#πλησιάζουν

[sugaroto]

@darkside-cookies

No offense but I find it hilarious that Koulis lost first round 😭😂

Round one

Karagiozis is a shadow puppet and fictional character of Greek folklore, originating in the Turkish shadow play Karagöz and Hacivat. He is the main character of the tales narrated in the Turkish and Greek shadow-puppet theatre.

The plays usually focuses on him trying to find a job to feed his family as he gets into shenanigans. This far that man has had as many job as Barbie

Kyriakos Mitsotakis is a Greek politician serving as the prime minister of Greece since 8 July 2019. A member of the New Democracy, he has been its president since 2016. He previously was Leader of the Opposition from 2016 to 2019, and Minister of Administrative Reform  from 2013 to 2015. He is the son of the late Konstantinos Mitsotakis, who served as Prime Minister of Greece from 1990 to 1993.

OG POST

[sugarwithlime]

Γράφω μετά από καιρό. Δεν ξέρω αν θα φανεί βαρύ ή ακόμα πιο πολύ δεν με νοιάζει απλά θέλω να τα γράψω. Μετά 2.5 χρόνια ξαναβγαινω μαζί της. Νιώθω τα ίδια πράγματα. Ανυπομονησία, χαρά, συναίσθηματα που άλλες δεν τα πλησιάζουν και έρωτα…Πολύ έρωτα. Κοιτάω κατάματα τα μάτια που με έκαναν κομμάτια και νιώθω ότι δεν έσπασα ποτε αυτό το «ποτήρι» που είχε γίνει θρύψαλα. Είμαστε πιο καλά από ποτε, ίσως νωρίς τα λέω αυτά αλλά νιώθω ότι μπορούμε.

Αυτή την στιγμή μάλλον την πήρε ο ύπνος και με άφησε με τα παράπονα μου. Βλέπεις αναζητάω την αγάπη της, την λίγο πιο ευαίσθητη εκδοχή της ώστε να νιώσω ασφαλής να της τα δώσω ολα! Σήμερα είπε μερικά πράγματα που με έκαναν να νιώσω ότι είμαι στον «αέρα» πάλι και ότι δεν ξέρει τι νιώθει. Θα μου πεις «αυτό από την μια μπορεί να είναι καλό. Μπορεί να αισθάνεται πολλά»… «Μακάρι» θα σου απαντήσω γιατί αυτό ήταν το παράπονο μου για σήμερα, ήθελα να νιώσω λίγο ασφαλής.

Τι θες να σου πω για εκείνη; Δεν μου φτάνει το ταμπλερ ολόκληρο για να στη περιγράψω. Τουλάχιστον στο πως την βλέπω εγώ. Θα σου δώσω μερικές λέξεις : αγάπη, ευαισθησία, απρόοπτο, κρασί και ένα «ΕΜΕΙΣ». Είναι η μοναδική που με κάνει να νιώθω ευάλωτος μπροστά της. Είναι η μοναδική που με κάνει να νιώθω. Θα μου πεις τώρα «είσαι obsessed», θα σου απαντήσω ότι της το έχω δηλώσει ανοιχτά ότι είναι η ΜΙΑ και τα ρισκάρω ολα δείχνοντας της το ποσό πολύ θέλω το μεταξύ μας.

Μετά από 3 χρόνια και κάτι είμαι ακόμα τόσο ερωτευμένος μαζί της. Υπάρχει κάτι πιο ωραίο; Σκληρός, περίεργος και κλειστός και μπροστά της λιώνω. Έτσι πρέπει. Συγνώμη στις κύριες αλλά θα πω κάτι που νιώθω πολύ καιρό Η ΑΝΤΡΕΣ ΟΤΑΝ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ! Έτσι και εγώ αντί αυτή την στιγμή να έχω νεύρα που δεν μου γλύκανε τα σημερινά μου παράπονα, κάθομαι και γράφω το ποσό την λατρεύω.

Μόλις πήρα χαμπάρι ότι το δωμάτιο μου μυρίζει από εκείνη τόσο όμορφα. Συχνά μου λέει ότι είμαι «κλαψας» γιατί γκρινιαζω για να μου δείξει αγάπη ή και μερικές φορές στεναχωριέμαι από μικροπράγματα. Αυτόν που λέει εκείνη «κλάψα» άλλες τον έλεγαν «δύσκολο, αναίσθητο, μαλακα». Η διαφορά απόστασης αυτών των δυο είναι μεγαλη. Αυτήν την διαφορά μπορεί να την εχει μόνο εκείνη. Να αγαπάτε ρε φιλε, να νιώθετε στο έπακρο και να τα γαματε ολα για το μεταξύ σας.

Με έχει ακούσει ο πατέρας μου να κλαιω για εκείνη. Τι να σου λέω τώρα δεν το χωράει ο νους μου. Κοιτάω να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι χαρούμενη. Για να βλέπω αυτές τις ματαρες που εχει να λάμπουν καθώς χαμογελάει και όχι να θολώνουν από το κλάμα. Άλλωστε για αυτό έχω μπει στη ζωή της, με κύριο λόγο να την κάνω όσο πιο ευτυχισμένη μπορώ. Έχουμε τραγούδια που ακούμε και σκεφτόμαστε κατευθείαν ο ένας τον άλλον.

Τώρα που ξεκινήσαμε πάλι να βγαίνουμε το είπε και στη μαμά της! Τότε δεν το έλεγε υπήρχαν πολλά στη μέση. Για εμένα ήταν ΑΛΜΑ. Όταν μου το είπε ντράπηκα λες και είμαι μικρό παιδί. Όταν μου είπε «κάτσε να σε βγάλω μια φωτό να σε στείλω στη μαμά μου να σε δει», αγχώθηκα τύπου…ΟΥΑΟΥ! Ελπίζω να είπε καλά πράγματα γιατί η μαμά είναι μαμά παίζει πάντα ρόλο και μετράει η άποψη της. Νιώθω οτι ολα θα πάνε καλά ή έστω ότι πλέον πάνε πολύ καλύτερα.

Με απόλυτη ειλικρίνεια για εκείνη…

Την αγαπΑω.

(Πάω να της πω καληνύχτα)

[eponimialkooliki]

Πλησιάζουν γιορτές και το κενό που άφησες φαντάζει μεγαλύτερο. Η απουσία σου γίνεται ακόμα πιο αισθητή αλλά είμαι καλά . Όχι πως δεν μου λείπεις η ότι σε άφησα πίσω μου . Όχι! Αλλά πλέον έμαθα να ζω και να πορευομαι με αυτό το κενό . Πάντα θα είσαι κομμάτι της ζωής μου, της καρδιάς μου . Αλλά είμαι καλά . Σαγαπω....σε ευχαριστώ.....μου λείπεις !! Αλλά είμαι εντάξει .

[submissive-sl0th2]

Εκτιμήστε παπούτσα που θέλω. Πλησιάζουν σιγά σιγά τα γενέθλια μου και γερνάω, ένα τέτοιο παπούτσι θα με έκανε να νιώθω κατιτίς νεότερη

[kenhpsuxologikaa]

Ξανά ήρθα λοιπόν.. δε γράφω εύκολα πια. Φέτος όμως εχω ανάγκη για έναν πιο συνειδητό απολογισμό της χρονιάς.

Ιανουάριος: η πρώτη της παρέας ενηλικιώθηκε και άρχισα να φλερτάρω με την ενήλικη ζωή, παράλληλα με τις μαθητικές μου υποχρεώσεις

Φεβρουάριος: η αυτοπεποίθηση μου βρίσκεται στο peak και η τύχη ήταν με το μέρος μου, θα έλεγε κανείς που πιστεύει σε αυτή

Μαρτιος: συνειδητοποίησα ότι είναι πανεύκολο για ορισμένους να προσποιουνται και πόσο δύσκολο είναι να επανορθωσεις

Απριλιος: οι πανελλήνιες πλησιάζουν..όπως πλησιάζει και το άγχος μου, το οποίο αντιμετωπίζω χάρη στην οικογένεια που διάλεξα εγω

Μάιος: ειλικρινά δεν θυμάμαι τίποτα, πολύ αδιάφορος μηνας

Ιουνιος: ο μηνας μοιράστηκε στα 2. Στις πανελλήνιες και στις διακοπές. 15 ώρες γραπτών και σε 17 μέρες εμπειριών ζωής μαζί με άτομα που αγαπαω

Ιούλιος: εξ'ορισμου ο μηνας της αλλαγής της κοσμοθεωριας μου. Έδωσα μια τελευταία ευκαιρία. Πήγα πρώτη φορά διακοπές με την παρέα μου. Πέρασα στη σχολή που μόνο όσοι με ξέρουν απεξω και ανακατωτά γνωρίζουν την εμμονή μου με αυτή.

Αύγουστος: πολλές οικογενειακές στιγμές, οι οποίες μου έδειξαν ότι όποιος θέλει να επανορθώσει, θα το κάνει σωστά. Ταυτόχρονα ο πιο μελαγχολικός καλοκαιρινός μήνας, διότι φοβόμουν το άγνωστο των επόμενων

Σεπτέμβριος: μήνας ενηλικίωσης. Βλέπω ακόμα το βίντεο που μου λέει χρόνια πολλά ένα ολόκληρο μαγαζί. Θυμάμαι ακόμα την αντίδραση μου όταν άνοιγα τα δώρα μου μπροστά στην οικογένεια μου και τις φίλες μου. Έγινε και η κολλητή μου 18 μετά από λίγο καιρό και συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος ειναι πολύτιμος και όχι απεριόριστος

Οκτώβριος: η αυλαία άνοιξε για τη φοιτητική μου ζωή, με τη καλύτερη πρόθεση από ποτέ, με ένα ολόκληρο αμφιθέατρο να ξέρει το όνομα μου. Παράλληλα έκλεισε μια άλλη αυλαία, η οποία ίσως να βλέπει τον απολογισμό μου, ίσως και όχι, όμως χρειάζεται να ξέρει ότι έχει ένα κομμάτι μου έστω και έτσι.

Νοέμβριος: πια κάνω κατάθεση ψυχής μέχρι και στη παρέα μου για πράγματα που ίσως να μην έλεγα ποτέ σε κανέναν. Η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου είναι άγνωστες λέξεις στην κενή ψυχολογικά, πολύ πιθανό γιατί ένιωθε κενή μετά από χρόνια

Δεκέμβριος: απο��άσισα να μην είμαι 2η επιλογή κανενός και να είμαι απών όπου δεν αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Προσπαθώ να τα βρω με τον εαυτό μου δίχως να βλέπω κάποια διαφορά συνειδητά. Ο Δεκέμβρης πάντα πονάει όταν φεύγουν τόσες αναμνήσεις.

2023, σε ευχαριστώ, σε αγαπάω και σε μισώ ταυτόχρονα, σε αναζητώ πίσω μα θέλω και να μείνεις πίσω... μα πάνω από όλα, γύρισε μου πίσω εμένα

[cynthesiscult]

Πίσω σ’ αυτή την τρύπα που αποκαλώ σπίτι

Εντάξει, όχι και τρύπα

Γκαρσονιέρα

Και δίχωρη μάλιστα

Καμία σχέση όμως με ό,τι είχα κατά νου κάποτε…

Χρόνια ολόκληρα σχεδίαζα στο μυαλό μου πως θα ήταν το πρώτο μου διαμέρισμα

Πάντοτε το πρόσμενα κι έπλαθα εικόνες

Κι όσο στην τηλεόραση παίζει

το Last Night In Soho

Εγώ,

τυλιγμένη γύρω από τη σόμπα που δε ζεσταίνει

Πίνω από το τσαι που ’χει πια κρυώσει

Και σκέφτομαι…

Πλησιάζουν γιορτές

Και θα ξαναφύγω

Υπολογίζω ένα ένα τα έξοδα

Βγαίνω;

Ίσως όχι

Στην κουζίνα,

τα υλικά φτάνουν ίσα για μια μακαρονάδα

Κι έχω φασίνα… πολλή φασίνα

Θέλω όταν γυρίσω

να μπω για μία φορά σε καθαρό διαμέρισμα

Έτσι θέλω να ξεκινήσει η χρόνια μου

Κι ίσως και να μη θέλω να φύγω

Ίσως αυτή η κρύα τρύπα μου ταιριάζει

Ίσως τελικά και να τη βρίσκω όμορφη

Δικιά μου

Σπίτι

[justforbooks]

Τον Ιανουάριο του 1975, ένας σαραντάχρονος, μικροκαμωμένος, διοπτροφόρος δημοσιογράφος ξεκινούσε στο δεύτερο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης μια εκπομπή που έμελλε να πάρει διαστάσεις θρύλου. Γιος αγροτών, λάτρης του καλού κρασιού και φανατικός θεατής αγώνων ποδοσφαίρου, ο Μπερνάρ Πιβό (1935-2024) πέτυχε με τις «Apostrophes» («Αποστροφές») κάτι που ακόμα και σήμερα μοιάζει ακατόρθωτο: επί μια δεκαπενταετία κρατούσε ενήμερους τους συμπατριώτες του για την εκδοτική παραγωγή, παροτρύνοντάς τους ν’ αγοράσουν βιβλία και, κυρίως, να τα διαβάσουν.

Ο ίδιος δεν ήταν ούτε κριτικός ούτε συγγραφέας. Το τελευταίο ίσως θα το ήθελε πολύ, αλλά η αδυναμία του δεν τον δηλητηρίασε με απογοήτευση ή πικρία. Αντίθετα, τον προίκισε με θαυμασμό και περιέργεια για εκείνους που γράφουν.

Ο Πιβό λειτουργούσε απλώς ως δημοσιογράφος. Κι όπως στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων εκτίθενται πρωτόλεια, έργα επικαιρικά, βιβλία ενδιαφέροντα μεν αλλά αποτυχημένα, έτσι και από το σαλόνι των «Apostrophes» πέρασαν συγγραφείς που δεν στέκονταν στο ύψος του Ναμπόκοφ, του Νόρμαν Μέιλερ ή της Γιουρσενάρ. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι πως η εκπομπή του Πιβό, με αφορμή πάντα κάποια βιβλία, κατέγραψε όλα τα πάθη, τα ερωτήματα, ακόμα και τα ευτράπελα μιας εποχής.

Όταν με δική του πρωτοβουλία ο κύκλος των «Apostrophes» έκλεισε, τη σκυτάλη πήρε μια καινούργια εκπομπή, με τίτλο «Bouillon de culture» («Πολιτιστική σούπα»). Σ’ αυτήν, μεταξύ 1991-2001, ο Πιβό ανακάτευε τη λογοτεχνία με τον κινηματογράφο και τον χορό, και τα εικαστικά με τη μουσική και το θέατρο, χωρίς όμως να σαγηνεύει τα πλήθη που τον παρακολουθούσαν παλιότερα. Τι συνέβη; Είχε χάσει την ικανότητα να συνθέτει πάνελ ομιλητών; Δεν έκανε με την ίδια όρεξη τη δουλειά του; Δεν αντλούσε ενδιαφέρον υλικό από την πολιτιστική επικαιρότητα; Ή μήπως είχε αλλάξει γλώσσα και δεν απευθυνόταν πια στον μέσο τηλεθεατή;

Κάθε άλλο. Η «Πολιτιστική σούπα» αποτελούσε όαση στη γαλλική τηλεόραση και κάθε βδομάδα τροφοδοτούσε τον Τύπο με ειδήσεις και ευνοϊκά σχόλια. Γιατί η θεαματικότητά της, σε σχέση με την προηγούμενη εκπομπή του Πιβό, είχε πέσει στα μισά; Για τον ίδιο η απάντηση ήταν απλή: έφταιγε η ώρα προβολής της. Οι «Αpostrophes» ξεκινούσαν μεταξύ εννιά με εννιάμισι, ενώ η «Πολιτιστική σούπα» γύρω στις έντεκα το βράδυ. Στην αρχή της βραδιάς, οι πιθανότητες συνάντησης ενός χαρισματικού παρουσιαστή μ’ ένα περιφερόμενο, ακαθόριστο και μάλλον επιφυλακτικό κοινό είναι πολύ περισσότερες. Αυτήν την ώρα μπορεί κανείς να στρατολογήσει οπαδούς της ανάγνωσης, του θεάτρου ή της μουσικής. Πιο αργά, όμως, όσο πλησιάζουν μεσάνυχτα, στήνονται μπροστά στην οθόνη μόνο οι φανατικοί, οι «ψωνισμένοι» με την κουλτούρα. Οι εκ των προτέρων πεπεισμένοι.

Από την εποχή που ξεκίνησε ο Πιβό την τηλεοπτική του καριέρα ως το τέλος των '90s, είχαν έρθει τα πάνω κάτω (και) στο γαλλικό οπτικοακουστικό πεδίο. Η ιδιωτικοποίηση του TF1 το 1986 και η δημιουργία ιδιωτικών καναλιών επέφεραν ριζικές αλλαγές στον τηλεοπτικό χάρτη. Ο ανταγωνισμός των σταθμών, η αναζήτηση διαφημιστικών εσόδων όχι μόνο από τα ιδιωτικά αλλά και από τα κρατικά κανάλια, και η δικτατορία των μετρήσεων θεαματικότητας υπέσκαψαν την ποιοτική στάθμη των εκπομπών και εξόρισαν τις πολιτιστικές εκπομπές στις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Μοναδικός ίσως επιζών της «απορρύθμισης», πιστός στην Αntenne 2 (το δεύτερο κρατικό κανάλι), παρά τις δελεαστικές προσφορές που δέχτηκε κατά καιρούς για να το εγκαταλείψει, ο Μπερνάρ Πιβό αποφάσισε τo 1998 να περάσει στην επίθεση. Και το έκανε γραπτώς, μ’ έναν λίβελο, επιπλήττοντας τις νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών –το target group στο οποίο απευθύνονταν οι διευθυντές προγράμματος για ν’ αυξήσουν τα διαφημιστικά έσοδα των σταθμών τους– για την απάθεια που επιδεικνύουν καταναλώνοντας φτηνές εκπομπές, οι οποίες υποτίθεται πως ανταποκρίνονται στα χαμηλά τους γούστα.

Το βιβλίο του –εξαντλημένο προ πολλού, δυστυχώς– «Αμήχανοι θεατές» (μτφρ. Ελένη Ψυχούλη, Λιβάνης) ήταν σαν τις εκπομπές του, ανάλαφρο και ταυτόχρονα διεισδυτικό. Ακόμα κι αν το εύρημα της επίπληξης των «νοικοκυρών κάτω των πενήντα ετών» μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ατυχές ή κακόγουστο, ο προβληματισμός του Γάλλου δημοσιογράφου για την παιδευτική λειτουργία της τηλεόρασης και για την τύχη των εκπομπών που στοχεύουν στην καλλιέργεια του κοινού παραμένει σημαντικός. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε άλλο τους διανοούμενους που μεμψιμοιρούν για τα χάλια της τηλεόρασης επειδή δεν έχουν αντιληφθεί τι είναι τελικά αυτό το μέσον και σε τι χρησιμεύει.

Ο Πιβό γνώριζε καλά ότι η τηλεόραση δεν είναι παντοδύναμη κι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο όλες τις μορφές της τέχνης και της επιστήμης. Είχε επίσης συνείδηση ότι, όσον αφορά τις νέες γενιές, η κουλτούρα έχει χάσει την παλιά της αίγλη, ότι φαντάζει λιγότερο απαραίτητη στην ολοκλήρωση της ύπαρξης. Αντιλαμβανόταν ότι οι νέοι αρνούνται να παραδώσουν τη σκυτάλη της πολιτιστικής τους έκφρασης στην τηλεόραση, ότι δεν περιμένουν το «κουτί» για να τους εξηγήσει τον κόσμο ούτε να τους διαφωτίσει για τις συμπεριφορές κ��ι τα γούστα τους.

Ο λόγος για τον οποίο εξεγέρθηκε ο Πιβό ήταν επειδή όλοι –ακόμα και οι επικεφαλής των κρατικών καναλιών– είχαν καταθέσει τα όπλα στον βωμό των αριθμών: «Αντί να διαμορφώσουμε το γούστο του κοινού, προλάβαμε τις επιθυμίες του. Αντί να το ταράζουμε κάθε τόσο με κάτι το απρόβλεπτο, το παρακινδυνευμένο, το κολακέψαμε με εύκολες λύσεις. Ας έχουν χάρη η τηλεθέαση και η διαφήμιση που μας έκοψαν κάθε φόρα για τόλμη στις ζώνες υψηλής θεαματικότητας». Τα βέλη του μάλιστα δεν τα εκτόξευε γενικώς και αορίστως. Στις σελίδες του βιβλίου του, υπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές, επιχειρηματίες και στελέχη καναλιών, όλοι έχουν την τιμητική τους.

Σύμφωνα με τη γνώμη του διαπρεπούς κοινωνιολόγου Ντομινίκ Βολτόν –την οποία μνημονεύει ο Πιβό στους «Αμήχανους θεατές»–, η τηλεόραση είναι η μόνη δραστηριότητα που μοιράζονται όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλες οι ηλικίες, η μόνη που συντελεί στη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στα περιβάλλοντα. Καθώς το κοινωνικό ρήγμα διευρύνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, της επέκτασης της ανεργίας και του ξέφρενου αγώνα για περισσότερο κέρδος, όσο η τηλεόραση παίζει τον ρόλο του καθρέφτη που επιτρέπει τη συνάντηση της μεγάλης πλειονότητας των κοινωνικών στρωμάτων τόσο περιορίζει τον αποκλεισμό εκείνων που αισθάνονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο Βολτόν ήδη προέβλεπε ότι σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον κάθε τηλεθεατής, απομονωμένος στο ιδιωτικό του σύμπαν, θα έχει πρόσβαση στο καλωδιακό κανάλι που θα προβάλλει τα εξειδικευμένα προγράμματα που τον ενδιαφέρουν. Μόνο τα μη ειδικά κανάλια με τα ποικίλα και διαφοροποιημένα προγράμματά τους, υποστήριζε, μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία κοινωνικού δεσμού.

Ωστόσο, όπως παρατηρούσε ο Πιβό, αυτά τα μη ειδικά κανάλια λειτουργούν με τους αμείλικτους όρους της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, πριμοδοτούν φτηνές εκπομπές τύπου reality show, εξορίζοντας από τα προγράμματά τους τον πολιτισμό: «Η τηλεθέαση εκμεταλλεύτηκε αυτό το δημοκρατικό και κοινωνικό, σχεδόν πατριωτικό άλλοθι που της προσέφερε ο περίφημος “κοινωνικός δεσμός” για να επιβάλει λιγάκι παραπάνω τους δικούς της νόμους, σε βάρος φυσικά της κουλτούρας». Κι από τη μεριά του επέμενε ότι μακροπρόθεσμα η ταυτότητα ενός έθνους σμιλεύεται περισσότερο μέσα από τις κοινές πολιτισμικές πρακτικές και την αλληλεπίδραση των πατροπαράδοτων αξιών ��αι των σύγχρονων έργων, παρά μέσα από τις εξομολογήσεις των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που εκθέτουν δημόσια τη δυστυχία ή την «τρέλα» τους.

Τι πρότεινε τελικά ο Πιβό στις… νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών μέσα από τον λίβελό του; Ν’ αντισταθούν, φυσικά. Να διαψεύσουν τα προγνωστικά των επικεφαλής του μάρκετινγκ και να μην παραδίδονται στις εκπομπές που απευθύνονται ειδικά σ’ εκείνες. Τις καλούσε να ανακαλύψουν τις χαρές που στερούνται εξαιτίας της ρουτίνας, ν’ απελευθερωθούν από το «κουτί», να ονειροπολήσουν. Όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[anasteros]

Βγαίνω με ένα παιδί που μου φέρεται ανέλπιστα καλά, δείχνει πολύ ότι με θέλει, ούτε μεγάλα λόγια ούτε τίποτα. Δυσκολεύομαι πολύ να το διαχειριστώ όλο αυτό.

Όταν έχεις συνηθίσει να τρως σκατα στο συγκεκριμένο κομμάτι, το όμορφο μοιάζει πολύ πιο τρομακτικό.

Φοβάμαι να δεθω, φοβάμαι να δείξω οποιοδήποτε συναίσθημα μήπως φανεί πιεστικό, φοβάμαι μήπως με βαρεθεί και άλλα τόσα.

Υποτίθεται οι ανασφάλειες μικραίνουν όταν ο άλλος σου συμπεριφέρεται σωστά

Όχι;

Οι ανασφάλειες μοιάζουν με τις σκιές πάντα μεγαλώνουν όσο πλησιάζουν το φως.

[kyrioskanenas]

Παραλογισμοί Vol.4

Πς μικρέ, μ'ακούς;Τι λέει; Είμαι σίγουρος πως θα περίμενες τώρα να σου πω νούμερα, αποτελέσματα, ίσως και το αριθμούς στη ρούλα. Ίσως, και κάτι για να κερδίσεις αυτό τον αγώνα. Δυστυχώς, όχι. Για άλλο ήρθα να σου πω. Για αυτό που νιώθεις, για αυτές τις σκέψεις που σιγά σιγά σε αγκαλιάζουν και φωλιάζουν μέσα σου. Για αυτά που δεν ξέρεις, αν έχουν τρυπώσει και στο μυαλό των δίπλα σου. Ναι, καλά κατάλαβες, για αυτά. Δε θα φύγουν, θα κάτσουν, θα πιουν, θα γιορτάσουν και συ όλο πιο πολύ θα τους δίνεις χώρο. Θα προσπαθείς να τα κατανοήσεις, να τα εξηγήσεις, να τα θεωρητικοποιήσεις, να τα πολιτικοποιήσεις, να τα πολεμήσεις και στο τέλος, αδύναμος, θα τα αφήσεις να καταλάβουν κάθε σπιθαμή χώρου, κάθε κύτταρο στο σώμα σου. Δεν ήρθα να σου πω τη λύση, ούτε το πως να κερδίσεις, ούτε το πως θα λήξει. Αυτή η γάγγραινα ανεβαίνει, κατεβαίνει. Μικραίνει, μεγαλώνει. Αλλά είναι εκεί. Είναι εκεί σαν κατακτητής, να πολεμάει μέχρι να καρφώσει τη σημαία της στο μυαλό σου, στην καρδία σου, σε κάθε ζωτικό όργανο του σώματος σου. Μη φοβάσαι μικρέ. Ούτε ποτέ θα νιώσεις φόβο για αυτό. Τίποτα δε θα νιώσεις. Ένα τεράστιο τίποτα. Απαθής, αμέτοχος και βολικός. Αλλάζεις, προσαρμόζεσαι,επιβιώνεις όπως ένας απλός μονοκύτταρος οργανισμός. Σαν μικρόβιο, εσύ και αυτή, μαζί, να αντέχετε στο χρόνο.Μικρέ.Μικρέ, ηρέμησε. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Όλα καλά θα πάνε, αυτό θα λες. Αυτό θα σκέφτεσαι, και ας μην το πίστεψες ποτέ.Μικρέ, ένα τελευταίο, να βασίζεσαι στους άλλους. Δεν είσαι μόνος. Να το θυμάσαι αυτό. Να το κρατήσεις μέσα σου, σαν φυλακτό. Ακόμα και να σε απογοητεύσουν, ακόμα και αν νιώθεις σαν λύκος της στέπας. Μη Μη. Το ξέρω θα είναι δύσκολο αλλά μη. Καλή Τύχη Υ.Γ1 Θα ρθει ένα ανοιξιάτικο πρωινό να κουρνιάσει στην αγκαλιά σου, ας τον.Ας τον. Αγκάλιασε τον, κράτα τον. Ξέρει. Είναι εκεί για να παλέψει μαζί σου. Είναι εκεί με τα υπέροχα του μάτια για να φωτίσει το δρόμο σε όσα έχουν χαθεί σε αυτό το κρ��ο και σκοτεινό, αχανές σύμπαν. Υ.Γ2 Τα 35 πλησιάζουν και δεν ξέρω αν πρέπει να τηρήσω την υπόσχεση που δώσαμε εκείνο το βράδυ που καταλάβαμε πως λειτουργεί ο κόσμος. Εκείνο το βράδυ που ανοίξαμε και προσκαλέσαμε το χάος στο σπίτι μας. Ότι και να επιλέξω, μη με μισήσεις αλλά ούτε να με ευγνωμονείς. Ότι και να επιλέξω, να προσέχεις μικρέ και να θυμάσαι δεν έχει νόημα

[vixxyz]

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ

  Καλές μου φίλες, είμαστε σήμερα όλες εδώ, για να γνωρίσουμε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Το νέον προϊόν της εταιρίας μας. Ένα προϊόν επαν��στατικό που το συνιστούν εννιά στους δέκα ποινικολόγους -σε περίπτωση συλλήψεως, είτε από την αστυνομία, είτε “άντε και  με το γιο!”

  Επιτρέψτε μου να σας το παρουσιάσω και να σας εξηγήσω πώς ακριβώς λειτουργεί και πώς πρέπει να το χειριζόμεθα για να εξασφαλίζουμε άριστα αποτελέσματα για μας και την οικογένειά μας προσωπικώς.

  Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι, φίλες μου, αυτό που τόσα χρόνια έλειπε από τη ζωή σας. Και λέγατε “τι μου λείπει, τι μου λείπει...” Ιδού λοιπόν: Το φέραμε και στη μέση Ελληνίδα, ύστερα από μία θριαμβευτική καριέρα στο εξωτερικό: ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Νήσοι Φίτζι-Φίτζι, Τρίκαλα και άλλες υπερδυνάμεις.

  Καταρχήν, φίλες μου, προσέχουμε το σχήμα του. Όπως βλέπουμε όλες, το σχήμα του είναι σχήματος οβάλ. Αλλά δεν είναι μόνον οβάλ. Όοοοοχι! Επιπλέον φέρνει και προς το μακρουλό του.

  Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες. Λαμβάνετε τώρα το επαναστατικό προϊόν ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ και το πατικώνετε. Έως που το ζουπάς και τελείως, μπορώ να σου πω. Το κάνουμε, δηλαδή, πτυσσόμενο και χωράει άνετα στην τσάντα μας. Έπειτα, το βγάζουμε από την τσάντα και το χρησιμοποιούμε ανέτως. Όπως παρατηρούμε, είναι εύχρηστο και μεταφέρεται εύκολα.

  Το λαμβάνουμε τώρα και το βάζουμε στο γκριλ, σαράντα λεπτά ακριβώς. Αυτό, έρχεται και αυγαταίνει έως να γίνει το ένα του με το ταψί, το οποίο έχουμε βουτυρώσει με λάδι προηγουμένως. Έπειτα, το βγάζουμε, το σβήνουμε με κρασί ή μπίρα της αρεσκείας μας. Το γαρνίρουμε με ό, τι περίσσεψε και το προσφέρουμε ζεστό στους καλεσμένους μας (6 μερίδες).

  Όμως αυτή δεν είναι η μόνη χρήση του ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Προσέξτε τώρα τι θα σας συμβεί. Λούζουμε τα μισά μαλλιά με ένα κοινό σαμπουάν και τα άλλα μισά με το προϊόν μας.

  Αμέσως θα προσέξετε τη διαφορά: Σε τρεις μέρες, άντε τέσσερις, η μισή πλευρά που λούσαμε με το κοινό σαμπουάν είναι γεμάτη πυτιρίδα, ψαλίδα, τερηδόνα και κορέους. Ενώ αντιθέτως, η πλευρά που λούσαμε με το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, επίσης. Έτσι αποκτούμε ένα ομοιόμορφο κεφάλι.

  Όπως όλες γνωρίζουμε, μέσα στα σούπερ μάρκετ, που είναι το βασίλειο κάθε γυναίκας, κυκλοφορούν διάφοροι ύποπτοι τύποι με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, που σας πλησιάζουν, άμα δεν είναι κανένας δίπλα σας, ανοίγουν ξαφνικά την καπαρντίνα τους και βγάζου�� έξω δύο απορρυπαντικά, για να τα αλλάξουν με το ένα, το δικό τους.

  Οι τύποι αυτοί λέγονται επιδειξίες. Μην πανικοβάλεστε. Μην χάνετε την ψυχραιμία σας και μη δεχτείτε τις ανήθικες προτάσεις τους. Κρατήστε σθεναρή στάση και προτιμήστε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ.

  Μην ακούτε να σας λένε ότι τα δικά τους προϊόντα έχουν δήθεν, PHD, CIA και άλλες χημικές ουσίες που προκαλούν καρκίνο.

  Είναι επιστημονικά γνωστό ότι μόνο το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι αποδεδειγμένα καρκινογόνο. Τα άλλα προϊόντα σπανίως πραγματοποιούν όσα υπόσχονται. Μία άλλη χρήσις τώρα: Λαμβάνεις το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ και, αφού το αποψύξεις, το χρησιμοποιείς για τις δύσκολες μέρες κάθε γυναίκας.

  Δύσκολες μέρες για κάθε γυναίκα, θεωρούνται αυτές που μας έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Τότε χρησιμοποιούμε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ REGULAR.

  Σε περίπτωση που μας έρθει ΔΕΗ και ΟΤΕ ταυτοχρόνως, χρησιμοποιούμε το SUPER, το οποίο τοποθετούμε σε υπτία θέση και αισθανόμαστε άνετες και ασφαλείς όλη μέρα.

  Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες. Είναι μαλακό και απορροφητικό. Γι’ αυτό το ρίχνουμε στο νιπτήρα της κουζίνας και τα πιάτα τρίζουν από καθαριότητα. Εγώ -που το τρίξιμο με ανατριχιάζει- χρησιμοποιώ άλλα απορρυπαντικά, αλλά καθένας με τα γούστα του. Άσε που ταυτοχρόνως περιποιείται και τα χέρια σας με τη φρεσκάδα ενός λεμονιού.

  Γι’ αυτό το βάζουμε κάθε βράδυ σε όλο το πρόσωπο, χωρίς να παραμελούμε το λαιμό και την περιοχή γύρω από τα μάτια. Θα σας κρατήσει νέα και δροσερή.

  Συνιστάται μόνο σε γυναίκες που:

Έχουν τρία παιδιά

Δεν μοιάζουν ούτε παντρεμένες

Και όμως: Είναι!

  Επίσης, όλοι οι οδοντίατροι στην Αμερική, συνιστούν ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ για την υγεία των δοντιών.

  Βάζουμε λίγο στην οδοντόβουρτσα. Κάνουμε ένα προσεχτικό μασάζ για να πάει παντού. Τα ξεβγάζουμε προσεκτικά. Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, εισχωρεί βαθιά στα ούλα και, μέχρι το βράδυ, τα δόντια σας έχουν πέσει όλα.

  Τότε αγοράζετε μία αστραφτερή μασέλα και αποκτάτε το χαμόγελο των σταρ.

  Μην ξεχνάτε να περιποιείστε και τη νέα σας μασέλα καθημερινώς, με ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Έτσι, τα καινούργια σας δόντια θα είναι πάντα απαλά και χνουδάτα.

  Άμα το διαλύσετε με λίγο νεράκι το ρίχνετε και στη λεκάνη της τουαλέτας και αααχ! Ανασάνατε!

  Ναι, μαντάμ! Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι και Παλ και Σεκάμ και αύριο το κάνετε και μέσω δορυφόρο, άμα σφίξουν πολύ τα πράγματα με την ελληνική τηλεόραση.

  Φυσικά, ό, τι φυλάξετε μέσα σε ένα ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ διατηρείται ολόφρεσκο, ζεστό και κόβεται με την τρυφερή καρδιά ενός μαρουλιού για πολλές μέρες μετά. Το κλείνετε αεροστεγώς και αφήνετε τον αέρα να φύγει από τη σχισμή.

  Ο οποίος αέρας, που φεύγει από τη σχισμή, δε μολύνει το περιβάλλον γιατί έχει μόνο 0,0002 πίσσα και 0,0003 νικοτίνη.

  Αφού το καπνίσετε στις “ιδιαίτερες στιγμές” σα, αφού απολαύσετε το ευχάριστο άρωμα και τη βαθιά γεύση το, το μετατρέπετε σε ωραιότατη ψηστιέρα με μικροκύματα και άλλες μικρότητες. Ψήνει τοστ, πατάτες, κρέας και ψάρι.

  Εν ανάγκη το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ γίνεται το ΙΔΙΟ ψάρι.

  Αυτό είναι το εκπληκτικό, το νέο, το ανεπανάληπτο, το επαναστατικό προϊόν της εταιρείας μας, φίλες μου.

  Έχει πολλές χρήσεις είναι ανθεκτικό, απορροφητικό, εύγευστο, κατσαριδοκτόνο, εισχωρεί βαθιά στα ούλα, λειτουργεί με αυτόματη απόψυξη, κάνει το δέρμα βελούδινο και τη λεκάνη σας πιο καθαρή από κάθε άλλη φορά.

  Επίσης, σας βοηθάει να απαλλαγείτε από την ανεπιθύμητη τριχοφυία και να χάσετε πέντε πόντους από κάθε γλουτό, μέσα σε δυόμισι, το πολύ, ώρες.

  Τέλος το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, σας λέει τον καφέ, σας ρίχνει τα χαρτιά, δένει τον άντρα σας με μάγια, βρίσκει χαμένα αντικείμενα εξ αποστάσεως και φτιάχνει μουσακά με τα χεράκια του.

  Ναι μαντάμ. Καίει σούπερ, μόνο 4,5 δραχμές το χιλιόμετρο.

  Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες!

Από: Η Έλενα στη Χώρα των Θαυμάτων, Έλενα Ακρίτα, Εκδόσεις Κάκτος 1986

[iliaskrousos]

Μικρή ελεγεία μέσα στη νύχτα

Μεσάνυχτα λοιπόν. Μεσάνυχτα, τότε που το σπίτι σωπαίνει και οι αγαπημένοι κοιμούνται τρυφερά αγαπώντας τους. Τέτοιες ώρες κάποιες φορές μονάχα, όχι πάντα, δακρύζω στις αναμνήσεις. Αφήνομαι στην αδυναμία, δίχως έγνοιες και ντροπή.

Πραγματικά σπάνιες οι στιγμές που το υγρό αυτό κύλησε από τα μάτια μου. Ο θάνατος των προσώπων, μετρημένες στιγμές. Κάποιες αρνητικές εμπειρίες, τεράστιες φαντάζουν, έως και τώρα τη στιγμή που αφήνω την πένα να οδηγεί στο πεταμένο φύλλο σαν βρέθηκε μπροστά μου μοιραία. Τόσο αρνητικές οι εμπειρίες αυτές, στενάχωρες, δυσνόητες, ακυβέρνητες, που αφού τις βιώσεις περνάς μια κάποια χρονική πύλη. Λες και χάνεις τη δύναμη της νεότητας. Κάπως έτσι πλέον παρατηρώ τις άσπρες τρίχες, τα κουρασμένα μου βλέφαρα καθώς προσθέτω διαρκώς ατέλειες στο κουρασμένο σώμα. Μέσα σε μια στιγμή χάθηκε ο μανδύας της αθανασίας. Χθες ήμουν νεαρός και σήμερα μεγάλωσα. Δεν είναι τα έτη, αλλά οι εμπειρίες. Κυρίως οι επιθανάτιες -διαφόρων μορφών, δεν θα διαφωνήσουμε εκεί- εκείνες που σε πλησιάζουν με πόνο και αίμα σαν μεστοί φίλοι από τα παλιά. Δεν το επιθυμώ, δεν το θέλω, αλλά πλέον κάποιες φορές μεσάνυχτα νικιέμαι.

Η. Κρούσος/ μικρές ελεγείες

[birtdaywish]

Ευχές γενεθλίων για τον μπαμπά σας: Ενημερώστε τον ότι είναι ο ήρωάς σας

Καθώς μεγαλώνουμε, συνειδητοποιούμε συχνά πόσα έχουν κάνει οι μπαμπάδες μας για εμάς. Από το να μας έμαθαν να κάνουμε ποδήλατο μέχρι να κλάψουμε πάνω τους, οι μπαμπάδες μας ήταν δίπλα μας σε όλα τα λεπτά. Έτσι, όταν πρόκειται για τα γενέθλιά τους, είναι σωστό να αφιερώνουμε χρόνο για να τους δείξουμε πόσο πολύ τους εκτιμούμε.

Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να το κάνετε αυτό είναι να στείλετε ειλικρινείς ευχεσ για γενεθλια. Είτε γράφετε μια κάρτα, στέλνετε ένα μήνυμα κειμένου ή κάνετε ένα τηλεφώνημα, αφιερώνοντας χρόνο για να ενημερώσετε τον μπαμπά σας ότι είναι ο ήρωάς σας μπορεί να σημαίνει τον κόσμο για αυτόν.

Όταν πρόκειται να γράψετε ευχές γενεθλίων για τον μπαμπά σας, υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να έχετε κατά νου. Αρχικά, σκεφτείτε τις ιδιότητες που τον κάνουν τόσο σημαντική φιγούρα στη ζωή σας. Ίσως ήταν πάντα ο μεγαλύτερος cheerleader σας ή ίσως σας δίδαξε σημαντικά μαθήματα ζωής που εξακολουθείτε να έχετε μαζί σας μέχρι σήμερα.

Μόλις αποκτήσετε μια αίσθηση του τι θέλετε να εκφράσετε, σκεφτείτε πώς μπορείτε να εκφράσετε αυτά τα συναισθήματα με λέξεις. Θυμηθείτε, δεν είναι μόνο να λέτε «Χρόνια Πολλά» - είναι να ενημερώσετε τον μπαμπά σας πόσα σημαίνει για εσάς.

Για παράδειγμα, μπορείτε να γράψετε κάτι σαν αυτό:

«Μπαμπά, στα γενέθλιά σου, ήθελα απλώς να αφιερώσω λίγο χρόνο για να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έχεις κάνει για μένα όλα αυτά τα χρόνια. Από το να με έμαθες να κάνω ποδήλατο μέχρι να είμαι πάντα εκεί για να ακούω όταν χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω. ήσουν ο ήρωάς μου με πάρα πολλούς τρόπους. Ελπίζω τα γενέθλιά σου να είναι γεμάτα με όλη την αγάπη και την ευτυχία που σου αξίζει. Χρόνια πολλά, μπαμπά!"

Φυσικά, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να γράψετε ευχές γενεθλίων για τον πατέρα σας και το πιο σημαντικό είναι να τις κάνετε προσωπικές και εγκάρδιες. Είτε επιλέξετε ένα συναισθηματικό μήνυμα είτε ένα ανάλαφρο μήνυμα, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ενημερώσετε τον μπαμπά σας πόσο τον εκτιμάτε και τον ρόλο που έπαιξε στη ζωή σας.

Έτσι, καθώς πλησιάζουν τα γενέθλια του πατέρα σας, αφιερώστε χρόνο για να γράψετε ένα μήνυμα που να αποτυπώνει πραγματικά το πώς αισθάνεστε. Θα εκτιμήσει τη χειρονομία και θα θυμηθείτε και στους δύο τον ιδιαίτερο δεσμό που μοιράζεστε.

[theofaluvsviolet]

Παρά Πέντε:Ανδρέας και Oc Fanfic / Πείτε μου εάν θέλετε να το συνεχίσω :3

💜Πασχαλιές και Καπνός🖤

Ανδρέας και Ερμιόνη

•Ένα πρωί•

Ο Ανδρέας όπως πάντοτε και κάθε μέρα μπαίνει στο γραφείο του αφεντικού του με σοβαρότητα και σεβασμό. Αυτή είναι άλλη μια μέρα βαρετή όπως όλες οι άλλες χωρίς καμία διαφορά. Μπαίνει μέσα και βλέπει τον Άρη όπως πάντα με το ουίσκι στο χέρι.

Ανδρέας:Καλημέρα σας. Με φωνάξατε;

Άρης:Μάλιστα. Έχουμε νέα δουλειά. Όχι ακόμα. Προς το παρόν εγώ θα την κάνω αλλά πολύ πιθανών να σε χρειαστώ μετά. Θα συνεργαστώ με κάποια για λίγο καιρό και θα με επισκέπτεται και αυτή και εγώ ανά καιρούς. Μια παλιά μου γνωστή, που τόσο καιρό ήταν στο εξωτερικό, την Άννα Καρρά.

Ανδρέας:Ακουστά την έχω… αλλά δεν θυμάμαι.

Άρης:Είναι σχεδιάστρια και αρχιτέκτονας μα έχει κάνει και άκρες στην πολιτική και στην Γαλλία.

Ανδρέας:Α ναι, μάλιστα! Την ξέρει η βοηθός μου και μάλλον από εκεί την άκουγα.

Άρης:Ε και τώρα θα την μάθεις μια και καλή. Θέλουμε να κάνουμε μια συμφωνία για κάποια κεφάλαια τα οποία έχουμε στην Γαλλία. Αύριο απόγευμα θα πάμε στο σπίτι της και θα μιλήσω μαζί της.

Ανδρέας:Εμένα θα με χρειαστείτε;

Άρης:Αυτή θα έχει και κάποιον βοηθό οπότε θα συνεννοηθείτε μόνοι σας για την υπόθεση που θα πιάσουμε.

Ανδρέας:Δεν θα είναι πρόβλημα.

Άρης:Το εύχομαι. Αυτή η συνεργασία είναι πολύ σημαντική. Δεν θέλω να υπάρξει κανένα εμπόδιο.

•Στο αμάξι•

Περνά αρκετή ώρα μέσα στο αμάξι στο οποίο ο Ανδρέας δεν έβγαλε άχνα και παρέμεινε σιωπηλός. Φυσικά συλλογιζόταν την βαρεμάρα που τον περίμενε όταν θα έφτανε στο σπίτι και θα περίμενε τον Άρη να κάνει την δουλειά του με την Άννα. Όπως πάντα δηλαδή στις δεξιώσεις που πρέπει να παρίσταται. Το αμάξι φτάνει σε μια τεράστια έπαυλη και βγαίνουν και οι δυο άντρες στ��ν μεγάλο κήπο. Όταν καταφθάνουν και πλησιάζουν την εξώπορτα ανοίγει την πόρτα μια μεσήλικη γυναίκα, περιποιημένη, με ένα βελούδινο κόκκινο φόρεμα επίσημο και αυστηρό, χαμηλά τακούνια, καστανά μαλλιά σε σφιχτό κότσο, γαλάζια μάτια και μεγαλίστικα κοσμήματα. Είναι η Άννα, η πλούσια σχεδιάστρια η οποία καλωσορίζει τον Άρη μέσα με ανάστημα και υπερηφάνεια.

Άννα:Βρε καλώς τον!

Άρης:Ίδια όπως πάντα.

Η Άννα τους αφήνει να περάσουν μέσα και στο μεγάλο και πολυτελές σπίτι της, γεμάτο από βάζα και ακριβούς καναπέδες το οποίο ο Ανδρέας θαυμάζει.

Άννα:Μαύρα μάτια κάναμε! Δεν σε έχω δει για καιρό! Πριν την εκλογή σου! Βλέπω πως αυτό πήγε καλά.

Άρης:Πράγματι. Και εσύ έμαθα έκανες πολλά στο Παρίσι. Πιστεύω πως αυτό που σχεδιάζουμε τώρα θα βγει σε καλό.

Άννα:Το ελπίζω. Μόνο που ήρθες λίγο νωρίτερα και άφησα μια εκκρεμότητα στην μέση. Θα πρέπει να την τελειώσω και μετά να έρθουμε στο γραφείο μου και να μιλήσουμε. Ελπίζω να μην σε πειράζει να περιμένεις λίγο.

Άρης:Κάνε την δουλειά σου.

Άννα:Το παιδί;

Άρης:Εκτελεστικό μου όργανο. Με βοηθά σε όλες τις δουλειές.

Άννα:Χμ, μάλιστα. Ελπίζω να μην σε πειράζει να περιμένεις για πάνω από τρεις ώρες.

Ανδρέας:Όχι, αλίμονο. Το έχω συνηθίσει άλλωστε.

Άννα:Το φαντάστηκα. Μη φοβάσαι τουλάχιστον θα έχεις να μιλήσεις με κάποιον σήμερα, εάν συνεργαστεί εκείνη. Δεν θα παρίσταται αυτός έτσι;

Άρης:Οχι.

Άννα:Ωραία. Εσείς περιμένετε κάτω περίμενε στο καθιστικό μέσα μέχρι να τελειώσω.

Άρης:Σύστησε μας αρχικά στον βοηθό σου, να συνεννοηθεί με τον δικό μου για την συνεργασία.

Άννα:Όχι, μάλλον λάθος κατάλαβες. Θα σας συστήσω "στην" βοηθό μου. Προτιμώ να έχω στο πλάι μου προσωπικά μια γυναίκα. Ελάτε μαζί μου.

Τους οδηγεί προς το καθιστικό μαζί και ο Ανδρέας παραμένει αδιάφορος και βαρεμένος όσο ακολουθεί τα αφεντικά του.

Άννα:Λοιπόν, μήπως θα χρειαστεί να σε επισκέπτομαι;

Άρης:Πολύ πιθανών. Θα τηλεφωνιόμαστε συνεχώς για να συνεννοούμαστε. Όλα όσα πρέπει να κάνουμε πρακτικά θα τα κάνουν οι βοηθοί μας.

Άννα:Χμ, ναι. Όπως πάντα. Τέλος πάντων, πρέπει να τακτοποιήσω πρώτα την εκκρεμότητα μου. Εσείς περιμένετε για λίγο στο κάτω καθιστικό και εγώ έρχομαι αμέσως κάτω. Πρώτα όμως να σας συστήσω.

Η Άννα τότε ανοίγει την πόρτα του μεγάλου καθιστικού, με τα όμορφα ακριβά έπιπλα και τα υπέροχα αρωματικά που μέσα περίμενε τόση ώρα μια ψηλή γυναίκα, με μαύρα κυματιστά μαλλιά και ένα μαύρο λαμπερό φόρεμα προς το παρόν στεκόμενη πλάτη.

Άννα:Ερμιονη, έχουμε καλεσμένους.

Τότε η γυναίκα γυρνά α��ό την άλλην και αποκαλύπτεται με μια γοητευτική κίνηση στα μαλλιά της. Ο Ανδρέας μόλις την βλέπει μένει με ανοιχτό το στόμα. Η κοπέλα είναι απίστευτα γοητευτική, τόσο ελκυστική και όσο περισσότερο την κοιτάζει δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται πως βλέπει μια φωτιά μπροστά του. Ο τρόπος με τον οποίο στέκεται, ο τρόπος με τον οποίο χαϊδεύει τις μπούκλες της και το σκούρο και ελκυστικό δέρμα της τραβά τα μάτια των ανδρών είναι απίστευτο. Μόλις την βλέπει αμέσως μένει με ανοιχτό το στόμα. Η κοπέλα είναι σαν μια αναμμένη φλόγα μες την νύχτα. Όσο περισσότερο την κοιτάζει και καρφώνει το βλέμμα του επάνω της τόσο περισσότερο δεν μπορεί να αντισταθεί. Εκείνη τον επεξεργάζεται από πάνω μέχρι κάτω χωρίς να δίνει σημασία στον πρωθυπουργό δίπλα του μα στον ίδιο τον Ανδρέα ο οποίος βγάζει την γοητεία της αμαρτίας και της αλητείας ταυτόχρονα. Εκ πρώτης όψεως δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο μα έχει διαφορετική επίδραση σε κάθε γυναίκα. Εκείνος με ανοιχτό το στόμα την κοιτάζει και την πλησιάζει έκπληκτος όσο εκείνη κάθεται απαθής όρθια.

Άννα:Από δω η Ερμιόνη. Η βοηθός μου. Ερμιόνη, πιστεύω πως οι συστάσεις με τον πρωθυπουργό είναι περιττές αλλά για την ώρα γνωριστείτε με τον βοηθό του. Επιστρέφω σε λίγο.

Η Άννα φεύγει από το δωμάτιο μα μόνο ο Άρης την προσέχει καθώς οι δυο βοηθοί τους περνούν τουλάχιστον ένα λεπτό από κοίταγμα. Κάποια στιγμή εκείνος σπάει τον πάγο μεταξύ τους.

Ανδρέας:Χαίρω πολύ… Ανδρέας. Βοηθός του κυρίου Παυρινού.

Ερμιόνη:Και ίσως και κάτι περισσότερο. Ήρθατε νωρίς.

Άρης:Εσύ είσαι η βοηθός της Αννας.

Ερμιόνη:Είμαι η Ερμιόνη. Είμαι στις υπηρεσίες μόνο της Άννας. Όμως εάν μου δείξετε την ανάλογη γενναιοδωρία και σεβασμό θα σας ανταποδώσω με οποιαδήποτε εξυπηρέτηση.

Άρης:Προς το παρόν θα τα κανονίσω όλα με την Άννα.

Ερμιόνη:Ελπίζω να μην ήρθες πιωμένος.

Ανδρέας:Όχι.

Ερμιόνη:Πάλι καλά.

Ανδρέας:Εσύ τώρα δηλαδή… δουλεύεις για την Άννα;

Ερμιόνη:Προφανώς. Τα βασικά μου καθήκοντα είναι το πρόγραμμα της, τα ρούχα της και κανένας καφές από το κέντρο. Μερικές φορές όμως καλή ώρα αλλάζουν. Εσύ είσαι να φανταστώ και… γκάνγκστερ;

Ανδρέας:Μπορείς να το πεις και έτσι.

Ερμιόνη:Περίμενα να είχες δερμάτινα, καδένα ή τατουάζ παντού.

Ανδρέας:Είναι όλα κάτω από το κοστούμι.

Εκείνη αφήνει ένα γοητευτικό χασκόγελο να της φύγει και χαμόγελα, κοιτάζοντας τον από τα νύχια ως την κορφή ενώ ο Άρης απλά συγκεντρώνεται στην Άννα και όχι στον βοηθό του

Ερμιονη:Πόση ώρα θα σας πάρει η ομιλία;

Ανδρέας:Πάνω από δυο ώρες πάντως. Τα αφεντικά μας θέλουν ��α μιλήσουν μόνα τους.

Ερμιονη:Μα φυσικά. Η μπίζνα γίνεται πάντα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Βασικός κανόνας.

Ανδρέας:Αυτό είναι γνωστό. Χαίρομαι που το αναγνωρίζεις και εσύ.

Ερμιονη:Καλώς ήρθατε στο σπίτι της αφεντικίνας μου λοιπόν. Ξέρετε πως πάει από εδώ και πέρα. Εσείς λέτε, εμείς εκτελούμε και επιτέλους χαιρόμαστε τα λεφτά μας.

Ανδρέας:Είναι αλήθεια αυτό. Εσύ, τα χαίρεσαι τα λεφτά σου;

Ερμιόνη:Κανείς δεν τα διώχνει τα λεφτά. Όσο και εάν δεν θέλει να το παραδεχτεί.

Και οι δυο τότε κοιτιούνται γοητευτικά και πονηρά μα αυτήν τους την στιγμή διακόπτει ο Άρης, μιας και ήρθαν για άλλο σκοπό εδώ πέρα.

Άρης:Πόση ώρα θα κάνει η Άννα;

Ερμιόνη:Δεν ξέρω. Εσείς καθίστε μέσα όσο θέλετε, δεν σας ενοχλούμε. Λοιπόν… θα κάτσεις εδώ κάτω για ένα ποτό;

Ανδρέας:Μα φυσικά. Αυτό θα σου πρότεινα εξ’ αρχής.

Ερμιόνη:Δεν νομίζω να τους πάρει υπερβολικά πολλή ώρα. Αλλά είμαι σίγουρη πως θα βρούμε τον τρόπο να περάσουμε τον χρόνο μας. Τι πίνεις;

Ανδρέας:Οτιδήποτε δυνατό…

Άρης:Έχετε κανένα ουίσκι;

Ερμιόνη:Χμ… ναι. Μα θα σας σερβίρω εγώ η ίδια όταν η Άννα τελειώσει την δουλειά της. Τα αφεντικά πίνουν ξεχωριστά από εμάς.

Ανδρέας:Ναι αλλά μην φυλάξεις το καλύτερο μόνο για τα αφεντικά. Λέω να το μοιραστούμε όλοι μας.

Η Άννα κατεβαίνει κάτω λοιπόν με την ίδια διάθεση και πλησιάζει τον Άρη.

Άννα:Με συγχωρείς για την αναμονή. Τώρα τελείωσα. Λοιπόν, εμείς θα πάμε επάνω στο γραφείο μου. Θα έρθουν μαζί μας;

Άρης:Προτιμώ να είμαστε οι δυο μας εκεί μέσα.

Ερμιόνη:Ναι. Και εγώ το ίδιο…

Λέει και κοιτάζει τον Ανδρέα με ένα γοητευτικό βλέμμα και με μισόκλειστα μάτια που τα γατίσια μάτια της πάνε τέλεια με τα κατάμαυρα μαλλιά της τα οποία ο Ανδρέας κοιτάζει με θαυμασμό.

Άννα:Θα προτιμούσα να μείνετε στο επάνω σαλόνι, δίπλα στο γραφείο επειδή μπορεί να σας χρειαστούμε κάποια στιγμή. Ίσως να σας ενημερώσουμε για κάτι.

Ανδρέας:Όπως νομίζετε.

Ερμιόνη:Εσείς μπορείτε να ξεκινήσετε. Εγώ δεν θα ενοχλήσω καθόλου.

Ανδρέας:Που θα βρίσκεσαι;

Ερμιόνη:Στο σαλόνι. Γιατί;

Ανδρέας:Όχι απλώς, έκανα μια ερώτηση.

Ερμιόνη:Πολύ τυχαίες ερωτήσεις σε μια τόσο σημαντική συνάντηση των αφεντικών μας…

Ο Ανδρέας με αυτό αρχίζει να νιώθει λίγο άβολα χωρίς να ξέρει τι να απαντήσει στην κοπέλα. Η Άννα όταν το ακούει αυτό παίρνει ένα ύφος αγανάκτησης, ίσως και το ύφος που θυμίζει:«Όχι πάλι!». Οπότε αποφασίζει να τους διώξει και τους δυο έξω για να ξεκινήσει η σύσκεψη.

Άννα:Μπορούμε να ξεκινήσουμε τώρα. Μπορείτε να πηγαίνετε.

Ο Ανδρέας βγαίνει αμέσως πρώτος αλλά πριν η Ερμιόνη απομακρυνθεί η Άννα την σταματά και της λέει κάτι, αυστηρά και διακριτικά.

Άννα:Πρόσεχε. Ο βοηθός του δείχνει να ενδιαφέρεται. Μην κάνεις τις τρελές που κάνεις πάντα με τους άντρες που σε θέλουν. Αυτή η συνάντηση είναι πολύ σημαντική!

Ερμιόνη:Τι ακριβώς σχέση έχουν οι δικές μου τρέλες, όπως λες, με τον δικό σου μπίζνες θρίαμβο;

Άννα:Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και να μην κάνεις σαν 15χρονο όταν δεν γίνεται το δικό σου.

Ερμιόνη:Καλά. Κάνε ο, τι εσύ ξέρεις τώρα.

Η Ερμιόνη αδιάφορη και άνετη, βγαίνει έξω από το δωμάτιο αφήνοντας μόνους τα αφεντικά. Πηγαίνει προς το δωμάτιο όπου περίμενε ο Ανδρέας. Τόση ώρα βρισκόταν μόνος και σκεπτικός μα μόλις μπήκε η κοπέλα ξαφνικά το δωμάτιο γέμισε με ένα ίχνος ομορφιάς και γοητείας.

Ανδρέας:Λοιπόν… τι πίνεις;

Ερμιόνη:Μ’ αρέσουν τα γλυκά. Βάλε μας ένα ουίσκι.

Ανδρέας:Που το έχετε;

Ερμιόνη:Γιατί να βάλεις εσύ ποτό; Εγώ είμαι η οικοδέσποινα.

Ο Ανδρέας με τον τρόπο που συνήθισε να την πέφτει στις γυναίκες τώρα την πέφτει και στην Ερμιόνη, χωρίς να ξέρει με ποια πραγματικά έχει να κάνει.

Ανδρέας:Ο άντρας πάντα σερβίρει την γυναίκα.

Ερμιόνη:Οι πρωτοτυπίες είναι βαρετές.

Η Ερμιόνη αφήνει ένα ειρωνικό γέλιο και βγάζει τα ποτήρια έξω για να πιουν.

Ανδρέας:Πόσο καιρό δουλεύεις για την Άννα;

Ερμιόνη:Αρκετό καιρό για να ξέρω τι ακριβώς τρώει, τι της αρέσει να φοράει, πότε περνάει κλιμακτήριο και γιατί έχει νεύρα κάποιες φορές.

Ανδρέας:Φαίνεται πως και αυτή σε ξέρει πολύ καλά, όμως.

Η Ερμιόνη βάζει ποτό στα ποτήρια, δίνει το ένα στον Ανδρέα και το άλλο το κρατά.

Ερμιόνη:Εσύ πόσο καιρό δουλεύεις για τον άρχοντα της βουλής;

Ανδρέας:Δεν θα ‘ναι περίπου 8 χρόνια; Δεν περίμενες να έρθει ο πρωθυπουργός εδώ πέρα, έτσι δεν είναι;

Ερμιόνη:Δεν το περίμενα. Αυτή η στιγμή ίσως γίνει και ταινία.

Ανδρέας:Ιστορική;

Ερμιόνη:Μάλλον κωμωδία.

Εκείνος ξανά γελά με το αστείο της και μαζί αρχίζουν να πίνουν γουλιά γουλιά του ποτού τους από τα ποτήρια.

Ερμιόνη:Πες μου κάτι, είναι όλοι οι γκάνγκστερ τόσο σκοτεινοί και μυστήριοι;

Ανδρέας:Ίσως. Δεν το δένω και κόμπο. Έχεις γνωρίσει κι άλλους;

Ερμιόνη:Ναι, αλλά κανέναν που να δουλεύει για τον άρχοντα της βουλής. Λοιπόν, θα είμαι ειλικρινής. Σε περίμενα περισσότερο… άτακτο και γενικότερα τσαλακωμένο. Αλλά ίσως αυτά είναι μόνο κάτω από το κοστούμι. Μήπως υπάρχει κάποια τέτοια πλευρά που δεν έχεις ακόμα αποκαλύψει στους άλλους;

Ω πόσο θέλει όμως να της εξομολογηθεί. Πόσο θέλει να της πει πόσο όμορφη είναι στα μάτια του, ειδικά αυτά τα πράσινα, ω αυτά τα υπέροχα γατίσια μ��γάλα μάτια που τον καθηλώνουν. Αλλά ξέρει πως πρέπει να συγκρατηθεί και να μην της φανεί εντελώς σαλεμένος. Είχε τόσο καιρό να νιώσει έτσι για γυναίκα που του φαίνεται πως είναι απροετοίμαστος αλλά δεν θα το βάλει κάτω - θα προσπαθήσει.

Αφήνει κάτω το ποτήρι, την πλησιάζει και της μιλά διακριτικά και περισσότερο ήρεμα, με μια γοητεία του μυστηρίου γύρω του απέναντι στην νεαρή.

Ανδρέας:Εάν θέλεις να ανακαλύψεις αυτήν την πλευρά είσαι ελεύθερη, να το ξέρεις.

Η Ερμιόνη χαμογελάει πλατιά και πίνει ακόμα μια γουλιά, μεγαλύτερη, αυτή τη φορά και του απαντά.

Ερμιόνη:Νομίζω ότι θα περιμένω λίγο.

Ανδρέας:Λοιπόν, τι ενδιαφέρουσες ιστορίες έχεις να μου πεις;

Ερμιόνη:Εσύ πρώτος. Πες μου, ποια ήταν η μεγαλύτερη σου εμπειρία ως γκάνγκστερ;

Ο Ανδρέας φυσικά χωρίς να χάσει χρόνο αφήνει κάτω το ποτό και αρχίζει να της λέει για την πρώτη φορά που είχε μια τέτοια περιπέτεια…

Συνεχίζεται, κάντε λάικ εάν σας άρεσε και θα το συνεχίσω :)

[wraio-blog]

Ειδικά όταν στο λένε και πλησιάζουν λαιμό να μυρίσουν πάλι

“you smell good“ ok fuck me

[submissive-sl0th2]

Ναι αλλά πλησιάζουν τα γενέθλια μου

[cynthesiscult]

Λίγο πριν τα δεκαεννιά

Καθώς πλησιάζουν τα γενέθλια μου, αναλογίζομαι

Πάει ένας χρόνος πια που είμαι ενήλικη

Πέρασα σε αυτή τη φάση της ζωής

Που πάντα καρτερούσα

Αναγνωρίζω τώρα τον παραλογισμό

Φέτος πέρασα για πρώτη φορά κρίση ηλικίας

Από παιδί με βασάνιζαν σκέψεις για τον θάνατο,

Το πέρας της ανθρώπινης ζωής

Και το μυαλό ξαγρυπνούσε τις νύχτες

Από φόβο

Μα τώρα μιλώ για κάτι πολύ διαφορετικό

Μπορεί ανέκαθεν να με τρόμαζε το προσωρινό και το αβέβαιο της ύπαρξης

Όμως πάντα ήθελα να μεγαλώσω

Κι έκανα όνειρα για την ενήλικη ζωή

Μα πιο πολύ, ήθελα να γίνω έφηβη

Να βρω τον εαυτό μου

Να τον χάσω και να τον ανακαλύψω ξανά

Φέτος ένιωσα πως, αυτή η μαγική κατάσταση

Σιγά σιγά γλιστράει από τα χέρια μου

Και χάνεται

Δεν φοβάμαι τόσο πολύ τον θάνατο πια

Δεν ξενυχτάω με τη σκέψη του

Κάθε χρόνος που περνάει μας φέρνει πιο κοντά

Και η ζωή κυλά

Η ζωή κυλά