#προσωπικά δεδομένα

[mikrofwno]

Η Google προσφέρει υπηρεσία ελέγχου Dark Web για τους χρήστες της

Μέσω μιας δωρεάν υπηρεσίας της Google, οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν εάν τα προσωπικά τους στοιχεία έχουν διαρρεύσει στο Dark Web. Αυτά περιλαμβάνουν το όνομα, τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου, ακόμα και τους κωδικούς πρόσβασης-ασφαλείας. Οι χρήστες μπορούν να ελέγξουν τα στοιχεία τους ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα που συστήνει η Google. Πώς να Ελέγξετε Τα Στοιχεία Σας στο Dark…

[romios-gr]

Μια απίστευτη διαρροή από την ΑΑΔΕ, σε έναν καιρό που προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι τα δεδομένα τους είναι ασφαλή με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης Σε μια εποχή που έχει φουντώσει για τα καλά η συζήτηση για το κατά πόσο είναι ασφαλή τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών στις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ένα αδιανόητο επιτελικό φιάσκο έρχεται να αποδείξει ότ... Περισσότ��ρα εδώ: https://romios.gr/i-aade-dierreyse-kata-lathos-stoicheia-politon-meso-e-mail-etsi-tha-prostateyoyn-ta-prosopika-dedomena-kai-me-tis-ilektronikes-taytotites/

[eclecticstarlightblogger]

Καταπέλτης ο Φαραντούρης για την Κυβερνηση Μητσοτάκη: Λυσσαλέα προσπάθεια παρεμπόδισης της Ευρωπαίας Εισαγγελέας στα Τέμπη, παρακολουθήσεις και προσωπικά δεδομένα

Αιχμές για την ελληνική κυβέρνηση άφησε ο Νικόλας Φαραντούρης μιλώντας στο One Channel, με αφορμή τις δηλώσεις της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τα Τέμπη. Ο κ. Φαραντούρης, ο οποίος έχει οριστεί σύμβουλος ευρωπαϊκής πολιτικής του προέδρου του ��ΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη, μιλώντας στην εκπομπή του Τάκη Χατζή «Οne talk» τόνισε πως όλοι μας κρινόμαστε όπως και η […] Καταπέλτης ο Φαραντούρης για την…

[justforbooks]

ΦANTAΣΤΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ειδικευμένο στο μυθιστόρημα, που θα υποδέχεται με το σταγονόμετρο τις νέες κυκλοφορίες, που δεν θ’ ανατροφοδοτεί τους πάγκους του από τις λίστες των μπεστ-σέλερ, ούτε θα υποκύπτει στις οικονομικές διευκολύνσεις και τις μεθόδους μάρκετινγκ των μεγάλων εκδοτών.

Ένα βιβλιοπωλείο εξοπλισμένο με αριστουργήματα όλων των εποχών απ’ όλες τις ηπείρους, που θα εξαρτά την επιβίωσή του από την εκτίμηση μιας υποψιασμένης πελατείας, στα μάτια της οποίας η λογοτεχνία δεν είναι μόνο μια ανεξάντλητη πηγή απόλαυσης αλλά κι ένας τρόπος μαθητείας στην τέχνη της ζωής.

Τι περιθώρια υπάρχουν σήμερα για μια τέτοια επιχείρηση; Πόσο θ’ άντεχε μια τέτοια όαση σ’ ένα τοπίο εμπορευματοποίησης των πάντων; Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι βρίσκεται ο μαικήνας με τ’ απαραίτητα κεφάλαια για τη δημιουργία της, τι μας διαβεβαιώνει ότι η ελιτίστικη πολιτική της δεν θα γύριζε σαν μπούμερανγκ εναντίον της έχοντας ��ροκαλέσει την ευθιξία, τον φθόνο, ακόμα και το μίσος των εξοβελισμένων απ’ αυτήν;

Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, τι σημαίνει «καλό» μυθιστόρημα; Ποιος το αποφασίζει; Πώς ιεραρχούνται οι αισθητικές μας προτιμήσεις; Είναι ή δεν είναι το γούστο υποκειμενικό;

Ιδού μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η Γαλλίδα δημοσιογράφος, κριτικός και συγγραφέας Λοράνς Κοσέ στο «Καλό μυθιστόρημα», το δεύτερο βιβλίο της μετά την «Απόδειξη» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μετ. Α. Κυριακίδης, Πόλις, 2011).

Κι όπως σ’ εκείνο συνδύαζε την αστυνομική πλοκή με την θεολογία και τον πολιτικό στοχασμό, έτσι και σ’ αυτό υιοθετεί τις τεχνικές του σασπένς και του μυστηρίου για να εξερευνήσει τα ήθη του παρισινού λογοτεχνικού μικρόκοσμου και της σύγχρονης βιβλιαγοράς, μέσα από το χρονικό ενός ανάλογου, επινοημένου εγχειρήματος, τόσο αμφιλεγόμενου όσο και ουτοπικού.

Ο τίτλος του μυθιστορήματος της Κοσέ ταυτίζεται με την επωνυμία του μικρού, επιλεκτικού βιβλιοπωλείου που στήνουν στην αριστερή όχθη του Παρισιού οι βασικοί ήρωές της, η Φραντσέσκα και ο Ιβάν – μια αριστοκράτισσα κι ένας μποέμ. Κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας η πρώτη, είναι μια όμορφη, εσωστρεφής γυναίκα που παλεύει να συμφιλιωθεί με τον πρόωρο θάνατο της κόρης της πλάι σ’ έναν όλο και πιο κυνικό σύζυγο, αποφασισμένη να κάνει κάτι για το κοινό καλό.

Όσο για τον Ιβάν, είναι ένας ιδεαλιστής βιβλιοπώλης, απομεινάρι του Μάη του ΄68, πρώην δάσκαλος, πρώην περιπλανώμενος χίπης με λερωμένο ποινικό μητρώο, που ακολουθεί την Φραντσέσκα από τις Άλπεις στην πρωτεύουσα, αισιόδοξος μεν για το πείραμά τους αλλά κι εντελώς ανύποπτος για τον θρίαμβο που θα γνωρίσουν και για τον λυσσαλέο πόλεμο που θα δεχτούν.

Όλα αυτά ο αναγνώστης τ’ ανακαλύπτει καθ’ οδόν και αναδρομικά, στο πλαίσιο μιας άτυπης αστυνομικής έρευνας  που διεξάγεται υπό το βλέμμα ενός βιβλιοφάγου ανακριτή. Αφορμή γι’ αυτήν, οι βίαιες επιθέσεις που δέχονται τρεις φιλήσυχοι πολίτες, σε διαφορετικά σημεία της χώρας, κι ενώ το βιβλιοπωλείο έχει συμπληρώσει έναν χρόνο ζωής. Κοινό χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι η συγγραφική τους ιδι��τητα. Κι ακόμα, η συμμετοχή τους, μέσα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, στην οχταμελή επιτροπή που είχαν συστήσει ο Ιβάν και η Φραντσέσκα, προκειμένου να καταλήξουν στη βασική συλλογή των «καλών» μυθιστορημάτων του καταστήματος.

Μέσα σ’ έναν χρόνο κι έπειτα από μια σοφά σχεδιασμένη και πανάκριβη διαφημιστική εκστρατεία, το βιβλιοπωλείο των παραπάνω έχει γίνει το αγαπημένο θέμα συζήτησης των Παριζιάνων, έχει πυροδοτήσει ένα σωρό άρθρα στον τύπο και στο διαδίκτυο, και μολονότι έχει διευρύνει σημαντικά το πιστό κοινό του, όχι μόνο έχει αποκτήσει ανταγωνιστές στον ίδιο δρόμο αλλά βλέπει να πολλαπλασιάζονται γύρω του και εκείνοι που λατρεύουν να το μισούν.

Ποιος είναι άραγε ο ιθύνων νους των επιθέσεων; Σε τι αποσκοπεί; Είναι ο ίδιος που τροφοδοτεί τον τύπο με τα προσωπικά δεδομένα της Φραντσέσκα και του Ιβάν; Η Κοσέ κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον –ακόμα και το ποιος αφηγείται την ιστορία, μόνο προς το τέλος διευκρινίζεται–, αλλά η ουσία του βιβλίου της, προφανώς, βρίσκεται αλλού.

Μυθιστόρημα που ανατέμνει τους μηχανισμούς της εκδοτικής βιομηχανίας υπογραμμίζοντας τις συνέπειες της πληθωρικής προσφοράς, το «Στο καλό μυθιστόρημα» μας καλεί να είμαστε πιο επιφυλακτικοί με τις σειρήνες της επικαιρότητας και με τους ενορχηστρωμένους ύμνους για βιβλία «γραμμένα στο πόδι», «φτιαγμένα για ν’ αρέσουν», άψογα λανσαρισμένα στην αγορά. Μας καλεί να επιστρέψουμε σ’ έργα δοκιμασμένα στο χρόνο, διαδεδομένα στόμα με στόμα, καρδιά με καρδιά, τα οποία «δεν παραγνωρίζουν τίποτα από την ανθρώπινη τραγωδία, τίποτα από τα καθημερινά θαύματα», αλλά θάβονται κάτω από έργα του συρμού, αν δεν εξαφανίζονται οριστικά από τα ράφια.

Η Κοσέ είναι γενναιόδωρη σε παραδείγματα. Εξού και το πολυσέλιδο λεξικό τίτλων και ονομάτων που συνοδεύει την ελληνική έκδοση του βιβλίου της, κι όπου συναντά κανείς από τον Θορό και τον Σταντάλ ως τον Ναμπόκοφ και τον Πίντσον, κι από την Αντόνια Μπάιατ ή τον Πίτερ Κάρεϊ ως την Αγκότα Κρίστοφ, τον Τζον Μπέργκερ, τον Ρομπέρτο Μπολάνιο, τον Πιερ Μισόν.

Κι ενώ αναφέρεται άλλοτε ευθέως κι άλλοτε υπαινικτικά σε δεκάδες εκπροσώπους της λογοτεχνικής και δημοσιογραφικής σκηνής της πατρίδας της, δεν μνημονεύει ούτε έναν ομότεχνό της από εκείνους που διατηρούν πόστα εξουσίας στον τύπο, σε εκδοτικούς οίκους, σε επιτροπές βραβείων ή σε άλλους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Λογικό. Όσο ανθούν οι σχέσεις διαπλοκής στον χώρο, τόσο περισσότερο θολώνονται τα λογοτεχνικά νερά.

Θα περιλαμβανόταν άραγε το μυθιστόρημα της Κοσέ σ’ ένα βιβλιοπωλείο σαν κι αυτό που επινόησε; Όχι απαραίτητα, αποφάνθηκαν ορισμένοι συμπατριώτες της κριτικοί, δυσαρεστημένοι με τις «κοιλιές» της πλοκής, κυρίως.

Σε γενικές γραμμές, εντούτοις, υποκλίθηκαν στον ζήλο της να πλέξει το εγκώμιο της λογοτεχνίας, μέσα από ένα προγραμματικό μυθιστόρημα, μεταξύ λιβέλου και ρεπορτάζ, μεταξύ θρίλερ και ρομάντζου, σαν διδακτικό παραμύθι για μεγάλους. Περιττό να πούμε ότι κάθε ομοιότητά του μ’ όσα συμβαίνουν στη δική μας βιβλιαγορά μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[crisismonitor]

Το νέο τοπίο για τις διατλαντικές σχέσεις τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας, καθώς και τον νέο τρόπο άσκησης πολιτικής και γεωπολιτικής στρατηγικής, σκιαγραφεί ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, αναδεικνύοντας τη λογική της επιλογής της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ για την Αθήνα και του ομολόγου της στην Άγκυρα. Σύμφωνα με τον Αλέξη Παπαχελά, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε διαρκώς ανοιχτό δίαυλο με τον Ντόναλντ Τραμπ πριν από τις εκλογές, επιτυγχάνοντας συμφωνίες, υπ' αυτό το πρίσμα, η επιλογής πρέσβειρας από τον στενό κύκλο του Τραμπ -και εκτός ιεραρχίας του state department- μπορεί επιβεβαιώνει την αλλαγή του status -σε μια κατηγορία διαφορετική- αλλά παράλληλα ανοίγει διαύλους που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπήρχαν. Επίσης, σημειώνει τη διαφορά βαρύτητας μεταξύ της πρέσβειρας στην Ελλάδα και του πρέσβη που στέλνει ο Τραμπ στην Τουρκία. Στην κατακλείδα του άρθρου του ο Αλέξης Παπαχελάς επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που θέλουν τη νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ να έρχεται με επιχειρηματική ατζέντα και έμφαση στο Real Estate. Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά Οι προσβάσεις είναι το μόνο που μετράει Πολλά γράφτηκαν για την επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως προς το ποιος θα τον εκπροσωπήσει ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η επιλογή λέει πολλά για το πού βαδίζει η Αμερική, ποι�� είναι πλέον τα στάνταρντ της και πώς επιλέγονται άνθρωποι για κρίσιμα πόστα. Στην προηγούμενη φάση μπορούσες να κοπείς μόνο και μόνο επειδή ήσουν άνδρας και λευκός, στην τωρινή, επιλέγεσαι αν είσαι κολλητός, τελεία και παύλα. Αυτή είναι, όμως, η Αμερική του 2024 και καλό είναι να το πάρουμε απόφαση. Τέλειωσαν οι Στερνς, Μπερνς, Σμιθ, Πάιατ κ.ά. Τέλειωσαν, γιατί επί Τραμπ δεν θα παίξουν κανέναν απολύτως ρόλο, αλλά και γιατί, επίσης, σπανίζουν πλέον ως είδος. Ακόμη όμως και αν υπήρχαν διάδοχοί τους, δεν θα έλθουν ποτέ στην Αθήνα. Το πόστο τής εδώ πρεσβείας έφυγε από την ομάδα πρεσβειών στις οποίες διορίζεται διπλωμάτης καριέρας και πέρασε στις πρεσβείες όπου πλέον θα γίνονται πολιτικοί διορισμοί από τον Λευκό Οίκο. Ας είμαστε πάντως ψύχραιμοι και ας δούμε τι μας συμφέρει. Ποιο είναι το βασικό που ζητάμε από έναν Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα; Να μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει είτε με τον ίδιο τον πρόεδρο είτε με κάποιον πολύ κοντινό του άνθρωπο εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κρίση στο Αιγαίο. Αυτό, για παράδειγμα, μπορούσε να γίνει από τον σημερινό Ελληνοαμερικανό πρέσβη γιατί, πολύ απλά και πρακτικά, είχε το κινητό της αδελφής του Μπάιντεν και μπορούσε να ανάψει μέσω αυτής όλα τα «κόκκινα φωτάκια» στην Ουάσιγκτον. Παλαιότερα, ήταν σημαντικό να έχεις στην Ελλάδα διπλωμάτες καριέρας υψηλού επιπέδου, οι οποίοι μπορούσαν να μιλήσουν απευθείας με ανώτερα στελέχη των αμερικανικών υπουργείων και υπηρεσιών. Οσο πιο πολύ εκπροσωπούσαν το λεγόμενο «βαθύ κράτος», τόσο πιο εύκολα μπορούσαν να το κινητοποιήσουν σε μια στιγμή έντασης στην περιοχή. Τώρα, όμως, απλώς δεν ισχύει αυτό. Ενας διπλωμάτης καριέρας αποκλείεται να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με τον Τραμπ ή την οικογένειά του. Πιο πιθανό είναι να το κάνει εάν έχει συνεισφέρει χρήματα στην καμπάνια του ή εάν έχει διαμέρισμα στο Μαρ-α-Λάγκο. Ο Τραμπ απεχθάνεται τη γραφειοκρατία και το βαθύ κράτος, το οποίο θέλει να ξεδοντιάσει. Συνεπώς, από μια άποψη, και αν σκεφτούμε πρακτικά, καλύτερα που έρχεται μια Αμερικανίδα που τον ξέρει προσωπικά και έχει άνεση με το στενό του περιβάλλον. Σε περίπτωση κρίσης, θα ξέρουμε ότι μπορεί τουλάχιστον να σηκώσει το τηλέφωνο. Τώρα, το τι θα ακούσει ή το τι θα καταφέρει είναι άλλη υπόθεση. Στην Αγκυρα πηγαίνει ένα βαρύ όνομα, προσωπικός φίλος και χρηματοδότης του Τραμπ. Ο εκλεγμένος πρόεδρος μιλούσε με τον Ερντογάν πριν από τις ��μερικανικές εκλογές και έχουν κάνει τα δικά τους σημαντικά deals. Η Τουρκία έχει αποκτήσει τεράστια γεωπολιτική σημασία και παίζει σε άλλο επίπεδο. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα είναι το Ισραήλ, που και αυτό όμως δεν πρόκειται να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για λογαριασμό άλλου, όσο φίλος του και αν είναι. Μενέντεζ δεν υπάρχει πια και, δυστυχώς, έχουμε αποτύχει πλήρως να μιμηθούμε το Ισραήλ, που κατάφερε να αιχμαλωτίσει το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο. Εδώ είμαστε όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει και μαζί πρέπει να αλλάξουν οι προσδοκίες μας για το ποια είναι η Αμερική και τι ρόλο παίζει. Με τα σημερινά δεδομένα, ίσως η επιλογή Τραμπ για την πρεσβεία της Αθήνας να είναι πιο συμφέρουσα από ό,τι υπαγόρευαν οι πρώτες μας, προβλέψιμες αντιδράσεις. Πιθανώς σε συνδυασμό με ένα Trump Tower στην Αθήνα να συνιστούν μια νέα συνταγή άσκησης επιρροής. Read the full article

[xehasmenesithakes]

Βγάζει πολύ νόημα και το σκέφτομαι κι εγώ συχνά σε άλλες περιστάσεις αυτο , και είναι κι ένας λόγος που δεν μου αρέσουν τα dating apps. Ξεκινάς με κάποια δεδομένα εξ αρχης και προϋποθέσεις.

Και εννοείται σε πειράζω ως ένα βαθμό, σε βλέπω το πήρες πολύ σοβαρά και ένιωσα άσχημα 🥹

Δεν το πηρα ασχημα ρε συ απλα στεναχωρηθηκα γιατι δεν θελω να νιωθει καποιος οτι απορρίπτω προσωπικά ή κατι τετοιο.Εχει να κανει και με τη δικη μου φαση,γενικα ειμαι αρκετα κλειστος.Δεν ειναι ακριβως το ιδιο αυτο που λεω με τα dating apps γιατι σε αυτα δε ξερεις τον αλλο.Νομιζω στα dating apps καπως καλεισαι να διαλεξεις καποιο ατομο εξεταζοντας πολυ επιφανειακα κριτηρια σε πρωτη και εισαι λιγο με τον σταυρο στο χερι για το τι ατομο ειναι ο αλλος

[vagelispapaioannou]

#11

Για το τεχνολογικό σήμερα.

Αξιόλογοι άνθρωποι του σήμερα, έχουν τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια ελάττωμα και άγχη, απλώς εκ φύσεως, παρά την δυσκολία τους, τα περνούν όλα σε ένα πλαίσιο παραδοσιακής διακριτικής σιωπής, και συγκεκριμένα πολύ διακριτικότερης απέναντι στο επίπεδο έκθεσης που κάνουν προσβάσιμο τα σημερινά Social Media. Σχεδόν αντίθετη.

Η γνώμη μου είναι πως δεν είναι πως δεν μπορούν να φερθούν και εκείνοι έτσι. Βλέπουν την δυνατότητα, απλώς αρνούνται να συμμετάσχουν. Δεν λέω πως κάνουν την καλύτερη επιλογή, γιατί πραγματικά δεν το γνωρίζω. Νομίζω πως για τον καθένα, η μεμονωμένη και μοναδική του ιστορία, έχει και μια συγκεκριμένη για αυτόν απάντηση σε αυτό, που μπορεί τελικώς από άτομο σε άτομο να διαφέρει.

Ακόμη, δεν γράφω αυτά για να κρίνω τις καταστάσεις που βλέπω, αλλά περισσότερο για να κατανοήσω και εγώ καλύτερα αυτά που αυθαίρετα παρατηρώ.

Έτσι, νομίζω πως μια μερίδα αρκετών ανθρώπων της γενιάς μου αγχώνεται και μόνο και στην ιδέα του να έχει κάποια μορφή τόσο έντονης έκθεσης, ειδικά για προσωπικά θέματα. Ενώ ταυτόχρον��, ίσως αρκετοί δεν βλέπουν τα κατορθώματα σε αυτές τις εφαρμογές ως επιτυχία, αλλά ως καιροσκοπική συμπεριφορά από εύστοχα κατασκευασμένες personas, που ακόμη και αν καρποφορεί κέρδη, έχει άλλα και μη οικονομικά μα σημαντικότερα κόστη.

Προσωπικά στα δικά μου μάτια είναι σαφές το πλαστικό ή το καιροσκοπικό μέσα σε όλο αυτό.

Από την άλλη, μέσα σ' αυτή τη γεμάτη ερωτηματικά εξίσωση πέφτει και το θέμα της αξίας ως προς την ελεύθερη επιλογή και έκφραση του καθένα. Που κάθε στοιχειώδης λογικός νομίζω θα σεβαστεί, και το αναφέρω γιατί, πολλά άτομα θα το λάβουν υπόψη τους ακόμη και στο πώς αλλα και τελικά στο εαν εκφράσουν κάποια άποψη για το θέμα.

Οι αξίες της ιδιοσυγκρασίας μας, αλλά και το πώς αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις νέες απαιτήσεις του τεχνολογικού σήμερα, με βρίσκουν δίχως σαφείς απαντήσεις.

Περισσότερο μου δημιουργούνται ερωτηματικά ανάμεσα στα συναισθήματα μου και τις διαφορετικές απόψεις πού συναντώ γύρω από το θέμα.

Είναι το οτι πολλοί αισθανόμαστε μια μορφή αντίδρασης μπροστά στη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή περίοδο, που απλά έχει σαν αίτιο τη διαχρονική ανθρώπινη αντίσταση προς κάθε σημαντική αλλαγή κάθε μεταβατικής περιόδου ιστορικά το κύριο αίτιο κάθε αγωνίας μας;

Υπάρχει τελικά ένα φράγμα ανάμεσα στην τεχνολογική επιρροή και το πώς εκείνη αλληλεπιδρά με τα ανθρώπινα δεδομένα; Έχοντας κάποιους κανόνες που οι περισσότεροι αισθανόμαστε ενστικτωδώς, όμως ακόμη δεν έχουμε με σαφήνεια εκφράσει και ορίσει;

Που οδηγεί όλο αυτό; Οδηγεί κάπου; Κάπου καλύτερα; Κάπου χειρότερα;

Ή απλώς απλώς όλα όσα γράφω είναι σκέψεις στην βάση ενός προσωπικού και υπερβολικού άγχους,και τα πράγματα συνεχίσουν να είναι,όπως είναι;

[travellingnews]

Πλησιάζει η εφαρμογή του ισπανικού κανονισμού που απαιτεί εμπιστευτικά προσωπικά δεδομένα από τους επισκέπτες της χώρας

Το Βασιλικό Διάταγμα 933/2021, το οποίο αναφέρεται ήδη ως ο «Μεγάλος Αδελφός του Τουρισμού», θα τεθεί σε ισχύ στην Ισπανία στις 2 Δεκεμβρίου, ενώ έχει ήδη απορριφθεί από το ισπανικό Κοινοβούλιο και τη Γερουσία, που ζήτησαν από την κυβέρνηση να το αναστείλει και να το αναθεωρήσει. • Σύμφωνα με αυτόν τον κανονισμό, η ισπανική κυβέρνηση θα απαιτεί από τα τουριστικά γραφεία, τα τουριστικά καταλύματα…

[star--bill]

Δεν απάντησες όμως αν σκέφτεσαι κάποια.

Προσωπικά δεδομένα.. άμα την σκέφτομαι το γνωρίζει η ίδια, αν όχι τότε δεν σκέφτομαι κάποια😇

[rulinarulina]

Μιλάνο: Έρευνα της εισαγγελίας για σπείρα που εκμεταλλευόταν χιλιάδες προσωπικά δεδομένα

Στην υπόθεση εμπλέκονται αστυνομικοί, «χάκερς» και σύμβουλοι σε θέματα πληροφορικής Η εισαγγελία του Μιλάνου πραγματοποεί έρευνα, για την παράνομη πρόσβαση σε χιλιάδες προσωπικά στοιχεία και πληροφορίες, τα οποία περιέχονται σε τράπεζες δεδομένων. Ο εισαγγελέας του Μιλάνου Φραντσέσκο Ντε Τομάζι υπογράμμισε ότι πρόκειται για «παράνομο φακέλωμα», οι υπεύθυνοι του οποίου «δεν είναι υπερβολικό να…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Εν αναμονή του πορίσματος της Ενιαίας Αρχής Προστασίας Δεδομένων για τα email του Δούκα

Κατά την προεκλογικό αγώνα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν σε βάρος του Χαρη Δούκα καταγγελίες πολιτών για την αποστολή μαζικών sms και emails παραβιάζοντας προσωπικά δεδομένα, όπως είχε συμβεί στην υπόθεση της Ασημακοπούλου. Οι καταγγελίες είχαν γίνει στην Ενιαία Αρχή Προστασίας Δεδομένων. Αλήθεια, τι γίνεται με αυτή την υπόθεση; Την οποία είχε στηλιτεύσει μάλιστα και ο υπουργός Υγείας Αδωνις…

[thoughtfullyblogger]

Γιώργος Κύρτσος: Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις

Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις. Ο τότε γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού της ΝΔ, κατέθεσε ότι έδωσε τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων στην Ασημακοπούλου ύστερα από ανωθεν εντολή. Η Ασημακοπούλου είχε στενές σχέσεις με το Μαξίμου και αναλάμβανε ειδικές αποστολές, όπως οι επιθέσεις εναντίον μου σε ΕΛΚ,Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να προωθηθεί. Επομένως οι αποκαλύψεις…

[eclecticstarlightblogger]

Γιώργος Κύρτσος: Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις

Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις. Ο τότε γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού της ΝΔ, κατέθεσε ότι έδωσε τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων στην Ασημακοπούλου ύστερα από ανωθεν εντολή. Η Ασημακοπούλου είχε στενές σχέσεις με το Μαξίμου και αναλάμβανε ειδικές αποστολές, όπως οι επιθέσεις εναντίον μου σε ΕΛΚ,Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να προωθηθεί. Επομένως οι αποκαλύψεις…

[greekblogs]

Γιώργος Κύρτσος: Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις

Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις. Ο τότε γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού της ΝΔ, κατέθεσε ότι έδωσε τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων στην Ασημακοπούλου ύστερα από ανωθεν εντολή. Η Ασημακοπούλου είχε στενές σχέσεις με το Μαξίμου και αναλάμβανε ειδικές αποστολές, όπως οι επιθέσεις εναντίον μου σε ΕΛΚ,Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να προωθηθεί. Επομένως οι αποκαλύψεις…

[crisismonitor]

Το νέο τοπίο για τις διατλαντικές σχέσεις τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας, καθώς και τον νέο τρόπο άσκησης πολιτικής και γεωπολιτικής στρατηγικής, σκιαγραφεί ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, αναδεικνύοντας τη λογική της επιλογής της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ για την Αθήνα και του ομολόγου της στην Άγκυρα. Σύμφωνα με τον Αλέξη Παπαχελά, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε διαρκώς ανοιχτό δίαυλο με τον Ντόναλντ Τραμπ πριν από τις εκλογές, επιτυγχάνοντας συμφωνίες, υπ' αυτό το πρίσμα, η επιλογής πρέσβειρας από τον στενό κύκλο του Τραμπ -και εκτός ιεραρχίας του state department- μπορεί επιβεβαιώνει την αλλαγή του status -σε μια κατηγορία διαφορετική- αλλά παράλληλα ανοίγει διαύλους που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπήρχαν. Επίσης, σημειώνει τη διαφορά βαρύτητας μεταξύ της πρέσβειρας στην Ελλάδα και του πρέσβη που στέλνει ο Τραμπ στην Τουρκία. Στην κατακλείδα του άρθρου του ο Αλέξης Παπαχελάς επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που θέλουν τη νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ να έρχεται με επιχειρηματική ατζέντα και έμφαση στο Real Estate. Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά Οι προσβάσεις είναι το μόνο που μετράει Πολλά γράφτηκαν για την επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως προς το ποιος θα τον εκπροσωπήσει ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η επιλογή λέει πολλά για το πού βαδίζει η Αμερική, ποια είναι πλέον τα στάνταρντ της και πώς επιλέγονται άνθρωποι για κρίσιμα πόστα. Στην προηγούμενη φάση μπορούσες να κοπείς μόνο και μόνο επειδή ήσουν άνδρας και λευκός, στην τωρινή, επιλέγεσαι αν είσαι κολλητός, τελεία και παύλα. Αυτή είναι, όμως, η Αμερική του 2024 και καλό είναι να το πάρουμε απόφαση. Τέλειωσαν οι Στερνς, Μπερνς, Σμιθ, Πάιατ κ.ά. Τέλειωσαν, γιατί επί Τραμπ δεν θα παίξουν κανέναν απολύτως ρόλο, αλλά και γιατί, επίσης, σπανίζουν πλέον ως είδος. Ακόμη όμως και αν υπήρχαν διάδοχοί τους, δεν θα έλθουν ποτέ στην Αθήνα. Το πόστο τής εδώ πρεσβείας έφυγε από την ομάδα πρεσβειών στις οποίες διορίζεται διπλωμάτης καριέρας και πέρασε στις πρεσβείες όπου πλέον θα γίνονται πολιτικοί διορισμοί από τον Λευκό Οίκο. Ας είμαστε πάντως ψύχραιμοι και ας δούμε τι μας συμφέρει. Ποιο είναι το βασικό που ζητάμε από έναν Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα; Να μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει είτε με τον ίδιο τον πρόεδρο είτε με κάποιον πολύ κοντινό του άνθρωπο εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κρίση στο Αιγαίο. Αυτό, για παράδειγμα, μπορούσε να γίνει από τον σημερινό Ελληνοαμερικανό πρέσβη γιατί, πολύ απλά και πρακτικά, είχε το κινητό της αδελφής του Μπάιντεν και μπορούσε να ανάψει μέσω αυτής όλα τα «κόκκινα φωτάκια» στην Ουάσιγκτον. Παλαιότερα, ήταν σημαντικό να έχεις στην Ελλάδα διπλωμάτες καριέρας υψηλού επιπέδου, οι οποίοι μπορούσαν να μιλήσουν απευθείας με ανώτερα στελέχη των αμερικανικών υπουργείων και υπηρεσιών. Οσο πιο πολύ εκπροσωπούσαν το λεγόμενο «βαθύ κράτος», τόσο πιο εύκολα μπορούσαν να το κινητοποιήσουν σε μια στιγμή έντασης στην περιοχή. Τώρα, όμως, απλώς δεν ισχύει αυτό. Ενας διπλωμάτης καριέρας αποκλείεται να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με τον Τραμπ ή την οικογένειά του. Πιο πιθανό είναι να το κάνει εάν έχει συνεισφέρει χρήματα στην καμπάνια του ή εάν έχει διαμέρισμα στο Μαρ-α-Λάγκο. Ο Τραμπ απεχθάνεται τη γραφειοκρατία και το βαθύ κράτος, το οποίο θέλει να ξεδοντιάσει. Συνεπώς, από μια άποψη, και αν σκεφτούμε πρακτικά, καλύτερα που έρχεται μια Αμερικανίδα που τον ξέρει προσωπικά και έχει άνεση με το στενό του περιβάλλον. Σε περίπτωση κρίσης, θα ξέρουμε ότι μπορεί τουλάχιστον να σηκώσει το τηλέφωνο. Τώρα, το τι θα ακούσει ή το τι θα καταφέρει είναι άλλη υπόθεση. Στην Αγκυρα πηγαίνει ένα βαρύ όνομα, προσωπικός φίλος και χρηματοδότης του Τραμπ. Ο εκλεγμένος πρόεδρος μιλούσε με τον Ερντογάν πριν από τις αμερικανικές εκλογές και έχουν κάνει τα δικά τους σημαντικά deals. Η Τουρκία έχει αποκτήσει τεράστια γεωπολιτική σημασία και παίζει σε άλλο επίπεδο. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα είναι το Ισραήλ, που και αυτό όμως δεν πρόκειται να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για λογαριασμό άλλου, όσο φίλος του και αν είναι. Μενέντεζ δεν υπάρχει πια και, δυστυχώς, έχουμε αποτύχει πλήρως να μιμηθούμε το Ισραήλ, που κατάφερε να αιχμαλωτίσει το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο. Εδώ είμαστε όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει και μαζί πρέπει να αλλάξουν οι προσδοκίες μας για το ποια είναι η Αμερική και τι ρόλο παίζει. Με τα σημερινά δεδομένα, ίσως η επιλογή Τραμπ για την πρεσβεία της Αθήνας να είναι πιο συμφέρουσα από ό,τι υπαγόρευαν οι πρώτες μας, προβλέψιμες αντιδράσεις. Πιθανώς σε συνδυασμό με ένα Trump Tower στην Αθήνα να συνιστούν μια νέα συνταγή άσκησης επιρροής. Read the full article

[skandaladiaplokidiafthora]

Γιώργος Κύρτσος: Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις

Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις. Ο τότε γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού της ΝΔ, κατέθεσε ότι έδωσε τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων στην Ασημακοπούλου ύστερα από ανωθεν εντολή. Η Ασημακοπούλου είχε στενές σχέσεις με το Μαξίμου και αναλάμβανε ειδικές αποστολές, όπως οι επιθέσεις εναντίον μου σε ΕΛΚ,Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να προωθηθεί. Επομένως οι αποκαλύψεις…