#πανω απο ολους

[skilopsaros]

Εσύ δεν μας είπες, κανένα κουτσομπολιό?

Ε παντα κατι εχουμε, αλλα δεν το ακουσες απο εμενα. Δεν εγινε σε εμενα αυτο, θα το ακουσεις απο τεταρτο χερι, γιατι το ειπαν οι γειτονες στον παππου μου και μετα το ειπε στην μανα μου και μετα το εμαθα εγω.

Λιγο backstroy. Οταν ημουν μικρος, πηγεναμε διακοπες σε ενα εξοχικο σπιτι του παππου μου. Ειναι που λες μια παραλια, γεματη βιλες απο πλουσιους. Ειναι εκει ενα καμπινγκ, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, μια πολυκατικοια που λες και την εχεις παρει απο το κεντρο της αθηνας και την εχεις βαλει πανω στην θαλασσα, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, κλπ...

Εχει λοιπον ο παππους μου ενα διαμερισματακι στην πολυκατοικοια, και πηγεναμε καθε καλοκαίρι. Ο αλλος κοσμος της πολυκατοικιας ειναι ο,τι να'ναι. Ειναι ενα random sample του πλυθησμου που εχει βγαλει οτι μπορεις να φανταστεις... Οχι δυστιχως κοσμο με τον οποιο θα μπορουσε καποιος λογικος να περασει χρωνο, αλλα αν ηταν τετοιος κοσμος δεν θα ειχα κουτσομπολιο να σου πω.

Ισως ο χειροτερ��ς απο τους γειτονες αυτους ηταν ενας τυπος απαισιος. Ειχε μια γυναικα και τρια παιδια, στους οποιους ολους συμπεριφεροταν χαλια. Παραδειγμα να ερχεται κατω στην παραλια που καθοντε ολοι, και να λεει της γυναικας του που ειναι ηδη εκει και καθεται, 8 μηνες εγκειος, να παει να του φερει καρεκλα. Ορθιος αυτος, καθιστη αυτη, συκωνεται να παει να του κουβαλισει καρεκλα. Εγγειος η γυναικα. Ειχε χασει την περιουσια του ολη στα καζινο, σε φαση ειχε παρακαλεσει η γυναικα του σε καποια φαση τους γωνεις μου και αλλα ατομα απο την πολυκατοικια να πανε μαζι τους στο καζινο, μηπως και φευγοντας ερχοταν και αυτος απο ευγαινια και δεν καθωταν ολο το βραδυ (καθησε ολο το βραδυ απλα αφησε την γυναικα του και τους αλλους να φυγουν μονοι τους). Ειχε επισεις απο οσο εχω ακουσει μπροστα σε ολους κατω στην παραλια αρχισει να βριζει την γυναικα του και να την αποκαλει βρωμιαρα και να της λεει για αυτο δεν σε πηδαω.

right, backstory done, you got context, onto the new things:

δεν εχουμε παει εκει εδω και 7 νομιζω χρωνια. Μας λεει λοιπον ο παππους μου, κουτσομπολιο το πρωτο, χωρισε αυτος με την γυναικα του. Α ωραια ειπαμε ολοι μπραβο.

Εχει ερθει στην πολυκατοικια με αλλη γκομενα. Μια καινουργια. Και ειχε και το μικροτερο παιδι, που τωρα πρεπει να ειναι δεκα χρονων. Και η καινουργια του γκομενα εχει και ενα πιτ μπουλ. Δεν καταλαβαινω πως γινεται να τον ειδε καποια και να εγινε γκομενα του, αλλα τι να πω i digress.

Μαθενουμε λοιπον οτι ηταν κατω στην παραλια και επεινε πολυ, ειχε γηνει λιαρδο. Η γκομενα να ειναι πανω στο σπιτι, το παιδι στην θαλασσα να παιζει. Ανεβενει πανω, και αρχιζει να τσακωνεται με την γκομενα. Φωνες σαματας κακκο, φασαρια γενικα. Σε καποια φαση δεν ξερουμε τι εγινε, αν πηγε να την χτηπισει η οχι, αλλα ξερουμε οτι το πιτ μπουλ πιστεψε οτι παει να της επιτεθει, και επιτεθικε.

Του εφαγε λοιπον το δαχτιλο απο το χαιρι, οπου τα περνει αυτος, και αρπαζει ενα μαχαιρι και παει να μαχαιρωσει τον σκυλο. Τρωμαζει η γυναικα παει να μπει στην μεση, χτυπαει αυτη, μαχαιρωνει αυτος το σκυλι, τον αρπαζει περισοτερο το σκυλι του επιτιθεται να μην τον αφηνει, γεμιζει ο τοπος ολο το διαμερισμα αιματα.

Καπου εκει ανεβενει το παιδι και την βλεπει ολη αυτη την κατασταση και παθενει ενα σοκ, ερχωντε οι γειτονες και βρισκουν αυτη την κατασταση, τον τοπο γεματο αιματα τοσο που δεν μπορεις να το περιγραψεις, καλουν εκει ασθενοφορα αστινομιες κλπ, περνουν το παιδι μακρια να μην τα βλεπει αυτα, καπως τους τραβανε να τους χωρισουν, φτανουν ασθενοφορα

νοσοκομειο αυτος, νοσοκομειο αυτη, κτηνιατρος ο σκυλος (ειναι και δεκαπενταυγουστος ειναι ολα κλειστα), το δαχτειλο δεν βρεθικε ποτε οποτε εμεινε χωρις αυτος (σνακ για το πιτ μπουλ μαλλων), οι γειτωνες κατι προσπαθεισαν να καθαρισουν το σπιτι αλλα τι να πρωτοκανεις

και να της λενε τωρα να πει στην αστινομια οτι της επιτεθικε μεθισμενος και οτι ο σκυλος την προστατεψε, για να μην τον πανε για ευθανασια

so yeh, that happened recently to people i know, hope it was spicy enough for you

ρωτα ξανα καποια φωρα να σου πω τι γινετε με το χωριο και τα κτηματα

[aomati-elpida-twn-romantikwn]

Αν ειχα την δυνατοτητα να δωσω μια συμβουλη που πιστευω οτι θα αλλαζε ριζικα την ζωη ενος αλλου ανθρωπου, θα ηταν να κοιταει ο καθε ενας μας μονο τον εαυτο του. ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ και ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΝΑ ΔΙΝΩ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ " ΚΟΙΤΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ" .Παρολα αυτα πιστευω οτι οταν κοιτας μονο εσενα θα αρχισεις να στηριζεσαι μονο σε εσενα... Και οταν καποιο δευτερο και τριτο ατομο σου γαμαει την ψυχολογια(παραδειγμα), τοτε θα απομονωθεις και οσο πιο καλα ξερεις τον εαυτο σου τοσο πιο γρηγορα θα σου παρει να ξανα εισαι 100% καλα. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν λεω να γινεις εγωκεντρικος,εγωιστης.Αλλο να νοιαζεσαι για εσενα και να βαζεις τον εαυτο σου πανω απο ολους,αλλο να σου μιλανε οι αλλοι και να τους γραφεις στον ριπαπα σου γιατι εχεις μια αλλη αποψη και δεν δεχεσαι να ακουσεις το αντιθετο.Εξ αλλου, ολοι μα ολοι εχουν ημερομηνια ληξης γυρω σου. Μονο εσυ με τις σκεψεις σου,τις πραξεις σου, κλπ θα πηγαινετε χερακι χερακι μεχρι το τελος. Για αυτο βρες τα με εσενα και οτι κανεις και γινεται γυρω σου θα σου φαινεται πιο απολαυστικο:)

[xehasmenesithakes]

Καλη χρόνια κουκλακι

Καλη χρονιαα σε ολους μαας .Τελειο σεξ πολλα γελια πολυ ενταση πολυ καυλα πολλα φιλια πολλοι φιλοι πολλοι ερωτες και πανω απο ολα υγεια σας αγαπω ολους σας εδω

[mouskema-stories]

Μόνος στο μπαλκόνι

Δεν εχει ουτε ενα μηνα που πιναμε μπυρες με κατι φιλους στο μπαλκονι μου (ενταξει ο ενας επινε μπριζερ)..Μολις ειχε περασει ο 15αυγουστος, οι περισσοτεροι ειχαμε γυρισει απο διακοπες και για 4 ωρες μιλουσαμε για επιστημονικα θεματα και κυριως διαφωνουσαμε για το ποιο νησι εχει τις καλυτερες τουριστριες (την Ιο βγαλαμε τελικα επειδη ξερω οτι ειστε περιεργοι και θα στελνετε ανωνυμα)..

Κατα τις 2 (και μετα απο 4 μπυρες για τον καθενα περιπου) αρχισαν να τρωγονται για να βγουμε....

- "Αντε ρε μαλακες...ψηθειτε...θα μας παρει ο υπνος ολους μαζι εδω..", φωναξε ο Τ. λες και ημασταν κανα δυο πολυκατοικιες μακρια..

- "Μη φωναζεις ρε μαλακα, ψημενοι ειμαστε", του απαντησε αμεσως ο Χ. και σηκωθηκαν αποτομα λες και ηταν συνενοημενοι...

- "Παρτε και τα μπουκαλια καθως κατεβαινετε...θα μεινω εδω, δεν ερχομαι", τους ειπα κι αρχιζα να βαζω τα αδεια μπουκαλια σε σακουλες..

- "Eλα ρε μαλακα μη γαμας την παρεα..αντε μην εισαι ξενερωτος...ελα θα χει γκομενακια..πω ρε μαλακα θα κοιμηθεις δηλαδη?", μιλουσαν ολοι μαζι δεν ��αταλαβαινα ποιος ειπε τι..

- "Μια χαρα, 5 ειστε...δεν θα χρειαστουν και 2 αμαξια...αντε δρομο..", τους ειπα δινοντας τους τις σακουλες με τα σκουπιδια και τους εσπρωχνα στην εξωπορτα..

Μολις εφυγαν συνειδητοποιησα την ησυχια που ειχε εξω..πρεπει να μας εβριζε ολη η γειτονια ετσι οπως ακουγομασταν πριν...Ανοιξα αλλη μια μπυρα και πηρα να κανω ενα τελευταιο τσιγαρο πριν πεσω για υπνο..

Εκλεισα το φως στο μπαλκονι και πλεον το μονο που φαινοταν ηταν το αναμενο τσιγαρο...Γενικα ειχε σχεδον απολυτο σκοταδι στη γειτονια..Μονο ενα διαμερισμα ειχε φως ακριβως απεναντι μου...Δυο κοπελες καθοταν στον καναπε και εβλεπαν τηλεοραση...αλλα ετσι οπως ειχαν κατσει φαινοταν απο το λαιμο και κατω και ειχε και μια γαμημενη κουρτινουλα που εμποδιζε...

Λιγα πραγματα μπορουσα να διακρινω..ωραια σωματακια και οι 2..η μια λιγο πιο ψηλη και αδυνατη φορουσε ενα νυχτικακι αρκετα κοντο και φαινοταν και λιγο το μαλλι της να πεφτει μπροστα..η αλλη ειχε πιασιματακια...φαινοταν πιο κοντουλα και οπως καθοταν στον καναπε ειχε τουρλωσει το κωλαρακι της προς τα μενα..Φορουσε κι ενα καρο μποξερακι που της ηταν σχεδον κολλητο και ηταν πειρασμος...

- "Θα κανω κι αλλο τσιγαρο" ηταν το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα...

- "Παλι καλα εφυγαν οι μαλακες πριν τις παρουν ειδηση γιατι θα ξεσηκωναν τη γειτονια", ηταν το δευτερο..

Την ωρα που εσβηνα το τσιγαρο σηκωθηκε η κοντουλα και ανοιξε τελειως τη μπαλκονοπορτα και την κουρτινα γιατι ειχε υπερβολικη ζεστη...σταθηκε λιγο στο μπαλκονι και τοτε καταλαβα οτι την ηξερα..

Ηταν η Π., μια φοιτητρια που συναντουσα συνεχεια στη γειτονια και ειχαμε γνωριστει...κοντουλα, γλυκουλα με ενα τατουαζ στο λαιμο κι ενα πισω απο τον ωμο...καυλιαρικη φατσουλα με στηθος που σε προκαλουσε να το πιασεις...

Οταν την ειδα στο μπαλκονι ημουν σχεδον σιγουρος πως η αλλη κοπελα μεσα ηταν η Ε., η κολλητη της. Η E. σπουδαζε κατι με φιλολογια, ηταν πιο ψηλη με μαυρο μακρι μαλλι, χειλαρες, προκλητικο στηθος οπως και η φιλη της και μια αθωα προστυχια στο βλεμμα της...

Τις εβλεπα συνεχεια μαζι..Για καφε, στο σουπερ μαρκετ, στη σταση του λεωφορειου...Χαζομιλουσαμε γενικα αλλα ποτε δεν εδιναν δικαιωμα για κατι παραπανω αν και με καυλωναν απιστευτα..

Η Π. εκατσε ξανα στον καπανε..η ταινια ή ο,τι ηταν αυτο που βλεπανε ειχε προφανως τελειωσει..η Ε. σηκωθηκε (τοτε σιγουρευτηκα οτι οντως ηταν αυτη) και εφερε ενα μπουκαλι μαλλον κρασι για να γεμισει τα ποτηρια τους...

Μιλουσαν σαν ν�� ειχε γινει κατι σοβαρο..δεν εβλεπ��ς αυτη τη χαζοχαρουμενια που υπαρχει συνηθως μεταξυ κοριτσιων (με την καλη εννοια παντα)..Χαζευα τα μπουτακια τους και σκεφτομουν τι ωραια που θα ηταν να επινα ενα κρασι μαζι τους εκεινη τη στιγμη...

Τελειωσα το τσιγαρο και τη μπυρα και ημουν σε διλημμα...να παω για υπνο ή να ανοιξω αλλη μια...η Π. με εβγαλε απο το διλημμα μολις αρχισε να χαιδευει τα ποδια της Ε....Η Ε. σηκωθηκε για να πανε μεσα αλλα η Π. την τραβηξε και την εβαλε να κατσει πανω της σαν να ηξερε οτι τις βλεπω...

Ειχα αρχισει να φτιαχνομαι πολυ..Ανοιξα μια μπυρα και ξεκουμπωσα το παντελονι...Τις εβλεπα να φιλιουνται κι ο πουτσος μου φουσκωνε τοσο ωραια μεσα στο μποξερακι..Το νυχτικακι της Ε. ειχε σηκωθει μεχρι τη μεση της ενω η Π. επιανε δυνατα τον κωλο της κι εχωνε τη γλωσσα της στο στοματακι της..

Μου την εδινε τρελα που δεν ημουν εκει..ειχα καυλωσει απιστευτα...τον εβγαλα εξω γιατι πλεον με πιεζε και το μποξερακι...ηταν γεματος υγρα....φανταζομουν να χυνω μπυρα πανω του και να τον δινω στα στοματακια τους ετσι οπως φιλιουνται...

Η Ε. φαινοταν απιστευτα καυλωμενη...χουφτωνε αγρια τις βυζαρες της Π. που ηταν πολυ μεγαλες για να χωρεσουν στα χερακια της..Τις εβλεπα κι ετριβα το κουτακι της μπυρας στ αρχιδια μου χωρις να το καταλαβαινω..Εκαιγα κανονικα...

Εβλεπα στα ματια της Ε. την καυλα και τρελαινομουν περισσοτερο...εκατσε στα γονατα κι εβγαλε το μποξερακι της Π...Κοιτουσε το μουνακι της και καυλωνε περισσοτερο...εγω μπορουσα μονο να το φανταζομαι αλλα μου ηταν αρκετο εκεινη τη στιγμη...

Η Π. ειχε ανοιξει τα ποδια της και απολαμβανε τη γλωσσιτσα της Ε. οσο χαιδευε μονη της το στηθος της και ετρεμε...Εγω δεν ηξερα τι να σκεφτω...Θα θελα να την φιλαω και να γλειφω τις ρωγες της ενω θα πιανα την Ε. απο το μαλλι για να βαζει πιο βαθια τη γλωσσα...Θα θελα ομως και να σηκωσω την Ε. απο τη μεσουλα και να σκισω το μουνακι της οσο γλειφει τη φιλη της...Δεν μπορουσα να διαλεξω...ηθελα τα παντα..

Ακουγα τα βογγητα της Π. και τα υγρα μου ετρεχαν παντου...Σκεφτομουν και τις 2 γονατισμενες μπροστα μου να ρουφανε το καυλι μου και αναστεναζα πιο βαρια κι απο την Π.

Ηταν η σειρα της Ε....Η Π. την σηκωσε, την φιλησε και την εβαλε στα 4 με το κωλαρακι της σε μενα...λες και το κανε επιτηδες...κρατιομουν με το ζορι γιατι ηξερα οτι δεν τα βλεπεις καθε μερα αυτα...Εβλεπα την Π. να χωνει τα δαχτυλα της δυνατα στο μουνακι της Ε. και αρρωσταινα...

Σκεφτομουν οτι προχθες πιναμε καφε σε διπλανα τρα��εζια και τωρα τα 2 πουτανακια ξεσκιζονταν μπροστα μου..εφτυνε η Π. τις τρυπουλες της Ε., εφτυνα κι εγω τον π��υτσο μου για παρτη τους...

Ηξερε τοσο καλα η καριολα τι αρεσει στη φιλη της...σιγουρα δεν ηταν η πρωτη φορα που το κανανε...με το ενα χερι τη γαμουσε και με το αλλο επαιζε το μουνακι της και καπου καπου της εδινε σφαλιαρες στον κωλο...και οι 3 βογγουσαμε, αλλα ευτυχως μονο αυτες ακουγονταν...

Oταν εσκυψε να τη φιλησει πηγα να πεθανω...ειχα 2 κωλαρακια στημενα...τα μουνακια τους γυαλιζανε απο τα υγρα..ενιωθα να πνιγομαι απο σπερμα...φιλιοταν για ωρα και σκεφτομουν τον πουτσο μου μεσα τους...και στις 2..

Ξαπλωσε η Ε. ανασκελα και η Π. πανω της...μπορουσα να δω τα δαχτυλα της Ε. να χαιδευουν το μουνακι της κολλητης της...Ηταν μαρτυριο..δεν αντεχα..Ουρλιαζαν απο καυλα....εχυναν οι καριολες..κι εγω μαζι τους....

Τελειωσαμε σχεδον μαζι...ηταν σαν να σας εχω παρει, κι ας κοιτουσα μονο..απο κεινο το βραδυ ειδα 1-2 φορες την Ε. μονο απο μακρια...εσενα Π. δεν σε εχω δει ακομα....Νιωθω οτι κατι σας χρωσταω...και θα το παρετε...γιατι δεν μ αρεσει να χρωσταω...

[bitplechase]

Μια φωτογραφια που φαινοταν λιγο λιγοτερο απο το μισο σου προσωπο ηταν υπεραρκετη για να καταλαβω οτι εισαι χαρουμενη.

Εχω αντικρισει αυτο το χαμογελο και μαζι του να χαμογελανε και τα ματια σου.

Ειναι σπανιο,το ξερω,οπως ξερω επισης οτι δε σ’αρεσει να σε βγαζουν φωτογραφιες αλλα οποτε σ’εβγαζα εγω στο τελος μου λεγες οτι δεν ειναι κακη.

Σου λειπε αρκετη αγαπη και γω ειχα να στην δωσω ομως δεν ειχε το ονομα σου.

Ουτε καν το αρχικο σου γραμμα.

Δε λυπαμαι,γιατι για ολους υπαρχει καποιος εκει εξω που ισως να μην ειναι το αλλο του μισο ομως θα μοιραστειτε στιγμες,θα κοιμηθειτε στο ιδιο μαξιλαρι κι ας ειναι διπλο το κρεβατι και η καληνυχτα θα ‘ναι γλυκεια.

Το πρωι ο πρωτος καφες θα ‘ναι στο σπιτι φτιαγμενος με αγαπη κι οχι οπως τοτε που σταματαγαμε να παρουμε απο το δρομο και μετα η καθε μια να τρεχει στην ατελειωτη καθημερινοτητα της.

Εκεινη θα ξερει το σωστο τροπο να κανει ανακυκλωση,που ταιριαζει το καθε τι και οτι πρεπει να τα ξεπλυνει πρωτα.

Οχι σαν εμενα που τα βαζα ολα οπως να ‘ναι και συ προσπαθουσες να μαζεψεις τα ασυμμαζευτα.

Εκεινη θα ‘χει ζεστασια στο χαμογελο,θα σε φροντιζει και θα σε κραταει σφιχτα τα βραδια οπως εκανα και γω.

Θα ‘χει διαβασει αραγε εκεινο το μικρο σημειωμα στο ψυγειο σου;

Κι αν το διαβασε θα της ειπες οτι ειναι απο μενα;

Ισως να μη το ανεφερε καν και να το προσπερασε μαζι μ’ολα τα υπολοιπα που ‘χεις κολλημενα πανω του.

Ενα ��κομα λοιπον.

Δε θυμαμαι πλεον σε ποιον οροφο ειναι το διαμερισμα σου,θυμαμαι ομως οτι στο μπανιο σου δεν ειχες χαλακι και καθε φορα γεμιζα το πατωμα με νερα και συ γελαγες και εκλαιγες ταυτοχρονα.

Δεν ειχε πολυ φως το σπιτι σου κι αυτο με στεναχωρουσε ομως το ‘χες φτιαξει με ομορφα χρωματα και η διακοσμηση του μου ταιριαζε πολυ.

Μου ταιριαζαν ολα,εκτος απο σενα.

Τα μαγαζια που με πηγαινες,τα κοκτειλ που μου παραγγελνες,ο σκυλος σου,τα μπρελοκ απο τα κλειδια σου,τα μαυρα πλακακια και εκεινο το φουτερ που ηταν ακριβως στο νουμερο μου.

[allstarpoem]

- Μειον εικοσι τρια κομμα κατι.

- Τι;;;

Εβαλε το χερι του στην τσεπη του παλτου του, ψαχνοντας ενα ακομα τσιγαρο για να αναψει. Το βλεμμα του ηταν χαμενο στο κενο.

- Ο μεσος ορος της θερμοκρασιας στη Σεληνη την ημερα του χειμερινου ηλιοστασιου ειναι μειον εικοσι τρια κομμα κατι. Τρελο δεν ειναι;

Εκεινη δεν του απαντησε, δεν ηξερε τι να του απαντησει. Γελασε μονο νευρικα. Καθισε και τον παρατηρησε λιγο. Ηταν σε αθλια κατασταση: ηταν χλωμος, πολυ πιο χλωμος απο την τελευταια φορα που τον ειδε. Τα ματια του ηταν φανερα κοκκινισμενα, με δυο τεταστιους μαυρους κυκλους γυρω του. Τα μαλλια του πιο μπλεγμενα απο ποτε, το χερι του ετρεμε και τα ποδια του λυγιζαν. Ενιωθες οτι απο στιγμη σε στιγμη θα καταρρευσει, θα σωριαστει ολος στο πατωμα. Ωστοσο, η προσπαθεια του να κρατησει ζωντανο το χαμογελο του ηταν που εκανε την οψη του ακομη πιο τρομακτικη.

- Γιατι μ εφερες εδω; τον ρωτησε εκεινη αυστηρα, ενοχλημενη απ την σιωπη που επεσε αναμεσα τους. Δεν εχω πολυ χρονο...

- Ποιος σου ειπε οτι εχω εγω; της αντιγυρισε εκεινος με πικρια.

- Τοτε πες μου γιατι καθομαστε εδω περα τετοια ωρα και μην με ταλαιπωρεις!

Ηταν ετοιμη να εκραγει. Δεν μπορουσε να συνεχισει να παιζει το παιχνιδι του*ολο κατι ηθελε να της πει,κατι σημαντικο που τον βαραινε,ολο της ζητουσε να μιλησουν και ολο δειλιαζε μπροστα της, τραυλιζε και μασουσε τα λογια του, χωρις εντελει να καταφερει να αρθρωσει λεξη. Τον ειχε πλεον βαρεθει, ας της ελεγε επιτελους! Παρ ολα αυτα δεν του μιλησε. Τον κοιτουσε μες στα ματια και περιμενε.

Εκεινος παρεμεινε σιωπηλος, με το βλεμμα του χαμενο στο κενο.

- Δεν εισαι καλα..., ψελλισε αυτη εντελει προσπαθωντας ξανα να σπασει την σιωπη.

- Οχι, της αποκριθηκε με ενα ειρωνικο γελιο, δεν ειμαι καλα. Δεν ξερω αν φαινεται πολυ, αλλα εχω μερες να κοιμηθω ησυχα, εχω μερες να ξυπνησω κεφατος, εχω μερες να χαμογελασω και στεκομαι οριακα στα ποδια μου. Οι μερες κυλανε χωρις να το καταλαβω, και γω χωρις κινητρο χωρις διαθεση για τιποτα τις βλεπω απλα να περνανε. Στην ιδια θλιψη που με αφησες ειμαι* οποτε ναι, σε ευχαριστω που το προσεξες,δεν με λες και καλα.

Τιναξε με νευρικοτητα τις σταχτες απ το τσιγαρο του.

- Δεν εχεις ιδεα..., συνεχισε. Δεν εχεις ιδεα ποσο πολυ μπορει να πονεσα. Εφτασα στο χαμηλοτερο σημειο της ζωης μου. Και δεν εχεις ιδεα ποσο πονεσα οταν με αφησες. Οταν ενιωσα οτι δεν εισαι πια κοντα μου, οταν ενιωσα οτι δεν εισαι πια το στηριγμα που νομιζα οτι ησουν, οταν απλα με παρατησες αδιαφορωντας πληρως πια για το πώς ειμαι. Δεν εχεις ιδεα αληθεια...

Σταματησε. Το μυαλο του κολλησε και το βλεμμα του χαθηκε ξανα στο κεμαυρο του ουρανου.

- Δεν εχεις ιδεα..., ψελλισε ξανα.

- Τοτε γιατι απλα δεν μου προσπαθεις να μου εξηγησεις;

- Γιατι δεν θελω! της ειπε με φωνη που τρεμει. Δεν θελω να γεμισω το αγνο σου μυαλο με τις σκοτεινες σκεψεις που εκανα... Δεν σε εφερα γι αυτο εδω. Ηθελα απλα να σου πω ποσο λυπαμαι. Να σου πω οτι λυπαμαι που δεν εισαι πια αυτη που νομιζα οτι ησουν, λυπαμαι που δεν μου μιλας πια με την ιδια θερμη με τοτε, λυπαμαι που με εχεις αφησει πισω σου σαν να σου ειμαι παντελως ασημαντος. Λυπαμαι που αλλαξες, και λυπαμαι που εφτασα στο σημειο να στα λεω ολα αυτα, γιατι..

Εκανε μια παυση, προσπαθωντας να κρυψει τους λυγμους του.

- Ειμαι εξαρτημενος απο σενα. Κι ας μην ηθελα να το παραδεχτω, κι ας ηταν το χειροτερο πραγμα που θα μπορουσα να μου κανω. Δεθηκα τοσο πολυ μαζι σου που πλεον δεν αντεχω μακρια σου.. Αλλα σ αγαπαω τοσο πολυ που το κοντα σου δεν ειναι ποτε αρκετο. Και ειναι ολο ενας φαυλος κυκλος. Το μονο που ξερω ειναι οτι διπλα σου σταματησα να αγχωνομαι, σταματησα να κανω αρνητικες σκεψεις και ειδα τα παντα με μια πιο αισιοδοξη νοτα. Για μενα ησουν ενα μεσο διαφυγης απο ολους και ολα, ενας τροπος να ξεφευγω και να σκεφτομαι οτι ισως αξιζει να παραμεινω εδω...

- Ωχ, οχι δεν θελω να ξανακουσω γι αυτο, τον εκοψε εκεινη με μια ειρωνια στη φωνη της.

Εμεινε αναυδος* δεν περιμενε να του φερεται με τετοια ψύχρα.

- Τοτε γιατι ηρθες και καθολου; της φωναξε θυμωμενος. Γιατι ηρθες ενω δεν θες να με ακουσεις και απλα περιμενεις την ωρα που θα σταματησω να μιλαω και θα φυγεις; Ας μην ερχοσουν, αν ειχες σκοπο να με βυθισεις κι αλλο στην θλιψη μου!

Για λιγο περιμενε οτι θα τον βρισει, και οτι θα τον παρατουσε ξανα. Ωστοσο, αυτη τον κοιταξε στα ματια, και του χαμογελασε στοργικα.

- Μα δεν εχω ερθει καν εδω, του απαντησε χαμηλοφωνα. Δεν εχω ερθει αποψε εδω... Εισαι μονος στο σκοταδι και παραμιλας, προσπαθωντας να πεις ολα τα λογια που ειχες αφησει μισα. Μα τωρα δεν εχει κανενα νοημα, εχουν ολα αλλαξει. Ειμαι μονο μια μουσα στο κεφαλι σου, μια ιδεα που δεν μπορεις να διαγραψεις... Δεν θυμασαι καν τη φωνη μου, πώς μοιαζω ή πώς σου μιλαγα τοτε. Οποτε αντι να τα πεις ακομα μια φορα ολα αυτα, αναλογισου λιγο: γιατι το κανεις αυτο;

Εκεινος δεν μπορουσε πια να συγκρατησει τα δακρυα του.

- Ησουν η μονη που με κρατουσε στη ζωη, προφερε μεσα στους λυγμους του. Ησουν η μοναδικη ελπιδα για μενα, το μοναδικο ατομο με το ��ποιο επικοινωνουσα πραγματικα. Και τωρα απλα δεν εισαι εδω και...

Πεταξε μακρια το τσιγαρο του, χωρις να το εχει τελειωσει.

- Οχι, της ειπε. Αποψε δεν κανω ξανα τον ιδιο μονολογο με παντα, λεγοντας στον εαυτο μου οσα ποτε δεν σου ειπα. Αποψε ηθελα να σου πω ποσο πολυ σε αγαπησα*για μια τελευταια φορα.

Εκεινη συνεχισε να τον κοιταζει στοργικα.

- Ειχα βαλει ενα στοιχημα. Ζωγραφιζα πεταλουδες στον καρπο μου, αντι να κανω πληγη. Και καθε φορα που θα σκεφτομουν να ανοιξω πληγη, εβλεπα τις πεταλουδες και....

- ...και σκεφτοσουν οτι δεν θα ηθελες να τις παρεις μαζι σου, ειπε αυτη συμπονετικα. Το θυμαμαι, εγω σου το ειχα προτεινει.

- Ναι.

- Και γιατι αποψε το χερι σου ειναι κενο;

Διστασε για λιγο, δεν ηξερε αν ηθελε να της απαντησει.

- Στο υποσχομαι, θα σχεδιασω μια με την πρωτη ευκαιρια.

- Καλα.

Επεσε σιωπη αναμεσα τους. Καθισαν μερικα λεπτα αμιλητοι, ρεμβαζοντας τη Σεληνη, που φωτιζε το απεραντο βαθυ μαυρο του ουρανου. Εκεινη εγειρε το κεφαλι της στον ωμο του.

- Μειον εικοσι τρια κομμα κατι, ε; του ειπε σπαζοντας ξανα την σιωπη. Οχι και τοσο κατω...

- Αυτο σκεφτομουν κι εγω.

- Θα αντεχες να μεινουμε εκει πανω σε τετοια θερμοκρασια;

- Δεν ξερω, της ειπε. Εξαρταται ποσο ειναι αυτο το κομμα κατι...

Γελασε. Για καποιο λογο χαρηκε που ηταν μαζι του, κι ας ηταν ολο στη φαντασια του. Ωστοσο, ηξερε οτι απο στιγμη σε στιγμη θα επρεπε να φυγει. Πριν φυγει τον κοιταξε μια τελευταια φορα στα ματια.

- Καληνυχτα, χαρηκα που μιλησαμε, του ειπε και του εδωσε ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο.

Εκεινος την παρατηρουσε οσο απομακρυνοταν, με ενα χαμογελο ζωγραφισμενο πισω απο τα δακρυα του.

**********

Ηταν το τελευταιο βραδυ του.

Το επομενο πρωι βρεθηκε στο υπνοδωματιο του νεκρος, μεσα σε μια λιμνουλα απο αιμα. Ειχε κανει στον καρπο του με το μαχαιρι μια πληγη, σε σχημα πεταλουδας....

[psychotiko-epeisodio]

Δεν ηθελε να δω,αλλα εγω τον ειδα.

Τον ειδα να κλαιει,να ποναει,να φοβαται.

Τον ειδα νυστικο,πιωμενο,καταθλιπτικο.

Τον ειδα χαρακωμενο,ντυμενο,γυμνο.

Τον ειδα να μεγαλωνει και να αλλαζει.

Να τα παραταει,να πεφτει και να μην θελει να σηκωθει.

Τον ειδα ολες τις φορες που δεν ηθελε να τον δω.

Τον αγαπουσα,ηταν ο ανθρωπος μου.

Ενα απογευμα μου ειπε «ευχαριστω».Μα δεν καταλαβα.

Με πηρε αγκαλια,μου ζητησε συγγνωμη για ολες τις φορες που με εδιωχνε και μου ειπε οτι εγω θα του λειψω περισσοτερο απο ολους.

Και εφυγε το επομενο πρωι,και δεν εχω νεα του απο τοτε.

Αν ποτε πεσεις τυχαια πανω σε αυτο το κειμενο,να ξερεις οτι μου λειπεις και οτι φοβαμαι.

Ευχομαι να εισαι καλα,σαγαπαω.

[ta-logia-pou-pote-den-eipa]

Αυτο πηγαινει σε ολες τις κοπελες που περιμενουν καποιον να γυρισει.

ετυχε να δω τον πρωην μου σημερα

εχουμε να μιλησουμε πανω απο τρεις βδομαδες.

μονο τρεις βδομαδες (!) και το ατομο που ειδα ηταν εντελως διαφορετικο.

ξερετε, στο μυαλο μου ειχα αυτη την εικονα...

τελειο προσωπο, αψεγαδιαστο χαμογελο, υπεροχο μαλλι

και αυτα τα ματια που τοσο πολυ αγαπουσα...

ειχα πλασει αυτη την εικονα στο μυαλο μου και τον θυμομουν τοσο... τελειο

περιττο να σας πω οτι το ατομο που ειδα δεν ειχε καμια απολυτως σχεση με αυτη την περιγραφη.

ειχε κουρευτει με εναν περιεργο τροπο

ειχε αφησει μουστακι που καθολου δεν του πηγαινε

εκεινο το χαμογελο που λατρευα καποτε, δεν εσωζε την αχαρη εικονα που ειχα μπροστα μου

και τα ματια του... ηταν λες και κοιτουσα καποιον εντελως ξενο.

και οσο περισσοτερο τον κοιτουσα, τοσο περισσοτερο αναρωτιομουν... γιατι καθομαι και στεναχωριεμαι για αυτο το ατομο;

οταν χανουμε καποιον εχουμε την ταση να τον θεοποιουμε στο μυαλο μας.

και δεν φταιμε παντα εμεις

απλα τεινουμε να θυμομαστε μονο τα καλα πραγματα.

τις φορες που τους χαζευαμε και σκεφτομασταν ποσο ωραιοι ειναι, τα γλυκα πραγματα που εκαναν για εμας, τους λογους που τους ερωτευτηκαμε...

αλλα δεν ειναι ετσι !

ο πρωην σου, που τοσο πολυ αγαπας και τοσο πολυ νομιζεις οτι σου λειπει, μπορει να ειναι αλλος ανθρωπος.

και οταν ενα ατομο μας δειχνει επανειλλημενα ποσο δεν μας θελει και ποσο χαρουμενο ειναι χωρις εμας, πρεπει να σηκωνουμε το κεφαλι μας και να φευγουμε.

γιατι απο τη στιγμη που μας φερονται τοσο ελεεινα, πρεπει να σταματησουμε να περιμενουμε να γυρισουν.

πρεπει να σταματησουμε να ρομαντικοποιουμε ολους τους ανθρωπους που φευγουν

γιατι αφου ηθελαν τοσο πολυ να φυγουν δεν τους χασαμε εμεις

εκεινοι εχασαν εμας.

και οσο πιο γρηγορα το καταλαβουμε αυτο, τοσο πιο γρηγορα θα καταφερουμε να προχωρησουμε.

[eiriniaddams]

Πανε σχεδον 3 μηνες απο τοτε που μας αφησες να αναρωτιομαστε καθημερινα "γιατι" σε πηρε ο τυπας εκει πανω μαζι του. Πανε 3 μηνες απο τοτε που στο προσωπο μου αληθινο χαμογελο δεν εμφανιστηκε και πανε 3 μηνες απο τοτε που επαψα να προσπαθω.

Ολοι μου λενε "θελεις χρονο",  αλλα ποσο χρονο θελω για να ξεπερασω τον θανατο απο τον ανθρωπο που ειχα αφιερωσει ολη μου τη ζωη σε αυτον;

Γιατι να μη μπορω να αγκαλιασω και εγω τον ανθρωπο μου οπως μπορεις εσυ οπως μπορει και καθε ενας αλλος; γιατι να μη μπορω να ξυπνησω σε μια ουτοπια που ειμαι εγω εσυ και οι μηχανες μας στα γκαραζ οπως λεγαμε;

Γιατι να φυγει γιατι να μας αφησει ολους ετσι.

Ποναω και ο πονος ειναι πανω απτις δυναμεις μου και φοβαμαι οτι δε θα τα καταφερω.

Θα λυγισω και θα παω να τον βρω.

Μπορει απλα να θελω να ηρεμησω. εντελει ολοι το εχουμε αναγκη αυτο.

Μηπως ομως η υπερβολικη ηρεμια, ειναι συναμα τοσο κουραστικη οσο το αγχος.

Θυμαμαι μου λεγες: "διαβαζε για τις πανελληνιες για καλο το κανεις, και σου ελεγα "δεν θα χω χρονο να βρεθουμε καθε μερα" και μου ελεγες: μου αρκει που θα ρθεις. "

Και η ειρωνεια ξες ποια ειναι ; το οτι δεν προλαβα να σε αγκαλιασω και ουτε να σε νιωσω δε προλαβα να κανω μια βολτα μαζι σου και μαντεψε, σημερα μου ηρθε εμαιλ απτο σχολειο για τις Πανελληνιες.

Και το εσβησα κ τα παρατησα γιατι δεν θα εισαι εκει να με περιμενεις. Και δεν θελω να κατεβω Αθηνα γιατι δεν θα εισαι εκει να με παραλαβεις.

Και μου λειπεις οσο ��εν μου λειπει τιποτα αλλο στη ζωη. Και θελω να ερθω να σε βρω. Και σαγαπαω πολυ

Και ελπιζω να εισαι καλα εκει που εισαι. Μακαρι να μπορουσες να γυρισεις. Μακαρι  ο θεος να μην επερνε τους καλυτερους ανθρωπους. Μου λειπεις! Θα ξανα ανταμωσουμε ελπιζω.

Σαγαπαω, και να με προσεχεις..

Και ναι, παντα θα φοραω το κρανος μου.

[aomati-elpida-twn-romantikwn]

ΦΟΒΟΥ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ

Σαν σημερα λοιπον πριν 2 χρονια κυκλοφορησε ενας δισκος απο τρεις καλλιτεχνες, οχι και πολυ γνωστους στο ευρύ κοινο αλλα με προσδοκιες και φιλοδοξιες μεγαλυτερες απο αρκετους εκει εξω,πηραν την αποφαση να μιλησου�� για το μεγαλωμα,για τις ευθηνες ως ενηλικοι,για το αν θα μπορουν να ζουν απο αυτο που γουσταρουν οι ιδιοι.Θεματα τα οποια θα τα εχουν ολοι καποτε μεσα στο κεφαλι τους.Στο πρωτο ακουσμα μη γνωριζοντας οτι ηταν μια ιστορια ειχα νιωσει πολλες σκεψεις να διαχέονται στο μυαλο μου διχως ομως να τις βαλω ποτε σε ταξη αλλα καιρο με τον καιρο καταλαβαινω οτι δεν μπορω ακομα να εχω μια πληρεις αποψη καθως μολις σημερα εγινα/εκλεισα(δν ξερω τι τα εκανα)τα 16 μου χρονια και οι σκεψεις αυτες μπορει να με εχουν προβληματισει, αλλα οχι τοσο οσο θα γινει στο μελλον.Για να πουμε ομως και τις εσωτερικες βασεις του δισκου οφειλω να ευχαριστησω τον Σολ,Γιοντα,Ντι Πανς και οσους ακομα βοηθησαν στην δουλεια αυτου του δισκου,ενος δισκου που κατα τα ακουσματα μου ειναι πρωτος σε ολους τους τομεις με διαφορα.Χρονια Πολλα λοιπον σε ολα τα παιδια του σχίσματος που καθε βραδυ παλευουν με τον εαυτο τους,που ζητανε στις 3 το βραδυ να βγει επιτελους το φαντασμα απο την ντουλαπα για να πει τα προβληματα του αλλα πανω απο ολα Χρονια Πολλα σε εμας που ξερουμε τι παει να πει ο συνδετηρας στον καρπο και οσα χρονια και να περασουν αυτος θα μας συνροφευει για μια ζωη 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΝΩΛΗ   🖇 🖇

@solmeister13

[portokalilouloudia]

μη μου ζητας να βάλω τίτλο γιατί πάντα στις περιγραφές τις μονολεκτικές, τις καχεκτικές δεν είχα έφεση. πως να έχω άλλωστε, οταν υπάρχει τοσο πληθος καμπυλοματων να μεταφρασεις οσα νιωθω, η να νιωσω όσα μεταφράζεις.  στη νοηματική. και εγω μετά στην πολυτονική. 

αυτες τις μέρε νιωθω κενή και αυτό το κενό ειναι πολυ καινό, και με γεμιζει. σαν να μην εχω να δωσω αναφορα σε κανεναν, σαν να θελω όλα να τα κρατησω για μενα, μακρια απο ολους, μακρια απο το φως και μακρια απο το σκοταδι της. δεν περιμενα να γραφω ποτε ετσι, και ποσο μαλλον δεν περιμενα να ξαναγραψω γενικά. ανοιξε μια ακομα τρυπα στο συμπαν και ξεχυθηκαν απο μεσα όλα μου τα όργανα, μεχρι και το τελευταιο. μαλλον τελευταιο ηταν το αιμα. θυμασαι που το καλοκαιρι σου ελεγα πως ειμαστε κοκκινες και πως νιωθω σαν πινακα του Ρόθκο. Ελπιζω να θυμασαι, γιατι ειμαι σιγουρη πως εγω μια μερα θα παθω αλτσχάιμερ και θα τα ξεχασω και οι μονες μνήμες που θα εχω, θα είναι αυτες των 5. αν τοτε διαμορφωνεται η ύπαρξη μας, σιγουρα δεν θελω να εχω αυτες τις μνημες. 

τελευταια ακολουθώ τοξικες συνηθειες του παρελθόντος. γεμιζω το κενο που σου λεω παραπνω με φαγητο, με τυψεις, με αιματα στα δαχτυλα και στο προσωπο. το μουνι μου δεν ειναι καν υγρο. εκτος αν σκεφτμαι την ολυμπια. αλλα και αυτη με μπερδευει και εχω ήδη αρκετα να μπερδευτώ και να μπερδεψω. αποφασισα-καθε φορα κατι αποφασιζω--μα τωρα θα το τηρισω-πως δεν ειναι αναγκη όλα αυτα να ειναι σοβαρες σημειωσεις. η φωνη της κατερινας με ηρεμει. κλείνεσαι στο δωματιο, παιρνεις βαθιες ανασες, και κλεινεσαι ξανα προς τα εξω. σαν τις βαλβιδες της καρδιας που δεν αφηνουν το αιμα να γυρισει πισω. και ετσι συνεχίζεις, μονο ρέεις και δεν κοιτάς πισω, και εισαι τοσο καφτη, και ζωντανη.

και τα γραφεις αυτά λεει και εισαι πεθαμενη. στην πιο αχρηστη χρονια, στην πιο μεγαλειωδως μιζερη χρονια, βρηκαμε το παθος που με το ζορι φυτευαμε τα προηγουμενα χρόνια. οι πρωτες φορες αυτης της χρονιάς ήταν καλυτερες απο καθε επικο τελειωμα, και ειδικα απο εκεινα που δεν ηρθαν. δεν αφεθηκα τοσο, δεν εκλεισα τα ματια οσο, δεν σε μυρισα λιγο παραπανω, δεν σε αφησα χωρις να σου δωσω φιλιά. ηθελα να νιωθω τα χέρια σου πανω μου. ναι το γλυφομουνι που κανεις δεν ξερω αν ειναι το καλυτερο, αλλα τα χέρια σου στη κοιλια μου ειναι τα πιο απαλά -είδες γράφω απαλά, όχι μαλακά- άκρα που με ακουμπησαν ποτέ. ναι όλα αυτα ειναι για σένα. μονο ετσι μπορω να συνεχισω, οι αλλοι τροποι ειναι μιζεροι. σου ειπα σε μια μιζερη χρονιά εμεις βρηκαμε τρυπες στο συμπαν. 

σε μια μεγαλειωδως μιζερη χρονιά, εμεις φτιαξαμε τα δικά μας σύμπαντα. κρατηθηκα απο αυτα, σαν να ηταν τα κάγκελα του κρεβατιού σου. το αλατι διαυρώνει το σίδερο, παιρνω μια ανασα και ξαναμπαινω μεσα και αιωρουμαι χωρις να το αφηνω. εχει υγρασία και καπνιζουμε γυρω απο εναν φοίνικα, το γυρναμε μόνο μεταξυ μας. δεν θυμαμαι, τα περναω τα ενδιαμεσα, φτάνουμε στο σημειο που με φιλας στη κοιλια και σκεφτομαι τωρα, πεντε μηνες μετά, πως η κοιλιά μου μαλλον ειναι το πιο ερωτογενες κομματι πανω μου. 

[xehasmenesithakes]

Ρε συ Χαρούλη θελω βοηθεια\γνωμη.

Ενα παιδι που θεωρουσα "φιλο" λεει αριστερά και δεξια οτι εχουμε κανει κάτι ενώ δεν ισχυει και αν και σε διαφορετικη περίπτωση δεν θα ασχολουμουν καν εδω ειναι χωριό οποτε πολύ κλειστή κοινωνια με αποτελεσμα να το μαθαινουν και συγγενείς μου και γενικα να σχολιαζεται παρα πολυ. Εγω απο τη μια θελω να τον βρω να του πω τι φαση ξέρω γω γιατι αλλα απο την αλλη ξερω οτι δεν πρόκειται να το παραδεχτει και ισα ισα μετα θα γινουν χειρότερα τα πράγματα, δεν ξέρω τι να κάνω

Προφανως να τον βρεις να του πεις τι φαση και παιξε το εξυπνα,τυπου ριξε αδεια να πιασεις γεματα πες οτι στο χουν πει δυο τρεις και ενας εχει και αποδειξεις οτι το χει πει αυτος.Τυπου σκεψου να πεις κατι που θα τον στριμωξει παρα πολυ για να μην αρνη��ει..Αν δεν παει να το παρει απο ολους πισω τοτε αυτο π πρεπει να κανεις ειναι να αρχισεις και συ να λες σε ολους πανω στη φημη αυτη οτι δεν σου αρεσε καιολου και οτι σε πιεσε και οτι την εχει μικρη κατι τελος παντων να κανει λιγο μπαμ,να δεις μετα πως θα το μαζεψει ολο κατευθειαν

[mouskema-stories]

Glory hole

Με τη Ρ. γνωριζομασταν πανω απο 5 χρονια...μοιραζαμε διαφημιστικα καποια καλοκαιρια οταν πηγαιναμε λυκειο κι απο τοτε ειχαμε κολλησει αρκετα..Υπηρχε ενα ψιλοφλερτ παντα, αλλα τιποτα το σημαντικο..

Ηξερε τις γκομενες μου, ηξερα τους γκομενους της, εμενε και κοντα σχετικα, οποτε τον καιρο που γνωριζομασταν ειχαμε πιει πανω απο 200 καφεδες μαζι..

Δεν ηταν εκπληξη για μενα οταν ενα μεσημερι του Σεπτεμβρη με πηρε τηλεφωνο για αλλον εναν καφε..

- "Σε μιση ωρα για καφε..", ειπε αποτομα μολις το σηκωσα..

- "Γεια και σε σενα ρε Ρ....που? στο Μπ.?", το Μπ. ηταν το στεκι μας..

- "Οχι..σπιτι μου..μονη ειμαι...κι εχω θεμα...οποτε μην κανονισεις τιποτα για το επομενο 3ωρο", ειπε με χαρουμενο τονο και δεν ειχα λογο να ανησυχησω..

- "Καλα, αλλα κανονισε να μην ερθω παλι για να μιλαμε για τους μαλακες που σε γουσταρουν..", της ειπα γιατι τον τελευταιο καιρο της την επεφταν 2-3 γιαπηδες απο τη δουλεια της και το ειχε κανει μεσανατολικο..

- "Οχι σου λεω..εσενα αφορα...αντε ελα, περιμενω", ειπε και το κλεισε..

Σε λιγοτερο απο μιση ωρα ημουν σπιτι της..φορουσε ενα κολλητο κοντο μαυρο σορτσακι κι ενα μαυρο τιραντακι χωρις σουτιεν..ειχε ωραιο σωμα γενικα..μεγαλο στηθος και καλουτσικο προσωπακι με μερικα σημαδια-ουλες που εγω τα βρισκα σεξυ...

- "Δεν πας να βαλεις κανα σουτιεν γιατι οι ρωγες σου θα μας βγαλουν το ματι?", της ειπα μπαινοντας και πηγα αμεσως στην κουζινα να κανω καφε γιατι εκανε ισως τον χειροτερο καφε τον βαλκανιων..

- "Σιγα λες και δεν τις εχεις ξαναδει...που πας φορτσατος? στο σαλονι παμε..", μου φωναξε γιατι ειχα ηδη φτασει στην κουζινα..

- "Καφε θα κανω...ελπιζω αυτο το πραγμα πανω στον παγκο να μην ειναι για μενα...θες εσυ??", τη ρωτησα κοιταζοντας ενα ποτηρι που μεσα ειχε ενα πραγμα σαν καφε 12 ημερων με λιγη λασπη..

- "Οχι εχω τον δικο μου εδω...εκεινος ειναι για σενα...πριν 5 λεπτα τον εκανα", ειπε νευριασμενη που προσεβαλα το αριστουργημα της...

Βαρεθηκα να απαντησω..εκανα τον καφε και πηγα στο σαλονι...

- "Αυτο που εκανα ειναι καφες...αυτο που πινεις εσυ ειναι σαν την περιοδο του Αλιεν..", της ειπα για να τσατιστει λιγο ακομα αλλα με εγραψε..

- "Καλα, ακου τωρα...σου εχω προταση....η Ν. θελει να γινει κατι μεταξυ σας..", ειπε αποτομα και κολλησα λιγο..

Η Ν. ηταν παλια φιλη της Ρ. απο το φροντηστηριο και τα τελευταια 2 χρονια εβγαινε συχνα μαζι μας..Ειχε κοκκινο βαμμενο κοντο μαλλι, καμμια 5 σκουλαρικια στο προσωπο, αδυνατη, κοντουλα και ειχε σοβαρη υποτιθεται σχεση τον τελευταιο χρονο..

- "Ποια Ν.?? Η γνωστη?? Το κοντοπουτανο??", τη ρωτησα λιγο εκπληκτος..κοντοπουτανο την ελεγα μονο στην Ρ. για πειραγμα περισσοτερο...

- "Ναι αυτη..εδω και 3 μερες με εχει πρηξει να σε πεισω να φασωθειτε"

- "Τι να φασωθουμε ρε Ρ.? 13 χρονων ειναι? Και γιατι εβαλε εσενα? Και ο γκομενος της? χωρισε?", ειχα πολλες αποριες..

- "Οχι δεν χωρισε..δεν θελει σεξ γιατι εχει τυψεις και για τον Π. και για την Δ.", ο Π. ηταν ο γκομενος της και Δ. ηταν η δικια μου εκεινη την περιοδο...και αρκετες φορες βγαιναμε ολοι μαζι...

- "Ε και τι θα κανουμε? Θα της χαιδευω την κοιλια και το σβερκο? Να της πεταω και κανα μπαλακι να μου το φερνει?", ειχα ορεξη για ειρωνια με τις μαλακιες που ακουγα...

- "Οχι μωρε...ετσι κι αλλιως δεν θελει να ξερεις οτι ειναι αυτη, νιωθει πολυ ασχημα για την ��...προτεινε να εχεις δεμενα τα ματια και να μη σου πουμε οτι ειναι αυτη...μεταξυ μας ομως αυτα..", μου τα λεγε και ειχα μεινει με ψιλοανοιχτο το στομα...

- "Τι λες ρε Ρ.? Τι μαλακιες ειναι αυτες? Τι δεμενα ματια? Γαμησε μας..", την αποπηρα λιγο...

- "Ελα βρε ξενερωτε...Δεν θα σου κανει τιποτα...απλως δεν θα βλεπεις...κι εγω τη συμπαθω τη Δ. αλλα θα εχει πλακα", ηθελε να με πεισει αλλα δεν ειχα καταλαβει γιατι...

- "Ε αυτο ειναι το θεμα..οτι δεν θα κανει κατι..πολυ κακο για το τιποτα...ξεχνα το...", ημουν αρκετα απολυτος...

- "Ελα σκεψου το λιγο...με εχει ζαλισει αυτες τις μερες...δεν μπορεις να φανταστεις..Καν το για να της φυγει το απωθημενο..", με παρακαλεσε σχεδον...

Ανακατευα τον καφε και περνουσαν απειρες σκεψεις απο το μυαλο μου...δεν ηθελε σεξ..δεν ηθελε να ξερω οτι ειναι αυτη....δεν ηθελε να το μαθει κανεις...το ηθελε πολυ..και ηταν και ωραιο καβλακι...με εξιταρε λιγο ολο αυτο...ισως υπηρχε καποιος τροπος να γινει, γιατι το δεσιμο των ματιων δεν ηταν και το καλυτερο μου....

Κοιταξα πισω απο την τηλεοραση...Αντι για τοιχος ηταν ενα κοντρα-πλακε που χωριζε το σαλονι απο το δωματιο της Ρ...Και ηδη ειχε μια τρυπα για να περνανε τα καλωδια απο την τηλεοραση στο δωματιο...

- "Κατι εχω στο μυαλο....αλλα θελει μερικες θυσιες...και θα γινει με τον τροπο μου μονο...", της ειπα και δεν δεχομουν κουβεντα....

- "Οτι θες...πες", φανηκε να καταλαβαινει οτι για να γινει κατι δεν θα πρεπε να φερει καμμια αντιρρηση...

- "Glory hole...ξερεις??", τη ρωτησα με λιγο πονηρο χαμογελο..

- "Γκλο τι??", ρωτησε η Ρ. και εμφανως δεν ειχε ιδεα..

- "Τιποτα..ξεχνα το..σκεφτομουν να ανοιγαμε απλως μια τρυπα ακομα πισω απο την τηλεοραση....Η Ν. θα ειναι μεσα στο δωματιο....και θα τον παρει μεσα απο την τρυπα...ουτε φιλια, ουτε σεξ, ουτε συναισθημα, ουτε θα ξερω ποια ειναι..", της εξηγησα επιγραμματικα...

- "Ωραιο ακουγεται...αν και θα με σκοτωσει ο μπαμπας..", ειπε και εβλεπες στο βλεμμα και στις ρωγες της οτι της αρεσε η ιδεα..

- "Πισω απο την τηλεοραση θα ειναι...δεν θα φαινεται μετα..αλλα εγω ποια θα νομιζω οτι ειναι?", ειχε αρχισει να με καυλωνει πολυ η ιδεα...

- "Θα της πω οτι σου το εκανα δωρο με μια πουτανα γιατι ηταν φαντασιωση σου..", το ειχε σκεφτει αρκετα και μου αρεσε ολο αυτο....μονο οι λεπτομερειες εμεναν...

Κανονισαμε μερα και ωρα ωστε να μας βολευει ολους και να λειπουν οι γονεις της, καναμε την τρυπα στο ξυλο και ολα ηταν ετοιμα...

Δυο μερες μετα, καπου την ιδια ωρα το μεσημερακι, χτυπησα ξανα...η Ν. ηξερε οτι εγω πιστευα οτι ειναι μια πουτανα, δωρο της Ρ. για μενα...Επρεπε να προσεχουμε τι λεμε, ετσι ωστε να μην καταλαβει οτι  ξερω την αληθεια...Μου ανοιξε η Ρ. με το ιδιο σορτσακι κι ενα ασπρο τιραντακι αυτη τη φορα που διεγραφε ακομα περισσοτερο τις ρωγες της..

- "Ετοιμος?", με ρωτησε η Ρ. κλεινοντας το ματι..

- "Δεν θα το λεγα..κατσε λιγο να πιουμε τιποτα...οτιδηποτε εκτος απο καφε", της ειπα και πηγα στο σαλονι αγχωμενος..

- "Μονο ουισκι εχω...", ηρθε κρατωντας ενα κατι σαρκ και 2 ποτηρια..

Ηπια τα 2 πρωτα σαν σφηνακι αλλα το αγχος δεν εφευγε..ειχα που ειχα τις τυψεις, σκεφτομουν οτι μπορει και να μη μου σηκωθει και θα ηταν η απολυτη ξεφτιλα...

- "Ρ., πρεπει να βοηθησεις...", της ειπα σχετικα σιγα για να μην ακουσει η Ν.

- "Ελα, μην αγχωνεσαι...πως να βοηθησω?", με ρωτησε ηρεμα γιατι εβλεπε να ιδρωνω απο το αγχος..

- "Σηκωσε λιγο τη μπλουζα..", της ψιθυρισα..

- "Κανε οτι θες εσυ...", μου απαντησε απλως ανοιγοκλεινοντας το στομα της αργα για να μην ακουστει τιποτα...

Αγγιξα το μπουτι της απαλα και το χαιδεψα ελαφρα...

- "Ετσι θα φτιαχτεις?", μου ψιθυρισε ετοιμη να γελασει και πηγε να μας πιασει νευρικο γελιο..

Ηπια αλλο ενα ουισκι απ��τομα κι εκατσα πιο κοντα της...περασα το ενα χερι μου γυρω απο τους ωμους της και με το αλλο χουφτωσα το μουνακι της...ετριβα το προσωπο μου στο δικο της και τα δαχτυλα μου δυνατα στο μουνι της...Ξεκουμπωσα το τζην να μην πιεζει τον πουτσο μου για να μπορει να σηκωθει ανετα..ηδη ειχε αρχισει να φουσκωνει...

Επιασα αγρια τις βυζαρες της πανω απο τη μπλουζα της και τα χαιδευα δυνατα...ειχε κλεισει τα ματια και με αφηνε να την παιζω οσο θελω μεχρι να φτιαχτω...φαινοταν οτι της αρεσε..σηκωσα το μπλουζακι της και πηρα τις ρωγες της στο στομα..Τις δαγκωνα και τις πιπιλιζα δυνατα οσο το χερι μου γλιστρησε μεσα στο σορτσακι της και ετριβε τα μουνοχειλα της πανω απο το στρινγκακι...

Το στρινγακι ηταν πολυ λεπτο..ειχε βραχει και μπορουσες πολυ ευκολα να βρεις την κλειτοριδα...Την ετριβα δυνατα και ρουφουσα το στηθος της ακομα πιο πολυ...Η Ρ. ειχε ανατριχιασει..ακουμπησα το μετωπο μου στο δικο της και το δαχτυλο μου γλιστρησε μεσα της ενω την κοιτουσα στα ματια..εβγαλε ενα μικρο βογγητο...το μουνακι της εσταζε...το ενιωθα τοσο απαλο και καυτο...Με το ενα χερι της εκλεισα το στομα να μην ακουγεται, και αρχισα να τη γαμαω αγρια με 2 δαχτυλα..

Ειχα καυλωσει ασχημα...αλλα επρεπε να σταματησω για να κανουμε το παιχνιδι που ειχαμε οργανωσει...Σταματησα λιγο αποτομα και με κοιταξε με παραπονο και μισος μαζι..Της εδωσα να πιει μια γουλια ουισκι και ηπια μονορουφι το υπολοιπο..

- "Πρεπει να παω στη φιλη σου...", της ειπα σιγα στο αυτι και σηκωθηκα...

Ειχα ιδρωσει παρα πολυ..εβγαλα τη μπλουζα...το παντελονι ηταν ηδη ξεκουμπωτο...Πηγα στην τρυπα που ειχαμε ανοιξει και εβαλα τα 2 δαχτυλα που ηταν στο μουνακι της Ρ. πριν απο λιγο...Αμεσως ενιωσα μια γλωσσα πανω τους..χαιδευα τον πουτσο μου οσο η Ν. ρουφαγε με λυσσα τα υγρα της Ρ. απο τα δαχτυλα μου...

Δεν αντεχα αλλο...τραβηξα το χερι, κατεβασα το μποξερακι κι εβαλα το καυλι μου μεσα στην τρυπα...ειχε παρει φωτια και ειχε γεμισει υγρα...οτι πρεπει για το στοματακι της Ν. που το αγκαλιασε αμεσως με τα χειλη της χαιδευοντας τ αρχιδια μου..

Το ειχα τοσο αναγκη..ειχα κολλησει πανω στον τοιχο και κουνουσα απλα τη μεση μου για να γαμαω το στομα της μεσα απο την τρυπα..Οταν τον αφηνα μεσα ενιωθα να τον φτυνει και να τον παιζει με τα χερια και τη γλωσσα της...Σκεφτομουν τη φατσα της και ηθελα να την πιασω απο το μαλλι αλλα δεν μπορουσα..

Γυρισα λιγο το κεφαλι να δω τη Ρ...Ειχε ανοιξει τα ποδια, ειχε βαλει το χερι της μεσα απο το σορτσακι και χαιδευοταν οσο με κοιτουσε...Της εκανα νοημα να ρθει και υπακουσε αμεσως..Επιασα την κωλαρα της σφιχτα ενω γαμουσα το στομα της Ν. συνεχεια...

- "Βγαλτα ολα...", της ψιθυρισα χαστουκιζοντας τον κωλο της...

Εμεινε γυμνη διπλα μου...την χαιδευα και με τα 2 χερια παντου....βυζια, μουνι, κωλο, προσωπο...το καυλι μου πρηζοταν περισσοτερο στο στομα της αλλης της πουτανας...

- "Φτυστον", ειπα στο αυτι της Ρ. βγαζοντας τον πουτσο μου απο την τρυπα...

Αφησε λιγο σαλιο πανω του και με βοηθησε να τον ξαναδωσω στην αλλη που πρεπει να ειχε κολλησει το στομα της πανω στην τρυπα..

- "Εσυ εκει πισω...κολλα το μουνακι σου στην τρυπα...τωρα..", ειπα αποτομα στη Ν. και η Ρ. με κοιταξε με εκπληξη...

- "Τι κοιτας ετσι? εχεις καμμια αντιρρηση?", τη ρωτησα πιανοντας την απο το μαλλι και αμεσως κουνησε αρνητικα το κεφαλι...

Το ξυρισμενο μουνακι της Ν. φανηκε στην τρυπα...Πηρα το χερι της Ρ. και την εκανα να περασει τα νυχια της πανω απο τα μουνοχειλα της φιλης της...αρχισαμε να χαιδευουμε μαζι την υγρη τρυπουλα της...τα δαχτυλα μας εμπαιναν μαζι μεσα στη Ν. που εσταζε..

Επαιζα τον πουτσο μου, η Ρ. εβαζε δαχτυλο και το αλλο μας χερι το ειχαμε στο μουνακι της Ν. που ακουγοταν απο την αλλη μερια του τοιχου...

- "Γαμα την..", ειπε η Ρ. αναστεναζοντας και δεν ειχα σκοπο να της χαλασω χατηρι...

Επιασε τον πουτσο μου και τον ετριψε πανω στο μουνι της Ν...Της αρεσε να βλεπει το πουτσοκεφαλο να χωριζει τα μουνοχειλα της αλλης...τον εβαλε αργα μεσα της και τον εσπρωξα βαθια...Αρχισα να τη γαμαω αγρια...ηταν παραδεισος αυτο το πραγμα...ειχα καυλωσει τοσο πολυ, ηθελα να χτυπησω το κεφαλι στον τοιχο..

- "Θελω να χυνεις στο στομα μου οσο τελειωνω....τωρα.....", ειπε ιδρωμενη η Ρ. και τον ενιωσα ετοιμο να εκραγει...

Τον τραβηξα απο την τρυπα...η Ρ. επεσε στα γονατα και αρχισε να τον ρουφαει μουγγριζοντας..Εχυνα, φωναζα, την εβριζα και ρουφουσε πιο δυνατα ενω ετρεμε...

- "Βαλτον ξανα στην τρυπα να στον καθαρισει η παλιοπουτανα", ειπε δυνατα για να την ακουσει η N. και πηγε στο μπανιο να πλυθει..

[look-a-penguin]

so, για τους πολυ λιγους που ακολουθουν πλεον αυτο το αναθεματισμενο μεσο (οπως καθε αλλο) και βρισκονται σε διλημμα αν πρεπει να πανε σε ψυχολογο ή οχι, να μια ιστορια! πριν 2 χρονια ο Γιαννακης δεν αισθανοταν καλα με τιποτα. ξεκινησε το τσιγαρο, το ποτο και ολα τα υπολοιπα γιατι εβρισκε πως τις ωρες που abusαρε τον εαυτο του δεν ειχε χρονο να σκεφτει τιποτα αλλο. ο Γιαννακης εχει κακοποιηθει. οχι μεσω χεριων αλλα μεσω στοματων και λογια τα οποια τον εχουν κανει να πιστεψει πως δεν αξιζει τιποτα σε αυτον τον κοσμο. ο Γιαννακης δεν κοιμαται τα βραδια και δεν εχει κοιμηθει σαν ανθρωπος εδω και 2 χρονια. ο Γιαννακης αποκοιμαται καθε μερα στις 7 το πρωι εξουθενωμενος επειδη δεν θελει να σκεφτεται και γιαυτο βλεπει τηλεοραση, βιντεακια και καθε αλλη λογης μαλακια για να νιωσει καλα. ο Γιαννακης ηταν σχεσακιας. του αρεσανε τα σταθερα πραγματα. ξαφνικα ομως νιωθει πως δεν αντεχει τιποτα και κανεναν και κλεινεται στον εαυτο του. καθε 2 βραδια μια κριση πανικου τον βρισκει κατω στο πατωμα να κλαιει και να σκεφτεται πως δεν θελει να πεθανει. ο Γιαννακης δεν τρωει, δεν πινει, δεν μιλαει και αποξενωνεται απο ολους και ολα. ο Γιαννακης μαλωνει με ολους τους φιλους του και βλεπει πως τα λογια του μπαμπακα του, πως ειναι αχρηστος και πως θα πεθανει μονος του γιατι δεν του αξιζει τιποτα, αληθευουν. ο Γιαννακης φτανει σε κριση και κοβει τα παντα απο την ζωη του. οικογενεια,σκυλια,γατια,παιδια και φιλους. (2 απο αυτα δεν τα εχει και μαζι με αυτα και χιουμορ) ο Γιαννακης λοιπον περναει εναν εφιαλτη. πατωνει στην σχολη του και αρχιζει και νιωθει ολο και πιο κοντα στο τελος του. δεν χρειαζεται να αναφερουμε πως καταπινει 4-5 χαπακια την ημερα για να μην νιωθει τιποτα. ο Γιαννακης ομως μια μερα αποφασιζει πως ηρθε η ωρα να παει σε ειδικο. παντα πιστευε πως μονος του μπορει να τα λυσει ολα αλλα επειδη πλεον φοβαται πως θα πεθανει μονος του, υποκυπτει. ο Γιαννακης πηγαινει καθε βδομαδα για τους επομενους μηνες σε μια ψυχολογο και μιλαει και ρωταει τα παντα. ρωταει ακομα και αν φταιει αυτος που βρεχει. fast forward 6 μηνες και ο Γιαννακης δεν παιρνει πλεον χαπια, δεν καπνιζει, δεν πινει, συμπεριφερεται ομορφα σε ανθρωπους και δημιουργει υπεροχους δεσμους μαζι τους και πανω απο ολα, κοιμαται τα βραδια. εχει μια δουλεια και μιλαει ακομα με την μαμα του. με τον μπαμπα δυστυχως δεν μπορει. ο Γιαννακης μεγαλωσε αρκετα και βαρεθηκε να ζει σε λυπηρες καταστασεις. νομιζω πως ολοι μας μπορουμε να γινουμε σαν τον Γιαννακη αν το προσπαθησουμε. η καταθλιψη δεν ειναι αστειο και λυγιζει και τους πιο δυνατους και μπρατσωμενους ανθρωπους. γινε σαν τον Γιαννακη και δειξε τα αρχιδια σου (μεταφορικα μιλαω για σενα το κοριτσακι που διαβαζει) εναντιον του κομματιου του εαυτου σου που σε σκοτωνει. σκληρος και μαγκας εισαι οταν επικρατει ησυχια τριγυρω σου και εσυ ακομα χαμογελας. αλλιως παιξ’το τσαμπουκας και τα βραδια μην κοιμασαι!

-ο Γιαννακης

P.S.: δεν με νοιαζει η ορθογραφια, επικεντρωνομαι στην ορθολογικη σκεψη, χε! 

[imikriarktos]

Cool kids never die

@solmeister13

Ανοιχτη επιστολη προς solmeister

Λοιπον Μανωλη, το live στη Θεσσαλονικη ηταν το πρωτο μου live ever. Εσυ με τους wnc ειστε οι πρωτοι καλλιτεχνες τους οποιους εχω την τιμη να δω live . Γενικοτερα αρχισα να σας ακουω πριν 2 χρονια οταν ενας πολυ καλος μου φιλος μου εβαλε να ακουσω το Σεληνη. Μετα το Σεληνη αρχισα να ψαχνω μονη μου και αλλα τραγουδια μεχρι που κατεληξα να τραγουδαω το παρτυ στο χωριο μπροστα στη γιαγια μου.

 Σαν παιδι εχω περασει <<δυσκολα>> χρονια λογο του bulling που ειχα δεχτεί . Ετσι το κινημα cool kids never die για εμενα ηταν μια λυτρωση.Τραγουδουσες πανω στην σκηνη ολα οσα ηθελα να τσιριξω στα χρονια του γυμνασιου και αυτο καπως με ανακουφισε. Ελεγα απο μεσα μου δεν ειμαι μονη, υπαρχουν ανθρωποι που ��ε καταλαβαινουν.

Βεβαια ποτε δεν θα μπορουσα να φανταστω το ποσο καλα θα περνουσα εκεινη την μερα. Κυριολεκτικα ειχε αρχισει να με ποναει ο λαιμος μου απο τα πρωτα 4 τραγουδια των wnc και ενω μετα απο καποια φαση τα ποδια μου πονουσαν εγω συνεχιζα να χοροπηδαω σαν κατσικι σε καθε τραγουδι και το πιο φανταστικο ηταν οτι εκεινη την στιγμη δεν με ενοιαζε τιποτα . Ημουν μαζι με τους φιλους μου , αναμεσα σε παιδια που πραγματικα θα ηθελα να τους ειχα γνωρισει ολους, ακουγοντας καλλιτεχνες που εκτιμω την δουλεια τους .

Βεβαια το πιο καλο κομματι , κατι που δεν θα μπορουσα να φανταστω ποτε ειναι οτι γνωρισα μια αλλη πτυχη του εαυτου μου. Την ωρα που απλα στριμωχνομασταν για μια αγκαλιτσα εγω απλα αρχισα να μιλαω σε ακυρα ατομα . Γνωρισα τον Παναγιωτη ο οποιος ειναι υπεροχο παιδι και απλα πειραζομασταν ολη την ωρα . Γενικοτερα ανοιχτηκα σε αγνωστα ατομα για πρωτη φορα και ενοιωθα λες και τα ηξερα χρονια.

Οταν ομως ηρθε η στιγμη να σου μιλησω εκει κομπλαρα απιστευτα. Δεν υπαρχει περιπτωση να θυμασαι αλλα σου ειχα δωσει ενα γραμμα και σου ειχα πει οτι αν το χασεις θα το καταλαβω. Μεγαλη κριντζια. Γενικοτερα την εχω αυτη την ταση οταν αγχωνομαι να πεταω βλακιες. Αν το διαβασες συγνωμη γι αυτα που ειδαν τα ματακια σου. Ηταν απλα ο σουπερ αγχωμενος εαυτος μου που τα εγραφε λιγο πριν φυγει για το live . Εκεινη την ωρα φαινονταν ιδανικα (κλες). Επισης ακυρο αλλα κανεις πολυ ωραιες αγκαλιες. Δεν προλαβα να στα πω απο κοντα αλλα πραγματικα δεν μπορεις να καταλαβεις ποσο χαρουμενη νιωθω που σε γνωρισα.

Επισης θελω να ξερεις οτι εκτιμησα πολυ το γεγονος που ειπες το παρτυ ενα κομματι που πραγματικα με αγγιξε (αν και θα ηθελα να πεις και το europa αλλα ας μην ειμαστε πλεονεκτες)

Τελος σου ευχομαι να καταφερεις να γινεις αυτο που ονειρευοσουν μικρος , να μην σταματησεις να αγαπας ποτε οπως αγαπουσες στα 16 και επισης ευχομαι να καταφερω να σου δωσω ενα γραμμα της προκοπης (λιγο δυσκολο λόγω  πανελληνιων ).

Με αγαπη και απειρη εκτιμηση,

Jane Doe

[nikiboui]

Εαυτε μου αυτο ειναι για εσενα.

Εαυτέ μου αγαπημένε μου εαυτέ αυτό είναι για εσένα.Είμαι σιγουρη οτι θα γυρίσεις πισώ εδω να διαβασείς αυτό όταν το έχεις ανάγκη ξανά.Εξάλλου εδώ ερχεσαί όταν είσαι συναισθηματικά φορτισμένη.Είσαι δυνατή είδες που μπορείς να τα καταφέρεις;!Ράγισε η καρδιά σου και ξανα είσαι όρθια και στέκεσαι στα πόδια σου.Νόμιζες οτι δεν θα τα καταφέρεις αλλα κοιτα τον εαυτο σου τωρα!Δεν καταλαβαίνω γιατι το εκανες τοσο μεγαλο ζητημα στο κεφαλι σου ολους αυτους τους μηνες λες και ηταν το τελος του κοσμου και οχι δεν αναφερομαι στους 2 μηνες που εχουν περασει τωρα.Μιλαω για τους υπολοπους 8 που εδινες και δεν δεχοσουν και οσι και να προσπαθουσες δεν επαιρνες ανταποκριση γιατι ολο αυτο ειχε τελειωσει.Νικη,αγαπημενε μου εαυτε.Χαμογελας και εισαι πο καλα απο ποτε.Να σταματησεις να βαζεις πιο πανω απο εσενα ανθρωπους δεν αξιζουν πιο πολυ απο την ευατυχια σου και να μαθεις να κοιτας εσενα και το πως θα εισαι εσυ καλα!Σαγαπω πολυ,μην αφησεις ποτε ξανα κανεναν να σε κανει να ρωτας τον εαυτο σου αν ησουν αρκετα καλη και αν προσπαθησες αρκετα!Να περνας καλα,να αγαπας τον εαυτο σου πρωτα και πανω απο ολα να χαμογελας!

Υ.Γ. Δεν εκανα παραγραφους γιατι πρεπει να ��α διαβασεις ολα.

σαγαπω.