#πως θα το κάνω

[allo-frouto]

Κανένα μπακ για να σου στείλουμε μήνυμα να σε γνωρίσουμε θα γίνει;

Ίσως και να ανοίξω τα μηνύματα αυτές τις μέρες.

[darkside-cookies]

👌 κοντά στο να φτιάξω bookstagram αλλά δεν μπορώ με τίποτα να χωνέψω την ιδέα του να διαχειριστώ τα βιβλία που διαβάζω σαν προϊόν

[the-galactic-catt]

Λοιπόν έρχομαι δυναμικά. Έχεις καμία πρόταση για το φικ με τον Άδη (γιατί god knows δε πρόκειται να δω τη σειρά για να τον γράψω);

��κ οκ οκ

δεν έχω δει umbrella academy οπότε δεν ξέρω τι γίνεται με τον πως-στο-διάολο-τον-λένε, αν πέθανε, τι έκανε κτλ, ΑΛΛΑ σκέφτηκα πως θα μπορούσε το fic σου να είναι direct continuation του πρώτου.

κάπως πέθανε ο πως-τον-λένε και, επειδή λογικά δεν είχε οβολό, μένει πίσω και περιμένει 200 χρόνια μέχρι να ξαναγεννηθεί (αυτό βέβαια θα είναι λίγο περίεργο γιατί στο kaos οι θεοί έχουν εμφανιστεί στους ανθρώπους οπότε όλοι πιστεύουν σε αυτούς, αλλά μπορείς να το φταίξεις στο ότι είναι crossover. crackfic είναι, δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα). εκεί βρίσκει τον βενιζέλο, ο οποίος επίσης δεν είχε οβολό. μπορείς να τους κάνεις να έχουν tension εκεί, το έχεις με αυτά. με κάποιο τρόπο τους παίρνει το μάτι του ο άδης. εκεί ξέρεις ακριβώς τι γίνεται.

δεν έχω σκεφτεί κάτι άλλο για να μην σου φάω την δημιουργικότητα. αν θέλεις κι άλλες ιδέες μπορείς να μου κάνεις dm.

τώρα λίγα facts για να σε βοηθήσω. παρόλο που δεν μου άρεσε η σειρά, θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική μπορώ. spoilers για το kaos (obviously). λοιπόν, άκου–

ο άδης έχει πείρα, και εννοώ ΠΕΙΡΑ. παίρνει πολύ σοβαρά την δουλεία του και δεν είναι άνθρωπος θεός που θα τεμπελιάσει.

είναι λίγο doormat. δυσκολεύεται να υπερασπιστεί τον εαυτόν του (την τελευταία φορά που προσπάθησε του έριξε κεραυνό ο δίας κι έπρεπε να μείνει στο κρεβάτι για λίγο καιρό).

η περσεφόνη τον κάνει ό,τι θέλει. τον αγαπάει και δεν εκμεταλεύεται πολύ την δύναμη που έχει, αλλά αν πει κάτι αυτός κιχ δεν βγάζει (εκτός απ' το τέλος της σειράς που την παράκουσε αλλά ήταν για να σώσει τον κόσμο οπότε valid).

ξέχασα να το πω αυτό στο live reaction μου αλλά γυρίζει συνεχώς την περιοχή όπου βρίσκονται τα απομεινάργια των ψυχών (λέγεται το nowhere) γιατί νιώθει άσχημα. δηλαδή αν δεν είναι στο γραφείο του ή με την περσεφόνη, θα βρίσκεται εκεί κάτω.

ο ασφοδελός λειμώνας δεν είναι ��ο afterlife των περισσότερων ψυχών, αλλά είναι εκεί που μένουν οι ψυχές που περιμένουν τα 200 χρόνια γιατί δεν είχαν οβολό. μένουν σε πολυκατοικίες, δουλεύουν κανονικές δουλειές, κάποιοι έχουν πιο σοβαρές δουλειές όπως το να κάνουν ispect τις ψυχές που βγαίνουν απ' τα πλοία και να εντοπίζουν ποιες δεν έχουν οβολό με την βοήθεια των σκυλιών κέρβερος (ράτσα).

για περισσότερες πληροφορίες σου προτείνω να διαβάσεις αυτό το fandom wiki για τον άδη. για πιο biased γνώμη μπορείς απλά να δεις τα posts που έχω κάνει για την σειρά. είναι κάτω από το tag #kaos netflix critical.

αυτά είχα να πω. σου εύχομαι καλή τύχη ♡

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Η Θεοδώρα απογοητεύει την οικογένεια της με το να είναι αρο και χρόνια εργένησα και η Έλενα απογοητεύει την οικογένεια της επειδή παντρεύτηκε και χώρισε μικρή και από τότε δεν έχει δείξει ιδιαίτερη προθυμία να ξαναπαντρευτεί. Και όταν τα φτιάξουν θα απογοητεύουν τις οικογένειες τους. μαζί <3

[aluminia]

Έπρεπε να είχα διαλέξει τη θετική κατεύθυνση στο σχολείο, τώρα έχω κολλήσει😔

In my defense μισώ τη φυσική και δε συμπαθώ τα δύσκολα μαθηματικά, ενώ αγαπώ τα θεωρητικά μαθήματα. Το θέμα τώρα είναι ότι δε μπορώ να σπουδάσω αυτό που θέλω.

[prasinoxaos]

(πως) νιώθω

δεν θέλησα κανείς να καταλάβει πως νιώθω

πως σκέφτομαι

πως πράττω

πως γράφω

πως μιλάω.

το μόνο που θέλησα

ήταν να κάνεις την καθημερινότητά μου

να μην είναι τόσο επώδυνη.

να νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω.

και πως αν αναπνέεις κι εσύ

αυτό δεν σημαίνει πως εγώ μετά δεν θα έχω δικό μου οξυγόνο.

οπότε δε θα πνιγώ από τον αέρα που δεν θα έχω να εισπνεύσω.

κι όταν εγώ κάνω λάθος,

δεν θέλησα να μου πεις πως δεν πειράζει.

θέλησα να με κάνεις να νιώσω πως δεν εξαφανίστηκαν

τα όσα νιώθεις για εμένα.

κι αν κλάψω

δεν θέλησα να μου πεις συγγνώμη.

ούτε να μου πάρεις δώρα.

ούτε να μου σκουπίσεις τα δάκρυα.

θέλησα μονάχα να μη με κάνεις ξανά να κλάψω για τον ίδιο λόγο.

δεν ξέρω που χάνομαι συνέχεια

όταν έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους,

μα χάνομαι.

αυτό το ξέρω.

και δεν ξέρω πότε χάθηκα περισσότερο,

μα έχω χαθεί εδώ και τόσο πολύ καιρό.

με φοβίζει το που μπορεί να με βγάλει

το να νιώθω τόσα πολλά συναισθήματα,

ταυτόχρονα,

για τόσο καιρό.

μα συνήθισα και στο πόνο

και στον φόβο,

μετά από τόσο καιρό.

οπότε δεν πειράζει.

εγώ θα περιμένω,

να δω που θα με βγάλει.

μα και με πειράζει

και φοβάμαι

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.

Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.

Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχανα την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτευτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.

Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να ση��ωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.

Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.

Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.

Εκείνη.

[happiesthippo]

Δεν είναι ένα συνηθισμένο μου ποστ , αλλά…

Είχα πολύ καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα , αυτό που μουδιάζει το σώμα σου νιώθεις το πιο μεγάλο λάθος της κοινωνίας και του κόσμου όλου και ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο . Το έχεις νιώσει ποτε; Να μιλάς και ξαφνικά να μουδιάζει ακόμα και το τελευταίο σου κύτταρο να νιώθεις έναν κρύο ιδρώτα , να νιώθεις μια περίεργη ασφυξία . Εάν το έχεις νιώσει καταλαβαίνεις πως νιώθω .

Όταν από παιδική ηλικία σου περνάνε στο μυαλό ότι είσαι ένα λάθος , όταν ακόμα και ο τρόπος που γεννήθηκες ήταν λάθος και όχι επιλογή . Πως μπορεί να νιώθω σήμερα ; Έχοντας κλείσει τα 23…

Δεν με νοιάζει πλέον , εάν εσυ κουράστηκες να πονάς 1 εγώ κουράστηκα 10 και εάν εγώ αποφασίσω να δώσω τέλος στην ζωη μου , θα βγω νικήτρια γιατί θέλει πολύ θάρρος κάτι που εμένα μου λείπει μάλλον …

Νιώθω ένα κενό και ένα τεράστιο τίποτα . Ούτε για τον ίδιο τον άνθρωπο μου δεν είμαι εντάξει , δεν πληρώ τις προϋποθέσεις . Δεν είμαι τέλεια , ούτε θέλω να γίνω .

Σήμερα στα γενέθλια μου, ευχήθηκα να είμαι χαρούμενη συνέχεια και να μην στεναχωριέμαι να μην κλαίω συνέχεια με το παρα μικρό … να ζήσω λίγο .

Αλλά όλοι ξέρουμε πως αυτό ΔΕΝ θα συμβεί και πως μια ευχή μου πήγε στραφη.

Έτσι και αλλιώς μια κοπέλα είμαι, που δεν εκτιμάω , δεν σέβομαι , δεν θυσιάζω, δεν ρισκάρω … δεν αρπάζω τις ευκαιρίες και γενικά δεν δεν δεν ..

Πάντα έλεγα στον εαυτό μου «η ζωη είναι πολύ μικρή και όμορφη για να κλαις συνέχεια και να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι»

Αλλά εμένα με ρώτησε κανείς εάν ήταν επιλογή μου να ζήσω ; Δεν θυμάμαι κάποια στιγμή που να είμαι χαρούμενη , από μικρή ηλικία προσπαθώ συνέχεια να χωρέσω ,να στριμωχτώ σε παρέες , να νιώσω ότι ανήκω κάπου όταν δεν άνηκα πουθενά .

Ούτε τώρα ανήκω .

Τι έχει πάει λάθος με εμένα ; Πραγματικά απορώ . Ούτε αξίζω να βρίσκομαι στην ζωη κάποιου ανθρώπου ούτε αξίζει κάποιος να με νοιάζεται.

Λοιπόν σήμερα ας υποθέσουμε πως τώρα υπάρχει μια ακόμα ευχή να κάνω για τα γενέθλια μου , αυτή θα ήταν απλά να εξαφανιζόμουν από προσώπου γης και ξαφνικά να είχα διαγραφεί από τις μνήμες όλων . Θα ήταν καταπληκτικό .

Χαρούμενα 24 λοιπόν .

[solmeister13]

κανε κάτι να πείσεις τον γιοντα να κάνει καμμπακ 😭😭

Ακόμα να ξεπεράσω το:

« ο Αδάμ έδωσε για την Εύα στον θεό ενα πλευρό, εσυ έλα παρτα μου και τα δυο, και έπειτα γύρισε, και πες μου στο αυτί, χωρις ντροπή, πως το να μείνεις στο «πλευρό» κάπως σε ενοχλεί, όπως έστρωσε κάποιος θα κοιμηθεί, γιαυτο μην στρώσεις γιατι καιρό τώρα ο ύπνος με αγνοεί»

οκ ας κάνω ένα δίωρο Yoda session τώρα που το διάβασα να ακούσω πάλι όλη του τη δισκογραφία

[xx-glitteraddict-xx]

Φαντάσου να προσπαθείς να βγεις και από πάνω μετά από αυτό. Ναι, κάπου μπερδεύτηκα λογικά. Ο τύπος κυριολεκτικά μου έστειλε και με ρώτησε δυο μαλακίες όπως πόσο χρονών είμαι και θεώρησε πως επειδή ήμουν ευγενική και απάντησα μπορεί να με ρωτήσει τι κάνω με το αγόρι μου και το θέμα είναι ότι δεν είναι μόνο αυτός αλλά πάρα πολλοί εδώ μέσα. Κουράσατε.

Αν ξέρει κανείς ποιος είναι θα ήθελα πολύ να μου πει και να ενημερωθεί και η σχέση του για τις μαλακίες που στέλνει^^

[allo-frouto]

Θα σε γαμαγα στα 4 πάνω στα σειρά βιβλία μου υπέροχο τσουλακι

Πόσα βιβλία έχεις τέλος πάντων;

[darkside-cookies]

τον καταλαβαίνω τόσο καλά <3 πιο τοξικό τανγκό φικ που έχω γράψει μέχρι στιγμής

γράφω την πιο ακραία internalized homophobia performative masculinity repression σκηνή στο τανγκό των χριστουγέννων future fic μου το οποίο παλεύω εδώ και δύο χρόνια ο κύριος ξανθούλης έπρεπε να με είχε αφήσει να γράψω εγώ αυτό το βιβλίο

[ayuxos]

Όσο την κοιτάζω η γη της πέφτει λίγη

Ένα βλέμμα ασυνήθιστο που πάντα θα με πνίγει

Εχω τόσα κρυμμένα συναισθήματα για εκείνη

Που φοβάμαι να τα πω και αυτή φοβάται να τα χτίσει

Μου ’παν η ζωή είναι μικρή και να κάνω ότι γουστάρω

Θα το κάνω όταν καταλάβω πως υπάρχω

Προς το παρόν ξυπνάω με ένα πόνο που δεν με νοιάζει να πεθάνω

Και άλλες τόσες νύχτες που ξερνάω όταν μεθάω

[o-monaxikos]

Γεμίσαμε «ελεύθερες σχέσεις»,

μην τυχόν και αγαπήσουμε πραγματικά!

Σχέσεις που δεν είναι σχέσεις.

Σχέσεις που μπροστά θα τους κοτσάρουμε το επίθετο «ελεύθερη» και θα συνεχίσουμε την ζωούλα μας ανέμελα.

Δεν θα επενδύσουμε σε συναίσθημα και ούτε σε χρόνο ουσιαστικό.

Συναντήσεις μόνο για την σαρκική ηδονή, που δεν λέω είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και λογικό να το θέλεις, μα τόσο κενό και ανούσιο γιατί είναι μόνο αυτό.

Συναντήσεις για την πραγματοποίηση επιθυμιών, σήμερα εσύ, αύριο θα είναι κάποιος άλλος ή άλλη.

Δεν σε γνωρίζω σε ουσία,

δεν μπήκα καν στον κόπο να μάθω

πως πίνεις τον καφέ σου ή αν πίνεις.

Δεν ξέρω τι μουσική ακούς,

αν σου αρέσει το άρωμά μου.

Δεν με νοιάζει αν φοβάσαι τα βράδια ή αν ήθελες να σε πάρω αγκαλιά.

Δεν θα σου στείλω «καλημέρα» επειδή στ’ αλήθεια θέλω να σου φτιάξω την ημέρα, να φανταστώ το χαμόγελο που σου προκάλεσε το μήνυμά μου στα χείλη σου και σου έφτιαξε την διάθεση, αλλά θα στείλω γιατί στις επόμενες γραμμές του μηνύματος θα σου ζητήσω μια συνάντηση σαρκικής απόλαυσης.

Και εσύ θα το ξέρεις αυτό από την στιγμή που θα δεις το μήνυμα και δεν θα νιώσεις ποτέ πως είναι κάποιος/α να σου φτιάχνει την ημέρα με ένα απλό μήνυμα από καρδιάς χωρίς να ζητάει κάτι παραπάνω.

Χάθηκε ο ρομαντισμός,

η αγάπη και το πείσμα.

Πέσαμε στην ξεπέτα και στα εύκολα.

Δεν κάνουμε σχέσεις, δεν επενδύουμε σε έναν άλλον άνθρωπο- για την ακρίβεια δεν τολμάμε κάτι τέτοιο- δεν νοιαζόμαστε, δεν προσπαθούμε, δεν αγαπάμε, δεν κλαίμε,

δεν ζητάμε συγγνώμη, δεν βάζουμε νερό στο κρασί μας, δεν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, δεν πατάμε κάτω τον εγωισμό μας.

Είμαστε κενοί και όποιος τολμήσει

να ζει κάπως διαφορετικά

τον δείχνουμε με το δάχτυλο.

“Μα καλά αφού έτσι είναι η μόδα και το κάνουν όλοι γιατί δεν το κάνεις και εσύ;”

Αυτή η φράση που την έχουν σαν καραμέλα αποδεικνύει πόσο απεγνωσμένοι είναι να κρατηθούν από κάτι, πως τους λείπει η πίστη στον εαυτό τους.

Εσύ γιατί δεν ζεις αλλιώς;

Βαρύ θα μου πεις, που να μπλέκω τώρα με συναισθήματα και σοβαρότητες, αφού μπορώ να περνάω καλά και έτσι τι άλλο να κάνω;

Να μην σκορπίζεσαι ίσως.

Μα είναι ψιλά γράμματα αυτά!

Και τα ψιλά κάνεις δεν τα διαβάζει.

Μα αλήθεια πως το κάνετε αυτό, πως γίνεται να μην θέλετε έναν άνθρωπο να γίνει λίγο πιο δικό σας και εσείς γι’αυτόν ;

Ο φόβος του να μην πονέσω.

Βλέπεις όταν αποφασίζεις να κάνεις σχέση, γύρω σου θα υπάρχουν τόσοι πειρασμοί και τόσα λόγια, όμως εσύ θα πρέπει να είσαι πιστός από επιλογή,

γιατί σέβεσαι εσένα και το άτομο που έχεις δίπλα σου και έχεις βρει σε εκείνο, αυτό το διαφορετικό που αξίζει.

Μα κακά τα ψέματα γεμίσαμε από όλες αυτές τις ελεύθερες σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί δεν είμαστε ικανοί να σηκώσουμε ευθύνες, να αφεθούμε ρισκάροντας να πονέσουμε.

Να χαρίζουμε τον χρόνο μας και

σε κάποιον άλλον ή να δημιουργήσουμε για εκείνον χρόνο, να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί-σε όλα, άσχημα και όμορφα- μα κυρίως επιλέγουμε να κοιμόμαστε από εδώ και από εκεί, να ξέρουμε πως το σώμα που αγγίζουμε δεν είναι μ��νο δικό μας.

Δεν έχουμε την αποκλειστικότητα, μόνο και μόνο επειδή δεν τα έχουμε βρει ακόμα με εμάς αλλά και γιατί τρέμουμε τόσο πολύ μην πληγωθούμε και δεν πάρουμε πίσω την αγάπη που δώσαμε.

Και η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που έχουμε σιχαθεί αυτή την κατάσταση.

Απλά δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα! Γιατί ξέρουμε πως τα δύσκολα είναι για τους λιγοστός.

Και το συναίσθημα είναι δύσκολο, σε τσακίζει στην καρδιά αν δεν υπάρξει συμβατότητα!

Μα αξίζει και με το παραπάνω!

[fegg4ropetra]

Σάββατο 4/1/24 (2:48π.μ.)

Ξέρεις κάτι;

Φοβάμαι.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπεί σε άνθρωπο.

Φοβάμαι να αφεθω σε κάποιον όσο κι αν το αποζητώ. Φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους γιατί έχω πληγωθεί επανειλημμένα από ατομα που έδωσα τα πάντα για να είναι χαρούμενοι. Φοβάμαι να ανοιχτω γιατί υπήρξαν άνθρωποι που τους έδειξα το μέσα μου και αποφάσισαν πως δεν τους ήταν αρκετό ή τους ήταν πάρα πολύ. Φοβάμαι να αφήσω τα τείχη μου να πέσουν γιατί υπήρξαν άτομα στη ζωή μου που με ανάγκασαν να τα υψώσω τόσο ψηλά. Φοβάμαι να νιώσω άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου κοντά σε άλλους γιατί έχω αποκαλεστει στ�� παρελθόν περίεργη, κριντζ, ευαίσθητη, φλώρος και όλα αυτά τα επίθετα που πετάνε τόσο ανιδεα άτομα χωρίς καν να καταλαβαίνουν το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτες οι λέξεις σε κάποιον. Φοβάμαι να γελάσω πολύ μη νομίζουν ότι είμαι χαζοχαρουμενο.

Τέλος, φοβάμαι να αγαπήσω και να ερωτευτώ γιατί ξέρω πως κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει όπως εγώ. Δεν είχε βρεθεί μέχρι τώρα αυτός ο άνθρωπος που να με κάνει να ξεχάσω αυτούς τους φόβους μου.

Βλέπω γύρω μου φίλους, φίλες και γνωστούς να πηγαίνουν απ' τη μια σχέση στην άλλη. Να αφήνονται, να πληγώνονται, να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να προχωράνε στον επόμενο μέχρι να βρεθεί αυτός ο ένας/μια που ελπίζουν να πάρει όλα αυτά τα κομμάτια και θα κάνει ξανά ένα.

Κάνω συζητήσεις για ρομαντισμό, έρωτα και αγάπη και ακούω συνεχώς γύρω μου για τοξικότητα, red flags, tinder, σεξ και one night stands. Φλερτ απ' το Instagram, messenger, Snapchat... Μιλάνε με 1,2,3 και 4 ταυτόχρονα για να αποφασίσουν ποι@ είναι καλυτερ@ για να βγούνε ραντεβού. Είναι η εποχή του περιστασιακού σεξ και της μοναξιάς που θέλουν μεταφράζουν ως ανεξαρτησία.

Υπάρχουν κάποιοι άλλοι, λίγοι θα λεγα, άνθρωποι εκεί έξω που ψάχνουν το άλλο τους μισό. Είναι μερικές ρομαντικές ψυχές που τρέφουν ακόμα ελπίδα για έναν έρωτα όπως παλιά. Όπως αυτούς που μας περιγράφουν γονείς και παππούδες. Έναν έρωτα που γι αυτόν γράφονται ταινίες, ποιήματα και βιβλία ολόκληρα.

Έναν τέτοιο έρωτα θα ήθελα κι εγώ να ζήσω κάποια στιγμή στη ζωή μου. Εγώ όμως δεν θα θελα να βρω το άλλο μου μισό γιατί πολυ απλά ποτέ δεν ένιωσα μισή. Έχω νιώσει κενή, έχω νιώσει να μου λείπει κάτι, έχω νιώσει απώλεια και πόνο. Απογοήτευση και στεναχώρια. Ποτέ όμως δεν ένιωσα μισή.

Γι αυτό λοιπόν εγώ θα ήθελα σε αυτή τη ζωή να βρω το άλλο μου ολόκληρο. Τον άνθρωπο που θα εμφανιστεί στη ζωή μου απ' το πουθενά όπως έκανες εσύ. Τον άνθρωπο που θα μου προσφέρει την αγάπη που έζησε η μαμά μου. Βλέπεις είχα πολύ όμορφο παράδειγμα για το τι θα πει έρωτας. Οι γονείς μου όποτε μάλωναν ο μπαμπάς μου έφευγε και γυρνούσε μετά από λίγη ώρα με λουλούδια και μια ζεστή αγκαλιά. Δεν άφηνε ποτέ κανέναν να μπει ανάμεσα τους είτε αυτό ήταν οικογένεια είτε φίλοι είτε εχθροί.

Έναν λοιπόν σαν τον μπαμπά μου, Που ακόμα κι αν δεν είχα τη τυχη να τον ζήσω για ��ολύ, απ' τις ιστορίες που ακούω ξέρω πως ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε να γίν��ις χαλί να σε πατήσει.

Έναν άνθρωπο σαν τον μπαμπά μου...

Κι ας του βάζουν στην σήμερον ημέρα τη ταμπέλα του daddy issues...

ΥΓ. Με σένα ο μόνος φόβος που είχα στο κεφάλι μου ήταν να με δεις όπως με βλέπω εγώ. Αλλά ποτέ δεν σου είπα πως ταυτόχρονα ευχομουν να με δεις όπως είδα εγώ εσένα.

Οπότε ναι ευχομουν να με έβλεπες όπως σε βλέπω εγώ. Γιατί ίσως έτσι να μη με άφηνες τόσο εύκολα.

[cutieeeeeeposts]

Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως γίνεται να βρεις την αληθινή αγάπη σου.

Δηλαδή έρχεται και σου λέει "Ε εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις"

Μα μερικές φορές σκέφτομαι άμα θα καταλήξω με κάποιον ευτυχισμένη κτλ

Όμως το μόνο που κάνω είναι να δίνω ελπίδες που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ γιατί δεν υπάρχει στην γενιά μας πια αληθινή αγάπη και όποιος το πιστεύει αυτό ας ρωτήσει τους άλλους που μένουν μόνοι τους επειδή κάνουν μόνο το καλό αλλά δεν περνούν τίποτα