώ.
Το όνομα σου ακούγεται συχνά στην παρέα.
Και όλοι τρέχουν να με αγκαλιάσουν κάθε φορά που τους λέω ότι σε πέτυχα.
Θυμάσαι;
Να είσαι καλά και να προσέχεις Ντενιζέλ μου. Η αγαπημένη σου λέξη στα τουρκικά, που σήμαινε όμορφη θάλασσα.
Να είσαι καλά.
Να αγαπάς τον εαυτό σου όσο Σ’αγαπώ εγώ.
Και να θυμάσαι εμάς.
Γιατί εγώ θα μας θυμάμαι.
Και να μην αγχώνεσαι για μένα, θα είμαι εντάξει.
Εσύ να είσαι καλά.
Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος που έκανε λάθη.
Όπως και εγώ.
Θα σε θυμάμαι πάντοτε με χαμόγελο.
Αλλά βαθιά μέσα μου θα εύχομαι να μην σε είχα γνωρίσει ποτέ.
Γιατί τώρα θα πρέπει να σε θυμάμαι για περισσότερο καιρό απ’όσο σε ξέρω.
Και η αιωνιότητα είναι μεγάλη.
Μακάρι να την περνούσαμε μαζί.
Ίσως κατά μια έννοια να την περάσουμε.
Αφού η εικόνα σου θα βρίσκεσαι πάντα θαμμένη στις αγαπημένες μου αναμνήσεις.
Και ας ξαπλώνεις με το σώμα σου σε διαφορετικό κρεβάτι.
Δεν τα καταφέραμε μαζί.
Αλλά τα καταφέραμε ξεχωριστά.
Μόνο σε παρακαλώ, μην ξαναγυρίσεις.
Γιατί θα σε δεχτώ πίσω και δεν πρέπει.
Σε ευχαριστώ για όλες τις στιγμές.
Για όλα αυτά που μου έμαθες.
Σε ευχαριστώ για εσένα.
Τα χέρια μου πάντα θα τρέμουν άμα δεν κλειδώνουν με τα δικά σου.
Να θυμάσαι όμως πως το δικό μου σ’αγαπώ ποτέ δεν έληξε.
Και ούτε θα λήξει.
Σε αντίθεση με το δικό σου.
Γιατί, για να’μαστε ειλικρινείς.
Δεν θυμάσαι.
Και ούτε πρόκειται να θυμηθείς.
Να προσέχεις, φιλιά, και χρόνια σου πολλά.
Σ’αγαπώ, αλλά εύχομαι να μην.
Και συγγνώμη.
-11/07/2024, φανερώθηκα
29 notes · View notes